#κατάλαβα

[romios-gr]

Βίντεο: Ο Τζο Μπάιντεν χάνει τον έλεγχο και τον ειρμό των σκέψεών του και «παγώνει» – Ν.Τραμπ: «Δεν κατάλαβα λέξη από ότι είπε»! Μόνο ως καταστροφική μπορεί να περιγραφεί η εμφάνιση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν στο debate με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, όπου ήταν εμφανές ότι αντιμετώπιζε σοβαρά διανοητικά προβλήματα! Σε κάποια σημεία του debate ο Τζο Μπάιντεν έχασε τον... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/vinteo-o-tzo-mpainten-chanei-ton-elegcho-kai-ton-eirmo-ton-skepseon-toy-kai-pagonei-n-tramp-den-katalava-lexi-apo-oti-eipe/

[allo-frouto]

εννοώ, καποιος που βρίσκεται απο πίσω σου έχει καταπληκτική θέα

Ναι κι εγώ συμπλήρωσα.

[sugaroto]

Παιδιά αν είστε στην δουλειά και έρθει ο γκρουμ και σας πει κυριαμαριαντρα τι καταλαβαίνετε?

[mousmoula]

@sugaroto με έκαψες

[eurovisionart]

🇨🇾 Lia Vissi - Το κατάλαβα αργά/To katalava arga

[theklaapologist]

ΘΈΚΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙΙΙΙΙΙ... Ο ΓΚΑΡΘ ΈΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ 6Η ΣΕΖΌΝ ΚΑΙ Ο ΜΠΕΝΥ ΕΜΦΑΝΊΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ 8Η ΣΕΖΌΝ ΚΑΙΙΙ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΊ ΜΑΖΊ ΟΎΤΕ ΣΕ ΈΝΑ ΕΠΕΙΣΌΔΙΟ.... Ο ΕΝΑΣ ΕΊΝΑΙ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΕΊΝΑΙ ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΆΩ ΤΌΣΟ ΠΟΛΎ ΑΗΑΗΑΗΓΣΞΑΒΣΗΣΘΣΓΣΩΣΗΣΞΣΞΣΒΗΣΣΒΔΒΘΣΗΣΗΣ

Δεν θα ξεφύγω ποτέ από αυτή τη σειρά

Να ζητούν να ευτυχήσουν βίον ανθόσπαρτον 🧿🫶

[prasinoxaos]

μισώ

μισώ που ξέρω

όλες σου τις συνήθειες.

μισώ που ξέρω

όλες σου τις επιθυμίες.

μισώ που ξέρω

όλα σου τα θέλω.

μισώ που ξέρω

όλα σου τα πρέπει.

μισώ που ξέρω

όλα αυτά που σε φωτίζουν.

μισώ που ξέρω

όλα εκείνα που σε θλίβουν.

μισώ

που ποτέ μου δεν έμαθα

όλες σου τις σκέψεις.

μισώ

που όσες σκέψεις σου έμαθα

ποτέ μου δεν τις κατάλαβα.

μισώ

που ποτέ μου δεν έμαθα

όλα σου τα συναισθήματα.

μισώ

που όσα συναισθήματά σου έμαθα

ποτέ μου δεν τα κατάλαβα.

μισώ

το ότι ποτέ μου δεν έμαθα

πως να σε καταλαβαίνω.

πότε μου δεν κατάλαβα

πως να σε μαθαίνω.

[psychotiko-epeisodio]

Γιατί ποτέ δεν κατάλαβα εγω η ιδια το πόσα σημαίνω,

Και απορούσα γιατί δεν το καταλαβαίνουν εκεινοι .

[ena-nistagmeno-koala]

Και τον ζήλευα εκείνο το γλαρό

όταν κατάλαβα

πως υπάρχουν ήδη ελευθερίας σ’αυτό τον κόσμο

που ποτέ μας δεν θ’αγγίξουμε

[0cean--soul]

Περίμενα

Πριν έρθεις σε περίμενα

Δεν ήξερα που ήσουν Ούτε γνώριζα το όνομα σου Όμως σε περίμενα

Πόνεσα Έκλαψα Απογοητεύτηκα

Έπαψα να περιμένω

Πέρασε αρκετός καιρός

Ήρθες …

Και κατάλαβα πως ήρθες όταν δεν σε περίμενα και ήσουν αυτό που περίμενα όλη μου τη ζωή...

