#Koude oorlog

[rcvandenboogaard]

De 'Swinging Sixties' in de USSR

Voor wie het had meegemaakt, bleef het een goede herinnering: ‘het internationale festival van jeugd en studenten’ dat in 1957 plaatsvond in Moskou. Stalin was nog maar vier jaar dood en de benauwenis van zijn bloedige dictatuur was voorbij. Even leek het alsof de Sovjet-Unie een opener, vrijer en gastvrijer land zou worden waar de bevolking – en dan in het bijzonder de jeugd – het contact met de…

[dutchjan]

April 03, 2023

[pimvanofferen]

De nieuwe Koude oorlog thriller serie: A Spy Among Friends. Aanradertje voor fans van het genre. Wat doe je als een vriend van je een mol blijkt te zijn?

#pimvanofferen #aspyamongfriends #spythriller #DamianLewis #GuyPearce

[archivace]

Nový Amsterdam

NOVÉ HOLANDSKO

Vroege nederzetting - první pronikání (1609-1624) De eerste 15 jaar in het bestaan van de kolonie werd het eiland Manhattan slechts spaarzaam gebruikt door de Nederlanders. Prvních 15 let existence kolonie byl ostrov Manhattan Holanďany využíván střídmě. De kolonie was als steeds bedoeld als een winstgevende onderneming en niet als een middel om de Nederlandse cultuur over te brengen. Verder stroomopwaarts langs de Hudson lagen beverrijke en onontgonnen wouden Až zhruba do roku 1623 platilo v oblasti Nového Nizozemska právo jednotlivých lodí, až poté zde byly zavedeny zákony nizozemské. Pro osídlení byla nejprve vybrána oblast u ústí řeky Hudson, vhodná z důvodů klimatických, přístupu k oceánu a snadnému kontaktu s indiány, se kterými osadníci vedli čilý výměnný obchod – především s kožešinami. V těchto místech vznikaly nové osady, mj. zárodek nynějšího města Albany.

Eerste kolonisten (1624-1636) De passagiers werden spoedig verspreid: na ontscheping op het Noten Eylant (tegenwoordig Governors Island – setkání Gorbačov / Regan, Bush) bouwden ze een fort en windmolen op Noten Eylant. Na Ostrově guvernérů byla také vyhlášena provincie Nové Holandsko. V květnu 1624 připlula loď New Amsterdam, pronajatá Západoindickou společností, do Noten Eylant těsně pod ostrovem Manhattan. Kapitánem lodi Nieuw Nederlandt byl Cornelis Jacobsz. May, měl by také sloužit jako první guvernér kolonie. Na palubě lodi bylo asi třicet rodin ze Spojených sedmi provincií. Většina z nich byla původně jihoholandského nebo valonského původu (nyní Belgie) a holandsky mluvícího. V 16. století se přestěhovali na sever a na severu měli vlastní valonské kostely (např. Amsterdam, Haarlem, Leyden). Cestující byli brzy rozptýleni: po vylodění na Noten Eylant (nyní Governors Island) postavili pevnost a větrný mlýn na Noten Eylant.

Ze ontscheepten op de plaats waar nu de stad Albany ligt, de hoofdstad van de staat New York, en bouwden daar Fort Oranje (1624).

Vestingwerken Nebezpečí útoku kolonizátorů z jiných evropských zemí vedlo vedení Nizozemské západoindické společnosti k vytvoření plánu ochrany vzniklé oblasti. V roce 1625 byla většina osadníků přestěhována na Manhattan, kde Cryn Fredericks van Lobbrecht za řízení Willema Verhulsta vybudoval citadelu těsně nad jižním břehem ostrova. . Drie expedities volgden in de daarop volgende jaren, geleid door Adriaen Block, maar in 1614 leidde een fusie van vier Amsterdamse en een Hoornse Compagnie tot de oprichting van de Compagnie van Nieuw-Nederland. Tot de bewindhebbers behoorden Gerrit Jacobsz. Witsen en Lambert van Tweenhuysen. Toen in 1618 het vierjarig octrooi der Compagnie ten einde l

V té době vydělávaly bobří kůže v Evropě sužované velmi chladnými a dlouhotrvajícími zimami spoustu peněz; Kožešiny se používaly k výrobě nepromokavých klobouků. Vedlejším produktem obchodu bylo castoreum nebo bobří roh, který byl používán pro své předpokládané léčivé vlastnosti. In die tijd leverden beverhuiden veel geld op in Europa dat geplaagd werd door zeer koude en langdurige winters; de pelzen werden gebruikt voor het maken van waterdichte hoeden. Een bijproduct van de handel was castoreum of bevergeil dat gebruikt werd vanwege de veronderstelde geneeskrachtige eigenschappen

V následujících letech následovaly tři expedice vedené Adriaenem Blockem, ale v roce 1614 sloučení čtyř Amsterodamu a Hoornse Compagnie vedlo k vytvoření společnosti New Netherland.

Begin van Nieuw-Amsterdam - založen Nový Amsterdam (1626-1647), v první epoše jako město domů ze dřeva Legenda o úplatě Indiánů Německy: Dem Kauf folgte darüber hinaus eine mehrjährige Phase, in der die indianische Bevölkerung auf Kosten der Siedler bewirtet und mit Waren und Nahrungsmitteln versorgt werden musste.

Terwijl het fort gebouwd werd, leidde de groeiende oorlog tussen de Mohawks en de Mohicanen in het dal van de Hudson ertoe dat de West-Indische Compagnie de betrokken kolonisten ging verplaatsen naar de nabijheid van het nieuwe Fort Amsterdam. De dringende behoefte aan een vestingwerk, evenals het feit dat de kolonie als geheel geen winst maakte, leidde tot het versoberen van de oorspronkelijke plannen. In plaats van het originele metselwerkfort werd een eenvoudig blokhuis geconstrueerd, omringd door een palissade van hout en aarde. Een zaagmolen werd gebouwd op het huidige Governors Island.

