#dat klopt ook omg

[madeliefkrans]

YOOOO misschien de guy gevonden met wie ik jarenlang gepraat heb toen ik dertien was

[nevasliteratuurblog]

Hallo daar

In de laatste twee dagen heb ik tot en met pagina 160 gelezen. Er zijn dan natuurlijk weer een paar dingen veranderd waar ik het per verteller over wil hebben.

Claire: Claire en Chris zijn tijdens hun rennen om hulp een politie wagen langs gelopen. De agente vroeg hen of ze van Opportunity High zijn en ze knikten. Ze nam ze mee terug naar de school zodat ze veilig bij de politie kunnen zijn in het geval dat de schutter uit de school raakt en hen twee dan niks zou overkomen. De twee vragen om meer info over de situatie maar de agente vertelt ze niks. Beide hebben ze door dat dat is om massale paniek te voorkomen.

Autumn: Tyler vroeg haar om op te staan, uit angst deed ze dat niet en bleef verscholen. Dan tilde hij een meisje op bij de kraag en dreigde haar neer te schieten, toch kwam ze niet naar hem toe. Hij doodde het meisje. Daarna dreigde hij om Matt, Claires klein broertje met een handicap, ook te vermoorden. Autumn weet nog hoe vrolijk Tyler met Matt omging nadat hij hem ontmoet had door zijn relatie met Claire. Als Matt niet veilig was van haar broer, was niemand dat. Dus ze stond op en ging naar Tyler toe. Hoe dichter bij hem ze komt hoe minder ze haar broer herkent en hoe verder haar broer van haar wegvoelt.

Tomàs: Het lukte hem niet om het slot open de krijgen omdat zijn paperclips bleven breken. Dus klopt hij zachtjes het ritme van een liedje tegen de deur, een die hij van zijn abuelo heeft geleerd. (Hier meer over in Sylvia's stuk) Hij besluit met een hamer het slot stuk te slaan maar Fareed die aangerent komt stopt hem. (Fareed was andere slote met een grote schaar stuk aan het knippen). Fareed vertelt hem eerst dat dat herrie zal maken en mensen in gevaar zal brengen dan meldt hij hem dat dat er sirenes van de politie klinken in de verte, hulp is onderweg. Toch vind Tomàs dat hij niet niks kan doen en neemt de schaar van zijn vriend over en probeert het slot stuk te knippen.

Sylvia: Autumn was weggewandeld van Sylvia al voor dat Tyler naar haar vroeg. Sylvia zit achteraan in de zaal, vlak bij een deur, de vrijheid, hoewel dat nu niet veel uitmaakt. Oppeens voelt ze rillingen van de deur, in een bekend ritme, een liedje dat ze van haar abuelo samen met haar broers had geleerd. Tomàs is daar. Ze maakt het deuntje af om hem ietsjes tot rust te stellen(dat werkte, Tomàs was zeer opgelucht dat zijn zus nog leeft). Zij zelf is minder opgelucht wanneer haar beste vriendin door de schutter wordt geroepen en naar hem toe komt. Het volgende had ik voorspeld en nu is het bewezen, Sylvia is verliefd op Autumn, het is me nu nog onduidelijk of ze vriendinnetjes zijn want er worden vaagjes dingen gezegd over een relatie die ze van andere verstoppen maar niets concreets. Dit voegd nog een laag angst bij alles, vind ik. Sylvia vertelt dat ze nooit Autumn vertelt heeft over de aanranding die Tyler gepleegd had tegen haar. Tyler weet dat Autumn dierbaar is voor Sylvia en zijn manier van wraak nemen is andermans dierbaren vernietigen. Hierdoor is Sylvia zeer bezorgd om Autumns veiligheid. Ze staat zelf op.

Dat is het laatste wat er gebeurt is. Verder is er ook nog uitgelegd dat Autumns moeder twee jaar geleden gestorven is in een auto ongeluk toen ze haar dochter ging ophalen van dansles. Ze was zo uitgeput dat men denkt dat ze achter het stuur in slaap is gevallen.

En daarmee sluit ik deze update af :)

[fionainnl]

Breda jazz

Ik heb een tijdje niet geschreven. Niet omdat er in ons kikkerlandje niets te beleven valt maar omdat ik o.a. opgeslokt wordt door het werk. We zitten midden in de examentijd dus; druk druk druk!

Daarnaast heb ik weer een verhuizing achter de rug maar daar ga ik 't nu niet over hebben want dat wordt saai! Tipje van de sluier voor diegenen die zich toch afvragen wat nu weer?! Het was de verhuizing van zoonlief van Sweetlake naar zijn anti-kraak paleisje in Warmond aan de Kaag.

Nee, deze blog gaat over Breda jazz. 2 van mijn vriendinnen wonen er en het is een gezellige stad waar veel te beleven valt. In het weekend van Breda jazz heb ik de stad op een andere manier leren kennen. Op een muzikale manier denk je waarschijnlijk? Dat was wel de bedoeling ja en ik ga ook zeker terug met echtgenootlief omdat de stad zeker potentie heeft op muzikaal gebied. Want er was overal muziek op straat. En op het water waar een drijvend terras was gebouwd speciaal voor de optredende bands. Hoe leuk is dat?

Maar wij, 2 vrouwen samen, hadden het op een andere manier druk. Mijn vriendin, hoewel ze oorspronkelijk ook uit Voorburg komt, woont ik inmiddels al zo lang in Breda dat ze een echte Brabander is geworden en veel mensen kent. Ik merkte dat ik toch echt een afstandelijke westerling ben en niet knuffelig ben met onbekenden. Daarbij ging ik niet drinken omdat ik nog terug naar Zoetermeer moest.

Het feit dat ik afstandelijk ben werd me later ook verweten. We kwamen 3 jolige mannen tegen, die m'n vriendin ook niet kende, en ze knoopten tegen wil-en-dank een praatje met ons aan. Toen ze vroegen hoe ik heette en ik als antwoord op hun vraag vroeg of ze de film 'Shrek' kende, en ze deze film niet kenden (!), had ik al gauw door dat ik geen gesprek kon voeren met deze mannen. Jammer, als ze de film wel hadden gekend hadden ze mijn naam ook geweten, want in die film heet de -in dit geval groene- Prinses: Fiona! Dus vanaf dat moment waren wij Pauline Huizinga en Chantal Jansen! Deze BN'rs kenden ze ook niet en sorry, ze daalden steeds meer in mijn achting. 1 van de mannen zei dat ie alleen maar natuur films keek, haha! Toen was ik er klaar mee. 'TMI!', zei ik. Ook deze uitdrukking kenden ze niet. Ik hoop jullie wel? Maar OMG. Ik was afstandelijk werd er geroepen en wilde niets over mezelf vertellen! Klopt ja!

Later kwamen we 1 van de mannen uit het groepje weer tegen. Hij begon nu op een andere toer; begon over zoenen te praten en dat hij op oudere vrouwen viel. Ook dat hij getrouwd was maar een 'open' huwelijk had. Toen hij vroeg of we wat wilden drinken bestelde m'n vriendin een Spa rood en ik een Spa blauw. Alsof op afspraak draaide zij zich om om een bekende te groeten en ik pakte mijn telefoon uit m'n tas. De jongeman kreeg eindelijk door dat er bij ons niets te halen viel en droop af.

Deze ontmoeting heeft niets met mijn ego gedaan. Het gaf me juist een beetje een smoezelig gevoel en ik zag plotseling alle aangeschoten mensen op straat, met uitzondering van m'n vriendin, in een compleet ander (avond)licht. Het leek alsof ik beland was in een live 'Tinder' app! De jacht was geopend!

Wat later op deze broeierige nacht reed deze vrouw terug naar het westen met weer een ervaring rijker! En Breda jazz moet volgend jaar zeker opnieuw, maar dan op een meer muzikale manier, worden beleefd!

[woensdagdip]

>

In de tijd waar we nu leven is er sinds de komst van het Covid-19 virus een hoop veranderd. Dit heeft invloed op onze sociale groepsidentiteit. We gaan anders met elkaar om en bewegen ons anders in openbare ruimtes. Maar heeft deze verandering in onze groepsidentiteit ook invloed op onze persoonlijke identiteit? En bied deze crisis ons kansen om een nieuwe, misschien wel digitale, identiteit te ontwikkelen?  

