#a4 mag

[mixmioart]

📏📚!!!!

📏 go-to canvas size?

Nowadays, for comic pages it’s 21x31cm as those are the page sizes for a Swedish comics mag I’ve sent pages to! For other drawings it varies, either a4 size or 4000x4000pixels! And always in 300 dpi so it can be printed:>

📚 How many layers do you typically use?

Since I draw in Procreate, there’s a layer limit depending on canvas size so I try to keep the amount of layers down…. Still, it can end up being like 15 layers. Also depends a lot on how I colour the drawing, I like keeping different objects on different layers so I easily can change the colour around with sliders in Procreate:3

[omegaremix]

Omega Radio for May 9, 2015; #82.

Prettiots, The “Boys (I Dated In High School)”

Velvet Underground, The “Heroin”

No Joy “Moon In My Mouth”

Black Lips “Bad Kids”

Dolls, The “Trash”

Lync “MHz”

Mourn “Otitis”

Speedy Ortiz “Raising The Skate”

Dolls, The “Don’t Tango On My Heart”

Professionals, The “Action Man”

Makthaverskan “German Boy”

Hex “Doubt”

Harvey Eyeballs “3 Hrs. Of Sleep”

Girl Band, The “I Love You”

Mika Bomb “Shut Your Mouth”

Quintron “Do The Raid”

Oblivians “Feel All Right”

101, The “Dancing”

Nots “Decadence”

Makthaverskan “It’s You And It’s I”

Unwound “Natural Disasters”

Man…Or Astro-Man? “Eric Estrotica”

White Mystery “Telepathic”

Sheer Mag “Fan The Flames”

Bichkraft “A4”

Sheer Mag “Whose Side Are You On?

Nots “White Noise”

Bikini Kill “Don’t Need You”

Westkust “Swirl”

Nisennenmondai “Bonus”

Skywave “Oh Oh I Love You”

Lightning Bolt “Horsepower”

PC Worship “Paper Drag (Dig)”

Death In Vegas “Girls”

Sex Worker “Cool Boy”

Raveonettes, The “Sisters”

Deluxe shoegaze, indie, garage, alternative, and more.

[goatsludge]

(Redoing this as a separate post since the original post i reblogged from was kinda long) Some closeups on the Delta 723 Carbine Build with Gangster Grip, Aimpoint 5000, and AIM-1/D Laser on an old PAQ-4 Carry Handle Bracket. The lower was from intlmilco for those curious, and I was originally disappointed cause it came out more purple than grey, but one of the reference photos I've been using for this build (3rd pic above) appears to show a purple lower as well, so no harm, no foul.

That being said, eventually I should get a black anodized lower with A1-style buffer tube reinforcements to make this build just a hair more kosher since A4/M4 profile reinforcements weren't seen on these rifles. Will probably either have intlmilco make another one or I might just shell out the cash for a pre-ban lower and hide the incorrect markings with a redi-mag.

But for now, this is sendable.

[salernoah]

Maandag | 13-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 1

Vandaag had ik mijn eerste schooldag. Ik moest om 8:30 aanwezig zijn in het gebouw van Accademia Italiana, Via Roma. Vanaf mijn appartement is het zo’n zeventien minuten lopen, een route die bergafwaarts voert. Bij aankomst moest ik een schriftelijke toets maken, een dubbelzijdig A4’tje. De reisorganisatie in Nederland had laten weten dat er ook een mondeling examen zou worden afgenomen, maar dit is uiteindelijk niet gebeurd.

Na het maken van mijn toetsje, wachtte ik in het klaslokaal tot de andere studenten binnendruppelden. Het lokaal was voorzien van een digitaal schoolbord (hypermodern) en een tafel waaraan we met z’n allen moesten zitten, waardoor we weinig werkruimte hadden (enigszins pover, vond ik). De les begon om 9:00 en duurde tot 13:00. Mijn klasgenoten waren – helaas – allemaal niet mijn soort mensen: een handjevol senioren, waarvan een Nederlandse vrouw genaamd José (wat Jose, maar dan op z’n Spaans, werd), een paar Duitsers en een Braziliaanse vrouw; drie Japanners, waarvan een die amper iets begreep van de les en waarvan een ander (die tevens naast me zat) last had (en daardoor ik dus ook) van een zeer slechte adem; en als laatst een oerdegelijke (Germaanse?) meid van rond mijn leeftijd. Al met al zeer teleurstellend. Nog teleurstellender was het tempo waarop we door de les sukkelden. Ik ben blij dat ik thuis in Den Haag een privécursus Italiaans heb gevolgd, want die basiskennis helpt me toch wel veel op weg. Daardoor lag het tempo vandaag in de klas te laag voor mij. Niet dat ik alles foutloos maakte, maar ik had geen tien minuten nodig voor het bedenken van twee zinnen, in tegenstelling tot mijn klasgenoten. De lerares heeft me echter verteld dat ze tijdens de pauze overleg zou plegen om te bepalen of ik wellicht naar een hogere klas mag.

Tijdens de pauze ben ik het schoolgebouw ontsnapt en heb ik voor €1 een vierkanten focaccia bij een bakkertje gekocht. Het was superzonnig weer vandaag en aangenaam warm. Achter onze school ligt de zee, met aan de rechterzijde bergen op de achtergrond en aan de linkerzijde de haven van Salerno.

Na school heb ik een beetje door de straten geslenterd, niet goed wetende wat te doen. Ik ben daarom maar door het centrum gelopen, wat erg klein bleek te zijn. In gedachten begon ik mijn brief aan Cypress te schrijven, met daarin mijn bevindingen van Salerno. Hieruit is het idee voor een blog ontstaan. Zo ben ik erachter gekomen dat Salerno me erg aan Spanje doet denken, al lopen de mensen hier gelukkig niet zo sloom als de Spanjolen (groot irritatiepuntje van mij); Salerno is helemaal niet zo toeristisch en ik ben pas een winkeltje met ansichtkaarten tegengekomen, en pas een McDonalds en een Burger King. Daarnaast is het verkeer in Salerno chaotisch, maar minder eng dan in Napels; je moet gewoon een gaatje vinden en oversteken, de mensen hier stoppen wel.

