#οδό

[astratv]

Τραγικός θάνατος για ηλικιωμένο – Παρασύρθηκε από 2 αυτοκίνητα

Αποτέλεσμα του τροχαίου ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός του 86χρονου, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας. Τραγικό θάνατο βρήκε το απόγευμα της Παρασκευής ένας 86χρονος σε περιοχή της Καβάλας, ο οποίος παρασύρθηκε από δύο αυτοκίνητα. Το περιστατικό σημειώθηκε επί της ΕΟ Καβάλας – Ξάνθης κοντά στον οικισμό Ξεριά της Καβάλας όταν δύο αυτοκίνητα που οδηγούσαν δύο άτομα 50 και 56 ετών…

[thedarkacademiagraduate]

Στην οδό Μονής Προδρόμου.

[loulouditouheimona]

ΠΑΡΑΚΑΛΩ μια εκκληση:

Προτείνω όποιος μπορεί να κάνει αγορά έστω ενός βιβλίου από το βιβλιοπωλείο των αστέγων

Ανέστιος

Στην οδό Αστυδάμαντος.

Στο Παγκράτι.

Οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί γι’αυτό το βιβλιοπωλείο είναι πρώην άστεγοι που βιοπορίζονται από αυτό και ζούνε αξιοπρεπώς...

Το κόστος είναι στα 2-3-5 ευρώ με πολλά και εξαντλημένων εκδόσεων βιβλία σε άριστη κατάσταση και σε ένα πολύ ωραίο και χαλαρό χώρο.

Η κοπέλα που με εξυπηρέτησε ήταν ευγενέστατη και μου είπε χίλια ευχαριστώ...

Το να χαρίσεις ελπίδα και χαμόγελο είναι πολύ σημαντικό 💖"

Παλαιοβιβλιοπωλείον των Αστέγων, "Ο Ανέστιος".

"Βιβλιοπωλείο Ανέστιος"

Παγκράτι,Αστυδάμαντος_11.

Ώρες λειτουργίας 10.00-18.00

Τρίτη - Σάββατο

[cathy-bluedream]

19 Οκτωβρίου 2023

ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ

Πήγα να δω στο θέατρο Μικρό Χορν στην οδό Αμερικής στην Αθήνα , την αυτοβιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου.

Κλειστά μάτια , τα φώτα σιγοχαμηλωμένα και εγώ μέσα από τα γυαλαμπούκαλα να ρίχνω του κόσμου το δάκρυ , μ’ ένα κρυφό χαμόγελο να χώνεται ανάμεσα από τα δόντια μου .

Η ηθοποιός έκανε τράκα - τσιγάρο -. Δεν ήμουν έτοιμη να της δώσω εγώ, τόσο μαρμαρωμένη που ήμουν, ούτε μια κίνηση λόγω του δέους που ένιωθα δεν μπορούσα να χαρίσω . Πήρε όμως πρινςÈ όπως τόνισε και η ίδια , την χασισομάρκα που καπνίζω και χαρμανιάζω απ’ αυτήν εδώ και δύο χρόνια,

οπότε ήταν λες και της το είχε πασάρει ένα κομμάτι του εαυτού μου .

Παρατηρούσα το πάθος της για τον συγκεκριμένο ρόλο και το ποσο καλά ενσάρκωνε την ζωή της . 75 λεπτά παράσταση θεάτρου και όλο μπούκωναν οι μύξες και τα κλάματα . Ο Γιώργης πλάι μου το ίδιο κουρέλι αλλά δεν το έδειχνε .

Με κοίταζε στα μάτια εκείνη , ίσως ! σκέφτηκα κάποια στιγμή πως κλαίει επειδή έκλαιγα εγω σαν μωρό εκτεθειμένο , ναι μου πέρασε από το μυαλό εντελως φευγαλέα , πιθανόν και να γινόταν γιατί με ηλέκτριζε το βλέμμα της , ίσως επειδή έπρεπε να παίξει και την ολίγον λεσβία .

