#nerdenal

[ffigwit]

a night's unfurling

Night falls quickly in Formenos, the sun is a burning fever too hot for Nerdanel’s skin and so the dark of moonlight is a welcome comfort. Even so, since having moved to the place, night is still night. It is unfathomably dark here where the shadows are deepened by grief, and the blood splatter from all those years ago bleeds a blue-black color almost too close in resemblance to her second son's hair. Nerdanel molds, carves, wets her wheel with the rainwater that falls off this dark and decrepit roof. The taste of Morgoth is still foul in the air, soon after his arrival there were nine less laughs to clear it—her sons stomped off one by one, their march a beat to the aching drum of madness.

Somewhere she knows they march still on shores, in kingdoms, on hills with pirouetting wind streams as far as the eye can see. But tonight, she is alone in the dark. 

Another sculpture of Fëanor sits in front of her. In the beginning she had spent many nights cleaning the splattered clay from the floors after a fit of tears and fists found her workplace. Now she sees him as another piece of art, remote and beautiful. With her thumb she softens his brow. 

Distantly, she can hear the bells of Tirion, of those who care nothing for a vow, who know nothing of runaway sons and foolish husbands. Who have not once seen bloodshed and do not wait, solemnly, by the ever-shut doors of Mandos in search of a reborn soul. This far-off worship is disrupted by a closer bell-like clatter, one that sets her running. Nerdanel keeps all her children locked away. In a room with no windows, sheltered where even the air cannot touch them. And with no light but her own lantern when late she approaches and weeps and weeps. The room is silent but for the strikes of sculpture on earth, the deep thumps of breaking clay, of memories forgone. 

Nerdanel enters and falls to her knees. She holds the scattered remnants of Ambarussa, the last to come from her, the first the shatter. Deep inside she knows this is no coincidence. That her sons have fallen, in a place with no walls and no mother, where the air is poison and bitter, all flame. 

From across the room another son begins to topple from his column, threatening to fall. She leaps, cradles his face before it clatters to the stone floor. Somewhere she hopes she has done the deed, saved her son as a mother should. 

Nerdanel stares into this unmoving face, into the frozen stare of her first born, she sees a doused fire, she sees mourning replaced by madness. She sees her hands wrapped around where his face should really and truly be. They are calloused and cracked. Deformed by the constant dredging up of clay-like memory. She wails and weeps until the tears reanimate him. 

The night is dark. The clouds hide the moon. Formenos bears the shadow.

[areyouokbaby]

Aşk nerden nereye?

[deathofthebutterfly]

- Yine aldım elime kalemimi …

Bırak başkaları papatya sevsin,

Biz seninle güller ekelim.

Bırak onlar sınırları sevsin,

Biz seninle sınırları aşmayı sevelim.

Bırak başkaları gülümsesin,

Biz seninle gözyaşlarımızı dökelim.

Başkaları aşkın korkularına yenik düşsün,

Ama biz sevdanın cesareti ile yenelim.

Bırak onlar düz yollardan gitsin,

Biz seninle dağları, denizleri aşalım.

Bırak onlar ayrı ayrı nefes alsın,

Ama biz seninle nefeslerimizi bir yapalım.

Boş ver; onlar kolaylardan olsun,

Biz, zorlardan olalım.

Bırak onlar hikaye olsun,

Biz seninle destan olalım..

Z.D.

[dreamerthinks]

vee bugün de biteer 🤪

[anilarda1-yazar]

Değer vaktinde bilinmeli, mezar ne anlasın çiçekten...

[egesizizmir]

Annemden, babamdan kalan yaralardan kaçtığımı sandım, onlar gibi olmaktan kaçmışım. Evlilikleri bana cehennemi yaşattı diye, evlilik cehennem sanmışım. Aşktan, birini sevmekten, beni seven herkesten kaçmışım. Şimdi kaçamıyorum çünkü korkularım uğruna kaçtıklarimdan bir duvar ördüm ve tam ortasında ben kaldım. Şimdi fark ediyorum kaçtığım hersey benim hayatımdan birer parçaydı ve ben sırf korktuğum için onlarca şeyi kaybettim, hayatımı kendi ellerimle paramparça ettim. Şimdi o duvarları birden bire yıkamam belki ama birisi pencere açabilir. Birisi dışarı çıkmama yardım edebilir.

(günlüğümden çıkan saçma sapan bir iç döküşüm)

[yelkenlerforaa]

Az önce teyzeme giderken yolda mahallemizin çocuklarınin ati sönen sigaralar i dinlediğini gördüm bana sen bu şarkıyı bilmezsin abla diyo malik jdjffwjfjksj bilmiyor ki iki gün önce ati nin konserinde en öndeydim . Gösterdim videolari sarılıp sen ünlüsün dedilerr ve biiiir sürü soru sordularr sjfjwjdlw ya yerim hepsini çok özlemişim

[heavendback]

acil bir aya kesin is bulmam lazim

[selin-n]

💙🥀🕊️

Siz benim kime küstüğümü nerden bileceksiniz__! 💙🥀🕊️

Anladım ki;

Kalbinden uzak düşenin kalbini üfleyip, onu yeniden içimize konduran bir kuş nefesi vardır_!

Sevgiyle kalın 💙

[sillagen]

Ortamda burcun ne diye sorunca ya ben inanmıyorum diyenler genelde yay,ikizler,balık,yengeç falan çıkıyor. Abi sen inanmıyorsun ama bana cevap ver burcun ne senin? Bir de cevap vermiyor bunlar. Zorla öğreniyorum. Tamam inanmıyorsun ama cevap ver bana yoksa silahımı çıkartcam. 💆🏻

[sayendeyirmiki]

acaba burada bizi de gizliden gizliye sevmiş ve yazmaktan çekinen biri olmuş mudur

[deathofthebutterfly]

Aşkı bir cümle ile tanımlayabilir misiniz?

Aşk kimisi için çok güzel çok özel bir duygu. Kimisi için de çok fazla can yakıcı bir duygu. Aşkı herkes farklı yaşar. Her insanın aşk tabiri farklıdır. Aşk kimine göre tutku, kimine göre bağlılık, kimine göre pişmanlık … bu söylediklerim öylece uzayıp gider. Herkesin aşkı başkadır. Ben aşktan ziyade sevdaya inanırım. Aşk gelip geçer, bir gün unutulur gider. Aşk’ın ömrü biter. Geriye sevda kalır. Sevda bir defa olur. Sevdalanan insan başka birine aşık olsa dahi sevdasını unutamaz. Öyle bedene saplanan bir kurşun yarası gibi. Kurşun gider, izi kalır.

İnsan hayatta binlerce defa aşık olur lakin bir kere sevdalanır. Sevda ya refahtır insana ya da en acılı sürgün.

O yüzden ben birine sevdalanırsam eğer onu şu şekilde tanımlarım :

“Onlarca aşkın içinde; kalbimin vurgunu olduğu sevdanın, kurşun izini yüreğime mühür kılan.”

[areyouokbaby]

[medicineforpain]

"huzuru koklasam Ege'de.."

[gecelereanlatonu]

"Son bir defa

Boynuna sarılıp gitsem

Huzuru koklasam Ege'de

Aşk nerden nereye..."

[egesizizmir]

Ayy farkında mısınız ne zamandır aktif değildim hayat enerjim sönmüştü... Duman iki şarkı çıkardı yeni albüm geliyor dedi HAYAAATT ANLAM KAZANDI 🫠🩶