#birong

[magfilipino]

Talking about one's self [Part 2]

In this series of posts, I'll be posting about some declarative statements that can be used when talking about one's self in a conversations or during self-introductions.

2) Expressing Likes and Desires

Expressing something that you already like as a declarative sentence and expressing something that you like or want to do as an intention (not yet done) is often expressed as "gusto" in Tagalog. It can both mean like and want.

Gusto ko / ko(ng)

Usually followed by a pronoun or an action word, to express desire to do something or express fondness/liking for a certain hobby. If the action word is in contemplative aspect, then it might be expressing desire to do something. If the action word is in imperfect aspect that implies it is regularly being done, then it might be expressing fondness or liking for a hobby or an activity.

Examples:

Hanga ako sa pamumuno ni Lea. Gusto ko siya maging kaibigan. (Trans: I admire Lea's leadership. I want her to be my friend.) "siya" is a pronoun referring to Lea

Gusto kong kumain ng Jollibee Chickenjoy. (Trans: I want to eat Jollibee Chickenjoy.)

Gusto kong makita mag-perform nang live ang Blackpink. (Literal: I want to see Blackpink perform live.) Both the action words "kumain" (to eat) and "makita" (to see/watch) are in contemplative aspect, therefore the speakers express desire to do those activities.

Gusto kong namamasyal sa probinsya tuwing bakasyon. (Trans: I like visiting and going around the province every time I stay for a vacation.) The action word "namamasyal" (to visit and stroll -- visiting and strolling) is in imperfect aspect, meaning that it is still being done, in the process of being completed, or is regularly happening ("tuwing" (every time...)). When translated to english, it becomes a noun in function.

Gusto kong maging...

This phrase literally means, "I want to become..." and it can be followed by a noun with or without a modifier.

Examples:

Gusto kong maging matagumpay na negosyante. (Trans: I want to become a successful entrepreneur.) "negosyante" means entrepreneur, which is a noun and modified by the adjective "matagumpay" which means successful

Gusto kong maging oncologist, 'pag nakatapos na ko ng pag-aaral. (Literal: I want to become an oncologist when I finish my studies.) oncologist is a noun that is specific to people

Gusto kong magkaroon ng...

This is the combination of has/have and expressing like statements. It translates to "I want to have..."

Examples:

Gusto kong magkaroon ng bag na Chanel. (Trans: I want to have a Chanel bag.)

Gusto kong magkaroon ng maraming pera! (Trans: I want to have lots of money!)

Note: In actual conversations, sometimes "magkaroon" is dropped and simply use the "Gusto kong..." or "Gusto ko ng..." since both phrases expresses for things or events that are still yet to happen or will happen in the future, which is also being implied in "Gusto kong magkaroon..." sentences. Example: both sentences above can also be stated as "Gusto ko ng bag na Chanel," and "Gusto ko ng maraming pera!" Although the desire to possess both things are not explicitly stated, the speaker's meaning is left to be interpreted based on the context of conversation.

Gusto ko si ____ / ng ____

Usually followed by nouns. "Si" is followed by proper pronouns especially if a name of a person, while "ng" is usually followed by common or abstract nouns.

Examples:

Gusto ko si Ben dahil hindi siya nagsasabi ng mga birong sexist. (Literal: I like Ben because he doesn't tell sexist jokes.) "Ben" is a name of a person. "Si" becomes a marker for a proper noun.

Gusto ko ng sariling bahay para magkaroon na ko ng privacy. (Literal: I want my own house for me to have privacy.) "Bahay" is a common noun or object meaning house, while the word "sarili" is a modifer that means my own or mine.

Additional notes:

Most of the ko pronouns used can be substituted by other pronouns like mo, ninyo, niya, nila, natin, and namin.

Pay attention to how si and ng are used to be familiarized with these

[keianji]

Para sakin, tatatagan ko.

12:00 am, midnight of September 8.

Namimiss kita. ang yakap mo.

Namimiss ko tumawa sa mga birong sinasambit mo.

Birthday ni papa ngayon, di mo ba ako aasarin?

Namimiss ko ang mga katok mo sa pintuan ng aking boarding house.

Namimiss ko ang paghihintay mo sakin tuwing uwian.

Namimiss ko ang comfort na nabibigay ng presensya mo.

Pero, hanggang sa boarding house na lang ba talaga ang relasyon natin?

