#Fotografia prasowa

[sebastianbenbenek]

World Press Photo 2023

World Press Photo 2023

World Press Photo to konkurs, do którego często wracam, bowiem zawsze gdzieś tliło się we mnie marzenia zastania także fotoreporterem. Możliwe, że w wyniku dość romantycznego wyobrażenia pochodzącego z innej epoki za sprawą książek historycznych, ale zawsze lubiłem wykonywać fotoreportaże, choć tylko z własnego podwórka. Tym samym fotografia reporterska, prasowa zawsze była istotnym punktem moich…

[1234567ttttttttttt]

📸 Fotografia architektoniczna, filmowa i prasowa – konferencja naukowa ...

[zyciestolicy]

DSH organizuje wystawę fotografii prasowej

DSH organizuje wystawę fotografii prasowej

Od soboty w Domu Spotkań z Historią będzie można obejrzeć wystawę “Ostrzej widzieć. Fotoreportaże <<itd>> 1960–1990”, na której znalazło się około dwustu zdjęć wybitnych fotoreporterów współpracujących z czasopismem studenckim „itd”. Jak wyjaśnia organizator, było to pismo poświęcone kulturze oraz tematom społecznym i obyczajowym wydawane przez Zrzeszenie Studentów Polskich. Pomiędzy…

[wpowiekszeniu]

Street, street, ach ten street…

Przez większe i mniejsze społeczności, grupy i fora poświęcone w mniejszym bądź większym stopniu fotografii ulicznej przetaczają się co jakiś czas dyskusje, czasami dość burzliwe, czym jest, a czym nie jest street photo, co w nim wolno, a czego nie. Czy definicja jest nam potrzebna, a może wystarczą ogólne granice lub wytyczne w stylu dobrych praktyk? Mimo, iż wydaje się to zadaniem karkołomnym, postaram się chociaż w części odpowiedzieć na te pytania.

Kim jest fotograf uliczny?

Fotograf uliczny jest obserwatorem życia, zjawisk i zdarzeń do jakich wokół niego dochodzi*. W przeciwieństwie do reportera czy dokumentalisty nie opowiada historii związanej z jakimś konkretnym wydarzeniem, konkretnymi ludźmi, sprawą, zjawiskiem czy z góry określonym tematem, a raczej pokazuje na swoich zdjęciach rzeczywistość jaką sam widzi, w swój wyjątkowy i specyficzny sposób. Nie opowiada historii, czy raczej nie musi tego robić. Jest to o tyle istotne, że fotograf uliczny może pokazać rzeczywistość przepuszczoną przez „filtr” swojego humoru, nastroju czy sposobu postrzegania świata. Wydarzenia, które przedstawia są prawdziwe i niereżyserowane, ale mogą być na tyle zmanipulowane czy ujęte w sposób symboliczny, że właściwie widzimy w nich coś zupełnie innego, niż miało to miejsce faktycznie.

Czym zatem street photo jest, a czym nie jest?

Jak już wyżej wspominałem, nie jest ani reportażem, ani fotografią dokumentalną. Mimo to jest jakimś, specyficznym, dokumentem życia codziennego w określonym miejscu i czasie. Fotografia uliczna nie jest i nie próbuje być obiektywna (o ile obiektywizm w ogóle istnieje). W przeciwieństwie do reportera czy dokumentalisty fotograf uliczny nie musi dbać o rzetelność przekazywanej informacji, a wręcz celowo może wprowadzać widza w błąd, nadając codziennemu widokowi czy zwykłemu zdarzeniu nowe czy inne znaczenie, wprowadzając tym zabiegiem pewien dysonans poznawczy czy zmuszając odbiorcę do refleksji. Prawdziwość przedstawionych sytuacji polega na niereżyserowaniu ich, bo to chyba byłoby już fałszowaniem rzeczywistości, a dostrzeganiu i wyłuskiwaniu drobnych niuansów, które w jakiś sposób poruszyły, zainspirowały czy spodobały się fotografowi. Wynika z tego, że w fotografii ulicznej nie każde zdjęcie musi nieść ze sobą ładunek informacyjny, czasami mogą być to po prostu emocje czy doznania estetyczne. Co za tą różnorodnością idzie, fotografie uliczne mogą być z jednej strony żartem, dowcipem, po prostu ładnym obrazem, a z drugiej śmiertelnie poważną opowieścią o współczesności fotografa czy o samym fotografie.

