#φο

[mikrofwno]

Διαγωνισμός: Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η μαριχουάνα της μαμάς είναι η καλύτερη» του Ντάριο Φο στο Θέατρο Ήβη

Το Μικρόφωνο εξασφάλισε για εσάς ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ για την θεατρική παράσταση «Η μαριχουάνα της μαμάς είναι η καλύτερη» του Ντάριο Φο, σε σκηνοθεσία Σμαράγδας Καρύδη, στο Θέατρο Ήβη (Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου, στις 20:00). Ακολουθεί το δελτίο τύπου της παράστασης… «Η μαριχουάνα της μαμάς είναι η καλύτερη», το προκλητικό και ξεκαρδιστικό έργο του θρυλικού θεατρικού συγγραφέα Ντάριο Φο, ανεβαίνει σε…

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Για το ask game Edgeworth και Ανδρέας

Miles Edgeworth 💅

First impression: OH I SHOULD GET INTO ACE ATTORNEY IMMEDIATELY THIS MAN IS GOING TO RUIN ME.

Impression now: I was one hundred percent correct in my assumptions. He did in fact ruin me. This man has the range honestly. He is kind. He is an asshole. He is traumatised. He has every subtype of daddy issues known to man. He is a bitchy gay queen. He is aroace-spec (to me). He is autistic. He has NO idea what to do with himself when he is not in a courtroom. He is insane. Ive seen it. I enjoy it. Amen.

Favourite moment: "thanks to you i am saddled with unnecessary.... feelings....". Everything about turnabout goodbyes. The talk with Franziska at the end of aa2. The talk with phoenix after the earthquake in aa3. I could literally never pick Just One moment sorry.

Idea for a story: ... I've brainstormed two (2) aus that involve Edgeworth with two different mutuals. The first one is the Eurovision au where vk just sends miles to represent germany in Eurovision and the second one is the ace attorney/παρά πέντε crossover me and @alalumin have been driving ourselves insane over. Out of the two, the first one is the most fleshed out but the second one i might actually sit down and write for one day. Thats about all the concrete story ideas ive had for this man so far dkskks. Everything else is just a jumble of vague angsty daydreams.

Unpopular opinion: hmmm a lot of people tend to ignore the fact that he was canonically suicidal after aa1 so i suppose that could count as an unpopular opinion? Like if he wasn't actually suicidal, the note meant that he straight up faked his death which makes him an even bigger asshole that he usually is, which in turn makes phoenix's misdirected anger and blame seem a lot more justified? Also a lot of people tend to ignore the fact that phoenix would NOT handle Edgeworth admitting that he meant the note literally well. And honestly im not really blaming anyone here. Their aa2 dynamic is sooo complex, Edgeworth hurt the people that cared about him by hurting himself and not all of them are ready to forgive him immediately and thats fine. I just wish more people would explore this whole thing instead of oversimplifying it yknow?

Favourite relationship: narumitsu obvs but honestly? The Franziska and Miles fucked up sibling relationship means the world to me, its like a really really really close second.

Favourite headcanon: does it actually count as a headcanon if its strongly supported by canon? Idk but he definitely avoids elevators as much as he can and considering that his office is in the twelfth fucking floor the man walks up a lot of flights of stairs. He must have thighs of steel skkskaka. Also i like to think that at some point after the investigation games he went to therapy and he finally (!) got some help for that unmedicated and undiagnosed canon ptsd hes been drowning in since he was nine years old. Also he got Pess because i love her. Maybe she is trained as a service dog. He would love her with all his heart and her death would kickstart a major depressive episode because god knows this man can't handle grief but in the end he could get over it. Maybe even get a second dog or learn how to deal with loss in a less self destructive way. Also i don't think he would ever be able to fully enjoy Christmas? Like sure his fathers death doesn't hurt as much anymore but i like to think that the nightmares rear their ugly head during the Christmas season. Sure, he IS doing better but some things never really go away. He can hang out at the prosecutors office or Wright anything agency Christmas parties without feeling utterly miserable but he doesn't enjoy the holidays as much as everyone else. Some people don't understand why or think thats its just another aspect of his charming personality but the people who do are sympathetic about it.

