#poihsh

[lum1nous-darkness]

"Όλα ζάχαρη αυτό το χάος μας σφυρηλατεί,

μιλάμε μόνοι μας σαν βραδινή προσευχή..."

[psisou-na-figeis]

Ιδέα μου ή ο Αύγουστος μας πονάει όλους λίγο παραπάνω

[sxedies-kai-kormia]

Το πλάνο σου Κοντινό Το πλάνο μου Μεσαίο Μπούστο

//σκηνοθέτες

[kati-san-poihsh]

Ελπίζω κι εσύ που και που να θυμάσαι μαζί με μένα το κακό που σ'αφησα να μου κάνεις και να αναπολείς τις στιγμές μας.

Και αυτόν τον έρωτα που έπνιξες σαν μωρό στην κούνια εύχομαι να τον νοσταλγεις ενίοτε, ίσα ίσα για να θυμάσαι πώς σε κοίταζα στα μάτια και πώς σου έλεγα το σαγαπω

Θυμήσου τα αυτά απόψε όσο εγώ θα πίνω το ποτό της λήθης, κρίμα είναι χαθούν κι αυτά μαζί με μας στου χρόνου τη ματαιότητα.

[oreopathis]

[goldenbrownsun]

Φως

Κι έτσι κάπως σκέφτηκα πως θέλω να σου μιλήσω

Για την εικόνα που έχω στο δωμάτιο του μυαλου μου καρφωμενη σε περίοπτη θέση σε μια ταπετσαρία κάπως παλιακη αλλά και μινιμαλ

Εσύ, είσαι μέσα σε ένα καδρακι ούτε λίγο ούτε πολύ καινούριο και μου χαμογελάς

Βασικά δεν μου χαμογελάς

Χαμογελάς στον κόσμο, στον κόσμο που δεν σε κατάλαβαινει και που δεν νοιάστηκες και πολύ για να σε καταλάβει

Χαμογελάς με ένα γέλιο που ορκίζομαι με κάνει να εξεγειρομαι σαν να χω πιει τον πιο δυνατό καφέ σαν μόλις να βρήκα το νόημα.

Είσαι εκεί ανάμεσα από φύλλα και φως και μπροστά σου μάλλον θα είναι κάποια θάλασσα απ αυτές που τόσο θα ήθελα να σε πάω.

Ελπίζω να σε πάω.

Αν κάτι θα μου λείψει πιο πολύ είναι αυτό το φως που σε καλύπτει όταν γελάς και κάνει το δωμάτιο να γεμίζει φωνές και μουσικές.

Είμαι εδώ μέσα στο μπουρνούζι μου και στεγνωνω. Θα ήθελα πολύ να ήσουν εδώ να γελούσες και να με κοροϊδεύες επειδή έχω μπλε μπουρνούζι λες και είμαι κανένα μωρό ετών 25.

Το δωμάτιο θα παλλοταν

Τα φωτα θα έλαμπαν πιο δυνατά

Και κάπως έτσι μπορώ να περιγράψω τον έρωτα.

[faiesartc]

[alifesailor]

Αργά ξαπλώνεις,

γυρίζεις

Το σώμα σου φτιαγμένο

Να δέχεται τον έρωτα

Το κορμί σου γίνεται ένα με το δικό μου

Χτύποι καρδιάς

Ψυχής κομμάτια έτοιμα να ακουστούν

-QA

[imagine-and-you-are-happy]

Σχεδόν

Σχεδόν εγινε

Σχεδόν υπήρξε κατι

Σχεδόν σε φίλησα

Σχεδόν ακούμπησες τα δάκτυλα σου στα μπούτια μου

Σχεδόν κοιμηθήκαμε

Σχεδόν γελάσαμε

Σχεδόν σε κοίταξα

Σχεδόν με κοίταξες

Σχεδόν ένοιωσα πως με πόθησες

Σχεδόν, αυτό το Σχεδόν θα με στοιχειώνει για πολύ

Σχεδόν αναπνέω από τότε που έφυγες

Σχεδόν θέλησα να σε λατρέψω όπως τα αρχαία αγάλματα θεών

Σχεδόν πίστεψα πως θα σου έλειπα, πως θα με αναζητούσες, πως η αγκαλιά μας θα έμοιαζε θεϊκή

Εν τέλη ήταν όσο νεκρή και αυτή των θαυμαστών αγαλμάτων ,

Άσπρη, άψυχη και παγωμένη χωρίς καμία εξέλιξη,

Για πάντα

Δεν σου είπα πόσο λάγνα σε θέλω, γιατί το να μιλάς σε αγάλματα και να περιμένεις απαντηση,

πέρα από ηλιθιότητα,

θα ήταν και τρέλα

[usterw-apo-anaisthisia]

Όταν χάνω τον εαυτό μου, τον βρίσκω στην ποίηση

[ti-les-re]

[lum1nous-darkness]

Εν τέλει,

όχι απλά βγάλαμε τον χειμώνα

μα είδαμε και την Άνοιξη να μπαίνει νικήτρια στο λιμάνι

σκαρφαλωμένοι κάπου στα χαλάσματα της Ανω Πόλης.

(τραγικές ειρωνείες που θα ζήλευε κι ο Όμηρος)

.

