#ezeltjes

[chantalvdreijden]

"Donkey!!!" 🤪 #humour #humor #quote #shrekquote #donkey #donkeysofinstagram #ezel #ezeltjes #stuffedanimal #knuffeldier #portrait #portret #animalshots #animal #animals #loveanimals #lovephotography #photographer #photography #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/CfRhZ1uD7b7/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[twafordizzy]

Kreeg Leonardo da Vinci het paard in zijn vingers?

De paardenschetsen van Leonardo da Vinci. Bioloog en essayist Dick Hillenius (1927-1987) verbleef in het Italiaanse Florence en beschreef zijn indrukken in Een dagje Florence (1984). In dat artikel gaat het ook over een tentoonstelling die gewijd was aan Leonardo da Vinci (1452-1519) en hoe deze kunstenaar omging met het paard. Tentoonstelling I Cavalli de Leonardo. Schetsen uit de collectie…

[joostjongepier]

Wat?   Portret van Samuel van Houten (ongedateerd) door Barbara Elisabeth van Houten, Portret van de jonge Isaac (ca. 1872) door Jozef Israëls, Ezeltje rijden op het Scheveningse strand (ca. 1900) door Isaac Israëls, Portret van Evertje Akkeringa met rammelaar, half jaar oud (1921) door Johannes Evert Akkeringa, Kinderkopje / Portret van Henriëtte (1872) door Jacob Maris, Liesje schildert (1906) door Floris Arntzenius, Elisabeth Mauve, dochtertje van de kunstenaar (ongedateerd) door Anton Mauve, Het lucifermeisje (1890) door Floris Arntzenius, Jonge herder met koeien (ongedateerd) door Anton Mauve, Op de boot (ongedateerd) door Willem Bastiaan Tholen, Schaftuurtje (1885) door Wally Moes en De voddenraper (ongedateerd) door Wally Moes

Waar?   Tentoonstelling Kinderen van de Haagse School in Panorama Mesdag, Den Haag

Wanneer?   14 februari 2024

In 2024 is het anderhalve eeuw geleden dat de Wet Houdende Maatregelen tot het Tegengaan van Overmatigen Arbeid en Verwaarlozing van Kinderen, beter bekend als het Kinderwetje van Van Houten werd aangenomen. Initiatiefnemer Samuel van Houten wilde een totaalverbod op kinderarbeid, maar de Tweede Kamer zwakte dat af. Weliswaar was het verboden om kinderen jonger dan twaalf jaar te laten werken, maar dat gold alleen voor tewerkstelling in fabrieken en voor nachtarbeid. Toch vormde de wet een kantelpunt in de sociale geschiedenis van Nederland.

Voor museum Panorama Mesdag vormt het lustrum van het Kinderwetje aanleiding om te kijken hoe het leven van kinderen er in de periode rond 1874 uitzag. Dat gebeurt door de ogen van Haagse School-schilders, die regelmatig kinderen opvoerden in hun schilderijen. Overigens was Sientje Mesdag-Van Houten, echtgenote van Hendrik Willem Mesdag en een van de kunstenaars die mee schilderden aan het beroemde panorama, de zus van Samuel van Houten.

Kunstenaars schilderden regelmatig hun eigen kinderen. Zo portretteerde Jozef Israëls zijn zeven jaar oude zoon Isaac. Het portret is geschilderd in weinig kleurnuances. Het lijkt of de jongen opdoemt uit de achtergrond. Dat is heel anders dan het werk van de, later ook schilder geworden, Isaac. Dat is juist kleurrijk en licht. Van hem hangt op deze tentoonstelling het werk Ezeltje rijden op het Scheveningse strand.

Johan Evert Akkeringa schilderde zijn zoon Evertje toen die een half jaar oud was. In zijn hand houdt het jongetje een kostbare zilveren rammelaar. Jacob Maris maakte een portret van zijn oudste dochter Henriëtte (3 jaar) met een parelsnoer om haar nek. Liesje Arntzenius was vier jaar oud toen haar vader Floris haar schilderde, met verf kliederend in zijn atelier. Liesje zou later zelf ook kunstenaar worden en vooral portretten en bloemstillevens schilderen. Anton Mauve legde zijn dochtertje Lize vast terwijl ze in de tuin een bloemetje bestudeert. Allemaal liefdevol vastgelegde kinderen, die zo te zien prettig en niet van luxe verstoken leefden.

Hoe anders is dat bij andere kinderen op deze tentoonstelling! Het meest schokkende werk is waarschijnlijk Foris Arntzenius’ Het lucifermeisje. Terwijl ze zich staande houdt met een paar krukken, probeert het meisje door het verkopen van lucifers wat geld te verdienen. Het verbeten gezicht van het meisje is uiterst veelzeggend.

Het weiden van vee werd vaak aan kinderen overgelaten. Mauve schilderde zo’n jonge koeherder. Het joch kan amper over de schoft van het dier heen kijken.

Willem Bastiaan Tholen werkte vaak in de veengebieden rond de Zuiderzee. Waarschijnlijk schilderde hij daar een jongen die zich vasthoudt aan de mast van een kleine schuit, mogelijk een punter waarop riet werd vervoerd. Het zeil wordt summier aangeduid en de achtergrond is leeg. Hierdoor richt alle aandacht zich op de boerenjongen.

