#ετών

[romios-gr]

Αποκάλυψη κόλαφος – Γιατί τα αμερικανικά όπλα είναι πανάκριβα, χαμηλής απόδοσης και 70 ετών… ενώ τα ρωσικά εκπλήσσουν; Τώρα καταλαβαίνουμε όλοι γιατί διακαώς το Στρατιωτικό Βιομηχανικό Συγκρότημα των ΗΠΑ θέλει διακαώς να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία Δεν είναι μυστικό ότι το Στρατιωτικό Βιομηχανικό Συγκρότημα των ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο και πιο κερδοφόρο στον κόσμο. Σε τελική ανάλ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/apokalypsi-kolafos-giati-ta-amerikanika-opla-einai-panakriva-chamilis-apodosis-kai-70-eton-eno-ta-rosika-ekplissoyn/

[astratv]

Οι διακυμάνσεις των τελευταίων ετών και οι προβλέψεις για το άμεσο μέλλον –

Σύμφωνα με μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία δημοσιεύθηκε το 2009, «…κύριο χαρακτηριστικό της αγοράς των ακινήτων είναι η σημαντική επίδραση που ασκεί στην οικονομική δραστηριότητα». Η ανάκαμψη της αγοράς των ακινήτων την τελευταία διετία, τόσο για επενδυτικούς λόγους όσο και για ιδιοκατοίκηση είναι εμφανής. Ακολουθείται η ίδια τάση και στην πόλη μας; Ποια είναι τα δεδομένα στην αγορά των…

[loulouditouheimona]

21/7/1928 Ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης παραγγέλνει βυσσινάδα σε ένα καφενείο στην Πρέβεζα, καπνίζει ένα τσιγάρο και στις 4.30 μμ κάτω από έναν ευκάλυπτο, στρέφει το πιστόλι που έχει μαζί του στην καρδιά του και αυτοκτονεί. Είναι μόλις 32 ετών αλλά όλα έχουν τελειώσει για τον ίδιο. 🥹

Κάθε φορά που πηγαίνω Πρέβεζα επισκέπτομαι το συγκεκριμένο σημείο, όπως και την τελευταία του κατοικία ( τα παράθυρα είναι από τότε εντωμεταξυ) ❤️🥹

Ναι έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στον Καρυωτάκη όλοι το ξέρουν αυτό 😂

[mon-petit-prince]

Έμενα η μαμά μου δεν είναι σαν τις άλλες.

Δεν ένιωσα ποτέ στοργή, ούτε τρυφερότητα. Μόνο πολύ σκληρή και επικριτική αγάπη. Δεν ένιωσα ποτέ χαλαρή δίπλα σου και άμα ποτέ ήμουν, το μετάνιωνα πικρά.

Έπρεπε να ήμουν το εύκολο παιδί, το υπάκουο, αυτό που τα ξέρει ήδη όλα. Στενά τα περιθώρια λάθους. Έλεγε πάντα σε όλους πόσο έξυπνη με θεωρεί και πώς μπορώ και τα βγάζω όλα πέρα, αλλά ό,τι έλεγε δεν έμοιαζαν με λόγια μητέρας. Λες και ήταν ένας απλός παρατηρητής, μια παρουσία στη ζωή μου, που έβλεπε από απόσταση.

Για όλες τις μαμάδες η πρώτη επαφή με το μωρό τους είναι μια τελετουργία, μια στιγμή που νιώθεις όλα τα συναισθήματα, αλλά για την δική μου ήταν μια απλή Τρίτη. Όλες εκθειάζουν το σπλάχνο τους, ενώ εκείνη με έβλεπε σαν τέρας.

Με βοήθησε να αποκτήσω και τις πιο τρελές ανασφάλειες, μόνο από την ηλικία των 10 ετών. Τότε αποφάσισε να με βάλει περισσότερο στην ζωή της.

Για πολλά πράγματα δεν φταίει εκείνη, το αναγνωρίζω και κοιτάω να είμαι επιεικής.

Αλλά γιατί ένα 12χρονό έπρεπε να γνωρίζει τι είναι η επιείκεια;

Από πολύ μικρή ξεκίνησα να ζηλεύω τις σχέσεις των φίλων μου με τις μαμάδες τους, αλλά ποτέ δεν αναζήτησα αυτού του είδους αγάπης αλλού. Για εμένα αυτό ήταν άγραφος νόμος.

Καταλαβαίνω περισσότερα από όσα μπορεί η ίδια να φανταστεί. Δεν την μισώ, δεν θα την μισήσω ποτέ. Απλά θα περιμένω και ας είναι μια αιωνιότητα. Θα περιμένω να με αγαπήσει όπως αγαπούν οι μαμάδες.

