#koude oorlog

[rcvandenboogaard]

De 'Swinging Sixties' in de USSR

Voor wie het had meegemaakt, bleef het een goede herinnering: ‘het internationale festival van jeugd en studenten’ dat in 1957 plaatsvond in Moskou. Stalin was nog maar vier jaar dood en de benauwenis van zijn bloedige dictatuur was voorbij. Even leek het alsof de Sovjet-Unie een opener, vrijer en gastvrijer land zou worden waar de bevolking – en dan in het bijzonder de jeugd – het contact met de…

[twafordizzy]

Jan Hein Donner dagboekt schakers en hun gevoeligheden

Kortsjnoi (rechts) en Karpov spelen tegen elkaar tijdens een toernooi in Tilburg; bron beeld: snl.no Vooraf: In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw was schaken nog wel eens wereldnieuws. Namen als Bobby Fischer, Viktor Kortsjnoi en Anatoli Karpov kwamen voorbij in het 8-uur-Journaal omdat er naast schaken veel schermutselingen waren. Schermutselingen op het mentale vlak. Parapsychologische…

[dutchjan]

April 03, 2023

[archivace]

Nový Amsterdam

NOVÉ HOLANDSKO

Vroege nederzetting - první pronikání (1609-1624) De eerste 15 jaar in het bestaan van de kolonie werd het eiland Manhattan slechts spaarzaam gebruikt door de Nederlanders. Prvních 15 let existence kolonie byl ostrov Manhattan Holanďany využíván střídmě. De kolonie was als steeds bedoeld als een winstgevende onderneming en niet als een middel om de Nederlandse cultuur over te brengen. Verder stroomopwaarts langs de Hudson lagen beverrijke en onontgonnen wouden Až zhruba do roku 1623 platilo v oblasti Nového Nizozemska právo jednotlivých lodí, až poté zde byly zavedeny zákony nizozemské. Pro osídlení byla nejprve vybrána oblast u ústí řeky Hudson, vhodná z důvodů klimatických, přístupu k oceánu a snadnému kontaktu s indiány, se kterými osadníci vedli čilý výměnný obchod – především s kožešinami. V těchto místech vznikaly nové osady, mj. zárodek nynějšího města Albany.

Eerste kolonisten (1624-1636) De passagiers werden spoedig verspreid: na ontscheping op het Noten Eylant (tegenwoordig Governors Island – setkání Gorbačov / Regan, Bush) bouwden ze een fort en windmolen op Noten Eylant. Na Ostrově guvernérů byla také vyhlášena provincie Nové Holandsko. V květnu 1624 připlula loď New Amsterdam, pronajatá Západoindickou společností, do Noten Eylant těsně pod ostrovem Manhattan. Kapitánem lodi Nieuw Nederlandt byl Cornelis Jacobsz. May, měl by také sloužit jako první guvernér kolonie. Na palubě lodi bylo asi třicet rodin ze Spojených sedmi provincií. Většina z nich byla původně jihoholandského nebo valonského původu (nyní Belgie) a holandsky mluvícího. V 16. století se přestěhovali na sever a na severu měli vlastní valonské kostely (např. Amsterdam, Haarlem, Leyden). Cestující byli brzy rozptýleni: po vylodění na Noten Eylant (nyní Governors Island) postavili pevnost a větrný mlýn na Noten Eylant.

Ze ontscheepten op de plaats waar nu de stad Albany ligt, de hoofdstad van de staat New York, en bouwden daar Fort Oranje (1624).

Vestingwerken Nebezpečí útoku kolonizátorů z jiných evropských zemí vedlo vedení Nizozemské západoindické společnosti k vytvoření plánu ochrany vzniklé oblasti. V roce 1625 byla většina osadníků přestěhována na Manhattan, kde Cryn Fredericks van Lobbrecht za řízení Willema Verhulsta vybudoval citadelu těsně nad jižním břehem ostrova. . Drie expedities volgden in de daarop volgende jaren, geleid door Adriaen Block, maar in 1614 leidde een fusie van vier Amsterdamse en een Hoornse Compagnie tot de oprichting van de Compagnie van Nieuw-Nederland. Tot de bewindhebbers behoorden Gerrit Jacobsz. Witsen en Lambert van Tweenhuysen. Toen in 1618 het vierjarig octrooi der Compagnie ten einde l

V té době vydělávaly bobří kůže v Evropě sužované velmi chladnými a dlouhotrvajícími zimami spoustu peněz; Kožešiny se používaly k výrobě nepromokavých klobouků. Vedlejším produktem obchodu bylo castoreum nebo bobří roh, který byl používán pro své předpokládané léčivé vlastnosti. In die tijd leverden beverhuiden veel geld op in Europa dat geplaagd werd door zeer koude en langdurige winters; de pelzen werden gebruikt voor het maken van waterdichte hoeden. Een bijproduct van de handel was castoreum of bevergeil dat gebruikt werd vanwege de veronderstelde geneeskrachtige eigenschappen

V následujících letech následovaly tři expedice vedené Adriaenem Blockem, ale v roce 1614 sloučení čtyř Amsterodamu a Hoornse Compagnie vedlo k vytvoření společnosti New Netherland.

