#Ταξίδι στα Κύθηρα

[epestrefe]

Μάνος Κατράκης και Δώρα Βολανάκη στην ταινία "Ταξίδι στα Κύθηρα"(1984)

Το Ταξίδι στα Κύθηρα είναι μια ελληνική δραματική ταινία του 1984, σε σκηνοθεσία και παραγωγή Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Το σενάριο γράφτηκε από τον Τονίνο Γκουέρα, τον Θανάση Βαλτινό και τον Αγγελόπουλο. Κέρδισε 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Καννών, το βραβείο σεναρίου και το βραβείο Fipresci, ενώ προτάθηκε και για Χρυσό Φοίνικα.

Ο Αλέξανδρος (Τζούλιο Μπρόγκι) είναι σε αναζήτηση ενός ηλικιωμένου ηθοποιού. Τον συναντά τελικά σε ένα οπωροπωλείο και η ταινία του μπορεί να αρχίσει. Εδώ ο σκηνοθέτης τοποθετεί τον εαυτό του μέσα στο σενάριο. Ο Αλέξανδρος υποδέχεται τον πατέρα του, τον Σπύρο (Μάνος Κατράκης), πρώην κομμουνιστή που επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από 32 χρόνια εξορίας στην ΕΣΣΔ χάρη στην αμνηστία που αποδόθηκε με την πτώση της δικτατορίας το 1974. Ο Σπύρος ξαναβρίσκει τη γυναίκα του, την Κατερίνα (Δώρα Βολανάκη), το σπίτι του και κάποιους παλιούς συντρόφους. Η αρχική επανεύρεση του Σπύρου με την γυναίκα του είναι δύσκολη. Μετά την άρνηση του να συμμετάσχει στην ομαδική πώληση ενός κομματιού γης προς επιχειρηματική αξιοποίηση, ο Σπύρος έρχεται σε ρήξη με τον περίγυρο του χωριού και την συνολικότερη αντίληψη της κοινωνίας, εκπρόσωπος της οποίας εντός της οικογένειας του Σπύρου, η γυναίκα του Αλέξανδρου, η οποία σε αντίθεση με τον γιο του που τον στηρίζει στην επιστροφή του, επιμένει να συμμετάσχει ο πατέρας της στην πώληση της γης. Έχοντας περάσει 32 χρόνια ως την ημέρα της επιστροφής του, αδυνατεί να προσαρμοστεί στον τόπο καταγωγής του και να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του τον καταλαβαίνει. Ή ίσως ο Σπύρος δεν έχει άλλον που θα μπορούσε να τον καταλάβει. Ο Σπύρος έχει ξαναπαντρευτεί και έχει και δυο παιδιά με τη δεύτερη γυναίκα του. Η Κατερίνα δεν μπορεί να το χωνέψει εύκολα αυτό. Αυτή τον περίμενε. Όμως καθώς εξελίσσεται η υπόθεση, ο Σπύρος αποκόβεται σχεδόν από όλους, και μένει μόνο η Κατερίνα δίπλα του.

[capture-s-ii]

Ταξίδι στα Κύθηρα / Voyage à Cythère (dir. Theódoros Angelópoulos, 1984)

[ntsawos]

Άρρωστη καρδιά...

Ταξίδι στα Κύθηρα

Στίχοι: Ελένη Καραΐνδρου

Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου

Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας

Άρρωστη καρδιά δε βρίσκει γιατρειά στη λησμονιά

χάνεται στ' αγιάζι μέσα στο βοριά στα ξένα μακριά

κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί

το καράβι στο λιμάνι θα φανεί

θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας.

Σ' άγγιξε ξανά του κόσμου η παγωνιά κι η ερημιά

πώς να τη γιατρέψεις την παλιά πληγή βαθιά μες στην ψυχή

κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί

το καράβι στο λιμάνι θα φανεί

θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας.

... κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί το καράβι στο λιμάνι θα φανεί θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας ...

03/09/2022

Β.Π.

[kythiraisland]

Τα Κύθηρα είναι ένα ελληνικό νησί στο Ιόνιο πέλαγος, νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Είναι γνωστό για τα γραφικά χωριά, τις πανέμορφες παραλίες και την πλούσια ιστορία.

Εδώ είναι μερικά από τα μέρη που μπορείτε να επισκεφθείτε στα Κύθηρα:

Χώρα: Η πρωτεύουσα του νησιού, η Χώρα, είναι μια γραφική πόλη με παραδοσιακά σπίτια, στενά δρομάκια και μια εντυπωσιακή Ενετική ακρόπολη.

Μυλοπόταμος: Ένα παραδοσιακό χωριό με όμορφα σπίτια και μια πλατεία με πλατάνια.

Καλάμι: Ένα γραφικό ψαροχώρι με μια όμορφη παραλία.

Φυρή Άμμος: Μια από τις πιο δημοφιλείς παραλίες του νησιού, με χρυσή άμμο και κρυστάλλινα νερά.

Χαλκός: Μια απομονωμένη παραλία με λευκή άμμο και γαλαζοπράσινα νερά. Δείτε αναλυτικά όλες τις παραλίες των Κυθήρων με φωτογραφίες, οδικούς χάρτες και χρήσιμες πληροφορίες για κάθε παραλία ξεχωριστά.

Μονή Μυρτιδιώτισσας: Μια ιερά μονή που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα και αποτελεί το πνευματικό κέντρο του νησιού.

Ενετικό Κάστρο Χώρας: Ένα καλοδιατηρημένο Ενετικό κάστρο με πανοραμική θέα στο νησί.

Εκτός από τα παραπάνω, στα Κύθηρα μπορείτε επίσης να κάνετε πεζοπορία, ποδηλασία, κολύμπι, ψάρεμα και καταδύσεις.

Εδώ είναι μερικές συμβουλές για να σας βοηθήσουν να προγραμματίσετε το ταξίδι σας στα Κύθηρα:

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε τα Κύθηρα είναι από την άνοιξη έως το φθινόπωρο.

Μπορείτε να φτάσετε στα Κύθηρα με αεροπλάνο ή με πλοίο.

Υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα στο νησί.

Για να μετακινηθείτε στο νησί μπορείτε να νοικιάσετε αυτοκίνητο, μοτοσικλέτα ή ποδήλατο.

Εύχομαι να περάσετε υπέροχα στα Κύθηρα!

[madragoras]

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ πριν 23 χρόνια (8 Σεπτεμβρίου 2000) έφυγε από τη ζωή ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ.

Αναδημοσιεύουμε τη μνημειώδη κριτική του για το "Ταξίδι στα Κύθηρα" του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που προβάλεται τη Δευτέρα, 11/9, στις "Σινεφίλ Δευτέρες" στο θερινό ΑΠΟΛΛΩΝ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

του Bασίλη Pαφαηλίδη

To Tαξίδι στα Κύθηρα είναι ένα ταξίδι που δεν γίνεται·γιατί τα Κύθηρα δεν υπάρχουν.

Περισσότερο από γεωγραφικός, τα Κύθηρα είναι ο μυθικός χώρος της «άφατης ευτυχίας» του Αntoine Watteau και της «δύσκολης επιτυχίας» του Charles Baudelaire. Η

«Επιβίβαση για τα Κύθηρα», το πιο διάσημο ζωγραφιστό πλοίο που «ναυπήγησε» με το χρωστήρα του ο Watteau για τις ανάγκες των «ερωτικών γιορτών» του, τούτη την πιο ψηλή κορφή του ροκοκό, δεν ήταν κι αυτή παρά μία απ’ τις πολλές γιορτές της καλπαστικά ανερχόμενης γαλλικής αστικής τάξης των αρχών του 18ου αιώνα. Από το 1717 που εκτέθηκε για πρώτη φορά τούτος ο –κυριολεκτικά και μεταφορικά– μυθικός πίνακας, μέχρι το 1789, μας χωρίζουν μόλις 72 χρόνια.

Είναι τα χρόνια που οι fêtes galantes του Watteau θ’ αρχίσουν να γίνονται μονότονες, έτσι όπως επαναλαμβάνονται μονότονα στους κήπους και τα πάρκα, και θα ετοιμαστούν να εκτοπίσουν απ' τα ανάκτορα του Κεραμεικού, περνώντας από τη Βαστίλη, τις βασιλικές «ερωτικές γιορτές».

O Watteau είχε όλο το δικαίωμα να είναι κωμικά αισιόδοξος: η αστική τάξη δεν έχει καταλάβει ακόμα την εξουσία κι είναι ζωηρή και ευδιάθετη, γιατί ονειρεύεται από τώρα την επιβίβασή της για τα Κύθηρα.

Όμως, στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Baudelaire, που πόθησε όσο κανείς το ονειρεμένο ταξίδι, θα διαπιστώσει πως όλα τα πλοία για τα Κύθηρα έχουν βουλιάξει.

Το «Κάλεσμα σε ταξίδι» δεν είναι παρά το ειρωνικό ποιητικό «διάβασμα» του διάσημου πίνακα του Watteau, που τον γνώριζε καλά τούτος ο σπουδαίος τεχνοκρίτης και ποιητής, ο πρώτος που κατάλαβε πως τα Κύθηρα δεν υπάρχουν παρά μόνον ως συνώνυμο της ουτοπίας.

Και γι' αυτό συνιστούσε, για αντιστάθμισμα, «να είμαστε συνεχώς μεθυσμένοι από κρασί, από ποίηση ή από αρετή, κατά την προτίμησή μας», χωρίς, παρ’ όλα αυτά, να ξεκολλάει απ' το ταραγμένο μυαλό του το μεγάλο όνειρο που επέβαλε ο Watteau και που γρήγορα ξεθώριασε: «Όλα εκεί τάξη και ηδονή – χλιδή, γαλήνη, καλλονή».1

O «παρακμίας» Baudelaire θα επιχειρήσει το δικό του ταξίδι στα Κύθηρα μέσα απ' το όπιο, εγκαινιάζοντας έτσι μια καινούργια εποχή στα ποιητικά «ταξίδια», που συνεχίζεται. Βρισκόμαστε ήδη πολύ μακριά απ' το 1789, κι ακόμα πιο μακριά απ' το 1717, τη χρονιά που ο Watteau έφερε στα Κύθηρα, με το περίφημο καράβι του, πάνω από σαράντα Έρωτες, οι οποίοι περιβάλλουν από παντού τους πανευτυχείς ταξιδευτές. (Oι μελετητές απέδειξαν πως η «Επιβίβαση για τα Κύθηρα» έχει λανθασμένο τίτλο· γιατί πρόκειται σίγουρα για αποβίβαση κι όχι για επιβίβαση. Κάπου τα μπέρδεψε ο Watteau μέσα στον ενθουσιασμό του, αλλά αυτό έχει πολύ μικρή σημασία: είτε πρόκειται για ταξίδι που θα γίνει, είτε για ταξίδι που έγινε, το σημαντικό είναι πως ο Watteau δεναμφιβάλλει για τη σκοπιμότητα και την επιτυχία του ταξιδιού.)

