#excursie week

[a-robots-portfolio]

Day 1 (Part 1) || Evaluon

The excursion week started off great, because it started off with robots. Naturally, that gives any museum the benefit of the doubt, and Evaluon did not disappoint. Even just walking into the lobby made me excited, because they had these huge black and white portraits circling the top of the wall; each of them an individual who had a particular vision of the future, from Leonardo Da Vinci to Greta Thunberg and more. My personal favourite was, of course, Isaac Asimov (author of I, Robot and The Bicentennial Man, among other amazing works) and the fact that he was included filled me with hope. (I'm not much of a museum person, but if my favourite robot author is there, it's gotta be good, right?) Tragically I didn't see much of him in the expositions, but it definitely set the tone for the sort of things that were on display.

The museum was split up into various rings (the building itself was shaped like a UFO, it was... fascinating) that climbed higher and higher around the edges. Each ring had a different theme-- I made the unfortunate mistake of not really taking a picture of the whole, but perhaps there's maps to be found online. I took a lot of pictures overall (they didn't say it wasn't allowed, so uhh... free advertising?) but tragically I can only insert 10 pictures per post, so I tried to make a selection for you guys.

One of the first things we encountered was a small robot that could type the phrase "I work" on an iPad, before rapidly deleting it again and starting over (same little robot, I too have anxiety about everything I write). Then my attention was rapidly absorbed by a literal wall of text arcing around about half of the first ring, each section detailing a dilemma or topic concerning the future, ranging from robot workforces to eternal life and paradise to doomsday. I absolutely loved what they did with the little quote sections at the bottom, the typography felt very in-style with the exposition and I loved recognizing quotes and song lyrics amidst the information. They were also fascinating topics, and when I first saw this I was like "yes. this will be my term 4 project". Foolish little me had no idea how many times I would think that that day, but we all have lapses of judgement /lh.

Anyway, there was a lot more to see: lots of examples of robots in popular media, a good amount of which I recognized (as resident robot nerd, that was kind of a given). There was also a wall with magnets where you could build your own robot, and we built this... monstrosity... yeah...

I also saw this cool screenshot which I believe is from an anime... I'm gonna have to check that one out, it looks interesting (if you see me ranting about an anime on my main sometime soon,,, uh,,, no comment)

floating blocks! idk i just thought they were cool. also i played space invaders (i was so proud i got the console to work, nobody else in my class knew how to work it). Oh, and there was a Back To The Future car. that was pretty neat.

There were also things I didn't remember to take pictures of-- there was a video about a Kitty AI, a supposedly benevolent cat AI that took over the world and tooootally had the best intentions. The cat loves you. Yup. So safe.

Also there were some little interviews with people, i took random notes:

Stine Jensen: stated that the difference between humans and robots are that humans have emotions

Martin Koolhoven: really excited about AI, says it's the "biggest invention": claims it will take control of the world someday, he just hopes we'll be part of that world when it comes

Pupul Bisht: storytelling about the future is often told from the perspective of those in power: if you tell the story of the future from the perspective of a different culture, you might get very different ideas than those of stereotypical European/American utopias

Some other things I noted: the schools from Astroboy (they had a very interesting system that I want to look deeper into). I also wrote down Over The Moon. Uhm. I don't remember why. I just did. yerrrp

[peterpijls1965]

Ze kan hem in de muil hebben

Toen ik 15 jaar was, en besloot om journalist te worden, wist ik zeker dat reporters een soort superieure wezens waren, die met een onverschrokken blik in de ogen onvermoeibaar schandalen aan het licht brachten, desnoods ten koste van hun leven.

Soms is dat trouwens ook zo, maar meestal niet.

Toen ik na de journalistenschool een baan kreeg bij een krant, kwam ik er al snel achter dat, zeker destijds, een krantenredactie een open inrichting was, bevolkt door bijvoorbeeld gesjeesde seminaristen, deeltijd-revolutionairen en een enkele feministe (die meedogenloos “moeder overste” werd gedoopt).

Ik dacht dat ik al van alles kon, want ik had in het kader van mijn opleiding wel eens een beroemde politicus geïnterviewd. Tot ik er tijdens de eerste week op de redactie achter kwam dat het veel ingewikkelder is om een verkeersongeval in honderd woorden correct te beschrijven.

Ook de jaren daarna kreeg ik ruimschoots de gelegenheid fouten te maken die me op een serieuzere redactie ontslag op staande voet hadden gekost.

Niettemin beleefde ik non-stop een soort romantische droom, want ik mocht stukjes schrijven voor een echte papieren krant (die toen nog ‘meneer’ werd genoemd, of 'Tante Bet').

Na het werk ging ik regelmatig met collega’s naar het café, waar op hoge toon werd aangekondigd welke wethouder of burgemeester de volgende dag het graf in geschreven ging worden. Dat bier tanken gebeurde trouwens niet zelden op kosten van de krant, want de bomen groeiden tot in de hemel, en dat lelijke internet bestond nog niet.

Het zou best kunnen dat toen de basis is gelegd voor mijn latere alcoholisme. Veel bier drinken werd door mijn collega’s stoer gevonden, en ik wilde natuurlijk niet achterblijven. Ook omdat ik een oogje had op collega W. Ik dacht dat ze me een mietje zou vinden als ik minder pilsjes zou drinken dan de rest.

Dat heeft ze trouwens geweten, al moet ik daarbij aantekenen dat ik in mijn jeugdige onschuld nogal schematische opvattingen had over manvrouw-relaties, hoe die op te starten en vooral hoe die in stand te houden. Vooral wist ik toen nog niet dat je nooit betrekkingen moet aanknopen met vrouwelijke collega’s, waar ik me later strikt aan gehouden heb.

Ook met haar kwam ik weg.

Als ik me na het werk niet op een terras met W. zat aan te stellen om indruk op haar te maken (wat ongeveer twee weken lukte), zat ik op een ander terras de staat van de wereld door te nemen met collega L. Vooral door hem leerde ik dat journalisten ook maar gewone mensen zijn, met heel alledaagse zwakheden.

L. was gehuwd met een aantrekkelijke Braziliaanse. Dat weerhield hem er niet van zich te bekennen tot iedere leuke dame die hij tegenkwam, en dat waren er veel. Hij was algemeen journalist, waar hij participerend uitdrukking aan gaf door alle speelsters van een handbalteam waarover hij berichtte “op te schrijven”, zoals hij dat noemde, inclusief de lesbiënnes. "Een vroumes opsjrieve" is dialect. Het betekent: een meisje versieren.

Misschien overdreef hij een beetje, wat dat scoren betreft. Maar mijn excursies naar de plaatselijke horeca met deze koene reporter relativeerden wel mijn verheven beeld van journalisten, hun beroepsethiek en vooral hun seksuele moraal.

L. had de kwaliteit om op een terras met een ogenschijnlijk nors en ongeïnteresseerd gezicht de langslopende "fauna" te observeren. Als er een, in zijn ogen, geslaagder exemplaar passeerde, kon hij vanuit het niets zeggen: “Ze kan hem in de muil hebben, maar alleen als ze een beugel draagt.” Of: “Ik wil best op haar bruno kruipen, maar dan moet ze wel een zak over haar hoofd doen.”

Ook placht hij soms te zeggen: “Ze heeft een paar mooie poten onder die zeikkelder.” ("Die haet een paar schoëan puuat onger dae zeikkelder.") Daarmee bedoelde hij: de onderhavige vrouw had mooie benen.

Algemeen journalist L. deinsde er niet voor terug dat soort opmerkingen zo hard te maken, dat de dames in kwestie het konden horen. Enigszins tot mijn verbazing werd hem nooit het gezicht opengekrabd. Voor hem sprak dat hij een scheut Indisch bloed had. Ook later leerde ik dat een ongegeneerder menstype nauwelijks denkbaar is.