Co wyróżnia fotografię uliczną?

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że próbę zwięzłego definiowania zjawiska jakim jest fotografia uliczna powinno zacząć od tego czym gatunek ten się wyróżnia. W tym wypadku jednak przyznać należy, że cechy streetu są bardziej pochodnymi podejścia do niego, niż tego co na zdjęciach się znajduje, słowem jest to bardziej podejście i filozofia tworzenia fotografii, oderwana od miejsca w jakim powstaje. Wbrew swojej nazwie nie musi zawsze powstawać na ulicy, a też nie wszystko co powstaje na ulicy będzie streetem. Wydaje się, że istotą, sednem fotografii ulicznej jest połączenie prawdziwości wydarzenia, przedstawionej rzeczywistości z nadaniem mu innego znaczenia, zawarciem w obrazie jakiejś symboliki, anegdoty, wywołaniem pewnego dysonansu poznawczego czy zmuszeniem odbiorcy do zastanowienia się nad sytuacją, rzeczywistością i tym co na prawdę stało się na uwiecznionej scenie.

Zaufanie i wiedza…

W fotografii ulicznej bardzo istotne jest zaufanie jakim darzymy twórcę fotografii i wiedza na temat powstania ujęcia. Nigdy do końca nie możemy być pewni na ile dana sytuacja jest prawdziwa, a na ile wyreżyserowana przez fotografa. Na ile dane zdjęcie zostało przetworzone w czasie obróbki, czy z kadru zniknęły jakieś elementy, a może coś się pojawiło by uzyskać pożądany przez autora efekt wizualny. Nie raz i nie dwa w historii bliższej i dalszej, bardziej i mniej znanych fotografów ulicznych wychodziły na jaw manipulacje jakich dokonywali w czasie tworzenia zdjęć czy w postprodukcji. Dziwi jedynie to, że na siłę takie zdjęcia lansowane były jako fotografie uliczne. Dobre zdjęcie zawsze będzie dobrym zdjęciem, tyle że nie zawsze będzie zaliczać się do któregoś konkretnego gatunku fotografii i chyba nie ma sensu na siłę wpychać go, gdzieś gdzie ze swej natury nie przynależy**. Z kolei w przypadku postprodukcji, nadmierna ingerencja w obraz, w szczególności dodawanie i usuwanie z niego jakiś obiektów, wydaje się być już nadużyciem, gdyż doprowadza do przeinaczenia rzeczywistości i z punktu widzenie fotografii ulicznej zdaje się być niedopuszczalna. Mimo to pamiętać należy, że fotografia uliczna jest tworem żywym i ciągle zmieniającym się, żadna próba definiowania nie zamknie tego „podejścia i filozofii tworzenia” w sztywnych ramach i to chyba, paradoksalnie, największy urok tej dziedziny fotografii.

* Oczywiście rejestruje je przy pomocy aparat fotograficznego, ale to oczywista oczywistość.

**Chyba nie musze przypominać historii ze zdjęciem pewnego syryjskiego fotografa, które zostało podchwycone przez media i przedstawione jako fotografia prasowa, dokumentalna, reportażowa czy po prostu przedstawiająca prawdziwą sytuację. Na fotografii uwieczniony został chłopiec leżący między dwiema świeżymi mogiłami, wniosek nasuwał się sam. Dookoła zdjęcia zrobiło się sporo szumu i dopiero po czasie okazało się, iż był to wyrwany z kontekstu kadr z projektu artystycznego tego fotografa. Cała sytuacja nie była prawdziwa. Sytuacja w Syrii również w tamtym okresie nie była najlepsza, mimo to przekazywane przez media informacje powinny być rzetelne i prawdziwe. Dlatego wydaje się, że lepiej byłoby, gdyby zdjęcia pozostawały w tych gatunkach i zbiorach w których powstają, mimo że granice czasami bywają płynne i nieostre.

