#ερωτεύομαι

[allo-frouto]

Να έρθεις Βέλγιο ειδικά τώρα που ανοίγει ο καιρός είναι πανέμορφα στα πάρκα και στις λίμνες

Όλα θα είναι ανθισμένα και πράσινα...

[psyxhmou]

Ναι αλλά όταν τον χάζευα να κάνει μπάνιο και με κοιτούσε έντονα– >>>>

[neraidopetalouda]

Όταν σε βλέπω να χαμογελάς, νιώθω πως σε ερωτεύομαι ξανά από την αρχή.

[mariadrakaki]

Σου δίνω το λογο μου,

θα σε κάνω ποίημα κάποια στιγμή

να μιλήσω για εκείνα τα υπέροχα μάτια,

για τα υπέροχα χείλια ,

για εκείνο το υπέροχο χαμόγελο,

το τρόπο που με κάνεις ευτυχισμένη,

που είμαι ο εαυτός μου απέναντι σου,

που με κάνεις να σε ερωτεύομαι σιγά σιγά

[my--dear--melancholy]

Δεν θα σου το πω αλλά σε ερωτεύομαι, παράφορα..

[alloligo]

Όλοι φεύγουν μετά το γαμήσι, πάνε σπίτια τους, πάνε πίσω στην πλευρά τους στο κρεβάτι, σου γυρνάνε την πλάτη για να κοιμηθούν

αλλά εσύ ρε δεν έφυγες, ξενύχτησες μετά το γαμήσι δίπλα μου χαϊδεύοντάς με μέχρι το πρωί, λέγοντας πόσο τυχερός είσαι που περνάς τη νύχτα σπίτι μου, στη δική μου πλευρά του κρεβατιού.

Μου έμαθες τι είναι το aftercare, ώστε μετά να το αποζητώ απελπισμένα στους μαλάκες φυγάδες που ερωτεύομαι.

[nofuckinlabels]

Τι είναι για εσένα ο έρωτας και η αγάπη;

Τι όμορφη ερωτηση

Στο μυαλό μου αυτά τα δυο είναι τόσο ξεχωριστά και ταυτόχρονα το ένα διαδέχεται το άλλο χωρίς κάποια λογική σειρά απαραίτητα.

Ο ερωτας για μενα ειναι εμμονή αλλά δημιουργική εμμονή. Είναι οποιαδήποτε σκέψη μας κάνει να γινόμαστε εστω και για λιγο υπεράνθρωποι. Οτιδηποτε μας θυμιζει το θεικο μεσα μας, οσα μας κανουν να νιωθουμε δεος για την ενταση του μυαλου μας. Οτιδηποτε κανω πηγαζει απο ερωτα. Ερωτα για την ζωη και ταυτοχρονα ερωτα για τον θανατο και τον πεπερασμενο χρονο που μας προσφερει που νοηματοδοτεί την υπαρξη μας. Ο ερωτας ειναι ταυτοχρονα εξαθλίωση και θεωση , είναι η συνύπαρξη των αντιθέσεων που οδηγούν σε έναν συγκαιρασμο ηδονής και οδύνης. Είναι όλα εκείνα που δίνουν χρωμα στο πρόσωπο μας. Αν ποτέ χάσω ��ην ικανότητα μου να ερωτεύομαι θα είμαι ένα πτώμα που σαπίζει όσο περιφέρεται στον κόσμο.

Η αγάπη απο την άλλη πλευρά είναι μια εκούσια δέσμευση. Είναι το κοντινότερο που μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος στο «αιώνιο» το «άπειρο» Ειναι κάτι τόσο ανιδιοτελές. Πιστευω πως η αγάπη είναι η μόνη μας επαφή με τα τρυφερά αθώα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας. όποιον άνθρωπο αγαπάω, τον αγαπάει ταυτόχρονα το μικρό κοριτσάκι που ήμουν κάποτε, εκείνο που ήταν αδιαβρωτο από κοινωνικές αμαυρώσεις της ανθρώπινης φύσης . Η αγάπη λοιπόν για εμένα υπάρχει για να μας αποδεσμεύσει από την σάρκα μας. Υπάρχει για να μας δείξει πως στην δανεική Αυτή διαμονή μας στην γη μπορούμε να ενσαρκώσουμε όσους αγαπάμε. Πρώτα φτιάχτηκε η αγάπη και έπειτα επινοήσαμε θεότητες ως τους δημιουργούς της.

