Elevator
Wala ka pang kinain sa buong araw. Malakas na kulog ang dumagundong sa iyong tiyan na tila isang sigaw ng pagmamakaawang lagyan mo na ng laman.
Alas dose nang hatinggabi no’ng bumangon ka upang maghanap ng pagkain. Binuksan mo ang maliit na pridyider ngunit wala kang nakitang pagkain. Dismayado kang isinara ito. Muli mong binuksan ang pridyider at sa pagkakataong iyon ay umasa kang mayroon nang makikitang pagkain. Bahagya kang natawa sa sarili mong katangahan.
Nagdesisyon kang sa labas na lang kumain. May Jollibee naman sa ibaba ng iyong condo.
Habang naghihintay ng elevator, inisip mo na kung ano ang iyong kakainin. Two-piece chicken joy. Leg at thigh part. Large coke. At extra rice. Dalawa.
Bumukas ang pintuan ng elevator at agad mong napansin ang magandang binibining nakapwesto sa sulok nito. Inalayan mo s’ya ng isang matamis na ngiti pagpasok mo sa elevator ngunit binalewala n’ya ito.
Habang bumabyahe pababa ang elavator, pilit mong inaninag sa metal na dingding ang repleksyon ng binibini sa iyong likuran, subalit malabong imahe lamang ang iyong nasilayan.
Nang makarating sa ground floor ang elevator ay dahandahang bumukas ang pintuan nito. Pinili mong maghintay upang paunahing makalabas ang binibini, subalit sa iyong paglingon ay natuklasan mong ikaw lang at walang ibang tao sa elevator.
24 notes
·
View notes
THE SIX YEARS I LOVED YOU THE MOST.
summary : the six years robaire hidalgo loved you the most.
genre : 'wag na lagyan, para surprise💝
author's note : I DID THIS IN ONE SITTING I'M SO PROUD OF MYSELF OMG1!1!1!1 anyways, merry christmas everyone!! i hope you all are doing well right now this Christmas. enjoy this work i did, labyu ol💝💝 ( @intzue , @4townn )
one :: SEVENTH GRADE.
this was the first time hidalgo saw you. both of you were in the same class. he remembered how you stuttered so much, which was adorable to him. he didn't know, but there was something about you that made his heart beat fast.
he didn't assume it was love, no. he was too young for that thing. he wanted to be like his father, who courted his beloved mother when his father got a job. he didn't want to rush, as he thought that there is always time for love. and besides, he's still in junior high school.
he always denied his feelings. he denied how his palms got sweaty, he denied how he stuttered whenever he talks to you, and he denied how he tried to steal a glance from you.
this is definitely not love.
definitely not.
two :: GRADE EIGHT.
this time, both of you weren't classmates, but since both of you were close, you both managed to spend time in recess, and lunch.
and the cycle continued. he didn't assume it was love, no. he thought gifting you something for your birthday was normal with friends, and it was.
but why was he nervous when he gave you his gift? he didn't know either. maybe it was because the fear of you not liking it? but his heart warmed when he saw how happy and satisfied you were with his gift. ( which was a my melody plushie ). your expression was so genuine. it was almost impossible to fake it.
“ uy, haha. akala ko hindi mo magugustuhan 'yung regalo ko sa'yo, eh. ” he chuckles awkwardly, while scratching the back his nape.
“ baliw! favorite ko my melody, 'no! ” you said with confidence, while giggling softly, with the my melody plushie in your arms.
“ at saka, parang ang mahal nito. dapat hindi ka na nag-abala! baka kaya hindi ka na nakain sa recess dahil dito, ah! ” you said, a slight guilt in your heart was forming, as the thought of hidalgo wasting money just to by you a plushie.
“ ah— oo..pero worth it naman. nagustuhan mo, 'di ba? sapat na 'yung reaksyon mo. ang saya saya mo nga eh. ” he says with a genuine smile plastered on his face.
“ ililibre na lang kita— ” your words were cut off when he spoke.
“ hindi na, dapat ako gagawa n'yan, kasi birthday mo ngayon. ” he shakes his head in disapproval, but his expression was playful.
the feeling inside his heart grew day by day, but he kept denying it.
three :: NINTH GRADE.
his feelings grew. you can't even call it a crush anymore. he loved you. and he couldn't deny it any longer.
but fate decided to play with the both of you, you became the SSG President of your school, and your life became busier.
but he was there. and he was willing to help you with your president duties. he knows that being the SSG President of the school isn't easy, but he's there to make things easier for you.