[romios-gr]

Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριας Θά σας πω ένα πράγμα προς δόξαν Χριστού. Θυμάμαι μιά χρονιά, Κυριακή των Βαΐων, βρισκόμουν στήν εκκλησία καί γονάτισα στο σκαμνάκι καί, καθώς έλεγα τήν «ευχή» βλέπω στήν Ιερά Πρόθεσι ένα κόκκινο ύφασμα, κόκκινο της φωτιάς. Δέν μπορώ νά σας τό περιγράφω, όπως είναι το βελούδο. Ηταν καί ένα Αγιο Ποτήριο, πού το σχήμα του γύρω-γύρω κατέληγε σε «... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/me-ayto-katalava-ti-akriveia-prepei-na-echoyme-tin-ora-poy-pigainoyme-na-paroyme-to-soma-kai-to-aima-toy-christoy/

[allo-frouto]

Τα μάτια σου δεν μου φτάνουν, θέλω να δω και άλλα πράγματα...

Για τα άλλα πράγματα, υπάρχουν ιστοσελίδες.

[fxckery-at-its-finest]

Θαλασσάκι μου / Θυμάσαι;

Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να μιλά για συναισθήματα. Κυρίως γιατί δεν πιστεύω πως κάποια συναισθήματα μπορούν να χωρέσουν σε λέξεις. Πόσο όμορφο είναι όμως όταν ένας άνθρωπος σου δημιουργεί τόση ένταση στην ψυχή σου, τόση που να μην μπορείς να την περιγράψεις. Και αρκείσαι σε μια τόσο μικρή λέξη, «αγάπη». Και τι είναι η αγάπη; Και εγώ πώς και γιατί έτυχε να την ζήσω μαζί σου;

Σε αυτό το κείμενο θα σας μιλήσω για έναν αλλιώτικο Αύγουστο, ή μάλλον Σεπτέμβριο. Θα καταλάβετε.

28 Φλεβάρη 2022

Βρίσκομαι στο σπίτι μιας πολύ καλής μου φίλης. Είχαμε καιρό να βρεθούμε, οπότε τώρα έχουν μαζευτεί πολλά για συζήτηση.

Καθώς στρίβω το τσιγάρο μου, χαζεύοντας στο κινητό μου, βλέπω εσένα. Τι όμορφο πλάσμα είσαι Θεέ μου με τα πιο καταγάλανα μάτια, που θυμίζουν τρικυμίες.

Κοιτάω την φίλη μου και της λέω «Τι λες; Να στείλω;» και εκείνη γελώντας μου απαντά «Πας καλά εννοείται, τί έχεις να χάσεις;»

Τι έχω να χάσω;

Και έτσι έστειλα ένα κουρασμένο μήνυμα στις 3 τα ξημερώματα. Και από εκεί και πέρα μιλούσαμε όλη νύχτα. Δεν νομίζω ότι στο είπα ποτέ αλλά εκείνη η νύχτα ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που ένιωσα ξανά ζωντανή. Ένιωσα ξανά εγώ. Περπατούσα μέσα στα στενά της Θεσσαλονίκης και είχα το νου μου μόνο στα δικά σου μηνύματα, να προλάβω να απαντήσω πριν σε πάρει ο ύπνος.

Και τελικά το ίδιο πρωί δεν πήγαμε σχολή. Ήρθες σπίτι μου και καθόμασταν και μιλούσαμε. Και κοιμηθήκαμε και αγκαλιά. Είχαμε τόσο ωραία χημεία από την πρώτη φορά. Θυμάμαι, δεν χόρταινα να κοιτάζω τα μάτια σου, και δεν ήμουν άνθρωπος που κοιτούσε μάτια. Κρεμιόμουν από κάθε μικρή λέξη που έβγαινε από τα χείλη σου, σαν να εξαρτιόντανε όλο μου το κορμί από εσένα. Και η ειρωνεία είναι πως πάντα μου το χτυπούσες πως εσύ με ερωτεύτηκες από την πρώτη φορά που με είδες, αλλά εγώ κατέληξα να σε αγαπάω παραπάνω.

Θυμάσαι;

14 Μαρτίου 2022

Έχουν περάσει 2 βδομάδες περίπου που είμαστε κάθε μέρα μαζί. Δεν ήξερα αν τελικά ήθελα σχέση αυτόν τον καιρό. Βλέπεις, με έχει πληγώσει πολύ η κατάντια του έρωτα. Έχω μάθει να κλείνομαι στον εαυτό μου και να μην θέλω να δώσω ευκαιρία σε κανέναν να μάθει το τι κρύβω μέσα μου. Αλλά μαζί σου είναι αλλιώς. Μαζί σου νιώθω το παιδί μέσα μου να χαμογελάει ξανά. Νιώθω για πρώτη φορά μετά από καιρό χαρούμενη. Σαν να μαθαίνω να ζω ξανά από την αρχή.

-«Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα ξέρεις» μου ψιθυρίζεις όσο καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ μου.

-«Δεν ξέρω τι να σου πω, μου αρέσεις αλλά νομίζω πως δεν είμαι έτοιμη για κάτι σοβαρό», σου απαντώ, τρομαγμένη για άλλη μια φορά.

