#ławka

[tanczysz-z-demonem]

moje ziomy to palą od zawsze. W chuj popiołu zostało na ławce. Nie patrz mi w oczy, od dawna nie ma mnie

[pola69morfina]

Największym zagrożeniem dla nas samych nie jest to, że mierzymy zbyt wysoko i nie możemy tego osiągnąć, ale to, że nasze cele są zbyt niskie i łatwo je osiągnąć.

Michał Anioł

[masterkirby]

chillen und relaxen

[mariolaszyszkiewicz]

Stigmata

Odciśnięte czyjeś piętno w osobowości. Słyszę wszystkie szelesty świata. Najdrobniejsze. Słyszę jak koty strzygą uszami. Szumy informacyjne. Pojazdy mechaniczne. Skrzypienie długopisu. Najeżdżają mnie dźwięki. Setki dźwięków. Gdy zamykam oczy, opadają na mnie. Nie mogę się poruszyć. Jestem w tym właśnie w tym cyklu. Zapoznaję się z nimi powoli. Powoli, wciągam nozdrzami powietrze. Wydycham je ustami. Kręcące się wokoł mnie obrazy, zaczynają się łączyć z dźwiękami. Oto poruszające odkrycie, dźwięki do kogoś, do czegoś należą. Odkrywam , że mam ciało . Ciało w okolicach piersi faluje. To oddychanie, coś mi podpowiada. Poruszam palcami -wiem, że to palce, to moje nogi . Podrywam się , do płuc dociera tchnienie. Ciało łączy się z nim lotem błyskawicy. Jak w statku powietrznym, wszystkie stery obsadzone , wszystkie zegary, mechanizmy do czegoś służą. Oto ręce, mają swój ciężar, ale wysyłam do nich świetliste polecenie, to moi wierni druhowie. Wróżka. Coś mi podpowiada. Tak, tak- wsystkiego muszę się uczyć od nowa. Mam takie czyste myśli - jak górski , rwący potok, zabierają wszystkie spazmy, wszystkie kocie ruchy, błyski w oczach, zapisane szpalty zwiniętej w rulon gazety, która tamowała, , była blokadą. Wszystkie newsy zamieniają się w białą przestrzeń papieru. . Wszystkie litery trzyma w ręku twoja dłoń. Litery wchodzą jedna na drugą, tłoczą się w ręku, jest im ciasno, nie tego się spodziewały , może admiracji, może trochę szpanu. A ty je topisz w mleku. Tak, w mleku. Czyż to nie cudowne? Oto Ja oczyszczona, w dodatku mam czas , mamy dużo czasu. Mam w duszy źródlaną wodę, , już o tym mówiłam, mam rwący potok źródlanej wody. Czego mam się po tym spodziewać. ? -Aż miło przyjść i rozgościć się w twoim sercu. - W miłości potrzebne jest trochę przymusu. . -Do czasu. Potem oczy się odwracają, nie są już wrażliwe na muskanie dłonią, na gładzenie delikatnej skóry twarzy, na rozdmuchiwanie ustami wrażliwych kosmyków włosów na czole, ...I co jeszcze.....Zapach się ulatnia. Ale tak. , trochę siły potrzeba, na podtrzymanie ramieniem, na niesienie w dłoniach wody, na wewnętrzny skurcz, kiedy ta druga osoba cierpi, ale ... nie mómy o cierpieniu. -ALbo kiedy oddzwaniają w kościele dzwonkami- oto już, po wszystkim, Jezus przyszedł, koniec. - Nie żartuj Myszko. - Musisz mii pomóc wstać z kolan. Wiem, że to nie jest łątwe. Do tej pory Duch był dla mnie nieosiągalny, był za wysoko. A TY stoisz blisko liścia Ducha, opuść mi Go trochę , a napiję się z Niego nieco źródlanej wody, chłodnej, ożywczej. Jeśli oczywiście nie masz nic przeciwko temu. Jakby to powiedzieć - nie chcę kwietyzmu, ale trudno mi Ciebie przesłąniać innymi zdarzeniami. -A Ja ci powiem tak: Będziesz otwarcie brać Mojego Ducha, to żadna zbrodnia, umysł jest po to, aby funkcjonował. Będę do ciebie otwarcie przychodził, nie powstrzyma Mnie w tym żadna etykieta.... -Kocham Cię, wiem, co chcesz powiedzieć. -Jeśli po kilku słowach Mnie tak zrozumiałaś, pomyśl jak będziesz Mnie rozumiała, jeśli wreszcie weźmiesz Mojego Ducha.

