#koken met bier

[bbqbastard]

Contre-Filet op de BBQ met Royale Champignonsaus

Contre-Filet op de BBQ met Royale Champignonsaus

[fransopdefiets]

6-9 Vrist

Hanstholm is the place to be als je wat wil eten en op de Put and takecamping van Ræhr staat. Hanstholm is weliswaar een wat grotere plaats, maar dat betekent nog niet dat je er ook fatsoenlijk kunt eten. Het is een echt vissersdorp, dat wil zeggen dat de haven bestaat uit vrieshuizen en visverwerkingsbedrijven en het dorpje bestaat uit kleine en wat haveloze huisjes. Het is hier pizza of fish and chips, dan maar pizza. Om het een beetje gezond te houden, nam ik de vegetarische pizza.

Vanmorgen ben ik niet zo heel vroeg weg, omdat het later licht wordt, slaap ik ook langer door. Maar om kwart over acht ben ik vertrokken. De route lijkt veel op die van gisteren, bos en open duinvlaktes wisselen elkaar af. Er is koffie onderweg, in het dorpje Klitmøller krijg ik voor 12 euro een cappuccino en een stukje appeltaart. Dat Klitmøller bestaat uit 10 vissershuisjes, minstens evenveel ijssalons, een camping, een vakantiepark en een paar antiek- en kledingwinkels. En om half elf ‘s morgens zitten de Denen hier al achter het bier naar de zee te koekeloeren.

In Nørre Lyngholm staat een mooi oud kerkje met een opvallende afbeelding achter het altaar. Christus verrijst uit zijn graf en draagt daarbij de Deense vlag over zijn schouder. Ik wil best geloven dat de Denen een streepje voor hebben in de hemelse hiërarchie, maar dit lijkt me toch apocrief.

Het begint steeds harder te waaien, maar gelukkig heb ik de wind meestentijds schuin achter. Om twee uur heb ik het pontje naar Thyborøn, een van de laatste pontjes op deze tocht. Op de camping vlak voor Vrist hebben ze een aanbieding, slapen in een minihut. Wel ja, waarom niet, maar de hut blijkt een groot uitgevallen regenton. Ik pas er met bagage precies in, maar je kunt er niet koken en je hebt ook geen tafeltje om aan te eten. Nou ja, de pizzeria is hier niet ver vandaan. En het is mooi weer, dus je hoeft niet binnen te zitten.

Ik kom nu trouwens wel griezelig dicht bij huis. Nog een paar dagen fietsen en ik ben al weer in Duitsland, dan is het nog maar een week naar huis. Gelukkig spreken ze hier nog een onverstaanbare taal en betaal je met kronen, daardoor hou ik nog even dat gevoel dat ik ver van huis ben. Maar straks komen de euro’s en komt het verstaan van de medemens zonder dat je eerst I am sorry, but could you speak english hoeft te zeggen.

Gefietste afstand: 82 km

Gefietste tijd: 5:50

[regioonlineofficial]

Doorgeluste verlengsnoeren, rookmelders die verwijderd zijn en vluchtwegen die vol staan met fietsen en kratten bier. Een studentenkamer is niet altijd een brandveilige kamer. Reden voor Brandweer Gelderland-Zuid om aan het begin van het nieuwe studiejaar extra aandacht te besteden aan brandveiligheid. Met een interactieve escape room, ROOM18, krijgen studenten de kans om op 19 en 20 augustus 2024 uit een studentenkamer te ontsnappen. Escape room ontwikkeld door studenten in Friesland Wie in de escaperoom opgesloten wordt, krijgt een opdracht mee. Er moet een sleutel worden gevonden, die in een kluisje hangt. Daar is een code voor nodig die gevonden kan worden met puzzels waar een brandveiligheidsoplossing voor nodig is. Als het niet lukt en de tijd loopt af, bouwt de spanning op. De escape room ‘ROOM18’, die in Veiligheidsregio Fryslân is ontwikkeld, is gemaakt voor en door studenten. Het uiteindelijke doel ervan is niet het spelletje zelf, maar dat er nagedacht wordt over de risico's van brand. Brand in je studentenhuis. Specialist Brandveilig leven Brigitte Bouwhuis: "Ik hoop dat studenten kritisch naar de brandveiligheid in hun eigen huis gaan kijken. Het opladen van de telefoon, je eigen gedrag met apparatuur, het vrijhouden van een vluchtweg, het zorgen voor een goed werkende rookmelder. Allemaal belangrijke zaken voor het veilig op kamers wonen.” De verschillende activiteiten van de brandweer Op maandag 19 augustus is de brandweer van 13:00-18:00 aanwezig op de introductiemarkt van de Radboud Universiteit en op dinsdag 20 augustus is de brandweer van 12.00 uur tot 16.00 uur te vinden op de Grote Markt in Nijmegen. Op beide plekken is de escape room te spelen, worden flyers uitgedeeld en krijgen studenten informatie over veilig wonen. Ook kunnen studenten zich opgeven voor een gratis kamercheck door de brandweer. In de maand augustus en september vraagt Brandweer Gelderland-Zuid via social media extra aandacht voor brandveiligheid in studentenhuizen. Escape Room binnenkant . Foto: Brandweer Gelderland-Zuid Niet alleen studenten zijn hierbij de doelgroep, maar ook hun ouders. Voor hen is het immers ook belangrijk dat hun kinderen brandveilig wonen. Onderwerpen die voorbijkomen zijn onder andere: rookmelders, het vrijhouden van vluchtwegen, veilig opladen van elektrische apparaten en veilig koken.

[lienanna]

Glitter en luxepaarden

‘I would recommend to wear slippers so you don’t slip on the marble’. Dat is het eerste advies dat we krijgen in de villa in een suburb van New Delhi waar we logeren. Het is een fijn huis. Het hangt vol met kunst en familiefoto’s en er zijn overal boekenkasten en hoekjes met luie stoelen. Het huis is rondom omgeven met een terras vol bonzaiboompjes en er is een teckel die je regelmatig gezellig komt lastigvallen. Joshi, de inwonende hulp, maakt ontbijt en ‘s middags thee, en kookt twee keer per dag een uitgebreide Indiase warme maaltijd. Bij aankomst heb ik mijn papaya aan hem afgegeven en elke ochtend staat er een bakje vers gesneden fruit voor me klaar.

We hebben niet veel tijd voor we weer verder reizen maar het is fijn om de vrienden voor wie we gekomen zijn hier even te zien. Ze helpen ons in het lokale warenhuis prinselijke outfits voor de bruiloft uit te zoeken. We kiezen beiden voor glitters en goud, ik voor bijpassende muiltjes, en ik voel me net een prinsesje.

Op de parkeerplaats word ik direct uit mijn sprookjesdroom verholpen: in een onoplettend moment in het halfdonker stap ik met beide voeten mídden in een verse koeienvlaai. Ze noemen het de Full Indian Experience.

Bij terugkomst drinken we bier en kijken we lang uit naar het eten, het Indiase leefritme is niet voor ons weggelegd. Uiteindelijk zitten we om half één ‘s nachts aan de dis.

We pakken onze tassen om en laten alles dat we op de berg niet nodig hebben tijdelijk achter. Onze bus verder naar het noorden is flink vertraagd, wat wel goed uitkomt want daardoor kan de hulp me thee leren maken.

