dothispoowithyou - Tumblr blog

[dothispoowithyou]

[dothispoowithyou]

24.

Volledig verhaalx

'So how was your weekend? You're so quiet.' Vroeg Harry die maandag terwijl hij speelde met de dingen die op mijn bureau lagen. Hij was een tijdje terug weggelopen van zijn repetities en hield me nu ongevraagd gezelschap. Het was voornamelijk een grote afleiding. Ik zuchtte en gooide mijn pen neer. 'It sucked.' Beet ik verslagen. Harry lachte om mijn gezichtsuitdrukking. 'What happened?' Ik twijfelde even of ik het hem moest vertellen. Ten eerste wilde ik niet aan iedereen rond bazuinen dat mijn bijna-vriend zichzelf een coma in had geholpen met drugs en ten tweede wilde ik niet dat Harry het erin zou wrijven dat hij gelijk had gehad over Bill. 'Shouldn't you be rehearsing?' Vroeg ik. Op dat moment begon mijn eigen telefoon te rinkelen. Een onbekend nummer verscheen op het scherm. 'Could you give me a moment?' Fluisterde ik naar Harry terwijl ik de telefoon naar mijn oor bracht. Hij knikte en liep zachtjes de kamer uit. 'Hello?' Sprak ik vragend door de telefoon. 'Kailee?' Ik pauzeerde even en schrok toen ik me besefte wie ik aan de lijn had. 'Bill? Is that you?' Vroeg ik voorzichtig, het was alsof ik sprak met een dode. 'Yes.' Zuchtte hij. 'I'm sorry.' Ik beet op mijn lip en zweeg. Ik wist wat ik wilde zeggen, ik wist alleen niet hoe en of dit wel het goede moment was. 'How are you? When did you wake up?' Vroeg ik in uitstelling. 'About twenty hours ago. I feel like I've been hit by a bus.' Lachte hij zachtjes. Een klein glimlachje brak door op mijn gezicht. 'I'm glad that you're okay.' Zei ik terwijl ik me omdraaide en uit het raam staarde. 'Listen, Kailee, I can hear that you're upset and that you're angry, but...' 'Would you stop?' Onderbrak ik hem. 'Would you stop using?' 'I can't.' Verzuchtte hij. 'There's people I need to please. I can't just get out of this.' 'Oh.' Fluisterde ik teleurgesteld. 'I understand if you would... I just hope you'd maybe give it a chance.' 'I don't know. I'm really not into that.' Ik trommelde met mijn vingers op tafel. 'I don't think I could...' 'I get it.' Sneerde hij. 'I'll talk to you, soon. Goodbye, Kailee.' 'Goodbye?' Zei ik verbaasd. Dat was een raar gesprek. Ik zuchtte en stortte me weer op mijn werk, wat een stuk beter ging nu Harry weg was. Ik probeerde zo veel mogelijk afleiding te vinden van Bill in mijn werk. 'Kailee?' Niall's brede grijns verscheen in de deurpost. 'Hi, love, come in.' Hij kwam vrolijk op me aflopen en knuffelde me even stevig. 'Just wanted to see how you were doing.' Hij kuste mijn wang voordat hij tegen het bureau leunde. 'I've been better.' Gaf ik toe. 'What's up?' Zijn blauwe ogen brandden door de mijne. 'Promise me you won't tell anyone.' Fluisterde ik bijna terwijl ik met een pen speelde. Hij beloofde het tegen niemand te vertellen. Voordat ik het wist, had ik het hele verhaal eruit gegooid. Ik moest toegeven dat het opluchtte. 'You should do what's good for you. You don't always have to mind others.' Zei hij uiteindelijk. 'I'm tempted to forbid you to see him again.' Hij leek serieus en ik waardeerde zijn bezorgdheid. 'I just feel bad for him.' Jammerde ik. 'Please?' Vroeg hij me. 'Would you please stay away from him?' Hij legde zijn hand op mijn schouder en leunde naar voren, wachtend op mijn antwoord. 'Okay.' Mompelde ik zachtjes. Niall leunde opgelucht naar achteren en leek erg tevreden met zichzelf. Mijn oog viel op de band die om zijn knie zat. 'How's your knee?' Vroeg ik terwijl ik mijn hand op zijn been legde. 'Painful, but I'll live.' 'I've been arranging your ice-packs on location.' Lachte ik. 'So far, so good.' 'You're a dream.' Lachte hij. 'I should get going. I don't want to keep you from ordering Louis' Yorkshire Tea.' Hij stond op en liep naar de deur. 'Oh, Niall.' Riep ik voordat ik opstond en naar hem toe liep. Ik sloeg mijn armen om hem heen en kroop even dicht tegen hem aan. 'Thank you.' Niall streek geduldig over mijn rug en wachtte totdat ik me terugtrok. 'I just needed a good hug.' Zei ik terwijl ik een schouder ophaalde. 'Now you can go.'

De volgende dag was ik weer bij de jongens. Het was fijn en gezellig voor de verandering. Niet alleen de jongens waren er, ook Gemma was in Londen en besloot om langs te komen. 'It's so good to see you.' Kirde ik terwijl ik haar omhelsde. 'How are you?' 'How are you?' Vroeg ze met een scheve grijns. 'Getting excited for the tour already?' 'I'm quite nervous, to be honest. I've never traveled the world before.' Gaf ik toe. 'I'm just scared I'll get lonely.' 'Well,' begon ze lachend. 'I don't think you'll ever be lonely.' Ze keek over haar schouders naar de jongens. 'What do you mean?' Vroeg ik terwijl ik argwanend dezelfde kant op keek. 'You know exactly what I'm talking about.' Zei ze met een eigenwijze blik. Ik was verward en ik wist niet zeker of ik doorhad wat ze bedoelde. 'You have an office, right?' Vroeg ze. Ik knikte instemmend. 'Let's go there.' Ik wilde eigenlijk weigeren omdat ik steeds meer begon te vermoeden dat ik wist wat ze bedoelde en om eerlijk te zijn wilde ik het er niet over hebben, zeker niet met haar. Ik zuchtte even moeilijk voordat ik begon te lopen. Ik duwde de deur van mijn kantoortje open en liet haar voor gaan. 'So.' Begon ze terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. 'What are you going to do now? 'It would be no fun if I spoiled it.' Grapte ik voorzichtig. Ze keek me cynisch aan. 'I'm not going to do anything.' 'You're serious?' Lachte ze. 'Yes.' Ik haalde een schouder op en begon heen en weer te lopen. 'I'm just going to let it happen, the way it happens. As friends.' Benadrukte ik. Ik probeerde niet te blozen. Ik wilde haar namelijk niet vertellen hoe sexy ik haar kleine broertje vond. 'Do you like him?' 'No.' 'Are you sure? Because your body language is telling me something else.' Blijkbaar was ik niet aanwezig toen het vermogen om te liegen uitgedeeld werd. 'I like him, a lot.' Probeerde ik. 'I just don't want to be with him. As in, together.' 'And why not?' 'Because off... How he is.' Stamelde ik. 'What's he like?' 'I think he's unfaithful.' 'You've never seen him together with someone.' 'Where exactly is this conversation going?' Smeekte ik praktisch. 'I would just like it if my brother would get himself a nice girlfriend.' Ze haalde een schouder op en lachte een halve glimlach. 'I know he would too.' 'Well, I'm afraid there's not much I can do to help you.' Zuchtte ik boos terwijl ik naar de grond keek. 'You know, that's quite selfish of you.' Knikte ze lachend. 'Excuse me?' Beet ik verontwaardigd. 'Now I'm the selfish one? Oh, I'm sorry that I'm actually working hard for my future because I don't get paid a million bucks for every fucking smile I flash at a camera! I'm sorry I actually use the opportunities I get and don't fuck it up so I can make someone else happy.' Gemma begon hard te schaterlachen, waarna ik haar fronsend aankeek. 'Oh, I love you.' Lachte ze klappend. 'You're so sharp.' 'Fuck you.' Bromde ik, nog steeds geïrriteerd. 'There, there.' Mompelde ze sussend. 'I'm sorry. I'd just find it a shame if you wouldn't...' -'Well, then a shame it is.' Zei ik voordat ze haar zin af kon maken. Ze keek me even onderzoekend aan en knikte toen langzaam. 'It is.'

Na een lange zesde week spendeerde ik mijn zaterdagmiddag in bed. Ik was uitgeput. Ik had verwacht nog iets te horen van Bill na ons rare telefoon gesprek van afgelopen maandag, maar niets. Mijn ogen vlogen over de kleurrijke lay-outs van talloze roddel websites. Dit was een beetje mijn huiswerk; in de gaten houden wat er online allemaal over de jongens gezegd werd. Ik rolde teveel met mijn ogen om alle onzin die over ze gezegd werd. Mensen verzonnen de raarste koppen om veel hits te krijgen. Het ergste was dat er niets aan te doen was. Terwijl ik controleerde wat er werd gezegd door de fanatieke fans op Twitter, werd ik gebeld door Niall. 'Kailia, what are you doing tonight?' 'Don't call me that. I'll probably be sleeping. And eating pizza.' 'Good, we're having a movie night at Liam's tonight. Pizza is included. You're coming.' Vroeg hij me niet. 'Am I?' Vroeg ik terwijl ik met mijn ogen rolde. 'You are.' Sprak hij vluchtig. 'I'll pick you up at around six. I'll call you when I'm on my way.' En met die woorden hing hij op. Ik wierp een korte blik op de klok en vloekte toen ik zag dat het al half vijf geweest was. Ik liep wankelend uit bed en sprong onder de douche en maakte me klaar om het huis te verlaten. Ergens van binnen voelde ik me zo opgewonden als een zesjarig meisje in een snoepwinkel. Filmavondje met One Direction en ik was zo ongeveer gedwongen om te komen. Niet dat ik anders nee had gezegd, maar toch. Het was eng. Terwijl ik wachtte op Niall bekeek ik nog wat sites, ergerde ik me en maakte ik kleine aantekeningen. Ik besloot geen beanie op te doen, in tegenstelling tot ongeveer elke andere dag van de afgelopen maand. Ik nam genoegen met mijn donkerblauwe parka. Toen ik een claxon hoorde, stapte ik de deur uit richting Niall's enorme auto. Hij floot uit het raam, voordat hij de deur aan de passagierskant van de auto open liet zwaaien. 'Glad you're coming.' Hij groette me met een warme knuffel, voordat hij de radio wat zachter zette. 'Glad you asked me to come.' Lachte ik vrolijk. 'Who else is going to be there?' 'All the boys. And I think Sophia will be there. Maybe El.' Mompelde Niall nadenken terwijl het met zijn vingers tegen het stuur trommelde. 'Do they know I'm coming?' Vroeg ik zenuwachtig. 'Yes, why? You think you wouldn't be welcome?' 'Well, yeah.' Gaf ik lachend toe. 'You're always welcome.' Knipoogde hij lachend naar me. 'I haven't heard from Bill.' Zei ik na een tijdje. 'Good.' Knikte Niall voldaan. Ik sloeg even tegen zijn schouder. 'It's not good.' Protesteerde ik twijfelend. 'I feel dumped. I should have been the one to make him feel dumped!' 'You're too good for him anyways.' Zuchtte hij met een veelzeggende blik. Op dat moment begon hij de auto te parkeren. Nieuwgierig bestuurde ik de omgeving. Het was er rustig en er waren niet veel huizen. Wel veel grote auto's, waarschijnlijk die van de andere jongens. Met Nialls arm om mijn schouder en de mijne om zijn middel liepen we richting de deur van het huis. Ik hield de deurbel lang ingedrukt, iets wat ik had geleerd te doen bij mijn vrienden thuis in Nederland, omdat ze anders niet open deden. Na een klein minuutje werd de deur open gedaan.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

23.

Volledig verhaalx

De volgende dag spendeerde ik in een sociaal isolement in mijn kantoor, al was de omgeving gevuld met meer afleidingen en herinneringen dan een dag eerder. Het was moeilijk om gefocust te blijven, maar ik had nog een hoop werk te verrichten. Je kon je niet voor stellen wat er allemaal geregeld moest worden voor een locatie voordat One Direction daar op mocht treden. Daar kwam nog bij dat er een tijdsdruk was, de tour begon over iets meer dan drie weken. Zelfs sommige dingen voor de eerste tien shows waren nog niet geregeld en ik maakte me zorgen dat ik mijn werk niet op tijd af ging krijgen. Gelukkig werkte ik onder het toeziend oog van Nick en hield hij in de gaten of ik op schema lag. Volgens hem ging het allemaal prima. Ondertussen maakte ik me zorgen omdat ik nog steeds niets gehoord had van Bill. Ik had hem nu al bijna een week niet gesproken en dat leek niets voor hem. Begrijp me niet verkeerd, maar Bill was soms vrij bezitterig en om een week niks van zich te laten horen was vreemd. Als ik hem probeerde te bellen, stond zijn telefoon uit. Langzaam werd ik gek van mezelf omdat mijn hoofd maar bleef razen en ik me niet kon concentreren op de talloze formulieren die ik in moest vullen en de honderden telefoontjes die ik moest plegen. Rond half 1 zat ik eindelijk een beetje in een goed, gestructureerd ritme, toen er op mijn kantoordeur geklopt werd. 'Come in.' riep ik afwezig terwijl ik doorkrabbelde op de formulieren. 'Hey.' Grijnsde Harry terwijl hij zijn hoofd om de deur stak. 'You joining us for lunch?' Ik wierp een blik op mijn horloge en knikte. 'Let me just finish this filling in this form.' Mompelde ik. Harry stapte de kamer binnen en gluurde over mijn schouder, terwijl hij zijn handen om mijn schouders vouwde. 'How's work going?' vroeg hij. 'It's okay...' Murmelde ik afgeleid terwijl ik de laatste paar regeltjes vulde en een handtekening zette. 'There, let's go.' Ik liep naast Harry door de gangen, zijn arm was losjes om mijn schouder geslagen. Ik keek hem vragend aan. 'What?' Vroeg hij met grote ogen. 'The arm...' Ik lachte en rolde met mijn ogen. 'I can't help it that you're so small. You have the perfect height for being an armstand.' Lachte hij bijdehand. 'Fuck you!' Riep ik lachend terwijl ik hem een beuk gaf met mijn heup. 'You're a little munchkin.' 'You're drooling, old bulldog.' Sneerde ik pesterig. 'Excuse me?' Riep hij voordat hij me van de grond tilde en me over zijn schouder gooide. Verslagen liet ik mezelf hangen, ik zou toch nooit los kunnen komen. Even later opende hij een deur. Hij draaide zichzelf om zodat ik de jongens kon zien die ons verbaasd bekeken. 'Kailee, be polite and say hi to the boys.' Beveelde hij met een geamuseerde toon. 'Hi, guys.' Piepte ik terwijl ik met moeite zwaaide. 'Harry, would you be so kind to put the young lady down?' Murmelde Nick met volle mond. Zodra ik weer met mijn voeten op de grond stond gaf ik een mep tegen Harry's borst. Hij bewoog niet eens. Louis en Niall keken ons met enorme grijnzen aan. 'Not a word.' Fronste ik naar ze terwijl ik een broodje van tafel greep en op een stoel neer zakte.

Toen ik zaterdagmiddag nog steeds niets gehoord had van Bill en ik begon te twijfelen of hij uberhaupt wel bestond, besloot ik om naar zijn huis te rijden. Met behulp van mijn navigatiesysteem vond ik zijn appartement. Ik belde aan en wachtte ongeduldig totdat ik naar boven kon lopen. 'Bill?' vroeg ik zacht terwijl ik de openstaande deur binnenliep. De geur van rook en nog iets anders kwam me tegemoet. De kamer zag grijs en er hing een bedompte lucht. 'Hey, baby. Who are you?' Een jongen met een wazige blik en vies, strengerig haar bekeek me van top tot teen. 'Where's Bill?' Vroeg ik voorzichtig terwijl ik mijn neus optrok. 'He's in hospital. We're using his house while he's gone. He owed us, so.' Lachte een andere jongen met rode kringen om zijn ogen. Mijn ogen werden groot. 'He's in hospital?' Riep ik geschrokken. 'What happened?' 'Bad pills.' De jongen met het vieze haar haalde zijn schouders op. 'Oh my God.' Kreunde ik. 'What hospital is he in?' 'If we tell you, you'll leave. I don't want you to leave. I like you.' Grijnsde de ander voordat hij een trekje nam van de peuk tussen zijn vingers. Ongemakkelijk wiegde ik mezelf heen en weer. Hij stond op en kwam langzaam op me af lopen. Hij trekte even aan een plukje van mijnhaar en lachte zijn gele tanden bloot. 'I'll tell you if you promise we'll meet again.' Zijn rokerige adem streek over mijn gezicht. 'Okay.' Slikte ik, ik onderdrukte gekokhals. 'Liar.' Lachte hij hard. 'He's at Charing Cross Hospital.' 'Thanks.' Ik vluchtte snel het appartement uit. Toen ik beneden was hoorde ik iemand roepen van boven. 'Don't tell Bill you saw us.' Riep de vieze jongen naar beneden voordat hij spuugde. Mijn gezicht vertrok terwijl ik de auto in stapte en naar het ziekenhuis reed. Ik parkeerde mijn auto op de parkeerplaats en liep snel naar binnen. 'Hi, I'm looking for Bill Skarsgård.' Zei ik hijgend en paniekerig aan de balie. De vrouw typte rustig weg op haar computer, voordat ze me zijn kamernummer gaf en me uitlegde hoe ik moest lopen. Ik bedankte haar en haastte naar de liften. Nerveus speelde ik met mijn vingers terwijl ik in de lift wachtte. Slechte drugs? Hoe lang was hij hier al? Op de afdeling haastte ik me naar zijn kamer. Ik klopte ongemakkelijk, maar kreeg geen antwoord. 'Bill?' Ik stak mijn hoofd naar binnen en deinsde terug toen ik hem zag liggen in bed. Voorzichtig schuifelde ik de kamer in. 'Oh my God.' Fluisterde ik. Ik staarde naar zijn lichaam dat recht in bed lag. Zijn borstkas bewoog kunstmatig heftig op en neer in het ritme van een piepje. Er waren talloze slangen in zijn armen geprikt en er zat een buisje voor zuurstof in zijn neus. Misschien had ik eerst even bij het afdelingshoofd moeten vragen wat er met hem aan de hand was, voordat ik de kamer binnen ging. Met een vies gezicht keek ik de kamer rond, voordat ik me omdraaide en richting de balie liep. 'Hi, I'm here for Bill Skarsgård.' Zei ik opnieuw, maar dit keer tegen de zuster die achter de balie zat. 'Ah, the poor kid. You're the first one to visit him.' Zei ze hoofdschuddend terwijl ze opstond. 'He's kept in an artificial coma. His heart has to recover from the drugs he took last week.' 'Holy shit!' riep ik. 'His condition is stable. He is most likely to recover perfectly.' Verzekerde ze me, voordat ze richting zijn kamer begon te lopen. Ik trok een gezicht, ik wilde daar niet weer naar binnen. 'He was brought in Monday morning after a call from the guys he was with. By the time our men got there, they were already gone. We've kept him in a coma ever since. It's strange, because we haven't been able to reach any family of his. Who are you?' 'I was dating him.' Gaf ik zachtjes toe, terwijl ik fronsend naar hem keek. 'I still am, I suppose. I met him a few weeks ago. I've never seen any of his friends or family.' Zei ik hoofdschuddend. 'I didn't know he did drugs.' De zuster bestudeerde me. 'I don't know what to do.' Gaf ik toe terwijl ik mezelf op een van de stoelen in zijn kamer liet zakken. Ik wreef over mijn gezicht. 'I don't want to abandon him, but I don't want to... I don't want to stick around.' Gaf ik toe. 'I don't even know him. I don't want to be involved in this.' 'I understand that.' Knikte ze begrijpend. 'Could you make sure he contacts me when he wakes up?' Verzocht ik terwijl ik naar het bed staarde. 'Of course.' Knikte ze voordat ze de kamer uit liep. Na een tijdje stond ik ook op. De geur van ziekenhuis werd me iets teveel. Ik nam afscheid van Bill en zwaaide even naar de zuster voordat ik het gebouw uit liep. Met een zucht ging ik in de auto zitten, mijn hoofd leunend tegen het stuur. Ik had Daniella nodig. Ik zocht mijn telefoon in mijn tas en belde haar op. 'Yo, yo, yo!' Riep ze hard. 'Hey, uhm, where are you?' Vroeg ik met bevende stem. 'I'm at home. Are you okay?' 'No, I'm not.' Stortte ik uit. 'He's in a fucking coma! From bad drugs. Drugs, Danny! What the hell?' 'Holy shit, who is?' Schreeuwde ze. 'Bill. I don't know what to do.' Jammerde ik door de telefoon. 'Can I come over?' 'Of course. Hurry up, babycakes.' Ik gooide mijn telefoon op de passagiersstoel en haastte me over naar Daniella. Nog voordat ik uit de auto gestapt was stond ze al in de deurpost met open armen op me te wachten. 'Oh my goodness. Aren't you living a crazy life.' Zei ze sussend terwijl ze me mee naar binnen trok. 'I've got tea, ice cream, cookies and blankets.' Even later zat ik voor me uit starend op de bank met een bak ijs op mijn schoot. 'What am I supposed to do?' Jammerde ik langzaam. 'I want to leave him, but I can't because he's in a fucking coma and he doesn't have anyone!' Gilde ik gefrustreerd. 'But I don't want to be together with someone who takes drugs.' 'You should ditch him, Kailee. I don't think he's a good influence on you.' Zei Daniella wijs. Ik knikte, ik wist dat ze gelijk had. 'But he has no one. I feel like I should help him.' 'That's not up to you.' Verzekerde ze me. 'He's not good for you.' 'I know.' Ik beet op mijn lip. 'Besides, with Bill out of the way, you can focus on Harry.' Zei ze overwegend. 'You have to admit that Harry's a lot better looking.' Ik keek haar veelzeggend aan terwijl ik een schep ijs nam. Ik zou nu al bijna spijt krijgen dat ik haar gister tot in detail alles had verteld wat er met Harry gebeurd was. 'I suppose he is, yeah...' Mompelde ik nadenkend. 'You know, it's quite exciting, having this secret with him. It's almost like having an affair.' 'Would you rather. Harry or Niall?' Vroeg ze gehaaid. 'I don't know. I feel more comfortable with Niall, but Harry has this hint of danger surrounding him.' Gaf ik toe. 'He's exciting.' Op de een of andere manier was het Daniella weer gelukt om me al mijn echte zorgen te laten vergeten. 'Well, if you take Harry, then I'll just have Niall. I'd be totally fine with that.' Opperde ze. 'Of course, I'd be honoured to switch, you know, every once in a while. That's fine with me.' Ik lachte schaterend. 'You know what, you can keep an eye on both of them until I finish my internship.' Grapte ik half. 'I'll pick one after that.' 'Once again, that's fine. Cool.' Zei ze droogjes.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

22.

