#zweefteef

[retecool]

Verzin een Onderschrift – 30 november 2020 Fenna ‘de Levende Picknickmand’ wil volgend jaar naar Oerol met de grote ‘Stokbroodjes smerende Wasberen-show’. Je eigen waarheid verzinnen is tegenwoordig de norm.

[theboatbuilderswife]

@asgardianhammer

                           continued from x !!

                                         Gaze lowered, and yet a smile was kept painted across the woman’s lips. He was right to remind her of that, and although kind spoken words did bring sorrow, Helga knew choices were made for the best. Nature elsewhere would be blessed with her caring touch, and it was with childlike hope that she looked forward to find herself amongst luscious greens once more.

     ❝ I don’t know if prepared could describe it, truly. We both are still uncertain what we will find, only that our time on these lands are over. --- I believe we have done all we possibly could to prepare ourselves, but I fear we still have a difficult journey ahead of us. ❞  One dreaded, for the last time both had sailed for weeks, misery had found them as well. But the north of Midgaard would be their destination now. Scorching dry lands avoided.

     ❝ I can not say what will awaits us there, perhaps he knows, but his dreams have been vague as of late. ❞  Even now the back of long hands gently caressed dark moss beneath, reminiscent of everything her life had given her here. To leave it all behind brought emptiness. Many friends had already left this world, and not much was left behind in this place. Kattegat was simply no longer home as it once had been.

     ❝ I fear a journey across untamed seas will demand an even bigger sacrifice. Who can truly be prepared for that? ❞

[panicatthefandomboy]

Ik ben de zweefteef van deze serie😂

Kim, die term ga in onthouden

[thegirlwithwngs]

Baby witch question :

What do you say to people when they ask about your practice? I usually don't say anything because I'm sick and tired of explaining that yes I'm a practicing witch. No, not like Harry Potter. No, I'm not sawing anyone in half on a stage wearing a glittering vest. Yes, it is an actual practice. No, I'm not a (what is in Dutch called, I don't know the translation) "zweefteef".

But when telling people I won't make any appointments during yule, I get questions. It feels wrong to say I'm Wiccan, because I'm not. Neither am I celtic although a lot of holidays are similar.

What do you say?

[zweefteef-111]

The World Her Masculine Energy Is Vintage

- Zweefteef

[withasmileandagrinn]

#zweefteef (at Oss) https://www.instagram.com/p/B7g0RXEnQsD/?igshid=1h94ml8gt1kp7

[brievenaansilke]

14/175

Lieveling,

We klimmen gestaag omhoog, 1, 4, 5, 8, 14. Het gaat met elke passerende dag een stukje de goede kant op, dichter naar de zomer, verder weg van de winter, dichterbij de zon, dichterbij jou.

Ik heb er zin in. Je zei dat je vandaag heel gelukkig was. Dat je je goed voelde. Ik was zo blij om dat te horen, lief, het maakt me rustig om te weten dat je het goed hebt. Telkens wanneer je zulke fijne, lieve dingen zegt, weet ik weer precies 100% waarom ik zo dol op je ben. Niet omdat ik het daarvoor vergeten was hoor, maar het is meer... Het is als zo’n ouderwetse CD toren en alle CD’s zijn voorbeelden van hoe goed je voor me bent en hoe lief en wat een fijn mens en wat een inherent zacht en puur en goed persoon je bent. En dan zet je één van die CD’s op en komt het allemaal tot leven. Zoiets. Je klinkt me als muziek in de oren, zeg maar (sorry, not sorry).