Na elf jaar nam ik ontslag bij de krant om te gaan freelancen. Alles wat ik nu kan en niet kan, heb ik bij dit dagblad in de basis geleerd.

Ik beken dit allemaal omdat ik me in deze rubriek wel eens een kritische opmerking veroorloof over psychiaters, psychologen en andere hulpverlenende potten zalf.

Welnu, journalisten zijn geen haar beter. Eerder erger.

Toen ik ter redactie manische episodes kreeg, heb ik wel eens weerstand moeten bieden aan de aanvechting om een telefoontje te plegen met de Braziliaanse echtgenote van collega L. Eerlijk gezegd vond ik haar best leuk. Ik had haar willen vragen of zij hem ook in de muil kan hebben.

Ik ben blij dat ik het nooit gedaan heb.

(2016)

[regioonlineofficial]

Voor scholen en kinderopvang in de Hoeksche Waard is het vanaf deze week mogelijk om een bijdrage op het gebied van voedseleducatie aan te vragen. Deze bijdrage is te gebruiken voor bijvoorbeeld een excursie naar de boerderij, les in een molen of hulp bij een kookles. Scholen en kinderopvang krijgen via een speciaal ontworpen menukaart inzicht in de mogelijkheden. De stimuleringsbijdrage en de menukaart worden beschikbaar gesteld door een samenwerking tussen gemeente Hoeksche Waard, het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (het programma Jong Leren Eten), stichting Natuurlijk bij de Boer en JOGG Hoeksche Waard. Op basisschool De Bouwsteen in 's-Gravendeel vond vandaag een van de activiteiten uit de menukaart plaats. Alles in de soep Tijdens het middaguur konden de leerlingen van groep 6 van basisschool De Bouwsteen zelf groenten snijden, tussendoor proeven, een heerlijke soep maken én in de klas opeten. Spelenderwijs leerden de groep veel weetjes over de verschillende, lokale groenten en hoe je iets klaarmaakt. Lokaal en landelijk aanbod aan voedseleducatie Voor lang niet alle kinderen is duurzaam en gezond eten een vanzelfsprekende keuze. De menukaart is opgesteld om hier verandering in te brengen. Met dit digitale overzicht van het lokaal en landelijk aanbod hebben scholen en kinderopvang zicht op wat er in de buurt allemaal aan voedseleducatie is. Het organiseren van een activiteit vraagt soms om maatwerk. Dankzij stichting Natuurlijk bij de Boer is dit mogelijk. Zij stemmen het lokale aanbod onder andere af op de wens van de school, leeftijd van de kinderen, grootte van de groep en het seizoen. Wethouder Paul Boogaard (landbouw) "Voedseleducatie is niet alleen belangrijk voor het begrijpen van waar ons eten vandaan komt en hoe we het produceren, het vormt ook de basis voor gezonde eetgewoonten en duurzame keuzes. In de menukaart staan leuke en leerzame activiteiten om met kinderen aan de slag te gaan met dit thema. Ook het verhaal van de boer staat hierbij centraal. Ik vind het mooi dat veel boeren in de Hoeksche Waard op hun eigen boerderij al aan voedseleducatie doen. Door dit verhaal te delen op het erf en in de klas, leren kinderen dat veel producten rechtstreeks uit de Hoeksche Waard komen. Dit is iets om trots op te zijn en draagt bij aan een waardevolle verbinding tussen de landbouw en het onderwijs." Stimuleringsbijdrage voor scholen en kinderopvang Scholen en kinderopvang die aan de slag gaan met het thema duurzame en gezonde voeding, kunnen de Lekker naar buiten! stimuleringsbijdrage aanvragen. De bijdrage is te gebruiken voor bijvoorbeeld hulp bij een kookles, aanschaf van spullen voor de moestuin of vervoer naar een (kinder)boerderij. Op de website van Jong Leren Eten vinden leraren en pedagogisch medewerkers meer informatie over de aanvraag, selectie en toewijzing. De Lekker naar buiten! stimuleringsbijdrage voor primair onderwijs is geopend van maandag 4 maart tot en met maandag 15 april. Voor kinderopvangprofessionals zijn er 2 aanvraagmomenten, namelijk op woensdag 6 maart en op woensdag 15 mei.

[shinysparklesapphires]

I'm in excursiating pain and have been violently coughing for 2 weeks straight but I'm at school because my mom doesn't care about my health :33

[sjadootr]

21-08-'23

Love languages zijn me heel dierbaar; hij zal me nooit vertellen dat hij van me houdt maar week na week neemt hij de tijd om te vragen hoe het met me gaat en maakt hij opmerkingen over mijn kleding of mijn schouders. Hij zal me nooit vertellen dat hij van me houdt maar zijn boksen en omhelzingen zeggen meer dan woorden toe in staat zijn. Ik zal hem nooit vertellen dat ik van hem houd maar ik zal elk moment dat ik de kans krijg benadrukken hoe goed en interessant en leerzaam de les of excursie was. Ik zal hem nooit vertellen dat ik van hem houd maar voor en na elke les schuif ik de stoelen en tafels aan en na de open dag help ik met de klassenindeling herstellen en sjouw ik de zware geoden een verdieping omhoog. We zullen elkaar nooit vertellen dat we van elkaar houden, maar wanneer we een banaan delen terwijl we lachen om grappige plaatsnamen op een kaart van Noord-Brabant weten we eigenlijk genoeg.

[lindevarossieau]

GLUE Amsterdam _ beurs _ textiel _ Kvadrat _ Lex Pott (kaarsvet) _ Sabine Boon _ Frederike Top _ WoOL Amsterdam

[dethijssens]

Ianos of de Medicane....

Woensdag 16 september – Maandag 21 september

Storm Ianos kondigt zich aan, de weerberichten laten het al een paar dagen zien. Een forse storm, het voelt broeierig. Gelukkig hebben we het aan zien komen en dus tijdig contact gehad met onze “Bulgaarse/griekse vriendin Mira” en zij houdt voor twee nachten een plaats vrij aan haar pontoon in Sivota op Lefkas. Dat lijkt een goede besemming. We verlaten Eufemia keurig en zeilen noordwaarts van Kefalonia naar Zuid-Oost Lefkas: Sivota. We zeilen met de wind van achteren en de fok uitgeboomd.

Heel bijzonder dat er twee andere schepen om ons heen dat ook doen (maar dan zonder fokkeboom). Kort voor Sivota valt de wind weg. Zeilen neer en zwemmen dus. Daarna op de motor de baai van Sivota in. Voor ons bekend terrein, vorig jaar waren we hier een week met Inge, Barthold en Ellis. Voor ons een plekje aan de pontoon tussen charter boten. Alle plaatsen worden bezet, en veel boten wordt vanaf de kant NEE toegeschreeuwd.Ook tussen de pontoons worden nog boten “geparkeerd”... De stemming is een tikje nerveus, maar de algemene verwachting is toch dat Ianos ten zuiden van ons langs zal trekken. Het is een wat grijze avond met een paar spatjes regen. Wij maken alles goed extra vast, voor het geval dat...’s Nachts blijft het verhoudingsgewijs rustig, maar wij zien rond 2 uur op Windy dat het “oog” van Ianos steeds noordelijker lijkt te gaan komen. Op donderochtend vroeg veel reuring op de steiger. Iedereeen is onzeker over blijven en weggaan. Sommige schepen hebben opdracht van hun charter company om te blijven liggen, andere willen zelf liever niet meer naar buiten. Nico, het havenmannetje, loopt al vroeg rond en een beetje zenuwachtig vertelt hij: you all have to go, you can’t stay here on my pontoon... Wij bellen met diverse havens noordelijker, maar nergens plaats. We besluiten in rap tempo toch te vertrekken en zo vér mogelijk noordelijk te varen. Als wij ons afvragen hoe wij hier in vredesnaam uit kunnen laveren tussen al deze boten en mooring lines stelt Nico ons gerust: If you want to go, I will make you go. En zonder veel tekst en uitleg kunnen we inderdaad snel weg. In een grote colonne van schepen varen wij naar het noorden.

