digidopamine

[digidopamine]

[digidopamine]

Welcome to Aesthetics Wiki, a comprehensive encyclopedia of online and offline aesthetics!

We are an online community set up to aim to observe, name, and catalogue this visual schema. Have fun reading!

[digidopamine]

In Voorbij het lustprincipe schreef Freud al dat voor elk levend organisme bescherming tegen stimuli bijna belangrijker is dan het ontvangen en interpreteren van stimuli. De wereld is te veel.

Het idee van minder is dan natuurlijk dat sans ruis en prikkels we toekomen aan de kern van wat we echt willen doen, wie we echt willen zijn. Dat echte is dan trager, dieper, puurder. Slow cooking, lange gesprekken, dagen voor onszelf. In een Volkskrant-interview vertelde een Albert Heijn-topvrouw dat de recepten op de Allerhande-site voor de lockdown het populairst waren als ze in vijftien minuten klaar waren, en nu zoeken mensen gerechten die veel tijd kosten. ‘Stoven’ en ‘oven’ zijn sleuteltermen.

[digidopamine]

Imaginary Flower Therapy

What if floral arrangement could help fighting stress? The answer is in this guide book to serenity.

A graduation project for the Design Academy Eindhoven.​

What is proposed here has nothing to do with floral decoration. In this book, I present the method I developed for fighting anxiety and stress, a therapy imagined from floral compositions, an Imaginary Flower Therapy. This method refers to the many myths based on the meaning and the power of flowers. Medicinal plants that heal the soul, bouquets of flowers that convey secret messages, cultures that lend mysterious powers to plants. Is this reality, folklore, white magic, shamanism, placebo effect, autosuggestion, New Age business? It does not matter; you just have to believe in it.

If flowers have magic properties, why not use them to fight the sorrows of our modern life? Lack of money, time, self-confidence, sleep, ideas, trouble in communicating, in making a choice, fear of failure, fear of the future: this is what I personally experienced during my graduation year, a period of deep anxiety. Thus, I imagined a therapeutic practice that could use a floral composition as a vector to overcome the difficulties I encountered.

[digidopamine]

Geïnspireerd door een groeiende behoefte aan verstilling en helderheid, aan authenticiteit en betekenis in de moderne samenleving kwam gerenommeerd trendonderzoeker Li Edelkoort tot dit ingetogen ontwerp.

Maar het gaat om meer dan alleen uitstel. “Mensen zijn eindelijk klaar om hun gedrag te veranderen en los te komen van hun winkelverslaving”, merkt de trendonderzoeker op. “De industrie zal hierop reageren, ontwerpen afslanken en verantwoorde producten produceren die lang meegaan. Maar dat betekent niet dat we stoppen met het maken van mooie dingen, integendeel. De focus zal liggen op minder en beter, verminderd en uitzonderlijk, duurzaam en intuïtief. ”

De 5 millimeter dunne, warm-witte hightech keramische kast met een diameter van 39 millimeter is versierd met een titanium achterkant met saffierkristal, waarop de woorden STILLNESS Lidewij Edelkoort SINCE 2020 staan. Witte uren- en minutenwijzers, een transparant Rado-logo en een hightech keramische armband in een bijpassende kleur maken de monochrome look van dit moderne quartzhorloge van Zwitserse makelij compleet. Al met al biedt het nieuwe model een moderne interpretatie van het ontwerpconcept less is more. Een witte wijzerplaat wordt gepresenteerd onder een gebogen wit saffierglas met frosted effect.

[digidopamine]

Today, people are wanting to express “what they are going through right now,” in a “visual diary” or “tiny piece of immediate theater,” she said. (She cautioned though, that some extreme versions of this look might be a cry for help.)

As such, historians believe this is a beauty trend that will pass. Kathy Peiss, a professor of American history at the University of Pennsylvania and author of the book “Hope in a Jar: The Making of America’s Beauty Culture,” wrote in an email: “This seems ephemeral, an aesthetic centered on pandemic tiredness, but not much more than that.”

[digidopamine]

In this article, we challenge dominant perceptions of social media as an archive of endlessly positive self-documentation by examining two subgenres of YouTube vlogging predicated on the expression of negative affect. Through analysis of the crying and anxiety vlogs of YouTubers ZoeSugg, Trisha Paytas and Nicole Klein, we recognize the productivity of negative affect, charting the translation of the mediated tears, sobs and struggles of these young female vloggers into affirmations of authenticity, (self-)therapy and strengthened ties of intimacy with followers. While these negative affect vlogs work outside of YouTube’s consumer economy, their popularity points to a booming economy of affective labour, where the exchange of tears for sympathetic ears is in consistently high demand.

[digidopamine]

           This study relies on knowledge regarding the neuroplasticity of dual-system components that govern addiction and excessive behavior and suggests that alterations in the grey matter volumes, i.e., brain morphology, of specific regions of interest are associated with technology-related addictions. Using voxel based morphometry (VBM) applied to structural Magnetic Resonance Imaging (MRI) scans of twenty social network site (SNS) users with varying degrees of SNS addiction, we show that SNS addiction is associated with a presumably more efficient impulsive brain system, manifested through reduced grey matter volumes in the amygdala bilaterally (but not with structural differences in the Nucleus Accumbens). In this regard, SNS addiction is similar in terms of brain anatomy alterations to other (substance, gambling etc.) addictions. We also show that in contrast to other addictions in which the anterior-/ mid- cingulate cortex is impaired and fails to support the needed inhibition, which manifests through reduced grey matter volumes, this region is presumed to be healthy in our sample and its grey matter volume is positively correlated with one's level of SNS addiction. These findings portray an anatomical morphology model of SNS addiction and point to brain morphology similarities and differences between technology addictions and substance and gambling addictions.    

