#ontmoeten ze elkaar nou??

[greppelheks]

SORRY WAT IS DIT??? LATEN ZE T NOU AL ZIEN WAS DIT EEN FOUTJE??

[euroadventure]

Horten - Sande 🚴‍♀️ 45,4km 🚴‍♀️

Maandag 31 juli

Het regent wanneer ik langzaam ontwaak. Mijn nacht was iets minder relaxed dan gedacht, want rond vijf uur had een groep meeuwen de vuilniszak van de buren ontdekt 🙈, wat een kabaal!

Door de regen, nou ja miezer die af en toe even aanzet, maar net zo snel weer stopt, is het wat behelpen in mijn kleine tent. Ik eet mijn ontbijt maar op bed dit keer 😂.

Gelukkig komen de eerste zonnestralen ook weer snel door en we hebben hierdoor geluk dat we de tent in de zon kunnen drogen en droog kunnen inpakken.

Hoite, Inge en ik drinken nog 'een bak koffie uit een zakje' voor we gezamenlijk vertrekken naar Tormod en Ellen in Sande. We zijn alledrie uitgenodigd en het lijkt ons ook gezellig om gezamenlijk die kant op te fietsen. Inge en ik hebben een e-bike, Hoite is een echte bikkel op zijn gravelbike.

Wanneer we vertrekken zien we een enorm donkere lucht naderen en helaas vallen de eerste spetters al weer vrij snel.  Toch valt het elke keer enorm mee.

We zijn nog maar net onderweg als we het al tijd vinden voor een goede koffie break. In het centrum van Horten, met de langste winkelstraat van Noorwegen waar wij niet van onder de indruk waren, ploffen we neer bij een koffietentje. Goede lattes kunnen ze hier wel maken heb ik inmiddels ontdekt. Gelukkig, want dat is voor mij natuurlijke belangrijke brandstof 😜.

Na de koffiestop fietsen we nog langs de marine basis en museum waar een grote duikboot ligt en marinefregat.

We rijden weer verder, nu richting Holmestrand. Dit stuk is niet al te bijzonder, maar heeft wat kleine klimmetjes voor ons in petto.

In Holmestrand besluiten we aan de rand van de haven te lunchen. In de verte hangen donkere wolken boven de heuvels en het water, maar wij zitten heerlijk in het zonnetje. Hoite en Inge hebben eten voor een weeshuis, kaasjes komen tevoorschijn, champignonssoep, crackers, brood etc. Ik heb crackers, noodles en koffie en thee en zo maken we van alles wat een heerlijke lunch 😋.

Na de lunch fietsen we via een oud straatje met houten huisjes en een kerkje, weer verder richting Sande.

Na een paar kilometer worden we de Kystein route opgestuurd, een grind fiets- en wandelpad langs de kust. Het is echt prachtig fietsen!

Het weer blijft goed, het is zelfs behoorlijk warm geworden en de wolken drijven langzaam weg.

Uiteindelijk zijn we rond half vier in Sande, waar we voor onze gastheer en gastvrouw nog een plantje kopen en wat lekkers. Rond vier uur arriveren we bij Tormod en Ellen. We worden hartelijk welkom geheten.

Ik krijg een kamer beneden met eigen douche en wc. Het is een luxe na de dagen in mijn tent en campertje.

Ik neem gelijk een douche, omdat Ellen mij aanbiedt om een wasje te draaien. Dat is na al deze dagen zeer welkom!

We zitten gezellig op de veranda en genieten van het zonnetje en een biertje. Ellen is het eten aan het klaarmaken en komt met een grote schaal vol garnalen. Hier bakkken ze de garnalen niet in de frituur of op de grill, nee ze eten ze rauw op brood. Gegarneerd met sla, ei en mayonaise. Ik kijk wat bedenkelijk. Ik lust wel garnalen, maar rauw? 🤔 Na eerst voorzichtig geproefd te hebben is het eigenlijk best lekker.

Na het eten kletsen we nog uitgebreid verder. Ellen is een echte fiersfanaat. Ze heeft haast alle fietskaarten van Noorwegen en heeft als hobby om mooie fietsroutes uit te denken voor haar en haar man. Ze weet er veel over te vertellen en laat mij ook nog een kaart van Denemarken zien. Ze brengt me op een idee voor later deze vakantie mocht het weer goed blijven 😀.

Aan het einde van de avond zeg ik Hoite en Inge gedag. Zij vertrekken morgenvroeg met de trein naar Kristianssand waar hun auto staat, om van daaruit weer verder Noorwegen in te trekken. We wensen elkaar het beste en nodigen elkaar uit in Nederland voor een bezoek. Wat leuk dat ik hen heb mogen ontmoeten.

Morgen vertrek ik weer zuidwaarts, terug naar Horten, naar mijn oorspronkelijke route en vanwaar ik de oversteek maak naar Moss.

[eveniks]

Hiep hiep, hoera. #14

Augustus ‘22 Dag van mijn verjaardag. 06:44 uur: Steef stuurt een Whatsapp-sticker waar cadeautjes opstaan en het woord: Pabien. Vertaald: Gefeliciteerd.  ‘Goedemorgen. Gefeliciteerd met je verjaardag. (kus)’ -Thanks Papi! (kus). antwoord ik iets voor half 9. Ik vind het heel leuk om wakker te worden met een felicitatie van hem. Want stiekem was dat de enige felicitatie waar ik echt op zat te wachten. 

Die middag vraagt Steef nog: Heb je een leuke verjaardag? Ik heb wat voor je. Ik vind het erg leuk dat ik berichtjes van hem krijg op mijn verjaardag en dat hij interesse toont. Uiteraard ben ik nieuwsgierig naar wat hij dan voor me heeft. Ik plaag hem nog lang erna dat ik plant verwacht waarvan ik wel verwacht dat hij in de tussentijd goed verzorgt. (Kleine kanttekening: Ik heb nog steeds niets ontvangen, dus de kans dat de plant dood gestorven is, is vrij aannemelijk :-P. ) Opnieuw is het weekend dus braaf laat ik Steef met rust. 

Op maandag stuur ik Steef een berichtje, die ochtend komen ze mijn vaatwasser brengen en ik vind eigenlijk dat het niet kan dat ik dat nu zelf moet regelen. Onder supervisie van Steef weet ik dat het zeker goedkomt en dat ik daarna uitgebreid met hem kan vrijen. Want dat is waar ik inmiddels enorm aan toe ben. Ik mis zijn lijf, zijn hete adem, sterke handen en zachte lippen die heerlijk kunnen kussen. 

Wat is straks? vraagt Steef. Ik verstuur een schermprint van de bevestiging van de afspraak die ik per sms heb ontvangen.  Steef reageert op de tijd in de SMS. ‘Shit dat ga ik niet halen.’. Vervolgens stuurt hij het schermprint terug. Hij heeft in oranje de tijd van de levering van de wasmachine omcirkelt. Het komt van dezelfde leverancier dus die sms stond daarom bij dezelfde afzender in het zelfde schermprintje. ‘‘Mooie tijd deze” schrijft hij erbij. Dat was het zeker. En direct moet ik terug denken aan hoe Steef en ik elkaar hebben ontmoet. Ik denk ook aan hij zo gecontroleerd handelde toen de wasmachine kwam. Natuurlijk hadden we het afgesproken maar we kende elkaar pas net. Het toont lef en hij voelt aan als iemand die van nature de leiding pakt. Dat vind ik aantrekkelijk aan hem. Het is fijn iemand te ontmoeten die de touwtjes vastheeft en mij uit mijn hoofd haalt. Bij Steef hoef ik niet te denken en dat geeft rust. 

Ik heb Steef nu een maand niet gezien. ‘Fucking 26 juli. Het is al bijna weer juli’. Stuur ik hem. ‘- Ja shit, drukke tijden. Wanneer zullen we afspreken?’. vraagt Steef. Vandaag, morgen, vrijdag? vraag ik. Tot een moment komen we nog niet echt. Die middag kom ik op instagram de volgende video tegen. Ik stuur deze door naar Steef. 

https://www.instagram.com/reel/ChKU0mPAZ-k/?utm_source=ig_web_copy_link

‘-Haha nice rig. Maar me de GoPro bereik je hetzelfde resultaat. Wil je dat?’ Ik ben er nog niet helemaal over uit of ik dat wil. Maar het maakt me wel nieuwsgierig en met Steef durf ik dat misschien we te ontdekken. Aan de reactie van Steef te lezen heeft hij hier dus ervaring mee en daar knap ik gelijk op af.  Ik kan me dan ook niet inhouden en stuur: ‘Dat heb je dus al vaker gedaan.’ ‘Never mind.’. Oftewel laat maar zitten.  ‘-Whatsup hee. Mijn ex was er helemaal gek van.’ stuurt Steef. ‘Aha.’ Reageer ongeïnteresseerd en lichtelijke geïrriteerd. Gaat hij nog even zijn ex erbij halen ook. Leuk voor haar dat ze dat zo leuk vond. Nou vanaf nu wordt er sowieso geen seconde van mij gefilmd. Hij maakt zijn porno maar lekker met een ander. 

Deze gedachte verdwijnt snel want een uur later ligt ik hem in over mijn privé situatie. Afspreken wordt namelijk lastig voor mij. Vanaf aankomende week komt een van mijn ouders bij me logeren in afwachting op een andere woning. Het is geen verhaal van een jaar maar ook niet van een week. Afspreken is dan niet onmogelijk maar wel wat moeilijker. Ik wil hem niet pushen maar vind het belangrijk dat hij het weet vertel ik Steef.

‘Ik kom deze week 2keer? En is na 4uur een probleem? Vrijdag kan ik eventueel de hele dag.’ stuurt Steef. Twee keer? Ja sowieso denk ik. Die jongen moet gewoon met 280 kilometer per uur naar mijn huis rijden en nog voor dat ik dat überhaupt de deurklink van mijn slaapkamer vast heb al mijn kleren van mijn lijf hebben gescheurd.  Dus Ja!! op 2keer? en na 4 uur is geen probleem laat ik hem weten.  “- Je zou ook naar mij kunnen komen eventueel.  -Ik kan je altijd ophalen ook -Shit -Nu lijkt het alsof ik geen zin heb gehad om je te zien -Maar ik heb het echt rete druk deze tijd” schrijft Steef. Morgen? vraagt Steef. -Ja dan kan ik. Laat ik hem weten.  Rond twee uur vraag ik of hij het vandaag gaat halen. Er komt geen reactie. De dag daarna, vraag ik of hij hard aan het werk is? Opnieuw blijft een reactie uit. Stefano zwijgt en dat doet iets met me. Ik vind het vervelend. Druk met zijn vriendin natuurlijk. Zullen wel lekker met zijn tweeën aan het barbecueën zijn, zij die dan in de tuin op een ligbed ligt. Hij in zijn lichtblauwe zwembroek achter de BBQ. Mijn gedachtes gaan echt alle kanten op maar het warme extreem warme weer zorgt er ook gewoon voor dat ik wat gestrest ben.  De volgende morgen ben ik allang niet meer geïrriteerd en stuurt ik Steef ‘s-morgens om iets voor 7 een berichtje: Goedemorgen! Just checking in of je oké bent! (kus) “-Hee goedemorgen Ik ben oké  Hee Is vanmiddag of vanavond een optie? Please zeg ja?. Stuurt Steef. Ben rond 15 uur thuis, maar vanavond kan ook laat ik hem weten.  -Zullen we dat afspreken? Ik je graag zien en ik zeg er wat voor af.  Graag. Antwoord ik. 16 uur doen dan? Want 15 uur is misschien wel wat krap voor me. Ik kom uit Hilversum en ik moet me nog mooi maken. Of vanavond? Wat wil jij? I’m flexibel.  Ja dat mooi maken. Ik zal gelijk vertellen over die miskoop. Ik heb dus de pruik gekocht inmiddels geprobeerd. Maar dat gekke ding heeft dus een pony die zover over mijn ogen zakt dat ik hem moet knippen. Nou dat moet ik toch wel kunnen denk ik? Ik waag me eraan en voordat ik het weet verknip ik dat hele ding. De haartjes werken tegen en het model is ook gewoon niet mooi. Het zit allemaal enorm snel in een klit en het is het gewoon net niet.  

-Ik wil dat je sletterig bent als ik bij je ben.  Oh geloof me antwoord ik. -Ik ben je man en je gaat naar me luisteren. stuurt Steef.  Ik wil heel veel kusjes overal. reageer ik.

[zielsvlucht]

De Schaduw Prins

Daar stond Julie dan. In de ontvangkamer van het koninklijke paleis. Op een dik zacht rood tapijt, omsingeld door sierlijke zetels met gouden leuningen waarin ze niet durfde te gaan zitten. Gigantische schilderijen hingen aan de muren, elk van hen duurder dan al het geld dat Julie in haar hele leven zou verdienen. Een bijzonder goed getrainde poedel zat op een gouden kussen in de hoek en staarde haar nieuwsgierig aan. Vlak voor haar was een bezorgde butler zenuwachtig aan het ijsberen.

“Ik kan het niet geloven! Niet geloven!” Mopperde de butler. “De koning en koningin zijn naar het buitenland en de prins doet dit! Dit is ongehoord!”

Julie voelde zich verschrikkelijk ongemakkelijk. Het was haar schuld dat de butler zo overstuur was. Zij had hem een crisis gegeven door hier binnen te wandelen.

“Zomaar bezoek uitnodigen zonder mij te verwittigen. En dan nog een meisje! En dan nog een meisje van zo’n lage stand! Wat een schande!”

“Het spijt me.” Mompelde Julie verlegen. “Ik kan weg gaan…”

“Nee! Geen sprake van!” Gilde de butler. “Als de kroonprins u uitnodigt dan kan ik u niet wegsturen! U zal hier blijven, en exact doen wat de prins van u wilt! Wat dat dan ook moge zijn. O hemeltje! Wie heeft u binnengelaten?”

“Die rosse man met zijn snor.”

