#hepimiz gökyüzü olmak istedik

[ozgur-ce]

Sevgili Tumblrya'mın şiir gibi hanımefendileri ve şair ruhlu beyefendileri "Bazen" isimli şiirimiz için beklediğimden daha çok yorum almaktan çok mutlu oldum her bir mısrası ayrı güzel oldu, ilham perilerinize katkılarından dolayı teşekkür ederim 😍❤️🧚🙏

Katkıda bulunan arkadaşlarım @akdnizli-blog @hosgeldinhuzun @sadecedoruk @beyaz--papatyam @bababenarkeologoldum @kocero-721 @monaros-a @1bulutbey @llsusll @kelime-defteri @toughts-catolog @siyahlarinprensesisblog @gulistan-blog @ashinasworld @almina-35 @gold--man @koksalsblog @cennetfatma @kalbi-duam

Ve beğeni yapan tüm arkadaşlarım sevgi ile kalın... ❤️

[geceninisiklarii]

Çok istedim, olmadı. Şaşırmadım.

[ashabellq]

Kitapların yası tutulur mu diye sormayın hiç bayım, bazen en çok kitapların yası tutulur. Hele bir de benim gibi gerçeklikten bu kadar uzak diyarlarda yaşayan insanlar, sıkı sıkıya tutundukları o kitap karakterlerine ve onlara bunu bahşeden yazarlara bazen ailesinden, dostlarından daha yakındır. Bir gece kanser olduğumu öğrenip başka bir gece okuduğum, yaşadığım, inandığım her şeyin üzerini çizdim. Bir çocuk kitabında ölü bir çocuk doğdunu gördüğüm gün ise kafamın içindeki her şeyi öldürdüm. Onlar artık etrafını tebeşirle çizebileceğim resimler sadece. Oysa benim yaşamaya ihtiyacım var. Dolu dolu nefes almaya. Ben henüz hayattayken çoktan ölmüş bir insan olmak istemiyorum bayım, kızmayın bana, ben hayatını bir ceset olarak, usanarak veya günü geçirerek bi geçim mücadelesinin ortasında, paranın, gücün hırsında heba etmek istemiyorum. Oysa kitapların bana yaptıkları bunlardı. Tolstoy da belki bu yüzden bütün servetini köylülere bıraktıktan sonra bir tren garında ölü bulunmuştu. Yusuf atılgan belki bu yüzden bir çiftliğe yerleşip hayatı boyunca bir daha kitap yazmamıştı. Arasam, her şey için o kadar çok neden var ki daha fazlasını istemiyorum. Yaşamak için nedenlerimiz nelerdi, bayım? Kimse bunun hesabını tutmaz olmuştu. Etrafımda olan herkes bir şeylerin, birileri olmanın peşindeydi. Kimse hiçliğin ve zamanın kıymetini bilmiyordu. Zamanın beni yendiğini düşündüğüm o hastane koridorunda o kadar yanılıyordum ki ismimden, kimliğimden kurtulana kadar bunu fark edememiş olmam ne acı. Şimdi eli boş, peşimde dolaşan Azrail’e her gün yeni bir isimle kafa tutarken zamanın son damlasına kadar kana kana içmek istiyorum.

[geceninkaranligi-2]

[mydarknes]

Benden nefret etmene dayanabilirim ama onu seveceksin diye ödüm kopuyor.

~Ateş lordu Daren~

[gozlerdegokyuzu]

“Kabul ediyor musun?”

“Bu kadar çok istiyorsan,” dedim omuz silkerek.

“Ne kadar çok istediğim hakkında hiçbir fikrin yok.” Bana yine öyle bakıyordu. Dünyadaki en önemli şey benmişim gibi. Sanki kutsanması gereken bir okyanusmuşum gibi. Benden nefret etmene dayanabilirim ama onu seveceksin diye ödüm kopuyor, der gibi. Yalanmaz, hayalbaz, hilebaz Ateş Lordu gibi.

💫 Krallar Ve Soytarıları | Ng Kabal

[duygusuzbirdeliyimsanki]

"Burada karşına çıkabilecek en kötü canavara sarılıyorsun Nova" Hayatta böyle değil mi? Kaçmamız gereken, kendimizi korumamız gereken kişiye sığınırken buluyoruz kendimizi..

[civcivwq21]

"Sadece ölülerin yası tutulmaz deniz kızı.

Ölen anıların yası tutulur.

Ölen hislerin yası tutulur."

[legopipfara]

Gözünle gördüklerin yanılsama, kulağınla duyduklarına kanma. Gördüğünün de duyduğunun da ötesine ulaş o zaman varlığın anlam kazanacak.

~hgoi

[leylosss]

"Bana kalbim yokmuş gibi davranıldı."

[suveates00]

,,seni zorlayamam, ama sensiz zorlanırım."

[1ruhhastasii]

[imsoniacure]

Baska bir hayatım yok. Bu hayatta yaşamak zorundayım ben. Hep derler ya başka bir hayatta belki. Sadece kendimizi kandırdığımız sözler. Sadece geç kaldık. Kendimizi avutuyoruz. Hayata geç kalıyoruz. Yanımızdakileri kaybederken yeni insanları da kaybediyoruz. Evet hayata bir kere geliyorum. O yüzden her duyguyu yaşamam lazım çünkü benim başka bir hayatım yok.

[ashabellq]

"Aynı gemideydik. Birine ne kadar çok değer verirsen güverte o kadar büyük olur. Ne kadar büyük olursa gemi, o kadar geç fark edersin sızıntıyı. Su bir gün ayaklarınıza dolaşır ve artık gemiyi kurtarmak için geç kalmışsınızdır. Gemi batar. Her şeyle birlikte. Bazen boğulmazsın ama akıntıyla sürüklenirsin. Farklı kıyılara vurursunuz. Ama o gemi batar. En kötüsü bu sanırım. Ölümden bile daha kötü olan şey, bir daha asla o gemiye binemeyeceğinizi bilmek.” Batan gemiden kurtardığın birkaç tahta parçasına tutunur biriniz, diğeri artık orada bile değilken. Tekrar tekrar suyun içine dalıp daha fazlasını kurtarmaya çalışırsın. Yeniden inşa edebilirim diye düşünürsün. Belki de gemiyi kaybetti diye düşünürsün. Gemiyi ona götürmeyi bile düşünürsün. Geminin gittiğini, onun gittiğini, bittiğini artık düşünemezsin. Sonra denizi seversin, gemi artık onun içindedir. Sonra deniz olur en yakın arkadaşın. Gemi battı değil, gemi denize karıştı sanırsın.

"Doruk Ilgaz," dedi. "Senin batan gemin."

Doruk Ilgaz, benim denizim.

[geceninkaranligi-2]

[mydarknes]