-«Δεν μπορώ να συνεχίσουμε έτσι όμως. Σε θέλω δική μου. Θέλω να ξυπνάω ξέροντας ότι ανήκω σε σένα. Και εσύ σε εμένα. Ή εγώ και κανένας άλλος. Ή τίποτα.», μου λες και εγώ σε κοιτάω με γουρλωμένα μάτια.

Θυμάσαι;

Και αν δεν πάει καλά; Και αν βγω αδικημένη πάλι εις βάρος της δικής σου υποτιθέμενης αγάπης; Τι θα κάνω μετά;

Αλλά σε θέλω τόσο πολύ γαμώτο. Δεν το έχω ξανανιώσει αυτό με κανέναν στο ορκίζομαι.

Τι να κάνω;

Τι να κάνω;

Να σε χάσω επειδή φοβάμαι;

Ή να σε κερδίσω για να ζήσω;

Στο Πάρτι

Έκανε ένα πάρτι καλωσορίσματος στο νέο σπίτι η κολλητή σου και με κάλεσες. Δεν ήξερα αν θέλω να έρθω, αν θέλω να γνωρίσω όλους τους φίλους σου. Και αν δεν με συμπαθήσουν; Είναι και μεγαλύτεροι και αλλιώς.

Αλλά ήρθα.

Και μιλούσα με όλους.

Και όλοι με πλησίαζαν θέλοντας να με γνωρίσουν. Και τότε κατάλαβα πόσο πολύ τους μιλάς για εμένα.

Και καθώς καθόμουν στην κουζίνα, πίνοντας σφηνάκια με την κολλητή σου, γύρισα και της είπα:

«Με εγκρίνεις;»

Και εκείνη απάντησε:

«Είσαι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί στην ζωή του αυτήν την περίοδο. Θέλω να το δώσετε μια ευκαιρία».

Κοίταξα εσένα που χόρευες ανέμελα σε κάτι ελληνικά έντεχνα μαζί με τους φίλους σου. Χαμογελούσες λες και δεν σε ένοιαζε τίποτα άλλο, παρά μόνο να βγουν σωστά εκείνα τα βήματα. Που και που με κοιτούσες και μου έσκαζες και ένα χαμόγελο φωνάζοντας «Είσαι πανέμορφη».

Και το αποφάσισα. Ήμουν σίγουρη. Σκέφτηκα «Αυτό θέλω. Πάω να το πάρω».

Πήγα στον υπολογιστή και έβαλα το αγαπημένο σου ισπανικό τραγούδι.

Και ήρθα κοντά σου.

Σε αγκάλιασα, σε φίλησα απαλά προσπαθώντας να μαζέψω όλο μου το κουράγιο μέσα από τα χείλη σου.

«Μπορώ να γίνω η κοπέλα σου;»

σου είπα, περιμένοντας μια απάντηση από αυτά τα χείλη που δεν χορταίνω να φιλάω. Από αυτά τα χείλη που τρόμαζα στην ιδέα ότι μπορούν να με ματώσουν. Αλλά δεν με ένοιαζε. Για τα δικά σου μάτια άξιζε να αδειάσει όλο μου το σώμα.

Άρχισες να δακρύζεις και με αγκάλιασες. Οι φίλοι σου μας κοιτούσαν από την απέναντι γωνία και χαιρόντουσαν.

Είμαστε μαζί.

Είμαι δικιά σου.

Θα τα καταφέρουμε.

Πόσο σε θέλω.

Τόσο ώστε να μας δώσω μια ευκαιρία. Τόσο ώστε να αποφασίσω να διαγράψω οποιοδήποτε πληγωμένο παρελθόν μου και να θέλω να γράψω το μέλλον μου μαζί σου. Ένα όμορφο μέλλον. Βασισμένο σε εσένα και σε εμένα. Σε εμάς.

Θυμάσαι;

25 Μαρτίου 2022

Καθόμαστε σε κάτι σκαλάκια στην Ροτόντα. Εσύ κλαις γιατί είδες κάτι που σου θύμισε ένα παλιό, ξεραμένο κομμάτι που σου άφησαν οι πρώην σου.

Και με κοιτάς με τα δάκρυα να τρέχουν όσο εγώ σου εξηγώ ότι ποτέ δεν θα σε πλήγωνα.

Θα προτιμούσα να πληγώσω τον εαυτό μου πριν πληγώσω έστω και λίγο εσένα.

Και δεν θα φύγω.

Μέχρι να με διώξεις εσύ.

-«Θέλω να σου πω κάτι αλλά φοβάμαι γιατί είναι νωρίς», μου λες.

-«Και εγώ το νιώθω μωρό μου…», σου λέω σφίγγοντας το χέρι σου.