Το ταξίδι στα Κύθηρα το επιχείρησαν δύο Γάλλοι – καθένας με τον τρόπο του και τα μέσα της δικής του τέχνης. Το ίδιο ταξίδι, αλλά, αυτή τη φορά, απ' την Ελλάδα στην Ελλάδα, θα το σχεδιάσει, αλλά δεν θα το κάνει, γιατί, όπως είπαμε, τα Κύθηρα δεν υπάρχουν, ένας έλληνας κινηματογραφιστής, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, που γνωρίζει τους Γάλλους καλά και τους Έλληνες καλύτερα.

Τώρα πια, αυτοί που ονειρεύτηκαν ένα ταξίδι στην Ελλάδα, είναι οι Έλληνες, που αναρωτιούνται πού βρίσκεται αυτή η μυθική χώρα: Είναι σίγουρο πως η χώρα στην οποία ζούμε είναι η Ελλάδα; Κι αν είναι η Ζουλουλάνδη με ψευδώνυμο; Αν τα Κύθηρα, κατά τους γεωγράφους, είναι νήσος ελληνική, κι αν τα Κύθηρα, κατά τους ποιητές, είναι μόνο μύθος, τότε μια Ελλάδα με μυθικά

Κύθηρα είναι κι αυτή, κατά πάσα πιθανότητα, μια χώρα μυθική· δηλαδή ανύπαρκτη.

Κι έτσι, εντελώς ξαφνικά, στον Watteau και στον Baudelaire έρχεται να κάνει παρέα ο Borges, με τους αντιστρέψιμους, λαβυρινθώδεις χώρους του, όπου ποτέ δεν μπορείς να διακρίνεις τα όρια του πραγματικού και του φανταστικού. (Άλλωστε, δεν έχουν καμιά σοβαρή σημασία αυτά τα όρια…) Μήπως, λοιπόν, στην ταινία του Αγγελόπουλου, τα Κύθηρα είναι υπαρκτά, ακριβώς γιατί είναι μυθικά; Η ελληνική Ιστορία είναι τόσο σπαρακτικά υπαρκτή εδώ, τόσο απίστευτα υπαρκτή, ώστε ακριβώς τούτο το απίστευτο είναι που τη μεταθέτει αυτόματα στην περιοχή του μύθου.

Λοιπόν, ένα ταξίδι στα Κύθηρα είναι τώρα πια ένα ταξίδι στον Άδη, που την είσοδό του συνεχίζουν να τη φυλάν οι Κέρβεροι.

Το Ταξίδι στα Κύθηρα του Αγγελόπουλου σε καλεί σε μια κάθοδο στον Άδη της Ελληνικής Ιστορίας, όπου βρίσκονται ενταφιασμένα όλα τα «ελληνικά ιδανικά». Βέβαια, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος ν’ ακολουθήσει την ποιητική περιήγηση σε τούτο τον «ου-τόπο».

Ωστόσο, αυτό το ταξίδι στο μύθο διά της Ιστορίας και στην Ιστορία διά του μύθου μπορεί να έχει ένα πολύ πρακτικό αποτέλεσμα: να σου μάθει να διακρίνεις το μυθικό από το πραγματικό, έτσι ώστε, όταν λες: «Ζήτω η Ελλάς!», να ξέρεις, τουλάχιστον, περί ποίου πράγματος ομιλείς, διότι παρά πολύ συχνά συμβαίνει να απευθύνουμε την ευχή «να ζήσει» σ' ένα πτώμα.

Είπαμε πως στο Ταξίδι στα Κύθηρα δεν γίνεται κανένα ταξίδι στα Κύθηρα.

Γίνεται, όμως, ένα φοβερό ταξίδι στην ελληνική Ιστορία. Και πριν αντιμετωπίσουμε τούτη την ιστορική ταινία (ιστορική, με τη διπλή έννοια: αναφέρεται στην Ιστορία και εγγράφεται από τώρα στην ιστορία του κινηματογράφου), πρέπει να δούμε τους γεωπολιτικούς όρους που κάνουν τούτο το ταξίδι ιστορικά ανέφικτο και κινηματογραφικά παράδοξο.

Φυσικά, τα λίγα που θα πούμε παρακάτω, δεν αποτελούν προϋπόθεση για να κατανοήσει κανείς την ταινία· γιατί, όπως πάντα στον Αγγελόπουλο, η Ιστορία δεν υπάρχει ως παράθεση περιστατικών, αλλά ως στοχασμός πάνω σε ιστορικά γεγονότα, τα οποία έχουν γίνει μυθικά για τις ανάγκες μιας μυθοπλασίας που βρίσκεται πολύ μακριάαπ’ το ρεαλισμό, αλλά όχι κι απ’ την πραγματικότητα.

O Αγγελόπουλος δεν ήταν ποτέ ρεαλιστής με την τρέχουσα έννοια – ούτε καν στην Αναπαράσταση.

Το Ταξίδι στα Κύθηρα, λοιπόν, είναι ένα ταξίδι στην πίσω μεριά της ελληνικής Ιστορίας, τη συνήθως αόρατη για τους ιστοριοδίφες που συλλέγουν ιστορικά γεγονότα, με την ίδια (περίπου) έννοια που άλλοι συλλέγουν γραμματόσημα. O Αγγελόπουλος δεν είναι συλλέκτης γραμματοσήμων, κολλημένων πάνω στο σελιλόιντ.

Είναι ένας άνθρωπος που ζει βαθιά την ιστορία του τόπου του. Γι' αυτό και οι «ιστορικές» ταινίες του (Μέρες του '36, O θίασος, Oι κυνηγοί, O Μεγαλέξαντρος, Ταξίδι στα Κύθηρα) φαίνονται τόσο απομακρυσμένες απ' τη μεθοδολογία των ιστορικών εγχειριδίων και των επιστημονικών ιστορικών συγγραμμάτων, παρ’ όλο που δεν τους λείπει (κάθε άλλο, μάλιστα) η αυστηρή ιστορική τεκμηρίωση που λανθάνει πίσω απ' το αισθητικό γεγονός και το υποβαστάζει με σιγουριά, χωρίς να το διαβρώνει.

Oι ταινίες του Αγγελόπουλου είναι το πληρέστερο υπόδειγμα που γνωρίζουμε για την προσέγγιση της Ιστορίας από μια τέχνη που αρνείται (γιατί είναι εμπαιγμός) την αναπαράσταση παρωχημένων γεγονότων τα οποία δεν κατέγραψε «εν τω γίγνεσθαι» μια εκεί παρούσα κάμερα.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως, στην Αναπαράσταση, δε γίνεται τελικά η δικαστική αναπαράσταση του εγκλήματος – κι αυτό, για να μην μπει η κάμερα απατηλά στη θέση του αυτόπτη μάρτυρα.

Άλλωστε, εκτός απ' την περίπτωση της αυτοκτονίας του Μισίμα μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα, ποτέ κανείς αυτόχειρας ή εγκληματίας δεν κάλεσε το κινηματογραφικό συνεργείο να παραστεί αδιάψευστος μάρτυρας στην πράξη του.

Αυτό, το συνηθίζουν μόνο οι «επίσημοι». Η Ιστορία, ωστόσο, συνεχίζει να γράφεται πίσω απ’ τις δεξιώσεις, πίσω απ' τα επιβεβλημένα διπλωματικά χαμόγελα.

Αυτή την πίσω μεριά τής Ιστορίας προσπαθεί να «πιάσει» ο Αγγελόπουλος, και γι’ αυτή την πίσω μεριά της Ιστορίας δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν αδιάψευστα τεκμήρια.

Το γεγονός, όμως, πως δεν έχουμε δει την πίσω μεριά της Σελήνης, δε σημαίνει και πως δεν υπάρχει.

Πριν ακολουθήσουμε τον Αγγελόπουλο στο ταξίδι του στην πίσω μεριά της Ιστορίας της Ελλάδας των 35 τελευταίων ετών, καλό θα ήταν να ρίξουμε μια βιαστική ματιά στη συνοψίζουσα συμβολικά την ιστορία της Ελλάδας ιστορία της νήσου Κύθηρα, γνωστής και με το λαϊκό της όνομα Τσιρίγο.

Τα Κύθηρα βρίσκονται στο νοτιότατο άκρο της Πελοποννήσου, Ν.Δ. του ακρωτηρίου Μαλέα. Κι ωστόσο, διοικητικά ανήκουν στην Αττική!

Tούτο το γαιοδιοικητικό παράδοξο έρχεται να μπολιαστεί σ’ ένα δεύτερο: τα Κύθηρα, ως μορφολογία, ανήκουν στις Κυκλάδες.

Κι ωστόσο, είναι το έκτο νησί των Ιονίων νήσων (το έβδομο είναι τα ακόμα πιο μακρινά Αντικύθηρα). Λοιπόν;

Τα Κύθηρα ανήκουν στα Ιόνια νησιά; Ή ανήκουν στην Λακωνία;

Τα Κύθηρα ανήκουν όπου τα τοποθετήσεις με μια απόφαση ή μια διοικητική πράξη.

Τα Κύθηρα ανήκουν παντού… εκτός από τον εαυτό τους – όπως και η Ελλάδα. Τα Κύθηρα είναι ένας ου-τόπος (μια ουτοπία) με τόσο μπερδεμένη ιστορία, που κανείς ιστορικός δεν τα κατάφερε να την ξεμπερδέψει με επάρκεια, όπως και την «κυθήρεια» ελληνική Ιστορία.

Τα Κύθηρα υπήρξαν φοινικική αποικία, μινωική αποικία, μυκηναϊκή αποικία, σπαρτιατική αποικία, αθηναϊκή αποικία.

Κι αργότερα, φράγκικη αποικία, βενετσιάνικη αποικία, τουρκική αποικία, γαλλική αποικία και, τέλος, αγγλική αποικία.

Νεοελληνική αποικία γίνονται το 1863.