Ανδρέας Καλογήρου 🔪

First impression: γουαου ποιός είναι αυτός ο μαλάκας λολ. Ειλικρινά νομίζω την πρώτη φορά που είδα το παρά πέντε δεν με ένοιαζε πολύ σαν χαρακτήρας.

Impression now: κοίτα. Έχεις δει το μπλογκ μου. Ξέρεις πως νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο. Ο Ανδρέας έχει θεματάρες. Έχει παγιδεύσει τον εαυτό του σε μια θέση στην οποία είναι και θύμα και θύτης και από την οποία δεν έχει τρόπο ή ιδιαίτερη θέληση να βγει. Κατά την διάρκεια του σόου πηγαίνει από την αδιαφορία για τους ανθρώπους που σκοτώνει, στην εμμονή με το να πιάσει τους πέντε και μόνο όταν τον συλλαμβάνουν και όλα τελειώνουν συνηδειτοποιεί πόσο μάταια ήταν όλα αυτά και πόσες ζωές έχει καταστρέψει συμπεριλαμβανομένης και της δικής του. Επίσης ο άνθρωπος είναι μούναρος 😔😔.

Favourite moment: το τηλεφώνημα στον Σπύρο στο φινάλε με στοιχειώνει τα βράδια.

Idea for a story: πέρα από το ο Σπύρος επισκέπτεται τον Ανδρέα στη φυλακή fic που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο wip hell μου έχει καρφωθεί στο μυαλό εκείνη η ατάκα που ο Παυρινός αποκαλεί τον Νίκο πρεζόνι και το τι μπορεί να υπονοεί για το Ανδρέας/Νίκος μπακστορι. Επίσης εκείνο το όνειρο που είχα δει ότι έχει κόρη και redemption arc, angst fic για την γενική κακομεταχείριση που τρώει από τον Παυρινό, το Ανδρέας/Νίκος καφενείο au το οποίο κάποιος πρέπει να γράψει σας εκλιπαρώ και το προαναφερόμενο ace attorney/παρά πέντε crossover στο οποίο εμφανίζεται ως μάρτυρας στην δίκη της Αγγέλας. Το πόσα από αυτά θα καταλήξω όντως να γράψω ποτέ είναι πολύ αμφιλεγόμενο τβχ αλλά το γεγονός είναι ότι μου τριβελίζουν συνέχεια το μυαλό.

Unpopular opinion: δεν ξέρω είμαστε στο παρά πέντε φάντομ, είμαστε δέκα άτομα όλα κι όλα κάθε άποψη μετράει για unpopular κσκσκσ. Αλλά απλά και μόνο για να πω κάτι. Νομίζω όντως προσπάθησε να αγαπήσει τη Ζάνα. Ο γάμος τους ήταν ότι πιο hand in unlovable hand και σφάζονταν όλη μέρα αλλά προσπάθησε να φτιάξει τη ζωή του στην αρχή τουλάχιστον, εξού και ο ευτυχισμένος χετεροσεξουαλ γάμος. Στο μυαλό μου ήταν από αυτά τα ζευγάρια που έχουν ημερομηνία λήξης και το ήξεραν και οι δύο. Μετά έπεσε στα βαθιά με τις δουλειές με τον Παυρινό και πήρανε επιτέλους διαζύγιο. Επίσης δεν νομίζω ότι με τον Νίκο τα έχουνε, έχουνε. Νομίζω έχουν μια ελαφρώς fucked up relationship όπου δεν επικοινωνούν τίποτα εβερ, απλά πηδιουνται περιστασιακά on and off και μετά απλά πηγαίνουν και τα φτιάχνουν με άλλους. Τουλάχιστον στην αρχή. Τώρα αν μετά το τέλος της σειράς βγουν ποτέ από την φυλακή θέλω να πιστεύω ότι θα μπορούσαν να φτιάξουν λίγο τη ζωή τους αλλά αν δεν βγουν ποτέ. Well. Πώς νιώθεις όταν συνηδειτοποιείς ότι αγαπούσες τον καλύτερο σου φίλο χρόνια τώρα αλλά δεν έκανες ποτέ τίποτα για αυτό επειδή απλά δεν τολμούσες να αλλάξεις τίποτα στην μοναδική σταθερή σχέση που σου είχε απομείνει στη ζωή σου και ταυτόχρονα ήσουν πολύ απασχολημένος να σκοτώνεις κόσμο; Πώς νιώθεις όταν συνηδειτοποιείς ότι τώρα μπορεί να είναι πια πολύ αργά; Γενικά head full many thoughts.