De butler zuchtte. “Welke rosse man met zijn snor?! Wie?! Wat was zijn functie?”

Julie hield verlegen haar schouders op.

“Ongelooflijk! Dit hele paleis zou nog uit elkaar vallen zonder mij!”

De butler stopte met ijsberen en bekeek Julie eens van top tot teen.

“Zo kan u de prins niet ontmoeten.” Zei hij.

“Waarom niet?” vroeg Julie.

“De prins is een lid van de koninklijke familie, jij naïef kind!” Zei de butler. “U denkt toch niet dat u met die kledij hier mag rondlopen?!”

“Maar… dit is mijn mooiste jurk.” Zei Julie gekwetst.

“Kan zijn, maar de koninklijke familie is wel wat beter gewend. Ik zal u een andere jurk geven. En schoenen. Misschien een ketting of zo. En iemand moet uw haar… redden. Eén momentje alstublieft, ik moet twaalf verschillende mensen naar hier krijgen om te helpen met uw gelaat in orde te brengen.”

De butler liep tot aan een gouden telefoon die aan de muur hing en begon er nummers in te drukken.

“Oké.” Mompelde Julie. Dit was niet zoals ze zich deze uitstap had voorgesteld.

Dan hoorde ze een tikkend geluid. Een net geklede man kwam de kamer binnen. Hij was ook een butler, want hij droeg dat zelfde uniform. Maar hij droeg ook een zonnebril en tikte over de vloer met een blindenstok.

“Julie?” vroeg de man toen hij binnenkwam.

“Eh… ja?” zei Julie. Ze kende deze man niet.

De man glimlachte en stapte met uitgestrekte hand op haar af.

“Ah! Dat verklaart. Horace heeft u hier verstopt.” Zei hij terwijl hij Julie de hand schudde.

“Artuur, u bent op de hoogte van dit bezoek?” Vroeg de andere butler met een hand op de telefoon.

“Natuurlijk Horace.”

“Dat had ik kunnen weten!” zei Horace, en hij smeet de hoorn terug in de haak. “Dit hebt u gedaan! U hebt de prins geholpen met deze jonge dame uit te nodigen.”

“Maar natuurlijk Horace. Ik ben de persoonlijke butler van de prins. Ik doe alles dat hij vraagt.”

“Alles dat hij vraagt?! U hebt hem aangemoedigd om dit te doen!”

De blinde man hield zijn schouders op. “Misschien een beetje. Maar het initiatief kwam van de prins.”

“Dit is niet goed, Artuur!” zei Horace. “U weet goed genoeg wat voor een gevaar dit is!”

“Wat? Deze charmante jonge dame is een gevaar?” vroeg Artuur geamuseerd, wijzend met zijn stok naar Julie.

“Wat als ze straks praat tegen de journalisten en meer akelige verhalen over de koninklijke familie doorvertelt?!”

“Wel nee. Julie zou niet durven, toch?”

“Eh… Nee dat zou ik niet doen.” Zei Julie snel.

“Is onze arme jonge kroonprins al niet genoeg door het slijk gehaald?” zei de kwade butler melodramatisch. “De kranten beschrijven hem al als één of ander verwrongen monster, dat verstopt moet worden uit schaamte!”

“Kom nu, Horace. U toont weinig vertrouwen in de beslissingen van uw prins.”

“Dat is omdat ik luister naar de strikte wensen van mijn koning! Zijn vader zou nooit willen dat er achter zijn rug één of andere… Julie het paleis binnenkomt!”

“Nou. Dat is te laat nu.” Zei de blinde lachend.

“En het valt u misschien niet op, Artuur, maar deze jonge dame ziet er niet uit! Zo had ze hier nooit mogen binnen komen!”

“Ach de prins is praktisch zo blind als ik. Ik betwijfel ten zeerste dat hij zich er aan zou storen.”

“En al het personeel dan? En wat als de koning en koningin er ooit achterkomen? Zouden zij niet willen dat de prins op zijn minst met een deftige dame afsprak achter hun rug?”

“Hey!” zei Julie boos.

De twee mannen keken haar aan.

“Oh.” Zei Julie. “Niets… Ik ging niets zeggen.” Zei ze dan snel.

“Kom nu Horace. Bent u niet blij dat de prins eens gezelschap heeft?” zei de blinde butler dan.

“Nee.” Zei de andere butler kortaf.

Er was een korte stilte.

“Nu ja. Een beetje.” Gaf de butler dan toe. “Maar Artuur, wat als de koning en koningin er achter komen?! Wat als de pers er achter komt?! Wat als de pers er achter komt en de koning en koningin er zo weet van krijgen! Ik werk hier graag Artuur!”

De blinde man legde plechtig een hand op zijn hart.

“Horace als er ook nog maar iets gebeurt, neem ik de schuld op.” Zei hij.

“Hm.” Knorde Horace.

“Laat het maar gewoon aan mij over.”

“Alsof ik een keuze heb.” Zei Horace.

Hij knikte even naar Julie en verliet dan de kamer.

“Zo.” zei de blinde butler. “Daar zijn we van af. Ik ben Artuur, de persoonlijke butler van de kroonprins. Loopt u eventjes met me mee? Dan breng ik u naar hem toe.”

Julie wandelde verlegen met de blinde butler mee. Door de prachtig versierde gangen, langs de schilderijen van oude plechtige mannen die Julie niet kende.

“Ik wou geen problemen veroorzaken.” mompelde Julie.

“Ach, maakt u zich geen zorgen. Ik heb uw gedicht gelezen. Ik weet dat u hier welkom bent.”

Julie bloosde.

“Vond u het goed?” vroeg ze.

“Natuurlijk! Het is goed. Het heeft de poëziewedstrijd gewonnen of niet soms?”

Julie onderdrukte een trotse glimlach.

“En de prins heeft ook een aantal van je brieven naar hem met mij gedeeld.”

Julie keek verast op. Haar kop werd zo rood als een tomaat. De blinde man moet haar schaamte hebben opgemerkt want hij zei:

“Ach maakt u zich geen zorgen. De prins heeft maar een paar stukjes voorgelezen aan mij. Ik weet dat hij de beste stukjes voor zichzelf hield. Hij las ze opnieuw en opnieuw. Ik heb de prins nog nooit zo gelukkig geweten.”

Julie lachte verlegen.

“Bent u claustrofobisch?” vroeg de butler dan.

“Nee. Waarom?”

“U bent toch op de hoogte van de prins zijn aandoening?”

“Ja. Hij is allergisch voor zonlicht, toch?”

“Niet alleen zonlicht.” Legde de butler uit. “Al het licht. Ook kunstmatig licht. Het is een vreselijke maladie. De prins zijn huid is zo zacht dat elk licht er dwars doorheen brand. Daarom woont hij alleen in de noordelijke vleugel van het paleis. De donkere vleugel. Alle ramen zijn er dichtgebouwd en er brand nooit een lamp, tenzij voor een beperkte tijd in een bepaalde kamer als er een kuisploeg aan het schoonmaken is.”

“Dat klinkt zo eenzaam.” Zei Julie. “Alleen in het donker.”

“Ja.” Zei de butler somber. “Ik denk dat hij daarom uw gedicht zo graag las. Maar hij is nooit echt alleen hoor, Julie. Hij heeft mij en hij is een echte boekenworm. Hij leest constant en zijn bibliotheek is bijzonder indrukwekkend. Al zal u de boeken niet kunnen zien.”

“Hoe leest hij in het donker?” Vroeg Julie zich luidop af.

“De Prins leest uitstekend braille.”

“Mijn brieven waren niet in braille geschreven.” Zei Julie.

“Alle brieven naar de prins worden omgezet naar braille voor hem.”

Julies hoofd werd weer rood van schaamte.

“Iemand heeft al mijn brieven moeten vertalen voor de prins?!” Vroeg Julie gegeneerd.

“Wel nee. Vandaag doet de computer dat. De prins zijn privacy is van hoog belang. Hier zijn we.”

Ze stonden voor een grote versierde dubbele deur. Ironisch genoeg stond er een gouden zon op.

“Het zijn twee deuren - hierna is er nog één – en ze werken als sluizen. Eerst gaat u door de eerste en dan doe ik die dicht. Dan gaat u door de tweede. Alleen zo kan er geen licht binnenkomen. De prins heeft me gevraagd om jullie alleen te laten dus ik vrees dat onze wegen hier scheiden.”

De butler opende de deur voor Julie. “Ziet u de tweede deur?” vroeg hij voor Julie naar binnen stapte.

“Ja.” Zei Julie.

“Onthoudt waar de hendel is want die moet u zelf open doen nadat ik deze deur sluit. Het zal heel donker zijn. U moet alles op de tast doen. Maar ik verzeker u dat het wel went. De duisternis is uw vijand niet en u hoeft niet bang te zijn. Als u echt verdwaalt daarbinnen hoeft maar luid genoeg te roepen en kom ik u verlossen. Maar u zal ook de prins ontmoeten en hij zal ook helpen. Goed?”

Julie knikte en stapte de donkere ruimte binnen.

“Tot straks Julie.” Zei de butler, en hij sloot de deur.

Alles was onmiddellijk pikzwart en stil. Julie zag niets en hoorde alleen haar eigen adem terwijl ze de hendel van de tweede deur zocht. Ze vond het en opende de deur. Niets veranderde. Achter de tweede deur was nog een duistere leegte waarin Julie niets zag. Met haar handen voor zich uitgestrekt stapte ze voorzichtig de volgende kamer in. Maar ze realiseerde zich hoe de kamer waarschijnlijk zo groot was als alle andere kamers in het paleis. Er was geen kans dat ze per ongeluk ergens tegen zou lopen. Ze moest er wel belachelijk uit zien in het licht.

Na een voorzichtige afstand de nieuwe kamer in te stappen, gaf Julie op.

“Prins?!” vroeg ze aan de duisternis. “Bent u hier?”

Achter haar werd de tweede deur gesloten. Julie schrok van het geluid. Ze draaide zich om.

“Ja Julie. Hier ben ik. Bij de deur.” Klonk een zachte stem dan.

“O.” zei Julie.

“Het is even wennen om blind te zijn.” Zei de prins. “Maar je hoeft niet bang te zijn. Ik zal je helpen. Neem mijn hand.”

Een hand reikte uit de duisternis en nam Julies hand vast. Zijn hand was warm en zijn huid was zachter dan zijde.

“Heb je mijn laatste gedicht gelezen dat ik je gestuurd heb?” vroeg de prins.

“Ja!” zei Julie. “Het was prachtig!”

Ze voelde hoe de prins in het donker glimlachte.

“Kom mee. Ik breng je naar mijn bibliotheek. Er is een boek waaruit ik je een stukje wil lezen. Ik hoop dat je het leuk vindt.”

Hand in hand en met luid kloppende harten verdwenen de twee in de duisternis.

[mrhenrymorgan]

De ontmoeting.

 Ray en Mel hadden zouden na een tijdje contact via de vroegere sms nog, eindelijk elkaar ontmoeten. Ze wisten al heel wat van elkaar natuurlijk en ze keken er beide naar uit elkaar te ontmoeten. Ze spraken op een zondagmiddag in een kleine lunchroom af, midden in een wandelgebied. Het was een mooie en rustige plaats, midden tussen de bossen en het was niet zo druk die dag.

Ray was er al iets eerder dan afgesproken en zag Mel aankomen. Elkaars blikken kruiste zich. Ze stapten beide tegelijk uit, en Ray kwam naar haar toegelopen. Nou, dacht Mel, wat een goed uitziende kerel zeg. En ze voelde haar lippen al samenknijpen toen ze elkaar begroetten. Een knuffel. Ray was iets groter, dus moest zich toch redelijk buigen.

“Zullen we dan maar”, vroeg Ray en ze knikte. Ze gingen samen naar binnen. Het was er niet druk en er was een plaatsje achteraan waar ze gingen zitten. Ray voelde al meteen dat hij een stijve had gekregen en door zijn redelijk strakke jeans, kon hij die ook niet verbergen. Natuurlijk was Mel dat niet ontgaan en had moeite om er niet naar te staren.

De vertelden over van alles en nog wat, maar merkten dat de seksuele spanning steeds sneller steeg. Even een hand op een arm, een hand op een been. Mel voelde dat ze ondertussen van vochtig naar nat was geworden. Ongemerkt kijkend naar zijn harde bobbel in zijn broek zorgde er alleen maar meer voor. Denkend aan de gesprekken die ze al vaker hadden gehad over seksuele fantasieën. Zij wist dat ze van bdsm hield en was er achter dat ze een submissive, een sub was. Ze hield wel van dominantie man, die haar zou gebruiken.

Ze wisten beide wel waar het op zou uitdraaien die middag. “Zullen we een stukje gaan wandelen”, vroeg Ray en Mel keek hem aan en knikte. “Leuk”, zei ze. Er werd afgerekend en ze liepen naar de auto terug. Een stukje verder was een  visvijver en daar zouden ze naartoe rijden. Toen ze daar aankwamen, stond er maar één andere auto. Ze stapten uit en Mel was eerder bij Ray’s auto. Ze omhelsden elkaar en er werd stevig gezoend. Mel voelde de harde pik van Ray tegen haar drijfnatte kutje drukken en werd er nog geiler van. Handen gingen over elkaars lichaam. En omdat het warm was, ging haar handen al snel onder zijn t-shirt. Zij had een rokje aan en een leuk effen wit shirtje met een kleine opdruk. Zijn handen pasten precies op de billen van haar en betastte deze ferm. Drukte haar naar zich toe, waardoor ze nog harder zijn paal tegen zich aan voelde drukken. Ze zoenden innig en hij pakte haar borsten vast. Kneep in ze en Mel zuchtte en ademde steeds heviger. Ze hield het bijna niet meer. Ze liet haar hand naar zijn broek glijden en wreef over het stof van de jeans. Duidelijk dat er iets onder spanning stond. Ze maakte zijn riem los en ontknoopte zijn broek. Voelde even aan zijn harde pik die nog in zijn onderbroek gevangen zat.