Begin van Nieuw-Amsterdam - založen Nový Amsterdam (1626-1647), v první epoše jako město domů ze dřeva Legenda o úplatě Indiánů Německy: Dem Kauf folgte darüber hinaus eine mehrjährige Phase, in der die indianische Bevölkerung auf Kosten der Siedler bewirtet und mit Waren und Nahrungsmitteln versorgt werden musste.

Terwijl het fort gebouwd werd, leidde de groeiende oorlog tussen de Mohawks en de Mohicanen in het dal van de Hudson ertoe dat de West-Indische Compagnie de betrokken kolonisten ging verplaatsen naar de nabijheid van het nieuwe Fort Amsterdam. De dringende behoefte aan een vestingwerk, evenals het feit dat de kolonie als geheel geen winst maakte, leidde tot het versoberen van de oorspronkelijke plannen. In plaats van het originele metselwerkfort werd een eenvoudig blokhuis geconstrueerd, omringd door een palissade van hout en aarde. Een zaagmolen werd gebouwd op het huidige Governors Island.

Mezi výrazné osobnosti patřil například Peter Stuyvesant (1647-1653)

Stad Nieuw-Amsterdam (1653-1664) - Nový Amsterdam jako město z kamene

Bloei van de stad - rozkvět města Město vzkvétalo s příchodem městské vlády. Silnice byly vydlážděny oblázky, cihlové domy nahradily dřevěné, byly zavedeny střešní tašky a staré doškové střechy byly zakázány kvůli nebezpečí požáru. Za Paerl Straet byl postaven dvůr. Město se stalo úhledným s zametenými ulicemi a chodníky. Stromy ve městě byly esteticky prořezány a zahrady dostaly úhledný kosočtvercový, oválný nebo čtvercový tvar. Byla vydána vyhláška, která nařizovala zemědělcům trhat slepice a kurníky, pokud byly jasně viditelné ze silnice. Vlastníci s prázdnými pozemky na hlavních ulicích museli platit dodatečné daně, aby je povzbudili k tomu, aby s pozemky něco udělali. Příkop vykopaný v centru města byl po příkladu Amsterdamu modernizován na kanál, kompletně s dřevěnými podpěrami a krásnými kamennými mosty.

De stad bloeide door de komst van het stadsbestuur op. Wegen werden geplaveid met keitjes, bakstenen huizen vervingen houten exemplaren, er werden dakpannen ingevoerd en de oude rieten daken werden verboden wegens brandgevaar. Voorbij Paerl Straet werd een werf gebouwd. De stad werd netjes met aangeveegde straten en stoepjes. De bomen in de stad werden esthetisch gesnoeid en tuinen kregen een keurige diamant-, ovale of vierkante vorm. Er werd een verordening uitgevaardigd waarin stond dat boeren varkenskotten en kippenrennen moesten afbreken als ze duidelijk zichtbaar waren vanaf de weg. Eigenaren met lege stukken grond aan de hoofdstraten moesten extra belasting betalen om hen te stimuleren iets met de grond te doen. De sloot die door het centrum van de stad was gegraven werd opgewaardeerd tot een gracht naar Amsterdams voorbeeld, volledig met houten beschoeiing en fraaie stenen bruggen.

Anglická invaze

Op 24 september 1664 capituleerde directeur-generaal Peter Stuyvesant en droeg Nieuw-Amsterdam over aan de Engelsen. Stuyvesant drong aan op garanties voor de rechten van de burgers, die terechtkwam in de zogenaamde Articles of Capitulation, Artikelen van Overgave. 2.8 Herovering door de Republiek en definitieve overdracht

Herovering door de Republiek en definitieve overdracht

Na ondertekening van het Verdrag van Westminster op 19 februari 1674 werd de kolonie Nieuw-Nederland met de stad Nieuw-Amsterdam (New York) voorgoed overgedragen aan de Engelsen.

In navolging van de Glorious Revolution (de bestijging van de Engelse troon door de Nederlandse stadhouder Willem III), wilde Jacob Leisler, een oude Nieuw-Amsterdammer, de kolonie voor Nederland in 1689 heroveren met een opstand. Willem III voelde hier echter niets voor en de Opstand van Leisler, zoals die de geschiedenis in ging, liep met een sisser af. Leisler en kompanen werden opgehangen of onthoofd.

Po třetí anglicko-nizozemské válce bylo Nové Nizozemsko znovu krátce dobyto Nizozemci a přejmenováno na Nové Oranžsko (Anthony Colve se stal prvním guvernérem, do té doby oblast spravovali ředitelé Západoindické společnosti), ale po podpisu Westminsterského míru připadlo město definitivně Anglii a od té doby má trvale jméno New York.

RRITSKÁ ZÁMOŘSKÁ ÚZEMÍ V AMERICE

Britská zámořská území v Americe a založení Spojených států

Úspěšné anglické osídlení východního pobřeží Severní Ameriky začalo kolonií Virginie v roce 1607 v Jamestownu a s kolonií poutníků v Plymouthu v roce 1620. První volené zákonodárné shromáždění kontinentu, Virginská sněmovna měšťanů, byla založena v roce 1619. Harvard College byla založena v Massachusetts Bay Colony v roce 1636 jako první instituce vysokoškolského vzdělávání. Mayflower Compact a Fundamental Orders of Connecticut vytvořily precedenty pro zastupitelskou samosprávu a konstitucionalismus, které se rozvinuly v amerických koloniích. [59][60] Mnoho anglických osadníků byli nesouhlasící křesťané, kteří přišli hledat náboženskou svobodu. Původní populace Ameriky poklesla po příchodu Evropanů z různých důvodů, především kvůli nemocem jako neštovice a spalničky.

