#włóczęga

[chimerqa]

Powiem Wam, że widziałam już jesień. Nieśmiało i ostrożnie dotyka przyrody. Niepozorne pojedyncze rude i złote listki zapowiadają jej obecność. Wracałam z Kruczych Skał z niemal rozładowanym telefonem. Kabel USB nie chciał współpracować i ładować baterii. Bałam się, że w Legnicy padnie mi telefon zupełnie. Miałam całe 3% a nawigacji potrzebowałam jak ćpun krokodyla. W takiej desperacji byłam! Ogarnęłam jednak! Więc ruszyłam przez Wołów. Totalnie kurwa nie po drodze. Ale co zrobić, gdy włóczęgi mam we krwi?

Wjechałam na koniec świata. I tam właśnie dostałam od jesieni pstryczka w nos. Na pola wypełzła lekka mgiełka, świat zrobił się chłodniejszy, szarawo-rudy.

Szkoda, że mój upośledzony telefon nie umie złapać tego, co umie moje kaprawe oczko!

A potem zaparowała mi przednia szyba. Włączyłam nawiew. Okazało się, że szyba paruje od zewnątrz. Jeśli ktoś umie w fizykę i inne takie zjawiska, to błagam niech mi wyjaśni ci tu się odkurwiło? I jak z tym walczyć (poza wycieraczkami). Prawy nawiew mi chyba nie Bangla. Szczęśliwie mam kiero po lewej stronie...

[spalonajaknigdy]

Taka włóczęga to ciekawa sprawa

:):

[annoying-patrol]

Mega intensywny weekend , eksploracja i włóczęga , kwintesencja życia 😁

[deklaracje4732]

Rozdział 1. Pisma Procesowe - Kodeks Postępowania Cywilnego [KPC]

Zmiłuj się, zmiłuj, śliczna dobrodziejko, niech lata nasze tak źle nie idą, ile mnie, który żeby się przez milion lat nie mógł nasycić wszystkich śliczności mojej jedynej panny; a żywot polski jako mały, ile mój! Nie co dzień, ale co minuta rad żeby się dbał o zdrowiu twoim, moja śliczna panno, bez której widzenia już ledwo żyć mogę; i lubo po łasce bożej a po twojej serca mego miłości nie jestem zera na obecnym świecie nad honor milszego, tedy przyznać się, moja duszo, muszę, że mi także ten z ciężkością zatrzymać przyjdzie, jeśli innego do spotkania prędkiego najśliczniejszej Jutrzenki nie będzie sposobu. Cudowna rzecz to, moja panno, że mi się to ni o czym poznawać nie chce, jedynie o tobie, i żeby ty tu była, moje serce, wszystkie by tu lepiej mogły przejść rzeczy, boby mi się na wieki obóz nie uprzykrzył, natomiast ta włóczęga zbyt najważniejsze byłaby u mnie delicje; jednak bez ciebie, moja duszo, nie tylko zażyć czego, ale a trwać się przykrzy.

Wierzę, że też nikt na świecie nade mnie tego nie uznał na sobie: kochać dziesięć lat z nieporównaną z ni z kim pasją, doczekać się szczęścia prawie niespodziewanego nigdy, odnieść zupełną nagrodę, trzymać w posesji to, co stanowi wspaniałego ze pełnym światem - a wtedy spośród tegoż się nie cieszyć i oddzielać się, i upuszczać prawie z rąk skarb nieoszacowany, przy którym aby się na wieki przykować potrzeba! Oprócz miłosnej korespondencji Franciszka Starowieyskiego czytelnik znajdzie tu więcej jego listy do synów: Antka i Mikołaja. Listy odkrywają przed czytelnikiem historię miłosną muzyki natomiast jego muzy, są pasjonującym opisem życia wybitnego malarza także jego rodziny, ale jeszcze historii Polski z okresu komunizmu. dokumenty , niepowtarzalna, bogata w grafiki, korespondencja miłosna wybitnego artysty. Ponadto, w porozumieniu z Starym PAA, dokonuje również weryfikacji efektywności działań realizowanych w obiekcie eliminacji zagrożenia i wybierania skutków zdarzenia. Nauczyciel sporządza informację na fakt zaistniałego doświadczenia i rozpoczętych działań. Zobacz, co zwolnić z sekcji dane osobowe i wziąć mieszkanie na obraz Twoich efektów w rozdziale o danych osobistych w CV (czytaj).