Op dat moment voelde Mel twee handen op haar schouders drukken. Ze drukten omlaag en ze wist wat dat betekende. De ging op haar knieën zitten voor zijn pik, haalde hem eruit en begon hem te pijpen… ohhh wat had ze hier naar verlangt. Zijn harde pik in haar mond, daar hoorde hij nu thuis. Met haar tong ging ze rond zijn eikel en zoog. Ze wilde zijn zaad voelen. Hij pakte haar handen en bovenarm en dirigeerde ze naar haar rug, legde zijn handen op haar hoofd.

Hij maakte bewegingen heen en weer en hij was haar nu in de mond en keel aan het neuken. Zo diep als het kon nam ze hem in haar mond. Ze voelde dat hij haar in zijn macht had en vond het heerlijk. Ze hoefde niet na te denken, hij bepaalde wat er gebeurde en ze gaf zich over hieraan. Wat voelde dat bevrijdend. Hij bleef maar in haar stoten, met gepaste kracht en hij soms stopte hij met zijn pik in haar. Ze reageerde dan meteen door hem weer te likken en af te zuigen, waarna hij weer verder stootte. Hij merkte dat zijn zaad omhoog kwam en zou gaan komen. Hij haalde hem eruit en begon er aan te trekken. Voor het gezicht van haar, ze had haar mond open en zijn eikel verdween nog net in haar mond. Hij duwde haar hoofd iets naar achter en kwam klaar. Fikse golven van warm zaad spoten uit zijn pik en hij kwam over haar gezicht. Hij kreunde en keek haar strak aan. Het droop van haar gezicht en toen hij klaar was met spuiten, nam ze hem weer direct in haar mond en zoog de laatste druppels nog uit hem. Wat was dít geil zeg, en wat hadden ze er beide zo van genoten. De tissues werden gepakt en ze maakte haar gezicht schoon. Wat was dít lekker geweest zeg. “En nu dan maar even een rondje wandelen?”, vroeg ze. “Natuurlijk”, zei hij en legde zijn hand op haar kutje… Ze keken elkaar aan en ze liepen een rondje.

Ze liepen samen rond de visvijver en waren nog beide erg opgewonden. Mel voelde dat haar slipje inmiddels wel doorweekt was. Haar kutje brandde en verlangde zo naar zijn stijve paal. Het rondje was niet zo heel groot, en na een klein kwartiertje waren ze weer terug bij de auto’s. Ze hadden een paar vissers gezien, die zaten aan de visvijver. Ze zaten er blijkbaar even en ze hadden elk ook al wat gevangen.

Waar ze de auto’s hadden geparkeerd, was echter niemand. Hij maakte de auto open en haalde er een kleedje uit en legde dat op de grond. Meteen was het duidelijk. Hij zou haar nemen daar. Hij keek haar aan, terwijl hij zijn hand onder haar rok liet gaan en ohhh wat was ze nat zeg. Een drijfnat slipje. Hij duwde die opzij voelde haar opgezwollen lippen en wreef over ze. Ze sloot haar ogen en kreunde. Steeds intenser, maar wilde geen geluid maken, dus ze dimde in. Toen hij zijn vingers naar binnen liet gaan opende ze haar ogen… “ik wil dat je me nu hier neemt….”, fluisterde ze. Dat was ook precies wat hij van plan was.

Hij dwong haar op de knieën en handen te zitten. Ze voelde hoe hij haar benen uit elkaar duwde en achter haar kwam zitten. Het rokje ging naar boven tot ver boven haar billen. Ze voelde hoe het slipje opzij werd geduwd en zijn harde pik over haar lippen heen ging. Ze slaakte een zucht van genot… Wat wilde ze dit graag. Ray genoot van het aanzicht dat hij had. Hij ging haar nemen zoals hij wilde. Hij dirigeerde zijn paal tussen haar lippen en duwde hem steeds verder naar binnen. Zover als hij kon. Hij begon haar rustig aan te stoten, maar werd geleidelijk aan steeds harder neuken. Hij pakte haar bij haar schouder en haar vast. Hij bleef haar maar stoten. Inmiddels was Mel zover gekomen dat ze weer zou komen. Dit riep ze ook en Ray stond op ook het punt te komen en liet het gaan. Ze kwam schokkend en bevend klaar terwijl hij zijn zaad diep in haar kutje spoot. Wat was dit heerlijk zeg. Even waren ze vergeten waar ze waren en met zijn kloppende pik nog in haar keken ze elkaar met een glimlach aan. Dit is wat ze beide wilden…

[wieisdemol2022]

Opdracht 1 Steen Rijk

Waarschijnlijk de opdracht met de meeste verborgen hints tot nu toe, opdracht 1, speelt zich af in de Orciavallei Pienza. Rik legt uit “Goedemiddag allemaal. Jullie gaan zo in twee teams een wandeling maken over een kronkelige weg. Jullie beginnen een paar km uit elkaar en jullie lopen naar elkaar toe. Aan de start van de wandeling kunnen jullie een aantal stenen meenemen. Die stenen zijn niks waard, maar onderweg kun je ze omruilen voor waardevolle exemplaren. Om geld te verdienen, moeten jullie elkaar binnen drie kwartier ontmoeten bij een punt waar de waarde van de stenen vermenigvuldigd wordt. Als jullie elkaar ergens anders ontmoeten, of helemaal niet, dan verdienen jullie niets. Jullie kunnen meer dan €2.000 verdienen. Maak twee teams”.

Even voor de vormgeving, zie het plaatje hieronder hoe het speelveld er (gereconstrueerd) uit had moeten zien. Vergeef mijn beste paint-skills, ik werk hier aan 😊 Er worden dus twee teams gevormd op basis van “kracht”. Drie sterke mannen en Ellie aan de ene kant, en de vrouwen met Tygo en Jeroen aan de andere kant. We bespreken de opdracht aan de hand van de twee groepen.

Groep 1 (Jeroen, Nadja, Nikki, Tygo en Peggy) verdeelt zich twee – twee – een en opvallend hier is dat Nikki in een rechte lijn op het enkele mandje afloopt. Alsof dit haar ingenomen positie is die ze veilig wilt stellen. Een ander gek momentje bij deze groep is dat de dames, Peggy en Nadja de stenen niet omhoog krijgen. Op zichzelf misschien niet gek, wel dat de heren dan niet zeggen van joh dan doen we 1 man bij 1 vrouw, maar vooral dat Tygo meteen al voorstelt wat stenen eruit te gooien (niet bij Nikki in het mandje maar gewoon eruit), Jeroen spreekt dit tegen.

Dan nog een gek moment uit deze groep die ik toch even apart wil bespreken. “Oh dit worden de langste 2 km uit mijn leven”, een uitspraak door Nikki vooraf aan de opdracht. En ik lees heel veel hints online dat dit DE hint is naar Nikki, want hoe weet ze dat het 2 km is? Heeft ze voorkennis? Dat zou natuurlijk kunnen.. maar een meer logischere verklaring is dat de kandidaten altijd nog een extra briefing krijgen nadat de uitleg voor ons als kijkers is opgenomen (dit is bekend gemaakt door de regisseur). Het kan zijn dat ze daar ook te horen hebben gekregen dat het parcours 2 km is. Daarnaast is Nikki niet de enige die een opmerking maakt over de afstand, ook Tygo geeft aan dat ze “op z’n minst een kilometer moeten lopen”.

Dan heeft het al een kleine 10 minuten geduurd voordat deze groep eindelijk onderweg is. En het eerste paaltje wordt al voorbij gelopen door Peggy en Nadja (en dat terwijl Nadja achteruit loopt en dus eerder het paaltje had moeten zien, maar ze ligt er al uit, dus sluit de tunnel). Hoeveel ze precies omgewisseld hebben is niet compleet duidelijk maar daar kom ik straks nog op terug. Jeroen dringt in ieder geval aan om meer in te ruilen, Peggy en Nikki spreken dit tegen omdat er ergens een punt komt waar je meer in kan wisselen, anti-mol? Ja, maar dan moet je daar niet langslopen….  Bij de tweede paal met €5 probeert Jeroen opnieuw meer te ruilen, dit wordt door de hele groep verworpen.

Hadden ze het maar wel gedaan, want de groep, alle vijf (!), lopen langs de €25 gouden blokken. Ook wordt er geweigerd bij de 1.5x te stoppen en dan besluiten de mannen dat ze het niet meer aankunnen en onder toeziend oog van Nikki gooien ze wat stenen uit de mand. Kijk.. dit kan je natuurlijk zien als molactie, maar de mol weet al dat ze langs de inruilpunten zijn gelopen, hij (in dit geval) kan dan makkelijk denken van joh ik gooi wat stenen eruit en maak het mezelf wat comfortabeler. Aan de andere kant waren ze wel echt de hele tijd al aan het zeuren en was het misschien ook wel te zwaar. Wat denken jullie?

 Groep 2 (Ellie, Patrick, Horace en Ron) verdelen zich twee bij twee aan de stokken met hun mandje met stenen en beginnen gestaag te lopen. Het enige wat je tot nu toe op ze aan kan merken is dat Ron hem niet recht kan houden. Kan dit een molstreek zijn? Kom ik zo op terug… Wat geen mollenstreek is is Ellie. Ze komen namelijk aardig snel het eerste ruilbordje tegen. 5 stenen = 2 silver, dus 5 stenen = €10,-. Ze besluiten allemaal vijf stenen in te ruilen en dus €60 binnen te harken. Ellie geeft hier heel slim aan dat ze misschien hogere bedragen nog tegen komen en dus niet alles hier moeten omwisselen, iets wat de mol natuurlijk niet wilt.

Groep 2 komt ook al snel het tweede paaltje met €5 tegen, Ellie wil wat ruilen, de rest van de groep wil op weg naar iets meer geld. En dit wordt hun al snel beloont bij het paaltje van €25, de gouden stenen, waarbij 5 stenen = 1 goud. Ellie is het weer die “hebberig” wordt misschien en denkt aan een platina of diamanten steen met nóg meer waarde. Horace wil in ieder geval 5 stenen de mand inruilen en zo €100 binnenhalen. Bij de stenen betrappen we Ellie op een andere anti-mol actie die ik niet goed in een screenshot kan vastleggen maar zich rond 12:21 in de aflevering afspeelt. Ze kijkt namelijk even achter alle stenen van het hoopje, waarschijnlijk op zoek naar nog een troef (want Ellie heeft al een joker gevonden). Een mol heeft dit natuurlijk niet nodig en zou dit niet doen. Bij het vermenigvuldig punt vraagt Patrick zich af wat ze nou eigenlijk binnen hebben gehaald, €160 geeft Horace aan. Dat vind Patrick te weinig en dus besluit de groep maar door te lopen.

 Beide groepen komen elkaar tegen bij de 0.5x en eerlijk is eerlijk, ze hadden het ook niet verder kunnen redden want ze hadden nog 2 minuten op de klok. De mol zou waarschijnlijk dus willen rekken in het groepje van Peggy en co want dan weet je dat je die 1.75 sowieso niet gaat redden, maar ook het tempo hoger krijgen zodat je niet per ongeluk bij de 1.5x stopt. De 0.5 staat natuurlijk wel heel handig gepositioneerd. Afijn, €160 van groep 1 + €35 van groep 2 maakt een eindbedrag van €195,- en dat word gehalveerd en afgerond door Rik naar €100. Wisselgeld in vergelijking met wat ze konden verdienen en totaal de moeite van het dragen van de stenen niet waard natuurlijk.

Wat opvalt is het bedrag van groep 1 €35,- met stenen van €5 moet eigenlijk niet nodig zijn. Want kijk maar op bovenstaand bordje, je kan ze per 2 stenen pakken, dus in principe per €10,- Zouden er dan stenen uitgegooid zijn? Dat kan.. maar met al een lage opbrengst zou ik het tricky van de mol vinden, en wat is dan €5,- voor waarschijnlijk de verdenking van die hele groep? Via het forum van widm.nl kwam ik onderstaande foto’s tegen van de molloot en die heeft de stenen voor en na het omwisselen gepakt en telt maar 7 stenen minder, dit komt overeen met €35,- en betekend dat ofwel de groep niet kan tellen, of iemand gewoon vergeten is nog een steen mee te pakken, al dan niet bewust. Maar zoals ik al aangaf.. wat is €5,-? Wat vinden jullie hiervan?

Is jullie nog iets anders opgevallen deze opdracht/aflevering? Laat het ons weten!

[fighterthe]

Samenvatting Danah Boyd

Voor haar onderzoek sprak Danah Boyd met tieners over hoe technologie hun leven had veranderd. Ze realiseerde zich dat hoe meer dingen er veranderd waren, hoe meer de jongeren hetzelfde leken. Ze sprak een jongen; Stan, die haar vertelde dat ze moest stoppen te zoeken naar verschillen.

“You’d actually be surprised how little things change. I’m guessing a lot of the drama is still the same, it’s just the format is a little different. It’s just changing the font and changing the background color really.”

Dit deed me denken aan enkele gebeurtenissen toen ik leerde over feminisme. Het gesprek dat ik soms had met mensen ging vaak over de verschillen tussen man en vrouw, omdat mijn gesprekspartners het belangrijk vonden de verschillen tussen de geslachten goed in kaart te brengen om te verklaren waarom de sommige dingen nou eenmaal waren zoals ze waren. Ik vertelde ze dan dat gelijkwaardigheid niet gebaat is bij het betrekken van verschillen. Zo’n perspectief verwezenlijkt eerder het tegenovergestelde en door het verplaatsen van de focus gaat men niet de dingen zien en vinden die ze eigenlijk zouden moeten vinden. Ik denk hier hetzelfde over als het gaat over Generatie Z en de daarbij horende digitale netwerk cultuur.

Boyd bezocht verschillende Amerikaanse scholen, de aanwezigheid van smartphones was geen nieuw gegeven. 4 van de 5 middelbare scholieren had in 2010 al een smartphone. Wat haar verraste was hoe weinig de tieners hun telefoon gebruikte als telefoons, maar meer om foto’s te maken en berichten te sturen. Ze belden er niet mee.