Μ' άλλα λόγια, τα Κύθηρα είναι η Αποικία, η σχεδόν πλατωνική Ιδέα της Αποικίας.

Να γιατί πάντα ονειρεύονταν τα Κύθηρα Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι: ήταν ένας τόπος βολικός, καθότι αδέσποτος – όπως η Ελλάδα.

Μάλιστα, από τότε που οι Φοίνικες έφεραν στα Κύθηρα τη Θεά Αστάρτη, που εκεί πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα και βαφτίστηκε

Αφροδίτη, και κυρίως από τότε που κτίστηκε εκεί ο περιλάλητος ναός της Oυράνιας Αφροδίτης, όλος ο κόσμος έμαθε πως στα

Κύθηρα προσφέρονται ηδονές σε μια ατελείωτη ποικιλία.

Συνεπώς, ένα ταξίδι στα Κύθηρα ήταν ένα ταξίδι στο πιο πυκνό κέντρο της ηδονικής ευδαιμονίας που το ονειρεύονταν επίμονα οι ποιητές, τουλάχιστον οι πριν απ' τον 19ο αιώνα, γιατί, αργότερα, τα πράγματα δυσκόλεψαν, ακόμα και για τους ποιητές.

Για τους Αδελφούς Goncourt, η «Επιβίβαση για τα Κύθηρα» του Antoine Watteau «είναι ο έρωτας, αλλά ένας έρωτας ποιητικός, ένας έρωτας που ονειρεύεται και στοχάζεται, ένας έρωτας μοντέρνος, με τις νοσταλγίες του και τη γιρλάντα της μελαγχολίας του».

Περίπου το ίδιο είναι και το Ταξίδι στα Κύθηρα του Αγγελόπουλου: ένας περιπλεγμένος με την Ιστορία και από την Ιστορία έρωτας δύο γέρων – ονειρικός, στοχαστικός, νοσταλγικός, μελαγχολικός.

Τούτος ο έρωτας έχει ανάγκη από έναν τόπο για να σταθεί.

Και η Ελλάδα δεν είναι πια τόπος ούτε να στέκεσαι, ούτε να ονειρεύεσαι, ούτε να ερωτεύεσαι.

Η Ελλάδα, όπως και τα Κύθηρα, είναι ένας τόπος όπου οι μύθοι ευδοκιμούν πάντα, και οι άνθρωποι δυστυχούν πάντα.

Η Ελλάδα είναι σαν ένας κύκλος με πολλές περιμέτρους και κανένα κέντρο. Ένας τέτοιος κύκλος λέγεται φαύλος.

Oι κυρίως ειπείν Έλληνες κατοικούσαν ή κατοικούν στην περίμετρο: Ιωνία (είναι συνεχείς οι αναφορές του Αγγελόπουλου στην Ιωνία), Πόντος, Παραδουνάβιες, Κύπρος, Oδησσός, Αίγυπτος, Τασκένδη, και σήμερα Γερμανία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς κ.λπ.

Η «μητρόπολη» είναι ένας φανταστικός χώρος, και οι κατοικούντες σ' αυτήν Έλληνες αισθάνονται οι μισοί μέτοικοι και οι άλλοι μισοί άποικοι στην ίδια τους την πατρίδα, που είναι σε κατάσταση μόνιμης εσωτερικής κατοχής απ' τα όρνια.

Δεν είναι μόνο το ταξικό μίσος που χωρίζει τους ιθαγενείς Έλληνες σε «στρατόπεδα», είναι και η αταβιστική αίσθηση πως αυτό το χώμα δεν είναι καθόλου «δικό τους και δικό μας», όπως επιμένει να λέει αφελέστατα και ανιστόρητα το νεοπατριωτικόν ασμάτιον· είναι χώμα που ανήκει σε μια ξένη γη προς κατάκτηση: το κάθε άλλο παρά δίκαιο μοίρασμα των τούρκικων τσιφλικιών, που άρχισε το 1830, δεν ολοκληρώθηκε ακόμα, και το «πνεύμα του ουέστ», στη νοτιοβαλκανική του παραλλαγή, είναι πάντα ζωντανό εδώ. Oι

Κλέφτες, που ήρθαν απ’ αλλού, έγιναν Ληστές από το 1840 μέχρι το 1940, συνεχίζοντας έτσι έναν απελευθερωτικό αγώνα που δεν τελείωσε.

Βρισκόμαστε πάντα υπό την εσωτερική κατοχή των Κοτζαμπάσηδων. (Για τους Ληστές, τους Κοτζαμπάσηδες και το μεγάλο ελληνικό όραμα μιας αποτελεσματικής απελευθέρωσης, βλ. Μεγαλέξαντρο).

Oι παλιοί Κλέφτες (που νομιμοποιήθηκαν χάρη στην αίσια έκβαση του αγώνα τους) και οι κατοπινοί Ληστές (που νομιμοποιήθηκαν μόνο στη λαϊκή συνείδηση και τη λαϊκή παραφιλολογία) μετεξελίχθηκαν ιστορικά σε «ληστοσυμμορίτες» ή «κομμουνιστοσυμμορίτες» ή, απλά, «συμμορίτες» που συνεχίζουν και σήμερα να δρουν τρομοκρατικά, καθώς ήρθαν και σφηνώθηκαν άκρως ενοχλητικά μέσα στα όνειρα για ευδαιμονία που δημιούργησε στους Κοτζαμπάσηδες το Σχέδιο Μarshall, οικονομική συνέπεια του πολιτικού Σχεδίου Τruman (βλ. και Κυνηγούς).

Το πόσο αναίσχυντοι ήταν οι Κοτζαμπάσηδες με παπιγιόν ή χωρίς, μας το έδειξε ο Αγγελόπουλος με εκπληκτική ενάργεια και σαφήνεια στις Μέρες του '36, όπου οι πραγματικοί συμμορίτες (χωρίς εισαγωγικά) προετοιμάζουν την «ευταξία» του Μεταξά, με αφορμή τις «αταξίες» του Ευταξία, που δεν είχε καταλάβει πως άλλο πράγμα είναι το αγγουράκι κι άλλο το κολοκυθάκι, με συνέπεια να μπερδευτούν πρόωρα τα λαχανικά στη ρώσικη (δηλαδή εγγλέζικη) σαλάτα που ήδη ετοίμαζαν οι Κοτζαμπάσηδες στην κουζίνα τους, γνωστή και με το ψευδώνυμο «Κοινοβούλιο».

Στο Θίασο, όλος ο θίασος της ελληνικής Ιστορίας βρίσκεται επί σκηνής. Τελικά, όμως, την παράσταση κλέβουν στην κυριολεξία οι Κοτζαμπάσηδες, κυρίως χάρη στην καλή σκηνοθεσία τού Scobie.

Εδώ, δυστυχώς, οι «συμμορίτες» αυτοπεριορίζονται σε έξοχα σατιρικά άσματα, του τύπου «Το βρακί του Σκόμπι / είναι κόμποι κόμποι…», «επαναστατική» διασκευή ενός μπούγκι-μπούγκι του Glenn Miller.

Αν, λοιπόν, το Δεκέμβρη τραγουδούσαν λιγότερο και πολεμούσαν περισσότερο (με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ που κρατήθηκαν εκτός Αθηνών), σίγουρα ο Αγγελόπουλος δε θα γύριζε το Ταξίδι στα Κύθηρα. Κι εκείνο το ιστορικό κέρδος θα ήταν μια μεγάλη απώλεια για τον κινηματογράφο.

Λοιπόν, ουδέν κακόν αμιγές καλού – αν και, εδώ, το «καλόν» είναι τάξεως αισθητικής και όχι πολιτικής, πράγμα που θα το προτιμούσαμε, φυσικά.

Γι’ αυτό, όμως, είναι η τέχνη: να μας παρηγορεί για μια απώλεια μ' ένα κέρδος.

Και οι κερδισμένοι, κατά κανόνα, δεν κάνουν τέχνη. Περιορίζονται στο να τρώνε τα κέρδη τους και, στην περίπτωση που μας απασχολεί, τα κονδύλια του Σχεδίου Μarshall.

Λοιπόν, τούτη η χώρα κατοικείται μονίμως από «Έλληνες» και Έλληνες: για τη Δεξιά, Έλληνες είναι όσοι δήλωσαν τέτοιοι και όσοι έκαναν μια «δήλωση μετανοίας» για τον πρότερο αμαρτωλό ανθελληνικό τους βίο. Για την Αριστερά, Έλληνες είναι όσοι κατοικούν σ’ αυτή τη χώρα κι όσοι έχουν δικαίωμα να κατοικήσουν στο κράτος που έφτιαξαν οι Κλέφτες (και οι Αρματωλοί, που κι αυτοί επίσης ήταν Κλέφτες, αλλά αρχικά υπό την προστασία των Τούρκων, οι οποίοι αργότερα την απέσυραν, γιατί οι Αρματωλοί αποδείχθηκαν τελικά «μη νομιμόφρονες», καλή ώρα σαν κάποιους στρατιώτες του λεγόμενου «εθνικού στρατού», που βαρέθηκαν τη διατεταγμένη εθνικοφροσύνη και πέρασαν στο απέναντι χαράκωμα, όπου δεν πολεμούσες γιατί σε διέταζαν, αλλά γιατί το ήθελες).

O γερο-Σπύρος (Μάνος Κατράκης) είναι ένας (με «δεξιά» ορολογία) μη Έλληνας που ζει στην Τασκένδη απ' το 1949· δηλαδή, ένας Έλληνας της περιφέρειας (ή του περιθωρίου, αν προτιμάτε έναν όρο με ασαφές νόημα), ο οποίος, όταν έρχεται με άδεια στην Ελλάδα, διαπιστώνει ότι η Ελλάδα δεν υπάρχει· υπάρχουν μόνο τα ουδέτερα διεθνή ύδατα και, πάνω σ’ αυτά, μια σχεδία που φέρει (είναι γι’ αυτόν φέρετρο) το σαρκίο του και τ’ όνειρό του σ’ έναν ου-τόπο που, κάτω από ομαλές συνθήκες, θα μπορούσε να είναι η πατρίδα του.

O Σπύρος είναι ένας Βασιλιάς Ληρ που έχει χάσει το βασίλειό του στον εμφύλιο πόλεμο, ένας Δον Κιχώτης που πίστεψε πως το δόρυ είναι όπλο αποτελεσματικό στη μάχη με τον ανεμόμυλο της Ιστορίας, κι ένας Oδυσσέας που γυρίζει σπίτι του μετά από τριάντα τόσα χρόνια, για να βρει μια ονειροπόλα Πηνελόπη (Ντόρα Βολανάκη) κι έναν συγχυσμένο Τηλέμαχο (Giulio Brogi).