Θα περιμένω να μου πει να πάρω ένα ταπεράκι για τον δρόμο....

Θα περιμένω να με πάρει ένα τηλέφωνο ενώ λείπω ...

Θα περιμένω να με πει καμάρι της ενώ μου μιλάει ...

Θα περιμένω να με μαλώσει με αγάπη επειδή αρρώστησα...

Θα περιμένω να μου γκρινιάξει επειδή δεν την βλέπω πολύ...

Θα περιμένω να θέλει να με κάνει μια αγκαλιά που θα κρατήσει πάνω από 2 δευτερόλεπτα...

Μαμά Σ'αγαπώ.

[kaliarda]

Η Πάολα θυμάται την Μπέλλου να τη φωνάζει δίπλα της και να της τσιμπάει τον ποπό για γούρι μόλις πέταγε τα ζάρια. Στο τέλος τής έβαζε στο χέρι κι ένα πεντακοσάρικο. Καθώς τα χρόνια περνούσαν η Πάολα συναντούσε την Μπέλλου κάτι χαράματα στο γαλατάδικο της Ομόνοιας. Η θρυλική τραγουδίστρια πάντα της έπιανε την κουβέντα και ρωτούσε να μάθει για τη ζωή των τρανς κοριτσιών.

[opapasouzas]

Ο υιός μου σε ηλικία 2 ετών. ΚΑΥΛΑΣ

[darkside-cookies]

20 σελίδες και ο Ορλάντο κάνει σεξ με τη βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας (ετών 800 μάλλον) εννοώ γιατί όχι

[justforbooks]

Γαλλία: Και τώρα τι;

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, η Γαλλία παραμένει χώρα των άκρων

Οι Γάλλοι ψηφοφόροι κινητοποιήθηκαν για μια ακόμα φορά —την έσχατη στιγμή— και το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, αν και φαίνεται ότι εκφράζει γύρω στο 35% του εκλογικού σώματος, κέρδισε μαζί με τους συνεργαζόμενους «μόνο» 143 έδρες. Υπενθυμίζω ότι πολλές δημοσκοπήσεις έδιναν στο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα μέχρι και 288 έδρες, τουτέστιν την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Νομίζω ότι αυτές οι υποθέσεις και οι θρήνοι περί «ανόδου της ακροδεξιάς» προέρχονταν από πηγές που δεν γνωρίζουν τη Γαλλία: η Γαλλία είναι μια χώρα που όλοι διακηρύσσουν ότι ξέρουν — οι δημοσιολογούντες έχουν δημιουργήσει πολλές παρεξηγήσεις τις οποίες επαναλαμβάνουν οι τουρίστες στο Παρίσι και άλλοι τυχάρπαστοι ξερόλες.

Να με λίγα λόγια πώς έχουν τώρα τα πράγματα. Κατ’ αρχάς, η περιβόητη «άνοδος της ακροδεξιάς» είναι μύθος: το κόμμα της Λεπέν, όπως λέω, επί σειράν ετών έχοντας βαρεθεί τον ίδιο μου τον εαυτό, έχει μόνο ένα επιχείρημα· είναι one issue candidate. Αν δεν υπήρχε η ισλαμιστική διείσδυση, θα είχε παραμείνει Εθνικό Μέτωπο και θα είχε περιθωριοποιηθεί σε ένα χώρο φασιστοπειδών. Δεν υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς, υπάρχει στήριξη στο μοναδικό κόμμα που δεν μασάει τα λόγια του επί του θέματος Ισλάμ-κοινοτισμός-ευταξία-κοινωνική συνοχή-πολιτιστική ταυτότητα. Όσο για το υπόλοιπο πρόγραμμα της Εθνικής Συσπείρωσης, ουδείς από τους ψηφοφόρους το γνωρίζει, άρα ουδείς μπαίνει στον κόπο να το αμφισβητήσει μολονότι η αμφισβήτηση είναι εύκολη: οι λεπενιστές δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εν πάση περιπτώσει, η σημερινή γαλλική Εθνοσυνέλευση περιλαμβάνει 143 άτομα τα οποία θα συμπεριφέρονται άσχημα και θα υπονομεύουν το νομοθετικό έργο. Το κύριο χαρακτηριστικό της Εθνικής Συσπείρωσης είναι η επιθυμία διάλυσης, η επιδίωξη του χάους: ακριβώς όπως και της Ανυπότακτης Γαλλίας, οι εκπρόσωποι της οποίας στην Εθνοσυνέλευση είχαν πάντοτε ανάρμοστη συμπεριφορά μέσα στην αίθουσα και έξω από αυτή. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως, σε ό,τι αφορά την Εθνική Συσπείρωση, το μόνο που μπορεί να κάνει η προεδρία και η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί είναι να πάρουν από τα χέρια της τα καυτά ζητηματάκια στα οποία έχει δίκιο —ώστε να μην έχει τίποτα με το οποίο να παίζει και να επικεντρωθεί στα κουβαδάκια της.

