#cmentarz żydowski

[dieletztepanzerhexe]

Grobowiec Augusty Landau. Nowy Cmentarz Żydowski przy ulicy Brackiej

[dzismis]

Atak Hamasu z 7 października był pełen cytatów z polskich pogromów Żydów i z Zagłady

Przyslal Adam Mer Tomasz Żukowski 2014 rok, Bielsko Biała, ul. Wyzwolenia. Antysemickie bazgroły na pomniku upamiętniającym zlikwidowany cmentarz żydowski. (Fot. Tomasz Fritz / Agencja Wyborcza.pl Weszła do mieszkania bez pukania, w butach, zaczęła się rozglądać i mówić, co zabierze, co zostawi, a co odda Józkowi. Dla przedsiębiorczej Polki nie ulegało wątpliwości, że żydowska rodzina nie jest…

[dupa-pupa-marynarz]

W sylwestra poszliśmy na cmentarz żeby robić sobie zjecie ba tle fajerwerk. Mamy w mieście cmentarz żydowski i jest tam fajna górka wiec leżeliśmy sobie, ale hałas psów spowodował, iż się speszyłyśmy.

W miarę o północy zrobiliśmy sobie zdjęcie (niestety nie udane) takie aparatem, co odrazu zdjęcia wywołuje.

Jak się nam znudziło to poszliśmy w stronę domu, przy tym szukaliśmy telefonu Maji, która bała się, że go zgubiła. Jak tak szliśmy to grupa ludzi około 40 lat zaczęła nas obgadywać, ja oczywiście popatrzyłam się na nich nie miłym wzrokiem.

Okazało się, iż telefon znajduje się na moim łóżku. Jakoś o 1 w nocy wyjęłam wino i próbowaliśmy przez dobre 10 minut otworzyć je. Jakoś się nam udało i troszkę wypiliśmy. Kalina się śmiała ze skończymy na AA. Oczywiście Kalina rozwaliła mi ładowarkę, a ja nie mawiała jak naładować mojego rozładowanego telefonu. Ukradłam oczywiście od matki telefon i poszłam spać jakoś o 4.

Nie miałam siły wstawać o 7 by wyjechać z Kalina na pociąg (byłoby to miłe żeby ja odprowadzić).

Wysłałam o 15 zjadłam śniadanie i z mają zaczęłyśmy oglądać film. Jakoś w połowie filmu zjedliśmy obiad i skończyliśmy film o 18. O 19.5 wychodzimy z domu by odwieść maje (coś miałam napisać o niej ale nie pamietam w tej chwili). Czekałam na zimnie w śniegu zapomniani do kolan, a jak ona wsiadła do pociągu to stary kupił mi kawę i czekały na moją siostrę jakoś o 20:30 przyjechała.

[koval-nation]

8) Agulowie, Aghuls (Aghul: агулар/agular, Lezgian: Агъулар) - lud w Dagestanie w Rosji. Według spisu z 2010 roku w Rosji było 34 160 Aghulów (7 000 w 1959). Język aghul należy do rodziny języków lezgijskich, grupy rodziny północno-kaukaskiej. Pod względem etnicznym Aghulowie są bliscy Lezginom. Istnieją cztery grupy ludu Aghul, które żyją w czterech różnych wąwozach: Aguldere, Kurakhdere, Khushandere i Khpyukdere. Podobnie jak ich sąsiedzi, Kaitakowie, Aghulowie przeszli na islam dość wcześnie, po podboju arabskim w VIII wieku. Ich ustne tradycje twierdzą, że mają żydowskie pochodzenie.

Niewielki naród kaukaski, zamieszkujący południowo-wschodni Dagestan. Według szacunków na koniec lat dziewięćdziesiątych XX w. liczebność Agulów wynosić miała 15–17 tys. osób (i tak też jest podawana liczba użytkowników języka agulskiego), natomiast podczas przeprowadzonego w 2000 r. na terenie Federacji Rosyjskiej spisu powszechnego, narodowość agulską podało 28,3 tys. osób, z tego w samym Dagestanie 23,3 tys. Agulowie posługują się językiem agulskim, należącym do zespołu samurskiego języków dagestańskich, choć rozpowszechniona jest także znajomość lezgińskiego oraz azerskiego. Wierzący Agulowie wyznają islam sunnicki.

