#the losser club | Explore Tumblr Posts and Blogs

avondurenvanroos · 7 years

Text

#33 Je kunt het leven dus ook opsnuiven, III (want voor ik de sleutel aan mijn neus hield was ik al meer dan tevreden)

Nadat we ons dronken hadden gekletst en de tijd tegelijkertijd sneller en langzamer verstreken was dan verwacht, begonnen we aanstalten te maken om te vertrekken. Dat hield in dat de drugs tevoorschijn kwam en dat ik mijn spullen in mijn fannypak probeerde te proppen.

‘Dus, wie wil er pep?’ Wim klapte resoluut in zijn handen, lachend om hoe normaal de handeling voelde en klonk, ook al was het in mijn ogen nog steeds iets absurdistisch.

Wit spul door je neus halen als het begin van een goede avond, daar stond ik nog steeds niet achter. Maar ik keek rond en zag geen hunkering op hun gezichten, geen drang naar drugs. Ze snoven voor het beetje extra en ze wisten dat dat beetje extra de reis naar huis in de ochtend zou verzachten.

Ik had nog geen pep gesnoven, ik had me alleen nog maar gewaagd aan ket en coke. Mijn principes over drugs hadden een omslag genomen sinds ik in Eindhoven was gaan wonen en stukje bij beetje bracht ik voor mezelf meer in kaart. Waar ik eerst angst had gevoeld dacht ik nu: ‘waarom niet?’

Die vraag stelde ik me te vaak de laatste tijd. Fuck it. Altijd maar teruggrijpen naar die uitspraak om mijn acties te verantwoorden.

Fuck it.

Ik bood mijn oude fietssleutel aan omdat het gleufje wat dieper is en mooi in het midden zit.

Nadat ze allemaal een beetje hadden genomen werd mijn dosis bepaald.

‘Een klein beetje, hè jongens, echt maar een klein beetje.’

Dat ze zich met z’n allen bemoeiden met de hoeveelheid gaf me een speciaal gevoel. Mensen zeggen op allerlei verschillende manieren dat ze van je houden. Ik zei het eerst iedere keer als we afscheid van elkaar namen in de vorm van: ‘Sturen jullie een appje als jullie thuis zijn?’

Nu schreeuw ik het in de daadwerkelijke verwoording naar ze wanneer ze maar willen luisteren.

Ik voelde me altijd veilig en geborgen bij ze, ook al waren er genoeg momenten geweest waarop ik dat niet was. Maar het groepje, de eenheid, de herinneringen, het zorgde er allemaal voor dat ik altijd het gevoel had dat niks ons iets kon maken. Ik was ook nooit bang geweest dat een van hen iets bij me zou proberen, ook al waren de grappen gestaag gegroeid door de jaren heen. Zij waren de eersten waarbij ik niet wegdijnste als ze te dichtbij kwamen. Daar ben ik ze altijd stiekem dankbaar voor geweest.

De sfeer, de avond, het feit dat Wim jarig was en we nog op avontuur gingen, dat we al een avontuur aan het beleven waren, alles maakte dat ik tot in de puntjes van mijn tenen voelde dat ik niet gelukkiger kon zijn dan op dat moment.

Je kunt het leven dus ook opsnuiven, realiseerde ik me. Want voor ik de sleutel aan mijn neus hield was ik al meer dan tevreden. Ik had de koele herfst wind al door mijn haren voelen waaien, ik had mijn oudste vrienden om me heen, rook de geur van nicotine nog in mijn kleren van de laatste keer dat we ons op het balkon hadden gepropt. De drank maakte mijn tong losser en ik herinnerde me al die keren dat ik in Wolf’s ogen had gekeken en een bepaalde paniek had gevoeld omdat mijn woorden zich verstopten in de uiterste hoeken van mijn hoofd. Praten ging me weer makkelijk af. Ik voelde me weer goed, weer zekerder, weer compleet. Ik raakte niet meer verstrikt in incoherente gedachten en zinnen die ik niet aan elkaar kon knopen. Ik durfde weer te zeggen wat er in me op kwam. Sinds ik hem niet meer zag was die onzekerheid langzaam weer weggevaagd en kreeg ik weer het gevoel dat mensen naar me wilden luisteren, iets wat ik een tijdje kwijt was denk ik. Dit fenomeen kwam niet door Wolf, maar door mezelf. Ik geloofde niet meer in mij, als persoon. Ik heb nooit veel van mezelf gedacht, maar sinds ik weer in een stijgende lijn omhoog ging keek ik terug en zag ik de brokstukken. Zelfdestructie komt in vele vormen en ik had mezelf een tijd lang vernietigd met twijfel, onzekerheid.