Tijdens deze crisis merk ik dat ik hoge eisen van mijzelf stel. Ik heb voldoende tijd, meer dan ooit en wil die tijd dan ook optimaal benutten. Maar het tegenovergestelde lijkt te gebeuren. Ik begin te laat aan taken en huiswerk en bel of WhatsApp mijn vrienden niet terug. Ik heb continue het gevoel dat er meer in moet zitten.  Ik heb tijd om nieuwe talenten te ontwikkelen, te sporten en kunst te maken, maar hier komt weinig van. Hoe normaal gesproken te veel sociale activiteiten mij uitblussen, lijkt het nu toch wel een energiebron te zijn geweest van mijn identiteit. Een groot deel van mijn identiteit ontleen in aan de dingen die ik doe en maak en de mensen met wie ik dat deel. Nu al deze aspecten van mijn identiteit minder hard vooruit gaan dan dat ik zou willen heb ik het gevoel grip over mijn identiteit te verliezen.

Denies Harmsen – Identity 2020

Ervaar jij ook verandering in jouw identiteit tijdens deze crisis? En hoe ga jij daar mee om?

Pam: Ik herken mij heel erg in het stukje wat je schrijft. Zelf vind ik het ook moeilijk om contact te behouden als het enkel zo online gaat, mijn afspraken lopen soms door de war of in het ergste geval vergeet ik ze (en dat is niks voor mij). Zelf heb ik helemaal geen zin om een digitale identiteit te ontwikkelen (of hoe je dat zou noemen), het is zo permanent en zo vluchtig tegelijk. Alles wat je namelijk in een mail typt blijft bestaan, het is zo niet flexibel, afspraken in je digitale agenda, tijden, social media, aah. Ik mis een soort van menselijkheid, niet alleen in communicatie maar ook in de weg ergens naar toe, wat je ziet en wat je mee maakt. Misschien is de stictheid van het online een druk die ik mijzelf op leg. Misschien is het een druk die ontstaat door de algoritmes die mij enkel activistische posts laat zien, die mij alle misstanden keer op keer in mijn gezicht druk.ik heb namelijk steeds meer het gevoel gekregen dat er steeds meer en meer mis is op de wereld. Dus legt de corona-crisis dit bloot? Of ben ik zelf verdronken in het internet? Wie ben ik nog als maker, als vriend,  als activist?

Ilona: In deze bijzondere tijd ervaar ik zeker verschil met vroeger. Ik spreek minder af met mijn vrienden en onderneem minder algemene (culturele) activiteiten. Ik heb soms het gevoel dat ik door deze tijd de vrienden die normaal dicht bij mij staan wegdruk of verstoot. Ook zie ik zie mijn klasgenoten minder dan normaal, maar de personen waarmee ik normaal minder omging zijn nu een groot deel van mijn leven geworden. Doordat ik veel tijd over had ging ik gamen. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt door veel met hen online te zijn. Mijn sociale contactmomenten zijn verplaatst naar de onlinewereld. Waar ik normaal nog wel een keer beneden zat om offline activiteiten uit te voeren zit ik nu continu online. Ik wacht op mijn nieuwe vrienden om online spellen te spelen, terwijl ik mijn andere vrienden nog geen appje heb gestuurd.  Ik ben zeker veranderd in mijn identiteit tijdens deze crisis. Ik beweeg minder omdat ik niet hoef te reizen naar school. Ik zit hele dagen online. Sommigen zullen zeggen, maar e-sport is ook een ding. Dat klopt, maar ik merk dat ik mij minder fit voel. Ik wil graag bewegen, maar mag niet tot nauwelijks naar buiten. Als ik een keer naar buiten ga merk ik dat mijn conditie nog slechter is dan hiervoor. 

Ook merk ik dat ik heel dubieus door de straten loop. Van mijzelf heb ik een redelijk kleine persoonlijke cirkel om mij heen. Ik vind het niet erg als iemand dicht bij mij staat. Iedereen moet nu afstand houden, maar dit gebeurd niet altijd. Ik ben elke keer in strijd met mijzelf in de supermarkt. Aan de ene kant vind ik het niet extreem erg dat je dicht bij mij in de buurt komt. Aan de andere kant denk ik hoe moeilijk is het nou om even te wachten op je mais uit blik.  Zoals ik al heb gezegd, ja ik ben erg veranderd in deze tijd. Of het beter of slechter is weet ik nog niet. Het is denk ik niet mogelijk om totaal niet veranderd te zijn. De manier waarop je veranderd kun je natuurlijk wel sturen. Ik vind het van mijzelf niet goed dat ik mijn vrienden in de kou laat staan, maar mijn nieuwe vrienden wil ik ook niet kwijtraken. Ik zal mijn aandacht opnieuw moeten verdelen. Ik denk dat mijn antwoord op de vraag hoe ik hiermee om ga is dat ik nog zoekende ben. Hoe het nu gaat vind ik prima, maar ik merk dat ik sommige mensen of gewoontes niet los wil/kan laten. Deze verdienen ook mijn aandacht. Ik ben nog zoekende naar oplossingen voor andere algemene kwesties en eigen problemen. Ik denk dat hoe we hier mee omgaan in de loop der tijd duidelijk wordt door het te ervaren. 

[phansterdam]

WAT EEN AFLEVERING WHAT THE FUCK??? Ik ben 50 punten kwijt? Ik las dat Art deze keer niet zei "behalve de mol, die hoeft nooit naar huis" tijdens de introductie van de test? Terwijl hij dat elk jaar zegt!!!!!??? Bitch I can't

IK MERKTE DAT OOK WTF IS DEZE aan de ene kant is dit het einde van de wereld omdat OMG HOLY SHIT DE MOL MAAKTE DE TEST NIET maar aan de andere kant????? miss is die tekst wel veranderd??? maar ik wacht af tot de volgende aflevering en als het dan weer hetzelfde is als altijd ga ik hyperen

also wie verdenken jullie? ik verdenk stine, ik kan hem niet echt peilen maar er klopt iets niet (also zij heeft een boek geschreven over liegen hoe heeft zij mee mogen doen)

bitch wie is de mol is begonnen en we gaan het erover hebben

[jezus-volgen]

Getuigenis van Gods genade: hoe heb ik een waar thuis gevonden

Noot van de redactie: Xiaolins gezin viel uiteen als gevolg van de affaire van haar vader. Ze heeft altijd erg verlangd naar een warm, liefdevol thuis. In het jaar dat Xiaolin achttien werd, vond zij door Gods zegen een waar thuis.

Ik haat mijn vader – hij maakte ons gezin kapot

Klap, Beng …

“Verdorie, zeg dat nog eens en ik zal het je laten berouwen!”

Luidkeels geruzie doorbrak de vredige stilte van de nacht waardoor mijn zus en ik wakkerschrokken. Het drong tot ons door dat onze ouders weer aan het vechten waren. Sinds onze moeder had ontdekt dat onze vader met een andere vrouw omging, lachte ze minder vaak. Telkens wanneer zijn naam viel, raakten haar ogen vol onvrede en treurnis. Vanaf dat moment hielden zij nooit op met vechten – ik zou me zelfs niet kunnen herinneren hoeveel keren ze ruzie hebben gemaakt. Wanneer mijn zus en ik huilend hun kamer binnenrenden, zagen we hoe onze vader juist uithaalde om onze moeder te slaan. Huilend trok ik zo hard als ik kon aan mijn vaders arm, maar hij was te sterk voor mij om hem tegen te kunnen houden. Die nacht brak hij twee van haar ribben. Ze was niet langer opgewassen tegen zo’n bestaan vol leed; daarom verliet ze ons huis toen ze was hersteld. Ze kreeg een baan in een andere regio.

Na haar vertrek gingen mijn zus en ik bij onze grootouders wonen. Onze vader ging zich absoluut niet beter gedragen omdat zij vertrokken was; hij was gewoon dezelfde als altijd. Hij kwam vaak de hele nacht niet thuis en besteedde geen enkele aandacht aan ons. Mijn zus en ik gingen iedere dag samen naar school en terug naar huis, en de hele route lang werden andere kinderen door hun ouders meegenomen. Ze praatten en lachten met hen, maar mijn zus en ik werden niet door onze ouders vergezeld. Onze kleine schaduwen zagen er zo eenzaam uit. Wat ik het meest vreesde, was de ouderavond die de school organiseerde. Dan zou de hoofdmeester ons gaan vragen waarom onze ouders er niet waren. Als leraren vragen stelden, kreeg ik altijd tranen in mijn ogen, liet mijn hoofd hangen en zei geen woord. Ik wist niet wat ik moest zeggen.

