#Wat geen probleem is verder

[handlewithcare-delicate]

Btw ik heb dit verhaal hier nog niet vertelt, maar de vorige keer dat ik in de Efteling was kwam er heel random een andere abonnementhouder van mijn leeftijd op me af die ook alleen was die dag, en het klikte wel dus we hebben de rest van de dag gevibed en nu hebben we nog een keer afgesproken👀👀👀

Wie zegt dat alleen naar de Efteling gaan geen sociale bezigheid is lmao

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟Nieuw

Op het web heeft de navigatie van notities een opfrisbeurt gekregen met verbeterde spatiëring en kleurmarkeringen waardoor het makkelijker is om precies te weten wat je bekijkt.

Voor de eerste lichting nieuwe community's hebben we nieuwe beheerders automatisch aan de community’s ‘Communityfeedback’ (openbaar) en ‘Beheerderszone’ (privé) toegevoegd. Nu het aantal nieuwe community’s exponentieel toeneemt, hebben we besloten te stoppen met het automatische toevoegen. In plaats daarvan hopen we de community ‘Communityfeedback’ binnenkort gratis te maken en beheerders een uitnodigingslink naar de ‘Beheerderszone’ te sturen zodat ze kunnen kiezen of ze zich daar willen aansluiten. Als je in de tussentijd vragen/problemen/feedback hebt, neem dan contact op met het ondersteuningsteam.

🛠️ Fixes

Bij het zoeken in blogs worden de zoekresultaten nu correct van nieuwste naar oudste gerangschikt.

Als je door community’s bladert, geeft de melding "Waarschuwing voor nieuwe items" nu de community die je bekijkt nu correct weer.

🚧 Nog mee bezig

We zijn ons ervan bewust dat de notificatieballon in de iOS-app bij berichten niet meer onder in het scherm verschijnt en we werken aan een oplossing.

In de Android-app ontvangen we meldingen dat badges die met in-app betalingen zijn gekocht niet worden ontvangen en we werken aan een oplossing. Neem contact op met het ondersteuningsteam als dit bij jou is gebeurd.

🌱 Binnenkort

We hebben vandaag geen verdere aankondigingen.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community.

Wil je Tumblr rechtstreeks met een bijdrage steunen? Bekijk dan de nieuwe Abonneebadge in TumblrMart!

[zondermens]

May I only speak in Poetry

Het is een zonde. Zo jong en zo alleen. Bloemen en onkruid groeiend in haar hersenpaden met geen flauw benul hoe ze haar weg erdoor ging banen. Op automatische piloot reed ze. Niemand die haar koers bijsturen kon. Niemand waarvan ze de wegaanwijzingen geloofde. Smachtend naar een sterke hand die haar bij haar nekvel zou nemen, haar zou kneden tot iets concreet, iets duidelijk, een persoon, iets dat bestaan kon.

De paradox van haar leven was dat ze vrij wilde zijn maar in iemands handpalm wilde rusten, om nooit boven de randen van haar koninkrijk uit te hoeven kijken.

Wat als ze nooit de zachte lakens van zich had afgeslagen? Was het beter geweest als ze was gebleven waar ze was, als ze nooit die hongerige steken in haar buik had gevolgd?

"Ga!"

Ontdek waar je vandaan komt. Ontdek waar je naartoe kan. Keer het existentiële probleem tot in zijn kern binnestenbuiten en weet uiteindelijk wie je bent. Weet alles. Vind uw grond. Begin er als een gek in te graven. Duw tegen uw plafond tot het dak van uw hoofd niet meer verder kan. Begin er gewoon aan. Bevraag alles. Sla uw spiegelbeeld kapot.

De tegenstrijd van verlangen naar controle en vrijheid in de vorm van kennis.

Ze was een ram; mensen moesten wijken voor haar. Ze liep, rende door tuinen, knakte stelen kapot onder haar voeten, scheurde bladeren van struiken. Ze spuugde op het trottoir van haar ziel. Ze was kwaad dat ze ooit geboren was geweest. Dat dit haar was aangedaan. Dat dit alles moest bestaan.

Bestaan was een helse betovering van de geest. We zijn onder hypnose. Leven als zombies. Gekweld en bedeesd. We willen vrij zijn, maar de wijn houdt ons in bedwang. De ketens van begeerte: het engelengezang. De zachte muziek die klinkt in onze buiken als we weer met schuldgevoel toegeven aan de sirenes van het buffet dat ons wordt voorgeschoteld. De tuin van Eden. Het mag. Maar neem er de gevolgen wel bij. Wees verantwoordelijk voor het zijn van vrij.

We willen graag geloven dat verlichting inhoudt dat ge niet langer belast zijt met de verantwoordelijkheid voor uw problemen. We willen graag geloven dat alles makkelijk wordt als de ketens zijn afgeslagen. Is dit echt zo? Of rennen we gewoon weg in de mist van apathie en cynisch bespot?

Stel alles in vraag tot ge uw eigen staart achtervolgt en de hondsdolheid toeslaat, tot uw gevoel van eigenheid is weggerot.

"Er moet een balans zijn."

Een fluisterende windgolf doet haar tot stilstand komen. De gedachtentrein houdt halt. De zinnen in kale tunnels onder het station lachen in uitroeptekens.

"Wees eens stil."

Stations zijn in beweging en ik ben mee op reis. Drukte. Een afstandelijke verbondenheid. Hier ben ik thuis. Ik laat de mensenmassa over mij heenkomen.

Kijkt niemand dan echt? De boodschap wordt uitgeademd in elke mogelijke vorm van symboliek. Ben ik gek? Of kent gij de weg gewoon niet? Ik vraag het aan arrogante voorbijgangers, die mij met hun tas in de ene hand en hun telefoon in de andere, verstrooid aankijken. Alsof ik verdwaald ben. Alsof ik geld nodig heb. Ik ben niet verdwaald, denk ik.

We kunnen het niet weten. Het schrille contrast der perspectief zal nooit echt naast elkaar gelegd kunnen worden. We zijn gewoon: gij daar en ik hier.

De dualiteit, ons plezier. De dans. Het vertier. Ik neem er vrede mee. Vanaf nu, elke dag opnieuw.

Ik loop kalm naar de gele deur, in een zijsteeg van de tunnel en vind daar mijn tuin van Eden terug. Grasgroene velden met lelieblanke bloemenkelken verwelkomen mij alsof ik nooit weg ben geweest.

Geen geren en gevlucht meer. De cirkel is rond. Ik ben terug in mijn zachte handpalm, het beginpunt, mijn grond.

Ik doe het licht uit, trek de lakens over mij heen. Terug bij af. Helemaal opnieuw.

En toch kan ik niet meer terug.

[degenezijde]

Hey! Voor nieuwjaar hebben ik & men vrouw als goed voornemen om een nieuwe taal te leren, en ik bedacht me dat jij vlaamse gebarentaal kent/doet! Kan ik vragen waar je dat geleerd hebt? Of je een goedem opleidingscentrum kent ofzo? Ik ben in Oost Vlaanderen als dat helpt...

Ik heb de tolkopleiding gedaan aan een CVO, wat nu niet meer bestaat :( nu kan je het enkel als master doen. daarvoor heb ik een cursus gedaan bij Doof Vlaanderen, toen het nog Fevlado was, en die zijn er ook niet meer. Wat er nu nog is:

Online cursus (privé-initiatief) :

Ik heb deze zelf niet gevolgd, maar ik volg wel de Facebookpagina en de videokwaliteit is top. Veel beter dan wat ik kreeg lol. Dus ik heb er wel vertrouwen in als het op woordenschat aankomt. Grammatica komt toch later dus dit kan een goede manier zijn om te zien of je het überhaupt wat in de vingers krijgt (haha).

Echte cursussen, gegeven in diverse centra door Vlaanderen door Dove lesgevers, zijn er ook, maar deze zijn snel volzet, dus niet te lang twijfelen als de inschrijvingen open gaan in juli. Grote probleem hier is het tweede jaar. Veel mensen haken af en dan wordt er geen jaar 2 georganiseerd. Maar sowieso gezellig om te doen!

https://www.vgtc.be/cursussen-vlaamse-gebarentaal/cursusplaatsen/

De website van het vgtc hierboven host ook het woordenboek :)

Eens je de basis hebt en verder wil gaan:

De gebarenkring in Gent ligt op zijn gat op dit moment aangezien de tolkopleiding nu enkel nog in Mechelen zit :( maar misschien maken ze ooit nog een doorstart. Gebarenkringen zijn zeer leuk maar draaien dus op vrijwilligers, en corona heeft ze geen goed gedaan...

In september is het elk jaar werelddovendag, ook hier in Vlaanderen. Ik weet nog niet waar het in 2024 zal zijn, maar op WDD zijn er ook telkens workshops Vgt. Als je tot in september kan wachten voor je goede voornemen 😉

Visualbox is een organisatie die video's maakt in VGT. Onlangs maakten ze een reality show waarin een groep Doven een cursus Visual Vernacular krijgt en de slechtste student valt telkens af - ik moet nog kijken, MAAR ze doen ook 'nieuws in vgt'. De video staat op hun Facebook en het artikel op de site, dus eens je wat voc hebt kan je gaan vergelijken.

Hopelijk helpt dit!

O ja, laatste tips:

Durven!

Smijt je hele lijf en ga met die mimiek

[bramsnor]

Pitbull op paddensafari,

Hallo hier Kato weer,

ik mocht vanmorgen weer even rennen, moet toch ook mijn energie kwijt. Naast de fiets dus wat ik heerlijk vindt en dan luister ik extra goed naar die Snor want ik wil niet tussen de spaken komen. We gingen een lang rustig weggetje af tot bij een karrenspoor. Daar parkeerde we de “stalen ros” met batterij en hond aandrijving.

