#şiir sensin

[muratt42]

Annemin,

"ALLAH BELÂNI VERSİN..!"

Dediği gün tanışmıştık seninle...

Sonra..

Bütün mevsimleri Senin gelişine sakladım...

🖤

[nisanurlukadinnn]

Kimi sevsem sensin,hayret. Sevgi hepsini nasıl değiştiriyor. Gözleri maviyken yaprak yeşili, Senin sesinle konuşuyor elbet. Yarım bakışları o kadar tehlikeli. Senin sigaranı senin gibi içiyor. Kimi sevsem sensin,hayret. Senden nedense vazgeçilmiyor.

~Attila İlhan~

[siyahveizmarit]

Bırak beni haykırayım, susarsam sen mâtem et, Unutma ki şâirleri haykırmayan bir millet, Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir.

[uyumsuzunnotlari]

“Oyuluyorum şu masmavi boşluğa  Gölgesiz kıpırtısız  Yalnızlık sensin.”

[borderlinesenteced]

O saatten sonra evimde sendin kedimde

Kafamı toplamam için omzuna koymam yeterliydi

[yorgunherakles]

heraklitos 'tan beri, akan suya kilit vurulamayacağını bilmiyor muyuz?

attila ilhan - kimi sevsem sensin

[vazgecmelerustasi]

İst’AN’bul

...ben senden öğrendim deniz yazmayı, elimden düşmüyor mavi kalem...

CAN YÜCEL

https://youtu.be/uXuYk3l6FWU  🎶 🚬🍷✨

[sigaraminduumani]

'Öyle ağır yalnızlığı herkese vermiyorlar'mış

[ysfogzdgrz51]

Ben seninle çay içmek istiyorum.

Seni duymak,

seni görmek,

seni bilmek,

seni yanımda hissetmek istiyorum.

Sana şiir okumak istiyorum,

yazmaktan bıktım, usandım.

Ben artık yazıları sana söylemek istiyorum.

Küçük bir evde, büyük hayaller kurmak istiyorum.

Sobanın yanında, seninle birlikte, üşüyen ellerimi çayın sıcaklığına bırakmak istiyorum.

Ben aslında sevmek değil, seninle yaşlanmak istiyorum.

Ellerimin senin ellerinle birlikte yaşlanmasını, yüzümdeki çizgilerin senin yanında olmasını istiyorum.

Aynı battaniye altında, soğuklara karşı seninle birlikte şiir olmak istiyorum.

Gözlerine bakmak, seni, yalnız onların hatırı için sevmek istiyorum.

Seninle konuşurken, içimden bu anın bitmemesi için dua etmek istiyorum, sana bakarken, bir ayeti daha hatırlamak istiyorum.

Rahman suresini, senin gözlerine bakarak, kalbimden okumak istiyorum.

Amin sözünü ise, senin göz kapaklarına yazmak istiyorum.

Her göz kırpışında, bir duanın daha, kabul olması için sana bakmak istiyorum.

İbadetimi tamamlamak istiyorum,

ben seninle birlikte, gözlerimi hayata kapatmak istiyorum.

Senin konuşmanı, senin gülümsemeni, seni varlığını, senin düşüncelerini, bilmek istiyorum.

Küçük bir evde, büyük bir mutluluk istiyorum, huzur istiyorum, huzur sensin diyorum, susuyorum.

Biliyorum,

ben çok şey istiyorum.

O yüzden susuyorum.

Yazarak, şiirler gibi susuyorum.

[yusuf-krk]

Gönül Hanem 🌹

Sen benim okuduğum şiir gibisin

Her mısrasında ayrı ayrı dolaştığım

Gözlerin değmiştir diye hiç bir heceni atlayamadığım

Ellerin sevmiştir diye sayfalarından taşamadığım

Sen benim yazdığım şiir gibisin

Öyle manalı ki bakışın yüreğime

Tekrar tekrar bakmaya doyamadığım

Gizli gizli süzülmüşsün gönül kelimelerime

Acabalarında kaybolmaya kıyamadığım

Sen benim yaşadığım an gibisin

Hiç bir zaman benim olmayacaksın bilirim

Sen sanki ben gibisin

Kendimi yazıp seni okurum bilirim

İçimdeki dalgaların çırpınışı kadar bensin

Kaybolmaya korktuğum kadar sensin

Sen benim okuduğum şiir gibisin

Sevgilimmm......

..........canımın içi...........

Seni Seviyorum ❤️

Sağlıklı yaşam dileği ile 🖋️🇹🇷🇦🇿🇹🇷🇦🇿

[muratt42]

"Geceye bir not bırak.." dedi....

Kalbimi bıraktım...

Herkes ama herkes hayatında bir defa,

bırakır canını bir başkasının avuçlarına....