Wally Moes is een mij tot nu toe onbekende schilderes. Zij schilderde Schaftuurtje, dat twee jonge mandenvlechters laat zien tijdens hun middagpauze. Hun verstelde kleren en vuile voeten krijgen van de kunstenares alle aandacht. Een merkwaardig detail vormt de sinaasappelschil die op de grond ligt. Een dergelijke luxe vrucht zal zeker geen deel hebben uitgemaakt van de lunch van deze jongens. Eveneens van de hand van Wally Moes is een fraaie ets van een voddenraper. Hij verzamelt oud textiel dat verwerkt zal worden tot papier of poetskatoen. Het vuil druipt van zijn hark.

Wat was de bedoeling van de kunstenaars die dit soort scènes vastlegden? Waarschijnlijk niet, zoals je zou denken, een aanklacht tegen sociale misstanden. Nee, dit soort armoedige taferelen werd ‘mooi’ gevonden. Bovendien verkochten zulke scènes goed en waren dus ook commercieel interessant. Frederik van Eeden schreef in 1888 over de vele schilders in Laren: “Hun schoonheidsgevoel werd het meest bevredigd door de armoedigste huisjes, de meest armelijk gekleede lieden. Ze vonden dat mooi en wezen het elkaar. De Laarder boeren hebben daardoor een eigenaardig beeld van schilders-mooi gekregen. ‘Mooi’- zeggen ze, ‘mooi – dat is vuil.’ En als de schilders komen weten ze het al en zoeken hun vuilste plunje uit.”

[melaniewebbers]

Ecuador - Guamote, Cuenca en Montañita

Na een busrit van 3,5 uur, komen we aan in Guamote. Ik merk bij mezelf dat ik last heb van de hoogte. Pim had hier in Quito al last van, dus we hadden al bedacht dat we niet hoger dan Quito (2800 meter) zouden gaan. We hadden alleen niet opgezocht hoe hoog Guamote ligt, dus nu zitten we op ruim 3100 meter hoogte en dat is toch niet zo fijn. Gelukkig maar voor 1 nachtje. Het hotel waar we slapen, doet heel veel mooie projecten voor de gemeenschap hier en de kosten die wij hier maken aan het verblijf en eten; gaat naar de projecten toe, want ze zijn non-profit. Het is nogal prijzig allemaal, maar we weten dat het naar een goed doel gaat. Na aankomst hebben we een rondje gelopen door het dorp en zijn we naar de aardappelmarkt geweest. Hier waren alleen maar locals in prachtige traditionele kleding. Er waren een paar voedselkraampjes waar je eten kon kopen en we zagen er 2 waar een compleet geroosterd varken lag. Dus echt letterlijk van kop tot staart geroosterd met alles er nog in. We kregen wel aangeraden om dit te proeven, dus we hebben een stukje van de buik van het varken gegeten, wat bijzonder smaakvol was. In de namiddag hebben we in het hotel geholpen met het maken van empanada's en quinoa kroketten. Best leuk om te zien hoe je dat maakt en natuurlijk mochten we ook proeven, super lekker!

Tijdens het eten van de empanada's kwam de eigenaresse en een vrijwilliger naar ons toe om te vragen of we mee zouden willen naar het kerkhof. Het is vandaag namelijk Dag van de Doden en dat wordt hier heel groots gevierd.. alle locals komen in prachtige kleding naar het kerkhof om het te versieren en er een dagje door te brengen. Natuurlijk willen wij mee! Onderweg halen we nog 10 kindjes op die achter het hotel wonen en ook onderdeel zijn van 1 van de projecten. De kindjes kwamen uit de poort gerend en we werden door iedereen gelijk geknuffeld. Super lief! Ook wel schrijnend, want de kindjes zijn allemaal super vies, zitten helemaal onder de vieze vegen en ze hebben smerige kleren aan. Best confronterend, want je zou er zo graag iets aan willen doen, maar het enige wat je ze kan geven is aandacht. De kindjes zijn gelijk onafscheidelijk van ons en ze willen allemaal je hand vasthouden. Bijna vechten ze met elkaar om onze handjes vast te mogen houden. Eenmaal aangekomen op het kerkhof, bezoeken we een paar graven van familieleden van de kindjes. Aangezien dit de meest arme kinderen van het dorp zijn, zijn deze graven ook niet meer dan een hoopje aarde en een getimmerd kruis. Terwijl er omheen de meest kleurrijke, dure graven liggen van rijkere families. Wat we echt heel erg vonden, was dat er vaders en moeders van de kinderen rondliepen op het kerkhof (stomdronken) en hun eigen kinderen niet eens begroeten, gewoon straal voorbij lopen.. moet je nagaan hoe weinig liefde deze kinderen kennen. Na 1,5 uur door te hebben gebracht met deze kinderen, brachten we ze weer thuis en we kregen van alle kindjes een hele dikke knuffel. Dit is een ervaring die we niet snel meer gaan vergeten, we zijn blij dat we dit hebben meegemaakt! En ook mooi om te zien waar ons geld (deels) naar toe gaat .