Mijn loopriem werd verwisseld voor het lange touw, vindt ik geweldig want dan kan ik lekker rommelen en snuffelen. Die Snor noemt dit het “Paddenpad” , nou heb gelukkig geen pad gesnoven want dat is me een vieze lucht. Maar wel lekker door het gras en bagger gestruind. Op de terugweg mocht ik weer naast de stalenros, dus flink op dreef vandaag. Heb na thuiskomst dan ook heerlijk geslapen na een uitgebreide schoonmaak en borstelbeurt. Tot de volgende keer maar weer.

Kato 🐕 lees onder mijn foto verder🫢

Nu ik “Snor” dus even……

Zo als vaker neem ik ons zachtaardige, lieftallige hondje mee voor een namiddagrondje.

Mevrouw vond het nodig om na de sanitaire stop, een stok mee te nemen, geen probleem. Dan komen we vaak collega honden met aanhang tegen en dat gaat eigenlijk altijd goed. Maar vanmiddag stond ik even paff wat dit dametje flikte!

Een bevriende hond pakte het stuk hout, wat zij net even losliet. Dat had hij niet moeten doen en ze beet hem gelijk in z’n nek en liet niet meer los. Wat een “pitbull gedrag” zeg! Daar hou ik niet van, dus gelijk in het nekvel gepakt en los gemaand. Alles liep gelukkig goed af, maar dat moet ze niet meer flikken. Anders wordt het alleen de korte lijn en geen hout meer sjouwen als er andere honden in de buurt zijn. Pffffff

[brilmans]

Nummulietenkalk

Wanneer je vanaf San Pere Pescador de N13 volgt richting St. Martin d’ Empuries, het eerstvolgende gehucht zuidwaarts, dan zie je vlak voordat je het bereikt aan je linkerhand iets dat lijkt op een steengroeve. Althans als je er oog voor hebt; mij viel het gelijk op.

Ik weet niet of we het mogen scharen onder het Pavlov-effect, maar zodra ik iets zie dat op een steengroeve lijkt, begint het bij mij te kriebelen. Dan moet ik er heen. Gewoon een beetje kijken. Vaak levert zo’n bezoek interessante informatie op over de geologie van de omgeving en met een beetje mazzel een paar leuke vondsten.

De Groeve tussen Viladalmat en Albons

Het bleek inderdaad een groeve. Of beter gezegd. Het waren er twee. Een waar nog actief wordt gegraven en een verlaten. De actieve groeve was gesloten voor onbevoegden, de verlaten niet. Daar kon je tot op zekere hoogte en diepte een bezoek aan brengen. Direct boven en onder de kliffen was het, waarschijnlijk vanuit veiligheidsoverwegingen, afgesloten verder kon je gaan en staan waar je wilde. En omdat het kon deed ik dat. Hetgeen behalve een fantastische uitzicht ook de nodige informatie opleverde over de ouderdom van het gesteente aldaar. Ik trof namelijk gesteente met nummulieten erin.

Stuk nummulietenkalk gevonden in de groeve.

Nummulieten

De eerste nummulieten (ik schreef er al eens over) dateren uit het Laat-Paleoceen zo’n 58 miljoen jaar geleden, maar vooral tijdens het Eoceen zijn de nummulieten een groot succes. Tegen het eind van het Vroeg-Oligoceen, sterven ze uit. Wat nu nog rest zijn de ontelbare skeletjes. Skeletjes die uitstekend gebruikt kunnen worden als gidsfossiel voor het Paleogeen. Door ze te bestuderen kun je dus behoorlijk precies bepalen hoe oud gesteente is. Althans als je ze tot op soort weet te determineren. Hetgeen een specialistenwerk is. Omdat ik geen specialist ben, kan ik het alleen globaal. Het betreffende gesteente is tussen de 60 en 28 miljoen jaar oud.

In de branding

Omdat het gesteente in de groeve eerder interessante dan mooie was en omdat alles op de rug gedragen diende te worden, nam ik slechts een exemplaar mee voor de verzameling. En dat was maar goed ook. Een dag later bleek namelijk dat je bij het strand van St. Marti met gemak veel mooiere exemplaren kon vinden. In de branding lagen ze voor het oprapen. Netjes gerold en wel. Al snorkelend pikte ik de mooiste eruit.

Kiezels van nummulietenkalk gevonden in zee.

Uiteenlopende kleuren en vormen

Op de zeebodem tussen de pier van St. Martin d’ Empuries en de restanten van de oude Griekse haven vond ik op de bodem stenen die qua kleur en samenstelling overeen kwamen met de steen die ik in de groeve vond. Precies de zelfde oker en bruin tinten en precies dezelfde nummulieten, maar met dien verschillen dat de stenen uit de branding prachtig gerold waren. Onderwater leek het wel edelgesteente. Maar dat was niet alles. Ik vond namelijk ook anderskleurige stenen met nummulieten erin. Grijze, bruine, rode en in die stenen trof ik nummulieten van verschillende grote en dikte. Terwijl ik ze verzamelde ontsproot mij het idee er cabochons van te maken. Met dat idee in het achterhoofd zocht ik nog wat geschikte modellen.

Verschillende soorten nummulieten. De platte soorten zijn uit ondiep water de bolle meer uit de diepte.

Droog

Eenmaal droog verloren de stenen door de ontelbare minuscule krasjes en oneffenheden op het oppervlak hun glans en veranderde de stenen in een doffe hoop kiezels. En dat is op zich niet erg, ik zou ze in een pot met water kunnen bewaren, probleem opgelost, maar voor een cabochon is dat wel onhandig. Ik moet ze, of in ieder geval een aantal, dus zien te polijsten. Hoe, dat moet ik alleen nog even uitzoeken.

Bronnen en verder lezen

https://www.nemokennislink.nl/publicaties/nummulieten-geen-versteend-geld-maar-reusachtige-eencelligen/

[keesdp]

Het Zuiden

IJsland heeft maar een hoofdweg de weg nummer 1. Deze loopt helemaal rond. Sommige wegen in het oosten zijn secundaire wegen, maar omdat je die ook kunt nemen en daarmee rond IJsland kan rijden noemen ze deze ook 1. Ik zie het al gebeuren: waar staat u? op weg nummer 1, kunt u zeggen waar precies? Nee natuurlijk niet. Er staan nergens hectometerpaaltjes en de afstanden tussen de dorpen zijn soms 200 km. Daarbij zijn de plaatsnamen niet uit te spreken met die voor ons vreemde letters en accenten. Ook de benzinepompen zijn dun gezaaid, dus goed plannen en vaak tanken als het kan.

De bewegwijzering is ook iets waar je aan moet wennen. Ongeveer 100 meter voor een kruising of afslag wordt aangegeven welk wegnummer naar links of rechts gaat met het volgende plaatsje achter het wegnummer. Als hij verwijst naar een volgende weg, staat dit wegnummer met een stippellijn omrand. Bij de kruising of splitsing zelf, staat geen bord meer, dus je moet onthouden, wegnummer, bestemming en richting. Kan je het nog een beetje volgen? Nou ik ben in het begin vaak 100 meter achteruit gereden, wat hier geen probleem is want er is bijna geen verkeer.

Ijslanders zijn vreemde mensen. Ze hebben vaak een prachtig vrijstaand huis als je van een afstandje kijkt, maar als je dichterbij komt of naar binnen kijkt schrik je je rot. Wel trekt iedereen zijn schoenen uit als ze naar binnen gaan. Ze spreken zonder uitzondering uitstekend engels, wat maar goed is, want IJslands lijkt nergens op. Het schijnt afgeleid te zijn van het Noors, maar die verstaan ze ook niet. Ook alle info die je op borden en folders vind zijn in het Ijslands en Engels, soms in het Duits ook. Vreemd, want de meeste touristen die wij tegenkwamen waren Italianen en Fransen, oh ja en Amerikanen. Verder een enkele Tsjech, een Nederlander een Zuid-Koreaan, een Belg en een Pool. We zijn geen Scandinaviërs tegengekomen en gelukkig ook geen Russen.

De weg die wij nog moeten gaan (lijkt Mieke Telkamp wel), is de zuidelijke 1 van west naar oost. We denken alle speciale Ijsland dingen al gezien te hebben. Nou dus niet. Dat wil zeggen; het landschap veranderd elke kilometer van de 300. Dan rij je tussen met IJslandsmos bedekte lavavelden, dan weer tussen paarse heidevelden, dan weer door een maanlandschap met zwarte heuveltjes in een vlak groen veld, met links imposante bergen zoals je ze alleen in films ziet over de maan of mars of Game of Thrones, misschien zijn die hier wel opgenomen. Dan weer door gele duinen van steen, bizar gewoon, echt.

We passeren de Eyjafjallajökull, je weet toch 2014 legde hij met zijn aswolk al het vliegverkeer plat in Europa. Er is nu een museum langs de weg waar je de vulkaan ziet. Sporen van de uitbarsting zie je duidelijk op de berg, daar heb je geen museum voor nodig. De enige wc waar ze geld vragen staat hier.

