#ταραχή

[romios-gr]

Ο δεισιδαίμονας Ο δεισιδαίμονας φοβάται εκεί που δεν υπάρχει φόβος και ταράζεται εκεί που όφειλε να βρει την ειρήνη. Φαντάζεται πάντοτε, ότι ο Θεός τον καταδιώκει και ζητάει τη σωτηρία από περιδέραια, τα οποία κρεμάει στον λαιμό του. Πιστεύει σε πλάνους και δέχεται σαν αλήθεια καθαρές ανοησίες. Παντού διακρίνει την επικράτηση των σκοτεινών δυνάμεων και τους αποδίδει μεγαλύτερη ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-deisidaimonas/

[1969drk]

αυτός που έχει τη γνώμη ότι κάτι είναι εκ φύσεως καλό ή κακό βρίσκεται σε διαρκή ταραχή2: όταν του λείπουν αυτά που θεωρεί πως είναι καλά, πιστεύει ότι τον καταδιώκουν τα εκ φύσεως κακά, και κυνηγάει, όπως νομίζει, αυτά που είναι αγαθά· όταν πάλι αποκτήσει αυτά που θεωρεί αγαθά, πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη ταραχή, από την παράλογη και πέρα από κάθε μέτρο έπαρσή του, και, από φόβο μήπως αλλάξουν τα πράγματα, κάνει τα πάντα για να μην χάσει αυτά που θεωρεί αγαθά

[arkasyl18120]

Μετά από τόσο καιρό κοίταξα κατάματα κάποιον και του είπα «είμαι σε απόλυτη γαλήνη. Δεν έχω ταραχή μέσα μου.»

Οι άνεμοι μου κόπασαν. Η θάλασσα γαλήνεψε. Ο ήλιος λάμπει. Άσε την φλόγα να καίει.

Η ψυχική ηρεμία και γαλήνη είναι ο μόνος δρόμος. Πρέπει να την κατακτήσεις αλλιώς πάντα θα είσαι σκλάβος σου.

-Α. Π

[monimhgkriniaa]

Καταλαβαίνω.

Καταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να τα αφήσεις όλα πίσω και να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Καταλαβαίνω.

Μα επίσης καταλαβαίνω ότι με θέλεις όσο και εγω.

Ότι ζητάς την παρέα μου, όσο εγω την δίκη σου.

Ότι αναζητάς το άγγιγμα μου, όσο εγω το δικό σου.

Και ότι με νοιάζεσαι, όσο εγω εσενα.

Και ειλ��κρινά είσαι ο,τι πιο ομορφο μου έχει τύχει.

Καταλαβαίνω.

Σκέφτεσαι πολλά.

Καταλαβαίνω.

Θέλεις να είμαστε ξανά μαζι.

Απλά προς το παρόν δίνεις χρόνο σε εμάς. Ώστε να κάνουμε όντως καινούργια αρχή. Χωρίς ίχνος από τα προηγουμενα μας προβλήματα.

Ξέρω.

Τα "μωρό μου" και "αγαπη μου" δε σου ξεφεύγουν τυχαία.

Θέλεις και τα λες.

Ξέρω.

Με αναζητάς, όσο σε αναζητάω και εγω.

Ξέρεις;

Η καλύτερη ειδοποίηση του κινητού μου είσαι εσυ.

Ξέρεις;

Όταν με παιρνεις εσυ τηλέφωνο, είναι σα να χτυπάει πιο γλυκα, ενώ είναι ο ίδιος ήχος.

Ξέρεις;

Όταν με φιλάς, λιώνω.

Όταν με ακουμπάς "τυχαία"...

Και ξέρεις τι;

Ήταν πολύ γλυκό αυτό που είπες σήμερα

«Δε ξερω γιατί, δε ξερω γιατί αυτό το τραγούδι το έχω συνδέσει με εσενα. Αλλά με το που το ακούω, είσαι ο μόνος άνθρωπος που μου έρχεται στο μυαλό»

Και ξέρεις τι;

Δε σου είπα πως σε έχω συνδέσει απόλυτα με αυτό το τραγούδι.

Ξέρεις τι;

Με ηρεμείς.

Καταλαβαίνεις από μια λέξη αν είμαι καλά.

Από τον τρόπο που καθομαι ή από τον τρόπο που κρατάω το τσιγάρο.

Εσυ.

Εσυ είσαι η ηρεμία μου.

Εσυ και η ταραχή μου.

Εσυ.

Όλα εσυ.