V prvních dnech kolonizace mnoho evropských osadníků trpělo nedostatkem potravin, nemoci a konflikty s domorodými Američany, jako například ve válce krále Filipa. Domorodí Američané také často bojovali se sousedními kmeny a evropskými osadníky. V mnoha případech se domorodci a osadníci stali závislými jeden na druhém. Osadníci obchodovali s potravinami a zvířecími kožešinami; domorodci pro zbraně, nástroje a další evropské zboží. Američtí indiáni naučili mnoho osadníků pěstovat kukuřici, fazole a další potraviny. Evropští misionáři a další cítili, že je důležité "civilizovat" domorodé Američany a naléhali na ně, aby přijali evropské zemědělské postupy a životní styl. Nicméně, s rostoucí evropskou kolonizací Severní Ameriky, domorodí Američané byli vysídleni a často zabiti během konfliktů.

Evropští osadníci také začali obchodovat s africkými otroky do koloniální Ameriky prostřednictvím transatlantického obchodu s otroky. [70] Na přelomu 18. století otroctví nahradilo smluvní nevolnictví jako hlavní zdroj zemědělské práce pro tržní plodiny na americkém jihu. [71] Koloniální společnost byla rozdělena ohledně náboženských a morálních důsledků otroctví a několik kolonií přijalo zákony pro nebo proti této praxi.

Třináct kolonií, které se staly Spojenými státy americkými, bylo spravováno Brity jako zámořská závislá území. [74] Všechny nicméně měly místní vlády s volbami otevřenými pro bílé mužské vlastníky majetku, s výjimkou Židů a katolíků v některých oblastech. S velmi vysokou porodností, nízkou úmrtností a stabilním osídlením koloniální populace rychle rostla a zastínila domorodé americké populace. [80] Křesťanské obrozenecké hnutí v letech 1730 a 1740, známé jako Velké probuzení, podnítilo zájem jak o náboženství, tak o náboženskou svobodu.

Během sedmileté války (1756–1763), známé v USA jako francouzsko-indická válka, britské síly dobyly Kanadu od Francouzů. S vytvořením provincie Quebec by kanadské frankofonní obyvatelstvo zůstalo izolováno od anglicky mluvících koloniálních závislostí Nova Scotia, Newfoundland a třináct kolonií. S výjimkou domorodých Američanů, kteří tam žili, mělo třináct kolonií v roce 2 více než 1,1770 milionu obyvatel, což byla asi třetina oproti Británii. Navzdory pokračujícím novým příchozím byla míra přirozeného přírůstku taková, že do roku 1770 se v zámoří narodila jen malá menšina Američanů. Vzdálenost kolonií od Británie umožnila rozvoj samosprávy, ale jejich bezprecedentní úspěch motivoval britské monarchy, aby se pravidelně snažili znovu potvrdit královskou autoritu.

Historie Spojených států (1776-1789)

Americká revoluce oddělila třináct kolonií od britského impéria a byla první úspěšnou válkou za nezávislost neevropské entity proti evropské mocnosti v moderní historii. V 18. století bylo americké osvícenství a politická filozofie liberalismu mezi vůdci všudypřítomné. Američané začali rozvíjet ideologii "republikánství" a tvrdili, že vláda spočívá na souhlasu ovládaných. Požadovali svá "práva jako Angličané" a "žádné zdanění bez zastoupení". Britové trvali na správě kolonií prostřednictvím parlamentu, který neměl jediného zástupce zodpovědného za žádný americký volební obvod, a konflikt eskaloval do války. V roce 1774 schválil První kontinentální kongres Kontinentální asociaci, která nařídila bojkot britského zboží v celých koloniích. Americká revoluční válka začala následující rok, katalyzovaná událostmi jako Stamp Act a Boston Tea Party, které byly zakořeněny v koloniálním nesouhlasu s britskou vládou.

Druhý kontinentální kongres, shromáždění zastupující Spojené kolonie, jednomyslně přijal Deklaraci nezávislosti 4. července 1776 (každoročně se slaví jako Den nezávislosti). V roce 1781 Články Konfederace a Věčné unie založily decentralizovanou vládu - tehdejší Spojené státy byly vpodstatě volnou konfederací téměř samostatných států, v čele s prezidenty, či guvernéry. Volná konfederace fungovala až do roku 1789, kdy byl zvolen první president USA George Washington, vůdce povstaleckých vojsk v boji za nazávislost a Spojené státy se takto přetvořily ve federativní republiku.

