ashabellq - Tumblr blog

[ashabellq]

Bizler müzisyenleriz, hayallerin hayalini kuranlar.

[ashabellq]

We are the music makers,

And we are the dreamers of dreams.

[ashabellq]

Size kimse anlatmadı mı? Yanan gemiler geri dönemez. Size kimse anlatmadı mı? Dilek tuttuğunuz yıldızların çoğunun çoktan sönüp gittiğini. Bana hiç kimse anlatmadı, yıldızların dilek tutamayacağını.

[ashabellq]

"Yoksa bir hayal miydi düşündüğüm, yine boş sokakların duvarlarına çizdiklerimden mi ibaret? Boyalarımın yettiği kadar mısınız siz, bayım?"

[ashabellq]

Siz benim gözlerimi kapatırken mutluluğunu ezberlemek istediğimsiniz.

Benim sizin için ne olduğumun ya da ne olamadığımın bir önemi yoktu. Mutluluk üç heceydi ama ben sizi bu kelimenin tam anlamı kadar, paha biçilemez bir sonsuzlukla seviyordum. Kelimeler böyle değil midir zaten? O kısa, birkaç heceli sözcükler içinde hiçbirimizin, hatta kelimelerin bile sınırlandıramayacağı anlamlar taşımazlar mı?

İşte siz benim en sevdiğim kelimesiniz bayım; anlamının sonsuzlukta uğurlandığı ve asla telaffuz edilemediği. Siz benim için aşk değilsiniz, kelimenin kendisisiniz; adına onlarca kitap da karalansa açıklanamayan...

Siz benim için mutluluk kelimesisiniz; gıyabında yağmurlar altında tangolar dizilse de yetersiz kalan.

Siz benim için ölüm değilsiniz, uğruna yazılan sonelerin çekilen acıların, yaşanan kayıpların bile anlatamadığı o his, belki de hissizliksiniz.

Siz benim için o kadar çok şeysiniz ki kelimeler bile yetersiz kalıyor bayım.

Dikine kesilen bilekler misali, tedavisi geç kalınmış hastalığımsınız. Ben ise sahnelerden kaldırılmak üzere olan, perdesi aralık kalmış bir oyunum artık, yalnızca sizin için...

[ashabellq]

İşte yıldızlar böyle terk eder insanı.

Baksan gökyüzü hâlâ mavi.

Bir hayalin gerçekleşmesi çok az insanın başına gelebilecek bir fekakettir.

Düşünürken yüzünüzü ikiye ayıran o kocaman, içten gülümsemenin yavaş yavaş solması halidir.

Her şeye sahip olduğunuzu düşünürler.

Her şeye sahip olamazsınız.

Hiç kimse her şeye sahip değildir.

Gökyüzüne bakarken kulağınıza müzik dolması hali, güneşin ışıldaması ya da yıldızların parlaması, size başarabilirsin hissi veren tatlı bir rüzgar.

Bahar gibi bir koku derin derin içinize çektiğiniz.

Hala hayal kurabiliyorken böyle hissedersiniz.

Bunun mevsimle ilgisi yoktur, o his insana fırtına izlettirir omuzların diktir, yerle gök bir olur ama sen fırtınanın dizginlerini elinde tutuyorsun önemi olmaz.

Hayal kurabilmek böyle hissettirir.

Sonra bedeller ödemeye başlarsın, bu normal diye düşünürsün hiçbir yol bir de hayallere giden yol yıldız tozları ile kaplanmamıştır ki zaten.

Fedakarlıklar gelir ardından.

Evetler ve hayırlar konuşabildiğin tek kelimeler olur.

Evetler hep kendinden daha fazla vermen gereken anlar içindir.

Bir sen üşümeye başlarsın o mevsimde, üzerine bir kazak giyer devam edersin.

Hayırlar vazgeçtiklerin içindir.

Gidemediğin yerler, göremediğin insanlar, vakit ayırmadığın küçük anlar ve küçük mutluluklar.

Ellerin ve ayakların buz keser ama sorun değil, soğuğa alıştın.

Artık gülümsemediğini fark edeceksin.

Yatmak için uzandığında kıpır kıpır bir heyecanla düşler kuramadığını, yapman gereken bir yığın işi daha boşluklara sıkıştırmaya çalıştığını fark ettiğinde yüzündeki tüm kaslar artık gülümsememeye alışmıştı.

Yetişebileceğini düşündüğün anlar olacak ama hiçvir zaman sadece seninle ilgili olmayacak.

Çünkü bu dünyada her şey ekip işidir.

Kimse tek başına mahvetmez hayatını.

Bunun için bir ordu kalabalık bazen de bir avuç insan yeter.

Mevsimlerden bahar olacak, yaz kavuracak ama sen üşümeye devam edeceksin.

Sana yolu göstereceklerini mi sandın?

O gülümsemeyi ve minnetleri saklamalıydın.

Sana sadece eğerler verecekler.

Eğer bunu istiyorsan buna razı gelmelisin.

Eğer bunu istiyorsan önce bunun altından kalkmalısın.

Eğer kazanmak istiyorsan en çok benim cebimi doldurmalısın.

Eğer iyi olmak istiyorsan önce bana bunu kanıtlamalısın.

Yıldızların artık o kadar parlak ve çekici olmadığını mı düşünmeye başladın?

Karanlık hala o kadar yakınında değil halbuki.

Yol gözünde büyür, sapmadığın o sapaklarda kaçırdıkların paçalarına yapışır.

İnsan bir günde kaybetmez, kaybetmek disiplin gerektirir.

Kendinden çaldığın her “biraz daha zaman”da biraz daha kaybeder.

Zaman bir uzvunla bile ödeyemeyeceğin kadar pahalıdır.

