#ρίξει

[xaroumenoplasma]

Μαλακές λίγο σεβασμό δεν έχετε?

Με βλέπει ο άλλος στον δρόμο χωρίς να με ξέρει χωρίς να ρωτήσει κανείς την γνώμη του και μου λέει "αν χάσεις 2-3 κιλά θα είσαι μια χαρά" ποιος σου έδωσε το δικαίωμα καταρχάς για να πεις την παπαρια σου? Δεν ξέρω τι κόμπλεξ μπορεί να έχει ο άλλος με το σώμα του, πόσο δουλειά έχει ρίξει για να αρχίσει να νιώθει καλά μαζί του και του το γαμας όλο χωρίς απολύτως κανένα λόγο

[neraidanthropos]

Είναι ικανός ο φτερωτός Έρως, να ρίξει τα βέλη του την πιο ακατάλληλη στιγμή;

— Νεραϊδάνθρωπος

[loulouditouheimona]

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι μια τρομακτική εμπειρία που μπορεί να μας ρίξει στα βαθιά, να μας κάνει να νιώσουμε χαμένοι και μόνοι. Αλλά πρέπει να θυμάσαι: είσαι πιο δυνατός από ό,τι πιστεύεις.

Κάθε μέρα που ξυπνάς και συνεχίζεις να παλεύεις αυτό από μόνο του είναι μια νίκη. Μπορεί η πληγή να φαίνεται βαθιά, αλλά δεν καθορίζει το ποιος η το ποια είσαι. Στην καρδιά σου υπάρχει δύναμη, ελπίδα και αγάπη, που περιμένουν να ανθίσουν ξανά. 🌻✨ Μη σταματήσεις να προχωράς, γιατί η ζωή έχει τόσα πολλά όμορφα πράγματα να σου προσφέρει. 🍃💕

[feggaroneira]

«Οποίος αγαπά, περιμενει και παλεύει» μου ειπε κάποτε μια παιδική μου φιλη.

«Γιατί η αναμονή είναι καλύτερη από την εύκολη αποφυγή».

«Γιατί η πάλη είναι καλύτερη από την ακινησία».

«Και η ζωή δεν είναι ακινησία.»

«Γιατι αγαπας. Και όταν αγαπάς περιμένεις και παλεύεις».

Περιμένεις.

Παλεύεις.

Η αληθινή αγαπη φαινεται από το ποσό διατεθημένος είσαι να παλέψεις για αυτήν.

Αν δεν παλέψεις ούτε λίγο και αφήσεις τον εγωισμό να σε συνεπάρει τότε δεν πρόκειται για αληθινή αγαπη.

Γιατι η αγάπη δεν κοιτα εγωισμούς.

Χρειαζεται αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Γιατι αν δεν υπάρχουν, τότε δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε αληθινή αγαπη.

Αλλά μια φτιαχτή ιδεα αγάπης.

Κι η αγαπη χρειάζεται συγχώρεση.

Όχι μίσος και ζήλο.

Όχι χειραγώγηση και απαξίωση.

Χρειάζεται να σκεφτεσαι και τις δυο πλευρές.

Να προσπαθείς.

Να ακους εσένα.

Την καρδια σου.

Αλλά και τον Άλλον δίπλα σου.

Να μην κλείνεις τα αυτιά σου.

Να ακους.

Να μην ακους τους γύρω.

Να μην φτιάχνεις σενάρια προσπαθοντας να αποδείξεις πως σε όλα έχεις δίκιο.

Να ακους εσάς.

Να ακούτε εσάς.

Γιατί στην αληθινή αγαπη μόνο εσείς, οι καρδιές σας, έχουν σημασια.

Και αν αγαπάς αληθινά δίνεις ευκαιρίες όταν αξίζει να αποκαλείται «αληθινή αγαπη»

Γιατί η ζωή από μόνη της είναι γεμάτη ευκαιρίες.

Γιατί το εγώ γίνεται εμείς.

Μια αληθινή αγαπη δεν σε αποκόπτει από την επαφη με την ζωή.

Σου δινει την ευκαιρία να την εξερευνήσετε μαζι.

Σε βοηθάει να γνωρίσεις και γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Δεν σε κατηγορεί μέχρι να σε πονέσει επειδή κι η ίδια ποναει.

Δεν σε προσβάλει. Δεν σε μειώνει.

Δεν βλεπει μόνο τα δικά σου λάθη

ενώ κι η ίδια κάνει.

Ούτε κατηγορεί ανελέητα.

Υπάρχει αλληλοκατανόηση.

Σκεφτεται πριν μιλήσει.

Παίρνει χρόνο και δίνει.

Ο,τι δυσκολία υπαρχει το αντιμετωπίζετε μαζί.

Το σκέφτεστε μαζί για να βρείτε λύση.

Και όχι για να σου ρίξει ευθύνες.

Μια αληθινή αγαπη δεν θα άντεχε ποτέ να σε χάσει.

Κι αν ισχύουν όλα αυτα τότε μπορώ να συμφωνήσω πως για μια τέτοια αγαπη αξίζει να περιμένεις και να παλέψεις.

[fegg4ropetra]

Αξίζει να αγαπάς, αξίζει να προσπαθείς...

Σήμερα κοίταξα έξω απ' το παράθυρο μου. Εκεί που χαζευα το χιονισμένο τοπίο γύρω μου, το μάτι μου έπιασε κλεφτα μια στιγμή σε ένα γειτονικό παράθυρο. Ήταν το μοναδικό παράθυρο με ανοιχτό φως γύρω. Ήταν το δωμάτιο της κουζίνας ενός σπιτιού. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο ήταν μια γυναίκα που μαγείρευε. Ξαφνικά διακρίνω μια αντρική φιγούρα να μπαίνει στο σκηνικό. Της δίνει απαλά ένα φιλί στον λαιμό και πιάνει μια πετσέτα από δίπλα της για να τη βοηθήσει με τα πιάτα. Τον έβλεπα που την κοίταζε με θαυμασμό λες και έκανε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπικό μου καθώς έβλεπα αυτό το όμορφο ζευγάρι σε μια τόσο απλή καθημερινή στιγμή.

Ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι είναι η αγάπη τελικά... Τι είναι η αγάπη για μένα... Πάντα σκεφτόμαστε τις πιο ρομαντικές χειρονομίες. Ραντεβού, ταξίδια, λουλούδια, σοκολάτες, αρκουδάκια. Εγώ νομίζω όμως ότι η αγάπη και ο έρωτας κρύβονται μέσα σε τέτοιες απλές στιγμές. Οταν κάθεσαι στον καναπέ και βλέπεις μια ταινία με τον άνθρωπο σου. Όταν περπατάτε στο δρόμο χέρι χέρι. Όταν σε σκεπάζει επειδή παρατηρεί ότι κρυώνεις. Όταν κοιτάζεστε μέσα στα μάτια και τα λόγια πια δεν έχουν νόημα. Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Μια τέτοια αγάπη θέλω εγώ λοιπόν στη ζωή μου. Απλή. Αληθινή. Μια αγάπη σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και τα παιδικά. Μια αγάπη αδιαπέραστη, άθραυστη. Με τα πάνω της, με τα κάτω της. Τις συμφορές, τους τσακωμούς, τις επανασυνδέσεις, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τους έρωτες. Μια αγάπη απ' αυτές που όταν χαλαει κάτι το φτιάχνουν και δεν το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία για να αποφύγουν την προσπάθεια. Μια αγάπη ανιδιοτελή. Μια αγάπη 50/50 που όμως μερικές φορές θα χρειαστεί ο ένας να δώσει 70/30 και αντίστροφα. Μια αγάπη σαν

του Τσάντλερ και της Μόνικα στα φιλαράκια

του Καρλ και της Ελι στο Up!

Του Ντέιμον και της Ελενα στο the vampire diari

Του Χαρντιν και της Τεσα στο After

Tου Νειτ και της Τζένι στο Someone Great

Toυ Nειθαν και της Χέιλι στο one tree hill

Tου Λίο και της Πέιτζ στο the vow

Tου Γκας και της Χέιζελ στο λάθος αστέρι

Του Γουίλ και της Στέλλα στο five feet apart

Του Κάιλ και της Λόλα στο LOL

Του Ρον και της Ερμιόνης στον Χάρι Πότερ

Δεν έψαχνα ποτέ μια τέλεια αγάπη. Δεν ήθελα ποτέ το παραμύθι. Την πριγκίπισσα με τον πρίγκιπα. Τον ιππότη με το λευκό άλογο. Το κάστρο, τα στέμματα, τα πλούτη και τα λουσα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι παραμύθι.

Απ' την άλλη δεν έψαχνα ούτε και την εφήμερη συντροφιά. Αυτή που έρχεται, σε κάνει στιγμιαία να νιώθεις έξαψη και 'καυλα' και μόλις αυτή η στιγμή έρχεται στο τέλος της μένεις με ένα μόνιμο κενό. Ένα αίσθημα απογοήτευσης προς τον εαυτό σου. Νιώθεις ένα σκουπίδι, ένα κομμάτι κρέας. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους αυτούς που επιλέγουν να ζουν έτσι. Τι μπορεί να τους πλήγωσε τόσο που να αρκούνται σε εφήμερες επαφές και άψυχα σώματα;

Η αγάπη λοιπόν θέλει θυσίες. Θέλει να βάζεις το εγωισμό σου κάτω. Θέλει να είσαι εκεί για τον άλλον όταν στο ζητάει μα και να το καταλαβαίνεις από μόνος σου όταν δεν το κάνει. Να είσαι εκεί στα καλά μα και στα άσχημα. Να μην αποχωρείς με την πρώτη αναποδια.

Έχουμε διαστρεβλώσει τόσο τον όρο της αγάπης και τους έρωτα, που πλέον δεν ξέρουμε τι κάνουμε. Τη μια στιγμή λένε πως όταν κάτι αξίζει πρέπει να παλεύεις γι αυτό και την αμέσως επόμενη στιγμή σου λένε πως αν άξιζε δεν θα έφευγε. Η ζωή όμως δεν είναι τόσο απλή. Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν τι χρειάζονται οι ίδιοι. Έχουμε αναπτύξει τόσο πολύ το αίσθημα του φόβου προς τον έρωτα που δεν αφήνουμε κανέναν να ρίξει αυτά τα τείχη απλά γιατί δεν θέλουμε να πληγωθούμε. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, μακριά απ' το ρίσκο για να νιώθουμε ασφαλείς.

"Ότι είναι να γίνει θα γίνει"

"Αν είναι γραφτό δεν χρειάζεται να παλέψεις"

"Μάλλον δεν είναι για μένα"

"Σωστός άνθρωπος λάθος στιγμή"

"Λάθος timing"

Τι λάθος timing; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Καθησυχάζουμε το μυαλό μας με δικαιολογίες όλη την ώρα για να αποφύγουμε να ζήσουμε καταστάσεις που μπορεί να μας πονέσουν. Δεν τολμάμε για τον έρωτα. Δεν ρισκάρουμε για τους ανθρώπους που είναι εκεί για μας.

Ή το κάναμε κάποτε και επειδή δεν βγήκε σε καλό μια φορά δεν το ξαναπροσπαθησαμε. Ποιος είπε όμως πως ο έρωτας δεν πονάει; μπορεί να σε ρίξει στα πατώματα να κλαίς για μερες ολόκληρες. Μπορεί να νιώθεις την καρδιά σου να σπάει απ' τον πόνο.

Κανείς όμως δεν σκέφτεται το ποσό ωραία πέρασε μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Το ποσό όμορφες, απλές στιγμές έζησε που θα χαραχθούν στη μνήμη του για πάντα. Ο πόνος θα περάσει. Θα γίνουν όλα αναμνήσεις και ιστορίες που θα λες στους επόμενους. Θα σηκωθείς, θα αγαπήσεις ξανά, θα ερωτευτείς, θα κάνεις έρωτα, θα γελάσεις, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις... Θα ξαναπέσεις. Αυτό δεν πρέπει να μας σταματάει απ' το να σηκωθούμε για ακόμα μια φορά.

Πιστεύω πως για όλους υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που θα καταφέρει να ρίξει όλα αυτά τα τείχη που χτίζουμε όσο περνάνε τα χρόνια.

"Ο καθένας είναι όμορφος σε διαφορετικά μ��τια" έλεγα πάντα. Αγαπώ αυτή τη φράση. Δεν πα να είσαι χοντρή ή λεπτή, κοντός ή ψηλός, γυμνασμενος ή αγυμναστος, ντουλάπα ή οδοντογλυφίδα, ξανθιά, μελαχρινή, καστανή, κοκκινομάλλα, λευκή, μαύρη. Υπάρχει εκεί έξω, μέσα σε αυτόν τον πλυθησμό των 8 δισεκατομμυρίων ατόμων, ένας άνθρωπος και για σένα. Και για μένα. Μπορεί αυτόν τον άνθρωπο να τον βρεις στα 15, στα 20, στα 50 ή και στα 80. Μέχρι αυτός ο άνθρωπος να έρθει στη ζωή σου πρέπει να ζήσεις. Πρέπει να αγαπήσεις, να πονέσεις, να πέσεις και να ξανασηκωθείς. Να χαρείς, να νευριασεις, να απογοητευτείς, να εντυπωσιαστείς. Να βρεις τον εαυτό σου. Ή και να βρεις τον εαυτό σου όταν συναντήσεις αυτό το άτομο. Βλέπεις εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη πως πρέπει να βρούμε το ποιοι είμαστε πορευόμενοι μόνοι σε αυτό το ταξίδι. "Θέλω να βρω τον εαυτό μου" λέμε και απομακρυνόμαστε από κάθε άνθρωπο που είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει ταξιδεύοντας μαζί μας. Γιατί νομίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως τον εαυτό σου τον βρίσκεις μέσα απ' τη ζωή. Μέσα απο καταστάσεις πόνου και χαράς χτίζουμε τον χαρακτήρα μας. Ξεκινάει απ' την οικογένεια, μετά περνάει στις παρέες, στο σχολείο και στο τέλος καταλήγει σε σένα. Ο εαυτός μας είναι οι επιλογές μας και το πώς επιλέγουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό μας κάνει μοναδικούς. Αλλά ποτέ δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε ο καθένας, αν καθόμασταν απλά στο καβούκι μας μακριά απ' τον έξω κόσμο νομίζοντας πως η ψυχική ηρεμία και γαλήνη θα μας έρθει ουρανοκατέβατη.

