#bodinomics | Explore Tumblr Posts and Blogs

mentalnahigijena · 2 years

Photo

Krstaši i Crna Gora Istorijski izvori konkretno pominju Bodina na samom kraju XI vijeka, u vezi s preduzetim prvim krstaškim ratom. Navodi se da je on ' prijateljski dočekao krstaše, koji su početkom 1096. godine, oko 40 dana išli jadranskom obalom u pravcu Carigrada, doživljavajući mnoge konflikte i neprijatnosti kroz krajeve kuda su prolazili, zbog pljački i drugih nedjela kojima su izazvali gnjev naroda prema sebi. Bodin im je u Skadru pružio gostoprimstvo i time ublažio nevolje koje su ih pratile na putu koji su prevalili do Skadra. Vođa krstaša. Rajmund Tuluški se tom prilikom pobratimio s Bodinom, udostojio ga pažnjom i darovima, da bi mu ovaj bio od pomoći u pogledu daljeg prolaska njegovih krstaša u pravcu Carigrada. Edicija "Monumenta Montenegrina" koju je priredio Vojislav D. Nikčević, u tomu naslovljenom Krstaški ratovi, donosi izbor svjedočenja krstaških hroničara sudionika prva četiri krstaška pohoda, izvode iz nekoliko srednjevjekovnih hronika italijanskih gradova i jedan broj dokumenata koji govore o uticaju Duklje I Barske arhiepiskopije na politička zbivanja u epohi Prvog i Drugog krstaškog rata. U tomu "Krstaški ratovi" nalaze se svjedočenja krstaških hroničara Petra Tudeboda, abervijat njegovog djela, "Jerusalimska istorija" Baldrika Dolenskog, istorijski zapis renjaninskog anonima, nekog drugog anonoma čiji se spisi čuvaju u biblioteci Monte Kasina, Huga iz Lerčenfelda, Fulherija Koronotenskog i drugih. Svi hroničari Prvog krstaškog rata (1096-1099) ističu da su krstaške vojske krenule nakon poziva za pomoć koji je uputio "prevrtljivi" Aleksije I Komnin (1081-1118, vizantijski car, osnivač dinastije Komnina), jer su Turci i Arapi zaprijetili zauzimanjem Male Azije, poslije osvajanja najvećih hrišćanskih svetinja u Jerusalimu. Tokom prvog pohoda krstaška vojska kretala se preko Balkana u dva pravca. Čuveni Petar Pustinjak, duks Gotfrid sa bratom Balduinom, krenuli su sa "Ardenima, Lotaringima, Sabaudima (najvjerovatnije žiteljima Švapske) i nekim Teutoncima" preko "Ungarije i Panonije", kako piše anonimni Renjanin. Tim putem prije njih, iste 1096. godine, zaputi se neki Gvalterije Ekvitanski, čija se družina u Panoniji sukobila sa vojskom ugarskog kralja i pretrpjela veliki poraz kod Beograda, koji je, prema "Istoriji" Viljema Tirskog, "granica Bugara" i u kome je zapovjednik "duks Bugara". Fulherije Karnotenski u "Jerusalimskoj istoriji" pripovijeda o putu i okršajima Boamunda i njegovih Normana. Nakon Normana iz Italije, istim putem su na Bosfor, kako piše Anonimni Renjanin, pošli "Rupert, komes Normandije, sin Vilhelma, kralja Angla, krenuvši na put sa velikom vojskom Normana i Britanaca". Ove Normane ne treba poistovjećivati sa osvajačima južne Italije i slovenskim saveznicima čiji je vođa bio Boamund, sin Roberta Giskara koji je postao princeps Antiohije. Radi se o Nordmemanima - Northmanima, pretpostavalja se Dancima i Skandinavcima koji su bili vazali engleskih vladara. Preko teritorije Duklje, kako piše Anonimni Renjanin, "preko Dalmacije", prešao je jedan vizantijski saveznik komes Rejmond od Tuluza, nasljednik prava stare gotske oksitanske države. Njegov pratilac Raimundus de Aguilers, podienski kanonik, u svojoj knjizi "Istorija Franaka koji su zauzeli Jerusalim" nudi iscrpan opis planinskog i teško pristupačnog Kraljevstva Slovena (njegova teritorija počinjala je južno od Zadra) kroz koje su krstaši prolazili "četrdeset dana" sukobljavajući se sa lokalnim stanovništvom. Kanonik ističe prijateljski prijem na dvoru kralja Bodina u Skadru napominjući: "…poslije mnogo napora došli smo do kraja Sklavoje kod Skadra. Sa njim je komes potvrdio pobratimstvo i obilno ga je darivao kako bi vojska mogla sa sigurnošću da kupuje i nabavlja neophodne stvari. “ Prema navodima ovih istoričara, južna granica Kraljevstva Duklja završavala se u neposrednoj blizini Drača . U izboru dokumenata ovog toma jedan plijeni izuzetnu pažnju. Sufragan barskog arhiepiskopa, episkop Svača, koga je rimski papa 1199. godine ekskomunicirao iz crkve bio je blagajnik i generalni sekretar krstaškog reda hramovnika (templara) aktivno učestvujući u oslobađanju brata latinskog, konstantinopoljskog