We rijden verder langs de enorme gletsjer Vatnajökull. De grootste van IJsland. We doen er dan ook 2 dagen over om er langs te rijden. Ondertussen veranderen de rivieren onder de bruggen, in met ijsblokken gevulde stromen. We gaan een zijweggetje in. Deze bestaat uit gravel en eindigd na vele bochten, putten en heuvels op een enorme parkeerplaats met bussen en auto's. Je kan hier een boottocht met rib's boeken naar de gletsjer. We gaan informeren of we mee kunnen. Er wordt door de CB om assistentie gevraagd, 2 mannen rennen naar buiten, doen zwemvesten om en springen op een quad en scheuren tussen de touristen door weg. Wij zien de paniek op de gezichten van de vrouwen achter de toonbank. I need assistance now, horen we door de CB. Yeah, we on our way; horen we. Dat is wat we weten, wat er gebeurd was werd ons niet duidelijk. De vrouw achter de balie probeerde achteloos door te gaan met haar werk, het verkopen van 12 zitplaatsen op de 7 rib's á 60 euro. Ik heb 1 plek zegt ze om half drie. anders wordt het half zeven voor ik twee plaatsen heb. Iedereen heeft on-line geboekt. Eén is geen. Als jullie hier rond willen lopen, en over een half uur terug willen komen, is er misschien een afzegging. We gaan rondlopen. Als we over de heuvel zijn weten we niet wat we zien. Een prachtig meer met drijvende ijsschotsen. In de verte zien we de Rib's naar de gletsjer varen. Het is hier zo geweldig, dat we besluiten het hierbij te laten en de Ribvaart een mis te geven.

Ook de Puffintour op een open hooiwagen doen we niet, veel te koud. Ik reken uit dat we 250 euro hebben uitgespaard, dat moeten we vieren in het volgende havenstadje met fish en chips, een veel gevraagde hap bij de pizzeria.

Onderweg zien we een brand in de verte. Het blijkt een huurcamper te zijn als we dichterbij komen, Er zijn al veel mensen bij en de hitte is enorm. Als wij passeren staat hij al volledig in lichterlaaie. Het zal je gebeuren op vakantie vreselijk. Een half uur later komt de brandweer ons tegemoet, nou ik denk dat dat een beetje te laat is.

Op een parkeerplaats zien we een ons bekende camper staan. We zagen hem op de boot, op Sandur Pharoer en bij de zeehonden in het noorden. Nu hier dus weer in het oosten. One life live it staat op zijn en haar camper. Zij trekken zich niets aan van campings en staan overal op parkeersplaatsen. Een enorme antenne staat achterop gebouwd met een benzine generator voor stroom. Toen wij de vorige keer elkaar weer zagen gaf hij mij een visitekaartje. Zij zijn Polen en maken radio verslag van hun reis. Op hun website die ik even open, staat een heel reisverslag van hun reis welke overeenkomt met de onze. Alleen houden wij ons wel aan de regels.

[saulsplace]

Woke is het hoogste stadium van kapitalisme

De term woke zou aanduiden dat iemand zich bewust is van sociale en politieke kwesties, zoals ongelijkheid en onrechtvaardigheid, en zich actief engageert om deze ongelijkheid te bestrijden. Het probleem is dat dit engagement geen eindpunt heeft. Woke wil in elke interactie sociale onrechtvaardigheid ontdekken. Deze obsessieve, wantrouwende en moreel verontwaardigde houding heeft tot gevolg dat iedere (vermeende) ongelijkheid gevoelens van verongelijktheid aanwakkert. Al worden we in absolute zin meer gelijk gemaakt, dan nóg nemen afgunst en onverdraagzaamheid toe omdat de kleine verschillen worden uitvergroot om het activisme te voeden. Bij een nadere analyse van deze ideologie, blijkt bovendien dat woke een marketingstrategie is, die juist aanwakkert wat het claimt te bestrijden.

De paradox is dat ‘woke’ pretendeert tegenstand te bieden aan de ongelijkheid die wordt veroorzaakt door de kapitalistische productiewijze, maar tegelijk de ultieme belichaming en voortzetting is van deze productiewijze. Want nu het individu is losgetrokken uit alle hechtende banden (het economisch gilde is ontbonden, vandaag volgen de kerk en het vaderland – zelfs het familieverband staat onder druk) worden nieuwe identiteiten aangedragen en gecommercialiseerd om deze leegte te vullen. De maatschappelijke betrokkenheid wordt uit de gemeenschap weggezogen en overgeheveld naar identitaire consumptieproducten. Een mens met een ‘dunne’ identiteit hunkert naar consumeerbare symbolen om een eigen identiteit mee uit te drukken.

In Nederland heeft onlangs Laurens Buijs, docent aan de Universiteit van Amsterdam, dit fenomeen op de kaart gezet. Sinds hij werd gecanceld wegens zijn kritiek op ‘non-binariteit’, eist hij veel aandacht op. Buijs profileert zich als een grote klokkenluider, wat helaas het werk van anderen overschaduwt. Mensen als Paul Cliteur werkten decennia in stilte, onder aanhoudende tegenwerking en dagelijkse laster in de wandelgangen. Rechtse academici en cultuurmakers kampen al véél langer met linkse intolerantie. Zij betalen er een grote persoonlijke prijs voor om de toorts van de Westerse cultuurcanon brandende te houden, doch krijgen – omdat zij geen linkse achtergrond hebben zoals Laurens Buijs – van media geen kans om hierop de aandacht te vestigen.

Naast het negatieve effect van deze overschaduwing, is de impact van woke ook catastrofaal op het niveau van de individuele identiteit. Woke zet namelijk aan tot identificatie met outsiders als een ‘way out’ ten aanzien van persoonlijke tekortkomingen en maatschappelijk falen. In plaats van te onderzoeken wat je kunt verbeteren op een persoonlijk niveau, worden mensen verleid om te verzinken in: “Ik kom niet aan de bak omdat ik een andere huidskleur heb, een andere seksuele geaardheid heb” – vul het verder maar in. Woke conditioneert mensen om de wereld door de lens van minderheidskenmerken te ervaren: daarmee wordt iedere tegenslag in het leven een bewijs van discriminatie. Die slachtofferidentiteit wordt vervolgens aangemoedigd in subculturen die sterk worden vermarket. 

Een ander voorbeeld zijn de ‘digitale nomades’. Dikwijls profileren zij zich als progressieve kosmopolieten die de wereld ontdekken en de corporate bureaucratieën in de Westerse wereld ontvluchten. Vaak belanden zij in landen waar het leven aanzienlijk goedkoper is, wat weer nieuwe vormen van economische afhankelijkheid schept. In Zuid-Afrika zitten er veel wereldburgers en globetrotters in goed beveiligde laptopcafé’s. Ondanks alle progressieve voornemens verwezenlijkt dit nieuwe vormen van segregatie.

Ook transseksualiteit is een voorbeeld. Iemand zou kunnen denken dat geslachtsveranderingen een uitweg bieden aan burgerlijke normstellende kaders, die zouden bepalen wat ‘mannelijkheid’ en ‘vrouwelijkheid’ zijn. De praktijk is echter dat transseksualiteit het lichaam als een winstobject onderwerpt aan de medische en farmaceutische industrie. Die industrie heeft er een financieel belang bij om verwarring en onzekerheid te zaaien over aangeboren geslachtelijke identiteiten. Hiernaast speelt het fenomeen ‘drag queens’, wat een commercialisering is van vrouwelijkheid. Die tonnen aan glitters, make-up en dramatische outfits zijn een hypercommerciële overdrijving van de vrouwelijke identiteit. 

Het maskeren van persoonlijke tekortkomingen door ze te verbinden aan de woke-ideologie, gaat een perverse symbiose aan met het kapitalisme waar woke zogezegd tegen rebelleert. Want het mediakapitaal bombardeert ons 24/7 met YouTubers die in villa’s wonen omdat zij rijk werden met bijvoorbeeld nagellak opdoen voor een webcam. De onuitgesproken vraag die met dit impulsenbombardement voortdurend meekomt, luidt: “Als zij rijk kan worden met malle filmpjes, waarom woon jij dan niet in een villa? Je hebt toch gestudeerd?” Hier zien we een perverse symbiose van kapitalistische prestatiedrang en identitaire onzekerheden. Het kapitalisme wekt een existentiële twijfel op het meritocratische vlak, die daarna een tribale uiting krijgt via de woke identiteitspolitiek. Daarin voorziet het kapitalisme ook weer. Enter de Che Guevara shirts, de Palestijnse sjaals, regenboogvlaggen en regenboog polspandjes. 

Door zichzelf ‘woke’ te noemen en zich te profileren als een onderneming die strijdt voor sociale rechtvaardigheid en gelijkheid, hopen bedrijven meer klanten te lokken en hun imago te verbeteren. Dit heet ‘woke-washing’. Bedrijven en merken profileren zichzelf graag als woke om uit te venten dat ze zich inzetten voor maatschappelijke kwesties zoals sociale rechtvaardigheid en gelijkheid. Dit varieert van het steunen van bepaalde goede doelen tot het aanbieden van producten die ‘duurzaam’ of ‘ethisch verantwoord’ zouden zijn. 

Hopelijk is de keerzijde van deze insteek nu duidelijk. Want het is een paradox dat de woke beweging – die zogenaamd opkwam om te strijden tegen de excessen van het kapitalisme en andere vormen van onderdrukking – gelijktijdig wordt gebruikt als een marketingtrend om winsten te maximaliseren en de consumptie te bevorderen. Het benoemen van de problematische aspecten van deze trend, wijst erop dat woke inderdaad hét hoogtepunt van kapitalisme is, aangezien woke bijdraagt aan de commercialisering van sociale rechtvaardigheid.

Als u het graafwerk en de visievorming van Sid Lukkassen waardeert, steun hem dan structureel via zijn persoonlijke BackMe-pagina, en om up to date te blijven, abonneer u op zijn Telegram-kanaal. Sid is u hartelijk dankbaar!

[detweedeochtend]

Dialogue intérieur

“Zo, beste vriendjes van de Nederlandse taal! Laten we eens aan deze nieuwe week beginnen. Het weekend hangt ongetwijfeld nog in jullie lijf en toch gaan we al wat nadenken. Jarno, steek jij je gsm even weg? Dan kunnen we erin vliegen.” Maandag. Het eerste lesuur. Iedereen heeft zich er ooit doorgesleurd. Niemand heeft er essentiële levenservaringen aan overgehouden. Behalve dan de vervelende referentie-ervaring dat er weinig pijnlijkers bestaat dan maandagochtendlessen. En wat stinkt hier toch zo?