Bij een barretje heb ik voor €1,80 een caffè con latte gedronken. Het barretje bevond zich naast een groenteboer bij wie de knoflookbollen aan een sliert naar beneden hingen. Daarna ben ik terug naar huis gelopen.

Mijn weg terug is makkelijk te vinden. Ik hoef alleen maar omhoog te lopen en het grote Stadio Donato Vestuti te vinden en vanaf daar weet ik de weg. Mijn flat ligt in een rustige wijk met veel omringende, armetierige flats. Het is geen bijzonder gezellige wijk, maar het is er wel veilig. Ik heb me tot nu toe nergens onveilig gevoeld op straat, overal is veel straatverlichting.

Mijn kamer is werkelijk luxueuzer dan ik ooit had gedacht, het heeft meer weg van een hotelkamer dan van een studentencomplex. Ik heb een ruime kamer met een tweepersoonsbed, een tv waarop ik al mijn favoriete series in het Italiaans heb kunnen kijken (I Simpson, CSI en Criminal Minds), een bureau en een eigen badkamer met een fijne douche. Ik heb een superruim balkon met twee deuren die naar mijn kamer leiden. De keuken deel ik momenteel met een vrouw uit Tsjechië die amper thuis is en wier naam ik steeds vergeet.

Vanmiddag heb ik huiswerk gemaakt en een beetje gestudeerd. Omdat ik weinig werkwoorden ken, kan ik me nog niet goed uitdrukken in het Italiaans. Daar moet gauw verandering in komen, wil ik meer kunnen oefenen met spreken. Ook heb ik mijn ticket voor de ferry naar Positano gekocht voor aankomende zaterdag. Vorige zomer las ik het boek An Italian Summer gelezen, dat zich afspeelde in Positano en aan de Amalfi kust. Prachtige gekleurde huisjes en mooie stranden. Ik kijk ernaar uit. Mijn bezoek aan Amalfi bewaar ik voor volgend weekend.

De taalschool biedt ook culturele uitstapjes aan. Vandaag ontving ik het programma voor deze maand en zag ik al een aantal activiteiten die me aanspraken, zoals een rondleiding in Vietri sul Mare (steenworp afstand), een rondleiding door Salerno (elke maandag; ik doe volgende week mee), een seminario waarbij we de Italiaanse handgebaren uitgelegd krijgen, een bezoek aan een limoncellobedrijf (inclusief degustazione), en zo is er nog veel meer. Genoeg te doen dus. Als ik sportiever was geweest en de juiste schoenen had gehad, was ik ook nog mee gegaan op trektocht in de natuur.

’s Avonds heb ik pasta pesto gekookt (lees: spaghetti gekookt en een potje pesto gekocht) en ben ik na mijn avondmaal eropuit gegaan. Ik ben naar de lungomare (waterkant) gegaan en heb foto’s genomen van de bergen en de feeërieke lucht. Buiten was het aangenaam lauw, niet te warm, maar ook zeker niet te koud. In de korte tijd dat ik in stilte het uitzicht bewonderde, werd ik zeker driemaal geprikt door een mug. Toen besloot ik dat het wel welletjes was en heb ik een andere route terug naar huis genomen.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

En dan nog even over mijn reis gisteren: ik was ruim op tijd op Schiphol aangekomen. Eigenlijk onnodig vroeg, want ik vloog door de check-in en de douane heen. Nog nooit zo snel ben ik door het poortje gelopen, waarna ik erachter kwam dat er geen weg terug was en ik voorbij de Appie To Go was gelopen en nu alleen nog maar keuze had uit zielige dure salades, een bruine boterham met kaas voor maar liefst €6,50 of Italiaans eten (maar ja, dat kon ik beter in Italië eten, of niet soms?). Ik zat vast in de Departures 3 hal/hel en vertikte het om zulk duur eten te moeten kopen. Ik had slechts vier proteïnerepen op zak. Na lang wachten vertrokken we. Ik kon niet wachten totdat we stabiel waren, zodat ik mijn slaap kon inhalen. Ik was die dag veel te vroeg wakker geworden en had niet meer in slaap kunnen vallen. Gelukkig kon ik slapen tijdens de vlucht, al werd ik zo nu en dan toch wakker (wat me normaal nooit overkomt).

Om 18:00 landden we in Napels. Het voelde alsof ik al een hele week achter de rug had, maar op het vliegveld in Napels verliep alles snel en vertrok ik al gauw. Ik moest de bus vanaf het vliegveld naar het treinstation nemen, waar ik een treinkaartje naar Salerno zou kopen. Het treinstation in Napels was heel druk en chaotisch. Veel automaten deden het niet en overal stonden rijen. Net zoals in Spanje koop je hier een kaartje met een aangewezen zitplaats. De trein was best luxe. Ik kon even op adem komen.

Het treinstation in Salerno was net zo zielig als het station in Alcala de Henares in Spanje. Vanaf het station moest ik nog twintig minuten naar het appartement lopen. Mijn rugzak was zwaar (zeventien kilo) en mijn tote bag met daarin mijn laptop en zware analoge camera was superonhandig om te tillen. Ik heb gelijk gedoucht toen ik aankwam en daarna boodschappen gedaan (dan merk je pas hoe zuinig je bent). ’s Avonds at ik, met nog steeds niet veel meer in mijn maag dan mijn ontbijt en twee mueslirepen, uit pure trek – en bij gebrek aan vegetarische gerechten – een teleurstellend stukje zalm in een bijzonder typisch restaurantje waar er om 22:00 nog een familie met twee jongen kinderen doodleuk ging eten.

Ik heb zeer goed geslapen die nacht.

[ewanmitchellcrumbs]

Feel free to not answer if it’s too personal! But with your open marriage with Max, would you be okay if he wanted see other women? I know he’s asexual but hypothetically. :)

Why, are you offering? ;)

Gonna put the rest of this beneath a cut for those that aren't interested.

