gentle-author - Tumblr blog

[gentle-author]

[gentle-author]

[gentle-author]

[gentle-author]

[gentle-author]

Με ή χωρίς έμπνευση, στα μάτια μου θα είσαι πάντοτε ο,τι καλύτερο υπάρχει.

Και με ή χωρίς έμπνευση, θα σε αγαπάω κάθε μέρα όλο και περισσότερο.

Και με ή χωρίς έμπνευση, δεν θα υπάρξει ποτέ στον κόσμο πιο όμορφος άνθρωπος από εσένα.

Και με ή χωρίς έμπνευση, θα είσαι πάντα εκείνος που γεμίζει την ζωή μου με το αγαπημένο μου χρώμα.

Και με ή χωρίς έμπνευση, θα σε κρατάω πάντα στην αγκαλιά μου και θα μυρίζω το άρωμά σου.

Και με ή χωρίς έμπνευση, θα προσπαθήσω να είμαι για σένα τα πάντα για όλη μας την ζωή.

Γιατί, με ή χωρίς έμπνευση, εγώ θα αγαπάω πάντα την δική μου έμπνευση, η οποία ήσουν, είσαι, και θα είσαι για πάντα εσύ...

[gentle-author]

Born to love you

Forced to do it by distance.

Born to touch you

Forced to keep you in my mind.

Born to kiss you

Forced to fall for my own daydreams.

Born to live you

Forced to miss you.

[gentle-author]

Κι αν υπαρξουμε,

Κι αν δεν υπάρξουμε,

Ξερω πως θα σε αγαπω για πάντα...

Κι αν ζήσουμε,

Κι αν δεν ζήσουμε,

Ξέρω πως θα είμαστε μαζί αιώνια...

Μην με ρωτάς γιατί, απάντηση μην περιμένεις από κάποια χείλη που γεννήθηκαν για να αναπνέουν, ενώ ζουν για να γευτούν τα δικά σου, για να εισπνεύσουν τον δικό σου αέρα και όχι τον ξένο, τον "άλλο".

Μην με ρωτάς γιατί, απάντηση δεν παίρνεις από έναν άνθρωπο που δεν νιώθει άνθρωπος, που δεν νιώθει τίποτα, που είναι ένα τίποτα και τα πάντα μαζί.

Μην με ρωτάς γιατί, γιατί το "γιατί" είναι μια ξένη λέξη για έναν ποιητή.

Μην με ρωτάς γιατί, γιατί ξέρεις κάθε απάντηση που σε αυτό αναλογεί.

Γιατί αν ανεπνεα στα χρόνια της χολέρας, θα σε αγκάλιαζα τόσο ώστε η χολέρα θα μας φοβόταν και κάθε νυχιά στο φρούριο θα σήμαινε την αιώνια αγάπη μας.

Γιατί αν ησουνα λεπρος, θα κλεινομουν στο ίδιο μπουντρούμι με σένα κι η λεπρα θα μας φοβόταν μέχρι να ξυπνήσει η μέρα και να κοιμηθεί η νύχτα, μέχρι να φύγει ο κόσμος, μέχρι να γεννηθεί η αλήθεια.

Γιατί αν ήσουν άνεμος, θα ήμουν η θάλασσα που θα δαμαζες και τα κύματα θα μας φιλούσαν, θα μας υμνούσαν κι ίσως να μας αγαπούσαν.

Γιατί αν ήσουν χώμα, θα ήμουν ο σπόρος που θα ανεθρεφες και τα άνθη θα μας ευγνωμονούσαν, θα μας τιμούσαν και ποτέ δεν θα μας νικούσαν.

Γιατί αν ήμουνα παιδί, θα ήσουν το καταφύγιό μου, κι ας μην είχα ποτέ στην κατοχή μου τέτοια λέξη, παρά μόνον εμένα, τον αιώνιο φίλο και εχθρό μου, τότε, εσύ αγάπη μου θα ήσουν εγώ, κι εγώ λατρεία μου, θα ήμουν εσύ, κι εμείς, ναι εμείς...

Κι αν όλα τα παιδιά του κόσμου μας κοίταζαν στα μάτια, τότε να είσαι σίγουρος, αυτό που θα αντίκριζαν θα ήταν το "εμείς", η νέα ζωή, ο κόσμος κι η αυγή, τίποτα παλιό για να χαθεί.

