#sana sa akin din

[caramelmachatwo]

pakiramdam

feelings are good. may it be one to none or everything all at once.

[jeuzwrld]

Di ko alam kung paano ko sisimulan but may something sa akin na ayoko talaga.

So eto na, kapag may umaaway sa akin, gumagawa ng masama, or naninira basta something like that eh nakakarma sila somehow.

May time na naopen ko na rin to dito sa tumblr so parang nahihirapan na ako contrahin yung something na ito.

Noong isang araw I have a fight with one of my friend/co work ko, verbal fight lang naman syempre bawal ang physical and turi ko dito sa taong ito is friend and family pa nga, medyo masama kasi minsan yung attitudes ng mga tao towards me, even friends or tropa sa work, di naman na ako yung good guy na di na pumapalag tulad noon, I mean kapag nasa tama ako pinaglalaban ko talaga, so yun nga sigawan etc. But after ilang hours nagkapasensyahan na kami, nag usap, nag ayos kasi yung mga pinag awayan naman is work related lang. So edi kwentuhan na kami ganon ganon. Noong isang isang araw pa pala ito.

Kahapon sobrang close na ulit, kinuwento niya travel niya sa shore leave nila, showing pictures may chocolate pa nga na bigay. Tropa ko talaga to talagang may times lang sa work na di pagkakaunawaan.

But napansin ko masama ang pakiramdam niya and nahihilo siya, then I suggested na pumunta na siya ng hospital kasi ganon akong tao, kahit di ako mukang nag cacare eh talagang care ako sa lahat, ayoko ng nagkakasakit or di okay lalo na mga co work ko. So pinilit ko pa siya kasi nahihilo siya at pinaupo ko na nga, tapos pinapunta ko na hospital, sinabi ko magpaalam lang sa manager namin. Then yun nga di na bumalik nag SL na. Mukang okay naman na siya kahit pano nung nakita ko sa crew mess nung dinner.

The thing is everytime na may nang away sakin may nangyayari na ganyan, for example that good friend, nagkakasakit siya o aksidente kaya nag SL kapag nag aattitude siya sakin or nagkakaaway kami.

May nang aaway pa nga sakin na nagkakaprob sa pamilya sa Pinas etc. Basta madami pang iba kahit nung nasa Pinas ako, even nung college o mga kapitbahay namin na mga atribida, kamaganak etc.

Hirap na hirap ako pigilan yung ganon, kaya tinatanggal ko yung galit ko eh, even celebrities kapag naasar ako before nagkakaroon ng bad/something negative sa kanila, kaya tinatanggal at natanggal na galit sakin eh. Kaso minsan di ko mapigilan mainis at sumama ang loob kaya may times na may nangyayari sa iba na may ginawa sakin masama alam ko man o hindi. Tho nalalaman ko naman kasi I have my connections and muka lang akong ewan ewan pero alam ko mga nangyayari sa paligid ko.

Ang hirap kasi ako na nga nakikipagayos madalas din just to make sure na walang karma but still even small or sometimes big karma sa mga gumawa sakin ng masama o nangaway eh nagkakaroon pa rin sa kanila.

Hindi ako nag wiwish ng masama sa kapwa kaya pinipigilan ko mainis at sumama ang loob kasi kapag nangyari yun dahil sa tao o mga tao alam ko may mangyayari na di nila magugustuhan.

I hope na lagi ko mahold yung temper ko sa mga tao at sana magkaroon ako ng tahimik at ayos na buhay na walang gulo at away kasi ayoko may mangyari na masama sa ibang tao dahil sa inaway ako o ginawan ako ng masama.

[sunb0rn]

i was suppose to do some work today to try na ifigure out ang mga bagay bagay na di ko gaano magawa within office hours. eto ata yung first attempt ko na mag uwi ng trabaho this year kaso pagka open ko ng google sheet na ttrabahuhin ko, ginagawa na ata ni ate Beth. may iba pa naman sana akong pwedeng gawin din pero idk. hindi naman will o kasipagan ang wala pero parang nag ffly sa utak ko yung mga naisip kong task, plus yung exhaustion pag nakikita ang screen. parang overwhelmed agad ako.

kakaligo ko lang at this time, and naisip ko nalang di na ata talaga mag wwork sa akin ang pag uuwi ng trabaho. kulang na kulang ang weekend sa pahinga, even personal things- I also thought of doing errands, I ought to do ng eh I cant find the energy to do. pero siguro kung pagkaka kitaan yan gigisingan ko talaga ng maaga. thing is, this could also be a time to try na maghanap ng part-time job pero mukang tablet yung kailangan ko. hahaha. tbh kino kontra ko sarili ko at sinasabi na making excuses lang ako to buy a tablet pero hindi eh. parang yung purpose talaga sa akin ng gadgets, factor yung task na gusto ko gawin. especially that:

a. im using a budget phone. less than 10k range in particular. for me contacts lang talaga ito and a little socmed.

b. inuuwi ko lang yung work laptop (di ko pa din okay lappy ko)

weekends like this just make me wanna ask how to live a life ba. i mean yung slow days, not necessarily nasa labas pero productive. i cant even be productive in taking care of myself, can't even update this blog the way I want to!!

we are trying to advocate that rest is productive, yes, pero gusto ko din ng iba pang klase ng rest bukod sa pag higa lang.

//

[jopetkasi]

There are days I feel like I'm a failure. Even in the simplest of things, I think I am not giving enough of what is expected of me.

Take for example the road trip we had the other day, I offered you some peanuts and nainis ka sa akin kasi hindi ko alam na allergic ka pala sa mani. Sorry, hindi ko alam.

Hindi ko din alam yung favorite mo na color ay black and grey. kasi yungg mga binili kong shirts ay green and blue. alam ko di mo masabi sa akin na hindi mo gusto.

Sorry ang dami kong hindi alam. Wala akong alam sa FRIENDS or yung mga american series na pinapanood mo. the last series I watched was Sex and the City which you jokingly called "sobrang kabaklaan mo"

and sorry kung tatlo lang yung alam kong kanta ng Cold Play. Kaya nung concert nila, kunwari alam ko yung lyrics pero hindi talaga.

hindi naman kasi ako cultured na tao. alam mo naman na napaka basic ko lang. bahay, trabaho lang ako. If there is an iota of me being artsy is that I play the guitar and once in my life I attempted to play drums but ang mom asked me to stop kasi I am just wasting time when I should be studying and working for our then hardware in Manila.

this is the reason why I never join your other circle of friends kasi olats tayo. baka wala ako ma contribute sa usapan.

and sana you don't make fun of my friends. alam ko you think na pakawala kami, me kabit, me bakla, tomboy, me weirdo, pero they treated you well. even supported your business. they are your friends as well.

I am just asking that you give me ample time to adjust in your world that i am starting to make mine as well. dahan dahan lang sana. and if ever me hindi ka gusto, tell me, kasi how would I know diba?

but i thank you for loving me. hindi mo man ma express or kung madalas ka nagagalit sa akin, i feel it in the small random things like buying the food i love, the respect you give my parents, and waiting for me to finish work. these things, I value and am grateful.

[panaghoy]

Mahal,

Ang totoo, sa tuwing sumasapit ang araw na ito, isang bagay lamang ang sa aking isipan ay palagiang tumatakbo—iyon ay ang aking pasasalamat para sa buhay mo.

Ikaw ang nagdudulot sa akin ng hindi mapapantayang kapayapaan at ligaya. Sa tuwing tayo ay magkasama, tila nawawala ang lahat ng alalahanin at pag-aalala. Dahil dito, salamat. Ang iyong walang sawang pagmamahal at pag-aalaga ay ang siyang aking pahinga. Ganoon din sana ang sa iyo ay aking naipadarama.

Hindi sapat ang mga salita upang maipaliwanag kung gaano ko ipinagpapasalamat ang iyong buhay. Tila ba kaya kong harapin ang ano mang pagsubok dahil nalalaman kong nandyan ka upang sa akin ay rumamay.

Nais kong ipaabot sa'yo ang aking dasal na sana'y patuloy kang maging masaya, mahal. Pag-asa ko na ang iyong buhay ay mapuno ng mga biyayang nagbibigay sa iyong puso ng labis na kaligayahan.

Isa pang bagay na aking idinarasal para sa iyo ay ang iyong patuloy na pananagumpay. Pakatandaan mong lagi akong nakasuporta sa pag-abot mo sa lahat ng iyong mga pangarap at mithiin sa buhay.

Mahal kita nang lubos at wala nang hihigit pang kagalakan para sa akin kundi ang makita kang maligaya at nananagumpay.

Maligayang Kaarawan!

[ano-po]

Kamusta ka na kaya?

Sana hindi ka umiiyak.