De volgende ochtend brengen we een bezoek aan de markt. Eigenlijk is heel Guamote 1 grote markt geworden en iets buiten het dorp ligt nog een dierenmarkt, waar we eerst heen lopen. Onderweg komen we een ezel en paardenmarkt tegen, waar we getuigen waren van onderhandelingen van 1 ezeltje. Na een stuk lopen, kwamen we op de grote dierenmarkt, op deze markt werden koeien, varkens en schapen verhandeld.. heel bijzonder om te zien. Eenmaal terug bij het dorp zijn we naar de aardappelmarkt gegaan, waar er naast aardappels ook allerlei soorten groenten en fruit werden verkocht. Door alle straatjes heen zijn ook kraampjes met kleding, schoenen, gereedschap etc. In het dorp zijn ook eigenlijk geen winkels, dus alle locals uit Guamote en omliggende dorpjes komen hier elke donderdag om hun aankopen te doen, naar de kapper te gaan en naar de dokter of tandarts te gaan. We bezoeken vervolgens de kippen en cavia markt. Dit vond ik erg zielig en wilde hier snel weg, want de kippen zitten allemaal op elkaar in kooitjes en de cavia's werden (levend!) in zakken gedaan. Cavia is in Ecuador een delicatesse, dus voor deze mensen is het net alsof ze kip kopen. Daarna liepen we langs de vismarkt waar alle kraampjes precies dezelfde vis (tilapia) verkochten. Iets verderop waren allemaal eetkraampjes waar je rijst, vis (van de markt) en aardappels kon krijgen. Het zag er goed uit en werd vers voor je neus bereid, dus we hebben het er op gewaagd. Voor $2 hadden we een enorme bak vol rijst, aardappels en een complete vis. Super lekker! Onderweg hebben we voor $1 een hele zak met enorme aardbeien gekocht, welke we onderweg uitdelen aan kindjes, die erg dankbaar zijn. De markt was een hele beleving en mooi om te zien hoe de locals hier écht leven. Er waren ook bijna geen toeristische spullen te koop, we hebben maar 1 kraampje gezien met de truien die we 1000x op de markt in Otavalo hadden gezien. Toen we terug liepen naar het hotel, liepen we nog door de varkensstraat waar volledige varkens weer op tafel lagen, met kop en al. Door de straten liepen de locals trouwens met hun schaap, koe of varken aan een touwtje alsof het hun huisdier was. Erg grappig om te zien.

Pim en ik hadden allebei een schuldgevoel dat wij het zoveel beter hebben dan de mensen hier en ondanks dat we echt al best veel geld hebben betaald in Guamote, hebben we ook nog wat van onze kleren achter gelaten voor de kindjes uit de buurt. En we hebben in het hotel een lama poppetje gekocht, gemaakt van lama wol, gemaakt door een local die aan 1 van de projecten mee doet. Tot slot hebben we nog een local gesteund om ons naar het volgende dorp te brengen om de bus naar Cuenca te pakken, wat voor ons ook wel veel gedoe scheelde. Het maakte zijn hele dag weer goed!

De busrit van Alausi naar Cuenca verliep nogal rommelig. We hadden extra betaald voor gereserveerde stoelen, omdat we gewaarschuwd werden dat de bus erg vol zou zitten i.v.m. een feestdag in Cuenca. Toen we in de bus stapten, was die al helemaal vol en moesten wij op de bijrijdersstoel van de buschauffeur + op de trap zitten... Best eng want je rijd langs enorme berg kliffen en je kan alle kanten op vliegen. Na ongeveer 45 minuten, stopten we ergens waar veel mensen uit gingen en mochten we eindelijk op een echte stoel gaan zitten. Ondanks dat, bleef het een enge rit want we reden door hele dichte mist en je zag echt letterlijk niks anders dan mist. Wij hadden goed uitzicht op de weg en dus het uitzicht van de buschauffeur, maar je kon nog geen 1 meter vooruit kijken. Gelukkig reden we na een tijdje de dikke mistwolk uit en klaarde het op. Het was rondom Cuenca onwijs druk met enorme files. Iedereen wil nu naar Cuenca om te feesten. Na 4,5 uur kwamen we dan eindelijk aan. We hadden al opgemerkt dat hotels in Cuenca echt enorm duur zijn, het goedkoopste was €100 per nacht, maar wij hadden nog een appartement kunnen scoren voor €30 per nacht. Helaas was de verhuurder onbereikbaar en konden we er niet achter komen waar het appartement precies was, dus na lang stalken hebben we de moed opgegeven en toch maar een hotel voor €100 geboekt. Belachelijk veel geld, maar we moeten toch ergens slapen. De hotels hebben nu hun prijzen 2 of 3 keer verhoogd door het feestweekend, dus we hebben dikke pech. Na een prima nacht in een veel te duur hotel, kunnen we een nachtje in een hostel boeken voor €60, nog steeds veel te duur voor wat je krijgt.. maar dan zitten we wel midden in het centrum en veel keuze hebben we niet. We hebben een hele dag door het historische centrum van Cuenca geslenterd. Een voordeel aan de feestdag is dat het eigenlijk meer een feestweek is en heel Cuenca 1 grote fiësta is. Alle straten zijn gevuld met marktjes en podia met livemuziek. Het is enorm levendig overal en iedereen is vrolijk. Langs de rivier staan allemaal tenten met marktkraampjes, waar we ook lekker gegeten hebben. We hebben op meerdere plekken in de stad genoten van de livemuziek. We zijn ook nog even naar boven gegaan in de grootste kathedraal van Latijns Amerika, waar we prachtig uitzicht hadden over de stad. Na een hele dag slenteren en lekker eten en drinken door het prachtige Cuenca besluiten we dat we de stad wel gezien hebben en morgen weer door gaan reizen, 1 volle dag in een stad is voor ons ook wel genoeg. Opzich zou je nog meer activiteiten in de omgeving kunnen doen, zoals een bezoek aan het Cajas Nationaal Park of Ingapirca, maar dat ligt allemaal weer op een te hoge hoogte voor ons. De volgende ochtend kwamen we na het ontbijt ineens in een enorme parade terecht, waar we nog even van hebben kunnen genieten. Super mooi verklede mensen en praalwagens door de straten van Cuenca, een echte fiësta!We gaan na 2 nachten Cuenca dus weer lekker door, helaas alweer naar onze laatste bestemming; de kust van Ecuador. We hebben gekozen voor het surfdorpje Montañita, waar we vooral lekker gaan relaxen, wat yogaklasjes gaan doen en surfen.