00:28

[ihsanperfectlysparklywolf]

""KADIN sordu ADAMA Bana bir şiir yazarmısın ADAM sustu KADIN tekrar Sordu ADAM tekrar sustu ve Baktı KADININ Gözlerine Hadi Sen bir ÇAY koy kaçak olsun KADIN demledi ÇAYI sevgisini Katarak Ve bir heyecanla bekledi Kendisine yazılacak olan şiiri Oturdu ADAMIN karşısına ADAM tuttu KADININ Ellerini Önce Alnında ÖPTÜ Sonra Avuç İçlerini Ve KADINA dediki ŞİİİR Zaten sensin Yazmaya kıyamadığım Ben yazarsam Başkası okur diye korktuğum.....""

[vazgectimwagnerden]

isa peygamber filistin'e döndüğünde, duydukları mucizeleri kendi gözleriyle görmek isteyenler, eh aslında böylece, peygamberliğini sınamak isteyenler evinin önünde toplaşıyorlar.. içlerinde iki adam var, tanrının bu çocuğuna felçli bir adam getirmişler, taşıdıkları adam bir kilime sarılı, yürüyemiyor, konuşamıyor, sadece inleme benzeri sesler çıkarıyor. isa peygamber kalabalığın içinden yürüyor, kilime sarılı adama yaklaşıyor, eğiliyor, kulağına şöyle fısıldıyor: cesaretini kaybetme, endişe etme, yürüyeceksin. çünkü günahların affedildi.

ben bunları anlatırken n. yanı başımda dikiliyor. elinde tuttuğu enjektöre tırnağı ile vurup içindeki hava kabarcıklarını çıkarıyor. birazdan duymaya devam edebilmem ve şu çınlamanın çıldırtıcı bir noktaya gelmemesi için kulak zarımdan içeriye kortizon enjekte edecek.

iğneyi yapmayalım, onun yerine kulağına cesaret verici şeyler mi fısıldayayım istiyorsun? diye soruyor-

yani.. fena olmazdı diyorum. kulağımın tedavi olması.. bu sırada günahlarımın da affedilmesi muhteşem bir tecrübe olurdu. hımhım, kıpırdama- diyor,

nefes al, enjektörün iğnesi kulak zarımı geçiyor, iç kulağımda titreşen kabarcıklar ve bir festival.

sonra her enjeksiyon sonrası ritüelimizi yaşıyoruz: iyi misin? baş parmağımı kaldırıyorum. iyi misin? yoksa yüzeye mi çıkmak istiyorsun? baş parmağımı ters yöne çeviriyorum..

şu iğnenin her seferinde beynime bu kadar yaklaşması fikrinden rahatsız oluyorum diyorum. abartmamalısın diyor.. abartanlar iyileşemezler. herr doktor.

.

(akşam. samatya meydanı. n. şimdi doktorum değil, yeniden arkadaşım.

elinde enjektör değil de bira bardağı olduğunda sevimli sayılabilecek birisin diyorum.

uzaktan çan sesleri duyuyoruz. samatya meydanı çok güzel. ezan da var, çan sesi de diyor. böyle şeylerde romantik bir yan göremiyorum ama sen bilirsin diyorum.

bu arada tedaviniz yine sonuç verdi herr doktor, çanların çaldığını fark ettim. ve de şimdi.. çanlar sustu! diyorum.

ne zaman böyle desem n. her seferinde hahaaa diyor, üşenmiyor, devamını getiriyor:

"sustu çanlar. fakat binlerce yılın yabancısı bir ses değdi minarelere. tanrı uludur! tanrı uludur! polistir babam. cumhuriyetin bir kuludur!"

ya diyorum.. tüm allahsız arkadaşlarım içinde en çok ismet özel seven sensin. şiir okuyor, duymayan kulakları tedavi ediyorsun. neredeyse peygamberlik mertebesi.)

[hepeksikk]

Kadın, sordu Adama

Bana bir şiir yazar mısın?

Adam sustu.

Kadın tekrar sordu

Adam tekrar sustu ve baktı

Kadının gözlerine

Hadi sen bir kahve yap bize dedi

Kadın kahve yaptı sevgisini katarak

Ve bir heyecanla bekledi

Kendisine yazılacak olan şiiri

Oturdu adamın karşısına

Adam tuttu kadının ellerini

Önce alnından öptü sonra avuç içlerini

Ve Kadına dedi ki şiir zaten sensin

Yazmaya kıyamadığım

Ben yazarsam başkası okur diye korktuğum...

[izahtanvareste]

Bir gün “benim için şiir yazdın mı hiç” demiştin. Göstermiştim, “şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi’ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen.” Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. “Tenha gezen evliyam” dedim. “Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi.”

Yüzüm bir gelecek atlası. Başım önde dönüyorum bütün yürüyüşlerden. Mavilik yitirdi hükmünü. İpi kopmuş bir boncuğum senden sonra. Bedeni olmayan bir zaman, odalarda. Canım ne kadar acıyorsa sözüm o kadar üşüyor. Ömür Hanım, Şahgülüm, Köroğlu’m... sana bir nefes olamayan şiirden de geçtim.

~Şükrü Erbaş, Yaşıyoruz sessizce, s.24