Als ze elkaar zoeken in een drukke plek, stuurden ze elkaar berichten. Op het moment dat ze elkaar hadden gevonden, hield het sturen van berichten op. Ook al zijn jongeren frequente apper’s, de meeste aandacht ging niet naar hun telefoon. Hun ouders hadden daarentegen veel meer aandacht voor hun telefoons. De apparaten domineerden hun focus, waardoor ze tijdens een wedstrijd niet door hadden wanneer er een doelpunt gescoord werd.

De meeste tieners gaan online om te connecten met mensen in hun kringen of gemeenschappen. Hun online participatie is niet ‘eccentric’, het is normaal en wordt zelfs van hen verwacht.

Een meisje uit Nashville gebruikte Facebook om het plezier te verlengen dat ze beleefde tijdens een football wedstrijd met haar klasgenoten. Bij thuiskomst uploadde ze de foto’s die ze had gemaakt en bekeek ze de post van de anderen die er ook waren. Ze kon niet fysiek afspreken met haar vrienden nadat de wedstrijd klaar was, dus gebruikte ze Facebook.

Elke cohort jongeren hebben verschillende plekken waar ze elkaar ontmoeten. Sociale netwerken zoals Facebook, Instagram en Snapchat zijn deze plekken. Ook al ontmoeten deze jongeren elkaar nog steeds op fysieke plekken, de komst van social media heeft het landschap wel veranderd. Het creëert de mogelijkheid voor jongeren om elkaar te ontmoeten op de ‘coole’ plekken zonder zichzelf fysiek te transporteren. Daarnaast is social media ook een belangrijke publieke ruimte geworden. Boyd noemt dit dan ook het publieke netwerk (networked publics).

Boyd documenteert in haar boek hoe en waarom social media zo centraal is geworden in de levens van Amerikaanse tieners en hoe zij zich hier door bewegen. Ze beschrijft en challenged ook de angsten van veel Amerikaanse volwassenen over hoe tieners engagen met sociale media.

The kernactiviteiten zoals chatten en socializen, engagen in zelf expressie, grappling with privacy and sharing media and information, zijn hier om te blijven.

Jongeren zijn gepassioneerd tijdens het vinden van hun plek in de maatschappij. Wat anders is als resultaat van social media, is dat tieners ‘perennial’ verlangen voor sociale verbinding en autonomie wordt nu geuit in het publieke netwerk.

Ook haalt ze verschillende betekenissen van publiek aan. Een publiek iets kan een collectie van mensen zijn die van zichzelf vinden dat ze bij een bepaalde ingebeelde gemeenschap horen (bijvoorbeeld de alternatieve muziek gemeenschap). Mensen zijn deel van meerdere publieken, verbonden als publiek of door geografie en nog steeds kruisen deze publieken elkaar.

Boyd concludeert dat: Social media services zoals Facebook en Twitter brengen jongeren nieuwe mogelijkheden om te participeren in het publieke leven, en dít is beangstigend voor veel angstige volwassenen.

Wat nieuw is, is de manier waarop sociale media sociale situaties veranderen en versterken door technische functies aan te bieden die mensen kunnen gebruiken om deel te nemen aan deze gevestigde praktijken.

Nieuwe sociale mogelijkheden en interacties worden verwezenlijkt door design en architectuur. Een ronde tafel nodigt uit tot een gesprek, terwijl een klaslokaal opstelling uitnodigt aandacht tot de docent te richten.

Genetwerkte publieke ruimtes hebben andere eigenschappen dan traditionele fysieke publieke ruimtes:

⁃              Persistentie: de duurzaamheid van online expressies en content

⁃              Zichtbaarheid: het potentiële publiek dat kan getuigen

⁃              Verspreidbaarheid: de gemakkelijkheid hoe content verspreid kan worden

⁃              Zoekbaarheid: de mogelijkheid om content te vinden

Persistentie houdt in dat een gesprek of bericht niet vluchtig is zoals een in een park of openbare ruimte. Ze blijven bestaan. Persistentie zorgt voor ander soort interacties.

Zichtbaarheid. Dat interacties openbaar zijn is de standaard, een privé gesprek kost meer moeite.

De verspreidbaarheid is tegelijkertijd machtig en problematisch. Het verspreiden van roddels en propaganda is gevaarlijk, maar het verspreiden van informatie over het covid-19 virus is belangrijk. Ook zijn er technische functies voor om dingen te verspreiden door een ‘forward’, ‘repost, of ‘share’ knop.

De zoekbaarheid. Zoekmachines maken het makkelijker esoterische content begrijpbaar te maken.

Deze vier dingen zijn niet nieuw. Wat wel nieuw is, de manier hoe social media sociale situaties veranderd en versterkt door technische functies aan te bieden die mensen kunnen gebruiken om deel te nemen aan deze gevestigde praktijken.

De specifieke praktijken die naar voren komen wanneer tieners de tools om hen heen gebruiken, wekken de indruk dat de socialiteit van tieners radicaal anders is, ook al zijn de onderliggende motivaties en sociale processen niet zoveel veranderd.

Tieners zijn over het algemeen comfortabeler met en lijken minder skeptisch te zijn over social media dan volwassenen. Ze proberen niet te analyseren hoe dingen anders zijn vanwege technologie. Ze willen simpelweg meedoen in een wereld waar technologie de norm is. Het gaat voor deze jonge mensen niet om de technologie, maar om het publieke leven dat het biedt. Aan de andere kant hebben volwassenen meer vrijheid om verschillende publieke omgevingen te ontdekken. En daardoor kunnen ze ook beter de genetwerkte publieke omgeving vergelijken met andere publieke omgevingen. Vanwege deze uitrusting, focussen ze zich meer op hoe genetwerkte publieke omgevingen radicaal anders zijn dan andere publieke omgevingen, bijvoorbeeld de lokale bar of de kerk.

We moeten ook niet vergeten dat volwassenen en tieners in verschillende fases van hun leven zijn en daarom ook gefocust zijn op andere problemen. Tieners zijn meer gefocust wat het betekent om onderdeel van het publieke leven te zijn, volwassenen lijken meer gefocust op wat het betekent om verbonden te zijn. Tieners zijn niet op de hoogte zijn van hoe hun publieke netwerk verschilt van andere publieke omgevingen en waarom volwassenen dit zo speciaal vinden.

Nieuwe technologie, oude hopen en angsten

Ook haalt Danah Boyd verschillende voorbeelden aan van nieuwe technologieën en hoe men daar op reageerde bleek bij iedere technologie ongeveer hetzelfde te gaan. De Walkman was een duivels apparaat dat mensen aanmoedigde te verdwijnen in aparte werelden waar men niet kon communiceren met elkaar. Niet alleen nieuwe technologieën ging gepaard met beangstigende kritiek, ook nieuwe media genres zoals rock-and-roll muziek en comic boeken werden hard bekritiseerd. Men geloofde ook dat boeken de vrouwelijke moraal aantastte. “ Novels were believed to threaten women’s morals, a worry that Gustave Flaubert’s Madame Bovary dramatizes brilliantly.”. Ook Socrates waarschuwde voor de gevaren van het alfabet en het schrift, wat het effect zou zijn op onze herinneringen. Nu kunnen we hier om lachen, maar vroeger werd deze kritiek zeer serieus genomen.

Utopisme versus dystopie

Beide uitersten zijn afhankelijk van een vorm van magisch denken, geleerden noemen dit technologisch determinisme.15 Utopische en dystopische opvattingen gaan ervan uit dat technologieën intrinsieke krachten bezitten die alle mensen in alle situaties op dezelfde manier beïnvloeden. Utopische retoriek gaat ervan uit dat wanneer een bepaalde technologie algemeen wordt toegepast, deze de samenleving op prachtige manieren zal transformeren, terwijl dystopische visies zich richten op alle vreselijke dingen die zullen gebeuren vanwege de wijdverbreide adoptie van een bepaalde technologie die alles verpest. Deze retoriek zijn extreem onhulpvol in het begrijpen van wat er echt gebeurd.

Tieners blijven tieners

Veel elementen blijven hetzelfde; school, dezelfde angsten en hopen. Maar sommige dingen zijn anders, dat heeft alleen niet te maken met technologie, maar met vergrootte consumentisme, verhoogde concurrentie om toegang tot beperkte kansen en een intense mate van ouderlijke druk, vooral in rijkere gemeenschappen.

Nostalgie zit in de weg om de relatie te begrijpen tussen tieners en technologie. Veel ouders denken dat hun kindertijd veel leuker en beter was. Zij associëren de opkomst van technologie, met een afname in sociale, intellectuele en morele vaardigheden. Het onderzoek dat Danah Boyd presenteert stelt het tegenovergestelde.

“For adults to hear the voices of youth, they must let go of their nostalgia and suspend their fears.”. Mode keuzes zijn een van de vele manieren om een identiteit te creeren dat minder traceerbaar is naar hun familie en meer naar vrienden.

Het vormen van betekenisvolle vriendschappen is een belangrijk element in het proces van ouder worden. De belangrijkheid van vrienden in de sociale en morele ontwikkeling is goed gedocumenteerd, maar de angsten van volwassenen over het social media gebruik van tieners lijken de fundamentele behoefte voor sociale verbinding te overstijgen. Veel te vaak projecteren ouders hun waarden op hun kinderen en falen erin om te zien dat school vaak niet hun meest urgente zorg is.

Volwassenen vragen zich af waarom hun kinderen zo veel naar hun scherm staren en waarom ze hun vrienden berichten sturen terwijl ze in dezelfde kamer zijn. Ze vragen zich af of ze verslaafd zijn aan technologie of simpelweg hun tijd verdoen. Deze vragen zijn minder moeilijk en urgent als we de onderliggende sociale motivaties erkennen. De meeste tieners vinden de gadges op zich niet interessant, maar wel het sociale netwerk dat het brengt. Sociale interacties kunnen afleidend zijn op school, maar ze zijn vaak geen afleiding van leren.

Als we het hebben over de grote zorg van internet verslaving. Er zijn tieners met een ongezonde relatie met technologie. Maar de meeste die ‘verslaafd’ zijn, zijn vaak gefocust op het in contact blijven staan met vrienden in een cultuur waar bij elkaar komen in persoon erg beperkt is. De mogelijkheid om publieke ruimtes te betreden voor sociale doeleinden is een belangrijk aspect van ouder worden, maar deze plekken waar volwassenen bij elkaar komen zoals cafés, clubs en restaurants zijn niet toegankelijk voor hen.

Tieners willen vaak met vrienden zijn wanneer zij zelf willen, zonder dat er een volwassen persoon op hun let en in het publiek. Paradoxaal, is dat het publieke netwerk nu een mate van privacy en autonomie bieden die thuis niet mogelijk is, waar ouders en broertjes en zusjes vaak mee luisteren.

Social media creëert een type publieke ruimte waar jonge mensen anders niet kunnen komen. Omdat deze plek erg zichtbaar is, kan het angsten opwekken onder ouders die kun kinderen kunnen zien bewegen op deze plek.

Een plek die ze hun eigen kunnen noemen

Dit is waar het uiteindelijk om gaat. Wat de ‘drive-in’ was voor tieners in de jaren 50 en het winkelcentrum in de jaren 80, is Facebook en WhatsApp en Snapchat en andere sociale media voor tieners van nu. Het vertrouwen van tieners in social media laat een belangrijke verandering zien in de ervaring van tieners. Veel Amerikaanse tieners hebben een gelimiteerde geografische vrijheid, minder vrije tijd en meer regels. Veel jonge mensen zijn afhankelijk van ouders met flexibele roosters die bereid zijn ze naar vrienden toe te brengen. Anders zitten ze thuis, vast. Socializen is dus meer thuisgebonden. Vaak ontmoeten tieners elkaar in elkaars huis, vaker dan in publieke ruimtes. En geen wonder; meer regelgeving betekent dat er minder publieke ruimtes zijn waar tieners elkaar kunnen ontmoeten.

Tieners blijven Danah Boyd benadrukken dat ze veel liever hun vrienden in het echt ontmoeten, maar dat hen hectische dag tot dag levens, het gebrek aan fysieke mobiliteit en de angsten van hun ouders face-to-face interacties steeds moeilijker maken.

Tieners mogen zich dan wel comfortabel voelen in de omgang met technologie. Dat betekent niet dat vlot omgaan met technologie. Veel tieners zijn nog lang niet zo digitaal bedreven als het woord ‘digitale native’ suggereert. Sociologist Eszter Hargittai ziet tieners eerder als digitale naïeven, dan digitale natives. De media suggereert vaak dat jongeren vandaag – die zijn opgegroeid met digitale technologie – digitale superkrachten hebben. Hun multitasking skills wordt bewonderd. Tegelijkertijd, rapporteert diezelfde media waarschuwende berichten dat deze jongeren kwetsbaar zijn voor nieuwe gevaren: seksuele predators, cyberpesten en verschillende vormen van intellectuele en morele afnames, inclusief internet verslaving, verkleinende concentratiebogen, afname in geletterdheid, roekeloze te veel delen, enzovoorts.

Zoals bij de meeste angsten, zijn deze angsten niet zonder precedent, ook al zijn ze vaak overdreven en verkeerd geïnterpreteerd. De sleutel om te begrijpen hoe jongeren door sociale media navigeren, is door weg te gaan uit de krantenkoppen - zowel goed als slecht - en duik in de meer genuanceerde realiteit van jongeren.

Door de tijd die Boyd met deze jongeren spendeerde heeft haar overtuigd dat de grootste uitdagingen van genetwerkte tieners niet nieuw zijn. Sommige uitdagingen liggen in de verre historie van racistische en sociale ongelijkheid van het land, maar economische variabiliteit wordt steeds duidelijker. Amerikanen blijven leven en leren in radicale ongelijke condities.