Ik had het op mijn werk al gemerkt, dat in me weer een vloeiende stroom woorden was ontstaan in plaats van een kraan die uitgedraaid was door mijn eigen verlammende twijfels.

Ik was al meer dan tevreden. Ik was weer compleet, in zekere zin. Voor het eerst in een lange tijd had ik het gevoel dat ik het best goed deed.

De pep gaf me nog meer pep. Ik was een vrolijke stuiterbal, trok per ongeluk de ritsen van mijn fannypack en verspreidde mijn bezittingen over mijn vrienden en mijn bh, omdat ik geen zakken in mijn rokje had. De kou beet zich door mijn panty heen toen we buiten stapten, maar het gaf me alleen maar meer het gevoel DAT IK LEEFDE. Want dat schreeuwde mijn binnenste, mijn ziel, mijn hoofd en ik schreeuwde het in mijn beurt weer naar de nacht.

Utrecht intrigeerde me ook. Hier woonde de schrijver van de blog die me had geïnspireerd zelf te beginnen, hier had ik met de kunstenaar afgesproken, hier ging Camila studeren en wonen. Utrecht bleef terugkomen in Eindhoven, in gesprekken, in teksten die ik las. Stiekem was ik er een beetje overtuigd van geraakt dat het universum me probeerde te vertellen dat er goede dingen voor me waren in Utrecht.

Wim nam ons mee naar een tentje waar ze duistere techno draaiden. Eenmaal binnen in de zwart geschilderde danszaal met kleine dj-stand, met bier in onze handen en een troebele blik in onze ogen, gooiden we onze jassen in een hoek en onze heupen los. Er liepen aparte mensen rond en normaal zou ik uren hebben rond gestaard en me hebben verwonderd, maar mijn nieuw vervaardigde hyperfocus was gericht op mijn vrienden. Ik zag de andere mensen niet, ze waren wazen die ik tegenkwam in de gang. Oogcontact zei me niets en het was voor het eerst in een lange tijd dat ik niet rondkeek met seks in mijn achterhoofd, op zoek naar een geschikte kandidaat.

Ik dacht er niet eens aan. Misschien kwam het wel omdat Dennis me een beetje overrompeld had met zijn advance, en ik me nog steeds schuldig voelde over het feit dat ik Phillip had laten weten dat ik hem niet zag zitten, maar wel thanks voor de seks, via een whatsappberichtje. Het laatste had ik niet gemeend, maar wel gezegd en ik wou dat ik het terug kon nemen en over kon doen.

Maar hier dacht ik ook niet aan.

Ik danste met mijn vrienden, we maakten zulke regelmatige tripjes naar de rokersruimte dat een gedeelte op een gegeven moment daar bleef plakken, tussen bebaarde mannen in leren broeken en spijkerjacken. In de lange gang die van het cafe naar de wcs liep stonden kratjes vol lege flesjes bier en omdat ik geen zin had om kraanwater te vragen bij de bar viste ik telkens flesjes eruit om ze op het toilet te vullen en mijn hevige dorst te stillen. Toen ik er mee aan kwam lopen in de rokersruimte en aan Jasper aanbood keek hij me sceptisch aan.

‘Bier of water?’

Ze kenden me te goed.

‘Water,’ grijnsde ik. Goedkeurend klokte hij de helft achterover en gaf het door. De rest van de nacht bleef ik ze de flesjes onder hun neus duwen. Als ik dronken was versterkte mijn moederinstinct en probeerde ik altijd voor ze te zorgen. Al was het iets simpels als hydratatie.

Na een paar keer op en neer te hebben gefladderd tussen mijn verspreidde vrienden kwam ik Jasper en Brian tegen in de gang. Ze stonden bij de mannenwcs en aan de brutale blik in hun ogen kon ik precies zien wat ze van plan waren.

‘En wat gaan jullie uitvreten?’

‘Bijpakken op de wc, maar we wachten even tot er niemand meer is.’ Brian lachte zijn schattige, ondeugende lachje. Hij kon altijd heel genoegzaam zijn over het feit dat ie dingen deed die de standaard mens niet zou goedkeuren.

‘Mag ik mee?’ Ik grijnsde omhoog naar ze, hun geamuseerde uitdrukkingen beantwoordend.

Brian en ik doken als eersten samen in een hokje. Hij ging eerst en ik als tweede. Met de sleutel en het zakje in mijn hand keek ik hem een beetje hulpeloos aan.