Każda wioska Aghul miała radę wiejską, w której reprezentowany był każdy z trzech lub czterech tukhumów. Na czele rady stał starszy. Ważną rolę w sprawach lokalnych odgrywał także wiejski mułła i kadi. W niektórych przypadkach bogatsi tukhumowie wywarli nieproporcjonalnie silny wpływ na władze wiejskie. Podobnie jak gdzie indziej w Dagestanie, Aghulowie byli podzieleni na tukhum (klany), składające się z dwudziestu do czterdziestu gospodarstw domowych. Każdy tukhum miał własny cmentarz, pastwiska i pola siana, a jego członkowie byli związani obowiązkami wzajemnego wsparcia i obrony. Aghulowie mieli tendencję do praktykowania endogamii w tukhum - małżeństwa z obcymi były bardzo rzadkie. W przeszłości Aghulowie żyli w wielopokoleniowych gospodarstwach rodzinnych, choć niezbyt dużych (średnio od piętnastu do dwudziestu członków). Funkcję wodza pełnił starszy mężczyzna, ojciec lub najstarszy brat, posiadający dość szeroką władzę nad sprawami gospodarstwa domowego i jego członków. W przypadku rozpadu dalszej rodziny siostry – nawet te, które wyszły już za mąż i opuściły dom – otrzymywały część ziemi oraz majątek ruchomy. Każdemu z nich przydzielono połowę części ziemi przyznanej każdemu z braci, co było praktyką niezwykle hojną jak na standardy Dagestanu.

Dwadzieścia jeden wiosek położonych wysoko w południowych górach Dagestanu od tysiącleci jest domem dla ludu Agul. Agulowie przeszli na islam po podboju arabskim w VIII wieku. Większa część Dagestanu jest nierówna, ale skalisty, surowy teren wiosek Agul stanowi jeden z najwyższych poziomów nierówności w tym regionie wschodniego Kaukazu. Ciężko pracujące, zniszczone przez pogodę twarze są normą w wiosce za wioską. Górski styl życia stworzył wytrzymałość, którą należy wysoko cenić. Z drugiej strony, cieplejszych cech, takich jak łaska, przebaczenie i współczucie, zazwyczaj brakuje. Owce Agul i ich pasterze roją się przez tereny nizinne i tymczasowo blokują drogi oraz zatykają małe wioski, zanim przejdą dalej – kierując się dalej w dół lub z powrotem na wysokie wzniesienia Agul. Chociaż mężczyźni Agul są znanymi pasterzami, wielu z nich pracuje także w sezonie zimowym na budowach w ośrodkach miejskich, podczas gdy kobiety z tej rodziny utrzymują domostwa w górskich wioskach podczas długich zimowych miesięcy. Lud Aghul jest całkowicie muzułmański.

[belu-p-fly]

The Old Jewish Cemetery.

Muzeum Sztuki Cmentarnej - Stary Cmentarz Żydowski.

"Nekropolia przy obecnej ul. Ślężnej powstała w 1854 roku. Pochówki w tym miejscu odbywały się do roku 1942. Cmentarz zajmuje ok. 5 hektarów. Znajduje się na nim prawie 12 tys. nagrobków."

[fotowars]

Cmentarz Żydowski na Bródnie

Cmentarz Żydowski na Bródnie jest jednym z największych żydowskich cmentarzy na świecie jeśli chodzi o liczbę pochówków. Na jego terenie spoczywa 250 000 osób. (niektóre dane szacują liczbę pochówków na ok 300 000). Powstał w 1780 r. z inicjatywy Szmula Jakubowicza Zbytkowera, bogatego kupca związanego z dworem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Sam Szmul Zbytkower także spoczął na…

[organisationskoval]