Mezi výrazné osobnosti patřil například Peter Stuyvesant (1647-1653)

Stad Nieuw-Amsterdam (1653-1664) - Nový Amsterdam jako město z kamene

Bloei van de stad - rozkvět města Město vzkvétalo s příchodem městské vlády. Silnice byly vydlážděny oblázky, cihlové domy nahradily dřevěné, byly zavedeny střešní tašky a staré doškové střechy byly zakázány kvůli nebezpečí požáru. Za Paerl Straet byl postaven dvůr. Město se stalo úhledným s zametenými ulicemi a chodníky. Stromy ve městě byly esteticky prořezány a zahrady dostaly úhledný kosočtvercový, oválný nebo čtvercový tvar. Byla vydána vyhláška, která nařizovala zemědělcům trhat slepice a kurníky, pokud byly jasně viditelné ze silnice. Vlastníci s prázdnými pozemky na hlavních ulicích museli platit dodatečné daně, aby je povzbudili k tomu, aby s pozemky něco udělali. Příkop vykopaný v centru města byl po příkladu Amsterdamu modernizován na kanál, kompletně s dřevěnými podpěrami a krásnými kamennými mosty.

De stad bloeide door de komst van het stadsbestuur op. Wegen werden geplaveid met keitjes, bakstenen huizen vervingen houten exemplaren, er werden dakpannen ingevoerd en de oude rieten daken werden verboden wegens brandgevaar. Voorbij Paerl Straet werd een werf gebouwd. De stad werd netjes met aangeveegde straten en stoepjes. De bomen in de stad werden esthetisch gesnoeid en tuinen kregen een keurige diamant-, ovale of vierkante vorm. Er werd een verordening uitgevaardigd waarin stond dat boeren varkenskotten en kippenrennen moesten afbreken als ze duidelijk zichtbaar waren vanaf de weg. Eigenaren met lege stukken grond aan de hoofdstraten moesten extra belasting betalen om hen te stimuleren iets met de grond te doen. De sloot die door het centrum van de stad was gegraven werd opgewaardeerd tot een gracht naar Amsterdams voorbeeld, volledig met houten beschoeiing en fraaie stenen bruggen.

Anglická invaze

Op 24 september 1664 capituleerde directeur-generaal Peter Stuyvesant en droeg Nieuw-Amsterdam over aan de Engelsen. Stuyvesant drong aan op garanties voor de rechten van de burgers, die terechtkwam in de zogenaamde Articles of Capitulation, Artikelen van Overgave. 2.8 Herovering door de Republiek en definitieve overdracht

Herovering door de Republiek en definitieve overdracht

Na ondertekening van het Verdrag van Westminster op 19 februari 1674 werd de kolonie Nieuw-Nederland met de stad Nieuw-Amsterdam (New York) voorgoed overgedragen aan de Engelsen.

In navolging van de Glorious Revolution (de bestijging van de Engelse troon door de Nederlandse stadhouder Willem III), wilde Jacob Leisler, een oude Nieuw-Amsterdammer, de kolonie voor Nederland in 1689 heroveren met een opstand. Willem III voelde hier echter niets voor en de Opstand van Leisler, zoals die de geschiedenis in ging, liep met een sisser af. Leisler en kompanen werden opgehangen of onthoofd.

Po třetí anglicko-nizozemské válce bylo Nové Nizozemsko znovu krátce dobyto Nizozemci a přejmenováno na Nové Oranžsko (Anthony Colve se stal prvním guvernérem, do té doby oblast spravovali ředitelé Západoindické společnosti), ale po podpisu Westminsterského míru připadlo město definitivně Anglii a od té doby má trvale jméno New York.

RRITSKÁ ZÁMOŘSKÁ ÚZEMÍ V AMERICE

Britská zámořská území v Americe a založení Spojených států

Úspěšné anglické osídlení východního pobřeží Severní Ameriky začalo kolonií Virginie v roce 1607 v Jamestownu a s kolonií poutníků v Plymouthu v roce 1620. První volené zákonodárné shromáždění kontinentu, Virginská sněmovna měšťanů, byla založena v roce 1619. Harvard College byla založena v Massachusetts Bay Colony v roce 1636 jako první instituce vysokoškolského vzdělávání. Mayflower Compact a Fundamental Orders of Connecticut vytvořily precedenty pro zastupitelskou samosprávu a konstitucionalismus, které se rozvinuly v amerických koloniích. [59][60] Mnoho anglických osadníků byli nesouhlasící křesťané, kteří přišli hledat náboženskou svobodu. Původní populace Ameriky poklesla po příchodu Evropanů z různých důvodů, především kvůli nemocem jako neštovice a spalničky.

V prvních dnech kolonizace mnoho evropských osadníků trpělo nedostatkem potravin, nemoci a konflikty s domorodými Američany, jako například ve válce krále Filipa. Domorodí Američané také často bojovali se sousedními kmeny a evropskými osadníky. V mnoha případech se domorodci a osadníci stali závislými jeden na druhém. Osadníci obchodovali s potravinami a zvířecími kožešinami; domorodci pro zbraně, nástroje a další evropské zboží. Američtí indiáni naučili mnoho osadníků pěstovat kukuřici, fazole a další potraviny. Evropští misionáři a další cítili, že je důležité "civilizovat" domorodé Američany a naléhali na ně, aby přijali evropské zemědělské postupy a životní styl. Nicméně, s rostoucí evropskou kolonizací Severní Ameriky, domorodí Američané byli vysídleni a často zabiti během konfliktů.