Eens, toen ik uit school naar huis was gegaan, klopte ik langdurig op de deur, maar niemand deed open. Ik had een gevoel van verlatenheid toen ik daar buiten stond, alsof ik helemaal geen thuis had. Ik voelde een brok in mijn keel, alsof ik op het punt stond in huilen uit te barsten. Het buurvrouwtje zag mij daar maar moederziel alleen staan en bracht me bij haar thuis. Zodra ik binnenstapte, kon ik haar zoon vol geluk aan zijn familie horen vertellen over alle interessante dingen die die dag op school waren gebeurd. De aanblik van een gezin dat zo opgewekt leek, maakte me erg jaloers, en ik dacht: “Als mijn vader geen affaire had gehad, dan had mijn moeder ons niet verlaten en had ik als andere kinderen kunnen zijn. Ik had na schooltijd terug naar huis kunnen gaan en een lekkere maaltijd kunnen krijgen die door mijn moeder was bereid; ik had naar haar geklets kunnen luisteren, me verwend kunnen gedragen, en haar alles kunnen vertellen over mijn gevoelens. Wat zou ik gelukkig zijn! Het is zo jammer dat al die dingen compleet buiten mijn bereik zijn.” Toen ik daaraan dacht, haatte ik mijn vader nog meer. Ik haatte hem omdat hij mijn moeder had gekwetst en om alles wat hij had gedaan: in eigen persoon ons gezin verwoesten en mij op zo’n jonge leeftijd een warm thuis laten verliezen.

Wanneer krijg ik een warm, gelukkig thuis?

Langzamerhand groeide ik op en werd ik volwassener, maar mijn verlangen naar een gezin verdween nooit. Als mijn moeder bij gelegenheid belde, ging mijn vader in een hoekje zitten en vroeg wat er met haar aan de hand was. Door zijn gezichtsuitdrukking kregen mijn zus en ik het idee dat hij een beetje veranderd was, en dus vroegen we onze moeder om weer thuis te komen. Door onze smeekbede begon zij dingen te regelen om terug te komen. We waren uitzinnig van vreugde: eindelijk lag een volledig, gelukkig thuis binnen ons bereik! Maar de werkelijkheid was niet wat we ervan verwacht hadden. Onze vader bleef, zoals gewoonlijk, buitenshuis drinken, en gedroeg zich nog hetzelfde tegenover onze moeder; hij schreeuwde naar haar of sloeg haar. Daarna lag voortdurend het woord ‘scheiding’ op hun lippen. In die periode vroegen ze herhaaldelijk aan mij en mijn zus: “Als mam en pap gescheiden zijn, bij wie zouden jullie dan willen wonen?” Ik kon de gedachte aan hun scheiding niet verdragen en wilde niet kiezen. De enige manier waarop we ons ongenoegen tot uitdrukking konden brengen, was door te huilen.

Ik besloot te proberen om op een andere manier te leven, zodat mijn ouders niet zouden scheiden. Ik veegde de tranen van mijn gezicht en werd de ‘gangmaker’ in huis. Ik deed mijn best om een optimistische indruk te wekken en probeerde iedereen met mijn glimlach te beïnvloeden, in de verwachting dat mijn grote inspanningen de conflicten tussen mijn ouders zouden oplossen. De resultaten waren echter niet zoals verwacht. Hoewel ze mijn capriolen vermakelijk vonden en veel lachten, waren hun glimlachjes als vonken die even oplichtten voor ze uitdoofden. In het jaar dat ik achttien werd, scheidden mijn ouders. Onze moeder haalde mij en mijn zus weg uit dat trieste huis en huurde een klein onderkomen voor ons.

Korte tijd later ging ik terug naar huis om wat spullen te halen, maar de sleutel paste eenvoudigweg niet. Een buurman vertelde dat onze vader direct na ons vertrek de sloten had vervangen en die vrouw en haar zoon bij hem had laten intrekken. Hij had die twee onlangs ook mee op reis genomen en veel cadeaus voor hen gekocht. Deze boodschap bezorgde me een gevoel van onverklaarbaar verdriet. De huizen van andere mensen stroomden allemaal over van vreugde, waren vol gelach en hilariteit; waarom was er dan onophoudelijk geruzie in mijn huis? Waarom was dat uiteengevallen? Wanneer krijg ik een warm, gelukkig thuis?

Gods woorden kalmeren mijn verwonde ziel

Juist toen mijn leed het grootst was, deelde een collega van mijn moeder Gods evangelie met ons. Ik las deze woorden van God: “De Almachtige heeft medelijden met deze mensen die zwaar lijden. Maar tegelijkertijd heeft Hij genoeg van die mensen die geen bewustzijn hebben omdat Hij al te lang heeft moeten wachten op een antwoord van de mensen. Hij verlangt ernaar om te zoeken, om je hart te zoeken en je geest. Hij wil je voedsel en water brengen en je doen ontwaken zodat je niet langer honger en dorst hebt. Als je moe bent en als je de leegte van de wereld begint te voelen, wees dan niet perplex en huil niet. Almachtige God, de Uitkijker, zal je komst op ieder moment verwelkomen. Hij is naast je en wacht tot je terugkeert. Hij wacht op de dag dat je geheugen plotseling herstelt en je je realiseert dat jij van God komt maar dat je op een of andere wijze op een bepaald punt verdwaald bent geraakt en bewusteloos langs de kant van de weg bent neergevallen, en niet wist dat je een vader hebt. Je beseft dan dat de Almachtige naar je uitgekeken heeft, en al die tijd op je gewacht heeft”.

Gods milde, maar toch dringende oproep was als een milde warmte die mijn hart binnenstroomde, en gaf me een gevoel van troost dat ik nooit eerder had gekend. Sinds mijn vader die affaire had en mijn ouders vervolgens na ruzie en strijd gescheiden waren gaan wonen, waren mijn zus en ik het geluk van de jeugd en een warm, gelukkig thuis kwijtgeraakt. We verloren ook de liefde en zorg van onze ouders; we leefden voortdurend in angst en voelden voortdurend de pijn veroorzaakt door de minachting en spot van anderen. Ons zelfvertrouwen nam sterk af en we waren erg hulpeloos. Ik verlangde er hevig naar een gelukkig gezin te hebben; ik verlangde er hevig naar mijn ouders aan mijn zijde te hebben, zoals andere kinderen. Ik veranderde mezelf zelfs om dat te kunnen bereiken, en deed alles wat ik kon om grappen te maken en mijn ouders blij te maken. Maar ons thuis was nog steeds kapot, en mijn droom lag aan scherven. Terwijl ik opgroeide, veroorzaakten al die ervaringen bij mij een trauma. Ze werden zelfs wonden die ik niet wilde beroeren, die ik niet bereid was aan te raken. Maar toen ik geconfronteerd werd met de oproep van Gods liefde, voelde ik me als een verloren kind dat eindelijk haar lang verloren moeder en vader gevonden had. Mijn dolend, zwervend hart vond eindelijk een bestemming en steunpunt. Biddend knielde ik neer en stortte mijn hart uit voor God. Ik legde ook mijn toekomst in Gods hand, zodat Hij mij door iedere afzonderlijke dag heen kon leiden.

Mijn vader was ook slachtoffer

Eens hoorde ik tijdens een bijeenkomst een paar broeders en zusters de volgende passage uit Gods woorden lezen: “Al deze trends, de ene na de andere, hebben een slechte invloed die de mensen voortdurend degenereert, en veroorzaakt dat ze voortdurend hun geweten, menselijkheid en verstand kwijtraken en dat hun moraal en de kwaliteit van hun karakter steeds verder verlaagt, zodanig dat we zelfs kunnen zeggen dat de meerderheid van de mensen nu geen integriteit, geen menselijkheid heeft, noch enig geweten, laat staan gezond verstand. Dus wat zijn deze trends? Je kunt deze trends niet met het blote oog zien. Wanneer de wind van een trend langskomt, wordt misschien maar een klein aantal mensen trendsetters. Ze beginnen dit soort dingen te doen, accepteren dit soort ideeën of dit soort perspectieven. De meerderheid van de mensen, echter, in hun onwetendheid, zal nog steeds voortdurend worden besmet, geassimileerd en aangetrokken door dit soort trends, totdat ze het allemaal onbewust en onvrijwillig accepteren en er allemaal in worden ondergedompeld en door worden beheerst. Mensen die niet gezond van lichaam en geest zijn, die nooit weten wat de waarheid is, die niet het verschil kunnen zien tussen positieve en negatieve dingen, zulke mensen zullen, als gevolg van dit soort trends, de een na de ander, bereidwillig deze trends accepteren, de opvattingen ten aanzien van het leven en de waarden die van Satan afkomstig zijn. Ze accepteren wat Satan hen vertelt over hoe ze het leven en de manier van leven kunnen benaderen die Satan hen ‘schenkt’. Ze hebben niet de kracht, ze hebben ook niet het vermogen en nog minder het bewustzijn om weerstand te bieden”.