Joshi’s chai:

Voor 4 middelgrote kopjes

3 koppen water koken met een stukje geplette gember ter grootte van een halve duim

Voeg toe wanneer het water bijna kookt: 3 ruime theelepels theepoeder van Red Label Natural (te koop in Indiase winkels of online) en één ruime theelepel losse Darjeeling thee

Wanneer het water kookt, voeg toe: 1 kop melk, op laten staan tot de thee opnieuw aan de kook is. Suiker toevoegen naar smaak. ‘Een beetje suiker’ is voor Joshi een volle theelepel per kop.

[actuelekamers]

Prijs: 275 per maand Kamer omsch... #Kamer #Eindhoven #Kamer #NoordBrabant https://actuelekamers.nl/kamer-tehuur-eindhoven-contact-for-info-eur/?feed_id=47194&_unique_id=64dc7744bdb7a

[peterpijls1965]

Wie is de man op het kruispunt van zijn essentie?

Op m´n 55ste wijdde ik een paar woorden aan Internationale Mannendag.

Zelf had ik er nog nooit van gehoord, maar gisteren was het Internationale Mannendag. Ik werd erop geattendeerd door auteur Stella Bergsma, die op haar Instagram de kerel terdege in het zonnetje zette. Zelfs ging ze zover te stellen dat ze haar beste feminisme goeddeels dankte aan de vent.

Wat wil je als je een psychiater hebt bij wie je op schoot mag gaan zitten tijdens het consult. Maar misschien is dat mijn male chauvinist pig-afgunst.

Eerlijk gezegd weet ik nooit zo goed wat dat is, mannelijkheid. Het lijkt me een goeddeels tijd- en cultuur bepaald begrip, maar misschien vergis ik me. Waar de ene vrouw een echte man ziet met een kettingzaag, daar riekt de ander een soft mietje zonder cilinderinhoud.

Cleopatra werd verliefd op een Romeinse generaal met bloed aan zijn handen, de ex van burgemeester Femke Halsema had een onklaar gemaakt pistool in huis. Ik bedoel maar. De man en zijn bier, was een bekende reclameslogan vroeger. Ik zeg: de man en zijn verbandtrommel.

Een man die voor zijn kinderen zorgt, wordt aangepast genoemd. Maar misschien heeft die brave oppasvader wel gore fantasieën, terwijl een carrière-pappie druk kan zijn met paintballsessies of een praatgroep met aandeelhouders over het vermoede beest diep vanbinnen.

Veel feministes stellen dat we nog altijd leven op een patriarchale apenrots. De cijfers schragen dat. Bijna de helft van de volwassen vrouwen kan de bills niet zelf betalen.

Stemt ons dat trots? De vraag is hoe het komt. Het veelbesproken glazen plafond komt langs, de notie dat onzichtbare barrières vrouwen de toegang tot topfuncties onthouden. Inderdaad bekleden te weinig dames in Nederland baasbanen, al zijn er nu bevrijdende quota. Zo knalt Ingrid toch die Raad van Bestuur binnen.

Ooit mocht ik voorrecht smaken samen te werken met een vrouwelijke topmanager. Ze had de 06 van Ruud Lubbers. Vanachter haar computerscherm evalueerde ze de koers van haar aandelen Koninklijke Shell met me. Ik mocht de grafieken bekijken.

Number One had een Saab met chauffeur en blies middenkadersukkels in krijtstreeppak gillend plat tijdens korte vergaderingen. Ze was dan ook vrijgezel en zorgde thuis voor haar hoogbejaarde moeder, dus ze zal wel niet zo representatief zijn geweest voor het modale Nederlandse parttime-meisje met een beetje koffie in haar walnotenmelk uit een kartonnen Colabeker.

Van de andere kant: in de Angelsaksische wereld wemelt het van de vrouwelijke ceo's die je nooit hoort zeuren over glazen plafonds. Dus wie het weet mag het zeggen.

Sommige mannen worden zenuwachtig of zelfs gewelddadig van chickies. Misogynie komt voor, net als femicide. Vorig jaar werden in Mexico meer dan duizend vrouwen vermoord. Hun misdaad: vrouw zijn. Dat schijnt Speedy Gonzales wel eens te irriteren.

Dan is er de Incel-beweging. Incel is een afkorting voor onvrijwillig alleen. Incel-jochies geven meisjes van alles de schuld. Vooral omdat die knullen zonder van dattum door het leven moeten gaan. Om die reden richtten Canadese en Amerikaanse mannen in het verleden moordpartijen aan.

Het zal ze hoog hebben gezeten. Blauwtjes lopen moet je aan kunnen, ook meisjes gamen en die leuke buurvrouw kan gender-fluïde zijn. Maar Porn Hub is er ook, en een moeder kan zelfs online troosten. Dus ook zonder een kusje van Emma kan het leven toch heus wel zinvol wezen.

Zelf was ik getrouwd met een militant-feministische carrièrebitch die ooit begon als stewardess, en nu een leidinggevende functie bekleedt bij een multinational in Amsterdam.

We kregen een zoon, voor wie ik de zorg goeddeels op me nam, omdat ik freelancer was en kantoor aan huis had.

Aldus kon ik veel basale vader-dingen doen met mijn zoon. Zoals voor de televisie hangen en een pizza in de oven smijten in plaats van koken.

Niks ten nadele trouwens over het moederschap van mijn ex. Want als ze thuis was, was ze een toegewijde mamma die mijn zoon goede tafelmanieren bijbracht, naast een relativerende kijk op zijn vader.

Ze zeggen wel eens dat je als man positieve rolmodellen nodig hebt die je helpen vormen. Nou was mijn vader een stoere boer die niet eens een ei kon koken en nooit de afwas deed. Mijn moeder op haar beurt wist echt niet hoe je een acceptgiro moest invullen.

Haar vrouwbeeld leunde eerder op de Libelle dan op de Opzij. Mijn vader las De Boerderij en keek op zondag naar Das Aktuelle Sportstudio met Bundesliga-voetbal. Ik zag mijn ouders, en ik weifelde.

Dus leerde ik mezelf koken in mijn studententijd. Toen ervoer ik ook dat vrouwen zelfdenkende wezens met een eigen wil kunnen zijn. Met mijn dinnetje uit die tijd hoefde je echt niet de kachel aan te maken.

Ik doe nog steeds mijn voordeel met de lessen die ik toen trok. Want het is in diverse opzichten een tricky tijd om man te zijn. We leven in het #Me Too-tijdperk, een faux pas kan een interpretatiegeschil zijn.

Nou ging ik als enige thuis niet op dansles. Ik weigerde misdienaar te worden, en ik bleef maar zakken voor het rijexamen. Dus mij moet je niet vragen naar de binnenwereld of het behoeftevraagstuk van een vrouw. Ik verdwaalde er herhaaldelijk in. Ook daarom blijf ik tot de dood alleenstaand, denk ik.

Je zal tegenwoordig maar puber of jongvolwassene zijn, en het gladde ijs van de vrouwelijke toenadering moeten betreden.

Ik bedoel: hoe pak je dat aan? Hoe maak je een vrouw het hof zonder de verdenking een seksistisch zwijn te zijn uit de categorie Geer & Goor? Een vleiende opmerking maken over het uiterlijk van een vrouw, kan dat nog? De deur voor haar openhouden, is dat not done?

Persoonlijk tast ik in het duister. Ik zou me op een afspraakjesforum kunnen presenteren als hunk die weet wat houthakken is, die een tractor kan besturen en die in het leger een jaar lang diverse vuurwapens leerde hanteren.

Maar hoe geloofwaardig is een invalide met een Ramboverhaal? Dus houd ik mijn mond maar. De Venus-factor van vrouwen is me sowieso altijd wat vreemd geweest. Het prinsesje in mezelf moest ook aan bod komen. Niet voor niets leef ik duurzaam ontwricht gescheiden.