Evropští osadníci také začali obchodovat s africkými otroky do koloniální Ameriky prostřednictvím transatlantického obchodu s otroky. [70] Na přelomu 18. století otroctví nahradilo smluvní nevolnictví jako hlavní zdroj zemědělské práce pro tržní plodiny na americkém jihu. [71] Koloniální společnost byla rozdělena ohledně náboženských a morálních důsledků otroctví a několik kolonií přijalo zákony pro nebo proti této praxi.

Třináct kolonií, které se staly Spojenými státy americkými, bylo spravováno Brity jako zámořská závislá území. [74] Všechny nicméně měly místní vlády s volbami otevřenými pro bílé mužské vlastníky majetku, s výjimkou Židů a katolíků v některých oblastech. S velmi vysokou porodností, nízkou úmrtností a stabilním osídlením koloniální populace rychle rostla a zastínila domorodé americké populace. [80] Křesťanské obrozenecké hnutí v letech 1730 a 1740, známé jako Velké probuzení, podnítilo zájem jak o náboženství, tak o náboženskou svobodu.

Během sedmileté války (1756–1763), známé v USA jako francouzsko-indická válka, britské síly dobyly Kanadu od Francouzů. S vytvořením provincie Quebec by kanadské frankofonní obyvatelstvo zůstalo izolováno od anglicky mluvících koloniálních závislostí Nova Scotia, Newfoundland a třináct kolonií. S výjimkou domorodých Američanů, kteří tam žili, mělo třináct kolonií v roce 2 více než 1,1770 milionu obyvatel, což byla asi třetina oproti Británii. Navzdory pokračujícím novým příchozím byla míra přirozeného přírůstku taková, že do roku 1770 se v zámoří narodila jen malá menšina Američanů. Vzdálenost kolonií od Británie umožnila rozvoj samosprávy, ale jejich bezprecedentní úspěch motivoval britské monarchy, aby se pravidelně snažili znovu potvrdit královskou autoritu.

Historie Spojených států (1776-1789)

Americká revoluce oddělila třináct kolonií od britského impéria a byla první úspěšnou válkou za nezávislost neevropské entity proti evropské mocnosti v moderní historii. V 18. století bylo americké osvícenství a politická filozofie liberalismu mezi vůdci všudypřítomné. Američané začali rozvíjet ideologii "republikánství" a tvrdili, že vláda spočívá na souhlasu ovládaných. Požadovali svá "práva jako Angličané" a "žádné zdanění bez zastoupení". Britové trvali na správě kolonií prostřednictvím parlamentu, který neměl jediného zástupce zodpovědného za žádný americký volební obvod, a konflikt eskaloval do války. V roce 1774 schválil První kontinentální kongres Kontinentální asociaci, která nařídila bojkot britského zboží v celých koloniích. Americká revoluční válka začala následující rok, katalyzovaná událostmi jako Stamp Act a Boston Tea Party, které byly zakořeněny v koloniálním nesouhlasu s britskou vládou.

Druhý kontinentální kongres, shromáždění zastupující Spojené kolonie, jednomyslně přijal Deklaraci nezávislosti 4. července 1776 (každoročně se slaví jako Den nezávislosti). V roce 1781 Články Konfederace a Věčné unie založily decentralizovanou vládu - tehdejší Spojené státy byly vpodstatě volnou konfederací téměř samostatných států, v čele s prezidenty, či guvernéry. Volná konfederace fungovala až do roku 1789, kdy byl zvolen první president USA George Washington, vůdce povstaleckých vojsk v boji za nazávislost a Spojené státy se takto přetvořily ve federativní republiku.

[abelkia]

La playlist de l'émission de ce jeudi matin sur Radio Campus Bruxelles entre 6h30 et 9h : Harry Partch "U.S. Highball - A Musical Account of a Transcontinental Hobo Trip" (A Portrait/New World Records/1955-2015) Buddy Collette Septet & Robert Sorrels "Polynesian Suite" (Polynesia/Trunk Records/1962-2019) Peter Ivers' Band (with Yolande Bavan) "Gentle Jesus" (Knight of the Blue Communion/Epic Records/1969) Dominik Steiger "Gold Vom Süden" (Ad Hoc Musi 1980-84/Tochnit Aleph/2013) Reverend Gary Davis "I Am the Light of This World" (When I Die I'll Live Again/Fantasy/1972) Ivor Cutler "One at A Time" (A Flat Man/Hoorgi House Records/1998-2008) Le Diable Dégoûtant "Complainte de la Bête" (Fleur de Chagrin/Aguirre Records/2023) Persona "Água" (Som/Black Sweat Records/1975-2021) Jacques Charlier "L’Amour dans les chansons" (Art in Another Way/Musique Plastique/198?-2022) David Chesworth "Once Upon A Time" (Industry & Leisure/B.E.F.S Records/1983) Vincent & Moi "Lonely Hearts" (1998-2002/Auto production/2002) Colin Newman "Can I Explain the Delay" (Commercial Suicide/Crammed Discs/1986) Dominique Walter "Les petits boudins" (7"/Disc'Az/1967) Gillian Hills "Tu peux" (Rock Français/Wagram Music/1961-2021) Herman's Rocket "Space Woman" (7"/Vogue/1977) Sandra Plays Electronics "Her Needs" (7"/Minimal Wave/1988-2013) Aroma di Amore "Het Gesticht" (Koude Oorlog/Onderstroom Records/1984-2022) Savages "I Am Here" (Silence Yourself/Matador Records/2013) R.E.M. "These Days" (Lifes Rich Pageant/I.R.S. Records/1986) Panda Bear & Sonic Boom "Edge of the Edge" (Reset/Domino Recording Company/2022) Ming "Chanson de la plus haute tour" (Intérieur / Extérieur/Doxa Records/2001) François de Roubaix "Dernier domicile connu" (10 ans de musique de film/Odeon Soundtracks/1970-1998) Jean Luc le Ténia "Tu es un amour" (Le meilleur chanteur français du monde/Ignatub/2002) Fela Ransome-Kuti and The Africa '70 "Fogo Fogo" (Afro Baby - The Evolution Of The Afro-Sound In Nigeria 1970-79/Soundway Records/1973-2004) https://www.instagram.com/p/Cp2P6BuN004/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[josephinesliteraireblog]

