Tumgik
#24.11.2018
delulluart · 2 months
Note
Only way to make Copia's 'stache and side burns even better is adding in grey and white hairs. Like 🥵😳
Thank you anon! Agree!
Shameless self-advertisement: click, if you want more grey and more beard on him
Also, the Cardinal masks (especially the OG, the first and last ones) did have grey hair in the mustache and sideburns, too! Let me hijack this ask for a grey whiskers appreciation minute:
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Sources (there are some better pics but I don't know their source, so I won't post them) in order of appearance Jeremy Saffer, 2018 (1,2,9) Shawn Wiseman, Columbus 13.05.2018 | David Zeck, Port Chester 15.05.2018 Christophe Meng, Download Festival 15.06.2018 Hughes Vanhoucke, Graspop 21.06.2018 | Ralph Arvesen, Austin 20.11.2018 Damaris Navarro, Miami Beach 24.11.2018 John McMurtrie, Paris 07.02.2019 Gretchen Smither, Hershey 24.10.2019 | Mick Burges, Leeds 23.11.2019
112 notes · View notes
06chrome06 · 11 months
Text
Güneşi yüreğinde,
Gökkuşağı'nı düşlerinde taşıyanların
düşleri aydınlık olur.
Kelimeleri cebime,
güneşi yüreğime,
rüzgarı tebessüme aldım.
Bulutlarla selamlaşıp ,
kuşlarla şakalaşıp,
çiçeklerin kokusunu
çekip düşlerimize
düş/tük yollara.
Yağmur damlaları
Salkım saçak dökülüyor
Yüreğimin odalarına.
Düşlerimi sis perdesi kaplıyor.
Gün ışığına ,
Kapanıyor gözlerim .
Sersemliyor, tökezliyorum.
Bir aydınlık açılıyor ufkumda.
Merdiven kurup gökyüzüne,
bulutları sağıyorum .
damla damla dağılıyor hüzün .
Masmavi gökyüzünün,
Gökkuşağı'ndan şarkısı,
toprak anayla kucaklaşıyor.
Gün ışığı saçlarıma düşüyor.
Sımsıcak bir tebessümle,
düşlerimden öpüyor.
Kışa inat,
Çiçekler açıyor şehrimin sokaklarında .
Kuşlar grilikleri silip kanatlarıyla
mavilikleri getiriyor.
Çocuklar mutlu şarkılar söylüyorlar.
Yollarına halı dokuyor begonvil çiçekleri.
ağaçlar yapraklarını,
konfeti gibi,
boylu boyunca
Kaldırımlara döküyor.
Hırçın dalgalarla,
rüzgarın koynunda,
raks eden yakamozların,
iyot kokusu kaplıyor sokakları.
Apaydınlık bir düş kuruyorum.
Mutlu insanlar dünyasında,
Parmak uçlarında,
dans ederken ruhum.
Sıcak nefesin nefesime değiyor.
Buğusu gözlerimi yakıyor.
Kirpiklerime astığım damlalar,
Çözülüp dökülüyor .
Ruhum arınıyor.
gülümsüyorum.
Semihat Karadağlı
24.11.2018 İzmir
Fotoğraf: Semihat Karadağlı
Tumblr media
24 notes · View notes
svbtalks · 6 months
Text
24.11.2018
It was the day that I will never forget. The day that you left us without saying goodbye. The day that you entered His greatest blessing. I questioned myself, “Why does God take good people from this world?” and someone told me that good people don’t deserve to be in this world. They need to rest. They have a special place in the afterlife.
To my beloved friend, Sharul,
I’m sorry for all my wrongdoing towards you. I know I haven’t spent time with you, and I know we haven’t talked in the proper way. I never thought you would leave me this fast. Thank you for everything. You taught me about life. You taught me about patience. You taught me about love. How did I get so lucky to be your best friend? I don’t know. I was so upset because I was clueless that you were giving hints that you were leaving a week before. Thank you for trusting me. We all know how wonderful you are as a person.
Life has been cruel lately. I know I complain a lot. I’m completely different without you. Things have been a bit harsh since you left. I’m sorry that you were hurting so much. I’m sorry that you left in such a tragic way. God has a better plan for you. I can’t describe how I feel, but I definitely accept what’s going on. Too many secrets, and too many deep talks with this one. You were a brain tumour survivor. Now you’re no longer sick, no longer weak. You left us not because of your sickness, but because of one reckless driver who hit and ran from the incident. I’m proud of you, and I bet your family is so proud of you too. Especially your mom. You were a survivor who succeeded in life. I’m sorry for everything. I will keep you forever in my heart. Thank you. Al-Fatihah.
From the draft. Finally had the courage to publish this.
0 notes
sonjatwogreyhounds · 1 year
Text
Tumblr media
Beauty and Performance review
Rus Ch, 3xRKF Ch ARTEFAKT A DREAM COME TRUE - "UNIQUE"
24.11.2018
Sir - CIB Fr Ch L'Avocat du Diable Ad Honores
Dam - Be Ch Artefakt Gala SHCM
#Breeder: Kay Vernon & Rumiya Feyzulova #Owner: Rumiya Feyzulova
1 note · View note
erwinkoschmidder · 2 years
Text
Tumblr media
gelesen am 24.11.2018 #fazwoche
0 notes
taeminrecuerdos · 2 years
Text
24.11.2018
Concierto de la gira TAEMIN Japan 1st TOUR ~SIRIUS~ en Tokyo.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
kivikunnas · 2 years
Video
youtube
Jyväskylän kävelykadun Joulun avaus ja ilotulitus 24.11.2018
0 notes
svt-archivo · 2 years
Photo
Tumblr media
24.11.2018 Instagram de Joshua
1 note · View note
liam-93-productions · 6 years
Photo
Tumblr media
We think we’d all love to hear this song 👀 
83 notes · View notes
nhupdates · 6 years
Photo
Tumblr media
Niall via IG Story 24/11/2018
47 notes · View notes
shu-rooq · 6 years
Text
I used to excel in presentation skills, and now I'm trying to master a different kind of presentation.