Er zit nog een mandarijn in mijn rugzak. Al bijna twee maanden, denk ik. Dat realiseer ik me vlak nadat de leerkracht mij heeft aangemaand om mijn gsm weg te stoppen. De geur die opstijgt uit mijn tas doet me even kokhalzen. Het is een geur die ik al een paar dagen in een mildere vorm heb opgepikt, maar die ik steeds aan andere bronnen toeschreef. Had Hasan zich weer niet gewassen? Was dit de mondgeur van Mira, het meisje dat er verder onberispelijk uitzag? Die lijfgeur van Aziaten, waar ik weleens over had horen spreken, rook die zo? Nu schaam ik me voor mijn enigszins racistische vooronderstelling, bij de ontdekking dat ik met een stomme mandarijn zelf de oorzaak van de geurhinder blijk te zijn.

“We hebben ondertussen al best wat taalbeschouwing besproken. Ik hoop dat jullie tegen het mondelinge examen nog voldoende weten op te rakelen over onze lessen rond argumentatieleer, Griekse en Latijnse woorddelen en de verschillende tekststructuren. Literatuur kan er altijd nog wel bij, lijkt mij. Daarom heb ik vandaag een les voorzien over twee interessante fenomenen uit de internationale literatuurgeschiedenis. Ik wil het vandaag met jullie namelijk hebben over de stream of consciousness aan de ene kant en over de écriture automatique aan de andere kant. Is er iemand die al een van deze beide begrippen kent?” Natuurlijk niet. ‘t Is Nederlands, zot. Dat is al moeilijk genoeg. Wat komt gij nu met Engelse en Franse termen doen? Vertel gewoon nog wat over die gezellige Guido, die gij en uw collega’s van Nederlands altijd noemen. Dan kan ik nog slapen.

Mijn zusje Halime heeft niet geslapen. Ik dus ook niet. Mijn vader ook niet en eigenlijk is dat waarom Halime en ik niet geslapen hebben. Mijn zusje is drie, dus het kan ook gewoon een slechte nacht geweest zijn, maar mijn vader was weer boos op alles en iedereen. Hij sloeg op de tafel, was luid naar de televisie en stampte veel en hard met zijn voeten op de grond. De slaapkamer van mijn zusje en mij is direct boven de televisie. Papa is boos omdat de mannen op tv niet doen wat hij wil. Zo krijgt hij geen geld. Er was wel geld, want papa en mama hebben alletwee een job, maar omdat papa niet alleen zijn eigen geld aan de televisie geeft, maar ook het geld van mama gebruikte, is mama naar een ander appartement verhuisd. Volgende week slaap ik weer bij mama. Daar slaap ik beter. Ik weet nu al dat ik dan weer goede toetsen zal maken.

“Deze manier van schrijven kan je altijd en overal. Je hebt alleen een potlood of een balpen en een stuk papier nodig. Dan zet je de punt op het blad en begin je te noteren. Of je zet je vingers op een toetsenbord, dat kan natuurlijk ook. En hier komt het leukste van alles: je mag alles schrijven! Niets is verkeerd! Alles wat in je opkomt mag op het witte vlak terechtkomen, er zijn geen foute woorden of zinnen. Spring je in het midden van een zin naar een ander idee? Geen probleem! Wil je ineens in het Turks beginnen te schrijven? Doe gerust … AYSE. - Wakker worden, meid, we gaan gewoon door, hé! - Of heb je geen zin om een woord af te maken? Dan begin je toch gewoon met een ander woord! Alles mag in de écriture automatique! Weet iemand trouwens waar Noor uithangt? Is die onderweg of blijft ze weer thuis?” Zou die van Nederlands al doorhebben dat ik er niet ben? Of geeft hij zoals altijd gewoon zijn les, zonder aan de afwezigen te denken? Zou er zelfs iemand mijn afwezigheid opmerken? Denkt er wel iemand aan mij, op dit moment?

Daar rijdt de trein van 8.39u. Ik heb hem net gemist. Op een dag lig ik tussen spoor en wiel. Het klinkt dramatisch en zo bedoel ik het ook. Op dat moment zal mijn grootste wens ingewilligd worden: er niet meer zijn. Niet zijn. Geen pijn. Mijn hoofd is zo vol. En ik ben bang. Van alles. Van iedereen. En als ik dat aan iemand wil uitleggen, dan stop ik al, nog voordat ik ben begonnen. Ik wéét gewoon dat niemand mij zal begrijpen. Ik heb ze trouwens allemaal al gezien: de knikkende hoofden, de wegdromende ogen, de opgehaalde schouders, de van medelijden omlaag krullende mondhoeken. Nooit ben ik al klaar met mijn verhaal en altijd zijn zij toch al klaar met hun oordeel. Ik heb er schijt aan. Nochtans heb ik vorige week tegen die gast van Nederlands gezegd dat ik geen tof weekend zou hebben. Ik vind het wel spijtig dat ik net zijn les mis. Hij heeft een paar maanden verteld dat hij ook heeft geworsteld, dat hij ook diep heeft gezeten. Als hij tijd zou hebben, dan zou ik graag eens wat langer met hem spreken. Maar hij is altijd direct weg en dan nog: hij blijft een leerkracht. Daar kan je …

“Kan iemand eens een bericht naar Noor sturen? Jarno? Neem die gsm er maar weer even bij. Stuur dat die van Nederlands vraagt of ze het weekend heeft overleefd. En zeg maar dat ze mij er zelf over mag vertellen als ze hier voor tien uur is. Is ’t verzonden? Wilt ge dan maken dat die gsm weer weg is? Nee, mopje, Jarno. Bedankt om te sturen. Geef de factuur maar aan ‘t secretariaat. Bon, waar waren we? Ah juist! Stream of consciousness!”

Fuck, een bericht. Van Jarno. Al een geluk dat hij stuurt en niet tegen me spreekt: die gast stinkt! Huh? Die van Nederlands vraagt naar mij. Hm. Goed dan, vandaag krijgt hij nog. Maar morgen spring ik. Tenzij hij me be

[veselinasboekenkast]

Deel 3-Hoodstukken 5-9 van De avond is ongemak

Hoodstuk 5

Het is best een korte hoofdstuk dus veel zal er niet te zeggen zijn. Jas is net wakker geworden en gaat naar buiten. Ze wandelt richting de begraafplek van Matthies. Ze was zo vroeg wakker zelf vroeger dan haar vader omdat ze niet kon slapen. Ze zat de hele tijd te denken aan haar poep probleem waarover ze met haar vader had gepraat. En dat haar vader geen oplossing vond in de bijbel, ze was bang dat het niet oplosbaar ging zijn. Ze is naar buiten gegaan om daar te proberen poepen. Uiteindelijk is er diarree gekomen.

Hoofdstuk 6

Het hoofdstuk begint niet echt blij. De moeder zegt plotseling uit het niets dat de dood wil gaan. Ze zegt als er een auto over haar heen rijd dat ze daar geen probleem mee zou hebben. Obbe was er ook bij en reageert zeer hard terug. Hij zegt: 'Ga dan toch lekker dood', Jas probeert hem te kalmeren en zegt dat hij dat niet moest zeggen. Obbe werd daar nog bozer van en gooide zijn Nokia tegen de muur. De Nokia kon zo een harde klap natuurlijk niet aan en dus brak hij in stukken. Toen kwam ook de vader de keuken binnen. Hij voelde aan dat er iets mis ging en toen hij de Nokia op de grond zag liggen werd hij pas echt boos. Hij duwde Obbe tegen de keukenvloer. Obbe zat nog dingen terug te schreeuwen tegen zijn moeder. De moeder wist niet hoe ze moest reageren en bleef ze effe stil. Ze zei: 'zie je wel, ik ben een slechte moeder'. Jas is haar moeder gaan troosten door haar complimenten te geven. De vader zat ondertussen tegen Obbe te schreeuwen terwijl Jas aan haar moeder vroeg of ze echt dood wou gaan. Haar moeder antwoordde heel eerlijk met Ja. Dit was best een hectisch hoofdstuk was ook zeer gruwelijk. Ik denk dat Obbe voor het eerst zijn gevoelens heeft geuit. Hij kon zijn gevoelens en gedachtes niet meer opstapelen. Iedereen is er klaar mee dat de moeder maar niet probeert om verder te leven. Ik snap dat helemaal, het is natuurlijk niet leuk om van je moeder te horen dat ze dood wil. Ik vond het persoonlijk zeer interessant om te lezen. Je kan nu de echte karakter eigenschappen van de personages zien. Je kan zeggen dat Jas altijd voor vrede zoekt en haar broer gewoon dingen in de conversatie gooit.

Hoofdstuk 7

Dit is een droom van Jas die over Belle gaat. Ze zijn dus samen in het bos aan het wandelen, waar Jas ontdekt dat Belle half mens half vos is. Er gebeuren altijd rare dingen in dromen die niet uitlegbaar zijn.