Volledig verhaalx

'Is this the part where you kill me?' Zei ik droogjes. 'You can't leave.' 'Or were you going to rape me first?' Vroeg ik langzaam. 'Stay.' Fluisterde hij sensueel in mijn oor terwijl hij met zijn vingertoppen zachtjes over mijn arm streek. Verdomme, hij ging me toch niet echt verkrachten. 'Can I go now? I need to talk to Nick about something very important.' Mijn bevende stem verraadde me. 'What can I do to make you stay?' Vroeg Harry met een zucht terwijl hij me hulpeloos aankeek. 'Nothing. I made up my mind.' Ik haalde mijn schouder op. 'I know there's one thing.' Zijn ogen waren strak op de mijne gericht. Ik was jaloers op zijn wimpers. Ik raakte afgeleid, ik bedoel, we weten allemaal hoe hij eruit ziet, waardoor ik vergat wat hij daarvoor had gezegd. Hij streek met zijn hand door zijn haar en haalde fronsend zijn tong langs zijn lippen. 'I really didn't want to have to do this, but I can't just let you walk away.' Een verbaasd trekje viel over mijn gezicht. 'What? I don't unders...' Harry boog zijn hoofd naar me toe en sloot zijn ogen, zodat zijn wimpers bijna als verdomde vleugels neersloegen. Daarna was er alleen nog maar voldoening en zijn vreselijk zachte mond op die van mij. Ik sloot mijn ogen, misschien nog wel meer van pure ontspanning dan genot en het was alsof Harry met zijn kus alle stress van me overnam. Ik kon een klein, content glimlachje niet onderdrukken, waarna ik hem terug voelde glimlachen. Eindelijk kon ik mijn hand door zijn haar halen en was hij het niet die dat deed uit frustratie. Terwijl ik zachtjes zijn haar tussen mijn vingers klemde, liet hij een zacht, jammerend kreuntje gaan. Zijn ene arm vond zich een weg naar mijn rug, een duwtje liet me dichter naar hem toe leunen. Zijn andere hand omsloot mijn achterhoofd en werkte zich een weg door mijn haar. Zijn mond bewoog tijdens het zoenen al net zo langzaam als hij bewoog als hij praatte, maar het was zoveel beter dan dat. Terwijl ik me bedacht wat ik hier eigenlijk aan het doen was, moest ik weer lachen. 'What's so funny?' Fluisterde hij, zijn lippen leunend tegen mijn mondhoek. 'I was thinking about how ridiculous this is. You win.' Verzuchtte ik terwijl ik naar achteren leunde. 'I do. I'm a lucky man.' Zei hij met een luie grijns. Ik beet even op mijn warme lip en knikte aarzelend. 'Have dinner with me tonight.' Beveelde hij. 'Then you can talk to Nick tomorrow, if you still want to.' 'You know,' begon ik. Ik was te geamuseerd om verontwaardig te klinken. 'I still have no idea what the hell's going on.' 'You don't?' Vroeg Harry met een grijns voordat hij me een kus gaf. Ik trok een argwanende wenkbrauw op. 'Not really, no.' Zei ik, te langzaam, want mijn gedachten begonnen weer af te dwalen terwijl ik hem bekeek. 'Things don't really add up.' 'They don't?' Hij kuste me opnieuw, me nog meer in de war brengend. 'Could you stop... Stop doing that. It's rather distracting.' Gaf ik toe. 'I like it when you're flustered. At least you don't talk back.' Hij glimlachte en knikte tevreden voordat hij me nogmaals kuste. 'Have dinner with me tonight.' Beveelde hij opnieuw. 'Please.' 'Okay.' Zuchtte ik. 'I'll tell Nick about this little incident. He'll fire me straight away so we don't have to wait until tonight.' Zei ik bijdehand. Hij keek verbaasd om mijn opmerking. 'You win, like I said.' Harry rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd. 'I mean it!' zei ik beledigd. Juist door de manier waarop ik verschrikkelijk verloochent was, voelde het minder vreselijk dan verwacht. Ik gaf me over in vrede en ik gaf volmondig toe dat Harry's kus de reden was voor mijn ontspannen houding tegenover het verpesten van deze geweldig kans. Het was alsof ik dronken was van hem. 'You're not going to tell Nick about this today.' beveelde hij me opnieuw. Ik bestudeerde zijn gezicht, maar kon zijn uitdrukking niet echt benoemen. Ik haalde een schouder op. 'Whatever. Today. Tomorrow...' Harry zuchtte geërgerd, voordat hij me aan mijn arm meenam naar de deur. 'Come on, we have to get back.'

De laatste bespreking was om vier uur afgelopen en Nick stuurde iedereen meteen naar huis, omdat we de volgende dag weer om zes uur moesten beginnen. Ik had Harry ondertussen beloofd om nog geen ontslag te nemen of mezelf te laten ontslaan en om die avond om zeven uur bij hem thuis te zijn om bij hem te eten. Ik was benieuwd. Tegen ieders, waaronder mijn eigen, verwachtingen in, was ons intieme moment niet hetgeen waar ik de hele dag aan moest denken. Het was juist het vooruitzicht op vanavond. Ik voelde me nieuwsgierig, alsof ik dichtbij het ontrafelen van een groot mysterie was. Alsof ik de dader achter een moord bijna te pakken had. Als ik dan toch ten onder moest gaan, deed ik dat in ieder geval niet met een open einde. Harry woonde maar ongeveer een half uur van waar ik woonde, dus doodde ik de tijd door Daniella te bellen. Ze zou me vermoorden als ik dat niet binnen 24 uur gedaan had. 'You are not going to believe this.' Lachte ik hard door de telefoon, meteen toen er opgenomen werd. 'Oh my god.' Meteen had ik haar volste aandacht. Ik grinnikte en trok mijn knieën op onder me terwijl ik aan een kussen op mijn bank plukte. 'There's several things.' Begon ik langzaam, geamuseerd door haar belangstelling. 'What is it?' Krijste ze bijna. Ik hoorde geroezemoes op de achtergrond dus ik nam aan dat ze nu bij haar eigen stageplek bezig was. 'Now, don't freak out, but I'm quitting. I'm telling Nick tomorrow. And I'm actually okay with it.' Even bleef het stil aan de andere kant van de lijn. 'Yella?' Vroeg ik bezorgd. 'Please tell me you're joking.' Smeekte ze zachtjes. 'No, I'm actually doing it.' 'You're such a fuck-up.' Schold ze sissend. 'Soft little biatch.' Ik lachte hoofdschuddend. 'Now second, Harry and I shared a passionate kiss and I'm going over to his house for dinner tonight.' Zei ik voorzichtig. Weer bleef het stil. 'Hello?' Vroeg ik aarzelend. 'Very, very funny. I always thought you were a really bad liar, but you really had me there!' Lachte ze hard. Wat ongemakkelijk schoof ik heen en weer. 'I mean it.' Bromde ik. Meteen viel weer een doodse stilte. 'Are you still alive?' vroeg ik na een tijdje. 'Oh my God.' Verzuchtte ze alleen maar. 'I don't know what to say. This is crazy.' Fluisterde ze nu bijna. Omdat Daniella te verbijsterd was om nog een gesprek te voeren, beloofde ik haar morgen alles te vertellen. Terwijl ik ophing bedacht ik me dat ik al een tijdje niets meer gehoord had van Bill. Ik stuurde hem een erg schijnheilig berichtje, vragend hoe het met hem ging. Ik wachtte even op en antwoord dat niet kwam en besloot daarna om me te douchen. Na het douchen zocht ik tijden naar een geschikte outfit, deed ik mijn haar zoals Lou me geleerd had en deed ik mijn make-up. Ik probeerde te negeren dat ik onbewust zoveel moeite deed. Om iets voor half zeven reed ik het terrein af. Iets meer dan een half uur later parkeerde ik mijn auto zo dicht mogelijk bij Harry's huis. Zelfverzekerd belde ik aan en wachtte ik totdat hij zou verschijnen. 'Hey, you came!' Hij klonk verbaasder dan zou moeten. 'Of course I came.' Lachte ik wat ongemakkelijk. Harry grijnsde breed naar me, trok me bijna naar binnen, sloeg de deur met een klap dicht en drukte zijn lippen tegen mijn slaap. 'You look nice.' Lachte hij, terwijl hij me aan mijn arm meenam naar het eetgedeelte dat aan de keuken vast zat. En ja, er waren meerder eetgedeelten in zijn huis. 'You too. I like the headband.' Knikte ik naar de lap stof om zijn hoofd. Hij leek even te schrikken en hij greep naar zijn hoofd. 'I was supposed to take that off before you got here. I like to wear it while I'm cooking.' Gaf hij toe terwijl hij aan de band begon te plukken. Zag ik daar nu iets wat leek op verlegenheid? 'I like it.' Zei ik opnieuw, ik meende het. Hij zag er erg goed uit vanavond. 'You should keep it on.' We stonden even zwijgend stil en ik vroeg me af waarom hij zo raar deed. 'It smells great, Harry.' Gaf ik toe. 'Thanks.' Hij leek te ontwaken uit een soort trance en leidde me naar de gedekte tafel, voordat hij twee enorme borden uit de keuken haalde. 'Chicken Alfredo, a classic.' Beschreef hij de maaltijd. Het water liep me in de mond terwijl hij het bord voor me neerzette. Toen hij aan tafel zat, wachtte hij geduldig totdat ik een eerste hap had genomen. 'Oh my God, this is so good.' Jammerde ik met half volle mond. Ik overdreef niet, het was echt heerlijk. 'I love a good pasta.' Ik sloot mijn ogen even en genoot. 'I'm glad you like it.' Glimlachte hij voorzichtig. Terwijl we aan het eten waren kon ik merken dat Harry zenuwachtig was. Ik ging er vanuit dat dat was, omdat hij wist dat het onvermijdelijk was dat ik vragen zou stellen. Deze keer zou ik geen genoegen nemen met een vaag antwoord. Omdat ik me steeds meer opgelaten begon te voelen door zijn zenuwen, probeerde ik hem wat te ontspannen door oppervlakkige, luchtige onderwerpen aan te kaarten. Uiteindelijk werd het zelfs nog gezellig en kon ik weer opgelucht ademen. 'Do you have some room for desserts?' Vroeg hij met een glimlach terwijl hij de borden van tafel haalde. 'I made waffles.' Enthousiast knikte ik van ja. 'Go sit on the couch in the living room. I'll be there in a second.' Zei Harry terwijl hij door wat kastjes begon te rommelen. Braaf deed ik wat hij zei. Op de bank checkte ik mijn telefoon; nog steeds geen bericht van Bill. Dat was niets voor hem. Niet veel later kwam Harry aanlopen. Twee borden op zijn linker arm, een nieuwe fles wijn en twee wijnglazen in zijn rechterhand. Verbaasd keek ik naar de borden. 'How do you know how to wait?' 'I googled it. I thought it could come in handy some day.' Gaf hij schaapachtig toe. Hij zette de wijn en de glazen neer op de bijzettafel, voordat hij naast me neerplofte op de grote bank en me een bord aanreikte. 'Harry, you're a culinary genius.' Zei ik terwijl ik bewonderend keek naar de wafels met aardbeien. 'You haven't even tried it yet.' Lachte hij. Ik gaf hem een eigenwijze blik, voordat ik een stukje wafel en een aardbei in mijn mond stopte. Dit was verdorie de lekkerste wafel die ik ooit gegeten had. 'Can I hire you as a chef?' Smeekte ik nadat ik de hap doorgeslikt had. Harry zuchtte opgelucht, wat verschrikkelijk schattig was. 'You like it?' -'I love it.' Ik gaf hem een soort van aansporende por met mijn elleboog. Ik genoot in stilte van mijn wafel en verving het lege bord in mijn hand toen door een van de glazen, die Harry ondertussen vol geschonken had. Ik leunde naar achteren en schoof heen en weer over de bank totdat ik lekker zat. 'Thank you so much for the food. It was amazing, I loved it.' Pufte ik, volledig verzadigd. 'It's just too bad that you've been so on edge all evening.' 'Sorry.' Fluisterde hij bijna. 'What's up?' Ik draaide mijn lichaam wat zodat ik hem goed kon bekijken. 'You're asking me what's up?' Vroeg hij verbaasd. Ik knikte aanmoedigend. 'I'm worried.' Gaf hij al snel toe. 'About what will happen. With us.' 'I still don't really think that there is an 'us'.' Gaf ik toe. 'You want to know why there isn't?' Zuchtte hij, mijn blik ontwijkend. 'Very much.' Gaf ik zachtjes toe. 'It's a bit complicated.' Begon hij, voordat hij opnieuw diep zuchtte. 'You know that Nick set you one rule?' Zei hij met een vragende blik. Ik knikte instemmend. 'Well, it's not the first time he set that rule for someone. Usually when we had an intern, they were girls, they were young and they were dumb. And when I wanted to get rid of them, the rule made it very easy to.' Glimlachte hij ongemakkelijk. 'I just made sure we would get caught, so they would be sent away.' Hij pauzeerde even en dacht na over zijn woorden. 'When you came, I noticed you were different from them. You didn't even seem the slightest bit interested in you know, us, the boys. And you were clever, you took things very seriously.' Hij staarde naar zijn vingers terwijl hij praatte. 'I decided that I wanted you and that I'd convince Nick to let you stay, afterwards. But then he explicitly told us that he would really sack you if anything happened. Almost as if he sensed what I was thinking. Then I got scared.' Gaf hij toe. 'I didn't want you to leave. I saw the way you acted around the others and I knew I wouldn't be able to control myself if that was me. So I decided it would be easier to have you disliking me.' 'So you started acting like a dick, to keep me at a distance.' Concludeerde ik langzaam terwijl ik door de ruimte staarde. Ik probeerde helder na te denken, maar ik kon alleen nog maar denken aan hoe Harry zei dat hij 'besloot dat hij me wilde'. 'Exactly.' knikte hij met een zucht. 'I thought you wouldn't mind. I mean, you don't seem the person to get upset about a random dude you don't even know.' 'You were not just some random dude. you were my colleague and besides that, you're world famous.' Protesteerde ik. 'I just didn't think you'd care. I thought it would be easier. It was, though.' Voor het eerst keek hij me aan. 'For you, that is. It's not easy thinking that someone hates you.' Ik probeerde om niet teveel emotie te laten zien. 'I'm sorry.' Zei hij terwijl hij zijn hand op de mijne legde. Ik keek weg en wachtte, ik wist niet zeker waarop. 'You should really stay at Modest.' Zei hij na een tijdje terwijl hij een klein kneepje in mijn hand gaf. 'I don't know...' Zei ik aarzelend terwijl ik een gezicht trok. Alhoewel Harry's bekentenis werkelijk alles veranderde, wist ik niet of ik alsnog kon blijven. 'But now you know the truth. You understand now.' Hij schudde mijn hand veelzeggend heen en weer. 'I don't have choice. I broke the rule.' Met een jammerlijk gezicht haalde ik mijn schouders op. 'You do have a choice. No one knows. I'm not going to tell anyone. You could stay.' Fluisterde hij bijna. Hij had een punt. Het was makkelijk om niemand te vertellen van het voorgeval. Niemand hoefde te weten wat er die middag precies gebeurd was. 'I know how important this is to you. I don't even understand how you're being so cool about it.' Zei hij aanmoedigend terwijl ik nog steeds in de verte staarde. 'Me either.' Lachte ik schamper. Ik kreunde en begraafde mijn gezicht in mijn handen. 'This is sick.' 'We'll just keep all this a secret. We can be normal and then we'll just see what happens, how we develop.' Ging hij verder. Ik haalde mijn hoofd omhoog en keek Harry verbaasd aan. 'We can't develop, Harry.' Lachte ik. 'Not like that.' 'We could talk to Nick about it, eventually. I'm sure he would...' - 'But what if I don't want to?' Onderbrak ik hem met een veelzeggende blik. Mijn opmerking snoerde hem de mond. Wat Harry niet begreep, was dat deze vraag zeer retorisch was en om heel eerlijk te zijn, irrelevant. 'I'll keep trying until you do.' Glimlachte hij. Ik rolde mijn ogen. 'I'm seeing someone.' Vertelde ik hem triomfantelijk. 'I don't think he's good for you.' Zei hij hoofdschuddend. 'And you think you are? I've heard what happens on tour.' Snoof ik minachtend. 'You shouldn't believe everything you read.' Zei hij terwijl hij zijn glimlach probeerde tegen te houden. 'One of your bandmates told me.' Zei ik met een neppe glimlach. 'It doesn't matter, though. We shouldn't haste into things.' 'I agree. So we're good?' 'We're good.' Grijnsde ik opgelucht, voordat ik mijn armen om zijn lange lichaam heen wierp. Hij sloeg zijn grote armen om me heen en streek over mijn rug.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

21.

Volledig verhaalx

'Kailee!' Riep hij enthousiast. Hij pronkte met zijn kuiltjes toen hij mijn aanwezigheid opmerkte. 'I didn't know you were coming.' Lachte hij terwijl hij me omhelsde. Wat ongemakkelijk knuffelde ik hem terug en vroeg ik me af waarom hij Louis nog niet een begroet had, voordat hij het huis weer in liep. 

'How are you? Feeling better?' Vroeg ik terwijl ik op een van de barkrukken bij de keuken klom. Louis ging naast me zitten. Harry draaide zich om en lachte zijn kuiltjes lach weer. 'Better than yesterday. A drank a lot of water.' Zei hij trots. 'I'll think I'll come to rehearsals tomorrow.' 'Good. You need the practice.' Knikte ik. Louis meldde dat hij naar de wc ging, stond op en liep weg. 'Thanks for visiting.' Glimlachte Harry terwijl hij naast me kwam zitten en me een mok toeschoof. Ik vouwde mijn handen er voorzichtig omheen. 'No problem.' Hij leek zo oprecht blij dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om te zeggen dat ik hier alles behalve vrijwillig was. 'I was so bored.' Klaagde hij. 'I've been alone since yesterday afternoon.' Vertelde hij met schorre stem. 'Why didn't you just ask someone to come over?' Vroeg ik afwezig, denkend aan hoe mijn oma altijd langs kwam als ik ziek en alleen thuis was. Ze bracht me altijd lekkere broodjes en chocola. Harry haalde zijn schouder op en zijn glimlach verdween even. Het was toen dat ik me realiseerde dat er waarschijnlijk maar weinig mensen in de buurt waren die langs hadden kunnen komen. 'What was wrong, yesterday?' Vroeg hij na een tijdje terwijl hij me een tikje met zijn elleboog gaf. Ik vroeg me af waar Louis bleef. Ik vertelde Harry over de preek die Nick me had gegeven. 'The job is very important for me. I'm sorry, I guess. ' Hij antwoordde niet maar pakte mijn hand beet. 'I'm really glad you're here.' Sprak hij langzaam. Ik deed mijn best om mijn gezicht in de plooi te houden en om niet schreeuwend te vragen wat er mis met hem was en of hij misschien last had van schizofrenie. 'You promised that you wouldn't ask questions.' Wees hij met zijn vinger, alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik trok mijn hand weg en fronste. 'I'm not asking anything.' 'Just give me a chance.' Verzuchtte hij terwijl hij naar zijn handen staarde. 'This is me giving you a chance, Harry.' 'I just wish you would trust me.' 'Well, maybe if I you told me something trustworthy.' Ik rolde met mijn ogen, maar verhief mijn stem niet. Harry zuchtte hoofdschuddend, maar hij lachte. 'You're so difficult.' 'Says who?' Riep ik verontwaardigd terwijl ik tegen zijn bovenarm sloeg. Hij schoot in de lag. Voor heel even zaten we daar lachend tegenover elkaar en leken we normale collega's, misschien zelfs bijna vrienden. Zijn glimlach die zijn ogen liet stralen was ook bijna niet te haten. 'I'll try.' Begon ik glimlachend. 'I'll try to let it go.' Ik voelde mijn gezicht vertrekken in een serieuze blik, terwijl ik mijn ogen gericht hield op het zijne. Hij boog zijn hoofd nederig en mompelde een klein bedankje, met behulp van een klein, schuin glimlachje. 'I'll fix it. From tomorrow on.'

We waren minder dan een uur bij Harry gebleven. Dat was wat mij betreft lang genoeg, op de een of andere manier voelde ik me verstikt in Harry's aanwezigheid, zeker als we in zijn huis waren. Ik ontliep Nick voor de rest van de dag. 's Avonds liep ik in plaats van naar mijn eigen huis, meteen naar dat van Daniella, omdat ze me uitgenodigd had voor eten. Met een rommelende maag viel ik aan, terwijl ze me vertelde over haar eigen stageplek. 'I wish I would be working at Modest, though.' Verzuchtte ze. 'Liam and Niall are such babes.' 'You know there's none of that in it for me.' Zei ik tussen twee happen door. 'Unfortunately.' 'Would you date Niall?' Vroeg ze met een grijns. Ik twijfelde even. 'I'd get fired.' Ik haalde mijn schouder op. 'So, no.' 'Is that the only reason?' 'Well...' Begon ik langzaam. 'I've never thought of him like that.' Ontweek ik het beantwoorden van de vraag. 'What does Harry's house look like?' Vroeg ze daarna met volle mond. 'The bedroom?' Ik beschrijf zijn huis terwijl Daniella bijna aan mijn lippen hing. 'His bed was very comfortable.' Zei ik nonchalant. Haar ogen vielen bijna uit haar kassen en ik schoot in de lach. 'Kidding.'