-«Σε αγαπάω».

-«Και εγώ σε αγαπάω».

Καλοκαίρι 2022

Πάμε παντού μαζί.

Σε συναυλίες, σε μπαρ, σε θάλασσες, σε νέα μέρη.

6 μήνες μαζί σου και ένιωθα σαν να σε ξέρω χρόνια. Δουλεύαμε και οι δυο. Εγώ Θεσσαλονίκη, φτιάχνοντας κρέπες, εκείνες που πάντα μου έλεγες πως τις λάτρευες. Και εσύ στο χωριό σου. Είναι δύσκολη η απόσταση. Όταν σε αποχαιρέτησα γιατί θα σε ξανά έβλεπα σε δυο βδομάδες έκλαιγες. Στεναχωριόσουν επειδή δεν είχαμε ξαναπεράσει μακριά ο ένας από τον άλλον για τόσο καιρό.

Μου έγραψες και ένα ποίημα.

«Δεν έχω υπάρξει και για πολύ καιρό μακρυά σου να πούμε και την αληθεια. Και είναι ειρωνικό γιατί ζούσαμε τόσα χρόνια χωριστά . Με κάνεις να αναρωτιέμαι πως ανέπνεα παλιότερα χωρίς εσένα δίπλα μου .Όταν δεν σε βλέπω κάτι μου λείπει. Εσύ μου λείπεις βασικά. Όλο σου το είναι.»

Θυμάσαι;

«Στα χέρια σου ηρεμώ»

«Σε παρακαλώ μην φύγεις»

30 Σεπτεμβρίου 2022

Πήγες σε ένα πάρτυ μιας φίλης σου και έμεινες μέχρι τα ξημερώματα. Αυτήν η φίλη σου εμένα δεν με συμπαθεί, δεν με κάλεσε. Έτσι εγώ ήρθα στο σπίτι μιας πολύ καλής και αγαπητής μου παλιάς παρέας. Και ξημερώνει η επέτειός μας. Σου στέλνω μήνυμα για να μην νομίζεις ότι το ξέχ��σα. Το σκεφτόμουν όλη την ώρα για την αλήθεια.

Δεν μου απάντησες στο μήνυμα.

Σε πήρα τηλέφωνο, ελπίζοντας να το ακούσεις μέσα στην βαβούρα του πάρτι.

Δεν το σήκωσες.

Γύρισα στους φίλους μου και τους είπα «Έχω ένα κακό προαίσθημα».

«Άντε ρε ‘συ, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι για μια φορά σου έχει τύχει κάτι καλό; Σταμάτα να τα υπεραναλύεις όλα στο κεφάλι σου».

Ίσως να ‘χουν δίκιο.

Αλλά γιατί δεν έχει απαντήσει;

Πού είναι;

Μήπως εγώ είμαι υπερβολική και αφήνω το μυαλό μου να πάει μονο στο χειρότερο;

Γιατί είμαι έτσι;

Το ίδιο πρωί ήρθες σπίτι μου κλαίγοντας.

Δεν ξέρεις πως έγινε.

Εσύ απλά έτυχε να χορεύεις.

Είχες πιει και λίγο.

Δεν ξέρεις πως έγινε.

Είπες ότι δεν θα το ξανά έκανες ποτέ.

Και εγώ κάθομαι βουβή. Το μυαλό πάει να σπάσει στην ιδέα ότι ακούμπησες ξένα χείλη.

Και δεν μπορώ να βγάλω την εικόνα από το κεφάλι μου.

Μα δεν το ήθελες.

Μα δεν σήμαινε τίποτα για σένα.

Ήταν καταλάθος.

Σε συγχώρεσα.

Σε πίστεψα.

Αλλά η εμπιστοσύνη μου δεν θα ήταν ποτε ξανά η ίδια.

Έκανες ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι. Εκείνους που έβριζες και κατηγορούσες για τους φόβους μου.

Έκανες ό,τι έκαναν.

Και με κατέληξαν ψυχρή.

Αλλά εγώ σε συγχώρεσα.

Εγώ σε συγχώρεσα.

Σε συγχώρεσα.

Συγχώρεσα.

Θυμάσαι;

«Σε παρακαλώ μην το ξανακάνεις. Δεν αντέχω για πολύ, σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ μην με πληγώνεις και εσύ. Σε παρακαλώ»

Χριστούγεννα 2022

Πόσο σε αγαπάω, πόσο με φοβίζει η ιδέα μακριά σου.

Λατρεύω κάθε λεπτομέρεια που μ’έχεις αφήσει να μάθω για εσένα.

Εγώ που έμαθα να τα περνάω όλα μόνη μου.

Εγώ πλέον θέλω μόνο εσένα δίπλα μου.