‘Schep er maar gewoon een beetje op.’

Ik legde een minuscuul puntje in het metalen gleufje.

‘Roos, je kan best iets meer pakken hoor.’ Hij lachte om mijn voorzichtigheid en ik pakte iets meer, tikte er nog wat af en liet hem de eindkeuring uitvoeren. Hij stak zijn duim naar me op.

‘Go for it, girl.’

Ik was nu ook het meisje wat in de smerige mannenwc van een ongure club pep snoof, maar dat beeld werd versterkt door de afbladderende verf, de geur van rook die overal hing en het stond me meer aan dan ik had verwacht. Dit deed me denken aan rauwe jeugd, het soort onverschilligheid wat je ziet in films. Het was spannend. Het was niet alleen de drugs die me een kick gaf, maar ook het idee.

Toen Jasper aan de beurt was volgde ik ook hem het hokje in zodat ik hem gezelschap kon houden terwijl Brian terugkeerde naar de danszaal. Hij moest er om lachen.

Wim en ik bleven die hard dansen tot het einde. Bezweet glimlachten we naar elkaar en gebaarde ik dramatisch dat de monotone muziek me monotoon liet bewegen maar dat de drugs me aanspoorde door te blijven gaan. Het was frustrerend en verwonderend.

Omdat Toby en Wim waren vergeten Toby’s huisgenoot in te lichten over het feestje hadden we besloten dat het misschien maar makkelijker was weg te blijven tot hij goed en wel naar zijn werk was gegaan. Dit betekende dat we tot ongeveer een uur of zeven aan de straat overgelaten zouden worden. Althans, dit dacht ik. We zwierven met onze jassen weer aan en de muziek nog nagalmend in onze oren langs de grachten. Ik liep met Bas en Jasper wat achteraan en dook bij een trap naar beneden omdat ik wilde kijken. Langs het water liepen we verder en kwamen we erachter dat onze vrienden ook naar beneden waren gelopen, maar dan een stuk verder. We werden binnengelaten in een ruimte onder de huizen en de straat, waarin een keukenblokje was en tafels en banken stonden.

Vrienden van Toby zaten er al, nog met een biertje voor hun neus en al wat slaap in hun ogen waar ze tegen vochten.

Iedereen voelde het effect van de drugs, van de drank en van het feit dat we al lang door aan het gaan waren. Met z’n allen zaten we rond een tafel, ik bij Wim op de armleuning. Hij hing een beetje tegen me aan en Toby weer tegen hem.

‘Toby, je bent zo goed voor hem,’ mompelde ik na een lange stilte aan onze kant van de tafel. We waren aan het nagenieten. Rauwe techno dreunde nog na in onze aderen en we waren er een beetje zwijgzaam van geworden. De jonge man waarvan mijn vriend zoveel hield keek op. Ik zag dat hij het fijn vond om te horen, dus ging ik verder.

‘Wim is zoveel gegroeid. Ik merk het in alles. En Wim, ik vind het zo fijn voor je dat je je ding kunt doen. Je ziet er gelukkiger uit. Ik weet dat alles druk en stressvol is, maar je werkt hard en het lukt je en daar ben ik zo blij om. Ik ben trots op de relatie die je hebt opgebouwd, trots op het leven wat je bent ingestapt. Als ik terug kijk naar de Middelbare ben je bijna een ander persoon, maar meer de beste versie van jezelf die je ooit bent geweest. Aan de manier waarop je praat hoor ik het al. Je hebt meer begrip ontwikkeld, voor jezelf maar ook voor anderen. You’re doing good kiddo.’

Toby glimlachte naar me, Wim ook.

‘Dat is lief dat je dat zegt. Ik zie het ook. Hij blijft groeien.’ Hun ogen klikten in een blik die alleen mensen kunnen hebben die op een diep level van elkaar houden. Die elkaar begrijpen, van binnen en van buiten kennen. Het was prachtig om te zien hoe hun glimlachen versmolten tot een groot geluksmoment. Ik kon zien dat zij ook het universum dankten voor de gebeurtenissen die hun naar die plek in hun leven hadden gebracht.

‘Je hebt vanavond je eigen karakter gekregen, Roos. Je lijkt heel veel op een vriendin van me, en de eerste keer dat ik je zag vond ik het lastig om die gelijkenis niet te zien. Ik heb je toen te weinig gesproken om je echt individueel te zien. Maar nu zie ik je, Roos, nu zie ik je.’