Στην ταινία call me by your name υπάρχει μια σκηνή που μιλάει ο πατέρας στον πληγωμένο από ερωτα γιο του Έλιοτ και του λέει "We rip out so much of ourselves to be cured of things faster that we go bankrupt by the age of 30 and have less to offer each time we start with someone new. But to make yourself feel nothing, so as not to feel anything, what a waste..."

Γι αυτό λοιπόν, αξίζει να πάρουμε ρίσκα στη ζωή μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε πιο θετικά τη ζωή. Μια την έχουμε άλλωστε. Αγάπα, μίσησε, αλλά πάνω απ' όλα ζήσε.

"Κι αν δεν μου βγει σε καλό;"

Κι αν όμως σου βγει; Τι έχεις να χάσεις;

Είτε δεν θα σε βγάλει πουθενά θα κλάψεις λίγο θα πονέσεις και θα ξαναπατήσεις μετά στα πόδια σου...

Ή

θα βγει σε κάτι πάρα πολύ καλό και θα έχεις μια ακόμη εμπειρία στη ζωή σου που θα σου φέρει υπέροχες στιγμές και θα ευχαριστείς το σύμπαν/θεό που πήρες την απόφαση να το ρισκάρεις και να το ζήσεις.

Πάμε και όπου βγει...

Εσύ ποιον δρόμο θα διαλέξεις λοιπόν;

[monimhgkriniaa]

Το μήνυμα που δε σου έστειλα ποτέ.

Έχει περάσει σχεδόν μίσος χρόνος που δε ζούμε πια μαζί.

Θα κλείναμε 2 χρόνια πριν λιγο καιρό.. το θυμασαι Ε;

Όμως δε τα καταφέραμε. Δεν ήταν γραφτό για να είμαστε μαζί.

Σε αγάπησα παρά πολύ, πιο πολύ από όσο είχα αγαπησει ποτέ στη ζωή μου.

Και με πληγωσες παρά πολύ, πιο πολύ από όσο με έχουν πληγώσει ποτέ.

Μα δε με ενοιαζε, εμενα δίπλα σου. Χωρίς να μιλάω για το ποσό πολύ με είχες πονεσει.

Άντεξα τη σουζι. Άντεξα τη κριστινα. Άντεξα όσες ακόμα είχες πηδήξει όσο ήμασταν μαζί.

Και εγώ ημουν εκεί, δίπλα σου. Να σε ρωτάω αν είσαι καλά και να σε αγκαλιάζω το βράδυ.

Άντεξα ρε γαμωτο να ξερω ότι κοιμάσαι με άλλη. Άντεξα να σε βλέπω να μιλάς με άλλη. Άντεξα να μιλάς σε εμενα για άλλη.

Τα ήξερα όλα. Ήξερα με ποια μιλάς, τι της λες, ποια έχεις πηδήξει και αν θες μα την ξανά δεις. Τα έβλεπα τα περισσότερα.

Και δεν έφευγα από δίπλα σου.

Σε θεωρούσα οικογένεια. Σε έβλεπα σαν οικογένεια μου. Σε έβλεπα σα τον άνθρωπο που ήθελα να κάνω οικογένεια μαζί του..

είδες; Παρά τον τόσο πόνο που μου είχες προκαλέσει, ήθελα να είμαι μαζί σου.

Δεν άντεχα που τσακωνόμασταν και έφευγες από το σπίτι. Δεν άντεχα που δε μπορούσα να σου μιλήσω για πράγματα γιατί ήξερα ότι θα νευριασεις.

Μα όλα αυτά δε στα είπα ποτέ.

Δεν έμαθες ποτέ ποσό πολύ έχω κλάψει για εσενα. Δεν έμαθες ποτέ ποσό πολύ σε έχω αγαπησει.

Δε με ενοχλεί που είμαστε χωρισμένοι πλέον.

Ξέρω πολύ καλά πως όσο και αν λες το αντίθετο, αν ποτέ σε πάρω τηλέφωνο και έχω το οποιοδήποτε πρόβλημα θα τρέξεις για εμενα.

Το ξερω πολύ καλά πως ότι και αν χρειαστω θα σε έχω δίπλα μου. Και θέλω να ξέρεις πως είμαι και εγώ δίπλα σου. Αν ποτέ χρειαστείς ένα ατομο να μιλήσεις, θα είμαι εδώ για εσενα.

Ότι αλλο και αν έχω στη ζωή μου, η πόρτα είναι πάντα ανοικτή για εσενα.

Έχει περάσει λίγος καιρός, και είναι ακόμα πολύ πρόσφατο όλο αυτό.

Λες ότι δε θες ούτε γεια από εμενα ούτε τίποτα. Μα το ξερω καλά και το ξέρεις και εσυ πολύ καλά πως σε λιγο καιρό θα έχουμε ηρεμήσει και οι δυο.

Μιας και ήταν η τελευταία φορά που μπήκα στο σπίτι που ζήσαμε μαζί.. ήθελα να σου πω ευχαριστώ για όλα. Για όλα όσα ζήσαμε μαζί. Για όλες τις στιγμές που είχαμε εκεί μέσα οι δυο μας. Σε ευχαριστώ που δε μου ελειψε ποτέ τίποτα. Σε ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες και με είχες σπίτι σου από την πρώτη μερα. Και που συνεχίζεις να με εμπιστεύεσαι και συνεχίζω να έχω τα κλειδιά του σπιτιού. Και που τα πράγματα στο σπίτι είναι ακριβώς έτσι όπως τα άφησα.. ξερω πως σε πονάει όταν μπαίνεις σε αυτό το σπίτι..

θέλω να ξέρεις πως με εποιασε ένας κόμπος στο στομάχι που μπήκα στο σπίτι μας μετά από τόσο καιρο. Μου ήρθαν όλες οι στιγμές μας και μου ελειψες λιγο παραπάνω.