[abelkia]

La playlist de l'émission de ce jeudi matin sur Radio Campus Bruxelles entre 6h30 et 9h : Harry Partch "U.S. Highball - A Musical Account of a Transcontinental Hobo Trip" (A Portrait/New World Records/1955-2015) Buddy Collette Septet & Robert Sorrels "Polynesian Suite" (Polynesia/Trunk Records/1962-2019) Peter Ivers' Band (with Yolande Bavan) "Gentle Jesus" (Knight of the Blue Communion/Epic Records/1969) Dominik Steiger "Gold Vom Süden" (Ad Hoc Musi 1980-84/Tochnit Aleph/2013) Reverend Gary Davis "I Am the Light of This World" (When I Die I'll Live Again/Fantasy/1972) Ivor Cutler "One at A Time" (A Flat Man/Hoorgi House Records/1998-2008) Le Diable Dégoûtant "Complainte de la Bête" (Fleur de Chagrin/Aguirre Records/2023) Persona "Água" (Som/Black Sweat Records/1975-2021) Jacques Charlier "L’Amour dans les chansons" (Art in Another Way/Musique Plastique/198?-2022) David Chesworth "Once Upon A Time" (Industry & Leisure/B.E.F.S Records/1983) Vincent & Moi "Lonely Hearts" (1998-2002/Auto production/2002) Colin Newman "Can I Explain the Delay" (Commercial Suicide/Crammed Discs/1986) Dominique Walter "Les petits boudins" (7"/Disc'Az/1967) Gillian Hills "Tu peux" (Rock Français/Wagram Music/1961-2021) Herman's Rocket "Space Woman" (7"/Vogue/1977) Sandra Plays Electronics "Her Needs" (7"/Minimal Wave/1988-2013) Aroma di Amore "Het Gesticht" (Koude Oorlog/Onderstroom Records/1984-2022) Savages "I Am Here" (Silence Yourself/Matador Records/2013) R.E.M. "These Days" (Lifes Rich Pageant/I.R.S. Records/1986) Panda Bear & Sonic Boom "Edge of the Edge" (Reset/Domino Recording Company/2022) Ming "Chanson de la plus haute tour" (Intérieur / Extérieur/Doxa Records/2001) François de Roubaix "Dernier domicile connu" (10 ans de musique de film/Odeon Soundtracks/1970-1998) Jean Luc le Ténia "Tu es un amour" (Le meilleur chanteur français du monde/Ignatub/2002) Fela Ransome-Kuti and The Africa '70 "Fogo Fogo" (Afro Baby - The Evolution Of The Afro-Sound In Nigeria 1970-79/Soundway Records/1973-2004) https://www.instagram.com/p/Cp2P6BuN004/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[josephinesliteraireblog]

DOVDH - p 15 - hoofdstuk 3

vanaf pagina 15 praten de twee entiteiten over een zeker Oswald Brons, geboren in 1921 en Sophia Haken, geboren 1923. Vervolgens verteld een van de entiteiten over het bombarderen over een ziekenhuis in Leiden tijdens de WWII in 1944, waar daar Sophia, Oswald ontmoette. Later kregen ze een dochter,dat daarna met Delius trouwde.

Een van de twee entiteiten vraagt aan de ander om van het begin te beginnen. Het begin dat 14 februari 1967 blijkt te zijn.

Ergens tussen door laat de entiteit weten dat het "het jaar dat ze daar beneden nu hebben" 1985 is. Dus ik neem aan dat het verhaal zal eindigen in dat jaar (theorie).

Op pagina 18 begint het eerste hoofdstuk.

het hoofstuk bevindt zich tijdens een familiefeest in een herenhuis van een meneer genaamd Hendrikus Quist. Vanaf dit hoofdstuk zijn we in de "mensenwereld" waar nu men spreekt over een familie.

De familie praat zoals een familie. Coba, Onno, Diederic, Bob, de moeder, vader en tantes worden voorgesteld. Onno blijkt een grappig, bizar type te zijn, maar wel een interessante. De familie bevindt zich in Den Haag waar er toen een koude, verdrietige winter bevond. Een ene Onno sprak over van alles en nog wat door elkaar. (ik denk dat hij een van de protagonisten is)

Hoofdstuk 2, p 28

Een ene Max was na een avondje uitgaan twee vrouwen tegengekomen, een waarmee hij daarna naar haar huis meeging. Nadat hij terug weg ging, van haar apartement, stapte hij rond in Den Haag, waar hij ineens op een kruispunt een grote man zijn hand zag uitsteken, het was Onno. De twee ontmoeten elkaar en reden samen na overleg richting Amsterdam. de twee spraken en er werd onthuld dat Onno onlangs in de krant zat, door het vertalen van de taal etruskisch, vandaar dat Max hem herkende. Daarna werd er onthuld dat Max sterrenkunde in Leiden studeert. Er is tussen hun een onbegrijpelijke band ontstaan en nu weten we ook wie de "Deluis" was waar de twee entiteiten over spraken: Delius Max.

Hoofdstuk 3, p 37

Onno vertelt, tijdens de rit, hoe hij het etruskisch heft ontcijfert. Daarna spraken ze over sterren en vervolgens over de talen vande wereld. Het was een fascinerend gesprek om te lezen. Daaropvolgend spraken ze over de vader van Onno, Meneer Quist. Blijkbaar was hij oud-premier, waarbij het kabinet-Quist tot de donkerste vier jaar van de menselijke beschaving hoorde. Maar toch was Onno defensief tegenover zijn vader.