Harry bleek de volgende dag een man van zijn beloften. Terwijl hij zijn best deed om anders te zijn, deed ik mijn best om er niet te veel over na te denken, al was het allemaal even wennen. Die dag, woensdag, was voor mij weer een dag op kantoor en voor de jongens weer een dag repeteren, maar elke keer dat ik bij de jongens was, leek Harry wel een ander mens. Het was niet dat hij veel aandacht aan me besteedde of veel tegen me praatte. Het was iets veel kleiner dan dat. Er waren kleine momentjes die raar en onwennig waren. Ik kon niet zo goed plaatsen wat het was, maar het gaf me een ongemakkelijk gevoel.

Donderdag daarentegen zag er heel anders uit qua dagindeling. De jongens hadden besprekingen over het verloop van de tour en Nick vond dat ik aanwezig moest zijn, omdat dit natuurlijk ook voor mij van belang was. Over iets meer dan drie weken zou de tour beginnen en de tijd begon voor iedereen te dringen. Tussen de besprekingen met verschillende departementen van het enorme bedrijf, hadden we steeds korte pauzes. Uiteraard was het tijdens die momenten mijn taak om iedereen zogezegd te verzorgen. Tijdens de grote lunchpauze was ik Harry en Niall kwijt, maar ik moest ze hun eten brengen. Ik struinde wat over de verdieping, totdat ik gedempt geroep hoorde vanuit een van de ruimten. 'I can't tell her because I don't want her to leave because of me!' Meteen herkende ik Harry's stem en ik twijfelde of ik dit wilde horen of niet. Natuurlijk moest ik dit gesprek over mij even oppikken. Mijn nieuwsgierigheid trok me dichter richting de gesloten deur. Degene tegen wie hij schreeuwde was duidelijk een stuk kalmer. Ik kon niet verstaan wie het was en wat degene zei. 'No, of course I'm not going to talk to Nick about it, do you think I'm stupid?' Riep Harry nog harder. 'What part of this messed up shit do you not get? She'll get fired and it will be my fault!' Mijn gezicht vertrok en ik versteende. 'I can't do it. I can't do that to her. That goes too far.' Mopperde hij nu wat zachter. In mijn gedachten opende ik de deur en schreeuwde ik naar hem dat ik zelf wel op zou stappen om hem de moeite en het drama te besparen. Dat ik hem niet langer wilde kwellen met mijn aanwezigheid en dat zijn intenties ongeveer wel duidelijk waren. 'I'm just going to have to live with it, I guess. Just a few more months.' Hoorde ik Harry nog zachtjes murmelen. De drang om te stoppen, om op te geven, was groter dan ooit. Ik sleepte mezelf naar een van de toiletten en sloot mezelf op in een hokje, zodat niemand me zou zien. Ik twijfelde. Ik twijfelde zo erg. Net toen ik dacht dat het beter ging, net toen ik het niet meer verwachtte, moest ik dit horen. Mijn gedachten gingen terug naar hoe Harry twee dagen geleden had gezegd dat hij gewoon wilde dat ik hem vertrouwde, maar elke keer dat mijn vertrouwen opgebouwd werd, werd het weer keihard neergehaald. Elke keer door hem zelf. Dat maakte het harder om te blijven, omdat ik mezelf steeds kwetsbaarder opstelde. Het was niet eerlijk. Ik voelde me alsof ik gepest werd op de basisschool; de pestkop deed alsof hij me aardig vond om me uiteindelijk nog erger voor schut te zetten. Het was een onophoudelijk kat-en-muisspel, tenzij ik weg zou gaan. Het was de enige manier om het te laten stoppen. Mijn horloge vertelde me dat het tijd was om terug te gaan. Met mijn gedachten heel ergens anders liep ik terug naar de vergaderzaal. 'Kailee, where's my lunch?' Pruilde Niall toen ik binnen kwam. Ik werd op brute wijze wakker geschud. 'I couldn't find you.' Mompelde ik. 'I'm sorry. Do you want me to get you something now?' Vroeg ik ongeïnteresseerd. Niall keek me vragend aan voordat hij naar me toe kwam lopen. 'Hey, what's wrong?' Vroeg hij bezorgd terwijl hij in mijn schouder kneep. 'Nothing.' Loog ik nors, maar ik kon mijn lusteloze toon niet verbergen. 'Why do you still think you can get away with lying?' Glimlachte hij hoofdschuddend. Ik liet mijn hoofd verslagen zakken. 'I don't want to talk about it. I have a lot to consider.' Niall's blik werd alleen nog maar bezorgder. Gelukkig riep Nick op dat moment iedereen tot de orde. Een minuut of tien na het begin van de vergadering kreeg ik een bericht van Harry.

I'm hungry.. ;)

Met een opgetrokken wenkbrauw schoof ik mijn telefoon wat naar voren over de tafel. Slechts seconden later trilde hij opnieuw hard. Gegeneerd griste ik mijn telefoon van tafel en opende ik het nieuwe berichtje.

Whats wrong?

Ik onderdrukte een grom en schakelde mijn telefoon uit. Ongeduldig wachtte ik totdat het uur voorbij was. De dingen die besproken werden gingen straal aan me voorbij. Zodra ik weg mocht vluchtte ik naar mijn kantoortje. Ik had maar een kwartier pauze, maar ik wilde even niemand zien. Desondanks klopte er na een kleine minuut iemand op de deur. 'Yes?' Riep ik met een zucht. Niall kwam binnen en sloot de deur achter zich. 'What's wrong?' Vroeg hij terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Ik zweeg even en overwoog mijn opties, maar ik wist dat hij me niet zou laten gaan, tenzij ik de waarheid zou vertellen. Mijn ogen richtten zich naar de grond. 'I'm quitting.' Zuchtte ik langzaam. Even bleef hij stil. 'No you're not.' -'Yes, I am, Niall.' Snauwde ik terwijl ik ook mijn armen over elkaar sloeg. 'What? Why?' 'Guess what.' Mompelde ik zachtjes. Niall slaakte een van de diepste zuchten die ik ooit gehoord had. 'Jesus, no. You're not quitting!' Schreeuwde hij hard. Ik schrok op van zijn vreemde toon. 'I don't... I don't understand.' Jammerde ik. 'You would have seen it coming.' 'Kailee, I swear to God, you shouldn't.' Smeekte hij me bijna, wat raar was. 'Please, don't do it because of him.' Ging hij verder. 'It's not what it seems, I swear, if you'd just...' -'What?' Onderbrak ik hem. 'If it's not what it seems, then what is it? I heard him talk a load of shit about me, again. I'm not doing this!' Schreeuwde ik gefrustreerd. Niall zuchtte opnieuw en vloekte en ik begon mijn geduld te verliezen. Ik was het zat dat iedereen constant dingen voor me achterhield die over mij gingen. 'Niall!' Ik knipte met mijn vingers voor zijn starende ogen. 'Just don't, okay?' Hij greep me vast bij mijn schouders en keek me aan. 'Fuck this shit.' Siste ik terwijl ik richting de deur liep. Ik draaide me om en keek Niall boos aan terwijl ik de deur met een zwaai open trok. 'I'll tell Nick I'm leaving today.' Kokend van woede begon ik de deur uit te stompen en tot overmaat van ramp botste ik vrij hard tegen iemand aan. Iemand die dus blijkbaar al aan de deur mijn kantoor gekluisterd stond... 'Oh that's just great, I was just...' 'Shut it.' Bromde Harry terwijl hij me aan mijn arm weer terug mijn kantoor in duwde. 'Niall, out!' Riep hij. Niall beende snel de kamer uit. Harry draaide de deur achter hem in het slot.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

20.

Volledig verhaalx

Hij twijfelde even voordat hij verder ging.  'I can answer you the second question.' Zei hij peinzend. Ik ging verzitten op het bed en keek naar de deur. Ik nam een diepe teug adem en knikte.  'Okay...' 'I didn't want you to get fired. I kind of started to notice that people were starting to doubt you, because of the way I was acting towards you. I never wanted that to happen.' Een klein deel van mijn hart zakte naar mijn schoenen. Hij deed het niet voor mij. Hij deed het zodat hij mijn ontslag niet op zijn geweten zou hebben.  'And I think you're different. You belong here.'  Ik knipperde hard met mijn ogen en hield mijn blik gericht op de deur.  'So instead of you getting me fired, you decided to try and get me to get myself fired by kissing you.' Concludeerde ik nadat ik mijn keel schraapte.  'No, that's not what is seems.' 'Then why did you try, Harry? You don't even like me.' Slikte ik.  'I do.' Pufte hij zachtjes. 'It's just not what it seems, with you and me.' 'Then what exactly is it, Harry?' Riep ik gefrustreerd terwijl ik opstond van her bed. 'Let me guess; you don't know.' Verzuchtte ik met een grimas. Harry sloot zijn ogen en zuchtte diep. Ik vouwde mijn armen over elkaar en wachtte totdat hij iets ging zeggen, voordat het tot me doordrong dat ik niets betekende voor hem.  'You really don't give a shit about me, do you? -Don't answer that, please.' Stopte ik hem al.  'Fuck, K.' Siste hij door zijn tanden.  'I should be going. I'll tell someone to check on you later on today.' Bromde ik ongeïnteresseerd.  'You could stay.' 'So we can get even more fucked up?' 'I'd like for you to stay.' Probeerde hij.  'Since when do you even tolerate my presence?' Beet ik hem toe.'I'm so done with this, with you. You literally exhaust me, because I'm always trying and trying and it's never good enough.' 'You are good enough.' Verzuchtte hij.  'Why now? I just want to...' Stotterde ik, voordat ik zuchtte. 'Never mind.' 'No, tell me, what do you want?' Drong hij aan terwijl hij zichzelf wat omhoog duwde in bed.  'Go now.' Loog ik. 'I have to get back.' 'You're always complaining about me keeping things from you, now you're doing the exact same.' Zei hij eigenwijs.  'Don't blame this on me, now.' Mopperde ik. 'I won't ask about it again, I guess. It's... Whatever.' Ik liep terug naar zijn bed en zakte door mijn hurken, zodat ik op het bed kon leunen. Harry glimlachte naar me en streek met zijn hand over mijn gezicht en kneep even zachtjes in mijn wang.  'Do you think you'll be fine?' Vroeg ik hem serieus. 'I don't like leaving you here alone when you're so sick, but I really have to get back.'  'It's okay.' Knikte hij braaf. 'Thank you, for looking after me. I don't deserve it.' 'I'll have one of the boys come over after work. If you need anything before that, you can always call me.' Ik kneep even in zijn hand. 'Make sure you drink a lot of water. You'll get better quicker. And stay in bed.' Gebood ik hem.  'Yes, doctor.' Lachte hij terwijl hij met zijn ogen rolde. Ik lachte terug, voordat ik naar voren leunde en hem een kus op zijn warme voorhoofd gaf.  'Get well soon, Harry.' Zei ik terwijl ik de kamer uit begon te lopen.  'Goodbye, Kailee.' Lachte hij breed.

Even later stapte ik met een diepe zucht de repetitiezaal binnen, om Nick te laten weten dat ik terug was.  'What took you so long?' Sneerde hij geïrriteerd.  'We drank some tea and I put him to bed.' Ik haalde mijn schouder op. 'We talked. About... Things.' Nick kneep zijn ogen tot spleetjes terwijl hij me aan keek, iets wat mijn vroegere baas ook altijd deed als hij boos en chagrijnig was om iets wat ik verkeerd gedaan had. Ik fronste gefrustreerd terwijl ik mijn gewicht verschoof.  'What?' Snauwde ik toen hij me aan bleef kijken.  'I don't trust you.' Begon hij langzaam. 'And I certainly don't trust Harry.' 'Oh my God.' Schold ik tussen mijn tanden door. 'Is this a joke? We despise each other!' Ons kleine opstootje trok de aandacht van Louis.  'Louis, get back to work.' Wees Nick hem weer naar zijn plek nog voordat hij kon vragen wat er aan de hand was. Ondertussen was de frons op mijn gezicht nog dieper gezakt.  'If I find out that there's something going on between you and any of them...' Begon hij.  'I know! How long will it take before you realise that nothing will happen?' Riep ik gefrustreerd. 'I don't want any of them! Why can't you just trust me?' 'I'm not having this discussion with you, Kailee. Remember who hired you.' Bromde hij laag voordat hij zich op zijn hurken omdraaide en met harde passen de kamer uit stormde. Gefrustreerd keek ik naar de jongens die een soort van routine aan het oefenen waren. Toen ze even een korte pauze namen, kwamen ze naar me toe.  'You okay?' Vroeg Zayn bezorgd.  'I'm fine.' Loog ik, mijn humeur compleet omgeslagen. 'I told Harry I'd have one of you come over after work to check on him. Could you arrange that.' 'Sure, love. Are you sure you're okay?' 'Just pissed off at Nick. I'm going back to my office. If you need anything...' 'Yeah, yeah. Now go, you.'

Terwijl ik diep geconcentreerd formulieren aan het invullen en ordenen was, ging mijn telefoon. Ik verwachtte dat het een zakelijk telefoontje zou zijn, maar het was Harry. Het kwam niet op het goede moment. Ik was nog steeds geïrriteerd om Nick's reactie. Eindelijk kon ik het een beetje goed vinden met Harry, maar het was me blijkbaar niet gegund. Ik twijfelde over mijn toon die ik Harry aan zou slaan, maar ik besloot te kiezen voor mijn baan.  'Hi.' Mompelde ik onenthousiast door de telefoon. 'What's up?' 'Louis just texted me that he and Liam are coming over tonight.' 'Yes, I told you I'd send them over.' Murmelde ik terwijl ik met mijn ogen rolde.  'I know. I was just wondering if you wanted to come, too?' 'No.' Slikte ik.  'Why not?' 'Because I can't.' 'Seriously, why not.' 'Harry I'm not in the mood for this.' Sneerde ik door de telefoon. 'You don't need me to come over, so I won't come. We're colleagues, not friends.' Citeerde ik Bill.  'What happened to you?' Vroeg hij, ik kon voor me zien hoe hij er bij keek.  'Goodbye, Harry.' Ik drukte mijn telefoon uit en gooide hem met een klap op tafel. Ik beet hard op mijn lip en kneep in de brug van mijn neus. Ik was zo verloren. Als het echt noodzakelijk was,verkoos ik zonder twijfel deze baan boven Harry. Zelfs als dat betekende dat de rollen nu omgedraaid waren en ik degene was die hem nu af moest gaan snauwen.

Gelukkig was Harry dinsdag nog ziek, wat veel rust in mijn verwarde gedachten schepte. Ik verschuilde mezelf het grootste gedeelte van de dag weer in mijn kleine kantoortje, waar ik wat papierwerk afhandelde wat Nick me gegeven had. Ik vond het geen vervelend werk. Het was leerzaam en tijddodend en de jongens zou ik toch bijna niet kunnen helpen, omdat ze het grootste gedeelte van de dag bezig waren met repeteren. Rond een uur of twee 's middags ging mijn telefoon af, terwijl er een verassende naam op het scherm verscheen.  'Hey, Gemma! What's up?' riep ik, enthousiast om haar weer te spreken.  'Kailee, how are you?' riep ze al even enthousiast terug. Ik glimlachte terwijl ik onderuit zakte in mijn stoel.  'How can I help you?' vroeg ik geduldig terwijl ik mijn nagels bestudeerde.  'Well,' begon ze langzaam, iets wat blijkbaar in de familie zat. 'I was wondering if you could drive past Harry's today.'  Mijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon en er werd plaats gemaakt voor een geïrriteerde, opgetrokken wenkbrauw.  'Did he tell you to call me?' dramde ik. 'No, no. But I was just thinking, since he's alone all day and he's sick and you're their assistant that maybe you could...' 'No.' Onderbrak ik haar alvast. 'I can ask one of the boys to come over. Or I could ask Lou.' 'You know Lou has the week off and I know the boys don't have time this afternoon. I just thought that since he is sick, you'd make an exception.'  'We've actually been doing very well.' Sneerde ik terwijl ik opstond en door de kamer begon te stampen. 'Why don't you go.' 'I'm in Sheffield, loser. Would you please check on him to see if he's okay? He's always saying how he is doing fine, but I don't like the idea of him being alone all day with a fever and stuff.' Ik gromde, ondertussen zwaar geïrriteerd, terwijl ik een smoes of een oplossing probeerde te bedenken, welke dan ook eerst kwam.  'I don't think Nick will be too happy about me visiting Harry again.' Ik rolde met mijn ogen. 'Why not?'  Ik vertelde Gemma van Nick's kleine uitbarsting gisteren en ik zei haar dat ik zijn vermoedens niet wilde versterken.  'I'll call Nick!' riep ze enthousiast.  'Gemma, I really don't want to go!' jammerde ik. Even was het extreem stil aan de andere kant van de lijn en ik begon me af te vragen of ik haar gekwetst had. 'I'm sorry, it's not that I like, hate him, but it's so weird between the two of us and also I really don't want to risk...' ratelde ik totdat Gemma me onderbrak.  'I'll call Nick, now.' En met die woorden hing ze op. Ik liet een rollende vloek gaan terwijl ik mezelf weer naar mijn bureau sleepte. Zenuwachtig speelde ik met de pen in mijn hand terwijl ik meer documenten doornam, totdat ik een kort klopje op mijn deur hoorde.  'Come in.' Riep ik, mijn stem kwam er gestressed uit. De deur werd geopend en Louis stak zijn hoofd om de hoek. Met een vriendelijke lach kwam hij naar me toe lopen.  'Hi, Lou. How's rehearsals?' vroeg ik terwijl ik de map voor mijn neus dichtsloeg.  'Good, good. Uhm, Gemma just called Nick and...' 'Oh, God.' Gromde ik terwijl ik een vies gezicht trok. Hij grinnikte even.  'You already know?' 'Yeah, she called me before, but I said I didn't want to go and then she said she was going to call Nick but I didn't think he'd actually allow me.' Ik haalde mijn schouders op.  'He doesn't like saying no to Gemma, so he suggested that the both of us should go together.' Lachte hij nu breed. Mijn ogen schoten wijd open.  'Really? Oh, thank fuck.' Verzuchtte ik. 'When are we going?' 'Now!' riep hij terwijl hij me aan mijn arm met zich mee trok.  Hijgend stapten we niet veel later Louis' auto in.  'Finally I get to get some quality time with you.' Verzuchtte hij terwijl hij de motor startte. Ik grijnsde naar hem en wiebelde met mijn wenkbrauwen.  'Quality time, huh?' lachte ik.  'So,' begon hij terwijl hij met zijn vingers tegen het stuur tikte. 'You and Harry.' 'There is no 'me and Harry', there's only Harry being weird and Nick freaking out whenever I talk to Harry.' Ik schudde mijn hoofd met een glimlach.'What was that with you and Nick yesterday?' vroeg hij met een verbaasde frons. Louis' gezichtsuitdrukkingen waren altijd geweldig. Als het aan zijn gezicht lag, was hij werkelijk waar een open boek.

'Apparently, Nick suspects that there's smoochy things going on between me and Harry, since we're not fighting.' 'Does that count for all of us?' 'Nope, just Harry. Although he did suspect that I was in love with Niall, but that's a while ago.' 'Why is it just Harry?' vroeg hij zacht. Zijn stemgeluid was zwaar afgezwakt. 'Because, apparently, your bandmate's a man whore who got rid of all your previous interns, by getting a little too close with them. If you know what I mean.' 'Don't speak about Harry like that. You know that's not him.' snauwde Louis terwijl hij het gaspedaal dieper intrapte. 'Sorry.' Mompelde ik. 'You know, Harry told me yesterday that he didn't know why he used to be so mean to me. Do you happen to know?' In plaats van te antwoorden schudde Louis zijn hoofd, terwijl hij op zijn lip beet.  'I swear I don't.' zei hij na een tijdje, nog steeds hoofdschuddend. 'I really don't get it. I see why you're frustrated with him, though. But don't get me wrong, he's my best friend.' Zuchtte hij.  'He also told me that he stopped being mean when he saw that people at Modest! Started to doubt me because he disliked me.' 'Half true.' Mompelde hij. 'Not us, though! Believe me, we adore you. But some people seem to think Harry's a lot more important than he really is. Don't worry about it, though. You're good.' Verzekerde hij me, wat wel scheelde.  'Thanks, Lou.' 'What about Niall?' Vroeg hij meteen. Meteen lichtte ik op.  'I love him.' Gaf ik toe. 'He's amazing.'  'You know,' begon Louis zachtjes grinnikend. 'I happen to know that he really likes you too. You're definitely his type.' 'If we would have met in a different situation, I would have fallen for him.' Gaf ik toe. 'He's the sweetest.'  Louis knikte een paar keer glimlachend.  'By the way.' Zei hij opeens. 'Can you text Harry that I'll be there in 10 minutes?' 'Sure.' Ik pakte mijn telefoon uit mijn zak, maar Louis hield me tegen.  'Use my phone.' Even keek ik hem verbaasd aan, maar ik pakte toch zijn telefoon van van het dashboard en stuurde Harry een kort bericht. Terwijl ik wachtte totdat we bij Harry's huis waren, sms'te ik Gemma om boos op haar te worden om wat ze gedaan had, maar dat kon haar natuurlijk niets schelen. 'We're here.' Louis stootte me even aan met zijn elleboog voordat hij de auto uitstapte. Ik volgde hem naar de voordeur, waar hij net op de bel drukte. Na wat gestommel aan de deur, werd hij met een zwaai geopend en stond Harry in een dikke trui en sweatpants in de hal.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

19.

