#theaterkrant

[tommyventevogel]

In de niet al te ver verwijderde toekomst, in een parallelle wereld, bezoeken we Klifland, waar de bewoners steeds meer last krijgen van afbrokkelgrond. Ze proberen hun leefgebied wanhopig met bruggen bij elkaar te houden. De volwassen Kliflanders hebben de hoop al opgegeven, maar Nada kan zich niet bij de ondergang van diens wereld neerleggen en besluit om er op uit te trekken. Tijdens deze reis ontmoet Nada een veelvoud aan kleurrijke figuren: wetenschappers in paniek, ondernemers die een slaatje uit de crisis willen slaan, rebellen met het hart op de juiste plek maar het brein in paniek en het hart gebroken. Dapper blijft Nada steeds geloven in een duurzamere toekomst. Maar wat is de oplossing? En kan het eigenlijk wel anders?

Science Fiction is een snelle, speelse en humoristische klassenvoorstelling met de structuur van Alice in Wonderland en het filosofische karakter van De Wereld van Sofie die tot denken zet.

Een fantasierijke voorstelling over de vraag of er nog een toekomst is in een wereld waar de invloed van klimaatverandering al zichtbaar is. Hoe veranderen we iets wat onveranderlijk lijkt? En hoe houden we hoop? Science Fiction in de klas biedt uitzicht.

concept: Jessie L' Herminez auteur: Tommy Ventevogel regie: Jessie L' Herminez dramaturgie: Nina van Tongeren artistieke begeleiding: Emke Idema vormgeving: Maartje Prins uitvoerende: Ali Zijlstra / Sebastiaan Frowijn

recensie: Recensie Science Fiction door De Toneelmakerij / Jessie L’Herminez – Theaterkrant

[abattoirferme]

Regisseur Lernous en zijn acteurs leven zich kostelijk uit in deze uitzin­nige satire op het therapie­wezen... Heerlijk om te zien.

Recensie “GONZO” in Theaterkrant

[annechrisvandoesburg]

Je kleine meid Hij en hem

Je weet niet of je je hand op mijn wang kunt leggen

Papa ik wil met je kamperen in de bergen Pap zeg niet dat je me niet kunt vasthouden omdat ik nu zoiets als een jongen  ben

Ik was eens en zal blijven en zal blijven en zal blijven je dochter

Zelfs als misschien ooit mijn stem daalt en ik een baard groei

Een fragment tekst van Anne Chris’ performance in de voorstelling BOYS WON’T BE BOYS 2019/2020

[iamtenfold]

For ten weeks I will make a post about a female artist that I like. This week: @silkevkamp! When I see Silke her directed theatre pieces, I am always impressed by the fact that I see her character back on stage, without her actually being on stage.✨’Listen, smile, agree and then do whatever the fuck you were gonna do anyway’ is the epigraph of stage director Silke van Kamp. "My work is intens and confronting and at the same time humor is a very important ingredient. Laughing opens people up and makes them available to be touched unexpectedly. The hidden areas are exactly the ones I want to open up; the topics we don’t seem to talk about.” Her graduation piece was nominated for the prestigious BNG BANK THEATERPRIJS 2019. Her new work @voorstelling.zusje has been well received and therefore on tour NOW! Go and see ZUSJE on 10 and 11 March at @theaterkikker, Utrecht. 📷 @sheeylagerard #sisterhood #supportyoursisters #femaleartist #silkevankamp #theatre #theatredirector #stagedirector #zusje #jongehartenfestival #bngtheaterprijs2019 #theaterkrant #theaterkikker https://www.instagram.com/p/B9Rr3vhJT2D/?igshid=sc2dnoxm6me9

[vriendenboekjes]

Thanks so much for tagging me @beatricebf 💗💗

relationship status: single except also mentally gay married to the besties

favourite colour: i LOVE warm shades of yellow/orange

favourite food: i have a big love for rendang.... but also my mom's salmon.... shrimp (in general)... love a good pasta as well.. depends on the day hour weather etc but uhm i love good food...