Έπεσαν μετά οι μουσικές , στο χάος είχαμε φυτρωμένες και τις μουσικές , τον Τσιτσάνη τον είχε σαν Θεό στεφάνι της η χριστιανή , πανάθεμά της . Τον ένιωθε ανώτερο κι απο το ατομο της .

Συννεφιασμένη Κυριακή πρώτα . Χτυπούσαν οι μπότες μου με ρυθμό στο πάτωμα, μπας και το σώμα μου ξεσκουριάσει .

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα και πάει λέγοντας το γράμμα

ανυψωνόταν το πνεύμα μου , έτρεμαν μανιωδώς τα άκρα μου .

Πιο πολύ για το ποτό και το τσιγάρο δεν έχω ταυτιστεί ….

Οσα κι αν της έκανε η μητέρα της , την αγαπούσε και βρήκε την δύναμη να την συγχωρέσει, αγαπούσε το αίμα της και αυτό δεν είναι κατακριτέο .

Καρκίνο στον λάρυγγα , μισή μερίδα άνθρωπος , βρισίδια , τραγούδι , νύχτα , φυλακές ….

κι όμως άνθρωπος

τοσα άντεξε ο κόσμος της .

Στο τέλος με ξανά κοίταξε . Το πρώτο γαρύφαλλο το πέταξε σ’ εμένα , λέω τόση καρδιά πως να αντέξει ένα τέτοιο κύμα συναισθημάτων …

Βγαίνοντας απ’ την παράσταση εκανα ένα τσιγάρο στα γρήγορα . Ένιωθα φούσκωμα στα πνευμόνια και έναν κόμπο στον λαιμό , καιγόντουσαν ένα προς ένα τα σωθικά μου . Κρατούσα σφιχτά κοντά μου το κόκκινο γαρύφαλλο που εκείνη την στιγμή με γέμιζε .

Ο Γιώργης μου μιλούσε και εγω σπαρταρούσα σαν το ψάρι λόγω μιας σημαντικής για εμένα κατάθεση ψυχης .

« Στην κηδεία μου , το ένα μάτι να είχα ανοιχτό , να έβλεπα ποιοι θα ερχόντουσαν για εμένα τάχα μου φορώντας πλερέζες , τι θα έλεγαν , τι θα εκαναν και ποσο εύκολα θα μπορούσαν να με ξεχάσουν …»

Έτσι ένιωθε η Σωτηρία μας

πέθανε μόνη

όπως θα πεθάνουμε και εμείς

Κατάλαβες μάγκα μου ;

Κάθυ

[teensy-desparado]

Από Ιερά οδό, Κεραμεικό. Από Κεραμεικό, Μεταξουργείο. Και από εκεί που χανόμασταν στην κίνηση, χανόμαστε στην ακινησία της προσμονής.

[fandomchaosposts]

πήγα με το αμάξι στην [οδό] που το είχα παντα άγχος και πήγε ντισεντ 😊😊

[spyskrapbook]

«Συγκρότημα τριών κατοικιών στην Εκάλη», Αθήνα, Ελλάδα / “Residential Complex In Ekali”, Athens, Greece [1999-2004] _ Αρχιτέκτων/Architect: Νίκος Κτενάς/Nikos Ktenas.

«Ο Νίκος Κτενάς [1960-2022] γεννήθηκε στον Πειραιά το 1960 και αποφάσισε να γίνει αρχιτέκτονας, κάποια χρόνια μετά, παρακολουθώντας την κατασκευή της Μαρίνας Ζέα στην καθημερινή του διαδρομή προς το σχολείο, από την οδό Φιλελλήνων μέχρι την οδό Σηραγγείου. Απόφοιτος αρχιτεκτονικής του πανεπιστημίου Cornell [Ithaca, NY, USA], σπούδασε, επίσης, στα New York University [NY, USA], Columbia University [NY, USA] και στην Cooper Union [NY, USA]. 