I have a hard time imagining it, to be honest, just because he's not sexual at all. We were on a walk once and someone had stapled a page from a porno mag to a fence and I was like "oh my god, look at that". He leaned over, looked right past the A4 page of this woman spread out with all her bits and pieces on display, stroked the fence panelling and went "yeah, lovely bit of beech wood, that is"

The mental gymnastics I have to do to get him to a stage where he occupies that mindset is insane. We do have sex, it's just not often and more because he craves the closeness than it is for a desire for him to relieve the urge of horniness.

The last time it happened was when we'd been to see Obituary and we'd both had a really nice time together and were very touchy feely - he initiated the next morning, because he was all doped up on happy vibes and wanted to continue that.

Similarly, I've been away this week and I can tell from the tone of his texts that he's missing me, so it will likely happen at some point over the weekend.

I think if he were ever at the stage where his libido allowed for that, we'd likely close the relationship, as we'd be able to satisfy each other, if that makes sense?

The only reason we're open in the first place is that his supply cannot keep up with my demand, and his asexuality puts him in a mindset that means I would never, ever push him to either.

I hope that makes sense!

[homoerotisch]

De busschauffeur is de beste essayist Even een trigger warning, lieve lezers. U stapt momenteel een essay in. Of eigenlijk stapt u in een busje, een Mercedes-dieselbusje dat over de smalle kronkeldijken van het eiland Goeree-Overflakkee kachelt. We hebben geen flauw idee waar we heen gaan, we dragen geen gordels. Dat hoeft allemaal niet in een essay. Het is het meest ongebonden genre, daarom ben ik er zo gek op.

Ik zeg het er maar bij. Want ik was zelf nauwelijks ingestapt, of ik las op mijn telefoon dat mensen tegenwoordig doodsbenauwd zijn voor essays. Jongeren denken bij ‘essay’ aan een oersaaie schoolopdracht. Alleen het woord zelf al roept ‘traumatische gevoelens op’, aldus een verslag op een website van de boekensector. Daarom overweegt de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek om het Boekenweekessay voortaan anders te noemen. Er moet een ander ‘label’ komen.

Enfin, alle essayisten boos. Welk nieuw label, dat is nog niet bekend. Zelf zou ik Boekenweekpamflet voorstellen. Een pamflet is een simpel stuk proza waarin staat hoe het zit, zodat de lezer kan stoppen met denken. Naar pamfletten is momenteel veel vraag.

Een essay daarentegen is een roadtrip over kronkelwegen waarbij je moet helpen kaartlezen terwijl je bijna uit de bocht vliegt. Dus ik snap de angst. Als essayist ben ik sowieso bang voor ‘essay’: zet het woord op de omslag van een boek en niemand koopt het. Dus laat ik het woord maar weg. Zonde, want het essay verdient juist volop propaganda.

Essay betekent: alles mag. Van de sierlijke woede van James Baldwin via het verdwaalplezier van Rebecca Solnit tot de sublieme Ikjes die Michel de Montaigne schreef en die even makkelijk over oorlog, katten of seks gingen.

Dus inderdaad: dan is er iets goed mis als de jeugd het genre associeert met de plichtmatige woordenbrij die je evengoed aan ChatGPT kunt uitbesteden. Iets mis met het moderne fabrieksonderwijs, bedoel ik, met het culturele klimaat. Niet met het woord.

Een essay is juist dat wat aan robotschrijven ontsnapt. Essay is Frans voor probeersel of proef, scheikundigen gebruiken het woord ook, gespeld als assay; een biochemische test. Essayeren is nieuwe al dan niet chemische verbindingen maken.

Een essay is iets nieuwsgierigs dat in je gezicht kan ontploffen.

Zoals ons busritje over Goeree-Overflakkee kan mislukken. Achter de voorruit zit een A4’tje geplakt met ‘buurtbus lijn 735’. De chauffeur komt uit Ooltgensplaat, heeft lang blond haar, draagt een marinejas met gouden manchetten. Met zijn chelsea boots drukt hij het gaspedaal in.

We brommen langs blote winterakkers waar de uien, bieten en spruiten nog niet zijn ingezaaid. Net het Amerikaanse heartland: veel christenen, veel dorpen zonder buurtsuper, veel jongeren aan de amfetaminen. Volop vloekende vlaggen.

Ik ken de chauffeur als Frank/Janine, de jurkdragende zanger en gitarist van Ongeregeld, een Rotterdamse countryband die vrolijke liedjes maakt over verschoppelingen. Frank/Janine is alle hokjes ontstegen. Geen computer kan ons tochtje nabootsen.

Dat we hier rijden, zit zo. Eind jaren negentig zag men marktwerking als oplossing voor alle problemen die we nog niet hadden. Zoals staatsbusbedrijven. Die moesten weg, mensen zouden schrikken van het woord ‘bus’. Dus kregen bussen voortaan nieuwe labels: Qbuzz, Arriva, Connexxion, et cetera.

Connexxion betekent verbinding, maar die verbinding valt steeds vaker weg, vandaar die twee kruisjes. Dit jaar zette Connexxion wat x’jes door lijndiensten op het eiland, om kosten te besparen.

Toen zijn Frank/Janine en een stel andere vrijwilligers zelf maar een busdienst tussen de dorpen begonnen. Achter ons zitten twee mbo-scholieren, blij dat ze niet 19 kilometer naar school hoeven te fietsen.

Frank/Janine reed hier eerder rond als maaltijdbezorger: dagelijks eten langsbrengen bij eenzame ouderen, praatje maken. Tot de ‘zorgmoloch’ dat te duur vond. Tegelijk met de bus verdween de maaltijdbezorging. Nu kiepert een commercieel bedrijf eens per week een partij magnetronmaaltijden voor de deur van eenzame mensen. Ping, klaar.

We rijden langs een wegkwijnend zwemparadijs en een bedreigd ziekenhuis. Rotterdam ligt een half uur hiervandaan. Ook in de grote glimstad schrapt men trouwens driftig in bus en metro. Heel Holland krimpt op eendere wijze.

De gemarginaliseerde essayist en de gekrenkte boer en al die mensen die eenzaam hun magnetronmaaltijden verorberen, ze delen het lot: het land van losse schroeven. En ik droom van een samenleving waarin schrijvers even boos zijn over het verdwijnen van een buslijn als om het woord essay.