De rit van Cuenca naar Guayaquil was adembenemend mooi. Het eerste deel reden we door het Cajas Nationaal Park, precies het park waar we heen wilden maar niet heen konden door de hoogte. Nu hebben we door deze busrit toch 'veilig' kunnen genieten van de uitzichten op 4200 meter hoogte. Vervolgens reden we nog door ver door de bergen van de Andes, met prachtige uitzichten en (angstaanjagende) diepe valleien. Na een lange tijd rijden, zien we ineens dat het Andesgebergte abrupt ophoud. De berg stopt gewoon ineens en daar voorbij is 1 grote wolkendek van fluffy wolken zo ver als je kan kijken (die je vaak ook vanuit het vliegtuig ziet). Heel bijzonder om te zien vanuit de bus. Vanaf dat punt moesten we dus ook ruim 4000 meter gaan dalen, waardoor we door de dikke wolk reden en ineens in een heel ander klimaat terecht kwamen ; allerlei tropische bomen en bananenplantages. Heel bizar dat je kort daarvoor nog in een enorm ruig en koud landschap hebt gereden. De rit duurde 3,5 uur dus we waren er al veel sneller dan we hadden verwacht. Eenmaal in Guayaquil moesten we overstappen op een andere bus, wat makkelijker klonk dan het was. Het busstation van Guayaquil is volgens ons groter dan het vliegveld van Guayaquil. Met héél veel geluk hadden we per ongeluk heel snel het kantoortje gevonden waar wij ons ticket moesten kopen, maar eigenlijk was dit gewoon niet te vinden. Na een uurtje wachten, maakten we de 3 uur durende rit van Guayaquil naar Montañita, waarbij het landschap niet zo bijzonder was. Montañita is een populair kustplaatsje. Wel is het nogal een partystadje wat gericht is op alcohol en drugs, maar daar hebben we weinig last van. Overdag is het stadje bijna uitgestorven en 's avonds liggen wij al lang in bed als de feesten beginnen. Het heeft wel een hele relaxte sfeer en we voelen ons hier super veilig.Na 2 nachtjes in ons hostel, verhuizen we naar een ander hotel omdat we er beide erg slecht sliepen. We sliepen de 3 nachten erna letterlijk aan de zee, vanuit onze kamer horen we de golven en we hebben hier een stukje privéstrand, wat ook wel lekker is want het hele strand ligt vol met hondenpoep en koeienpoep. Naast heel veel straathonden en katten, lopen hier ook gewoon koeien los op het strand.Helaas is het weer niet heel goed, best frisjes en erg bewolkt, dus met lange kleren aan liggen we op een strandbedje. De temperatuur van de zee is wel oké. Pim heeft een surflesje genomen, ik een yogalesje gevolgd. Verder hebben we maar weinig gedaan, op wat strandwandelingen en boeken lezen na. Heerlijk even bijkomen zo, voordat we weer naar huis toe gaan. Veel foto's hebben we dan ook niet gemaakt.We gaan straks met de bus naar Guayaquil, wat ongeveer 3 uur zal duren. Omdat er niks te beleven is in Guayaquil en het als een onveilige stad wordt gezien hier, slaan wij een bezoekje aan de stad over en gaan we rechtstreeks naar het vliegveld.

[vrystaatstories]

Balkje de Ezeltje wordt verliefd

Balkje de Ezeltje wordt verliefd

Balkje de Ezeltje wordt verliefd Mussenman,” zei Balkje de Ezeltje terwijl hij naar zichzelf keek in de spiegel en zijn lange zwarte ooghaar mooi maakte met een pikante schaar, “Ik denk dat ik verliefd ben.”  “Ah, Balkje, op wie ben je nu verliefd, je bent te lelijk,” lachte Mussenman. “En je benen staan scheef en je oren zijn aan flarden.” “Nee, echt Mussenman, ik zag gisteren de mooiste…

[aeronis108]

200 Words A Day #28

That was the Good Omens fanfiction, I hoped you liked it!

I have 22 days left until it's finally the 18th of January, so I really really hope I'm going to make it.

I still have to write the next ones, so that may take a little longer. I still have to do some school work today and I still need to eat, so I may not be able to finish every single one.

