#για μια μέρα

[allo-frouto]

Αν ανοιξεις Κυριακή...κ δεν τα κλεισεις νωρις απογευμα θα σου πω κ εγω ενα γεια😊

Ελπίζω να προλάβεις!

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Αν ανοίξετε την τηλεόραση σας αυτή τη στιγμή και βάλετε το κανάλι της Βουλής θα δείτε ότι παίζει μια ταινία. Μια ταινία που την λένε "Άνεμος Ελευθερίας 1821". Είναι μια μέτρια ταινία για την ελληνική επανάσταση η οποία γυρίστηκε το 2020 κάπου στην Μεσσηνία και το μόνο ενδιαφέρον που έχει είναι ότι αν κοιτάξεις πολύ προσεκτικά θα δεις εμένα, την μάνα μου και τα 2/3 αδέρφια μου να καθόμαστε στο μπακραουντ ως κομπάρσοι σε μια (1) σκηνή.

[alalumin]

Έχασα τη παράσταση "Ο Καραγκιόζης νύφη" για μια μέρα :(

Not to worry though νομίζω την βρήκα στο YouTube. Επίσης άσχετο αλλά μου αρέσει τόσο πολύ το γεγονός ότι ακόμα υπάρχουν παραστάσεις Καραγκιόζη, παρόλο που έχουν περάσει τις χρόνια μικρά παιδάκια ακόμη πηγαίνουνε. Το θέατρο σκιών φαίνεται σαν κάτι που δε θα ήταν της μόδας πλέον.

[romios-gr]

«Ίσως μια μέρα θελήσεις να κάνεις κάτι για τη χώρα σου». Οι Ούγγροι ετοιμάζουν την επόμενη γενιά για επέκταση της χώρας τους- Παιδιά σε κατασκηνώσεις διδάσκονται τα όπλα με τον χάρτη της Μεγάλης Ουγγαρίας Τα παιδιά που έρχονται στην κατασκήνωση HVIM διδάσκονται να πολεμούν για την Μεγάλη Ουγγαρία Πηγή φωτογραφίας: Facebook Nemzeti Gyerektábor Η Πατριωτική οργάνωση «Κίνημα Νεολαίας 64 Κομη... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/isos-mia-mera-theliseis-na-kaneis-kati-gia-ti-chora-soy-oi-oyggroi-etoimazoyn-tin-epomeni-genia-gia-epektasi-tis-choras-toys-paidia-se-kataskinoseis-didaskontai-ta-opla-me-ton-charti-tis/

[molitsa]

Ονειρεύομαι να ξυπνάω δίπλα σου!

Δεν ονειρεύομαι μικρές στιγμές ηδονής,από εκείνες που ονειρεύονται οι άνθρωποι σήμερα. Ονειρεύομαι εκείνο το πρωινό που θα το αναπολείς στην μνήμη σου, έχοντας ένα χαμόγελο στα χείλη σου.

Ονειρεύομαι το χαμόγελο σου μετά από ένα ανήσυχο, ρομαντικό, παθιασμένο και προκλητικό βράδυ.

Ονειρεύομαι να μένω κοντά σου!

Να σε ξυπνώ με ένα φιλί με μια αγκαλιά !

Ονειρεύομαι ένα πρωινό που θα γεμίζεις από στιγμές. Ονειρεύομαι ένα πρωινό γεμάτο σχέδια για όλη την υπόλοιπη μέρα!

Ονειρεύομαι την στιγμή που ξυπνάς δίπλα μου, Δίπλα σε έναν άνθρωπο που ηρεμεί την ψυχή σου.. Που κάνει να αισθάνεσαι πόσο ανιαρό ήταν το παρελθόν ! Τυχερός είναι εκείνος που όταν ξυπνάει μπορεί να αγγίζει το όνειρο του! Και εγώ ονειρεύομαι να ξυπνάω δίπλα στο μεγαλύτερο από τα όνειρα μου.

ΕΣΕΝΑ!