Όμως, οι μνηστήρες έχουν ξεπουλήσει προ πολλού την Ιθάκη του, με συνέπεια, ένα ταξίδι που θα μπορούσε να είναι ταξίδι επιστροφής στην Ιθάκη, να καταλήξει σε ταξίδι στα Κύθηρα· δηλαδή, στον Μεγάλο Μύθο μιας πεθαμένης «ευτυχίας για όλους» που ενταφιάστηκε το 1949 στο κοιμητήρι του χωριού του – κι όλων των χωριών της Ελλάδας.

Η Ιθάκη δεν υπάρχει πια – όπως στην Oδύσσεια του Καζαντζάκη.

Όμως, στο Ταξίδι στα Κύθηρα, τούτη την αντι-Oδύσσεια, ο Oδυσσέας δε φεύγει γιατί το θέλει· τον διώχνουν. Το έπος είναι ανέφικτο στον καιρό μας.

Όλοι οι ήρωες έχου�� πεθάνει, κι όσοι ζουν ακόμα, είναι ανεπιθύμητοι στον τόπο απ' όπου αντλούσαν τη δύναμή τους.

Το Ταξίδι στα Κύθηρα είναι μια ελεγεία για τον χαμένο στον ωκεανό Oδυσσέα, που δεν πρόκειται να ξαναβγεί στη στεριά, γιατί δεν υπάρχει πια η στεριά.

Υπάρχουν μόνο τα Κύθηρα· δηλαδή ο μύθος της ευτυχίας που ονειρεύτηκε ο Watteau σε μια περίοδο μεγάλης ακμής της αστικής τάξης, η οποία εδώ, στην Ελλάδα, γνώρισε τις fêtes galantes όψιμα και χάρη σε «δάνεια» που συνεχίζονται.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μια ξένη χώρα για όλους: για τους «δεξιούς», γιατί δεν τα κατάφεραν ποτέ ν’ αποκτήσουν «εθνική» συνείδηση (δεν απέκτησαν καν συνείδηση), αφού εθνική συνείδηση δεν δημιουργείται με Σχέδια Μarshall· και για τους «αριστερούς», γιατί μόνο τα δύο τελευταία χρόνια άρχισαν να μη νιώθουν μέτοικοι με προσωρινό διαβατήριο (όποιος ήθελε, μπορούσε να τους πάρει) στην ίδια τους την πατρίδα.

Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι «μια χώρα για εγκατάσταση», όπου, προς το παρόν, όλα είναι προσωρινά και αβέβαια. Πρέπει, συνεπώς, κάποτε να κατακτήσουμε την Ελλάδα, για να βρούμε μια πατρίδα εμείς οι Έλληνες. Αποκλείεται να ζούμε και να πεθαίνουμε μονίμως πάνω σε μια σχεδία που πλέει στα διεθνή ύδατα. Το ταξίδι στα Κύθηρα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε, όσα πλοία κι αν βουλιάξουν καθ' οδόν.

Η ουτοπία είναι για να τη ζούμε.

Και τα Κύθηρα υπάρχουν στο χάρτη· πρέπει, λοιπόν, να υπάρξουν και στη ζωή μας.

Το Ταξίδι στα Κύθηρα, όπως και οι άλλες ταινίες του Αγγελόπουλου, είναι μια ταινία που ψάχνει για τις εθνικές μας ρίζες, αλλά όχι στο Βυζάντιο (ο Αγγελόπουλος δεν είναι αστείο πρόσωπο). Ψάχνει για τις εθνικές μας ρίζες σε χάρτη πρόσφατης χαρτογράφησης όπου σημειώνεται η λέξη «Ελλάς» όχι όπως αρμόζει σε «σωστούς» χάρτες, και η λέξη «Έλλην», το ιδεολογικό και εννοιολογικό περιεχόμενο της οποίας πρέπει να προσδιοριστεί με σαφήνεια.

Πριν, λοιπόν, μάθουμε τι σημαίνει «Ελλάς» (τα θούρια δεν έχουν να μας μάθουν τίποτα επί του προκειμένου), πρέπει να μάθουμε τι σημαίνει «Έλλην».

O γερο-Σπύρος ο αντάρτης, ο εξόριστος, ο πεισματάρης, ο ρομαντικός, ο απούλητος, ο γερο-Σπύρος που συνεχίζει ν’ αντιστέκεται σε μια εποχή γενικευμένης παθητικότητας, ο γερο-Σπύρος που αρνείται να «πουλήσει το χιόνι» για να γίνει χιονοδρομικό κέντρο στο χωριό του, ο γερο-Σπύρος που συνεχίζει να είναι «επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη» (διάβαζε: για το ιδιωτικό πορτοφόλι), ο γερο-Σπύρος που ξαναβρίσκει στα παλιά λημέρια του τις παλιές συνθήκες παρανομίας (δεν ξέχασε τη «γλώσσα των παρανόμων»), ο γερο-Σπύρος που συνεχίζει να χορεύει μέσα στα νεκροταφεία και να λέει μια «καλημέρα» στους πεθαμένους συντρόφους, ο γερο-Σπύρος, ο σπόρος απ’ όπου ίσως κάποτε φυτρώσουν κι άλλα δέντρα στην άκρη του νεκροταφείου, ο γερο-Σπύρος ο ανεπιθύμητος στην πατρίδα του, είναι ο ΕΛΛΗΝΑΣ.

Όμως, στην Ελλάδα υπάρχουν πάντα «κυνηγοί» που κυνηγούν στα χιόνια.

Τα χιόνια, όμως, δεν είναι για πούλημα – το ξέρουμεήδη.

Είναι για να κρύβουν μέσα τους το όνειρο, που συνεχώς θα το βρίσκουν μπροστά τους οι απόγονοι των Κοτζαμπάσηδων, κάθε φορά που βγαίνουν για κυνήγι.

Σε κάθε λακκούβα όπου θα ’λιωνε το χιόνι, θα αποκαλυπτόταν πάντα το μυστηριώδες πτώμα του Αντάρτη, ίσα ίσα για να διατηρείται ο πανικός, αλλά και η Ελπίδα.

Το «φάντασμα» του Βελουχιώτη πλανάται παντού. Και τούτο το «φάντασμα» είναι πραγματικό όσο τίποτα.

Oι τωρινοί κυνηγοί (οι «Αρχές») δε βρήκαν κανένα πτώμα στα χιόνια· γιατί στο Ταξίδι στα Κύθηρα δεν υπάρχουν ούτε πτώματα, ούτε χιόνια.

Υπάρχει μόνο νερό· κι ένας ζωντανός άνθρωπος, ο Σπύρος, που έρχεται απ’ τον ωκεανό και ξαναγυρίζει στον ωκεανό.

O ωκεανός για τον Σπύρο δεν είναι τάφος· είναι λίκνο. Ίσως σε μια άλλη ταινία του Αγγελόπουλου, το πτώμα να το βρουν ψαράδες.

O Σπύρος της ταινίας Ταξίδι στα Κύθηρα και ο αντάρτης τής ταινίας

Oι κυνηγοί είναι δύο εκδοχές του ίδιου μύθου· μόνο που, τώρα, ο μύθος είναι σοβαρός και πένθιμος, όπως ταιριάζει στο θάνατο κάθε παλικαριού.

Και στο θάνατο κάθε «προοπτικής»· γιατί στην ταινία διασταυρώνονται συνεχώς δύο θάνατοι: ένας βιολογικός και ιστορικός, που επίκειται και «βοηθιέται» απ’ τις «Αρχές», κι ένας συμβολικός, που έχει ήδη τελεστεί: ο γιος του Σπύρου, ο Αλέξανδρος, είναι ο Αλέξανδρος του τελευταίου πλάνου του Μεγαλέξαντρου, που έφυγε από κείνη την ταινία για βρει καταφύγιο σε τούτη.

Είναι, ακόμα, το ορφανό παιδάκι της Αναπαράστασης που, καθώς μεγάλωσε, έγινε σκηνοθέτης.

Μα πώς να ’σαι δημιουργός μέσα σε μια χώρα που δεν υπάρχει παρά μόνο για τους Κοτζαμπάσηδες και τους κολαούζους τους;

Τι σημαίνει να δημιουργείς για τους Έλληνες, όταν αυτοί, όντας ξένοι οι ίδιοι, σε θεωρούν ξένο στον ίδιο σου τον τόπο, που εσύ, ωστόσο, τον ξέρεις και τον αγαπάς όσο λίγοι;

Επί του βαρβαρικού προκειμένου, οι λύσεις είναι δύο: ή παίρνεις των ομματιών σου και γίνεσαι κι εσύ περιφερειακός, όπως τόσοι άξιοι σε τούτον τον ου-τόπο, ή δίνεις εδώ, στον τόπο σου, τον αγώνα σου μέχρι τέλους, έτοιμος να δεχτείς μια μοίρα ανάλογη μ' αυτήν του Σπύρου.

O Αλέξανδρος (δηλαδή ο Αγγελόπουλος) διάλεξε τη δεύτερη λύση: σε πείσμα όλων των ηλιθίων, θεωρεί τα Κύθηρα υπαρκτά, και το ταξίδι σ' αυτά, εφικτό.

Όλοι οι κυνηγοί (κι ένας διάολος ξέρει πόσοι τον κυνηγούν) δε θα καταφέρουν να στραγγαλίσουν το δικό του όραμα· γιατί ένας «σκηνοθέτης σε κρίση», που καταφέρνει να εντάξει την προσωπική του κρίση στην «εθνική κρίση», σίγουρα είναι ένας μεγάλος σκηνοθέτης.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να ενώσεις τις δύο συνιστώσες, την ιστορική και την υπαρξιακή, σε μία συνισταμένη.

Και δε νομίζουμε πως υπάρχει ανάλογο στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου.

Να ελπίσουμε πως θα βρεθούν πολλοί σ' αυτόν τον ου-τόπο, που θα καταλάβουν πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την πρώτη εθνική ελληνική ταινία;

Θα ’θελα πολύ να είμαι αισιόδοξος· γιατί κι εγώ πιστεύω πως ένα ταξίδι στα Κύθηρα είναι πάντα εφικτό στο μέλλον.

1. Μετάφραση: Γ. Σημηριώτης.