[zrzucbrzuch]

Nowy wpis na blogu https://zrzucbrzuch.com/2023/02/lawka-treningowa-ksh023-opinia/ ławka KSH023 opinia 

[ostolarstwie]

Klasyka designu - sofa Barcelona od Nuevo Essentials

Jeśli szukasz czegoś bardziej unikalnego, możesz zdecydować się na Barcelona - sofę zaprojektowaną przez Miesa van der Rohe w 1929 roku. Wykonana z chromowanej stali i skóry ekologicznej sofa cechuje się wyjątkowo charakterystycznym kształtem litery X. Ten niezwykły mebel to propozycja dla miłośników klasyki i designu. Barcelona to nie tylko sofa, ale także fotel z podnóżkiem, leżanka, ławka i stolik. Jeśli zdecydujesz się na zakup sofy Barcelona, z pewnością zostaniesz zaskoczony wytrzymałością i trwałością materiałów, z jakich jest wykonana. Producentem sofy Barcelona jest hiszpańska marka Nuevo Essentials, która od ponad dekady tworzy najwyższej jakości meble. Firma specjalizuje się w produkcji mebli i oświetlenia dla domu i biura. W swojej ofercie Nuevo Essentials posiada produkty wykonane z najlepszych materiałów, które mają być kwintesencją luksusu i przede wszystkim wytrzymałości. Firma szczyci się również, że jej produkty są inspirowane projektami światowej sławy projektantów, takich jak Barcelona, która została zaprojektowana przez Miesa van der Rohe.

[twojewnetrza]

Ekskluzywne meble z firmy Peter Mul - ławka Frank jako idealne rozwiązanie do domu

Jeśli szukasz mebla w oryginalnym wydaniu, ławka Frank jest idealnym rozwiązaniem. Wykonana została z drewna jesionowego, a siedzisko zostało umieszczone na metalowej czarnej konstrukcji. Ten element wystroju jest doskonały do utrzymania stylu skandynawskiego lub loftowego w Twoim domu. Ławka ta może być także świetnym dodatkiem na tarasie czy w ogrodzie. Dzięki swojej trwałości i odporności na warunki atmosferyczne będzie Ci służyć przez długi czas. Producentem tego przedmiotu jest firma zajmująca się tworzeniem mebli oświetleniowych. Firma ta powstała w 2001 roku w Holandii, gdzie jej założyciel, Peter Mul, koncentrował się na projektowaniu i produkcji lamp i żyrandoli. Współpracował z różnymi projektantami, aby przyciągnąć uwagę osób szukających wyjątkowych rozwiązań. Dziś firma jest znana jako pionier w nowych trendach w designie wnętrz. Firma produkuje meble i oświetlenie, które są kombinacją stylu, funkcjonalności i jakości. Zasługują na uwagę zarówno z powodu wytrzymałości materiałów, jak i jakości wykonania. Ich projekty stają się coraz bardziej popularne, a ich produkty są dostępne w wielu krajach świata. Firma oferuje szeroką gamę przedmiotów, w tym lampy wiszące, lampy podłogowe i żyrandole, a także inne meble i akcesoria do domu.