Volledig verhaalx

Harry voelde zich niet bepaald beter na dat weekend. Die maandag bestempelde ik het afgelopen weekend als een van de beste. Ik had vrijdagavond enorm veel lol gehad met mijn vrienden en Niall en Liam. Iedereen kon het goed met elkaar vinden en de sfeer was gezellig en gemakkelijk. Mijn date met Bill, zaterdag, was romantisch en het maakte letterlijk alles goed wat er die afgelopen week gebeurd was. Uiteindelijk belandden we op mijn bank, waar ik voor de verandering niet meteen in slaap viel... Zondag werd voornamelijk gespendeerd in bed, maar ook op de bank met Julia en Maddy, zwijmelend aan de buis om Heath Ledger in de meest briljante film allertijden; 10 Things I Hate About You. Tegen het einde van het weekend was ik door al het geluk in mijn leven weer opgeladen en zo stond ik op de vroege maandagochtend voor het eerst sinds tijden weer vrolijk en wakker op de werkvloer. En dat was maar goed ook, want Nick besloot dat ik vanaf nu wat zelfstandiger mocht werken aan zaken. Ik had nu vier weken achter de rug bij Modest! en dat wilde ook zeggen dat we nog vier weken hadden voordat de nieuwe tour van start ging. De jongens gingen vanaf nu volop aan de slag met repetities en ik kreeg de grote verantwoordelijkheid om afspraken te maken met de locaties van de aanstaande concerten. Ook moest ik checken of er in elk land vervoer en genoeg beveiliging was. Aan de ene kant genoot ik van mijn nieuwe, zakelijkere opdrachten, aan de andere kant miste ik het grappen maken met de jongens. De grootste vrienden die ik had deze maandag, waren mijn bureaustoel en het koffiezetapparaat in het kleine kantoortje dat me toegewezen was. Rond half 1 besloot ik een kleine pauze te nemen om te zien hoe het ging bij de jongens.  'Hey, guys. How's rehearsals going?' Riep ik vrolijk, voordat ik de jongens een voor een groette.  'It's a disaster. I swear, these kids...' Zuchtte choreograaf Danny vermoeid.  'How's it going upstairs?' Vroeg Nick me. Ik vertelde ik hem hoe ver ik tot nu toe was en hij knikte tevreden. Met mijn armen over elkaar keek ik naar hoe Danny de jongens enigszins probeerde te coördineren, een bijna onmogelijke opgave. Het viel me op hoe moe en zwak Harry eruit zag. De arme jongen kon amper op zijn benen blijven staan.  'How's Harry?' 'He's quite sick, I think it's a fever, but they still have to do a lot before tour, so he decided to stay.' 'That's ridiculous. He can hardly keep himself standing. He should be laying in bed.' Mopperde ik, geërgerd dat niemand hem nog naar huis had gestuurd. Nick bestudeerde het groepje even peinzend voordat hij knikte.  'Harry!' Riep hij terwijl hij naar de jongens toe beende. 'You can't work like this. The earlier you take some rest, the earlier you'll get better. Kailee is going to drive you home.' 'What?' Sisten Harry en ik tegelijk. Nick nam Harry aan zijn arm mee naar waar ik stond.  'I can drive.' Gromde Harry bijna.  'Isn't this why we have chauffeurs?' Jammerde ik zenuwachtig.  'I thought the two of you didn't have any problems?' Vroeg Nick terwijl hij een wenkbrauw omhoog hield. Ik zuchtte fronsend.  'I have some time, I guess.' Mompelde ik.  'You don't have to drive me.' Zei Harry. Zijn stem was schor en hij klonk vreemd omdat zijn neus verstopt was.  'Harry, you can hardly stand up straight without falling over. She's driving you, end of discussion.' Bromde Nick voordat hij richting de deur liep. Met zijn hand op de deurknop draaide hij zich om. 'Now!' Riep hij voordat hij de deur uit stormde. Ik slaakte en diepe zucht en haalde mijn schouders op.  'Go get your stuff so we can go.' Knikte ik Harry toe. Even later liepen we samen over het parkeerterrein naar mijn auto.  'Cute car.' Lachte hij toen hij mijn autootje zag, minuscuul in vergelijking met zijn enorme Range Rover.  'It's big enough. I don't need to scoop paparazzi with it.' Grapte ik. 'So what is it? Flu?' 'I think so. I feel like shit.' Mopperde hij terwijl hij onderuit zakte op zijn stoel.  'I thought you were lying, last Friday. About feeling unwell.' Gaf ik toe terwijl ik de weg op reed.  'I wasn't. How was it?' Wist hij uit te brengen voordat hij in een hoestbui verzeild raakte.  'We had a lot of fun. You have to lead me the way to your house, by the way.'  De rest van de conversatie in de auto bestond uit Harry die me de weg wees en veel hoestte. Ik probeerde ook wanhopig om elk ander gespreksonderwerp te ontwijken. Gedeeltelijk omdat ik nog steeds boos op hem was, maar ook omdat ik niet weer verzeild wilde raken in allemaal drama. Na bijna een uur stopte ik mijn auto voor Harry's huis.  'There you go. Get well soon.' Sprak ik kortaf, ik liet de motor draaien.  'Do you want to come in for some tea?' Zei hij met een vreemd gezicht voordat hij twee keer achter elkaar hard nieste.  'I should be heading back.' 'I'm sure you have some time.' Kuchte hij.  'I don't want to come in, Harry.' Beet ik gefrustreerd terwijl ik in het stuur kneep. Hij zweeg even, voordat hij wat koortsig zweet van zijn voorhoofd veegde. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe. Het straalde gewoon van hem af dat hij echt heel ziek was. Na een kort moment opende hij het portier aan zijn kant en stapte hij uit de auto. Hij gooide de deur met een harde klap dicht.  'Fuck, fuck, fuck.' Fluisterde ik langzaam. Met een grom stapte ik uit de auto en liep ik achter Harry aan. Tegen de tijd dat ik naast hem stond, was hij klunzig aan het rommelen met de sleutelbos in zijn handen. Zijn handen trilden en zijn tong piepte net tussen zijn lippen door terwijl hij geconcentreerd naar het sleutelgat staarde.  'Come here.' Zuchtte ik terwijl ik met mijn ogen rolde en de sleutel van hem overnam. Hij zuchtte vermoeid voordat hij achter me naar binnen stapte en zijn schoenen in een hoekje schopte.  'You should head for bed. I'll make us some tea and I'll bring you some medicin.' Zei ik terwijl ik de grote hal rondliep. Het huis leek bijna koninklijk, want de vloeren waren van marmer en de meubelen waren van donker hout, maar er hing een onpersoonlijke sfeer.  'You really don't have to take care of me.' Zei hij zachtjes terwijl hij een ruimte in liep. Ik volgde hem en zag hoe hij langzaam rondliep met een waterkoker. Ik zuchtte om hoe aandoenlijk hij eruit zag. Zijn neus en ogen waren rood en gezwollen. Zijn haar piekte zielig onder zijn muts vandaan en zijn schouders waren hoog en gespannen in de trenchcoat die hij nog steeds droeg. Nadat hij het water opgezet had, leunde hij vermoeid op het kookeiland.  'Where do you keep your medicins?' 'In the bathroom. I'll get that later.' Ik zuchtte hoofdschuddend terwijl ik naar hem toe liep en zijn jas begon uit te trekken. Ik hing de jas om een van de stoelen die aan een bar stonden, niet ver van het keukenblok. Een bekende Harry walm steeg op vanuit zijn jas. Het was vreemd, want tot nu toe rook verder niets in dit huis naar hem. Ik bedacht me dat hij hier waarschijnlijk maar weinig tijd doorbracht. Ik maakte de rest van de thee voor ons klaar omdat ik niet wilde dat Harry per ongeluk een liter kokend water over zichzelf heen zou morsen, waarna ik Harry volgde naar boven. De hal boven was al even onpersoonlijk en koud als beneden, daarom verraste zijn kamer me. Alle muren waren behangen met polaroid foto's. Ik zette twee koppen thee neer op een kastje en herkende al snel wat bekende gezichten.  'I like your walls.' Merkte ik op terwijl ik me omdraaide naar Harry, die toevallig net zijn marineblauwe shirt over zijn hoofd trok. Het was maar goed dat ik die thee net had neergezet. Alsof ik niet aanwezig was trok hij ook zijn broek uit, waardoor hij voor enkele seconden in alleen zijn Calvin Klein boxer voor me stond, voordat hij zijn bed in kroop. Hij rilde terwijl hij de dekens om zich heen trok. Zijn wangen waren rood en een paar van zijn krullen zaten zielig tegen zijn voorhoofd geplakt. Ik nam een van de mokken en zette die op het nachtkastje naast zijn bed, voordat ik op de rand van het bed ging zitten.  'I'll be right back, I'll go and find you some stuff, allright?' Hij knikte even kort. 'Could you get me an extra blanket?' Fluisterde hij. Ik streek even door zijn haar, voordat ik opstond. Even later rommelde ik door Harry's huis. Al snel vond ik de badkamer en plunderde ik de kastjes. Daarna rende ik naar de keuken om een bakje en een glas te vullen met koud water, met de deken had ik wat meer moeite, maar ik vond er uiteindelijk een in een kastje in het woongedeelte. Ik werd er verdrietig van om in het huis rond te lopen. Al waren alle meubelen decadent en chique, het huis voelde koud en leeg. Met mijn handen vol keerde ik terug naar Harry's kamer. Als eerste gaf ik hem wat aspirines en meette ik zijn temperatuur.  'Forty degrees. Good thing you didn't stay at work.' Zei ik hoofdschuddend. Vervolgens schudde ik even zijn kussens op en dekte ik hem toe onder de twee dekens. Daarna nam ik mijn washandje, doopte het even in het bakje met water en depte zijn roodgloeiende gezicht voorzichtig. Harry zuchtte content voordat er een klein lachje op zijn gezicht kwam.  'Thanks.' Fluisterde hij.  'That's okay.' Zei ik terwijl ik hem bestudeerde. Hoe hij hier in bed lag, ziek en zwetend, was hij nog steeds prachtig. Ik voelde me bijna een vandaal door over zijn gezicht te strijken.  'Is there anything else I can get you?' Vroeg ik na een tijdje terwijl ik opstond om mijn thee te drinken. 'You should drink your tea before it gets cold.' Harry zette zichzelf rechtop waardoor ik de tatoeages op zijn borstkas en schouders kon zien. Hij nam een slok terwijl hij me met glazige ogen aankeek.  'I know you don't like me...' -'Stop right there.' Kapte ik hem af. Hij zuchtte en sloot zijn ogen.  'I know you don't like me and I wouldn't even deserve that, but I don't want you to be mad at me.' Ratelde hij zachtjes.  'I'm not mad at you, Harry.' Ik loog niet.  'But?' 'I just think your behaviour is very low.' Ik nam een grote slok en wachtte.  'You never listened to my side of the story.' Begon hij.  'You wouldn't have told me the entire story, anyways. You always tell me vague excuses.' Zei ik droogjes. Hij wist dat ik gelijk had. 'I don't hate you, God I wish it was that easy.'  'I'm sorry.' Zei hij diep en langzaam.  'Instead of being sorry, could you just tell me the whole truth for once?' 'I can try.' Snotterde hij.  'I'll get you some tissues.' Ik stond op en vluchtte naar de badkamer, waar ik al snel een doos tissues vond. Ik pufte even terwijl ik over de wasbak leunde. Toen ik terug de kamer in liep, had Harry al een doos tissues op schoot.  'What? Which boy doesn't have a box of tissues in his room?' Hij gaf me een knipoog en mijn gezicht vertrok van walging.  'Oh my God.' Zuchtte ik.  'What do you want to know?' Zuchtte hij met een serieuze blik. Hij kroop weer onder de dekens en als automatisch begon ik over de plek waar zijn arm was te wrijven. Toen ik realiseerde wat ik aan het doen was stopte ik.  'I just have two questions. First one; why were you always so mean? Second one; why did you stop being so mean all of a sudden?' Hij zuchtte even terwijl hij wegkeek, voordat hij een diepe teug adem nam. 'Well, it's...'

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

18.

Volledig verhaalx

'Thanks for taking me tonight.' Zei ik even later toen ik met twee mokken thee aan kwam lopen.  'Thanks for coming.' Knipoogte Harry naar me. 'I'm looking forward to spending more time with you.'  'Yeah, me too.' Zei ik, wederom meer uit beleefdheid. Terwijl we onze thee dronken, vertelde ik Harry op zijn verzoek meer over mijn leven. Mijn familie, mijn opleiding, mijn vrienden, mijn toekomst. Hij leek oprecht geïnteresseerd. Toen ik hem vroeg om wat meer over zichzelf te vertellen, zei hij me dat dat een andere keer wel zou komen.  'I'm going to go now, so you can go to bed.' Zei hij nadat hij zijn mok op het kleine bijzettafeltje gezet had. Ik stond op van de bank om hem naar de deur te leiden.  'I had a really good time, tonight.' 'Me too, Harry.' 'I love it when you 'Harry' me.' Lachte hij terwijl hij zich naar me toe bewoog. Hij pakte me beet bij mijn heupen en boog zijn hoofd richting het mijne. Subtiel duwde ik mijn hand tegen zijn borstkas terwijl ik een stap naar achteren deed. 'Harry, what the hell are you doing?' 'You're such a tease.' Lachte hij, zijn gezicht nog net iets te dicht bij dat van mij. 'It's just a little kiss.' 'No.' Protesteerde ik terwijl ik wat meer druk uitoefende met mijn hand. Opnieuw boog hij zijn hoofd naar me toe.  'I can't believe you!' schreeuwde ik terwijl ik hem een klap in zijn gezicht gaf. 'You are such a nasty little shit!' 'What? I'm sorry, I didn't realize...' 'Don't! Don't fucking lie to me, Harry. You knew exactly what you were doing. You were trying to kiss me so that you could tell Nick and I would get fired.' Ik was razend. Ik kon niet geloven dat iemand zo verschrikkelijk laag was. Harry's mond viel open en zijn gezicht trok wit weg. Hij was goed.  'Shit, sorry, I forgot that...' 'Could you just go, now.' 'Kailee, I swear, I...' 'Would you just fucking leave!' Gilde ik. Mijn zicht was wazig door de tranen in mijn ogen. Hij keek even naar me terwijl hij op zijn lip beet, voordat hij zijn armen naar me uitreikte.  'Kailee, don't cry.' 'Don't fucking touch me.' Siste ik hem toe. Hij fronste diep en zuchtte gefrustreerd.  'I wasn't trying to.' -'Oh my fucking God get the fuck out of here you are such a fucking idiot for thinking I would fall for that. For thinking that you could just wrap me around your dirty little finger and then get rid of me. You are such a fucking dickhead who only thinks of himself. And the worst thing is that you won't even admit it. Now get the fuck out or I swear to God I will fucking...' 'Don't curse.' Zei hij terwijl hij een vinger tegen mijn mond aan duwde, wat me alleen nog maar meer deed koken. 'Stop screaming, please. I'll go.' Het kostte me elk grammetje zelfbeheersing om die verdomde vinger er niet af te bijten. 'I'll tell Niall to pick you up for work, tomorrow.' Murmelde hij langzaam voordat hij zijn hand liet zakken. Ik staarde naar een willekeurige plek op de muur en wachtte totdat hij mijn huis verlaten had. Toen hij weg was, liet ik mezelf op de grond vallen en huilde ik. Het was ongelofelijk hoe hij me had kunnen paaien binnen minder dan 24 uur. Deels schaamde ik me, maar aan de andere kant deed het ook gewoon verdomde veel pijn. Het constante idee dat iemand je zo graag mogelijk kwijt wil is iets knagends en verschrikkelijks.  'Stupid, fucking asshole.' Vloekte ik binnensmonds terwijl ik de tranen van mijn wangen veegde. Nog geen twintig minuten nadat Harry weg was, ging mijn telefoon.  'Niall?' Snotterde ik.  'Kailee, baby, are you okay?' 'No.' Huilde ik. Niall zuchtte.  'I know you don't want to hear this, but I really don't think it is what it seems to you.' Zei hij voorzichtig.  'But it makes sense for him to take revenge. You know, since I screwed up the conference for him.' 'He wouldn't do that.' Verzekerde Niall me. 'What did he say to you?' vroeg ik terwijl ik mezelf op de bank hees.  'He said that he accidentally screwed up after having a really good night and that you were probably very upset. He would have stayed but he thought you were going to kill him.' Grinnikte hij. Ik trok een gezicht dat wilde zeggen dat daar wel wat in zat. 'He told me to look after you. He sounded very angry.' 'Well, guess who's angry?' sneerde ik. 'Not at you, angry at himself.' Zuchtte Niall. 'What happened anyways?' Ik keek paniekerig de kamer rond en overwoog wat ik moest doen. Moest ik het hem vertellen? 'You should ask Harry. I'm pretty sure he is well able to explain his evil little plans to you.' Schoof ik de last naar Harry. 'Do you want me to come over?' vroeg Niall zachtjes. De manier waarop hij het vroeg was hartverwarmend.  'You don't have to. I was heading to bed anyways.' Loog ik half. De gedachte van Niall's aanwezigheid klonk goed, maar ik wilde graag naar bed zodat ik deze avond kon vergeten.  'All right, I'll pick you up tomorrow, if that's okay.' Zuchtte hij door de telefoon.  'Thanks, Niall. I'll see you tomorrow. Sweet dreams.' 'Goodnight, Kailee.' Klonk zijn lieve stem. Ik glimlachte voordat ik ophing en begon me klaar te maken om naar bed te gaan. Nu kwamen de lange dagen weer goed van pas, omdat ik simpelweg te moe was om in bed te blijven piekeren over hoe de band tussen mij en Harry nog slechter was dan ooit.

---

Een korte klank van de claxon liet me de volgende ochtend weten dat Niall voor mijn deur stond. Ik greep mijn tas van de kapstok en liep de deur uit. Niall stond tegen zijn auto geleund en kwam met open armen op me aflopen.  'Hey, girl. Did you get some sleep last night?' 'It was all right.' Gaf ik toe. 'Could you like, not mention it?' Hij gaf me een meelevende blik.  'Just one thing. I know you don't...' -'I don't want to hear anything about it, Niall.' Onderbrak ik hem vlug. Hij zuchtte hoofdschuddend, maar stapte zonder verder iets te zeggen de auto in. De autoreis verliep voornamelijk stil.  'Thanks for driving me.' Begon ik na een tijdje.  'Of course.' Lachte hij terwijl hij vriendelijk op me neer keek. 'But what are you going to do?' 'Niall!' waarschuwde ik hem. 'I really don't want to talk about it.' 'Then at least let me talk!' riep hij gefrustreerd terug.  'I don't want things getting any more complicated than they already are.' Begon ik terwijl ik met mijn vingers speelde. 'It's easier if we just continue to ignore each other as much as possible, I guess.' 'Kailee, I love you to pieces and I think you're a very smart lady, but this is the most idiotic thing I've ever heard.' Mopperde hij. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek boos naar buiten.  'You don't understand.' Zei ik hoofdschuddend. 'And I don't want to keep dwelling on it, because in the end it just hurts like hell.' 'Babe...' verzuchtte hij terwijl hij met zijn hand over mijn knie streek. 'You should talk to him about it. Believe me.' 'Maybe.' Gaf ik toe. 'Just not today.'  En we praatten niet die dag. Harry probeerde het wel, maar ik zei hem rustig dat ik het er vandaag niet over wilde hebben.  'You don't even have to say anything, just listen.' 'Harry, please.' Smeekte ik bijna terwijl ik probeerde te verbergen hoe gekwetst ik eigenlijk was. Hij zuchtte met een diepe frons, maar knikte uiteindelijk voordat hij een korte 'oke' mompelde. In tegenstelling tot wat ik verwacht had, was Harry aardig, vanaf toen. Zwijgend hielp hij me met de kleine klusjes die ik had, hield hij deuren voor me open en zorgde hij er altijd voor dat ik vooruit kon rijden als we in de bus zaten.  'Thanks.' Mompelde ik aan het einde van vrijdagmiddag toen Harry me hielp met opruimen. Hij glimlachte naar me, voordat zijn gezicht vertrok en zijn aandacht werd getrokken naar de andere kant van de ruimte. Ik volgde zijn blik naar de deur.  'Bill.' Knikte ik terwijl ik hem bestudeerde. Bill leunde tegen de muur, een enorme bos rode rozen hing nonchalant naast hem in zijn hand. Zijn lange, dunne postuur werd benadrukt door zijn perfecte skinny jeans en blazer. Hij haalde een hand door zijn haar terwijl hij op me af kwam lopen. We groetten elkaar met een kus op de wang. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren op hem. Ik vond hem leuk, maar ik was nog steeds boos op hem.  'I owe you a very, very big apology.' Hij hield me de bos bloemen voor. 'You do.' Lachte ik voorzichtig terwijl ik de rozen van hem aannam.  'I'm very sorry. I shouldn't have said those things about your friends. I'm hoping you can forgive me.' Sprak hij nederig. Ik beet even op mijn lip voordat ik lachte.  'Of course I forgive you.'  Hij lachte dankbaar en drukte even zijn lippen op die van mij.  'Do you want to go out tonight?' Vroeg hij.  'I promised my friends to go out with them. We're going clubbing. You can come with us if you want.' Bood ik aan.  'What about tomorrow?' Vroeg hij met een brutale glimlach.  'Tomorrow sounds good.' Grijnsde ik, voordat ik mijn blik richtte op de enorme bos rozen in mijn handen. Rozen waren nooit mijn favoriete bloemen geweest, maar ik waardeerde het gebaar.  'I'll just let you get back to work now, then.' Zei Bill na een tijdje. 'I'll pick you up tomorrow for a hot date.' Knipoogte hij me toe.  We namen afscheid, waarna ik op zoek ging naar een emmer om de rozen in te zetten.  'Looking for this?' Niall hield een emmer omhoog. 'I thought you didn't like him anymore.'  Ik greep de emmer uit zijn handen en liep richting de toiletten. 'I do.' Riep ik over mijn schouder. 'I just didn't like the way he acted, then.' Even later zette ik de emmer met rozen in een hoek van de ruimte.  'Just be careful.' Zei Niall met een bezorgde blik terwijl hij me van achteren omhelsde.  'You don't have to worry about me.' Verzekerde ik hem, terwijl ik met mijn vinger op zijn wang tikte. 'By the way, would you like to go out with me and my friends tonight? They want to meet you.'  'I was going to go out with Liam and Harry tonight.' 'They can come too.' Probeerde ik. Niall trok een verbaasde wenkbrauw op.  'I said Liam and Harry.' 'It's okay. He's acting very nice, by the way.' Fluisterde ik het laatste. 'He keeps helping me with stuff.' 'Come on, we'll just ask them now.' Stelde Niall voor.  Liam was er wel voor in om met ons mee te gaan, Harry leek even te twijfelen voordat hij nee zei.  'Come on, Haz. It'll be fun.' Drong Liam aan.  'No, it's okay.' Onderbrak ik Liam. 'The three of you should just go out together.'  'No, you guys can go.' Protesteerde Harry toen. 'It's fine. I'm not feeling very well anyways. I think I'm coming down with a cold or something.'  'Are you sure?' Vroeg ik dringend. 'I don't want to, like, steal your friends away.' 'No really, it's okay.' Verzekerde hij me. 'I'll just have an early night and hope I'll feel better.'