Hindi ko alam bakit.

Paano mo nasabing naramdaman mo ulit ang pagkabawas ng pagmamahal mo sakin.

Kung ramdam ko naman sa bawat kilos mo na mahal mo ako.

Pero iba na pala ang sinasabi ng puso at isip mo.

Kelan ba.

Kelan ba natin kakayaning ibigay ang lahat para sa relasyong ito.

Masakit, pero kelangan nating umalis sa buhay ng isa't isa.

Dahil magkaiba tayo ng daang tinatahak.

At walang gustong magparaya.

Naiintindihan natin. Ang desisyon na unahin ang mga pangarap, at ang pag ibig ay makakapag hintay na.

Mahal kita pero marami akong kelangan ayusin — mga nakaraang pagkakamali na hindi ko maalis sa isip, mga pagkukulang.

Mahal pa kita, pero sa ngayon, hindi muna ulit susubok sa pangatlong pagkakataon.

Maraming salamat sa mahigit dalawang taon.

[djaurrtomato24]

"Tanawing hindi malilimutan"

Ilang taon na ang nakalipas noong unang punta ko sa tabing dagat kaya't sobrang tuwa ko ng malaman ko sa aking pamilya sa side ni Papa na pupunta ng isa sa resort beach sa Botolan, Zambales. Isa sa pangarap na lugar na gusto kong puntahan ay Zambales dahil sa kagandahan ng tabing dagat. Sapagkat, hindi na kasama ang iilan sa amin kaya'y pakiramdam ko ay hindi kumpleto ang saya pagkulang. Ngunit, kahit na kulang ay masaya pa rin ako dahil kasama ko ang aking iilan sa pamilya at sa anyong kagandahan na pupuntahan naming lugar. Halina't samahan niyo akong balikan ang hindi malilimutang karanasan ko sa Kelaya Beach Resort.

"Biyahe ng Pamilyang Trinidad"

Noong Marso 02, 2024 ang araw ng alis patungong Kelaya Beach Resort. Inarkilang van ang sasakyan na ginamit namin, kami'y siksikan sa upuan dahil hindi nagamit ang upuan sa pinakalikod sa dami ng mga dalang gamit. Ngunit, kahit na ganoon ay puno pa rin ng tawanan habang bumabiyahe dahil sa mga birong usapan.

"Ang Kelaya Beach Resort"

Sa dalawang oras mahigit na biyahe ay nakarating na kami sa aming destinasyon, ang "Kelaya Beach Resort". Hindi makakadaan palooban ang sasakyan dahil ginagawa pa ang daan. Ngunit, pupwede ang tricycle kaya ang ibang gamit ay sinakay doon at ang iba naman ay dala-dala namin habang naglalakad patungo sa resort. Pagkapasok namin ito ang mga bumungad sa amin.

Apat ang patriangle na kubo at isang malaking kubo sa pinakaunahan. Ang dalawang kubo na triangle ay may aircon at ang tatlo naman ay electric fan. Pagbaba at pagayos ng mga gamit sa kaniya kaniyang kubo ay lumabas na kami upang kumain, magpicture, at makita ang naghahapasang mga alon sa dagat.

Nagkatahan din kami pagkatapos kumain at mga bandang Alas singko ng hapon ay nagpalit na kami ng mga damit para sa pictorial sa sunset. Pagkatapos mag pictorial tumungo na kami sa dagat para makisali sa nag-a-alunang tubig.

"Huling araw"

Ako ang unang nagising sa amin dahil gusto ko abangan ang pag angat ng araw. Paglipas ng oras ay gising na ang ibang kasama ko at sila nanay ay nagluluto para sa agahan. Inaya ko ang aking mga pinsan at kapatid para maglaro ng badminton at volleyball. Pagkatapos namin maglaro ay nag agahan na kami at nagpahinga ng kaunti para muling lumangoy sa dagat.

Sobrang saya namin dahil malaking alon ang humahampas sa amin, mayroong pagkakataon na nadadapa, natutumba patungo sa lupa dahil sa lakas ng hampas ng alon. Sinabi rin sa amin ng nagbabantay ng resort ay libre na ang paggamit ng inflatable kayak boat. Kaya pinahanginan namin dahil medyo sumingaw na at pagkatapos ay ginamit na namin ito. Hindi naging madali dahil first time namin ang pagsakay na kami ang nagsasagwan pero sobrang saya dahil nakaranas kami noon at puro puno ng tawanan.