Er kwam vandaag een schaduw uit het verleden even gedag zeggen. Vrij letterlijk. Iemand van lang geleden begon weer met me te praten en dat bracht nogal wat gedachten terug van vroeger. Ik ben zo blij dat ik degene die ik toen was, niet meer ben, dat ik beter weet dan naar dat soort dingen te luisteren, dat ik niet meer zo verschrikkelijk duister ben naar mezelf en naar de mensen die bij dat stukje van mij konden, niet meer het slechtste in mensen naar boven haal. Ik ben blij dat ik je niet heb leren kennen toen dat alles was wat ik was, een ellendig hoopje negatieve invloed. Het gaat zoveel beter nu. Ik ben als persoon al zoveel gegroeid sinds toen (kun je nagaan!!! Al zoveel beter en mooier en groter en dan NÓG is er zoveel van de hemel om naartoe te groeien!!!) Er is zoveel meer zonlicht in mijn leven, de kleuren zijn zoveel levendiger als je er echt naar kijkt, als je niet bang bent om te zien hoe mooi alles is. Toelaten. Binnenlaten. Zelf naar buiten durven en willen stappen en gewoon bestaan, genieten van hoe alles steeds beweegt. Panta Rhei. Anitya.

Hoe meer ik gewoon... about life aan het go’en ben, hoe meer ik door heb dat ik echt een gigantische zweefteef ben. Ik hoop dat je er oké mee bent dat ik later net als Frankie dan dus waarschijnlijk wel een meditation room ga hebben waar altijd wierook en salie en cederhout en olie brandt en dat ik ook altijd een beetje naar patchouli ruik en bumper sticker quotes te pas en te onpas rondstrooi. Daar ben je dan mee getrouwd. Als in letterlijk. Dan, op dat onbepaalde moment in de toekomst, is degene waarmee je getrouwd bent ik, inclusief al mijn toch wel echt beetje gekke eigenaardigheden. Anyway. Ik heb besloten dat ik presocratische filosofie ga lezen ooit een keer. Maar nu ga ik even Blue Planet kijken en dan slapen en dan morgen vroeg opstaan en mijn essay killen.

Kusjes! Ik heb heel veel zin om met je te videobellen. Ik kan je niet beloven dat ik dan niet echt de hele tijd ga zeggen dat ik zo mega veel van je hou, want dat is waarschijnlijk wel wat je weer zien in me los gaat maken. 

Tot lezens, ik hou van je,

Je Eli

[nikipalmen]

Waar de zee me omringt, de stilte mijn oren vult en de welbekende haast geen optie is. Waar mijn gedachten tot rust komen, soms zelfs verdwijnen en ‘er gewoon zijn’ genoeg is. Waar iedereen dat zelfde trage ritme volgt, het ritme der simpelheid en natuurlijke behoefte. Waar ik me op sommige momenten zelfs verveel en dit als prettig ervaar. Waar ik weer leer goed adem te halen vanuit mijn buik. Je weet wel, dat je bij het inademen ervoor zorgt dat je buik zo groot wordt alsof er een baby in zit en daarna jezelf de ruimte geeft om net iets te lang uit te ademen, tot je zelfs een beetje gaat piepen omdat er geen lucht meer over is die er nog uit moet.

Overdag is dit alles zalig, maar ‘s nachts grijpt het me naar de keel. Dan begint het malen, ontstaat de onrust en is zelfs lichte paniek aanwezig.

Ineens ga ik mijn eigen thriller schrijven over twee mensen die hun rust zoeken op een eiland, maar daar ‘s nachts worden overvallen door kwaad of mysterieus verdwijnen omdat de stilte hen heeft opgegeten. 

Terug in de stad, lijkt het wel nacht. De rust en ademruimte verdwijnt al zodra ik op mijn fiets spring vanuit het station, op weg naar huis. Ik hervat meteen het gehaaste ritme van de stad en voeg netjes in de school van fietsvissen. De telefoon gaat weer op online en mijn mail kan weer beantwoord worden. Alsof de hele wereld het weet - met alle goede bedoelingen van dien - gloeit het ding rood van uitnodigingen, herinneringen en vragen. Zo’n piepdingetje van nog geen hand groot, is de baas over mij. Zo voelt het tenminste. Ik voel me klemgezet als een worm tussen een bankschroef en kan nog net op tijd in super worm Jim veranderen om het tot de juiste afstand te houden, mijn babybuikademhaling te doen en tot tien te tellen. Met zweet op mijn voorhoofd laat ik me uit de bankschroef zakken en plof op de grond.