‘Ondertussen horen we veel over hoe de online ruimtes die tieners bezoeken, sinistere werelden zijn die worden bevolkt door seksuele roofdieren of pestkoppen. Maar we horen zelden of nooit dat veel tieners offline worden getekend door dezelfde ervaringen. Pesten, racisme, seksuele predatie, sletschaamte en andere verraderlijke praktijken die online plaatsvinden, zijn buitengewoon belangrijk om aan te pakken, zelfs als ze niet nieuw zijn. Jongeren helpen om veilig door het openbare leven te navigeren, moet van groot openbaar belang zijn.

Maar het is van cruciaal belang om te erkennen dat technologie deze problemen niet veroorzaakt, ook al maakt het ze zichtbaarder en zelfs als nieuwsmedia het leuk vinden om technologie als een haak te gebruiken om schunnige verhalen over jongeren te vertellen.’

‘When teens are hurting offline, they reveal their hurt online. When teens’ experiences are shaped by racism and misogyny, this becomes visible online.’

“These polarizing views of technology push the dis­cussion of youth’s engagement with social media to an extreme binary: social media is good or social media is bad. These extremes—and the myths they perpetuate—obscure the reality of teen practices introduction 25

and threaten to turn the generation gap into a gaping chasm. These myths distort the reality of teen life, sometimes by idealizing it, but more frequently by demonizing it.”

Deze polariserende opvattingen over technologie duwen de discussie over de betrokkenheid van jongeren bij sociale media tot een extreem binair niveau: sociale media zijn goed OF sociale media zijn slecht. Deze extremen - en de mythen die ze in stand houden - verdoezelen de realiteit van tienerpraktijken en dreigen de generatiekloof in een gapende kloof te veranderen. Deze mythen verdraaien de realiteit van het tienerleven, soms door het te idealiseren, maar vaker door het te demoniseren.

Danah Boyd beschrijft wat ik ook voel, wanneer het gaat over jongeren en digitale technologie. Haar werk in ‘it’s complicated’geeft volume en inhoud aan mijn persoonlijke standpunt voor mijn onderzoek. Ze brengt de ingewikkeldheid in kaart en gaat terug naar wat tieners doen en altijd al hebben gedaan. Ze brengt nuance en focus in het publieke debat.

[offtoljubljana]

37. Nieuwe jas

13/03/2020

Hallo. 

Een update van het grauwige Slovenië (ja, het mooie weer is weg). Vandaag was ik van plan om boodschappen te doen en om misschien weer naar een museum te gaan.

Maar de dag is iets anders gegaan.

Ik had een beetje een impasse. Aan de ene kant wilde ik dus van alles doen, want ik had zoiets van “als ik iets wil doen, moet het nu!”, maar aan de andere kant is het natuurlijk goed om binnen te blijven om de verspreiding te verminderen. Uiteindelijk heb ik tot half 1 in mijn pyjama gezeten, omdat ik zat te twijfelen.

Toen gebeurde er iets raars. Blijkbaar lagen er allemaal spullen bij de voordeur die je mee kon nemen. Iemand heeft het huis snel verlaten en diegene heeft bijna alles achtergelaten. 

Kleren, een grote tas, schoenen (waaronder Nike en Vans), eten, een krultang, make up en badspullen... En eten enz. kunnen we begrijpen, maar er lag zoveel. Uiteindelijk dachten we dat het Delaney, de Amerikaanse van appartement 1, was, want ik herkende wat spullen en de weegschaal gebruikte geen gram, maar lbs. 

We hebben allemaal wat nieuwe kleding. Ik heb een fijne paar handschoenen en een nieuwe zomerjas. Het is wel een beetje een raar gevoel. We weten dat we het mee kunnen nemen, maar het voelt toch raar. Het meeste was te groot, maar de jas was maat 36, dus hoera.

Uiteindelijk heb ik het Sanne gevraagd en yup, Delaney gaat weg. De travel ban van Donald Drumpf heeft ervoor gezorgd dat de Amerikanen allemaal terug worden gehaald. 

Er wordt al een paar keer gesproken over Erasmus studenten die terug gaan. Barbara zei het al en Caroline bracht het op, dus ik heb er wel al over nagedacht, maar ik besloot om pa en ma eerst op de hoogte te stellen. Simpelweg, sommige studenten worden naar huis gehaald (Delaney), andere studenten krijgen het advies om terug te komen (Caroline) en anderen krijgen niets te horen (c’est moi!).

Ook heb ik net een mail van de University of Ljubljana gekregen. Ljubljana geeft ons de optie om te gaan, maar we zijn ook welkom om te blijven en om de vakken af te maken d.m.v. e-learning. Ik ben van plan om hier te blijven. Alleen als Radboud echt eist dat ik terug moet komen, zit ik hier in Ljubljana te chillen.

Er zijn een paar redenen voor dit:

Ik heb heel veel gedaan om hier te komen (bloed, zweet, tranen en dat gedoe), dus ik heb een gevoel van “als het kan, maak ik dit ook af goddamnit!”

Qua virusverspreiding voelt het hier veiliger. In dikbevolkt Nederland zijn er 800 besmettingen. In dunbevolkt Slovenië zijn er 90 besmettingen.

Uiteindelijk heb ik nog steeds de 15 studiepunten nodig voor mijn Bachelordiploma. Zo lang het mogelijk is, wil ik de vakken hier afmaken, al moet het via e-learning. 

Dus dat is Corona voor vandaag! Man, alles zit stil. Zelfs Soldaat van Oranje is gestopt wegens Corona. Kan je het geloven? Soldaat van Oranje? Als Soldaat van Oranje stil ligt, dan weet je dat het serieus is. Ik zag wel dat de WHO een meme template heeft gemaakt voor handen wassen, dus dat vind ik wel hilarisch. De beste manier om jongeren iets te laten doen is via memes of challenges.

Nou, nee. Toch niet. Er is meer Corona gerelateerd nieuws. Ik was dus toch boodschappen gaan doen en zoals verwacht:

Er was zelfs bewaking in de Spar.

Maar ja, de geblikte groenten zijn op. WC papier is leeg. Er was bijna geen handzeep meer. Pasta en rijst leek wel geplunderd. Diepvriezen zijn grotendeels leeg.

Mensen zijn begonnen met hamsteren. Ik heb het best wel te doen met supermarktpersoneel. Ze zijn druk bezig met het bevoorraden, maar alles gaat zo snel. Ik liep gewoon chill rond. Het nummer Little Numbers van BOY speelde af dus helaas voor iedereen om me heen zong ik weer mee.

Eenmaal thuis had ik even met thuis in Nederland gebeld. Het begon een beetje te regenen, dus het idee om naar het museum te gaan werd al minder sterk. Na twee mooie dagen is het nu grauw. Toen ging ik even eten en Kath vertelde dat alle musea gesloten zijn. Ja, ik verwachtte al dat alles zou gaan sluiten. Zover ik weet zijn dus nu de scholen, de universiteiten en kunstgelegenheden gesloten. Ik heb oprecht geen idee hoe het met werkplaatsen enz. zit, maar ik heb nu een Engelstalige nieuwssite gevonden, dus ik heb meer informatie.

***

Dober večer. Het is inmiddels 20:54. Geen muziek, want ik ben naar Sims 2 conspiracy theory videos aan het luisteren.

Goed, Boni.

We hadden echt geen zin om te koken, dus Caroline stelde voor om naar de Koreaan te gaan. Kath was in de stad, maar ze zou ons daar ontmoeten. Nou, we kwamen daar aan en het was dicht. Bummer.

Dan maar naar de Pink Elephant.

Ook dicht. Bummer.

Dan maar naar het centrum. Kath had wel al verteld dat het mega rustig was. De bussen waren leeg. De winkels waren gesloten. De straten waren verlaten. We hadden dus al in onze achterhoofden dat er een kans was dat we niets zouden vinden.

De bus was inderdaad mega leeg. We reden ook in één keer naar de stad, want niemand hoefde in of uit te stappen. Het was mega raar. Lijn 6 is normaal het sardienblikbus waar iedereen tegen elkaar aan zit.

We probeerden eerst Dabuda, maar die was dicht. Toen liepen we naar een ander Aziatisch restaurant, waarvan ik de naam niet ken. Ook dicht. Gelukkig was Joe Peña's, de Mexicaan, wel open en het was rustig. We hadden bijna overwogen om naar de wok of naar de McDonald’s te gaan, maar we konden hier dus naar binnen.

Ik heb een burger gegeten.

Het gesprek was grotendeels Corona. Kath en Caroline zaten ook vaker dingen op te zoeken op hun telefoon. Niet alleen dat, maar Erasmus studenten zijn dus de stad aan het verlaten. 

Alsnog, Kath en ik zijn niet van plan om te gaan. Caroline weet het nog niet. Maar ik vraag me af wat het uitmaakt. Ik kan hier een paar maanden binnen zitten, of ik kan thuis een paar maanden binnen zitten. Gelukkig is er wel wat te doen. Animal Crossing komt volgende week uit, Brooklyn Nine-Nine is bezig, ANNE+ is bezig, Showmance is er ook nog, ik heb waterverf genoeg en misschien is het eindelijk tijd op BoJack Horseman te kijken.

Of ik ga gewoon heel Avatar weer kijken. Ik lag vanacht om 3 uur te janken, want ik was emotionele scenes aan het kijken. Het moment waar Iroh zingt bij een memorial voor zijn zoon is bekend met een reden.

Maar ja, het was dus mega rustig. Kath zei ook al dat het raar is, want het is vrijdagavond. Veel dingen waren dicht en de paar cafés die open zijn, zijn heel leeg. We liepen langs de plek met de goede taarten en een ober zat in zijn eentje op zijn telefoon aan de bar. Er was namelijk niemand.

We begrijpen ook wel waarom alles dicht gaat. Als alles dicht gaat, zijn mensen ook niet geneigd om het huis uit te gaan, dus het virus wordt mogelijk minder ver verspreid. En als mensen dus niet naar buiten komen, gaan de andere dingen ook dicht, want ze krijgen geen gasten en klanten.

Dus Corona stopt de wereld. Hoera. Hopelijk is het snel voorbij, maar er zijn zoveel verschillende berichten over Corona. Je houdt het eigenlijk niet meer bij.

[pascalsangels]

Een pleidooi voor de vogelvrijen

Een open brief aan reclamebureaus, maar ook aan adverteerders met een in-house agency.

(Met dank aan Remco Vroom, Mehrnoesh Forouzandeh, Esther Groot, Craig Stuart, AnnaLee Saxenian, Arjan Ribbe en Björn Diemer)

Beste opdrachtgever,

Kijk even goed naar uw werkvloer. Kijk even goed naar de vaste krachten die direct onder het managementniveau zit. En dan in het bijzonder naar de creatieven. En vergelijk deze dan vervolgens even met een freelance kracht. U zult zien - op het gebied van efficiëntie, motivatie, flexibiliteit, inspiratie, specialisatie en uiteindelijk ook prijs - wint de freelancer altijd.

"Zelfstandig creatieven kunnen zich veel beter verplaatsen in de marketeer die aan de andere kant van de tafel zit. Omdat ze beide ondernemers zijn. De waardering naar elkaar toe is daardoor ook groter." Remco Vroom, Creative Managing Director TABWORLD

Efficiëntie

Met freelancers kunt u als opdrachtgever altijd het juiste talent op de juiste klus zetten. U zit dus niet meer vast aan uw vaste krachten. Voorbeeldje: die hippe hipster met z'n vette skatedesign is natuurlijk de koning van uw studio. Maar kan ie ook uit de voeten als opeens een wat vrouwelijker merk zich aanmeldt? En is ie nog wel te motiveren als u 'm retailopdrachten geeft of een vormgeefklus van een jaarverslag voor een bank?

"Vroeger zat je vast aan een vaste copywriter. En dan wist ik al dat ik met die klus niet bij die persoon terecht kon. We kunnen voor elke klus een ander talent nodig hebben. Bij elke klant past een andere freelancer. Zo werken we met een hele goeie designer. Waarbij zijn output 9 van de 10 keer spot on is. Maar soms zijn er andere opdrachtgevers waar hij niet zo goed bij past. En dan kiezen we voor een andere freelancer. Dat maakt ons werk veel leuker. We zitten nergens aan vast." Mehrnoesh Forouzandeh, Client Director Anyone?

Met een freelancer heeft u altijd een blije vogel voor elke klus. U zet een skatefreelancer op skatedesign, een gevoelige freelancer op het vrouwenmerk en een jaarverslagnerd op uw financiële klant.

"Hoe lang blijft het leuk om in vaste dienst steeds hetzelfde foldertje te moeten maken voor steeds dezelfde klant? Het is veel beter om af te wisselen met freelancers. Dat is leuker voor de creatieven. En leuker voor ons. Omdat je dan weer 'ns een andere invalshoek krijgt." Esther Groot, Operations Manager Jump! communications

Bovendien kunt u als opdrachtgever ook beter uw uren managen. Zodra de freelancer klaar is met z'n werk, gaat ie naar huis. Het uurtarief is misschien wat hoger, maar u betaalt alleen voor de gewerkte uren. Als uw vaste krachten geen werk op hun bord hebben, moet u ze nog steeds doorbetalen. En in tijden van recessie - weten we inmiddels - kan dat lekker oplopen.

Freelancers zijn ook veel efficiënter om tijdelijke drukte op te vangen. Natuurlijk kunt u dwingend doch vriendelijk aan uw vaste personeel vragen om avonden en weekenden door te werken. En als u de contracten goed hebt opgesteld, hoeft u er niet eens extra voor te betalen. Maar al dat overwerk eist op den duur wel z'n tol. Uw werknemers raken uitgeput en steeds minder gemotiveerd. Alhoewel u dat niet direct zult merken. De meesten zullen namelijk nog steeds zonder mopperen tot diep in de nacht voor u blijven ploeteren. Uit angst hun baan te verliezen. Maar of dat nou een positieve drijfveer is...