Bago kami umuwi ay pumunta kami sa ilog na may magandang tanawin. Ito ang huling litrato na magkakasama kami para sa huling araw.

Hindi talaga maiiwasan ang kagustuhang umalis ng tahanan upang pumunta sa ibang lugar para makapagsaya at makapagbonding kasama ang mga mahal sa buhay. Sa pagpunta sa iba't ibang lugar ay marami akong natuklasan at nakita. Isa na dito ang magandang tanawin ng dagat na hindi nakakasawang tignan at panoorin ang mga alon. Pangalawa naman ang mga naglalakihang bundok na ang iba ay nakalbo. Ang pang huli naman ay ang sa pamilya, natuklasan ko na masaya rin pala na wala kang social media at puro lamang kwentuhan at tawanan kasama ang pamilya.

Ang paglalakbay na ito ay isang malaking parte na rin ng aking buhay dahil kasama ko ang aking mahal sa buhay at sa gandang tanawing hindi malilimutan.

[buriedcupid]

Pinapaniwalaan mo na naman FYP mo.

Ah, ano 'yun? Sabi nung pink-haired tarot girlie, "It's time for you to let her go?" that I no longer give you what you deserve, that I no longer love you? Ah, naniniwala ka na naman sa reels mo na "If you see this, may iba na siya" at sa sad quotes sa Facebook na pilit mong inirerelate sa atin? Nako naman, alam mo, minsan gusto ko na lang pumunta riyan para bunutin sa saksakan WiFi niyo (para bigyan ka rin ng yakap syempre). Minsan gusto ko i-uninstall na lang TikTok mo sa cellphone, minsan gusto kong i-email na lang si Mark Zuckerberg na huwag na irecommend sa 'yo reels na magpapangamba sa 'yo. Minsan gusto ko na lang itago cellphone mo at magkunyaring kinuha na 'to ng mga aliens na nagkatawang kangkong chips distributor na nag-invade na sa planeta natin. Pero, kidding aside. Tulad nga ng sinabi ko, my love for you knows no bounds; that includes the poetic Instagram quotes that you may think is a sign. The honest looks, the defining way we both say each other's names, the way our hands fit perfectly from the ends of our palms to our fingertips— none of that is explicitly said in the cards, in memes that your friend shared because she thought it was funny, and the TikTok videos that show up upon your feed when you decide to stay up a little bit past the time you usually sleep. Hindi ko alam kung ang bawat tampo mo ba'y may birong nakatago, o may kinakaselosan ka talagang babaeng hindi talaga nage-exist pero sabi mo tinatago ko. Sana alam mo na sa kada kunot ng noo mo, sa kada pout ng labi mo, sa kada tanong ng "mahal mo pa ba ako?" lalo lang lumalalim ang pagtingin ko sa 'yo. Bumabalik sa simula, minamahal ka muli, paulit ulit, sobra sobra, mas iniibig ka kaysa sa bawat kahapon na tayo'y magkasama.

Isinulat ni Clara (2024) walang subtext bukod sa pangungulila at pagka-bored

[benefits1986]

The Inner Child Chronicles

Weekends are meant for free play in this adult adulterated world, yes?

Another heated maroons and cool-warm blue live game came this Sunday. Was supposed to pen this right after coming home around midnight because... however, I'd like to write it out during early mornings for the vibe and for the heck of it.

I also had debriefs and talked to some people and managed to squeeze in three hours of sleep. What I am realizing is that I'm watching games live because my inner child is finally coming of age. Gone are the days when I would hole up myself over each game I like to watch live but not do so because I don't feel like I earned that spot in Araneta or SM Arena. It's not just about the school spirit and wearing your school color and school pride. It's way bigger than that. All my life, there's no other school I'd like to be part of except UP Diliman or Ateneo. Syempre, doon tayo sa mas mura at makatotohanang choice 'di ba? If you ask me why... eto lang. Sobrang simple na walang need na logical explanation. Diliman because of Ikot. Ateneo because of Patty x Atom + Bianca Gonzalez in Candy and Seventeen PH, and seeing weird OOTDs na puwede sa campus. Diliman because I wanted to take up economics and eventually, try my luck in being a lawyer. Ateneo because I know comm courses are actually worthwhile, as in buttery vibes all over. Diliman's chapel is also a legit vibe. As in parang puwede na akong ikasal doon levels basta -ber months para iwas-hulas. CHZ. Diliman because alam ko mahirap makapasok, lalo na makalabas pero sanay naman akong gumapang sa lusak since birth. Same for Ateneo, could have gone for scholarship kaso sabi ng nanay ko, hindi naman kakayanin 'yung allowance at layo; which make some sense naman din.