Δε θα ξεχάσω ποτέ όσα έχεις κάνει για εμενα. Δε θα ξεχάσω ποτέ ποσό πολύ σε αγάπησα γιατί η αγάπη που σου έχω δε θα φύγει ποτέ από μέσα μου. Και για τον πόνο και για το κλαμα που έχω ρίξει για εσενα, δε πειράζει.. χαλαλι σου.

Ξέρεις πολύ καλά και το ξερω και εγώ ότι δε θα χαθούμε.. ίσως και κάποια στιγμή να συναντηθούν ξανά οι δρόμοι μας.

Ξέρω ότι δε θα με ξεχάσεις ποτέ. Δε θα ξεχάσεις ποτέ στιγμές μας. Δε θα ξεχάσεις ποτέ ότι περάσαμε μαζί.

Θα βλέπεις πράγματα ή θα πηγαίνεις σε μέρη και θα με θυμασαι. Θα βλέπεις κάποια που μου μοιάζει και θα με σκέφτεσαι. Θα βλέπεις κάποιον που θα κάνει πολύ ναργιλέ και θα με σκέφτεσαι. (Αν και τον έχω κόψει τον ναργιλέ.. δε κάνω). Θα με θυμασαι σε πολλες στιγμές. Και θα με σκέφτεσαι. Και εγώ πίστεψε με θα το νιώθω όταν θα με σκέφτεσαι.

Όσο και αν θες. Δε θα μπορείς να με σβήσεις ούτε από το μυαλό σου, μα ούτε από τη καρδιά σου.

Και αυτό το ξέρεις πολύ καλά και το ξερω και εγώ. Όσο και αν λες το αντίθετο. Δε θα με ξεχάσεις εμενα.

Σε αγάπησα πολύ.

Και σε αγαπάω πολύ.

Και σε ευχαριστώ για όλα.

Δε θα σε ξεχάσω ποτέ.

Εύχομαι κάποια στιγμή να μπορούμε να μιλάμε έστω που και που. Και πιστεύω θα το καταφέρουμε κάποια στιγμή να ερχομαι να σε βλέπω και να είμαστε καλά.

Αυτά είχα να σου πω. Αν δε θέλεις μην απαντήσεις ποτέ σε τίποτα. Κρατά το αυτό το μήνυμα να το διαβάζεις όταν δε θα είσαι καλά για να σκέφτεσαι ότι πάντα θα υπάρχει ένα ατομο που θα είναι δίπλα σου όποτε το χρειαστείς.

Φιλάκια Ράμπα.

Το παράθυρο σου..

για πάντα το παράθυρο σου.

Γιατί για πάντα ένα κομματι μου θα σου ανήκει.

[theklaapologist]

Αρι προπαγάνδα που δεν έφτασε στο τελικό πολλ <333 (κυριολεκτικά κανένας δεν το ζήτησε αλλά ούπς <3) (μου αρέσει να μιλάω γι αυτόν)

1. Named after τους δυο γενάρχες των ξωτικών, ο Αρρύων ο πρώτος ο μέγας που θεωρείται υπεύθυνος για όλα τα κακα που έχουν συμβεί στα ξωτικά και ο Αρρύων ο δεύτερος ο σοφός που τα αποκατέστησε στα μάτια θεών και ανθρώπων

2. Μέρος ενός ινσειν πολικιουλ που αποτελείται από δυο άλλους μοναχούς (τον Τιβέριο και τη Σινλια) και μια φιλόσοφο μάγισσα (τη Μαριαμ)!!!!

3. Μαχαίρωσε το Νελσον και μετά μαχαίρωσε τον εαυτό του κι έκανε μετάνοιες για έναν μήνα όχι επειδή ένιωθε άσχημα για το Νελσον αλλά επειδή έχυσε αίμα μέσα στο ναό. Σημαντικό να ειπωθεί ότι μαχαίρωσε τον εαυτό του όχι σαν τιμωρία αλλά για να φύγει το μίασμα από το άλλο αίμα. Πιστεύει ότι το δικό του είναι άγιο.

4. Father to a fucking weird little girl αλλά αυτή δεν μας απασχολεί ακόμα θα σας πω άμα κάνουμε πολλ για τα ζευγάρια μας γιατί αποτελεί σημαντικό μέρος της Αρι/Μαριαμ προπαγάνδας

5. Έχρισε την αυτοκράτειρα (δηλαδή σ’αυτον έδωσε τον θρησκευτικό της όρκο) και στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει μόνιμη ιδέα ότι μπορεί να την ρίξει άμα του σπάσει πολύ τα νεύρα

6. Έχει ένα wyvern 🥺 τη λένε Άννα 🥺 (από την κολλητή/ ερωμένη της τυπισσας που τα δημιούργησε)

7. Από τη μεριά του πατέρα του σύμφωνα με τη μυθολογία, πρόγονος τους είναι ο Νεζά Ναζαρί (και τώρα κατάλαβα ότι μοιάζει φουλ με τη Ναζαρέτ αλλά όχι δεν είναι κάποιου είδους Τζιζους μεταφορ) που ήταν ο πρώτος νεκρομαντης και ιστοριογράφος. Άμα δεν ήταν το σόι του Αρι δεν θα υπήρχε νεκρομαντεία υωυ

8. Όταν πήγε να σκαρφαλώσει το βουνό στο οποίο έγινε το πιο σημαντικό γεγονός σύμφωνα με τη θρησκεία του είδε σκόρπιες μούμιες και η πρώτη του αντίδραση ήταν να διαλογιστεί προσπαθώντας να ανοίξει το μυαλό του στις ψυχές τους για να τον καθοδηγήσουν. Φλοπαρε αυτή η προσπάθεια κι έτσι έκανε ότι έκανε μόνος του, όταν ανέβηκε στην κορυφή όμως και κοίταξε κάτω τους είδε ζωντανούς κι έτσι Κατάλαβε™️

9. He can throat sing αυτό είναι τόσο σεξι

10. Αν θυμάστε είχα αναφέρει έναν σαντμποι ιππότη που τα είχε ο Νελσον, λοιπόν αυτός ο ιππότης ήθελε να γίνει παπάς κι αγαπούσε πολύ τη θρησκεία αλλά κάθε φορά που περνούσε ο Αρι από μπροστά του τον έπιανε κρίση πανικού και χεζοταν πάνω του καταλαβαίνετε ΠΟΣΟ κολλημένος θα πρέπει να είσαι για να παθαίνει τσοτσοδυνη ένας τύπος που άμα ζούσε στις μέρες μας ειδώλο του θα ήταν ο Χριστόδουλος;;;;;;;

[a-blond-girl-with-humour203]

Δε ξέρω τι ζόρι τραβάνε όλοι αυτοί που στέλνουν πικρόχολα ανονς.

Μη μπαίνεις στην διαδικασία, τους δίνεις αξία.

Είμαστε μαζί σου ❤️👊

Τα ανώνυμα μου και γενικά τα μηνύματα που έχω λάβει όχι μόνο εδώ μέσα αλλά και σε άλλα σοσιαλ είναι από το κακό στο χειρότερο δυστυχώς που θα τα δεις και θα μείνεις.