We varen op de fok met wind van achteren, plm. 15 knts en nog redelijk weer, maar aan de lucht was duidelijke weersverandering te zien en voelen. De brug opening van 12 uur bij het kanaal van Lefas missen wij net, dus rustiger varen. De meeste charterschepen gaan bij Lefkas de marina naar binnen, of ankeren daarbuiten. Met ongeveer 5 andere boten varen wij door de brug na het laatste halve uur dicht op elkaar gemanoeuvreerd te hebben. Altijd een leuke uitdaging om bij vlagerig weer in een smal kanaal je schip op z’n plaats te houden. Het gaat niet iedereen even goed af (ons wel, met dank aan de lessen van Willem van B.). Na de brug wordt het weer steeds slechter, 15-20 knts. We varen op de motor met de fok erbij. Het plan is om bij Preveza naar binnen te varen, voorbij de jachthaven waar de Dutchess overwintert. We varen de Golf van Amvrakia helemaal uit tot het eind, 20 mijl in steeds slechter weer. Ook begint het hard te waaien. Wij varen aanvankelijk onder zeil, met één rif, maar als wij ineens meer dan 30 knp. om de oren krijgen besluiten we te strijken en op de motoer verder te gaan. Bij tijd en wijlen regent het hard, met slecht zicht tot gevolg. Onze “oceaan” zeilpakken bewijzen ineens weer goede diensten en op klaarlichte dag onsteken wij uit voorzorg toch de stoomlichten. Wij komen nog een Iers zeiljacht tegen, verder vooral goed opletten op de kaart op ondieptes en viskooien, daarvan zijn er nogal wat in deze “golf”. Al ploeterend bereiken we om 18.30 Amphilochía, een vrij lelijke, ongezellige plaats. De jachthaven die in de pilot staat vermeld ziet er verlaten en onaantrekkelijk uit en ankeren durven we ook niet helemaal aan. Uiteindelijk met een matige manoeuvre vast aan een betonnen kade nabij de jachthaven. Een meer desolate plek in de storm kun je je niet voorstellen. Maar we liggen vast, zonder dat we tegen andere schepen kunnen bewegen.. ’s Nachts regelmatig Windy gecheckt en gezien dat de storm zich niet verder onze kant op beweegt. Wel blijft het maar regenen en hier en daar drupt er ook binnen wat. Alles voelt lekker klam en ziltig, niet precies wat je je bij Griekenland voorstelt?

Vrijdag 18 september, het blijft een dag met veel regen, maar ’s middags nemen de windstoten af. In de loop van de middag wordt het rustiger. Al iets eerder ben ik het “lelijke” dorp gaan verkennen om wat lekkers te kunnen maken. We bakken pannenkoeken met spek en stroop en die gaan er goed in! ’s Middags lopen we nogmaals het dorp in en komen op een best aardig terras terecht voor een groot glas bier en een glaasje wijn (x2!).

Intussen is het ook in Nederland doorgedrongen dat er een stevige storm blaast over de de westelijke eilanden van Griekenland en diverse filmpjes van jachthavens leveren schrikbeelden op. Wij waren vooral erg blij en opgelucht dat we Sivota op tijd hebben kunnen verlaten.....

Zaterdag 19 september lijkt de storm echt te zijn gaan liggen, althans in dit gebied. Een waterige zon zorgt ervoor dat alles langzaam weer droogt. Terwijl wij ontbijten zwemt er een zeldzame “monniksrob” in lome rugslag langs onze boot. In de pilot lezen we dat deze omgeving ook bekend staat om de grote hoeveelheid (deels zeldzame) vogels. Wij maken weer los en varen naar de overkant van deze baai om daar te ankeren. Met nog twee andere schepen in een prachtige omgeving met zicht op Menidhion, een kleine onbedorven vriendelijke authentieke Griekse plaats aan het water. Voor ons een hele rustige dag, toch een beetje bijkomen en wat uren gemiste slaap inhalen. Zwemmen, lezen en saxofoon spelen. Op zondag zien we aan de kant dat er een marktje gaande is. Vanuit auto’s luifels aangehaakt en beweging. Wij halen ons anker op en gaan dichter bij de kant liggen en met het rubberbootje ernaar toe. Een vriendelijk gedoe, niks dat je kopen wil, goedkope Chinese prullen, kleding en wat noten. (Jeroen scoort tot zijn grote tevredenheid wel een matje voor in de kajuit.) Een heerlijke vis op een terras verorberd met bijna zicht op de Dutchess. Het water is weer rustig, Aeolus neemt ook een dagje vrij.

Maandag een excursie naar Arta, een stad zo’n 20 kilometer hier vandaan. Er moet een fraaie middeleeuwse brug zijn en een dito Byzantijnse kerk. Bij het café aan de kant treffen we een Griekse dame die uitstekend Duits blijkt te spreken, zij ontfermt zich over ons. Een taxi? Ik regel het wel....Setzen sie sich.... Het blijkt toch steeds weer lastig dat je de taal niet spreekt en veel Grieken spreken ook geen Engels of iets anders. Arta blijkt een drukke, levendige, middelgrote stad. De brug over de rivier de Arachtos en de kerk zijn ons bezoek alleszins waard!

De kerk is niet alleen bouwkundig heel interessant (net als de brug), maar draagt ook een bijzondere sfeer in zich, die je weer eens doet beseffen hoe dankbaar je moet zijn dat je dit mag ervaren.

De orthodoxen zijn niet van het opsteken van kaarsjes; anders zouden we dat zeker hebben gedaan.

toerist in 2020....      

[0996957]

Praatje tussendoor

Onderzoeksvraag

Tijdens de tussentijdse toetsing kreeg ik van Pavel een paar behulpzame woorden over mijn blog en mijn proces. Wat me vooral bij is gebleven is dat hij zei dat ik kan kijken naar de achtergrond van mijn eigen werk: waarom ik de dingen doe en maak die ik doe en maak. Ook kwam het er op neer dat ik mijn onderzoeksvraag best tot een kleinere groep of een kleiner project kan beperken, en dat dat oke is. Ik denk dat ik me, onderliggend, best zorgen maakte over de opdracht zelf. Ik ben een perfectionist en zag alles al helemaal instorten omdat het niet volgens plan liep. Het korte maar krachtige gesprek met Pavel was zeker geruststellend. 

Ik heb besloten om mijn onderzoeksvraag wat kleiner te maken. Ik wil graag weten/onderzoeken of jongeren (13-17) kunst zien en eventueel gebruiken als een manier om hun emoties te uiten. Dit wil ik combineren met de analyse over mijn eigen werk, omdat ik kunst hiervoor gebruik. Ik hoop dit te doen in interview-format en een opdracht erbij te verzinnen of zo. Maar het liefst ga ik echt in gesprek. Ik vind het alleen nog moeilijk om te bedenken hoe en waar ik deze jongeren/kinderen ga vinden.