Voor alle duidelijkheid: ik was niet altijd een heilige, als het om de liefde gaat. Ik denk dat ik richting de paar vrouwen die ik mocht kennen zo'n beetje alle stommiteiten beging die een Regular Joe in huis heeft.

Maar ik troost me met de gedachte dat ik nooit een vrouw heb aangerand, of erger, en dat ik de vrouw perfect gelijkwaardig probeer te achten aan het man. Dat zij aldus een ambigue omen voor me zal blijven, is de prijs die je dan betaalt.

Maar ik ben, mijn solitaire staat ten spijt, niet van ijzer. Arthur Schopenhauer schreef: 'De enige man die echt niet zonder vrouwen kan leven, is de gynaecoloog.'

Zelf ben ik ook zo. Heimelijk ben ik verliefd op alle vrouwen die ooit iets voor me deden. Ergens is dat de mooiste vorm van liefde, Platonische bewondering op afstand, zonder enige verwachting te koesteren, en daar genoegen mee nemen.

Maar de betrokken vrouwen zijn of overleden, ze wonen op een ander continent of ze willen me niet meer kennen. Ben ik op m'n 55ste toch een echte bush crafter zonder matras geworden.

Peter Fonda overweegt een salvo in Once Upon A Time In The West.

[coachlemmi]

zoveel voor mij: Leeftijd: 50 Hoogte: 1,79 cm Sterrenbeeld: Boogschutter Enkel: Ja Weduwnaar: Nee Echtscheidingen: ja Huisdier: geen Doorprikken: ja Tatoeages: ja Reed in de politieauto: ja Baden of douchen: Beide, maar bij voorkeur in bad Bier of wijn: ook niet Muziek: Alles afhankelijk van je stemming Sportief: niet zo extreem als voorheen Ondergedompeld: nee Naturistisch baden: Ja Bijna overleden: ja Kinderen: geen kleinzoon: 3 Koken: heel graag 🥰😁 Klaar voor een nieuwe relatie: Ja Gewenste partner: vrouw, atletisch slank, tot 55 jaar, in loondienst, met rijbewijs & gemotoriseerd, kosmopoliet, empathisch en vooral zeer gezondheidsbewust. Het zou ook geweldig zijn als je net zo van strandwandelingen houdt als ik! Vrienden: heel erg belangrijk Woonplaats: aan de Belgische kust 🌊😁 (Oostende) (hier: Oostende, West-Vlaanderen, Belgium) https://www.instagram.com/p/CoUDTWhI4Zr/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[jessefien]

Dag 57: vrijheid en stereotiepen

Jesse en ik zijn echt een random, burgerlijk Vlaams en oerstereotiep koppel. We houden van frietjes, de vriendelijkheid van onze residentiële wijk, onze roeste Berlingo en iedere morgen de geur uit de broodzak van bakkerij De Knock achter onze deur. We gingen dit avontuur aan om de stereotiepen te doorbreken en wat blijkt? We zijn hier net zo stereotiep.

Taakjes van Jesse:

- Patatjes afgieten

- vuilzakken buiten zetten

- de kakadoos legen

- betalen

- onderhandelen met de plaatselijke bevolking indien nodig

- rijden (ik geef eerlijk toe dat ik Jesse in de bergen meer vertrouw dan mezelf. Meer nog, ik vertrouw hem blind! Ik ben de rust zelve als hij stuurt. En hij wordt kotsmisselijk als ik stuur. Of is het gewoon omdat er hier veel bochten zijn?)

- bier drinken

- de bbq aansteken

Taken van Fien:

- de wasserette

- haren kammen van elk vrouwelijk lid van dit gezin

- koken

- kuisen

- wijn drinken

- stof afnemen (dat moet dus soms he in een camper!!!)

- communicatie met thuisfront en blog

- stofzuigen

- orde en netheid met ijzeren hand bewaken

- de kleerkast bewaken

Taken van Bijntje:

- opruimen

- leerboeken invullen en kleuren

- netjes eten

Taakjes van Wolf:

- afwas

- ín de wc pipi doen

- NIET TRUNTEN

Zo zie je maar. Je hoeft niet naar de andere kant van Europa om je ware zelf te vinden!

Vandaag deden we een uitstapje in de bergen net voor de grens met Montenegro. Het was waanzinnig waw! Het beeld van de vrijheid in het midden van het nationaal park Sutjeska stond op het menu. 300 trappen in vioolvorm leiden je naar een kunstwerk van meters hoog in de Brutalisme-stijl die in de jaren 60 70 en 80 overal in Joegoslavië populair werd. In de jaren 80 ontving het beeld 1000den toeristen per dag. Nu zagen we een stuk of 10 mensen de trappen bestijgen. De omgeving leende zich enorm tot dergelijk megalomaan kunstwerk en Wolf en Bijn vonden de trappen, tot onze grote verbazing, geweldig leuk. Het hotel waar onze camper in de tuin stond had een zwembad waarvan je het einde bijna niet kon zien. Natuurlijk was het nu leeg, maar deze vergane glorie verraadde inderdaad een populaire trekpleister. Ook de ruimte rond en bij het kunstwerk, kon inderdaad 1000den mensen aan. Het beeld is een van de vele kunstwerken verspreid over het hele ex-Joegoeslavië als symbool voor de vrede na WOII. Het doet iets met een mens om onder dit beeld te staan in het midden van de natuur. We kunnen precies geen afscheid nemen van Bosnië en parkeren bij de rivier de Drina. Een prachtige setting om helemaal high te worden van natuurpracht. Want dat zijn we hoor, het burgerlijk Oostkamps koppel, zennnnnn!

[offtoljubljana]

95. IK HEB EINDELIJK BAPAOS!!

14/05/2020

STONKS????

***

15/05/2020

Ja, gisteren was ik ineens heel blij met mijn stonks. 

Anyway, het is een nieuwe dag en ik werd wakker met hoofdpijn. Het gaat nu beter. Vandaag werd ik wakker wegens de keiharde regen dat op mijn fijne dakraam kletterde. Gisteren werd ik ook al vroeg wakker wegens mijn shit gordijn.

De duct tape was relatief nieuw. Hoe kan dit? Dus ik heb tot 12:00 gewoon gelegen met hoofdpijn en toen ging het iets beter. Mooi, net op tijd voor mijn stonks.

Mijn stonks zijn 538 Bells, bitches.

Ik had in het begin van de week zowat 60% kans op goede stonks en 30% kans op hele slechte stonks (en 10% anders, but whatever) en ik had de hoop dus helemaal opgegeven, want gisterochtend had ik 76% kans op slechte stonks en nog maar 9% op goede... maar HET IS DUS NAAR DIE 9% IN DE MIDDAG GEGAAN.

Economische investeringen in een videospel zijn al zo stressgevend. Dit is waarom ik nooit echte aandelen kan krijgen.

(Btw, ik luister naar mijn nieuwe playlist He doesn’t deserve you. Een klein beetje een grotere versie van de leave him, casey playlist waarvan ik de link kwijt ben. Het is een playlist vol met bops en bangers over hoe veel beter het is nu dat je je partner hebt verlaten nadat diegene is vreemdgegaan/een asshole was. Het is een playlist gecreëerd door mezelf, Merel en Dani. Have fun.)

Annika is al langs geweest, want het was 3 uur ‘s nachts voor haar, en ze heeft ook meteen 20 DIY meegenomen. Thanks, Annika! Dus dat was mijn vroege middag (niet mijn ochtend, want ik had dus hoofdpijn).