Ο έρωτας και η αγάπη είναι τόσο διαχρονικά και πανανθρώπινα. είναι ο ακρογωνιαίος ληθος της τέχνης και της φιλοσοφίας. Της επαφής του ανθρώπου με τα συναισθήματα του και της προσπάθειας του να μετατρέψει τον αρχέγονο πόνο της ματαιότητας σε κάτι αισθητικά ολοκληρωμένο.

[clevervoidgladiator]

εγώ έμαθα πια να ερωτεύομαι μόνο τους δρόμους,

κι εσύ ό,τι ποτέ δεν έρχεται.

[psychotiko-epeisodio]

Αγαπημένε μου,

Δεν περίμενα ποτέ να σου το πω αυτό,όμως σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλες τις στιγμές που μου χάρισες,μα ιδίως για τα μαθήματα που μου διδαξες όσο καιρό βρισκοσουν στο πλάι μου.

Μου έμαθες καλύτερα από ότι θα μπορούσε να το κάνει οποιαδήποτε άλλος,πως δεν πρέπει να περιμένω τίποτα από κανέναν και πως πρέπει -ειναι αναγκαίο για την ακρίβεια,να μάθω να με αγαπώ , περισσότερο από ότι συνηθίζω να αγαπώ τους άλλους και αυτο ήταν σκληρό αλλά ταυτόχρονα λυτρωτικό να το μαθαίνω από εσένα.

Με έκανες και γελούσα κάποιες στιγμές, και να χαίρομαι κάποιες άλλες.Μα δεν θέλω να εστιάσω εκεί,γιατί ήταν λίγες.Το βασικότερο ήταν ότι τεσταρα τις αντοχές μου δίπλα σου,και με καμαρωσα για τον τρόπο που μπορώ και ερωτεύομαι,αγαπάω,δίνω και δίνομαι κάτι που εσύ από την μεριάς σου μου έδειξες ότι δεν είναι κάτι που μπορούν να κάνουν οι πάντες.Και αυτή είναι υπέροχη συνειδητοποίηση.Χαιρομαι που δεν είμαι σαν εσένα,χαίρομαι που μπορώ να διατηρώ τα όμορφα μου συναισθήματα ασφαλή,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα πληγώνονται γιατί αυτό είναι η συνέπεια της αγάπης.Εχει πόνο.

Αλλα όταν συμβαίνει η αγάπη από μόνη της ,είναι πράγμα εκπληκτικό,είναι κινητήριος δύναμη και λόγος να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας ότι έχω να προσφέρω πολύ όμορφα πράγματα σε έναν άνθρωπο.

Αυτο που ανακάλυψα, αργότερα βέβαια,ήταν ότι χρειάζεται να έχω και την διάκριση καμιά φορά να καταλαβαίνω πού και σε ποιον θα την προσφέρω.

Περισσότερο από όλα αυτά όμως,σε ευχαριστώ που έφυγες πρώτος εσύ από την ζωή μου ,γιατί εγώ τότε δεν θα είχα το θάρρος να το κάνω.Δεν είχα την οπτική που έχω σήμερα για την κατάσταση, και ήδη είχα χάσει παντελώς τον εαυτό μου προσπαθοντας να σε βρω.Οσο και αν με πόνεσε η βάναυση αποχώρηση σου ,άλλο τόσο συνειδητοποιώ ότι αν δεν είχαν συμβεί έτσι τα πράγματα,ακόμη θα ήμουν προσκολλημένη σε ένα αδιέξοδο:Το δικό μας.