Ama sen ne kolay verdin cebinde onca yıldır birikmiş taşlar gibi.

Kenarında ağlayıp durduğun denizlerin dibi zamanla mı dolu sandın?

Hayır, anladın ama çok yol aldın.

Buraya kadar geldim sonuna gitmeliyim dediğinde kaybetme işinde en iyilerinden biri oldun.

Boş yere mi yazıyor tabelalarda köprüden önceki son çıkış diye.

Geri dönemeyeceğin yerler vardı ve sen şimdi o çizgiyi de aştın.

Başardığın şeyler yok değil, bunca kayıba kimin olmazdı ki?

Ama gökyüzüne bakıp gülümseyerek hayal kurabilir misin şimdi?

Hangisi zor?

İşte yıldızlar böyle terk eder insanı.

Baksan gökyüzü hala mavi.

[ashabellq]

When does a comet become a meteor?

When does a candle become a blaze?

When does a ripple become a tidal wave?

When does the reason become the blame?

When does a man become a monster?

[ashabellq]

Gökyüzünün yol bildiği, yıldızların yoldaşlığınla can bulduğu arkadaşım. Sana her daim diyorum ve demeye de devam edeceğim: sen sokaklarsın. Sen belki de kendimi en özgür hissettiğim yersin. Sen koşup sığındığım yollarsın. Sen düşüp dizlerimi kanattığım kaldırımlarsın. Sen gökyüzünün en parlak ışığı, en güzel maviliğisin. Sen yol arkadaşımsın. Yolda olmayı en sevdiğim insanlardan birisin. Ve ben bütün bunlar için sana minnetarım. Dostluğun için, yoldaşlığın için, cümlelerin için ve en önemlisi sen için teşekkür ederim. Dilerim yeni yaşın maviliğini canlandırır, eşsiz sokaklarını kelimelerin büyüsüyle şenlendirmeye devam eder. Seni kitaplarım kadar çok seviyorum. Mutlu yıllar.

[ashabellq]

Yine

Yine sokaklardayım

Ay ışığının altında salınıyor bedenim

Gökyüzünün maviliği gizliyor yüreğimi

Duyuyor musun

Dudaklarımdan dökemediklerimi

Yine

Yine senin yanındayım

Gözlerimin seni görmesine

Kulaklarımın seni işitmesine lüzum yok

Ruhum biliyor ya

Senin gözlerinde var olan kelimelerimi

Yine

Yine sokaklardayım

Yine senin yanındayım

Minnettarım

Mavi sokaklarım

[ashabellq]

Sen yokken ne gece ne de gündüz

Ne ay var ne tek bir yıldız

Her yer karanlık ve ıssız

Göremiyorum

[ashabellq]

Sadece başıma geldi işte, sadece bütün bunlar benim başıma geldi.

[ashabellq]

Beni öldürebilirdi ama mezarımın üzerinde yine onun getirdiği çiçekler açacaktı.

[ashabellq]

"Uyu aşkım" diye fısıldadı. "Güneşe yakın yerlerde dolaş."

[ashabellq]

..."Doruk Ilgaz tarafından terk edilişimi hiç kimsenin varlığı, hiçbir kalabalık, hiçbir ordu hafifletemezdi.

Benim ona duyduğum sevgi, hayatıma mayınlarla döşenmiş bir terördü ve ölümsüzlükle mühürlendi.

Attığım her adımda, aldığım her nefeste buz gibi bir düğüm kalbimin tam ortasında bir kez daha patladı.

Beni yaktı, benimle birlikte dünyayı kasıp kavurdu ve ben şimdi, yalnızlığın rıhtımına demir atmış ve beş parasız kalmış bir ülkenin sancaklarını aşağıya doğru çekerken yenilgiyi hiç bu kadar kabul etmemiştim.

Savaş bitmişti.

Ben kazanmıştım.

Ama geriye hiçbir şey de kalmamıştı...

[ashabellq]

O gece bir hapishaneden daha ayağımızdaki zincirleri kurarak çıkmıştık. Birbirine kenetlenen ellerimizde boyalar harmanlandı, artık yuvamız olarak bildiğim tek şey olan sırt çantalarımızı omuzumuza geçirdik ve gecenin sıcak karanlığa doğru adım atarken dizlerimizin üzerinde açtığımız bir haritadan terk edeceğimiz başka şehirlerin üzerini boyadık.

Düşlerimin arasından çıkıp gelen bir hayalin gerçekleşebileceği son noktadaydık. Burada birlikteydik, gökyüzünden yıldızların çizdiği yansımamızı görebiliyordum, parmaklarımı şıklattım ve zamanı durdurdum.

Tik tak.

Sadece ikimiz için.

🪁 Bugün Adımı Sen Koy | Ng Kabal

[ashabellq]

Bir sürü yıldız var.

Yalnız kalırsam gökyüzünden bana bakarlar.

Bir sürü yıldız var, bir sürü yıldız var.

Ben bir taneyim ama bir sürü yıldız var.

Korkarsam benim için yolu aydınlatırlar.

Bir sürü yıldız var.

Tek başıma kalmam, gökyüzünden bana bakarlar.

Bir sürü yıldız var, ben bir taneyim ama yıldızlar kalabalıklar.

Bir sürü yıldız var.

Yalnız kalırsam gökyüzünden bana bakarlar.

Bir sürü yıldız var.

[ashabellq]

"Güçlü olmak istemiyordum. Güçlü biri olduğunuz zaman insanlar ilk önce sizden vazgeçiyorlardı. Güçlü olduğunuz zaman canınızı yakmaktan çekinmiyorlardı. Canınız yanmaz diye düşünüyorlardı ancak güçlü olmanın yalnızca başa çıkmak olduğunu ben çok iyi biliyordum"