445) Parti nationaliste français et européen, PNFE, French and European Nationalist Party, Francuska i Europejska Partia Nacjonalistyczna - francuska nacjonalistyczna organizacja bojowa działająca w latach 1987-1999. Kierowana przez Claude'a Cornilleau do 1996 roku, jej hasłem było „Francja pierwsza, zawsze biała” (France d'abord, blanche toujours). W szczytowym okresie miał około tysiąca sympatyków. Organizacja pojawiła się w czerwcu 1985 roku jako odłam Francuskiej Partii Nacjonalistycznej i została oficjalnie ogłoszona w 1987 roku na Euroring, europejskiej konferencji neonazistowskiej, jako Parti Nationaliste Français et Européen (PNFE). PNFE składała się z mieszanki byłych członków zdelegalizowanej FANE i neonazistowskich twardogłowych, którzy zostali wyrzuceni z Frontu Narodowego (FN), kiedy Jean-Marie Le Pen zyskał przyzwoity wizerunek po zdobyciu kilku miejsc w parlamencie w wyborach w 1986 roku. PNFE szybko udało się stworzyć różne sekcje poza Paryżem. Miał ogólnokrajową publikację Tribune nationaliste, założoną w październiku 1985 r. i redagował magazyn w każdym regionie: Charlemagne w Nord-Pas-de-Calais, Le Chêne w Seine-et-Marne lub Le Glaive w Paryżu. W lipcu 1989 r. Szef sekcji Nord-Pas-de-Calais i redaktor naczelny „Charlemagne”, Jean Beaussart, został zamordowany przez swoją córkę po latach znęcania się. Beaussart regularnie bił i poniżał swoje córki, zmuszając je każdego ranka do wykonania nazistowskiego pozdrowienia przed portretem Adolfa Hitlera, które przekonał, że jest ich wujem. Ida Beaussart została ostatecznie uniewinniona przez sąd. PNFE miała wielu zwolenników nazistowskich skinheadów i była obwiniana za szereg ataków na imigrantów, w tym atak Sonacotra na hostel pracowników imigrantów w Nicei w 1988 r., za który 18 członków zostało skazanych w 1989 r. Wśród początkowo przetrzymywanych był Serge Lecanu, który miał przewodził Fédération professionalnelle indépendante de la police (FPIP), skrajnie prawicowemu związkowi zawodowemu policji. W 1990 r. Michel Lajoye, członek PNFE od 1988 r., otrzymał dożywocie za zrzucenie bomby w kawiarni należącej do arabskich imigrantów. 10 maja 1990 r. Zbezczeszczono cmentarz żydowski w Carpentras, co doprowadziło do wzburzenia publicznego i demonstracji protestacyjnej w Paryżu, w której uczestniczyło 200 000 osób, w tym prezydent Francji François Mitterrand. Po kilku latach śledztwa pięć osób, w tym trzech byłych członków PFNE, przyznało się 2 sierpnia 1996 r. 5 czerwca 1990 r. władze francuskie zdelegalizowały magazyn PNFE Tribune nationaliste. Francuski negacjonista Holokaustu Vincent Reynouard był członkiem PFNE i na krótko został jego sekretarzem generalnym w 1991 r. W styczniu 1996 roku Erik Sausset zastąpił Claude'a Cornilleau na stanowisku prezesa organizacji. Grupa została zmuszona do rozwiązania w 1999 roku. Erik Sausset później zaangażował się w ruch Völkisch Terre et Peuple. Inna kadra PNFE, Didier Magnien, dołączyła później do Unité Radicale, następnie wyemigrowała do Niemiec i została członkiem Federalnego Urzędu Ochrony Konstytucji, odpowiedzialnego za nadzór i represje wobec działalności neonazistów. Maxime Brunerie, który próbował zamordować Jacquesa Chiraca w 2002 r., był członkiem grupy między czerwcem a listopadem 1998 r., opuszczając to, co uważał za „bolesną partię”, aby zamiast tego dołączyć do Groupe Union Défense, przemianowanej na Unité Radicale na początku tego roku. Ruch dążył do ustanowienia „Nowego Porządku” i odrzucił FN jako „tak zwaną partię nacjonalistyczną” zintegrowaną z systemem. Otwarcie rasistowska grupa porównywała czarnych ludzi ze zwierzętami, a nienawiść do kików jest wszechobecna w ich pismach. PNFE miała silne kontakty z Brytyjską Partią Narodową, a Cornilleau często przemawiał na ich corocznych spotkaniach, będąc bliskim przyjacielem Johna Tyndalla. Regularnie uczestniczyli w międzynarodowych wiecach, zwłaszcza w Belgii, gdzie umocnili swoje związki z BNP oraz Vlaamse Militanten Orde. Grupa nawiązała również kontakty z Vlaams Blok i Christian Worch w Niemczech. W Belgii współpracowali także z Renouveau nationaliste, pomniejszą grupą utworzoną przez byłych członków Partii Nowych Sił. W 1991 r. w Szwajcarii powstała siostrzana partia Parti Nationaliste Suisse et Européen, później zastąpiona przez oddział Hammerskins.