Hier hield ik van. Dat sentimentele, nostalgische, dat waarderende wat voortkomt uit tot de volgende dag tijd met elkaar doorbrengen, de zon zien opkomen, samen je oogleden zwaarder voelen worden en er tegen vechten. De deken van liefde die zich uitspreidt over de after-party.

We sloegen onze armen om elkaar heen en waren even een oprechte uiting van lichamelijke genegenheid. Een grote, omvattende knuffel die door de bedwelmende middelen doordringt tot in je botten. Op zulke momenten keerde mijn geloof in huizen in de harten van mensen weer een beetje terug. Dat je kon wonen in de kamers van iemands metaforische hart.

Ik zag Malcolm naar ons kijken en zag de tevredenheid die ik voelde in zijn blik. We waren verzadigd.

‘Mal, het is ook een verademing om jou weer te zien.’ Ik legde mijn hand op de zijne, nog steeds mijn andere arm om Wim heen. We hebben het altijd over emmers die overlopen, en mijn emmer is vaak overvol, maar deze keer was het van liefde en vriendschap en hoe ontzettend corny dat ook klinkt liep ik daadwerkelijk over van fijne gevoelens voor de mensen waarmee ik om half zes ‘s ochtends in een werf zat te chillen.

‘Je moet echt naar Brussel komen, Roos. We hebben nu echt een gaaf appartement. Het is zo’n mooie stad.’

Met spijt dacht ik weer terug naar zijn housewarming. Het was na mijn verjaardag geweest en ik had vrij gehad maar was ziek thuis gekomen bij mijn ouders en kon niet gaan.

‘Beloofd, Mal. Ik wil je leven daar zien. Ik ben zo benieuwd.’ Met een verontschuldigend klopje probeerde ik hem te verzekeren dat ik mijn best ging doen snel langs te komen. ‘Het is druk met werken en ik heb nu wel meer geld, maar geen tijd. Binnenkort plannen we iets in.’

Hij knikte en ik woelde door zijn krullenbos, wat hij met tegenzin toeliet.

Toen we buiten stonden te roken besproken ze of ze nog bij wilden pakken. Bas en Jasper hoefden weinig te bespreken, die hadden het zakje al in handen en namen nog een beetje. De rest besloot ook mee te doen.

‘Wil je ook nog een beetje, Roos?’ Toby boog zich over Wim heen naar me toe. We zaten naast elkaar op de tuinstoelen, Toby gehurkt naast hem.

Ik keek rond. Ik wist niet goed hoe ik moest oordelen, ervaring had ik er amper mee.

‘Op zich wel,’ antwoordde ik met een schijnheilig glimlach.

‘Bedenk je wel dat slapen straks heel lastig gaat worden als je nu nog bij pakt.’ Zijn serieuze blik vond ik prettig. Er werd op me gelet zoals ik ook op hun zou letten. Het was allemaal zo veilig, zo vertrouwd. ‘Maar,’ opperde hij,’ we moeten ook nog een eind terug lopen en dit maakt dat een stuk makkelijker.’

‘Een heel klein beetje dan?’

‘Dat lijkt me een goed plan,’ zei Toby. Hij woog af hoeveel het beste zou zijn, tikte nog een beetje af en bood me de sleutel aan.

Toen het witte poeder door mijn rechter neusgat schoot voelde ik me zekerder en vaster en completer dan ik in een lange tijd echt had gedaan en of dat nou door de drugs kwam maakte me vrij weinig uit.

We rookten peuk na peuk, voerden wazige, soms diepgaande gesprekken en keken hoe de hemel steeds lichter kleurde.

‘Ben je al met die behandeling begonnen?’ Vroeg hij, een beetje geveinsd luchtig. Hij was benieuwd maar wist niet precies hoe zwaar de vraag zou vallen bij me. Hij wist dat ik emotioneler kon zijn als ik dronken was. Maar echt dronken was ik niet meer en ik was de tijd dat ik in een lamme bui moest huilen om dingen uit mijn verleden voorbij. Soms kon ik belandden in droevige gedachten die me dan even mee naar beneden sleurden voor ik ze van me af kon zetten.

‘Als ze terug komt van vakantie beginnen we.’

‘En wanneer is dat?’

‘Over drie weken pas. Ik heb altijd een beetje ongeluk met dat soort dingen. Net een paar afspraken gehad en dan gaat ze zes weken weg.’ Ik haalde mijn schouders op en nam een hijs van de peuk die Malcolm me in mijn hand had geduwd. Ik was mijn pakje kwijt geraakt nadat ik het niet goed in mijn bh had gepropt.