DOVDH - p 15 - hoofdstuk 3

vanaf pagina 15 praten de twee entiteiten over een zeker Oswald Brons, geboren in 1921 en Sophia Haken, geboren 1923. Vervolgens verteld een van de entiteiten over het bombarderen over een ziekenhuis in Leiden tijdens de WWII in 1944, waar daar Sophia, Oswald ontmoette. Later kregen ze een dochter,dat daarna met Delius trouwde.

Een van de twee entiteiten vraagt aan de ander om van het begin te beginnen. Het begin dat 14 februari 1967 blijkt te zijn.

Ergens tussen door laat de entiteit weten dat het "het jaar dat ze daar beneden nu hebben" 1985 is. Dus ik neem aan dat het verhaal zal eindigen in dat jaar (theorie).

Op pagina 18 begint het eerste hoofdstuk.

het hoofstuk bevindt zich tijdens een familiefeest in een herenhuis van een meneer genaamd Hendrikus Quist. Vanaf dit hoofdstuk zijn we in de "mensenwereld" waar nu men spreekt over een familie.

De familie praat zoals een familie. Coba, Onno, Diederic, Bob, de moeder, vader en tantes worden voorgesteld. Onno blijkt een grappig, bizar type te zijn, maar wel een interessante. De familie bevindt zich in Den Haag waar er toen een koude, verdrietige winter bevond. Een ene Onno sprak over van alles en nog wat door elkaar. (ik denk dat hij een van de protagonisten is)

Hoofdstuk 2, p 28

Een ene Max was na een avondje uitgaan twee vrouwen tegengekomen, een waarmee hij daarna naar haar huis meeging. Nadat hij terug weg ging, van haar apartement, stapte hij rond in Den Haag, waar hij ineens op een kruispunt een grote man zijn hand zag uitsteken, het was Onno. De twee ontmoeten elkaar en reden samen na overleg richting Amsterdam. de twee spraken en er werd onthuld dat Onno onlangs in de krant zat, door het vertalen van de taal etruskisch, vandaar dat Max hem herkende. Daarna werd er onthuld dat Max sterrenkunde in Leiden studeert. Er is tussen hun een onbegrijpelijke band ontstaan en nu weten we ook wie de "Deluis" was waar de twee entiteiten over spraken: Delius Max.

Hoofdstuk 3, p 37

Onno vertelt, tijdens de rit, hoe hij het etruskisch heft ontcijfert. Daarna spraken ze over sterren en vervolgens over de talen vande wereld. Het was een fascinerend gesprek om te lezen. Daaropvolgend spraken ze over de vader van Onno, Meneer Quist. Blijkbaar was hij oud-premier, waarbij het kabinet-Quist tot de donkerste vier jaar van de menselijke beschaving hoorde. Maar toch was Onno defensief tegenover zijn vader.

Max begon ook over zijn vader en dat pro-duits gezind was en hoe zijn vader en moeder elkaar leerde kennen. De moeder van Max was joods en daardoor wou hij met haar scheiden, maar Eva Delius liet dat niet toe. Daarna had de vader hun adres verraden en hij werd naar een rooms-katholiek college gebracht. Zijn grootouders(moeders kant) waren ondergedoken en werden vervolgens ook verraden door de vader en ze werden vervolgens naar Auschwitz gevoerd waar geen van hen terugkeerde. Max werd in een familie gezet en pas na de oorlog zag hij zijn vader terug in een krantenartikel, dat sprak over zijn executie.

Onno schrok van dit verhaal, maar bekeek Max niet in een ander licht. Hij was alleen verbaasd over hoe hij zo koel over zulke ervaringen sprak. Onno dacht aan zijn eigen moeder en hoe zij vergast werd in een vernietegingskamp en hoe zijn familie in het verzet zat.

Ze bevonden zich in een troostende stilte. Ze leefde mee in elkaars verhalen en vonden een soort troost in mekaar. Daarna begonnen e na een diepe stilte weer te praten en vragen te stellen over elkaar. En of ze kinderen hebben en een vrouw(hebben ze allebei niet). Ze waren ook verrast dat ze even oud waren en op de zelfde dag verwekt waren (Max was 3 weken te vroeg geboren op 6 november en Onno op 27 november). Hierdoor hadden ze een "schok der herkenning". Vervolgens namen ze afscheid en beloofde elkaar weer te bellen.

Dit was een heel boeiend hoofdstuk om te lezen!

[rotterdamvanalles]

De Schiebroekselaan met een atoombunker uit de Koude Oorlog, 1966-1973.

Een speciaal moment voor de vrijwilligers van Stichting Cultureel Erfgoed Koude Oorlog op zaterdag 19 september 2020. Een tientallen jaren oude bunker op de Schiebroekselaan in Rotterdam-Noord is zaterdagmiddag geopend. "Dat is heel bijzonder!", beaamt vrijwilliger Pim van den Bos.