“ bakit mo pa ako tinutulungan? it's not like i don't appreciate it, but i'm sure you have assignments? or an upcoming test? and, kaya ko naman 'to by myself. ” you said with a frown on your face. you didn't wanna burden him. you didn't want him to feel like he needed to help you.
“ hindi, 'bal. busy ako, oo. pero hindi sa'yo. kaya ko namang gawin 'yun mamaya. mas marami ka pang gagawin sa'kin, kung tutuosin. ” he says, with a genuine smile on his face.
“ i love helping you, you know that. 'bal. ”
“ nyenye, whatever you say. ” you said with a soft giggle.
four :: TENTH GRADE.
this is where he started courting you. despite both of you being busy with your own lives, both of you never forget to give each other time. both of you try to hang out by studying together.
“ akin na bag mo, surely, pagod ang disney princess ko. ” he says, before gently taking your bag from you. you rolled your eyes playfully after hearing his statement.
“ well, you're not wrong, pagod ako. ” you said with a playful pout on your face, and hidalgo went to pinch your cheeks gently.
“ favorite mo talaga pisilin pisngi ko, 'no? ” i raised a brow in a playful manner, earning a giggle from hidalgo.
“ totoo. your cheeks are so squishy, parang mochi. sarap i-pinch all day. ” he says while chuckling slightly.
“ kakasama mo 'yan kay jes, kaya ka nagiging conyo. hindi na ikaw ang robaire na kilala ko. ” you said in a playful tone.
he furrowed his brows and chuckled softly, “ lah, lord, ang oa naman ng disney princess ko. ”
“ mas oa pa rin classmate ko, ro. ”
five :: ELEVENTH GRADE
after a year of courting you, you finally accepted him as your boyfriend. despite all the girls that fawned over him, he chose none of them, but you.
it was always you. his eyes were always focused on you and only you.
every argument wouldn't last long, as he'd always set his pride aside, and always tried to fix any misunderstanding. he wouldn't let his temper get out of control, too.
a lot of girls would try to get his attention, seduce him, too. but none of those seduction worked, as you already seduced him. it's safe to say that you're the only one who can get him all acting lovesick.
“ baby, pahinging kiss. hindi ako makahinga, please. ” he whined, nuzzling his face on your neck.
“ ...kaka-kiss ko lang sa'yo kanina? ” you said, chuckling softly as you see the sight of him nuzzling his face on your neck.
“ not enough po 'yun, babyy. ” he whined like a child, but it just made him adorable, on your point of view.
“ 'di nanghihingi ng kiss mga astig, baby. ” you said with a playful tone.
“ ay talaga naman, 'pag talaga may girlfriend ka na maramot sa kiss oh. ”
“ eto na nga po, hahalikan ka na. ”
six :: TWELFTH GRADE.
“ ...ano.? magb-break na ba tayo? ro? ” you said, your heart breaking with every word you say.
“ 'wag, no, baby. ” he said, his voice trembling as he tried not to shed a tear.
“ cool off lang, baby. please. cool off lang po. ayoko ng break. ” he pleaded. as much as he tried not to cry, tears rolled down on his cheeks.
he sobbed on your shoulders, darn that misunderstanding. but even so, he still has hope for this relationship. he still have a hope that this relationship will turn back like it was.
“ masakit, baby. pagod na pagod na po ako. pero ayoko mag break. please. anything but that. ” he buried his face on your shoulder, his body slightly trembling.
“ kailangan lang natin nang time sa isa't-isa, hindi natin kailangan maghiwalay. hindi natin kailangan tapusin. ” every word he says was breaking his heart.
“ please? baby? walang tatapusin, walang maghiwalay. ”
in those six years that hidalgo loved you, never once his love faded, not even for a second. he's willing to fix any misunderstanding that comes in your way, even if it drains himself.
5 notes
·
View notes
Interview
For the nth time parang gusto ko nanamang gumawa ng website tapos lagyan ko ng kung anu-anong content. May mga nakita akong website ng iba, nandoon 'yung CV nila saka projects saka "services". Naisip ko parang hindi naman applicable masyado sa akin, pero mukhang pwede pa rin naman ako maggawa ng virtual diary dun. Siguro parang tumblr na mas organized nang kaunti. Pero nakakatamad, baka 3 post lang tapos wala nang bagong ilagay.