[digidopamine]

An essential exhibition for today, exploring the non-stop nature of modern life.

Many of us feel we’re working more intensively, juggling too many things, blurring our public and private lives, pushing the limits of our natural rhythms of sleep and waking.

24/7 takes visitors on a multi-sensory journey from the cold light of the moon to the fading warmth of sunset through five themed zones and contains over 50 multi-disciplinary works that will provoke and entertain.

[digidopamine]

[digidopamine]

[digidopamine]

Online wellness is the craze of the day: our days on Zoom include breaks with live music performances, short yoga and body scan sessions. It is Bernard Stiegler’s pharmakon in a nutshell27: technology that kills us will also save us. If Zoom is the poison, online meditation is the antidote.

After the Covid siege, we will proudly say: we survived Zoom. Our post-digital exodus needs no Zoom vaccine. Let us not medicalize our working conditions. In line with the demonstration on Amsterdam Museumplein (2 October 2020) where students demanded ‘physical education’, we must now fight for the right to gather, debate and learn in person. We need a strong collective commitment to reconvene ‘in real life’ – and soon. For it is no longer self-evident that the promise to meet again will be fulfilled.

[digidopamine]

So today I want to talk about some different ways of using the internet, and although I don’t want to get too nostalgic I am going to look at some historical examples of a time when we, or rather I, used the internet differently. The reason I want to do this is to try and move away from talking about how and why the centralising, monopolistic platforms of social media are bad—and they are of course really bad—to talk about how we, as users, are a big part of the problem and if we might not be getting the internet that we deserve.

...

Richard Seymore suggest that we understand social media using an addiction model—that we’re social media users in the same way that we might be users of crack—but argues that we should worry less about what social media is distracting us with—the thrill of online drama, or the gamble on a post's like to comment ratio—and more about what its distracting us from, the things in life that we don’t want to have to do or think about or deal with, including social anxiety and loneliness. It’s a social model of social media addiction, but he’s also keen point to out that the things we used to use to deal with social anxiety, namely cigarettes and alcohol, weren’t really very good for us either.

...

The current model of social media that we have, where we just advertise ourselves to each other, is by its nature just a very powerful distraction from a profoundly anti-social world. Having a stable place from which we can envision and identify with a world that is less anti-social, and organise to make a world more like the vision, seems to me essential. The practise of building and maintaining institutional supports for social interactions would, to my mind, not just be a model for how to make wider political and social change, but the first step of doing it.

[digidopamine]

Relatie fan-idool

Met de opkomst van sociale media is het fenomeen fanschap drastisch veranderd. Een jaar of tien, twintig geleden was een idool iemand die je verafgoodde door posters aan de muur te hangen, cd’s te draaien, misschien films of tv-programma’s te kijken. De relatie fan-idool was behoorlijk eenzijdig: de fan kreeg af en toe een zoethoudertje toegeworpen – een nieuw nummer, een tv-optreden, een bericht over een huwelijk in een roddelblad – en daar moest hij of zij het mee doen.

Maar met de digitalisering is de relatie tussen fans en idolen binnenstebuiten gekeerd, schrijft de Britse hoogleraar sociologie Ellis Cashmore in zijn boek Kardashian Kulture, waarin hij onderzoekt hoe de celebritycultuur in de 21ste eeuw is veranderd. Niet langer staan fans van buitenaf te kijken naar de wereld waarin hun idool leeft – ze staan er middenin.

In de jaren vijftig gingen sociologen de relatie tussen het publiek en de presentatoren op de steeds populairdere televisie beschrijven als een ‘parasociale relatie’. Deze wordt gekenmerkt door een – soms enorme – investering van tijd en energie vanuit de een (de tv-kijker, in dit geval), terwijl de ander (de presentator) niet eens weet dat hij of zij bestaat. Het bijzondere, schreven onderzoekers Richard Wohl en Donald Horton – die de term in 1965  muntten in een publicatie in Psychiatry – is dat zo’n presentator erin slaagt een gevoel van intimiteit op te bouwen met een grote groep volslagen onbekenden. Hoewel de fans hun idool vrijwel nooit in het echt ontmoeten, voelen ze zich niet afgewezen. Deze intimiteit is maar een schaduw van wat we normaal onder deze term verstaan, schrijven Wohl en Horton, maar werkt desalniettemin extreem verslavend.

Met de opkomst van sociale media is die parasociale relatie totaal uit de hand gelopen – van beide kanten. Vloggers, YouTubers en influencers delen alles van zichzelf, inclusief huilbuien, angstaanvallen, het sterfbed van een familielid. En wij, het publiek, zijn collectief verslaafder dan ooit. We zitten niet langer een uur per dag voor de tv voor dat ene momentje schijnintimiteit met steeds weer dezelfde quizmaster; we kunnen constant op onze computer en telefoon zien wat onze zelfgekozen idolen aan het doen zijn. Hun hele leven is inzet geworden in de wedstrijd om aandacht die online wordt uitgevochten.

En de inzet is hoog in die wedstrijd. Platform YouTube, waarop idolen als Monica Geuze zich hoofdzakelijk manifesteren, werd in 2005 gelanceerd en trok dat jaar al rond de 8 miljoen kijkers per dag. Inmiddels zijn dat er zo'n 5 miljard. Elke minuut gaat rond de 500 uur aan video via YouTube het internet op. Dat is per dag zo’n 720 duizend uur aan persoonlijke content – wachtend op fans die zin hebben in een dosis digitale intimiteit.