De bewuste bunker had er eigenlijk niet meer gestaan, als hij niet begin jaren '90 van de sloop was gered door een buurtbewoner. "De sloop is toen door die buurtbewoner tegengehouden, omwille van het behoud van het cultureel erfgoed", legt Van den Bos uit.

Dat ze zaterdag toegang krijgen tot het stukje geschiedenis is ook voor Van den Bos speciaal. "Ja, dat is heel bijzonder. Je maakt als het ware een tijdcapsule open; gaat terug in de tijd. Alles is daar binnen achtergelaten zoals het stond. Er is geen graffiti aan de binnenkant, geen vandalisme gepleegd."

Het is de bedoeling dat de stichting de ruimte gaat opknappen en onderhouden. "We gaan ervoor zorgen dat de bunker weer een aantal jaren vooruit kan, zodat hij uiteindelijk toonbaar is voor publiek." De stichting is maar wat blij met de bunker. "We zijn heel blij dat we deze ruimte kunnen gaan onderhouden, zodat het behouden blijft."

Op precies dezelfde plek was in de Tweede Wereldoorlog ook een bunker. Maar die was gebouwd van spoorbielsen en had een ingang aan de kopse kant. Rond 1965 verrees er een atoombunker met een ingang aan de zijkant.

"Mensen moesten thuis een eigen schuilkelder hebben. Deze bunker was bedoeld voor passanten, die op straat liepen tijdens een plotseling luchtalarm. Dan konden ze deze ruimte betreden." Er pasten wel vijftig mensen in de bunker. "Ik vergelijk het altijd met een soort tramruimte", vertelt Van den Bos. De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van rijnmond.nl

[ronnydeschepper]

De peperbus van nonkel Miele (70): de moord op Aldo Moro (9 mei 1978)

Het was Koude Oorlog. Het kapitalistische blok van het Westen stond lijnrecht tegenover het blok o.l.v. de Sovjet-Unie. Desondanks ondernam Aldo Moro als christendemocratisch eerste minister in de jaren zestig-zeventig initiatieven naar een meer soeverein Italië, los van de blokken. Het kostte zijn leven. Aldo Moro (1913-1978), zes keer eerste minister, werd deze maand, 46 jaar geleden, op 9 mei…

[ransomgamer]

TR Remastered levels in Dutch

TR1:

Grotten

Stad van Vilcabamba

Verloren vallei

Tombe van Qualopec

St. Francis' Dwaasheid

Colosseum

Paleis Midas

Waterreservoir

Tombe van Tihocan

Stad van Khamoon

Obelisk van Khamoon

Heiligdom van de telg

Natla's mijnen

Atlantis

De Grote Piramide

UB:

Terugkeer naar Egypte

Tempel van de kat

Atlantean vesting

De korf

TR2:

De Chinese muur

Venetië

Bartoli's schuilplaats

Operagebouw

Boorplatform

Duikgebied

40 vadem

Wrak van de Maria Doria

Woonvertrek

Het dek

Tibetaanse berguitlopers

Abdij van Barkhang

Catacomben van de Talion

IJspaleis

Tempel van Xian

Drijvende eilanden

Het drakenhol

Oost, west, thuis best

TGM:

De Koude Oorlog

Klatergoud

Oven van de Goden

Koninkrijk

Nachtmerrie in Vegas

TR3:

Oerwoud

Tempelruïnes

De Ganges

Grotten van Kaliya

Kustdorp

Crashplaats

Madubu-kloof

Tempel van Puna

Thames kade

Aldwych

Poort van Lud

Stad

Nevadawoestijn

High Security Compound

Area 51

Antarctica

RX-Tech mijnen

Verloren stad van Tinnos

Meteorietengrot

Allerheiligen

TLA:

Highland Fling

Schuilplaats van Willard

Shakespeare klif

Als een vis in het water

Het is een gekkenhuis!

Reünie

[rcvandenboogaard]

Een oorlog in volle gang

De geschiedenis schrijven van iets wat nog niet voorbij is – dat blijft een moeilijk concept. Natuurlijk: in zekere zin is de geschiedenis nooit voorbij. Achteraf veranderen immers voortdurend het perspectief en ons inzicht: de Middeleeuwen, ooit bestempeld tot een soort van ‘pauze’ in de ‘pelgrimstocht der mensheid’ tussen de Klassieke Oudheid en de Renaissance, hebben deze positie al lang…

[peterpijls1965]

Bericht uit het beschermde huis (9)

Oorlog is de voortzetting van de diplomatie met andere middelen, zei de Duitse generaal Von Clausewitz. Maar de opperste kunst van oorlogsvoeren is de vijand onderwerpen zonder strijd, was zijn Chinese collega Sun-Tzu hem voor, in 500 voor Christus.

Aan beide krijgsheren moet ik veel denken nu ik dezer dagen bezig ben met het opschonen van mijn vrienden- en kennissenkring. Een noodzakelijk, maar pijnlijk proces.

Wie zoals ik nog niet zo lang chronische lichamelijke en geestelijke beperkingen heeft, maakt mee dat boezemvrienden zich zonder opgaaf van reden op afstand zetten, terwijl kennissen uit de periferie van mijn bestaan zich plots profileren als integere vertrouwelingen.

Een wonderlijke gewaarwording. Ik heb de afgelopen jaren mijn definitie van vriendschap drastisch moeten herzien. Was ik eerst de overtuiging toegedaan dat vriendschappen voor altijd zijn, nu heb ik moeten vaststellen dat ook vriendschappen vloeiend kunnen zijn, van kleur kunnen verschieten en misschien wel net zo wisselvallig van aard zijn als mijn bipolaire stoornis.