Favourite relationship: Νίκος/Ανδρέας δαγκωτό.

Favourite headcanon: ναιιι δεν νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος είχε καλά παιδικά χρόνια. Ή καλό πατέρα. Ο Παυρινός κυριολεκτικά του πετάει πράγματα και αυτός ο καημένος σκύβει να τα πιάσει 😔 babyboy έχεις τραύμα. Η μάνα του είναι νεκρή (ναι κυριολεκτικά αναφέρεται έτσι throwaway σε ένα επεισόδιο και δεν το έχω ξεχάσει ποτέ) και επιλέγω να πιστεύω ότι την σκότωσε ο πατέρας του. Μισεί τον πατέρα του και κατά βάθος μισεί και το γεγονός ότι μεγαλώνοντας έχει γίνει σχεδόν ακριβώς σαν αυτόν. Ξεκίνησε να καπνίζει στο γυμνάσιο. Επίσης δεν πιστεύω ότι τελείωσε ποτέ το λύκειο.

[justforbooks]

Οι πανέμορφες αυτές ιστορίες που είχε αφιερώσει η Γιουρσενάρ στον φίλο της Ανδρέα Εμπειρίκο, με τον οποίο είχαν πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στη Μαύρη Θάλασσα, απ’ όπου εμπνεύστηκε και τα διάσπαρτα στοιχεία που ενοποιούν τις πολιτιστικές διαφοροποιήσεις του μυθικού ανατολιτικού σύμπαντος το οποίο απλωνόταν μπροστά στα μάτια της σαν θησαυρός, είχαν μεταφραστεί πριν από χρόνια από τις εκδόσεις Χατζηνικολή και είχαν μείνει στο υποσυνείδητό μας για πάντα· τώρα αποδίδονται εκ νέου στα ελληνικά από τον Γιάννη Στρίγκο.

Άλλωστε, οι μαγικές αυτές αφηγήσεις δεν έπαψαν ποτέ να εμπνέουν διάσπαρτες εκδόσεις και παραστάσεις, ακόμα και ένα πανέμορφο graphic novel, το Η Παναγιά η Χελιδονού, που εκδόθηκε από την Comicdom Press σε εικονογράφηση Γιώργου Τσιαμάντα.

Πρόκειται για ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της κορυφαίας Γαλλίδας συγγραφέως, η οποία ξεδιπλώνει όλη τη μυθοπλαστική της δεινότητα, την αγάπη της για τις προφορικές ιστορίες της Ανατολής, τον μοναδικό τρόπο που είχε να συνδυάζει αφηγήσεις από τον μακρινό Μεσαίωνα με τις σύγχρονες τέχνες, τη στωική ενατένιση με τον σουρεαλισμό.

Σέρβοι πρίγκιπες και βαλκανικές μπαλάντες συναντιο��νται έτσι με ινδικά παραμύθια και με την ιαπωνική παράδοση, ενώ τα θεϊκά στοιχεία της θηλυκότητας και της αρσενικής δύναμης και επιβολής, που τόσο αγαπούσε η ίδια, εναλλάσσονται με ταξίδια στα βάθη των ωκεανών και της ύπαρξης.