Hindi mo dapat ikinakalungkot ang taong tulad ko.

Kamusta ka na kaya?

Sana pinagsasabihan ka ng mga kaibigan mo.

Na wala kang mapapala sa akin, at hindi na sana tayo nagkakilala.

Kamusta ka na kaya?

Sana ay galit ka. Sana ay kinasusuklaman mo ako.

Nang madali mo akong makalimutan, at hindi mo ako hanap-hanapin.

Na wala ka nang "Paano kaya kung..."

Na wala ka nang "Sana kinaya ko."

Na hindi ka nag-iisip na tawagan ako.

At pigilan ang sarili mo dahil baka ayaw ko.

Na hindi mo isinusumpa ang iyong sarili,

At isipin na hindi ka kamahal-mahal.

Dahil ganito ako ngayon,

At mas lalong sumasakit,

kapag naiisip ko na baka ganito din ang nararamdanan mo dahil sakin.

Kamusta ka na kaya?

Sana may magmahal sa'yo

na higit pa sa pag-ibig ko, na tinuturing ka nang tama, at hindi ka iiwan.

Kamusta na ako?

Nasa empyernong aking ginawa.

At mananatili ako, dahil dapat lang na nandito ako.

Nov 10, 2023 || 4:41 pm

[scimara]

natatangahan ako sa sarili ko these past few months.

hindi ko nare-realize na may mga bagay na hindi ko mahindian dahil mahal ko 'yung tao haha. may mga situation na pumapayag ako kahit hindi ko naman talaga kaya or kahit alam kong mauubos ako, tinutuloy ko pa rin.

kahit alam kong wala akong kakainin sa susunod, gagastusin ko pa rin yung last money ko para masamahan siya or mabili yung gusto niya. hindi ko to masabi sa kanya kasi malamang hindi niya nararamdaman yun kasi mura lang yung nabibigay ko sa kanya. hindi niya alam na yung "mura" na yon is last money ko na. hindi tulad niya na mamahalin yung mga nireregalo niya sa akin pero may tira pa siya.

may mga times din na sina-sacrifice ko tulog ko dahil gusto niya pa ng kausap kahit alam kong 3 hours na lang yung magiging tulog ko.

ngayon lang siguro ako nahimasmasan kasi nagrequest siya kanina na wag muna umuwi at mag gala muna sa mall. kasalanan ko rin naman na di ko sinabi na inaantok na ako pero wala e? tanga nga di ba? tapos ngayong nakauwi na kami, siya na yung naunang matulog. gusto ko sabihin na gusto ko muna ng usap or bonding pero sabi niya, inaantok na siya.

medyo nagising lang ako nang onti kasi pwede pala yung ganun? char! i mean, pag sinasabi ko kasing gusto ko na matulog, medyo mangungulit pa siya. pero pag siya na yung gusto nang matulog, hahayaan ko na siya at di na ako mangungulit.

nung nakaraan din, tinry ko siyang gisingin tulad ng ginagawa niya sa akin kahit onti pa lang tulog ko. ayun, nagalit lang siya sa akin tapos nagkataasan pa ng boses haha. kung anu-ano pang nasabi sa akin nung umiyak ako like sensitive, mababaw, mahilig umiyak, tapos yung isa sa ayaw kong marinig is yung madrama.

hays, sobrang tanga mo, self. sana may taga-remind din ako na ang tanga-tanga ko.

(sobrang random ng post na to like walang edit edit or whatsoever. thoughts ko lang talaga to. sorry if my thoughts are all over the place.)

[tokwattoge]

Birthday Post; Happy birthday to me!

I'm turning 26 this year! Grabe ang bilis. 26 na yon?! Ang dami kong thoughts kahapon na gusto ko sana ipost pero pagod na pagod na ako at ang sakit na ng ulo ko.

Siguro nagtataka kayo bakit may pa-TV eh ang dami ko ngang utang haha. Nakikita lagi ng mama ko na sa phone nanonood yung anak ko ng youtube, sabi niya bilhan niya daw ako ng TV para birthday gift at malaki yung panoodan ni kiddo. Sino ba naman ako tumanggi sa magandang TV.

Sa totoo lang wishlist ko din naman ang magkaroon ng TV, pero hindi ko lang din inexpect na now siya darating. May mga bagay talagang darating na hindi mo masyado ineexpect. Masasabi kong hindi ito ang kailangan ko ngayon, pero natutunan ko na i-appreciate ang blessing pag dumating.

Nung binabayadan ko na yung TV kahapon, parang lutang ako kasi hindi ako makapaniwala na magkakaTV na ako. Dati gusto ko magkaTV pero hindi ko naman priority kasi nakikita ko siya as luxury. Yung mga bagay na bibilhin mo pag wala ka ng magawa sa pera mo. Hahaha hindi rin naman ako mahilig mag TV in the first place lalo na kung nakikigamit lang naman ako like yung dati nung sa dad ko pa ako nakatira. Pero since akin to, grabe pwede kami manood ng movies and stuff, magvideoke. Hindi na kailangan magtiis sa phone or laptop. Super nakakatuwa lang.

Marami akong ibang mas gusto, like ✓ sana malagyan ng kisame yung sala or yung kabilang room ✓ maayos yung CR namin para magkaroon ng lock, ✓ magawa yung motor ng pump namin para hindi na kami magiigib/tungga ng water ✓ magkaroon ng shelves sa kusina. ✓ makabili ako ng bagong cabinet para mailagay ko yung lahat ng damit ko pati bedsheets doon, yung old drawer naman mapunta na sa baby ko kasi di na talaga kasya haha ✓ makabili ng solar lights para hindi na kailangan na nakakuryente yung ilaw namin sa gabi ✓ aircon sana sobrang init na eh

Ang dami no? Sa totoo lang ang dali lang naman gumusto ng gumusto. Pero sa ngayon, rule ko muna na wag bumili ng kahit ano hanggat di nakakabayad or hindi nagiging tolerable yung levels ng loans ko. Yun na lang muna haha.

[ginniemouse]

mahigit isang linggo na din kaming hindi okay ni C at sa tingin ko eh hindi na talaga kami magiging okay.

i am hurt pero mas disappointed ako. miss ko siya pero mas galit ako. dadating rin naman pala ako sa dulo - mauubos din pala ako.

posible pa lang mahal mo yung tao pero at the same time, galit ka. posible pala na ma-miss mo pero ayaw mo ng reconnection.

nakakalungkot yung nangyari pero awang-awa na rin ako sa sarili ko. plus, ininvalidate pa ng barkada niya tong nararamdaman ko. palibhasa, walang mga alam sa totoong namagitan samin ni C or sa buong nangyari.

sobrang stressed ko talaga these past few days.

pero mas manageable naman na hindi katulad nung dati.

kaso ang lala ng self-pity ko. iniisip ko na nag pangit ko at di kagusto-gusto. na i am fat and no one likes fat. na oo nga, bakit siya mag-stay sa akin eh i look really ugly while he's good looking. tang ina talaga ng utak ko, pang highschool, ampota.

anyway, part lang siguro at normal ang mag isip ng ganito.

iniisip ko nalang talaga na ina-align na lahat sa akin ni Lord.

sana lang din bigyan ako ng courage to let these all go.

[nabichuun]

NGAYONG GABI

Sa ilalim ng slide, red strobe lights with al james singing as bgm.

💭 lee haechan sa ur summer fling, smut.

‼️ written in taglish, ⚠️ contains explicit content not suitable for minors.

🎧 Ngayong Gabi by Al James

Halos 10 am na kayo nakarating sa resort, dali dali naman nag sitakbuhan yung mga bata mong pinsan sa pool. g na g na sa pag swimming. di mo alam kung pang ilang swimming niyo na to ngayong summer, halos every week kasi may nag aaya. every week din iba’t ibang resort ang napupuntahan nyo.

Sa lahat ng resort sa lugar niyo ito ang pinaka favorite mo dahil bukod sa kamag anak nyo ang may ari nito (ehem may libre at discount sa cottage at entrance), marami kang tinetresure na alala at moments dito sa resort na to. tulad nung muntik ka na malunod dahil nag slide kayo ng sabay sabay ng mga pinsan mo at nung nadulas yung pinsan mo kakasayaw sa gilid ng pool.

Isa din sa mga dahilan din kung bakit mo paborito ang resort na to ay dahil dito ka madalas nakakasight ng gwapo. this place never fails to amaze your everytime na pumupunta ka dito kasi lagi kang may na nakikita na gwapo na susulyap sulyapan mo. And it gets much better pag trip ka din ng sinusulyapan mo. you liked the thrill na dala nito.

binaba mo ang mga gamit sa cottage nyo at pumunta sa tindahan para bumili ng scramble, kasama mo ang pinsan mo na kasabwat mo din sa pag bo-boy haunting. ng makarating kayo sa tindahan binati mo si ate nag bebenta at kinamusta ito

“hi ateng, andito uli kami today” bati mo kay ate.