Κι αν κάτι δεν θα πάψω ν' αγαπώ σε αυτή την πόλη

είναι πως όσες φορές και αν ήρθα

ποτέ δεν έφυγα ο ίδιος άνθρωπος

Θεσσαλονίκη - ένα βράδυ του Μάρτη

[psisou-na-figeis]

[theofilosofspring]

Μετείκασμα

ημιδιάφανες κλειδαρότρυπες ρυτιδιασμένη ντουλάπα σημειώματα μ’ αμνησία τέως μαγικό χαλί οι συνήθειες αυτού του δωματίου ιδρωμένα περίστροφα από κάποιο πράσινο απόσταγμα μάλλον ενώ το ψυγείο πάγωσε δίχως να είναι στο ρεύμα

έψαχνε το πρωί στους κάδους τους πράσινους έτρεξα μα δεν τον πρόλαβα έτρεξα μα είχε φύγει έτρεξα μα εξαφανίστηκε έτρεξα γιατί έτρεξα;

στου ύπνου τα χωράφια οι κεραίες αγγίζουν τα σύρματα του θεού η λάσπη ρούχο στων λυσικόμων φιγούρων τη σκιά η διαύγεια γρατζουνιά στους τοίχους ορθωμένη καμινάδα ψυγείου η σύνεση τρίζει το πάτωμα αγαπημένη σκηνή μια τρύπα στο ��έντρο της γης ήρθ’ η ώρα

βάζω στις κόγχες των ματιών εκεί π’ άλλοτε ήταν σύννεφα δυο κουταλιές μέλι κρυσταλλωμένο φωνήεντα π’ ακούγονται συμφωνικά και σύμφωνα φονικά ενενήντα τέσσερα σκαλοπάτια κάτω κάθε φορά που μετράω θυμάμαι το κρυφτό πράσινοι θύσανοι κρέμονται στο γαλάζιο πλάτη με ρίγες στολισμένη πάντα ήθελα να γίνω ζέβρα να ριχτώ ενάντια σ’ οτιδήποτε γκρι δυο χρώματα υπάρχουν άλλωστε τα υπόλοιπα των ποιητών κι όσων καθυστερούν εγώ όμως έτρεξα γιατί έτρεξα;

σ’ έναν πίδακα μηδικών θέλω βρέθηκα απορημένες συντεταγμένες είδα να κάνουν έρωτα μ’ άγραφους χάρτες διαμάντια να πέφτουν σε μαύρες τρύπες (ανα)φιλητά στοιχισμένα να παρελαύνουν ρόδες αντί για καρδιές αλυσίδες αντί γι’ αγκαλιές τούλια εθελοντές προσκόπους μωρά να βυζαίνουν κεριά να μηλιώνουν έναν ορίζοντα να στάζει προσχήματα ροπές να γίνονται δάκρυα πεπρωμένα κρεμάμενα απ’ άγρια μανταλάκια και μικρά ψέματα π’ ονειρεύονταν να γίνουν μεγάλα «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» - συγχώρεση

[perastikoss]

Εσύ θυμάσαι;

Θυμάμαι τα μάτια σου να λάμπουν όταν κοιταζόμασταν στο δωμάτιο σου εκείνο το πρωινό,με ενα χαμόγελο έως τα αυτιά ήμασταν και χασκογελάγαμε με οποιαδήποτε χαζομάρα βλέπαμε στο κινητό.

Έλαμπες ,πρώτη φορά είδα άγγελο με τα μάτια μου αλήθεια και μετά φιλιόμασταν σαν να μην υπήρχε αύριο ,δεν μας ένοιαζε κανένας και τίποτα παρά μόνο εγώ και εσύ μαζί.

Αγάπη μου.Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό, παρά μόνο όταν ο θεός καταφέρει και μου πάρει τις θύμησες όντας γέρος.

[memyselfandmypoetry]

μεταφορά

 229η ημέρα του έτους, Αύγουστος, ο ουρανός είναι μπλε σκούρο.

Έμενα ο αγαπημένος μήνας όμως  ήταν ο Ιούνιος, που κοίταγα τον ουρανό και ήταν τόσο όμορφος όσο τα μάτια σου όταν έλεγες ότι ήσουν ερωτευμένος μαζί μου.

Αλλά καλύτερος ήταν ο Μάιος η 127η ημέρα του έτους, που σε είδα πρώτη φορά και κατάλαβα ότι είσαι το άλλο μου μισό, εσύ μόνο εσύ, σε ένα τραπέζι γεμάτο άντρες.

Κανένας δεν με κοίταζε στα μάτια όπως εσύ, και κανέναν δεν κοιτούσα στα μάτια όπως εσένα

Κανένας δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω όπως έκανες εσύ.

Γιατί όσο ήμουν μαζί σου, αγαπούσα τον εαυτό μου και κόντεψα να αγαπήσω και εσένα.

Αλλά η λογική λέει αλλά, και ας κλαίει η καρδιά κάθε μέρα.

Είναι ότι θα αλλάξουμε και οι δυο, και όταν θα ξαναγνωριστούμε, 

Θα είμαι σίγουρη ότι δεν έπρεπε να σου μιλήσω ποτέ.

Και ας νόμιζα ότι ήσουν, όλα αυτά που νόμιζα.