‘Phoe,’ verzuchte Wim op zijn karakteristieke manier, vroeger deed hij dat als hij niet wist wat hij moest zeggen, maar nu was het een teken van begrip. ‘Vind je het spannend?’

Even keek ik naar het water. Spannend vond ik het wel. Ik had me sinds mijn elfde afgevraagd hoe groot het geheim wat ik met me mee droeg nu eigenlijk was en het had vele vormen gehad. Nu zou het echt een plek gaan krijgen, in plaats van zich verspreiden door mijn lijf als een raar virus. Soms waren de herinneringen ineens zo opdringerig dat ik niet wist wat ik er mee aan moest.

Ik geloofde niet dat het al mijn problemen zou oplossen, maar wel dat ik er aan zou kunnen werken.

‘Ik ben vooral benieuwd.Het kan ook weer dingen naar boven brengen, daar ben ik wel een beetje bang voor. Maar ik wil het vooral niet te groot maken allemaal. Dus ik laat het gewoon over me heen komen. Dat doe ik met iedere afspraak wel een beetje.’

‘Dat klinkt goed, Roos. Het lijkt me goed voor je om het fatsoenlijk te verwerken.’ Wim glimlachte bemoedigend naar me.

‘Ik zit er ook aan te denken om met hem te gaan praten.’ Dat had ik alleen nog maar tegen Jack uitgesproken. Het speelde al in mijn achterhoofd sinds mijn vader het had geopperd nadat hij er zelf achter was gekomen wat er was gebeurd. Ik was klaar met het te verzwijgen. Het had lang genoeg mijn gedachten geteisterd.

‘Echt?’ Malcolm en Wim keken me aan. Ze lazen mijn gezicht. Ik liet al het zwarte dat het onderwerp opriep vervliegen met de rook uit mijn mond.

‘Ja, om te weten wat zijn kant van het verhaal is. Wat hij heeft ervaren.’

‘Gaat dat niet heel moeilijk worden?’ Mijn vrienden begonnen wat bezorgdheid te vertonen op hun vermoeide gezichten.

‘We zullen het zien,’ mompelde ik.’Ik denk dat het goed zal zijn. Ik wil horen wat hij te zeggen heeft. Zonder verwijten te uiten of er een naar gesprek van te maken. Misschien vertel ik hem hoe het voor mij is geweest. Ik weet het nog niet.’

Het was gek. Op mijn vijftiende had ik niet zonder te moeten huilen erover kunnen praten. Niet in detail. Nu voelde ik dat het er was, het verdriet en de woede en het vieze gore slijk, maar het was compact. Het was niet verslindend. Het was daar, maar dat was oké.

We glimlachten naar elkaar. We hadden allemaal herinneringen die we liever vergaten. Dat hoorde erbij. Het was een goed gevoel om te weten dat we daar altijd met elkaar over konden praten. Dat die vrijheid er altijd was.

Om half acht slenterden we terug naar Overvecht. Onder gestaag geklaag beklommen we de trappen en vielen we uiteindelijk neer op de bank in de woonkamer. De matjes werden uitgerold.

‘Willen jullie nog blowen?’ vroeg ik zacht. Zodra we binnen waren gestapt realiseerde Toby zich dat zijn huisgenoot nog thuis was en voelden we allemaal aan dat we ons mee moesten laten slepen met de rustige sfeer die was neergedaald tijdens het lopen en niet nog harde muziek moesten gaan draaien of luide gesprekken moesten gaan voeren. Ik viste de joint die ik voor drie kwart had overgehouden uit mijn tas en we rookten hem liggend en hangend over het meubilair en elkaar op. Malcolm had nog een fles brandy in zijn tas en gemixt met een laatste restje cola gaf hij het rond aan mij en Brian zodat we langzaam weer aangeschoten raakten door de sipjes die we namen. Het was goor, maar het voelde goed. Het verbaasde me dat ik nog steeds kon drinken. Toby ging als eerste naar bed, maar het was geen opgeven, meer toegeven.

Langzaam besloten we allemaal dat het geen slecht idee was om toch te proberen wat te slapen. Ik had me bij binnenkomst meteen omgekleed en was blij dat ik een grote sjaal had, omdat ik geen deken mee had gesleept en Wim niet wist waar hij die kon vinden en er ook niet meer toe in staat was ze te zoeken.

Het lukte me als een van de enigen om een paar uur te slapen, mede doordat ik weinig pep door mijn neusgaten had geramd.