Kortom, met freelancers voorkomt u stress, burn outs en wegrennende personeelsleden. Met freelancers beschermt u uw vaste werknemers en spaart u hun krachten.

Motivatie

Freelancers zijn zo goed als hun laatste werk. En bij elke klus hebben ze maar één doel voor ogen: dit project moet het nieuwe pronkstuk worden van mijn portfolio. Daardoor werken en presteren freelancers vaak beter dan werknemers in vaste dienst.

Uitmuntend werk afleveren is voor de freelancer namelijk puur zelfbehoud. Voor uw vaste werknemer niet. Vast personeel kan wel een keer een steekje laten vallen. Ze weten dat een paar foutjes hun comfortabele vaste contract niet in gevaar brengt. De freelancer kan niet blunderen. Want dan is het meteen exit over en uit. De freelancer moet elke keer opnieuw leveren. En is dus veel gemotiveerder dan een vast personeelslid. Hij staat elke keer op de toppen van z'n kunnen. Om te garanderen dat ie na deze klus weer zal worden ingehuurd.

Vaste werknemers die bang zijn voor hun jaarlijks evaluatiegesprek zijn watjes. Een freelancer heeft elke dag een evaluatiegesprek.

Flexibiliteit

Moet dit nog uitgelegd worden? Nou, vooruit dan. Er is altijd wel een freelancer te vinden die 's avonds of in het weekend voor u wil werken. Bij vast personeel moet u dat nog maar afwachten. Bij grote werkdruk heeft u in no-time een leger freelancers opgetrommeld. Het werven van vast personeel duurt maanden, zo niet jaren. En dan is de hausse misschien alweer voorbij.

Met freelancers hoeft u niet bang meer te zijn voor planningen en deadlines. Omdat u niet meer hoeft te wachten tot die vastekrachtdesigner ein-de-lijk tijd heeft voor dat klusje. U zet er gewoon een freelancer op. En kan uw vaste tekstschrijver de deadline niet halen? Zet er dan vier freelance tekstschrijvers op die samen de kluit werk verdelen.

Inspiratie

“Het mooiste van freelancen is voor mij de verbreding van mijn wereld. Iedere nieuwe klus bij een nieuw bureau voelt als een cadeautje. Bijna elke dag kom je binnen bij andere bureaus en ontmoet je nieuwe mensen; ieder met hun eigen overtuigingen. Als freelancer ben je een soort antropoloog van de bureauwereld.” Freelance Art Director

Uw vaste talenten laten zich inspireren door hun directe collega's, de tv en alles wat ze vinden op internet. En ja, natuurlijk stuurt u ze een paar keer per jaar naar boeiende seminars, conferenties en festivals. Die voor freelancers helaas vaak niet te betalen zijn, maar dat is een ander verhaal...

Freelancers ontmoetten elke dag andere inspirerende vakgenoten. Overal waar ze binnenkomen ontmoeten ze nieuwe creatieve geesten, leren ze nieuwe technieken en doen ze verrassende inzichten op. En al die opgestapelde inspiratie nemen ze mee naar u; hun volgende opdrachtgever. Elke dag is voor freelancers een TEDTalk. En elke freelancer die u inhuurt, heeft in een week meer inspiratie opgedaan dan een vaste werknemer in een jaar.

"We learn from freelancers to become a better agency." Craig Stuart, Executive Creative Director Nomads

Hoe flexibeler arbeidskrachten zijn, hoe harder de creatieve industrie groeit. Een mooi voorbeeld hiervan is de gigantische groei van Silicon Valley. AnnaLee Saxenian schreef in 1994 in haar beroemde boek over Silicon Valley dat ‘jobhoppen’ Silicon Valley in staat heeft gesteld om zich te ontwikkelen tot ’s werelds krachtigste high-tech omgeving. Het jobhoppen zorgde er namelijk voor dat informatie sneller kon worden gedeeld.

Flexibel werken is niet alleen goed voor de creatieve industrie, maar ook voor de professionele groei van de zelfstandige. Het Britse weekblad The Economist omschrijft het belang van regelmatig wisselen van werkgever als volgt: ‘The labor market rewards individual capital, being adaptable, knowing your industry, keeping your skills fresh and having an network of peers. The best way to build this is by changing jobs more frequently; a good job now must enhance your personal skill set which you can take somewhere else’

Specialisatie

Elk bureau - en ook elke opdrachtgever met een in-house agency - kan een full service bureau zijn. Ook dat van u. Mits u werkt met freelancers. U hoeft zich dan niet meer te verontschuldigen bij uw opdrachtgevers dat u niet thuis bent in bijvoorbeeld mobile advertising of social media. U huurt deze specialisten gewoon in! Als bureau bewaakt u natuurlijk de grote lijnen, maar ondertussen kunt u vertrouwen op professionele specialisten. Die u assisteren bij taken waarvoor u zelf niet in de wieg bent gelegd. Een event bureau kan zo prachtige tv-commercials maken. En een themabureau kan zo briljant interactief werk maken. Dankzij de freelancer.

"We hebben steeds een andere doelstelling. En met freelancers passen we daar steeds ons team op aan. Welke mensen heb ik nodig om wat te doen? Bij een vaste creatief is het toch vaak dat ie goed is voor het een maar niet voor het ander. Vooral art directors en designers hebben een bepaalde signatuur. En daar wil ik niet aan vastzitten." Arjan Ribbe, Managing Director Hunt

Prijs

Nog even terug naar die hippe hipster op uw studio. Hij heeft een comfortabel vast contract van u gekregen. Dus u moet nu eenmaal met 'm werken. Maar na drie dagen ploeteren ontdekt u dat hij niet uit de voeten kan met dat speelgoedmerk. Probleem. Stress. Paniek. U moet nu alsnog een externe designer inhuren. Met alle extra kosten van dien.

Huur dus voortaan meteen een freelancer in. Zet meteen het juiste talent op de juiste klus. Dat had u een hoop centen bespaard.

En dat is nog maar één voorbeeld. Er zijn nog veel meer situaties te bedenken waarbij freelancers voordeliger zijn dan vaste werknemers:

- Bij een magere workload hoeft u de freelancer niet door te betalen en uw vaste werknemer wel.

- Een arbeidsconflict oplossen is geen centje pijn met een freelancer. Bij vast personeel heeft u al snel afkoopregelingen, advocaten en oprotpremies. Vooral bij een gezellige ontslagronde tijdens een recessie kan dit de doodsteek zijn voor uw bedrijf.

- Zieke of arbeidsongeschikte freelancers hoeft u niet te betalen. Een vast personeelslid met geveinsde stress daarentegen wel.

"We hebben een eigen studio in huis. Maar verder werken we alleen maar met freelancers: vormgevers, illustrators, tekstschrijvers en productie. Vooral uit kostentechnisch oogpunt." Esther Groot, Operations Manager Jump! communications

U ziet het; de zelfstandige kracht wint het op efficiëntie, motivatie, flexibiliteit, inspiratie, specialisatie en op prijs. Ik hoop u hiermee te hebben overtuigd van de creatieve kracht van de toekomst.

Met vriendelijke groet,

Uw freelancer.

[voetbalshirtkopen]

Lionel Messi wordt opnieuw geconfronteerd met het vertrek van teamgenoot Ángel Di María

Paris Saint-Germain heeft dit seizoen slechts één Ligue 1-titel, en het team begint zijn plannen aan te passen na te zijn uitgeschakeld in de UEFA Champions League. De recente verhuizing van Kylian Mbappé naar Real Madrid is nog maar één officiële aankondiging verwijderd, terwijl Ángel Di María heeft besloten zich bij Juventus aan te sluiten. De nr. 11 Paris Saint Germain voetbalshirt van Ángel Di María zal worden gereserveerd voor de nieuwe spelers, waarbij Lionel Messi opnieuw wordt geconfronteerd met het vertrek van zijn teamgenoten.

Hoeveel teamgenoten moet Lionel Messi meemaken in zijn carrière? Lionel Messi zag zijn beste teamgenoten het team verlaten tijdens zijn tijd bij FC Barcelona. Ronaldinho verliet FC Barcelona vrijwillig na het seizoen 2008 en liet Lionel Messi erg verdrietig achter. Ronaldinho liet de aanvoerdersband en het nummer 10 FC Barcelona voetbalshirt na aan Lionel Messi voordat hij vertrok, in de overtuiging dat de jonge speler de toekomst van Camp Nou is. Neymar koos er in augustus 2017 voor om naar Paris Saint-Germain te verhuizen, de speler die Lionel Messi het liefst zou willen ontwikkelen. Maar Neymar wilde zichzelf bewijzen in andere teams en Lionel Messi voelde zich depressief over zijn vertrek. In september 2020 werd Luis Suárez de eerste speler die werd gezuiverd door FC Barcelona, door zijn vertrek konden Camp Nou-fans de MSN-combinatie niet meer zien.

Lionel Messi verliet afgelopen augustus zijn favoriete FC Barcelona, waar hij teamgenoten was met Neymar en Ángel Di María bij Paris Saint-Germain. Maar het seizoen was nog niet voorbij Ángel Di María besloot zich bij Juventus aan te sluiten en Lionel Messi werd opnieuw geconfronteerd met het vertrek van zijn teamgenoten. Misschien is het vertrek van zijn teamgenoten een feit dat Lionel Messi onder ogen moet zien, maar ze zullen elkaar nog steeds omhelzen en begroeten als ze elkaar weer ontmoeten.

[hetluchtigeleven]

De stille ontmoeting in Spanje

Op dit moment ben ik in Zuid-Spanje. Na een lange, intensieve en moeilijke tijd met mijzelf en met elkaar, stelde mijn vriend voor om met ons kindje per camper naar het zuiden te trekken. Zo brengen we in rust samen tijd door om een nieuwe balans te vinden.

Deze reis gaat voor mij over het vinden en behouden van de rust in mijzelf. Ongeacht ontmoetingen, veranderingen of onverwachte omstandigheden. Die plek in mijzelf terugvinden die ik nooit kwijt kan raken. 

Tijdens de voorbereiding vertelde mijn moeder over een mooi interview met Malou, een jonge vrouw in een spiritueel tijdschrift. Samen met haar gezin verhuisde ze naar Nerja in Spanje. Haar levensverhaal resoneerde in mijzelf, de manier waarop ze leeft, haar hart volgt en niet ‘voor het leven denkt’ maar het laat stromen. Een prachtige ontmoeting met haar aan zee volgde, op de rotsblokken met klotsend water om ons heen. Een thermoskan met thee, wat pepernoten en stilte. Samen stil zijn, zo zaten we fijn.

Zij vertelde dat er nog iemand in Spanje was die haar interview had gelezen. Deze vrouw was inmiddels ook aangekomen en stond bij mij op de camping. Terwijl ik dit schrijf hebben we elkaar net een half uur geleden ontmoet.

“Ik vind het altijd heel erg fijn om eerst een paar minuten in stilte te zitten” vertel ik.

“Oh wat heerlijk” antwoordt ze.

“Ik zet een klein wekkertje op 5 minuten” zeg ik.

En daar zitten we, samen op een bankje in de zon. De paardjes staan iets verderop te grazen, palmbomen waaien op het ritme van de wind. En wij zeggen niets. We hoeven helemaal niets. 

Als de wekker gaat na 5 minuten blijven we nog even stil. 

“Is er iets wat je graag wil delen?” vraag ik.

“Nou, eigenlijk komt er helemaal niets op. Niets wat er echt toe doet. Deze stilte is zo fijn, wat is er meer dan dat”.

Ik lach, en ervaar het precies zo. 

Na een tijdje zegt ze: “Ik merk wel een grote nieuwsgierigheid, naar wat je hier doet, wat jullie hier doen. Ik weet dat jij het artikel ook hebt gelezen, en ik ben ook wel benieuwd of jij iets met de cursus in wonderen doet. En wat je qua werk doet. Ja, eigenlijk is er een nieuwsgierigheid naar Jou”.

“Wat wil je precies weten?” vraag ik.

“Wat wil je delen?” vraagt zij.

Ik ben even stil om te voelen wat er opkomt. 

“Ik merk dat ik hier vooral ben voor Dit. Het gewoon Zijn. En als er meer mensen zijn die ik kan ontmoeten die dit ook zo ervaren, daar aandacht voor hebben, dan is dat heel fijn.”

We zijn weer even stil.

“En ik vind het mooi hoe je benoemt dat die stilte zo allesomvattend kan zijn. Dat er eigenlijk niets meer gezegd hoeft te worden. We hoeven geen indruk te maken op elkaar, alles is gewoon goed” antwoord ik.

Weer valt een langere stilte. Dan merkt zij iets op.

“Wat mij zo opvalt, is dat dankzij de stilte aan het begin van het gesprek, deze stiltes tussendoor niet meer ‘ongemakkelijk’ voelen. Meestal begin ik gewoon een gesprek met iemand, en als het dan even stilvalt, dan voelt het heel anders voor me. Dit neem ik mij voor om echt vaker te gaan doen met anderen”.

“Wat mooi dat je dat zegt. Ik doe dit zelfs aan de telefoon met vrienden, of we nu in Nederland zijn of ergens anders. Het voelt heel fijn om samen stil te zijn, dan is er een hele sterke verbinding” antwoord ik.

Ze vertelt over hoe zij nu in haar werk meer en meer de rust vindt en vanuit haar hart keuzes maakt. En dat ziet ze terug in het bedrijf dat ze samen met haar vriend runt. 

“Hoe doen jullie dat?” vraag ik nieuwsgierig.

“We hebben samen een Taoïstische opleiding gedaan. Daarbij hebben we een meditatie geleerd waarbij je je innerlijke glimlach opent. In het kort: je ontspant je hele gezicht daarbij en trekt dan een denkbeeldige lijn van je mondhoeken naar je kaken. En dan verder door naar je hart. Zo zit ik in stilte. 