Υπέροχος και ο φόρος τιμής που αποτίει η συγγραφέας στη ζωγραφική με το διήγημά της «Η θλίψη του Κορνήλιου Μπεγκ» ‒ο οποίος αγγίζει «τα αντικείμενα που δεν ζωγράφιζε πια»‒ που συναντιέται με τα μαγικά λόγια του Βανγκ Φο, ο οποίος δραπετεύει με το καράβι που ζωγραφίζει ο ίδιος, όπως ακριβώς μπορεί κανείς να το σκάσει από οτιδήποτε οδυνηρό και απεχθές με οδηγό τον μαγικό λόγο της Γιουρσενάρ ‒ μια μεγάλη παρηγοριά τις δύσκολες μέρες που ζούμε.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[xehasmenesithakes]

Χάρη σήμερα θα προχωρήσω με φο αγόρι μου ..έχουμε κάνει διάφορα πράγματα αλλά θελψ σήμερα να δοκιμάσω και τη κολπική διείσδυση.. ωστόσο μεθαύριο ταξιδεύω και αγχώνομαι λες να με επηρεάσει πχ η αιμοραγια και να μη μπορώ να ταξιδέψω με το πλοιο

Οχι ολαα καλαα χαλαρα να το πατε και ολα πενα δεν εχεις λογο να γχωνεσαι

[konmarkimageswords]

 Αν δε μου ‘δινες την ποίηση Κύριε

Αν δε μου  ‘δινες την ποίηση, Κύριε,

δε θα ‘χα τίποτα για να ζήσω.

Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.

Ενώ τώρα ευτύχησα να ‘χω μηλιές,

να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,

να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,

η έρημός μου λαό,

τα περιβόλια μου αηδόνια.

Λοιπόν; Πως σου φαίνονται; Είδες

τα στάχυα μου, Κύριε; Είδες τ’ αμπέλια μου;

Είδες τι όμορφα που πέφτει το φως

στις γαλήνιες κοιλάδες μου;

Κι  έχω ακόμη καιρό!

Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.

Μ’ ανασκάφτει ο πόνος μου κι  ο κλήρος μου μεγαλώνει.

Ασωτεύω το γέλιο μου σαν ψωμί που μοιράζεται.

Όμως,

δεν ξοδεύω τον ήλιό σου άδικα.

Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ’ ό,τι μου δίνεις.

Γιατί σκέφτομαι την ερμιά και τις κατεβασιές του χειμώνα.

Γιατί θα ‘ρθει το βράδυ μου. Γιατί φτάνει όπου να ‘ναι

το βράδυ μου, Κύριε, και πρέπει

να ‘χω κάμει πριν φύγω την καλύβα μου εκκλησιά

για τους τσοπάνηδες της αγάπης.

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991) ήταν ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ποιητές. Ο «ποιητής του φωτός και της αγάπης», όπως αποκλήθηκε, εξέφρασε με το έργο του το πανανθρώπινο όραμα της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης. Γραμματολογικά εντάσσεται στη γενιά του ‘30.

[thoughtfullyblogger]

Τουλάχιστον ατυχής η δήλωση Δένδια περί αμοιβαίων υποχωρήσεων σε ΑΟΖ & υφαλοκρηπίδα

Συνέντευξη Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στην εφημερίδα Ναυτεμπορική και στον δημ/φο, Μιχάλη Ψύλο (18.05.2023) Διαβάστε το απόσπασμα που ακολουθεί… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε υπουργέ, το τελευταίο διάστημα ακούγεται από κάποιους κύκλους το σύνθημα: «Όχι Πρέσπες του Αιγαίου». Θα ήθελα το σχόλιό σας. Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: «Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το αντιμετωπίζω όπως όλα τα συνθήματα […] Τουλάχιστον…

[eclecticstarlightblogger]

Τουλάχιστον ατυχής η δήλωση Δένδια περί αμοιβαίων υποχωρήσεων σε ΑΟΖ & υφαλοκρηπίδα

Συνέντευξη Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στην εφημερίδα Ναυτεμπορική και στον δημ/φο, Μιχάλη Ψύλο (18.05.2023) Διαβάστε το απόσπασμα που ακολουθεί… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε υπουργέ, το τελευταίο διάστημα ακούγεται από κάποιους κύκλους το σύνθημα: «Όχι Πρέσπες του Αιγαίου». Θα ήθελα το σχόλιό σας. Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: «Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το αντιμετωπίζω όπως όλα τα συνθήματα […] Τουλάχιστον…

[greekblogs]

Τουλάχιστον ατυχής η δήλωση Δένδια περί αμοιβαίων υποχωρήσεων σε ΑΟΖ & υφαλοκρηπίδα