Όπως και να έχει εγώ κρατάω το ότι να γράφεις πίσω από ένα πληκτρολόγιο και απλά να κράζεις και να μειώνεις ανθρώπους χωρίς καν να τους ξέρεις δε σε κάνει μάγκα αλλά καραγκιόζη.

Και εκτός αυτού έχω αποδεχτεί τέτοια σχόλια και όχι μόνο και στη τελική αυτοί ρεζιλεύονται και ο κόσμος πάντα θα λέει και θα σχολιάζει οτιδήποτε για να ανέβει το "εγώ" του.

Εγώ έχω αποδεχτεί φουλ τον εαυτό μου και έχω δουλέψει με τον εαυτό μου οπότε δυσκολα θα με ρίξει κάποιος πόσο μάλλον ένας κλοουν που μου την "μπαίνει" μέσω ενός πληκτρολογίου

Ευχαριστώ πολύ για τη στήριξη ωστόσο εκτιμώ το κάθε τέτοιου είδους μήνυμα αλλά δε μασάω με κάτι τέτοια γιατί θα δούμε τόσα και τόσα.

Stop judge people and mind your own business bitches.

Επίσης αν τα δικά μου τα ποστ και γενικά ότι δείχνω μέσω σοσιαλ κάποιους τους ενοχλεί τόσο και απλά θέλουν να τη πουν για να ανέβουν bro your mind is so small like your dick and i dont give a fuck about your opinion.

[indianthi]

Άναψαν τα παράξενα ασύμμετρα φωτάκια του Παρισιού εμείς καθόμασταν αμέριμνοι σε κάτι ελεύθερες λίμνες να στοχεύουμε προς το άγνωστο πρόσωπο της ζωής ότι είχαμε διαλύσει απο το ροκ μπαρ μεθυσμένοι ο άλλος λες και είχε καταπιεί το αμίλητο νερό εγώ με μία αστείρευτη τρέλα μονόλογου μου ρίχνει μία σκουντιά ο μαλάκας τόσο που ήταν δυνατή ώστε να καταφέρει να μου ρίξει την μπύρα και να διασκορπιστεί στα πέτρινα βρόμικα πλακάκια του δρόμου . Ντίλαν: Μου τέζαρε η μπύρα ρε τελειωμένε! Φρανσίσκο: Αν κάνεις μυθοπλασίες πάλι πως είμαστε κάπου στο Las Daumensil του Παρισιού ξύπνα γιατί αυτή την στιγμή αράζουμε στο Αμφιθέατρο της Πάτρας κάπου προς τα περιθωριακά κι αν δεν θέλεις να σου μουντάρω , ξύπνα διπλά γιατί δεν βρίσκεσαι σε όνειρο, αλλά στην πραγματικότητα . οι μόνες λέξεις που κρεμόντουσαν στα χείλη του ήταν μονάχα αυτές και μεθυσμένες αν και λιγότερες μεθυσμένες . Ντίλαν: Ω ρε πούστη , σοβαρά; με έκανες πουτάνα . Φρανσίσκο : Δεν φταίω εγώ , λογαριάσου με την ουτοπία που έχεις μέσα στο μυαλό σου. @sakalam

[pseudaisthishh]

Σε ολ@ το σεξ λάιφ το 24 είναι dull ή απλά εμένα μου έχουν ρίξει μούντζα ;

[wingsofhcpe]

ναι αλλά τώρα πρέπει να έχουμε μπιφ 💪💪💪

η Βιλντα μπορεί να στραγκαλισει τον τσιτσιφιονγκο σου 💪💪💪

η Βιλντα ήταν τόσο γκει που η θέα του θανάτου την άφησε να φύγει από την κόλαση μαζί με την γκόμενά της 🏳️‍🌈🏳️‍🌈🏳️‍🌈🏳️‍🌈 ενώ ο φλουφλης σου είναι μόνο warlock της θεάς του θανάτου 🙄🙄🙄

(φυσικά πλάκα κάνω and this is all in good fun 💖💖💖)

FJSJJFKSKFJJD κοίτα ο Ντελ είναι κυριολεκτικά stick figure dressed fancy outfits και μπορεί ένας λίγο πιο δυνατός αέρας να τον ρίξει κάτω οπότε δε θα αρνηθώ το ότι η Βιλντα θα τον έκανε πρετσελ με ευκολία 😔😔😔

ΑΛΛΑ στο κοντεξτ του campaign μας είναι μη ειρωνικά αθάνατος και τα χει κάνει πλακάκια με τη θεα του θανάτου, η Βιλντα πήγε στην κόλαση αλλά Ο Ντελθεους δε πέρασε ούτε απ' έξω so there's that 😘

(επίσης είναι ace icon 💜🤍🩶🖤)

[dark-soul-fullofscars]

Δε γινόταν τώρα να ρίξει μια μπόρα να ξεραθω σα πουλάκι?

Πάλι θα ψάχνω κινεζικές λούπες με ήχο βροχής χδ

[darkside-cookies]

μιας και τελείωσα την σχολή τον Ιούνιο, το έριξα και εγώ στο διάβασμα (στο πολύ διάβασμα..) :

- Ο ιστορικός (Elizabeth Kostova)

-Περι πνευματικής γαλήνης (Σενεκας)

-Ο φτωχουλης του Θεού (Καζαντζάκης)

-If we were villains (M. L. Rio), ακόμη δεν το τελείωσα

- Νεκροσκοπος: Βαμπιρι! 2 (Brian Lumley), και αυτό δεν το έχω τελειώσει ακόμη

- Ο ηγεμόνας (Μακιαβελλι)

και τέλος

- Οι Κόρες (Michaelides) αν και δεν το προτείνω, έχει πολύ περίεργο τέλος σαν ο συγγραφέας να ξέχασε τι ήθελε να γράψει, και αφήνει πολλές υποθέσεις ανοιχτές.