[loulouditouheimona]

Μια μέρα θα έρθει κάποιος στη ζωή σου και θα γίνεις το αγαπημένο του πρόσωπο.Θα θυμάται αγαπημένο σου φαγητό, ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι, ποια είναι τα αγαπημένα σου ρούχα και πώς σου αρέσει να φτιάχνεις τα μαλλιά σου. Θα μάθει για το πρώτο σου καρδιοχτύπι και την πρώτη σου ερωτική απογοήτευση. Θα θυμάται τα γενέθλιά σου και πως σου αρέσει να πίνεις τον καφέ σου.Θα θυμάται την πρώτη σας μέρα με κάθε λεπτομέρεια.Θα φιλήσει ένα ένα όλα τα σημάδια στο σώμα σου και θα σε ρωτήσει πώς τα απέκτησες. Θα ανακαλύψει τι ταινίες σου αρέσει να βλέπεις και τι βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις περισσότερο. Θα μάθει τα πάντα για τις εκφράσεις του προσώπου σου, τη γλώσσα του σώματός σου, τους τρόπους σου, τις κινήσεις σου όταν αγχώνεσαι και θα επικοινωνεί μαζί σου με ένα βλέμμα. Θα μάθει τις συνήθειές σου είτε είναι καλές είτε κακές και δε θα ζηλεύει για το παρελθόν σου ούτε θα σε κρίνει γι' αυτό.Θα καταλάβει γιατί έχεις κάποια θέματα εμπιστοσύνης και θα προσπαθήσει να τα λύσει μαζί σου. Θα μάθει ότι έχεις χάσει κάποιους φίλους στην πορεία και πόσο σκληρά παλέψες για να παραμείνουν στη ζωή σου. Θα μάθει γιατί σου παίρνει μια ώρα για να ετοιμαστείς όταν χρειάζεται μόνο 10 λεπτά. Δεν θα τον ενοχλεί να σε παίρνει αγκαλιά τα βράδια όταν το χρειάζεσαι.Θα βλέπει μαζί σου το ηλιοβάσιλεμα και θα ακούει μαζί σου τον ήχο των κυμάτων που σκάνε στην παραλία.Θα μάθει για τα όνειρά σου να ταξιδέψεις στον κόσμο και τα χόμπι σου και θα συνοδεύει σε αυτά.Θα μάθει τις φιλοδοξίες, τα όνειρά σου, τους φόβους και τις ανασφάλειές σου και δε θα τρομάξει.Θα σε μελετήσει σελίδα με σελίδα, κεφάλαιο προς κεφάλαιο, γραμμή προς γραμμή, λέξη προς λέξη και γράμμα προς γράμμα. Θα μάθει τα πάντα για σένα για να σου προσφέρει πάντα ό,τι καλύτερο μπορεί και το καλύτερο είναι ότι θα σε αγαπάει.Κάθε φωτεινό ή σκοτεινό σε σένα είναι αυτό που σε κάνει ένα θαύμα για εκείνον. Θα σε διαβάσει σαν βιβλίο και ενώ ξεφυλλίζει τις σελίδες, μπορείς να τον δεις να χαμογελά σαν μικρό παιδί που πήρε μια καραμέλα. Και ξέρεις τι; Θα στο λέει για να μην το ξεχνάς. Ότι είσαι το αγαπημένο του πρόσωπο σε ολόκληρο τον κόσμο. Όταν κάποιος σε αγαπάει τόσο πολύ, θα το καταλάβεις. Θα το νιώθεις. Θα νιώθεις σίγουρη και ασφαλής στα χέρια του. Δε θα χρειαστεί ποτέ να τον ψάχνεις. Θα είναι πάντα εκεί για σένα ακόμα κι αν βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης.

[0cean--soul]

Αξίζεις μια αγάπη που δεν υπολογίζει αποστάσεις

Μια αγάπη που ακόμα κι αν εσύ δουλεύεις, θα κάνει ολόκληρο ταξίδι να σε δει έστω και για λίγο

Μια αγάπη που όταν εσύ αμφιβάλλεις και στεναχωριέσαι που δεν θα περάσετε περισσότερο χρόνο μαζί, σου λέει:

" δεν πειράζει αγάπη μου, θα ερχόμουν να σε δω κι ας ήταν για μια μέρα, αρκεί να ξέρω ότι θα κοιμηθούμε αγκαλιά "

Αξίζεις μια τέτοια αγάπη

[v1ckymult1fand0m]

Random Headcanons !!