Hoofdstuk 8

Jas kijkt haar ouders toe uit de keuken hoe ze schilderijen ophangen. Hier is er weer een voorbeeld dat toont dat de vader de leiding in het huis heeft. De schilderijen hangen dus schuin de moeder ziet dat en zegt het aan haar man. De vader reageert en zegt dat ze niet schuin liggen. De moeder reageert niet en blijft stil, ze kon niet eens haar mening uiten of ze werd al op haar plaats gezet. Terwijl Jas ook zag dat de schilderijen schuin zaten. Obbe werd pas rond een uur of een in de namiddag wakker omdat hij de vorige avond op een feestje was. Jas wou niet met hem praten omdat ze bang was dat ze bacteriën van hem zou krijgen. En dat ernstig ziek worden. Toen besloot ze samen met haar zus om Het Plan (om naar de overkant te geraken) in actie te brengen. Ze zijn dus naar een brug verder in de dorp gefietst. De echte plan zal pas morgenochtend uitgevoerd worden, maar ze zullen nu al oefenen. Plotseling duwt Jas haar jongere zus het water in. Hanna schrikt super hard en stikt bijna in het water. Uiteindelijk kan Jas haar uit het water halen en wordt Hanna wakker. Ik was super hard geschrokken en wist niet waarom ze dat heeft gedaan, maar ik denk dat ik nu weet wat en waar de overkant is. Het is bij Matthies. Ze willen weer terug naar de oude tijden wanneer Matthies er wel was. Ze willen weer vrede opzoeken. Wat ik wel snap, maar ik vind dat dat niet niet de oplossing is.

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 9 is weer een droom. Deze keer is Jas een stoel en is Hanna de hoofdpersonage in haar droom. Ze is aan het schaatsen, Jas is een mens die in een stoel vast zit. Ze probeert haar zus te beschermen, maar als stoel zijnde kan je niet veel doen. Ze wilt voorkomen dat Hanna ook dood gaat.

Zo dit was het voor deze 5 hoofdstukken. Ik ben bijna klaar met het boek. Ik ben echt benieuwd hoe het zal eindigen, hopelijk niet te droevig. Tot de volgende keer!

Veselina☺︎

[corverver010]

DE BLOG VAN DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2024 ✅

Goedemorgen volgers, we zijn weer opweg naar het weekend, dus ben ik weer wakker en is dit weer de nieuwe blog, het is vandaag donderdag 12 september 2024 en wat ik vandaag ga doen is haast het zelfde als gisteren, maar dat vertel ik pas in de volgende updates, maar zo eerst even een mok cappucino ☕️ en zie ik jullie weer in de volgende updates, ¹>

Zo dan ga ik nu even vertellen wat ik vandaag allemaal ga doen, is vandaag haast het zelfde als gisteren, ik ga straks even een washandje door mijn gezicht halen, 🧼👋 en ga ik even de wasophangen, en ga ik vandaag dus hier alles schoonmaken aangezien ik gisteren niets heb kunnen doen, maar pak het vandaag anders aan, schoonmaken gaat nu voor dus plaats ik straks een kopie van wat ik gisteren gedaan had, laat de telefoon gewoon gaan, negeer ik gewoon, ²>

Afleiding is heel irritant, probleem bij mij is dat ik dan niets meer doet, dus nu maar wel doen, doe ik dat niet gebeurt er ook niets, en ga ik vandaag ook weer tussendoor wat oude plaatsen, dus is de volgende update een kopie van gisteren, en ga ik dadelijk even weer de ochtend ritueel doen, en verder zie ik wel weer wat ik nog meer ga doen, maar begin pas als het licht is, dus zie ik jullie weer in de volgende updates, ³>

Schoonmaak lijst

---------------

Bank. (verplaatsen)

Salontafel.

Stofzuigen. (blaasfunctie)

Vensterbank.

Televisie en tv meubel.

Vloerstofzuigen.

Moppen.

De rest doe ik vrijdag as, ik zie wel weer hoever ik kom vandaag, maar begin pas als het licht is, vandaag geen zon, dus en helemaal niet warm, dus lekker even doen, 😃 ⁴>

Zo ben voor vandaag weer klaar met het schoonmaken ga morgen weer verder, en heb ook weer de ochtend ritueel gedaan, en heb ik net ook weer wat oude foto's en zelfgemaakte filmpje geplaatst, wat ik straks nog een paar keer ga doen, en nu ben ik niet gestort onder het schoonmaken, dat is beter, vind dat heel vervelend, en verder dadelijk even de wasophangen, dus zie jullie weer in de volgende update, ⁵>

Nou dan is dit weer de laatste update van vandaag, heb wel weer genoeg gedaan vandaag, heb vanmorgen alvast wat schoongemaakt en heb ik weer wat oude foto's en zelfgemaakte filmpjes geplaatst, en ben vandaag niet gestort, dus is het wel weer mooi geweest, wens jullie nog een fijne avond, en voor straks slaap lekker en tot morgen weer gezond en fris weer op voor een nieuwe dag, TOT MORGEN 🥱😴 ⁶<

[defietssite]

Duo fietsen in verpleeghuizen vrijheid en verbinding

Duo Fietsen in Verpleeghuizen: Vrijheid en Verbinding In veel verpleeghuizen en verzorgingshuizen staat het welzijn van de bewoners voorop. De zorg voor ouderen gaat vaak hand in hand met verminderde mobiliteit, waardoor de buitenwereld moeilijk bereikbaar wordt. Toch blijkt er een innovatieve oplossing te zijn die ouderen weer de kans geeft om van de buitenlucht te genieten: de duo fiets. Dit speciale driewielige vervoermiddel, zoals de Van Raam Fun2Go, stelt ouderen in staat om samen met familie of zorgpersoneel op pad te gaan. Dit creëert niet alleen een gevoel van vrijheid, maar zorgt ook voor diepere sociale verbindingen en verbeterd welzijn. Samen de Natuur in: Vrijheid en Verbinding Duo fietsen worden steeds vaker ingezet in verpleeghuizen en verzorgingshuizen. Ze bieden ouderen de kans om samen met familieleden of zorgpersoneel de natuur in te gaan en frisse lucht op te snuiven. Deze speciale fietsen zijn ontworpen met stabiliteit en comfort in gedachten. Met hun driewielige ontwerp en de mogelijkheid om naast elkaar te zitten, kunnen ouderen samen met hun metgezel communiceren en genieten van een rit in het park of door de buurt. Dit is niet alleen goed voor het fysieke welzijn van ouderen, maar ook voor hun mentale gezondheid. Fietsen door de natuur geeft ouderen een gevoel van vrijheid dat ze vaak missen in hun dagelijkse leven. De beweging, frisse lucht en verandering van omgeving kunnen hun stemming verbeteren en stress verminderen. Door samen te fietsen, kunnen ouderen en hun begeleiders een band opbouwen, wat vaak bijdraagt aan een positievere ervaring binnen de zorginstelling. De duo fiets wordt dan ook gezien als een belangrijke toevoeging aan de zorgverlening, omdat het ouderen helpt om actief en sociaal te blijven. De Belangrijke Rol van Familie en Zorgpersoneel Een van de belangrijkste voordelen van de duo fiets is dat het familieleden en zorgpersoneel de mogelijkheid biedt om actief betrokken te zijn bij het welzijn van ouderen. Het is voor familieleden soms moeilijk om een zinvolle activiteit te vinden om samen met hun dierbare te ondernemen in een zorgomgeving. De duo fiets biedt hier een uitkomst: samen fietsen is een leuke en veilige manier om tijd door te brengen. Daarnaast biedt het zorgpersoneel een unieke kans om deel te nemen aan een activiteit die verder gaat dan de gebruikelijke verzorgingstaken. Fietsen met bewoners helpt niet alleen om een vertrouwensband op te bouwen, maar draagt ook bij aan het fysieke welzijn van de bewoners. Ouderen krijgen de mogelijkheid om te bewegen zonder dat ze zelfstandig hoeven te fietsen, wat ideaal is voor mensen met beperkte mobiliteit. Bovendien kunnen duo fietsen vaak worden uitgerust met elektrische trapondersteuning, wat het fietsen makkelijker maakt, zelfs op heuvelachtig terrein of tijdens langere ritten. Dit betekent dat zowel de ouderen als hun begeleiders kunnen genieten van een comfortabele en ontspannen rit, ongeacht hun fysieke conditie. Het Herontdekken van Vrijheid Voor veel ouderen voelt het leven in een verpleeghuis vaak beperkend. De verminderde mobiliteit en afhankelijkheid van anderen maken het moeilijk om het gevoel van autonomie te behouden. De duo fiets biedt een eenvoudige maar doeltreffende oplossing voor dit probleem. Het geeft ouderen het gevoel dat ze weer deel kunnen uitmaken van de buitenwereld, dat ze weer kunnen genieten van de dingen die ze vroeger zo graag deden, zoals een fietstocht maken. De duo fiets maakt het mogelijk om zonder stress of risico’s naar buiten te gaan. De ouderen hoeven zich geen zorgen te maken over het behouden van hun evenwicht of het navigeren door het verkeer, omdat ze altijd worden begeleid door iemand die hen helpt. Dit herwonnen gevoel van vrijheid kan een grote invloed hebben op hun kwaliteit van leven en hun algehele welzijn. Sociale Voordelen van Samen Fietsen Naast de fysieke en mentale voordelen van fietsen, biedt de duo fiets ook sociale voordelen. Voor veel ouderen in zorginstellingen is eenzaamheid een groot probleem. De duo fiets biedt een uitstekende gelegenheid voor sociaal contact. Het samen fietsen creëert een ontspannen sfeer waarin gesprekken gemakkelijk op gang komen. Of het nu gaat om herinneringen ophalen, nieuwe ervaringen delen of simpelweg genieten van elkaars gezelschap, de duo fiets bevordert sociale interactie op een natuurlijke manier. Het fietsen met een begeleider of familielid versterkt de onderlinge band. Dit kan leiden tot betere relaties tussen ouderen en hun verzorgers, wat op zijn beurt kan bijdragen aan een verbeterde zorgervaring. Bovendien biedt de duo fiets ook de mogelijkheid voor bewoners om samen met elkaar te fietsen, wat de sociale cohesie binnen de zorginstelling kan versterken. De Toekomst van Duo Fietsen in de Zorg De populariteit van duo fietsen in verpleeghuizen en verzorgingshuizen blijft groeien, en dat is niet zonder reden. Het biedt een tastbare manier om de levenskwaliteit van ouderen te verbeteren, terwijl het ook de druk op zorgpersoneel verlicht. Met de voortdurende ontwikkeling van technologie, zoals elektrische trapondersteuning en verbeterde stabiliteit, zal de duo fiets waarschijnlijk een steeds belangrijker hulpmiddel worden in de ouderenzorg. Zorginstellingen die investeren in duo fietsen laten zien dat ze de waarde inzien van activiteiten die ouderen actief houden en hun sociale interactie bevorderen. Het helpt ouderen niet alleen fysiek, maar zorgt ook voor mentale stimulatie en sociale betrokkenheid, wat essentieel is voor hun welzijn. De duo fiets biedt ouderen in verpleeghuizen en verzorgingshuizen de mogelijkheid om de vrijheid en het plezier van fietsen te herontdekken. Door samen met familieleden of zorgpersoneel de natuur in te gaan, kunnen ze weer genieten van de buitenwereld en krijgen ze een gevoel van autonomie terug. Dit draagt niet alleen bij aan hun fysieke gezondheid, maar heeft ook een positieve impact op hun mentale welzijn en sociale relaties. Met de groeiende populariteit van duo fietsen in de zorg, lijkt het erop dat dit hulpmiddel een blijvende plek heeft in de toekomst van ouderenzorg.   Read the full article