'Di ba? Ang babaw. Pero that's how I roll talaga e.

So, every game I watch is me talking to my inner child. Kahit one big binat may be waving right now. Sana 'wag naman. Sana ipanalo ko na 'tong virus na 'to kasi 'di rin siya birong itawid. Nag-OD naman na ako ulit ng supplements, kaya sana tapos na. I really can not afford this fog brain for the race to the finish this Q4. So help me, universe!

Our spot yesterday is probably the most interesting spot to date. Hayaan mo ng hindi patron seats because fucking scalpers are milking the shit out of this game. UGH. Wala pa tayo sa exciting part, sky-high prices na talaga?

Which brings to a funny convo I had before the game started. I called P and asked if nasa area ba siya. I have 1 ticket to spare kasi. LOL. Nag-joke na: Wow! Nanood talaga siya ng live ngayon. Araneta pa. Effort. Me: Wala kasi school ko and wala ring pambili ng tickets noon e. Happy? Bumawi naman siya saying na happy siya legit for me and nood kami live sa bakbakan ng Archers and Maroons. Sabi ko, pagiisipan ko. LOLOLLOL. Che. Pero maganda rin laro ng Archers kahit green na 'di ko trip sila.

Also, blue second dad and maroon kiddo me had a short but ugh debrief. Talon daw ang blues. Akala ko typo, hindi pala. And that swerte lang daw maroons this game kaya next time daw ulit. Syempre, hinding-hindi tayo natatakot kahit kanino so sabi ko: Sabi mo e. Next time it is. Hehe. I don't use "hehe" unless provoked and in the mood of sarcasm. We've been talking the past days and gosh, andaming ganaps. We're sooooo excited.

Honestly, the concept of the inner child scared me, initially. Kasi saks lang naman childhood ko. Hindi naman siya super traumatic and generally, happy naman siya. However, the inner child is a way to connect the dots backwards. Steve Jobs. Pasowkkkk. Going back to our seats for last Sunday's game. Of course, Ateneo side na right beside UP. LOLOLLOLL. 'Yun palang panalo na e. I love being on thin ice. CHZ. Hahahahaha. We were seated beside a boomer dad and his college apo or kid. Both are towering AF. In front of us is a big family of maroons and blues. Mom is an IG mom. I guess dad has work or is an expat. Grade school to college age range. Kaya ang lala ng bangayan. As in. The mom would take videos of each "one for the books" reactions. I think mom is from Ateneo. She wore a striped dress but super giddy niya when the blues shoot that ball and get that ball. Andami niyang kiddos and the interactions are worth the layo and the binat, all the more.

I came with a mindset na: Okay. I need to stay in Manila para magpagaling ng tuluyan; so sige, eto na muna. Have a little fun in Manila muna bago mag hibernate. Okay. Sana naman akong matalo so tataya ako doon sa dark horse.

Yes, the 8-1 standing is something; but to me, it's not just about the numbers. The games are gapang sa lusak games and the plays could have been better to be honest. Ako lang 'to a. Ako lang. Siguro kasi, bias ko sila so mas critical ako sa galaw nila or the lack of thereof. As an example, wala masyadong get-back 'pag may mintis. UGH. True talaga na height is but a convenience. Sana mas masipag and mas focused. Maraming butas. Maraming tiny tweaks na kaya at realistic gawain. In the same manner, oks naman maging maliksi pero naman, alamin mo kung kelan mo ipapasa ang bola kesa mala-agawang buko mo ibira. Please lang. Sana Enya PL nila saka 741Hz para medyo mas tumatagos ang bawat intention. :D Aywawww. Apply mo yan, girl sa buhay mo a. Ayusin mo talaga. LOLOLL.