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

17.

Volledig verhaalx

Aan het einde van de dag was ik kapot en het liefste wilde ik meteen naar bed, maar Harry stond erop dat we vanavond uit eten gingen. Nick had de jongens naar huis gestuurd, maar had mij nog even nodig voor een korte evaluatie. 

'Could you make it a quick one?' vroeg Harry terwijl hij Nick even aanstootte met zijn elleboog. 'I'm taking her out for dinner.' Verbaasd trok Nick een wenkbrauw op. Ik glimlachte hoofdschuddend toen Harry me een overdreven knipoog gaf.  'Well, then.' Zuchtte Nick. 'I won't be long.'  'I'll wait here.' Zei Harry voordat ik Nick zijn kantoor in volgde. Nick's evaluatie was kort en bondig. Hij gaf me complimenten voor het afhandelen van de onbeleefde journalisten en zei dat hij erg trots op me was. Ten slotte waarschuwde hij me ook nog een keer voor Harry.  'Don't make me fire you, Kailee.' Bromde hij met een waarschuwende blik.  'I won't let you down.' Glimlachte ik terwijl ik opstond om zijn kantoor uit te lopen.  'Let's go!' Riep Harry vrolijk toen ik Nick's kantoor uit kwam lopen. Ondanks Harry's goede humeur voelde ik me nog steeds ongemakkelijk. Ik wist niet echt hoe ik me moest gedragen rond Harry. Het was alsof hij een tikkende tijdbom was die elk moment af kon gaan. Zijn lange, dunne benen liepen snel over de parkeerplaats en ik twijfelde of ik mijn eigen auto moest gebruiken.  'Harry.' Riep ik hem na. 'I'm going to get my car.' Ik wees naar achteren met mijn duim.  'No, that's all right, I'll bring you home, tonight. And I'll drive you to work tomorrow morning, if you want.' Knikte hij. Ik twijfelde nog een seconde, maar besloot hem toch te volgen. De rit naar het restaurant was stil en ongemakkelijk, al leek het Harry niet te deren. Normaal gesproken was ik niet het persoon bij wie veel ongemakkelijke stiltes plaatsvonden, maar ik wist mezelf echt geen houding te geven.  'We're almost there. Put your hood up, to be sure.' Sprak hij terwijl hij geconcentreerd naar de weg keek. Ik liet mezelf wat dieper in mijn stoel zakken terwijl ik mijn capuchon op mijn hoofd schoof.  'There's probably not going to be paps, don't worry.' Zei hij sussend. Zwijgend reed hij even later een parkeerplaats op achter een restaurant. Hij zwaaide even kort naar een van de mannen die buiten stonden.  'There.' Knikte hij terwijl hij de sleutel uit het contact haalde en de auto uit sprong. Even later verscheen hij aan mijn portier en hield hij met een grijns zijn hand voor.  'Are you hungry?' Niet veel later werden we door de eigenaar van het restaurant naar een tafel voor twee gebracht in een rustig hoekje van de zaak. De man complimenteerde Harry om zijn 'beautiful company', zijn woorden, niet de mijne, voordat hij ons menukaarten gaf en onze bestelling opnam. Dit diner met Harry was heel anders dan dat met Niall. Ten eerste was ik veel meer gespannen en ten tweede was dit restaurant netter dan dat waar ik met Niall geweest was. Gelukkig bleek ik niet de enige die wat zenuwachtig was, want Harry kon geen seconde stil blijven zitten.  'Do you need to pee?' vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.  'Why? What do you mean?'  'You keep wiggling.' Lachte ik om zijn verbaasde gezicht.  'Sorry.' Lachte hij, waardoor zijn kuiltjes weer tevoorschijn kwamen. Dat was mijn favoriete lach van hem. Terwijl we wachtten op ons eten, bestudeerde Harry me.  'Do you think we can get off to a new start?' vroeg hij na een tijdje.  'I don't know, Harry. Do you?' vroeg ik terwijl ik mijn benen over elkaar sloeg en naar achteren leunde.  'Listen,' zuchtte hij terwijl hij zijn hand door zijn haar haalde. 'I know that I didn't treat you right at all, but I'll be different from now on. I promise.' 'I'm trying not to be a bitch, but why were you so mean in the first place? And what made you change your mind.' 'You and you.' Knikte hij langzaam. Ik begon me te ergeren aan zijn gewoonte om tergend langzaam te praten en ik wist niet zo goed wat ik voelde als ik keek naar hoe zijn lippen daarbij bewogen.  'What do you mean? Did I do something wrong?' vroeg ik verbaasd.  'I can't really explain it to you. I don't even know... But I'm sorry.' Mompelde hij langzaam. 'Will you give me some time?' Ik liet mijn hoofd leunen op mijn handen en staarde naar de jongen voor me die nerveus aan zijn neus krabde.  'I understand now why you mind when I ask questions.' Knikte ik in plaats van antwoord te geven op zijn vraag.  'And why's that?' vroeg hij geamuseerd.  'I used to think it was because you didn't want me to know, but it's not. It's because you genuinely don't know the answers to them, isn't it?' concludeerde ik. Hij keek me even met een vreemde blik aan, voordat hij naar zijn bestek staarde. Hij wreef met zijn hand in zijn nek, maar hield zijn blik laag gericht. Iets in zijn houding maakte hem zo kwetsbaar en het was raar en onwennig om hem zo te zien. Het beviel me niet.  'Harry, it's okay.' Zei ik gedempt terwijl ik iets naar voren leunde. 'We'll be better, from now on. There's nothing I want more.' Gaf ik toe. Ik kon hem nog wel langer blijven lastigvallen met bijdehante, snerende opmerkingen, maar daar had ik alleen mezelf mee. Dit aanbod tot vrede moest ik met beide handen aannemen, in plaats van het uit te testen. Op dat moment kwam een kelner met ons eten en Harry en ik ontspanden wat. We aten in stilte, want eten met volle mond is erg onsmakelijk, maar de stilte was wat gemakkelijker nu. Toen we uitgegeten waren, bood Harry aan om me meteen naar huis te brengen, omdat hij zag dat ik moe was. Hij liep vlak achter me aan richting de uitgang van het restaurant, totdat ik bijna struikelde over een tas die op de vloer stond. Meteen waren Harry's armen om me heen, als het niet voor hem was, had ik waarschijnlijk plat op de grond gelegen. Ik excuseerde me tegenover de eigenares van de tas en ik moest mijn best doen om niet in lachen uit te barsten. Toen we op de parkeerplaats stonden schoten Harry en ik allebei in de lach. Nog steeds was een van zijn armen om mijn middel geslagen.  'I never noticed that you're so clumsy.' Lachte hij hard.  'Fuck you, Harry, it wasn't me, it was the bag.' Protesteerde ik lachend. 'And maybe a little bit of clumsyness, yes.' 'Are you sure it was just a little bit of that?' grinnikte hij terwijl hij op me neer keek. Ik schudde mijn hoofd lachend.  'Thanks for catching me, though. It could have been a disaster.'  'That's okay.' Fluisterde hij bijna terwijl hij een plukje haar achter mijn oor duwde.  'You know that is a very cliché gesture, Harry.' Proestte ik terwijl ik naar mijn hoofd wees. Hij zei niets maar gaf me een klein glimlachje, voordat hij verder begon te lopen naar de auto.  'Do you notice,' begon hij even later terwijl hij optrok en de parkeerplaats af scheurde. 'That you address me a lot when you speak?' 'What do you mean?' vroeg ik terwijl ik door de berichten op mijn telefoon keek.  'You keep saying Harry, but like, a lot.' 'I'm sorry, Harry.' Zei ik sarcastisch. 'And no, I never noticed.'  'It's okay. I kinda like it. It means that you're paying attention to who you're talking to.' 'Oh. Okay.' Antwoordde ik, niet goed wetend wat ik anders moest zeggen. 'Do you know the way to campus?' 'Yep.' Zei hij met een ploppende 'p'. Niet veel later stonden we voor de deur van mijn kleine woning.  'I'll walk you to the door.' Besloot Harry terwijl hij de auto een stukje de stoep op reed.  'Do you want to come in?' vroeg ik meer uit beleefdheid dan wens. -'Sure.'

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

16.

Volledig verhaalx

Harry stond aan het raam, zijn handen gebald. Hij leunde met zijn knokkels op de vensterbank. ‘I know I’m probably the last person you want to see, but I just wanted to apologize for what happened.’ Zuchtte ik. Harry gaf geen reactie, bewoog niet behalve om adem te halen. ‘I should have stopped them straight away, I’m sorry.’ Ik beet zenuwachtig op mijn lip. Een ongemakkelijk gevoel bekroop me toen hij nog steeds geen reactie gaf. Ik haalde mijn schouders op en begon me om te draaien. ‘Whatever.’ Zei ik terwijl ik mijn hand op de deurknop legde. ‘Wait.’ Sprak Harry, nog steeds gericht naar het raam. Zijn stem klonk schor en klein, maar dat was vast meer mijn verbeelding. Ik liet mijn schouders zakken en leunde tegen de muur. Langzaam sloeg ik mijn armen over elkaar terwijl ik de neuzen van mijn schoenen bestudeerde. Mijn maag kriebelde nerveus en ik hield me vast voor het moment waarop hij tegen me zou gaan schreeuwen dat ik waardeloos, dom en ongeschikt voor deze baan was. ‘You know,’ begon ik voordat ik de angst uit mijn keel kuchte. ‘If I’m waiting for you to yell at me, I’d rather go.’ Harry zuchtte, het was een vermoeide zucht. Langzaam draaide hij zich om voordat hij tegen het raamkozijn leunde. Zijn lange lichaam spiegelde mijn houding toen hij zijn armen over elkaar sloeg. ‘It’s not what it seems.’ Sprak hij langzaam terwijl hij oogcontact zocht. ‘It doesn’t even seem like anything, Harry, it’s insanity.’ Zuchtte ik hoofdschuddend. ‘Listen, I came here to apologize and I really don’t need you to scream and scold at me, again, so if that’s what you’re going to do then...’ ‘I’m not going to!’ schreeuwde hij hard door de ruimte. Lachend om zijn tegenstrijdige vorm van communiceren trok ik een wenkbrauw naar hem op. Er kwam zowaar een klein glimlachje op zijn gezicht, waardoor het kuiltje in zijn wang verscheen. ‘Could you just,’ begon hij langzaam. ‘Stand there, without saying anything, for just a minute?’ Vroeg hij terwijl hij een grote hand naar me op hield, waarmee hij bedoelde dat ik moest blijven staan. Zijn vriendelijke, voorzichtige toon verbaasde me en ik antwoordde met een aarzelend knikje. Hij knikte terug. Het was nu aan hem om zijn schoenen te bestuderen. Na een momentje kwam hij langzaam naar me toe lopen. ‘Apart from what I may express, I really appreciate it that you’re here.’ ‘What?’ spuwde ik bijna uit van verbazing. –‘Shh.’ Suste hij me. ‘I can’t explain my behaviour to you, but I can offer you a fresh start.’ ‘Ain’t I the one to offer you a fresh start?’ vroeg ik verbaasd. ‘Yes, of course.’ Schudde hij fronsend. ‘That’s what I meant.’ ‘Why?’ slikte ik. Zijn plotselinge aanbod klonk verleidelijk, maar ik was bang dat hij het niet meende en dat hij over 10 minuten weer zijn verschrikkelijke zelf zou zijn. ‘Can I take you out for dinner tonight?’ negeerde hij mijn vraag. ‘Why, Harry?’ drong ik aan. ‘Just say yes.’ Siste hij terwijl hij en een hand door zijn haar haalde. Ik had geleerd dat hij dat deed als hij gefrustreerd raakte. ‘Don’t hiss at me.’ Fronste ik naar hem. ‘I wouldn’t have to hiss at you if you didn’t ask that many stupid questions.’ Gromde hij naar me. Ik zuchtte en alle hoop droop langzaam van me af. ‘And there you go, back to being an asshole again.’ Ik klapte sarcastisch in mijn handen. ‘But good job though, you improved your personal record for being nice to me to about three minutes.’ ‘Kailee, please stop.’ Zuchtte hij terwijl hij mijn klappende handen vastpakte. ‘No, Harry.’ Beet ik terwijl ik mijn handen terug trok. ‘Why the hell would I go out for dinner with you? You have been nothing but mean to me, but still you expect me to give you everything you wish for. ‘ riep ik gefrustreerd. ‘You probably don’t even care, but you’ve been hurting me since the day I came here.’ Waarom moest mijn stem altijd breken? Ik beet op mijn lip en besloot om niet verder te praten. Ik vocht en vocht en vervloekte mezelf toen ik een enkele traan vanuit mijn ooghoek voelde vallen. ‘Oh, shit.’ Zei Harry geschrokken voordat hij naar me toe kwam en me met zijn grote armen tegen zijn borst aan duwde. Hij liet zijn gezicht tegen mijn hoofd rusten en ik kon voelen hoe zijn adem door mijn haar bewoog. ‘Please hold me.’ Fluisterde hij toen ik niet bewoog. Ik liet mijn hand op zijn bovenarm rusten omdat hij te lang was om mijn arm om zijn schouder te leggen. ‘Tighter.’ Lachte hij door mijn haar. ‘No.’ Bromde ik. Ik probeerde boos te klinken, maar mijn stem verraadde de kleine glimlach op mijn gezicht. ‘I know you hate this as much as I do,’ Begon hij na een tijdje. Waarom sprak hij altijd zo verdomde langzaam? ‘So please have dinner with me tonight. We can talk about things and we’ll just start over.’ Nog steeds had hij me vast en ik moest toegeven dat dit beter voelde dan ruzie maken. ‘All right, then, asshole.’ Lachte ik. ‘Please don’t call me that.’ Kreunde hij. ‘I don’t see why not.’ Zuchtte ik terwijl ik een klein kneepje gaf in zijn bovenarm. Wow, biceps. Ik wurmde mezelf uit zijn greep zodat ik hem aan kon kijken. ‘It’s what you are, after all.’ ‘True.’ Knikte hij voordat hij zijn lippen op elkaar perste. Even leek er een blik van onschuld en pijn over zijn gezicht te schieten, maar voordat ik het kon zien was het weg. ‘You did a great job, today, by the way.’ Lachte hij voorzichtig naar me. ‘You think so?’ lachte ik onzeker. Hij knikte enthousiast. ‘They still upset you, though. Shouldn’t have happened’ Ik trok een gezicht terwijl ik uit het raam keek. ‘That’s not your fault. It’s just a bit painful when there’s people out there that think I can never be together with someone.’ Hij haalde een schouder op, maar de onverschilligheid ontbrak. Ongemakkelijk stonden we tegenover elkaar in stilte, totdat er even kort op de deur geklopt werd. De deur ging krakend open en Niall stak zijn hoofd naar binnen. ‘Are you guys coming? We’re leaving in a bit.’ Zonder op een reactie te wachten verdween hij en sloot hij de deur. ‘We should go.’ Zei ik gehaast terwijl ik naar de deur liep, maar Harry trok me terug aan mijn arm. ‘Will you have dinner with me, tonight?’ vroeg hij opnieuw. ‘I already said yes.’ Merkte ik verward op. ‘Just wanted to make sure.’ Hij glimlachte en liet mijn arm zakken. ‘Let’s go.’ Terwijl we naar de deur liepen legde hij zijn hand op mijn onderrug. Ik draaide me om zodat ik hem aan kon kijken. ‘Too soon?’ grijnsde hij terwijl hij zijn hand wegtrok. ‘Teeny bit.’ Ik drukte mijn wijsvinger en duim op elkaar. Hij knikte even nadenkend, voordat hij de deur opende en indiceerde dat ik voor moest gaan. ‘They’re back, come on, let’s go.’ Riep Liam tegen iedereen zodra we ons weer bij de rest gevoegd hadden. Terwijl ik mijn spullen verzamelde gaf Louis me een heupstoot. Toen ik geïrriteerd opkeek stond hij met zijn armen over elkaar met zijn wenkbrauwen te wiebelen. ‘What?’ lachte ik zenuwachtig. ‘Oh, you know.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘You were in that room together and you weren’t screaming nor fighting, which can only mean one thing.’ Hij tuitte zijn lippen en maakte overdreven zoengeluiden. Ik gaf een tik tegen zijn arm en rolde met mijn ogen. ‘That is never going to happen. Absolutely not.’ ‘Oh, of course. I forgot that he hates you.’ Dramde Louis sarcastisch. ‘You’re an annoying little shit, Tomlinson.’ Gromde ik, oprecht geïrriteerd, voordat ik de ruimte uitliep.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

15.

Volledig verhaalx

Meteen zat ik rechtop in mijn stoel. ‘You’ll be the one to pick the journalists who get to ask questions. They will all be holding little boards with numbers on them, all you have to do is call them out. If you feel like the questions are getting too inappropriate, you can decline them. This is a very open and honest conference though, so you should be quite allowing.’ Ik knikte begrijpend terwijl ik mijn kleine taak in me opnam. ‘You’ll be all alone up there, but I trust you. I think you’re ready for it.’ ‘I won’t let you down.’ Zei ik, terwijl ik mijn zenuwen probeerde te verbergen. Dit was mijn eerste grote opdracht waarbij ik er helemaal alleen voor stond. Ik wist hoe fel journalisten konden zijn en gezien er geen regels waren bij deze conferentie zou het moeilijk worden om te beslissen welke vragen te ver gaan. Nick knikte tevreden. ‘I know you won’t.’