School / leven verder / vrij werk / etc

Ik merk dat ik dit jaar echt heel veel moeite heb met school. Dit komt deels door de staat van de wereld en van mijn mentale gezondheid en deels toch wel door de opdrachtgeving en algemene lesplannen die er nu zijn, ook weer in combinatie met corona. Vorig jaar had ik er ook last van dat ik me ging vervelen omdat ik veel dingen te simpel of makkelijk vond (niet uitdagend of prikkelend) maar toen kon ik er nog mee dealen omdat er veel werd gehamerd op dat het in het tweede jaar wel anders zou zijn. Het is begrijpelijk dat corona alles al verandert heeft maar alsnog merk ik er helaas weinig van. Het laat me soms twijfelen aan of ik hier wel op de juiste plek zit, maar ik weet dat ik gepassioneerd ben over het docentschap en echt heel erg graag voor de klas wil gaan staan. Ik vind het moeilijk om dingen serieus te nemen en merk daardoor dat ik snel afhaak en laks word. Grappig hoe je dan gaat achterlopen en dingen laat opstapelen, terwijl je ze eigenlijk te makkelijk vind en zo kunt fixen. Komen weer herinneringen op van hoe ik als vwo-leerling naar de mavo afzakte en me daar vervolgens slecht ging gedragen door een mentaliteit met gelijkenissen aan deze. Vermoeiend! Online lessen zijn niks voor mij en ik vind het jammer dat er weinig praktisch wordt gewerkt. Ook vind ik het nog steeds echt heel jammer dat er zo weinig persoonlijke interactie is met de docenten. Ze kennen je nog net bij naam maar dat is het - ze weten niet wat voor werk je maakt, waar je voor staat, hoe je naar dingen kijkt. Dat haalt ook wat motivatie weg. Ik vond het grappig dat Pavel voor het eerst naar mijn blog keek en een verbaasde blik had en iets zei in de trant van “dit is niet het werk dat ik van jou verwachtte/dit laat een andere kant zien.” Logisch, want we kennen elkaar alleen maar bij naam. Een excursie die praktisch gezien niet eens uitgevoerd kan worden interesseert me eigenlijk niet. Het is begrijpelijk maar schrap het dan helemaal - een online excursie is een soort slap excuus en aftreksel van het originele idee waar niemand blij mee is. Een stageplek kan ik niet bemachtigen omdat ik overal wegens corona afgewezen wordt. Ik werk veel aan mijn eigen werk in mijn vrije tijd omdat het slecht met me gaat en ik dat als enige uitweg en als enige remedie lijk te hebben, maar ik kan het niet koppelen aan school. Het voelt vrij uitzichtloos allemaal. Er is weinig connectie tussen mij en klasgenoten dus ook daar kan ik geen momenten van relateren vinden. Zo ben je al snel vrij alleen en raak je het overzicht een beetje kwijt. Je afvragen waar je het ookalweer voor doet - maar je doet helemaal niks, dus waar slaat dat dan weer op. Ach ja. Dit moest er even uit. Ik voel me comfortabel bij het doorwerken aan mijn vrije werk en dat hier delen, in combinatie met foto’s uit mijn dagelijkse leven. Ze staan voor wie ik ben en wat ik doe en voor hoe kunst 24 uur per dag, 7 dagen per week, mijn leven beinvloed, me bezighoudt, door mijn aderen stroomt. Ik adem het in en uit. Verder weet ik het ook allemaal niet.

[devosopmaandag]

Opgeraapte scherven

Soms werken kleine observaties of ervaringsmomenten als een soort scherven die je opraapt en die blijken te passen op een eerder opgeraapte scherf. Soms zijn die koppelingen iets wat je brein voor je doet, soms zet je wil je brein aan het werk, omdat die zojuist opgeraapte scherf zo bijzonder is, of omdat je bij het bukken al vaag weet dat er  een passende moet zijn in die doos waarin je ze bewaart.

Dit zijn mijn belangrijkste scherven van het afgelopen week:

Ik sta op het punt om een kaartje voor een concert te kopen en ontdek dat ik mijn pasje vergeten ben en niet genoeg geld heb. Het concert begint tien minuten later. Mijn hersens werken op volle toeren. Ken ik iemand die ik kan vragen het mij voor te schieten? Niemand. Dan zie ik een man met een vlecht in zijn baard en besluit hem te vragen. Hij wil mij helpen. Tijdens het concert blijkt die scherf precies aan te sluiten op een zeker 15 jaar oude scherf: tijdens een academie-excursie naar Berlijn blijkt een studente achtergelaten bij een wegrestaurant. Later vertelt ze mij dat ze dacht: niet in paniek raken, geen politie erbij halen. Dan ziet zij een ouder hippie-achtig echtpaar in een deux cheveaux en ze vraagt hen om hulp.

Ik luister naar het 3e strijkkwartet van Krzysztof Penderecki  in de oude synagoge, gespeeld door het Poolse Antarja kwartet. Het licht is bleekgoud, maar opeens wordt alles volgoud De zon is achter een sluierwolk vandaan gekomen. In Levenswerk, een reeks videoportretten van Margriet Luyten, kijken we lang naar de zwijgende, door de tijd getekende schilder Ger Lataster, als plotseling de zon doorbreekt en een deel van zijn gezicht overstraald raakt. Zijn zwijgen werd nog ijler, de muziek intenser.

Ik krijg bij thuiskomst woorden met G over iets onwaarschijnlijks, een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Schuldgevoel bij de een, boosheid bij de ander. We vervallen in een soort zwijgen, omdat de oplossing niet van ons zelf kan komen.  Ik heb een aardige zak vol verzameld van zwaar zwijgen, met eerdere mannen. Deze scherf kan daar nog wel bij en hoeft niet naadloos te passen.

Op woensdag reed ik met de trein naar Amsterdam. Ik had een slechte  nacht gehad, zoals er vele zijn. Zoals altijd noteer ik in het boek dat ik dan lees de namen van binnenvaartschepen op het Amsterdam-Rijnkanaal die ik vanuit de trein kan lezen. Ooit zag ik een binnenvaartschip dat 'Isphahan' heet, dat ik hield voor de mooiste naam die ik ooit noteerde. Die ochtend strijdt een andere naam om de ereplaats: 'Insomnia'.

Ik ben een verzamelaar.

[rikopreis]

Hiroshima en mijn reis naar Nagasaki.

Zo, lieve meelezers.....ik ben een aantal dagen weg geweest van mijn blog maar er was genoeg te zien op mijn insta....ik schrijf jullie nu vanuit de Starbucks in Nagasaki......stuk minder hipster dan in Nederland......er is zelfs nu een band zich aan het klaar maken om straks wat te spelen....te leuk. Maar ik ga jullie vertellen hoe mijn dagen zijn bevallen in Hiroshima......let’s go:

De reis van Kyoto naar Hiroshima is prima te doen.....je bent er met ongeveer 2 uur.....je kan er dus ook voor kiezen om in Kyoto te blijven en dan Hiroshima als dagtrip te doen......ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb.......je bent anders aardig aan het rennen en vliegen.......dat doen we maar op ons werk.....niet op vakantie. Na een heerlijke ontspannen reis met de Shinkansen kwam ik aan op station Hiroshima....het was wat zoeken naar de uitgang maar na 10 minuten stond ik dan eindelijk buiten....ik Google Maps geopend en mijn hotel opgezocht.....deze was 15 minuten lopen vanaf het station.....de zon scheen dus ben ik dit dan ook gaan doen.....beetje inspanning kan nooit kwaad. 

Bij aankomst bij het Nest Hotel Hiroshima was ik meteen dolgelukkig dat ik dit hotel had geboekt! Personeel is super vriendelijk, alles is nieuw, de kamers zijn wat klein maar je hebt wel je eigen badkamer met bad! Daarnaast is de locatie top! Het hotel ligt aan de main street van Hiroshima, alles is op loopafstand te doen. Ik heb mijn spullen op mijn kamer gelegd en ben even heerlijk in bad gegaan....ik was behoorlijk plakkerig en zweterig van mijn reis.....dus even opfrissen + relaxen kon geen kwaad. 