Nadat ze het lezen van deze woorden van God hadden beëindigd, communiceerden de broeders en zusters één voor één over hun persoonlijke ervaringen en begrip. Dat stelde me in staat om de redenen achter mijn vaders ontrouw alsook de wortel van de pijn van mijzelf en mijn moeder te begrijpen. In dit kwade tijdperk gebruikt Satan allerlei soorten mensen, dingen en gebeurtenissen om de mensen allerlei soorten kwade gedachten in te prenten, zoals: “Thuis hangt de rode vlag niet neer, buiten wapperen de kleurige vlaggen in de wind”; “Vraag niet om eeuwigheid, maar wees tevreden met het heden”; “Pluk de dag voor je plezier, want het leven is kort”; en “Leef elke dag alsof het je laatste is”. Als menselijke wezens zijn we verstoken van de waarheid en kunnen we goed en kwaad niet onderscheiden, noch positieve en negatieve dingen; in het bijzonder missen we het bewustzijn om negatieve dingen te verwerpen. Aanvankelijk wijzen we deze kwade gedachten af en weigeren we ze te aanvaarden, maar uiteindelijk worden ze de gewoonste zaak van de wereld. Daarbij komen de invloed van de maatschappelijke omgeving en de mensen, dingen en gebeurtenissen in onze omgeving, waardoor we deze kwalijke praktijken langzaamaan gaan aanvaarden. Zelfs vatten we deze kwade dingen op als positief en jagen we ze na alsof ze positief waren; we beginnen te verlangen naar vleselijke uitspattingen en geven ruim baan aan onze vleselijke verlangens. Er zijn veel mensen die zich niets meer gelegen laten liggen aan de gevoelens van hun familieleden en die hun plichten of verantwoordelijkheden niet langer uitvoeren. In plaats daarvan geven ze gewoon toe aan hun kwade neigingen om een minnaar of minnares te hebben; sommigen hebben zelfs seksuele contacten voor één nacht, om hun prikkeling na te jagen. Niet alleen vinden ze dit niet beschamend, maar ze denken dat het helemaal in orde is. Ze worden steeds slechter, ontaarder, losbandiger en verdorvener; de moraal en ethiek waarover een fatsoenlijk persoon moet beschikken, raken ze helemaal kwijt. Ze verliezen hun geweten, verstand en menselijkheid. Op die manier zijn zoveel gelukkige gezinnen uiteen gevallen. Heel veel stellen zijn vijanden geworden omdat een andere persoon tussen hen in is komen staan, en heel veel schattige kinderen zijn hun zorgeloze jeugd kwijtgeraakt vanwege de scheiding van hun ouders. Alle pijn die wij als mensen lijden, is veroorzaakt door Satans kwade gedachten.

Ik overdacht hoe mijn vader zo ontaard was geraakt, hoewel hij zich altijd zo verantwoordelijk voelde voor het gezin. Hij zorgde voor mij, mijn zuster en onze moeder; maar vanaf het moment dat hij buiten de stad ging werken, zag hij dat iedereen om hem heen uitging naar dansclubs, bars en karaokehallen; ze hingen rond in online chatrooms, terwijl ze op zoek waren naar minnaars. Langzaamaan begon hij een dergelijke levensstijl te waarderen en na te volgen. Hij begon een affaire en dacht alleen nog aan zijn eigen genoegens, en niet aan de gevoelens van mijn moeder. Aan mij en mijn zuster besteedde hij geen enkele aandacht. Dat was ongelofelijk pijnlijk voor ons en leidde uiteindelijk tot het uiteenvallen van ons gezin. Nu ik erover nadenk dat mijn vader geen gelovige was en de waarheid ontbeerde: hoe had hij zich kunnen verweren tegen het binnendringen van die kwade neigingen? Hoewel zijn handelingen walgelijk waren, was ook hij een slachtoffer; het blijkt dat Satan de hoofdschuldige is. Satan is het die kwade neigingen gebruikt om mensen te verlokken en te verderven. Dat is er de oorzaak van dat veel mensen steeds slechter en ontaarder worden, wat ervoor zorgt dat veel huishoudens uiteenvallen. Toen ik dat allemaal had begrepen, werd mijn wrok tegenover mijn vader heel wat minder; het was niet langer meer zo pijnlijk voor mij. Ik voelde me echt dankbaar tegenover God, dat Hij me voor Hem had gebracht, en dat Hij me troostte en steunde met Zijn woorden. Door Zijn woorden bracht Hij me ertoe duidelijk en naar waarheid in te zien hoe Satan zich bedient van kwade neigingen om menselijke wezens te verderven en schade toe te brengen. Zo vergunde Hij het mij om negatieve dingen te onderscheiden en niet langer in pijn en vol haat te leven. Ik ervaarde Gods liefde en redding voor mij, op een heel praktische manier.

Het vinden van een warme familie: de familie van Christus

Vanaf het moment dat ik, mijn zuster en mijn moeder het geloof in God hebben aangenomen, zijn dikwijls broeders en zusters naar ons toegekomen, om met ons bijeenkomsten te hebben en met ons Gods woorden te lezen, en om te communiceren over Gods wil. Ook hebben zij ons geleerd om liederen te zingen en te dansen tot lof van God. Door Gods woorden te lezen heb ik begrepen dat God van eerlijke mensen houdt; Hij vraagt van ons dat we leven vanuit een fatsoenlijke menselijkheid, dat we een geweten, verstand, karakter en waardigheid bezitten, en dat we God vrezen en alle soorten van kwade neigingen op alle terreinen mijden. Naar mijn inzicht zijn Gods woorden licht; dat stelt ons in staat om duidelijk te onderscheiden wat goed is, wat zondig is, wat rechtvaardig is en wat slecht is. Ze stellen ons in staat om ons leven in de juiste richting te sturen in deze kwade wereld, en om niet te worden bedrogen of ingepalmd door kwade neigingen. Meer en meer heb ik Gods woorden lief, en in mijn dagelijks leven leg ik me erop toe ze in praktijk te brengen. Ik heb veel vrede en vreugde in mijn hart. Vaak communiceer ik met broeders en zusters over onze ervaringen bij het praktiseren van Gods woorden. Op een eenvoudige, open wijze maakt iedereen elkaar deelgenoot van oprechte woorden, net als in een familie. Wat is er veel genoegen in dit leven! Ik voel me heel vervuld.

In Gods huis heb ik een warmte ervaren die ik nooit eerder had ervaren, en mijn broeders en zusters staan dichter bij me dan mijn echte verwanten. Wanneer het koud weer werd, brachten ze ons hun eigen, gloednieuwe dekens en gebruikten ze zelf de oude dekens. Hoe laat ik ook thuiskom, er staat altijd een pot kokend heet eten te wachten. Wanneer ik op moeilijkheden stuit waarvoor ik geen oplossing weet, of wanneer ik leef in een negatieve sfeer, zullen mijn broeders en zusters altijd geduldig met mij communiceren over Gods woorden en alles doen wat in hun vermogen ligt om mij te helpen; zo kan ik Gods wil begrijpen en een weg vinden om te praktiseren. Ik weet dat deze liefde van God afkomstig is en dat het Gods liefde is die ons heeft samengebracht; daardoor kunnen we elkaar helpen en steunen en gezamenlijk de waarheid najagen en de juiste levensweg inslaan.