W jego skład wejdą zadania badajace umiejętność czytania ze zrozumieniem, znajomość zagadnień gramatycznych i wiedze redakcyjne - napisanie krótkiej formy (zaproszenie, życzenia) i dłuższej (krótkie opowiadanie, opis obrazu). Owo milczenie można z powodzeniem bowiem wyjaśnić tak, że Ignacy zakładał znajomość Ewangelii u swych odbiorców, lub, że po nisku nie miał czasu rozwodzić się nad czymś co było już im swoje. Ja jedynie o to wymagam, żeby się zmiłowała nad uwiędłym już Celadonem a odżywiła go ślicznością swoją, która by i z grobu człowieka do siebie przywabiła. Koniec z przepisywaniem dokumentów - jeśli tylko klient przekaże Ci fakturę, wystarczy że stworzysz jej usunięcie. Pani Ola, jak sama w celu ma szansę poznać Barbarę i pogadać z nią, mówi, że „Mariusza wszyscy tu zna­ją”, ponieważ on od dawna chodzi po oddziale i bezkarnie zaczepia innych. „Wszystkie duszy i uczucia pociechy, dobre na tym świecie kochanie, najatrakcyjniejsza i najlżejsza Marysieńku, kobiecie i dobrodziejko moja! „Jedyne natury i serca kochanie, największa na tym świecie pociecho, najatrakcyjniejsza i najlżejsza Marysieńku, dobrodziejko moja! „Żoneczko moja najśliczniejsza, największa duszy i serca mego pociecho!

Adieu, królewno serca mego. Email A my pojechalismy do reala - byly dinozaury - takie wielkie figurki a również piaskownica. Niektóre z nich są przekorną rozmową, inne pochwałą adresatki czy adresata, wreszcie również inne jakimś opisem, czy dowcipną sprzeczką. Już przy pomocy euroklear rozlicza się za nielegalne operacje przy pomocy fałszywych faktur na moją córkę Martę Bochyńską zameldowaną jeszcze przez moja mamę Filomenę Jadwigę Bochyńską na Bohaterów Westerplatte 1/1 w Starachowicach. W sukcesie nowego urządzenia, wewnątrz nadwozia należy włączyć urządzenie grzewcze wytwarzające 35% ciepła wymienianego przez ściany przy trybie pracy zawodowej, gdy osiągnięta zostanie temperatura przewidziana dla dania tej marki. Nagranie zostanie przekazane do każdych uczestników, którzy otrzymali wkład w ostatnim oczywistym wydarzeniu. Gdy jednak coraz jej nie masz, możesz wykonać ją sam. Wiem, że znowu zrazu przykro i trudno będzie sypiać Wci sercu memu z własnym uniżonym a wiernym Sylwandrem, który P. Boga wymagać nie przestanie, aby tej ponad doczekał szczęśliwości.

[malowana-poezja]

Czy to znaczy że już więcej cię nie zobaczę?

[leavemehighx]

Ja, cóż -  Włóczęga, niespokojny duch, Ze mną można tylko Pójść na wrzosowisko I zapomnieć wszystko

Edward Stachura - Z nim będziesz szczęśliwsza

[papierowaosobka-blog]

Nie przyzwyczajaj się do mnie. Nie zapamiętuj mojej twarzy, nie pamiętaj, ile łyżeczek cukru wsypuję do herbaty, zapominaj, jak się ruszam, jak się ubieram, jak pachnę. Nie przywiązuj się do mnie- ja i tak ucieknę.

[wycinki-z-ksiazek-blog]

Lubiła chodzić na bardzo długie spacery, a właściwie łazić, włóczyć się, do niczego i nikogo nie spieszyć. Długo milczeć, krótko gadać, być z zielenią. Przeszłyśmy razem tysiące kilometrów, może nawet kulę ziemską...