Οι κρίσεις πανικού μου ηρεμούν μονάχα στα χέρια σου.

Και τα δικά σου χέρια τρέμουν και εγώ τα φιλάω απαλά πάντα, κλειδώνοντάς τα μέσα στα δικά μου.

Για να σου θυμίσω.

Βλέπεις έχουμε και οι δυο προβλήματα.

Αλλά έχουμε ο ένας τον άλλον.

Και δεν θα ευχόμουν για τίποτα περισσότερο.

Αλλά γιατί το έκανες αυτό;

Θυμάσαι;

Πάσχα 2023

Δεν είμαι και πολύ καλά τελευταία. Η παλιά μου παρέα έχει έρθει εναντίον μου και έχω χάσει πολλά άτομα. Η σχολή δεν πάει ούτε αυτήν καλά.

Δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι μου. Με αγχώνει και η ιδέα του μέλλοντος. Με όλα τα άτομα που σχεδίαζα το μέλλον μου, έχουν πλέον φύγει.

Μα εσύ λατρεύεις να μιλάς για το μέλλον μας.

Έχεις σκεφτεί μέχρι και πως θα μοιάζει το σπίτι μας.

Μα εγώ φοβάμαι.

Πώς μπορείς να σχεδιάζεις το μέλλον μας όταν λίγο ποτό σε καταφέρνει να φιλάς ξένα χείλη;

Πως μπορείς να σχεδιάζεις το μέλλον με εμένα;

Είμαι ηλίθια.

Είμαι χαζή.

Δεν αξίζω τίποτα.

Δεν αξίζω την αγάπη.

Πρέπει να σε διώξω.

Δεν μπορώ, πνίγομαι.

Και όσο σκέφτομαι ότι θα τραβήξω και εσένα στον βυθό μου, δεν θέλω.

Μαλώσαμε πολύ εκείνη την μέρα.

Φωνάζαμε και εγώ έπαθα κρίση πανικού στα χέρια σου.

Μα εσύ δεν φεύγεις.

Εσύ λες πως αξίζω τα καλύτερα.

Λες ότι μ’αγαπάς πολύ. Για πάντα.

Και εγώ δεν ξέρω τι να πιστέψω.

Μου λες ότι πρέπει να πάω σε ψυχολόγο.

Γιατί έχω θέματα.

Μου το βάζεις σαν όρο, τον παίρνω σαν όρκο.

Για να έχω εσένα.

Πόσο με έχεις μπερδέψει.

Θυμάσαι;

Καλοκαίρι 2023

Δεν είμαι καλά. Η ψυχολογία μου όσο πάει διαλύεται όλο και περισσότερο.

Κάθε φορά που προσπαθώ να το συζητήσω μαζί σου δεν βγάζουμε άκρη.

Εσύ λες «Πώς γίνεται να πιστεύεις ότι δεν είσαι όμορφη από την στιγμή που στο λέω κάθε μέρα;».

Σου λέω «Δεν λειτουργεί έτσι».

Μου λες «Άμα είναι και εγώ να μην πιστέψω ότι μ’αγαπάς».

Τι ήταν αυτό;

Και γιατί το είπες;

Πιστεύεις ότι δεν σε αγαπάω;

Εγώ;

Εγώ που τους έδιωξα όλους για να έχω εσένα;

Εγώ που σε γνώρισα στην οικογένεια μου;

Εγώ που έκανα υπομονή γιατί εσύ δεν μεγάλωσες έτσι;

Εγώ που στα έλεγα όλα;

Εγώ που είχα μόνο εσένα;

Εγώ που δεν σε απάτησα ποτέ;

Εγώ που σε συγχώρεσα;

Εγώ δεν σε αγαπάω;

«Έχω κουραστεί να σε σηκώνω εγώ. Μάθε να σηκώνεσαι μόνη σου», μου είπες.

Και ηχεί σαν αντίλαλος στα αυτιά μου μέχρι σήμερα.

Ίσως έχεις δίκιο.

Ίσως είχα δίκιο.

Δεν πρέπει να σε τραβήξω στον βυθό μου.

Ίσως οι σχέσεις δεν είναι για εμένα.

Ίσως είμαι υπερβολικά πολύ προβληματική για κάποιον.

Ίσως ήρθε η ώρα να φύγεις και εσύ.

Όπως έκαναν όλοι.

Δεν κάνεις κάτι διαφορετικό δα.

Πρέπει να φύγεις.

Γιατί πέφτω και χάνομαι.

Και δεν θέλω να χαθείς μαζί μου.

Και εδώ που τα λέμε, τι δουλειά έχεις να μείνεις;

Να φύγεις αμέσως.

Να τα ξανά καταφέρω όλα μόνη μου.

Δεν έχω ανάγκη κανέναν σας.