Κινηματογραφικά Θέματα, τόμος 2, Αιγόκερως, Αθήνα 1985

[maxmaggreece]

Τα 10 καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα. Εσύ ποιο θα επιλέξεις;

Αν στο αιώνιο δίλημμα "Αιγαίο ή Ιόνιο", εσύ απαντάς με σταθερότητα "δεν ξέρω, δεν απαντώ", τότε ένας είναι ο προορισμός που θα σε βγάλει από τη δύσκολη θέση: τα Κύθηρα. Το νησί όπου η αρχιτεκτονική και το "μπρίο" των ετεροθαλών, αιγαιοπελαγίτικων sibling του συναντούν το πράσινο των "ομοαίματων" συγγενών του, των Επτανήσων, είναι εκεί και σε περιμένει για να γίνει ο τόπος των επόμενων, αξέχαστων διακοπών σου. Ανακάλυψε τους οικισμούς του, βούτηξε το κορμί σου σε κάθε μια από τις υπέροχες παραλίες του και φυσικά, μην αγνοήσεις τους γαστρονομικούς προορισμούς του. Κι αν αναρωτιέσαι ποιοι είναι αυτοί, σου παρουσιάζουμε τους 10 κορυφαίους που κάθε γνήσιος foodie ή έστω καλοφαγάς οφείλει έστω once να επισκεφτεί. Ακολουθούν, λοιπόν, τα 10 καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα που θα κάνουν το ταξίδι σου υπέρμετρα "νόστιμο"! Τα 10 καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα: διάλεξε και πάρε! 1. Φαμίλια: η ελληνική κουζίνα σε μεγάλα κέφια ή αλλιώς, μία από τις κορυφαίες επιλογές για φαγητό στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Φράτσια - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Κρεμμυδοντολμάδες, Ταραμοσαλάτα - Εύρος Τιμών: 22€-30€ - Ιστότοπος μαγαζιού: https://www.familia-fratsia.gr/ Ένα παλιό αρχοντικό, πολύχρωμο, εκλεπτυσμένο αλλά και ζεστό, φιλοδοξεί και πιθανότατα θα τα καταφέρει να σε κάνει μέρος της "φαμίλιας" του. Το εστιατόριο Φαμίλια, με μια δεκαετία περίπου στο χώρο, έχει κατορθώσει να μπει στο τοπ 10 των γαστρονομικών επιλογών του νησιού, χάρη στην ελληνικότατη αλλά έξυπνα πειραγμένη κουζίνα του. Εδώ, λοιπόν, θα φας ταραμοσαλάτα φτιαγμένη με φάβα (ναι, καλά άκουσες), εξαιρετικούς κρεμμυδοντολμάδες και χοντρές, τηγανητές πατάτες απ' αυτές που δύσκολα βρίσκεις πια αλλά και κλέφτικο σερβιρισμένο σαν γύρο, μοσχαράκι γάλακτος σε μαντέμι-λουκούμι και χταπόδι με καπνιστή μελιτζάνα. Σε κάθε περίπτωση, οφείλεις να ζυγίσεις στις επιλογές σου τα εκάστοτε πιάτα ημέρας-έκπληξη, ενώ αν θέλεις να ξεφύγεις από τις τετριμμένες ετικέτες κρασιών, το χύμα κρασί του μαγαζιού θα σταθεί στο ύψος των προσδοκιών σου. 2. Φιλιώ: το καλύτερο φαγητό στα Κύθηρα, από την παραγωγή στην κατανάλωση! - Διεύθυνση: Κάλαμος - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Αρνάκι λεμονάτο, Κουνέλι στιφάδο - Εύρος Τιμών: 15€-22€ - Ιστότοπος μαγαζιού: https://www.kytherafilio.gr/el/ Αν και τα εστιατόρια στα Κύθηρα είναι πολλά και αξιόλογα, η ταβέρνα Φιλιώ διαθέτει κάτι που δεν το έχει καμία άλλη από τις "συντοπίτισσές" της. Νομίζεις, λοιπόν, πως θα πας στη Φιλιώ γιατί έχει θέα θάλασσα; #not Θεωρείς ότι την ευνοεί η τοποθεσία της; Think again! Δε λέμε, ωραίος και πράσινος ο Κάλαμος αλλά μέχρι εκεί. Αυτό που αισθητά κάνει τη Φιλιώ να ξεχωρίζει είναι οι πρώτες ύλες της, μιας και είναι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, δικής της παραγωγής. Κυθηραϊκές και ελληνικές συνταγές μαγειρεύονται με μεράκι και τα πιο αγνά υλικά και το αποτέλεσμα είναι τα "βρεχτολαδέα του βαρελά", το τηγανόψωμο και οι αγκινάρες σε λάδι και ξύδι, οι γεμιστοί κολοκυθοανθοί αλλά και τα απίθανα σουτζουκάκια, το κουνέλι στιφάδο και το καλύτερο λεμονάτο αρνάκι που έχεις δοκιμάσει ποτέ σου. 3. Κάπαρη: ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα πλάι στο κύμα - Διεύθυνση: Καψάλι - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Καλαμαράκια Baby, Γεμιστό μπιφτέκι - Εύρος Τιμών: 22€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com Αν ψάχνεις την ταβέρνα που θα ακουμπάει σχεδόν θάλασσα, αν θέλεις να νιώθεις το θαλασσινό αεράκι να σε δροσίζει και τη μυρωδιά του ιωδίου να σε ταξιδεύει, η Κάπαρη είναι το εστιατόριο που θα ανταποκριθεί πλήρως στις επιθυμίες σου. Τσιπουράδικο και μεζεδοπωλείο, με μπόλικες πινελιές χρώματος και ευφάνταστες διακοσμητικές λεπτομέρειες βασισμένες στην παράδοση, η Κάπαρη τα τιμά ασφαλώς τα θαλασσινά της (καρπάτσιο χταποδιού θεϊκό, καλαμαράκια baby not-to-be-missed), ωστόσο, ειδικεύεται και στα κρεατικά, με το γεμιστό μπιφτέκι, το κεμπάπ αλλά και το βενετσιάνικο παστίτσιο να είναι όλα τα λεφτά! 4. Αλαταρέα: ένα από τα κορυφαία seafood εστιατόρια στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Καψάλι - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Θράψαλα γεμιστά, Κακαβιά - Εύρος Τιμών: 18€-28€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/alatarea.kythira/ Φτιάξε σκηνικό: αράζεις μπροστά στο κύμα με θέα το όμορφο κάστρο της Χώρας των Κυθήρων και γεύεσαι ολόφρεσκο ψαράκι και άλλο τόσο "ζωντανούς" και πεντανόστιμους μεζέδες. Αυτά υπόσχεται το εστιατόριο Αλαταρέα, αυτά όντως προσφέρει και γι' αυτό το λόγο αράζει εξίσου ανέμελα κι αυτό ανάμεσα στα κορυφαία του νησιού. Θράψαλα γεμιστά και μακαρονάδες του ψαρά, μπακαλιαρόπιτα και κακαβιά είναι μόνο μερικά από τα λαχταριστά που θα σου σερβίρουν. Παρεούλα τους θα βρεις και καλομαγειρεμένα φαγάκια σπιτικά, μπακαλιάρο πλακί και κρεμμυδοντολμάδες, κόκορα με χυλοπίτες και μοσχάρι στη γάστρα, που θα σε ξαφνιάσουν επίσης άκρως θετικά! 5. Ο Μάγος: στο φρέσκο ψάρι ο Μάγος κάνει τα μαγικά του! - Διεύθυνση: Καψάλι - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Φρέσκο ψάρι, Αστακός - Εύρος Τιμών: 20€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/O-MAGOS Στο Μάγο θα ζήσεις μαγικές στιγμές με ψάρι φρέσκο και λαχταριστό. Μην έχεις απαιτήσεις συγκεκριμένες. Εδώ θα φας ό,τι έβγαλε το καΐκι το πρωί, προκειμένου να το απολαύσεις στην πιο ζωντανή και γευστική εκδοχή του. Κατά τα λοιπά, μπορείς να κάνεις άνετα παιχνίδι με μεζέδες και θαλασσινά, τους signature αστακούς αλλά και τα μαγειρευτά και θα είναι όλα μα όλα απίστευτα και εξίσου απολαυστικά. Πηγή: kithera.gr 6. Πλάτανος: ένα από πιο original εστιατόρια στα Κύθηρα, στην πιο γραφική γωνιά του νησιού - Διεύθυνση: Μυλοπόταμος - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Γεμιστοί κολοκυθοανθοί, Αρνί σούβλας - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Ακόμα κι αν τα πιάτα του ήταν ανάξια λόγου και πάλι ο Πλάτανος θα ήταν μέσα στα καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε κανείς να μη μαγευτεί από τα γραφικά, χρωματιστά τραπεζάκια καφενείου που αράζουν νωχελικά στον ίσκιο του περιβόητου πλάτανου; Φαντάσου, λοιπόν, το μέγεθος της απόλαυσης, όταν πέρα από το αισθητικό κομμάτι, ο Πλάτανος θα σε γοητεύσει εξίσου και με τις γεύσεις του. Κάνε μια βόλτα στο εσωτερικό του, θαύμασε το εξαίσιο ταβάνι αλλά και το διάκοσμό του, βγαλμένο θαρρείς απευθείας από τη δεκαετία του '50, και αφού χαρείς το ταξίδι σου στο χρόνο, περίμενε με προσμονή το φαγητό του που κινείται στο ίδιο μοτίβο αυθεντικότητας. Κρέατα στα κάρβουνα και μουσακάς, κόκορας κοκκινιστός, τυροπιτάρι και φανταστικοί γεμιστοί κολοκυθοανθοί είναι μόνο μερικά από τα πιάτα που δε θα χορταίνεις να απολαμβάνεις! 7. Σκάνδεια: κορυφαίο φαγητό στα Κύθηρα με άρωμα ιστορίας! - Διεύθυνση: Παλαιόπολη - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Κατσικάκι Σκάνδεια, Χοιρινό με πορτοκάλι - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/skandeia/ Αν ξεκίνησες για τον περίφημο, ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο, μάθε ότι έχεις κι άλλο λόγο να τιμήσεις την περιοχή. Το εστιατόριο Σκάνδεια είναι ξεκάθαρα ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα και έχει το πλήθος των επισκεπτών που το επιλέγουν καθημερινά να αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Απλό και ανεπιτήδευτο, θα σε φιλέψει φρέσκο ψάρι αλλά και φιλέτο μοσχαριού εξίσου δυνατό, φάβα Κυθηραϊκή και τοπική μελιτζανοσαλάτα αλλά και εξαιρετικά μαγειρευτά του τόπου, με το κατσικάκι Σκάνδεια, το χοιρινό με πορτοκάλι και το αρνάκι γάστρας να είναι κάποια από τα celebrity πιάτα του μαγαζιού. 8. Πιέρρος: το κορυφαίο μαγειρευτό φαγητό στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Λιβάδι - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Χοιρινό λεμονάτο, Παϊδάκια - Εύρος Τιμών: 10€-15€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/Pieros-Restaurant-Kythira Ένα μαγαζί με ιστορία μεγάλη στο χώρο, μια ταβέρνα με εμπειρία τεράστια στην εστίαση, ένα απλό μαγειρείο που αφήνει  κάθε περιπλοκότητα για τη μαγειρική του τέχνη και μόνο. Αυτό είναι το Πιέρρος, ένα από τα πιο διάσημα μαγαζιά στα Κύθηρα, και το πλέον hotspot για όσους "αποτάσσονται" το fine-dining και θέλουν απλά να απολαύσουν την ελληνική κουζίνα στην καλύτερη εκδοχή της. Παστίτσιο και μουσακάς, χοιρινό λεμονάτο αλλά και αξιόλογα κρέατα της ώρας θα σου σερβίρει ο Πιέρρος καθώς και μια μικρή επιλογή από ψαράκια ημέρας (ό,τι ενδιαφέρον προέκυψε από την ψαριά της ημέρας) και θα στα συνοδεύσει όλα με το πιο γλυκόπιοτο, βαρελίσιο κρασί. 9. Λεμονόκηπος: σπιτικό φαγητό κάτω από την κληματαριά, σε ένα από τα πιο αυθεντικά εστιατόρια στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Καραβάς - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Ψαρόσουπα, Λαχανοντολμάδες - Εύρος Τιμών: 12€-20€ Ένα λιτό παρόλα αυτά εξαιρετικά προσεγμένο περιβάλλον, με τη γραφική κληματαριά να το πλαισιώνει μοναδικά και τη θέα στην ανοιχτωσιά να συμπληρώνει το σκηνικό ιδανικά, συγκροτούν το Λεμονόκηπο. Το φαγητό του πάλι περιδιαβαίνει το φρέσκο ψάρι και τα σουτζουκάκια σμυρναίικα, την ψαρόσουπα και το παστίτσιο, τους λαχανοντολμάδες και τη ντόπια, τσιριγώτικη σαλάτα και δεν απογοητεύει ποτέ και σε τίποτα. 10. Ψωμολαδέα: το καλύτερο για το τέλος - Διεύθυνση: Αβλέμονας - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Πρασόπιτα, Κόκορας παστιτσάδα - Εύρος Τιμών: 20€-28€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/psomoladea Ανάμεσα στα τοπ εστιατόρια στα Κύθηρα, η Ψωμολαδέα θα μπορούσε άνετα να είναι το κορυφαίο απ' αυτά. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγούν πολλοί συλλογισμοί, ξεκινώντας από τον υπέροχο Αβλέμονα και τη γραφική αυλή του μαγαζιού και καταλήγοντας στο εξαιρετικό μενού -κράμα up-to-date μαγειρικής σκέψης και παραδοσιακών συνταγών της περιοχής- αλλά και στον άψογο επαγγελματισμό του, από το service μέχρι το "comme il faut" σερβίρισμα των πιάτων. Κάνε την "ωμή" αρχή με σεβίτσε τόνου και ταρτάρ από λαβράκι, συνέχισε με την απίστευτη πρασόπιτα με χοιρινό και τραχανά, το δεμάτι μελιτζάνας και την τριλογία ταραμά και αφέσου στη μαγεία της κακαβιάς και της κατσικομακαρονάδας, του μοσχαρίσιου σιδηρόδρομου και του εξαιρετικού κόκορα παστιτσάδα προτού κλείσεις την εμπειρία σου με την απερίγραπτη τριλογία σοκολάτας! Read the full article