Ενεργό μέλος της σχολής του Ticino, μαθήτευσε, δίδαξε και συνεργάστηκε με σημαντικούς αρχιτέκτονες και εκπροσώπους του κινήματος, μεταξύ των οποίων ο Mario Botta και ο Luigi Snozzi, με τον τελευταίο να χαρακτηρίζει τον Νίκο Κτενά ως “υπόσχεση για την ευρωπαική αρχιτεκτονική”. Το 1987, ο Νίκος Κτενάς ιδρύει το προσωπικό του γραφείο στο Lugano της Ελβετίας και το 1993 στην Αθήνα, αντίστοιχα, μοιράζοντας τη ζωή και τη δράση του ανάμεσα στις δύο πόλεις.Υπέρμαχος της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, των αρμονικών αναλογιών, των γεωμετρικών χαράξεων και του βιτρουβιανού προτάγματος Venustas – Firmitas – Utilitas (Αισθητική – Σταθερότητα – Λειτουργία), ο Νίκος Κτενάς αντιμετώπιζε την αρχιτεκτονική ως “ένα πεδίο έρευνας, με βασικότερο στοιχείο της τη διαλεκτική σχέση με τον τόπο”. Στην αρχιτεκτονική του πρώτο λόγο είχε το που και το πως τοποθετείται το κάθε κτίσμα εφόσον θεωρούσε πως “μια λανθασμένη σχέση με τον ευρύτερο χώρο ισούται μ’ ένα λανθασμένο αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα.” 

Αναζητούσε και κατασκεύαζε, επίμονα, κάθε φορά, μια “δραματική σχέση” ανάμεσα στην αρχιτεκτονική του και τον τόπο, που θα την υποδεχόταν.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που χειρίζεται, σχεδιαστικά, τα αντιθετικά δίπολα, κενό-πλήρες, εξωτερικό-εσωτερικό, δημόσιο-ιδιωτικό, δημιουργώντας απρόσμενους και δυναμικούς χώρους συνύπαρξης. Μορφολογικά, η αρχιτεκτονική του Νίκου Κτενά μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια πρισματική αρχιτεκτονική από εμφανές σκυρόδεμα, που αναιρεί την έννοια της σκελετικής δομής, αγκαλιάζοντας την απλότητα και τις καθαρές σχεδιαστικές γραμμές, ενσωματώνοντας, ταυτόχρονα, στοιχεία από μέταλλο και ξύλο. Τα υλικά, που επιλέγει, κάθε φορά, “αποδίδουν στο έργο μια “δομική αλήθεια”, καθιστώντας έτσι εμφανή την “ηθική” διάσταση της αρχιτεκτονικής».

Πηγή : Archisearch.gr _ Φωτογραφίες : Εριέττα Αττάλη.

https://www.facebook.com/photo?fbid=10167791602430105&set=gm.1170830386924392&idorvanity=393209618019810

https://www.ktirio.gr/el/%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%B1/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%B5%CF%82/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B7

[justforbooks]

📷 Photo above: Το πρώτο κατάστημα Ελευθερουδάκης στη γωνία Σταδίου και Καραγεώργη Σερβίας το 1962. Σε μεγάλη επιγραφή πληροφορεί το κοινό ότι από το 1963 θα μεταφερθεί στην οδό Νίκης, όπου παρέμεινε για περισσότερα από 30 χρόνια.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[epestrefe]

Το πατρικό σπίτι του Τσιτσάνη...

Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1915 στα Τρίκαλα. Οι γονείς του ήταν από τα Γιάννενα και ο πατέρας του, τσαγκάρης-τσαρουχάς στο επάγγελμα, εγκατέλειψε γύρω στο 1900 τα τουρκοκρατούμενα Γιάννενα για να βρεί μια καλύτερη και ελεύθερη ζωή στα Τρίκαλα, που από το 1881 είχαν προσαρτηθεί στην ελεύθερη Ελλάδα.