Nadat ik mijn late ontbijt heb gehad, nam ik de fiets richting de main street. De folie voor Barbara’s koffers was op, dus ik besloot om naar de TEDi te gaan, aangezien die weer open is. De TEDi had vast wel onzichtbare folie.

Op weg naar de TEDi besloot ik ook om nog even te stoppen bij de Thai Asia Shop. Ik wilde weer Kimchi soep basis kopen, want ik ben echt een fan. Verder nam ik nog een kruidenpasta zakje, een pot kruidenpasta, noedels en....

BAPAOS!

DE BAPAOS WAREN ER WEER.

Dus hupsa, 4 bapaos voor nu. En daarna naar de TEDi voor 10 meter folie en hopelijk een snoer voor mijn e-reader. Daarna naar de Hofer voor brood, tofu en thee. Niet veel dus, maar ik kan altijd terugkomen aangezien Slovenië officieel de Corona epidemie heeft geëindigd. Yup, je leest dat goed. 

***

14:15

Sorry voor de kleine onderbreking. Fi is nu op mijn eiland wegens de stonks. Zelf heb ik ook mijn turnips verkocht en ik heb net 680.880 Bells verdiend en nu heb ik ook de laatste “achievement” van 10.000.000 Bells in stonks gehaald. 

Yeehaw.

***

15:19 en ik ben er weer. Na Fiona kwamen Mel, Jaycie en Merel. Merel had een prijs over de 2 miljoen Bells. Ik ben ook meteen 75.000 Bells verdiend aan fruit. Ik wou dat het zo makkelijk was om geld te verdienen in de echte wereld.

Maar genoeg Animal Crossing! Jullie zijn hier voor Slovenië.

Gisteren heeft de overheid dus aangekondigd dat de epidemie in Slovenië “officieel” voorbij is. Blijkbaar is Slovenië het eerste land in de EU. Medici zijn het er niet helemaal mee eens, want de versoepelingen zijn te recent om echt uitspraak te doen over de gevolgen. Hoe dan ook, de overheid is doorgegaan met het plan.

Hiermee hebben ze het puur over de verspreiding van de ziekte, dus niet over de lockdown maatregelen. Die blijven nog van kracht en zoals ik gisteren schreef is ook nog niet alles open.

Wel komt er dus meer beweging tussen Slovenië en andere EU landen. Er komen nu 14 grensposten bij Hongarije, Kroatië, Italië en Oostenrijk. EU burgers zijn vrij om nu te reizen door die 14 grensposten en als ik het goed begrepen heb, is de quarantaineplicht alleen nog maar voor niet-EU burgers, maar daar ben ik niet zeker van. Het kan ook zijn dat alleen mensen met een Sloveens pernament of temporary resident permit geen quarantaineplicht meer hebben (c’est moi, maar ik ben al hier).

Dit gaat in op 31 mei.

Sophia is nog steeds sceptisch en ik ook wel. Ze zei gisteren dat ze voorlopig nog niet binnen durft te zitten in een restaurant of bar en... same. Oh, ja, we hadden het er gisteren over, want gisteren was dus Anouks verjaardag.

Ergens rond de avond ging ik naar appartement 3 om Aga en Anouk hun kaartjes te geven en ze vonden het heel mooi. Toen ging ik terug naar boven, want a) ik was niet echt uitgenodigd en b) ik was pasta met tonijn aan het koken. Toen zag ik ook dat Kath en Sophia een goede vorm van humor hebben:

Corona bier voor een verjaardagsfeestje in Corona tijd.

Anouk kwam toen naar boven om te vragen of ik alsnog wilde komen. Ik zag er uit als een quarantaine drek (te grote pastel paarse Troye Sivan merch t-shirt, een indigo kleurige jogging broek, fluffy herten slippers en een gebreid grijs-roze winter vest... #fashion) maar ik zei ja. Leek me wel leuk. Ik was aan het koken, dus ik vroeg of het oké was of ik mijn pasta mee nam en yup.

Anouk was bij vrienden langsgegaan en daarna gingen ze eten bij ons thuis. Kath en Sophia hebben zichzelf weer eens overtroffen.

Ze hadden Mexicaans gekookt. Er waren wraps, brood gebakken in olie, kaasnacho’s, eigengemaakte bonensalade, guacamole, kaas, romige saus, een soort tomaten saus.

Anouk was helemaal verbaasd, want dat had ze dus niet verwacht. Het was gezellig en we hebben Cards Against Humanity gespeeld en als dessert hadden ze chocolade fondue.

Damn Kath. Damn Sophia.

Dus ja. dat was gisteren. Deze blogpost is dus niet chronologisch meer. Nu ga ik bapao eten en dan maar weer verder met MC.

***

18:21

WAAROM HEEFT NIEMAND MIJ OOIT GELEERD HOE JE EEN SEMIOTIEK ANALYSE MOET DOEN EN SCHRIJVEN? ADDY? LERAAR MC? HELP MIJ!

***

18:45

Ik ben bijna bereid om Addy te mailen, want uit ervaring is gebleken dat de leraar MC niet echt antwoord geeft op vragen. 

In grote lijnen, zo ging het de eerste keer:

“Kunt u het begrip connotatie in sign theory nog een keer uitleggen? Wat bedoelt u met ‘een extra laag van de context en betekenis’ en wat is het verschil tussen de relatie connotatie/denotatie en de relatie signified/signifier?” 

“Een connotatie is een extra laag van de context en betekenis.” 

“Bedankt, maar kunt u dat nog verder uitleggen?”  

“Er is een extra laag van de context en betekenis.” 

“Bedankt, maar hoe worden die lagen dan toegepast?” 

“Door een laag van de context en betekenis toe te voegen.” 

“... Bedankt?”

Sanne en ik hadden het uiteindelijk op Google opgezocht. Van al onze opdrachten was deze het slechts beoordeeld. Ach, we hadden toch een voldoende.

Huh, misschien moet ik dit semiotiek gedoe ook gewoon opzoeken op Google.

“Wacht, Yuè, hoor je niet je werkstukken te schrijven i.p.v. deze blogpost?” Nou, bedankt voor het vragen, Voice of Reason!

Oh ja, academische stress. Herinner je die shit van 2/3 dagen geleden? Nou ik had dus Carlo even gemaild voor meer zekerheid. Het gene is dat UoL eigenlijk zeer chill is met examens en data. Mijn leraar GLINT zei ook al dat hij vaak van buitenlandse studenten hoort dat ze deze flexibiliteit verbazend vinden. Je krijgt 3 data en je kan zelf kiezen wanneer je er iets mee doet en aangezien nu alles is veranderd in werkstukken, is inschrijven ook niet meer nodig (ik wou dat de RU nog zo chill was met inschrijven hahahaAHAHAH). 

Oké, ik ging dus uit van alle werkstukken op de eerste mogelijke datum in te leveren, ondanks het feit dat ik voor sommige vakken t/m september heb (😱😱😱), waardoor dus alles opstapelde en alle onderwerpen door elkaar gingen lopen bla, bla, bla...