[maxmaggr]

Τα 10 καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα. Εσύ ποιο θα επιλέξεις;

Αν στο αιώνιο δίλημμα "Αιγαίο ή Ιόνιο", εσύ απαντάς με σταθερότητα "δεν ξέρω, δεν απαντώ", τότε ένας είναι ο προορισμός που θα σε βγάλει από τη δύσκολη θέση: τα Κύθηρα. Το νησί όπου η αρχιτεκτονική και το "μπρίο" των ετεροθαλών, αιγαιοπελαγίτικων sibling του συναντούν το πράσινο των "ομοαίματων" συγγενών του, των Επτανήσων, είναι εκεί και σε περιμένει για να γίνει ο τόπος των επόμενων, αξέχαστων διακοπών σου. Ανακάλυψε τους οικισμούς του, βούτηξε το κορμί σου σε κάθε μια από τις υπέροχες παραλίες του και φυσικά, μην αγνοήσεις τους γαστρονομικούς προορισμούς του. Κι αν αναρωτιέσαι ποιοι είναι αυτοί, σου παρουσιάζουμε τους 10 κορυφαίους που κάθε γνήσιος foodie ή έστω καλοφαγάς οφείλει έστω once να επισκεφτεί. Ακολουθούν, λοιπόν, τα 10 καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα που θα κάνουν το ταξίδι σου υπέρμετρα "νόστιμο"! Τα 10 καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα: διάλεξε και πάρε! 1. Φαμίλια: η ελληνική κουζίνα σε μεγάλα κέφια ή αλλιώς, μία από τις κορυφαίες επιλογές για φαγητό στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Φράτσια - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Κρεμμυδοντολμάδες, Ταραμοσαλάτα - Εύρος Τιμών: 22€-30€ - Ιστότοπος μαγαζιού: https://www.familia-fratsia.gr/ Ένα παλιό αρχοντικό, πολύχρωμο, εκλεπτυσμένο αλλά και ζεστό, φιλοδοξεί και πιθανότατα θα τα καταφέρει να σε κάνει μέρος της "φαμίλιας" του. Το εστιατόριο Φαμίλια, με μια δεκαετία περίπου στο χώρο, έχει κατορθώσει να μπει στο τοπ 10 των γαστρονομικών επιλογών του νησιού, χάρη στην ελληνικότατη αλλά έξυπνα πειραγμένη κουζίνα του. Εδώ, λοιπόν, θα φας ταραμοσαλάτα φτιαγμένη με φάβα (ναι, καλά άκουσες), εξαιρετικούς κρεμμυδοντολμάδες και χοντρές, τηγανητές πατάτες απ' αυτές που δύσκολα βρίσκεις πια αλλά και κλέφτικο σερβιρισμένο σαν γύρο, μοσχαράκι γάλακτος σε μαντέμι-λουκούμι και χταπόδι με καπνιστή μελιτζάνα. Σε κάθε περίπτωση, οφείλεις να ζυγίσεις στις επιλογές σου τα εκάστοτε πιάτα ημέρας-έκπληξη, ενώ αν θέλεις να ξεφύγεις από τις τετριμμένες ετικέτες κρασιών, το χύμα κρασί του μαγαζιού θα σταθεί στο ύψος των προσδοκιών σου. 2. Φιλιώ: το καλύτερο φαγητό στα Κύθηρα, από την παραγωγή στην κατανάλωση! - Διεύθυνση: Κάλαμος - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Αρνάκι λεμονάτο, Κουνέλι στιφάδο - Εύρος Τιμών: 15€-22€ - Ιστότοπος μαγαζιού: https://www.kytherafilio.gr/el/ Αν και τα εστιατόρια στα Κύθηρα είναι πολλά και αξιόλογα, η ταβέρνα Φιλιώ διαθέτει κάτι που δεν το έχει καμία άλλη από τις "συντοπίτισσές" της. Νομίζεις, λοιπόν, πως θα πας στη Φιλιώ γιατί έχει θέα θάλασσα; #not Θεωρείς ότι την ευνοεί η τοποθεσία της; Think again! Δε λέμε, ωραίος και πράσινος ο Κάλαμος αλλά μέχρι εκεί. Αυτό που αισθητά κάνει τη Φιλιώ να ξεχωρίζει είναι οι πρώτες ύλες της, μιας και είναι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, δικής της παραγωγής. Κυθηραϊκές και ελληνικές συνταγές μαγειρεύονται με μεράκι και τα πιο αγνά υλικά και το αποτέλεσμα είναι τα "βρεχτολαδέα του βαρελά", το τηγανόψωμο και οι αγκινάρες σε λάδι και ξύδι, οι γεμιστοί κολοκυθοανθοί αλλά και τα απίθανα σουτζουκάκια, το κουνέλι στιφάδο και το καλύτερο λεμονάτο αρνάκι που έχεις δοκιμάσει ποτέ σου. 3. Κάπαρη: ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα πλάι στο κύμα - Διεύθυνση: Καψάλι - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Καλαμαράκια Baby, Γεμιστό μπιφτέκι - Εύρος Τιμών: 22€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com Αν ψάχνεις την ταβέρνα που θα ακουμπάει σχεδόν θάλασσα, αν θέλεις να νιώθεις το θαλασσινό αεράκι να σε δροσίζει και τη μυρωδιά του ιωδίου να σε ταξιδεύει, η Κάπαρη είναι το εστιατόριο που θα ανταποκριθεί πλήρως στις επιθυμίες σου. Τσιπουράδικο και μεζεδοπωλείο, με μπόλικες πινελιές χρώματος και ευφάνταστες διακοσμητικές λεπτομέρειες βασισμένες στην παράδοση, η Κάπαρη τα τιμά ασφαλώς τα θαλασσινά της (καρπάτσιο χταποδιού θεϊκό, καλαμαράκια baby not-to-be-missed), ωστόσο, ειδικεύεται και στα κρεατικά, με το γεμιστό μπιφτέκι, το κεμπάπ αλλά και το βενετσιάνικο παστίτσιο να είναι όλα τα λεφτά! 4. Αλαταρέα: ένα από τα κορυφαία seafood εστιατόρια στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Καψάλι - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Θράψαλα γεμιστά, Κακαβιά - Εύρος Τιμών: 18€-28€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/alatarea.kythira/ Φτιάξε σκηνικό: αράζεις μπροστά στο κύμα με θέα το όμορφο κάστρο της Χώρας των Κυθήρων και γεύεσαι ολόφρεσκο ψαράκι και άλλο τόσο "ζωντανούς" και πεντανόστιμους μεζέδες. Αυτά υπόσχεται το εστιατόριο Αλαταρέα, αυτά όντως προσφέρει και γι' αυτό το λόγο αράζει εξίσου ανέμελα κι αυτό ανάμεσα στα κορυφαία του νησιού. Θράψαλα γεμιστά και μακαρονάδες του ψαρά, μπακαλιαρόπιτα και κακαβιά είναι μόνο μερικά από τα λαχταριστά που θα σου σερβίρουν. Παρεούλα τους θα βρεις και καλομαγειρεμένα φαγάκια σπιτικά, μπακαλιάρο πλακί και κρεμμυδοντολμάδες, κόκορα με χυλοπίτες και μοσχάρι στη γάστρα, που θα σε ξαφνιάσουν επίσης άκρως θετικά! 5. Ο Μάγος: στο φρέσκο ψάρι ο Μάγος κάνει τα μαγικά του! - Διεύθυνση: Καψάλι - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Φρέσκο ψάρι, Αστακός - Εύρος Τιμών: 20€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/O-MAGOS Στο Μάγο θα ζήσεις μαγικές στιγμές με ψάρι φρέσκο και λαχταριστό. Μην έχεις απαιτήσεις συγκεκριμένες. Εδώ θα φας ό,τι έβγαλε το καΐκι το πρωί, προκειμένου να το απολαύσεις στην πιο ζωντανή και γευστική εκδοχή του. Κατά τα λοιπά, μπορείς να κάνεις άνετα παιχνίδι με μεζέδες και θαλασσινά, τους signature αστακούς αλλά και τα μαγειρευτά και θα είναι όλα μα όλα απίστευτα και εξίσου απολαυστικά. Πηγή: kithera.gr 6. Πλάτανος: ένα από πιο original εστιατόρια στα Κύθηρα, στην πιο γραφική γωνιά του νησιού - Διεύθυνση: Μυλοπόταμος - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Γεμιστοί κολοκυθοανθοί, Αρνί σούβλας - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Ακόμα κι αν τα πιάτα του ήταν ανάξια λόγου και πάλι ο Πλάτανος θα ήταν μέσα στα καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε κανείς να μη μαγευτεί από τα γραφικά, χρωματιστά τραπεζάκια καφενείου που αράζουν νωχελικά στον ίσκιο του περιβόητου πλάτανου; Φαντάσου, λοιπόν, το μέγεθος της απόλαυσης, όταν πέρα από το αισθητικό κομμάτι, ο Πλάτανος θα σε γοητεύσει εξίσου και με τις γεύσεις του. Κάνε μια βόλτα στο εσωτερικό του, θαύμασε το εξαίσιο ταβάνι αλλά και το διάκοσμό του, βγαλμένο θαρρείς απευθείας από τη δεκαετία του '50, και αφού χαρείς το ταξίδι σου στο χρόνο, περίμενε με προσμονή το φαγητό του που κινείται στο ίδιο μοτίβο αυθεντικότητας. Κρέατα στα κάρβουνα και μουσακάς, κόκορας κοκκινιστός, τυροπιτάρι και φανταστικοί γεμιστοί κολοκυθοανθοί είναι μόνο μερικά από τα πιάτα που δε θα χορταίνεις να απολαμβάνεις! 