Αυταα🧡🦋

σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ για το ασκ! και εγώ με το που είχα τελειώσει τη σχολή μου το είχα ρίξει σε άκυρο διάβασμα <3 ελπίζω να βρεις ωραία πράγματα να διαβάσεις για αυτό το πολύ διάβασμα που κάνεις χιχι

Ο Ιστορικός / Elizabeth Kostova

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ω φαίνεται ενδιαφέρον βιβλίο μυστηρίου και ιστορίας και σχετίζεται και με τον κόμη δράκουλα?? γκουντ σταφ

Περι πνευματικής γαλήνης / Σενέκας

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

Η στωική φιλοσοφία (όπως και jung) είναι για μένα από αυτά τα πράγματα στα οποία ξέρω πως υπάρχουν ενδιαφέρουσες πτυχές για να ανακαλύψει κανείς απλώς δεν μπορώ να τα αγγίξω για κανένα λόγο λόγω της θέσης τους στη σύγχρονη κουλτούρα

Ο φτωχούλης του Θεού / Νίκος Καζαντζάκης

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

δεν έχω διαβάσει ποτέ Καζαντζάκη :// κριντζ φέιλ μομεντ, έχω και τον ζορμπά και τον καπετάν μιχάλη και το ο χριστός ξανασταυρώνεται απλώς κάθε φορά που τα πλησιάζω είμαι κάπως χμ στην πραγματικότητα δεν θέλω να διαβάσω κανένας σας θέλω τον τελευταίο πειρασμό

If we were villains / M. L. Rio

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ρεεε αυτό το βιβλίο ήταν στο tbr μου από την περίοδο που είχα διαβάσει τη μυστική ιστορία και ήμουν κάπως ΤΩΡΑ θα διαβάσω ΟΛΑ τα νταρκ ακαντιμια βιβλία. δεν έχω καταφέρει να το βρω κάπου ακόμη

Νεκροσκοπός / Brian Lumley

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ουυυ κι άλλο με παραδοσιακούς βρικόλακες?? σε ευχαριστώ για τις προτάσεις. Δένουν τέλεια με το γεγονός πως αυτόν τον καιρό παίζω το κερς οφ στραντ στο dnd οπότε ταιριάζει τέλεια στη θεματική μου

Ο ηγεμόνας / Νικολό Μακιαβέλλι

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

δεν θα δώσω κόμεντ εδώ

Οι κόρες / Alex Michaelides

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

είναι από τα βιβλία που τα αναγνώρισα από το εξώφυλλό τους επειδή το βλέπω συχνά σε βιβλιοπωλεία χωρίς να ξέρω τι είναι αλλά ενώ φαίνεται ενδιαφέρον από την υπόθεση έτσι όπως το λες με έκανες να το αμφισβητήσω λίγο χαχα

[daimewdis]

Χθες ανέβασα τα μαλλιά μου, και ένας ακόλουθος μου σχολίασε πως θέλω κούρεμα. Είχα να κουρευτώ 2 μήνες. Και συνήθως ξυρίζομαι κάθε μία βδομάδα. Αλλά τα άφησα, αυτές τις μέρες σκεφτόμουν να πάω να κουρσευτώ, και βρήκα χρόνο και πήγα σήμερα. Ίσως τα ξανά αφήσω πιο μετά, έχω λόγο να τα αφήσω για να δω μιά πορεία που κάνω. Είμ��ι αρκετά καιρό ήρεμος, και πριν μέρες έτυχε αυτό με τους κεφτέδες και νευρίασα. Τους πήρα τηλέφωνο και τους έχεσα, όχι ότι λυνόταν κάτι. Αλλά έπρεπε κάτι να κάνω. Και σιγά σιγά να ξυπνήσουν τα νεύρα μου. Η δύναμη μου. Περίπου ένα χρόνο και, έχω σταματήσει μία θεραπεία που κάνω, και πειραματίζομαι με τον οργανισμό μου, και αυτό με έχει ρίξει, αλλά ήταν η αιτία με βάση αυτόν που τον συνθηκών που έχουν γονατίσει, παρότι κόντρα με τους γιατρούς, εγώ πήρα την ευθύνη για μένα πως να δράσω. Λοιπόν, μόνο όταν ερωτεύομαι γίνομαι ηλίθιος και μαλάκας. Και δεν το επιδιώκω. Αλλά χρειάζεται και αυτό. Ξέρεις, δεν είμαι χαζός, ξέρω τι μπορεί να σκεφτεί κάποιος πριν το γράψω. Καθώς το μυαλό μου δεν σταματα να σκέφτεται, ακόμα και όταν κοιμάμαι. Ακόμα και πριν καιρό που ανέβασα τις φρουτόκρεμες είχα λόγο. Γιατί όταν δεν μπορείς να περπατήσεις, ξεκινάς και πας μπουσουλώντας. Ξέρεις, όσοι με πιάσανε παλιά στο στόμα τους, ήταν ηλίθιοι που τα έβαλαν μαζί μου. Και όσοι δεν το έκαναν, το έκαναν από φόβο. Παρότι δεν είναι όπλο το μυαλό μου, μπορώ να λιθοβολήσω. Στο μέλλον θα ξανά γίνει. Ξέρεις, η πατρίδα έχει να κάνει με τους ανθρώπους της, και μάντεψε. Πήγα χθες να πάρω τσιγάρα κλασικά, με ρώτησε αν είμαι από Αθήνα, και βρήκα αφορμή να ρωτήσω πόσο με κάνει, μου είπε 21-23. Μ’αρέσει η εμφάνιση μου μπλοφάρει. Αλλά ξέρω πως δεν είμαι. Και έχει περάσει μία δεκαετία από τότε. Τα νεύρα ήταν η δύναμη μου, και δεν νευριάζω όπως νευρίαζα, αλλά ούτε νιώθω αυτή την γαλήνια ηρεμία. Πρέπει να σπάσω το κενό, αλλά έχω συνηθίσει. Ίσως το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι να παραιτηθείς. Ξέρω τι μπορώ να γίνω, γι’ αυτό κάποια πράγματα δεν τα επιδιώκω, και προσπαθώ να είμαι safe. Πάντα ζούσα με τον κίνδυνο, τώρα έχω τοίχος. Και αυτός ο τοίχος μπορεί να σε προστατεύσει, αλλά ταυτόχρονα να σου κόψει το οξυγόνο.

19/10/23

1:27 βράδυ.

-Δαιμεώδης

[justforbooks]

Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΑΝΕΒΗΚΕ στον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρώμης τον Ιανουάριο του 41 μ.Χ., μετά τη δολοφονία του ανισόρροπου Καλιγούλα (παρωνύμιο που σημαίνει «Αρβυλάκιας) από τους πραιτοριανούς. Ο Κλαύδιος, που ήταν θείος του Καλιγούλα, υπηρετούσε στο παλάτι ως αξιωματούχος και λέγεται ότι ήταν παρών στη δολοφονία του ανιψιού του, κρυμμένος πίσω από μια κουρτίνα. Εκεί τον βρήκαν οι πραιτοριανοί και θεωρώντας τον ως βολική λύση τον έχρισαν αυτοκράτορα. Βασίλευσε έως το 54 μ.Χ., οπότε και δολοφονήθηκε με τη σειρά του, για να τον διαδεχθεί ο Νέρων. Στη μεγάλη ιστορία, ο Κλαύδιος, που οι Συγκλητικοί τού είχαν δώσει το παρωνύμιο Cucurbita, δηλαδή Κολοκύθας, θεωρείται καλός αυτοκράτορας. Στη διάρκεια της διοίκησής του επέκτεινε τα όρια του ρωμαϊκού κράτους, βελτίωσε το δικαστικό σύστημα, πολλές φορές δικάζοντας ο ίδιος, κατασκεύασε πολλά δημόσια έργα (δρόμους, κανάλια, υδραγωγεία), αύξησε την καλλιεργήσιμη γη στην ιταλική χερσόνησο και προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Σύγκλητο και του ιππείς, δίνοντας αξιώματα σε απελεύθερους, δηλαδή σε πρώην δούλους.