“Oh kakagaling niyo lang dito last last week ah?” sabi nito habang inihahanda yung scramble mo. Napansin mo na parang andaming tao na nag aayos at mga gamit na nakatambak

“Ate ano meron ngayon? Dami ata tao” tanong mo ay ate sabay abot ng bayad para sa scramble.

“Parang naman di ka nandito lagi, anniversary ng resort ngayon. Nag imbita sila ng mga kakanta kaya nag seset up sila ng stage”

“Ahh ngayon ba yun? Kala ko nung nakaraang araw pa”

Nagpaalam na kayo kay ate at sinimulan nyong mga libot libot sa resort habang kumakain ng scramble. Nagbabakasakali na may mga gwapo kayong makita since anniversary ngayon maraming tao na pupunta. Ng makarating kayo banda sa may entrance ay may nakita kang gwapo. Well mga gwapo.

“Kuya mark ano ba yan ang bagal mo naman” sabi nung isang naka shades habang bitbit nito ang bag

“Sandali lang yung mga pakwan kasi mabigat” sambit naman nung lalaking kulay blue ang buhok

Shuta sobrang gwapo naman nila? Sabi mo sa sarili mo at lumingon ka sa pinsan mo na nakatitig din sa dalawang pogi na nasa entrance

“Beh ang gwapo nung naka shades, bet” sabi ng pinsan mo. Sa totoo lang minsan ka lang maka encounter ng ganito na sobrang pogi at mukhang mga mayayaman pa judging sa suot na hoodie nung naka shades na mukhang gucci.

Napaiwas kayo ng tingin ng mapatingin yung dalawang gwapo sa direksyon nyo at ningitian kayo, kaya naman dali dali kayong naglakad palayo parang walang nangyari.

“Gaga ang gwapo nakita mo ba yung ngiti??? JUSKO” sabi ng pinsan mo ng makarating kayo sa cottage nyo. Mukhang sumasang-ayon si lord sa akin today.

“Saan kaya cottage nila?” Dagdag ng pinsan mo.

“sana naka cottage sila malapit satin.”

Nainterrupt naman ang chikahan nyo ng tawagin kayo ng tita nyo para maghanda na para sa tanghalian. Nawala naman sa utak mo sandali yung dalawang gwapo ng makita mo ang ulam niyo, inihaw na bangus at tilapia. Aba mukang may budget din kayo ngayon dahil may pizza at wings pa.

After kumain ay nakaramdam ka ng antok. As much as you want na hanapin yung cottage nung mga pogi ay di mo na malabanan ang antok.

Nagising ka ng makarinig ka ng ingay, mukhang nag vivideoke yung kabilang cottage nyo. Inis kang bumangon at tinignan yung oras. 5:30 pm. Napamura ka dahil ilang oras ka tulog at wala man lang gumising sayo.

“Mama ano ba yan ang ingay naman” reklamo mo sa mama mo na kumakain ng mangga at bagoong.

“Nag paalam na naman kaya okay lang” sabi ng mama mo. Lumabas ka naman para tignan ang ingay sa labas

Sakto pag tingin mo ay aksidenteng nagkatinginan kayo nung lalaki na kumakanta. Bumaba ang tingin mo sa suot niya, naka black shirt ito at naka shorts. Hindi siya yung nakita mo kaninang umaga. Napanganga ka kasi hindi lang pala dalawa yung gwapo. Pito sila tapos katabi pa ng cottage nyo.

Tangina. Napamura kang muling nagtama ang iyong mata at kinindatan ka niya. Agad namang iniwas mo ang tingin mo at umupo muli.

Lord ang lakas ko talaga sayo.

7 pm na nung napag pasyahan niyong mag swimming na ng pinsan mo. Gabi ka nag s-swimming dahil bukod sa wala ng araw, ay nagsisimula na din tumugtog ang mga banda.

Suot ang iyong red na crop top at shorts. You made your way sa swimming pool. Habang ikaw ay naglalakad ay pinag mamasdan mo ang mga tao sa pool. Masyadong maraming tao sa unang pool dahil nandoon nakapwesto ang stage kaya naman dun ka sa kabilang pool na may slide tumambay.

At syempre una kaagad nakita mo ay ang lalaking nakaupo sa gilid ng pool. Naka shades ito at nakikipag tawanan sa mga kaibigan nito.

“Hoy alam mo ba binigyan nila tayo ng pakwan” Sambit ng pinsan mo na nakaupo din sa gilid ng pool.

“Oh? Kelan?”

“Kanina! Sayang tulog ka eh. Pero kasi ang ingay nila kanina dahil sa videoke kaya naman nagbigay sila ng pakwan sa mga katabing cottage nila” kwento ng pinsan mo. Ano ba yan bat ba kasi ako natulog.

Habang nagkwekwentuhan kayo ng pinsan mo sa gilid ay di nyo namamalayan na pinagmamasdan na kayo ng magkaibigan.

“Chenle yun ba yun? Yung naka red?” Tanong ni haechan habang pinagmamasdan ka

“Oo siya yung nakita naman ni kuya mark kanina sa entrance, ganda no?” Sabi ni chenle

“Edi hingiin mo number” dare ni haechan kay chenle. Tumawa naman si chenle at umiling.

“Ayoko nga baka sabihin ang creepy ko”

“Hindi yan, ako bahala sayo” sabi ni haechan at hinila si chenle paalis ng pool.

Malalim na ang gabi at nararamdaman mo na ang malamig na simoy ng hangin. Andito ka ngayon sa labas ng cr, hinihintay mo ang pinsan mo. Nang makalabas ang pinsan mo sa cr ay agad naman kayo naglakad pabalik ng pool.

Habang naglalakad kayo ay di niyo inaasahan na haharangin kayo ng dalawang lalaki na taga kabilang cottage.

“Hi!” Bati nung isa na nakaitim, siya yung lalaking kumindat sayo kanina. Bigla ka namang nakaramdam ng hiya kaya naman nanahimik ka lang.

“Hello!” Masiglang bati ng pinsan mo na g na g pag harot.

“Haechan nga pala, tas eto si chenle kaibigan ko. Kami yung naka pwesto sa kabilang cottage nyo” tila umiikot ang iyong habang pinapakinggan mo siya magsalita. Haechan? Pati yung pangalan ang gwapo.

“ahh oo nga nakita ko kayo kanina hehehe” sagot naman ng pinsan mo

“Baka gusto niyo dumaan sa cottage namin saglit? Marami pa kaming pakwan. Baka gusto nyo uli” aya naman ni chenle sainyo. Nanlaki ang mata mo ng dahil sa pag imbita nila sainyo. Tinignan ka ng pinsan mo tila pa hinihintay kung papayag ka ba o hindi. Huminga ka ng malalim at tinignan mo si haechan sa mata at nginitian mo

“sige lang, tara”

Nang makarating kayo sa cottage nila ay agad kayong sinalubong nung lalaki na blue ang buhok. Binigyan niya kayo ng ng plastic cup na may sliced na watermelons. Habang kumakain kayo ay nag daldalan lang kayo.

Nalaman mo tiga manila sila at napagpasyahan lang nila na mag vacation para makaalis ng saglit sa busy na buhay sa manila. Nalaman nyo din ang pangalan nila. Si renjun yung nakaupo na nag rurubics cube, si jaemin yung naka mint hoodie na nakahiga lang, si jeno yung katabi ni jaemin na nag lalaro ng cod, si mark yung may blue na buhok na may hawak na gitara, si jisung yung matangkad na nasa pool ngayon, kasama nito si chenle na naka shades padin.

At syempre si haechan, yung kaharap mo ngayon. Nakikipag tawanan sa inyo at nakikipag daldalan.

Agad naman kayong tinawag ni chenle at inaya kayo na tumambay sa pool. Sa totoo lang ramdam na ramdam mo ang titig ni haechan sayo. At sa totoo lang gustong gusto mo yung tension na nag bubuild up sa inyong dalawa.

Kasalukuyan kayo nanonood ng mga nag peperform, to your surprise invited pala si Al james para sa huling performance. Halata mong halos lahat ng tao ay hype na hype na at di nyo din mapigilan na makisali. Habang tumatalon talon kayo ay bigla kang nakaramdam ng hininga sa pagitan ng tenga at leeg mo. Agad ka namang napalingon sa gulat

“Haechan!” Mahinang sigaw mo kay haechan.

“Magsasalita palang ako eh, wag kang kabahan. Chill lang” sabi ni haechan in the most attractive way. Well sa pandinig mo at least.