4 notes · View notes
nie-begegnet · 6 years
Text
Mein 18. Geburstag und Blut läuft meinen Armen hinunter.
3 notes · View notes
jucinko · 6 years
Text
Tumblr media
szombat esti séta
2 notes · View notes
twentysevenredroses · 5 years
Text
A balada do Lobo Solitário #1
O PURGATÓRIO
O Lobo Solitário carrega consigo uma bagagem pesada há muitos anos. De cada ocasião vivida, ele por algum motivo acaba trazendo para o hall das suas lembranças certas memórias que pesam como âncoras, que estalam e ferem como chicotes, contrariando completamente o fato que se deve trazer apenas o que enaltece os bons momentos que foram vividos. Ele tem o coração em chamas, dolorido, retalhado sem nenhum tipo de cerimônia ao longo de todo esse tempo, além de um sentimento de vazio que o preenche por dentro constantemente.
Ele tem um jeito torto de fazer as coisas. Como se tivesse a obrigação de confrontar-se constantemente, de punir-se por algo que nem ele entende muito bem; mas a necessidade da punição está ali. Então, mecanicamente, ele prefere se ater às memórias que estilhaçam o coração em incontáveis pedaços, a instantes que nunca aconteceram. Que por uma série de fatores foram forçados a existir apenas em um limbo de eternas possibilidades, onde todas as oportunidades descartadas ao longo dos dias se reunem.
O Lobo Solitário está na espreita, camuflado nas sombras, acorrentado e com uma tonelada de palavras presas na garganta. A angústia de nunca poder dizê-las é tão grande que todas as letras se misturam e começam a escorrer pelos seus olhos, e ele chora em silêncio. ‘As lágrimas são só água’, ele diz pra si mesmo enquanto segue ali, quieto, alerta. Focado por fora e devastado por dentro.
Ele entende que está num purgatório que ele mesmo criou e procura formas duvidosas de acelerar o processo e sair do estado desolador onde se encontra. Acabou conseguindo sair do purgatório vez ou outra por meio de certas brechas, e com isso criou correntes que não deveria ter criado.
Mas que correntes são essas?
Essas correntes realmente existem?
O Lobo Solitário começa a entender que a verdade nada mais é do que acreditar numa teoria por tempo o bastante até ela fazer algum sentido. Quando ele afirma a teoria pra si mesmo, automaticamente uma corrente surge. O Lobo vê, ao longe, indícios de que a verdade não existe de fato. O que existem são apenas possibilidades que a consciência o induz - ou não - a prestar atenção e encarar como algo que é válido - ou não. Quando ele acredita por tempo o suficiente em uma dessas possibilidades, ela se torna uma verdade inabalável. O ponto é que muitas dessas “verdades” acabaram aprisionando-o, bem lentamente, no purgatório em que ele se encontra.
Ele percebe então que esteve imóvel por todo esse tempo, acreditando estar acorrentado a memórias, momentos, pessoas, sensações, quando na verdade as correntes não estavam presas a nada. O Lobo Solitário criou as verdades, as correntes e o purgatório. Se ele criou, ele e apenas ele tem o poder de destruir. E a destruição não precisa ser dolorosa, ela pode ser tão rápida quanto a criação de uma verdade.
É só acreditar o suficiente. E ele sente urgência em sair desse estado. Ele já não aguenta mais.
O Lobo Solitário se questiona. Se ele está no controle, por que tudo ao redor o faz acreditar que na realidade ele está mais perdido do que nunca? Por que as coisas acontecem como acontecem? Os dias tem sido montanhas russas, e um pouco de linearidade cairia muito bem. Ele olha ao seu redor e, superficialmente ainda pouco convencido de que poderia se movimentar sem ser proibido pelas correntes, ele diz para si mesmo que é forte o suficiente para dar o primeiro passo para fora daquele purgatório, assim como ele foi distraído o suficiente para criar e entrar nele.
Ele consegue, e percebe que de fato não estava acorrentado a nada. Mas ao mesmo tempo, o Lobo Solitário tem noção de que o caminho não será fácil. Que ainda podem vir inúmeras dúvidas e recaídas. Ele sabe que será árduo.
Pode vir a ser sua punição final.
Mas o primeiro passo foi dado.
0 notes
prosy-days · 6 years
Photo
Tumblr media
November 24, 2018 - Day 158
In the end, my favorite bed is my bed.
0 notes
Text
24 Kasım 2018 cumartesi
2 set 20 saniye circuit
Alakasız not: Bugün yenilerden bir kız çok güçlü gözüktüğümü, hareketleri çok rahat yaptığımı, baya iyi durduğunu ve benim gibi olmak istediğini söyledi. Motive oldum, bir yerlerim kalktı. En yakın koşu idmanında inene dek bu gazla devam 🤸🏃
0 notes