Intussen is de buschauffeur hier de beste essayist: in een verschraald land legt hij verbindingen die er eerder niet waren.

[mysteriis-moon666]

MALEDICTIONS N°2

L’image du hardos c’est celle d’un être inadapté, un ringard, sectaire, crasseux, satanique, véhiculant des vestiges voués à disparaître, enfin ça c’était avant. Maintenant le metal est ‘’tendance’’, mis en lumière avec « Diabolus in Musica » à la Philharmonie de Paris en racontant son mythe en musiques et en images jusqu’au 29 septembre 2024 en partenariat avec France Inter (hein ????), et l’info est relayé partout par n’importe quel mag happy-friend. Bientôt Arte TV fera gagner des calendriers de l’Avent Motley-crüe de 2021 avec des MonChéri à la liqueur Manowar, et France Inter des porte-clefs coca cola fabriqués en chine populaire au soirée metal de Live Nation.

De plus tu trouveras sur le net pléthore de youtubeurs qui relaient ce qu’ils ont lu ailleurs pour t’expliquer tel groupe, tel genre…Bref et au fin fond de la caverne tu auras le fanzineux. Tiens, on l’avait oublié celui-là, 80% au bas mot, 120 % pour les nouvelles générations (le fanzine est en papier).

Le hardos est fidèle à sa passion. Si les éditions Atlas sortaient une collection des plus grands groupes de metal en maquette d’allumettes chez votre marchand de journaux (à seulement 1,99 €), vous pouvez être certain que les fadas des métaux lourds ne pourraient plus s’arrêter sans avoir la collec complète.

Ok, vous avez déjà entendu mille fois ‘’Le metal est un style qui ne se renouvelle pas, les concerts sont grisonnants’’, ok, nous demandons l’exil et nous prions pour vos âmes, mais surtout foutez nous la paix, cela fait des décennies que nous vivons à côté de vous, comme des vampires, sortons la nuit de nos cimetières pour fleurir les palais de l’occultisme sonique avec tapage. Je ne peux pas changer le monde, mais je ne veux pas que le monde me change. Les groupes, disques, qui comptent sont gravés là où le temps ne détruit rien. Ils sont écrits avec le souffle et le sang. Même oubliés, ils restent cachés quelque part, et ils remonteront à la surface en apportant une partie pour toujours de nous. Alors ne continuez pas à arroser une fleur fanée. Ne laissez pas les disques opportunistes vous crucifier, et le vide toxique enraciner chaque territoire de vos émotions.

Malédictions est un fanzine. Fait par des fans pour des fans.

Réalisé par Camille qui auparavant avait concocté le fanzine Metal Witchcraft, il est accompagné par Léa et Quentin, ce trio façonné dans la forgerie de Vulcain au pays de dôme propage la sainte parole. Vous trouverez dans ce second numéro les interviews de All Borders Kill (Punk Hardcore/Thrash Metal, France), Anthems Of Steel (Festival pour Mäniacs only), Disfuneral (Death Metal, France), Electric Shock (Hard/Heavy, France), EXHAUSTER - Thrash Metal (Thrash Metal, France), NunSlaughter (Death Metal Legend, USA), Profanatica (Black Metal Legend, USA), TRESPASSER (Un-true, un-pure, un-orthodox Black Metal, Suède), VII (Horrorcore/Rap Hardcore) et Wempusa (Doomgaze, France). Avec une centaine de chroniques de disques, de zines et de livres, c’est dense, copieux, généreux, c’est le fanzine parfait pour découvrir ce qui se perpétue dans les grottes, caveaux, bas-fonds et sépultures, levant le glaive au firmament avec la hardiesse de Ronnie James Dio (dernier chasseur de dragon), Malédictions mérite le détour.

Limité à 200 copies, format A4, 96 pages. Pour le commander, envoie un mail à cette adresse : camille.clerc@yahoo.fr

Il doit rester (peut-être) un fond du premier numéro de MALEDICTIONS (tiré à 250 exemplaires), 108 pages de blasphèmes et de musique extrême, avec les interviews sans langue de bois avec Tom G. Warrior (Celtic Frost, Triptykon), Catacomb, Troubadour le fanzine qui bourre (ou plutôt bourrait, RIP), Manzer, Tentation, Herzel, Lord Gallery, Savagery, Lassolas, S.M. Lozen et Preghiera. Sont également au menu des festivités des biographies de Catacomb et Tentation ainsi que plus de 80 chroniques de musique, de livres et de zines. Il y a aussi des badges à l’effigie du fanzine, à prix libre.

[jurjenkvanderhoek]

SERPENTINE: HET VROUWFIGUUR ALS SLANGENMENS

Met een enkele lijn gezet is de tekening al gemaakt. Die lijn verdeelt het papier in vlakken, twee. Horizontaal een landschap, verticaal kijkend om een hoekje. Interessant wanneer de lijn gaat bewegen. Het zich roert als een slang, kronkelt over het papier. Deze dynamische lijn inspireert Marlies Appel tot het maken van haar tekeningen. De schoonheid van een dergelijke serpentine line is in 1753 beschreven door William Hogarth. Deze lijn bestaat uit hollingen en bollingen, in eenvoud een S-vorm. In de uitgave “Serpentine”, een map tekeningen van Marlies Appel, noemt Anneke Oele in de inleiding de schone lijn de rode draad in haar werk. Dit krullende snoer zwiert en sliert door Appels oeuvre. Niet altijd even goed zichtbaar en merkbaar, maar het is het koord waarmee ze zich vastsnoert. Het is de kabel om zich aan vast te houden.

Marlies Appel wil zich wanneer ze tekent bewust in een én/én-gebied bevinden. Niet boven en niet beneden, maar er net tussenin. Vanuit dat standpunt ontstaan de meest mooie dingen is haar ervaring. Ze beweegt zich dan op de loodlijn van de kronkelende lijn, de S. Op het punt waar de holling in een bolling overgaat. Op die plek kan ze beide zijden beschouwen, de inspiratie van twee kanten bekijken en tot composities komen die op twee of meerdere manieren beoordeelt kunnen worden. Of er de meest mooie dingen zijn ontstaan mag de kijker naar haar werk ervaren. Ik sla de map open en beleef.

