#eskisi gibi olmayacak

[otuzsekizinciparalel]

toki ye zemin artı dört sözü verilmiş bile,, yazıklar oldu çoktan

[zarifhisler]

O rüzgar çıkacak, o fırtına mutlaka kopacak. Sonra “hiçbir şey eskisi gibi olmayacak" diyemem.

Kim bilir belki her şey eskisinden de güzel olacak..

[hicokunmayacakolankitap]

Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

[dianaa70]

Evet ben seni severdim. Her geçen gün sana olan sevgim daha da artardı bu mümkünmüş gibi. Sevdikçe günden güne karanlığa battım sanki -sen beni sevmezdin diye-. Hep sordum kendime. Kim o? Kalbimde aklımda neden hep o var? diye. Ardı arkası kesilmedi soruların. Her geçen gün aklım daha çok karıştı. Sen beni sevmezdin. Hiç sormazdın da zaten. Ne halimi ne hatrımı. Kendine de sormazdın çünkü aklına gelmezdim. Şiirler,sözler,şarkılar yazardı bazı adamlar sevgisinden,ben senden hiçbir şey istememiştim. Sev istemiştim sadece.  Sevsen yeterdi. Kalbinde olmak istemiştim. Evet ben seni severdim. Sevdikçe karanlığa batardım. Şimdi mi? Şimdi bilmiyorum. Aklım,kalbim sana oldukça kırgın. Ben sana kırgınım. Haberin bile yokken. Seni severken dinlediğim şarkılara kırgınım. Seni severken okuduğum kitaplara, seyrettiğim manzaraya. Senin içinde olduğun her şeye kırgınım artık ben. Kalbim, artık eskisi gibi sevmiyor seni. Kalbimin yarısı sana olan sevgiyle diğer yarısı ise sana olan kırgınlıkla dolu. Sen yaptın bunu belki habersizce. Ben seni severdim. Seni kendime hep sorardım. Şimdi eskisi gibi sevemiyorum seni. Öyle sürekli de sormuyorum zaten seni kendime. Kimmiş nesin nesiymiş. Önemli değil artık önceden sevdim bitti-bitemedi- bu kadar. Artık önemi yok. Sen beni sevmedin,bende senden vazgeçtim. Habersizce,sessizce öylece hayatına belki de hiç girmeden çıkarak seni sevmekten vazgeçtim. Sonu ne sen yazdın ne ben yazabildim. Hiç oldu, o kadar sevgi boşuna gitti. Mümkün değilmiş zaten öyle delice sevmek. Elbet birgn sona erermiş bu sevgi. Şimdi olduğu gibi. Çok sevince diğerinin haberi bile olmazmış zaten.

*sana,hiç olmayacak olan sana

[siirlendikalbimiz]

Benim için "Affederim ama unutmam" çok anlamlıdır. Bana yaptıklarından dolayı seni affediyorum, kızgın ya da kırgın değilim ama unutamıyorum. Sana eskisi kadar güvenemiyorum, davranışlarınla bana ne olduğunu gösterdin ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak..

[terapistcaca]

Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak arkadaşlar önünüze bakmanızı tavsiye ederim :)

[thendxr]

Biliyorum seninle artık eskisi gibi olmayacak ama konuşmayı çok özledim.

[aidiyetsiz]

" Geçmişin tozlu sayfalarında kaybolurken, geleceğe doğru yürüyoruz. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak ama umudumuz her zaman yanımızda olacak. "

[1blogibi]

hiç bişey eskisi gibi olmayacak

[tarcinhanim]

memlekete babamı ziyarete gittim. onu kaybedeli bir yıl oldu. artık biraz kabullenmeye başladım gibi ama hâlâ zaman zaman delirecek gibi oluyorum. tam bir yıl önce babam bizi yine ortada öylece bıraktı. hep yaptığı buydu ve bu sondu. her şeyle öylece bi anda bıraktı gitti. sadece ona sorabileceğim şeyler, sadece onunla gülebileceğim şeyler, sadece onunla dinleyebileceğim şarkılar, onunla okuyabileceğim şiirler, onunla edebileceğim kavgalar.. hepsi bende kaldı ve bunları tek başıma yapmak hiç doğru gelmiyor. her gittiğimiz yerden dönüşte pişmaniye alırdık birbirimize. ben artık hiçbir yolculukta pişmaniye almıyorum. her şey çok değişti son bir yılda ve biliyorum ki bir daha hiç eskisi gibi olmayacak. babamın beni üzecebileceği son nokta buydu ve bu hüznün de hasretin de sonu yok artık.