Na mijn relax uurtje ga ik lekker even de stad ontdekken.....het is nu ongeveer 17:00 en krijg ook wat honger.....ik loop eigenlijk doelloos door de stad......ik volg de menigte en loop naar plekken die vanaf ver interessant lijken......zo kom ik terecht bij Hiroshima Castle en het Vredes Park......het is nu al donker en ik laat deze bezienswaardigheden even voor wat ze zijn.....ik heb namelijk morgen nog een volle dag in Hiroshima en op mijn uit-check dag kan ik ook nog het nodige zien.....ik besluit om lekker langs de 7-Eleven te lopen om wat eten mee te nemen wat ik mee kan brengen naar mijn kamer......lekker weer in bad en een filmpje aan.......even naks doen.......voordat ik ga slapen check ik nog even het weer voor de volgende dag.....helaas zie ik dat het letterlijk de hele dag/avond/nacht gaat regenen......f*ck.....het is niet heel erg maar voor het maken van foto’s is het wel een uitdaging....maar ach, wat kan ik er aan doen....ik ga lekker slapen en ik zie de volgende dag wel hoe de wat

Dit de bel vlakbij het vredesmonument....schoolkinderen waren bezig met een excursie en gaven de bel meerdere keren een goede ram.

Toen ik in de ochtend wakker werd waren de weervoorspellingen helaas waar.....regen, regen en nog meer regen......ik heb me nog eenmaal omgedraaid, heerlijk in mijn tweepersoonsbed, wat anders dan een bunkertje in een hostel, hahaha. Rond 11:00 besluit ik dan alsnog om de regen in te gaan.....ik wil natuurlijk nog wel zoveel mogelijk zien, wat heeft Hiroshima allemaal te brengen.....voor deze dag stonden er eigenlijk 2 dingen op mijn planning......Hiroshima Castle en het Vredespark + monument.....en nu dan bij daglicht....of daglicht.....het regent, het is grauw en koud......de dag was allesbehalve fotogeniek te noemen......maar je kan niet alles hebben......het Hiroshima Castle is ongeveer 15 minuten lopen vanaf met hotel...ik haal een paraplu bij de 7-Eleven en begin met lopen....ik probeer onderweg wat foto’s te maken maar dit is niet te doen.....ik heb mijn camera in 1 hand en mijn paraplu in mijn andere.....ik kan de camera op autofocus zetten om zo op deze manier wat foto’s te schieten maar dit verveelt al heel snel......ik moet dus telkens even stoppen....met paraplu onder mijn oksel klemmen en dan op deze manier te fotograferen....of een droge plek opzoeken....dat werkt ook.

Ik trof deze huizen midden in de stad in, mooi contrast.

Bij aankomst bij het Hiroshima Castle tref ik eigenlijk een nietszeggende plek aan.....het is nat, grauw en rustig.......de architectuur is natuurlijk prachtig....en de verhalen achter het kasteel ook.....maar de architectuur ben ik nu wel wat gewend en ik wil gewoon mooie foto’s schieten, haha.....maar ik ga gewoon de route lopen en betaal 300 yen om het kasteel in te mogen. 

Aankomst bij het Hiroshima Castle. Je moet de brug over om vervolgens in het prak te komen....dit is nog niet de befaamde hoge toren....deze ligt in het park.

De hoge befaamde toren! Entree kost 300 yen. 

Hiroshima Castle, soms ook Carp Castle genoemd, is een kasteel in Hiroshima, Japan, dat de thuisbasis was van de daimyō van de Hiroshima han. Het kasteel werd gebouwd in de jaren 1590, maar werd verwoest door de atoombombardementen op 6 augustus 1945.

Meneer lekker in het oranje in het park.

De poort vanaf de binnenkant.....de brug ligt aan de andere kant. 

Na ongeveer 45 minuten rond te hebben gebanjerd ben ik weer verder gegaan om vervolgens naar het vredespark te gaan.......heerlijk door de regen met mijn doorzichtige paraplu....muziek in.....ik vermaak me dikke prima.

Bij sommige grote wegen is het de bedoeling dat je onder de straat door gaat..er zijn geen zebrapaden maar tunneltjes..ik zag een spiegel en dacht ik maak even een fotootje van mijzelf...de tunneltjes hebben, vind ik, aardig wat sfeer/karakter

Misschien wat creepy....maar ik vind het wel wat hebben

Na een looptocht van ongeveer 20 minuten kom ik aan in het vredespark.....helaas is het hier ook totaal sfeerloos, nat en grauw.....mijn camera lens wordt telkens nat en ikzelf begin ook wat doorweekt te raken.....dus ik blijf niet te lang hangen....zie hier wat foto’s van de omgeving:

Ik merk dat de foto’s behoorlijk worden downgrade.....weet niet waarom...Hiroshima Peace Memorial Park is een herdenkingspark in het centrum van Hiroshima, Japan. Het is opgedragen aan de erfenis van Hiroshima als de eerste stad ter wereld die een nucleaire aanval heeft ondergaan, en aan de herinneringen van de directe en indirecte slachtoffers van de bom.

Wat foto’s van de Atoomkoepel.

Na wat foto’s te hebben geschoten ben ik lekker op huis gegaan.....ik was nu aardig doorweekt en ik kreeg het ook koud.....vanavond blijf ik ook lekker thuis....ik moet namelijk ook wat op mijn centjes letten.....de eerste week Tokyo heb ik aardig wat geld stuk gegooid met drank en uiteten gaan.....dus nu even op de budgetmanier reizen, hehe..ik lees heerlijk nog wat pagina’s uit mijn boek en val in slaap.....de dag erna ga ik vroeg op pad want ik wil nu de bekende Hiroshima Shrine zien, gelegen bij het eiland Miyajima....het stralend mooi weer vandaag....blauwe lucht, zon en een graad of 17......heerlijk met mijn t-shirt de hoort op.

Je kan op 2 manieren het eiland bereiken....1: je pakt de trein naar de veerboot die binnen 15 minuten je naar het eiland brengt, of 2: je neemt een rondvaart trip....kosten 4000yen en je stapt op bij het vredespark.....ik heb de rondvaart gedaan....je bent dan binnen 45 minuten op het eiland en het uitzicht is een stuk aangenamer dan vanuit een trein en een kort stukje met de veerboot. 

Opstap plaats van de rondvaart 

Ik heb mijn backpack achtergelaten bij het hotel en ik ben naar de rondvaart gelopen.....onderweg zag ik dat de rondvaart over 10 minuten zou vertrekken.....ik dacht bij mijzelf: ‘Dit moet ik redden’.....ik ben lekker doorgelopen/rennen totdat ik bezweet en buitenadem aankwam bij de rondvaart opstapplaats.......precies op tijd.....zelfs een minuut te vroeg.....YEAH!......wat.......gaat deze niet.......de volgende pas........45 minuten later......FML........ach, nu even een moment om nog wat sushi te scoren en in de zon te zitten........ik zit heerlijk 40 minuten in de zon en stap dan op op de rondvaartboot....het is lekker rustig, ik zit met 5 andere binnen......het zo’n snelle rondvaartboot....zo’n draagvleugel ding......helemaal top.....je kunt wanneer de boot in de rivier vaart op het achterdek staan......heerlijk in de zon.....vanaf hier kan ik wat foto’s schieten

Klote meeuwen ook hier......

We varen heerlijk naar het eiland toe en begin mijn ontdekkingsreis......ik weet dat hier de befaamde Shrine is maar voor de rest weet ik eigenlijk niet wat hier te doen is......niet echt ingelezen........dus gewoon gaan. 