song stuck in my head: superbass nicki minaj

last thing i googled: theaterkrant [performance im doing my internship with] recensie

time: 16:09

dream trip: uhm. i want to visit all my international friends <3

tagging (you dont have to ofc) @slutmunist @pussykech @yahababs @pumpkinspicedlesbian @recapitulation and any other mutual i didnt tag :)

[bramvanhelden]

I open at the close

Wander around in the world of theatre curtains. An installation in the big hall of Theatre De Nieuwe Vorst in Tilburg. A transition-experience between an empty and crowded theatre. July 15th till August 9th in Theatre De Nieuwe Vorst, Tilburg

Made in collaboration with Thijn Kolk and with artistic advice of Jeroen Offerman

Press: De Volkskrant https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/achter-het-theatergordijn-gaat-een-wereld-van-zoutkristallen-garen-en-rubbers-schuil~b60f7b5e/?utm_campaign=shared_earned&utm_medium=social&utm_source=copylink

De Theaterkrant https://www.theaterkrant.nl/recensie/i-open-at-the-close/bram-van-helden-plan-brabant/

Het Brabants Dagblad https://www.bd.nl/tilburg-e-o/bram-van-helden-opent-de-nieuwe-vorst-aan-het-einde~a7216f2b/

[tinehuygh]

PODIUM - CABARET

Oogst - Kommil Foo - CC t’Vondel - 21 september - 20u30

Op zaterdag 21 september, ging ik samen met mijn gezin naar het nieuwste cabaret optreden van Kommil Foo. De broers Walschaerts Raf en Mitch vierden hun dertigjarige bestaan met hun fantastisch optreden “Oogst” waarmee ze door Vlaanderen en Nederland tourden. Ze doken hun archief in en hebben “hun mooiste geestesvruchten”samengebracht tot een ruim twee durende show. In deze show lieten ze echt zien wat ze kunnen! 

“Fysieke sketches met losse attributen, schoenen of een stoel afgewisseld met prachtige poëtische liedjes. Ze gebruikten ook elkaar als marionetten om hun verhaal origineel weer te geven. Raf en Mitch zijn een ijzersterk duo. Ze zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat je ze soms moeilijk van elkaar kunt onderscheiden.“

Na hun feestelijke opening van de show, volgde het nummer “Wij twee”, oorspronkelijk geschreven door André Van Duin, begeleid door viool en piano. Met dit liedje kwam iedereen meteen in een diepe, duistere sfeer. Het is geweldig hoe die twee zo goed een gevoel kunnen overbrengen aan hun publiek! (Luister hier naar hun coverversie “Wij twee”: https://youtu.be/6w8fhEt_uSU)

De rode draad van hun show was “het gebrek aan en het verlangen naar de liefde; de twijfel daaraan en het verpesten ervan”. Ze vertelden persoonlijke verhalen en sprookjes door middel van een hilarisch toneelstuk of een sterk, zelfgeschreven nummer. 

Ze brachten een aantal bekende liedjes met als afsluiter de prachtige lofzang “Kom hier dat ik u draag” die echt vol zit van liefde in de ruimste zin. 

Kommil Foo maakt kleinkunst van een hoog niveau en neemt ons als het ware mee in hun “sferische belevingswereld”. Ze hebben zo een goede en “lenige” mimiek en hun “clowneske” uiterlijk draagt ook echt bij tot hun grappige sketches. Zo brachten ze bijvoorbeeld een geestige sketch waarbij een paar rode pumps en mannenlaarzen genoeg waren om een flirt in een kroeg uit te beelden.

Het was fantastisch om naar te kijken! In de zaal waren jong en oud aanwezig en ik durf met zekerheid te zeggen dat iedereen gelachen heeft. De mannen kunnen geweldig zingen en hun boodschap komt live echt nog beter binnen! Sommige liedjes grijpen je echt bij de keel! Mijn favoriete liedjes waren “Wij twee” en “Stilte na de storm” . 