Anyway, I had another interview recently and akala ko pinoy 'yung kakausap kasi hiring manager daw, ganyan, pero kaya pala 11pm 'yung oras, kasi aamirkhan ang interviewers. I guess hindi pa rin ako as confident-sounding as I'd like myself to be, pero sana by 2025 mas makapal na mukha ko kay Vice Ganda o Anne Curtis, at least when speaking up at work or pag umoorder sa mga kainan. Bawal na ma-shy.
Oh, and I guess, advantage ng laging nag-aapply na sanay ka na sa mga tinatanong, saka may self-feedback na rin about great and poor answers. Kanina, feeling ko sabit ako dun sa can you tell me about a time when you had to deal with a difficult colleague sa part na hindi ko nasabing assess if I'm contributing negatively to the situation or conflict. Sa bagay, hindi naman sinabi na nag-away kami ng difficult colleague. Difficult lang sya. "Not my problem." Charot.
Nag-message din pala 'yung point of contact same day na for offer na raw. Sana maganda ang offer. Haha.
2 notes
·
View notes
LITERARY: Tagpi-tagping Sarili
"Ma, ayaw ko po nitong bestida!"
Oo, namangha ako sa angking kagandahan ni Mama,
At tuwing siya’y naglalagay ng kolorete sa kaniyang mukha,
Tila siya’y nagiging isang makapangyarihang diyosa.
“‘Nak! Lagyan kita ng liptint, halika.”
Nabigyan ng kulay at buhay man itong mga labing namumutla,
Pagtingin sa salamin, sarili’y halos hindi na makilala.
Nakasuot man ng bulaklaking bestida,
Pinagtakong man gaya ng mga reyna ng sagala,
Parang hindi talaga ako ito, ‘ma.
Tangan ang pait, ni hindi makaimik,
Lagi na lang kailangang indahin ang nagbubuhol-buhol na hibla.
“Magsuklay ka nga ‘nak, mukha kang bruha,”
Naroon sa lamesa ang gunting ni Mama…
At mamaya, kapag sa bahay ay lumisan siya—
Biglang gumaan, biglang lumaya
Hindi ko inakalang itong aking buhok pala ang humihila sa akin paibaba
At sa bawat paghaplos ng hangin sa aking batok
Nawawala na ang pangamba at takot
Sapagkat bagay man sa aking mga kalaro ang mala-prinsesang tirintas
Hindi ako sila. Hindi iyon “ako.”
Kaso—
“Hala! Anong ginawa mo? Sayang ang ganda mo!”
Palagi kong nahuhuli ang sarili na napapatitig
Sa isang kaklaseng namumukod-tangi
Nakakaakit ang kanyang mga ipit sa buhok at nakalawit na hikaw
Kaya isang araw, siya aking ginaya
Sinuot ang nag-iisang pares ng hikaw
Sa ipit ng buhok, tiniyak na walang makakatakas na hibla
Natuwa man si Mama, ngunit hindi ito ang aking inakala:
Hindi ko maintindihan bakit sa kanya ito’y maganda,
Pero kung sa akin, sarili’y hindi makilala.
Ginagaya ang pasusuot ng daster ni Mama,
Nahirapan magpintura ng kuko at magsuot ng palda,
Inayos ang pagkilos nang mayumi, pero hindi ko talaga kaya.
Malapit naman ako sa mga kaklase kong babae,
Ngunit hindi ko nadarama na ako ay tulad nila.
Alam ko na sa sarili ko na hindi talaga ito para sa akin,
Pero bakit ang hirap para sa kanilang intindihin?
Sa paaralan ay hindi pinayagang tumayo sa kabilang pila
Kaya ako lamang ang nakapantalon sa karagatan ng mga palda.
Natuto na lamang isantabi ang mga reklamo
Kaysa harapin na naman ang mga sermon at mga tukso.
Kailan nga ba ako naging tiyak sa aking damdamin?
Ito ba’y noong nasilaw ako sa kanyang kagandahan at nakintal siya sa aking isipan?
Noon bang napuyat sa kakaisip sa kanyang katawan at napagtantong siya’y napupusuan?
Ngunit kahit puso ko'y palagay na, katawan ko'y nanatiling nakahawla.
Pagbangon mula sa kama'y dumiretso sa pagligo;
Nanghihinang pinaagos ang dugong kinamuhian.