Een paar uur later reden we naar de zaal waar de persconferentie plaats zou vinden. Het was geen lange rit en daarnaast had ik teveel koffie op en was ik te zenuwachtig om even een dutje te doen. Lou had aangeboden om mijn haar en make-up te doen, waar ik extreem blij om was, gezien de staat van mijn gezicht en haar na mijn korte nacht. Nadat ze haar wafeltang en make-upkwasten op me los had gelaten, zag ik er al een stuk beter uit. Ik zag er ongeveer uit als de keer dat ze me had opgemaakt bij X-Factor en meteen moest ik denken aan Harry. Ik bedankte Lou bijna op mijn knieën voor haar wonderbare werk, voordat ik met Nick de laatste details doornam. ‘You’re nervous, aren’t you?’ vroeg hij terwijl ik wiebelend achter de schermen stond. ‘Very.’ Slikte ik. ‘Don’t be. There’s nothing bad that can happen.’ Verzekerde hij me. Ik knikte kort en probeerde stil te staan. ‘Fifteen minutes.’ Lachte hij me toe, voordat hij een microfoon in mijn handen schoof. Nerveus wachtte ik de minuten af, totdat Nick me een seintje gaf dat ik kon gaan. Langzaam stapte ik de zaal in, waarbij ik meteen gegroet werd door een twintigtal enorme camera’s en misschien wel honderd mensen. ‘Goodmorning everyone, thank you all for coming out.’ Begon ik met een glimlach. ‘My name is Kailee and I will be leading today’s press conference. In a minute, One Direction will be joining us to answer your questions. Each of you is provided with a board with a number on it, lift it up in the air if you have a question. If your number is called out, you can ask one of the boys your question.’ Ratelde ik aan een stuk door. In mijn ooghoek zag ik Zayn die met opgestoken duimen breed naar me glimlachte. ‘Even though this is an open press conference, we’d like to keep things nice and appropriate. If your question is rated inappropriate, it will be ignored, so please have that in mind.’ Ik nam een korte adempauze. ‘Ladies and gentlemen, One Direction.’ Knikte ik terwijl ik met mijn arm gebaarde naar de kant waar ze vandaan komen. Er klonk een klein applaus door de zaal terwijl de jongens een voor een naar binnen liepen. Ik liep naar de zijkant van het kleine podium en nam een grote slok water. Volgens mij was ik er tot nu toe vrij goed vanaf gekomen. Ik bleef aan de zijkant van het podium staan, terwijl de jongens plaatsnamen achter een tafel waar vijf microfoons op stonden en wat glazen water. Harry zat aan de buitenkant en stond het dichtst bij me, hij gaf me een waarschuwende blik. Ik dacht weer aan hoe gemeen hij was geweest in het park en ik moest mezelf bijsturen om niet te boos naar hem te kijken. Naast Harry zat Liam, een stoel verder zat Louis die me een blije knipoog gaf. Daarnaast zat Niall en aan de buitenkant zat Zayn. Ik wachtte tot Liam me een knikje gaf, signalerend dat ik kon beginnen. ‘Okay…’ begon ik terwijl ik de ruimte rondkeek. Natuurlijk had vrijwel iedereen al hun bord omhoog. Ik besloot om maar gewoon willekeurige nummers te noemen. ‘Number 52, please.’ Als ware getrainde media-aapjes beantwoordde de jongens braaf alle vragen, terwijl ik wat kalmeerde. Dit viel hartstikke mee. Het enige wat ik hoefde te doen was af en toe een nummer uitroepen. ‘Number 127, please.’ Knikte ik een van de journalisten toe. ‘Harry, how do you combine dating with your career?’ Harry keek me even vragend aan met een opgetrokken wenkbrauw. Ik glimlachte naar hem. Ik vond het een vrij normale vraag. ‘Well.’ Begon hij terwijl hij zich tot de zaal richtte. ‘Privacy is definitely an issue. It’s quite hard to find someone who truly likes you for who you are.’ ‘You don’t seem to have any problem, though, finding a girlfriend. I mean, you’ve been linked to a lot of girls over the past year.’ Probeerde de journalist te vissen. Ik twijfelde wat ik moest doen, maar voordat ik iets kon zeggen antwoordde Harry. ‘I have a lot of friends and some of them happen to be girls, but that doesn’t mean I’m dating all of them.’ Op dat moment schoten er opeens heel veel bordjes hoog de lucht in en ik slikte. ‘Thank you. Number 83.’ ‘What do you do when you find out people are just using you for your money or the fame? For example, Harry, Paige Reifler.’ ‘When I find out that people want to be friends with me, not for me, then I just have to let them go.’ Antwoordde hij kort voordat hij zijn lippen aan een glas water zette om zijn blik van pure ergernis te verbergen. Ik beet even op mijn lip en besloot snel wat ik moest doen. ‘Before we continue, any further questions about specific relationships with people that have been linked to One Direction will be declined. Thank you, number 21, please?’ zuchtte ik. ‘Was your short-term relationship with Taylor Swift a publicity stunt?’ vroeg de vrouw haastig terwijl ze opstond. ‘Question declined, miss. Number 68 please.’ ‘Have any of your past relationships been set ups?’ riep de man haastig. Ik fronste naar hem en mijn hart begon sneller te slaan. Waren deze mensen soms achterlijk? ‘Question declined, sir. The next person to ask a question about specific relationships will have to be removed from the press conference.’ Ik keek even de zaal rond voordat ik een nieuwe journalist uitkoos. ‘Number 4, please.’ ‘Is it true that your relationships were set up to show people that you’re not gay?’ Mijn ogen vielen bijna uit mijn oogkassen van verbazing. Welke onbeleefde idioot vraagt er nu zoiets? ‘Question declined, sir.’ Ik pauzeerde even en keek naar Harry die ondertussen met witte knokkels in zijn glas water kneep. Ik baalde zo verschrikkelijk hard en om heel eerlijk te zijn wist ik niet meer wat ik moest doen. De eerste vraag over zijn liefdesleven had een hoop lef losgemaakt bij de rest van de journalisten en ik had het idee dat dit vuur niet meer te blussen was. ‘I’m afraid I have to ask you to leave. Devon, could you please remove sir?’ Bodyguard Devon knikte even kort voordat hij op de journalist af liep en hem wenkte. Gelukkig vertrok de journalist zonder verder protest. Terwijl de man weggeleid werd, seinde Nick me dat er nog tijd was voor vijf vragen. Opgelucht zuchtte ik. Mijn optreden had wel wat succes gehad, tussen de vijf zat er nog maar een vraag refererend naar Harry’s blijkbaar extreem boeiende liefdesleven. Hij vroeg waar het aan lag dat Harry nooit een hele serieuze relatie had en of hij ooit met iemand samen zou kunnen blijven. Vrij onbeleefd. Ook die man verliet de zaal zonder te protesteren. Ondertussen vroeg ik me af waarom al deze vragen gericht waren op Harry en geen van de andere jongens. Misschien kwam het omdat ze allemaal een vriendin hadden, behalve Niall, maar die was te schattig en onbezonnen om lastig te vallen, bedacht ik. Toen de laatste vraag beantwoord was liet ik en opgeluchte zucht gaan. Ik bedankte iedereen voor hun komst. De jongens stonden op, groette de zaal beleefd en liepen in een rij het podium af. Ongeduldig om weg te komen liep ik achter Harry aan. Ik was nerveus voor wat Nick ging zeggen over mijn zogenaamde eerste opdracht, het was nu niet bepaald vlekkeloos verlopen. ‘You did good, Kailee.’ Hij gaf me een klopje op mijn schouder en lachte vriendelijk toen hij mijn gezicht zag. ‘You handeled it quite well.’ ‘Thanks.’ Mompelde ik zacht. Toen ik over mijn schouder keek zag ik nog net hoe Harry wegstormde naar een andere kamer. ‘I think I owe someone a little apology, though.’ Verzuchtte ik. Ik begon weg te lopen, totdat ik voelde hoe twee armen zich om me heen sloten. ‘Good job, girl.’ Lachte Louis voordat hij me een kus op mijn wang gaf. ‘It was a though one, but I’m very proud of you.’ Ook Niall en Zayn gaven me complimenten en zeiden dat ik de zaken goed had afgehandeld. Van Liam kreeg ik een brede grijns en een klopje op mijn hoofd. Terwijl iedereen druk praatte over hele andere dingen en iedereen de voorgaande conferentie alweer vergeten leek te zijn, baalde ik nog steeds om hoe het gelopen was. Ik kon bijna niet geloven dat niemand er een probleem van leek te maken. Althans, niemand. Er was wel iemand. ‘I’ll be right back.’ Glimlachte ik zwakjes naar Louis en Niall terwijl ik richting de deur begon te lopen waar Harry achter verdwenen was. Ik aarzelde even voordat ik klopte. Ik besloot niet te wachten op een reactie. De ruimte bleek een klein, verlaten kantoor te zijn met slechts een bureautje, een stoel en een kast. Ik liep naar binnen en sloot de deur achter me.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

14.

Volledig verhaalx

Dat weekend bestond voor mij uit een welverdiende verwenfestijn met Daniella, Julia en Maddy. Ze hadden opgemerkt dat ik nogal down was na de afgelopen week, dus spendeerden we het weekend in pyjama's, met pizza's, wijn, muziek en films. Het was fijn om in een normale tienerwereld te zijn voor even en ik merkte dat ik nog lang niet klaar was om volwassen te zijn, in tegenstelling tot wat ik steeds van mezelf dacht. Ze hadden me gedwongen om iedereen te zeggen dat ik dit weekend niet beschikbaar was en mijn telefoon stond het hele weekend uit. Ik genoot ervan om in dit sociale isolement te zitten, zeker nu duizenden mensen iets over me te zeggen hadden. Nu moet ik zeggen dat mijn 'date' met Bill geholpen had, ten minste, voor een deel. Mensen geloofden nu dat ik niet met Niall was, maar aan de andere kant was ik nu een slet. 'Did you invite him in?' giechelde Maddy toen ik vertelde over hoe Bill me vrijdagavond thuisgebracht had. 'Yes, but he didn't stay.' 'What happened?' vroeg Julia voordat ze wat popcorn in haar mond propte. 'I fell asleep, big surprise. The next thing I know is that I woke up in bed. He left a really sweet note.' Verzuchtte ik. 'What is with you and falling asleep everywhere?' lachte Daniella hoofdschuddend. 'You'll never get some smoking action if you keep falling asleep on beforehand.' 'Fuck you, I'm exhausted.' Gromde ik. 'Boy, I wish I could text Bill right now.' 'Nope, you're not using your phone. You need the rest.' Zei Daniella eigenwijs. Ik rolde met mijn ogen. 'Are you guys serious?' vroeg Maddy nieuwsgierig. 'I don't know.' Ik haalde mijn schouders op. 'I've only seen him twice and the first time I was barely conscious. But he's cool. And he's hot.' 'You know, I did some research on him, which wasn't very hard, since he's an actor and stuff, he seems very decent.' 'That's because he's not a superstar. People don't really feel the need to make up rumours about him. He's not worth it. They're spending too much time making up shit about people like Niall.' Zuchtte ik. 'Something tells me that there will be a lot more rumours about him from now on.' Zei Julia langzaam met een verwijtende blik. 'Oh, thanks Jules, that's very sweet of you.' Lachte ik sarcastisch. 'It is what it is! Now you're seen with one of the 1D boys, you're the new prey. And so is everyone you hang out me. Dear God, I need a haircut!' riep ze dramatisch. 'Don't get too excited. I consider myself more off a day fly.' 'When are we meeting the boys? You promised!' gilde Daniella opeens. 'If I would have my phone, I could arrange us something.' 'No way, biatch. We'll just wait two more days. Niall's still single, isn't he?' murmelde ze bedenkelijk. 'For as far as I know, yes. He seems picky when it comes to girls, though. I'm not quite sure if you'll have a chance with him.' Grapte ik. 'Well, at least I'll make sure that none of the band members hate me.' Sneerde ze terug. 'Oh, come on, that was mean! You're crossing a line!' jammerde ik. 'You know as well as I do that he doesn't hate you. I'm sure you're overreacting.' 'I guess you'll have to see it for yourself then...' zuchtte ik.

'Guys, come on! We really have to get this done, then you can go home.' Schreeuwde ik terwijl ik geïrriteerd naar het zooitje ongeregeld voor me keek. 'Just stand still for ten seconds, please.' Smeekte ik ze terwijl ik een snelle blik wierp op mijn horloge. Het was vijf voor zeven en Bill zou me over vijf minuten op komen halen. Bijna de hele crew was al naar huis, er waren alleen nog twee beveiligers, Caroline en Lou. Het enige wat nog gedaan moest worden, was het maken van wat foto's van stylingopties voor de tour. Dat klonk makkelijker dan het bleek te zijn, met vijf hyperactieve jongemannen die maar niet stil konden of ook maar wilden staan. 'Guys, guys, let's just get this over with.' Suste Liam de rest van de jongens. 'Thank you.' Verzuchtte ik terwijl ik de camera omhoog hield en focuste op de vijf mannen voor me. Terwijl ik op de knop drukte om een foto te maken, schoten alle vijf lachend alle kanten van de ruimte op. 'Are you guys fucking kidding me?' gilde ik gefrustreerd. Caroline, hun styliste, hing lachend tegen de deurpost. 'Aren't they lovely?' ze schudde haar hoofd glimlachend. 'I don't even know how these few idiots ever get anything done.' Gromde ik. 'Wait, what did she just call us?' Louis liet iedereen tot stilstand komen, terwijl hij me met brandende ogen aankeek, alsof hij een leeuw was en ik een prooi. 'I believe she just called us idiots, Louis.' Zayn keek nu ook boos naar me. 'You know what that means, boys.' Dreigde Niall langzaam terwijl hij een houding aannam alsof hij plaatsnam in startblokken. 'Let's teach her a little lesson.' Lachte Liam. 'Oh, Jesus, guys, don't-' Ik werd onderbroken door Louis die zichzelf als eerste met een luide strijdkreet op me stortte, waarna de rest me ook tackelde. Ik schreeuwde geïrriteerd terwijl ik probeerde om mezelf onder het hoopje debielen uit te wurmen, totdat ik aangevallen werd door een heleboel kietelende vingers. 'Kailee?' klonk een bekende stem vanaf de andere kant van de kamer. 'Oh, hi, Bill.' Piepte ik. 'We were just wrapping up, we'll be done within half an hour.' Ik krabbelde langzaam overeind en ik slikte toen ik zijn overduidelijk niet geamuseerde blik zag. Ook de jongens waren verrassend stil. Hij beende dichterbij, trok me naar zich toe en kuste mijn wang langzaam. 'I've missed you.' Fluisterde hij in mijn oor voordat hij me zuchtend los liet voordat hij zich voorstelde aan de jongens. 'We have a reservation at eight. Do you think you guys will be able to let her take some pictures of you within the next ten minutes?' bromde hij. Ik trok waarschuwend aan zijn arm, in de hoop dat hij zijn toon wat aan zou passen. De jongens leken zowaar geïntimideerd door zijn verschijning, Bill's lange lichaam dat boven ze uit torende en ogen die bijna vuur door de kamer spuwden. Niall was de eerste die richting de witte muur liep, waar vier studiolampen op gericht waren. 'Come on guys. I kind of want to go home, too.' Zuchtte hij terwijl hij voor de muur ging staan. Zwijgend volgde de rest van de band zijn voorbeeld. De foto's waren snel gemaakt, sneller dan ik ooit gehoopt had en ik besloot voor mezelf dat ik Bill vaker zou laten komen. 'Thank you.' Lachte ik naar Bill terwijl ik de fotocamera opborg. 'You shouldn't be so playful with them. These are your colleagues, not your friends.' Gromde hij bijna terwijl hij me stevig tegen zich aan duwde. 'They are my friends.' Protesteerde ik. 'This job would be killing if we don't make fun.' 'Just try not to have them all over you when you're supposed to be working.' 'What's with you?' fronste ik terwijl ik me omdraaide. 'Nothing. Now, go say goodbye to them so we can go.' Hij gaf me een klein duwtje in mijn onderrug. Ik liep naar de jongens om ze te zeggen dat ik wegging. 'He creeps me out.' Fluisterde Niall in mijn oor terwijl ik hem gedag kuste. 'Just be careful.' 'I'll be good.' Lachte ik hem toe, dankbaar dat hij bezorgd was. 'Don't forget about the press conference, tomorrow.' 'Tomorrow's Wednesday already?' zuchtte Zayn. 'Do we have a meeting before the conference?' vroeg hij paniekerig. 'Yes, we do. Don't worry about it, you'll do great. Get some sleep tonight, all of you.' Beveelde ik ze. Ik nam afscheid van de rest van de crew, waarna Bill zich weer aan mijn zijde plaatste. Hij liet zijn arm om me heen vallen en kneep even in mijn heup terwijl hij de deur opende. 'It was nice to meet you.' Gromde hij naar de jongens, overduidelijk liegend. De jongens gaven hem voorzichtig knikjes en ik grinnikte om hun plotselinge verlegenheid. 'Are you trying to make them shit themselves?' lachte ik onderweg naar Bill's auto. Ik was die ochtend met de bus gekomen, zodat ik me die avond kon laten rijden door Bill. 'They should be taking their job more seriously.' 'Don't talk like that about them. They're nice guys.' Ik merkte dat ik geïrriteerd raakte als hij neerbuigend over ze sprak. 'They're kids.' Zuchtte hij. 'They need to mature.' 'You have no idea what they have to go through every day.' Ik verhief onbewust mijn stem. Bill stopte met lopen en pakte mijn gezicht vast. 'Hey, hey, don't get upset.' Suste hij me glimlachend. 'I'm sorry. It just annoyed me to see they were literally on top of you when I walked in.' 'I really like them, Bill. I have a lot of respect for what they do and what they have to put up with. I'd appreciate it if you'd at least try to respect them too.' Zuchtte ik.

Hij schudde zijn hoofd even en ik dacht even een blik van minachting te zien, maar het verdween uit zijn ogen voordat ik het kon plaatsen. 'Let's go, now.'

Gedurende de avond groeide mijn irritatie tegenover Bill, omdat hij het blijkbaar niet kon laten om opmerkingen te maken over One Direction. 'Bill, seriously?' siste ik terwijl ik mijn bestek met een klap op tafel liet vallen. 'Stop talking about them as if they're spoiled retards.' Hij lachte geamuseerd om mijn kleine uitbarsting en haalde zijn schouders op. 'Are you like, in love with them or something?' 'They are my friends, Bill!' riep ik, iets te luid door het restaurant. 'You don't even like all of them.' 'I like them all. Now drop it.' 'But one of them doesn't like you.' Hij trok arrogant een wenkbrauw op. 'I had to refrain myself from breaking his nose earlier.' 'Bill, please.' Nu was hij het die zijn bestek boos op tafel gooide. 'He treats you like shit, Kailee. He treats you like shit and you don't even dare to confront him with it. None of the other douchebags help you with it, do they?' 'Well, they try...' -'It's a poor effort! Maybe they should try a little harder to defend their so called friend.' 'They can't pick me over him. It's not their fault. Could we please talk about something else?' 'Whatever. Just act as if the curly haired little fag doesn't hurt you, that you don't care. Just act as if you wouldn't want to bash his head in.' Ik schoof mijn bord met een vies gezicht naar voren. 'Bring me home.' Sneerde ik. 'Bring me home right now, or I'll take the bus.' 'But...' -'No, I told you that I don't want to talk about it and that I wanted you to stop. Are you going to drive me home?' Bill zuchtte even terwijl hij langzaam kauwde. Toen stond hij op en stompte naar een van de kelners om te betalen. Even later wenkte hij me. 'You know I'm right.' 'Oh, would you give it a fucking rest!' Schreeuwde ik door de auto. 'I'm not in the position to bash any of their heads in, nor to do anything less lethal but still offensive. I'm indeed helpless when it comes to Harry, thanks for the reminder! Is this what you want?' 'Of course not, Kailee.' Mompelde hij sussend terwijl hij een hand op mijn knie legde. Ik duwde zijn arm weg en keek boos voor me uit, totdat we voor het hek van de campus stonden. 'I'll walk the rest of the way.' Zei ik zacht terwijl ik mijn riem los klikte en het portier opende. 'Goodnight.' Zei hij nog net voordat ik de deur met een knal dicht sloeg. 'Vooral geen sorry zeggen, eikel.' Siste ik terwijl ik mijn pas voor de kaartlezer hield en naar huis begon te lopen.

Toen ik eenmaal in bed lag kon ik niet slapen. Ik pakte steeds mijn telefoon op om te zien of ik misschien een excuuspoging van Bill gemist had, maar tot nu toe had hij nog geen aanstalten gemaakt om zich te verontschuldigen voor zijn gedrag. Ik wist niet precies hoe, maar hij maakte iets in me los toen hij zulke dingen zei over de jongens, zelfs over Harry. Ondanks wat hij dacht, waren het wel degelijk mijn vrienden en ik kon hem niet zo over ze laten praten. Ondertussen was het half drie ’s nachts en ik had nog maar drie en een half uur potentiële slaap voor de boeg. Ik was overstuur, boos, maar bovenal voelde ik me alleen. Uiteindelijk was ik in een vreemd land, niemand hier kende ik langer dan twee maanden en ik had mezelf zwaar overschat als het ging om het handelen van stress en lange werkdagen. Ondanks mijn vermoeidheid viel het me zwaar om in slaap te vallen die avond. Mijn gedachten bleven maar gaan over Bill, Niall, Harry, mijn stage, mijn studie, wat er zou gebeuren als ik op zou geven. Ergens daartussen werden mijn oogleden zwaarder en sluimerde ik in een onrustige slaap.

Die ochtend kwam ik met een thermoskan koffie en wallen onder mijn ogen de vergaderruimte inlopen. Ik mompelde een humeurige ‘goedemorgen’ terwijl ik plaats nam op een van de stoelen naast Nick. Met een zucht schonk ik mijn kop vol met koffie en slokte ik het goedje in een keer op. Onbedoeld boos keek ik van onder mijn wimpers de kamer rond. Ik concludeerde dat ik vroeg was en nog wel vijf minuten kostbare slaap mee had kunnen pikken, maar helaas. ‘Hey, goodmorning.’ Lachte Niall vrolijk terwijl hij zich op de stoel naast me liet zakken. Hij sloeg een arm om me heen voordat hij me, zoals altijd, groette met een kus. Ik gromde hem iets van een begroeting toe voordat ik nog een slok koffie had. ‘Rough night?’ vroeg hij terwijl hij met puppy-ogen op me neerkeek. ‘You don’t even know.’ Zuchtte ik hoofdschuddend. Ik raakte weer geïrriteerd als ik dacht aan Bill. ‘How was your date?’ ‘It was a disaster. I really don’t want to talk about it, to be honest.’ Bromde ik nu. ‘I don’t want to see him again.’ ‘Did he hurt you?’ vroeg Niall geschrokken. ‘No, not me. He was talking shit about you and he wouldn’t stop and it really pissed me off. He didn’t even apologize.’ Ik fronste terwijl ik het speelde met het kopje in mijn handen. Niall gaf me even kort een knuffel. ‘He’ll apologize. He’d be crazy if he let you go.’ ‘I couldn’t sleep tonight, my mind was racing. Hence the bad mood. I’m sorry.’ Verontschuldigde ik mezelf. ‘That’s allright. You’ll be able to get some sleep after the conference.’ Suste hij bemoedigend. Niall zat naast me terwijl we wachtten totdat iedereen binnen was. Mijn gedachten waren overal en nergens terwijl Nick aan een stuk door aan het praten was over de aanstaande conferentie. Het enige wat ik meekreeg, was dat er veel journalisten in de zaal zaten die mochten vragen wat ze wilden, tot op zekere hoogte. Ik probeerde mezelf wanhopig te wekken met liters koffie en langzaam kwam ik tot start. ‘Actually, Kailee.’ Bulderde Nick halverwege zijn lectuur. ‘I would like you to lead the conference.’

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

13.

Volledig verhaalx

‘Kailee, can I talk to you for a second?’ snoof Nick toen ik samen met Niall binnen kwam lopen. ‘Sure.’ Zuchtte ik, ik wist al waar het over zou gaan. ‘How was dinner last night?’ sneerde hij. ‘He drove me home, I asked him in and then we both fell asleep on the couch, that’s why paparazzi didn’t see him leave campus.’ Ratelde ik, ik wist al wat Nick ging vragen. ‘Are you very sure about that.’ –‘Positive.’ Met half dichtgeknepen ogen bestudeerde hij mijn gezicht. ‘I swear!’ riep ik terwijl ik onschuldig mijn handen omhoog hield. ‘Nothing happened!’ ‘Hm.’ Bromde hij, voordat hij zich omdraaide en wegstormde. Ik liet een ingehouden zucht gaan. Ik wist dat het een slecht idee was, uiteindelijk had ik iedereen boos of geïrriteerd gemaakt.

Dit was een verschrikkelijke dag. Iedereen die ik tegen kwam viel me lastig en keek me afkeurend aan, totdat ik ze uitgelegd had dat er niets aan de hand was. De jongens pestten me, terwijl Niall zich stil hield en Harry nog bozer leek dan normaal gesproken. Toen de jongens klaar waren en naar huis mochten, had ik nog een vergadering van een uur of twee voor de boeg. Ondertussen klopte mijn hoofd en verlangde ik ernaar om zes dagen achter elkaar te slapen. Drie paracetamol en een paar uur later verliet ik eindelijk zuchtend het gebouw. Terwijl ik naar mijn auto liep, sloeg ik de capuchon van mijn jas om mijn hoofd en probeerde ik voornamelijk naar de grond te kijken. Dat klinkt makkelijker dan het is op een enorme parkeerplaats als je geen idee hebt waar je auto is. Opgelucht kroop ik in mijn auto, waarna ik een hele lectuur naar mijn vrienden stuurde waarin ik voor de duizendste keer die dag uitlegde wat er niet gebeurd was. Daarna belde ik Daniella en de rest van de meiden, die voornamelijk schreeuwden om hoe Niall Horan op loopafstand van ze geweest was en hoe ik ze geen kleine waarschuwing had gegeven. Hun blijdschap en enthousiasme was dan wel weer het meest positieve dat ik die dag naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Ik liet mijn hoofd vermoeid zakken tegen mijn stuur. Ik had mijn park nodig.