Toeval wil dat in september ook 30 jaar CC ‘t Vondel gevierd werd. We werden op een unieke manier verwelkomt. We moesten zonder vuurpijlen vuurwerk produceren, door middel van bubbelplastic, ballonnen en sterretjes.

Tijdens het optreden gebeurde er iets vreemds, maar toch ook hilarisch. Iets waarvan ik bijna niet kan geloven dat het echt was. Halverwege de show, stond er plots een man recht vanuit het publiek. Hij liep met harde passen, bijna als een soldaat, de zaal door en in plaats van de korte weg te nemen, marcheerde hij zonder gêne voor het podium tot helemaal buiten de zaal. De broers Walschaerts hadden dit nog nooit meegemaakt en onderbraken hun show met de vraag “Weet er iemand soms wat meneer gaan doen is? Waar zat em ergens int publiek?” Blijkt dus dat de man naar het toilet moest, dus besloten Raf en Mitch te wachten op de man om verder te gaan met de show. Ondertussen deden ze na hoe de man marcheerde en iedereen in de zaal moest erom lachen. Na een tijdje begon het toch wel lang te duren en daarom besloot Mitch om achter de man aan de te gaan mét microfoon... De man was een beetje geschrokken toen Mitch vroeg waar hij vandaan kwam en antwoordde:“Ja, zwakke blaas, denk ik...”. Toen de man weer op zijn plaats zat, gingen ze verder met de show en lachten ze nog een paar keer tussendoor met “de zwakke blaas”. Kortom, hi-la-risch!!

Na het optreden had je de mogelijkheid om hun nieuwste cd of plaat te kopen en die te laten signeren door de gebroeders Walschaerts. Wij dronken eerst een glaasje en gingen daarna als laatsten bij Raf en Mitch een plaat kopen en ik mocht zelfs met hen op de foto. De PERFECTE afsluiter van deze geweldige avond. Echt eentje om nooit meer te vergeten!!

Voor foto’s: Check mijn blog ;) Tiny Huge.

Bronnen:

REEDIJK J., Dertig jaar liefde. Theaterkrant, 12 april 2019, (www.theaterkrant.nl, geraadpleegd op 3 november 2019).

GELDER, A., Ook na dertig jaar blijft Kommil Foo beste belevenis. AD, 9 september 2019, (www.ad.nl, geraadpleegd op 3 november 2019).

[katobaetens]

TrapTown: dansvoorstelling

Op 30 oktober 2018, gingen we in het kader van de lessen Repertoire Studie van de Seravaisacademie kijken naar de eerste voorstelling van het nieuwe schooljaar. Deze heette TrapTown en ging door in de KVS in Brussel. Vandekeybus verbaasde zijn publiek met deze voorstelling aan de hand van een combinatie van zowel dans, theater als film.

Het verhaal gaat over twee volkeren: de Odinezen en de Mythriciërs, ofwel de rijken en de armen. De Mythriciërs worden zwaar onderdrukt door de Odinezen. Marduk, de zoon van de burgemeester van de Odinezen, ontketent als het ware een revolutie om een einde te brengen aan deze ongelijkheid tussen beide volkeren.

Zelf wist ik niet goed wat ik ervan moest verwachten, aangezien ik nog nooit naar een professionele dansvoorstelling was geweest. Eerst had ik er niet zo veel zin in, maar al snel had ik het erg naar mijn zin. Ik was dus aangenaam verrast door deze voorstelling.

Wim Vandekeybus was al reeds bekend om zijn voorliefde voor mythes, en ook met deze voorstelling stelde hij zijn publiek niet teleur. TrapTown neemt je mee naar een parallel universum, ontdaan van tijd en ruimte. Dit in combinatie met een indrukwekkend decor, dat vaak ook werd gecreëerd aan de kant van film, maakte het totaalplaatje compleet.