H Aνυπότακτη Γαλλία και οι άλλοι ακροαριστεροί σχηματισμοί κέρδισαν περίπου τις μισές από τις 182 έδρες του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Αυτή ήταν και αυτή παραμένει η δύναμη της άκρας αριστεράς: αν και τα τελευταία χρόνια ηγέτης είναι ο βετεράνος Ζαν-Λυκ Μελανσόν, η παράταξη έχει μακρά ιστορία και βαθιές ρίζες στη Γαλλία. Η άκρα αριστερά έχει σημαδέψει τους Γάλλους με τα ήθη της και με τα αντανακλαστικά της. Εξαιτίας αυτών των ηθών και των αντανακλαστικών, στη σημερινή συγκυρία, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με την προεδρία — πράγμα εξάλλου που έχει δηλώσει και από την πλευρά του ο Εμμανουέλ Μακρόν. Μένει να δούμε λοιπόν ποιοι από το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα προχωρήσουν στους επιθυμητούς συμβιβασμούς: οι δηλώσεις των Σοσιαλιστών Oλιβιέ Φωρ και Φρανσουά Ολλάντ μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων δεν ήταν ενθαρρυντικές· αντιθέτως, ήταν διχαστικές και καταγγελτικές· αυτή είναι η πολιτική κουλτούρα στη Γαλλία· τέτοια είναι η στενότητα του πνεύματος που μας φέρνει σε αδιέξοδα. Νομίζω ωστόσο ότι πολλοί αριστεροί ψηφοφόροι δεν ευθυγραμμίζονται με τους υψηλούς τόνους της παραδοσιακής αριστεροσύνης: ακόμα και στελέχη του κόμματος του Μελανσόν απομακρύνθηκαν από την ηγεσία εξαιτίας του αριστερού σεχταρισμού· ο François Ruffin, ένας αξιαγάπητος τυπάκος που έζησε όλη την πολιτική του ζωή στην άκρα αριστερά διατηρώντας την ανθρωπιά του, εξελέγη παρότι διαφοροποιήθηκε. Η εκλογή του Ruffin μού φαίνεται μια ζωντανή απόδειξη της υπέρβασης του σεχταρισμού.

Η παράταξη του Εμμανουέλ Μακρόν κέρδισε 163 έδρες μαζί με τους συνεργαζόμενους: pas mal. Pas mal du tout. Τώρα, αναμένεται να λειανθούν οι διαφορές της με την κεντροδεξιά των Républicains και των συνεργαζομένων οι οποίοι κέρδισαν 68 έδρες μαζί με τα εύσημα ότι δεν προσχώρησαν στην Εθνική Συσπείρωση: το κεντροδεξιό κόμμα αντιστάθηκε στον πειρασμό διαγράφοντας τον πρόεδρό του Eric Ciotti, ο οποίος μπήκε, με το έτσι θέλω, σαν από μια τρελή παρόρμηση, στη λίστα της Λεπέν. Οπωσδήποτε, αν και η κεντροδεξιά θα στηρίξει την προεδρία, το νομοθετικό έργο θα είναι δύσκολο: η Γαλλία δεν μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς 240-250 καλοπροαίρετους βουλευτές. Όμως, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η συνεργασία της ομάδας του Λαϊκού Κόμματος με τη Renew Europe νομίζω πως είναι εύκολη και πιθανώς αυτονόητη.

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, η Γαλλία παραμένει χώρα των άκρων: η αριστερά, οι φιλελεύθεροι και οι ακροδεξιοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ σε μια σειρά από καίρια ζητήματα όπως είναι η δημοσιονομική πολιτική, τα ελλείμματα, η αγροτική πολιτική, η παιδεία και η πολιτιστική ταυτότητα. Αυτή η μόνιμη ασυνεννοησία φέρνει τη Λεπέν σε ισχυρή θέση με ένα τέλειο αφήγημα διαμαρτυρίας προς εκμετάλλευση: ενόψει της εκστρατείας της για τη γαλλική προεδρία του 2027 μπορεί να λέει ότι η νίκη του κόμματός της εκλάπη μέσω των αφύσικων συμμαχιών και των παραιτήσεων στις τριγωνικές ψηφοφορίες: όπως όλοι ξέρουμε, το αφήγημα περί κλοπής των εκλογών ακούγεται και στις ΗΠΑ και γνωρίζει σημαντική επιτυχία.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[romios-gr]