I have made a list of fairytales the Efteling has, so here they all are (the Dutch/original names are behind the English ones between brackets):

- Cinderella (Assepoester) - The Chinese Nightingale (De Chinese Nachtegaal) - The Dragon (De Draak) - The Indian Water Lillies (De Indische Waterlelies) - The Frog King (De Kikkerkoning) - The Little Mermaid (De Kleine Zeemeermin) - The Magical Clock (De Magische Klok) - The Emperor's New Clothes (De Nieuwe Kleren Van De Keizer) - The Red Shoes (De Rode Schoentjes) - The Troll King (De Trollenking) - The Gardener And The Fakir (De Tuinman En De Fakir) - The Wolf And The Seven Young Kids (De Wolf En De Zeven Geitjes) - The Six Servants (De Zes Dienaren) - The Six Swans (De Zes Zwanen) - Sleeping Beauty (Doornroosje) - The Wishing-Table, the Gold-Ass and the Cudgel in the Sack (Ezeltje Strekje) - Hansel and Gretel (Hans En Grietje) - The Bridal Dress of Guinevere (Het Bruidskleed van Genova) - A Little Match Girl (Het Meisje Met De Zwavelstokjes) - The Naughty Princess (Het Stoute Prinsesje) - The Gnome Village (Het Kabouterdorp) - Tom Thumb (Klein Duimpje) - Little Message (Kleine Boodschap) - Pinocchio (Pinokkio) - Rapunzel (Raponsje) - Rumpelstiltskin (Repelsteeltje) - Little Red Riding Hood (Roodkapje) - Snow White (Sneeuwwitje) - The Fairytale Tree (De Sprookjesboom) - Mother Hulda (Vrouw Holle) - The Flying Dutchman (De Vliegende Hollander) - Symbolica (Symbolica) - Baron 1898 (Baron 1898) - Dream Flight (Droomvlucht) - Python (Python) - George And The Dragon (Joris En De Draak) - Max And Moritz (Max En Moritz) - Villa Volta (Villa Volta) - Pagode (Pagode) - Piraña (Piraña) - Bird Roc (Vogelrok) - Sirocco (Sirocco) - Archipel (Archipel) - Carnaval Festival (Carnaval Festival) - Fata Morgana (Fata Morgana) - Fabula (Fabula) - Half Moon (but with a weird spelling of Moon) (Halve Maen) - Tin Lizzies (De Oude Tufferbaan) - People Of Lave (Het Volk Van Laaf) - Gondoletta (Gondoletta) - Diorama (Diorama) - Paper Gobbler/Greedy Gus (Holle Bolle Gijs) - Ghost Castle (Spookslot, this one has been removed after 44 years and will be turned into Danse Macabre, named after the soundtrack)

I am not sure if every single translation is correct lol. The Efteling might have English explanations on their website. I haven't included the Efteling Museum, any playground or square, because those felt a little pointless to include.

I think it will be obvious I won't do every single of these. Some of these don't even have a story behind them, I think (Gondolleta, Pagode, Diorama). There is one story which has been split into three different attractions; Bird Rock/Vogelrok, Sirocco and Archipel. If I were to write that one, I will include all of them in a single story.

Words: 538 (218 without any of the names)

[micheltaanman-blog]

Marokko - Desert rats - zoek de Toeareg in je -

Marokko – Desert rats – zoek de Toeareg in je –

Een tour door het Hoge Atlasgebergte van Marokko Dag van aankomst. Na onze landing staat een chauffeur paraat om ons naar het eerste hotel, net buiten Marrakech te brengen. We doorkruisen een overweldigende drukte, waar scooters je om de oren vliegen, ezeltjes hard werken en waar de palmbomen keurig zijn aangeplant.  Even buiten de stad wordt het rustiger en achter de poort van dit hotel, ligt…

[mydisneycollection]

Eeyore Ezeltje Prik Disney Boekenclub

I recently got this from my mother, who used it in the classroom for years.

[rijksmuseum-art]

Boy and Girl on Donkeys, Museum of the Netherlands

Een jongen en een meisje maken op het strand een ritje op ezeltjes. Rechts een staande jongen die de ezels leidt.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.8802

[renzomt]

dagboek deel 2(samenvatting)p80-120

Hij ziet opnieuw de oude vrouw door zijn buurt zwerven (de eenzamen overleven deze ziekte, degenen die niet aanraken of aangeraakt worden). Hij beschrijft hoe de supermarkten geplunderd werden, hoe dun het laagje vernis was van de beschaving. de verwachting van honger was genoeg geweest (er was eigenlijk genoeg), sommigen wilden naar het platteland (zoals bij de oorlog). maar dat platteland van die tijd bestond niet meer, nu enkel nutteloze mais.

Hij beschrijft hoe een ballerina tijdens ballet ineenstuikt. hoe men op straat tevergeefs begint maskers te dragen. handen schudden, zoenen, omhelzen was uit den boze. De ziekte slaat eerst traag toe en dan steeds sneller, steeds meer sirenes, eerst naar quarantaineafdelingen daarna naar streng bewaakte gebouwen. geen medicijnen, artsen staan machteloos, verplegers dragen toegetapete pakken. Als niemand terugkomt ui die centra beginnen mensen hun symptomen te verbergen.  Opstootjes ontstaan wanneer geliefden elkaar willen beschermen om niet mee genomen te worden. Leanne zijn vrouw stierf nog als één van de gelukkigen in een ziekenhuisbed.  Ze leed als een koe, traag en geduldig. Onverwacht schept hij genoegen in de rol van loyale verzorger, wetend dat die periode kort was.