Max begon ook over zijn vader en dat pro-duits gezind was en hoe zijn vader en moeder elkaar leerde kennen. De moeder van Max was joods en daardoor wou hij met haar scheiden, maar Eva Delius liet dat niet toe. Daarna had de vader hun adres verraden en hij werd naar een rooms-katholiek college gebracht. Zijn grootouders(moeders kant) waren ondergedoken en werden vervolgens ook verraden door de vader en ze werden vervolgens naar Auschwitz gevoerd waar geen van hen terugkeerde. Max werd in een familie gezet en pas na de oorlog zag hij zijn vader terug in een krantenartikel, dat sprak over zijn executie.

Onno schrok van dit verhaal, maar bekeek Max niet in een ander licht. Hij was alleen verbaasd over hoe hij zo koel over zulke ervaringen sprak. Onno dacht aan zijn eigen moeder en hoe zij vergast werd in een vernietegingskamp en hoe zijn familie in het verzet zat.

Ze bevonden zich in een troostende stilte. Ze leefde mee in elkaars verhalen en vonden een soort troost in mekaar. Daarna begonnen e na een diepe stilte weer te praten en vragen te stellen over elkaar. En of ze kinderen hebben en een vrouw(hebben ze allebei niet). Ze waren ook verrast dat ze even oud waren en op de zelfde dag verwekt waren (Max was 3 weken te vroeg geboren op 6 november en Onno op 27 november). Hierdoor hadden ze een "schok der herkenning". Vervolgens namen ze afscheid en beloofde elkaar weer te bellen.

Dit was een heel boeiend hoofdstuk om te lezen!

[gwynb]

millennials in midlife crisis / Truman show  

bij het ontbijt zeeën van latte en ik zie telkens iets oranjes verschijnen achter een paar dwaze cappuccinowolken

hier Outlook, daar Adobe, dit is hard werken op een woensdagochtend midden in een midlife crisis we zijn nog geen veertig jaar oud, we zijn net geboren

wat zullen onze oude grootvaders denken koud in hun champagnegraven zij kenden oorlog en diepe smart geen auto en je kon niet bellen het leven was altijd oh zo hard maar of ze verlicht waren daar kan ik geen oordeel over vellen

ze hadden geen Youtube en zonder Youtube wordt het moeilijk hebben ze hun God ontmoet net voordat ze stierven? of hadden ze stiekem het licht gezien in hun twintiger jaren maar hoe dan, zonder Youtube? en wanneer zal ik mijn Youtube-goeroe achterlaten?

zonder hem leven – onmogelijk, dan wil ik naar de lattehemel

en wanneer kan je in je smartphone wonen en wanneer gaat Gen Z de wereld regeren en wanneer zal Gen Alpha het overnemen

laat ons nog wat latte’s met normale melk wij prehistorische beesten en jullie pillletjes tegen de Apocalyps

achter die wolken zie ik iedere fucking dag iets moois en knaloranjes verschijnen!

ooit

zal iemand ook jullie vergeten uit te leggen dat je dat geluk, die knaloranje bal al die tijd

gewoon naar links en rechts kon swipen!

[rtvideaal]

Marcel Peters schrijft boek over Koude Oorlog

De Koude Oorlog, voor velen een begrip en voor hele generaties stond deze in het teken van de dienstplicht. Marcel Peters was 18 jaar en woonde in Zutphen toen hij werd opgeroepen voor zijn dienst. Omlangs schreef hij een boek dat gaat over een periode van onzekerheid in de jaren 80 van de vorige eeuw en de waanzinnige wapenwedloop die er toen is ontstaan. ”De ideeën over hoe de vijand verslagen…

[bartwatching]

Gestart met “Tinker Tailor Soldier Spy - Edelman Bedelman Schutter Spion” geschreven John le Carré. In de sombere dagen van de Koude Oorlog geniet spionageveteraan George Smiley van zijn pensioen. Dan wordt hij teruggeroepen door zijn voormalig werkgever MI6, de Britse geheime dienst. Een geheim agent is neergeschoten in Tsjecho-Slowakije en Smiley krijgt opdracht deze zaak tot op de bodem uit te zoeken. Hij ontdekt dat de Sovjets hun informatie krijgen van een verrader in de top van MI6 - maar wie is die mol? #leestip #thriller #spionageroman #lecarré

[rcvandenboogaard]

Nooit meer oorlog? Vergeet het maar...

Sinds de Russische inval in Oekraïne in 2022 is het fenomeen ‘oorlog’ teruggekeerd in de Europese belevingswereld. Vaak hoor je zeggen dat hiermee de droom van 1989 is vervlogen: sinds het einde van de Koude oorlog leek het alsof alle grond voor een gewapend conflict tussen Europese staten was vervallen. Maar de gedachte dat oorlog als verschijnsel eigenlijk moet worden uitgebannen is natuurlijk…

[pandabytes]

Van de Middeleeuwen tot de Koude Oorlog: Verken de Meeslepende Wereld van Max Irons met Deze Ultieme Kijklijst van Top Films en Series. #MaxIrons #FilmEnSeries #ActeurSpotlight #HistorischeDrama...