Dat is winst, want kennelijk had ik veel te romantische opvattingen over vriendschap.

Een vriendschap opzeggen is voor sommigen kennelijk net zo moeilijk als het beëindigen van een liefdesrelatie, heb ik gemerkt. De een doet het door te beloven langs te komen, en vervolgens niets meer te laten horen. Een ander beantwoordt brieven en e-mails niet meer, zonder toelichtende verklaring.

Nou is het m’n eer te na om achter die mensen aan te lopen, om te informeren waarom ik kennelijk niet meer de moeite waard ben. Maar gelukkig ben ik niet zo’n masochistische christen die z’n vijand de andere wang toekeert, en helemaal vrij van rancune ben ik ook niet, dus een enkeling heb ik teruggepakt, op een manier die ik hier niet zal onthullen, want in tegenstelling tot de generaals Von Clausewitz en Sun-Tzu verklap ik mijn defensieve en offensieve strategieën nooit in detail. Maar met Sun-Tzu ben ik in z’n algemeenheid van mening dat je er altijd naar moet streven de vijand te onderwerpen zonder strijd.

Een Chinees spreekwoord luidt dat als je maar lang genoeg aan de oever van de rivier blijft zitten, het lijk van de vijand vanzelf voorbij komt drijven. Dat heb ik in een enkel geval min of meer gedaan, gevoed door de wetenschap dat wraak een gerecht is dat koud wordt opgediend.

En me ondertussen inprentend dat de vrienden en vriendinnen die overblijven veel belangrijker zijn dan de verraders. Ik geloof nog steeds dat belangeloze liefde de enige kernwaarde van het bestaan is. Daarom schoot ik in de lach toen een geliefde onze relatie beëindigde met drie bitse zinnetjes op Facebook, inclusief een link naar een videoclip van Madonna, The power of goodbye.

Zoveel slechte smaak en lafheid was ik relatie-technisch nog niet eerder tegengekomen. Ik hoop dat de lezer het me niet euvel duidt dat ik niet gereageerd heb, wat natuurlijk ook een reactie is. Het menselijk tekort gaat aan niemand voorbij, dus ik vergeef haar.

2014

[keynewssuriname]