Ik besluit per direct om de ruimte te nemen die ik nodig heb. Al heb ik meteen weer een unicornduivel op mijn schouder zitten die de lijst van mensen opnoemt die ik nog terug moet bellen & afspraken die ik nog moet vastzetten of geldtrucjes die ik uit moet voeren om de maand weer rond te komen. Ik boks hem van mijn schouder en sta weer op. Nondedomme. Ik schrik ervan in wat voor een ritme ik (wij) leef (leven). Hier lees ik natuurlijk wel boeken over en heb daar ook iets over te zeggen, maar als ik ben eraan gewend geraakt om een profzwemmer te zijn in de wereld van gehaaste (fiets)vissen en kan ik dat crazy ritme prima volhouden, waardoor ik het niet eens doorheb hoe snel we met zijn allen gaan. Maar wanneer ik weer gewoon van de schoolslag heb leren genieten is het verdomde irritant jezelf weer tussen die prof’s te bevinden. 

Het is echt niet dat ik de mensen om mij heen niet aardig vind, juist het tegenovergestelde. Ik houd heel veel van ze. Ik weet alleen dat ik mijzelf en hen niet de gewenste aandacht kan geven als ik de schijn van de prof hoog blijf houden, terwijl ik eigenlijk gewoon een bejaarde chillzwemmer van nature ben. Ik trap op de rem en neem tijd voor mezelf om zo bewuster tijd aan mijn vrienden en familie te kunnen geven. Natuurlijk is dit gek voor mijn omgeving, wanneer ik normaal gesproken de hypervis ben. Maar ik heb dit nodig en misschien kan ik zo nog wat bejaarde chillzwemmers ontwaken met mijn sloom ritme. Mits ik het zelf volhoud natuurlijk! Het valt me wel zwaar, omdat ik letterlijk tegen de stroom inzwem. Constant, alsof ik me afzet tegen alles om me heen, het systeem, de maatschappij, alles. Terwijl ik juist gewoon normaal wil doen. Vanochtend - alweer drie dagen na de school (fiets)vissen - breek ik in tranen uit na mijn uurtje pilates. Ik had natuurlijk vooralsnog een volle agenda zo open mogelijk gelaten en vandaag omgedoopt tot studiedag. Dus knallen, en lekker dat inhaalslagje maken die ik aan dat fijne eiland te wijten heb. Hoppa, in enkele seconden verander ik van een jankende vrouw in de worm tussen de bankschroef, alleen zit super worm Jim vandaag niet in mij en word ik geplet. Mijn zelfvertrouwen en daarmee mijn vertrouwen in de keuzes die ik maak of stappen die ik (heb ge)zet implodeert. Ik weet niet hoe ver imploderen kan gaan, maar dit gaat diep. In mijn volle emotie steek ik beide middelvingers naar mijn huidige studie op en ben ik een kinderworm die echt niet kan accepteren dat je soms ook wat minder toffe dingen moet doen om te bereiken wat je wel leuk vind om te doen. Ineens is deze droge medische studie een vieze zure haring die ik niet door mijn strot krijg geduwd. Het vermogen om het groter geheel te zien ontbreekt en ik wil alleen maar terug naar het eiland, waar ik gewoon alleen mezelf kan zijn zonder dat ik mijn onzekerheid/angsten onder ogen hoef te zien. Een totaal andere weg inslaan dan waar je vandaan komt is rationeel gezien super awesome en gedurfd en je voelt je een held wanneer je gewoon gaat doen wat je eigenlijk wil. Ofja, ergens aan begint wat daar op kan gaan lijken. Maar emotioneel gezien is het soms afzien tot de max, omdat ik alsnog torenhoge verwachtingen van mezelf heb. Die ik niet kan waarmaken binnen de tijd die ik mezelf geef. Ik weet zeker dat ik hier niet de enige in ben en onze halve Westerse maatschappij hiermee kampt, maar toch voel ik me dan een verloren vis in de mega oceanen. Het kost me veel energie om me dan weer om te toveren naar een gemotiveerd persoon, die de wereld weer aankan met al het geduld dat daarbij nodig is. Maar herhaling is de sleutel tot kennis toch? Dus gewoon een keer diep zuchten, neem die worm op de schouder en weer verder.