Πρόβλεψη-σοκ για το φετινό καλοκαίρι: Θα είναι το πιο ζεστό των τελευταίων ετών Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προγνώσεων (ECMWF) το καλοκαίρι του 2024 αναμένεται να ζήσουμε δύσκολες καταστάσεις, αν λάβουμε υπόψη την πρόβλεψη της θερμοκρασίας. Μια νέα πρόβλεψη βόμβα αναφορικά με τον καιρό που θα δούμε το φετινό καλοκαίρι βγήκε στο φως της δημοσιότητας σύμφω... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/provlepsi-sok-gia-to-fetino-kalokairi-tha-einai-to-pio-zesto-ton-teleytaion-eton/

[gentle-author]

Κάποιες φορές μου αρέσει όταν οι άνθρωποι δεν με καταλαβαίνουν. Τότε, οι συνειρμοί του μυαλού μου παύουν για λίγο να με ενοχλούν και γίνονται απλώς περαστικές σκέψεις γεμάτες ερωτηματικά που δεν φλέγονται ώστε να απαντηθούν. Αυτές είναι ίσως και οι μόνες φορές που νιώθω πραγματικά ελεύθερη να υπάρχω. Όταν δεν γίνομαι κατανοητή, ο κόσμος μπερδεύεται λιγότερο στα μάτια μου, οι αισθήσεις ξεδιπλώνονται σαν ένα πανί που φέρει ένα πελώριο ιστιοφόρο, σαν αυτά τα ιστιοφόρα που αρμενίζουν στις θάλασσες του Ιονίου. Αγαπώ τις ήσυχες ημέρες. Εκείνες που ο κόσμος μέσα μου ησυχάζει και σταματά να βουΐζει, γεμίζοντας με νερό τα αυτιά μου, κλείνοντας τους πόρους του κορμιού μου, σκονίζοντας τα όνειρά μου. Περπατάω, με αυτό το χαριτωμένο βήμα που θυμίζει κοριτσάκι τριών ετών, περιεργαζομαι τον χώρο γύρω μου, κοιτώ τους ανθρώπους που περιέχει, προσπαθώ να ακούσω τους χτύπους της καρδιάς τους αλλά συχνά, αυτό είναι μάταιο. Οι άνθρωποι σήμερα δεν σε αφήνουν να ακούσεις τους χτύπους της καρδιάς τους. Αναρωτιέμαι γιατί. Ίσως να είναι φόβος. Όλοι πλέον φοβούνται το αυτονόητο. Φοβόμαστε να αγαπήσουμε ώστε να μην καταστραφούμε και μάλλον, φοβόμαστε να αγαπηθούμε γιατί ξέρουμε να καταστρέφουμε. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Μόνοι μας καίμε τον κόσμο γύρω μας και κλείνουμε την καρδιά μας σε αμπάρια για να μην ανασαίνει. Μετά αναρωτιόμαστε σαν ανόητοι γιατί φλεγομαστε. Μα βέβαια, όταν στρέφεις το σπίρτο προς το μέρος σου, είναι δυνατόν να μην σε κάψει; Δεν καταλαβαίνω γιατί καίμε τους εαυτούς μας, όμως μπορώ να το δικαιολογήσω. Δεν αγαπάμε τους εαυτούς μας. Το άρρωστο της υπόθεσης είναι ότι μας αρέσει να μην αγαπάμε τον εαυτό μας και έτσι, παγιδευομαστε σε μια ανεξήγητα παράξενη τροχιά. Δεν μπορούμε να γλιτώσουμε (ή δεν προσπαθούμε καν) και μας φταίνε όλα γύρω μας. Ο χαμογελαστός άνθρωπος με τα πράσινα μάτια που θυμίζουν ένα δάσος που αποπνέει ζωή και εκείνα τα σταχτί μαλλιά που αναπαριστούν τους κόκκους της κανέλλας, τολμά να μας ερωτευτεί. Αρχικά, ερωτεύεται την θάλασσα και έπειτα τα άχυρα. Άραγε, θα ερωτευτεί ποτέ την φουρτούνα και τον κεραυνό; Αν τον κοιτάξω στα μάτια, τα δέντρα θα μαραθούν στην όψη των άγριων κυμάτων ή θα γίνουν έρμαια των χωραφιών που καίγονται μετά την καταιγίδα; Αν με κοιτάξει στα μάτια, τα καΐκια θα πλέουν σε ήρεμα νερά ή θα ακούν μουσική με ακουστικά; Αν δεν έχετε κλείσει ακόμη τις σελίδες αυτού του βασανισμένου βιβλίου, τότε μάλλον προσπαθείτε να καταλάβετε "τι θέλει να πει ο ποιητής". Θα περιμένω μαζί σας, μέχρι να βρω μιαν απάντηση να θρέψω τον εγωισμό μου. Αν την βρείτε νωρίτερα από εμένα, κρατήστε την σφιχτά στην αγκαλιά σας. Μην την αφήσετε να φύγει. Θα το μετανιώσετε. Εκ πείρας.