~ Oh, Hannah Florida komt nu aan op mijn eiland. Mijn Switch staat naast me, maar ik speel niet. Soms beweeg ik zodat de verbinding niet uit gaat, maar dat is het dan. Playing afk like a boss.~

Ik deed dit, omdat ik niet wist wanneer het academisch jaar van de RU eindigt en ik moet natuurlijk voor die tijd mijn Transcript of Records inleveren en de RU heeft de mogelijkheid nodig om de Sloveense studiepunten om te zetten naar de Nederlandse (ook al hebben beiden landen het zelfde puntensysteem. Als ik naar Noorwegen was gegaan, was het heel anders verlopen). Op één of andere reden had ik het in mijn achterhoofd dat het academische jaar in juli afliep. Op de site van de RU staat 31 augustus, dus pfoe. Maar ja, dan heb ik natuurlijk ook nog dat de examencommissie mijn resultaten moet verwerken.

Dus hup, een e-mail verder en ik heb volgens Carlo t/m eind augustus. Hoera! Dus nu probeer ik zelf om in midden-eind juli klaar te zijn, i.p.v. alles in begin juni. Dan heb ik ongeveer anderhalve maand meer tijd en kan ik het meer spreiden en dan kan ik me ook beter focussen op 1 onderwerp per keer.

Eerst fucking Professionalisering op 29 mei. Bedankt, RU met je strengere regels!

MC is het enige Sloveense vak dat minder flexibel is met data (... why), dus dat komt eerst. GLINT is geen werkstuk, maar een tentamen, dus hopelijk heb ik dat ook begin juni af. Dan hoop ik om B&T ergens midden juni af te hebben, want de tweede datum is 15 juni (de 3e datum, 19 augustus, vind ik weer heel ver). 

~ Damn, Hannah Florida heeft een zak geld, een NMT en een Bell voucher gegeven als cadeau. Thanks Hannah Florida! ~

Daarna weer het fijne Methoden A op 22 juni. Ik heb net meer informatie gekregen en een video uitleg, dus dat ga ik zo maar eens bekijken. Peer heeft ook een PowerPoint met beknopte samenvatting van de stof gestuurd. Bedankt, Peer.

En ja, dan Sociologie. Daarvoor heb ik t/m 1 september, maar hopelijk heb ik dat tenminste voor augustus af. Dat is nu mijn planning. Het enige wat ik gewoon haat is dat MC en B&T toch nog dicht bij zijn, maar c’est la vie.

Oké genoeg gepraat. Terug naar de semiotics.

[albania-2019]

Donderdag 9 mei

Suf en Saai

Gisterenavond tot laat genoten van Ajax op de nu.nl-blog bij het kampvuur. De teleurstelling kwam keihard binnen in de laatste minuut van de verlenging….. Wat een drama.

Het was vannacht tegen het vriespunt: de Nutella kunnen we vanochtend alleen nog in plakjes snijden. Maar in ons goede tentje, met de superslaapzakken hebben we het niet koud gehad. Voor overdag hadden we best een muts en handschoenen kunnen meenemen. Het weer is naast koud ook dicht bewolkt en grauw. Voor de foto’s is een strakblauwe lucht misschien saai, egaal grijs is ook niet alles.

We kiezen voor het eerste stuk van de route voor de kortste weg (in afstand), en de langste weg (in tijd). Het weggetje is mooi, maar we vorderen langzaam, door de kronkels. Als we later bij de doorgaande weg komen, blijft de weg mooi, en vorderen we nog steeds langzaam. Dit keer vanwege de vrachtwagens die deze route ook gebruiken. We geven een mevrouw met autopech een lift naar het volgende dorp, en doen daar direct inkopen en speuren naar een koffietent. Moeilijk kiezen want er zijn twee hippe koffietentjes tegenover elkaar. Echt waar: de ene draait ‘here comes the sun’ en bij de ander staat ‘I’am only happy when it rains’ op. We kiezen voor de laatste. Binnen is het warm en het zit vol. Wel gek: het staat hier blauw van de sigarettenrook, dat zijn we niet meer gewend.

Tegen lunchtijd arriveren we in Podgorica, door ons boekje beschreven als ‘de saaiste hoofdstad van Europa’. Het advies is om hier te gaan winkelen, dansen of een wijnproeverij te doen: de stad bekijken heeft geen zin. Wij werpen ons op lunchen en op het terug wisselen van onze overgebleven Leki’s. Het eerste is geen probleem, maar het blijkt dat Leki’s buiten Albanië niet gewisseld kunnen worden. Suf, dat hadden we even eerder moeten lezen. We hebben omgerekend nog rond 275 euro aan Leki’s. Albanië was goedkoper dan gedacht, we hebben veel wild gekampeerd, en we waren het land vrij plots uit. Wat te doen….? We zijn zo’n 40 km van de grens, en zo’n 80 km Skhodër. Terugrijden is suf en saai, maar past wel goed bij het thema van deze troosteloze dag.

We zetten een vrolijk muziekje op en rijden terug. Nu maar duimen dat er bij de grens een wisselkantoor is, en we niet helemaal terug hoeven naar Skhodër. En als dat wel moet, dat we er dan voor banksluitingstijd zijn. Onze eta is nu 16:49 uur, dat wordt krap. Er is geen wisselkantoor bij de grens. Maar we vinden wel een mannetje die voor een schappelijke wisselkoers onze leki’s om wil zetten in 260 euro. Goede deal!!

En zo staan we 4x binnen één uur in de rij voor de grens: Montenegro uit, Albanië in, Albanië uit, Montenegro weer in. Iedere douanebeambte haalt braaf alle paspoorten door de scanner, en noteert de invoer van Brutus. Ze trekken geen wenkbrauw op over deze malle uit- en inrij actie, die op de computer toch zichtbaar zou moeten zijn....

Ondertussen gaat het nog wat harder regenen. We koersen op een camping met een ‘fraai uitzicht’. Er is helemaal niemand, en het grasje is een sopveld. Wel staat er bij de parkeerplaats een kiosk, met een overdekte eettafel. Dat lijkt ons zeer geschikt. We zetten Brutus er middenvoor. Ondertussen komt het mannetje dat bij de kiosk hoort thuis. Hij is reuze aardig, natuurlijk mogen we onder het afdak zitten, we mogen ook bij hem binnen koken! Willen we geen raki? Bier dan? In ieder geval honing van één van zijn veertig volken. Wat een verschil met de Nederlandse kleine campingeigenaar eerder deze vakantie.

We koken een heerlijke garnalencurry, met warme thee en gaan met de kippen op stok. Gelukkig houden we van lezen! De voorspellingen zijn voor deze week bar en boos. Dus het kan alleen maar meevallen.

[studenten-info-blog]

Heb jij deze recepten al geprobeerd?

Goedemorgen studenten! Vandaag neemt Studenten-info jullie mee om deze dag door te komen met 3 heerlijke en makkelijke recepten. Wij zorgen dat jij een goed ontbijt, een lekkere lunch en een volle maaltijd krijgt. Je krijgt dus niks te kort en niet te vergeten lekker eten, Enjoy!

Een stevig ontbijt

We starten de dag met één van de eerste snelle studenten recepten, namelijk een sterk ontbijt van havermoutpap met vruchten. Havermout heeft veel voordelen. Het bestaat namelijk uit veel vezels waardoor je langdurig een ‘vol’ gevoel hebt in jouw maag. Verder is het rijk aan eiwitten, vitamines, mineralen en goede koolhydraten waardoor het een gezond en verstandig ontbijt is.

Havermoutpap met vruchten

Wat heb ik nodig?

Recept voor 4 personen:

175 gram havermout

50  gram havermeel

snufje zout

850 ml melk

50 gram gedroogde abrikozen (fijngesneden)

25 gram zonnebloempitten

2 bananen (in plakjes) 

Hoe maak ik het klaar?