Als wormvisfietser probeer ik mijzelf weer in balans te krijgen door genoeg slaap te pakken, te luisteren naar het ritme dat mijn lichaam aangeeft, op mijn voeding te letten, genoeg te wandelen om mijn hoofd te legen, gekneuter toe te laten - moestuinen aanleggen is echt een prima hobby heb ik gisteren toegegeven -, bewuster tijd met vrienden en famlie doorbrengen. Het is overigens ook prima om aan accupunctuur te ‘doen’, yoga, pilates en meditatie in je routine te houden zonder een zweefteef te zijn. Daarnaast is Harry Potter voor alle leeftijden en is het supertof om gewoon toe te geven een fan te zijn op je zevenentwintigste. Het geeft mij, ondanks mijn jankende worm momenten, zoveel ruimte om toe te geven aan gewoon zijn, lekker kneuterig en misschien zelfs kinderachtig, even ontsnappen aan het verwachtingspatroon dat je voor jezelf een tijd geleden hebt verzonnen. Tegenzin in studeren ook gewoon prima, wanneer je eigenlijk met studeren wil aantonen dat je jezelf serieus neemt en het dus nooit de never niet kut mag vinden. Leren is leuk, echter is studeren gewoon vaak een zure pickle.

[yoorsonly]

Ben jij een Wispelturige Zweefteef? #Religie #Filosofie #Spiritualiteit https://t.co/on5lR86waW

Ben jij een Wispelturige Zweefteef? #Religie #Filosofie #Spiritualiteit https://t.co/on5lR86waW

— Y O O R S (@Yoorsonly) September 11, 2018

via Twitter https://twitter.com/Yoorsonly September 11, 2018 at 09:00AM

[henkjandekrijger]

via Twitter https://twitter.com/Yoorsonly

[alchemagie]

ik ben ondergedompeld kom weer boven gestrompeld en leer ik toch steeds beter zwemmen door heel hard te trappen op mijn remmen blaas mijn zwembandjes niet meer leeg is het dan het einde, van een eindeloze zweefteef mama kom je kijken, nu ik mijn volwassenen diploma heb dokter lee een lipoma niet een haai meer in een kooi maar opzoek naar een prooi als een bloedhond en het spijt me als dat nu het…

[retecool]

Verzin een Onderschrift – 25 september 2020 Naast parttime grintschilder vond Thea ook emplooi als hole 14 op de lokale midgetgolfbaan Je eigen waarheid verzinnen is helemaal het ding anno nu.

[theboatbuilderswife]

                      (   ---  MUFFLED SCREAMING.   ) ???  -- hello yes, I passed the 1k followers this weekend and I’ve just been pinching myself because how? I’m honestly speechless because when I made this blog 2,5 years ago I never thought it would still be a thing now but boooy look at me now.  ( trash extraordinaire ). I know I already made a bias list when I celebrated my two years here, but a lot has changed since then and I honestly just want to give you all my love ?!? Thank you, thank you all so much for sticking with me and Helgs for all these years now. I owe you dears all so much you have no idea ❤

     ELSKR.  ( beloved ) Those who I stalk 24/7, and stalk me back 24/7. Not a day goes by where I do not talk or rp with them for hours straight and Gods I honestly don’t know what I would do without them in my life ???

@flokithetrickster  ---  MY TRASH WIFE, Muts extraordinaire && delicious partner in crime. I love Elle way too much. She is the Floki to my Helga && the one reason I write Helga how I write her today. Both me and Helga would be lost without her and Floki. She’s been by my side for almost 2 years now and I honestly still can’t believe how lucky I am to have found her and that she allowed me to rub Helga all over her. Both OOC && IC, she dragged me through some of the worst moments of my life and we would not be here today if it wasn’t for her ❤

@swcrnprotector --- undead™ zweefteef central over here. Having known each other for years already, maybe spoken 1 or 2 words over the course of 3 years and then BAM things.  ( aka vikings happened ). I honestly do not deserve her and her goodness and strawberry vodka. Pure quality and pure trash in one cuddable package here. I love her sm && I couldn’t have been luckier to have her around.

