don't get me wrong, I'm loving the war scenes, but where's the reader's hot reunion with Harwin?????? JO YOU PROMISED 😭😭😭😭😭
jajaja I KNOW I KNOWWWWW I'm sorry, writing smut requires of me a certain.. concentration JAAJAA
next chapter! i plan on writing many couples reuniting!
How do you feel about a sweet Aemma - Aemond though? (also, not instead)... nothing explicit, something really tasteful and sweet
ANYWAYS I was outlining the chapter and I already got a steamy scene written between reader and Harwin
Here is a sneak peek
WARNING, SMUT, cursing
“You are going to be the death of me woman”, he whined like he was injured, as you snapped your hips roughly, “but if the stranger finds me buried deep inside your cunt, I shall have a happy death”, he moaned, opening his big eyes and looking up at you
“So romantic”, you teased, snapping your hips again, making him growl, his big, rough hands placing themselves on your hips harshly, you were certain there was going to be marks of his hands in the morning
13 notes
·
View notes
JOHANNA'S METAMORFOSE
Enthousiast tikte ik bij Johanna op haar raam, en terwijl ik mijn volgeladen koffer naar binnen sleepte keek ze me met grote ogen verwonderd aan.
Heb je huwelijks problemen? Is hij je zat? kom je hier logeren? waren haar vragen..
Nee nee, veel leuker en ik nipte even aan mijn blikje redbull voor nog meer energie dan dat ik al had.
Ja... Johanna...mijn steun en toeverlaat, mijn oude buurmeisje die ik bijna mijn hele leven al kon,
In onze kindertijd zaten we vroeger samen op blokfluitles, ja blokfluiten was onze passie, dus dat schept een band, ook maakten we zelf kleertjes voor onze barbies,
oh ja, en we hadden een vergrootglas waarmee we in de zomer als de zon goed scheen mieren en vliegen gingen verbranden nadat we die eerst met de vliegenmepper de hersens hadden ingeslagen.
Ik weet nog wel dat dat best wel lekker rook als de rook van het cremeren er vanaf kwam,
totdat mijn moeder mijn vergrootglas afpakte en ik een pets onder mijn kont kreeg wegens insecten mishandeling en Johanna naar huis werd gestuurd.
Later werd ik naast buurmeisje ook haar mental coach, uren heb ik erin gestoken, als psycholoog doe ik het nog niet zo slecht al zeg ik het zelf.
Blokfluiten doen we overigens nog steeds, al 30 jaar, en we zijn ondertussen omhoog geklommen naar de ver gevorderden in een hele grote blokfluit groep bestaande uit 40 mannen en 40 vrouwen, genaamd "de tamme kanaries"
Regelmatig spelen we op feestjes en ook bij bruiloften zijn we vaak van de partij, om pasgetrouwde stellen een onvergetelijk feest te bezorgen.
Er zijn al menig voetjes van de vloer gegaan als wij onze blokfluiten tevoorschijn haalden en het gehele repertoire begonnen van Gert en Hermien.
Nee Johanna, ik heb geen huwelijks problemen, deze grote koffer heb ik bij me voor jou, want....ik ga jou een metamorfose geven.
Haar ogen werden nog groter...een metamorfose?? Hoezo?
Ja Johanna, een metamorfose.., nou gewoon zomaar, nou ja zomaar...eigenlijk om je wat te veranderen,
We gaan je wat meer euh, hoe zeg ik dat subtiel zonder je te kwetsen.. aparter maken, wat excentrieker zeg maar.
Wat aparter en excentrieker ?? Hoezo?
Nou gewoon een beetje verandering, niet zo simpel, niet zo gewoon,
Sorry ik bedoel het niet verkeerd, maar al die lichte kleuren is zo ..tja..bleek, zo natuurlijk.
En dat vormeloze joh, het zijn net gedrapeerde tafellakens dat boven kledij.
Het doet me een beetje denken aan die gewaden van tante Til van de familie knots.
Sorry niet voor het een of ander, en ik slaakte een zucht, hoe zal ik het zeggen, mannen houden daar niet van, een vrouw die er uitziet of ze zo uit haar bed is gerold en aan de grote schoonmaak bezig is,
Stel he, stel dat mannen jou in het winkelcentrum zo zien lopen dan denken ze niet van wow... wat een lekker wijf , nee dan denken ze, oh daar heb je er weer eentje onderweg naar de supermarkt voor een fles allesreiniger.
En we gaan ook wat leuks doen met je haar, ..tis zo lang slierterig, en zo licht,.een te lichte kleur, het spreekt niet, het maakt zo bleek joh.
Ik zette Johanna op de eethoekstoel opende mijn koffer en haalde er een tondeuse uit, nou hop , zitten en niks zeggen laat je verassen.
En vrolijk zingend "all the single ladies" (een nummertje van Beyonce) haalde ik de tondeuse over haar hoofd,
Jaajaa zo gaatie goed, het begint er al op te lijken, kickuh..je hoofd geschoren standje 2 met alleen een korte pony en wat slierten in de nek,
Een chelsea kapsel noemen ze dat.
Is dat gaaf of is dat gaaf, riep ik blij, en ik nam nog een flinke slok redbull.
Ennuh, ik weet zeker dat alle mannen van de tamme kanaries dit veel cooler vinden dan dat bij elkaar geraapte in een elastiekje gebonden dooie flut bosje.