Het waren losse uren waarin ik soms even wakker werd. Uiteindelijk kon ik niet meer slapen nadat Malcolm was vertrokken. Ik zwaaide hem uit. Hij wilde nog langs het huis van zijn moeder en moest België doorkruisen.

Toby en Wim kropen uiteindelijk uit bed en stelden voor om eten te gaan halen. Bas en Jasper voelden er weinig voor, Jasper was meestal in een vrij slechte staat na een nacht als deze. Hij lag op zijn matje, had koude voeten gehad en de gedachte aan eten zaaide zoveel tweestrijd in hem dat hij er niet meer van kon bewegen. Zijn lichaam had voeding nodig maar kon het niet aan en dat wist hij.

Dus liepen Toby, Wim, Brian en ik naar de Appie. Het daglicht voelde weer anders aan en ik had constant het gevoel dat mensen wisten wat we hadden uitgespookt. Ik voelde me ook alsof we iets hadden uitgespookt, al stond ik versteld van de hoeveelheid energie die ik nog had. Het was alsof ik iedere keer net weer een ander reservoir kon aftappen.

Ik sloeg bananen, mango en sushi in, met als afsluiter een grote fles hero fruitonbijt. Mijn maag voelde leeg en hoewel ik het maar in kleine, langzame happen naar binnen kreeg, was het voel om weer een beetje vulling te hebben.

Toen het tijd was om de bus te gaan pakken naar het station had merendeel wat achter zijn kiezen, behalve Bas, die rookte samen met mij een peuk nadat hij overeind was gekrabbeld. Samen stonden we op het balkon, tegelijkertijd een beetje te walgen en te genieten van de sigaret tussen onze lippen en keken we naar de vervallen gebouwen die ons uitzicht vormden.

Niemand zei veel. We hadden al zoveel gezegd. We voerden kabbelende gesprekken, vooral omdat we zelf niet meer waren dan een vermoeid lijf en een vermoeid hoofd. Er kon weinig meer uit komen.

Op Utrecht centraal stapten we samen in de trein. Er was geen plek om te zitten, dus verzamelden we ons bij de ingang van een coupe, leunden we tegen de trappen en zaten we op de grond. Jasper ziet zich meteen op de vloer ploffen, verslagen maar voldaan en vooral ontzettend misselijk. Ik volgde hem en pakte mijn boek nadat iedereen zich in zijn telefoon zoog.

In Den Bosch stapten Bas en Jasper uit, namen we afscheid tussen alle mensen die ook de trein uit moesten en zwaaiden we.

Daarna liepen Brian en ik door de trein heen tot we een twee zit vonden die leeg was. Zielsgelukkig gingen we zitten en praatten we nog wat over het dagelijks leven totdat we weer in Eindhoven aankwamen. Ik haalde een hamburger op het station zodat ik thuis me even kon verwennen met een vette hap en wachtte met Brian op zijn bus voor ik naar mijn fiets liep.

Terwijl ik door mijn eigen stad fietste, met muziek door mijn koptelefoon en een emmer vol geluk in mijn binnenste, voelde het alsof ik al thuis was maar enkel een andere kamer in liep.

1 note · View note

simsnieuws · 7 years

Text

Gisteravond was er een Live Broadcast te volgen van De Sims 4 Bowlingavond Accessoires. Tijdens de Live Broadcast is het accessoirespakket voor het eerst uitgebreid getoond en dat levert best wat bruikbare informatie op, zeker mocht je nog twijfelen over het pakket. Voor degene die het desondanks gisteren hebben moeten missen, heb ik in dit bericht even de belangrijkste details van de Live Broadcast uitgezet in een korte samenvatting. Mocht je het zelf nog willen terugkijken, dan kan dat hier.

Creëer-een-Sim

De Live Broadcast begint met het showen van de nieuwe content in Creëer-een-Sim. Hoewel niet alles werd getoond, is duidelijk te zien dat het geïnspireerd is op de stijl van de vijftiger jaren. Het zijn over het algemeen wat simpelere kledingstukjes, maar hebben wel wat unieks met klassieke printjes zoals de polkadot. Aan de ene kant heb je de wat lossere alledaagse kleding en aan de andere kant twee verschillende bowlingshirts voor zowel de mannen als de vrouwen. Naast die speciale bowlingshirts zijn er ook nog speciale bowlingschoenen en -handschoenen als typische bowlingkleding. De rest is vooral generieke alledaagse kleding.