     SKULDALIÐ.  ( family ) People I am proud to call my friends, those I know I can go to both IC && OOC without even hesitating. You guys mean so much to me, and I’m so blessed to have met you ❤ thank you for always having been there for me && Helgs.

@aslaugtheseeress -- @haraldharfagra -- @ingridthered -- @kristnirpresti -- @myriadxofxmuses -- @ofodinn -- @princeubbe -- @queenofkategat -- @ragnarsscn -- @shewhobringssorrow -- @skutilsveininn -- @strangestviking

     KUNNINGI.  ( acquaintance ) Those I have had the pleasure to write with, or hope to do so in the future but love seeing on my dash without a doubt. You are all so incredibly amazing ❤

@alldaddy -- @allmom -- @angrboda-flokadottir -- @anthologees -- @asgardianhammer -- @battlejcy -- @bjcrke -- @boncless -- @bryghter -- @dvelja -- @edhelaran -- @ellisindierps -- @fayofavalon -- @gulldrengur -- @hclywcrs -- @helvitisbrokentoy -- @hviitserk -- @ircnbcrn -- @ircnwccd -- @kraventhegreat -- @lokakin -- @maegtig -- @needlcd -- @pheriannath -- @qceenmother -- @ravenfeed -- @ringbearer -- @secrettraditions -- @servinglies -- @sifshieldmaiden -- @sinnhelmingr -- @sonderistic -- @springmother -- @springnamed -- @stxrmurdottir -- @thomashamiltcn -- @unfcrtunatesculs -- @vetrskati -- @warriorswithin -- @wildmoored -- @wxderwillen

I am so, so sorry if I have missed anyone. Just know I love you ❤

[ideeeee2]

En ik denk dat de mensen om mij heen mij net zo veel maken als de mensen die ik niet ken. De mensen op wie ik nog een eerste indruk moet achterlaten. En ik kan schrijven over de man n de trein in Parijs van wie ik dolgraag een kiekje wilde hebben omdat hij er zo romantisch uit zag met zijn boek en lange jas en dat na drie keer proberen hij niet lukte omdat een meisje met rode haren dacht dat ik een foto van haar wilde maken en ze bleef maar lachen en ik vind het vervelend dat het niet lukt maar nu zo om 23.00 denk ik wat lief dat ze wilde lachen 23.01 sorry en ik heb het rolletje bg steeds niet ontwikkeld omdat ik nog 4 foto's heb en deze niet verspillen wil maar aan de andere kant mijn eeuwige nieuwsgierig heide naar wat er uitkomt. Dan niet alleen foto's maar alles. Hoe zal het aflopen maar ik wil niet dat het afgelopen is . En ik ben zo'n open boek maar wat weet men nou eigenlijk van mij misschien ben ik een open gesloten boek en moet ik dat als uitgangspunt nemen en een boek vast Lijmen zo aan elkaar pagina voor pagina en dan proberen open te breken en dat dat symbool staat voor mij en nu denk ik weer aan die stomme symbolen en wil ik het niet zo zweverig maken. Zweefteef en nee da wil ik niet.

[kamielchoi]

Panorama

je roflolt je de moeder over die kapotgrappige zweefteef die haar bakfietskinderen inzeept met groenlinks en tolerantie en met de remsporen van de groene andijviesmoothies om haar grachtengordelbek haar verontwaardiging afreageert op de yogamat en in de intergenerationele praatgroep bij Halina waar ook een gepensioneerde vogelaar komt en een muf ruikende vrouw met een hoofddoek, die laatste was…

[fauwlei]

12 Oktober

Op 12 oktober van dit jaar, verkeerde ik nog in zalige onwetendheid. Ik kuierde met twee collega's door de straten van Edinburgh.

"Goh", verzuchtte collega E, "op momenten zoals deze klaag ik toch niet over mijn werk hoor." Newbee copiloot J grijnsde ter beaming en nam een panoramische shot van op de esplanade bij het kasteel. *klik*

"Wow, nog nooit zo goed gelukt!"