Copyright © 2024 Christine Aggeli. All rights reserved.

[astratv]

Θα προσλάβει με πρόγραμμα 40 μακροχρόνια ανέργους ηλικίας 55 έως 67 ετών –

Στην απασχόληση 40 μακροχρόνια ανέργων ηλικίας 55 έως 67 ετών, προχωρά ο Δήμος Λαρισαίων αξιοποιώντας σχετικό πρόγραμμα, με διάρκεια σύμβασης για δώδεκα μήνες και με δυνατότητα παράτασης για άλλους δώδεκα μήνες. Αναλυτικά οι θέσεις: Περισσότερα Εδω

[loulouditouheimona]

SOS SOS SOS

Κάντε κοινοποίηση

Προσέχετε όσες κυκλοφορείτε στην Ομόνοια. Ψάχνουν έναν σεσημασμένο άντρα 30 ετών περίπου, ασιατικής καταγωγής που αποπειράθηκε να βιάσει μια κοπέλα την προηγούμενη εβδομάδα.

SOS SOS SOS

[incurablydreamy]

Ο ανεκπλήρωτος ποιητικός έρωτας του Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη.

Ο Κώστας Καρυωτάκης ήταν μελαγχολικός, κλειστός και ανασφαλής, ενώ η Μαρία Πολυδούρη ήταν ανεξάρτητη, φεμινίστρια και ζούσε χωρίς να την ενδιαφέρει η γνώμη κανενός.

Γνωρίστηκαν το 1921 και αγαπήθηκαν βαθιά, παρόλο που ο Καρυωτάκης είχε ήδη δεσμό με άλλη γυναίκα. Όταν αυτός ανακάλυψε ότι πάσχει από αφροδίσιο νόσημα, η Πολυδούρη του έκανε πρόταση γάμου (ανήκουστο για την εποχή εκείνη) και του είπε πως δεν χρειάζεται να κάνουν παιδιά, αρκεί να είναι μαζί.

Ο ποιητής αρνήθηκε και οι επαφές τους μειώθηκαν σταδιακά. Το 1925, η Πολυδούρη αρραβωνιάστηκε έναν δικηγόρο, ενώ συνέχιζε να είναι ερωτευμένη με τον Καρυωτάκη. Το 1926 διέλυσε τον αρραβώνα και έφυγε για το Παρίσι. Ωστόσο, προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να επιστρέψει.

Ο Καρυωτάκης την επισκέφτηκε στο νοσοκομείο, αλλά η συνάντηση ήταν τυπική και παγωμένη. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ειδώθηκαν...

Στις 21 Ιουλίου 1928, ο Καρυωτάκης, 32 ετών, στρέφει ένα όπλο στο στήθος του και δίνει τέλος στη ζωή του. Όταν άνοιξαν το μπαούλο του, βρήκαν όλα τα γράμματα και τις φωτογραφίες της Πολυδούρη. Η αγάπη του για εκείνη ήταν ιδιαίτερα δυνατή. Η υγεία της ποιήτριας κλονίστηκε ακόμη περισσότερο.

Στις 29 Απριλίου 1930, η Πολυδούρη, 28 ετών, άφησε την τελευταία της πνοή μετά από ένεση μορφίνης που χορήγησε ένας φίλος της. Είχε γράψει: "Στο συρτάρι μια παλιά φωτογραφία και η ζωή μας δύο παράλληλες γραμμές."

Έτσι, μαζί με τους ποιητές, πέθανε και ένας τεράστιος έρωτας που δεν εκπληρώθηκε ποτέ…

[glikozi]

ο Στάνκογλου είναι 50 ετών..

το γνωρίζω

[an1tx]

Στην αττική διάλεκτο το Χ το καναν +. Μέχρι 4 ετών έγραφα το όνομα μου «+ριστινα». Δεν ημουν ηλίθια απλα ειμαι η μετενσάρκωση του σωκράτη.