[sxedies-kai-kormia]

Ευγενείς άνδρες 

Δίχως τρόπους 

Σέρνονται σπέρνοντας προσδοκίες 

Χύνουν δάκρυα σε μικρά κορίτσια 

Αναρριχώμενο μίσος σε γυναίκες 

Γίνονται δέντρα σε ένα δάσος 

Τόσο μόνα και μαζί 

Επικοινωνούν στα χώματα 

Μυνήματα τροφής το ένα στο άλλο 

Όμορφα και επικίνδυνα· 

Είμαι μόνη μου στη ζούγκλα 

Βρήκα το αγαπημένο μου 

Κάθομαι για λίγο στη σκιά του 

Και έπειτα το αγκαλιάζω  

Στέκεται αγέρωχο και ψηλό  

Ούτε ένα φύλλο δε κινείται  

Σε συμπονώ γλυκό μου 

Μη φοβάσαι 

Ένα αεράκι άρχισε να φυσάει απαλά  

Η σάρκα μου θα γίνει ένα με τον κορμό σου 

Μη φοβάσαι είπα!  

Μια ταραχή τα έπιασε όλα 

Και φυσούσε· 

Φυσούσε τόσο που κομμάτια του έπεφταν επάνω μου 

Φυσούσε τόσο που τα μαλλιά μου μπλέχτηκαν στα κλαδιά του  

Φοβάμαι κι εγώ ξέρεις  

Και σε λίγο θα σκάσουν οι εμπρηστές 

//σχεδίες και κορμιά

[gamhse-ta]

Λάθος Επιλογές

Όλοι ξέρουμε ότι κάποιες φορές κάνουμε λάθος επιλογές.

Δεν λέμε το σωστό πράγμα, αγοράζουμε το λάθος ρούχο, φτιάχνουμε ένα φαγητό που τελικά δε θέλαμε, δενόμαστε με ανθρώπους που δε θα 'πρεπε.

Μιλάμε πολύ, κλαίμε λίγο, δεν ξεκουραζόμαστε όσο θα 'πρεπε ή σκεφτόμαστε περισσότερο απ' το λογικό.

Μαλώνουμε, σιωπούμε, αγκαλιάζουμε, αποφεύγουμε, φιλάμε, φωνάζουμε...

Νιώθουμε...

Ίσως να μην έπρεπε να νιώθουμε τόσο...

Ή να νιώθουμε έτσι...

Ίσως να μην έπρεπε να σε κοιτάζω χωρίς να σου μιλάω

Ή να σου μιλάω χωρίς να σε κοιτάζω...

Ίσως να μην έπρεπε να σε αφήσω να με πλησιάσεις

Ή να σε φιλήσω εκείνο το βράδυ

Ή να σε πιέσω να παραδεχτείς ότι μ'αγαπάς

Ή να σε αφήσω να απομακρυνθείς

Ή, ίσως, να μην έφταιγα καν εγώ...

Ίσως να μπορ��ύσα να ελέγξω τα συναισθήματα

Ή την ταραχή

Την απογοήτευση και τις προσδοκίες

Όλο ίσως, όλο ή, όλο ερωτήσεις να κατακλύζουν το μυαλό μου

Ξέρω ότι δεν είσαι εσύ για μένα και, σίγουρα, δεν είμαι εγώ για σένα.

Μα γιατί ένιωσα έτσι όταν με φώναξες με το υποκοριστικό μου

Και γιατί χάρηκα όταν με αγκάλιαζες εσύ πρώτος;

Γιατί σε σκεφτόμουν όταν κάποιος άλλος με κρατούσε

Και γιατί κάθε φορά που πίνω ελπίζω να με φιλήσεις;

Πόσες ερωτήσεις να αντέξω όταν εσύ δεν είσαι καν εδώ να στις ρωτήσω;

Δε με πείθεις ότι ποτέ δε νοιάστηκες.

Δε με πείθεις ότι όταν με κοίταξες έτσι δεν ήταν τίποτα.

Και τώρα, κάθε φορά που ακούω τα τραγούδια που τραγουδήσαμε μαζί,

Θα σκέφτομαι εκείνο το σενάριο

Όπου έρχεσαι και μου λες "εσύ ήσουν.