Ο Βασίλης Τσιτσάνης έφυγε από την ζωή στις 18 Ιανουαρίου του 1984. Η οδός Λαρίσης που ήταν το πατρικό του σπίτι μετονομάστηκε σε οδό "Βασίλη Τσιτσάνη". Οι Τρικαλινοί τον τίμησαν με κάθε τρόπο και ίδρυσαν για εκείνον το "Μουσείο Τσιτσάνη", στα εκθέματα του οποίου είναι και το τρίχορδο μπουζούκι, που τόσες και τόσες επιτυχίες έγραψε και τραγούδησε μ' αυτό ...

[kore-ydro]

Μου αρεσουν τα ταξί

Μου αρέσουν γιατί πάντα κινούνται

Έχουν δει τον ουρανό σε όλα του τα χρώματα

Μακάρι να μπορουσα κι εγώ να δω τον ουρανό σε όλα του τα χρώματα

Βασικά δεν με νοιάζει και τόσο

αρκει να έβλεπα τον ουρανό με τα χρώματα που αρέσουν σε εσένα

Μου αρέσουν τα ταξί

Μου αρέσουν γιατί έχουν δει πολλά μέρη

Θέλω κι εγώ να δω πολλά μέρη

Βασικά δεν με νοιάζει και τόσο αρκεί να είμαστε σε ένα μέρος μαζί

Μου αρεσουν τα ταξί

Μου αρέσουν γιατί κουβαλούν ιστορίες ανθρώπων

Κι εμενα αν με ρωτάς μου αρεσουν οι ιστορίες ανθρώπων

Ενταξει βασικά δεν μαρεσουν και τόσο αλλα τις δικές θα ηθελα να τις ακούσω

Μου αρέσουν τα ταξί

Μου αρέσουν γιατί έχουν δει την είσοδο του σπιτιού μου

Θα ηθελα κι εσύ να είχες δει την είσοδο του σπιτιού μου και..

Όχι όχι

Τώρα που το ξανά σκέφτομαι

Δεν μου αρεσουν τα ταξί

Για την ακρίβεια τα σιχαίνομαι

Τα σιχαίνομαι γιατί εμείς δεν μπήκαμε ποτε στο ίδιο

Τα σιχαίνομαι γιατί ποτε δεν τους είπα την οδό του σπιτιού σου

Και τα σιχαίνομαι γιατί ποτε δεν είχα την ευκαιρία να τους πω τη δική μου ιστορία

Τη δικη μας ιστορία

Και τώρα καλέστε μου ένα ταξί να φύγω

[fromgreecetoanarchy]

⭕️ Hip Hop Live με

📍 ΛΕΞ, 📍 ANSER & EVERSOR, 📍 SCI-FI RIVER, 📍 ΧΑΡΑ, 📍 TINY JACKAL AND THE YELLOW MARY, 📍 ΝΙΟ.ΣΤΕ., 📍 ΖΗΝΩΝ, 📍 MC YINKA, 📍 ΦΙΑΣΚΟ, 📍 APO

👉 το Σάββατο 6 Μάη 2023, στη Γεωπονική Σχολή στην Ιερά Οδό, από τις 8 το βράδυ, με ελεύθερη είσοδο, για τα δικαστικά έξοδα των τεσσάρων προφυλακισμένων συντρόφων.

✊ Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

[odetoacloud]

Μαρία Πωπ, Το παλαιό σπίτι στην οδό Μνησικλέους , 1986 (Maria Pop, The old house on Mnisikleus street)

[authfilmalumni]

La Belle Noiseuse - Jacques Rivette

(Ανάλυση & Κριτική Ταινίας: Γιώργος Λουριδάς, σκηνοθέτης)

Το "La Belle Noiseuse" ανήκει στο Γαλλικό Νέο Κύμα (French New Wave). Εντάσσεται και στο γενικότερο ρεύμα του μοντέρνου Ρομαντισμού, ένα κίνημα που επηρέασε σημαντικά την ζωγραφική, κυρίως των δεκαετιών 80’ και 90’.