Later las ik deze woorden van God: “Jullie moeten altijd op je hoede zijn. Hoewel jullie in een vuile plaats leven, zijn jullie niet bezoedeld met vuil en kunnen jullie naast God leven en Zijn grote bescherming ontvangen. Jullie zijn gekozen uit allen in dit gele land. Zijn jullie niet de meest gezegende mensen?” (‘Praktijk (2)’). “Omdat de essentie van God heilig is, betekent dit dat je alleen door God de heldere, juiste weg door het leven kunt bewandelen; alleen door God kun je de zin van het leven kennen, alleen door God kun je een waarachtig leven leiden, de waarheid bezitten, de waarheid kennen en alleen door God kun je een leven vanuit de waarheid verkrijgen. Alleen God Zelf kan je helpen het kwaad te mijden en je te bevrijden van de schade en overheersing door Satan. Naast God kan niemand en niets je redden van de zee van lijden zodat je niet langer lijdt: dit wordt bepaald door de essentie van God. Alleen God Zelf redt je zo onzelfzuchtig, alleen God is uiteindelijk verantwoordelijk voor je toekomst, je bestemming en je leven, en Hij regelt alle dingen voor je. Niets wat geschapen is of niet geschapen is kan dit voor elkaar krijgen”. Dank zij God! Gods woorden zijn de waarheid en kunnen ons in staat stellen om onderscheid te maken tussen goed en kwaad, en tussen schoonheid en lelijkheid; ze kunnen ons leiden op de juiste levensweg, om God te vrezen en het kwaad te mijden. Ik bedacht me hoe ik, nadat ik tot geloof in God was gekomen, de waarheid begreep door Gods woorden, en hoe ik onderscheidingsvermogen ontwikkelde ten aanzien van allerlei kwade neigingen die Satan in gang zet. Ik zag duidelijk in dat het Satan was die deze neigingen in gang had gezet en dat ze zijn tactieken vormen om menselijke wezens te verderven, met hen te sollen en hen te schaden. Pas toen kon ik me losmaken van Satans verleidingen, zonder in verwarring te raken of gekwetst te worden door kwade praktijken. Het belangrijkste is dat ik Gods woorden nu elke dag in praktijk breng, dat ik najaag een eerlijk mens te worden en dat ik me op weg heb begeven om God te vrezen en het kwaad te mijden. Ik heb nu een passende richting voor mijn leven; ik heb een geweldige vrede en stabiliteit in mijn hart. Dit is iets wat met geen geldsom is te betalen! Ik dacht aan mijn medestudenten, ongelovigen, die worden gedompeld in en beïnvloed door deze kwalijke neigingen. Op zo’n jonge leeftijd al zijn sommigen volstrekt oppervlakkig, ze steken anderen naar de kroon als het gaat om voedsel en kleding, terwijl ze er altijd mee bezig zijn hoe ze zich op kunnen tutten. Sommigen zijn verslaafd aan online games, terwijl anderen karaoke zingen en voortdurend naar dansclubs gaan. Hoewel nog zeer jong, maken sommigen afspraakjes, waarbij ze met elkaar slapen en abortus laten plegen. Ze leiden losbandige, ontaarde levens. Dat ik in staat ben om te vermijden dat ik besmet en verdorven word door deze kwade neigingen, komt niet doordat ik zo geweldig ben, maar omdat God het is die mij liefheeft en mij heeft gered!

Toen drong het tot me door dat ik weliswaar veel pijnlijke dingen had meegemaakt vanaf mijn vroegste jeugd, maar dat ik door deze moeilijkheden langzaamaan had geleerd om zelfstandig te worden, zodat ik in staat was om voor mijzelf te zorgen. Ook trad ik de uitdagingen van het leven dapper tegemoet. En met een dergelijke familieachtergrond ben ik in staat te beschikken over enig praktisch begrip van de manier waarop Satan mensen verderft en pijn doet. Ik heb een echte, hartgrondige haat en afkeuring ontwikkeld ten aanzien van de kwade neigingen die ontspringen aan Satan. Ook besef ik duidelijker dat het alleen God is die de mensheid intens liefheeft, die altijd voor ons heeft gezorgd en ons heeft beschermd. Toen ik de speelbal was van Satan, terwijl ik een pijnlijk en hulpeloos leven leidde, strekte God Zijn reddende hand naar mij uit en bracht Hij mij voor Zijn aangezicht. Door het bewateren en de voeding van Zijn woorden heb ik veel dingen begrepen en heb ik langzaamaan geleerd menselijk te zijn. Ook vervul ik mijn plicht in de kerk; nu is iedere afzonderlijke dag voor mij vervullend en vreugdevol.

Vandaag de dag heb ik het diepe gevoel dat de kerk van Christus de enige zuivere ruimte is binnen deze kwade wereld. Alleen door Christus’ huis binnen te gaan en door de voeding en zorg van Gods woorden te genieten, kan ik leven in geluk en in het licht! Oprecht breng ik God mijn dank, dat Hij mij tot Zijn familie heeft gebracht en mij een warme, gelukkige familie heeft gegeven!

uit 'Online Bijbelstudie'

[jezus-christus-is-mijn-leven]

Getuigenis van Gods genade: hoe heb ik een waar thuis gevonden

Noot van de redactie: Xiaolins gezin viel uiteen als gevolg van de affaire van haar vader. Ze heeft altijd erg verlangd naar een warm, liefdevol thuis. In het jaar dat Xiaolin achttien werd, vond zij door Gods zegen een waar thuis.

Ik haat mijn vader – hij maakte ons gezin kapot

Klap, Beng …

“Verdorie, zeg dat nog eens en ik zal het je laten berouwen!”

Luidkeels geruzie doorbrak de vredige stilte van de nacht waardoor mijn zus en ik wakkerschrokken. Het drong tot ons door dat onze ouders weer aan het vechten waren. Sinds onze moeder had ontdekt dat onze vader met een andere vrouw omging, lachte ze minder vaak. Telkens wanneer zijn naam viel, raakten haar ogen vol onvrede en treurnis. Vanaf dat moment hielden zij nooit op met vechten – ik zou me zelfs niet kunnen herinneren hoeveel keren ze ruzie hebben gemaakt. Wanneer mijn zus en ik huilend hun kamer binnenrenden, zagen we hoe onze vader juist uithaalde om onze moeder te slaan. Huilend trok ik zo hard als ik kon aan mijn vaders arm, maar hij was te sterk voor mij om hem tegen te kunnen houden. Die nacht brak hij twee van haar ribben. Ze was niet langer opgewassen tegen zo’n bestaan vol leed; daarom verliet ze ons huis toen ze was hersteld. Ze kreeg een baan in een andere regio.

Na haar vertrek gingen mijn zus en ik bij onze grootouders wonen. Onze vader ging zich absoluut niet beter gedragen omdat zij vertrokken was; hij was gewoon dezelfde als altijd. Hij kwam vaak de hele nacht niet thuis en besteedde geen enkele aandacht aan ons. Mijn zus en ik gingen iedere dag samen naar school en terug naar huis, en de hele route lang werden andere kinderen door hun ouders meegenomen. Ze praatten en lachten met hen, maar mijn zus en ik werden niet door onze ouders vergezeld. Onze kleine schaduwen zagen er zo eenzaam uit. Wat ik het meest vreesde, was de ouderavond die de school organiseerde. Dan zou de hoofdmeester ons gaan vragen waarom onze ouders er niet waren. Als leraren vragen stelden, kreeg ik altijd tranen in mijn ogen, liet mijn hoofd hangen en zei geen woord. Ik wist niet wat ik moest zeggen.

Eens, toen ik uit school naar huis was gegaan, klopte ik langdurig op de deur, maar niemand deed open. Ik had een gevoel van verlatenheid toen ik daar buiten stond, alsof ik helemaal geen thuis had. Ik voelde een brok in mijn keel, alsof ik op het punt stond in huilen uit te barsten. Het buurvrouwtje zag mij daar maar moederziel alleen staan en bracht me bij haar thuis. Zodra ik binnenstapte, kon ik haar zoon vol geluk aan zijn familie horen vertellen over alle interessante dingen die die dag op school waren gebeurd. De aanblik van een gezin dat zo opgewekt leek, maakte me erg jaloers, en ik dacht: “Als mijn vader geen affaire had gehad, dan had mijn moeder ons niet verlaten en had ik als andere kinderen kunnen zijn. Ik had na schooltijd terug naar huis kunnen gaan en een lekkere maaltijd kunnen krijgen die door mijn moeder was bereid; ik had naar haar geklets kunnen luisteren, me verwend kunnen gedragen, en haar alles kunnen vertellen over mijn gevoelens. Wat zou ik gelukkig zijn! Het is zo jammer dat al die dingen compleet buiten mijn bereik zijn.” Toen ik daaraan dacht, haatte ik mijn vader nog meer. Ik haatte hem omdat hij mijn moeder had gekwetst en om alles wat hij had gedaan: in eigen persoon ons gezin verwoesten en mij op zo’n jonge leeftijd een warm thuis laten verliezen.

Wanneer krijg ik een warm, gelukkig thuis?