Het eiland is prachtig.......ook hier lopen herten los.....deze zijn alleen niet zo tam als die in Nara Park.....het is ook niet de bedoeling om ze te aaien/voeren. Het eiland is echt een schattig opzichzelfstaand dorpje......wel heel toeristisch.....maar dat is begrijpelijk want de natuur is ook prachtig.......ik begin lekker met lopen en kom aan bij een ticketbalie......ik moet 500 yen betalen om de Shrine te mogen zien......ik betaal netjes en ga opzoek naar de Shrine.....na 45 minuten zoeken kan ik het echt niet vinden.....ik loop mijn route nogmaals terug maar ook weer geen succes.....WTF...ben ik zo dom......

Het pad wat je beloopt om naar de Shrine te komen....of iig dat dacht ik.....

Mensen zitten heerlijk in de zon......maar nog geen befaamde Shrine...hahah

Tokyo zal dit jaar de Olympische spelen verzorgen........door dit feit zijn er aardig wat bezienswaardigheden gesloten of worden gerenoveerd......misschien voel je het al aankomen.........de Shrine dus ook.......dat ding staat dus volledig is de steigers en er is letterlijk niks van te zien....haha.....ik dacht nog: ‘die steigers zullen het toch niet zien, dan zouden ze bij de ingang dit toch netjes vermelden???’......nou wel dus.....

Mooooooooooi.........haha

Ik loop heerlijk wat rond in het dorpje totdat ik aankom bij de voet van de berg......ik zie een boord de mij verwijst naar de gondelbaan die je naar boven brengt.....helemaal top......ik ga er op af....het is zo’n 500m lopen dus prima te doen......het is aardig stijl allemaal maar wel te doen......het kutte is alleen dat mijn dag backpack zo’n 20 kilo weegt omdat ik niet mijn laptop, boeken en nog mijn andere zooi in het hotel wilde laten liggen......maar niet zeiken.....gewoon door buffelen.....bij aankomst zie ik dus dat de gondel ook GESLOTEN is.......wegens renovatie.......naast de ingang van de gondels loopt een pad.....met een boord ernaast: ‘Top mount Miyajima 2.2 km’.......2.2 km.....das niet zo ver...makkie.....gaan we doen.....even.....daarna wat eten en drinken.....wat een ongelofelijke domme fout was dat zeg.........20 kilo op mijn rug......niet gegeten/gedronken (bij het opstaan wat slokken water en 1 koffie, 5 uur daarvoor, en 1 portie sushi 3 uur daarvoor)....maar ik geef niet op....ik blijf door stappen.....ik rust af en toe en schiet wat plaatsjes......het is hier namelijk adembenemend....zoveel mooie natuur en zoveel rust.....heerlijk...zie hier wat foto’s van mijn reis naar boven! 

Helemaal gesloopt, bezweet, klam, nat....maar blijven lachen en blijven gaan!

Zoals jullie kun zien was de klim het allemaal waard! Wat een waanzinnig uitzicht......wel 1 minpunt.....er is een overview dek op de top.......maar natuurlijk....gesloten, hahah.....maar alsnog een prachtig uitzicht! Ik heb wat foto’s geschoten en ik ben weer lekker naar beneden gegaan....dit was gelukkig een stuk sneller haha....lekker van het eiland af en door naar mijn volgende bestemming....Nagasaki.....dit is namelijk nog 4 uur reizen.....en wil niet te laat komen want ik moet voor 20:00 inchecken.

Met z’n allen, met z’n allen, met z’n allen zingen wij......nee staan wij te wachten op de trein

Ik kan dit nu rustig zeggen maar ik kwam er gisteren in de trein pas achter dat ik voor 20:00 moest inchecken......ik zou arriveren om 20:45.......uuh....wat nu.....ik mail het hostel wel even.....bellen kan ik namelijk niet want ik heb alleen internet hier......1 uur na het versturen van mijn mail nog geen reactie......kut.......wat nu.......wacht: ik gooi mijn verhaal in Google Translate en dan vraag ik een medereiziger..........Konnichi wa.....Konnichi wa, sir......meneer draait zich naar mij toe en ik laat hem mijn telefoon lezen......meteen eerste reactie: no, no, no.....ik dacht wooot: Japanners zijn toch zo vriendelijk......nou deze niet dus......oké volgende......weer niet (conducteur, doe is lief jo).....WTF......tot een andere conducteur langskwam.....hij las mijn bericht en begon meteen met bellen....de HELD!.....het was geregeld....ik mocht later inchecken......ik kon nu heerlijk even relaxen...ik moest nog 2 uur reizen.

Bij aankomst in mijn schattige hostel ben ik heerlijk gaan douchen en slapen! Volledig verrot! Ik ga mijn laptop nu lekker sluiten en jullie zien/horen weer van mij....check mijn insta voor korte updates! 

Dikke kus,

Rik op Reis 

[stichtingspots]

De Lion King

Toen ik 50 jaar werd, wilden mijn ouders me een speciaal cadeau geven. Ze vroegen me of ik het leuk zou vinden een arrangement voor de Lion King te krijgen, de musical in Scheveningen. Ik wilde het niet. Ik kan me zelfs niet herinneren de film ooit gezien te hebben. Het roept te veel negatieve emoties op. Ik kan er niet bij dat er zoveel aandacht is voor de film of musical maar dat het niemand wat lijkt te schelen dat de Lion King in het echt, dreigt uit te sterven. Dat de media volop aandacht heeft voor de records die de film breekt alsook voor de wereldsterren die hun medewerking geven aan de animatie, maar dat ze geen woord schrijven over de leeuw in het wild, die dreigt uit te sterven. Dat miljoenen mensen naar de film of musical gaan maar geen EUR doneren aan de bescherming van het dier in het wild. En dus heb ik me er nooit toe kunnen brengen om de avonturen van Simba op groot scherm of on stage te volgen.

Zuur

1 van de gevaren van werken in natuurbescherming, althans voor mij, is dat je zuur wordt. Met ‘zuur’ bedoel ik dat je in gebeurtenissen alleen nog maar het venijn kunt halen. Een vreselijke eigenschap….. Zo kan ik me gruwelijk irriteren aan alle aandacht voor neushoorns in de media en verwonder ik me over de weinige aandacht voor leeuwen, toch ook zo'n icoon van het dierenrijk. Dat is best zuur want ik zou het ook kunnen omdraaien. Ik zou ook blij kunnen zijn dat er überhaupt aandacht is voor wildlife in de media; dieren blijven altijd toch wat onderbelicht dus elke aandacht is welkom. Ook de neushoorn heeft aandacht en hulp nodig, dat weet ik. Maar op slechte dagen reageer ik zuur; waarom o waarom geen aandacht voor de leeuw. Terwijl er toch echt minder leeuwen dan neushoorns zijn…..*

De Lion King is zo’n ander voorbeeld. Deze week is de Europese première van de remake van de film. Het belooft een kaskraker te worden. Het verhaal van Simba, de strijd tussen goed en kwaad, spreekt altijd al aan. Maar Disney heeft nu animaties gebruikt voor de film die schijnbaar haast niet van echt te onderscheiden zijn. Voeg daarbij de vele wereldsterren die beroemde liedjes zoals ‘Hakuna Matata’ inzingen, succes gegarandeerd. 

Afbeelding: de animaties in de remake van de film zijn bijna niet van echt te onderscheiden 

Wat is er mis mee om daarvan te genieten? Sommigen stellen zelfs dat dit soort films mensen liefde voor de natuur, en dus leeuwen, bijbrengen. Hoewel ik dat betwijfel (een Disney film is toch echt wat anders dan real life) vind ik het lastig bij mezelf te constateren dat ik moeite heb met alle aandacht voor deze remake.