NDP is in een spagaat en verdacht tam met een doppie pistool waarmee zij zwaaien

Valt het niet op dat NDP zo tam is, terwijl de VHP al jaren op ze beukt over wanbeleid, wanpraktijken, malversaties en corrupties door de NDP. Het valt erg op dat zelfs NDPer’s zich beginnen af te vragen of het misschien niet waar is wat de VHP allemaal hen verwijt, immers elke zelf respecterende politicus en/of partij zou allang van zich afbijten en flink ook nog. Maar niet de NDP-politici en niet de partij. Wat is hier aan de hand vraag je je af. "Soso saffoe poeh" geluid dat de NDP maakt richting de huidige beleidsmakers. NDP zwaait slechts met een doppie pistool, terwijl er zoveel nucleair materiaal ligt waarmee ze de VHP aan flarden kunnen schieten, maar toch doet de NDP dat niet. Er zijn zelfs kruisraketten met kernkoppen, die krachtiger zijn dan de bommen van Hiroshima en Nagasaki samen, beschikbaar waarmee ze de coalitie compleet kunnen vernietigen. En toch kan de NDP de knop van die raketten niet vinden. Het begint heel verdacht te worden. Maar aan de andere kant is er misschien ook een verklaring voor die houding van de NDP. Net zoals de situatie in de Koude Oorlog, toen de kernbom een dubbele dreiging vormde voor zowel de aanvaller als voor de aangevallene, immers de bom vernietigt dan beide. De NDP realiseert misschien dat de VHP dan bij een krachtige aanval ook meer kan onthullen over de NDP dan tot nu toe? Wie zal het zeggen? Ik beschuldig niet, maar ik vraag het voor mijn buurvrouw zoals ze in Suriname zo mooi onschuldig verpakken. Waarom belangrijk te begrijpen Is het belangrijk om te begrijpen waarom NDP tam is? De analyse van de situatie van de NDP is in zoverre relevant voor heel Suriname, ook voor niet NDP-gezinde, omdat dit bepalend kan zijn voor de verkiezingen van 2025. Hoe betrouwbaar is de NDP als alternatief? Hoeveel moet je aantrekken van de kritiek op de VHPNDP-hoofdbestuursleden-Geerlings-Simons-en-Adhin.jpg? Waarom zou je de NDP dan nog een kans moeten geven als ze nu nog niets lijken geleerd te hebben van het verleden? Ben je toch niet beter af met de VHP ondanks alle blunders van Santokhi? Allemaal vragen namens mijn buurvrouw. De doppie pistool houding van de NDP komt door een ernstige miscalculatie bij de NDP en een minachting voor de belangen van het land en volk denk ik. Intern schaken De NDP lijkt drukker te zijn met intern schaken dan met het land. Zij zijn meer bezig met elkaar. Intern wordt driftig gecalculeerd. Iedereen telt zijn of haar kansen. Het verhaal dat ze intern aan het evalueren waren en dat de partijvoorzitter nu afwezig is, kan niet de reden zijn voor een grote partij, de grootste partij al jaren op 1 onderbreking in 2020, om zo tam te zijn. De evaluatie kan en mag geen 4 jaren duren, het is geen grote Walmart (grootste bedrijf van USA) of State Grid (grootste bedrijf van China) of Aramco (derde grootste bedrijf ter wereld) dat ze aan het doorlichten zijn. En als ze 4 jaren er over doen om een partij te evalueren en commissies en werkgroepen te vormen dan gaan ze 4 eeuwen over doen om het land straks te evalueren vrees ik. Toch? Ik vraag het voor mijn buurvrouw, hoor. De afwezigheid van de partijvoorzitter kan ook geen reden zijn want iedereen weet dat Bouterse in 2025 niet nog een keer President zou willen worden ongeacht wat zijn status zou zijn. Dus de NDP zou sowieso iemand anders dan Bouterse als Presidentskandidaat naar voren schuiven. En hier wringt de schoen, hier begint de oorzaak van de doppie pistool houding. Het is die keuze van de kandidaat volgens mijn analyses die voor het zwaaien met een doppie pistool zorgt. Die keuze brengt NDP ook in een spagaat. De spagaat De spagaat gaat over de 2 sporen Simons en Adhin. De partij lijkt te lang alle ballen in de lucht te willen houden en alle opties van toekomstige coalitiepartner open te houden. Ook de optie samenwerken met de VHP en dus met Santokhi houden ze levendig en open. De partij heeft een paar stevige bonzen die de backbone vormen en de partij heeft 2 hoofdstromen, stroom Simons en stroom Adhin. De backbone in de partij heeft geen voorkeur voor Simons of Adhin. Hun voorkeur is regeren, het zal hun een worst wezen met wie en dus lijken zij niet te willen en niet te hoeven te kiezen, denken zij. De 2 stromen leiden tot 2 verschillende keuzes uit toekomstige coalitie. Er zijn 2 belangrijke opties voor coalitievorming voor de NDP: Samen met de VHP en Santokhi Stroom Simons leidt regelrecht tot deze optie. Met haar als kandidaat is regeren met Santokhi de enige optie. Iedereen weet dat bij een samenwerking met de VHP, de NDP geen Hindostaan als kandidaat naar voren kan schuiven, omdat Santokhi als Hindostaan president of vicepresident gaat worden, afhankelijk van wie de grootste zal zijn in de combinatie VHP/NDP. Dus als Santokhi de 1e of de 2e wordt dan heeft Simons de beste papieren en niet Adhin. Samen met de NPS en of een kleinere erbij Stroom Adhin leidt regelrecht tot samenwerken met NPS en anderen. Bij samenwerken met de NPS heeft Adhin weer betere papieren, want NPS zal Rusland als niet-hindostaan naar voren schuiven als nummer 2, vicepresident en dan kan Adhin wel President worden en niet Simons. Dit komt door de “ongeschreven ijzeren regel” in Suriname dat er een mix moet zijn in etniciteit bij de samenstelling van nummer 1 en nummer 2. Vooralsnog is denken in termen van Sranan Mang een brug te vroeg, dus voorlopig is het nog altijd Hindostaan en niet-hindostaan als combinatie. NDP zit dus in een spagaat, zij weten niet welke coalitie partij straks betere kaarten – aantal zetels – zal hebben. Zij zouden liefst alle opties willen openhouden, maar hun achterban is in grote getale mordicus tegen Santokhi. En hier zit het probleem, de oorzaak van doppie pistool houding. Maakt NDP te vroeg bekent dat Simons het gaat worden en dus daarmee 100% voor samenwerking met Santokhi gaat dan stroomt de partij grotendeels leeg. Maar maakt de NDP te vroeg bekent dat hun kandidaat Adhin is, dan hebben zij ook problemen want dan kunnen ze mogelijk regeermacht mislopen en dat is niet iets wat de backbone wil want die wil per se regeren want de oliedollars zijn straks voor het oprapen en die willen ze niet missen. Bovendien zien we elementen in de partij die regelmatig het bestaan van Adhin lijken te negeren, die noemen steeds de optie Simons en als ze een 2e naam moeten aanwijzen dan vluchten ze in allerlei nieuwe gezichten zoals onder andere Tsang of Bouva. Overigens niets ten nadele van deze 2 heren, maar het is opvallend dat NDP’ers zelf hun eigen ex-VP niet promoten. En hier zie je ook dat binnen NDP-keuzes gemaakt worden die allemaal leiden tot de enige coalitie optie en dat is met Santokhi. En als je dus steeds kiest voor leiders die leiden tot samenwerking met VHP en Santokhi dan kun je nu moeilijk met kruisraketten schieten toch? Dit verklaart de "slappe" houding van de NDP en de doppie pistool houding. Simons en haar stroming heeft geen belang om de relatie met de VHP nu helemaal te laten verzuren. Zij hoeven niet per se maximaal in te spannen met een "ganz krieg" campagne. Zij rekenen dat regenbuit al binnen is. Adhin daarentegen is te gedwee en sterk aan de leiband van de backbone om eigenhandig met zijn tak het "wapenarsenaal" helemaal leeg te schieten op de coalitie. Simons wil niet en Adhin durft het niet aan. De backbone moedigt aan om rustig aan te doen, want ze weten – dat is wat ze denken – linksom of rechtsom zijn ze in 2025 aan de macht voor de oliedollars. Hier zit het alle verklaring van de tamme houding. Dus de houding van de NDP is meer wat hun intern beweegt. Riskant. De backbone denkt dat ze linksom of rechtsom aan de macht zullen komen, maar de "verlamde" doppie pistool houding kan juist ervoor zorgen dat ze wederom in de oppositie belanden. Miscalculatie Hun interne calculaties zal met deze houding leiden tot weer in de oppositie. De NDP zou met het huidig aantal kiezers in het nieuwe stelsel op tussen 12-14 zetels blijven steken, mede door de doppie pistool houding en een "oldskool, ouderwetse" campagne filosofie. De miscalculatie van de backbone zit in het feit dat de "leeggelopen" zetels bij de VHP bij de NDP terecht gaan komen, maar die doppie pistool houding is totaal geen reden voor de kiezers die boos zijn op de VHP om naar de NDP te gaan. Die kiezers gaan naar de NPS en 1 of 2 kleinere partijen. De VHP zal terugvallen van 20 naar rond 15 zetels mede door de slappe campagne van de grootste (ogenschijnlijke) tegenstander – NDP- en uiteraard mede door het strooien van "snoepgoed" opgespaard door de VHP. De NPS zal groeien mede door de nieuwe kiesregeling die hun alvast 6+ zetels geeft en winnen door leegloop bij de VHP. Met zo’n zetelverdeling op hoofdlijnen zien we een coalitie ontstaan die de voorkeur van de VHP zal hebben, ondanks alle "geheime toezeggingen" van de VHP nu aan de NDP. Na 2025 sluiten VHP en NPS een coalitie met mogelijk DA91 die toch al op de bagagedrager van de VHP zit. En zie daar de NDP blijft gedesillusioneerd en verbouwereerd achter en dan kunnen ze weer 5 jaren rustig door evalueren en verder intern calculeren en schaken. Een ware nachtmerrie voor de backbone en hun partijvoorzitter die hen zo op het hart had gedrukt om te gaan voor verkiezingswinst. Helaas voor de partijvoorzitter, de energie en belangen van velen lopen niet synchroon met zijn energie en belangen. Helaas voor de diehard NDP’ers, de belangen van hen lopen niet synchroon met de belangen van velen in de partij. Helaas voor het land, de belangen van het land lopen niet synchroon met de belangen van velen in de partij. Waarom zou ik ongelijk hebben? Het antwoord hierop ligt bij de NDP en het ligt niet in "shooting the messenger", maar schieten op de argumenten en analyses en dan niet met een doppie pistool maar met een kruisraket. Dat zou een goede oefening kunnen zijn, een generale repetitie voor de campagne die al begonnen had moeten zijn. Hikmat Mahawat Khan Read the full article