Langzamerhand groeide ik op en werd ik volwassener, maar mijn verlangen naar een gezin verdween nooit. Als mijn moeder bij gelegenheid belde, ging mijn vader in een hoekje zitten en vroeg wat er met haar aan de hand was. Door zijn gezichtsuitdrukking kregen mijn zus en ik het idee dat hij een beetje veranderd was, en dus vroegen we onze moeder om weer thuis te komen. Door onze smeekbede begon zij dingen te regelen om terug te komen. We waren uitzinnig van vreugde: eindelijk lag een volledig, gelukkig thuis binnen ons bereik! Maar de werkelijkheid was niet wat we ervan verwacht hadden. Onze vader bleef, zoals gewoonlijk, buitenshuis drinken, en gedroeg zich nog hetzelfde tegenover onze moeder; hij schreeuwde naar haar of sloeg haar. Daarna lag voortdurend het woord ‘scheiding’ op hun lippen. In die periode vroegen ze herhaaldelijk aan mij en mijn zus: “Als mam en pap gescheiden zijn, bij wie zouden jullie dan willen wonen?” Ik kon de gedachte aan hun scheiding niet verdragen en wilde niet kiezen. De enige manier waarop we ons ongenoegen tot uitdrukking konden brengen, was door te huilen.

Ik besloot te proberen om op een andere manier te leven, zodat mijn ouders niet zouden scheiden. Ik veegde de tranen van mijn gezicht en werd de ‘gangmaker’ in huis. Ik deed mijn best om een optimistische indruk te wekken en probeerde iedereen met mijn glimlach te beïnvloeden, in de verwachting dat mijn grote inspanningen de conflicten tussen mijn ouders zouden oplossen. De resultaten waren echter niet zoals verwacht. Hoewel ze mijn capriolen vermakelijk vonden en veel lachten, waren hun glimlachjes als vonken die even oplichtten voor ze uitdoofden. In het jaar dat ik achttien werd, scheidden mijn ouders. Onze moeder haalde mij en mijn zus weg uit dat trieste huis en huurde een klein onderkomen voor ons.

Korte tijd later ging ik terug naar huis om wat spullen te halen, maar de sleutel paste eenvoudigweg niet. Een buurman vertelde dat onze vader direct na ons vertrek de sloten had vervangen en die vrouw en haar zoon bij hem had laten intrekken. Hij had die twee onlangs ook mee op reis genomen en veel cadeaus voor hen gekocht. Deze boodschap bezorgde me een gevoel van onverklaarbaar verdriet. De huizen van andere mensen stroomden allemaal over van vreugde, waren vol gelach en hilariteit; waarom was er dan onophoudelijk geruzie in mijn huis? Waarom was dat uiteengevallen? Wanneer krijg ik een warm, gelukkig thuis?

Gods woorden kalmeren mijn verwonde ziel

Juist toen mijn leed het grootst was, deelde een collega van mijn moeder Gods evangelie met ons. Ik las deze woorden van God: “De Almachtige heeft medelijden met deze mensen die zwaar lijden. Maar tegelijkertijd heeft Hij genoeg van die mensen die geen bewustzijn hebben omdat Hij al te lang heeft moeten wachten op een antwoord van de mensen. Hij verlangt ernaar om te zoeken, om je hart te zoeken en je geest. Hij wil je voedsel en water brengen en je doen ontwaken zodat je niet langer honger en dorst hebt. Als je moe bent en als je de leegte van de wereld begint te voelen, wees dan niet perplex en huil niet. Almachtige God, de Uitkijker, zal je komst op ieder moment verwelkomen. Hij is naast je en wacht tot je terugkeert. Hij wacht op de dag dat je geheugen plotseling herstelt en je je realiseert dat jij van God komt maar dat je op een of andere wijze op een bepaald punt verdwaald bent geraakt en bewusteloos langs de kant van de weg bent neergevallen, en niet wist dat je een vader hebt. Je beseft dan dat de Almachtige naar je uitgekeken heeft, en al die tijd op je gewacht heeft”.

Gods milde, maar toch dringende oproep was als een milde warmte die mijn hart binnenstroomde, en gaf me een gevoel van troost dat ik nooit eerder had gekend. Sinds mijn vader die affaire had en mijn ouders vervolgens na ruzie en strijd gescheiden waren gaan wonen, waren mijn zus en ik het geluk van de jeugd en een warm, gelukkig thuis kwijtgeraakt. We verloren ook de liefde en zorg van onze ouders; we leefden voortdurend in angst en voelden voortdurend de pijn veroorzaakt door de minachting en spot van anderen. Ons zelfvertrouwen nam sterk af en we waren erg hulpeloos. Ik verlangde er hevig naar een gelukkig gezin te hebben; ik verlangde er hevig naar mijn ouders aan mijn zijde te hebben, zoals andere kinderen. Ik veranderde mezelf zelfs om dat te kunnen bereiken, en deed alles wat ik kon om grappen te maken en mijn ouders blij te maken. Maar ons thuis was nog steeds kapot, en mijn droom lag aan scherven. Terwijl ik opgroeide, veroorzaakten al die ervaringen bij mij een trauma. Ze werden zelfs wonden die ik niet wilde beroeren, die ik niet bereid was aan te raken. Maar toen ik geconfronteerd werd met de oproep van Gods liefde, voelde ik me als een verloren kind dat eindelijk haar lang verloren moeder en vader gevonden had. Mijn dolend, zwervend hart vond eindelijk een bestemming en steunpunt. Biddend knielde ik neer en stortte mijn hart uit voor God. Ik legde ook mijn toekomst in Gods hand, zodat Hij mij door iedere afzonderlijke dag heen kon leiden.

Mijn vader was ook slachtoffer

Eens hoorde ik tijdens een bijeenkomst een paar broeders en zusters de volgende passage uit Gods woorden lezen: “Al deze trends, de ene na de andere, hebben een slechte invloed die de mensen voortdurend degenereert, en veroorzaakt dat ze voortdurend hun geweten, menselijkheid en verstand kwijtraken en dat hun moraal en de kwaliteit van hun karakter steeds verder verlaagt, zodanig dat we zelfs kunnen zeggen dat de meerderheid van de mensen nu geen integriteit, geen menselijkheid heeft, noch enig geweten, laat staan gezond verstand. Dus wat zijn deze trends? Je kunt deze trends niet met het blote oog zien. Wanneer de wind van een trend langskomt, wordt misschien maar een klein aantal mensen trendsetters. Ze beginnen dit soort dingen te doen, accepteren dit soort ideeën of dit soort perspectieven. De meerderheid van de mensen, echter, in hun onwetendheid, zal nog steeds voortdurend worden besmet, geassimileerd en aangetrokken door dit soort trends, totdat ze het allemaal onbewust en onvrijwillig accepteren en er allemaal in worden ondergedompeld en door worden beheerst. Mensen die niet gezond van lichaam en geest zijn, die nooit weten wat de waarheid is, die niet het verschil kunnen zien tussen positieve en negatieve dingen, zulke mensen zullen, als gevolg van dit soort trends, de een na de ander, bereidwillig deze trends accepteren, de opvattingen ten aanzien van het leven en de waarden die van Satan afkomstig zijn. Ze accepteren wat Satan hen vertelt over hoe ze het leven en de manier van leven kunnen benaderen die Satan hen ‘schenkt’. Ze hebben niet de kracht, ze hebben ook niet het vermogen en nog minder het bewustzijn om weerstand te bieden”.

Nadat ze het lezen van deze woorden van God hadden beëindigd, communiceerden de broeders en zusters één voor één over hun persoonlijke ervaringen en begrip. Dat stelde me in staat om de redenen achter mijn vaders ontrouw alsook de wortel van de pijn van mijzelf en mijn moeder te begrijpen. In dit kwade tijdperk gebruikt Satan allerlei soorten mensen, dingen en gebeurtenissen om de mensen allerlei soorten kwade gedachten in te prenten, zoals: “Thuis hangt de rode vlag niet neer, buiten wapperen de kleurige vlaggen in de wind”; “Vraag niet om eeuwigheid, maar wees tevreden met het heden”; “Pluk de dag voor je plezier, want het leven is kort”; en “Leef elke dag alsof het je laatste is”. Als menselijke wezens zijn we verstoken van de waarheid en kunnen we goed en kwaad niet onderscheiden, noch positieve en negatieve dingen; in het bijzonder missen we het bewustzijn om negatieve dingen te verwerpen. Aanvankelijk wijzen we deze kwade gedachten af en weigeren we ze te aanvaarden, maar uiteindelijk worden ze de gewoonste zaak van de wereld. Daarbij komen de invloed van de maatschappelijke omgeving en de mensen, dingen en gebeurtenissen in onze omgeving, waardoor we deze kwalijke praktijken langzaamaan gaan aanvaarden. Zelfs vatten we deze kwade dingen op als positief en jagen we ze na alsof ze positief waren; we beginnen te verlangen naar vleselijke uitspattingen en geven ruim baan aan onze vleselijke verlangens. Er zijn veel mensen die zich niets meer gelegen laten liggen aan de gevoelens van hun familieleden en die hun plichten of verantwoordelijkheden niet langer uitvoeren. In plaats daarvan geven ze gewoon toe aan hun kwade neigingen om een minnaar of minnares te hebben; sommigen hebben zelfs seksuele contacten voor één nacht, om hun prikkeling na te jagen. Niet alleen vinden ze dit niet beschamend, maar ze denken dat het helemaal in orde is. Ze worden steeds slechter, ontaarder, losbandiger en verdorvener; de moraal en ethiek waarover een fatsoenlijk persoon moet beschikken, raken ze helemaal kwijt. Ze verliezen hun geweten, verstand en menselijkheid. Op die manier zijn zoveel gelukkige gezinnen uiteen gevallen. Heel veel stellen zijn vijanden geworden omdat een andere persoon tussen hen in is komen staan, en heel veel schattige kinderen zijn hun zorgeloze jeugd kwijtgeraakt vanwege de scheiding van hun ouders. Alle pijn die wij als mensen lijden, is veroorzaakt door Satans kwade gedachten.