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟 Nieuw

Je kunt vanaf nu ook polls aan reblogs toevoegen.

Wanneer je zoekopdrachten op specifieke blogs uitvoert, levert het voorvoegsel '#' vanaf nu alleen tagresultaten op. Dus als je op een blog naar '#katten' zoekt, laten we je alleen berichten zien die deze tag gebruiken. (Dit is ook de manier waarop zoeken op Tumblr in het algemeen werkt als je '#' als voorvoegsel voor de zoekopdracht gebruikt).

We hebben het tabblad Vandaag in Verkennen op het web verwijderd; standaard wordt nu weer het tabblad Trending gebruikt.

Op het web hebben we de optie "Vorige reblog bekijken" aan het menu met de drie puntjes toegevoegd. Klik op de drie puntjes rechtsboven een bericht om de optie te gebruiken!

Omdat we er toch bezig waren, hebben we ook een aantal andere items in het menu met de drie puntjes op het web opgeschoond. De volgorde van sommige opties is aangepast en "Op gesprek abonneren" heet vanaf nu "Bericht volgen".

Op Android is voor alle gebruikers met de laatste versie van de app de optie “Vorige reblog bekijken” nu opgenomen in het menu met de drie puntjes voor reblogs.

Je kunt aangeven dat een bericht commerciële content bevat om aan de Wetgeving digitale diensten te voldoen. Dit voegt alleen een banner met "Commerciële content" aan het bericht toe en heeft verder geen invloed op de zichtbaarheid of de klassering van je bericht op Tumblr.

🛠️ Fixes

Het via IFTTT (Engelstalig) plaatsen van berichten op Tumblr werd recent meer ingeperkt dan gebruikelijk waardoor sommige acties niet werden uitgevoerd, maar dit probleem is ondertussen opgelost.

We zijn een aantal visuele problemen met Tumblr Patio (Engelstalig) aan het oplossen en een aantal van jullie helpt ons bij het uittesten van de oplossingen.

Op Android had een klein aantal gebruikers die appversie 32.9 gebruikten geen toegang tot hun berichten. Dit probleem is in versie 33.0 opgelost.

We hebben de oplossing uitgerold voor het probleem in de iOS-app dat voorkwam dat mensen hun concepten konden bewerken.

Gebruikers kunnen geen vragen meer sturen naar blogs die hen hebben geblokkeerd of naar blogs die zij hebben geblokkeerd.

Op het web werd de blogselectie in de berichteditor onjuist over de balk voor tekstopmaak weergegeven. Dit probleem is ondertussen verholpen.

Op het web gaf de instellingenpagina voor je blog (tumblr.com/settings/blog/blogname) het menu voor accountinstellingen in het zijpaneel rechts weer. We hebben dit gebied bijgewerkt zodat nu het blogzijpaneel wordt weergegeven (Berichten, Concepten, Wachtrij, enz).

We hebben een aantal kleine aanpassingen gedaan die het probleem zouden moeten oplossen waarbij er werd aangegeven dat er ongelezen items in je inbox waren, terwijl dat niet zo was. Laat het ons alsjeblieft weten als je dit probleem nog steeds ervaart.

🚧 Nog mee bezig

We hebben geprobeerd om een vervelend probleem op te lossen dat ervoor zorgde dat werd aangegeven dat er vragen of inzendingen in je inbox aanwezig waren terwijl dat niet zo was. Dit probleem trad op wanneer iemand een vraag indiende en daarna om de een of andere reden werd geschorst of geblokkeerd, zodat de vraag niet langer zichtbaar was. Helaas hebben we dit probleem voor sommige mensen juist erger gemaakt en werd er een nog hoger aantal ongelezen berichten weergegeven. Die poging om dit probleem op te lossen was dus een fiasco, maar we werken nog steeds aan het ontwikkelen van een oplossing die wél voor iedereen werkt.

🌱 Binnenkort

We hebben weer een Hack Week gehouden waarbij we allerlei coole, nieuwe, experimentele functies hebben ontwikkeld! Volg @engineering (Engelstalig) om te zien wat we allemaal hebben bedacht.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community.

Wil je Tumblr rechtstreeks met een bijdrage steunen? Bekijk dan de nieuwe Abonneebadge in TumblrMart!

[veramjanssens]

VERKIEZINGSMEMORANDUM 2024 OPGESTELD DOOR JEUGDBEWEGINGEN: SCOUTS EN GIDSEN WERE DI - BOS EN LEIE EN KSA DEURLE - SINT MARTENS LATEM https://drive.google.com/file/d/1pztHAGKgqlYW77eGxiQLe0ibrlQjxF_8/view

Jeugdbewegingen spelen een cruciale rol als stem van jongeren bij gemeentelijke verkiezingen omdat zij direct de zorgen, wensen en ideeën van jongeren vertegenwoordigen. Ze bieden een platform voor jongeren om actief deel te nemen aan het democratische proces, waardoor hun stem gehoord wordt in beleidsbeslissingen die hen aangaan. Echter, geloven wij dat een jeugdbeweging ‘neutraal’ terrein zou moeten zijn, waar politieke overtuigingen geen rol mogen spelen, waar elke jongere zichzelf en evenwaardig moet kunnen zijn. Tenslotte geloven we sterk dat jeugdbewegingen bruggen bouwen tussen jongeren en lokale politici, wat leidt tot een beter begrip en samenwerking tussen beide groepen.

Aandachtspunten omtrent jeugdwerk:

1) De jeugdwerkingen krijgen steeds meer te maken met andere opdrachten. Scouts en KSA zijn minder en minder een vrijetijdsbesteding, maar worden eerder aanzien als opvang of als opvoedkundige instelling. Leiding engageert zich om spelletjes en activiteiten te organiseren, niet om kinderen een opvoeding te geven en hen te leren wat wel of niet kan. Het kan gaan over pestgedrag (dat vaak start op school), moeilijke thuissituaties of gedragsproblematieken. Het is dus geen evidentie als leiding om hier mee om te gaan. Dit is een problematiek/ bezorgdheid die ook andere groepen terug zien in hun werking, en dus een groter algemeen maatschappelijk probleem is. Vanuit de nationale jeugdwerkingen (Scouts en Gidsen Vlaanderen en KSA Nationaal) wordt hier momenteel veel op ingezet. Maar hoe kunnen wedit initiatief doortrekken naar het lokaal niveau?

2) De scouts en KSA worden steeds meer verwacht om deel te nemen aan diverse activiteiten die in of door de gemeente georganiseerd worden. Hierdoor moeten wij soms activiteiten annuleren of omtoveren naar activiteiten die niet per se in onze 'core business' zitten. Evenementen zoals de ‘paaseierenraap’, werden opgericht en georganiseerd door de jeugdraad, maar vallen volledig op de inzet van Scouts en KSA. Dit dan ten koste van onze eigen jeugdwerking. Wat is uw mening over de actieve deelname aan gemeente evenementen? Zijn deze evenementen actueel of is het tijd voor iets nieuws?

3) Duurzaamheid is een 'basisprincipe' voor jeugdwerking, iets waar we steeds aandachtig voor proberen te zijn. We leveren heel wat inspanningen om de werking zo ecologisch mogelijk te maken en de afvalberg te verminderen binnen het mogelijke. Deze praktische en mentale omschakeling maken, en onze leden iets bij te brengen over recycleren, blijkt niet altijd even eenvoudig als het klinkt. Hoe kunnen we samen met het lokale gemeentebestuur een duidelijk plan uitstippelen om deze ambities in de toekomst te definiëren, te behalen en te betalen?

Faciliteiten voor jongeren:

Met het wegvallen/ stopzetten van de activiteiten van het jeugdhuis, is er op heden geen plaats meer waar jongeren op een veilige manier kunnen samenkomen in onze gemeente. Een plek waar jeugd gewoon jeugd kan zijn. Ze zijn gedwongen om naar andere etablissementen te gaan (die niet specifiek gericht zijn op jeugd), of zoeken een openbare plek waardoor ze als hangjongeren beschouwd worden. Er wordt weinig tot niets gedaan voor de groep 16-22 jarigen die geen lid zijn van jeugdbeweging of sportclub. Het gaat dan niet enkel om het nachtleven, maar ook om een gebrek aan initiatieven omtrent vrije tijd vanuit de gemeente. Wat kan een oplossing zijn? Ontmoetingen voor jongeren: Verder is er nood aan openbare (sport)infrastructuur in het teken van jongeren. Een openbaar voetbal-basket- of tennisveld is in Latem een zeldzaam fenomeen. Dit lijkt ons een efficiënte stap om jongeren zelf naar elkaar toe te laten groeien. We kunnen ons inbeelden dat bepaalde inwoners hier niet per se warm voor lopen, uit schrik voor overlast, maar er zijn meer dan genoeg voorbeelden uit de regio, waar dit wél op een correcte manier verloopt. Wij geloven dat met de juiste afspraken, er zeker een oplossing kan gevonden worden.