Tegen de tijd dat ik aankwam was het al aardig donker. Misschien niet de meest veilige tijd om alleen door een park te lopen, maar van gezond verstand was weinig sprake meer. Tot mijn verbazing waren er mensen aan het meer, een man, een vrouw en een klein kindje. Ik trok en gezicht en ging zette mezelf neer tegen een boom, zo’n 20 meter van het meertje. Ik bestudeerde het gezelschap voor me totdat ze de plek verlaatten. Ondertussen was het ook koud, maar ik had geen zin om op te staan. Dus ik bleef zitten. Nog steeds ontbrak er een deel van rust aan deze plek, hetgeen waarom ik hier in eerste instantie kwam. Ik sloot mijn ogen, deels uit vermoeidheid en probeerde me te focussen op de geluiden van de natuur. Dat was wederom moeilijker dan het leek. Het idee dat sinds gisteren minstens meer dan 100.000 keer zoveel mensen een bepaalde mening over me hadden was vrij beangstigend. Tot nu toe was het me goed gelukt om uit de publiciteit te blijven en dit was geen goede eerste ervaring ermee. Ik was bang. Opeens hoorde ik voetstappen door de bomen ritselen. Het geluid was nog ver weg, maar ik raakte een klein beetje in paniek. Ik opende mijn ogen en zocht naar de, waarschijnlijk vreemde, persoon die op dit tijdstip door het bos liep. Ik slikte even toen ik een mannelijk gestalte vanuit de bosjes zag verschijnen. De man droeg een lange trenchcoat en liep met lange passen richting het meer. Doodstil drukte ik mezelf tegen de boom en ik schatte mijn kansen in om weg te lopen zonder zijn aandacht te trekken. De man was aangekomen bij de rand van het meer en keek naar de eend die langs de kant zwom. Hij volgde de eend langs de omtrek van het meer, totdat hij bijna recht voor me stond, zo’n 20 meter bij me vandaan. Tot zover mijn kansen om weg te sluipen. De man haalde zijn hand door zijn haar en draaide zijn hoofd, zodat ik zijn gezicht kon zien. Ik verslikte me bijna en perste mijn lippen op elkaar om geen geluid te maken. Het was Harry. Aan de ene kant was ik opgelucht dat de man geen enge verkrachter was, aan de andere kant was het Harry. Iets minder bang om zijn aandacht te trekken, stond ik voorzichtig op. Dit was onmogelijk, er lagen zoveel herfstbladeren op de grond dat hij me wel moest horen als ik weg zou lopen, maar wat was nou het ergste wat er zou kunnen gebeuren. Langzaam begon ik te lopen richting de uitgang van het park. ‘Kailee?’ Ik verstijfde in mijn pas en draaide me om op mijn hakken en lachte ongemakkelijk. ‘Hey, Harry… I didn’t expect to see you here.’ ‘Are you following me?’ spuwde hij terwijl hij met doordringende ogen naar me keek. ‘No. I come here a lot, to think. But then I saw you here so I tried to get away without you noticing me.’ ‘You’re fucking stalking me!’ schreeuwde hij nu hard en dreigend. ‘I am not, I swear!’ mijn stem trilde. Dit is niet bepaald wat ik kon gebruiken na vandaag. ‘Oh, so you’re telling me that a 19-year-old girl would come out to a forest in the dark, on her own?’ schreeuwde hij nog steeds. Aan zijn houding kon ik zien dat hij gefrustreerd was. ‘What are you doing here?’ Tranen prikten achter mijn ogen en ik wist ook niet meer wat ik nog kon zeggen. ‘Listen up, Kailee.’ Spuwde hij mijn naam. ‘This is my place. This public park is the closest thing I have to privacy. This is the only place where I don’t have to deal with my everyday shit. This is the only place where I can get my mind of stupid people like you. I come here to get the fuck away from you.’ ‘Well, guess why I come here, Harry. I come here to forget about how fucking shitty you make me feel every single day, you asshole.’ Schreeuwde ik. Ik kwam niet zo krachtig over als ik gewild had, want mijn stem brak halverwege. ‘This is not your place, this is the place where I used to find peace, but, congratulations, I’ll never come here again. So when you’re done complaining and thinking about yourself, maybe you can start thinking about the way you treat other people. I don’t deserve this, Harry and you know it! Niall doesn’t deserve the looks of hate you gave him today and none of the boys deserve your stupid remarks whenever they talk to me. It’s not always about you, Harry.’ Ik draaide me weer om en begon weg te lopen. ‘It’s most definitely not about you, either.’ Zei hij na een tijdje. Ik lachte om zijn slappe comeback. ‘Is that the best you could come up with?’ ‘Wait a second. From the moment you started working here, you’re breaking things up and you know it, but still, you’re not leaving. You’re saying that I’m selfish, but you’re the one who is. You should stop thinking about yourself and you should make the decision that’s best for everyone. You should just leave!’ Riep hij me na. Hij speelde in op mijn grootste onzekerheid op dit moment en hij bevestigde hetgeen waar ik vanaf het begin af aan al over twijfelde. Ik liet de tranen over mijn wangen lopen terwijl ik zo snel mogelijk mijn auto opzocht. Harry had gelijk, maar het laatste wat ik wilde was hem ook echt het gelijk geven door weg te gaan. Wat ook weer bevestigde dat ik egoïstisch was. Hij was goed. En juist daarom zou ik blijven en het beste van de band maken wat ik kon.

Het was vrijdagavond. Om heel eerlijk te zijn was vrijdag al net zo verschrikkelijk geweest als donderdag. Ik had niemand verteld van mijn kleine aanvaring met Harry in het park en aan de rest te merken had hij hetzelfde gedaan. Ondertussen was wel duidelijk geworden dat Niall en ik gewoon vrienden waren, maar het was wel een beetje ongemakkelijk. Daarnaast was ik buitengewoon chagrijnig en dacht ik elk uur aan om op te staan, weg te lopen en nooit meer terug te komen. Harry had zeker een gevoelige snaar geraakt door al mijn onzekerheden te benoemen. Dit opgeteld bij de smerige dingen die ik over mezelf las op social media, lieten me langzaam afbrokkelen. Zayn, Liam, Louis en Niall merkten dat het slecht met me ging en probeerden me gerust te stellen. Ik waardeerde het zeker en ik wilde ze graag geloven, maar vandaag was niet de dag. Ik was blij toen ik naar huis kon. Nu wachtte ik totdat Bill me op kwam halen om uit eten te gaan. Jammer genoeg voor hem had ik niet de kracht gehad om te zorgen dat ik er perfect uit zag, maar dat wilde niet zeggen dat ik geen zin had om hem te zien. Een korte klank van een claxon vertelde me dat hij voor de deur stond. Ik deed mijn zwarte leren jasje aan en stapte de deur uit. Bill hing nonchalant tegen het portier van zijn auto uit, maar kwam me tegemoet lopen zodra hij me zag. Hij groette me met een kus op mijn wang, voordat hij in mijn oor fluisterde dat ik er mooi uit zag. Meteen voelde ik me beter. Ik bestudeerde zijn gezicht nu, beter dan eerst en ik vond hem alleen nog maar knapper. ‘It’s good to see you again.’ Lachte ik. Hij opende de deur voor me en ik stapte de warme auto in. Voordat hij de auto in stapte, trok hij zijn zwarte jasje uit. Hij zag er goed uit in dat overhemd. ‘How was your week?’ glimlachte hij lief naar me. ‘Awful.’ Kreunde ik. ‘It’s been a nightmare.’ ‘It’s a good thing I’m here now, then.’ Hij pakte mijn hand kort vast en gaf een klein kneepje. Ik zuchtte even dankbaar. In de auto vulde Bill de tijd met grappige anekdotes, iets waar ik gek op was, en eindelijk ontspande ik wat. Toen we aan kwamen bij het restaurant, vloekte ik binnensmonds. Dit was hetzelfde restaurant als waar ik met Niall geweest was en dat betekende dus dat er waarschijnlijk paparazzi buiten stond. ‘Something wrong?’ vroeg Bill toen hij mijn blik zag. Ik legde hem uit wat het probleem was. ‘I can take you somewhere else.’ Bood hij aan. ‘No, it’s okay. We’ll just get these rumours about me and Niall cleared up then.’ Zuchtte ik. Hij knikte en stond op uit de auto om mijn portier te openen. Hij stak zijn hand naar me uit die ik met een glimlach aannam. Hij knipoogde en boog zich naar mijn oor. ‘Hold on tight.’ Fluisterde hij. Hij gooide de deur met een knal dicht en leidde me naar de ingang van het restaurant. Zoals ik al verwachtte waren er enkele flitsen en tot mijn grote plezier deed Bill er alles aan om subtiel te laten zien dat ik bij hem hoorde. In toevoeging gaf ik hem mijn liefste glimlach en giecheltjes. ‘Mission accomplished, I think.’ Grijnsde hij toen we naar onze toegewezen tafel liepen. ‘Thanks for clearing that up.’ Lachte ik hem dankbaar toe. ‘The pleasure was all mine. Now we’re going to have a good time, just the two of us.’

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

12.

Volledig verhaalx

Met een ruk knalde ik tegen de riem om mijn borst en schoot ik wakker uit een lichte slaap.  'Sorry!' riep chauffeur Devon. Ik zuchtte en pakte als automatisch mijn telefoon uit mijn tas. Als ik niet sliep of bezig was, was ik aan het sms'en met Bill. Ik had geleerd dat hij Bill Skarsgard heette, een Zweedse acteur was en dat ik hem heel graag snel weer wilde zien. De afgelopen paar dagen had altijd een van ons geen tijd gehad, maar het hielp dat we elkaar dagelijks 'spraken'.  'Did you have a good weekend?' vroeg Harry me opeens. Zijn vraag verbaasde me, het was namelijk al woensdag, evenals het feit dat hij überhaupt tegen me praatte.  'Yes, you?' 'Well, I was going to do something fun with Gemma, but it turned out she already had plans.' Ik slikte even.  'Sorry to hear.' murmelde ik. Mijn stem kwam er schor uit.  'Did you have a good time together?' vroeg hij langzaam terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Ik liet mijn telefoon zakken en zuchtte.  'Yes, actually. Gemma's lovely.' 'Unlike me?' vroeg hij, misschien nog wel langzamer.  'Your words, not mine.' Ik probeerde hem niet uit de tent te lokken. De afgelopen paar dagen waren rustig verlopen en ik wilde graag dat de sfeer goed bleef.  'I don't want you to hang out with her anymore.' 'You can't tell me what I can or can't do. Same for Gemma. What's the problem with us hanging out anyways, you hate me that much?' fronste ik naar hem. 'You should stop throwing around that I hate you. It makes me look bad.' Zuchtte hij voordat hij uit het raam keek.  'Why can't I hang out with Gemma?' negeerde ik zijn opmerking. 'Harry! Why?'  'Why are you always asking so many questions?' klaagde hij.  'Because you never answer any.' Hij zweeg.  'I'll hang out with Gemma if I want to.' 'Who are you texting all the time, anyways?' vroeg hij met een klein knikje richting mijn telefoon. Ik keek naar beneden en zag dat ik een nieuw bericht had. Drie keer raden van wie.  'That's not really any of your business, is it?' snauwde ik voordat ik mijn telefoon in mijn tas liet vallen.  'It's a guy.' Concludeerde hij. 'I can see it by the way you smile whenever your phone goes off. Apart from that, you would have just told me if it were one of your friends.' 'Since when do you care?' Hij haalde zijn schouders op en richtte zijn blik weer richting het raam. Ik keek hem even onderzoekend aan. Er was iets zo mooi aan de manier waarop hij lipbijtend naar buiten keek en hoe het licht op zijn gezicht viel. Iets in me wilde hem vasthouden en vragen wat hem dwars zat.  'Stop staring at me.' Snauwde hij zonder om te kijken.  'I wasn't staring.' Protesteerde ik.  'Kailee, I swear, you're the worst liar. You should spare yourself the effort.' Lachte hij schamper.  'You know, we should really talk things over, some day.' Zei ik nadenkend. 'I don't like... This.' 'What?' vroeg hij afwezig, maar ik wist dat hij precies gehoord had wat ik zei.  'Never mind.' Ik schudde mijn hoofd en pakte mijn telefoon weer. Mijn maag vulde zich met teleurstelling en het werd moeilijker om het te negeren. Ik staarde naar mijn telefoon, totdat een vinger onder mijn kin me dwong om op te kijken. Vragend staarde ik naar Harry, die me serieus aankeek. 'I am sorry.' Bromde hij laag. Ik snoof even en duwde zijn hand langzaam weg.  'Don't worry about it.' loog ik. Hij ging naar achteren zitten in zijn stoel en keek weer uit het raam.  'Liar.' Fluisterde hij tegen het glas. Vele uren later liep ik over de parkeerplaats van het gebouw van Modest. Het was al donker en mijn maag was ondertussen enthousiast aan het knorren. Het idee van het bereiden van een volledige maaltijd stond me niet echt aan en onderweg naar mijn auto vroeg ik me af waar de dichtstbijzijnde fastfoodketen was.  'Kailee, wait up!' hoorde ik Niall van achter me roepen. Ik draaide me om en zag hoe hij rustig op me af kwam rennen.  'I was wondering if I could take you out for dinner, tonight.' Vroeg hij terwijl hij van been naar been hopte. Ik twijfelde even, wat onderbroken werd door het grommen van mijn maag. We schoten allebei in de lach.  'You really can't say no to me right now.' Lachte hij. 'Come on, it'll be fun!' 'I don't know.' Aarzelde ik, denkend aan Nick. Alsof hij mijn gedachte kon lezen pakte hij me vast aan mijn arm terwijl hij richting de andere kant van de parkeerplaats begon te lopen.  'It's okay. We're friends. Friends have dinner together. Could you walk a bit faster, I'm starving.' Hoofdschuddend hobbelde ik achter Niall aan naar zijn auto, uiteraard een enorme Range Rover waar ik bijna met een ladder in moest klimmen.  'What is it with you and your big cars?'  'What can I say? I like myself some big wheels.' Binnen een half uur zaten we in een gezellig, druk restaurant waarvan ik de naam niet wist. We zaten aan een tafeltje in een hoekje van de ruimte, de schotten gaven ons genoeg privacy. Nadat onze drankjes gebracht waren, bleef Niall heen en weer schuiven op zijn bank. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan.  'Are you okay?' 'Have you made a decission, yet? I'm really hungry.' Gaf hij toe. Ik lachte terwijl ik met mijn ogen rolde en de kaart nog even snel bekeek.  'I'll just have a steak.' Zei ik terwijl ik de kaart langzaam dicht sloeg. Tevreden glimlachte hij naar me, voordat hij een kelner aansprak om onze bestelling door te geven.  'So, what did I do to deserve a lovely dinner with you?' 'Well, you're still here.' Begon hij. 'And you work very hard, you deserve a good treat. And I didn't feel like eating alone again.' 'You know, I really don't see how you don't have a girlfriend. There's so many nice girls out there, you can't tell me that there's no one you like.' 'Nahh.' Zuchtte hij. 'There are nice girls, yes, but, I don't know. It's hard to find someone who's not after... Something else. I don't need the drama that comes with it.' 'Well in that case, I volunteer to have dinner with you every night.' Grijnsde ik.  'If I were to be with someone,' begon hij langzaam, 'I'd like her to be someone like you.' Ik zette en watering glimlachje op.  'If we weren't in this situation, you know, I'd go for it.' Knikte hij langzaam. Hij bestudeerde mijn gezicht voordat hij in de lach schoot. 'I'm not trying to freak you out or something.'  'That's very sweet of you, Niall.' Ik voelde mijn wangen rood worden. 'You should look around more carefully. I think there are many girls like me, but even better.' Hij zuchtte en schudde zijn hoofd.  'How are you hanging on?'  Ik fronste even, gefrustreerd dat hij weer begon over Harry. Hij zei het niet met zoveel woorden, maar ik wist dat hij daar op doelde.  'Fine, I guess.' Mompelde ik kortaf. 'But I'm worried about the five of you.' 'What do you mean?' 'There is a shift in the way you act around each other. You seem more... Annoyed, I think. Very stressed out.' Terwijl ik nadacht kwam een serveerster aan met ons eten. Beide uitgehongerd vielen we aan en spraken we niet meer.  'Look at us.' Lachte ik tussen twee happen in. 'It must look like we haven't eaten in months.' 'What do you mean? I always eat like this.' Lachte Niall met volle mond. Toen we uitgegeten waren, was het al laat. Niall betaalde voor de maaltijd, leidde me naar zijn auto en reed me naar huis. Met een zucht remde hij af voor mijn deur.  'Do you want to come in? I know it's late and you still have to drive home, but...' 'Sure.' Hij opende de deur van zijn portier voordat ik uitgesproken was. Nog voordat ik mijn gordel losgemaakt had, stond hij al aan mijn kant van de auto. Even later stond Niall aarzelend in de kleine hal van mijn woning.  'You can come in, you know.' Riep ik vanuit de keuken. 'Would you like something to drink?' 'Coke is fine.' Riep hij terug. Met twee blikjes in mijn handen liep ik naar de kleine woonruimte.  'Make yourself at home.' Zei ik terwijl ik mijn schoenen uittrapte en mezelf op de bank liet vallen. Niall liet zichzelf zakken op de bank en dronk in een teug zijn halve blik leeg.  'What were you saying earlier, about the way we act around each other?' 'I don't know, some of you just seem more irritated to each other, lately.' Niall zuchtte, maar zei verder niets.  'It's starting to show during interviews, too. I've been reading gossip websites, because I have to know what people are saying about you and people feel that there's tensions. They're saying that you're getting tired of each other, but I know it's because of me, Niall.'  'That's bullshit, K.' Murmelde hij terwijl hij een arm om me heen sloeg.  'Niall, I'm not stupid and I'm not a baby!' Riep ik gefrustreerd. 'You know that I'm standing in between the four of you and Harry. I don't want to be a bad influence on your friendship, but I don't know what I could do apart from quitting.' 'It's not your fault, it's Harry's. If he wanted things to be fixed, he would have told us. Everyone knows there's something going on, but as long as he won't tell anyone, there's nothing we can do and the blame will be on him.' 'But I'm the reason.' Fluisterde ik terwijl ik slikte. 'The worst thing is that he won't even admit that he hates me. Did I tell you he told Nick that there was nothing wrong?' 'No, but he did tell me that you were still having small doubts about going on tour.' Zuchtte hij terwijl hij me stevig vasthield. 'I really want you to come, Kailee.' Ik zweeg en kroop tegen zijn borst.  'I'm so tired of it.' fluisterde ik.  'I know, babe, I know.' Zijn lippen bewogen tegen mijn voorhoofd. 'I wish that we could be enough for you. I wish I could be enough for you.' 'Niall?' begon ik aarzelend.  'Don't ask me a question I will have to answer with a lie.' Bromde hij. Ik sloot mijn ogen en mijn gezicht vertrok. Ik greep zijn hand vast en kneep er even in.  'I wish I...' -'Don't.' onderbrak hij me. Ik zuchtte en ontspande in zijn armen. Na een paar minuten voelde ik een zware ademhaling over mijn haren strijken, nog net voordat ik zelf ook in slaap viel. Het geluid van mijn wekker maakte me wakker. Het eerste wat ik voelde was de kramp in mijn nek. Ik gromde toen ik bijna van de bank af viel, omdat ik verwacht had om in een bed te liggen.  'Goodmorning.' Murmelde Niall schor. 'They should really give us training on how not to fall asleep everywhere instead of media training.'  'I know.' geeuwde ik. 'Coffee?'  'Two sugars please.' Knikte hij. 'Would you mind if I take a quick shower?' 'Sure, it's right there.' Ik knikte naar een van de deuren. 'I'll just get some clothes out of the back of my car.' Kreunde hij terwijl hij van de bank af stapte en richting de deur liep.  Met mijn kop koffie ging ik weer op de bank liggen, deze keer onder een dekentje, voordat ik mijn dagelijkse rondje gossip-websites maakte.  'Oh dear God.' Gromde ik toen Niall weer binnen kwam lopen. 'They think we're dating.' Lachte ik. Niall lachte ongemakkelijk terwijl hij een blik wierp op het scherm van mijn laptop.  'Might as well wear a bulletproof vest from now on.' Zuchtte ik. Ik besloot de reactie-sectie over te slaan vandaag.  'I would skip checking your twitter today.' Riep hij over zijn schouder voordat hij de badkamer in liep. Ik kreunde geïrriteerd toen ik zag wat Bill me vannacht gestuurd had. Hij had ook gezien dat ik uit eten was geweest met Niall en hij was op zijn zachtst gezegd niet blij. Ik vertelde hem dat we als collega's uit eten geweest waren en dat hij niets moest geloven wat hij las over mij en een van de jongens. Tevergeefs, want niet veel later belde hij me en stond hij erop dat we vrijdagavond uit eten zouden gaan.  'I'll see you then. All right. Yes, I'll be careful. Bye.' 'Who was that?' vroeg Niall die binnen kwam lopen in schone kleren en met nat haar.  'This guy I met last week.' Ik haalde mijn schouders op. 'He's taking me out for dinner, this Friday.' 'Cool.' Knikte hij. 'Bathroom's vacant.'  Ik lachte en haalde wat kleren uit mijn kamer, voordat ik ook een snelle douche nam. Toen ik uit de badkamer kwam, stond Niall in de keuken eieren en spek te bakken.  'That's the spirit.' Lachte ik vrolijk terwijl ik borden neerzette en twee glazen neerzette. 'Orange juice?' vroeg ik terwijl ik het pak in de lucht hield. 'Do you have any milk?' 'No, I don't like milk.' Met een blik van pure horror staarde hij me aan.  'Don't give me that look.' Klaagde ik terwijl ik voor mezelf een glas sinaasappelsap inschonk.  'Orange juice is fine.' Zei hij terwijl hij zich weer richtte op de eieren. 'What are we doing today?' 'Rehearsals, meeting with marketing and fittings for the shows.' 'Hooray.' Zei hij sarcastisch. 'They're probably going to make us sell ugly ass shoes. I wish we could sell sexy, revealing dresses.'

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

Paper Planes - Harry Styles

Hoi allemaal!