Τόσα μου μάθατε, τόσα μου δώσατε, τόσο με καταστρέψατε.

Θυμάσαι;

7 Σεπτεμβρίου 2023

Βγήκαμε έξω να συζητήσουμε.

Τελείωσε η εξεταστική μου και νομίζω τα πήγα καλά.

Έχω έρθει κοντά με νέα άτομα και σχεδιάζω νέα πλάνα μαζί τους.

Και με εσένα νομίζω είμαι καλά.

Ακούς; Γίνομαι καλά!

Μαζεύω τον εαυτό μου σιγά σιγά!

Για σένα!

Για μένα!

Για ‘μας!

Ακούς αγάπη μου;

Γίνομαι καλά!

Μα εσύ θες να χωρίσουμε.

Νευριάζεις με τα νέα πλάνα που έχω κάνει με τους φίλους μου λέγοντας πως θα έπρεπε να τα έχω σχεδιάσει πρώτα μαζί σου.

Μα εσύ έχεις φίλους.

Εγώ δεν είχα φίλους.

Εσύ όλον τον καιρό ήσουν στην πόλη σου με τους δικούς σου ανθρώπους.

Εγώ δεν είχα δικούς μου ανθρώπους.

Τώρα βρίσκω και θέλω να ζήσω.

Και θέλω να είσαι συνοδοιπόρος.

Μα γιατί θυμώνεις;

Αλλά έχεις δίκιο. Δεν μπορώ να σε κρατήσω άμα θες να φύγεις. Και ούτε θα το κάνω.

Σου λέω «όντως πρέπει να χωρίσουμε».

Δεν μπορώ να σε κρατήσω κοντά μου αν δεν θες να μείνεις.

Και έχω κουραστεί να παλεύω για εμάς.

Με κοιτάς και μου λες «Το λες όντως ή το λες για να με κάνεις να νιώσω καλά που συμφωνούμε;».

Με έχεις μάθει τόσο καλά.

Αλλά δεν πρέπει να μάθεις την αλήθεια.

Δεν πρέπει να μάθεις πως βάζω εσένα πάνω από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Και θέλω να είσαι εσύ καλά, πριν γίνω εγώ.

Και ας είναι αυτό μακριά μου.

Μιλήσαμε για όλες τις ωραίες μας στιγμές μαζί. Τις αστείες, τις πονεμένες, τις τολμηρές, όλα όλα όλα.

Και γελούσαμε και λέγαμε πως θα το πούμε στους φίλους μας.

Ξέρετε, οι φίλοι μας αναφερόντουσαν σε εμάς ως το ιδανικό ζευγάρι.

Άλλοι λέγανε «αν χωρίσετε εσείς, δεν θα πιστεύω άλλο στην αληθινή αγάπη». Ήμασταν μαγεία.

Θυμάσαι;

Φιληθήκαμε.

Αποχαιρετιστήκαμε.

Πόσο έκλαψα εκείνο το βράδυ.

Σε άφησα να φύγεις, όχι γιατί δεν σε αγάπησα ποτέ, αλλά γιατί σε αγάπησα περισσότερο από όλους.

Και ξαφνικά όλες οι υποσχέσεις που δώσαμε μοιάζουν άδειες.

Η αγάπη σου μοιάζει άδεια.

Άραγε με αγάπησες και εσύ όσο σε αγάπησα και εγώ;

Ήμουν όντως η πρώτη σου αγάπη όπως έλεγες;

Γιατί για εμένα ήσουν.

Για εμένα ήσουν τα πάντα.

Δηλαδή, είσαι τα πάντα.

Ιούλιος 2024

Πέρασαν μήνες από το τελευταίο μας φιλί. Σου έχω ήδη στείλει αμέτρητα μηνύματα παρακαλώντας σε να γυρίσεις.

Είμαι καλά.

Η σχολή μου είναι καλά.

Του χρόνου θα πάρω και πτυχίο.

Αλλά εσύ δεν νοιάζεσαι πλέον.

Εσύ είσαι σε μια νέα σχέση και δεν θες καμία επαφή μαζί μου. Έτσι λες στους φίλους σου.

Και κάθε φορά που πάω να σε πλησιάσω με διώχνεις.

Δεν έχουμε καν ο ένας τον άλλος στα κοινωνικά δίκτυα πλέον.

Σε έχω αφαιρέσει από παντού.

Και όταν στο είπα στο τηλέφωνο, τότε που έμαθα ότι έχεις αρχίσει κάτι καινούριο, με παρακάλεσες να μην το κάνω.

Μα δεν μπορώ να βλέπω εκείνη να μου κλέβει τον χορό μου μαζί σου.

«Σ’αγαπάω» μου είπες στο τηλέφωνο.

«Εγω Σ’αγαπάω περισσότερο» σου απάντησα.