Η Αγγέλα έχει τις πιο τυχαίες δεξιότητες εβερ. Από πύργους τραπουλοχαρτων με 26 ορόφους μέχρι κλακέτες.

Η Ντάλια είναι κάτι σαν αστικός θρύλος μεταξύ των μεγαλοεπιχειρηματιών, με όλους τους να έχουν τουλάχιστον μία ιστορία σχετικά με αυτήν να πουν

Ο Φώτης διάβαζε υπερβολικά πολλά Λούκι Λουκ μικρός, ενώ ο Σπύρος διάβαζε Αστερίξ και Οβελίξ

Η Γαρυφαλλιά ήταν μεγάλη επαναστάτρια όταν πήγαινε λύκειο και έπαιρνε αποβολές με το τσουβαλι. Με τον Βασίλη γνωρίστηκαν επειδή αυτός είχε πάει πενθήμερη με το σχολείο στην Θεσσαλονίκη και εκείνη έτυχε να κάνει κοπάνα εκείνη την μέρα και να πέσει κυριολεκτικά πάνω του. (Οριακά βρηστηκαν)

Ο Φώτης έχει πάει στο φεστιβάλ της ΚΝΕ 11 φορές σύνολο. Πρώτη φορά τον πήγε ο Θωμάς όταν ήταν 7 χρόνων.

Ο Αντρέας, μέχρι τα 11 του ήταν το πιτσιρίκι που λάτρευαν όλες οι γιαγιάδες της γειτονιάς.

Τα παιδιά της Ντάλιας και του Αλέξη, η κόρη της Γαρυφαλλιας και του Βασίλη, ο μικρός Χαράλαμπος και το εγγόνι της Ζουμπουλίας, αναφέρονται στην πεντάδα ως θείους και θείες και μπερδεύονται υπερβολικά όταν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει κάποια συγγένεια.

Ο πέμπτος άντρας της Μαριλένας έτυχε να είναι ένας 2ος ξάδερφος της μητέρας του Νίκου. Ακόμα δεν έχει κάνει την σύνδεση.

Η Ντάλια από μικρή, έφτιαχνε ένα κάρο πράγματα μόνη τής, από πλεκτά κασκόλ μέχρι αυτοσχέδια κολάζ, αλλά λόγω των γονιών της, τα εκρυβε

Όταν δένεται πολύ με κάποιο άτομο, η Άννα μιλάει με έναν τρόπο πιο κοντινό με της Ζουμπουλίας. Με τον Αλέξανδρο, είχαν βαφτίσει όλους τους γνωστούς τους με παρατσούκλια της μορφής "ο Γιάννης ο κοντός".

Στα λυκειακά του χρόνια ο Φώτης ήταν ο τύπος που ήξερε όλα τα κουτσομπολιά του σχολείου , επειδή τα κορίτσια του τμήματος του τον είχαν υπό την προστασία τους

Όταν πρωτοεφυγε η Αγγέλα απ' το σπίτι της πόνταρε να μείνει με το τότε αγόρι της (υπάρχει μια φωτογραφία από την βραδιά που τράκαρε που είναι δίπλα με έναν τύπο που φοράει επίσης ένα τριαντάφυλλο) αλλά εκείνος την χώρισε οπότε για το πρώτο εξάμηνο έμεινε με την θεία της στην Ξάνθη (δεν την πείραξε ιδιαίτερα ο χωρισμός απλά εκνευρίστηκε που έπρεπε να βρει κάπου αλλού για να μείνε). Έφυγε επειδή παράκουσε την θεία της να μιλάει στο τηλέφωνο με την μητέρα της και πανικοβλήθηκε

Υπήρχε μια χρονική περίοδος που ο Φώτης πήγαινε στους προσκόπους και κάθε μέρα όταν τον γύριζε ο πατέρας του, πέρναγαν ακριβώς δίπλα από το σπίτι του Σπύρου.