Doe de havermout en het havermeel met het zout in een pan en roer de melk erdoor. Zet de pan op een laag vuur en verwarm het mengsel al roerende 7 tot 8 minuten, tot de pap dit wordt.

Verdeel de pap over aparte kommetjes en strooi de gedroogde abrikozen en zonnebloempitten erover. Leg de plakjes banaan erop en serveer!

Een tip voor de student:

Voeg enkele minuten voor het einde van de kooktijd eens een handje diepvriesbessen toe. Diepvriesbessen zijn veel goedkoper dan verse, maar net zo lekker! 

Inpakken en wegwezen met deze lunch

Je kent het wel, je hebt pas om half 2 middags college dus je bed heeft liever dat je nog even blijft liggen. Ineens schiet je wakker en heb je nog maar een half uur om de les te redden... Hoe kan jij nu nog snelle lunch naar binnen scoren? Daarom hebben wij lekkere wraps met kip speciaal voor jou op het menu gezet. Ga wel voor gare kipfilet (kan je kant en klaar kopen in de supermarkt), zodat je de les niet hoeft te missen.

Wraps met kip

Wat heb ik nodig?

Recept voor 4 personen:

150 ml yoghurt

1 el grove mosterd

peper (naar smaak)

250 gram gare kipfilet, in blokjes

150 gram ijsbergsla, in dunne plakjes

¼ komkommer, in fijne plakjes

2 stengels bleekselderij, in dunne schijfjes

15 pitloze blauwe druiven, gehalveerd

4 bloemtortilla's

Hoe maak ik het klaar?

meng de yoghurt en de mosterd in een kom en voeg peper naar smaak toe. Roer de kip erdoor en meng tot de kip met de yoghurt is bedekt.

Meng sla, komkommer, bleekselderij en druiven in een aparte kom.

Vouw een tortilla dubbel en dan nogmaals dubbel, zodat een soort puntzakje ontstaat dat gemakkelijk vast te houden is. Vul het zakje voor de helft met het salademengsel en leg er wat van het kipmengsel en leg er wat van het kipmengsel op. Doe hetzelfde met de overige tortilla’s, salade en kip. 

Een tip voor de student:

Wikkel de wraps in folie voor een meeneemlunch, als je geen tijd meer hebt om het op te eten!

Eenvoudig avondeten klaarmaken

Voor het avondeten gaan we lekker makkelijk doen. Iedere student eet ongeveer 4 keer per week pasta en daarom kunnen wij ook niet achterblijven met een van de heerlijkste pasta recepten. Vandaag gaan we namelijk spaghetti met gehaktballetjes maken.

Spaghetti met gehaktballetjes

Wat heb ik nodig?

Recept voor 4 personen:

50 gram vers broodkruim

400 gram rundergehakt

2 teentjes knoflook, geperst

1 groot ei, losgeklopt

50 gram Parmezaanse kaas, fijngeraspt

Zout en peper

Bloem, om te bestuiven

2 el olijfolie

2 tl oregano

800 gram tomatenblokjes uit blik

1 el tomatenpuree

1 tl suiker

300 gram gedroogde spaghetti 

Hoe maak ik het klaar?

Doe het broodkruim, het gehakt, de knoflook, het ei, de kaas en zout en peper naar smaak in een kom.

Meng alles tot het een samenhangende bal vormt. Strooi bloem op je handen, rol balletjes ter grootte van een walnoot en leg ze in de koelkast.

Verhit voor de saus de olie in een braadpan en bak de knoflook en de oregano al roerende 1 minuut.

Voeg de tomaten, de tomatenpuree en de suiker toe. Breng de saus aan de kook, temper het vuur en laat de saus 8 minuten zachtjes koken.

Leg de gehaktballetjes in de pan en schep de saus erover. Sluit de pan en laat alles 20 minuten zachtjes koken. Keer de gehaktballetjes af en toe om.

Breng ondertussen een grote pan lichtgezouten water aan de kook. Kook hierin de pasta in 8-10 minuten beetgaar. Giet af en serveer met de gehaktballetjes en de saus.  

Bij een goede maaltijd hoort natuurlijk een goed biertje.Je kan echter op veel manieren besparen op bier!

Stay tuned!

Als je deze blog interessant vindt, dan wil je ook vast weten hoe je kan besparen op je leefruimte!

[bbqbastard]

Gegrilde perzik, citroen curd en biersiroop - St. Bernardus Tokyo

Gegrilde perzik, citroen curd en biersiroop – St. Bernardus Tokyo

[fransopdefiets]

22-8 Horndal

Aan de vrouw die me gisterenmiddag de hut liet zien, vroeg ik voorzichtig tot hoe laat het restaurant open was. Ze keek me niet begrijpend aan, dus ik zet mijn beste Zweeds in. “Restaurang klockan stängt?” met een vragende blik. Ze liep naar de spiegel en tekende een negen op het glas. Blijkbaar was Zweeds ook niet haar forte.

Dat bood perspectieven, ik kon in elk geval even gaan kijken aan het eind van de middag. En verdomd, eindelijk een keer succes. Gebakken ossehaas, die daarna op een plank gelegd werd, bedekt met saus en omringd met opgespoten aardappelpuree en ingekerfde tomaten en dat ging daarna onder de gril. En het was prima vlees, zonder zenen. Met een halve liter bier erbij werd het een koningsmaal. Aan toetjes deden ze niet, maar die had ik zelf bij me, want ik had er op gerekend dat ik zelf moest koken.

Tijdens het eten zat de man met de opgezwollen benen nog steeds in zijn hoek. Er kwamen telkens campinggasten binnen, die een praatje met hem kwamen maken, zonder zijn ring te kussen overigens, dus de vergelijking met Don Corleone ging niet helemaal op. Blijkbaar is deze camping een verblijfsplek voor Oosteuropese gastarbeiders, want aan het eind van de middag wordt het druk, er rijden voortdurend mensen het terrein op richting de caravans.

Omdat ik van de oorspronkelijke route af ben, moest ik een nieuw plan maken. Ik pakte de kaart erbij en trok een rechte streep van Bolnäss naar Linköping. Nu is de opdracht om een route te vinden die:

- langs voldoende campings komt

- zo dicht mogelijk langs de ideale lijn loopt

- zo min mogelijk klimmen verlangt

- langs rustige wegen voert

De route naar Horndal voldoet het beste aan deze voorwaarden, dus daar ga ik morgen heen. Vanaf daar kies ik dan weer een volgende bestemming.

Ik word wakker op een bijzondere dag, het is vandaag precies een jaar aan met Mayke.

De weg naar Sandviken is een genot om te rijden, een vrijwel vlakke weg met hele flauwe hellingen. Ik heb sinds Denemarken niet meer zo’n lange vlakke weg gefietst. Ik doe een ruim uur over de eerste 20 km naar Sandviken en daar vind ik tot mijn vreugde een Konditorei met een aangenaam terras onder de bomen waar ze niet alleen zuurdesembrood verkopen, maar ook echte cappuccino maken van lekkere koffiebonen. Dat is de eerste keer sinds Trondheim, dus ik neem er twee, want wie weet hoe lang het duurt voordat ik weer zo’n buitenkansje tref.

En dan realiseer ik me dat ik vanmorgen de ijskast niet leeggemaakt heb, ik mis een pak gevulde pasta, melk, kaas en worst. Nou ja, dan heeft de volgende passant een gelukje, alles zit nog dicht!