7. Σκάνδεια: κορυφαίο φαγητό στα Κύθηρα με άρωμα ιστορίας! - Διεύθυνση: Παλαιόπολη - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Κατσικάκι Σκάνδεια, Χοιρινό με πορτοκάλι - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/skandeia/ Αν ξεκίνησες για τον περίφημο, ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο, μάθε ότι έχεις κι άλλο λόγο να τιμήσεις την περιοχή. Το εστιατόριο Σκάνδεια είναι ξεκάθαρα ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στα Κύθηρα και έχει το πλήθος των επισκεπτών που το επιλέγουν καθημερινά να αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Απλό και ανεπιτήδευτο, θα σε φιλέψει φρέσκο ψάρι αλλά και φιλέτο μοσχαριού εξίσου δυνατό, φάβα Κυθηραϊκή και τοπική μελιτζανοσαλάτα αλλά και εξαιρετικά μαγειρευτά του τόπου, με το κατσικάκι Σκάνδεια, το χοιρινό με πορτοκάλι και το αρνάκι γάστρας να είναι κάποια από τα celebrity πιάτα του μαγαζιού. 8. Πιέρρος: το κορυφαίο μαγειρευτό φαγητό στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Λιβάδι - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Χοιρινό λεμονάτο, Παϊδάκια - Εύρος Τιμών: 10€-15€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/Pieros-Restaurant-Kythira Ένα μαγαζί με ιστορία μεγάλη στο χώρο, μια ταβέρνα με εμπειρία τεράστια στην εστίαση, ένα απλό μαγειρείο που αφήνει  κάθε περιπλοκότητα για τη μαγειρική του τέχνη και μόνο. Αυτό είναι το Πιέρρος, ένα από τα πιο διάσημα μαγαζιά στα Κύθηρα, και το πλέον hotspot για όσους "αποτάσσονται" το fine-dining και θέλουν απλά να απολαύσουν την ελληνική κουζίνα στην καλύτερη εκδοχή της. Παστίτσιο και μουσακάς, χοιρινό λεμονάτο αλλά και αξιόλογα κρέατα της ώρας θα σου σερβίρει ο Πιέρρος καθώς και μια μικρή επιλογή από ψαράκια ημέρας (ό,τι ενδιαφέρον προέκυψε από την ψαριά της ημέρας) και θα στα συνοδεύσει όλα με το πιο γλυκόπιοτο, βαρελίσιο κρασί. 9. Λεμονόκηπος: σπιτικό φαγητό κάτω από την κληματαριά, σε ένα από τα πιο αυθεντικά εστιατόρια στα Κύθηρα - Διεύθυνση: Καραβάς - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Ψαρόσουπα, Λαχανοντολμάδες - Εύρος Τιμών: 12€-20€ Ένα λιτό παρόλα αυτά εξαιρετικά προσεγμένο περιβάλλον, με τη γραφική κληματαριά να το πλαισιώνει μοναδικά και τη θέα στην ανοιχτωσιά να συμπληρώνει το σκηνικό ιδανικά, συγκροτούν το Λεμονόκηπο. Το φαγητό του πάλι περιδιαβαίνει το φρέσκο ψάρι και τα σουτζουκάκια σμυρναίικα, την ψαρόσουπα και το παστίτσιο, τους λαχανοντολμάδες και τη ντόπια, τσιριγώτικη σαλάτα και δεν απογοητεύει ποτέ και σε τίποτα. 10. Ψωμολαδέα: το καλύτερο για το τέλος - Διεύθυνση: Αβλέμονας - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Πρασόπιτα, Κόκορας παστιτσάδα - Εύρος Τιμών: 20€-28€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/psomoladea Ανάμεσα στα τοπ εστιατόρια στα Κύθηρα, η Ψωμολαδέα θα μπορούσε άνετα να είναι το κορυφαίο απ' αυτά. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγούν πολλοί συλλογισμοί, ξεκινώντας από τον υπέροχο Αβλέμονα και τη γραφική αυλή του μαγαζιού και καταλήγοντας στο εξαιρετικό μενού -κράμα up-to-date μαγειρικής σκέψης και παραδοσιακών συνταγών της περιοχής- αλλά και στον άψογο επαγγελματισμό του, από το service μέχρι το "comme il faut" σερβίρισμα των πιάτων. Κάνε την "ωμή" αρχή με σεβίτσε τόνου και ταρτάρ από λαβράκι, συνέχισε με την απίστευτη πρασόπιτα με χοιρινό και τραχανά, το δεμάτι μελιτζάνας και την τριλογία ταραμά και αφέσου στη μαγεία της κακαβιάς και της κατσικομακαρονάδας, του μοσχαρίσιου σιδηρόδρομου και του εξαιρετικού κόκορα παστιτσάδα προτού κλείσεις την εμπειρία σου με την απερίγραπτη τριλογία σοκολάτας! Read the full article

[dersiebentekontinent]

[kinodiario]

Viaje a Citera / Ταξίδι στα Κύθηρα - Theodoros Angelopoulos [1984] Greece

[lilja4-ever]

Voyage to Cythera (1984) dir. Theo Angelopoulos

[who-killed-katyusha]

Voyage to Cythera (1984)

[epestrefe]

"Ξεχάστε με στη θάλασσα"

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας Είμαι επισκέπτης Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά κι έπειτα δεν μου ανήκει Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι" Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε Ότι δεν έχω καν όνομα Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω Ξεχάστε με στη θάλασσα Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία. Ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982, λίγο πριν τη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας "Ταξίδι στα Κύθηρα" Εδώ με το Μάνο Κατράκη στα γυρίσματα της ταινίας

[christostsantis]

Ταξίδι στα Κύθηρα, από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Χανίων

Ταξίδι στα Κύθηρα, από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Χανίων

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ Μια εξαιρετική πρωτοβουλία από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στο Καστέλι

Την Παρασκευή 11-5-2018 στις 7.00 μμ στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 1ου Γυμνασίου Κισσάμου θα προβληθεί η ταινία ‘‘Ταξίδι στα Κύθηρα’‘ (1984) σε σκηνοθεσία Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το σενάριο γράφτηκε από τον Τονίνο Γκουέρα, τον Θανάση Βαλτινό…

[capture-s-i]

Ταξίδι στα Κύθηρα / Voyage à Cythère (Théo Angelopoulos, 1984)

[followgeorgegr]

Τα Κύθηρα ήταν για την Αννίτα Σπιθάκη... έρωτας με την πρώτη ματιά

Όσοι γνωρίζουν την Αννίτα Σπιθάκη ξέρουν ότι είναι μια παρουσία που δεν περνάει απαρατήρητη. Είναι η vlogger της διπλανής σου πόρτας, η οποία με την αισθαντικότητα και το μπρίο της σε ψυχαγωγεί μέσα από τα μοναδικά βίντεό της. Στο FollowGeorge.gr έρχεται με αίσθηση καλοκαιρινού, νησιωτικού αέρα και σε ξεναγεί στο μέρος, το οποίο ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά… τα Κύθηρα.