*Share on Facebook*

Het zicht was dan ook, zoals het enkel in Schotland kan zijn: grijs, blauw, groen, meer grijs, rauw, lelijk, en Game of Thrones-style mooi.

Och ja, de laatste jaren wordt er wat afgezaagd op het werk. Velen zouden zeggen, terecht. De uren gaan de lucht in, vaker dan de vliegers, de dagen worden langer, de gezichten in evenredigheid daarmee. De dag dat ons rooster voor de volgende maand wordt gepubliceerd, heeft een stress niveau te vergelijken met rapporten-dag op school.

Acties worden er niet echt genomen, mensen blijven zich stretchen, gaan die extra vliegmijl en mopperen tussen het bedienen van de klanten door. “Chou!” (algemene aanspreektitel aan boord...nogal wiedes met 1500 collega’s) “Mijne rol voor dees maand...ik ga nog juist mijne was kunne doen!”

Cijfers worden op flatscreens in de kantoren non-stop geupdate en geprojecteerd.

Harder. Better. Faster. Stronger.

Overnachtingen, zogeheten "nightstops", zoals deze Edinburgh, doen die zaken even vergeten.

Dan gaan we op ontdekking, hangen de vuile toerist uit. (maar noem ons geen toerist! hoe durf je...)

Dan weten we weer waarvoor we het doen, voelen we ons weer de mens achter de naam.

De liefde voor het vliegen, begint... in het vliegtuig.

Mensen die niet vliegen, bare with me. Maar airhostess worden, daar zijn consequenties aan verbonden. Je stapt er niet zomaar in en uit. Eens het onder je vel zit, zit het daar om te blijven knagen, zagen, vragen naar meer.

Zelfs de dagen waarop je snotterend van thuis weg rijdt en in je zijspiegel nog het verbouwereerde gezichtje ziet gebrand staan, van je één jarige zoon. "Waar gaat die naar toe? Die laat mij hier achter of wa?..."

Zelfs de feestdagen die je doorbrengt met koude mini croque-monsieurs, en liters drank in de valies om de pijn van Kerstmis in een muf hotel in Abidjan, te verdrinken.

Of die zoveelste bbq, verjaardag, paasdag, schoolfeest, communie...waar je ondanks het veelvuldig aanvragen van pleasepleaseplease-lukt-het-om-die-dag-thuis-te-zijn-emails toch niet bij bent.

Of de weekends. Eender welk weekend. "Afspreken?" "Nee, sorry, moet vliegen...".

De verloedering van de sociale contacten. Mensen die afhaken omdat ze het beu zijn dat je "altijd maar ligt te maffen". "Weeral voicemail." "Ligt die nu nog in haar nest?"

Of de opinies. "Stewardesske?" (lees: te lomp voor iets anders zeker?) "Heb jij niet gestudeerd misschien?"

Ja dat heb ik wel. Correctie: dat hebben WE wel.

Kleine heads up dus wanneer u de volgende keer beslist de arrogante ezel uit te hangen tegen de poppemie tegenover u.

Onder die gestylede chignon en de picture perfect make-up zit een grijze massa, hersenen geheten. Velen hebben die gebruikt om bepaalde diploma's te behalen. Voor de vuist weg, een paar voorbeelden: rechten, criminologie, dokter in de geschiedenis, toerisme, leerkracht.

Dus ja, ondanks het diploma. Die past ook nog in dit rijtje.

Like a drug. Het bepaalt je leven. Na een decennium, zoals in mijn geval, is de rest van de indeling van je leven erop georiënteerd. Zoals de meubels in je living gericht staan op de TV.

Wanneer je dan op staande voet ontslagen wordt...dan zakt je leven in elkaar.

Mijn laatste nightstop, was Edinburgh. Mijn eerste vlucht ooit, was Malaga.

Op het werk zijn al de vergaderzalen genoemd naar een (succes) bestemming van de airline.

Ik werd gedumpt...in de “Malaga”.

De cirkel is rond.

*klik*

*Share on Facebook*