[wolcichyczas]

12.02.2023

Ew. Mateusza 27:1-14 

(1) A wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciwko Jezusowi, że trzeba go zabić. (2) Związali go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi. (3) Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że został skazany, żałował tego, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym (4) i rzekł: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. A oni rzekli: Cóż nam do tego? Ty patrz swego. (5) Wtedy rzucił srebrniki do świątyni, oddalił się, poszedł i powiesił się. (6) A arcykapłani wzięli srebrniki i rzekli: Nie wolno kłaść ich do skarbca, gdyż jest to zapłata za krew. (7) Po naradzie więc nabyli za nie pole garncarza na cmentarz dla cudzoziemców. (8) Dlatego owo pole nazywa się do dnia dzisiejszego Polem Krwi. (9) Wtedy się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Jeremiasza w słowach: I wzięli trzydzieści srebrników, cenę wyznaczoną za sprzedanego człowieka, jak go oszacowano w Izraelu. (10) I dali je za pole garncarza, jak mi nakazał Pan. (11) I stawiono Jezusa przed namiestnika, i zapytał go namiestnik: Czy Ty jesteś król żydowski? Jezus odpowiedział: Ty sam to mówisz. (12) A gdy go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział. (13) Wtedy rzekł mu Piłat: Czy nie słyszysz, jak wiele świadczą przeciwko tobie? (14) Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił.

Nie ma wątpliwości co do tego, że najważniejszym zdarzeniem w tych rozdziałach jest śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Mimo to, Mateusz dokłada do historii coraz więcej postaci, aby pomóc nam zrozumieć w jaki sposób różni ludzie reagowali na ten niesamowity moment w historii. Widzimy w tym fragmencie, że Judasz był napełniony smutkiem. W języku greckim istnieją dwa słowa, które często tłumaczy się słowem "pokutować". Jedno ze słów mówi o przemianie dotyczącej uczuć, a drugie słowo o przemianie dotyczącej sposobu myślenia. Słowo użyte w tym fragmencie mówi jedynie o zmianie dotyczącej uczuć; Judasz poczuł emocjonalny ból w związku z tym co uczynił.  Judasz zrozumiał, że Jezus był niewinną osobą, która nie zasługiwała na ukrzyżowanie, ale nie był gotowy na przyjęcie Jezusa jako Chrystusa, Syna żywego Boga. Piotr gorzko płakał po wyparciu się swojego Pana trzy razy, a teraz widzimy Judasza, który czuję się bardzo źle przez to co zrobił. Jednak jest wielka różnica między tymi dwoma ludźmi. Piotr był w procesie zmieniania zawartości jego wiary w Jezusa. Jego zmiana była skoncentrowana na Jezusie. Judasz był w procesie zmieniania tego jak sam się czuje. Jego zmiana była skoncentrowana na jego własnej osobie.

Ostatecznie analizując te dwa zdarzenia, dochodzimy do wniosku, że Boga interesuje to dlaczego się zmieniamy, a nie to, że się zmieniamy. Jeśli zmiana nie wypływa z wiary, to nie ma wartości u Boga. Judasz czuł się tak źle, że oddał trzydzieści srebrników arcykapłanom, myśląc, że to ulży jego emocjonalnemu obciążeniu. To nie pomogło. Nie można zaprzeczyć temu, że Judasz przeżywa ogromny ból emocjonalny. Jego ból jest tak wielki, że w końcu idzie się powiesić.