Φαίνεται όμως ότι η μεγάλη ιστορία δεν μέτρησε για την υστεροφημία του Κλαύδιου. Μέτρησε περισσότερο η μικρή ιστορία, το ανέκδοτο, το κουτσομπολιό. Ο Κλαύδιος έγινε το συνώνυμο του μωρού, του ανόητου, του γελοίου. Τον υποτιμούσε ακόμη και η ίδια η οικογένειά του, η γιαγιά του, η Λιβία Δρουσίλλα, που ήταν η τρίτη σύζυγος του Αυγούστου, η αδελφή του Λιβίλλα και η μητέρα του Αντωνία η Νεότερη. Μάλιστα, η μητέρα του τον θεωρούσε γέννημα ανθρώπου το οποίο η φύση δεν είχε μπορέσει να ολοκληρώσει και όποιον ήθελε να κατηγορήσει για βλακεία έλεγε ότι ήταν πιο ηλίθιος από τον γιο της.

Ο Κλαύδιος, όταν ήταν έφηβος και νέος, χώλαινε, έτρεμε, τραύλιζε, γελούσε ενοχλητικά, η μύτη του έτρεχε και άφηνε δύσοσμα αέρια. Όσο μεγάλωνε όμως η κατάσταση της υγείας του βελτιωνόταν. Διάβαζε πολύ, μιλούσε πολύ καλά ελληνικά και ήταν από τους τελευταίους που μπορούσε να διαβάσει ετρουσκικά. Έγγραφε κιόλας, μολονότι τίποτα δεν έχει διασωθεί από το έργο του, στο οποίο συγκαταλεγόταν, ανάμεσα στα άλλα, μια ρωμαϊκή ιστορία της εποχής του Αυγούστου, μια ετρουσκική ιστορία, η αυτοβιογραφία του και μια πραγματεία για τα ζάρια. Όταν ανέλαβε αυτοκράτορας δεν είχε κάποιο σπουδαίο πρόβλημα.

Το γεγονός που κάνει μυθιστορηματική τη ζωή του Κλαύδιου, ο οποίος είχε γεννηθεί το 10 π.Χ. στο Λούγδουνο, τη σημερινή Λιόν, από Ρωμαίους ευγενείς είναι η δολοφονία του. Τον δολοφόνησε η τέταρτη σύζυγός του, που ήταν και ανιψιά του, η Αγριππίνα, προκειμένου να διευκολύνει την άνοδο στον θρόνο του γιου της Νέρωνα. O Νέρων είχε αρραβωνιαστεί και στη συνέχεια παντρευτεί την κόρη του Κλαύδιου Οκταβία και ο Κλαύδιος τον είχε υιοθετήσει. Η Αγριππίνα είχε ρίξει δηλητήριο σε ένα πιάτο με ζουμερά μανιτάρια, που της το είχε προμηθεύσει μια «διαβόητη φαρμακεύτρια». Το πιάτο πρόσφερε στον Κλαύδιο ο δοκιμαστής των φαγητών του, ο ευνούχος Αλωτός, ο οποίος προφανώς είχε μυηθεί στο κόλπο. Ο αυτοκράτορας δεν πέθανε αμέσως. Η δράση των δηλητηριασμένων μανιταριών δεν έγινε αμέσως αισθητή από τον Κλαύδιο, ίσως γιατί ήταν μεθυσμένος ή γιατί έπαιξε ευεργετικό ρόλο μια κένωση των εντέρων του. Όλα αυτά τα μαθαίνουμε από τον ιστορικό Τάκιτο. Τότε η Αγριππίνα ζήτησε τη συνδρομή του γιατρού Ξενοφώντα. «Ο Ξενοφών, προφασιζόμενος ότι θα βοηθούσε τον Κλαύδιο να κάνει εμετό, βύθισε βαθιά μέσα στον λαιμό του ένα φτερό που το είχε αλείψει με δραστικό δηλητήριο», γράφει ο Τάκιτος.

Και από δω αρχίζει η «Αποκολοκύνθωση» του Σενέκα. Όταν πέθανε ο Κλαύδιος του αποδόθηκαν όλες οι τιμές και επιπλέον αποφασίστηκε να του αποδοθεί ως τιμή η «αποθέωσις», δηλαδή η ένταξή του στους θεούς που απολάμβαναν την επίσημη κρατική λατρεία. Ίσως η απόφαση αυτή ήταν προϊόν υστερόβουλης σκέψης της Αγριππίνας, προκειμένου ο γιος της, Νέρων, να θεωρηθεί «υιός Θεού», από τη στιγμή που Κλαύδιος θα είχε αποθεωθεί, δηλαδή θεοποιηθεί. Η πρώτη ιστορική ρωμαϊκή προσωπικότητα που αποθεώθηκε ήταν ο Ιούλιος Καίσαρ.

Ο Νέρων ανέβηκε, λοιπόν, στον θρόνο και μάλιστα εκφώνησε τον επικήδειο για τον Κλαύδιο, τον οποίον είχε γράψει ο δάσκαλός του Σενέκας. Λίγο καιρό μετά την ανάρρηση στον θρόνο του Νέρωνα κυκλοφόρησε μια σάτιρα για τον Κλαύδιο με τον τίτλο Αποκολοκύντωσις που παραπέμπει στο «αποθέωσις». Μόνο που στη σάτιρα ο θεός έχει αντικατασταθεί από την κολοκύθα, την κολοκύντην, όπως ήταν ο αττικός τύπος της κολοκύνθης. Σύμφωνα με τη σάτιρα αυτή ο δολοφονημένος Κλαύδιος ανεβαίνει στους ουρανούς και παρουσιάζεται ενώπιον της Συγκλήτου των Ολυμπίων Θεών. Οι θεοί, τελικά, ματαιώνουν την αποθέωσή του και για να τον τιμωρήσουν ακόμη περισσότερο του επιβάλλουν ένα μάταιο καθήκον: να ρίχνει ζάρια χρησιμοποιώντας ένα τρύπιο κύπελλο από κολοκύθα.

«Κι εκείνος στη στιγμή άρχισε να ψάχνει τα ζάρια, που του έφευγαν συνέχεια, και δεν κατάφερνε να παίξει». Φαίνεται ότι ο συγγραφέας αυτού του κειμένου ήταν ο Σενέκας. Αυτός ο διάσημος, ακόμη και σήμερα, για τις τραγωδίες του, πολιτικός και φιλόσοφος, είχε γεννηθεί το 1 π.Χ στην Κόρδοβα της Ισπανίας, μάλλον από Ισπανούς γονείς. Πρωτοεμφανίστηκε ως δικηγόρος στη Ρώμη στα χρόνια του Τιβέριου (14-37 μ.Χ), πέρασε μάλλον δύσκολα στα χρόνια του Καλιγούλα αλλά και του Κλαύδιου, που τον εξόρισε στην Κορσική, με την κατηγορία της μοιχείας. Επέστρεψε από την εξορία το 49 μ.Χ., μάλλον με την παρέμβαση της Αγριππίνας, κι έγινε δάσκαλος του εντεκάχρονου, τότε Νέρωνα, παίρνοντας και το αξίωμα του υπάτου.