“Bakit ba?” Pagsusungit mo. Syempre pakipot muna ng onti.

“Tara dun sa kabilang pool, sa gilid” bulong ni haechan sayo. And you can feel the shivers go down to your spine. Tumango ka at hinayaan mong hilahin ka ni haechan papunta sa kabilang pool. napatingin si renjun at si jaemin sainyo, napangisi ang dalawa nang makita nila kayo paalis. mukhang may makaka score

You felt the adrenaline rush ng makarating kayo sa kabilang pool, walang masyadong tao dito. Nasa kabilang pool halos lahat ng tao. Lumusong kayo sa pool at dahan dahan kang hinihila ni haechan papunta sa malalim na part. Agad mo namang pinigilan si haechan ng maramdaman mong di mo na abot ang taas ng tubig

“Wait di ko na abot” you said while struggling to keep your head out of the water. Haechan laughed and pulled you closer.

“Kapit ka sa akin” he grabbed your arm and wrapped it in his shoulder then wrapped his arms around your waist as he made his way sa pinakadulo ng pool. Habang palapit kayo ng palapit sa dulo ay nararamdaman mo ang paglakas ng tibok ng puso mo. At ang pag sulyap niya sayo with a smirk on his face is not helping you at all.

Dinala ka sa ilalim ng slides ni haechan at sinandal ka nito sa gilid ng pool.

“Hawak ka sa leeg ko” mahinang sabi ni haechan. Haechan went closer para malagay mo kamay mo sa leeg niya. The proximity drove you insane. His body was literally pressed on your body. Holding you tight para di ka malunod.

“Kinakabahan ka ba?” Tanong ni haechan habang nakatitig sayo. Honestly at this point to doesn’t matter to you if you to got caught. Wala kang ibang iniisip kundi si haechan. Bumaba ang tingin ni haechan sa labi mo at muling tumingin sayo. Obviously asking for you consent. You bit your lip and nod your head.

As soon as you felt haechan’s plump lips to yours, you were pretty sure you knew what heaven felt. Haechan kissed you slowly, waiting for your response. You went back to earth and kissed him back.

You tighten your hold and press his lips deeper. You can feel your head spinning as the two of you kissed under the slide. Feeling weaker under heachan’s arms, haechan tapped your thigh signaling to wrap your legs to his waist. And you did.

Haechan placed a hand to your back for support while the other one was cupping your jaw. Haechan broke the kiss to let you breathe for a while. He smiled at the sight of you, catching your breath and the look in your eyes was driving him crazy.

“Kaya pa baby?” He silently muttered and then decided to go for your jaw. Despite being on water you felt hotter as haechan peppered your jaw with kisses. You grabbed his hair and crashed your lips to his. You gasped when you felt Haechan's tongue licked your lower lip. Haechan immediately slid his tongue inside your mouth and grabbed your neck closer.

Your ‘make out’ session with haechan was sloppy and you’re enjoying it too much. Momol sa gilid ng pool with red lights and al james singing Ngayong gabi at the back? Di mo na ata kailangan pumunta ng heaven.

Oh, pwede tayo magpabaga ‘pag nilalamig.

Unfortunately, your momol session was interrupted when you heard your cousin calling out your name. Haechan muttered ‘wait lang’ while still kissing you, he deepened the kiss one more time and bit your lip before breaking the kiss.

“Tinatawag na ako” you said while resting your forehead on his. Haechan let out a whiny sound, which you found cute. He leaned to your ears and whispered

“Nag enjoy ka ba baby?” tangina.

Kakatapos mo lang mag banlaw at eto ka ngayon nag liligpit ng gamit dahil paalis na kayo. As much as you wanted to continue your momol session with haechan, you can't. You gathered all of your strength para sabihin kay haechan na kailangan na niyo na tumigil. Binuhat mo ang bag mo at nagsimula na maglakad, napatigil ka naman ng tawagin ka ng pinsan mo.

“Oy may nahulog na papel” sabi nito at inabot sayo ang puting papel. Binuksan mo ito at muling tumalon ang iyong puso

Haechan Lee

09xxxxxxxxx

See you next summer, baby ;)

Lord fave mo talaga ako. With a big smile on your face, nagpatuloy ka sa paglalakad palabas. Mukang madadagdagan nanaman ang rason kung bakit gusto mo dito sa resort na to.

part 2

[erajoie07]

Mainit na Pag-ibig (smut)

Warning: smut, cunnilingus, m/f relationship, sex

For my target audience

Alas diyes na ng umaga at magmemeryenda na yung nagiisang nagtatrabaho dito sa aking hardin. Pinapatanggal ko kasi yung mga mahahaba at malalaking sanga ng aking caimito upang hindi makasagasa kapag tag-ulan na.

Matipuno, malaki ang katawan, matangkad, malabughaw na dilaw ang buhok, ang may kamuting tumutubong balbas ito. Siya lang naman yung palaging hinihingan ng tulong kapag may ipaputol na mga sanga o kaya nagtatangal na malalaking mga kahoy na nahulog tuwing may bagyo, siya rin yung laging handa ng mga kagamitan kapag may mga sakunang dumarating.

Mabait at magalang din ito, ngunit hindi matamis ang dila, pero hindi rin maalat o maasim, bagkus walang lasa. Wala atang gustong makasiping na babae, halos magkandamayaw na ang iba na mapasakanila ang lalaki ngunit walang pakielam ito. Pokus sa trabaho.

Bumalik siya sa beranda upang magmeryenda, tinanggal niya ang sombrero at iba pang mga kagamitang nakasabit. Basa ang mga kamay dahil ginamit niya ang garden hose ko kaya humingi ng tuwalya o tissue. Umupo na siya at saka kinuha ang softdrinks na binuksan ko. Siyempre nakiinom na rin ako dahil kakatapos ko lang magluto ng tanghalian ko.

“Pupulutin ko nalang yung mga nahulog na mga sanga at kahoy, saka ko lilinisin, mabilisan na lang iyon. Aalis na rin ako.”

“Take your time, sir. Tapos na rin ako magluto ng tanghalian kaya it's no bother.”

Ngumiti ito, “Alan nalang itawag mo sa akin. Wala naman ako sa opisina. Napakapormal mo talagang babae.”

Ngumiti nalang ako, “Sige, Alan.”

May nahulog na bagay mula sa aking bulsa noong may kinuha at dali-dali kong kinuha. Nang tataya na sana ako, nakita ko ang kaniyang mga mata na nakatitig sa aking dibdib na kitang-kita dahil may kababaan ang aking damit. Lumunok ito at tumayo nalang at saka may binigkas, “Tatapusin ko na yung trabaho.”

Kinuha ko ang bote at mga basong pinaginuman namin. Sa tingin ko matatagalan pa ito sa paglilinis kaya naisipan kong maligo muna.

”Alan, maliligo lang muna ako. Pakihintay nalang ako sa beranda kapag tapos ka na. Salamat.”

Saka ako umalis at tumuloy sa paliguan.

Matambok ang puwitan, maliit ang suso pero may laman. Kung ngumiti parang may mga alahas na kumikinang sa kaniyang mata at ang kaniyang bibig ay tumataas hanggang sa mata. Parang leche flan, nakakaadik, paborito kong panghimagas.

Wala ata siyang nobyo o asawa, hindi ko naman makita ang account niya sa internet.

Ang ganda niya at matalino, responsableng mamamayan. Kung patatagalin ko pa rito para lang makita siya at malanghap ang kaniyang napakatamis na pabango na tila bagay na bagay sa tag-init at tag-bunga, baka mamamahalan na siya sa bayad. Baka hindi ko na matanggal sa isipan ang babaeng ito. Baka hahanaphanapin ko na siya.

“Tapos ka na? I hope you didn't wait too long.” Sabi ko na, kahit alam kong medyo natagalan ako sa pagligo. Ang lagkit ng titig nito sa akin, dahil na rin siguro sa palda na suot ko na niyayakap ang kurbada ng aking katawan o kaya ang suot kong pangibabaw na kitang-kita ang laman ng aking maliit na dibdib.

“Oo, hindi naman ako natagalan.” Sambit niya, pero alam kong nagsisinungaling siya.

“Magkano ang ibabayad ko?” Tumayo ito at lumapit sa kin. Sa sobrang lapit niya sa akin, nalalanghap ko ang kaniyang pabango na pangmayaman na matanda na hindi alam kung saan igagastonang libo-libong pera. Gap?

“Gawin mo nalang 350, for the service. Sa akin naman ang equipment.”

Nakikita ko naman ang pagbaba ng kaniyang tingin sa aking dibdib.