Συνέντευξη Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στην εφημερίδα Ναυτεμπορική και στον δημ/φο, Μιχάλη Ψύλο (18.05.2023) Διαβάστε το απόσπασμα που ακολουθεί… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε υπουργέ, το τελευταίο διάστημα ακούγεται από κάποιους κύκλους το σύνθημα: «Όχι Πρέσπες του Αιγαίου». Θα ήθελα το σχόλιό σας. Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: «Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το αντιμετωπίζω όπως όλα τα συνθήματα […] Τουλάχιστον…

[skandaladiaplokidiafthora]

Τουλάχιστον ατυχής η δήλωση Δένδια περί αμοιβαίων υποχωρήσεων σε ΑΟΖ & υφαλοκρηπίδα

Συνέντευξη Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στην εφημερίδα Ναυτεμπορική και στον δημ/φο, Μιχάλη Ψύλο (18.05.2023) Διαβάστε το απόσπασμα που ακολουθεί… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε υπουργέ, το τελευταίο διάστημα ακούγεται από κάποιους κύκλους το σύνθημα: «Όχι Πρέσπες του Αιγαίου». Θα ήθελα το σχόλιό σας. Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: «Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το αντιμετωπίζω όπως όλα τα συνθήματα […] Τουλάχιστον…

[mylifeaselis21]

Μίλησέ μου: Ο Γιώργος Κουβαράς υποδέχεται την Στ. Γκαντώνα και τον Θ. Φο...

[timeofgreecenews]

Survivor All Star 2/4: Οι Κόκκινοι κρατ ούν στα χέρια τους ένα φο βερό όπλο trailer

Survivor All Star 2/4: Οι Κόκκινοι κρατούν στα χέρια τους ένα φοβερό όπλο [trailer] Στην σκιά της αποβολής του Ηλία Γκότση και του Γιωρίκα Πιλίδη, που εξακολουθεί να απασχολεί τόσο τους παίκτες που συνεχίσουν στο Survivor All Star όσο κι αυτούς που αποχώρησαν ή δεν πήγαν καν στον Άγιο Δομίνικο, οι Διάσημοι και οι Μαχητές θα βρεθούν ξανά αντιμέτωποι στον στίβο μάχης του νησιού. Αλλά ταυτόχρονα οι…

[romios-gr]

https://youtu.be/5N3wUq8Y_58 Αναχώρηση από το την Ιερά Μονή Δοχειαρίου με το καραβάκι προς την Ουρανούπολη και μετά στο ΚΤΕΛ για τη Θεσσαλονίκη. Δείτε τις σημαντικές αλλαγές στα δρομολόγια και τις ώρες! Φτάνω στη συμπρωτεύουσα και δοκιμάζω κάποια παράξενα πιάτα... Το φετινό προσκύνημα είναι αφιερωμένο στο καλό μου φίλο Βασίλη που έφυγε από τη ζωή λίγο μετά την επιστροφή μου. Είχαμε πάει πολλές φο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/feygo-apo-to-agion-oros-epistrofi-sti-thessaloniki/

[istologiolavaron]

Μετά τόν πλήρη έλεγχο στον π. Αντώνιο, προκύπτει ότι όλοι οι λογαριασμοί ανήκουν στη Κιβωτό καί ουδείς στον Ιερέα, εκτός από τόν κοινό λογαριασμό των 130.000 ευρώ από πώληση κατοικίας στην Αρτέμιδα της μισθοδοσίας τού πατρός Αντωνίου και τις οικονομίες της πρεσβυτέρας. Επίσης η σακούλα με τά 15 κιλά χρυσό ήταν τελικά φο-μπιζού όπου τα προόριζαν για δώρα στα κορίτσια της Δομής.

Μυστική κρύπτη με χρηματοκιβώτιο δεν προκύπτει από πουθενά κατά δήλωση της Ελληνικής Αστυνομίας.

Τα δε Μ.Μ.Ε. μιλούσαν για την περιβόητη Πόρσε, ενώ ήταν τελικά ένα ΚΙΑ εικοσαετίας.

Επίσης η πολυτελής μεζονέτα πού βλέπαμε στους δέκτες μας ήταν παραπλανητική, μιας καί ακριβώς δίπλα ήταν το πουλημένο ακίνητο πού αναφέρεται λίγο παραπάνω.