[lwowl]

[sregnarkroywen]

Hokej na lodzie - Polish to English ice hockey vocabulary

THE LEAGUE

league - liga

team - drużyna

roster, lineup - skład

hockey player - hokeista

line - linia

national team - reprezentacja

transfer, trade - transfer

coach - trener

referee - sędzia

linesman - sędzia liniowy

fan - kibic / fan

THE PLAYERS

forward - napastnik

center - środkowy

left wing - lewoskrzydłowy

right wing - prawoskrzydłowy

defenseman - obrońca

goaltender - bramkarz

captain - kapitan

assistant captain - asystent kapitana

rookie - debiutant / żółtodziób

THE GAMES

regular season - sezon zasadniczy

game - mecz

schedule - terminarz

regulation time - regularny czas

period - tercja

intermission - przerwa

overtime - dogrywka

shootout - karne

final score - wynik końcowy

win - wygrana

lose - przegrana

standings - klasyfikacja

stats - statystyki

goal - gol / bramka

assist - asysta

point - punkt

THE CHAMPIONSHIP

playoffs - play-offy

round - runda

quarterfinals - ćwierćfinały

semifinals - półfinały

final - finał

(Polish) championship - (Polskie) mistrzostwa

gold - złoto

silver - srebro

bronze - bronz

trophy - trofeum

cup - puchar

THE EQUIPMENT

net - bramka

puck - krążek

stick - kij

helmet - kask

jersey - bluza

glove - rękawiczka

skate - łyżwa

pads - ochraniacze

goalie pads - parkany

goalie mask - maska

goalie glove - łapaczka

blocker - obijaczka

mouthguard - ochraniacz na zęby

THE ARENA AND FACILITIES

arena - hala

rink - lodowisko

ice - lód

locker room - szatnia

offensive zone - strefa ataku

neutral zone - tercja neutralna

penalty box - ławka kar

bench - ławka zawodników

blue line - linia niebieska

goal line - linia bramkowa

center line - linia środkowa

goal crease - strefa bramki

goal post - słupek

top post - poprzeczka

THE PLAY

offence - atak

defense - obrona

faceoff - wznowienie

score a goal - zdobyć bramkę

game winning goal - zwycięska bramka

hat trick - hattrik

pass - podanie

shot - strzał

shot on goal - strzał na bramkę

save - obroniony strzał

save percentage - procent obronionych strzałów

glove save - obrona łapaczką

icing - uwolnienie

time on ice - czas na lodzie

speed - prędkość

forcheck - pressing

backcheck - faza obrony

check - bodiczek

deke, dangle - drybling

breakaway - ucieczka

wrist shot - strzał z nadgarstka

backhand - strzał z backhandu

rebound - dobitka

redirect - strącenie

five-hole - piąta dziura

hand pass - podanie ręką

THE SPECIAL PLAY

power play - gra w przewadze

penalty kill - gra w osłabieniu

4 on 4 - cztery na cztery

5 on 3 - pięć na trzy

power play goal - bramka w przewadze

shorthanded goal - bramka w osłabieniu

empty netter - gol na pustą bramkę

THE PENALTIES

penalty - kara

penalty minutes - łączny czas kar

suspension - zawieszenie

holding - trzymanie przeciwnika

slashing - uderzanie kijem

hooking - zahaczanie

tripping - spowodowanie upadku przeciwnika

high sticking - wysoki kij

cross-checking - atak kijem trzymanym oburącz

boarding - wrzucenie na bandę

interference - przeszkadzanie

spearing - kłucie kijem

charging - natarcie

roughing - nadmierna ostrość w grze

fighting - walka na pięści

delay of game - opóźnianie gry

too many men on ice - nadmierna liczba graczy

elbowing - atak łokciem

kneeing - atak kolanem

concussion - wstrząśnienie mózgu

game misconduct - kara meczu za niesportowe zachowanie

misconduct - niesportowe zachowanie

minor penalty - kara mniejsza

bench minor - kara mniejsza techniczna

double minor - podwójna kara mniejsza

major penalty - kara większa

ejection - kara meczu

penalty shot - rzut karny

Translation based on this post by @liigainenglish

I’m by no means a specialist but if you have any questions (or corrections!) don’t be afraid to DM me :))

[andziula-713]

Pojechałam w miejsce gdzie się poznaliśmy, gdzie wszystko się zaczęło. Chodząc po tych samych drogach, ścieżkach bez niego było pełno wspomnień związanych z nami... Wszystko powracało do tego jak z nim byłam. Każda ławka, drzewo, plaża wszystko było związane z tym jak byliśmy razem...