Ook de rest van de weg is een genot om te fietsen, als ik eenmaal van de 272 af ben, is er nauwelijks nog verkeer en het klimmen gaat zo geleidelijk, dat ik lekker door kan blijven fietsen. Ten zuiden van Sandviken fiets je over een lange dijk, die twee meren scheidt, het lijkt wel een beetje de Blauwe Hand in Overijssel, inclusief de zeilbootjesverhuur. Daarna is het afwisselend graanakkers en dennebos op zandgrond.

Als ik in Horndal boodschappen doe, zie ik dat de pizzeria open is, dat is mooi.

Gefietste afstand: 76 km

Gefietste tijd: 6 uur

[brievenuitinnsbruck]

Tijd vliegt.

Mijn pogingen om het nagerecht te ruilen tegen 2 voorgerechten mislukt steeds. En altijd het meewarrige nee-schudden van de ober, alsof hij er zelfs niet aan denkt dit aan de kok voor te stellen.

Het sluitingsuur (22h) heeft zijn stempel gedrukt. Tegen 22h loopt het restaurant leeg en begint het personeel nerveus de gang te poetsen. De resto’s die investeerden in aanpasbare lichten, draaien het licht naar de stand ‘wit-ongezellig licht’.

Thee is iets dat beter smaakt thuis als elders. Aroma’s zijn vervlogen uit het zakje van papier, het water opgewarmd door een microgolf en het koekje vloekt met de hoofdmaaltijd. Gemberthee na een restaurant-avond. En steeds bijvullen met heet water alvorens hij is afgekoeld. Dat is het einde van de dag.

Voor het slapengaan, ontglipt er nog een laatste vonk energie. Van waar? Het moment dat je beslist om te gaan slapen, is het einde van de dag in zicht. Alles wat je dan nog doet, is gewonnen op morgenochtend.

Aangezien mijn housemate een balkon heeft dat gericht is naar het zuiden, steek ik vaak zijn kamer door. De blikjes bier staan op de vensterbank. Teveel om in één oogopslag te kunnen tellen. Ook te oninteressant om te tellen. Zeker als ik niet weet in welke tijdsspanne zijn collectie is ontstaan...

“Hey man, how are you?” “You know, I still work at Vapiano. Its shit man. But you know, if you pass I make you the pasta with all ingredients without you have to pay.” “What about the photography?” “Pfff man, they take so much energy... my dag off, I can’t. I just, you know, need to sleep and relax.” “Okay”.

Bovenstaand gesprek deed mij inzien dat er ruimte, tijd en rust moet zijn voor iemand creatief kan worden. Na 12h pasta koken, ben je gewoon geen mens meer...

Eerbetoon aan mijn neef. Een man die weinig doen moest om indruk te maken. Iemand die communiceerde met beelden. Taal was niet zijn ding, fotografie zijn talent.

Sinds mijn cursus in de bergen, ben ik geabonneerd op het dagelijkse lawine-rapport van de meteorologische dienst. Op die manier probeer ik mij de woordenschat eigen te maken.

Hieronder een klassiek ‘lente’ rapport. Onder de tekst uitleg bij enkele woorden: “Trockene Lockerschneelawinen im extrem steilen, schattigen Gelände. Die Schneeoberfläche wurde in Schattenhängen während der langen Schönwetterphase massiv aufbauend umgewandelt. D.h. diese besteht häufig aus lockeren, kantigen Kristallen. In extrem steilem Gelände kann der Impuls von Wintersportlern dazu führen, dass unterhalb der Skispur Lockerschneelawinen abgehen. Es ist also möglich, dass solch initiierte Lockerschneelawinen Skifahrer während ihrer Weiterfahrt mitunter einholen und gefährden können. Die Mitreißgefahr überwiegt dabei die Verschüttungsgefahr. Experten sprechen in diesem Zusammenhang von "sluff-management" - entweder lasse ich der Lockerschneelawine genügend Zeit, unterhalb meiner Spur abzugehen oder ich beachte bei weiteren Schwüngen, dass ich nicht in den Bereich der abgehenden Schneemassen komme.”

Trockene Lockerschnee: ‘Lockerschnee’ betekent weinig binding tussen de sneeuwkristallen. Typisch worden ze door een kleine brok sneeuw uitgelokt (soms door zonnestralen, soms door een skiër). Dan ontstaat er een lawine die nog het meeste lijkt op ‘ongekookte rijst’ die uit een zak stroomt. “Trockene Lockerschneelawinen ontstaan typisch ofwel een periode van sneeuwval ofwel als het zeer koud is (noordwand) en de ‘ombouw’ zorgt voor verlies van binding tussen de sneeuwkristallen. Dit soort lawine (i.t.t. de ‘Schneebrettlawinen’) zijn niet zo dodelijk. Als je deze als skiër zelf veroorzaakt (om te voorkomen dat je er in vastgeraakt tijdens de afdaling, spreekt men van ‘Sluff-management’.

Aufbauend umgewandelt: dit beschrijft de sneeuw-metamorfose. Een metamorfose is de verandering van de sneeuw-lagen van bodem naar oppervlakte. Dit wordt bepaald door de temperatuur-gradiënt. Meestal is de bodem warm (0°) en de oppervlakte kouder. Als de gradiënt van bodem naar oppervlakte groter als 1°C per 10 cm, dan ontstaat deze ‘aufbauende Umwandlung’. De sneeuwkristallen worden groter en het sneeuwpak zwakker. Er ontstaat ‘Schwimmschnee’.

Een laatste term die ik leerde (niet in bovenstaande tekst): Firnschnee. Deze sneeuw heeft de zomer overleeft. Qua structuur wordt hij vooral bepaald door de wissel van warme dag-temperaturen en koude nachten. Hierdoor ontstaat er (typisch in de lente) een laag ijs die in de loop van de dag weer smelt en vochtig wordt. Als je niet door deze ijslaag zakt, is het lawine-veilig. De boodschap is dan ook om vroeg te vertrekken. Het ijslaagje is dan wel veilig voor lawines, het maakt de tochten er wel pittig op. Zonder Harscheisen zijnde stijle wanden soms zeer lastig...

Nog belangrijker als temperatuur, is het de wind die de sneeuw omvormt. Felle wind doet zotte zaken met de structuur van sneeuw. Triebschnee is een sneeuwsoort die ik nooit eerder had gezien. Ik ben op de Glungezer wel al iemand tegengekomen die mij waarschuwde voor deze hopen sneeuw. Toen verstond ik niet goed wat ze wou zeggen. Wel zag ik voor mijn ogen iemand nogal enthousiast de ‘pulversneeuw’ inskien en gewoon naar voren gekatapulteerd worden. Triebschnee lijkt immers op powder, lijkt gemakkelijk ski-baar. Maar het gaat om sneeuw die door de wind zo is omgevormd dat hij zeer compact is. Hier aan volle snelheid invliegen, is dus geen goed plan.

Op mijn laatste ski-tour, naar Sulzkogl, trokken we richting Kühtai.

Het ging een pittige dag worden. Met 5 trokken we de bergen in. Het eerste deel was aan de voet van de dam. Eénmaal boven deze dam, staken we het meer over. 

De sneeuw was overal (behalve op de pistes van het aangelegde ski-gebiet) lelijk geel-bruin. Wat initieel schoon was op foto, was nu iets dat het landschap een vale schijn gaf. Het verlangen naar nieuwe verse sneeuw werd nog groter. De tocht was lastiger als gedacht, de sneeuw was nat en had vele scherpe kristallen, twee zaken die je eerder wilt vermijden voor je vellen.

We trokken een laatste sprintje, trokken de ski’s uit en bereikten de top.