Έτσι ,το μεγαλύτερο και τ��λευταίο μάθημα που απλόχερα μου έμαθες ήταν ότι τα πάντα περνάνε.Ακομη και τα τόσο μεγάλα συναισθήματα,τα πιο επώδυνα,εκείνα που πιστεύεις πως ο κόσμος θα καταρρεύσει αν τυχών τα βιώσεις, έχουν την τάση να εξασθενούν.Ετσι συνέβη και με εσένα.Το παραμύθι τελείωσε και κατάλαβα ότι ποτέ δεν ήσουν ο άνθρωπος που πίστευα.Σε είχα εξιδανικεύσει.Ειχε τρομερό πόνο όταν το καταλαβα , μα σήμερα με ανακουφίζει να ξέρω πως δεν έχασα τίποτα γιατί στην τελική,δεν υπήρχε ποτέ τίποτα να διακινδυνεύσω.

[sidokasa]

τι λέει ρε σύμπαν,κάθε φορά που θα ερωτεύομαι θα με γαμας;;

[chanse4u]

Πάντα είσαι εσυ ..

Κάθε μέρα είσαι εσυ ..

Σε ερωτεύομαι κάθε μέρα και ξανά

Και ξανά γδύνομαι στον ερωτα σου

Και ξανά λιώνω στο άγγιγμα σου

Και στο όνομα σου σκαλώνω

Θεέ μου τι όμορφο όνομα

Θεέ μου πως με κανεις να νιώθω

Και αν ο έρωτας είχε χρωμα

Σαν μέλι θα στάζει

Να χρωματίσει ένα ένα

Τα σκαλοπάτια

Που ένα ένα θα ανεβαινω

Ένα ένα ένα θα ανεβαίνεις

Και στο τέλος της κορυφής

Θα μας δουν μην τους πεις

Θα είμαι εσυ εγώ και εγώ εσυ

Που σαν αστέρι θα λάμπουμε

Στον ^για πάντα ουρανό^

_κανένα_

[allo-frouto]

Καθαρός σήμερα ο ουρανός και φαντάζει να έχει κλέψει μία πινελιά από τα μάτια σου. 4η μέρα and counting... 😅

Δεν εξαντλείται η έμπνευση τόσο εύκολα αφού!

[anideh]

21/05/23

Η σκέψη μου έχει μείνει σε αυτήν την μέρα. Δεν ξέρω αν ποτέ θα το ξεπεράσω. Δεν ξέρω αν ποτέ θα σε ξεχάσω. Δεν θέλω να σε ξεχάσω. Δεν θα σε ξεχάσω. Θα ζεις πάντα μέσα μου. Μου χάρισες ένα κομμάτι σου, το τελευταίο χαρούμενο σου κομμάτι, σε ευχαριστώ. Θα στο φυλάξω για όλη μου τη ζωή και θα προσπαθήσω να σε κάνω περήφανο για μένα. Για μας.

Ξέρω ότι δεν ζήσαμε πολλά άλλα ξέρω ότι ονειρευτήκαμε πολλά. Δυστυχώς θα μείνουν όνειρα. Δεν θέλω να τα κάνω αυτά χωρίς εσένα. Θα προσπαθήσω όμως. Γιατί αυτό θα ήθελες.

Ξέρω ότι δεν πρόλαβα να στο πω. Σ' αγαπάω. Και εγώ άρχισα να σε ερωτεύομαι, αν δεν το είχα ήδη κάνει από την αρχή. Ήσουν, είσαι και θα είσαι κάτι ξεχωριστό για μένα.

Λυπάμαι που δεν άφησα τον εαυτό μου να το ζήσει όσο κράτησε, αλλά είχες φροντίσει να με φοβίσεις. Ξέρω γιατί το έκανες, ήξερες. Με έκανες εσύ πιο δυνατή. Να το ξέρεις.

Σε νιώθω δίπλα μου.

Η μπλούζα σου μυρίζει ακόμα όπως εσύ. Με τρομοκρατεί η σκέψη ότι θα σταματήσει να το κάνει. Όμως η μπλούζα θα παραμείνει δικιά σου για πάντα και αυτό είναι που θα την κάνει μοναδική.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή μου μετά από εσένα. Δεν μπορώ να την φανταστώ.

Ένιωσα τόσο αληθινά και δυνατά δίπλα σου. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το βρω αυτό σε άλλον.

Σε ευχαριστώ για ο,τι μου χάρισες, για ο,τι μου έμαθες, για όσα με έκανες να νιώσω.

Ελπίζω να με καμαρώνεις.

Τώρα ξέρω ότι έχω ένα φύλακα άγγελο δίπλα μου και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ και τίποτα.