#gallery-0-10 { margin: auto; } #gallery-0-10 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-10 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-10 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Bij de vrouwen is die alledaagse kleding vooral wat simpele tops, bij de mannen vooral wat jacks. Opvallend is zoals gezegd de wat excentriekere printjes; als je ervan houdt, dan ga je zeker wat leuke kledingstukken in dit pakket vinden. Kinderen lijken wat buiten de boot te vallen in het pakket omdat ze enkel de bowlingshirts en -accessoires krijgen. In dezelfde kleuren als volwassenen natuurlijk.

Op het eerste oog ben ik er niet super van onder de indruk, maar dat had ik eigenlijk ook niet verwacht. Ik ben zelf ook niet zo’n fan van de stijl, maar we zullen volgende week wel zien hoe het er in het echt uitziet. Van de mannen hebben we niet alles kunnen zien, maar ik verwacht dat dat in grote lijnen wel overeen zal komen met wat we al bij de vrouwen hebben gezien. Zie hieronder voor een snel lijstje van de aantallen zoals deze voorbij kwamen tijdens de Live Broadcast.

Vrouwen

Tops: 6

Volledige outfits: 1

Broeken: 3

Accessoires: 1

Schoenen: 1

Haarstijlen: 2

Tatoeages: 0

Mannen

Tops: 5

Volledige outfits: ?

Broeken: ?

Accessoires: ? (minimaal 1)

Schoenen: ? (minimaal 1)

Haarstijlen: 1

Tatoeages: 0

Kinderen

Tops: 2

Volledige outfits: ?

Broeken: ?

Accessoires: ? (minimaal 1)

Schoenen: 1

Haarstijlen: ?

Koop- en Bouwmodus

Het meest belangrijke voorwerp van het pakket is natuurlijk de bowlingbaan. Deze is 15 bij 3 hoekjes en kan overal neer worden gezet waar plaats is. Er is één soort bowlingbaan, maar deze bevat meerdere kleurenopties.

#gallery-0-11 { margin: auto; } #gallery-0-11 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-11 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-11 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Meubilair is er zeker ook te vinden en daarin zie je weer echt de vijftiger jaren stijl terug die je ook in de kleding uit Creëer-een-Sim zag. Passend bij die tijd zijn het gewoon simpele en strakker meubels met vaak wat speelsere details. Zo zijn er ook hier best wat excentriekere printjes te vinden om je huis helemaal mee op te fleuren. Niet persé de bloemenprintjes ditmaal, maar eerder geometrische hoogstandjes. Qua meubilair is er al met al op zich nog best veel uit te kiezen. Meer dan ik had verwacht eigenlijk.

#gallery-0-12 { margin: auto; } #gallery-0-12 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-12 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-12 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Toch blijft de nadruk vooral liggen op de decoratie. Waar de SimGuru’s bijvoorbeeld erg trots op zijn, zijn de nieuwe neon-lichten zoals ze aan het begin van de Live Broadcast worden getoond. Ze knipperen op de manier zoals je zou verwachten en ziet er naar mijn mening ook prima geslaagd uit. Naast dat spelen ook de klassieke bowlingdecoratie als ballen- en schoenenrekken een rol en zijn er ook verschillende verschillende decoratiestukken te vinden in die vijftiger jaren stijl, vaak als reclame voor bowling. Opvallend is ook dat er nadruk gelegd wordt op wat nieuwe stukken behang en vloerkleding.

Als laatste is er ook een speciale bowlingtrofee voor Sims die een perfecte score weten te behalen bij het bowlen. Dan heb je in ieder geval iets om naartoe te werken!

Gameplay

Bowlen is natuurlijk dé nieuwe toevoeging van dit accessoirespakket. In tegenstelling tot wat je zou verwachten gebeurt bowling niet op een speciaal Bowlingcenter kaveltype, maar juist in een Nachtclub, Bar of Lounge. Families kunnen samen komen bowlen en dragen dan ook hetzelfde bowlingshirt. Als je aan het spelen bent op die kavel, zullen er verschillende Sims langskomen om te gaan bowlen. Overigens ben je vrij de bowlingbaan te plaatsen op welk soort kavel dan ook, alleen zullen enkel op deze drie kaveltypes Sims worden aangetrokken met de specifieke intentie om te bowlen.

De Oasis Springs Kegelclub is de standaard kavel uit het pakket om je Sims meteen een plek te geven waar ze kunnen bowlen.

Daarbij is er één nieuwe standaard kavel beschikbaar in het pakket: de Oasis Springs Kegelclub. Van de buitenkant is dat een redelijk saaie doos, maar van binnen ziet

Maanlichtbowlen

Maanlichtbowlen is een speciale vorm van bowlen en verzorgt net dat beetje extra sfeer tijdens een avondje uit.