Ik geef eerlijk toe; op dit moment ben ik zuur. Ik heb net veel tijd gestoken in het schrijven en versturen van een persbericht. Waarbij ik de remake van de film aangrijp om aandacht te vragen voor het dier in het wild wiens lot weinig ‘Hakuna Matata’ is. De leeuw wordt met uitsterven bedreigd en de film kan een heel goed kapstokje zijn om daar eens aandacht voor te vragen. Ik ben ervan overtuigd dat om het tij te keren, bewustwording stap 1 is. Veel mensen weten niet dat het zo slecht gesteld is met de Koning der dieren en media kan hierin een super belangrijke rol spelen. Dus verstuur ik met regelmaat persberichten over de leeuw in de hoop op aandacht. Helaas was de media ook nu niet geïnteresseerd en zie je in de berichtgevingen over de film nergens een kanttekening terug over de benarde status van Koning Leeuw in het echt. Er is wel genoeg aandacht voor de animatie versie van de Koning der dieren. Allemaal goede en gratis pr voor de film. Wat had ik het de leeuw gegund om in dat kielzog mee te kunnen gaan.

The worst part of being strong is that no one ever asks if you’re okay……

Wat is het toch met jou leeuw. Waarom o waarom is er in de media zo weinig aandacht voor jou. Media aandacht is essentieel, dat bewijst geen dier zo goed als de neushoorn. Door de eindeloze aandacht in de media is de neushoorn een ‘hype’ geworden. Welk nieuwsfeit over de neushoorn dan ook, stuur er een persbericht over uit en aandacht is gegarandeerd. Mede door de media is het bij iedereen wel bekend hoe de neushoorn er voor staat. Mede door die media aandacht wordt er gigantisch veel geld gegeven aan bescherming van dit dier. Hoe mooi zou het zijn als er eindelijk eens aandacht zou komen voor jou leeuw. Want reality check: er zijn minder leeuwen dan neushoorns……

De leeuw is een dier dat tot de verbeelding spreekt. Hij wordt gezien als de Koning der Dieren en is van essentieel belang in toerisme: als prominent lid van de Big 5 wil iedereen op safari in Afrika, de leeuw zien. Ook hier wordt gigantisch veel geld verdiend aan het dier. 

De leeuw komt terug in praktisch elke symboliek; in wapens, in spreuken en in geval van Nederland, in ons Koningshuis en ons voetbalelftal. Haast onvoorstelbaar hoe we die symboliek gaan vervangen wanneer het dier uitgestorven is.... 

Google ‘Nederlandse leeuwinnen’ en tal van afbeeldingen van ons Nederlands vrouwenelftal komen naar boven

Desondanks…….

Er is iets met de leeuw wat leidt tot een perceptie ‘hij heeft hulp niet nodig’. Die perceptie is er bij media en bij individuen. Wij merken het in tal van zaken. Zo hebben wij een adoptieprogramma voor wilde leeuwen. Middels dit project ondersteun je de leeuwen in het wild. Ik vind dit een van onze beste adoptieprojecten: middels steun help je de leeuwen in het wild die dreigen uit te sterven. Dat is toch waar het om gaat? Dat generaties na ons nog kunnen genieten van de dieren in het wild? En toch is dit het minst lopende adoptiepakket van onze Stichting……

We merken het ook in onze campagne rondom knuffelfarms; plaatsen waar toeristen en vrijwilligers in nabij contact kunnen komen met wilde katten, in Afrika vaak leeuwen. Met regelmaat lees je in artikelen over excursies met wilde dieren die niet ‘ok’ zijn; knuffelen met tijgers, ritjes op olifanten, zwemmen met dolfijnen, selfies met aapjes en reptielen. In het rijtje ‘dont’s’ ontbreekt echter vaak de leeuw terwijl juist dit dier vooral in Afrika tot in den treure uitgemolken wordt in excursies.

Knuffelen of wandelen met leeuwen: het is een veelvoorkomende excursie waarbij ontstellend veel dierenleed betrokken is. En toch ontbreekt deze vaak in het rijtje ‘dont’s’

We merken het ook in berichten over (illegale) stroperij. Grote aandacht wanneer blijkt dat in Zuid-Amerika op grote schaal jaguars gestroopt worden, veelal door de vraag naar hun lichaamsonderdelen vanuit Azië. Verstuur je een persbericht dat vertelt dat er op grote schaal leeuwen gefokt worden, voor de toerist en jager, en dat de botten van dit dier op grote schaal geëxporteerd worden eveneens door de vraag uit Azië, wordt er geen aandacht aan gegeven. Het gebrek aan aandacht zie je niet alleen terug in de media. Ook op social media, dus bij individuen, is veel minder aandacht voor de leeuw dan voor de andere wilde katten.

Op een of andere manier lijkt de leeuw ons minder sympathiek dan de andere wilde katten. Waar ligt dat toch aan? De oprichtster van 1 van de projecten die wij ondersteunen in leeuwen geeft de volgende verklaring. Aldus haar zien mensen in de leeuw alleen maar (brute) kracht. Ook omdat het een dier is dat vooral werkt in een groep lijkt het (schijnbaar) onverwoestbaar. Dit wordt vaak ondersteund door de beelden die wij in documentaires zien. Een groep leeuwen schrikt voor geen dier terug en doodt zelfs olifanten. Iets dat het dier ook niet heel sympathiek maakt.... Cheeta's, luipaarden, jaguars of tijgers; deze dieren leven voornamelijk alleen. Zo’n eenzame strijd lijkt toch meer sympathie op te wekken. En uiteindelijk is sympathie voor een dier van essentieel belang om ervoor in actie te willen komen. En zo blijft de leeuw achter in aandacht. Bij media en individu.

Ik hoop dan ook dat met alle aandacht voor deze Disney remake, er ook aandacht komt voor het dier de leeuw zelf. Het zou jammer zijn als animaties zoals de Lion King straks nog het enige zijn dat ons rest van de Koning der dieren. 

Simone Eckhardt

Oprichtster SPOTS

 * Aldus het WNF zijn er wereldwijd nog zo’n 30.000 neushoorns. De meeste wetenschappers gaan ervan uit dat er nog maar zo’n 20.000 leeuwen leven.  

[regioonlineofficial]

Van 17 t/m 24 maart 2023 is het weer Grunneger Weke in de gemeente Westerwolde. Voor het eerst sinds 2019, want vanwege corona kon het drie keer niet doorgaan. De activiteitenweek brengt de Groninger taal en cultuur onder de aandacht bij inwoners. De officiële start is op vrijdag 17 maart om 19.30 uur bij dorpshuis De Voortgang in Wedde. En er is nog ruimte in het programma. Westerwolders die iets willen organiseren, kunnen zich melden bij de gemeente. Van Gronings Verhalenpad tot pubquiz Wethouder Giny Luth opent de Grunneger Weke met een kanonschot. Daarna kunnen belangstellenden de gehele week deelnemen aan activiteiten die iets te maken hebben met de Groninger taal en cultuur. Wandelingen, Groninger memoryspellen voor jong tot oud, lezingen over de Westerwolder folklore en tradities en excursies: er is voor elk wat wils. De week wordt afgesloten met de traditionele pubquiz bij RSG Ter Apel op vrijdag 24 maart 2023. Tijdens de gehele maand maart is daarnaast het Egelpad in Sellingen omgetoverd tot Gronings Verhalenpad. Dit is een ontdekkingstocht voor het hele gezin, met Ko Konijn en Ad Kat in de hoofdrol. Programma Grunneger Weke Een overzicht van alle activiteiten is vanaf begin maart te vinden op westerwolde.nl en op de Facebookpagina van de gemeente Westerwolde. Ook wordt voorafgaand aan de Grunneger Weke een brochure verspreid onder inwoners waarop te zien is wat er de gehele week te beleven valt. Er is nog ruimte in het programma. Ondernemers, stichtingen, verenigingen en particulieren die iets willen organiseren tijdens de Grunneger Weke, kunnen mailen naar gemeente@westerwolde.nl.