Geïnspireerd door de vouwen en plooien in gewaden op klassieke schilderijen van Jan van Eyck, zet Marlies Appel tekeningen op in een mathematische weergave van de werkelijkheid. Bij een bezoek aan de Zwitserse Alpen, met name de bergketen Jungfrau, valt het Appel op dat de welvingen van het bergmassief overeenkomen met die kledingplooien. De wisselende lichtinvallen en de steeds dominantere contrasten door schaduwen in de kloven overweldigen haar. De drive van het kunstenaarszijn zet haar vervolgens aan met dat gegeven iets te doen. Maar hoe krijg je een immense bergwand in een tekening op formaat A4? De grootheid maakt Appel handzaam door deze te verkleinen op een raster. Zo zoals een landschap hanteerbaar is op een landkaart, schaal 1:1.000.000. Op die manier worden welvingen plooien, is de wand een gewaad dat de berg kleedt. Appel noemt dit het opvouwen van de berg. Want niet het massief obsedeert maar de figurerende schaduw die de berg tekent. Zo als de plooien en niet het gewaad op zichzelf.

Die schaduwen ontdek ik als punten en vlakken in de tekeningen. De berg als rotsformatie vind ik er niet terug. De berg heeft het imposante karakter verloren en is broos en fragiel in potloodlijnen op transparant papier gezet. Het is de bewuste aanleiding die intuïtief tot een abstracte vormgeving is verwerkt. In de bergwand ontdekt Appel overeenkomst met de kronkelende lijn, de S-vorm die te vinden is in plooirokken, golven in het wateroppervlak, wind tekenend in zand: het gebied waar de ene kant bijna gelijk wordt aan de andere zijde. Het intrigeert, hypnotiseert welhaast deze natuurlijke uitingsvorm. Voordat echter de Jungfrau zich geportretteerd weet neemt afwisselend de architectuur en de vrouwfiguur bezit van de ingevingen en uitdrukkingen van Appel. De bouwwerken die uit haar gedachten op papier komen kunnen daarop slechts bestaan. In werkelijkheid van de derde dimensie zal de architectuur tegen muren lopen, maar als kunstwerk is het een ingenieuze vormgeving.

De vrouwfiguren baseren hun zijn op alledaagse bewegingen die in spreektaal kunnen worden omschreven met bijvoorbeeld zitten, vallen, hangen, liggen, strekken en wenden. De figuraties zijn in balans, hoewel deze zich krampachtig dynamisch in evenwicht proberen te houden. De houding is niet voortdurend even houdbaar, maar de figuur komt toch telkens weer op haar pootjes terecht. De actie op papier heeft wel de elegante dynamiek van een danseres op toneel. In de glooiende lijnen die het lichaam als gewaad omspannen is met verbeeldingskracht de slangenlijn terug te vinden. De vrouwen bewegen soepel en elastisch. Het zijn geen personen maar figuren, een onpersoonlijke figuratie daar het gelaat of niet zichtbaar is dan wel niet is uitgewerkt. Het betreft niet de herkenbaarheid, maar de typische houding en beweging.

“Al haar werk komt voort uit de zoektocht naar een evenwicht”, laat Anneke Oele in de uitgave afdrukken, “een evenwicht dat uiteindelijk rust en schoonheid voortbrengt.” Inga Kondeyne benoemt de lichte slingerbewegingen in het werk van Marlies Appel. Vanwege een steeds andere benadering van het Jungfrau-massief ontstaat er volgens Kondeyne een complexe inkijk van de door Appel getransformeerde natuurprocessen. “Voor het oog veranderde de contour van het bergmassief voortdurend door de voorbijtrekkende wind die de wolken op allerlei manieren voor zich uit joeg; de wisseling van het licht liet kleurnuancen zien, waarvan de kunstenares nu vrijelijk en kleurrijk gebruik kon maken.” Zo beschreven gaan de werken van Appel voor mij leven. Zie ik de wind door de getekende lijnen bruisen, openbaren zich de schakeringen van tinten. Aan de contouren is nog een berg te herkennen, althans een landschap dat zich in de ruimte opwaarts verheft boven het vlakke land. Appel zet steeds minder in op de zichtbaarheid en reduceert de inspiratie tot abstracte anti-vormen. Want het zijn gaandeweg geen afgietsels meer van de berg als massief, maar constructies die het karakter hebben van pieken en dalen, ruggen en passen.

Langs een raster van elkaar kruisende lijnen plaatst Marlies Appel de weerslag van het geziene beeld. Het is daarna niet meer de representatie van de werkelijkheid, maar de afdruk in een diagram van de emotie bij het indrukwekkende gegeven. Als de weerslag op een polygraaf, waarbij de hersenactiviteit in frequenties langs een rechte lijn worden geschreven. Diepe gevoelens krijgen heftige uitslagen, een ritme van pieken en dalen. Maar ook hebben de tekeningen overeenkomst met de muziekvellen van een draaiorgel. Of lijkt het landschap uitgezet op een kaart met coördinaten, horizontale en verticale lijnen in een raster. De tekeningen lijken tevens in gevallen wel op behandelstaten aan een ziekenhuisbed. Een raster waarop stippen en lijnen aangeven hoe het met de patiënt is. De tekeningen van Appel kun je zien als de staat van de berg.

De uitgave “Serpentine” is een bijzonder boek en in beperkte oplage gedrukt. Een object voor de liefhebber, de verzamelaar. De tekeningen zijn er welhaast op ware grootte over een in de lengte uitklapbare pagina in opgenomen, 40 reproducties in totaal. “Elke tekening is een micro-universum van duizenden potloodlijntjes en -stipjes.” Zo kan het boek bekeken worden als is het welhaast een expositie. Met twee stukken tekst van voornoemde schrijvers, en een aantal karakteriserende quotes door de kunstenaar zelf bijeen gebracht. De uitgave is drietalig, dat betekent naast het Nederlands vertalingen in Engels en Duits. Een internationaal bereik dus waarin Marlies Appel zich met haar werk op een representatieve manier presenteert. “Mits je er gevoelig voor bent, raak je betoverd en gaat er een wereld voor je open.”