"yuvasından düşmüş bir serçe yavrusu gibi seni sevmek

ve ancak, ölüm kadar yakınsın sevince

iki ucu asla kavuşmayacak bir perdeyiz

ayrı köşelerde bir

ölümle kalım arası mesafe, hasret,

hasretine sözcük bulmak zor"

[kosmazsankosamazsin]

Şimdi karışık çalma açıkken bu şarkılara denk geldim de geçen sene kış aylarına döndüm birkaç dakikalığına. Yorgundum kelimenin tam anlamıyla bitiktim yasayan ölü sözünün vücut bulmuş haliydim. Ekim-kasim ayı, çok yıprattığı için tbyi silmiştim ama kontrol için geldiğimde hiç olmayacak birinin deac olduğunu görümusum. Önceki olayların üstüne bu gelince tüm gece ağlıyorum her zamanki gibi. Sevdiğim biri hayatımdan çıkmış, sınavlar geliyor, okul ayrı kurslar ayrı yıpratıyor bunlar yüzünden tabii annemle de aram bozuldu. Her gün "sana noldu böyle, sen kafayı yemişsin odaya tíkílip napiyorsun yataktan çıkmıyorsun kulaklık takmaktan sağır olacaksın okulda mı bir şey oldu öğretmenler mi bir şey yaptı kim ne diyo da sana böyle oldun" konuşması dinliyorum, babam her gece yanıma gelip "çok durgunsun niye hiç yanımıza gelmiyorsun bir sıkıntın var söyle yapacağımız bir şey var mı" diyo cevap alamayıp öpüp gidiyor. Kardeşimlerim "abla sen niye bize böyle davranıyorsun sevmiyor musun bizi" diyor. Arkadaş ve öğretmenler de diyo tabii neyin var diye. Sabah 7 de uyanıp okula giderdim tabii hava kap kara olurdu okula ilk gelen servis bizim olduğu için sınıfta 45dk tek başıma dururdum. Serviste takar kulaklığımı okula gidince başlardım ağlamaya en son uyuyakalirdim sıraya gireceğimiz zaman Ege uyandírirdi sıraya giderdik. İlk 4 ders aralıksız uykuyla gecerdi tabii çok kez atıldım dersten ama gram umrumda olmadı kantine ya da kütüphaneye gider yatardim öğle yemeğinde yemek yemezfim okulun arkasında gizli tenha bir yerimiz vardı oraya gider susup otururduk. Öğleden sonraki ders uyumazdim ama ders te dinlemezfim kitap karalardim ondan sonraki ders tekrar uyku. Okul çıkışı tekrar uyandirirlardi ordan doğru servise (kulaklıgim her an kulağımda) kurs yerine gelir o karmaşık kafayla o kadar salağın icinde tum soruları cozerdim herkes agzi acik izlerdi uykudayken algılama özelliğim olduğunu söylerlerdi. Yedi buçukta kurs biterdi dolmuş durağına doğru yürüdüm çok kez yuruyemedim kaldırımda oturup dakiklarca agladigim oldu eve bir buçuk saate anca varirdim yine yemek yemezdim duş alır dersin başına otururdum sabaha karşı beşe kadar Aralıksiz ders çalışırdim çünkü o kalemi elimden bıraktığım an delirecek gibi oluyordum aklım hemen düşüncelerle doluyordu sonra 2 saat uyku tekrar okulaa. Günümun yarısı uyku diğer yarısı ise ağlama ve ders ile geçiyordu. Her kurs çıkışı yürümek için yolunu uzattığım ve kaldırımlarında dakikalarca oturduğum onlarca sokak vardi. Böyle böyle birkaç hafta geçti, baktım olmuyor. Herkese motivasyon verip çöküşün kendisi olmamaliydim. Zar zor topladım kendimi. Ama nasıl bı topralama, eski halimden eser kalmadı. Arkadaşlarim yardımcı oldu bundan sonrasinda. Nisa ayrı Esma ayrı Sidar, Ege, hamza, efe hepsiyle Birlikte bitirdik seneyi. Sonradan tbye geldigimde hiçbir şey eskisi gibi olmadı, çok kalp kirdim. Bazen tekrar o günlere donucem gibi oluyorum bunu hissettiğim gibi uzaklaşıyorum herkesten, tbden ve kendime daha çok yoneliyorum. Herkes için her ne kadar "iyi ki" desem de o hale gelmemde etkisi olan herkesin üstünde ahım var, her ne kadar iyi davransam da içimde onlara karşı içimde affedemedigim şeyler var. Geriye dönüp baktığımda ölü hayatı yaşayan bir ben, bu ben yüzünden uzdugum babamı hatırlamak ve heba olmuş aylar görmek daha da güçlenmeme yardımcı oluyor.