Τέλος κατηγορήθηκε μέχρι ότι δεν φοράει τον Σταυρό φανερά. Μα ο Σταυρός δεν είναι κόσμημα προς θαυμασμό. Ο Σταυρός Του Χριστού φοριέται από έξω μόνο όταν ό κάθε ιερέας ιερ��υργεί Μυστήρια ή τελεί Θεία Λειτουργία.

Τώρα τι έχει σειρά;

ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε.

[fromgreecetoanarchy]

[Σαν Σήμερα] [VIDEO] Χίλιοι διαδηλωτές συνοδεύουν τον αναρχικό Πίνο Πινέλλι στην τελευταία του κατοικία, 5 μέρες μετά τη δολοφονία του από την αστυνομία στο Μιλάνο, γεγονός που οδήγησε τον Ντάριο Φο να γράψει το γνωστό έργο, "Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού" με σκοπό να αποδομήσει τα σαθρά επιχειρήματα των μπάτσων ότι επρόκειτο δήθεν για αυτοκτονία. https://www.youtube.com/watch?v=gloCmwbTpzk Πριν 52 χρόνια, μεσάνυχτα 15 προς 16 Δεκέμβρη, όταν ο αναρχικός Τζουζέπε (Πίνο) Πινέλλι, ενώ ανακρινόταν στο αστυνομικό τμήμα του Μιλάνου, δολοφονείται από τους μπάτσους, που τον πετούν από το παράθυρο του 4ου ορόφου. Οι μπάτσοι ισχυρίζονται ότι ο ίδιος «αισθάνθηκε αδιαθεσία, πήγε κοντά σ’ ένα παράθυρο να πάρει καθαρό αέρα κι έπεσε». Ήταν τόσες οι παράλογες ανακρίβειες και τα εμφανώς κατασκευασμένα στοιχεία που αποδείκνυαν τη δολοφονία, ώστε ένα περίπου χρόνο αργότερα, το 1970, ο γνωστός Ιταλός συγγραφέας Dario Fo δημοσιεύει για την υπόθεση τον ”Τυχαίο Θάνατο Ενός Αναρχικού”, αποδομώντας πλήρως την κατασκευασμένη ιστορία της ιταλικής αστυνομίας για το τι πραγματικά συνέβη. Το 2001 μια νέα έρευνα κατονομάζει ως υπευθύνους για τις βομβιστικές επιθέσεις τουλάχιστον 3 μέλη μιας παρακρατικής νεοφασιστικής ομάδας. Ο αναρχικός Πινέλλι όχι μόνο δολοφονήθηκε από την ιταλική αστυνομία, αλλά δεν είχε και καμία απολύτως σχέση με τη βομβιστική επίθεση στην Piazza Fontana... Τι είχε όμως προηγηθεί; Αντιγράφουμε από την παρουσίαση του βιβλίου “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού και μερικών άλλων ανατρεπτικών” του Ντάριο Φο, σε μετάφραση του Βασίλη Τομανά: Η επαναστατική έκρηξη του 1968 δεν περιορίστηκε στον Γαλλικό Μάη. Αγκάλιασε όλο τον κόσμο: Ιαπωνία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία, Πολωνία, Λατινική Αμερική, ΗΠΑ και, φυσικά, τη γειτονική Ιταλία. Ο ιταλικός Μάης, εξαιτίας της φύσης της ιταλικής κοινωνίας, κράτησε περισσότερο και ήταν πιο εκρηκτικός: οι εργάτες κάνουν