Krok życiowy

Szczerość wierzeń człowieka nie jest rozwiązaniem jego problemów, ale prawdziwość tego w co się wierzy- to ma znaczenie. Jeśli zawartość wiary jest niewłaściwa, to wiara nie ma wartości.

[nothing-worth-suicide]

Bieszczady, cmentarz żydowski

[shapes-and-shivers]

The Old Jewish Cemetery in Wroclaw - The Museum of Cemetery Art 

(the part of Wroclaw City Museum )

[zyciestolicy]

Troje dzieci sprawcami dewastacji na cmentarzu żydowskim w Bielsku-Białej

Troje dzieci sprawcami dewastacji na cmentarzu żydowskim w Bielsku-Białej

Trzej chłopcy – dwaj dwunastolatkowie i trzynastolatek – zniszczyli nagrobki na zabytkowym cmentarzu żydowskim w Bielsku-Białej – wynika z ustaleń tamtejszej policji – poinformował w poniedziałek jej oficer prasowy aspirant sztabowy Roman Szybiak. Dotychczasowe ustalenia wskazują, że był to typowy wybryk chuligański, akt wandalizmu. Nie stwierdzono, aby dzieci znajdowały się pod wpływem alkoholu…

[allorajf]

Kirkut w Szydłowcu. 

[dzismis]

ŻYD, DUMNY UKRAINIEC

Cmentarz żydowski w Sadhorze / fot. L. Włodek Prawnuk cadyka powiedział mu: Mojsze, jest wojna, teraz wszyscy są Żydami, przyjmuj wszystkich, kogo się da Mychajło Krajs i Mojsze Zejew to ta sama osoba. Wszyscy go w Czerniowcach świetnie znają. Jest opiekunem synagogi w Sadhorze, na przedmieściach miasta. Nie pełni tam żadnej religijnej funkcji. Sam siebie nazywa zawhosp, co można przetłumaczyć…

[stillunusual]

WARSAW’S URBAN SCENERY

Bródno Jewish Cemetery Bródno Jewish Cemetery (Cmentarz żydowski na Bródnie) has an amazing history which came to a sad end as a result of the Second World War. During the German occupation of Warsaw, most of the gravestones and the surrounding wall were pillaged for use in construction, a practice that was initially continued by Poland's post-war communist authorities. However, they soon abandoned the cemetery, which became an unprotected wasteland for many years. It was finally taken over by the Nissenbaum foundation in the 1980s, by which time it had become overgrown and suffered further vandalism. Thanks to the Nissenbaum foundation an iron fence was built around the cemetery's perimeter. They also commissioned the monumental cemetery gates and built an exhibition hall in which visitors can learn about the history of the cemetery and Jewish traditions to do with death and burial. The cemetery itself is in a tragic state. It's now a woodland area with only a tiny proportion of the gravestones remaining in their original positions. Approximately three hundred thousand people are buried there, but only about 3000 gravestones are preserved to this day, most of which are piled up untidily towards the cemetery's northern end. The great majority were lost forever, although some fragments of gravestones found in other parts of Warsaw and in the river Wisła have been returned. Since 2012, the cemetery has been under the care of the Jewish community in Warsaw.

[moments-in-black-and-white-blog]

Tym razem zdjęcie w kolorze (choć stonowane i do czarno-białego mu niedaleko). Odwiedzałem zabrzański kirkut kilka razy o różnych porach roku. Przyznam, że jest on ciekawym, ale jednocześnie trudnym tematem. Podchodziłem do niego na wiele sposobów. Na szalę rzuciłem wszystkie moje umiejętności i cały sprzęt. Wyszło mi jednak na to, że jest to miejsce, o którym detale (a nie szerokie plany) mówią najwięcej...

[kosmostudio]

25.08.2018

1.zdj. to stary żydowski cmentarz, później stary niemiecki cmentarz, następnie miejscowość Piękne Łąki i jej...łąki