‘s Ochtends beginnen we daar altijd mee. En voordat we iets bespreken van werk, mag mijn vriend eerst 10 minuten delen wat hij wil delen. En daarna deel ik 10 minuten. Zonder elkaar te onderbreken, of iets in te vullen. De kunst is om niet te ‘bedenken’ wat ik wil antwoorden op zijn verhaal of hem advies wil geven. Want dan luister ik niet meer ècht naar hem. En zo begint onze dag”.

“Wat een mooi voorbeeld” zeg ik.

“En er is nog iets wat ik graag wilde leren. Dat is om in de avond gewoon te kunnen zitten. Zonder afleiding van telefoon, tv of boek. Gewoon zitten. Daar voelde ik zo veel onrust bij, en daar was ik helemaal klaar mee. En nu lukt het, om gewoon te zijn. Dat brengt heel veel rust”.

“Wat klinkt dat goed. En het is zo herkenbaar, omdat we zo anders zijn gevoed door de maatschappij, met dat we iets moeten doén.”

Ze knikt.


We zijn nog even stil en wandelen dan terug naar de camper.

“Bedankt” zeggen we met een glimlach tegen elkaar.

[jamiepavlovic]

INTERVIEW MET ALEXANDER SOMMERS VAN CINEKID

Ik had het genoegen om Alexander Sommers, producent Film van Cinekid te interviewen. Grappig genoeg had ik zijn functie als producent helemaal verkeerd geïnterpreteerd; ik was in de veronderstelling dat de producent film ook daadwerkelijk de films maakte. Dat bleek niet het geval.

Toen ik Alexander vroeg wat hij nou wel deed, vertelde hij mij dat hij eigenlijk het aanspreekpunt was voor alles wat betreft films, tijdens het festival. Hij is verantwoordelijk voor het organisatorische aspect binnen film bij Cinekid. Denk hierbij aan het kiezen van de films die vertoond worden, het transport van deze films regelen. Dit is niet zo makkelijk als het lijkt, aangezien het vaak films betreffen die geen distributie hebben binnen Nederland. Alexander is daarmee dus degene die in contact staat met productiehuizen en sales companies en zorgt voor het aanbod van dat jaar. Ook zorgt hij ervoor dat tijdens het festival, alle mensen die betrokken zijn met het film gedeelte aangestuurd worden en weten waar ze wanneer moeten zijn en wat ze moeten doen maar ook de evenementen om de films heen zijn voor zijn rekening. En dan moet je natuurlijk ook nog denken aan het begeleiden van de gasten, het begeleiden van de jury en zelfs het uitzoeken van een geschikte jury. Kortom, een veelomvattende baan.

Toen ik hem de vraag “Wie ben jij in 3 woorden en hoe sluit dat aan bij wat je doet?” vertelde Alexander het volgende:

1.     Stressbestendig. Je bouwt in een hele tijd toe naar een aantal weken waarin het allemaal moet gebeuren. En hoe goed het ook gaat in de voorbereiding, er gaan altijd wel dingen fout waar je dan op moet kunnen inspelen en het hoofd koel moet houden.

2.     Sociaal. Alexander verteld dat hij wel is van een praatje en dat hij het leuk vindt om andere mensen te ontmoeten. Dat is iets wat eigenlijk in elke baan wel helpt natuurlijk. Maar vooral wanneer je een team moet coördineren of veel met mensen samen moet werken is dit natuurlijk een handige eigenschap om te hebben.

3.     Onnauwkeurig. Dit is iets wat misschien niet helemaal past bij zijn baan, maar wel iets waar hij veel van geleerd heeft omdat dit juist een eigenschap is die een producent goed kan gebruiken.

Alexander verteld dat hij mediastudies gestudeerd heeft aan de UVA, waardoor ik me natuurlijk afvroeg; hoe kom je dan eigenlijk bij Cinekid terecht? Hij vertelt dat dit eigenlijk komt doordat hij daar stage is gaan lopen, en hoewel hij zijn studie heel leuk en interessant vond, wist hij niet zo goed wat hij ermee moest.  Hij wilde daarom wat meer werkervaring opdoen en tegelijkertijd eens kijken wat hij leuk vond om te doen. Aan het einde van zijn master kwam er een positie vrij bij Cinekid en de vraag of Alexander daar geïnteresseerd in was. Het antwoord was overduidelijk; ja.

Ik heb erg genoten van dit interview, Alexander was erg flexibel en openhartig en heeft mij een heel goed beeld gegeven van hoe zijn baan en de media wereld nu in elkaar zitten.  

WEBSITE ANALYSE CINEKID

De site van Cinekid is heel informatief en past qua lay out goed bij het festival. Je vindt er vooral veel artikelen over bijvoorbeeld winnaars van bepaalde prijzen, een aftermovie en foto’s van het meest recente festival.  Eigenlijk is het een soort nieuws verzameling van alles omtrent films voor kinderen. Verder hebben ze ook een “Contact & Team” pagina, waarop duidelijk staat wie welke functie vervult op welke afdeling met een foto erbij.

Ook is er een stukje gewijd aan educatie. Op deze pagina vind je van alles, van arrangementen voor scholen, workshops in de klas en thuisonderwijs.

DOCUMENTAIRE: VERHOEVEN VS VERHOEVEN

Ik heb de documentaire Verhoeven versus Verhoeven gekeken over Paul Verhoeven. De documentaire laat aan de hand van zijn meest bekende films zien, welke invloed zijn controversiële keuzes gehad hebben.

Zijn films opende deuren en kregen veel lof maar ook zeker veel afkeer en verzet.

Ik vond het vooral interessant om te zien hoe zijn potentieel eigenlijk te groot werd voor Nederland en Europa, Steven Spielberg hem overhaalde om naar Amerika te gaan en dat hij in eerste instantie in de smaak viel, maar zodra hij een film regisseerde met een homoseksuele verkrachtscene deze totaal in het verkeerde keelgat schoot. Hij werd door zijn gebruik van naakt snel geaccepteerd en dit werd ook zijn kenmerk maar tegelijkertijd was dit ook hetgeen wat tegen hem werkte. Wat me ook opviel was dat hij een hele leuke, spontane man is maar die ook wat streberig kan zijn. Zo schetste Derek de Lint de situatie waarbij Paul er niet tegen kon dat een licht-meisje hem vertelde dat iets niet kon en daardoor iets te ver ging en zei dat het moest gebeuren. Maar ook dat hij aan het eind van de dag het meisje opzocht, een knuffel gaf en zei dat hij zich stom gedroeg maar dat niemand hem moest vertellen dat iets niet kon. Ook vond ik het een leuke documentaire omdat ik me eigenlijk nooit zo bezighield met films, ik keek altijd maar wat er aangeboden werd. Nu kwamen er allemaal films langs waar ik wel van gehoord had maar niet eens wist dat ze van Paul Verhoeven waren. De documentaire vertelde natuurlijk kort waar de films over gingen en wat anekdotes over deze films, waardoor ik nu eigenlijk best wel nieuwsgierig geworden ben en de films wil gaan kijken. Hopelijk zijn ze nog te vinden op de streaming services.

Geraadpleegde bronnen:

https://cinekid.nl

https://cinekid.nl/nl/over-ons/contact-team

https://www.deuniekeondernemer.nl/zonder-netwerk-geen-bestaansrecht-in-2017/

https://www.clipartkey.com/view/iibwTw_transparent-page-flip-png-movie-film-role/ https://www.2doc.nl/documentaires/series/close-up/2016/september/verhoeven-vs-verhoeven.html

[susanneeskens]

ONT-MOETEN⁠ ⁠ Ik heb een klein dwingelandje in me. Die altijd maar moet.⁠ ⁠ Ik weet dat ze er is. ⁠ Soms fluistert ze zachtjes.⁠ Soms toetert ze in mijn oor.⁠ ⁠ Als ik héél veel moet, dan lukt het meestal niet.⁠ Die onrust leidt tot choas. Komt er niks meer uit mijn handen.⁠ ⁠ "DOE NOU IETS!"⁠ "Maar... het lukt me niet!"⁠ ...en zo draaien we rondjes om elkaar...⁠ ⁠ ⁠ Ik heb haar een tijdje terug leren kennen. En nu ik weet dat ze er is, mag ze af en toe even uitrusten.⁠ ⁠ Zodat moeten mogen wordt. En ik ruimte krijg om te zijn.⁠ ⁠ ⁠ Ik roep altijd: "Als het niet lukt, ga dan andere dingen doen!" En wat blijkt: ik mag wat vaker naar mijn eigen advies luisteren 😉 ⁠ Dus dit blaadje blijft voorlopig nog even leeg!⁠ ⁠ ⁠ ⁠ #ontmoeten #integratievecoaching #dwingeland #drammertje #kenjezelf #persoonlijkeontwikkeling #perfectionist #belemmerendeovertuiging #overleven #veiligheid #productiefisgoed #lummelen #niksdoen #mindset #creativiteit #bijnavakantie #ciao #plezier #inspiratie⁠ (bij Bos En Lommer, Noord-Holland, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CDxzrDtjrCC/?igshid=p6tmyldj11rd

[wieisdemol2022]

Opdracht 2 Afrekenen

Als de nacht is gevallen in Tirana maken de kandidaten zich op voor de een-na-laatste finaleopdracht van dit seizoen. En dan verwacht je misschien spanning en sensatie, en dat was het ook. Maar niet in de locatie zoals je die misschien had bedacht. De kandidaten ontmoeten Rik namelijk in Big market, een soort Albert Heijn van Albanië want als je dit Googled zijn er al zo’n 18 (!) Big Market’s in Tirana alleen. Afijn, Rik staat in één van die 18 locaties de kandidaten op te wachten en legt uit “Goedenavond. Jullie gaan hier vanavond om beurten boodschappen doen. Ik heb hier een boodschappenlijst en voor de verandering kosten deze boodschappen geen geld maar ze leveren jullie geld op voor de pot. Jullie kunnen maximaal €2000 verdienen. Jullie krijgen ieder 15 minuten om te shoppen. Zorg dat je binnen die tijd hier bij de kassa bent want dan alleen kan je geld verdienen en dan alleen ben je veilig... want... pas op voor de vakkenvullers. Als je bij ze in de buurt komt kunnen ze je afschieten met een lasergun. En jullie kunnen niet terugschieten, je kunt alleen dekking zoeken achter je boodschappenkar. Ik heb hier de boodschappenlijst met de gewenste artikelen, wie gaat er als eerste?”

Na het debacle van Fresia in de villa van oud-dictator wilt ze nu niet meer als eerste gaan. Kim-Lian neemt deze taak op zich, omdat de opdracht verder en beetje rommelig verloopt hier een handig overzichtje:

Kim-Lian: -      €50 met het gele T-shirt -      €50 met de 2 pakken Molfix luiers (Everon levert deze in) -      Pakte de verkeerde wasmiddel -      Pakte keukenpapier ipv toiletpapier -      Verspilt tijd door met de kassadame te gaan kletsen -      Wordt uiteindelijk afgeschoten

 Everon: -      €75 met de strijkplank -      Rekent het karretje van Kim-Lian af -      Pakte de verkeerde vuilniszakken -      Rekent ook zichzelf letterlijk af 

Fresia: -      €75 met de gele step -      €25 met het feestmasker -      €50 met Albanees merk wasmiddel -      Pakte 8 rollen WC-papier ipv. 24 rollen -      Maakt enorm veel geluid en wordt daardoor snel gevonden door de vakkenvullers -      Wordt afgeschoten (en reageert hier nep op)

 6 van de 30 producten op de lijst zijn gevonden en dit levert €325 op voor de pot. Opvallend hier is dat Everon nu het minste heeft binnengehaald (€75) ten opzichte van Kim-Lian (€100) en Fresia (€150). Hier vind ik het vooral ook opvallend dat Kim-Lian de step heeft zien staan (want ze vertelt Fresia waar ze die is tegengekomen) maar die heeft ze niet meegenomen of afgerekend, dit terwijl de step €75 oplevert voor de pot). Ook hoorden we allemaal meldingen over de intercom zoals dat Laetitia zich bij de kaasafdeling moest melden. Ondanks dat deze stem bij sommige deed denken aan Fresia (en met een beetje fantasie wil ik daar in meegaan), is hier verder geen hint in gevonden. Wel hebben ze het over een zakkenroller en Kim-Lian is natuurlijk degene die geld achter heeft gehouden van de pot. En Siem met zijn YouTube kanaal heeft ook nog een aparte hint gevonden:

Kijk maar eens naar bovenstaand boodschappenlijstje. Hier viel hem vooral de getallen op. Als je alle getallen links bij elkaar optelt krijg je 32 en rechts 29. Mocht je nou het alfabet ernaast leggen (26 letters) en je telt vanaf 26 door, is 32 de 6e letter (F) en 29 de 3e letter (C) oftewel Fresia Cousino. Beetje ver gezocht zelfs in mijn Fresia tunnel, maar de kandidaten moesten ook speciaal bij kassa 6 afrekenen, en dit is wel de letter F dus wellicht een hint naar Fresia.

Tot slot neemt Fresia specifiek het feestmasker mee en zet ze deze ook op voor haar gezicht, wellicht een letterlijke hint naar haar ontmaskering aan het eind van het seizoen?

 Hebben jullie nog hints gespot uit deze of voorgaande afleveringen? Laat het ons weten!

[overwijs]

Dag 50 – “Never gonna give you up” en “With a little help from my friends”

“Heb jij nog geen achtste dag in de week gekregen dan?”. Het is maandagavond en ik ben met onderwijsvrienden. We praten over onderwijs in een webinar gericht op ontwikkeling en uitwisseling. We wisselen tijdens een ‘garagesale’ uit over wat we in een museum willen zetten, wat we bij het vuil willen zetten, wat we er bij willen shoppen, wat we in het juwelenkistje willen opbergen en wat we naar de restaurateur willen brengen voor een reparatie.