[jurjenkvanderhoek]

RIVALEN IN HET BELOOFDE LAND, EEN VUISTDIK GESCHIEDENISBOEK

Wat is dat toch met die Joden en Palestijnen, dat ze elkaar maar niet kunnen uitstaan. De een en de ander niet kunnen dulden op elkaars en eigen grondgebied. Die ongeschreven vete duurt eigenlijk al zolang de landstreek daar bewoond is. Want waren de Israëlieten naar Egypte getrokken omdat er hongersnood heerste in wat eens het Beloofde Land zou zijn? We schrijven een periode ver voor de jaartelling, in de tijd na de aartsvaders op het moment dat Jozef een hoge post had bij de farao. Maar het volk werd onderdrukt in het buurland en besloot terug te keren naar huis en haard, naar daar waar de grootouders geboren waren. Echter verbleven ze zolang elders dat 'hun' grondgebied door anderen werd bewoond inmiddels. Met harde hand en onder Gods leiding werd stad en streek weer ingenomen. Eigenlijk vergelijkbaar met wat er in de 20e eeuw speelde.

De ruzie en onvrede tussen de volken in het stroomgebied van de Jordaan heeft wortels. Maar waar deze geaard zijn is niet eenvoudig te doorgronden. De wrok en haat schijnt van alle tijden en de oorsprong voert in eeuwen al ver terug. Het is te gemakkelijk te zeggen dat de Joden in Israël thuis horen omdat de Bijbel dat voorschrijft. En dat zij om die reden elk ander volk dat het land heeft ingenomen mogen uitmoorden en verdrijven. Historicus Jan-Auwke Diepenhorst heeft als specialist op het terrein van het Midden-Oosten en de Koude Oorlog een grote belangstelling voor het thema Israël en Palestina. Hij schreef over de kwestie een boek dat het formaat heeft van een bijbel. Voor zijn onderzoek naar het hoe en waarom is hij diep in de materie gedoken. Hij spit het beloofde land om vanaf de oudste oudheid tot het recente heden, uit de greppels en groeven haalt hij de redenen voor de eeuwige strijd naar boven. Hoewel Diepenhorst het conflict van beide kanten bekijkt om begrip van en voor de partijen te bepleiten, komt hij niet met een oplossing. In die positie zit hij niet, maar wel kan hij aangeven hoe het zover heeft kunnen komen.

Antisemitisme is van alle tijden. Op diverse plekken wereldwijd zijn Joden door de eeuwen heen onderdrukt. Hitler blijkt niet de enige tiran die zijn haat omzette in vernietiging. Hij zal geleerd hebben van de geschiedenis en probeerde het werk dat voor hem anderen hadden aangevangen af te maken. De Jood was altijd ondergeschikt en werd onderdrukt, waarvoor de verklaring dat deze Jezus aan het kruis hebben genageld een plausibele is. Vanuit de oudheid tot in het heden voert Diepenhorst een achttal figuren ten tonele die de hoofdrolspelers in de onenigheid zijn. Spelers die in beide kampen hun sporen hebben gezet. Met hun ideeën en handelingen hebben bijgedragen aan heersende onrust en een mogelijke vrede in het gebied.

Door het boek probeert de schrijver mij het verleden te laten begrijpen om zo beter over het heden en de toekomst te kunnen spreken. “Voor een uiteindelijke oplossing van het conflict gaat het niet om het vaststellen van de historische waarheid en wie gelijk heeft”, houdt hij mij voor. “Maar om begrip voor elkaars levensverhalen en situaties en om te beseffen hoe diep het trauma van de Holocaust zit bij Israëli’s en hoe dit nog steeds meespeelt bij allerlei beslissingen. Maar tevens hoe diep het trauma van de Nakba, de catastrofe, de vlucht van ruim 700.000 Palestijnen bij het ontstaan van Israël, is bij Palestijnen en hoe dit van invloed blijft op hun besluiten en acties.” Diepenhorst beseft dat de Nakba niet te vergelijken is met de Holocaust. Maar beide partijen zijn getraumatiseerd, wat hun handelingen over en weer verklaren.

Echter vindt het probleem de oorsprong op een veel eerder tijdstip dan die van de 20e eeuw. Het verhaal begint bij de Oudheid en de verspreiding van de Joden over de wereld. Vanuit een biografisch perspectief van de hoofdpersonen wordt de geschiedenis van het conflict door Diepenhorst beschreven. En net als ieder treffen en elke wrijving waar ook ter wereld een historie heeft, voor de rivalen in het beloofde land is dat al niet anders. Alleen heeft dit verhaal bijzondere en daardoor scherpe kantjes. Speelt er meer dan enkel landjepik of opgestaan plaats vergaan. Spelen er de trauma’s mee. Maar ook de nauwelijks geheelde wonden van de Joden uit een ver verleden. De eeuwenlange wereldse Jodenhaat snijdt diep in hun vlees en daardoor is het volk weerbaar en strijdbaar geworden. Met de Bijbel in de hand kan gesteld worden dat de jood Saulus, die tot christen Paulus wordt, niet alleen medestichter is van het christendom, maar ook aanzet geeft tot een christelijk geïnspireerd antisemitisme. En zo openen mij de ogen op meerdere plekken in het boek en krijg ik een heldere kijk op het hoe en hoezo, het waarom en waardoor.