Serpentine. Marlies Appel. Tekeningen. Teksten Anneke Oele, Inga Kondeyne, Marlies Appel. Vormgeving Mart Warmerdam. Uitgave 99 Uitgevers/Publishers, 2024.

[losterthanlost]

May 20-21, 2024

Hello.

Lain akong feelings today. Hehe. :<

Na-assign pa jud ko sa R&D sa lab exercise na dili ko ganahan. Tapos wala ko kabalo until after nahuman tanan procedures. Kung kabalo lang ko sa sugod. Unta ako na lang ang nag microscope. Kay wala jud gisunod sa akong group mates ang naa sa lab manual. Hahays. Ambot kinsay sad-an aning ginalisdan nako ron. Murag ako ra man jud gihapon.

Pero mao lagi. Lain akong feelings today. :<

Ambot. Weird man ko oy. Weird jud ko kaayo. Gusto ko mag loa. Pero dili na pwede oy. Pwede pa actually like sugtan pa ko sa uni. Pero dil na pwede uy. Dili na ko pwede maglangay. Again, I regret summer of 2023 with all my heart.

So what kung ma-miss nako ang chance na maka-bond akong taga-Manila na younger cousins? So what kung dili nako makuha akong mga gwapo na beach and sky pictures ever? So what kung dili nako maka-istorya akong favorite cousin before sa iyang college graduation? Looking back, dili man worth it oy.

Wala gihapon nako naka-close og tarong akong younger cousins especially ang babae. Need man gud nila og connection sa amoa oy kay boang ang papa. Pabaya. Ambot naunsa to siya. Ang beach pictures? Bata pa ko. Makaadto pa ko og laing dagat next time. Bata pa ko. Taas pa akong kinabuhi. Akong last convo with my favorite cousin? Naay awkward part sa among convo and ang ending kay na-learn nako na lahi na jud mi na mga tao. Aside sa dagko na mi, lahi jud. Ambot. Ayaw ko makarinig pa more ang mindset niya sa many things. I still love her. Pero oki na ning memories nako about sa iyaha. Maski og di na mi magkita usab oki ra. Also, uncomfy jud to na vacation. Kay naa sad creepy na angkol didto na family friend nila. Yawa jud to siya. Natanggong pa jud ko didto for 3/4 sa summer break. Wala jud koy nahuman na acad-related things.

Okay ra man unta to oy kung nagsunod lang sa gipromise niya na schedule si mama. Boang man gud. Ambot oy. Ana pa ko "self first" ko for 2023 pero nadala ra gihapon ko sa akong relatives and family. Dali ra ko na-guilty. Ambot oy. Ambot. :<

DIli pa man end sa world oy. Kaya pa man ni tanan. Naglisod lang jud ko og himo sa R&D aning lab exercise kay pangit among results unta dili pa jud ako ang nag microscopy. So ayorn.

So balik lagi sa feelings nako today. Nibisita akong angkol na bana sa akong ante sa mother's side. Ang bunso nila man gud kay kaedad nako. Fave cousin ko sad to. Nangamusta man gud to si angkol about sa akong pag-iskwela daw. Tapos ana ko na okay lang. Or ambot basta kato. Tapos ana dayon siya na akong pinsan daw kay mu-graduate na daw next month. Sensitive siya na question i-ask sa ako karon kay end of sem na so galisod jud ko haha tapos kabalo sad ko na nagaistorya na sila ni mama about sa akoang status sa pag-iskwela since pandemic pa. Oo. well-meaning man ni si angkol. Pero samok. Ang bal-an ra man gud niya kay ginatagaan nako og problema si mama. BUT NO. Si mama ang pinaka uncooperative sa tanang tao sa akong kinabuhi na dapat magcooperate sa akoa. Simpleng paghilom lang kay naa koy online class DILI MAHIMO. Bwiset jud.

Ambot oy. Ambot jud. Cge rako go balik sa past ba gikapoy na ko. Lisod na kaayo magsulat pramis. Maski mugamit na ko og perplexity ug gemini para mas mapadali ang pagpangita og sources na related sa akoang sulaton na topic, dili jud gihapon ko kasulat. Ambot kung honest ra ko kaayo sa akong output (bale ayaw ko maging wrong sa tiniest details) or slow ra jud ko. Maski reflection essay lang na 1 page A4 sized kay dili na ko kasulat. Maski dagko pa ang font size ana. First sentence pa lang murag gusto na nako magpalabay somewhere.

Ambot oy. Ako ra man gihapon makatabang sa akong sarili. Ako ra ang makapatul-id. Ang uban tao, either mutabang gamay, or magdugang og problema. Ambot ambot ambot. Maski walay magtabang okay lang. Actually mas okay na wala noh kay ulaw. Eww. Sorry for bothering.

Ah tama. Failure sad diay ang cfu plate nako para sa store-bought na yogurt. For the whole class gud to na results tapos na-fuck up ko gihapon. Mangayo na lang ko sa laing section. Pero lain jud.

Maayo na lang dili ko part sa food demo na magpresent jud. Kahilakon na ko. Actually gahilak na jud ko now. Maayo na lang murag pwede ra muabsent ugma. Humanon ko lang ning exer 13 na R&D then manglaba na ko. Tapos magtahi sa costume namo para sa 13. Samok man ning among cosplay cosplay oy. Roleplay na lang unta.

Sakit akong likod. Mamatay na guro ko.

Cge ra jud ko og hilak ani. SInce start ani na sem naghilak gud ko. Kapoya oy. Ambot ambot.

R&D ra man ni oy. Naunsa man ko? Sulat ko na lang tanan muagi sa akong utok. Naa pa koy 5 ka sci-pap sa fst 145 na need ipasa. Actually, need nako sugdan pa lang.

Cge lang. Kaya ra lagi ni. Though di ko kabalo unsaon ni pag kaya. Hahays.

--- 9:28 am May 21 ---

Nahuman ra nako. Mangandam na ko aron adto school and paprint.