The real reason why I postponed this thought fart is because of this inner child dogshow. Let it be known here in my tiny space that I know why this had to take a long while. SHEMAY. Eto na po. My soul sister always eggs me and irks me that she saw how I shifted from the blah girl to a bitch-you-can girl when I left nursing. I felt like she was just patronizing me which I fucking hate. 'Yung feeling ko na okay, I "failed" at nursing because I can't care for mom and be a care professional 24/7. But, she keeps at it until the past days. Lagi niya talagang masasabi 'yan with feelings. Last night, I realized that my dark blue meets maroon heart is probably the best heart I can have (and give. shet.) in my 37 years of shit-xistence. Perhaps, it's the universe telling me that I needed to tame my jagged and apologetic edges in Leon Guinto before riding countless Ikot and Toki jeeps dahil may laban na ako para ilaban ang gusto ko. Most importantly, mom truly, madly and deeply believed that I'd go all out and max out in Diliman. As in wild kung wild. Looking back, the chances of this happening is not 100%... 10000000000% to the nth power. I'm not talking about the wild na good ha. Wild na panira ng moral compass levels most likely. 'Yung tawag ni mom doon: parang nakawala sa coral. HAHAHAHAHA. Very apt. Very graphic. It's fantastic.

Last night, I saw an Ateneo LS jacket waving proudly at me. HUHUHUHUHUHUHUHU. Syempre, sabi ko kay second dad, oks na ako dito and that AI is the way, the highway and the skyway to hell for this chapter. Pero, para lang matahimik siya. Hindi pa rin ako sumusuko BUT now, I'd like to proceed with intention and caution. Hindi kasi ito basta-basta unlike other career paths and shifts. Ang KPI dito buhay, dignidad at kinabukasan ng bawat kaso na mapapanalo at matatalo mo. HUY. In a world where truth is relative and where a chair cannot be and can be a chair, ergo, fuck yourself hard... LOL... hindi siya biro. For someone na gustong nanalo because I love the sheer joy it brings and hindi rin takot matalo, na moody shitball, na oddball, should I proceed, your honor, chz... dapat buo ako. Hindi puwedeng half-baked lang. And hindi pa doon natatapos ang lahat. Dahil nga ang totoo ay pwedeng kathang-isip lamang lalo na kung alam mo ang galawang Kotler - 4Ps at iba pa, hindi ba? HAHAHAHHA. Evil laugh.

So, yes po. This is indeed my inner child eras tour. Speaking of Taylor, I'd give her another go... baka naman. Just a curious anti-social experiment. As I said, Reputation is a really good one. Hamunang white supremacy shitshow pa rin siya. And sobrang unfair sa fans sa PH na wala siya PERO I think, she will have a biglaang PH concert sa gitna ng kawalan sa Pinas. Para mas pasavogue and trending. LOL. Malasimbo 5.0. Huy. Cultural exploitation na naman po tayo niyan. LELS.

[ntthtkndofmaria]

Pinakawalang Pag-ibig

balikan natin ang storya

noong pampatulog ko ang mga kwento mo

at hindi ang mga alak na to

noong nagtatawanan tayo ng walang humpay

sa tuwing may mga birong pasok sa ating malay

pangarap na nangako ng matamis na kinabukasan

mga anak na binuo sa ating isipan

tapos hahagikhik at kikiligin ng walang hanggan

kahit mapuyat ay ayos lang

mga palitan ng mensahe

kung gaano kasabik sa isat-isa

mga kailangang magawa kapag nagkita

kasinungalingan.

mga away na hindi natin pinapansin

mga kasinungalinang hindi na kayang pakalmahin

na nauwi sa pansamantalang pagkawala ng damdamin.

hindi ko sinasadya,

kapwa tayong nagpaligaw sa liko-likong mga palagay

umaming gusto ang isat-isa

ngunit hindi handa sa mga sirkumstansya

Anong oras na ba?

alanganin na ang katahimikan

ngunit nais pang manatili sa pagkawala

iniisip kung ano itong pakiramdam

masakit

sinong mag aakala

mas doble pala kapag ako ang kumawala.