Aż w końcu przyszedł wieczór i sen. Sen w którym mi się przyśnił, ten pieprzony sen gdzie się postarał, gdzie chciał się starać o mnie o nas. Gdzie mówił jak kocha i chciał ratować ten cały pierdolony związek...

Ale potem otwarłam oczy i zorientowałam się, że to był tylko sen , TYLKO SEN... Zdałam sobie sprawę, że chciałam tego by się postarał, bym była znowu jego. Gdzieś tam w głębi duszy chciałam tego, żeby mnie odzyskał, mimo tego że to ja zaczęłam sobie układać lepiej moje życie niż on...

[nasze-zd]

Ławeczki

Długo zbierałem zdjęcia do tego artykułu, wskutek czego rozproszyły się one pomiędzy różne telefony i aparaty i nie od razu byłem je w stanie odnaleźć.

Dopiero co pisałem o jednej ławce ze wzgórza Hana's Hill. Mogliście się zdumieć oryginalnym sposobem upamiętnienia tamtej osoby, ale nie jest to bynajmniej wyjątek. Niemal każda ławka w przestrzeni publicznej ma jakiegoś patrona, przypomina o konkretnej osobie, grupie osób lub o idei.

Najczęściej widzi się epitafia. Każde inne, nie ograniczające się do utartych formułek nagrobnych, jak "Ś.P.", "R.I.P.", "Pokój jej duszy", ale osobiste, zawierające miłe wspomnienie zmarłego lub zmarłej. Na ogół też tabliczki informują, w jaki sposób on czy ona byli związani z tym miejscem.

Jako że ławki stoją często w lokalizacjach bardzo widokowych, można pozazdościć takiego miejsca pamięci, jakże odległego od depresyjnego spleenu cmentarnego.

Rzadziej tabliczki odnoszą się do idei lub ogólnie określonej grupy ludzi; w takich wypadkach zazwyczaj dotyczą czerpania przyjemności z bycia w górach, w buszu, w bliskości z naturą.

Spoiwem łączącym wszystkie te dedykacje jest bliskość. Bliskość osób kochanych, a odeszłych. Bliskość czyimś sercom wydarzeń, które kiedyś przyspieszały ich bicie. Bliskość idei, które napędzały życie konkretnych ludzi. Próżno szukać ławek poświęconych dętym frazesom w rodzaju: Obrońców Narodu, XXX-lecia Polski Ludowej, Rycerzy Niepokalanej czy Równości i Tolerancji — zapewne dlatego, że fundowały je osoby prywatne, a nie lokalni politycy.

[novalovessh]

Drogi Motylku…

Zanim pójdziesz wpierdolić całą lodówkę.

Przypomnij sobie o tych wszystkich komentarzach na swój temat 🦋

„Ulana świnia”

„Nie chciałabym być taka gruba”

„Grubas”

„Ty to może już nie jedz”

„Ta ławka się nie zawali pod tobą?”

„Nikt cię nie pokocha jak będziesz tak wyglądała”

„Jak stajesz na wagę to widzisz swój numer telefonu czy pesel?”

Pomyśl dwa razy zanim coś zjesz, chyba nie chcesz zabijać pięknych motylków jedząc te ciastka, prawda?

[opoana]

rozdizal 2

W szkole unikałam chłopaków. Nie chodziliśmy do tej samej klasy, więc musiałam się wystrzegać tylko przerw. Chodziłam wtedy do toalety i tam siedziałam. Puszczałam sobie jakieś piosenki na słuchawkach tak głośno, że zapomniałam, gdzie naprawdę jestem. Musiałam ustawiać budzik na minutę przed dzwonkiem na zajęcia, aby się nie spóźnić, bo nie słyszałam, gdy dzwonił.

Kończyłam później niż on, więc myślałam, że się nie spotkamy, jednak czekał na mnie przed budynkiem. Żałowałam, że nie wyszłam przez parking.