Η ταινία είναι βασισμένη στο διήγημα "Le Chef-d’œuvre inconnu" (The Unknown Masterpiece) του Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Ο χαρακτήρας του ζωγράφου Frenhofer (Μισέλ Πικολί) είναι εμπνευσμένος από το ίδιο διήγημα, με το οποίο είχε ταυτιστεί και ο Paul Cézanne. Ο πρώην διάσημος ζωγράφος Frenhofer επανεξετάζει ένα εγκαταλελειμμένο έργο του χρησιμοποιώντας την νεαρή φίλη ενός επισκέπτη καλλιτέχνη. Ο Πικάσο γοητεύτηκε εξίσου από το κείμενο και ταυτίστηκε με τον Frenhofer, τόσο πολύ που μετακόμισε στην οδό του Grands-Augustins στο Παρίσι, όπου ο Balzac τοποθετούσε στην ιστορία του το στούντιο του καλλιτέχνη. Εκεί, ζωγράφισε το δικό του αριστούργημα, τη Γκέρνικα.

Θεματολογία

Η διαρκής μάχη μεταξύ αρσενικού-θυληκού, η μάχη καλλιτέχνη-μοντέλου, η μάχη αυτού που θεωρείται τέχνη και μη τέχνη, δημιουργίας και καταστροφής. Ένας αγώνας για την αλήθεια, το νόημα και το ερώτημα σχετικά με τα όρια της τέχνης.

Είναι η μάχη που δίνει ένας καλλιτέχνης για να παραδόσει το καλύτερο δυνατό έργο του. Το οποίο μπορεί να είναι "καλύτερο" μόνο μέσα στο μυαλό του. Ο απλός κόσμος δεν θα μπορέσει ποτέ να το συλλάβει εξ' ολοκλήρου. Το έργο είναι καταδικασμένο σε αυτό. Ο κόσμος απλά αναζητά ένα ακόμα έργο του εκάστοτε καλλιτέχνη. Ο καλλιτέχνης θα δόσει την άνιση μάχη του μέσα στη δυστυχία και την διαρκή αυτοαμφισβήτιση. Ο τίτλος της "Noiseuse" μας παραπέμπει αρχικά στην φιλοδοξία και στην τρέλα που κρύβει μέσα της η πρωταγωνίστρια Μαριάν (Εμανουέλ Μπεάρ) επειδή επιθυμεί να μείνει αποτυπωμένη στην αιωνιότητα. Η λέξη βρίσκεται σε μια ειδική διάλεκτο που υπάρχει στο Κεμπέκ. Δεν αναφέρεται προσωπικά σε κάποια τρελή-noiseuse αλλά είναι ένα σχόλιο απέναντι στην ίδια τη ζωή και την τρέλα της.

Ο πραγματικός και αθέατος πρωταγωνιστής της ταινίας είναι η Τέχνη. Η τέχνη που αποθεώνει αλλά και καταστρέφει έναν καλλιτέχνη. Η ζωγραφική είναι η τέχνη της απεικόνισης. Αλλά ποιάς απεικόνισης; Της εσωτερικής ή της εξωτερικής;

Διαδικασία Γυρισμάτων

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην γαλλική Προβηγκία. Την κάθε ημέρα δεν δίνονταν παραπάνω σεναριακές εντολές απ’ το υλικό που επρόκειτο να γυριστεί. Επί τούτου, η ταινία γυρίστηκε με διαδοχική ακολουθία (πράγμα σπάνιο στο σινεμά) και τα γυρίσματα της κάθε ημέρας υπαγορεύονταν από αυτό που είχε γυριστεί την προηγούμενη μέρα. Η δράση της δημιουργίας του πορτραίτου της ‘Noiseuse’ πραγματοποιήθηκε σε διάστημα τεσσάρων ημερών.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Χρησιμοποιήθηκε 35 mm (Kodak) φίλμ.