[regioonlineofficial]

Utrechts Landschap is zeer verheugd en trots op het krijgen van de status van Professionele Organisatie voor Monumentenbehoud (POM). Deze status van de Rijksoverheid biedt de stichting voordelen bij de aanvraag voor instandhoudingssubsidie voor beschermde rijksmonumenten. Daarmee helpt de POM status Utrechts Landschap bij het goed behoud en beheren van waardevol erfgoed in de provincie Utrecht. POM status is erkenning voor jarenlange inzet Met de POM status krijgt de stichting voorrang bij het toekennen van instandhoudingssubsidies voor rijksmonumenten. Dit jaar bestaat Utrechts Landschap 97 jaar. Gedurende deze periode heeft Utrechts Landschap zo’n 5.800 hectare natuurgebied en divers erfgoed in eigendom verworven en voor altijd veiliggesteld met als doel instandhouding door goed beheer. Utrechts Landschap is dan ook verheugd en trots op het krijgen van de POM status. Directeur Utrechts Landschap Saskia van Dockum: “Trots omdat het een enorme opsteker en erkenning is voor onze jarenlange inzet van het behoud van al ons mooie erfgoed in de provincie Utrecht. Verheugd omdat het ook een steun in de rug is bij de belangrijke maar ook kostbare instandhouding van erfgoed.” Divers erfgoed Met de instandhoudingssubsidie kan Utrechts Landschap beschermde rijksmonumenten zoals historische parken van buitenplaatsen, gebouwen zoals huis Oostbroek en de steenfabriek Bosscherwaarden goed onderhouden. In totaal heeft Utrechts Landschap 77 beschermde rijksmonumenten. Naast beschermde rijksmonumenten beheert Utrechts Landschap ook gemeentelijke monumenten of erfgoed zonder een beschermde status. Het Koude Oorlog erfgoed van de voormalige Vliegbasis Soesterberg is daar en voorbeeld van. Kennisdeling Utrechts Landschap zet zich uiteraard in om dit erfgoed in goede staat te houden, maar ook om kennis daarover met andere partijen te delen. Zo wordt actief bevorderd dat intercollegiale uitwisseling met andere erfgoed beherende organisaties plaatsvindt. Utrechts Landschap is op landelijk niveau actief c.q. lid van FIM (Federatie Instandhouding Monumenten), sKBL (Stichting Kastelen, Buitenplaatsen en Landgoederen) en de NMO (Nationale Monumentenorganisatie). Over Utrechts Landschap Utrechts Landschap beschermt natuur en erfgoed in de provincie Utrecht. Al bijna 100 jaar kopen we natuur en erfgoed aan om het te behouden voor toekomstige generaties. We beheren ruim 5.800 hectare natuur en bijzonder erfgoed, waaronder meer dan 20 buitenplaatsen, 23 molens, Kasteel Loenersloot, militair erfgoed en Steenfabriek Bosscherwaarden. Natuur is onmisbaar voor ons leven op aarde. Wij zijn natuur. Als we de natuur geen stem geven in deze snelle wereld, verliest ze haar kracht. Daarom neemt Utrechts Landschap verantwoordelijkheid. We maken keuzes voor de lange termijn en bewaren de rust. We kopen natuur en erfgoed aan, beheren het op een duurzame manier en vertellen ons verhaal. Samen met vrijwilligers, Beschermers en iedereen die ons doel steunt, zorgen we voor meer natuur in de provincie Utrecht. Doet u mee? Kijk op www.utrechtslandschap.nl.

[sockeyesoren]

De Bom van Doe Maar is (volgens mij) over de koude oorlog maar elke keer als ik m luister vind ik het nummer nog steeds relevant voor nu ngl