Hier stond, naast een prachtig kruis (of course!) ook een plakaat met eerbetoon aan een overledenen. Zijn groep Tour- und Bergfreunde (zo noemden ze zichzelf) hadden die als laatste eerbetoon daar opgehangen. Schoner kan de vriendschap niet worden.

Een grove fout werd nog gemaakt toen we (uit luiheid) het meer in de omgekeerde richting probeerden over te steken. Aan de andere kant bleken de laatste meters gesmolten te zijn. Alles liep goed af, maar krakend ijs en blokken ijs die heen en weer dijnen in ijskoud water zijn natuurfenomen die vooral angst en déjà-vus (van jeugdfilms) uitlokken.

Thuis aangekomen aten we zoute koekskes en dronken we koffie. Cedric ging voor een dik-gemixte chocomelk.

[actuelekamers]

Prijs: 275 per maand Kamer omschrijvi... #Kamer #Eindhoven #Kamer #NoordBrabant https://actuelekamers.nl/kamer-tehuur-eindhoven-contact-for-info-eur/?feed_id=44811&_unique_id=64d60a782108d

[keesdp]

Fietstocht door drie landen

Op weg naar het zuiden komen we zoveel leuke dingen spontaan tegen. Langs de Moezel naar Luxemburg, gaan we in Reil langs bij Gerd en Petra. Gerd is de broer van Wolfgang die een aantal jaren is overleden. Daar kwamen we zeker eens per jaar. We stoppen voor zijn wijnproeverij en hij ziet wel bekende gezichten, maar we moeten hem helpen door de groeten te doen van Yvonne's zus Elma. Wie kent haar niet.

Het wordt nog heel gezellig met een paar flessen wijn maar hij heeft niet veel tijd want er komt een groep gasten eten. Petra zien we helemaal niet want die staat te koken.

Bij Hermeskeil zien we ineens een Appoloraket naar de hemel wijzen. Er omheen staan allemaal vliegtuigen van de vorige eeuw zoals een Concorde, een Superconstelation met zijn 3 staartvleugels, straaljagers als de Mig, de Starfighter, helikopters te veel om op te noemen. Je begrijpt dat we daar een paar uur hebben rondgelopen en bij de meeste toestellen naar  binnen gekeken.

In Agganau volgen we de bruine bordjes naar het Unimogmuseum. Er staan veel van die superterreinwagens van Mercedes buiten, dus het museum bezoeken is niet echt nodig. Je mag ook meerijden het terrein in. Dat heb ik in mijn diensttijd wel gedaan, maar dat is alleen leuk als je een hekel aan jezelf hebt of het lekker vind om helemaal door elkaar geschud te worden voor €7,50  per persoon.

We rijden het zwarte woud in. Later lezen we dat we misschien langs huizen zijn gekomen, die er uit zien als een koekoeksklok. Gemist.

We kamperen dit keer op een vijf sterren camping Dreilandereck tussen Freiburg en Basel langs de Rijn voor een paar nachten. We zijn hier eerder geweest met het groene busje en Vita dus voor 2015. Het is hier een en al luxe wat ook wel eens lekker is op vakantie.

Het is vandaag prachtig warm weer. We krijgen van Liselot de receptioniste een mooie fietskaart met diverse routes in de omgeving. We kiezen de 2rivieren3bruggen route. Omdat deze 55 km is. Het is een route die begint 1,5 km van de camping met een schelpenpad langs de AltRhein. Bij het pad aangekomen rijden we eerst naar het zuiden. Op de fiets met de rijwind is het heerlijk. Als je stilstaat in de zon verbrand je subiet. Het is 32 graden. We komen langs een plek waar aan schoolklassen wordt geleerd hoe ze moeten raften met een rubberboot door het snelstromende water. Wij zien ze op de kant les krijgen en wachten de afvaart maar niet af. Een hardloper, begeleid door zijn vriendin op een racefiets, loopt 17 km/u zie ik op mijn teller. We halen hem toch maar in anders lijkt het net of we hem niet bij kunnen houden.

We rijden om waterbekkens heen waar nu niet veel water in staat maar bedoelt zijn als opvang bij een hoogwaterstand in de Rijn, Die parallel loopt aan deze AltRhein.

Het fietspad is goed te doen, tegenliggers zijn meestal E-mountainbikes met dikke banden en een breed stuur. Als er gegroet wordt zijn het meestal Fransen of Nederlanders. Duitsers doen daar kennelijk niet aan.

Op een plek langs dit lange fietspad (25km) vinden we mooie glimmende fitness apparaten, die proberen we natuurlijk allemaal uit.

Bij de dam, waar het overtollige water over muren stroomt in de AltRhein, fietsen we over de dam en de krachtcentrales over het eiland in noordelijke richting. We bevinden ons nu in Zwitserland.

Een Rijnaak vaart voor ons uit naar de sluizen 6  km verderop. Deze halen we pas in als hij voor de sluis moet wachten om geschut te worden. Een leuk schouwspel. Dat hij onder de deuren door kan verbaasd me. Het lijkt niet hoger dan een meter of drie, maar de verhouding ben je bij zo'n groot bouwwerk volledig kwijt. Het is twee maal groter dan je denkt.

We steken de sluizen over en fietsen nog steeds naar het noorden. We zien aan de borden bij de dorpen dat we nu in Frankrijk zijn.

De fietspaden zijn hier in Frankrijk veel beter dan de schelpenpaden in Duitsland merken we. Deze zijn allemaal netjes geasfalteerd en goed bewegwijzerd. Zelfs de chemin Agricole, de landbouw weggetjes, zijn strak en voeren ons door de maisvelden en andere landbouwproducten, zonder kuilen of boomwortels

Op een fietspad langs een kanaal is een fototentoonstelling gemaakt van prachtige natuurfoto's.

In een dorpje, naam vergeten, vinden we een fastfoodrestaurant met terras met parasols en fontein. Dat ziet er aantrekkelijk uit. We rijden de stoep op en nemen plaats bij een tafeltje aan de weg.

Ik doe mijn mondkapje op om binnen te bestellen. De eerste vraag van de bestelling opnemer is: vous ete injecte? En maakt met zijn hand een injectiegebaar in zijn arm. Trots laat ik hem mijn Coronacheckapp zien. Hij checkt de QRcode met zijn telefoon en zegt: en uw vrouw? Maar die zit op het terras in de hoek mompel ik door mijn bekbedekkâh. Toch wil ik haar ook checken. Dus zij wordt ook door de scan gehaald. Voor het eerst deze vakantie trouwens.

De mussen hebben het hier goed, met de fontein en de kruimels. Ze vallen hier niet dood van het dak. Al is het er wel weer voor.

Bij de sluis waar we overheen moeten om weer naar Duitsland te gaan, ligt een Rotterdamse binnenvaarttanker die de hele sluis opvult. Hij houdt aan beide zijden geen centimeter over lijkt het wel. Weer volgen we het hele proces. Het blijft leuk om te zien.

In Duitsland pakken we nog even een Lidl voor wat bier en brood. We staan in de rij achter allemaal Fransen die veel kopen. Het blijkt een groot prijsverschil met de Intermarche in Frankrijk waar ik ook eerst binnengelopen was, maar er snel weer uit.

Op de camping blijken we 65 km gefietst te hebben, waarom liegen die routebeschrijvers altijd? Net als het invullen van een vragenlijst, duurt ook altijd 2 keer zo lang als aangegeven. Het kost u maar 8 minuten om de lijst in te vullen, kost altijd een kwartier. Grrrrrrrr

Rustig nou je bent op vakantie.