Mobiliteit en Infrastructuur Fietsinfrastructuur: Het vervoermiddel voor jongeren bij uitstek? De fiets! Maar de infrastructuur van onze gemeente is allesbehalve aangepast aan fietsverkeer. Jongeren die dag in, dag uit de fiets nemen om zich te verplaatsen naar school, naar sport trainingen of jeugdwerking krijgen geen aangepaste voorzieningen. Als er al een fietspad ligt, is dat vaak heel smal, slecht onderhouden, overgroeid door hagen, omhoog geduwd door boomwortels of vol met putten en bulten. Ook is er een schaarste aan fietsenstallingen op centrale plaatsen binnen de dorpskernen. Fietsstraten zijn een bewezen effectief middel, maar we zijn ervan overtuigd dat ze strategisch ingezet moeten worden, en niet dienen als wondermiddel. Als jeugd zien we enorme (toeristische) opportuniteiten om heerlijk te fietsen in het pittoreske landschap, mits een goed uitgeruste fietsvoorziening. Openbaar vervoer: Naast de fiets, is het openbaar vervoer (busvervoer) essentieel voor de jongeren om zich te kunnen verplaatsen. Dit niet enkel naar- en terug van school, maar ook richting andere vrijetijdsactiviteiten. Het wegvallen van de buslijn (tijdens niet-piekuren) door het dorpscentrum, heeft daardoor enorm grote gevolgen. De afstand naar de alternatieve bushaltes van de Kortrijksesteenweg is groot en voegt heel wat tijden moeite toe aan de reistijd. Het lijkt ons voor pendelaars en senioren eveneens een grote last om zich te verplaatsen richting Station Gent-Sint-Pieters of het stadscentrum van Gent. Een aangepaste busregeling voor het centrum lijkt ons een enorm belangrijke stap. Openbare werken: Een goed voorbeeld was tot kort de Koperstraat, maar daar duurt het meer dan een jaar om de baan te vernieuwen, met wat als gevolg? Ondertussen geen veilig fietspad. In tegendeel zelfs: een situatie voor fietsers die nog onveiliger is. Een tweede voorbeeld: de werken aan de Oase en de Scouts. Zowel de buren als onze werking ondervonden veel last. In alle gevallen is er een duidelijk en wederkerig patroon: werken duurden verschrikkelijk lang, lagen lange periodes gewoon stil.. Het beeld van een gemeente als langdurige werf, vormt ook geen veilige omgeving voor jongere kinderen die zich op straat begeven. Waarom is de planning en monitoring van de openbare werken zo slecht verlopen? Bovendien heeft de scouts enorme gevolgen gehad voor hun werking, waarbij hun terreinen en gebouw zeer moeilijk te bereiken waren.

[peterpijls1965]

Helmut (foto) fotografeer ik 13 jaar. Ongeveer 15 andere ggz-cliënten en ex- cliënten in Venray volg ik op dezelfde manier. Ze werden allemaal vrienden. Sommigen zijn dood.

Ik ga alleen nog maar hard in mijn hoofd

(31 augustus 2015)

'Hard gaan' was lang het motto van de rapformatie De jeugd van tegenwoordig. Onder hard gaan verstonden de heren, behalve optreden, drank, drugs en vrouwen. Tegenwoordig zijn ze wat kalmer. Ik trouwens ook, maar lang leefde ook ik volgens het motto hard gaan. Ik heb dan ook geen vrouw meer, en ben in een rolstoel beland.

Whatever. Spijt is waar de duivel op schijt.

Hard gaan doe ik alleen nog maar in mijn hoofd, vooral ’s ochtends. Dan slaat mijn brein door sloten koffie helemaal op hol. Door aangeleerde zelfbeheersing zorg ik er voor dat mijn omgeving weinig tot niets merkt van die stemming. Ik heb vroeger in manische buien wel genoeg mensen lastig gevallen. 's Middags word ik melancholisch, maar dat verzwijg ik ook. Voor je het weet komt de psychiater met antidepressiva aanzetten, die zoals bekend alleen in de ergste gevallen enig soelaas bieden en verder voornamelijk een placebo-effect hebben. Zelf werd ik vroeger alleen maar opgefokt en impotent van die troep. Maar misschien was dat wel de bedoeling van mijn behandelend geneesheer.

Als je een bipolaire persoonlijkheidsstructuur hebt, is het raadzaam aan contragedrag te doen. Als je depro bent dus niet met je kop onder het dekbed blijven liggen, maar iets doen. En als je opgefokt bent, kun je maar beter juist wel even in bed kruipen, of sederende hobby's praktiseren.

Omdat ik 's morgens dus hard ga in mijn hoofd, ga ik bloemetjes fotograferen in de straat. Daar word ik helemaal zen van. En als ik na de middag in een megadip beland en vind dat ik maar beter niet kan bestaan, laat ik me opvrolijken door vrouwelijke huisgenoten, die me verwennen met gebak en sigaretten.

Het heeft jaren geduurd voordat ik aldus mijn stemmingen wist te managen, en voor veel was het te laat, maar nu laat ik mijn mentale dresseerkunstjes niet meer los.

Af en toe merk ik nog hoe de zelfdestructie blijft lokken. Zaterdag was ik met een vriend in de geweldige stad V., waar door het stralende weer al om 14.00 uur de terrassen bomvol zaten. Bijna iedereen zat met groot enthousiasme bier te tanken. Zoiets zie ik als ervaren wino onmiddellijk. Als ik in die stad zou wonen, en ik zou tien keer zo’n terras passeren, dan zou ik de elfde keer gegarandeerd voor de bijl gaan en mezelf terugvinden met een groot glas bier voor mijn neus. Onder het laffe motto: eentje kan geen kwaad.

Daarom ben ik erg blij dat ik in een vrijwel roerloos dorp woon, met weinig terrassen en veel deugdzame, matige mensen die op grote schaal sap drinken, behalve met kermis en carnaval. Maar dan kan ik het hebben dat ze fanatiek bier absorberen. We zijn tenslotte in Limburg, waar de mensen enthousiast uitdragen dat de boog niet altijd gespannen kan zijn.

Nu doet zich het volgende probleem voor. In mijn dorp, waar dus vrijwel niets beweegt, is binnenkort een groot cultureel festijn, met de briljante naam Schijt aan de grens. In een leegstaande kapel vlakbij mijn huis vindt een dj-feest plaats. Uiteraard moet ik daar bij zijn, al was het maar om me te herinneren hoe ik vroeger op soortgelijke feesten dankzij grote hoeveelheden MDMA tot het ochtendgloren hard ging, en niet alleen in mijn hoofd.

Het dj-feest in de kapel is Borderline gedoopt, ook omdat in mijn dorp al meer dan een eeuw psychiatrische inrichtingen liggen. Het kaartje van vijftien euro kan ik door de schuldsanering niet betalen. Daarom ben ik mezelf nu aan het vernederen door de organisatie zo gek te krijgen mij op de gastenlijst voor VIP’s te plaatsen.

Want ik zal en moet er naar toe. Al zal ik in die kapel op grote schaal geconfronteerd worden met leuke jonge mensen de zichzelf de hele nacht volgooien met bier en XTC en aldus hard gaan tot het ochtendgloren.

Misschien is dat wel mijn bedoeling. Misschien zie ik zo’n feest wel als een lakmoesproef: ben ik sterk genoeg om de verleidingen te verstaan?

[pietervierstraete]

Alien: Romulus (2024)

Alien: Romulus steekt schril af tegen de andere films in de Alien-saga, en helaas niet in positieve zin.

Tot zover mijn recensie. Je kan zeggen: dat is nog geen reden tot een Tumblr-blogpost. Is er dan ooit een reden? Ik denk het wel.

Het is opvallend hoe geïsoleerd die mening is, vooral uit journalistieke hoek. Recensenten vallen over elkaar heen om de film te prijzen. Gewaardeerd criticus Lieven Trio meent in De Morgen dat "ook oudere fans op hun wenken" bediend worden. Of hier in de Humo.

Waar heb ik het dan over?

Cailee Spaeny in Alien: Romulus (2024), best goed in de hoofdrol

In elk geval niet over iets dat slecht begint.

Goeie acteurs, en dan vooral de twee hoofdpersonages, in een intrigerende setting, een geïsoleerde mijnplaneet waar doorgedreven bedrijfshebzucht het leven van mensen tot een zeer efficiënte hel-waar-je-de-zon-nooit-kan-zien maakt, passen beide precies in het Alien (en Blade Runner) universum.

Niet veel later slaat de motor van de plot definitief aan wanneer een groep jonge mensen koortsachtig en ietwat naïef een uitweg naar iets beters probeert te vinden. Dat is best innemend, zoals dat wel vaker gaat met sympathieke pogingen om ondanks (of dankzij) omstandigheden iets te verwezenlijken, en het is tegelijke ingenieus geschreven van "writer director" Fede Alvarez, want de aard van de hoofdpersonages dekt op handige wijze de ondoordachte vraagtekens in hun plan en acties toe, iets wat destijds voor velen een onoverkomelijk probleem bleek bij de praktische stupiditeit van wetenschappers in Prometheus (voor alle duidelijkheid, ik vond dat eerder 'zeer treffend' en duidelijk doelbewust van regisseur Ridley Scott).