Speciaal is ook het Maanlichtbowlen. Op dat moment gaat de verlichting op de bowlingbaan en decoratie uit en zie je enkel nog de (paarse) neon verlichting van de bowlingbanen. Het gebeurt altijd op een bepaald moment van de dag en loopt dan een aantal uren door. In de weekenden begint het om 11:00 uur om ook families eraan mee te kunnen laten doen, maar doordeweeks is het veel later. Overigens kun je Maanlichtbowlen altijd aan- of uitzetten door simpelweg de optie te selecteren op een van de bowlingbanen. Om dat thuis te kunnen doen zul je eerst een speciale verbetering op de baan moeten installeren welke beschikbaar komt vanaf niveau 5 van de handigheidsvaardigheid.

Bowlingvaardigheid

Bij het bowlen kun je bij het bowling rek een bal uitzoeken. Je hebt daar, afhankelijk van het niveau van je Sim’s bowlingvaardigheid, keuze uit een tot vijf bowlingballen. Het zal overigens enkel esthetische verschillen, dus hebben ze geen invloed op je prestaties. De bowlingvaardigheid is een nieuwe vaardigheid uit het pakket en bestaat uit vijf niveaus. Opvallend is dat zelfs kinderen de vaardigheid kunnen aanleren. Wanneer ze opgroeien, nemen ze de vaardigheid automatisch mee. Bowlen heeft overigens geen invloed op de Atletiek of Motorische vaardigheid.

De “Skull Ball” is de bowlingbal die wordt vrijgespeeld op niveau 5 van de bowlingvaardigheid.

Bowlen zelf gebeurt zoals je het zou verwachten: je kunt alleen bowlen, met een groep of bij andere kijken. Zelf heb je dan weinig invloed op de uitkomst, maar op het scherm achteraan de bowlingbaan kun je wel steeds zien wat voor scores je Sims behalen. Net zoals in de echte wereld bestaat er voor iedere score een bepaald filmpje: een turkey, drie strikes achter mekaar, laat bijvoorbeeld een plaatje van een kalkoen (in het Engels een “turkey“) zien. Vaak achter elkaar heel precies gooien levert een vuurbal op. Wanneer kinderen bowlen krijgen ze automatisch een rekje op de baan. Sims zullen zelf bowlingschoenen aantrekken, maar alleen Sims die hun bowlingvaardigheid hebben gemaximaliseerd zullen ook speciale bowlinghandschoenen dragen. Beide accessoires zijn overigens altijd in Creëer-een-Sim te selecteren.

De Sims 4 Beleef het Samen

Bowlen werkt verder best goed samen met de clubs uit het uitbreidingspakket De Sims 4 Beleef het Samen. Zo is er een optie om bowlen als gezamenlijke (of verboden) activiteit te selecteren. Verder is er, net zoals bij de andere vaardigheden, een nieuwe club bonus om de verbetering van de bowlingvaardigheid te boosten. Bovendien kun je met Beleef het Samen een speciale bowlingoutfit voor je clubleden kiezen.

Overig

NuDisco

NuDisco is de nieuwe radiozender uit De Sims 4 Bowlingavond Accessoires met een aantal klassiekers uit De Sims 1.

Verder is er een nieuwe radiozender beschikbaar: NuDisco. NuDisco bevat (natuurlijk) een hoop discomuziek en bestaat uit negen nieuwe tracks, waaronder een aantal klassiekers uit De Sims 1!

Nieuwe prestatie

Voor het eerst in een accessoirespakket is er ook een nieuwe prestatie beschikbaar om vrij te spelen. De in-game beschrijving zegt daarover:

Perfect Llama

Have a Sim bowl a perfect game of all strikes on the Bowling Lane.

De “Perfect Llama”-prestatie in-game.

Redelijk rechttoe-rechtaan, maar het schijnt de enige prestatie te zijn die je 125 punten geeft en dat moet zo’n beetje de moeilijkheid ervan aangeven! Opvallend genoeg was het de SimGurus tijdens de Live Broadcast nog bijna gelukt, op één worp na dan.

Samenvatting #DeSims4 Bowlingavond Accessoires Live Broadcast Gisteravond was er een Live Broadcast te volgen van De Sims 4 Bowlingavond Accessoires. Tijdens de Live Broadcast is het accessoirespakket voor het eerst uitgebreid getoond en dat levert best wat bruikbare informatie op, zeker mocht je nog twijfelen over het pakket.

0 notes