– Hej, maleńka – przywitał mnie z uśmiechem, ale ja go nie odwzajemniłam. – Co się dzieje? – Natychmiast spoważniał.

– Źle się czuję, to wszystko – powiedziałam. Miałam ochotę sobie westchnąć, ale powstrzymałam się.

– Dlaczego? Co jest, powiedz mi, proszę.

Wtedy naprawdę westchnęłam. Wcale nie miałam ochoty się mu zwierzać.

– Zrobiłem coś nie tak? – męczył mnie pytaniami. – Powiedz mi! – Stanął przede mną i złapał mnie za ramiona, abym nie mogła iść i dalej go ignorować.

Zazwyczaj unikałam kontaktów fizycznych i Misiek nie miał wielu sposobności, aby mnie dotknąć, ale wtedy to zrobił, a ja miałam na sobie tylko jedną bluzę, bo było dość ciepło, więc wyczuł moje kościste ciało. Widać było, że się zmieszał i zatroskał.

– Ofelio… Dlaczego… – szukał słów, ale nigdy ich nie znalazł.

Wyrwałam się mu i ze łzami w oczach pobiegłam przed siebie. Ciężki plecak dodawał mi kilogramów, a moje biedne, zmęczone ciało ledwo dawało radę. Z WF-u już dawno byłam zwolniona przez przekochaną panią doktor z pobliskiej przychodni, której od lat wciskałam kit, że boję się grać w gry z piłką, bo kiedyś dostałam w łeb i miałam powikłania.

Biegnąc tak przez pusty park, kiedy popołudniowe słońce prażyło mi związane w kucyka włosy, poczułam się prawdziwie wolna i spętana jednocześnie. Chciało mi się wyć zarówno z bezsilności, jak i ze szczęścia. I wcale nie wiedziałam, co się dzieje.

Nie miałam już sił biec, dyszałam i słaniałam się na nogach. Na szczęście obok była ławka. Zrzuciłam z siebie plecak i sięgnęłam po butelkę z wodą. Nie zostało mi jej dużo po całym dniu w szkole. Zawsze zabierałam ze sobą półtoralitrową butlę i zazwyczaj całą wypijałam, szczególnie w gorące dni lub gdy byłam bardziej głodna.

Kiedy chciałam się napić, moja ręka jakoś niefortunnie straciła siłę i wylałam na siebie tę wodę. Poczułam się strasznie ciężka, jakbym uderzyła o coś głową. Dzwoniło mi w uszach, a przed oczami zobaczyłam czarne plamy, które wciąż się powiększały i powiększały, aż w końcu zapełniły cały mój obraz świata, a ja stoczyłam się z ławki i zasnęłam.

– Nie jest zbyt późno. – Jej głos powoli przebijał się do mej świadomości, ale wciąż nie otwierałam oczu. Na co nie jest zbyt późno? Dajcie mi leżeć w spokoju. – Kochanie, słyszysz mnie?

Czułam, jak ktoś mnie dotyka. Otworzyli mi na siłę oczy i zobaczyłam błysk. Od razu je zamknęłam i chciałam zasłonić się rękami, ale nie miałam sił.

– Odzyskaliśmy ją – powiedział ktoś. Chyba ta pani, która wcześniej mnie budziła. Co właściwie się stało? – Hej, jak się nazywasz, skarbie?

Chciałam odpowiedzieć, ale nie miałam sił otworzyć ust. Moje gardło było takie suche, wysuszone jak pustynia, i nie mogłam już mówić.

Poczułam, że mnie podnoszą, a później kładą. Chciałam protestować, ale moje mięśnie nie reagowały. Jęknęłam cicho, chcąc wyrazić swój protest.

– Spokojnie, kochanie, wszystko już jest dobrze. Zabieramy cię do szpitala, czy mamy kogoś powiadomić? – Miła pani, którą teraz widziałam przez wpół zamknięte oczy, miała krótkie, rude włosy i patrzyła na mnie z życzliwością. Pokręciłam powoli głową. Nie chciałam nikogo przy sobie. Niech się wszyscy odpierdolą. – Niedługo poczujesz się lepiej.