Γι' αυτό σε κοίταξα στα μάτια εκείνη τη μέρα,

για να καταλάβεις ότι ήσουν εσύ,

Γι' αυτό δε σου μιλούσα όταν ήσουν μαζί του,

γιατί ήσουν εσύ,

Γι' αυτό όταν έπινα δε σε άφηνα να φύγεις,

γιατί ήσουν εσύ,

Γι' αυτό σε φίλησα χωρίς δεύτερη σκέψη και τις δύο φορές,

γιατί ήσουν εσύ,

Γι' αυτό το τραγούδι έλεγε 'you're the closest to heaven that I'll ever be',

γιατί ήσουν εσύ"

Αλλά αυτό είναι όλο

Άλλο ένα σενάριο, απ' αυτά τα γλυκόπικρα πριν κοιμηθείς,

Γλυκόπικρα σα τη φιλία μας που φθίνει,

Κι εκείνα τα χαμόγελα που μου έριχνες όταν ήμουν μαζί του.

Γλυκόπικρα σαν όλες τις φορές που σχολίασαν πόση χημεία έχουμε

Και τις φορές που σε έβλεπα χαρούμενο μαζί της.

Ίσως να μην έπρεπε να νιώθουμε

Ή, τουλάχιστον, να νιώθω εγώ.

Ίσως να έπρεπε να μην ήσουν εσύ,

Ή να μην ήταν όλα τόσο γλυκόπικρα.

Όλοι ξέρουμε ότι κάποιες φορές κάνουμε λάθος επιλογές...

[justforbooks]

«Σε μερικά χρόνια βλέπω όλους τους παλιούς φούρνους να εξαφανίζονται» μου λέει ο Βαγγέλης (Γαβριηλίδης) και νοιώθω πάραυτα έναν μικρούλι πανικό και μια ταραχή, γιατί κάτι ξέρει ο παμπάλαιος φούρναρης. Κι όμως, αντικρούω αισιοδοξώντας, ο κόβιντ μας έβαλε όλους να ζυμώσουμε το καρβέλι μας, όλο και περισσότερα νέα παιδιά βασανίζονται με προζύμια αργής ωρίμασης στους φούρνους νέας γενιάς και το ψωμί φιγουράρει πρώτο όνομα στη μαρκίζα της μόδας και των τάσεων. Αν σκεφτείς, όμως, την αρχέγονη σημειολογία του Άρτου, προσευχή της θρέψης και βάση της καθημερινής μας χόρτασης, ναι, δέκα κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη του ψωμιού σε μια πρωτεύουσα. Οι γενιές του μέλλοντος μπορεί τη φρατζόλα να την αντιλαμβάνονται μόνον ως κάτι τετραγωνισμένο που κυκλοφορεί σε πλαστικό στο σούπερ μάρκετ, μπορεί να μην συναντηθούν ποτέ με την ιερή ευωδιά του ψωμιού που βγαίνει καυτό από έναν ξυλόφουρνο, μπορεί να μην ξέρουν και τί θα πει ξυλόφουρνος και το σίγουρο είναι πως δεν θα δίνουν δεκάρα για λέξεις όπως χημικά, διογκωτικά, προζύμι και προκάτ κατεψυγμένες ζύμες. Γι' αυτό όσο ακόμη υπάρχουν παλιοί φουρνάρηδες που ζυμώνουν μόνοι το ψωμί τους, αντιλαμβάνονται (και αντιλαμβάνομαι) το έργο τους σαν κοινωνικό λειτούργημα.

Αυτή η γωνιά του Κεραμεικού, ένα ποιητικό κομμάτι παλιάς Αθήνας, με τις μονοκατοικίες, τις λουλουδιαστές αυλές, τα ερειπωμένα νεοκλασικά, τους καφενέδες, τους γειτόνους που βγάζουν καρεκλάκια στα πεζοδρόμια και ανταλλάσσουν κουτσομπολιά στα κατώφλια, έχει τον δικό της φούρνο, τον ίδιο από το 1983. Αυτόν που ψήνει ακόμη το γιουβέτσι της Κυριακής άμα του ζητήσεις και τα δεκάδες γιορτινά αρνάκια της συνοικίας την ημέρα του Πάσχα. Για τον Βαγγέλη ο φούρνος ήταν μοίρα, μονόδρομος και εκ γενετής εθισμός στα ζυμάρια. Από το 1900 ο μπαμπάς της μητέρας του είχε φούρνο στην Αχαρνών. Όλα τα αδέλφια της μάνας του, φουρνάρηδες. Και τον μπαμπά του χρυσοχόο τον πάντρεψαν αλλά τον στρίμωξε το σόι της μαμάς, έγινε κι αυτός φούρναρης, πρώτα στην Καλλιθέα, μετά εδώ στον Κεραμεικό.