“May gusto ka pa ba? Kanina mo pa tinitignan ang dibdib ko.”

“Bakit, kung sasabihin ko ba? Ibibigay mo sa akin?”

Ngumiti ako nang matalim, “Kung luluhod ka, baka maengyanyo ako.”

Sa hindi inaasahang pangyayari, dahan-dahang lumuhod ito sa harap ko. Ang kaniyang mga kamay hinawakan ang tela ng aking palda saka inangat pataas ng marahan hanggang sa gitna ng aking hita. Tumingin ito sa akin saka siya nagbitaw ng isang halik sa aking hita habang ang mga hinlalaki ay hinahanap ang matamis na bulaklak sa aking gitna. Nakaramdam ako ng kiliti at sabik. Nababasa na aking hiyas nang ginawa niya iyon. Tumigil ito saka ibinaba ang aking palda at tumayo na ito sa pagkakaluhod. Bigla akong nakaramdam ng pagkawala at lalong pagkasabik, gusto ko pa.

“Bakit ka tumigil?”

“I got what I wanted. Aalis na ako.”

Nainis ako, “Yun lang? Ganun ba yung ginagawa mo sa iba? Luluhod ka lang saka aalis?”

Lumapit ito sa akin, ang kaniyang matipunong dibdib sa aking dibdib, nasabik ako sa kaniyang ginawa.

“Isang beses ko lang yun ginawa, at nagkakamali ka. May isa pa akong gustong gawin ngunit hindi ko alam kung kaya mo iyon.”

Lumaki ang aking mga mata at saka bumukas ang aking mga labi. “Ano ang ibig mong sabihin?” Nabubulol kong sabi. Bumaba ang aking tingin sa kaniyang suot na pantalon, ang aking kamay ay tila naeenganyong dakmain ang nasa loob nito.

Tumingin ulit ako sa kaniya ngunit walang anino ng saya o ngisi ang nasa mukha. Hindi talaga siya matamis na tao.

“Marami na akong malalaking problemang hinarap bata pa alng ako. Sa tingin mo hindi ko kaya iyang nasa loob ng pantalon mo? Pwes, bakit hindi natin tignan?”

“Gusto mo bang makipagtalik sa akin?”

Lumaki ulit ang aking mata at natakot, “One night stand lang ba?”

Lumaki ang kaniyang mga mata at mukhang nanghina, “I mean-I'm sorry. I shouldn't have been a pervert to you. This is so out of place for me.”

Tumalikod ito at aalis na pero nabigla ako at nanghina dahil gusto ko ang lalaking ito, “Sandali, Alan. I want you,” tumalikod ulit sa akin ang lalaki, “in my bed, Alan. Then you make me coffee and see if your coffee will be just as sweet as how I would want.”

Siya ay hindi matamis ang dila, pero hindi rin maalat o maasim, bagkus walang lasa. Pero mapangasar na lalong nagpapasabik sa akin.

Nararamdaman ko ang kiliti ng kaniyang mga labi pataas mula sa aking balikat pataas sa aking leeg, habang ang isang kamay nito ay nasa isa kong dibdib, at ang isa ay hinihimas ang aking hiyas na nakabalot pa rin.

“Nang malanghap ko ang iyong pabango, hindi ko na matanggal sa aking isipan. Nakakaadik kang babae ka.”

Napaungol ako dahil sa paraan ng paglamas nito sa aking dibdib at paghimas sa basang-basang hiyas ko na kaniyang pinaglalaruan. Nasa malapit kami sa dingding ng aking kuwarto, sarado ang bintana, at nababalutan ng mabigat na blackout curtains. Nasasarapan ako at binitiwan ako saglit upang ibabang tuluyan ang aking masikip na palda. Nararamdaman ko ang pagkabasa ng aking hiyas na na nag-iwan ng basa na marka sa tela ng aking salawal.

Tuluyang na niyang ibinaba ang aking salawal at kitang-kita nito ang madikit na likido mula sa aking perlas na dumidikit sa aking salawal.

“Sorry, hindi pa ako nag-trim.” Sinabi ko nang dumapo ang kaniyang mga daliri sa mabuhok kong perlas.

“Okay lang, walang problema sa akin.”

Tumayo ito at pinagmasdan ako, “Sa harap ng salamin.”

“Ano?”

Tumagilid ang ulo nito, “Humarap ka sa salamin at ipatas mo ang iyong kamay sa dingding.”

Dali-dali ko yung ginawa. “Ibuka mo ang mo iyong mga paa.” Binuka ko naman, ngunit hindi ito nakuntento nang tignan ko siya mula sa salamin, kaya mas binuka ko pa kaunti.

“Perfect.”

Inalis na niya ang suot nitong damit at pantalon, pati na ang salawal nito.

“Gonna have to prep you first.”

Sabi niya at lumingon ako sa kaniya at nakita ang naninigas na may kahabaan at veiny and thick cock. Lumunok ako at naalala ang kaniyang sinabi. Naramdaman ko ang dibdib niya sa likuran, “Face the mirror.” Doon ko na naramdaman ang kaniyang kamay na nilalamas ang aking hiyas, spreading my arousal all over my wet pussy. Napaungol sa sarap ng kaniyang paghimas, tila nababaliw ako sa mga galaw nito. Tumaas ang ang kaniyang daliri kung nasan ang aking sensitibong at mala-pink na perlas na nakausli. Tinapik-tapik niya iyon na siyang nagpaliyab sa akin lalo sa apoy na aking nadarama at nakatago. Ang nagliliyab na damdamin na ito ay nabuhay noong-“Sige pa, sige pa,” ungol ko, napapaliyad na ako sa sarap. He rubs my senstive clit in circles throwing me off course and spilling nore profanities.

“You enjoying this, my dear.”

“Yes, I am yours. Yours to command, please, dow whatever you want. I am your slut in my bed.”

Tila ba umapoy si Alan nang dinakma niya ang buhok ko palikod, “You like that, you slut?”

“Yes, sir, yes I do.”

Nilalabas-masok niya ang kaniyang daliri nang mabilis sa aking kaibuturan, habang nilalamas niya ang aking dibdib. Nararamdaman ko na ang pagliit ng mundo ko at ang paghina ng paa ko. Maririnig ko ang paglabas-masok ng kaniyang daliri at unti-unti akong nababalot ng ecstasy, upang ako'y ay mapatilapon at magorgasmo sa salamin.

Nanghihina na ako nang nilabas niya ang kaniyang mga daliri saka niya nilasahan ang likidong bumabalot sa mga ito. “Sweet.”

The next think I knew I was being manhandled through a missionary position as he thrusted his thick cock inside me fast and rough. Pinalibutan namin ang kuwarto ng aking mga ungol, hindi ko na mapigilan na saktan si Alan gamit ang aking mga kuko sa kaniyang balikat. Mas nagliyab ang aming katawan nang inilapat niya ang kaniyang mga paa sa higaan at saka nilabas-masok ang kaniyang tite sa aking basang-basang bulaklak.

“You're mine now and if they have a problem with that, they can ask for a fight.”

“Yes, sir, yes,” wala na ako sa aking isipan.

“Lalabasan na ako.”

Mas lalong nilabas-masok ito at saka huminto at nilabas niya ang kaniyang mainit na likido sa aking hiyas. Unti-unti nilabas ang kaniyang tite na na bumabalik na sa dating anyo. Pigil-hininga habang kami ay magkatabi sa kama.

“Okay ka lang ba?” Tumingin siya sa akin at tumango ako. “With words.” Tahol niya. “Oo, okay na okay ako.”

“Whatever words I said, it was just of a fantasy.”

Inilapat ko ang aking mga siko sa higaan. “Even the part where you told me that I'm yours?”

Umupo ito, “No, darling. I really meant that. I like you and I want you. I want to be the one that makes you cum.”

Ngumiti ako at humiga. “I'm sore.”

“May gusto ka bang gawin ko?”

Ngumiti ako dahil alam ko kung ano iyon.

[sunb0rn]

sabi ng roommate ko (si Kar pa din to) next time daw na may itatapon syang gamit icoconsult muna nya sa akin.