Μου λείπεις.

Σε αγαπάω.

Δική σου.

[zizels-world]

Ερωτεύομαι τοπία, τις σκοτεινές θάλασσες, τα πυκνά δάση, τις βροχερές μέρες του χειμώνα, τα παγωμένα στενά στους δρόμους, τις ξεχασμένες σκέψεις στα παγκάκια εκείνης της οδού, όπου θέλω να μου διαφεύγει...την ίδια στιγμή λέω πως δεν ερωτεύομαι ανθρώπους, μα ποιον κοροϊδεύω?

- D5 After

[ola-mia-idea-einai]

Τον Μαιο έβαψα τα μαλλια μου κοκκινα.

Εβαψα τα μαλλια μου κοκκινα γιατι ειχα σιχαθει τον ανθρωπο που ημουν οταν τα ειχα ξανθα. Γιατι ειχα σιχαθει τις αναμνησεις που μου προκαλουσαν. Ειχα σιχαθει την εικονα που εβλεπα στον καθρεπτη καθε πρωί.

Και νομιζα πως αυτη ειναι η λυση. Πως μαζι με το χρωμα, θα αλλαξουν και ολα οσα εχουν γινει. Πως δεν θα ειμαι ο ιδιος ανθρωπος πια, δεν θα με ακολουθουν τα ιδια τραυματα.

Το χρωμα αλλαξε, ομως οι πληγες εμειναν. Και μπορει για λιγο να πιστεψα κι εγω η ιδια πως ειχα κανει μια καινούργια αρχη, διαγράφοντας οτι ηθελα να ξεχασω. Αλλα σύντομα καταλαβα πως δεν παει ετσι.

Δεν ειχα σιχαθει εγω τον εαυτο μου ειχα σιχαθει τον ανθρωπο που με εκαναν να πιστευω πως ειμαι. Εγω με λατρευα και λατρευα ακομα περισσοτερο τα μαλλια μου. Με εκαναν να νιωθω ως η καλυτερη εκδοχη μου. Εμαθα πολλα οσο τα μαλλια μου ηταν ξανθα. Εμαθα να ερωτεύομαι, να πληγωνομαι, εμαθα τι σημαινει πονος και τι αγαπη, εμαθα να ξεχωριζω τους σημαντικους ανθρωπους απο τους ασημαντους, εμαθα να εκτιμω, εμαθα να μαθαινω...

Εγω τον λατρευα αυτον τον εαυτο μου. Αυτος ομως δεν λατρευε εμενα. Δεν του φερθηκα σωστα αλλωστε, πως θα μπορούσε να το κανει. Αναλωθηκα σε τοξικες σχεσεις, σε ρηχους ανθρωπους, δεν με εβαλα ποτε προτεραιοτητα εμενα, με προβληματιζα με τα πιο ανουσια πραγματα.

Και επειδη αυτο δεν δουλεψε, νομιζα πως αν επαναφερω το φυσικο μου χρωμα, αυτο που ειχα μικρη, τοτε που δεν με ενοιαζε η γνωμη των αλλων, που εκανα οτι ηθελα χωρις φοβο, που αγαπουσα τον εαυτο μου και αυτος με αγαπουσε πισω · νομιζα πως τοτε θα ξεφυγω απο αυτη τη λουπα.

Αλλα ουτε αυτο δουλεψε.

Γιατι αυτο που εφταιγε δεν ηταν το χρωμα των μαλλιων μου. Δεν ηταν το χρωμα τους που εκανε τους ανθρωπους να με βλεπουν διαφορετικά. Γαμω δεν ειχε καν σημασια πως με βλεπουν οι αλλοι. Σημασια ειχε πως με βλεπω εγω.

Γιατι εγω μπορει να αγαπαω τον εαυτο μου αλλα αυτος δεν με αγαπαει πισω. Και αυτο ειναι το μονο πραγμα που πρεπει να αλλαξει.