[regioonlineofficial]

Museum W nodigt alle kinderen uit om een vaandel te maken voor de tentoonstelling Vaandels & Weert. Een vaandel is een speciale vlag van textiel, met daarop een afbeelding dat laat zien wie jij bent. Denk bijvoorbeeld aan jouw hobby of sportclub waar je lid van bent. Museum W Om je op weg te helpen zijn er in Museum W speciale kinderateliers waar een kleurrijk vaandel wordt gemaakt van vilt en andere textiele materialen. Meedoen is gratis! Kinderen van 6 t/m 12 jaar kunnen op woensdag 28 februari en 27 maart van 14:30 tot 16:00 uur komen knutselen aan een eigen vaandel, geïnspireerd door de vaandels die zijn te zien in Museum W. Aanmelden voor een kinderatelier kan via museumw@weert.nl. Vaandeltentoonstelling in de Paterskerk Van 23 maart t/m 6 april worden in de Paterskerk historische vaandels uit de collectie van Museum W gepresenteerd samen met de nieuwe vaandels gemaakt door kinderen, maar ook door verenigingen en clubs uit Weert. Al deze bijzondere vaandels bij elkaar vormen een prachtige presentatie en een mooi visitekaartje van onze stad. Als afsluiting van de tentoonstelling wordt op zondag 7 april 2024 in de binnenstad van Weert een vaandeloptocht gehouden. Alle nieuwe vaandels kleuren de stad en worden vol trots gepresenteerd aan het publiek. Na afloop mag iedereen zijn nieuwe vaandel (formaat A4) meenemen naar huis. Kinderatelier: maak een vaandel woensdag 28 februari en 27 maart van 14:30 tot 16:00 uur Meedoen is gratis, aanmelden kan via museumw@weert.nl. Museum W, Meikoel 2, 6001 EE Weert Alle informatie is te lezen op www.museumw.nl.

[attactica]

GETTING DISSY WITH IT: REVIEW OF THE ANDERSON A4 DISSIPATOR

The Anderson A4 Dissipator in its more or less factory condition. It ships with a single 30-round metal body mag. We added the green GI duffle strap as a sling. (All photos unless noted: Chris Eger/Guns.com) By Chris Eger – Guns.com Kentucky-based Anderson Manufacturing reached back into M16 lore and coughed up a new take on the Vietnam-era Dissipator concept. We’ve been testing one out for the…

[turtlemagnum]

star wars names im coming up with because im bored:

the ones ive had for a while have been Maxim Gunner and Darth Glacius. i have an idea for a story to use these names in but that's gonna wait a while.

names i just came up with: ula ulahn. sock jindo. MK-23. J0-N3. FN-74. M1-A4. CZ-XZ. frik embar. arc wudu. pike fireon. dai atanna. darth ignatius. vent hatto. darth pikus. darth deus. darth falcus. slip dippo. luna tideturner. jade tyrus. jen centerfire. christine lightspeed. bun sunrunner. jandra ipsum. kat yuppie. dash shellshock. dick gamer. shaun apollyon. mag cinder. jōhana tontine. mal praxis. gen jendo (hard g). dessk switch. Darth Tortus. shiro wolf. aya corellia. zant plexis. ai slugthrower. dxun jimmy. sop modder. odysseus vape. darth ultimax. bulbus wren. dieloff taurus. aider, gren. vex slinkus. sage magus. ash slasher. koda jett. scout tendo. robin airspeed. moss ploktoo. bo skringly. rumi lago. aster blaster. ben vespa. artemis argent. sasha intaris. stormy headphones. river titanium. nova icarius. juniper fren. hillside windar. sappho oshus. erebus starguy. nyx sixer. eris junta. ulysses fendar. christine lightbringer. jess chesst. bug ungo. trunt runtor.

[djs-party-edm-italia]

Mau P (top dj internazionale, 5 milioni di ascoltatori mensili su Spotify), fa scatenare MOLO Brescia

Venerdì 8 settembre 2023 al  MOLO Brescia arriva Mau P (nella foto), top dj olandese dal sound house davvero particolare, una delle star in maggior ascesa nello scenario internazionale. La sua "Drugs from Amsterdam" conta su Spotify qualcosa come 112 milioni di ascolti, mentre sulla stessa piattaforma gli ascoltatori mensili sono oltre 5 milioni. Se pensiamo che superstar italiane come Ligabue e Vasco Rossi non arrivano a 2 milioni di ascoltatori mensili, capiamo immediatamente il livello di successo globale di questo artista.

 MOLO Brescia, gestito dallo stesso staff che ha portato al successo Circus Brescia e River Soncino, non è nuovo ad ospitare artisti di questo livello. Tra gli italiani, al Molo ricordiamo Guè ed Achille Lauro e presto sarà la volta di un'altra star per una fine di stagione d'eccellenza (ma è resto per parlarne), mentre al Circus nel dicembre nel 2022 arrivò Hugel, creatore di successi mondiali come le recenti "Marianela", "Morenita" e prima creatore del remix di "Bella Ciao" inserito nella colonna sonora della serie di culto "La casa di carta". 

Giovanissimo, già protagonista in giugno 2023 al Nameless di Lecco, il più importante festival italiano, Mau P ha pubblicato dischi con label come Armada. Il suo primo disco, la già citata 'Drugs From Amsterdam' ha raggiunto il traguardi importante di 90 milioni di ascolti su Spotify e gli altri canali musicali. "Credo di essermi reso conto del successo di questo brano quando tanti dj appartenenti ai più diversi generi hanno cominciato a suonarla nei loro set", ha dichiarato in una recente intervista a Dj Mag Italia. "La traccia piaceva ad artisti che pubblicano su Afterlife come Kevin De Vries, o Adriatique quindi più affini alla melodic, ma anche gente come Fisher o come Tiësto. Quando ho visto quindi che trascendeva dalla sola tech house, mi sono accorto che era qualcosa che poteva spingersi oltre".