Γιατί αν ήμασταν κύκνοι, το άσμα μας θα ήταν βαρύ, γεμάτο έρωτα και πόνο τραγουδισμένο ολονυχτίς κι ολημερίς σερί.

Γιατί αν ήμασταν βιβλία, οι σελίδες μας θα ήταν κολλημένες με κερι, ατόφιο κι ανέγγιχτο θα προσμενε τη δική μας την πνοή, να σβήσει, να γεννηθεί, να ζήσει, να ηττηθεί.

Γιατί αν ήμασταν εικόνες, τότε μάλλον θα ζούσαμε στην Αναγέννηση, ο Ραφαήλ θα έφτιαχνε το πορτρέτο του παιδιού μας, ο Μιχαήλ Άγγελος θα ζούσε υπό την διαταγή μας.

Γιατί αν ήμασταν μαζί, τίποτε δεν θα είχε σημασία, αλλά μόνον το "εμείς", η μία λέξη και αντωνυμία που έχει ισχύ.

Κι αν η Γη γυρνούσε ανάποδα, κι αν είχαμε μια μόνον ημέρα ζωής, δεν θα υπήρχαν εισιτήρια, παρά μόνον ένας δρόμος που θα οδηγούσε σ' εκείνο το νησί, εκεινο που φτιάξαμε εμείς, το μέρος που έγινε η αρχή.

Κι εσύ, κι εμείς, κι όλη η Γη μαζι, θα τραγουδούσαν για εκείνη την πνοή που θα γεννιόταν πλασμένη από άνθη γιασεμιού κάτω από τα δικά σου, γεμάτα έρωτα ροδοπέταλα, κάτω από την δική μου, γεμάτη τέχνη, αγνή βροχή.

Γιατί τόσο σε αγαπάω, που το αγαπάω έχει έξι γράμματα, που το "σε αγαπάω" έχει δύο λέξεις, που το "εγώ σε αγαπάω" είναι η αλήθεια, που δεν με νοιάζω εγώ όσο με νοιάζεις εσύ, ερωτά μου κι αιώνια ζωή...

[gentle-author]

Uhh, I ('ll always) love rain.

I love how the clouds dance with the stars and transform into heavy pillows every night (like my heart trying to hug my soul).

I love the sound of the raindrops falling gently at the ground contributing to the smell of freshly washed (green) grass all around (the court).

I adore each kind of tremendous, aspiring lighting, as its chaos makes my mind less noisy (unlike my chats).

I adore every aspect of a storm, 'cause it helps me move on from the remains of myself (leaving me behind, wondering how and why, having a faint smile, probably making me cry).

I used to pray for some rain (pray to call you mine).

Used to call "lucky" everyone who lived in London (and the United States).

I was always feeling utterly happy every time a teardrop from the sky (not my eye) touched the (wet I hoped) soil.

Feeling completely calm just by admiring the fascinating raindrops having a race on my window (guessing which team's about to win).

Finding peace (in your arms, making my heart skip a beat, adding a few dreams to my nap).

Today, it rained (!?).

It hadn't rained in ages (maybe a few months).

Anyone who knows about my existence would claim that I should be the happiest person alive (and I am, mom).

My wish finally came true (simply like that).

Question is... Did I actually feel happy about rain this time (or not)?

The answer is (wait, stop)...

No(-).

Ever since I met you, something (a lot) changed in me.

I met you and you managed to change me (how come!?).

And I never change (not like that).

I'm stubborn (guess I am).

I can't tell how you managed to do that, but ever since I met you, I've never been happier (never in this world).

I used to hate the sun (God, I wished it just disappeared).

You utterly adore it (fun fact that-makes me laugh).

And now, I find it pleasant (perfect) too.

I can't tell how or why, but ever since I met you, I knew that you're either gonna be my everything or completely nothing (same goes with the sun).

Looks like we're hopping on the first situation (praying to stay like that).

And I don't regret it (calling me yours is all I have).

Instead, I thank it (yes, I am).

I thank you (with all of my heart).

Thank you for making me a better person (giving a meaning in my life).

Thank you for making me face my fears (and tears) straight in the face.

Thank you for declining all the taboos I've (ever) had for myself.

Thank you for being my alter ego (my other half).

Thank you for being you (my favourite person).

But most importantly...

Thank you, not because you made me love the sun (I used to hate), but because you made me fall in love, not only with you, but with me, (too).