In de stress wilde Johanna al opstaan en naar de spiegel rennen, maar ik wist haar weer op de stoel te planten met de mededeling dat we nog lang niet klaar waren,
Ho ho niet zo'n haast, er komt nog een kleurtje in, en ik twijfelde tussen zwart en donker rood, en het wordt.....tromgeroffel....donkerrood.
Na het uitspoelen bekeek ik het resultaat , en ik was dol enthousiast, en ik riep...ooh Johanna...wat cool, wat gaaf...veeeel beter dan dat simpele haar wat je eerst had.
En ik kreeg tranen in mijn ogen van ontroering.
Ooh Johanna...en dit is nog maar het begin!! Trek je kleren uit.
Ik haalde de kleding uit mijn koffer die ik voor haar bij me had.
Ik hees haar in een zwarte net panty en een spijkerrokje, en pakte de schoenlepel om de Dr Martens schoenen aan te trekken.
En als laatste het geruite Fred Perry blouseje, wat ik netjes dicht knoopte tot aan het laatste knoopje aan haar nek.
Nou echt Johanna...DIT is het...GE-WEL-DIG!!!
En opgewonden en druk van de redbull sprong ik in mijn handen klappend om haar heen.
Ik trok haar aan de hand de kamer uit, duwde haar voor me uit de trap op naar boven, en trok haar mee haar tweepersoons bed op om hand in hand net als vroeger toen we nog klein waren het bed te gebruiken als trampoline.
Met een brede lach riep ik dat we nu weer naar beneden moesten gaan voor de finishing touch.
We zijn bijna klaar, nu nog de make up, en ik opende mijn toilet tas, haalde er om te beginnen de felrode lippenstift uit en bracht dat aan op een enigszins onzekere Johanna,
Zo ja , nu nog de zwarte eyeliner, en als laatste tekende ik een paar git zwarte wenkbrauwen.
Echt waar, kijk in de spiegel hoe cool je nu bent, riep ik opgetogen.
Wat zullen de tamme kanaries opkijken, wedden dat je veel complimentjes gaat krijgen.
Ze zullen niet weten wat ze meemaken daar als we aankomen.
Trouwens ik vind het naar om tegen je te zeggen maar er wordt over je gekletst bij de tamme kanaries. ze hebben het erover dat je er teveel uitspringt, omdat je altijd veel harder fluit dan de rest en dat vinden ze irritant.
Kijk men weet en snapt dat je graag in de belangstelling staat maar ze storen zich aan je manier van fluiten.
Kijk, ik denk laat maar fluiten, maar een ander denkt, wat een aansteller, fluit eens normaal zeg, die is gék!!
Trouwens als ik heel eerlijk ben, ik kan er ook niet meer tegen, dus let er in het vervolg even op anders wil ik niet meer naast je zitten, dan ben ik genoodzaakt om een paar rijen achter je te gaan zitten.
Maar affijn het eind resultaat, ben je nieuwsgierig?? Ik zette Johanna voor de spiegel en vol verwachting klopte mijn hart, wat ze ervan zou vinden.
Johanna slaakte een kreet terwijl ze haar nieuwe "look" zag
Ze bekeek haar donkerrode met pony geschoren kapsel en tranen vloeiden over haar wangen.
Net als bij dat programma op tv van Gordon vroeg ik...zijn dat tranen van geluk? Ben je blij?
Er kwam niet veel uit behalve ...dit ben ik niet, dit is ...zo...niet ik.
Ik veronderstelde dat ze blij was met haar nieuwe "look"
Voldaan en tevreden trok ik nog een blik redbull open, ..
Ach het is natuurlijk even wennen, maar dat komt wel goed!!
je kent het spreekwoord he, alles went...behalve een vent!
#blog #blogger #bloggen #lezen #humor #kortverhaal
0 notes
BIRDS, BIRDS, BIRDS …
17.09, Sandoval lake, Tampopata National Park
Mal wieder klingelte der Wecker um 4:30 (der frühe Vogel und so…jaajaa..). Es ging mit dem Boot zum Tambopata Nationalpark Eingang, danach ging es 3 km zu Fuß weiter durch den Dschungel bis zu einem weiteren kleinen Bootsanleger. Auf dem Weg sahen wir einige Kapuzineräffchen, die gleiche Art wie das süße Äffchen von Pippi Langstrumpf:)
Dann ging es mit Booten auf den Sandoval See. Es war noch früh morgens, wir waren eines der wenigen Boote und es herrschte eine unglaublich friedliche Stimmung: das warme Licht, der fast spiegelglatte See. Aber man merkte bereits: Wenn man das schützende Blätterdach des Dschungels verließ, knallte die Sonne ganz schön.
Wir sahen wieder Kaimane, Schildkröten, große Macao Papageien, stinkende Vögel, vögelnde Vögel, große und kleine Vögel, gestreifte Vögel…aber leider keine großen Otter :(
Unser Frühstück nahmen wir im Boot zu uns, drei Meter weiter beäugte uns dabei ein Kaiman. Der schien aber kein weiteres Interesse an einem Käsebrötchen zu haben.
Es wurde dann schließlich so warm auf dem Boot, dass ich froh war, als es wieder zurück ging, denn mein Kreislauf war schon etwas überfordert.
Abends ging es noch auf einen 40 Meter hohen Aussichtsturm, aber mir ging es leider gar nicht gut, so dass ich weder die Aussicht richtig genießen konnte, noch haben wir da viele Vögel gesehen. Da hat man von unserer Hängematte aus irgendwie mehr gesehen…
0 notes