Όταν ο Νέρων ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία 17 ετών, ο Σενέκας έγινε σύμβουλός του, ασκώντας μεγάλη επιρροή στον αυτοκράτορα. Πέντε χρόνια έμεινε ο Σενέκας ως σύμβουλος του αυτοκράτορα, μια πενταετία που θεωρείται λαμπρή. Τελικά κατηγορήθηκε ότι πήρε μέρος σε συνωμοσία εναντίον του και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ένα απόγευμα του Απριλίου του έτους 65 μ.Χ., ενώ ο Σενέκας δειπνούσε με τη γυναίκα του Πομπηία ��αυλίνα και φίλους του σε έπαυλή του έξω από τη Ρώμη, αξιωματικός της πραιτοριανής φρουράς τού μετέφερε την απόφαση του Νέρωνα. Τότε, ο Σενέκας, έχοντας προφανώς ως πρότυπο τον Σωκράτη, αυτοκτόνησε ανοίγοντας τις φλέβες στα χέρια του, στον μηρό αλλά και πίσω από τα γόνατα.

Όλη αυτή η ιστορία του Κλαύδιου, του Σενέκα και της Αποκολοκύνθωσης παρουσιάζεται με απίστευτη αφηγηματική γοητεία από τον καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, Σταύρο Τσιτσιρίδη, στην εκτεταμένη εισαγωγή της έκδοσης του κειμένου του Σενέκα. Ο καθηγητής Τσιτσιρίδης μας λέει ότι η κολοκύθα στον τίτλο του έργου πιθανόν να συνδέεται με την παραδομένη μωρία και ανοησία του Κλαύδιου αλλά και με το πάθος του για τα ζάρια. Το κύπελλο των ζαριών κατασκευαζόταν, όπως και άλλα αντικείμενα, από νεροκολοκύθα. Η πολύ κομψή και βιβλιοδετημένη έκδοση της Κίχλης περιλαμβάνει, εκτός από την εισαγωγή, το πρωτότυπο κείμενο, ένα αριστούργημα σε πεζό και ποιητικό λόγο, και αντικριστά τη μετάφρασή του, καθώς και σχόλια, όλα από τον Σταύρο Τσιτσιρίδη. Τα ελληνικά της μετάφρασης βρίσκονται πιο κοντά στη λογοτεχνική γλώσσα, έτσι ώστε το αρχαίο κείμενο να προκαλεί την απόλαυση αλλά και την περιέργεια του σημερινού αναγνώστη. Τα σχόλια δίνουν όλες τις ιστορικές και πραγματολογικές πληροφορίες που είναι απαραίτητες στον σημερινό αναγνώστη, ενώ μερικά από αυτά διαβάζονται σαν μικρές λογοτεχνικές ιστορίες.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[glaufxgarland]

ΟΡΝΙΘΙΑ ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ

ΟΡΝΙΘΙΑ ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ Πουλάδα χαρωπή σκάλιζε εδώ και 'κεί το έδαφος. Εύρισκε σπόρους, χορταρικά και σκώληκες. Η κυρά της καλύβας μαγείρευε ανοιξιάτικα λαχανικά που μάζεψε το πρωί. Καθώς πήραν μία κόχλα, σήκωσε την χύτρα για να τα ρίξει στο σουρωτήρι. Όμως την στιγμή εκείνη, καθώς είχε αδειάσει την χύτρα, δυνατά κακαρίσματα την τρόμαξαν και της έφυγε η χύτρα από τα χέρια. Ευτυχώς δεν ζεματίστηκε διότι είχε αδειάσει το καυτό νερό και μόνο μερικά χόρτα είχαν μένει μέσα. Σήκωσε την χύτρα από το πάτωμα και γρήγορη έτρεξε προς την αυλή. Εκεί είδε την πουλάδα και τον κόκορα να φτεροκοπούν και να πηδούν κακαρίζοντας γύρω από ένα σημείο, κτυπώντας με τα νύχια και τα ράμφη τους το έδαφος. Σταμάτησε για ολίγο κυττώντας μην είναι καμμιά οχιά και μετά προσεκτική πλησίασε προσεκτική. Όταν έφτασε κοντά είδε μικρή τρύπα που είχαν ανοίξει τα ορνίθια. Μέσα στην τρύπα είδε μερικούς μισοβγαλμένους από το χώμα σκώληκες να σπαρταράνε πριν πεθάνουν. Οι όρνιθες συνέχιζαν να ραμφίζουν στο σημείο προσπαθώντας να τούς αποτελειώσουν. Τις έδιωξε και πλησίασε το σημείο για να δεί πιο καθαρά. Μέσα στην τρύπα είδε πως οι μισοπεθαμένοι σκώληκες ήταν μεγαλύτεροι από τούς συνηθισμένους και δεν ήταν μόνο αυτό, τα κεφάλια τους ήταν παράξενα. Πήγε στην καλύβη και γύρισε ξανά κρατώντας μεγεθυντικό φακό. Γονάτισε πάνω από την τρύπα και παρατηρώντας έμεινε άφωνη. Είδε πως οι σκώληκες είχαν ανθρώπινα κεφάλια και το τρομακτικότερο ήταν πως οι όψεις αυτών ήταν γνώριμες. Μετά από δύο λεπτά χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό της. Οι γνώριμες αυτές όψεις δεν ήταν άλλες από τού πρωθυπουργού και μερικών συνεργών υπουργών που εδώ και πολλά χρόνια τούς καταριέται όλο το χωριό. Από τότε τούς έδωσαν τα ονόματα ο αλέκτωρ Μεγαλολείρης και η πουλάδα Ορνιθοκακαρίς και τιμήθηκαν με ορειχάλκινο άγαλμα που στήθηκε στην κεντρική πλατεία τού χωριού, έξω από τον καφενέ όπου σύχναζαν ζωέμποροι, αγρότες συνταξιούχοι και άλλοι χωριανοί και κοντοχωριανοί. Το δε χωριό ονομάστηκε Ορνιθιά. Στην επιγρα��ή το άγαλμα έγραφε <<ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ>> και μία φορά τον χρόνο γινόταν ανοιξιάτικη εορτή και πολλοί Έλληνες κάθε χρόνο πήγαιναν εκεί, για να τιμήσουν τους δύο τυραννοκτόνους απελευθερωτές Μεγαλολείρη και Ορνιθοκακαρίδα.