Στον διευθυντή φωτογραφίας, Γουίλιαμ Λουμπτσάνσκι, όπως και στον Ριβετ, αρέσουν οι φυσικοί φωτισμοί και ο χειρισμός του φωτός που προέρχεται από ορατές και εμφανής πηγές.

Συγκεκριμένα, επιλέγει υψηλές σε κοντράστ γωνίες λήψεις, όπου βλέπουμε το πως δημιουργούνται σε άλλα σημεία έντονοι φωτισμοί (φως που πέφτει από ανοιχτά παράθυρα σε υποφωτισμένα, σκοτεινά δωμάτια) ενώ στην πληθώρα των κάδρων επικρατεί ένα αντί εμπορικό σκοτείνιασμα, που, όμως, στην δίωρη εκδοχή της ταινίας – επιλέγουν να ανεβάσουν το brightness της εικόνας, εσκεμμένα, λίγο παραπάνω.

Ο φυσικός φωτισμός ελέγχεται, όπου αυτό είναι δυνατόν, για να μην καούν εντελώς τα πλάνα. Επίσης, οι θέσεις των ηθοποιών δουλεύονται πολύ σε σχέση με το που πέφτει το φως την κάθε φορά. Χρησιμοποιούνται κυρίως λάμπες μπλε φωτισμού fluorescent light για να μην ξεφύγει η ταινία από την μπλε-πράσινη-καφέ παλέτα της.

Ερμηνεία

Η ερμηνεία του Piccoli πήρε στοιχεία, πέρα απ’ την ίδια την προσωπικότητα του Μπαλζακ, και από τον Picasso, ο οποίος φημιζόταν για την εργασιομανία του και είχε ήδη εικονογραφήσει στο παρελθόν την ιστορία στην οποία βασίστηκε ελαφρά η ταινία. Ο Piccoli δούλεψε φοβερά με τα μάτια και τα χέρια του για να χοροθετήσει τις κινήσεις του.

Στα γυρίσματα συμμετείχε και ο αληθινός ζωγράφος που έφτιαξε έργα για την ταινία, ο Bernard Dufour, ο οποίος πίστευε εξίσου ότι η τελειωμένη δουλειά αποτελεί ουσιαστικά δευτερεύον στοιχείο της διαδικασίας της δημιουργίας, η οποία είναι πιο σημαντική απ’ το τελικό παραχθέν έργο.

Οι εκδοχές

Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στην full version της το 1991. Οι 4.30 ώρες του ορίτζιναλ, τελικού, υλικού θεωρώ πως ήταν απαραίτητες για να πετύχει τον στόχο της η ταινία. Είναι η αρτιότερη ταινία που έχω δει σε σχέση με την ζωγραφική και την αγωνία της δημιουργίας από την πλευρά του δημιουργού. Η ταινία επικεντρώνεται στην "ανάπτυξη της ζωγραφικής" και χρησιμοποιεί ασυνήθιστα μεγάλο χρόνο για να μας δώσει λεπτομέρειες απ' την καθημερινή διαδικασία της δημιουργίας.

Το 1993 που η ταινία κυκλοφόρησε στο σινεμά και την τηλεόραση, προβλήθηκε μια δεύτερη βερσιόν της (στις 2 ώρες αυτή τη φορά), για τις ανάγκες προώθησής της. Εκεί, ο Ριβέτ εκμεταλλεύτηκε πολύ υλικό που δεν είχε χρησιμοποιηθεί, για να αλλάξει το point of view απ’ την πλευρά της Μαριάν (του μοντέλου) σε αυτή την εκδοχή της ιστορίας.

Ως ένας αντι-καθρέπτης του διάσημου βιβλίου «The Portrait of Dorian Grey» βλέπουμε την επίδραση ενός έργου απ’ την άλλη του μεριά: Ο πίνακας θα κλέψει τελικά τη ζωτικότητα του μοντέλου και θα το μεταλλάξει οριστικά.