Pierwszy raz jechałam karetką. Rozejrzałam się w poszukiwaniu plecaka, bo miałam nadzieję, że nie zostawili go w parku. Na szczęście był gdzieś w kącie pojazdu.

Obok mnie siedziała miła pani i podała mi tlen przez maskę. Poczułam przyjemną lekkość w oddychaniu i zapragnęłam móc oddychać tak zawsze.

W szpitalu, po szybkiej obdukcji, trafiłam na obserwację. Leżałam w podłużnej sali z paroma innymi osobami. Łóżka przedzielone były zielonymi parawanami, więc nie mogłam im się przyjrzeć.

– Pani Ofelia, tak? – Lekarz wziął mnie z zaskoczenia, wychodząc zza parawanu. – Sprawdziliśmy dane w pani dowodzie z portfela w plecaku. Czy chciałaby pani kogoś zawiadomić? – zapytał, pisząc coś w karcie.

– Nie, dziękuję – powiedziałam słabym głosem.

– Wygląda na to, że zasłabła pani. Podamy płyny i zostawimy na obserwacji. Zaraz podejdzie pielęgniarka. – Mężczyzna w białym kitlu, z siwymi, rzadkimi włosami, nawet na mnie nie patrzył. – Miłego dnia.

Zastanawiałam się, kto wezwał karetkę, kiedy przyszła pani w niebieskim uniformie. Uśmiechała się, więc też to zrobiłam, chociaż byłam słaba.

– Pomogę się pani przebrać – powiedziała, a ja zamarłam.

– Przebrać? – spytałam, a głos mi się załamał.

– Tak, w szpitalną piżamę. Zasłonię panią parawanem, nic nie będzie widać – uspokoiła mnie pani.

– Nie, nie chcę się przebrać – odparłam stanowczo, próbując się podnieść, jednak pielęgniarka złapała mnie za ramiona i popchnęła delikatnie na łóżko.

– To tylko piżama, później założymy wenflon i podamy płyny – wyjaśniła. – Proszę pozwolić się sobą zaopiekować.

Była taka miła i zatroskana, że nie mogłam się nie zgodzić. Powoli zdjęłam bluzę przez głowę, a ona mi pomogła. Zostałam w samym staniku. Bez słowa podała mi śmieszną szpitalną koszulę, potem zdjęłam spodnie pod kołdrą. Podałam jej ubrania i pozwoliłam założyć kaniulę. Na wieszaku koło łóżka powieszono wielki worek z przezroczystym płynem i kazano mi leżeć.

I tak leżałam, rozmyślając.

[palpitacjauczuc]

Dziś nasza ławka przypomina szary film o barwnej przeszłości.

[vivokakofonia]

Skupiam się na ogarnianiu życia, co ma przyjść to przyjdzie samo.

- Jan rapowanie "ŁAWKA Z CHŁOPAKAMI"

[born-to-destroy01]

OMG OMG OMG czekałam sama w korytarzu na pierwsza godzinę lekcyjną, a o n a podeszła do mnie i powiedziała mi cześć 😍🤩✨️ Usiadła na tej samej ławce co ja zostawiając przerwę między nami na jedną i pół osoby, ale ekhe ekhe ekhe 🙄 przecież musi być coś na przeszkodzie. Na innej przerwie siadłam sama na krótkiej ławce, a ona natomiast usiadła na samym jej koniuszku 😢 Wiem, wiem że to "jej" ławka pod tą salą, dlatego specjalnie tam siadam, bo wiem, że usiądzie obok mnie 😏🤭🤫 no cóż szkoda, że zachowujemy taki odstęp, później przyszła do nas koleżanka i usiadła między nami

Przynajmniej wiem, że mogę się z nią przywitać, bo zwykle nie mówię wszystkim hej z klasy, tylko teraz trzeba coś z tą niezręczną ciszą zrobić, bo nwm co inaczej