Magda Umer o Agnieszce Osieckiej

[anzelm61]

"Z nim będziesz szczęśliwsza" ~Edward Stachura

Zrozum to, co powiem Spróbuj to zrozumieć dobrze Jak życzenia najlepsze, te urodzinowe Albo noworoczne, jeszcze lepsze może O północy gdy składane Drżącym głosem, niekłamane

Z nim będziesz szczęśliwsza Dużo szczęśliwsza będziesz z nim. Ja, cóż - Włóczęga, niespokojny duch, Ze mną można tylko Pójść na wrzosowisko I zapomnieć wszystko Jaka epoka, jaki wiek, Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień I jaka godzina Kończy się, A jaka zaczyna.

Nie myśl, że nie kocham, Lub że tylko trochę Jak cię kocham, nie powiem, no bo nie wypowiem - Tak ogromnie bardzo, jeszcze więcej może I dlatego właśnie żegnaj, Zrozum dobrze, żegnaj.

Z nim będziesz szczęśliwsza Dużo szczęśliwsza będziesz z nim. Ja, cóż - Włóczęga, niespokojny duch, Ze mną można tylko Pójść na wrzosowisko I zapomnieć wszystko Jaka epoka, jaki wiek, Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień I jaka godzina Kończy się, A jaka zaczyna.

Ze mną można tylko W dali znikać cicho

[wrazliwy-ktos]

"Ja, cóż -

Włóczęga, niespokojny duch,

Ze mną można tylko

Pójść na wrzosowisko

I zapomnieć wszystko

(...)

Ze mną można tylko

W dali znikać cicho".

Edward Stachura - "Z nim będziesz szczęśliwsza"

[dzis-po-raz-pierwszy]

Dziś po raz pierwszy spałam w krzakach na parkingu w lesie, jadłam spreewaldzkie ogórki i pływałam kajakiem w Niemczech.

Ogórków nie polecam. Las zawsze. A Niemcy mnie miło zaskoczyły.

[xewjgx]

 nim będziesz szczęśliwsza

Dużo szczęśliwsza będziesz z nim

Ja cóż - włóczęga, niespokojny duch

Ze mną można tylko

Pójść na wrzosowisko

I zapomnieć wszystko

Jaka epoka, jaki wiek

Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień

I jaka godzina

Kończy się

A jaka zaczyna

[xxbrainsensualityxx]

Samotne z nas wilki, stary, włóczęga, używanie życia i łamanie serc.

[etourdit]

Sonet szalony

Włóczęga, król gościńców, pijak słońca wieczny,

Zwycięzca słotnych wichrów, burz i niepogody,

Lecę w prześcigi z dalą i złudą w zawody,

Niewierny wszystkim prawdom i sam z sobą sprzeczny.

Pod gwiezdnym niebem w polu rozkładam gospody.

Snem i płaszczem nakryty, śpię wszędzie bezpieczny.

U głowy mej zatknięty kij, jak krzew jabłeczny,

Rodzi mi kwiat marzenia i owoc swobody.

Lekkomyślność śpi ze mną, płocha weselnica,

Sakwę, gdziem mądrość chował, przedarła psotnica...

W drodze szczęśliwiem zgubił swą mądrość znużoną.

Proszę cię, duszo moja, bądźże mi szaloną,

Bo ukradłem nadzieję gdzieś w karczmie przydrożnej!

Ciesz się zgubą! Niech będzie przeklęty ostrożny!

(Leopold Staff)

[bajdeusz]

ROZWŁÓCZONE DUSZE?

Kiedyś, jakiś rolnik, odpoczywając w południe w czas żniw, ujrzał galopującego na koniu jeźdźca. Zaraz potem znowu tego samego, tylko w inną stronę…- „Dokąd tak pędzisz?” – zawołał. Jeździec nawet nie przystanął, tylko przez ramię powiedział: „Mnie pytasz? Zapytaj o to mojego konia!” I pogalopował jakby wiatr go gonił.