Η πρώτη δουλειά της Αμαλίας ήταν ως σερβιτόρα σε σουβλατζίδικο

Ορισμένες φορές που η πεντάδα ανέβηκε βόρεια για διακοπές, η Ζουμπουλία χαιρετούσε κάθε 8 λεπτά κάποιον γνωστό της που είχε να δει 19 χρόνια.

Ο Φωτης ήταν ταμίας της τάξης στο λύκειο. Η Άννα και ο Βασίλης είναι και οι δύο πρώην μέλη του δεκαπενταμελους

Η Αγγέλα προσποιείται ότι αντέχει τα καυτερά αλλά δεν τα αντέχει με τίποτα

Η Ντάλια, ο Σπύρος και ο Φώτης προτιμάνε τα γλυκά ενώ η Αγγέλα και η Ζουμπουλία τα αλμυρά, γιατί λιγονωνται

Η Σόφη ζαλίζεται σε υπερβολικό βαθμό όταν είναι στο αμάξι

Η Αμαλία είχε το πιο τέλεια οργανωμένο ράφι βιβλίων, και ήταν οριακά υστερική σχετικά με αυτό

Ο Αβραάμ είναι fruity αλλά αρνιεται να βάλλει ταμπέλα στον εαυτό του

Ο Ανδρέας και ο Νίκος μια φορά, μετά από ένα ιδιαίτερα γερό μεθύσι, ξύπνησαν στην Πρέβεζα με το κεφάλι του Αντρέα καλυμμένο με χαρτί τουαλέτας και τον Νίκο να έχει μία γιρλάντα τυλιγμένη σαν φιόγκο γύρω από τον λαιμό του. Στο μισό μέτρο υπήρχαν κάτι ξεριζωμένα χορτάρια

[psychotiko-epeisodio]

Έτσι είχε τύχει κάποτε,

να βρεθούμε την ίδια ώρα ,στο ίδιο μέρος,

δίπλα -διπλα.

Έτσι είχε τύχει να μου μιλήσεις ,

Και εγώ να σου χαμογελάσω.

Έτσι είχε τύχει να σε πάρω τηλέφωνο μια μέρα,

Και εσύ να το σηκώσεις.

Έτσι έτυχε να σε ερωτευτώ,

μια νύχτα που με πήρε ο ύπνος στο κρεβάτι σου.

Και περίεργο αν σκεφτείς,

Πως αν δεν είχαν τύχει έτσι τα πράγματα,

Τώρα ίσως να μην έγραφα για εσένα.

Τώρα ίσως και να 'χα την καρδιά μου ολόκληρη.

Ποιος ξέρει;

[sweetbutphychx]

Δεν ξέρω αν είναι πλέον ερωτευμένος μαζί μου. Έτσι είναι οι ερωτευμένοι; Οι ερωτευμένοι σε βλέπουν και λιώνουν. Οι ερωτευμένοι δεν αντέχουν μια μέρα χωρίς να δουν τον έρωτα τους ή να του μιλήσουν. Οι ερωτευμένοι σε κοιτούν στα μάτια όταν μιλάς, τα προβλήματα σου γίνονται δικά τους. Οι ερωτευμένοι έρχονται κάτω από το σπίτι σου να σε δουν για 5 λεπτά σε μια δύσκολη μέρα. Οι ερωτευμένοι σε βγάζουν χιλιάδες φωτογραφίες όσο άσχημη και αν βλέπεις τον εαυτό σου γιατί για αυτούς είσαι πανέμορφη. Οι ερωτευμένοι θέλουν να πάνε μαζί σου στο γήπεδο, να παίξετε επιτραπέζια μαζί, . Οι ερωτευμένοι θέλουν να σου μάθουν το αγαπημένο τους χόμπι. Οι ερωτευμένοι θα σε πάρουν τηλέφωνο να σου κάνουν παρέα στον δρόμο μέχρι να φτάσεις σπίτι. Οι ερωτευμένοι θα σου στείλουν καλημέρα το πρωί και καληνύχτα το βράδυ αφού είσαι η πρώτη και τελευταία τους σκέψη. Οι ερωτευμένοι θα πάνε σε συναυλία του αγαπημένου σου τραγουδιστή χωρίς καν να ακούν τέτοιου είδους μουσική απλά επειδή εσύ δεν έχεις με ποιον να πας. Οι ερωτευμένοι δεν θα σε βαρεθούν ποτέ. Οι ερωτευμένοι έρχονται να σε δουν στην δουλειά σου, δεν ντρέπονται για αυτή. Οι ερωτευμένοι θα σου πάρουν το αγαπημένο σου φαγητό ενώ έχεις πει ότι δεν πεινάς. Οι ερωτευμένοι σε κατακλύζουν με κάθε πληροφορία για την ημέρα τους, είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θέλουν να τα μοιραστούν ολα. Οι ερωτευμένοι θέλουν να συζητάτε τα πάντα, οι συζητήσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Και όλα αυτά χωρίς καν να τα ζητήσεις.