De Joodse diaspora is zo oud als de weg naar Rome. Maar juist in de 20e eeuw wil men daar een einde aan maken door een eigen plek voor het volk te creëren, een nieuw thuis. Daar hebben vooraanstaande figuren zich hard voor gemaakt. En zelfs werd hen een plek toegewezen in Oeganda, tevens een kolonie van Engeland evenals zij Palestina als wingewest zich hadden toegeëigend. In verschillende landen werden Joden achtergesteld en onderdrukt, maar de Tweede Wereldoorlog vormt hierin een triest hoogtepunt. Met de Holocaust is geprobeerd het volk uit te roeien. Daarom vonden de geallieerden het daarna niet meer dan logisch dat de Joden konden terugkeren naar het gebied waar ze volgens Bijbelse overlevering thuis horen, het Beloofde land. Probleem was dat dit land inmiddels terecht door anderen in gebruik was genomen. Het was niet braak blijven liggen wachten tot de oorspronkelijke bewoners er zouden terugkeren. Dus moest er voor de Palestijnen een nieuw land komen. Een probleem met twee verliezers was geschapen, want tot nu toe is uit de strijd nog geen winnaar opgestaan.

Het is niet aan mij om op deze plek de geschiedenis van Joden en Palestijnen in het kort nog eens te herhalen. Jan-Auwke Diepenhorst heeft daarvoor al te lang de boeken doorvorst en de geschriften nagespeurd. Zijn verhaal geeft een compleet beeld van het vraagstuk. Het geeft niet de uitkomst, want nog telkens duurt de strijd voort en nog steeds is er geen voor beide partijen leefbare oplossing. De rivalen blijven tot de tanden toe bewapend tegenover elkaar staan en het blijft een smet op het blazoen van de wereldvrede. Het boek “Rivalen in het beloofde land” is een aanrader voor de lezer die meer wil weten over verleden, heden en toekomst van dit conflict. En zeker voor lezers die willen leren van dat verleden om begrip te hebben voor het heden en verlangend uitzien naar een vredige toekomst.

Diepenhorst kiest geen partij, is niet voor of tegen de een dan de ander. Na het lezen van de verhalen hoef ik ook geen kant te kiezen, maar kan ik meer begrip opbrengen voor de manier waarop het zover is gekomen en waarom het nog langer voortduurt. Zoals er in geen enkele oorlog winnaars zijn en alleen de verliezers de wonden likken, zo is dat in de strijd om het beloofde land tevens het geval. Het land is beloofd, maar niemand geloofd daar nog in. De vuistdikke uitgave die daarover vertelt telt 528 uiterst interessante pagina’s. Een leerzame aanvulling op de bibliotheek met historisch verantwoorde en geschiedenis verdedigbare boeken.

Rivalen in het beloofde land. Een geschiedenis van Joden en Palestijnen. Jan-Auwke Diepenhorst. Uitgeverij Omniboek, 2023.

[rotterdamvanalles]

De Schiebroekselaan met een atoombunker uit de Koude Oorlog, 1966-1973.

Een speciaal moment voor de vrijwilligers van Stichting Cultureel Erfgoed Koude Oorlog op zaterdag 19 september 2020. Een tientallen jaren oude bunker op de Schiebroekselaan in Rotterdam-Noord is zaterdagmiddag geopend. "Dat is heel bijzonder!", beaamt vrijwilliger Pim van den Bos.

De bewuste bunker had er eigenlijk niet meer gestaan, als hij niet begin jaren '90 van de sloop was gered door een buurtbewoner. "De sloop is toen door die buurtbewoner tegengehouden, omwille van het behoud van het cultureel erfgoed", legt Van den Bos uit.

Dat ze zaterdag toegang krijgen tot het stukje geschiedenis is ook voor Van den Bos speciaal. "Ja, dat is heel bijzonder. Je maakt als het ware een tijdcapsule open; gaat terug in de tijd. Alles is daar binnen achtergelaten zoals het stond. Er is geen graffiti aan de binnenkant, geen vandalisme gepleegd."

Het is de bedoeling dat de stichting de ruimte gaat opknappen en onderhouden. "We gaan ervoor zorgen dat de bunker weer een aantal jaren vooruit kan, zodat hij uiteindelijk toonbaar is voor publiek." De stichting is maar wat blij met de bunker. "We zijn heel blij dat we deze ruimte kunnen gaan onderhouden, zodat het behouden blijft."

Op precies dezelfde plek was in de Tweede Wereldoorlog ook een bunker. Maar die was gebouwd van spoorbielsen en had een ingang aan de kopse kant. Rond 1965 verrees er een atoombunker met een ingang aan de zijkant.