cara iz bugarskog zarobljeništva. Krstaši i Crna Gora: U Crnoj Gori postoje i usmena predanja o boravku krstaša. Jedno od njih vezano je za crkvu Sv. Nikole na istoimenom ostrvu u Budvi. Naime, zapisana su narodna predanja o boravku krstaških ratnika i njihovom podizanju zavjetne crkvice na ostrvu Sv. Nikole. Postojanje velikog broja starih grobova, ali i predanja koja ukazuju da su na tom mjestu osim stanovnika Budve sahranjivani i učesnici krstaških pohoda, koji su umirali od epidemije, dok su logorovali u Budvanskom polju, mogla bi biti provjerena arheološkim istraživanjima i analizama grobnica oko Crkve. Takođe, iskopavanja bi pokazala, da li postoje ostaci temelja, koji bi ukazali na stariji građevinu, obzirom na to da je Crkva više puta stradala i obnavljana. Legende pripisuju Crkvi Sv. Nikole duboku starost, međutim jedini pouzdani podatak predstavlja jedna stara gravira iz XVI vijeka, na kojoj se vidi da je u to doba Crkva zasigurno postojala. Grb Vojislavljevića – krstaška tradicija: U heraldičkoj nauci je opšte prihvaćen stav da su se prvi priznati grbovi u Evropi pojavili povratkom krstaša iz Prvog krstaškog rata. Tako da bi u u heraldičkom pogledu za nastanak grba Vojislavljevića najznačajniji bio kralj Đorđe. Đorđe, Bodinov sin vladao je u dva navrata, 1114.-1118. i ponovo 1125.-1131. godine. Na sačuvanom olovnom pečatu kralja Đorđa, koji potiče iz 12 vijeka, iz vremena prije nego što je postao kralj, na reversu je ratnik koji je naslonjen na “normanski “ izduženi štit, na kome se vidi “kosa lenta”, s desna u lijevo. Ovaj je pečat do sada prvi poznati grbovni oblik iz vremena dinastije Vojislavljevića, kao I države Crne Gore i njene heraldičke tradicije. Crnogorski heraldičari iznose mišljenje da su grbovi počeli da se koriste u Duklji u isto vrijeme kada i u ostatku Evrope. Upravo zahvaljujući vezama, prolasku i upoznavanju krstaša, tada elitnih vojnih i aristokratskih jedinica i pojedinaca svoje epohe.Minimiziranje istorijskih fakata: U Crnoj Gori postoji ne mali dio stručne javnosti koji uporno pokušava da marginalizuje domete i značaj Duklje i Vojislavljevića u svojoj epohi. Prve crnogorske države i dinastije. Međutim istorijski izvori i činjenice govore sasvim suprotno. Umjesto zaključka citiraćemo navode istoričara Dragoja Živkovića koji govoreći o položaju Duklje u svom vremenu kaže:„Prolazeći kroz nekoliko razvojnih faza (najprije kao »sklavinija« Duklja od VII do sredine IX vijeka, potom kao Kneževina Duklja od pomenute gornje hronološke granice do druge polovine XI vijeka i napokon kao Dukljansko Kraljevstvo od kraja sedme decenije XI do sredine XII vijeka), dukljanska država ranofeudalne epohe u doba uspona imala je sve atribute klasične državne organizacije. Njeno unutrašnje društveno-ekonomsko. vojno-političko i kulturno ustrojstvo, uvrstilo je u red razvijenih zemalja ondašnjeg vremena. Ona je bila pozornica na kojoj su se sučeljavale sve proturječnosti feudalnog društva, koje su davale pečat feudalnoj epohi, u odnosu na druge savremene države na Balkanu,. Duklja je imala više prednosti samim tim jer je iznikla na bogatim naslagama antike. Iz njih. u sintezi s onim što je sobom donijelo novo vrijeme i novi slovenski etnos, iznikao je novi društveno-politički organizam, adaptiran novom prostoru i novoj istorijskoj situaciji. Kako se iz prethodno izloženih sadržaja vidi, u Duklji je moguće pratiti simbiozu starog i novog, tradicionalnog i savremenog. empirijskog i konkretnog u manifestacijama stvarnog života i duhovne nadgradnje. To se globalno može pratiti kroz sačuvane pisane izvore, primarno kroz Kraljevstvo Slavena Popa Dukljanina, zatim kroz arhitektonsko-graditeljsku i drugu arheološku građu, mada samo epizodno i nesistematski istraženu. Ma koliko izvori,na kojima se temelje saznanja o ranofeudalnoj dukljanskoj državi, bili ograničeni i nedovoljno ispitani, pružaju dobar osnov da se zaključi kako je riječ o zemlji priznatog međunarodnog ugleda i reputacije, odnosno o narodu, kuji je činio najstariji stratigrafski sloj crnogorskih predaka. Taj narod, u feudalnom smislu, bio je svojevrstan amalgam Iliro-Romano-Slovena, sintetizovan u pojam - Dukljani.“

#Kraljevina Duklja

0 notes

dadbodinator · 8 years

Video