[orgismenh]

Ιανουάριος 24/13

Σήμερα πέρασε ολόκληρη η μέρα σχεδόν και εγώ δεν έγραψα. Σήμερα ξύπνησα στις 10.30 μ.μ. εχθές το βράδυ αποκοιμήθηκα πάλι στον καναπέ κατά τις 03.30. Τα τελευταία βραδιά δεν κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Πάλι φοβάμαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Η πολυκατοικία είναι ασφαλής. Το διαμέρισμα μου βρίσκεται στον 4ο. Δεν κινδυνεύω. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Μάλλον ξέρω. Φοβάμαι τη μοναξιά. Στο σαλόνι δεν είμαι ποτέ μόνη. Ζω με σκιές και φωνές. Οι σκιές ανήκουν στη φαντασία μου. Τις πλάθει το μυαλό μου σε μια ακατανίκητη προσπάθεια να αντικαταστήσει τη συντροφιά του. Οι φωνές πάλι ανήκουν στο διπλανό διαμέρισμα. Το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία με την μικρή γκαρσονιέρα. Την έχω φανταστεί αυτή την γκαρσονιέρα άπειρα βραδιά καθώς ακούω τις φωνές. Είναι ένα δωμάτιο 30τ.μ. φωτεινό, χωρίς πολλά πολλά έπιπλα. Ένα κρεβάτι, ένα επί ένα με πάντα τσαλακωμένα σεντόνια και ένας καναπές ψιλοχαλασμένος λόγω χρήσης. Η τηλεόραση είναι κρεμασμένη στον τοίχο, είναι μεγάλη και πάντα ανοιχτή. Στο τραπεζάκι βρίσκονται τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα, κουτιά από μπύρες και κόκα κόλες, στα ντουλάπια της κουζίνας έχει μόνο μακαρόνια και τοστ, το ψυγείο είναι άδειο συνήθως και τα κουτιά απ'το delivery παρατημένα στον πάγκο. Το μπάνιο είναι μικροσκοπικό μα τα βράδια όταν η κοπέλα μπαίνει για ντουζ το αγόρι τρυπώνει μαζί της και κλείνουν την πόρτα στην Μίλι, τη γάτα τους. Δεν ξέρω αν συγκατοικούν στην γκαρσονιέρα, για λίγες μέρες χώρισαν κι οι φωνές έπαψαν, τα γέλια επίσης, μόνο κλάματα και τραγούδια χωρισμού ακούγονταν. Όταν γύρισα απ' τις διακοπές των Χριστουγέννων όμως τους βρήκα πάλι μαζί, στην γκαρσονιέρα. Κάθε βράδυ μέχρι τις 3 είναι πολλά άτομα μαζεμένα, μπαινοβγαίνουν φίλοι τους. Βάζουν μουσική, βλέπουν ταινίες, μιλάνε. Καμιά φορά με ενοχλεί η φασαρία τους. Βασικά να είμαι ειλικρινής τους ζηλεύω λίγο. Ο γείτονας έχει πάντα παρέα στο σπίτι, δεν νιώθει ποτέ μόνος, κι αν νιώθει δεν είναι. Τα βράδια ξαπλώνει αγκαλιά με εκείνη, το πρωί την αποχαιρετά με φιλιά, το απόγευμα το περνάνε ξεχωριστά, μα τα βράδια επιστρέφουν πάντα ο ένας στον άλλον. Θα απορείς τώρα που σου περιγράφω τη ζωή των γειτόνων μα σου είπα το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία κι οι ζωές μας παράλληλες. Και εκείνος ξέρει τι κάνω. Ξέρει τι ώρα χτυπά πρώτη φορά το ξυπνητήρι μου, ξέρει ότι αργώ να σηκωθώ πάντα δέκα λεπτά και περνάω άλλα δέκα στο μπάνιο. Ακούει τον ήχο της καφετιέρας και τα στορια που ανοίγω. Το σύρσιμο της καρέκλας στο μπαλκόνι. Ακούει τις playlists που ακούω κάθε πρωί. Και έπειτα κενό. Όλη μέρα λείπουμε κι οι δυο. Ξέρει ότι πάω σχολή, βόλτες. Ξέρει όμως ότι θα γυρίσω να διαβάσω. Με ακούει που καμιά φορά διαβάζω δυνατά προκειμένου να αποστηθίσω κάτι ή για να το καταλάβω καλύτερα. Ακούει τα τηλεφωνήματα μου με τη μαμά μου, τους φίλους μου όταν έρχονται στο σπίτι, μυρίζει το φαγητό όταν μαγειρεύω κι άλλοτε πάλι ξέρει ότι την βγάζω με τοστ όπως και εκείνος. Ξέρει επίσης ότι δεν θα παραγγείλω ποτέ όταν είμαι μόνη γιατί ντρέπομαι να ανοίξω. Ακούει το πλυντήριο μου κι όλα τα είδη μουσικής που ακούω, τις σειρές που βλέπω στο λάπτοπ και τα κλαματα μου στις 02.00 τα ξημερώματα. Με ακούει να κλαίω κάθε μέρα. Σου το είπα οι ζωές μας είναι παράλληλες, δεν συναντιούνται μα συμβαδίζουν. Μα το πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί ακόμη κι οι παράλληλες να γίνουν τέμνουσες. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον γείτονα, μα σε όσους ανθρώπους κατά καιρούς συμβαδίζουν, πάντα υπάρχει ένα σημείο τομής.