"Mensen moesten thuis een eigen schuilkelder hebben. Deze bunker was bedoeld voor passanten, die op straat liepen tijdens een plotseling luchtalarm. Dan konden ze deze ruimte betreden." Er pasten wel vijftig mensen in de bunker. "Ik vergelijk het altijd met een soort tramruimte", vertelt Van den Bos. De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van rijnmond.nl

[ronnydeschepper]

De peperbus van nonkel Miele (70): de moord op Aldo Moro (9 mei 1978)

Het was Koude Oorlog. Het kapitalistische blok van het Westen stond lijnrecht tegenover het blok o.l.v. de Sovjet-Unie. Desondanks ondernam Aldo Moro als christendemocratisch eerste minister in de jaren zestig-zeventig initiatieven naar een meer soeverein Italië, los van de blokken. Het kostte zijn leven. Aldo Moro (1913-1978), zes keer eerste minister, werd deze maand, 46 jaar geleden, op 9 mei…

[ransomgamer]

TR Remastered levels in Dutch

TR1:

Grotten

Stad van Vilcabamba

Verloren vallei

Tombe van Qualopec

St. Francis' Dwaasheid

Colosseum

Paleis Midas

Waterreservoir

Tombe van Tihocan

Stad van Khamoon

Obelisk van Khamoon

Heiligdom van de telg

Natla's mijnen

Atlantis

De Grote Piramide

UB:

Terugkeer naar Egypte

Tempel van de kat

Atlantean vesting

De korf

TR2:

De Chinese muur

Venetië

Bartoli's schuilplaats

Operagebouw

Boorplatform

Duikgebied

40 vadem

Wrak van de Maria Doria

Woonvertrek

Het dek

Tibetaanse berguitlopers

Abdij van Barkhang

Catacomben van de Talion

IJspaleis

Tempel van Xian

Drijvende eilanden

Het drakenhol

Oost, west, thuis best

TGM:

De Koude Oorlog

Klatergoud

Oven van de Goden

Koninkrijk

Nachtmerrie in Vegas

TR3:

Oerwoud

Tempelruïnes

De Ganges

Grotten van Kaliya

Kustdorp

Crashplaats

Madubu-kloof

Tempel van Puna

Thames kade

Aldwych

Poort van Lud

Stad

Nevadawoestijn

High Security Compound

Area 51

Antarctica

RX-Tech mijnen

Verloren stad van Tinnos

Meteorietengrot

Allerheiligen

TLA:

Highland Fling

Schuilplaats van Willard

Shakespeare klif

Als een vis in het water

Het is een gekkenhuis!

Reünie

[peterpijls1965]

Bericht uit het beschermde huis (9)

Oorlog is de voortzetting van de diplomatie met andere middelen, zei de Duitse generaal Von Clausewitz. Maar de opperste kunst van oorlogsvoeren is de vijand onderwerpen zonder strijd, was zijn Chinese collega Sun-Tzu hem voor, in 500 voor Christus.

Aan beide krijgsheren moet ik veel denken nu ik dezer dagen bezig ben met het opschonen van mijn vrienden- en kennissenkring. Een noodzakelijk, maar pijnlijk proces.

Wie zoals ik nog niet zo lang chronische lichamelijke en geestelijke beperkingen heeft, maakt mee dat boezemvrienden zich zonder opgaaf van reden op afstand zetten, terwijl kennissen uit de periferie van mijn bestaan zich plots profileren als integere vertrouwelingen.

Een wonderlijke gewaarwording. Ik heb de afgelopen jaren mijn definitie van vriendschap drastisch moeten herzien. Was ik eerst de overtuiging toegedaan dat vriendschappen voor altijd zijn, nu heb ik moeten vaststellen dat ook vriendschappen vloeiend kunnen zijn, van kleur kunnen verschieten en misschien wel net zo wisselvallig van aard zijn als mijn bipolaire stoornis.

Dat is winst, want kennelijk had ik veel te romantische opvattingen over vriendschap.

Een vriendschap opzeggen is voor sommigen kennelijk net zo moeilijk als het beëindigen van een liefdesrelatie, heb ik gemerkt. De een doet het door te beloven langs te komen, en vervolgens niets meer te laten horen. Een ander beantwoordt brieven en e-mails niet meer, zonder toelichtende verklaring.

Nou is het m’n eer te na om achter die mensen aan te lopen, om te informeren waarom ik kennelijk niet meer de moeite waard ben. Maar gelukkig ben ik niet zo’n masochistische christen die z’n vijand de andere wang toekeert, en helemaal vrij van rancune ben ik ook niet, dus een enkeling heb ik teruggepakt, op een manier die ik hier niet zal onthullen, want in tegenstelling tot de generaals Von Clausewitz en Sun-Tzu verklap ik mijn defensieve en offensieve strategieën nooit in detail. Maar met Sun-Tzu ben ik in z’n algemeenheid van mening dat je er altijd naar moet streven de vijand te onderwerpen zonder strijd.

Een Chinees spreekwoord luidt dat als je maar lang genoeg aan de oever van de rivier blijft zitten, het lijk van de vijand vanzelf voorbij komt drijven. Dat heb ik in een enkel geval min of meer gedaan, gevoed door de wetenschap dat wraak een gerecht is dat koud wordt opgediend.

En me ondertussen inprentend dat de vrienden en vriendinnen die overblijven veel belangrijker zijn dan de verraders. Ik geloof nog steeds dat belangeloze liefde de enige kernwaarde van het bestaan is. Daarom schoot ik in de lach toen een geliefde onze relatie beëindigde met drie bitse zinnetjes op Facebook, inclusief een link naar een videoclip van Madonna, The power of goodbye.

Zoveel slechte smaak en lafheid was ik relatie-technisch nog niet eerder tegengekomen. Ik hoop dat de lezer het me niet euvel duidt dat ik niet gereageerd heb, wat natuurlijk ook een reactie is. Het menselijk tekort gaat aan niemand voorbij, dus ik vergeef haar.

2014