In de periode dat leanne stierf, treurde hij om het verlies van Maria. Hij beschrijft psychosomatische klachten. Hij voelt tederheid voor Leanne, nu dat hij zeker is dat zijn huwelijk bijna voorbij zal zijn. Op vraag van Leanne bladeren ze door fotoboeken van vroegere reisjes. Hij herinnert zich een moment in Frankrijk dat hij haar bijna van een kanteel geduwd had. Tijdens die reis die ze volledig had uitgestippeld beschrijft hij een verrassing die Leanne voorbereid had. Ze zouden verblijven in de camping "la fuite". Hij vervloekt het feit dat hij zich vastgeklonken had aan een vrouw die zelfopblaasbare matjes als iets romantisch ziet. Op de camping zijn aan weerszijden windmolens geplant en Hollandse vlaggetjes. Leanne dringt aan dat Tomas gaat inschrijven. Een pezige bruine vrouw met peodel en scherpe nagels wijst naar binnen. (die vrouw blijkt later de vriendin van zijn vader te zijn) . Hij wankelt de kantine binnen, eerst denkt hij dat hij zich vergist heeft. Hij denkt dat het personage hem zou herkennen, maar beseft dan dat dat heel moeilijk is aangezien hij pas 10 jaar was toen zijn vader vertrok en niet weet van de brandwonde. Zijn vader zegt niets, vraagt alleen of hij een pintje wil. Zijn  vader ziet er anders uit dan in zijn herinnering (grotere mond en ogen en armen en handen klein). Hij vraagt of ze lang onderweg waren. Zijn vader zegt dat hij een gelukkig man is. hij beschrijft zijn vader in een hawaii hemd. Doen wat je ingeeft ook al zegt de vader dat dat niet gemakkelijk was, ze hebben hard moeten werken. Maar hij gaat voor geen geld terug ondanks dat hij een zoontje had dat hij jaren niet zag. Dan worden zijn ogen waterig en begint hij te huilen. (hij heeft gedronken-alcoholadem). Zijn vader zegt dat hij wacht op de dag dat zijn zoon daar binnenkomt (niet beseffend dat die voor hem zit). Zijn vader zegt dat hij verwacht dat deze boos en woedend zal zijn, hem misschien een blauw oog zal slaan , maar daarna zal hij hem omhelzen. De bruine vrouw die ondertussen binnen gekomen is zegt dat hij dat altijd doet, over het terugzien met zijn zoon praten. ze zegt tegen zijn vader niet voort te praten, want aze denkt dat Tomas enkel engels praat. Hij gaat weg, stapt in de auto terwijl Leanne naast de auto staat (geeft haar geen kans in te stappen) en rijdt weg.

 Hij beschrijft een droom die hij als kind had die dikwijls terug kwam: er zijn andere naamloze wezens die hij niet eerder zag, maar waarvan hij beseft dat hij deze moet kennen, ze praten tegen hem zonder geluid en veranderen dan in etalagepoppen. "Altijd diezelfde beelden, die wanhoop alsof hij iets cruciaal verloren is of misschien nooit iets cruciaals had", die hunkering in zich om te zijn zoals de anderen.

 Uiteindelijk keert hij weer naar die camping-zonder zelf te weten waarom. Hij denkt dat hij die avond een ander had kunnen worden, misschien zichzelf. Wat hem tegenhoudt is het feit in een opwelling zijn succes weg te gooien. Leanne zit te wachten spelend met een grasspriet en zegt een besluit genomen te hebben. Hij vraagt welk besluit, maar ze antwoordt niet, maar staart voor zich uit alsof ze zich met een zware straf heeft verzoend. Hij verlaat voor de tweede keer die dag zijn vader zonder om te kijken. Ze gaan kaas en wijn eten in een restaurantje, Leanne zegt dat ze een kind wil en hij begint haar uit te lachen. Dan zegt hij "denk je dat iemand een kind van jou wil?" Toen het doorgedrongen is wat hij zei, valt ze op de grond (door met haar gewicht te leunen op een stoeltje). Daarna begint Leanne te drinken "alsof het een betaalde baan was", mandflessen van de lokale wijn. (het verbaast hem dat ze die drankzucht niet verborg voor hem, maar wel de chips en zoetigheid die ze binnenwerkte). de rest van die vakantie beschrijft hij als een hel: hij heeft nachtmerries over een kind, een baby. Toch blijven ze alle bezienswaardigheden van de streek bezoeken om iets te vertellen te hebben als ze thuis komen. Hij beschrijft de fotografiescène, waar hij haar bijna naar beneden duwt om zogezegd een goede foto te maken. Naar deze foto kijken ze terug op haar sterfbed. Ze vraagt hem haar aan teraken voor ze sterft.

 Maria, na die eerste ontmoeting zien ze elkaar terug: in cafes en restaurants en ook eens in een exuberant hotel met champagneontbijt. Hij weet in zijn herinnering niet meet wat echt was of enkel in zijn fantasie. Beelden vervagen en lopen over elkaar. Hij beschrijft hoe hij af en toe iets "donkers" vermoedt in haar, gelinkt aan haar mentale toestand. In de tweede ontmoeting had ze zichzelf als "bipolair" beschreven.

Hun ontmoetingen zijn echter "een belofte", geen grotere begeerde dan uitgestelde begeerte. Hij mag haar aanraken, maar niet de liefde bedrijven. de afspraakjes verlopen kuis en ouderwets. hij ziet zijn affaire als een bevlieging van zijn kant. Hij beseft echter dat hij verliefd was- kwetsbaar als een pasgeboren baby.