Falling in love with (our) life.

Falling in love with us (my love).

[gentle-author]

Κάποιες φορές δεν ξέρω πώς να γράψω.

Κάποιες φορές καμία γλώσσα δεν φαίνεται να έχει το κύρος που αναζητώ, το χρώμα και την αίσθηση που προσομοιάζουν τις σκέψεις μου.

Κάποιες φορές δεν ξέρω πώς να σκεφτώ.

Κάποιες φορές καμία σκέψη μου δεν μοιάζει να έχει την συνοχή που μπορώ να ανεχτώ, την όρεξη και το μεράκι που θα με κάνουν να νοιαστω.

Ορισμένες φορές δεν ξέρω πώς να γράψω, ούτε πώς να σκεφτώ και αναρωτιέμαι αν φταίω εγώ.

Δεν ξέρω τι είναι οι λέξεις, εάν υπάρχει πλέον ορισμός.

Παράλληλα, χάνω το νόημα των σκέψεων που αναδύονται και μοιάζουν με τρικυμίες και φουρτούνες στο πέλαγος του νου μου.

Δεν ξέρω εάν ξ��ρω όντως κάτι. Κι ας είναι αυτό το κάτι... Το οτιδήποτε.

Προσπαθώ να ζήσω τόσο έντονα μέσα από τις οικτρά δελεαστικές, ειδυλλιακες εικόνες που πλάθει ο περίεργος εγκέφαλός μου, τόσο έντονα που δεν ξέρω αν ζω τελικά.

Αδημονώ να περάσει γοργά ο χρόνος, μα ποιος χρόνος;

Απορώ με τον εαυτό μου, μισώ τον εαυτό μου.

Τον μισώ που τολμά να παραβιάζει τους νόμους της φυσικής και να σκέφτεται άλογα.

Τον μισώ που έχει την ψευδαίσθηση του ιδανικού.

Τον μισώ που νομίζει πως μόνον εάν περάσει ο χρόνος θα επιζήσει.

Μα πάνω απ'ολα τον μισω, διοτι έπαψε μια μέρα να ελπίζει.

Χαμένος πάει όποιος δεν ελπίζει... Όποιος ζει σε μια γυάλα... Όποιος περιμένει να περάσει η ώρα για να ζήσει.

Κι ας μην έχω ζήσει.

Μα, μου υπόσχεται κανείς ότι θα ζήσει;

[gentle-author]

[gentle-author]

Heyy tumblr friends, writers, poets, people who love art and love life...

Genuine question:

How do you deal with stress in your every day lives?

I'd love to hear some tips on how to deal with anxiety and your different opinions on the topic.

Thanks in advance <3

[gentle-author]

And if you ever wonder if I really love you after all, I'm always gonna remind you how you made me fall in love with the sun, an element I used to hate, rays of loneliness and disgust... now I'm looking at the sun and all I see is an element full of happiness and hope, a sense of love, rays that spread life.

Do you still wonder if I love you, my sun?

[gentle-author]

[gentle-author]

You remind me of the first time I've heard my favourite song

And "favourite" is quite a tricky word to use

As "favourite" can change within a minute and become just "none"

As favourite is the phantom of a star that crawls like the sun

As favourite is the dusty flower I hold in my arms

The smile that made the whole first start

Some lips that get warm every time they touch

My favourite song keeps playing in my heart

A beat is much more than just a map

And you're not just my favourite, but so much more than that...

[gentle-author]

I've never felt that way before

It's not like I haven't ever felt anything at all

I just haven't felt like "that" way before.

It's not like I've never imagined kissing someone in my head or having fun at the beach

It's not like I've never thought about being in a relationship with someone and be gentle with them

It's the way he has touched my soul way before touching my body

And he's never actually touched my body

And the way he smiles so effortlessly and brightens up the whole room

And it's the way he makes me feel every time he comes in my dreams and he makes me smile every time he speaks

The way I'd cry today in the car when I realised I would give him my whole me..

And please, I haven't ever felt that way before because he makes me feel happy when the sun is out even though he shouldn't.

[gentle-author]

Always the poet, never the muse.

Acting polite but being rude,

Nothing's too good to be true

I guess I'm alone in a loop

Even when everything's on mute.

Always the musician, never the muse.

I guess this verse might become a tune

Cuddling in your arms so soon

Lyrics hit my bones like a tube.

[gentle-author]