Itinaklob ko ang tuwalya sa katawan upang di na ito masilayan.
Sampung minuto pa sa banyo, nakatitig lang sa salamin -
Tumambad ang pagmumukhang alam kong hindi akin.
Nagbihis at nilabhan ang kumot na natagusan;
Nayayamot na kinuskos ang ipinilit na pananagutang
Tinamo't pinasan buhat sa aking kapanganakan.
Napadaan sa hiraya ang isang kakaibang pigura:
Iba ang katawan, ngunit wangis ko'y tulad ng kanya.
Ang hulma'y hindi kumurba o tumagas ng pula.
Ninais kong maging siya. Siya ang daan ko sa paglaya.
Paglaya na sa isang paraan ko lang makakamit;
Dalang ginhawa nang makitang walang mantsa sa kumot na punit-punit.
Hawla na aking tinakasan upang pagkilala sa sarili ay mabingwit;
Hindi na maririnig ang “with wings?” dahil hindi na ito magagamit.
Nagsimulang bumili ng gel para sa buhok na bagong gupit;
Aking mga damit ay sa balikat na umiipit.
Komportableng isuot ang preskong jersey ni Itay, tindig ay maskulado;
Habang suot ang hiniram kay Kuya na sumbrero.
Kahit ako ay pinagtitinginan, akin silang kikindatan;
Kaya sila nalilito kung si Daniel Padilla ba ang kanilang nasisilayan.
“‘Yan na ba yung anak ni Aling Celie?” Sabihin man ng Marites dyan-dyan,
Isang malaking ngiti ang ibabalik sa kanila nang marahan.
Hindi na nakakulong sa komento ng iba kahit sabihin man nilang sayang ang aking ganda.
Kung hindi sila ang namimilipit tuwing darating ang regla,
Wala sila sa posisyon upang manghusga.
Walang namang dapat ikahiya sa pagiging babae; sadyang hindi lang ako rito kampante.
Si Mama ay maganda pa rin sa aking mga mata,
Ngunit nakakaguwapo itong bigote kong patubo na.
Ang pagkawala sa ibang identidad na nasa loob ko,
Natatanging paraan para mahalin ang sariling ako.
3 notes
·
View notes
sent by 💄 anon
"si y/n? baka gusto itry" sabi ni johnny, kasalukuyan kang nakaupo sa gitna ni mark habang nakabukaka siya, hawak-hawak ang pulang baso “papayagan mo ba, mark? parang bakod na bakod ka eh”
natawa ka sa sinabi ni johnny, dahil ang braso ni mark ay nakapulupot sa bewang mo. “markie, try ko lang. minsan lang naman eh” sabi mo at nilingon siya para halikan ang pisngi niya. binitawan ni mark ang bewang mo saka ka hinayaang tumayo mula sa kanya. si yeri, kasalukuyang nakahiga sa isang lamesa, ay nilalagyan ng asin sa leeg at isang pirasong lime sa bibig niya. nilagay mo ang kamay mo sa likod mo pagkatapos mong itaas ito sa isang magulong pony tail, “go na y/n!” sabi ni johnny pagtapos lagyan ng tequila ang pusod ni yeri. agad mong sinipsip ang tequila, dumiretso sa leeg kung saan dinilaan mo ang asin na nakalagay rito bago kuhain ang lime na nasa kagat-kagat ni yeri.
halos lahat ng kasama mong uminom ay humiyaw— maliban sa nobyo mo. natulala siya sa nangyari, he knows there’s a lot of things about you that turns him on yet you doing a body shot with a girl is not one of them. dinura mo ang lime na sinipsip mo at tinaas ang kamay na parang nanalo ka ng kung ano. natahimik ang lahat dahil bigla kang hinigit ni mark papuntang banyo at tinuwad ka sa lababo. “you looked hot doing that, y/n” sabi nito at tinaas ang suot mong palda, his fingers ran through your clothed slit kaya napa-pikit ka. “you’re wet, na-turn on ka ba?”
“...i don’t know,” sagot mo, pero alam ni mark kung paano umakto ang katawan mo kaya pinalo niya ang puke mo bago tanggalin ang panty mo. “iniimagine ko kasi ikaw ‘yung kalaro ko eh, na-turn on ka ba?”
“gusto ba kitang tirahin ngayon kung hindi?” sabi nito at nagpasok ng isang daliri sa butas mo.
62 notes
·
View notes