Voor de soundtracks die gebruikt werden tijdens de voorstelling, wist Vandekeybus Trixie Whitley te strikken. Dit vond ik persoonlijk een pluspunt aan het stuk. Ik ken namelijk veel van Whitleys liedjes, aangezien mijn vader een stiekeme fanboy is. De muziek vormde een mooi geheel samen met de gecompliceerde bewegingen van de dansers en creëerde een ietwat mysterieuze sfeer.

Als toeschouwer heb ik de voorstelling positief ervaren, maar soms ook erg druk. Vaak had ik het gevoel dat ik ogen te kort had om alle ingewikkelde en moeilijke danspassen die plaatsvonden op het podium te kunnen volgen. Dit zie ik niet per se als een negatief punt, want het was allesbehalve chaotisch. Het zorgde eerder voor actie op het podium. Ook de interactie met het publiek die er af en toe was, was perfect.

Marcelle Schots deelde ook uitgebreid haar mening over de voorstelling in de Theaterkrant. Hoewel ik in heel wat punten die ze aanhaalt haar mening deel, beweert ze soms ook dingen waar ik het niet helemaal mee eens ben. Zo zegt ze bijvoorbeeld dat het stuk voor het publiek in een mum van tijd voorbij was, terwijl ik na twee uur toch wel al begon te verlangen naar het einde van de voorstelling. (Hierbij moet er wel rekening gehouden worden met het feit dat ik extreem veel honger had, dus dit had misschien wat invloed.)

Ik ben het wel helemaal eens met Schots wanneer ze zegt dat de overgangen van live naar film en vice versa knap zijn om te zien hoe ongemerkt die gaan.

Ook zegt ze dat de onderlinge verhoudingen die in veel partnerwerk worden uitgevochten erg indrukwekkend zijn om te zien. Ik deel hierin absoluut haar mening. Zo wordt er bijvoorbeeld een vrouw in de lucht gehangen door haar gezicht met twee handen omhoog te duwen. Niet alle koppels zijn man-vrouw en de rollen zijn ook omgedraaid. Mannen slepen zich voort en torsen vrouwen mee, die hun voeten stevig in de knieholtes van die mannen hebben geplant. Als toeschouwer is het erg knap om te zien hou die mensen zulke moeilijke bewegingen kunnen uitvoeren met hun lichaam.

Schots haalt ook aan dat de tekst van TrapTown is doordrenkt van actuele onderwerpen als macht en onderdrukking of rijkdom versus uitbuiting. Dit zijn onderwerpen die tegenwoordig nog steeds erg problematisch zijn.

Ondanks de ietwat langdradigheid van de voorstelling, vind ik het dus zeker en vast een aanrader. Vandekeybus sleurt je even weg uit de realiteit en neemt je mee naar een hele nieuwe wereld. Hierdoor kan je makkelijk even al je zorgen (zoals het maken van een blog voor esthetica bijvoorbeeld) vergeten. Het is erg indrukwekkend om eens van dichtbij te mogen meemaken. 

Na afloop zijn we gezamenlijk nog wat gaan eten in Brussel. Het was dus een erg gezellige avond en zeker voor herhaling vatbaar.

(link recensie : https://www.theaterkrant.nl/recensie/traptown/ultima-vez/)

[periodeeen]

DECORONTWERP

Vandaag hebben we met zijn alle het script gelezen. Dit was heel gezellig om met zijn alle te doen.

In mijn hoofd kwamen ook al meteen ideeën en onderwerpen op. Zoals Berlijnse muur, vluchtelingen en grens.

Thuis ben ik onderzoek gaan doen naar de schrijver en het stuk. Bij het onderzoek naar het script kwam ik een recensie van de Theaterkrant tegen. In 2019 is het stuk namelijk opgevoerd in Nederland. Toen ik daar op door zocht vond ik tekeningen van Sarah Jonker. Ze geeft het stuk interessant weer met haar tekeningen. Verder heb ik ook nog een aantal podcast afleveringen geluisterd over de Berlijnse muur en vluchtelingen.

De podcasts die ik heb geluisterd.

- Berlijn. Het verhaal van de muur – aflevering 1. Waarom een muur?