μαζικά “άγριες” απεργίες*, οι νέοι, οι φοιτητές, οι μαθητές, οι γυναίκες, οι φυλακισμένοι, οι ψυχασθενείς και όλοι οι “παρίες” της κοινωνίας ξεσηκώνονται. Πραγματοποιούνται μερικές θεσμικές αλλαγές- ο κόσμος, όμως, δεν αρκείται σ’ αυτές. Αρνείται ριζικά και μαζικά τις καθημερινές συνθήκες ζωής στην κοινωνία της μισθωτής εργασίας. Για ν’ αμυνθεί απέναντι στους φασίστες και την αστυνομία αρχίζει να εξοπλίζεται. Ξεσπούν ταραχές στις φάμπρικες, στις φυλακές, στους δρόμους. Η κατάσταση ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο του κράτους, αλλά και του ΚΚΙ και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Μέσα στο 1969, οι Αρχές παραπέμπουν στα δικαστήρια 10.000 εργάτες- οι δίκες, φυσικά, δεν γίνονται ποτέ. Στις 19 του Νοέμβρη, γίνεται στο Μιλάνο μεγάλη απεργία και συγκέντρωση για το ζήτημα των ενοικίων. Έχουν προηγηθεί συγκεντρώσεις, απεργίες και κάθε λογής εκδηλώσεις, που σκοπό έχουν να κάνουν τους ανθρώπους ν’ αποκτήσουν ξανά τον έλεγχο πάνω σ’ όλες τις πτυχές της ζωής τους. Η κατάσταση φαίνεται καθαρά πως ξεφεύγει από τον έλεγχο του κράτους και των θεσμοθετημένων εξουσιών. Η Ιταλία οδεύει προς την επανάσταση. Το κράτος περνά στην επίθεση. Για να “παγώσει” τον κόσμο, πρέπει να προκαλέσει ένα απρόοπτο και τραυματικό γεγονός. Στις 12 Δεκέμβρη του 1969, το κράτος “ρίχνει την πρώτη κανονιά του εμφυλίου πολέμου” (Τζ. Σανγκουινέτι). Μια βόμβα εκρήγνυται στην Αγροτική Τράπεζα του Μιλάνου, στην Πιάτσα Φοντάνα: 9 νεκροί και 100 τραυματίες. Μια άλλη βόμβα, στην Εμπορική Τράπεζα, στην πλατεία της Σκάλας του Μιλάνου, δεν εκρήγνυται. Δυο βόμβες στη Ρώμη, μια στην Τράπεζα Εργασίας και μια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, έχουν περί τους είκοσι τραυματίες. Οι εκρήξεις αυτές των βομβών είναι πράξεις αμυντικής τρομοκρατίας (Τζ. Σανγκουινέτι). Σ’ αυτήν προσφεύγουν μόνο τα κράτη και αντικείμενο της είναι ο πληθυσμός στο σύνολο του. Υπεύθυνοι, κατά συνέπεια, για τις βόμβες είναι το ιταλικό κράτος και οι μυστικές του υπηρεσίες. Η άποψη αυτή είναι τεκμηριωμένη (βλ. βιβλιογραφία). Οι εκρήξεις βομβών που προηγήθηκαν, όπως λογου-χάρη στις 25 του Απρίλη του 1969 (στο Πανηγύρι και στην Τράπεζα του Σταθμού του Μιλάνου) και τον Αύγουστο (στα τρένα), είναι “πρόβα τζενεράλε” πριν απ’ το φοβερό τούτο χτύπημα. Η