15 Αυγούστου του 2019 

Απελπισμένη στην Αθήνα μετά απο εξεταστική και “απαντήσεις περαστικών” στο καυτό κέντρο της Αθήνας και μια  βαθιά αναγκη, την τότε χρονική περίοδο, να πάω κάπου, να χαθώ, να κολυμπήσω σε οποιοδήποτε μέρος μακριά απο τα γνώριμα και τα συνηθισμένα, ήταν η στιγμή που η πολύ καλή μου φίλη Αμαλία πρότεινε να πάμε στα Κύθηρα, το νησί της Αφροδίτης. Πρόταση ιδανική, αφού η ίδια το μέρος το ήξερε καλά, το επισκεπτόταν συχνά τα καλοκαίρια και, συνεπώς, η ευχάριστη διαμονή μου μαζί της στο νησί ήταν δεδομένη. 

Η καταγωγή μου, από Γαλαξείδι και Ηράκλειο Κρήτης, αυτόματα καθιστά αυτούς τους δυο υπέροχους προορισμούς τις -επί χρόνια τώρα- καλοκαιρινές μου διακοπές. Η αναπάντεχη αυτή εξόρμηση στα Κύθηρα, όμως, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Μείναμε στο οργανωμένο camping Καψαλίου, λίγα μέτρα από την υπέροχη παραλία του χωριού. Τα τζιτζίκια του κάμπινγκ, που ήταν το πρωινό μας μουσικό χαλί, και οι μικρές και ανθρώπινες αποστάσεις, μας έκαναν να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή. Το Σιροκάλι στο Καψάλι για καφέ μπροστά στη θάλασσα, το Fossa στη Χώρα των Κυθήρων για το πρωινό και τα λαχταριστά γλυκά, που μου έχουν μείνει αξέχαστα. Το Αραχτοπωλείο στον Αβλέμονα για χυμό ή κοκτέιλ, μετά τη βουτιά στη φυσική πισίνα που σχηματίζεται στον μαγικό αυτό τόπο και ο Πλάτανος, στον Μυλοπόταμο, που θα ανταμείψει με απολαυστικό φαγητό και μια υπέροχη θέα, κυρίως, όποιον έχει κάνει τη διαδρομή προς τους καταρ��άκτες. Αυτά είναι λίγα μόνο από τα ιδιαίτερα σημεία που έρχονται, με άρωμα νησιώτικου καλοκαιρ��νού αέρα, στο μυαλ�� μου… Ένα άρωμα που δεν θες να ξεχάσεις. 

Οι μέρες μας κυλούσαν γρηγόρα σε διαφορετικές παραλίες, εστιατόρια, καταρράκτες... Κάθε μέρα κάναμε και κάτι μοναδικό, εξερευνώντας μια διαφορετική ομορφιά του νησιού. Το ίδιο συνέβαινε και με τις νύχτες στο νησί, που είχαν κάτι το μαγικό και ιδιαίτερο. Ένα από αυτά ήταν τα πανηγύρια, ξεκινώντας με τη γιορτή του κρασιού στα Μητάτα, το πανηγύρι της Παναγίας στον Ποταμό -που είναι το μεγαλύτερο χωριό των  Κυθήρων-, το πανηγύρι των Φρατσίων, αλλά και τα “αφτεράδικα” του νησιού, τα οποία -με ιδιαίτερη αγάπη και προτίμηση στο il Mercato Bar στη Χώρα και το Fox Anglais στο Καψάλι-, είναι χαραγμένα ακόμα στην ψυχή και την καρδιά μου. Νοσταλγώ τα ανέμελα αγκαλιάσματα για χορό, τις μουσικές, τα παραδοσιακά ακούσματα και στο καπάκι τα trap κομμάτια στο Fox μέχρι να μας βρει το ξημέρωμα μπροστά στη θάλασσα. 

Ερωτεύτηκα τα Κύθηρα, το νησί της Αφροδίτης, του οποίου θεωρείται προστάτιδα, καθώς σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν η γενέτειρά της. Ερωτεύτηκα τα φαγητά, τους ανθρώπους του, τον φυσικό του πλούτο. Ερωτεύτηκα όσα γνώρισα, αλλά και όσα δεν κατάφερα να επισκεφτώ (όπως η Χύτρα) μα ανυπομονώ να το κάνω στο μέλλον. Ερωτεύτηκα το ταξίδι ξανά από την αρχή, που δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τους ανθρώπους που ήταν μαζί μου στα ηλιοβασιλέματα, τις βουτιές, τις διαδρομές και τις χορογραφίες. Στον γλυκο ύπνο και το ζεστό ξύπνημα στη φύση, εκεί, με τα τζιτζίκια!

Η Αννίτα Σπιθάκη είναι φωτογράφος, content editor, vlogger και ραδιοφωνική παραγωγός. Τα βράδια του χειμώνα θα τη βρεις πίσω από το μικρόφωνο του Boem Radio, ενώ το κανάλι της στο YouTube ανανεώνεται συνεχώς. Ακολούθησέ την εδώ για να τη γνωρίσεις και δες εδώ και εδώ τα βίντεο από το ταξίδι της στο μαγευτικό νησί των Κυθήρων.

[justforbooks]

Η έμφυτη μελαγχολία του Διονύση Παπαγιαννόπουλου.

Η προσωποποίηση της έμφυτης μελαγχολίας ήταν ο εν λόγω κωμικός ηθοποιός, που από τη μια σφράγισε τις πιο μεγάλες στιγμές του παλιού λαϊκού κινηματογράφου και από την άλλη ταυτίστηκε με το αγγελοπουλικό σύμπαν σ' εκείνη την αξεπέραστη σκηνή ανθολογίας με τον Κατράκη, στο εξόδιο, για τον ίδιο, «Ταξίδι στα Κύθηρα».

Ο Παπαγιαννόπουλος, λέει, προς το τέλος της ζωής του συνήθιζε να γράφει γράμματα και να τα στέλνει στον ίδιο του τον εαυτό, σαν να ζούσε εντελώς μόνος επάνω στον πλανήτη, σαν να μην υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στους οποίους θα μπορούσε να απευθυνθεί.

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος γεννιέται τη 12η Ιουλίου του 1912 στο Διακοφτό Αχαΐας, στην παραλία του οποίου υπάρχει τοποθετημένη σήμερα, τιμής ένεκεν, η προτομή του. Ο πατέρας του, ονόματι Σπηλιώτης, έχοντας επιστρέψει άνεργος από τις ΗΠΑ, γνώρισε τη μητέρα του, Μαρία, και μαζί έκαναν δέκα παιδιά. Ο Διονύσης ήταν το όγδοο κατά σειρά.

Η οικογένεια διατηρούσε το περίπτερο στην παραλία του χωριού κι έτσι βιοποριζόταν, με τον μικρό Διονύση να εκδηλώνει από νωρίς την έφεσή του στην αρχαιοελληνική γραμματεία και στις τέχνες και τους γονείς του να αντιδρούν. Κατάφερε, μάλιστα, να τους ξεγελάσει, όταν κάποια στιγμή ντύθηκε δεσπότης κι εκείνοι νόμισαν πως ο δρόμος του ήταν η εκκλησιαστική καριέρα.

Ταυτόχρονα, διέπρεπε στον αθλητισμό, στο ακόντιο και στο ποδόσφαιρο, όπως και στους παραδοσιακούς χορούς, στο τσάμικο. Εικάζεται επίσης πως από νέος ανέπτυξε ένα αίσθημα προσφοράς και αλληλεγγύης προς τους φτωχούς συντοπίτες του, εξού και τα επόμενα χρόνια, με την καθιέρωσή του στο καλλιτεχνικό στερέωμα, έκανε πολλές αγαθοεργίες χωρίς να φαίνεται.

Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου της Αθήνας, παραμένοντας σε αυτό μέχρι το 1941 και κάνοντας την πρώτη του σκηνική εμφάνιση ως ιππότης στον σαιξπηρικό «Βασιλιά Ληρ». Βρισκόμαστε στο 1938 και την παράσταση εκείνη είχε σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Ροντήρης, με πρωταγωνιστές τον Αιμίλιο Βεάκη, τον Αλέξη Μινωτή, τον Θάνο Κωτσόπουλο, αλλά και τον Μάνο Κατράκη − η συμμετοχή του Κατράκη έχει σημασία, αν υποτεθεί πως η τελευταία δουλειά τόσο για τον ίδιο όσο και για τον Παπαγιαννόπουλο ήταν στο προαναφερθέν κινηματογραφικό «Ταξίδι στα Κύθηρα», 46 χρόνια αργότερα.

Ο Παπαγιαννόπουλος είχε μια σκληρή και τρυφερή φάτσα, μπορούσες να τον μισήσεις και να τον λατρέψεις συγχρόνως. Ήταν φιλότιμος, εργατικός και κυρίως είχε επίγνωση τού που έπαιζε, τού που εμφανιζόταν κάθε φορά.

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, αν και άγαμος, έτρεφε μεγάλη αδυναμία στο γυναικείο φύλο. Περιστοιχιζόταν από ωραίες, νεότερές του γυναίκες, αλλά δεν θέλησε ποτέ να τις «φανερώσει» για να μην τις εκθέσει.

Άνθρωπος μοναχικός και υπερευαίσθητος ήταν ο Παπαγιαννόπουλος. Λέγεται πως ο μεγάλος έρωτας της ζωής του ήταν η ηθοποιός Άννα Καλουτά, η οποία τον αρνήθηκε για χάρη του ζεν πρεμιέ Λάμπρου Κωνσταντάρα κι εκείνος κλείστηκε για καιρό στον εαυτό του.

Θυμάμαι τώρα σαν όνειρο την εκπομπή «Το πορτραίτο της Πέμπτης» που του είχε κάνει ο Φρέντυ Γερμανός. Στο τέλος έκλαιγε σαν μωρό παιδί, καθώς η κάμερα έκανε ένα οδοιπορικό στο Διακοφτό και στο πατρικό του σπίτι. Ο Παπαγιαννόπουλος έκλαιγε τόσο πολύ που σηκώθηκε και αποχώρησε προσωρινά από το στούντιο...

Λίγα χρόνια αργότερα πεθαίνει ολομόναχος στο διαμέρισμά του, Σούτσου και Αλεξάνδρας. Κανείς δεν παίρνει είδηση. Ήταν Κυριακή των Βαΐων και το ημερολόγιο έδειχνε 13 Απριλίου του 1984. Τον βρίσκουν μερικές μέρες μετά, τη Μεγάλη Τρίτη, πεσμένο στο πάτωμα με τη ρόμπα, τις πιτζάμες του και τα μάτια ανοιχτά. Πόσο άδοξος θάνατος για έναν από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες ηθοποιούς. Πόση οδύνη για έναν άνθρωπο που όλοι θα ήθελαν να είναι ο πατέρας τους.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com