*alam nya magiging reax ko kaya nga di nya sinabi sa akin na itatapon na nya. sinabi nalang nya, "nagtaka kaba wala na sa shoe rack ung Hush Puppies ko? tinapon ko na eh. yung nakalagay don sa plastic na pinakuha natin, kaya ko dinoble" and I was like ??? akala ko kasi inuwi lang muna nya sa kanila.

ganto kasi, she just bought a new office black shoes (CLN) coz nagustuhan nya style tas tinapon na nya yung one year palang niyang Hush Puppies na wala namang major sira. ngayon etong si CLN after 2 weeks ng gamit nafeel at nakita (nangitim toe nails) nya na di maganda fit sa paa nya. ayun binenta sa workmate namin. thing is, if di nya basta basta tinapon yung Hush Puppies edi sana meron syang magagamit ngayon habang di pa sya nakaka bili ng pamalit don sa pangit ang size. na suggest ko din naman sa kanya na okay yon na may another shoes kapag maulan kahinayang gamitin ung mas bago.

alam ko gamit niya yun and she has all the right kung ano gusto nya gawin; pero mej kaasar. if ayaw na kako nya, maayos pa naman eh sana sinabi sa akin pamimigay ko nalang sa mga pamangkin ko. *di ko type style (at di ko din size) but if I did di ako mahihiyang hingin yun para sa sarili ko. keber sa hand-me-downs talaga ako. tska DREAM SCHOOL SHOES KO YUNG HUSH PUPPIES na masyado talagang pricey for us.

This is the second time na ginawa nya yan, yung una was yung New Balance na tinapon nya after she bought AF1. inawitan ko sya non na isasama ko nalang sa ipapamigay sa pinsan ko. Nag okay sya but after a week sinabi nya na tinapon na nya kasi namumuti (suede material) at pudpod na. pero minimal sign of usage lang yun. nag okay nalang ako non sa knya and inimagine ko na super sira yung sapatos kaya nahiya na sya ipamigay.

sabi ko nga sa kanya netong huli, sana nilagay nya ng maayos yung shoes sa basurahan para if makita nung collector at tingin nya magagamit pa eh makukuha. hindi ung basta basta binasura.

sabi ko din na para sa mga taong walang wala ang laking bagay na may masuot na maayos na sapatos, given pa na may brand yung mga tinatapon nya at magtatagal pa yun if binigyan nya ng chance na magamit ng iba.

ayoko na nga lang masyado pagalitan kasi feeling ko more of impulse problem yon. na feeling nya nakaka sikip sa shoe rack or in a way nakaka sikip sa space na ginagalawan nya (nakikita man nya o hindi). feeling daw nya at peace sya kapag nakakapag bawas ng gamit since may bago syang binili.

huhu di ko alam kung masyado ba ako pa- "deprived thinking" mode o ano. pero yon na eenlighten naman sya.

[elnotfound]

Life update (year 2023)

Disyembre 7: (no longer believe in love)

Nawala yung taong pinakamahalaga sa akin, taong nand'yan palagi, taong I can rely on everything, taong kaya kong maging confident at comfortable kapag kasama ko, taong lagi akong sinasabihan na mahal niya ako, taong hindi ako kinakabahan sa tuwing kasama ko siya, taong mahal na mahal o minahal ko nang buo at tunay, taong nagpaniwala na totoo 'yong pag-ibig kailangan mo lang maniwala o magtiwala at higit sa lahat taong nagpaniwala rin na kahit mahal mo 'yong tao kailangan mo pa ring pakawalan dahil siguro iyon 'yong magandang desisyon para sa inyo. To tell you the truth, sa ngayon kaya ko na o nasasanay na akong wala ka, pero iba pa rin pakiramdam buhat noong naghiwalay tayo. Siguro hindi ko pa alam kung anong 'sense' bakit kita nakilala at kalauna'y naghiwalay rin, hindi ngayon pero sa hinaharap babalikan ko 'to at matutuklasan ko kung bakit. Sana, nasa maayos kang kalagayan, huwag ka nang ma-guilty. I'm no longer hoping for both of us. I'm okay at definitely makakabangon din sa dakok na ito! Thank you for leaving and setting me free. Malaman ko lang na masaya ka, masaya na rin ako! :)

Disyembre 17-21: Baguio (City of Pines)

Sa mga araw na 'yan nasa baguio ang ilang mga guro, sa totoo lang napakagandang manirahan sa baguio; malamig ang klima, mabilis kumilos ang lahat at higit sa lahat magaganda ang tanawin, nakaka-relax at nakakaengganyong mabuhay, sana lang talaga mayroon pa akong pagkakataon na bumisita muli roon na hindi na dahil sa trabaho. Nga pala, isa ako sa napiling 'writer' kuno para sa MATATAG CURRICULUM, gumawa at bumuo kami ng iba't ibang activities para sa anim (6) na booklets. Sa totoo lang? Hindi ko alam bakit ako isa sa mga napili kasi iniisip ko, bago lang ako at walang gaanong karanasan bilang isang manunulat at kung iisipin napakaseryoso ng trabaho na 'yon, pero naisip ko na lang kailangan kong gawin ang trabaho ko dahil binabayaran ako ng gobyerno at higit sa lahat para rin 'to sa mga bata, at aminin ko man sa hindi eh, pangarap ko rin talagang maging isang manunulat at malimbag ang pangalan kong nakaimprenta sa isang libro, siguro stepping stone na rin 'to no? Na tuparin pa ang iba ko pang pangarap sa buhay. Sa tulong ng Diyos, nairaos ko naman 'yong sa baguio, nagawa ko naman nang tama at maayos trabaho ko kaso nakaka-pressure lang din talaga kasi magagaling mga kasamahan kong guro, sana makatrabaho ko muli sila (Bb. Dar at Bb. Karen).

...So, sa apat (4) na araw na na namalagi kami sa baguio, nakatulong din siguro sa akin iyon na hindi ka muna maisip, naging abala rin kasi ako sa paggawa o pag-iisip ng iba't ibang estratehiya na epektibo at angkop na aktibidad para sa ikawalong baitang dahil ayokong mapag-iwanan, pabigat at maging caused of delay ng departamento namin, mabuti na lang talaga at naging productive ang paggawa ko sa baguio kahit pa napakahirap makasagap ng internet sa lugar na 'yon, na-challenge kami bagamat minadali eh maganda pa rin naman ang kinalabasan, magiging mapagpasalamat ka na lang talaga eh dahil umayon pa rin sa amin ang oras at panahon. Ngunit, pag-uwi ko sa bangkal, kumaripas na naman ang mga luha ko sa pisngi, 'yong lungkot na kinimkim ko sa loob-loob ko buhat ng apat na araw na nasa ibang lugar ako. Tahimik na hikbing pagluha dahil may kasama akong ibang naninirahan sa inuupahan ko ngayon, ito 'yong iyak na buhat nang kalungkutan at pighati dahil siguro miss na miss na kitang kwentuhan sa mga nagdaang pangyayari sa buhay ko, dahil ikaw lang naman 'yong taong lubos akong kilala, masaya man o malungkot ako. Mariin kong pinunasan 'yong mga luhang ayaw magpaawat sa pagbagsak, naisip ko nga na baka ako na lang iyong nakakaramdam ng sakit na ito na baka nga siguro okay ka na samantalang ako ay nagmumukhang tangang nagluluksa sa pagkawala mo. Hayaan mo, darating ang panahon na makalilimot at maghihilom din ako sa sakit na naranasanan ko buhat nang matamis at mapait na pagmamahal mo. Nais kong dumaan sa tamang proseso nang paghilom, tipong salat, latak at ubos na itong nararamdaman ko sa iyo hanggang sa mamanhid at hindi ko na naiisip ang pangalan mo, araw ng kapanganakan mo, paborito mong kulay o ulam, paraan mo ng pag-iyak, pagtawa o pagngiti o mismong pagkatao mo. Pero, hindi na para bumalik sa iyo upang masaktan muli, hinahangad ko pa rin ang tunay mong kaligayahan at tagumpay mo sa buhay :))

Disyembre 21-22:

Kahapon umuwi ako ng taytay kasi baka masiraan lang ako nang bait kapag nagpatuloy pa rin akong mag-stay sa bangkal, baka hindi ko kayanin at umiyak lang ako maghapon. Mas maigi na rin na nandirito ako para kasama ko ang pamilya ko hanggang magbagong taon. Ano bang mga ginawa ko? Lately, madalas na akong manood ng movies/series. Hmmm, natapos ko 'yong 'Don't Buy the Seller, Elemental' at sa ngayon pinapanood ko 'yong 'You' na pinagbibidahan ni Penn Badgley, grabe sobrang must watch ito, sobra akong hooked, invested at interested sa storyline ng series na ito, sana nga lang matapos ko hanggang Season 4 dahil gusto ko 'yong mga ganitong klase ng palabas.

7:02PM

Nalalapit na ang pasko, kaya ko siguro rin nasabi dahil tatlong araw na lang pasko na, malamig ang simoy ng hangin, marami nang nagtitinda ng prutas, laruan o mga panregalo sa talipapa, may mga palamuti ng nakasabit ang bawat bahay rito at higit sa lahat ito na ang panahon na makikita't maririnig mong nagsisipag-awitan o nangangaroling ang mga bawat bata sa bahay-bahay, ika nga nila namamasko sila at nais makatanggap ng aginaldo dahil nagbibigay nang ngiti at kasiyahan sa kanila, sana nga no? Madama ko rin 'yong sayang totoo at hindi lang hanggang umpisa, iyong hindi lang seasonal at pansamantala, 'yong ligayang panghabambuhay, hindi man lagi pero alam kong mananatili. :))

Patiently claiming and manifesting..