Ik overdacht hoe mijn vader zo ontaard was geraakt, hoewel hij zich altijd zo verantwoordelijk voelde voor het gezin. Hij zorgde voor mij, mijn zuster en onze moeder; maar vanaf het moment dat hij buiten de stad ging werken, zag hij dat iedereen om hem heen uitging naar dansclubs, bars en karaokehallen; ze hingen rond in online chatrooms, terwijl ze op zoek waren naar minnaars. Langzaamaan begon hij een dergelijke levensstijl te waarderen en na te volgen. Hij begon een affaire en dacht alleen nog aan zijn eigen genoegens, en niet aan de gevoelens van mijn moeder. Aan mij en mijn zuster besteedde hij geen enkele aandacht. Dat was ongelofelijk pijnlijk voor ons en leidde uiteindelijk tot het uiteenvallen van ons gezin. Nu ik erover nadenk dat mijn vader geen gelovige was en de waarheid ontbeerde: hoe had hij zich kunnen verweren tegen het binnendringen van die kwade neigingen? Hoewel zijn handelingen walgelijk waren, was ook hij een slachtoffer; het blijkt dat Satan de hoofdschuldige is. Satan is het die kwade neigingen gebruikt om mensen te verlokken en te verderven. Dat is er de oorzaak van dat veel mensen steeds slechter en ontaarder worden, wat ervoor zorgt dat veel huishoudens uiteenvallen. Toen ik dat allemaal had begrepen, werd mijn wrok tegenover mijn vader heel wat minder; het was niet langer meer zo pijnlijk voor mij. Ik voelde me echt dankbaar tegenover God, dat Hij me voor Hem had gebracht, en dat Hij me troostte en steunde met Zijn woorden. Door Zijn woorden bracht Hij me ertoe duidelijk en naar waarheid in te zien hoe Satan zich bedient van kwade neigingen om menselijke wezens te verderven en schade toe te brengen. Zo vergunde Hij het mij om negatieve dingen te onderscheiden en niet langer in pijn en vol haat te leven. Ik ervaarde Gods liefde en redding voor mij, op een heel praktische manier.

Het vinden van een warme familie: de familie van Christus

Vanaf het moment dat ik, mijn zuster en mijn moeder het geloof in God hebben aangenomen, zijn dikwijls broeders en zusters naar ons toegekomen, om met ons bijeenkomsten te hebben en met ons Gods woorden te lezen, en om te communiceren over Gods wil. Ook hebben zij ons geleerd om liederen te zingen en te dansen tot lof van God. Door Gods woorden te lezen heb ik begrepen dat God van eerlijke mensen houdt; Hij vraagt van ons dat we leven vanuit een fatsoenlijke menselijkheid, dat we een geweten, verstand, karakter en waardigheid bezitten, en dat we God vrezen en alle soorten van kwade neigingen op alle terreinen mijden. Naar mijn inzicht zijn Gods woorden licht; dat stelt ons in staat om duidelijk te onderscheiden wat goed is, wat zondig is, wat rechtvaardig is en wat slecht is. Ze stellen ons in staat om ons leven in de juiste richting te sturen in deze kwade wereld, en om niet te worden bedrogen of ingepalmd door kwade neigingen. Meer en meer heb ik Gods woorden lief, en in mijn dagelijks leven leg ik me erop toe ze in praktijk te brengen. Ik heb veel vrede en vreugde in mijn hart. Vaak communiceer ik met broeders en zusters over onze ervaringen bij het praktiseren van Gods woorden. Op een eenvoudige, open wijze maakt iedereen elkaar deelgenoot van oprechte woorden, net als in een familie. Wat is er veel genoegen in dit leven! Ik voel me heel vervuld.

In Gods huis heb ik een warmte ervaren die ik nooit eerder had ervaren, en mijn broeders en zusters staan dichter bij me dan mijn echte verwanten. Wanneer het koud weer werd, brachten ze ons hun eigen, gloednieuwe dekens en gebruikten ze zelf de oude dekens. Hoe laat ik ook thuiskom, er staat altijd een pot kokend heet eten te wachten. Wanneer ik op moeilijkheden stuit waarvoor ik geen oplossing weet, of wanneer ik leef in een negatieve sfeer, zullen mijn broeders en zusters altijd geduldig met mij communiceren over Gods woorden en alles doen wat in hun vermogen ligt om mij te helpen; zo kan ik Gods wil begrijpen en een weg vinden om te praktiseren. Ik weet dat deze liefde van God afkomstig is en dat het Gods liefde is die ons heeft samengebracht; daardoor kunnen we elkaar helpen en steunen en gezamenlijk de waarheid najagen en de juiste levensweg inslaan.

Later las ik deze woorden van God: “Jullie moeten altijd op je hoede zijn. Hoewel jullie in een vuile plaats leven, zijn jullie niet bezoedeld met vuil en kunnen jullie naast God leven en Zijn grote bescherming ontvangen. Jullie zijn gekozen uit allen in dit gele land. Zijn jullie niet de meest gezegende mensen?” (‘Praktijk (2)’). “Omdat de essentie van God heilig is, betekent dit dat je alleen door God de heldere, juiste weg door het leven kunt bewandelen; alleen door God kun je de zin van het leven kennen, alleen door God kun je een waarachtig leven leiden, de waarheid bezitten, de waarheid kennen en alleen door God kun je een leven vanuit de waarheid verkrijgen. Alleen God Zelf kan je helpen het kwaad te mijden en je te bevrijden van de schade en overheersing door Satan. Naast God kan niemand en niets je redden van de zee van lijden zodat je niet langer lijdt: dit wordt bepaald door de essentie van God. Alleen God Zelf redt je zo onzelfzuchtig, alleen God is uiteindelijk verantwoordelijk voor je toekomst, je bestemming en je leven, en Hij regelt alle dingen voor je. Niets wat geschapen is of niet geschapen is kan dit voor elkaar krijgen”. Dank zij God! Gods woorden zijn de waarheid en kunnen ons in staat stellen om onderscheid te maken tussen goed en kwaad, en tussen schoonheid en lelijkheid; ze kunnen ons leiden op de juiste levensweg, om God te vrezen en het kwaad te mijden. Ik bedacht me hoe ik, nadat ik tot geloof in God was gekomen, de waarheid begreep door Gods woorden, en hoe ik onderscheidingsvermogen ontwikkelde ten aanzien van allerlei kwade neigingen die Satan in gang zet. Ik zag duidelijk in dat het Satan was die deze neigingen in gang had gezet en dat ze zijn tactieken vormen om menselijke wezens te verderven, met hen te sollen en hen te schaden. Pas toen kon ik me losmaken van Satans verleidingen, zonder in verwarring te raken of gekwetst te worden door kwade praktijken. Het belangrijkste is dat ik Gods woorden nu elke dag in praktijk breng, dat ik najaag een eerlijk mens te worden en dat ik me op weg heb begeven om God te vrezen en het kwaad te mijden. Ik heb nu een passende richting voor mijn leven; ik heb een geweldige vrede en stabiliteit in mijn hart. Dit is iets wat met geen geldsom is te betalen! Ik dacht aan mijn medestudenten, ongelovigen, die worden gedompeld in en beïnvloed door deze kwalijke neigingen. Op zo’n jonge leeftijd al zijn sommigen volstrekt oppervlakkig, ze steken anderen naar de kroon als het gaat om voedsel en kleding, terwijl ze er altijd mee bezig zijn hoe ze zich op kunnen tutten. Sommigen zijn verslaafd aan online games, terwijl anderen karaoke zingen en voortdurend naar dansclubs gaan. Hoewel nog zeer jong, maken sommigen afspraakjes, waarbij ze met elkaar slapen en abortus laten plegen. Ze leiden losbandige, ontaarde levens. Dat ik in staat ben om te vermijden dat ik besmet en verdorven word door deze kwade neigingen, komt niet doordat ik zo geweldig ben, maar omdat God het is die mij liefheeft en mij heeft gered!