[xamenotalento]

«Ξέρετε επίσης ότι ο Προυστ χρησιμοποιούσε ως προστασία μια εξεζητημένη και στρεβλή ευγένεια (πάντα στο πλαίσιο της πρωτοτυπίας του), και, όταν ήταν στην οδό Αμλέν, προς το τέλος της ζωής του, υπερευαίσθητος καθώς ήταν στον θόρυβο -ο θόρυβος τον εμπόδιζε να δουλέψει-, το διαμέρισμα ήταν σ΄ένα κτίριο με πολλή κίνηση, και υπήρχαν ιδίως παιδιά που έκαναν θόρυβο με τα πόδια τους από πάνω, πράγμα που τον βύθιζε σε απελπισία -οπότε τι έκανε; Τους δώρισε τσόχινες παντόφλες. Νομίζω δύσκολα θα συνεχίσεις να ενοχλείς ένα συγγραφέα που σκέφτεται κάτι τέτοιο».

[apoproswpopoihsh]

Η Εσχάτη των Ποινών

Να γίνεσαι άθελα σου το μέλι που κυλάει στις φλέβες μου και ζαχαρώνει από το κρύο και γίνεται μια θρόμβωση που κόβει την ανάσα μου.

Παρ' όλα αυτά, την τελευταία μου γεμάτη ανάσα θα την αφιερώσω ολόκληρη σε σένα. Σύσσωμη - πνεύμονες, γλώσσα, δάχτυλα κι αγκώνες - να πάρουν φόρα να σε φτύσουν. Θα σε ξεβράσω σε μια λίμνη φλέματος και πίσσας γιατί όσα καπνίζεις φωλιάζουν στις δικές μου κυψελλίδες.

Χώρισε τα χείλη σου κι αναστέναξε στο στόμα μου, να κολυμπήσουν όσα θέλεις να μου πεις κατευθείαν στην αναπνευστική οδό.

Μη και αγγίξεις τα δικά μου χείλη.

Μη και αγγίξεις τίποτα άλλ�� πέρα από το μοναδικό σημείο της πλάτης που δεν αγγίζεται από χέρια.

Όλα όσα έφτυσα έχουν στραγγίξει πλέον, μένεις μόνο εσύ πασαλειμμένος με κάθε λογής βρωμιά που έχω εισπνεύσει από την πρώτη στιγμή που εισέπνευσα εσένα. Στον πάτο του νιπτήρα έχει και λίγη ξεραμένη οδοντόκρεμα.

Ο λαιμός μου πονάει τόσο πολύ που δεν με απωθεί ούτε στο ελάχιστο η αξιολύπητη κατάσταση σου. Χρειάζομαι μόνο μια κουταλιά μέλι και θα ηρεμήσω, άσε με μια στιγμή να σε πιπιλίσω για να λιώσεις, να χαϊδέψεις λίγο τις πρησμένες μου αμυγδαλές και να τελειώνουμε.

Υπόσχομαι, θα είναι η τελευταία φορά που θα σε καταπιώ.

Απλά, πριν σε φτύσω για τα καλά και βουλιάξεις στην αποχέτευση και πριν να μη σε ξαναδώ ποτέ, κάνε μου τη χάρη και χώσε το χέρι σου στο στόμα μου και παίξε τον καλύτερο σου αυτοσχεδιασμό,

με τις φωνητικές χορδές μου.

-Κατερίνα Α.

[rulinarulina]

Φωτιά στο Καπανδρίτι

Φωτιά στο Καπανδρίτι – Σπεύδουν πυροσβεστικές δυνάμεις 2 Νοεμβρίου 2022 16:27 Facebook Twitter Pinterest Telegram Viber WhatsApp Linkedin Φωτιά ξέσπασε περίπου στις 15:30 σε δασική έκταση στο Καπανδρίτι  Η φωτιά καίει αυτή την ώρα έκταση κοντά στο γήπεδο του Καπανδριτίου στην οδό Ζωοδόχου Πηγής. Στο σημείο σπεύδουν πυροσβεστικές δυνάμεις. Αφήστε ένα μήνυμα εισάγετε το σχόλιό…