[jnpoudstekamp2019]

Maandag 🏕

HATSEFLATSE

Vanochtend na het ontbijten hebben we hebben een actieve ochten gym gehadt van de don pertlies.

Na wat vrije tijd zijn we naar jump XL gefiets daar zijn heel waten spannende sprongen gewaagt en coole filmpjes gemaakt.

Naa al dat springen had iedereen honger en gingen we lunchen.

Vervolgens hebben we als maffia bazen de plaatselijke supper markt leeg geplundert.

Na de fiets tocht zijn hebben gechilt en spellen gedaan. Na het eten kwam leider Remco ons versterken en hebben we ‘ik hou van jnp gedaan’ en nog wat gevolly ball.

Tandjes gepoets en naar bed!

Een dag te laat maar beter laat dan nooit

Groetjes de hatseflatse

SJAELE WAZEL

Na het ontbijt met de fiets na jump xl in Horst. De ene salto na de andere salto werd gemaakt. Na een goed uur,moe en voldaan werd er ook aan de innerlijke mens gedacht. Vervolgens op de fiets na Wassum om daar de €7,50 te spenderen bij de jumbo. De groente en fruit afdeling werd niet gezien,haha. Met 9 kids met mandjes allemaal op 1 kluitje in de chipsrij. Vervolgens terug na het kampterrein en dat de laatste 2 km. Met een snelheid van 22 km per uur!! Wow! Toen stond er een relaxmiddagje op het programma. De net gekochte zakken chips werden al snel genoeg geopend. Daarna nog een poging tot volleybal. Nou, kan je zeggen met kids die daar niet zo handig in zijn is lol en lachen gegarandeerd! In de ochtend hadden we een brief gekregen dat we don bertolli 's avonds moesten gaan schaduwen. Dus het alarm op raouls horloge is al aangezet. Inmiddels was het 20u en de onderhandeling ging van start. Iedereen geinstaleerd in de bosjes. De jongens vond het leuk, dames iets minder. Maar er was weinig tijd om over na te denken/praten want toen kwamen ze erachter dat hun verdiende geld gejat was... hun eigen missie van wie en waar het geld is is in volle gang!

KWAEKERS

Hallo allemaal,

Vanochtend fris en fruitig opgestaan (Rik had een ochtendhumeur 🧸)

Aangekomen bij de ochtendgym kregen we opnieuw te horen dat we de eerste plek hebben gepakt voor de missie op de dag ervoor! Twee op een rij!!!

Toen op de fiets gestapt en naar JumpXL gefietst.. waar we lekker gesprongen en gek gedaan hebben!

Daarna in het centrum van Horst inkopen gedaan voor de rest van de week, en na een beetje omgefietst te zijn kwamen we terug op het kampterrein.

Avondeten smaakte goed!! Als laatste hebben we een potje Kubben gespeeld tegen de leiding en (met behulp van Don Bertolli) op een hele slinkse manier gewonnen! 😏

B1-GERAPT

‘S morgens om 11 uur hadden we excursie naar jump XL. Daarna zijn we nog even naar de winkel gegaan, omdat het eten op was....

Toen we weer op het kamp terrein waren aangekomen hebben we nog wat spelletjes gedaan. Vanavond gaan we nog een film kijken.

De groetjes...

Maarten is cool😊

PIN-GAAS

Den dritten Tag für Pin-Gaas.

Wir waren kaum vom Platz und da war es schon passiert. Wieder eine Kette ab. Dieses Mal war es unsere Michel. Was ein Witz. Nach ein bischen plaren konnten wir weiter. Unsere Weg war mit Brücke auf und ab. Mitten in einem Wald haben wir unsere Butterbrot verzerrt. Wir waren nicht alleine sondern die Eichenprozessionsspinner kuckte zu. Was ein Mist!

Gott sei Dank gibt es auf unsere Campingplatz keine. Nur Wespen.

Unterwegs haben wir noch eingekauft.

Unsere Zelten stehen zum Zweiten Mal, das Essen war zubereitet. Es war himmels, es hat uns sehr gut gesmäckt. Heute Abend kommt der Sander, dann geht's los!

Morgen geht es weiter. Dann wird geploenst.

Tschüß

[xzoeg-blog]

Uitjes: DDW, #hetzitmenietlekker + Studio DaG

Welkom bij mijn blogpost over de uitjes van deze werkveldverkenning. De excursie was een middag naar de Dutch Design Week en het werkveldcafé, #hetzitmenietlekker, vond plaats bij Pakhuis de Zwijger. Als meeloopdag heb ik een dag meegelopen bij Studio DaG.

Dutch Design Week

Bovenstaande afbeeldingen zijn genomen bij de Dutch Design Week 2018. De eerste afbeelding is genomen van het werk, Spectrum, van Rutger de Vries op de, meestal gesloten, bovenste verdieping van de Bijenkorf. De hierna opvolgende foto’s zijn in het Warehouse of Innovation genomen. Met voor mij het hoogtepunt; de samenwerking van Sunbrella en Le Roi. Daarnaast was het ook tof om het werk van de HKU-studenten fashion te zien.

#hetzitmenietlekker x Pakhuis de Zwijger

Als tweede, Pakhuis de Zwijger in samenwerking met #hetzitmenietlekker. Zoals ook in mijn blogpost over trends vermeldt staat is een eerlijke mode-industrie hetgeen waar mensen zich in verdiepen. Bij de mini-markt en het programma met sprekers kwam ik tijdens deze avond veel te weten over fair fashion. Zo liet Floortje Dessing arbeidsomstandigheden van fabriekswerkers zien en werd er eerlijke kleding, met een duidelijk verhaal verkocht op de mini-markt.

Studio DaG

Mijn meeloopdag vond plaats bij Studio DaG. Dit is het bedrijf van Guus en Denise die samen deze ontwerpstudio zijn opgestart, gelegen op Sectie C in Eindhoven. Ze delen hier een ruimte met 3 andere creatief ondernemers. Wat Guus en Denise vooral willen is de balans vinden tussen werk en leven, geld en geluk, product en identiteit, hebberigheid en continuïteit. Het was een interessante meeloopdag, waarbij ik heb geleerd dat het mooi is als een meubel/ product een houdbaarheid met zich meedraagt, hun belangrijkste streven.

[knaep-blog]

29.10.2018

Week 7: 2D

Deze twee werken komen voort uit werk van andere kunstenaars. De linker tekening is naar een foto uit een serie van Sibylle Eimermacher, Stone Foldings, 2015. Het is gemaakt met de penseelstift. Ik wilde vooral kijken naar de structuur van de stenen wand en deze zoveel mogelijk nabootsen, maar wel op een enigszins losse manier. De rechter tekening is gemaakt met zwarte viltstift (die nu al uitgedroogd is) en gebaseerd op een houtsnede van Käthe Kollwitz, Widow I, 1923. In Londen heb het boek German Expressionist Woodcuts, geëdit door Shane Weller, gekocht en het is mijn favoriete aankoop van de excursie. Ik zou heel graag met houtsnijwerk aan de slag willen en ik hoop dat we dit bij 2D gaan doen. De rauwe, maar simpele stijl spreekt me heel erg aan. 

[lindevarossieau]

Architect @ Work _ beurs _ innovatieve materialen _ duurzaamheid