Hij wist niets van haar. Ze gaf hem het ene verhaal na het andere. Ze fabuleerde, dochter van diplomaten, dochter van een professor en balletdanseres, tragische geschiedenis van weeshuizen, ze loog schaamteloos en vol overgave. maar dat maakt dat hij zich niet verveelt met haar. Zij reageert weinig op zijn cadeaus en complimenten over haar schoonheid. Ze nam altijd één of andere rol aan tijdens hun ontmoetingen. Hij vergelijkt haar met zijn eigen bipolaire en neurotische patiënten, aan sommige patiënten gaf hij een privénummer. Werd één te veeleisend dan veranderde hij gewoon van nummer en in de kliniek had hij altijd zijn secretaresse die iedereen op afstand kon houden. Hij beschrijft hoe hij ooit ging picknicken met haar, ze gingen roeien met een veel te dure picknickmand en lauwe champagne. Hier zegt hij "ik hou van jou". Ze buigt zich voorover en zegt: vraag dat nog eens; ze zegt: je bloost en hij zegt dat hij haar tieten mooi vindt.

Tijdens deze picknick vertelt hij haar over zijn ongeluk waar hij bij verbrandde: een pot hete thee had voor de verbranding gezorgd op zijn 11 de verjaardag in de tuin van de villa. Hij had over zijn verjaardagsfeest veel verwachtingen: hoe iedereen zou denken dat hij bij dit huis hoorde, de vleesetende planten zou tonen. De dag viel tegen, maar hij herinnert zich niet hoe. Iedereen lachte met hem bij ezeltje prik. Hij wou zich afzonderen van het gezelschap onder de tafel (aangezien hij klein was) en toen heeft iemand die pot thee in een onbehouwen omgeving omgestoten.

Hij had geluk dat ze één oog konden redden. Hij beschrijft de ziekenhuisperiode met gesprekken tussen zijn moeder en verpleegsters en dokters boven zijn hoofd, de zware verdovingen. Hij beschrijft hoe hij gewend was niet de lieveling te zijn omdat anderen hem raar vonden (hij hield ervan mensen aan te staren) nu heeft hij de schok dat anderen iets van mij wisten wat ik zelf niet kon zien. De pijn was een aanwezigheid op zich. De verpleegsters waren aardig omdat ze hem als een slachtoffer zagen. Ooit zag hij een verpleegkundige kussen met een vriend; Josef, kwam op bezoek en deze was ook verslaafd aan ziekenhuisseries.

[aaibaar]

57, 58, 59?

57. favourite animal(s) H O N D E N (het liefste teckeltjes), Chinchilla’s vind ik cute, en ezeltjes & egeltjes eigenlijk ook wel. En de geitjes van bomma en bompa!

58. description of my best friend  Caring, luisterend oor, heel getalenteerd in veel dingen, is iets minder extrovert dan ik bij mensen die ze niet kent, maar we lijken heel erg op elkaar voor het merendeel. Zij heeft wel meer lef dan ik, en kan beter op haar strepen staan. Haar blik zou kunnen killen ;) (maar die blik haalt ze enkel boven als het echt verdiend is om het zo te zeggen. Ze is georganiseerd, heeft supermooi (maar wel dunne hihi) zwarte krulletjes en ze krijgt heel snel knalrode schattige wangetjes :) Vroeger in het middelbaar dachten ze altijd dat we zussen waren, en dat vind ik nog steeds een supergroot compliment. 

59. why i joined tumblr Wel, ik was 16 en Tumblr was hét coole ding dus ik wou dat ook wel. Ik zat eerst op Weheartit enzo he. ;) En ja, van Tumblr ben ik dus nog steeds niet afgeraakt...

Dankje voor je vraagjes anon! Fijne avond :))

[hildeshongarije]

Ook aan mooie liedjes komt een eind ...

Zondag 25 oogst 2019

Wat vliegt de tijd als je je amuseert …  Het lijkt alsof Wouter en de kids hier gisteren pas aankwamen, maar het is intussen alweer de laatste dag.

De kindjes hebben een mooi bruin kleurtje gekregen door het vele spelen in de tuin, het zwembad … door te wandelen in het zonnetje en avonturen te beleven … zoals een heuse schattenjacht!

De hele tuin hebben ze afgezocht naar een mysterieus ‘bruin pakje’ … onder struiken, achter muurtjes … tot in de kasten van de buitenkeuken toe.  Maar dan had Eirik het pakje gezien … in de vork van de appelboom!  Wat er in het pakje zat?  Hahaha … dat moet je aan onze schattenjagers vragen!

Donderdag, voor oma’s verjaardag, stond een bezoekje aan de szárvasfarm gepland.  Het dierenpark daar is flink uitgebreid.  Je kan er verschillende soorten herten bekijken en bestuderen. Sommigen zijn vrij tam en willen wel een aaitje van lieve kinderen!  Je kan heel goed de verschillende geweien vergelijken.  Al zijn sommige hertjes toch wel vreemde speciën!

Maar ook de ezeltjes, buffels en Hongaarse koeien zijn best wel leuk om te bekijken.  Die ezeltjes worden geregeld ingezet om de bermen te ‘onderhouden’, maar vandaag stonden ze netjes in de wei te wachten op knuffelhandjes.

Het leuke is ook dat er een speeltuin in het domein is, dus na al dat educatief gedoe, kunnen de kinderen zich lekker uitleven.  En de papa, opa en oma een beetje op adem komen.

Van zoveel leuks krijg je natuurlijk wel honger … Hoog tijd dus om het restaurant op te zoeken. Eentje met een prieeltje op een mini-eilandje.  Wachten op je eten was nog nooit zo leuk … kikkers spotten, een schildpad volgen, vissen, libellen … Je zou haast vergeten te eten!

Vrijdag bleven we weer thuis.  Ha ja, een dagje weg staat tegenover een dagje moestuinwerk.  Tomaten oogsten en verwerken, courgettes, boontjes … En net als alles klaar was … kwam de overbuur met nog een mand vol tomaatjes.  Dank je wel Ferri!  Maar het verwerken is voor de volgende dag, want het is tijd om de BBQ aan te steken!