Σήμερα όλη μέρα διάβαζα. Προσπαθούσα να αναπληρώσω το κενό αυτών των ημερών που τεμπελιασα. Σήμερα πήγα μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πόσο μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα. Την ρομαντικοποιω αυτή την πόλη μέσα στην απόλυτη ασχήμια της. Σήμερα δεν μαγείρεψα. Έφαγα μια σαλάτα και τοστ. Δεν είχα χρόνο, παραδόξως ούτε πείνασα ιδιαίτερα. Ήπια πολλούς καφέδες πάλι. Τέσσερις κούπες γαλλικό και δύο στιγμαίους. Ήπια και έναν freddo. Δεν φταίω! Το παιδί που δουλεύει στο μαγαζί με χαιρέτησε όταν πέρασα για το σούπερ μάρκετ, θα ήταν αγένεια να μην πάρω ένα καφέ. Σήμερα σκέφτηκα ξανά ότι είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει. Με αγχώνει η σκέψη του πτυχίου. Να κάνω τι με ένα πτυχίο που δεν με ενδιαφέρει; μεταπτυχιακό; δεύτερο πτυχίο; να δώσω πανελλήνιες ή κατατακτήριες; μήπως να τα παρατήσω όλα και να δώσω για το εθνικό; απογοήτευση. Αυτό θα είμαι ο,τι κι αν κάνω μια κινούμενη απογοήτευση. Τώρα κανονικά αν με άκουγε θα με μάλωνε. Θα μου υπενθύμιζε να προσπαθώ να αγαπάω τον εαυτό μου. Δίκιο έχει είπαμε ότι πρέπει να προσπαθήσω. Προσπάθεια.