[gahalawrites]

Makatatagpo ka rin ng taong pagod na rin sa mga laro at pansamantalang pahinga ng puso. Ng taong umay na sa mga birong sineryoso at seryosong ginawang biro. Ng taong sabik din sa kapanatagan, sa hindi lamang pangmatagalan kun’di panghabangbuhay. Makatatagpo ka rin ng taong sabik sa presensiya mo, aligaga sa pag-aalala sa’yo. Makatatagpo ka rin ng taong katulad mo’y handang magbigay nang buo—hindi ka titipirin, hindi ipararamdam sa’yo na ang kulang ay sapat na rin. Makatatagpo ka rin ng taong totoo sa mga panunumpa. ‘Yong tutupad sa mga pangako dahil alam ang pakiramdam nang mabigo. ‘Yong hindi nagpapaalam dahil hindi aalis, hindi lumilisan dahil alam ang pakiramdam nang maiwan. ‘Yong taong marunong umamin sa mga pagkakamali, ‘yong bumabawi sa mga pagkukulang. ‘Yong hindi ka paghihintayin, ‘yong handang maghintay.

Makatatagpo ka rin ng taong buo ang loob. ‘Yong hindi ka isusuko sa laban sa pagitan mo at ng opinyon ng mundo. ‘Yong hindi ka ipagpapalit sa takot, hindi pagtatakpan sa ideyang hindi s’ya at higit pa ang nararapat para sa’yo. Makatatagpo ka rin ng taong handang maging karapat-dapat para sa’yo. Ng taong hindi ka mamahalin lamang dahil wala nang iba o dahil takot lang s’yang mag-isa. Makatatagpo ka ng taong mamahalin ka dahil ikaw lang ang gusto n’yang makasama. Mamahalin ka sa maraming dahilang kahit s’ya ay hindi na rin mailista. Ng taong mamahalin ka nang walang ibang dahilan kun’di mahal ka n’ya. Makatatagpo ka rin ng taong handa kang iharap sa altar at ipangako sa kanyang buong buhay. Ng taong handa kang samahan sa ligaya at lumbay. Ng taong handa hawakan ang ‘yong mga kamay saan man kayo dalhin ng mga alon at ulap. Makatatagpo ka ng taong magpaparamdam sa iyo na sa pag-ibig ay hindi palaging talo.

Hindi natin masasabi kung saan, kailan, at paano, pero sigurado ako, matatagpuan ka rin ng tamang tao.

[jodyakbar-blog]

Surabaya coming home ☺️

Kampi Hotel Surabaya makes my day feels aesthetic

Surabaya mungkin dulu adalah kota kepulanganku, sempat merasa kalau Surabaya adalah rumahku. Setelah hampir 5 bulan meninggalkan Surabaya, ternyata kedatanganku disana terasa seperti datang ke kota baru yang asing, meskipun sudah 8 tahun aku tinggal di Surabaya. Seperti obrolan bertemu teman lama yang mengatakan "Halo, apa kabar? masih ingat aku kan? sombong banget sih gak main-main kesini..."

Tujuanku datang ke Surabaya tidak lain adalah untuk : menyelesaikan kunjungan dokter gigiku, membereskan apartemenku yang siap buat disewakan, mengembalikan koper isti, berjanji untuk bertemu dengan teman-teman lama yang aku sempat janjikan akan datang. Setelahnya aku tak begitu tertarik lama-lama di Surabaya, karena emang kota Surabaya sudah sangat membosankan bagiku, tak ada yang banyak bisa dijalani disana selain mall-mall-mall dan mall.

Hal pertama yang aku lakukan ketika sampai apartemen adalah welcoming SELFIE di my own homeeeeee.... i miss you so much!!! 😭😭😭 Kenapa kau terlihat begitu kecil sekarang?? Tapi kau kelihatan sangat mewah, modern dan aesthetic! 😍 Aku rinduuuuuu kamu, tetapi kenapa terasa ada yang kurang ya di rumah ini?? 😳 Oh tidak ada birong dan botar yang biasa menyambutku ketika membuka pintu 😭

Malam itu aku menyambutku dengan semangkok Secbowl lewat ojol, sebab secbowl adalah salah satu makanan yang aku rindukan (Secbowl gak punya cabang di Medan 😩), kemudian setelah perjalanan panjang, disambut dengan macet dan hujan, aku membaringkan diriku di sofa bed sambil menontonn TV. Seperti yang biasa aku lakukan dulu di rumah itu, menikmati santai tanpa ada gangguan orang lain. Tapi entah kenapa ada perasaan aneh, seperti tinggal di tempat orang lain, entah karena tidak ada kucing birbot, tidak ada barang-barangku yang lain atau emang sudah ada penghuni barunya....