αστυνομία συλλαμβάνει στο Μιλάνο τον “αναρχικό σιδηροδρομικό” Τζουζέπε Πινέλλι, ή Πίνο όπως τον έλεγαν οι φίλοι του, έγγαμο με δυο θυγατέρες και πάει να του φορτώσει την ευθύνη για τις βόμβες. Οι Αρχές “βασί��ουν” την κατηγορία στο ότι είχε κάνει ένα αδικαιολόγητο ταξίδι στη Ρώμη τον Αύγουστο, τότε που είχαν τοποθετηθεί οι βόμβες στα τρένα. Ο Πινέλλι έχει άλλοθι: έπαιζε χαρτιά με κάτι γέρους συνταξιούχους σ’ ένα καφενείο όλη τη μέρα στις 12 του Δεκέμβρη. Η μαρτυρία των συνταξιούχων χαρακτηρίζεται “αναξιόπιστη” και δε λαμβάνεται υπόψη. Παράλληλα, συλλαμβάνεται στη Ρώμη ο “αναρχικός χορευτής” Πιέτρο Βαλπρέντα, που κατηγορείται κι αυτός για τη βόμβα της Πιάτσα Φοντάνα. Ένας ταξιτζής, τον αναγνώρισε δήθεν στο Μιλάνο και υποστηρίζει ότι τον πήρε ταραγμένο από την Πιάτσα Φοντάνα. Στις 15 του Δεκέμβρη, στις 12 παρά 3 τη νύχτα, η Διοίκηση της Αστυνομίας του Μιλάνου καλεί ασθενοφόρο. Στις 12 και 2, αυτόπτες μάρτυρες βλέπουν να ρίχνεται στην αυλή του κτιρίου από το τέταρτο πάτωμα ο Πινέλλι. Τα στοιχεία δείχνουν ότι, στη διάρκεια της ανάκρισης, ο επιθεωρητής Καλαμπρέζε έδωσε στον Πινέλλι μια κοφτή στο λαιμό και τον σκότωσε. Μες στην αναμπουμπούλα, κάποιος αστυνομικός κάλεσε ασθενοφόρο. Έπειτα, όμως, οι αστυνομικοί σκέφτηκαν να σκηνοθετήσουν “αυτοκτονία” του Πινέλλι. Τον πέταξαν νεκρό στο κενό και υποστήριξαν ότι “πήδηξε μονάχος του απ’ το ανοιχτό παράθυρο”. Ακολουθούν μια σειρά από γεγονότα: Ο Βαλπρέντα φυλακίζεται και δικάζεται μόλις τον Φλεβάρη του 1972. (Στο μεταξύ, οι μυστικές υπηρεσίες έχουν δολοφονήσει τον ταξιτζή, που δήθεν τον είχε αναγνωρίσει). Στις 19 του Δεκέμβρη του 1969, οι εργάτες μετάλλου αναστέλλουν την προγραμματισμένη τους απεργία. Το ΚΚΙ μιλάει για “φασιστικό κίνδυνο” και ξαναμαντρώνει τον κόσμο. (Έχει προηγηθεί, μέσα στα 1969, μια απόπει-ρα πραξικοπήματος του “μαύρου πρίγκηπα” Βαλέριο Μποργκέζε, που τον βοήθησαν οι μυστικές υπηρεσίες κι η ελληνι-κή χούντα). Το Μάη του 1972, δολοφονείται ο επιθεωρητής Λουίτζι Καλαμπρέζε. Δέχεται τρεις σφαίρες το πρωί, την ώρα που βγαίνεί απ’ το σπίτι του. Δολοφονείται ο δικαστικός Αλεσαντρίν, που είχε αναλάβει να επανεξετάσει την υπόθεση της βόμβας στην Πιάτσα Φοντάνα (μια “στημένη” δίκη είχε στείλει την υπόθεση στο αρχείο), κι είχε αρχίσει ν’ ανακρίνει τον τότε αρχηγό της ΣΙΔ (ΚΥΠ) ναύαρχο Ένκε, για τις ψευδείς μαρτυρίες που είχε δώσει στη “στημένη” δίκη. “Αυτοκτονούν” μια σειρά αξιωματικοί της ΣΙΔ. Δολοφονείται ο φασίστας Νάρντι, στον οποίο αποδόθηκε η δολοφονία του Καλαμπρέζε. Δολοφονούνται κάμποσοι δικαστικοί, ανάμεσα τους κι ο Οκόρσιο, που ήταν υπεύθυνος για την τρίχρονη προφυλάκιση του Βαλπρέντε. Ο στόχος όλων αυτών των ενεργειών πετυχαίνεται: το επαναστατικό κίνημα στην Ιταλία, προσωρινά, νικιέται. Στο έργο του ο Ντάριο Φο πραγματεύεται την “υπόθεση Πινέλλι”. Τα γεγονότα που αναφέρει είναι πραγματικά και, μ’ ορισμένα λεκτικά του παιχνίδια, παραπέμπει στους πραγματικούς στόχους. (Λ.χ. ο επιθεωρητής Πιζάνι, από την Πίζα δηλαδή, αστειεύεται για την Καλάμπρια). Το έργο παρακολούθησαν στην Ιταλία πάνω από ένα εκατομμύριο θεατές και βοήθησε να ξεσκεπαστεί η κρατική σκευωρία.