[yalnizlikk-paylasilmazz]

Eskisi gibi değilim artık, nefret etmiyorum kendimden. Mesela takmıyorum artık sivilcelerime, aynaya baktığımda çok güzel bir kız görüyorum. Takmıyorum kiloma, aksine kendimi düzeltmek için sağlıklı besleniyorum. Tek bir şey var değiştiremediğim, o da iyi niyetim. Her zaman dedim kendime değiştir bu huyunu diye ama olmadı. Hala olmayacak insanları, hayatımdan çıkan insanları düşünüp kendi kendimi uçuruma sürüklüyorum. Farkındayım ve en çokta farkında olmak bitiriyor beni.

[herkesiolaninsanlarinhickimsesi]

"Kırılan yerde çiçek yetiştirmek gibi bir şey bu. Eskisi gibi olmayacak hiçbir zaman ama o umut içinden sökülüp alınana dek bir arada tutacak seni."

[cicekbozugu]

bi daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak sanırım

[selin-n]

🎵🎶 Shape Of My Heart 💙🎶

Hepimiz için huzurlu bir gece olsun! 🕊️💞

Onu bir daha görmeyi umuyordu. Her şeye razıydı. Eskisi gibi olmayacak bile olsa onunla oturmaya, onu dinlemeye ve onunla konuşmaya can atıyordu. Fakat kapı bir daha asla açılmadı. (Momo) 

💙🥀🕊️

[baybaykus]

SATILIK TOPRAK...

Herkes zannediyorki savaş falan çıkacak vatan için silahımızı, kılıcımızı alıp cepheden cepheye koşup vatanımızı, toprağımızı kurtaracağız eskisi gibi...

Hayır öyle olmayacak artık..!

Sizler çocuğum rezil olmasın şehirde büyüsün, şehirden ev, araba alayım, köyden büyük şehirlere kaçayım derken, kim olduğunu dahi bilmediğinız insanlar gelecek dedenizin babanızın size miras bıraktığı tarlaları, evleri, köyleri tek tek satın alacak, söz sahibi olacaklar.

Siz kurak 5 para etmez dediğiniz toprağınızı 3 kuruş fazlaya sattım kar yaptım diye kasılacaksınız.

1 tane boş arazi bırakmadan işleyecekler, üretecekler, senin benim yapamadığımı yapacaklar. Bizim değerini bilmediğimiz yarım dönüm toprak dahi onların en büyük hayali.

Biliyorlarki Türkiye topraklarına adamı ters diksen düz biter.

Vatanın, topraklarımızın en büyük bekçisi, koruyucusu topraktan üreten köylülerdir.

Tarım arazileri yabancıların eline geçerse,Türk köylüsü biterse Atalarımızın bize kanıyla, canıyla, aç susuz kalarak aldığı bu toprakları

hiç savaşmadan kağıt parçası uğruna satarsak, o zaman savaşı kaybetmiş olacağız.

Yatırım yapmak istiyorsanız gidin tarla alın.

49 yıllığına dağlardan arazi mi kiralanıyor;

bunu onlara bırakmayın, siz kiralayın.

Topraktan kalkanla evi, arabayı her zaman alırsınız.

Miras başında kavga edip satılığa çıkarmayın. Paraya ihtiyacınız varsa toprağı işleyen kardeşinize satın.

Miras başında kavga edip bölüşülemeyen, mahkemelik olan tarla satışlarına gidin bakın; adliye önünde farklı bölgelerden haber alıp koşup gelen nereye çalıştığı, kime hizmet ettiği belli olmayan, yüzünü ilk ve son defa göreceğiniz insanlarla dolu.

Savaş çıkacak diye beklemeyin. Savaşın ortasındayız.

Toprak için kan veren atalarımızın, para için toprak satan torunları olduk...

Toprağınızı satmayın...

Alıntı