- Bureau Buitenland – Wat is het vluchtelingenverdrag nog waar in Europa?

[contemporaryclassicalfan]

Composer and pianist Anne-Maartje Lemereis: ‘When the tour of my song cycle was cancelled I felt like a 6-year-old whose birthday party is called off’

Composer and pianist Anne-Maartje Lemereis on corona: ‘When the tour of my song cycle was cancelled I felt like a 6-year-old whose birthday party is called off’

The financial damage caused by the corona crisis is immense, and the end is not yet in sight. What are the stories behind the figures? The Dutch website Theaterkrant asks freelancers in the theatre sector how they are dealing with the crisis, both financially and mentally. For this series I interviewed composer and pianist Anne-Maartje Lemereis. Anne-Maartje Lemereis (1989) wrote her first song…

[abattoirferme]

In Glitch zijn scenografie, muziek, licht, kostuum en lichaam geraffineerd met elkaar samengevlochten. Dat begint al bij het openingsbeeld, een van de krachtigste en meest benauwende startschotten van een voorstelling sinds jaren (...)  Glitch is filmisch en horror-achtig. De voorstelling is bij vlagen kitch en melodramatisch, bij vlagen kosmisch en lovecraftiaans. De vondst om het huis de verbindende factor tussen de vijf losse scènes te laten zijn, als decor en als handelende actor, is geniaal.

Recensie Theaterkrant, volledige tekst hier.

[clippingthaisdimarco]

Text contribution at TheaterKrant.

[bauhaus-movement]

"Der Silberprinz - Neun Blicke auf Walter Gropius und das bauhaus" - Theaterkreation im Collenbach-Saal Düsseldorf - 11. bis 14. Januar 2018

In der Figur des Architekten Walter Gropius mischt sich vieles, was den Umbruch vom Kaiserreich in die Republik, von der Tradition in die Moderne und vom fast aristokratisch auftretenden Sohn des Großbürgertums zum Mitglied eines Künstlerrates nach dem ersten Weltkrieg führt.

Die neun Jahre (1919-1928) Walter Gropius als Gründer und Leiter des Bauhauses bilden den Rahmen für diese Theaterproduktion, der sich neben politischer Gründung und Kampf und den beiden Ehen von Gropius in dieser Zeit vor allem dem künstlerischen Leben um heute legendäre Figuren wie Paul Klee, Oskar Schlemmer, Wassily Kandinsky, Lyonel Feininger, sowie mit ihren Studierenden (damals Lehrlinge und Gesellen genannt) widmet.

[projectl]

Veenfabriek musictheatre – RAARRR

Concept Joep van der Geest Compositie Lam Lai Dramaturgie Paul Slangen Decoradvies Theun Mosk Kostuumadvies Dorothee Curio Tekst o.a. Maarten Doorman Dramaturgie Paul Slangen Met Ton van der Meer, Milena Haverkamp, Niki Verkaar, Joep van der Geest en Lam Lai

2015 09 dec Theater Ins Blau, Leiden try out  www.theaterinsblau.nl 10 dec Theater Ins Blau, Leiden try out  www.theaterinsblau.nl 11 dec Theater Ins Blau, Leiden première www.theaterinsblau.nl

16 dec Schouwburg Rotterdam  www.rotterdamseschouwburg.nl

17 dec Frascati Amsterdam www.frascatitheater.nl 18 dec Frascati Amsterdam www.frascatitheater.nl 19 dec Frascati Amsterdam www.frascatitheater.nl

2016 5 jan Toneelschuur Haarlem www.toneelschuur.nl

09 jan Theater aan het Spui, Den Haag www.theateraanhetspui.nl 10 jan Theater aan het Spui, Den Haag www.theateraanhetspui.nl

27 feb Stadsschouwburg Utrecht www.ssbu.nl

details: Veenfabriek (link) Theaterkrant (link)

////////

tralier: https://www.youtube.com/watch?v=B6KpoQ1bqAo&feature=emb_title