Vleesjes, groentjes, ‘patatjes met zure gezichten (met mayo en kruiden)’ en … natuurlijk een maiskolf afknabbelen.  Daar gaat bijna niets boven … of toch?

Een goede BBQ eindigt immers met een apotheose … marshmallows roosteren!  Ook al heb je zoveel gegeten dat je buik bijna ontploft … die kunnen er nog altijd bij!

Gisteren stond een ander ‘water-uitstapje’ op de planning, want zwemmen in een maar is toch ook wel speciaal! De rit naar de meren van Orfü is ook spectaculair .. .  Vanaf Pécs rijden we immers doorheen de eerste ‘bergen’ van het Mecsek-gebergte met haarspeldbochten, ravijnen en rotsen! Spelen op het strand, een fort bouwen … picknicken … samen met oma tot de eerste boei zwemmen … pfoe dat is ver!

De WAP (Worst, appelmoes (van opa’s appels) en patatjes) ging er vlotjes in … van een dagje aan ’t water krijg je natuurlijk reuzenhonger!

Vandaag is dus de laatste dag.  Papa probeert zijn boek uit te lezen … de kindjes spelen in de tuin … Luc en ik verwerken de tomaten en nog 5 kg courgettes … En ’s middags … wordt het vuur ontstoken in de vuurplaats … smout in de bógracs (ketel) gesmolten … en kan een begin gemaakt worden met de pörkölt … ons traditionele ‘laatste avondmaal’!

Morgen hebben ze wel nog een half dagje.  Maar ja, dan is het ook inpakken geblazen.  Nog een laatste keer aan tafel en dan is het tijd voor de rit naar het stationnetje van Szentlörincs.  Dat zullen hele dikke knuffels worden!  

[joostjongepier]

Wat?   Volkstelling te Bethlehem (begin 17e eeuw) met detail door Pieter Bruefgel II (naar Pieter Bruegel I), Winterlandschap met vogelknip en met de vlucht naar Egypte (1602) met detail door Pieter Bruegel II (naar Pieter Bruegel I), Vlucht naar Egypte (2e kwart 14e eeuw), Vlucht naar Egypte (ca. 1620)

Waar?   Museum Mayer van den bergh, Antwerpen                                                                                

Wanneer?   25 maart 2023

Als ik denk aan de geboorte van Jezus en de omstandigheden daar omheen, dan denk ik in Israël eerder aan zomerse temperaturen dan aan sneeuw en ijs. Toch is de vijver op Volkstelling te Bethlehem hard bevroren en ligt er overal sneeuw. Er speelt zich van alles af op dit schilderij, maar de centrale handeling vindt plaats linksonder. Daar kunnen mensen terecht om zich te laten registreren. Jozef en Maria zijn net aangekomen. Maria zit op ezeltje dat door Jozef richting het registratieloket wordt geleid. Je moet misschien even goed kijken, maar dan heb je de Heilige Familie al snel gevonden.

Dat duurt wat langer bij de vlucht naar Egypte. Opnieuw is het midwinter, is de vijver bevroren en het landschap besneeuwd. Maar waar is de Heilige Familie? Het is net een zoekplaatje, maar als je goed kijkt, zie je het ezeltje met de familie bij het tweede huisje. Ze gaan net de hoek om bij het hek.

En als we het dan toch over de vlucht naar Egypte hebben, laten we dan ook nog even naar twee heel andere voorbeelden in dit museum kijken: Een reliëf uit Frankrijk (14e eeuw) en set van twee houten beeldjes uit Duitsland (zeventiende eeuw).

[marppetfood]

Dicht bij de natuur met Marp voor hond en kat! www.BroQenzo.nl . . #holistisch #holistische #holistischegezondheid #holistischegeneeswijzen #hondenpaard #ezeltjes #brokjes #hondenbrokken #kattenbrokjes #onzehonden #graanvrijhondenvoer #graanvrijkattenvoer #honden #katten #dogsinholland #expatsinholland #broqenzo #marppetfood #bolcom #bolpuntcom https://www.instagram.com/p/B4iJfoXpu63/?igshid=vm3yg88mkesf

[nickooster]

Showing my son real donkeys 😎 #ezeltjes #fathersonmoments #instadad #tellingmysonthedifferences #derlopennogezelsrond #goodtimes #winterwalks #prouddad #theperfectjigsawpuzzle #lifeisgreat #donkey #donkeys #halvemaan #provinciedomein #totrustkomen #koudeoortjes #verdommekoud (at Provinciedomein Halve Maan Diest)

[webhopdanielleforrer]

Exclusive Art  'Elephant Love & Happiness' - Yvonne Laan prachtige schilderijtje op een doek van ca: 7,2 x 7,2 cm van de Noord Hollandse kunstenares Yvonne Laan genaamd 'Elephant Love & Happiness'. Incl. ezeltje (formaat ca: 13 cm x 8,9 cm) geleverd in plastic kado-verpakking   #exclusiveart #yvonnelaan #art #schilderij #schilderkunst #noordkopkunst #kunstenares #kunstvanyvonnelaan #annapaulowna #noordkop #lutjewinkel #expositienhl #regionoordholland #gift #atelierda'linschagen #hollandskroonkunst (bij Anna Paulowna) https://www.instagram.com/p/BuLRO53hVUM/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=18hh29cstz4zd