Ik ben een nieuw verhaal aan het schrijven. Het is weer een Harry fanfic (surprise). Je kunt hem vinden op Wattpad, Tumblr en Quizlet. Ik hoop dat jullie een kijkje willen nemen! Spread the word if you like it :)

Tumblr: http://dothispoowithyou.tumblr.com/paperplanes Wattpad: http://www.wattpad.com/story/9673717-paper-planes-harry-styles Quizlet: http://www.quizlet.nl/stories/91539/paper-planes-harry-styles/

xxxx

[dothispoowithyou]

11.

Volledig verhaalx

Een paar uur later zaten Daniella, Julia, Maddy, Joe, Ben, Phillip en ik om de tafel in mijn huis. De tafel was bezaaid met pizzadozen, wijnglazen en bierblikken en de lucht was gevuld met gelach en aroma’s van gebakken brood. Zo nu en dan werd er een flauwe opmerking gemaakt over mijn nieuw baan en met name mijn nieuwe collega’s. Terwijl ik hier zo zat, mijn gezicht volproppend met pizza, voelde ik me normaler en meer ontspannen dan ik me in een lange tijd gevoeld had. Rondom de tafel, omringd door normale mensen in een normale situatie, was ik dankbaar dat ik dit nog had om op terug te vallen. Dit was precies wat ik nodig had.  ‘I can’t tell you how much of a relief it is to sit down and relax with normal people.’ Zuchtte ik terwijl ik mijn glas wijn leeg dronk.  ‘We’ve missed you, Kay.’ Ben gaf me een zacht duwtje met zijn elleboog terwijl hij mijn glas opnieuw vulde. ‘It’s a good thing you’ll be around more before we’ll have to miss you for months.’ Opperde hij voordat hij een slok bier nam.  ‘I’ll send you postcards.’ Probeerde ik.  ‘It’s fine, we’re so proud of you.’ Lachte Julia.  Tegen het einde van de avond voelde ik me compleet verlicht. Ik kon niet met zekerheid zeggen of dat kwam door de hoeveelheid wijn die ik gedronken had, of de aanwezigheid van mijn vrienden. Ik leunde op mijn handen die op tafel lagen en luisterde dankbaar naar de ontspannende gebeurtenissen in het leven van de rest, totdat mijn telefoon voor de zoveelste keer trilde. In eerste instantie negeerde ik het. ‘You might want to check that, since you’re a manager.’ plaagde Daniella. Ik kreunde terwijl ik keek van wie het bericht was.  ‘It’s Gemma.’ Murmelde ik terwijl ik haar bericht las. ‘She’s asking me to go shopping with her in London this Saturday.’ Zuchtte ik. ‘Gemma Styles?’ vroeg Maddy met een vies gezicht. ‘She’s cool.’ Zuchtte ik terwijl ik antwoordde dat dat goed was. ‘You are coming clubbing with us Saturday, right?’ protesteerde Joe.  ‘Yes, Joseph.’ Ik knikte afwezig.  ‘You should ask this Gemma to come with us. She hot?’ vroeg Ben greterig.  ‘Oh my god, Ben. She’s Harry’s sister, believe me, you wouldn’t want that.’ Lachte Daniella. ‘Unless you want to receive death threats or want to be judged by 10 million teenage girls.’ Voegde ik daaraan toe. Ben nam een slok van zijn bier terwijl hij met een bijdehande grijns voor zich uit staarde.  ‘As long as they’re legal.’ Donderdag en vrijdag waren snel genoeg voorbij gegaan en draaglijker dan de voorgaande dagen. Het vooruitzicht naar een vrij weekend hield me op de been. Ik gooide mijn theeglas leeg in de wasbak voordat ik mijn tas van tafel greep en de deur uit liep. Ik had een leuke, relatief ontspannende dag voor de boeg. Met muziek in mijn oren liep ik naar de dichtstbijzijnde busstop om bij de metro te komen. Ik had een verschrikkelijke hekel aan lopen, maar ik vond het overdreven om een fiets te kopen, zeker nu ik vanaf volgende maand niet meer in Londen zou zijn. Ik miste mijn fiets wel. Na dik drie kwartier kwam ik aan bij station Tottenham Court Road, waar ik afgesproken had met Gemma.  ‘Hi, girl! Have you been waiting for a while?’ groette ze me. Ik vertelde haar dat ik ook pas net aangekomen was.  ‘I thought I was going to be late. Harry asked me to do something fun with him today and he kept asking who I was going shopping with.’ Lachte ze hoofdschuddend terwijl we door Oxford Street liepen.  ‘Did you tell him?’ vroeg ik voorzichtig. Ze schudde van nee en ik zuchtte opgelucht.  ‘So are you coming clubbing with me and my friends tonight? We’re not going anywhere fancy, but it will be fun.’ ‘Love not going anywhere fancy when it comes to clubbing! People in fancy clubs are stuck up and slutty.’ Constateerde ze. Ik nam aan dat zij wel wist waar ze had over had.  Een paar uur later stonden we in de rij voor een drukke club. De gedempte muziek was al van ver te horen. Gemma en ik hadden onze middag afgesloten met een welverdiend diner bij Nando’s en waren daarna teruggegaan naar campus om ons om te kleden en bij de rest van de groep te voegen. Zoals ik al verwachtte had Ben meteen zijn pijlen gericht op Gemma en ik had medelijden met haar, maar er was weinig wat ik kon doen. Ze scheen het niet heel erg te vinden en ze kon prima voor zichzelf zorgen met haar altijd parate sarcasme en brutale opmerkingen. Zodra we de club binnen stapte, viel er een warme deken over me heen. Ik liet me door Maddy meesleuren naar de bar, waarna ze me een shotglaasje toeschoof.  ‘To Modest!’ schreeuwde ze, voordat ze me een knipoog gaf en haar eigen glas aan haar lippen zette. ‘To Modest!’ juichte iedereen. Ik rolde met mijn ogen maar nam het shotje. Nadat iedereen nog wat meer gedronken had, bewogen we onszelf vrolijk richting de dansvloer. Het was ongeveer een half uur nadat we binnen gekomen waren in de club en de dansvloer was vol en warm. Mijn wangen gloeiden en mijn lichaam bewoog langzaam door de roes in mijn hoofd. Af en toe duwde Gemma me een nieuw drankje toe, maar al snel was ik iedereen kwijt geraakt en stond ik te dansen met niemand die ik kende. Het harde gedreun van de muziek liet vulde mijn bewustzijn en de bedompte lucht lag nog altijd als een deken over me heen. Overal om me heen voelde ik mensen, evenals twee handen op mijn heupen. Verbaasd draaide ik me om, om een onbekende jongen te zien staan die me indringend aankeek. Zijn ogen waren groot en aanwezig en hij zag er even oververhit uit als dat ik me voelde. Hij was knap. Toen ik hem bestudeerde boog hij zijn hoofd naar me toe.  ‘Don’t stop dancing.’ Fluisterde hij in mijn oor. Ik glimlachte en begon me weer te bewegen. Hij glimlachte tevreden naar me, het was een lieve glimlach.  ‘Can I get you a drink?’ riep hij over de muziek. Enthousiast knikte ik me. Hij pakte mijn hand vast en sleurde me door de menigte naar de bar toe. Zonder me los te laten bestelde hij twee drankjes voor ons. Dankbaar zoog ik het koude drinken door een rietje naar binnen terwijl ik de jongen nog eens goed in me opnam. Zijn ogen waren groot, de kleur was moeilijk te zien door de lampen, maar zijn lippen waren vol en rond. Zijn haar was lichtbruin en nonchalant naar achteren geduwd vanuit een lichte zijscheiding. Hij lachte naar mij en hij had een kuiltje in zijn rechter wang. Hij bestudeerde me en zijn blik was pure onschuld. Ik besloot dat ik hem leuk vond. ‘What’s your name?’ ‘I’m Bill.’ ‘Kailee.’ Ik stak mijn hand naar hem uit. ‘Nice to meet you.’ Hij pakte mijn hand vast en bracht hem naar zijn mond, zonder zijn blik van me af te wenden. Hij drukte zijn lippen kort op mijn knokkels en ik giechelde. Bill schonk me een mysterieuze glimlach, voordat hij me weer meenam naar de dansvloer. Zijn grote handen rustten op mijn heupen. Mijn oogleden voelden zwaar, dus zwaaide ik mijn armen om zijn nek en liet ik mezelf op hem leunen. Iets in zijn vertoning zorgde ervoor dat ik mijn ogen niet van hem af kon houden. Alles bewoog en het leek alsof ik in een vissenkom zat, maar hij. Hij glimlachte om mijn dromerige blik, voordat hij zijn hoofd in mijn nek duwde. Ik kirde toen hij even zijn tanden in mijn schouder zette.  ‘You like that, don’t you?’ lachte hij tevreden.  Ik knikte langzaam terwijl ik zijn mond bestudeerde. Het was zo groot! Zonder er over na te denken bracht ik mijn duim naar zijn lip en streek ik over zijn mond.  ‘I’m not...’ Ik hikte ‘I’m not going to kiss you. Tonight.’ ‘That’s okay.’ Knikte hij terwijl hij zijn lichaam dichter tegen dat van mij duwde. Tevreden. Dat was ik met Bill.  Hij gaf me meer drankjes. We dansten meer. En we kusten elkaar meer niet. Hij vroeg of ik met hem mee naar huis wilde. Ik zei nee. Ik gaf hem mijn nummer. Gemma en ik bestelde een taxi. Toen ik wakker werd had ik een bericht waarin Bill vroeg wanneer hij me weer zou zien. Ik hoopte snel. Bill bestaat echt, zijn volledige naam is Bill Skarsgård.

Volledig verhaalx

[dothispoowithyou]

10.

Volledig verhaalx

Met mijn veranderde instelling en kijk op het leven was het werk een stuk makkelijker. Ik moest toegeven dat ik nog steeds verschrikkelijk moe was en dat terwijl ik pas in mijn tweede week stage zat, maar de afwisseling en de druk hielden me goed wakker, evenals de liters koffie die ik per dag achterover sloeg. Met twee bekers koffie in mijn handen liep ik door het gebouw van Modest!, op weg naar een afspraak met Nick. Het was een woensdagochtend, de meest gure van deze herfst tot nu toe. Ik klopte even op de deur van Nick’s kantoor, voordat ik mezelf binnen liet.  ‘Goodmorning, Nick.’ Begroette ik hem vrolijk, voordat ik plaats nam in de stoel tegenover zijn bureau.  ‘Goodmorning Kailee, good to see you.’ ‘How are you, I got you some coffee, by the way.’ Ik schoof hem een beker toe over het bureau.  ‘Excellent, thank you.’ Knikte hij tevreden terwijl hij een slok nam. ‘So, what I wanted to talk to you about today...’ begon hij langzaam terwijl hij achterover leunde in zijn stoel en nog een slok nam van zijn koffie. Elke keer als hij zo om het onderwerp van het gesprek heen draaide werd ik zenuwachtig. Ik was altijd bang dat Harry iets tegen hem gezegd zou hebben waardoor ik ontslagen zou worden en het verbaasde me elke dag dat ik er nog steeds was.  ‘I wanted to talk about your function here, with the boys.’ Ja, dat dacht ik al. Daar ging ik dan.  ‘Did I do something wrong?’ –dit was een retorische vraag.  ‘No, no, not at all. I was just wondering how you got along with the boys.’ Met een zuur gezicht trok ik een wenkbrauw op.  ‘Well...’ begon ik langzaam. Ik wilde niet liegen tegen Nick, hij was ook niet blind en had ook al vast wel gemerkt dat ik en Harry niet zo goed met elkaar overweg konden, maar ik wilde ook niet riskeren dat hij me daarom zou ontslaan! ‘I get along really well with all of them.’ Knikte ik. ‘Apart from Harry.’ Concludeerde ik na een tijdje.  ‘I noticed that, yes.’ ‘Did he say something about it?’ vroeg ik terwijl ik naar mijn koffie staarde.  ‘No, never, that’s the weirdest thing.’ Begon hij fronsend. ‘I mean, I’m not blind, I see what’s going on between the two of you and I asked him if there was something going on between the two of you, the other day after your little explosion at the X-Factor, but he told me that he didn’t know what I was talking about.’ Ik liet een proestende lach gaan.  ‘Seriously? He told you that he didn’t know what you were talking about.’ Lachte ik. ‘Hell yes he does know. He hates me.’ ‘It doesn’t really matter. Even if he would object against you being here, I wouldn’t send you away because of that. We’re a team, you guys are colleagues and you’re both on the same level. He doesn’t have the right to get you sent off. Only I have.’ ‘Thank fuck.’ Zuchtte ik. ‘Sorry.’ Verontschuldigde ik mezelf direct voor mijn grove taalgebruik.  ‘But, do you like it here?’ vroeg hij, mijn opmerking negerend.  ‘I really do. It is nothing like what I expected, but it’s so much better. Everyone I work with is lovely, which makes it so much easier being together all the time and working from early in the morning ‘till late at night. It is quite tiring, though, but I’m learning so much.’ ‘Yes, I noticed you were tired. Maybe it was a little too early to get you to work seven days a week. That’s a lot for a young lady like you.’ ‘It is.’ Gaf ik toe. ‘But I don’t mind. I’ll get used to it.’  ‘If you would like the weekends of, that should be fine.’ Bood hij aan.  ‘That’s very considerate of you, thank you. I’ll think about it.’ ‘You know what, you actually should take your weekends off.’ begon hij, er was een dreigende toon in zijn stem. ‘Oh.’ Zei ik terwijl ik de teleurstelling in mijn stem probeerde te verbergen.  ‘You know we’re going on tour in six and a half weeks, don’t you?’ ‘Well, yes, but I never really thought about that again.’ Gaf ik toe. Ik probeerde in te schatten waar Nick naartoe wilde, maar hij was moeilijk te peilen.  ‘I reckon you want to come with us.’ Mijn hart begon sneller te kloppen bij het idee alleen al. Ik werd zojuist gevraagd om mee te reizen over de hele wereld, gratis en voor niets. Sterker nog, ik kreeg er alleen maar geweldige dingen voor terug. ‘Yes, yes, of course I want to.’ Stamelde ik. ‘I didn’t really think about it anymore.’ ‘Well, if you want to complete your internship with us, you’re going to have to. We’ll be gone for months and you won’t be able to work your required hours if you’re not coming on tour. It’s up to you though, but we would really like to have you there.’ ‘I would really like to come with you!’ lachte ik enthousiast.  ‘Great.’ Klapte hij zijn handen. ‘So the following weekends, you won’t be expected at work. I think you’ll need the rest, especially before going on tour.’ ‘That’s fine.’ Stemde ik in. Ik verheugde me er meteen al op om de komende zondag enkel en alleen in bed te besteden.  ‘Good. In a few weeks time we’ll be having a meeting with the whole crew about touring, but if you have any questions before that, you can always ask me.’ ‘Do you think I should go if Harry and I still don’t get along by that time?’ Nick zuchtte, stond op vanuit zijn stoel en liep naar de deur van zijn kantoor. ‘I have no idea what you’re talking about.’ ‘Are you sure I can’t get you anything?’ jammerde ik verveeld terwijl de jongens even pauze hadden tussen repetities door.  ‘Could somebody make the woman shut up? We’re not imbeciles. We can get our own stuff.’ Dramde Louis langzaam.  ‘You know I feel useless when you’re working hard and I there’s nothing I can do!’ protesteerde ik.  ‘Damn right you are useless.’ Zuchtte Harry.  ‘Harry...’ zei Liam dreigend. Het enige wat ik deed was met mijn ogen rollen. Ik liet mezelf achterover vallen op de grond naast Niall. We waren in een enorme ruimte waar genoeg ruimte was om de zogenaamde choreografie van de jongens te oefenen.  ‘Nick.’ Gilde ik. ‘Is there anything I can do? Please?’ ‘No, not today. I’ll be gone myself in half an hour, too, I have some official meetings. The boys will be rehearsing for the rest of the afternoon. They’ll be finished at seven. You should take the rest of the day off.’ Knikte hij terwijl hij zijn ogen op zijn telefoon gericht hield. Ik pufte verveeld terwijl ik overeind ging zitten.  ‘Can I come with you? To the meeting.’ ‘No, love, sorry, I’m not allowed to take you there. This meeting is very confidential, not that I don’t trust you, but it’s against the protocol to bring interns.’ ‘Heads up!’ schreeuwde Louis hard, maar het was al te laat. Binnen een seconde voelde ik een harde knal tegen mijn hoofd en ik gilde uit ergernis. Boos kijkend stond ik op terwijl ik met mijn hand over mijn hoofd wreef.  ‘Louis, watch where the fuck you shoot the goddamn ball next time.’ Gromde ik. ‘I’m out of here.’ Iedereen in de zaal lachte en nog bozer keek ik de zaal rond.  ‘Sorry.’ Lachte Louis hard.  ‘I’ll see you tomorrow.’ Wuifde ik even.  ‘Wait! Don’t go yet.’ Schreeuwde Zayn in een dik Bradford’s accent. Ik hoorde snelle voetstappen dichterbij komen, waarna ik voelde hoe ik van achter besprongen werd door een groot lichaam. Door de onverwachte actie klapte ik, met Zayn in mijn nek, voorover op de grond.  ‘What the fuck is wrong with you?’ schreeuwde ik terwijl ik over mijn pijnlijke knie wreef. ‘Are you trying to kill me?’ Al snel voelde ik nog een doffe klap en een hoop gewicht op me, daarna nog eens en nog eens.  ‘Oh my god.’ Piepte ik. ‘Can’t. Breathe.’ ‘We don’t want you to leave.’ Gilde Zayn hard in mijn oor. ‘Well, I might be pressed into the floor forever after this.’ Snauwde ik terwijl ik probeerde om me van onder de vier lichamen uit te wurmen.  ‘Yaaaaay!’ juichten ze alle vier.  ‘Guys, please.’ Piepte ik opnieuw. Een voor een rolden ze zich van me af en ik sloeg een kruisje opdat ik nog kon ademen. Puffend bleef ik op de grond liggen met een gepijnigde blik.  ‘Not the most comfortable position I’ve been in.’ ‘You did happen to be covered under the four most beautiful human beings in the world.’ Merkte Niall op.  ‘Do you mean the four most idiotic? Then, yes, definitely.’ Beet ik terug.  ‘You know, maybe you should take the rest of the day off.’ Zei Liam terwijl hij zijn gezicht probeerde in de plooi te houden. ‘You’re looking a bit squished, there.’  Ik krabbelde overeind en gaf hem een duw.  ‘Can I go now? Without getting tackled?’ smeekte ik zachtjes.  ‘Okay, then, if you really have to.’ Zei Louis theatraal.  ‘Bye, poopies.’ Lachte ik terwijl ik me om begon te draaien.  ‘No, wait!’ riep Niall. Ik zette me al schrap om opnieuw neergehaald te worden, maar hij leunde zachtjes op mijn schouder en drukte een kus op mijn wang.  ‘Now you can go.’ Lachte hij tevreden.  ‘I think I’m going to be sick.’ Bromde Harry.  ‘Goodbye, Niall.’ Lachte ik en ik gaf hem een knipoog, die hij bijdehand teruggaf. ‘Goodbye guys, have fun.’ Onderweg naar mijn auto las ik een bericht dat Daniëlla me eerder die ochtend gestuurd had. Ze vroeg of we binnenkort iets leuks gingen doen met de rest van onze groep. Ik besloot om later terug te sturen dat we dit weekend wel iets konden doen, ik had heel eventjes rust nodig. Ik stapte in mijn auto, zette de verwarming aan en drukte de cd die ik zelf gebrand had in de speler. Ik draaide aan de volumeknop totdat de muziek niet meer was dan achtergrondmuziek. Stil staarde ik naar de wegen terwijl ik vastberaden door Londen reed, niet naar huis, maar naar mijn favoriete plek. Het was lang rijden en mijn vermoeide gedachten waren ergens anders, wat vrij gevaarlijk was, gezien de drukke straten. Niet veel later parkeerde ik mijn auto, waarbij ik bijna een geparkeerde fiets meesleurde. Ik zuchtte en pakte mijn telefoon van het dashboard. Dinner at mine tonight? Ik verstuurde het bericht naar onze groep, voordat ik mijn telefoon uit zette. Met een tevreden glimlach kwam ik de auto uit en begon ik te lopen. Ik was aangekomen bij een park. Ik had geen idee hoe het heette en ik wist niet meer hoe ik hier ooit terecht gekomen was, maar dit was de rustigste plek die ik tot nu toe in Londen gevonden had. Aan het einde van de zomer was ik hier bijna iedere dag, om te lopen, te zitten, te luisteren. In deze grote stad voelde ik me alsof dit de enige plek was waar ik alleen was. Elke dag zocht ik mijn weg naar een soort meer. Het was niet echt een meer, het was omringd door gras, dus het was meer een grote sloot, maar ik noemde het liever een meer. Meestal was er vrijwel niemand hier, maar als er wel mensen waren die aan het meer stonden, dan zat ik onder een van de bomen die de open plek omringden en keek ik toe hoe mensen daar rond dwarrelden. Het was misschien raar om uren lang alleen in een park rond te lopen, maar ik kwam er tot rust. Het was weken geleden sinds ik hier voor het laatst was geweest en mijn hoofd kon elk moment overkoken. Het was alsof er een last van mijn schouders viel toen ik hier eindelijk weer kwam, zeker gezien alles wat er de afgelopen paar weken gebeurd was. Ik ging aan de rand van het water zitten en keek naar hoe het af en toe bubbelde en bestudeerde de enkele eend die af en aan kwam waggelen. Het voelde anders om hier te zijn. In tegenstelling tot wat ik verwacht had, merkte ik aan mezelf dat ik nog steeds rusteloos was. Er was zoveel meer om over na te denken. Ondertussen werd het wat donkerder. Ik wist niet zeker of het kwam omdat het avond werd, of omdat het zou gaan regenen. Verslagen liep ik terug naar mijn auto terwijl ik de berichten die ik gekregen had beantwoorde. Er waren een paar berichten waarin mijn vrienden bevestigden dat ze vanavond zouden komen eten en een paar pesterige berichten van de jongens, die ik wijselijk besloot te negeren. Terug in de auto zette ik de muziek harder, voordat ik naar huis reed.

Volledig verhaalx