MOLO Brescia

MOLO Brescia, è la discoteca giardino che fa scatenare la città e non solo, anche per tutta l'estate 2023. Le novità della location sono moltissime, tutte da vivere. Nuovi spazi, nuove tecnologie, nuove collaborazioni e ovviamente sul palco arrivano molti degli artisti più attivi in Italia e non solo, sul palco, al mixer di uno dei locali estivi di riferimento. Ci sarà tempo e modo per raccontare tutto questo e tutte le serate che animeranno il club, nel weekend e durante la settimana, per tutta la nuova stagione. Da tempo MOLO - Brescia è infatti gestito da chi ha portato al successo nel tempo sia Circus beatclub a Brescia (che ha appena compiuto 24 anni di successi), sia River a Soncino (CR), ovvero dal team coordinato da Antonio Gregori. E' un riferimento per chi vuol ballare con stile... e non solo.

L'estate '23 al MOLO - Brescia ha uno slogan che mette da solo prima di tutto allegria: Summer Together. In italiano potremmo tradurlo un'estate da vivere insieme. I due ragazzi sorridenti ritratti sdraiati su un prato pieno di margherite, il simbolo di una nuova stagione che sta iniziando.

MOLO - Brescia, Summer Together

Via Sorbanella n. 3, Brescia

Infoline, WhatsApp: +39 333 210 5400

A4: Brescia Ovest, zona Multisala OZ

https://www.instagram.com/molo_brescia

[sounds-right]

8/9 Mau P (top dj internazionale, 5 milioni di ascoltatori mensili su Spotify), fa scatenare MOLO Brescia

Venerdì 8 settembre 2023 al  MOLO Brescia arriva Mau P (nella foto), top dj olandese dal sound house davvero particolare, una delle star in maggior ascesa nello scenario internazionale. La sua "Drugs from Amsterdam" conta su Spotify qualcosa come 112 milioni di ascolti, mentre sulla stessa piattaforma gli ascoltatori mensili sono oltre 5 milioni. Se pensiamo che superstar italiane come Ligabue e Vasco Rossi non arrivano a 2 milioni di ascoltatori mensili, capiamo immediatamente il livello di successo globale di questo artista.

 MOLO Brescia, gestito dallo stesso staff che ha portato al successo Circus Brescia e River Soncino, non è nuovo ad ospitare artisti di questo livello. Tra gli italiani, al Molo ricordiamo Guè ed Achille Lauro e presto sarà la volta di un'altra star per una fine di stagione d'eccellenza (ma è resto per parlarne), mentre al Circus nel dicembre nel 2022 arrivò Hugel, creatore di successi mondiali come le recenti "Marianela", "Morenita" e prima creatore del remix di "Bella Ciao" inserito nella colonna sonora della serie di culto "La casa di carta". 

Giovanissimo, già protagonista in giugno 2023 al Nameless di Lecco, il più importante festival italiano, Mau P ha pubblicato dischi con label come Armada. Il suo primo disco, la già citata 'Drugs From Amsterdam' ha raggiunto il traguardi importante di 90 milioni di ascolti su Spotify e gli altri canali musicali. "Credo di essermi reso conto del successo di questo brano quando tanti dj appartenenti ai più diversi generi hanno cominciato a suonarla nei loro set", ha dichiarato in una recente intervista a Dj Mag Italia. "La traccia piaceva ad artisti che pubblicano su Afterlife come Kevin De Vries, o Adriatique quindi più affini alla melodic, ma anche gente come Fisher o come Tiësto. Quando ho visto quindi che trascendeva dalla sola tech house, mi sono accorto che era qualcosa che poteva spingersi oltre".

MOLO Brescia

MOLO Brescia, è la discoteca giardino che fa scatenare la città e non solo, anche per tutta l'estate 2023. Le novità della location sono moltissime, tutte da vivere. Nuovi spazi, nuove tecnologie, nuove collaborazioni e ovviamente sul palco arrivano molti degli artisti più attivi in Italia e non solo, sul palco, al mixer di uno dei locali estivi di riferimento. Ci sarà tempo e modo per raccontare tutto questo e tutte le serate che animeranno il club, nel weekend e durante la settimana, per tutta la nuova stagione. Da tempo MOLO - Brescia è infatti gestito da chi ha portato al successo nel tempo sia Circus beatclub a Brescia (che ha appena compiuto 24 anni di successi), sia River a Soncino (CR), ovvero dal team coordinato da Antonio Gregori. E' un riferimento per chi vuol ballare con stile... e non solo.

L'estate '23 al MOLO - Brescia ha uno slogan che mette da solo prima di tutto allegria: Summer Together. In italiano potremmo tradurlo un'estate da vivere insieme. I due ragazzi sorridenti ritratti sdraiati su un prato pieno di margherite, il simbolo di una nuova stagione che sta iniziando.

MOLO - Brescia, Summer Together

Via Sorbanella n. 3, Brescia

Infoline, WhatsApp: +39 333 210 5400

A4: Brescia Ovest, zona Multisala OZ

https://www.instagram.com/molo_brescia

[chocsetennui]

NOUVEAUTE DISTRO : RATCHARGE 40

À la croisée du fanzine punk, de Faites entrer l'accusé, de L'Anthologie de la subversion carabinée et d'un vieux journal totoïde des années 1960-1970 à la OZ Mag (UK), Re Nudo (Italie) ou Marge (France), il y a cette quarantième publication ratchargienne. On y parle beaucoup de violence, de flingues, de meurtres, de culpabilité, de prison et de la possibilité d'une rédemption, mais aussi de non-violence ou encore d'humour, de drogues, de littérature, de cinéma, de bande-dessinée et de restaurants libanais interlopes en guise d'oasis dans des villes gentrifiées. Les gros morceaux creusés au fil de ces 52 pages artisanales au format magazine répondent aux noms de JOHN WATERS, JOSEPH ANDRAS, CHARLES MANSON, JM BERTOYAS ou BLACK MASK/ UP AGAINST THE WALL MOTHERFUCKERS (gang de rue anarchiste dans le New York des années 1960), mais on y croise aussi, pour peu qu'on garde les yeux ouverts, des références à VALERIE SOLANAS, SILTBREEZE RECORDS ou JOHNNY DEPP, ainsi qu'une paire d'illustrations de GEOFFREY KAISER.

42 pages A4, dispo à prix libre, idéalement 5€, par mail

[timehascomeagain]

I HAVE GOT TO STOP SPENDING ALL MY MONEY ON MAGAZINES THIS IS BECOMING UNBEARABLE