Σήμερα μίλησα με τη μητέρα μου. Τις τελευταίες μέρες δεν απαντούσα στις κλήσεις της. Ήταν λίγο ανήσυχη αλλά δεν μου γκρίνιαξε ιδιαίτερα. Πείστηκε ότι είμαι πιεσμένη με το διάβασμα της εξεταστικής. Σήμερα απάντησα στα μηνύματα των παιδιών, μιλήσαμε λίγο, είπαμε μερικές βλακείες και πέρασε κάπως η ώρα. Σήμερα μου έστειλε ένα παιδί απ' τη σχολή. Μου στέλνει κατά καιρούς όταν ανεβάζω κανένα στορυ. Είναι καλό παιδί αλλά μέχρι εκεί.

Αυτές τις μέρες που γράφω νιώθω περίεργα. Έχω χρόνια να κρατήσω ημερολόγιο. Πάντα έγραφα σκέψεις και συναισθήματα μα όχι τόσο συστηματικά ούτε με την μορφή ημερολογίου.

Αύριο θα πάω σινεμά. Έχω καιρό να δω ταινία στον κινηματογράφο και ανυπομονώ κάπως. Θα γράψω κι αύριο το υπόσχομαι. Σήμερα δεν έχω κάτι άλλο να πω, νιώθω εξαντλημένη. Θέλω μόνο να κοιμηθώ.

[justangelicxox]

Η μητέρα μου διάβασε έναν μονόλογο μου το πρωί, και ποτέ μου δεν έχω νιώσει τόση ντροπή.

Μου είπε παιδί μου είσαι εντάξει; Έχεις στεναχωρηθεί; Τι να της απαντήσω. Πως κουβαλάω μια ψυχή κενή;.

Μάνα συγγνώμη. Καλά ήμουν, είμαι και θα είμαι. Έχω μάθει να παλεύω μόνη μου με τους δαίμονες μου.

Είναι αστείο το πόσο πολύ αγνοώ τις μάχες μου, τις μανίες μου, τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου. Με θεωρώ καλά. Είμαι καλά.

Άλλη μία μέρα που νιώθω ενοχή, ντροπή και αηδία για το χάος που επικρατεί στην κεφαλή μου. Ντρέπομαι που ένα όργανο με νευρώνες που λειτουργεί με νευρικές ώσεις με ορίζει. Με ελέγχει.

Εγώ είμαι ο δημιουργός του κατασκευάσματος αυτού. Ο εγκέφαλος δημιουργείται απο τα ερεθίσματα του ανθρώπου, από τις σκέψεις του, απ’τα βιώματα και λίγο απτην ανάπτυξη και το γονιδίωμα του.

Άραγε το γονιδίωμα το δικό μου είναι ελαττωματικό ή της οικογενείας; Η κληρονομία μου σε τούτο τον κόσμο είναι ο εγκέφαλος μου ή οι πράξεις μου που συντονίζονται από αυτόν;.

Σκέψεις.

[petamouthnmpurasou]

μου πέταξε ένα ξένο βιντεάκι στο τικ τοκ όπου ρωτούσε αγορια για την περίοδο ..

μια ερώτηση που τέθηκε ήταν « ποσα ταμπόν χρειάζεται μια γυναίκα την μέρα »

ο τυπάς απάντησε πως είναι ανάλογα ποσό συχνά πάει για κατούρημα .

άντε να του εξηγήσεις τώρα αυτού πως δεν αιμορραγούμε από την ουρήθρα 💀

και μετά έχουμε και απαιτήσεις να βρουν την κλειτορίδα 🥲

[ena-nistagmeno-koala]

Είπα μια μέρα θα μας κάνω μουσική

Κι έτσι θα μείνουμε για πάντα ζωντανοί

[fegg4ropetra]

Τετάρτη 8/11/2023 (2.23 π.μ.)

Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Δεν είχα ξανά βιώσει ποτέ τέτοια επιθυμία να γνωρίσω έναν άνθρωπο που ούτε καν είχα δει από κοντά στη ζωή μου. Πες το ένστικτο, πες το κάλεσμα, δεν ξέρω τι ήταν. Αλλά με τραβούσε μέρα με τη μέρα ήθελα να μάθω όλο και περισσότερα γι αυτόν τον άνθρωπο. Ήθελα να μάθω τα πάντα. Τι βιβλία του αρέσουν, πως ήταν η παιδική του ηλικία, τα ψυχολογικά του τραύματα, τι τον κάνει χαρούμενο, τι δυστυχισμένο, όνειρα, πιστεύω, αντιλήψεις, ανασφάλειες, τα πάντα όλα. Έχει ξυπνήσει ένα συναίσθημα που είχα να νιώσω χρόνια. Και τον ευχαριστώ γι αυτό κι ας μην έκανε τίποτα. Απλά υπήρχε. Δεν ξέρω αν είναι παρορμητισμος, τρέλα ή μοίρα αλλά ένιωθα πως έπρεπε να τον γνωρίσω. Έπρεπε να δω αν αυτή η επιθυμία που είχε καρφωθεί στο μυαλό μου δεν ήταν παράλογη και ότι όντως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Το πιο ασήμαντο μέσο επικοινωνίας έγινε και το πιο σημαντικό για μένα εκείνο το διάστημα μέσα από like, story, μυνήματα κατάφερα να πάρω έτσι μια γεύση απ' αυτόν τον άνθρωπο. Και που ξέρεις ίσως έβγαινε σε καλό. Γι αυτό κι εγώ έκανα το βήμα και έστειλα το πρώτο μήνυμα. Χαχαχ γελοίο ε; Έκανα θαρρείς τόσο μεγάλο κόπο. Κι όμως οι σκέψεις "αν" μου έτρωγαν το μυαλό ακόμα και με αυτό το απλό και ασήμαντο πράγμα. "Κι αν δεν είναι αυτό που νομίζω;" "Κι αν δεν θέλει να μου μιλήσει;" "Κι αν θεωρήσει ότι είμαι απελπισμένη;" "Κι αν δεν είναι αρκετή;" "Κι αν δεν καταφέρω να του κάνω εντύπωση;" "Κι αν συνειδητοποιήσει ότι είμαι απλά ένα κοριτσάκι;" "Κι αν με περάσει για χαζή;" "Κι αν είναι αυτός άλλος ένας βλάκας;" "Κι αν χάνω τον χρόνο μου;" "Κι αν με δει..... Όπως με βλέπω εγώ;". Ιδιαίτερα αυτή η τελευταία ερώτηση τρώει πάντα το μυαλό μου σαν αρρώστια σε οποιαδήποτε συναναστροφή κάνω με άνθρωπο. Κι όμως για πρώτη φορά στη ζωή μου όσο γελοίο και να ακούγεται κατάφερα να κάνω στην άκρη όλες αυτές τι σκέψεις και να στείλω αυτό το απλό μήνυμα. Κρύος ιδρώτας με έλουζε και τα 24 λεπτά που έκανε για να μου απαντήσει. Αυτό ήταν. Μετά από κει ξεκίνησε η πιο υπέροχη πρώτη συζήτηση που είχα κάνει ποτέ με άνθρωπο μέχρι τώρα. Δεν με ένοιαζε καν που θα βγει απολάμβανα απλά το κάθε λεπτό. Ένιωθα λες και με καταλάβαινε στο έπακρο. Λες και γνώριζα μια ψυχή που κατά βάθος ήταν ήδη γνώριμη. Συζητήσεις περί δουλειάς, άγχους, ταξιδιών, βιβλίων, μουσικής ατελείωτες που με έκαναν να πιστεύω όλο και παραπάνω πως αυτό που μου είχε κολλήσει στο μυαλό μπορεί όντως να μην ήταν τρέλα. Απλά να ήξερα υποσυνείδητα ότι αυτόν τον άνθρωπο με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να τον φέρω στη ζωή μου.

(Ανώνυμες ιστορίες ανθρώπων που δεν φοβήθηκαν να ζήσουν...)