AKO naman at KAMI naman sa 2024!

Maligayang pasko pa rin para sa lahat!

[upismediacenter]

FEATURE: GALING UPIS: Pia Ducanes at Nathan Egea, nagkamit ng ROTY sa UAAP S86

Muli na namang nagpasiklab ang #GalingUPIS sa larangan ng isports!

Nagkamit ng parangal na Rookie of the Year sina Olympia Ducanes ng Table Tennis Team at Nathan Egea ng Basketball Team, dalawang student-athlete ng UPIS noong nakaraang UAAP Season 86.

Ang parangal na Rookie of the Year ay iginagawad sa mga natatanging manlalaro na unang beses pa lamang maglaro sa UAAP. Ang batayan ng pagpili ng natatanging manlalaro sa basketball ay pataasan ng pangkalahatang puntos, rebounds, assists at steals mula sa lahat ng laro. Sa table tennis naman ay tinitignan ang puntos na nakukuha kada set at ikukumpara ito sa iba pang mga rookies sa taong iyon. Kung sakali mang magkaroon ng parehas na puntos ang dalawang manlalaro, titignan kung sino ang mas maraming naipanalong set.

Ang rookie of the year award ay tinanggap ni Olympia Ducanes sa Amoranto Sports Complex noong Nobyembre 23, 2023. Sa kabila ng team standing na 1-9, siya ang tinanghal na rookie of the year ng UAAP Season 86 dahil sa kanyang indibidwal na paglahok.

Hindi raw inakala ni Pia ng 7-Mercury na siya ang pararangalan ng UAAP Season 86 Rookie of the Year para sa larangan ng table tennis. Aniya, “Sobrang saya ko noon, kasi first UAAP ko nga, tapos ako pala ‘yung magiging Rookie of the Year. Kasama ko ‘yung family ko, kumain kami sa labas para i-celebrate ‘yung achievement na ito.” Ibinahagi rin ni Pia ang kaniyang naging mindset noong nagdaang season, na kaniya ring babaunin sa mga susunod pang taon. “Para sa akin, dapat palaging positive. Matututo ako sa mga mistakes ko noong nakaraang season, para mabago ko. Kailangang ma-overcome talaga ‘yung pressure kahit mahirap na, dapat focused lang sa game, at huwag matatakot kahit na malalakas ‘yung kalaban.”

“Play to learn, not play to win.” Ito ang mga katagang pinanghawakan ni Pia. Sa kaniyang panayam, binanggit ng manlalaro ang mga hakbang na kaniyang isinagawa upang makapaghanda para sa Season 86. “Pumunta ako sa iba’t ibang mga clubs para makipag-tune up, para masanay ako, para pagdating ng UAAP, handa ako kahit sino man ang makalaban ko.” Binanggit din niyang ang buong koponan ng table tennis ay talagang nagpursiging mag-ensayo upang maging handa sa kanilang mga laro.

Ang Season 86 ay ang kauna-unahang UAAP season na nilahukan ni Pia, at maraming mga balakid siyang kinaharap bago mapanalunan ang ROTY award. “Iba talaga ‘yung pressure kapag first UAAP [season]. Syempre kasi, maraming mga manonood, kaya sobrang kabado talaga ako.” Ang mga laro para sa bawat season ng UAAP ay madalas na isinasagawa sa loob ng dalawang linggo, kaya para sa kaniya, ang pagliban sa mga klase ang isa pa sa kaniyang mga naging hamon. Upang maibsan ang takot na baka siya’y mahuli sa mga gawaing pampaaralan, ani Pia, “Nag-pray ako kay God na sana malampasan ko ‘yung lahat ng mga pagsubok. Na ma-overcome ko. Tapos ‘yung mga natambak na assignment, ginawa ko one by one.”

Ayon kay Pia, ang isa sa kaniyang mga ‘di malilimutang laro ay ang kanilang laban kontra Ateneo kung saan nila nakamit ang unang panalo sa ikalawang round ng season. “We were really happy,” kwento niya. “Tapos noong may nakalaban akong kaibigan ko rin. Dati, natatalo talaga ako sa kaniya kasi magaling siya. Kaya happy talaga ako noong nakalaro ko ulit siya, kasi natalo ko siya.”

Ang maipapayo ng Table Tennis Rookie of the Year na si Pia Ducanes para sa mga magiging manlalaro sa susunod na taon ay ang taimtim na pagpupursigi. “Syempre, you have to work hard para ma-achieve mo ‘yun. Huwag ka dapat mag-e-expect na Rookie of the Year ka kaagad. Again, play to learn.”

Sa kabila ng standing score na 1-12, si Nathan Egea ang itinanghal na Rookie of the Year para sa basketball na tinanggap niya sa FilOil EcoOil Sports Centre noong nakaraang Pebrero 7, 2024. Nagtala siya ng 10.5 points, 10.5 rebounds, 3.0 assists at 1.5 na steals kada laro.

Ayon sa kaniya, sobrang unexpected ng kaniyang pagkapanalo at hindi niya inakalang siya ang magiging Rookie of the Year dahil ginawa niya lang ang mga dapat niyang ginagawa sa loob ng court. Ito ay matapos ang kaniyang pagpupursigi sa pag-eensayo at pagpapanatili ng positibo at matibay na mindset upang matiyak na maipapakita sa laro ang mga kakayahan ng koponan.

Para kay Nathan, naging mahirap ang pinagdaanan ng UPIS Junior Basketball Team sa nakaraang season. “It’s the pressure of not meeting the expectations of the people who support us, and also the disappointment whenever we lose in the game; but this serves as a challenge to give more effort and to be more eager to win,” aniya. “Memorable na sa aking nakapaglaro ako sa UAAP, pero iba pa rin ‘yung feeling na nakamit namin yung una naming panalo laban sa UE after so many losses.”

Sa kabila noon, nagpapasalamat pa rin siya sa pagkilalang natanggap at sa mga nananatiling walang sawang sumusuporta sa kaniya. “Kung hindi dahil sa kanila, ‘di ko po mararating kung nasaan ako ngayon.” Para sa Season 87, ani Nathan, dodoblehin pa nila ang ibubuhos na effort sa kanilang paghahanda. “We will make sure to learn from our experiences. We will treat this as an opportunity to grow more. I will make sure to maintain a positive mindset.”

Matapos ang matagumpay na taon, magiging kaabang-abang ang muling paglahok ng dalawang manlalarong ito sa susunod na season ng UAAP. //nina Wynelle Llaguno, Rache Bueno, Dzyaireh Santos

[scimara]

tw: sui thoughts

*deep sigh*

i honestly don’t wanna be here anymore.

na-share ko dati sa friends ko na feeling ko 19 years old pa rin ako hanggang ngayon kasi parang doon tumigil ‘yung existence ko. kumbaga hindi ko naramdaman na nag 20 pala ako dahil puro trabaho na lang inatupag ko. parang hindi ko naramdamang buhay ako nung nag-20, 21, 22, at 23 ako dahil umikot lang ‘yung mundo ko sa trabaho.

turning 24 na ako this july pero hindi ko ramdam kasi parang hindi ko na enjoy ‘yung buhay ko. nape-pressure ako sa parents ko lalo na kay kuya na mag provide sa family kaya kahit ubos na ako, binibigay ko pa rin.

recently, nag-away kami ng kuya ko dahil sa pera. kung anu-ano ‘yung sinasabi niya sa akin nung gabing ‘yon kasi pikon na pikon na raw siya sa akin. madamot daw ako tapos wala raw pakialam sa parents ko. he also assumed na hindi ko alam na lumalabo na ‘yung mata ni mama when in fact ako gumastos ng pang salamin niya without his knowledge kasi bakit ko ba kailangan sabihin ‘yon? hindi ko alam na mag-aaway kami ng kuya ko dahil sa pera. akala ko lumagpas na kami sa stage na magkakaroon kami ng away pero hindi pa pala. nakaka-frustrate ‘yung fact na akala niya ang yaman ko dahil sa sweldo ko. totoo namang dumoble ‘yung sweldo ko compared to my past job pero nagre-rent na ako this time and he doesn’t understand the struggle of living independently. he even questioned my recent purchases like ‘yung phone ko na necessity naman and ‘yung mga music festivals na napupuntahan ko na once in a blue moon lang mangyari. sobrang unfair lang. akala ko ipagtatanggol ako ng mama ko pero pati siya, sinabihan niya akong bawasan ko ‘yung pag punta sa music events. they don’t even know na ‘yun lang ‘yung nagpapa-feel sa akin na buhay pa pala ako. doon ko lang nafi-feel ‘yung enjoyment at minsan lang ‘yun mangyari.