Toen drong het tot me door dat ik weliswaar veel pijnlijke dingen had meegemaakt vanaf mijn vroegste jeugd, maar dat ik door deze moeilijkheden langzaamaan had geleerd om zelfstandig te worden, zodat ik in staat was om voor mijzelf te zorgen. Ook trad ik de uitdagingen van het leven dapper tegemoet. En met een dergelijke familieachtergrond ben ik in staat te beschikken over enig praktisch begrip van de manier waarop Satan mensen verderft en pijn doet. Ik heb een echte, hartgrondige haat en afkeuring ontwikkeld ten aanzien van de kwade neigingen die ontspringen aan Satan. Ook besef ik duidelijker dat het alleen God is die de mensheid intens liefheeft, die altijd voor ons heeft gezorgd en ons heeft beschermd. Toen ik de speelbal was van Satan, terwijl ik een pijnlijk en hulpeloos leven leidde, strekte God Zijn reddende hand naar mij uit en bracht Hij mij voor Zijn aangezicht. Door het bewateren en de voeding van Zijn woorden heb ik veel dingen begrepen en heb ik langzaamaan geleerd menselijk te zijn. Ook vervul ik mijn plicht in de kerk; nu is iedere afzonderlijke dag voor mij vervullend en vreugdevol.

Vandaag de dag heb ik het diepe gevoel dat de kerk van Christus de enige zuivere ruimte is binnen deze kwade wereld. Alleen door Christus’ huis binnen te gaan en door de voeding en zorg van Gods woorden te genieten, kan ik leven in geluk en in het licht! Oprecht breng ik God mijn dank, dat Hij mij tot Zijn familie heeft gebracht en mij een warme, gelukkige familie heeft gegeven!

Uit 'Online Bijbelstudie'

Online Bijbel lezen: Het nieuwste begrip, het nieuwe licht ontvangen

[overwijs]

Kritische kijkers

Leerlingen kijken naar een uitleg filmpje van mij tijdens de les. De rest is aan de slag met de opdrachten.

Leerling I. (14 jaar): Ik heb mij op u geabonneerd.

Leerling T. (14 jaar): U heeft een hond hè? Ik hoor hem op lopen op de achtergrond.

Leerling F. (14 jaar): Heeft u huisdieren? Ik hoor iets.

Ik: Klopt, daarom ben ik gestopt met mijzelf ook te filmen. Mijn katten liepen steeds voor de camera langs.

Leerling F.: Dat is juist leuk!

Leerling F. drukt heel snel op pauze: WOW! U praat echt veel te snel. Zo snel kan ik niet schrijven!

En even later roept F.: OMG! Dit filmpje duurt echt lang, ik wist niet dat dit de langste zes minuten van mijn leven ging worden. Ik doe al het hele uur over dit filmpje!

Leerling T.: Ja! En u mag ook wel wat enthousiaster praten! (doet mij na)

Ik: Ik praat expres zo, dan kan je mij goed verstaan.

Leerling D. (14 jaar): Maar dan kan het wel wat enthousiaster, alsof u het leuk vindt.

Ik: Weet je hoe ongemakkelijk het is om enthousiast tegen je laptop te praten?

Leerling D.: Nou en, vloggers doen het toch ook?!

Ik: Ik ben toch geen vlogger?

Leerling J. (14 jaar): Hoeveel abonnees heeft u, verdient u hier al wat leuks mee?

Leerling T.: Dus volgende keer met uw hoofd en enthousiaster praten, anders disliken we hoor!

[winniesluis]

reflectie 3d

als eis stelde ik mezelf dit jaar dat ik het materiaal waar ik mee werkte erkende en ook oplossingen ging zoeken die bij het materiaal hoorden. ik ben namelijk gewent om alles dingen ideeen te bedenken in manieren die ik zelf al ken zodat ik sneller projecten in elkaar kan zetten en daardoor ook meestal grotere dingen te maken. maar dan naaide ik bijvoorbeeld metaal aan elkaar. omdat ik metaal een materiaal is waar ik zo veel mogelijk van wil leren heb ik dat gekozen voor het eerste project. naast het idee wat ik had voor het thema was het voor mij de taak om met de machines daar te werken en eeen goeie constructie te maken met verbindingen die bij metaal hoorden. voor het thema zet de tijd stil had ik een een verdraaide hijskraan gemaakt. dit staat voor de constante “verbeteren” van amsterdam noord. dit is tijdloos omdat sinds dat ik klein was altijd noord alleen maar hijskranen stonden. dit is dus een tijdloos begrip voor mij geworden omdat ik amsterdam noord assioseer met het constante verbeteren en altijd hijskranen zien. het bouwen van huizen en appartementen die eigenlijk alleen maar voor yuppen te krijgen zijn die het mooie noord en vooral ndsm omtoveren van kunstenaars plek tot nette jonge buurt voor veel te rijke jonge mensen met een gezinnetje en een bakfiets. daarom is het een verdraaide hijskraan. de ooit gezellige betaalbare buurt is een yuppen paradijs geworden door de kostante bouwen in amsterdam noord. ik vind dat verdraaid. de hijskraan die ik heb gemaakt is ook met touw verder gemaakt waardoor het gezien kan worden als denkbeeldig onderdeel. zo van dit moet er nog komen en we zijn nog lang niet klaar. tijdens dit project heb ik veel geleerd over het werken met metaal. ik heb gewerkt met de plasma snijder en de puntlasser, ook heb ik leren lassen en ik heb pushpins gebruikt en metaal gebogen. ik heb hetr van oude magnetrons gemaakt omdat ik heel erg voor hergebruik ben en je ziet vaak het leven van de vorige gebruiker of waar het voor is gebruikt er in terug. dit past erg goed bij het vernieuwen van de stad als een soort van tegen pool.  in het tweede gedeelte van het semester was ik geinterreseerd geraakt door het portret boedseren.ik kwam er achter dat het me goed lag en ik wilde graag verder in ondekken wat ik er in kan. ik koos daarom omdat het meer over organische vormen ging voor de klei. eigenlijk ook wel het tegenovergestelde van metaal dat hard en niet simpel te vormen is. ik vond dat ook zeker een belangrijke keuze omdat ik anders bleef hangen in wat ik al ken. ik heb ervoor gekozen om een hoofd temaken dat als wijnglas dient. dit past bij zet de tijd stil omdat het eigenlijk een soort van zoenen is. wijn omdat als je veel rode wijn drinkt je ook vaak geiler kan worden. dus het moment dat de tijd stil zet. je zoent terwijl je drinkt en daarom dacht ik drink uit de mond. ik heb hier veel gelerd over stofferen en keramiek en over glazuren. ik heb ook het bekleden met leer meerdere keren gedaan totdat het goed was. ik wilde het bekleden met leer om het gevoel zo echt mogelijk te laten overkomen. maar natuurlijk is het enorm naar geworden wat ook echt wel de bedoeling was. ik vind het erg fijn om met contrasten te werken namelijk. dus mijn eissen voor het werk was dat het er uit moest zien als een hoofd, moest voelen als een hoofd, dat je er uit kon drinken  en dat al die dingen klopte. maar ook moest het tegeliijk eem naar gevoel geven. daarom werk ik ook graag met alcohol in een thema, dat is het perfecte contrast. van prachtig tot mooi van de elegante wijnfles tot de nare effecte en de domme dingen die je doet terwijl je het drinkt. de nare effecten die het met zich mee brengt of de omg heb ik dat echt gedaan gister. dat gevoel wilde ik ook laten zien in mn werk. darom moest het gevoel er zijn maar ook heel naar zijn tegelijkertijd. en voor mijn gevoel is dat zeker gelukt

ik heb echt enorm veel geleerd dit semester en dat vroeg ik ook aan mezelf aan het begin dus ik vind dit zeker een geslaagd half jaar!