Ο φούρνος ψήνει και καφέ, έχει λιακάδα και το τραπεζάκι έξω είναι ό,τι πρέπει για μια στάση. Ναι, ταιριάζει ο φρέντο με την από χέρι-γιαγιάς ηπειρώτισσας, σπανακόπιτα, ολοτράγανη με όλα μέσα της τα ανοιξιάτικα φρέσκα μυριστικά. Μην σου πω και την μακαρονόπιτα, μ' αυτό το απόλυτο φύλλο, το χοντρό μακαρόνι και τα τυριά. Εννοείται πως ήρθα μόνο για ψωμί, αυτό το αργής ωρίμασης μοναστηριακό και για ένα ξινούλι, υγρό βαυαρέζικο με προζύμι, όλα σου τα κόβουν φετούλες και αυτό βολεύει αν μένεις μακριά, γιατί έτσι το φυλάς στην κατάψυξη και βγάζεις μόνον το γούστο της ημέρας. Αλλά από δω δεν φεύγεις μόνο με ένα ταπεινό ψωμάκι έστω κι αν αυτό είναι το καλύτερο μπριος για να φτιάξεις τα δικά σου μπέργκερ. Αυτός ο φούρνος σε γυρίζει πίσω, σε άγνωστες λέξεις για όσους έχουν γεννηθεί μετά το 1980. Λέξεις γεμάτες νοστιμιά και νοσταλγία για μας τους παλιότερους, για πράγματα απλά, όπως το ελληνικό κριτσίνι που τον καιρό εκείνο ήταν χοντρό όπως το σημίτικο κουλούρι, λέξεις όπως το επτάζυμο παξιμάδι που έχει πια εξαφανιστεί από τους φούρνους, το οποίο κατά τη γιαγιά μου που υπήρξε δεινή μαγείρισσα, φτιάχνει την πιο μαστιχωτή καρυδόπιτα. Στο πιο χαρντκορ-ζενίθ της νοσταλγίας, εδώ θα θυμηθείς την μπιφτεκόπιτα, τον προάγγελο του μπέργκερ πριν το δούμε να έρχεται αμερικάνικο στη ζωή μας. Τότε λοιπόν, οι φούρνοι έφτιαχναν μια ζύμη γεμιστή με μπιφτέκι, τυρί και σάλτσα ντομάτα, φαστ φουντ μαγκιά της εποχής, έφτιαχναν και μια άλλη ζυμαρένια κόλαση, γεμιστή με τυρί, λουκάνικο, πιπεριά και ντομάτα, την οποία δυστυχώς για τη γραμμή σου, θα την βρεις εδώ.

Οι περισσότεροι φούρνοι πια, τα βουτήματα και τα γλυκάκια τους τα αγοράζουν έτοιμα, όχι ο Βαγγέλης. Όλα φτιάχνονται εδώ, από αλεύρι ελληνικό του οποίου το όνομα δεν μπορώ να σας αποκαλύψω εκτός μόνο από τη φίνα ποιότητά του. Να δοκιμάσετε αυτό το τραγανό κοτσιδάκι με την κανελοζάχαρη, τα αγνά κέικ, τα σκαλτσούνια και τα μηλοπιτάκια, τα κρητικά με το ανθότυρο και την κανέλα, τη γλυκιά μπουγάτσα με την παλιακιά κρέμα από σιμιγδάλι και βανίλια. Τον άρτο, ήδη τον παράγγειλα κι ας μην έχω τρισάγιο να τελέσω. Πώς ν' αντισταθείς σ' αυτό το μαγικό τελετουργικό ολοστρόγγυλο καρβέλι που μοσχοβολά κανέλα, γαρίφαλο και πορτοκάλι, πασπαλισμένο με άχνη ζάχαρη, να το φας για πρωινό, να σου γελάσει η μέρα.

Και να σκεφτείς είχα έρθει μόνο για το πανετόνε, το οποίο φίλοι και γνωστοί μου είχαν διαφημίσει με περισσή λαχτάρα στο μάτι. Τρεις μέρες κάνει να φτιαχτεί, τρεις μπουκιές για να φαγωθεί.

Για τους νοσταλγούς του παλιού γλυκού, ο Βαγγέλης φτιάχνει κοκ και κοκάκια, λατρεμένες χιονούλες με καρύδα, εκλέρ και εκλεράκια και ποντικάκια σε μίνι σάιζ-παστάκι. Και φυσικά, το δικό του παγωτό σε πάμπολλες γεύσεις από φρέσκο ελληνικό γάλα και κρέμα γάλακτος.