[nofuckinlabels]

Στον πρωτο μου ερωτα

Υπηρξες τα παντα για μενα

Το οξυγόνο που ανεπνεα

Φοβομουν τοσο πολυ οτι δεν θα σε ξεχασω ποτε, οτι θα ζω παντα με τον πονο της απουσιας σου. Καποια στιγμη αληθεια ολα τα αστρα αυτου του ουρανου ευθυγραμμίστηκαν για την αγαπη μας

Σε αγαπουσα τοσο πολυ

Και δεν θα ψαξω ποτε για αυτο που ειχαμε

Θελω να ειναι ατοφιο

Θελω να ξερεις οτι ακομα νιωθω εναν κομπο στον στομαχι οταν ακουω κατι που συνηθιζες να λες

Η μυριζω το αρωμα σου και ξερω οτι δεν εισαι εσυ

Ακομα χαμογελαω οταν ξεφευγει το ονομα σου απο τα χειλη των δικων μου

Ακομα η καρδια μου σταματαει για λίγο οταν καποιος κανει καποιος έναν μορφασμο και για λίγα δευτερολεπτα σε βλεπω

Σε ξανα ερωτεύομαι

Οχι λοιπον δεν θα σταματησω ποτε να σε αγαπω

Ομως πλεον δεν φοβάμαι

Θελω να ξερεις οτι ο αδερφος μου ακομα σε θαυμαζει

Σημερα μου διαβασε κατι που ειχε πει για εμας

Εγραψε οτι στα ματια μας εβλεπε τον ερωτα οτι σε εσενα εβλεπε το προτυπο ενός αντρα

Οτι δεν ζηλεψε ποτε την σχεση μας

Οτι ηταν η αποδειξη οτι υπαρχει αγαπη σε αυτον τον κοσμο.

Ελπιζω να εισαι λιγο περηφανος για εμενα

Ελπιζω να με βλεπεις και να νιωθεις οτι για λιγο σταματαει ακομα και η γη να γυριζει

Οχι απο ερωτα

Απο νοσταλγία

Η καρδια οσο αδειαζει γεμιζει

Και εμενα η καρδιά μου ειναι γεμάτη

Σαγαπαω

Συμβολισες 3 χρονια απο την ζωη μου

Ομως πλεον δεν ειμαι δικη σου

Αληθεια ελπιζω να εισαι χαρουμενος

Ελπιζω η ζωη να ειναι τοσο μα τοσο καλη μαζι σου

Ελπιζω να εισαι ερωτευμενος και να μην ξαναχρειαστει ποτε να ξυπνησεις αγχωμενος

Ελπιζω αυτη η κοπελα να σου φερεται καλα

Μην αφηνεις να περναν ετσι θαυματα

Οτι και να σου λεω

Οσο εγωιστρια και να γινομαι

Αγαπα τους ανθρωπους

Με ενταση

Αγαπα τους μεχρι να νιωσεις την καρδια σου να σφιγγεται

Αγαπα μεχρι να μην εχεις κατι αλλο να δωσεις

Μονο ετσι θα σε ξαναγεμισουν οι ανθρωποι

Σε ενα αλλο συμπαν

Ειμαστε αγκαλια

Σε ενα αλλο συμπαν με γεμιζεις φιλια και με κρατας σαν να ειμαι οτι πιο πολυτιμο εχεις

Σε ενα αλλο συμπαν

Εσυ μαγειρεύεις και εγω καθαριζω

Και απλώνουμε μαζι τα ρουχα

Σε ενα αλλο συμπαν ακουω το γελιο σου με καθε αφορμη

Σε ενα αλλο συμπαν εχουμε ηδη παει μαζι Ιαπωνια οπως λέγαμε

Οι ανθρωποι το πιο συχνα

Πληγωνουν ο ενας τον αλλον

Θελω σε αυτο το συμπαν

Να ειμαστε η εξαιρεση

Θελω που και που να με θυμασαι

Σε ενα ηλιοβασιλεμα

Σε ενα ξανθο κοριτσι με ενα φαρδυ ασπρο φορεμα

Στην μυρωδια του γιασεμι

Στο παρισι

Στην ποίηση

Θελω που και που εστω και φευγαλέα να με βρισκεις

Και να με ξαναερωτευεσαι

Και αφου τα παιδια σου δεν θα με λενε μαμα

Θελω να ξερουν το ονομα μου

Και να ξερουν οτι αγαπηθηκαμε