they pointed out also before na bumili naman daw ako ng new set of clothes and bag. gusto ko sana sabihin na pinapadala ko lahat sa kanila kaya hindi ko mabili at nagi-guilty din ako kapag may binibili ako sa sarili ko. feeling ko hindi ko deserve ‘yun kaya na-offend talaga ako nung sinumbat nila ‘yung pagbili ko ng cellphone at pagbili ng music fest tickets kasi that’s the only time na na-feel ko na deserve ko ‘yun pero na-question pa. actually hindi ko fully na-feel na deserve ko ‘yun kasi I wouldn’t ask my girlfriend kung deserve ko bumili ng phone kung alam ko sa sarili ko na deserve ko ‘yun.

i feel like i’m a money-making machine.

i feel like i don’t deserve to LIVE.

i want to end my life, but at the same time i know my family would be mad at me dahil malaki gastos sa “gano’n”

my papa’s birthday is approaching. i decided na ‘wag na lang umuwi dahil nag-away kami ng kuya ko. magpapadala na lang siguro ako ng cake para ma-feel nila na may pake pa rin ako. i’m actually sad kasi nag file na ako ng leave pero kinancel ko kasi nagleave ako nang wala sa oras nung nag-away kami ng kuya ko. umiiyak ako no’n habang nasa motor dahil sa nabasa ko. i know na hindi ako makakapagtrabaho kaya pinayagan ako ng UM ko na mag leave.

hindi ako madamot pero naiinggit ako sa mga taong sa kanila ‘yung sahod nila or hindi sila required magbigay ng money sa parents nila. i know it sounds selfish pero gusto ko lang maranasan ‘yon kahit saglit.

gusto ko maramdaman na lumaki pala ‘yung sahod ko unlike before.

gusto ko gumastos nang hindi nagi-guilty.

gusto ko ma-enjoy ulit ‘yung life.

kung na-reach mo ‘tong part na ‘to, thank you and sorry haha! thank you for reading and sorry for wasting your time. i just needed to let this out of my chest.

goodnight! maglilinis pa ako haha! i don’t want our apartment to look like a depression room. ayokong madamay ‘yung girlfriend ko sa struggle ko kaya pipilitin kong maglinis kahit konti bago siya umuwi. sanay na ‘yon na ako madalas ‘yung naglilinis ng apartment kaya baka magulat siya na pag-uwi niya, disaster ‘yung bahay haha! hindi rin siya okay, e. ayokong dumagdag sa isipin niya.

again, thank you for listening 🫶🏼

[wittykahitcorny]

Dear ate Charo, napasulat po ako para ikwento ang mga naging trabaho ko sa buhay.

Bata palang ay namulat na ko sa pagbabanat ng buto, madalas ay sumasama ako sa palaisdaan pag may pakapa. Nasanay kami sa mga gawain sa palaisdaan gaya ng pagtatambak at pagbubunot ng lumot at digman.

Nung magtapos ako ng high school ay tumigil ako sa pag aaral. Sinama ako ng tatay ko sa ponduhan kung san siya nagtatatrabaho. Ang naging trabaho ko dun ay taga ilado ng isda. Mababa ang sweldo, maswerte na ko pag kumita ko ng isandaang piso sa isang araw. Hindi araw araw may pondo ng isda at di palaging may trabaho kaya umalis ako.

Nabalik ako sa trabahong palaisdaan. Nagbibila, nag iistaka kami at nagtatambak ng putik sa pilapil. Lumulusong kami ng 5am at umaahon ng pananghalian. Mahirap ang trabaho, babad sa sikat ng araw pero ayos lang kasi nakalublob naman sa tubig ang katawan. Naalala ko pa nun na sinabi ng pinsan ko, "kung gusto mo ng trabaho na di masyadong mahirap, sana nag aral ka. Eh di sana nasa opisina ka".

Nag training ako at sumama sa delivery ng softdrinks sa metro manila. 1 week lang ang tinagal ko dun kasi pagod ang katawan sa work at pagod pa sa byahe paluwas sa Maynila at uwian araw araw.

Sinama ako ng tito ko sa QC. May project na bahay ang tito ko na architect kaya sinama ako at naging piyon. Lumuluwas ako ng linggo ng hapon at umuuwi ng sabado ng gabi. Di naiiba sa mga nagwowork sa manila na taga province ang schedule sa pag alis at pag uwi. Sumusweldo ako ng 200 pesos per day. Mahirap ang trabaho at walang araw na di ako nasusugatan o nasasaktan. Mainit pa sa barracks namin na yari sa yero.

Pagkatapos nito ay nag isip isip ako kasi nahihirapan na ko sa buhay. Kontento na ba ko sa estado ng buhay ko? Gusto ko kasi mas umasenso. Kahit papano gumihawa yung buhay ko.

Bumalik ako sa pag aaral. Habang nag aaral ako sa kolehiyo ay naging working student ako. Student assistant sa Dean's office ng college of science. 25 php per hr at max of 4hrs lang per day ang duty. Pero kahit di ganun kalaki ang sweldo ay nag open to ng maraming opportunities sa akin. Tumaas din ang self esteem at confidence ko.

Nagwork ako sa school kung saan ako grumaduate. Job order lang kaya di malaki sweldo at kulang din sa benefits. Mabigat at maraming work pero enjoy kasi marami akong friends sa workplace. Appreciated din ako ng mga colleagues, teachers, students at parents kaya satisfied ako aa work ko.

Iniwan ko ang work sa Pinas para makipagsapalaran sa abroad. Sinama ako ng pinsan ko sa Dubai. After a week ay nakahanap agad ako ng work bilang kitchen staff. Malayo sa napagtapusan ko at sa mga naging work ko dito sa Pinas. Pero ganun talaga kasi need mo mag adjust. Para sa akin ay hindi okay ang sweldo. Nasa 32k lang per month ang sweldo ko at ang mahal ng cost of living. Mahal renta sa bahay na higaan lang naman talaga. Mabigat ang work at madaming ibang lahi na mababa ang tingin sa pinoy. Kahit kapwa mo pinoy hihilahin ka pababa.

Bago ko nag Dubai ay nagtake na ko ng civil service exam. Pag uwi ko ng Pinas nung 2018 ay nag apply agad ako. Nasa line pa rin ng education. Tanggap na ko sa St. Scholastica sa Malate, Manila as Registrar at 20k ang offer sa akin pero mas pinili ko ang 16k na offer sa akin dito sa Bulacan. Malaki nga kasi sweldo mo pero malaki din cost of living sa Manila. Swerte na rin kasi di na ko inabutan ng covid sa Manila.

Hanggang ngayon ay under DepEd pa rin ako. Nagwork ako as Adas 2 for more than 2 years at ngayon ay mag 3 yrs na as AO 2. Eksaktong May 29, 2019 lumabas ang advise ko kaya eksaktong 5 yrs na akong nagwowork sa current work ko ngayon. Hindi man ganun kaganda o kalaki ang sweldo ko, madami man ang pinapagawa at maraming tao na susubukin ang pagtitimpi at pasensya mo ay masasabi ko pa rin na maswerte ako. Di man gaya ng iba na nasa magagandang kompanya, malaking sweldo, mataas na posisyon at magaang trabaho.

Dahil panahon ngayong ng moving up at recognition rites, pang speech ko sana to as a guest speaker pero di naman ako ganun kaimpluwensya o popular na tao kaya di ako nakukuha. Wala din akong maidodonate sa school kung kukunin man akong speaker kasi hindi rin ako mapera kaya dito ko na lang pinost ang mga pinagdaanan ko sa buhay na sana kahit papano makapulutan ng aral ng mga bata.

Malayo na pero malayong malayo pa. Hindi ko rin akalain na mararating ko kung ano man ang kinatatayuan ko ngayon. Kaya wag kayong basta basta makuntento. Patuloy lang sa pag abot ng pangarap. Hindi mo namamalayan na yung pinapangarap mo lang dati ay meron ka na, nakakain mo na yung pagkain na di mo nakakain dati, nabibili mo na yang mga bagay na di mo kayang bilhin noon at napuntahan mo na yung mga lugar na nakikita mo lang sa iba. Basta mag tiwala lang tayo sa ating sarili at kakayahan. Tuloy lang din ang pagdarasal kasi ibibigay ni Lord kung ano talaga ang para sa atin.

Nagmamahal,

JM Raymundo