«Ισχύει.»

Θυμάσαι τότε που μου είχες πει ότι ακόμα και αν παντρευόσουνα και εμφανιζόμουν εγώ, θα τα παράταγες όλα και θα έφευγες μαζί μου;

Τώρα γιατί δεν έφυγες μαζί μου;

Θυμάσαι τότε που μου υποσχέθηκες ότι θα μ’αγαπάς για πάντα;

Τώρα γιατί δεν θες να με αγαπήσεις;

Θυμάσαι όταν μου έλεγες πως μόνο εγώ σε ξέρω πραγματικά;

Πόσο καθόλου δεν σε ξέρω τελικά;

Και τελικά πόσο άξιζε η σχέση μας όταν εσύ μπήκες σε μια καινούρια μέσα σε λιγότερο από 2 μήνες αφού χωρίσαμε;

Τόσο άξιζε η αγάπη μας.

Γιατί τόσο σου πήρε να με ξεπεράσεις.

Να ξεπεράσεις το άτομο που έλεγες ότι σε έμαθε να αναπνέεις.

Να ξεχάσεις τα πάντα.

Εμένα.

Εσένα.

Εμάς.

Με έχεις αφήσει ναυαγό σε ένα ερημονήσι.

Και δεν θέλω σε καμία άλλη θάλασσα να κολυμπήσω.

Βρήκα πολλά νησιά.

Όμορφα, νέα νησιά.

Που με θέλανε να μείνω.

Αλλά δεν ήταν σαν εσένα.

Κανένα νησί δεν είχε την παραξενιά σου, το χάδι σου, το χαμόγελο σου, το βλέμμα σου.

Κανένα νησί δεν μοιάζει με σένα.

Και εγώ σαν ναυαγός τριγυρνάω στην θάλασσα.

Ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα έρθεις να με σώσεις.

Μα δεν έρχεσαι ποτέ.

Θα ήταν ψέματα να πω ότι δεν μου λείπεις. Μου λείπεις πολύ. Και θέλω ακόμα πολύ καιρό για να μπορέσω να προχωρήσω.

Αλλά δεν είμαι θυμωμένη. Ποτέ δεν ήμουν μαζί σου.

Ούτε καν όταν έμαθα πως όταν με απάτησες, δεν ήταν ένα αθώο φιλί.

Ήταν φιλί με την πρώην σου σχέση.

Δεν σου θύμωσα ούτε όταν έμαθα πως έλεγες στους φίλους σου πόσο σου λείπει.

Ενώ σε εμένα έλεγες ότι κανένας δεν σε αγάπησε όσο εγώ.

Ποτέ δεν σου θύμωσα.

Γιατί σ’αγάπησα.

Και βασικά ακόμα Σ’αγαπάω.

Ακόμα και τώρα που πρέπει να μάθω να ζω μακριά σου.

Ακόμα και τώρα έχω το κουπόνι που μου είχες φτιάξει στο πορτοφόλι μου.

Ακόμα έχω το αγαπημένο σου μπλουζάκι.

Ακόμα έχω την μυρωδιά σου.

Και ας μη φοράω πλέον το ίδιο άρωμα.

Και έχω αλλάξει πολύ. Τόσο που δεν θα με αναγνώριζες.

Λένε ότι για να αλλάξει κάποιος, πρέπει να του συμβεί ή κάτι πολύ κακό ή κάτι πολύ καλό.

Άραγε εσύ τι ήσουν;

Γιατί όταν έφυγες, εγώ έγινα καλύτερη.

Αλλά ήθελα να είμαι καλύτερη για σένα.

Και πλέον όσο αλλάζω σου μοιάζω.

Ακούω έντεχνα και λατρεύω τα πανηγύρια.

Πηγαίνω συνέχεια σε καφετέριες και μπαρ και πάντα παίρνω Βεργίνα.

Και όταν περνάω από εκείνο το στενό, εκείνο το στενό στο Ταραντίνο, κλαίω λιγάκι.

Και όταν τρώω καρμπονάρα πάντα θυμάμαι εμάς. Ήταν το φαγητό μας.

Πώς γίνεται να μην σου λείπουν όλα αυτά;

Πώς γίνεται να μην σου λείπω εγώ;

Θυμάσαι;

Κάθε άνθρωπος που θέλει να μάθει εμένα, πρέπει να ακούει πρώτα το όνομά σου.

Τέτοιο αποτύπωμα μου έχεις αφήσει.

Και οι φίλοι μου το ξέρουν.

Και με προσέχουν.

Και τους προσέχω και εγώ.

Το όνομα σου ακούγεται συχνά στην παρέα.

Και όλοι τρέχουν να με αγκαλιάσουν κάθε φορά που τους λέω ότι σε πέτυχα.