Dus?

Wat de Alien reeks waanzinnig interessant maakt, zijn uiteindelijk vier dingen:

1. Het vreselijke monster en de levenscyclus die ermee gepaard gaat, dat ons doet nadenken over wat wij zelf nu eigenlijk precies zijn. Biologische creatie van nieuw leven is één van de zaligmakendste zaken die er te vinden zijn in dit Aardse bestaan, maar deze lugubere renditie ervan, doet op een kille manier nadenken over die zelfde dingen, want bij deze variant, een biomechanisch overagressief monster, ontbreekt elke vorm van liefde. Het stelt op een prangende manier aan de kaak wat voor vreemd proces het doorgeven van genetisch materiaal in feite is, en wat voor miraculeuze gebeurtenis een zwangerschap is, een geboorte, en in feite dus elk van ons.

"I admire its purity. A survivor. Unclouded by conscience, remorse, or delusions of morality", zei Ash in de originele Alien.

2. Diezelfde Ash had het volgens mij (en hopelijk elke andere medemens) ondanks onze tekortkomingen compleet bij het verkeerde eind, en daarmee komen wij bij het tweede interessante en visionaire element: de introductie en rol van artificial intelligence in het menselijke verhaal. Van Ash (Alien) en Bishop (Aliens), tot David (Prometheus) en Walter (Alien: Convenant), minstens de helft van de intrige in deze serie films wordt gecreëerd door de spanning die ontstaat tussen de mens en hun eigen (intussen niet meer zo) futuristische creatie "naar eigen beeld": humanoide robots. In de latere films, wanneer Ridley Scott terugkeert naar de saga, worden die zaken nog verder uitgediept, in die mate dat de hoofdpersonages in het onderschatte Alien Convenant twee robots (androïden) zijn.

3. Als derde element vinden we het ijskoude universum waarin wij leven. Planeet Aarde kan best gezellig zijn, zeker tijdens de Kerst, maar het is telkens opnieuw geschift om realiseren hoe fragiel ons bestaan op kosmische schaal eigenlijk is. Terwijl we ons zorgen maken over allerlei zinloze kwesties, zijn degelijke sciencefiction films (en boeken) zoals Alien en Prometheus, in staat ons met de neus op een Groter Besef te drukken. Denk aan de onmetelijke schaal van het universum, of nog veel concreter, de vele asteroïden die maandelijks rakelings langs Aarde passeren aan soms 100.000 kilometer per uur, en waarvan het statistisch gezien onvermijdelijk vroeg of laat nog es raak zal zijn.

Het leven op Aarde kent een lange geschiedenis aan inslagen die alle leven naar een complete reset bracht. Van dinosaurussen, tot de intussen min of meer erkende Jonge Dryas-impacthypothese, of die keer dat werkelijk alles verwoest werd, of toen plots alle belangrijke steden in het Midden-Oosten tegelijkertijd verdwenen. Die laatste is nu wel nog niet zeker gelinkt aan de impact van een asteroïde, maar ik wil maar zeggen: mensen bestaan intussen al eventjes, maar niet als je vergelijkt met de leeftijd van onze planeet, en uiteindeljk is het enige verschil met het Bronzen Tijdperk, dat we nu min of meer in staat zouden kunnen zijn om de inslag van een meteoriet op voorhand te herkennen, en wie weet zelfs voorkomen. Je kan in elk geval concluderen dat onze planeet gedurende de laatste zoveel duizenden jaren, niet beter te vergelijken is dan met een actieheld uit de jaren '80, die constant beschoten raakt, want we blijven al even miraculeus ongedeerd.

Daarnaast is kijken naar de sterren sinds de eeuwigheid essentieel voor het denken, voelen en weten van de menselijke soort, bron van kunst, religie en zingeving, maar de afgelopen eeuw raakte dit besef in sneltempo in vergetelheid, onder meer door digitalisering en lichtpollutie van de steden.

Normaal zou je ’s nachts zoiets zien:

Sterrenhemel in Frankrijk

Misschien denk je dan vanzelf anders na over dingen. Misschien zou je gezonder eten, geen plastiek in de natuur gooien, minder stress hebben, minder opgejut raken door politici van beide zijden, meer respect hebben voor mensen van leeftijd, meer respect hebben voor je eigen lichaam, minder snel iemand anders kwetsen, meer empathie tonen naar elkaar, meer je plaats kennen in tijd en ruimte... Dat is maar de vraag natuurlijk, want Djenghis Khan had met de steppes van Mongolië in principe één van de beste zichten op onze Melkweg, en besliste nadien het volledige continent te veroveren - al was ie voor zijn tijd wel effectief erg feministisch en liberaal.

Hoe het ook zij, ons tegenwoordig wel es vergeten heelal vormt een treffende en logische achtergrond voor de confrontatie van mensen met de gruwelijke Xenomorphs.

Kortom: "In space no-one can hear you scream", was de tagline van de eerste Alien, maar waar denk je dat jij en ik nu zitten?

4. Tot slot hebben we Weyland Yutani, ofwel de vertegenwoordiging van de doorgedreven kapitalistische meritocratie, die volgens de Alien saga tot een dystopische toekomst zou leiden waar firma’s en bedrijven absolute macht hebben, en in feite de hele aardbol en daarbuiten verkloten. Blade Runner en Alien zouden dan ook in het zelfde universum afspelen.

Of die voorspelling ook uitkomt, zullen we wel zien wanneer Elon Musk finaal bekent of ie het nu wel of niet goed meent met ons stervelingen. In Alien begon het met de crew van de Nostromo die expendable bleek, en deze schaduw van Weyland Yutani verdween nooit. Niet als het over kolonisten ging, niet als het over Mariniers ging, niet als het over veroordeelden op een gevangenisplaneet ging, en tragisch genoeg, niet als het over Ellen Ripley ging,

De legendarische en fantastische Ripley en Newt in Aliens (1986)

Wat ik wil duidelijk maken is dat alle vier deze elementen geen cartooneske villains of the week waren, maar gebaseerd op diepgewortelde psychologische angsten en bedreigingen, die op een onwaarschijnlijke manier werden verbeeld, telkens door een andere zeer getalenteerde regisseur, en in schril contrast met het fantastische personage Ellen Ripley, nog steeds de Beste Vrouwelijke Heldin aller tijden.

Dit waren niet zomaar simpele horrorfilms. Ik kon en kan alle vier de originele films bijzonder smaken, ook het geplaagde Alien 3 van David Fincher, en het controversiële Alien: Resurrection van Jean-Pierre Jeunet (de eerste twee staan intussen te boek als absolute must-see klassiekers).

5. Later in de serie kwam er nog een vijfde element bij, toen Sir Ridley Scott, regisseur van het origineel, de lijn uit de originelen in Prometheus volstrekt logischerwijs doortrok naar de oorsprong van leven tout court in het universum. Of toch tenminste de zoektocht daarnaartoe, en hoe het komt dat wij hier zitten op een backwater planet aan de rand van een gigantische melkweg in een nog veel gigantischer universum.

Hij opteerde daar voor een vrije interpretatie en illustratie van panspermie, een theorie die al lang bestaat, maar steeds realistischer wordt naarmate we meer ontdekken over het heelal. Dat was een dappere keuze, die redelijk wat vroeg van het publiek, en mijns inziens fantastisch goed werkte.

Alien: Convenant focuste eerder op de Androids, en was ook best interessant, maar Prometheus is werkelijk een unieke film, en net zoals Blade Runner destijds, in bepaalde opzichten zwaar op de eigen tijd vooruit, zonder daarmee te zeggen dat ze meer zijn dan ze zijn.

De geschifte (of net niet) David in Prometheus (2012)

Hoe zat het nu met Alien: Romulus ?

Visueel komen de bovenstaande vier (of vijf) elementen wel degelijk terug in Alien Romulus. Het is geen lelijke film. Planeten worden schitterend in beeld gebracht, aliens zien er erg goed uit, en zeker in dat uitstekende eerste half uur worden eigenlijk alle de oorspronkelijke vier aspecten mooi vertaald naar een waardige expositie.

Het probleem situeert zich daarna. In plaats van een relatief eenvoudig verhaal met diepgaande betekenis (zoals meestal de bedoeling is), volgt een eenvoudige opeenvolging van rehashes van de originele vier films, tot aan het herhalen van bepaalde citaten toe, maar zonder enige relevante context. De woorden worden alleen uitgesproken omdat ze door overlevering en gekend en zelfs beroemd zijn geworden, voor ons, niet voor de personages. Het resulteert in een teleurstelling van Simspon-esque proporties. Hoe men daar Amerikaanse films persifleerde in de vorm van bijvoorbeeld McBain, is vandaag niet langer een hyperbool. Ik kan dus niet anders dan concluderen dat wat men blijkbaar zag (= de makers) en ziet (= de recensenten) als een Alien-film, en bijgevolg in Romulus wordt gerecreëerd, en vindt dat het goed is gerecreëerd, niet meer dan een reductieve, oppervlakkige versie van het origineel is.

Alsof je Frankrijk voorstelt als een baguette en zo'n hoedje. Je herkent het wel, maar daar blijft het volgens mij toch bij.

De enige dubbele lagen die je er eventueel in deze film kan zien, zijn dat het scenario in de tweede helft van de film precies door ChatGPT (re: element 2) in elkaar is gestoken, en dat het vreselijke Disney-monster, als de ‘black goo’ zelve, door middel van een gewelddadige verkrachting, het zoveelste uitgekookte misbaksel van prachtige originelen heeft weten produceren.

En daarmee is alles dan in feite toch gezegd.