Ο παλιός φούρνος είναι αλλιώς, είναι οι κουβέντες με τον Βαγγέλη και την Ελένη την αδελφή του, είναι το ξύπνημα στις 3 το πρωί για να ζυμωθούν τα καλούδια, είναι ένας μόχθος καθημερινός που ποτέ δεν πάει διακοπές, είναι λειτούργημα, είναι παράδοση, είναι φροντίδα, είναι κομμάτι πολιτισμού.

Γαβριηλίδης, Αλαμάνας 69 και Κορίνθου, Κεραμεικός, 2105122264

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[orgismenh]

Λες είμαι ακόμα παιδί,

δεν βλέπεις γυναίκα σε μένα,

και 'γω που ζω για μια ταραχή,

με εσένα πληρώνω σπασμένα.

Λες πως η αύρα μου σε ηρεμεί,

που να 'ξερες πόσο παλεύω,

-απελπισμένα-

για μια στιγμή δικό μου να σ' έχω.

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-1845-3 Συγγραφέας: Ανθούλα Αθανασιάδου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 154 Ημερομηνία Έκδοσης: 2000-11-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-04-1845-3 Συγγραφέας: Ανθούλα Αθανασιάδου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 154 Ημερομηνία Έκδοσης: 2000-11-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-1845-3 Συγγραφέας: Ανθούλα Αθανασιάδου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 154 Ημερομηνία Έκδοσης: 2000-11-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[romios-gr]

Εκείνος που ειρηνεύει με τον εαυτό του, ειρηνεύει και με τον πλησίον του, ειρηνεύει και με τον Θεό Η ειρήνη είναι θείο δώρο που χορηγείται πλουσιοπάροχα σ’ όσους συμφιλιώνονται με το Θεό και εκτελούν τα θεία Του προστάγματα. Η ειρήνη είναι φως και φεύγει από την αμαρτία που είναι σκοτάδι. Ένας αμαρτωλός ποτέ δεν ειρηνεύει. Να αγωνίζεστε κατά της αμαρτίας και να μη σας ταράζει η εξέγερση των π... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ekeinos-poy-eirineyei-me-ton-eayto-toy-eirineyei-kai-me-ton-plision-toy-eirineyei-kai-me-ton-theo/

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-1845-3 Συγγραφέας: Ανθούλα Αθανασιάδου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 154 Ημερομηνία Έκδοσης: 2000-11-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[eclecticstarlightblogger]

Η ταραχή που προκάλεσε ο ανασχηματισμός των γενικών γραμματέων

Συνέβη προ τριών εβδομάδων, όταν η κυβέρνηση οριστικοποίησε τον ανασχηματισμό των γενικών γραμματέων. Σε ένα από τα κρίσιμα για την καθημερινότητα υπουργεία ο πολυπράγμων και φωνακλάς υπουργός προωθούσε για μία από τις θέσεις των γενικών γραμματέων έναν από τους συνεργάτες του, ο οποίος όμως είχε… θέματα. Εκτός αυτού, όμως, ο υπουργός στόχευε να ανασχηματίσει αξιωματούχο […] Η ταραχή που…

[thoughtfullyblogger]

Η ταραχή που προκάλεσε ο ανασχηματισμός των γενικών γραμματέων

Συνέβη προ τριών εβδομάδων, όταν η κυβέρνηση οριστικοποίησε τον ανασχηματισμό των γενικών γραμματέων. Σε ένα από τα κρίσιμα για την καθημερινότητα υπουργεία ο πολυπράγμων και φωνακλάς υπουργός προωθούσε για μία από τις θέσεις των γενικών γραμματέων έναν από τους συνεργάτες του, ο οποίος όμως είχε… θέματα. Εκτός αυτού, όμως, ο υπουργός στόχευε να ανασχηματίσει αξιωματούχο […] Η ταραχή που…

[greekblogs]

Η ταραχή που προκάλεσε ο ανασχηματισμός των γενικών γραμματέων

Συνέβη προ τριών εβδομάδων, όταν η κυβέρνηση οριστικοποίησε τον ανασχηματισμό των γενικών γραμματέων. Σε ένα από τα κρίσιμα για την καθημερινότητα υπουργεία ο πολυπράγμων και φωνακλάς υπουργός προωθούσε για μία από τις θέσεις των γενικών γραμματέων έναν από τους συνεργάτες του, ο οποίος όμως είχε… θέματα. Εκτός αυτού, όμως, ο υπουργός στόχευε να ανασχηματίσει αξιωματούχο […] Η ταραχή που…