* Coraz bardziej wiatr nami miota, nie możemy sobie znaleźć miejsca i nie mamy korzeni (jak powiedział kwiat na pustyni do Małego Księcia). I tak jest, że pożeramy przestrzeń i czas, pędzimy, by zobaczyć, gdzie nas jeszcze nie ma. A nasze dusze w tym biegu już nas dopędzić nie mogą...Stąd potem pustka i hulanie demonów po naszych pustych przestrzeniach, jak po nie zamieszkałych zamkach... Człowiek teraz, to ponoć „homo viator” - ale to nie pielgrzym, tylko pospieszny włóczęga, który siebie samego szuka tam, gdzie siebie nie zgubił. Przebywa w końcu... wszędzie i nigdzie. Taki kochać nie potrafi i nie może, bo miłość to zakorzenianie się w sobie, w siebie wzajemnie, w miejsce, w czas... Na to trzeba dać czasowi czas! * – „A co to jest czas? – zapytała mnie jakaś mała. – To krople życia – odpowiedziałem. Na to mała: To dlaczego ludzie zabijają czas? Może nie chcą żyć? Szkoda mi ich…” * Opowiadał pewien ksiądz, który przyleciał z Polski do Kenii, by zastąpić tam zmarłego nagle misjonarza w odległej murzyńskiej wiosce. Miał ze sobą sporo tobołów, więc wyszło po niego kilku tragarzy katechumenów. Misjonarz przyjechał z Europy, a więc spieszył się, bo to już tam mu weszło w krew. Szli już pięć dni forsownym marszem. W pewnym momencie tragarze zatrzymali się, zrzucili toboły i ani myśleli iść dalej. Misjonarz myślał, że chcą większej zapłaty, ale nie...Siedzieli nieruchomo, jak głazy. W końcu jeden z nich powiedział: „Za szybko pędzimy, ojcze. Przegoniliśmy nasze dusze. Będziemy więc tyle tu siedzieli, aż one nas dogonią.” - „Jak to? – powiedział misjonarz – A teraz to co w sobie macie? Bez duszy jesteście?” „Ojcze – odpowiedział tamten – jak dusza nie nadąża za człowiekiem, to wchodzą tam: duch wiatru, duch pustki i duch śpiączki, I człowiek już nie jest s w ó j.” I siedzieli tam kilka godzin, aż nagle tamci wstali i ruszyli ze zdwojoną siłą i śpiewem. * - „Gdzie więc jesteś, gdy ciebie w tobie nie ma? Kiedy było ci naprawdę dobrze ze sobą samym, przez dłuższy czas, w zupełnej ciszy, bez uciekania dokądkolwiek i w cokolwiek?” – zapytałem kogoś niezmiernie ruchliwego i aktywnego, kto co i raz stwierdzał: nie wiem, co się ze mną dzieje... Popatrzył trochę nieprzytomnie i mruknął: - „Kiedyś, gdy skończę to wszystko, co zacząłem, to osiądę gdzieś spokojnie i poszukam siebie, a teraz, wybacz, muszę pędzić, bo powinienem być jeszcze tam, tam i jeszcze tam...” Nie wiem jednak, kto tam popędził naprawdę: on sam, czy duch pośpiechu, niepokoju, pustki...w nim. Śmiem wątpić w to, że on kiedykolwiek i gdziekolwiek osiądzie i naprawdę odnajdzie siebie w sobie. Czy kogoś, kto przegonił swoją duszę, można nazwać „bezdusznym”? Nie wiem, ale może bardziej: „bezmyślnym” czy „bezwolnym”. Bo jest coś w tym, że spotykając się w pośpiechu - odchodzimy, jakbyśmy się nie spotkali, rozmawiając ze sobą – jakbyśmy nie rozmawiali, żyjąc tak szybko i gwałtownie – jakbyśmy nie żyli. Szkoda mi nas…

[papierowaosobka-blog]

Gdyby podróżowanie było darmowe, nigdy więcej byście mnie nie zobaczyli.