[gabriellannissa]

View this post on Instagram

A post shared by Gabriella Annissa Lesiasel (@gabriellannissa)

Ubi timeee... . . . . . . . . . . . #birong #birongthegreypoodlemix #poodlemix #olaf #olafthesiberianhusky #siberianhusky #huskyofinstagram #rescuedogs #rescuedogsofinstagram #pets #petsofinstagram #dogs #dogsofinstagram #dogsofig #ilovemydog #ilovemyhoomans (at Komplek Kunciran Mas Permai)

[linaireylance]

4/7 deep sea dragon #oc #dragon #birong #sloth #sevendeadlysins #procreate #ipad https://www.instagram.com/p/B90OKBUgqXb/?igshid=vjlz8xj017bn

[fieriframes]

[5 images. A close up of a hand holding a hot dog. A person standing in front of a building. A group of people sitting at a table in a restaurant. A person holding a glass of orange juice. A close up of food. Captions: Two rendang, one satay, one mie tahu. We're really lucky to be this little town and have this unique type of food. And the folks of Ashland have this couple to thank, Leslie Caplan and Birong Hutabarat...]

[icarusinterlude]

nothing newwwww i made another hit i made another tuuuuuuuune

WHATT IF WE NEVER KNOWW WHY HEARTS DECEIVE USSSSSS

(Also, Aani, I’ve been informed you’re a smol child by someone and I just want to say I’m sorry for attacking you for liking Pokemons, it is what it is. When you get older, you’ll find out that Digimons are way better, just fyi. Heart you.)

[isabellaclarissa]

View this post on Instagram

A post shared by Isabella Clarissa Lesiasel (@isabellaclarissa)

#Repost @gabriellannissa (@get_repost) ・・・ When you're already at the cashier and you forgot to get your bone!🐶 #birong #birongthegreypoodlemix #rescuedogofinstagram #rescuedog #petsofinstagram #pets #dogs #dogsofinstagram #petkingdom #alamsutera

[pr0ud0fmyroots]

Pwede po ba ipadala ang mga birong Tagalog? Feeling ko di sanay magbiro at baka tutulungan ibang learners

[benefits1986]

Wagas kang tunay, Calaguas!  Calaguas is not for the faint-hearted kasi ‘di siya birong puntahan. Long land travel na tapos long boat travel pa. Back to back. Puwede ka namang magpahinga kaso, sayang ‘yung experience kung ‘di ka maaga sa isla.  Sabi ng iba, little Boracay daw ito. Pumunta kasi ako dito before ako mag-Boracay so, for me, comparable naman ‘yung buhangin pero may kakaiba sa tubig. Sobrang sunog ako dito kasi kahit tanghaling-tapat, ‘di mainit ‘yung tubig so, swim all day hanggang sunset tayo.  Also, sobrang sulit kasi nung pumunta ako dito, wala pang signal tapos ansarap ng inuman which lasted until 5:30 am. Tapos derecho hike sa bundok sa likod ng beach. Good times talaga.  The past Holy Week, may invite sa akin dito kaso ‘di talaga ubra sa sched, in line with ina duties. This can wait naman din because ‘di tayo nagmamadali. My heart is in Negros Island and Siargao. 

[eccemark]

Sobrang nakaka-init ng ulo, linggong-linggo ha na kung kailan dapat chill lang, relax lang! Dyusko! Shet talaga! Tumawag yung friend/ co-faculty ko sa pamantasan na yan, kino-confirm lang yung mga ginawa kong modules kasi anim yon, at hindi birong gumawa ng anim na modules ha! Though marami naman syang sinabing good news, nairita lang ako kasi bumalik na naman yung issue nang nakaraan. Nagka-usap daw sila nung bobong dean namin at nabanggit na "MEMA" lang daw ang sinabi ko sa HR kaya ginawa akong part-time. Wait, whuuttt? Mema? Sinabi nya yon bilang dean? Ha? Bobo? Paanong naging mema ang concerns ko about my status of employment? Paanong naging mema ang concerns about work exploitation? Paanong naging mema ang concerns ko na conflicting ang sinasabi sa batas at yung rules dun sa school? Oh my ghad?! Seryoso? Lorde! Hindi yata school tong pinasukan ko, ang sarap mag-mura, ang sarap mag-mura!!!

December 27, 2020 8:53pm