In ons digitale samenwerkingdocument zien we de juwelenkist vollopen, terwijl het vuil en het museum nog leeg blijven. Het valt mij op dat in gesprekken in het onderwijs juist die laatste twee veel besproken worden (“wat gaat er niet goed”) terwijl deze ‘maandagavondgroep’ dus naar het goede kijkt. En daarom zijn wij op maandagavond online voor een webinar, daarom zijn we onderwijsvrienden en daarom spreek ik deze mensen zo graag digitaal, al voordat ik sommigen ‘in het echt’ ontmoet had en zonder anderen ooit ‘echt’ ontmoet te hebben.

Ik heb geen acht dagen in de week. Ik heb geen 30 uur in een dag. Ik heb evenveel tijd en energie als elk ander. Onvoorstelbaar misschien dat ik een jaar of tien geleden te horen kreeg van een therapeut dat ik moest gaan accepteren dat mijn ‘energiepot’ minder gevuld was dan die van anderen. Ik sta voor “get shit done”. En als ik aan anderen vertel dat ik op een doordeweekse avond een online professionaliseringssessie heb gevolgd, dan snappen ze mij niet.

Natuurlijk heb ik daar ook niet altijd zin in, natuurlijk ben ik soms ook moe, maar nooit kwam ik van een koude kermis thuis. They don’t give me up. They don’t let me down. Zij brengen mij wat je nodig hebt als docent in een veranderende (onderwijs)maatschappij. Op Twitter, in een webinar, in een whatsappgroep van een onderwijscommunity, op LinkedIn, in blogs. Ik lees, ik praat, ik leer, ik denk. Altijd loop ik weg met nieuwe ideeën, ben ik aan het denken gezet of heb ik anderen kunnen helpen.

You know the rules and so do I

A full commitments what I'm thinking of

…

I just wanna tell you how I'm feeling

Gotta make you understand

Never gonna give you up

Never gonna let you down

Never gonna run around and desert you

Never gonna make you cry

Never gonna say goodbye

Never gonna tell a lie and hurt you

Vanavond ging ik met een fijne onderwijsvriendin, al ver voordat we elkaar ontmoeten waren we vrienden, in een breakoutroom het gesprek aan over de zelfstandigheid en autonomie van leerlingen en kwamen we uiteindelijk tóch weer bij de docenten uit. We gunnen iedereen onderwijsvrienden zoals wij hebben, vrienden inspireren je, vrienden zorgen ervoor dat je durft, vrienden zorgen dat je veilig bent, vrienden helpen je het beste uit jezelf te halen.

Dat gun ik iedereen en daarom zit ik op maandagavond, twee uur lang, over onderwijs te praten, te brainstormen over volgend jaar. En alles wat ik daarvan meeneem, neem ik mee mijn team in, mee in de gesprekken met de schoolleiding, mee naar mijn les. Dat gun ik iedereen. Ik gun dat iedereen durft te proberen, te leren, vooruit te gaan, fouten te maken en alles uit elke dag, elke les, elke vergadering te halen, net zoals ik. Ik gun iedereen de vrijheid te voelen die ik voel.

Om daarbij te helpen, probeer ik er voor je te zij . Of ik je nou goed ken, niet ken of ‘alleen’ online ken. Ik ben je onderwijsvriend. Never gonna give you up. Never gonna let you down (I’ll try). Dat allemaal dankzij mijn onderwijsvrienden. I get ‘high’ with a little help from my friends.

What would you think if I sang out of tune?

Would you stand up and walk out on me?

Lend me your ears and I'll sing you a song

And I'll try not to sing out of key

…

How do I feel by the end of the day?

Are you sad because you're on your own?

No, I get by with a little help from my friends

Mm, get high with a little help from my friends

Mm, gonna try with a little help from my friends

[offtoljubljana]

23. Je moet hier ook betalen voor papieren tassen

25/02/2020

Hallo vanuit mijn warme bedje. Ja, het is 12:33 en ik lig nog in mijn pyjama in bed, maar er is een reden.

Ik heb namelijk weer eens slecht geslapen. Deze keer niet wegens een rare droom (ik herinner me de andere nachtmerrie weer: ons huis stond in de fik) of wegens de hitte... nu had ik knallende koppijn.

Toch had ik gedroomd dat Lego Harry Potter 5 - 7 geen Lego had??? Huh????? Is dit een teken dat ik 1 - 4 even moet laten voor wat het is om verder te gaan met 5 - 7?

Ergens ben ik toch in slaap gevallen. Ik werd wakker met iets minder erge hoofdpijn en ik heb ontbeten. Ma zegt dat je geen paracetamol op een lege maag moet nemen, dus ik moest maar iets langer lijden.

De anderen waren al wakker en iedereen heeft het over Corona. De universiteit heeft al gezegd dat mensen die recentelijk in Italië zijn geweest, niet meer maar de lessen mogen komen en 14 dagen binnen moeten blijven. Mijn faculteit heeft ook voorzorgsmaatregelen verspreid. Slovenië wilde zelfs de grenzen dicht doen, maar dat mag niet zomaar.

Barbara is boos daarover. Slovenië beloofde Italië te helpen als er iets zou gebeuren en nu is er iets gebeurd en draaien ze Italië de rug toe. Ik snap Barbara's frustraties. Ik vroeg of haar familie in de besmette gebieden zit. Gelukkig niet, maar de gemeente naast die van haar familie is wel dicht wegens het virus, dus natuurlijk is ze ongerust.

Dus ja dat was het leuke gespreksonderwerp van het ontbijt.

Toen heb ik eindelijk een paracetamol gepakt en ben ik mijn bedje in gegaan. Iets later heb ik nog een halve paracetamol genomen. Ik heb altijd maar 1 paracetamol genomen wegens ondergewicht, maar ik ben iets bijgekomen, dus ik denk soms dat het niet meer genoeg is 🤷🏻‍♀️. Ik ben geen arts. Anouk van appartement 3 was toevallig bij ons om de magnetron te gebruiken en zij heeft een pilletje door midden gesneden voor mij. Zelf ben ik te zwak.

Er is een reden dat pap me Spongebob noemt.

Ik was eigenlijk van plan om mijn vrije dag anders te besteden. Mijn plan was om de main street richting het centrum te ontdekken. Er is namelijk de Mantis (can't let it go, can I?), een Action-achtige winkel, een Aziatische supermarkt en nog wat andere kleine dingen.

Ik voel me iets beter dan eerder. Ik zit nu zelfs op mijn telefoon. Net ging dat niet met de hoofdpijn, dus ik denk dat ik weer eens migraine had, maar nu niet. Ach, ik heb geen haast. Ik heb een vrije dag.

Wel wil ik iets doen. De hele dag in bed liggen helpt niet echt met het plan om mijn slaapritme te verbeteren. Morgen heb ik mijn eerste ochtendcollege (hoera) dus ik wil een beetje fris en fruitig aanwezig zijn. Het is een 4 uur lange les. En daarna heb ik rond 16:00 weer een 4 uur lange les, want ik heb dus toch nog dat vak toegevoegd.

Gisteravond heb ik wel de film To All The Boys I've Loved Before gekeken terwijl ik een shitte waterverf landschap aan het schilderen was (ten ere van mijn favoriete kunstenaar Hector, oftewel Shitty Watercolor?) en uhm ik vond de film niet goed. Ik keek de film eigenlijk alleen maar voor de Aesthetics(TM), maar toch was ik teleurgesteld. 

Een andere film die ik echt geweldig vond, namelijk Spiderman: Into The Spiderverse, keek ik ook alleen maar voor de aesthetics (uiterlijk, kleurgebruik, animatie etc.) maar dat was ook nog een echt geweldige film.

To All The Boys viel een beetje tegen en ik heb door de laatste 50 minuten geskimd. Ik denk niet dat ik de sequel ga kijken.

Kijk... Er waren best veel goede dingen aan die film. De kostuums, de aesthetics, de cinematografie, de sets, de soundtrack, het feit dat het een Aziatisch hoofdpersonage heeft, het lichtgebruik, het kleurenpalet ... Het plot vond ik gewoon niets.

Ik denk dat ik nu nog even ga liggen, net zoals Lara Jean hierboven, en dan zie ik wel hoe de dag eruit gaat zien.

***

14:22 en ik probeer weer eens te koken. Nou ten eerste spetterde de boter in mijn gezicht (gelukkig niet loeiheet) en daarna lukte het niet om mijn ei om te draaien.

Deze foto heb ik gemaakt nadat ik alles weer in de pan kreeg. Mijn poging om mijn omelet te draaien ging echt niet goed.

Ik heb net Derry Girls afgekeken. Dit is niet de beste serie, maar het hele punt van Derry Girls is dat je het kan kijken zonder echt na te denken, want eigenlijk slaat het helemaal nergens op. Soms is er iets serieus, maar de meeste tijd is er alleen maar onzin. De personages zijn allemaal dom. In een serieus iets als To All The Boys I’ve Loved Before kan dat zeer irritant zijn, maar in een serie zoals Derry Girls werkt het.

Ik heb wel echt zitten janken tijdens de laatste scène van seizoen 2, waarin James realiseert dat hij echt een Derry Girl is en hij keert terug naar Noord-Ierland. En de andere Derry Girls besluiten om het belangrijke historische moment (president Bill Clinton in Derry) te verlaten om bij hem te zijn.

Inmiddels ben ik mijn soort van omelet/soort van roerei met spek aan het eten. Mijn plan was om daarna alsnog naar de main street te gaan, maar het regent.

Het regent niet al te hard, maar dat maakt het niet beter. Aan de andere kant, volgens mijn weer app gaat het nog harder regenen rond 16:00 dus als ik wil gaan, moet het nu.

**

Nu is het 16:39

Aangezien jullie de titel allang gelezen hebben, weten jullie dat ik dus even naar de main street ben gegaan. Het was fris buiten, maar het was droog. Ik luister nu naar de NO-BC (? New Off-Broadway Recording) van The Last Five Years. Deze musical gaat over een vijfjarige relatie die helemaal misloopt. Zowel Jamie als Cathy vertellen dus versie van het verhaal en ze wisselen elkaar af. Maar Cathy vertelt het verhaal vanaf het eind naar het begin, terwijl Jamie het vanaf het begin naar het eind vertelt. Ze ontmoeten elkaar in het midden op hun huwelijksdag.

Maar ja, main street!

Het is niet echt een mooi plaatje. Het is gewoon een mega drukke straat met allerlei winkels en bedrijfspanden aan de zijkant. 

Als eerste ging ik naar de TEDi, een origineel Duitse winkel. Het is de Action + Flying Tyger + Big Bazaar in één. Hier kocht ik wat markeerstiften en een kussentje voor deze zeer oncomfortabele bureaustoel. 

Er was ook een rij met nep doodshoofden, maar ik had echt geen reden om een glanzend doodshoofd mee te nemen.

Dus ja, een grote papieren zak kost 30 cent. Ik dacht al dat je hier ook betaalt voor een papieren zak, want bij de H&M kostte het 10 cent. Gelukkig had ik Ed the Cat bij me, dus ik heb weer een paar cent bespaard. Nu snap ik wel waarom zoveel winkels in Slovenië zoveel shoppers verkopen. 

Toen ging ik naar de Hoffner, oftewel de Aldi, gewoon om te kijken. Ana en Tadeja praatten altijd over hoe dit de beste supermarkt is. Het is gewoon een Aldi, dus niets speciaals, zoals verwacht. Ik wilde niet awkward overkomen, dus ik kocht een doosje mini Bueno’s en een kleine bus naturel Pringles. 

Ik ging nog een keer proberen om de Mantis te vinden en ik kon alleen oversteken m.b.v. een subway (Britse versie, niet de Amerikaanse, helemaal niet de broodzaak). Nou, blijkbaar was deze subway een ondergronds afvallige winkelcentrum.

Het stonk en het zag er niet uit, maar er waren veel winkels (grotendeels naaiateliers en kledingwinkels) en ook een groot aantal mensen. Er was nog een deel, maar de deur naar dit andere deel zat dicht met gele duct tape, dus ik besloot weer naar boven te gaan om de Mantis te zoeken.

Zoals gedacht moest ik weer een ondergronds winkelcentrum in. Deze was veel schoner en moderner, maar helemaal leeg. De leegstand in Heerlen is er niets bij.

Ik zie nu pas dat deze foto heel slecht is, maar je ziet het verschil tussen de twee ondergrondse winkelcentra. Er waren wel een paar winkeltjes open en er was een restaurant, maar ik had de hele tijd zo’n horrorfilm gevoel. Ik liep daar in mijn eentje in een zeer kale en zeer schone lange gang. Eén deel leidde me zelfs naar de duct tape deur.

En de Mantis? Niet gevonden. Er was wel nog een andere ingang en ik denk dat er misschien nog een verdieping onder deze kelder zat, maar uhm, ik had dus een horrorfilm gevoel. Of de winkel is permanent gesloten. Alsnog, veel leegstand.

Fuck de Mantis. Ik heb vrij op de de dag dat Animal Crossing uitkomt, dus ik heb tijd om naar BTC te gaan. Of ik koop het alsnog digitaal.

Als laatste ging ik naar de kleine Thaise supermarkt genaamd Thai Asia Shop. Deze winkel ligt bovengronds, maar hiervoor moest ik ook weer een gebouw in. Vanaf de buitenkant is dat niet te zien, dus ik moest even zoeken voor de ingang. Gelukkig weet ik inmiddels dat vhod het Sloveense woord voor ingang is. Is dit hele gedeelte van de main street (Astra) gewoon een deel met vage winkelcentra? 

Ach, hier kocht ik drie bapaos. Ze hadden ook nog eens Nederlandse verpakkingen. Toen nam ik de mega volle bus naar huis. Dichtbij de uitstap stonden een paar mensen met Bijbels. Deze mensen zijn ook echt overal met hun doel om zieltjes te winnen.

Dus ja, dat is mijn grote uitstap vandaag. Ik dacht er gisteren aan om misschien naar de Parliament Tour te gaan, net zoals Caroline en Sanne, maar die werd last minute geannuleerd. Ze stonden allemaal te wachten in de regen en toen kregen ze een e-mail met het nieuws. 

Bless.