Θυμάσαι;

Να είσαι καλά και να προσέχεις Ντενιζέλ μου. Η αγαπημένη σου λέξη στα τουρκικά, που σήμαινε όμορφη θάλασσα.

Να είσαι καλά.

Να αγαπάς τον εαυτό σου όσο Σ’αγαπώ εγώ.

Και να θυμάσαι εμάς.

Γιατί εγώ θα μας θυμάμαι.

Και να μην αγχώνεσαι για μένα, θα είμαι εντάξει.

Εσύ να είσαι καλά.

Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος που έκανε λάθη.

Όπως και εγώ.

Θα σε θυμάμαι πάντοτε με χαμόγελο.

Αλλά βαθιά μέσα μου θα εύχομαι να μην σε είχα γνωρίσει ποτέ.

Γιατί τώρα θα πρέπει να σε θυμάμαι για περισσότερο καιρό απ’όσο σε ξέρω.

Και η αιωνιότητα είναι μεγάλη.

Μακάρι να την περνούσαμε μαζί.

Ίσως κατά μια έννοια να την περάσουμε.

Αφού η εικόνα σου θα βρίσκεσαι πάντα θαμμένη στις αγαπημένες μου αναμνήσεις.

Και ας ξαπλώνεις με το σώμα σου σε διαφορετικό κρεβάτι.

Δεν τα καταφέραμε μαζί.

Αλλά τα καταφέραμε ξεχωριστά.

Μόνο σε παρακαλώ, μην ξαναγυρίσεις.

Γιατί θα σε δεχτώ πίσω και δεν πρέπει.

Σε ευχαριστώ για όλες τις στιγμές.

Για όλα αυτά που μου έμαθες.

Σε ευχαριστώ για εσένα.

Τα χέρια μου πάντα θα τρέμουν άμα δεν κλειδώνουν με τα δικά σου.

Να θυμάσαι όμως πως το δικό μου σ’αγαπώ ποτέ δεν έληξε.

Και ούτε θα λήξει.

Σε αντίθεση με το δικό σου.

Γιατί, για να’μαστε ειλικρινείς.

Δεν θυμάσαι.

Και ούτε πρόκειται να θυμηθείς.

Να προσέχεις, φιλιά, και χρόνια σου πολλά.

Σ’αγαπώ, αλλά εύχομαι να μην.

Και συγγνώμη.

-11/07/2024, φανερώθηκα

[vasmous]

30 Αυγούστου 2023, είχαμε γυρίσει και οι 2 από το νησί εγώ βέβαια μια μέρα νωρίτερα. Εσύ θα γυρνούσες πίσω στο πατρικό σου( αρκετά μακριά από Αθήνα) και σε έπρηζα να βρεθούμε μια τελευταία φορά για να σου δώσω κάτι σημαντικό( ψέματα). Ευτυχώς δέχτηκες και έτρεξα πήρα νερά σοκολάτες για το ταξίδι σου και στα έφερα στα κτελ. Ήθελα να σε δω μια τελευταία φορά( όντως τελευταία) πριν φύγεις. Δεν σε άφηνα από την αγκαλιά μου και τότε κατάλαβα ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί σου.

Ναι ήμουν ερωτευμένος μαζί της και τρελαμένος δεν της το είπα ποτέ αλλά προσπαθούσα να της το δείξω με όποιον τρόπο μπορούσα. Δυστυχώς στο τέλος πληγωθηκα αλλά αυτή είναι η ομορφιά του έρωτα, ζεις πολύ έντονα τα συναισθήματα. Θα το ξαναζουσα όλο αυτο από την αρχή και ας πληγωνομουν κάθε φορά στο τέλος. Μοναδικό συναίσθημα ο έρωτας

[theklaapologist]

Ποιος είναι ο Παύλος???? 🤔🤔🤔🤔

Pavel motherfucking Smerdyakov my other blorbo :3

[mikrosprigkipas]

Σε πήρα τηλέφωνο και τι κατάλαβα; Ότι ακόμα με αγαπάς με τον ίδιο τρόπο που σε αγαπάω εγώ. Ήσουν τόσο ήρεμος, χαρούμενος και ανυπομονούσες να μοιραστείς τα νέα σου με τον άνθρωπο σου, που πλέον δεν είναι στη ζωή σου, κρύβοντας βέβαια το ποσό σε πονάει. Μου ελειψες και είχα την ανάγκη να σε ακούσω. Ακούγεται εγωιστικό και μάλλον είναι. Τι εστι όμως το «μου λείπεις, σε πήρα να δω αν είσαι καλα» ; Γεμίζεις ένα κενο η ταΐζεις τις σκέψεις σου να δημιουργήσουν πιθανά σεναρια για εσένα και το άλλο σου μισό;