[wiadomosciprasowe]

Najpopularniejsze kierunki studiów. Jak pandemia zmieniła zapotrzebowanie na nowe kwalifikacje i zawody.

Zobacz https://www.guwernantka.pl/najpopularniejsze-kierunki-studiow-jak-pandemia-zmienila-zapotrzebowanie-na-nowe-kwalifikacje-i-zawody/

Najpopularniejsze kierunki studiów. Jak pandemia zmieniła zapotrzebowanie na nowe kwalifikacje i zawody.

Katowice, XX sierpnia 2021 Informacja prasowa

Najpopularniejsze kierunki studiów. Jak pandemia zmieniła zapotrzebowanie na nowe kwalifikacje i zawody.

Do najbardziej obleganych kierunków studiów od lat z miejsca pierwszego nie schodzi informatyka Najbardziej popularne są uczelnie ekonomiczne.

olskie szkoły wyższe cieszą się również dużym zainteresowaniem wśród obcokrajowców, którzy najczęściej wybierają kierunki lekarskie oraz zarządzanie. Poziom polskiego kształcenia jest na bardzo wysokim poziomie, a oferta edukacyjna z roku na rok poszerzana jest o nowe interesujące kierunki, adekwatne do dynamicznie zmieniającego się rynku pracy.

Pandemia, a studia Dane Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego za ostatnie trzy lata pokazują, że zainteresowanie studiami w naszym kraju wrasta. Statystyki Uniwersytetu Śląskiego dot. tegorocznej rekrutacji pokazały, że w wyborze kierunku prym wiodła psychologia (1715 osób), prawo (1278 osób) oraz informatyka (545 osób). Najwięcej kandydatów na jedno miejsce, bo aż 19 zarejestrowano na kierunku realizacja obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografia, 14,3 na psychologii, a 12,4 na reżyserii. Z kolei Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach odnotował największe zainteresowanie na kierunku finanse i rachunkowość (ok. 700 osób), zaś na kolejnych miejscach znalazły się informatyka i zarządzanie z ponad 350 aplikacjami każde. Kandydatów na jedno miejsce statystycznie ubiegało się 2,42 na finansach i zarzadzaniu, 2,37 na informatyce i 2,24 na analityce gospodarczej. Katowicki AWF zaś pokazuje, że najwięcej chętnych zgłosiło się na kierunek fizjoterapia (842 osoby), sport (152 osoby) oraz zarządzanie sportem (126 osób). Ilość kandydatów na jedno miejsce w przypadku fizjoterapii to 7 osób, sportu 1,58 a zarządzania sportem 1,31.

Pandemia, a nowe kwalifikacje zawodowe. Doświadczana przez ludzi na całym świecie pandemia nie pozostała bez wpływu na rynek pracy. BHP, IT, e-commerce, elektromobilność, analityka oraz energia odnawialna to w chwili obecnej najbardziej pożądane specjalności na rynku pracy. Młodzi trzymają rękę na pulsie, wśród najczęściej wymienianych przez nich kompetencji przyszłości znajdują się: otwartość i szybka adaptacja do zmian (19,4%), łączenie różnych umiejętności (17,8%), szybkie uczenie się nowych rzeczy (13,5%) oraz umiejętności z zakresu IT i znajomość języków programowania (11,2%). Oczekiwania pracodawców względem potencjalnych pracowników w znacznej mierze się z nimi pokrywają, oni również najwyżej cenią sobie kompetencje technologiczne, umiejętności miękkie oraz społeczne.

Co i gdzie studiować? Znając potrzeby rynku pracy, ale nie zapominając o własnych predyspozycjach do wykonywania danego zawodu dużo łatwiej jest podjąć decyzję jakie studia wybrać. Poszukując ciekawych studiów warto czasem spojrzeć szerzej i poznać zupełnie nowe możliwości, których wiele można odnaleźć w uczelniach na terenie GZM. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach oferuje możliwość studiowania na unikatowym w skali kraju kierunku Gospodarka cyfrowa, który jest odpowiedzią na wyzwania stawiane przez coraz szybciej rozwijający się świat cyfrowy, daje możliwość rozwijania kompetencji cyfrowych, a także możliwość nawiązania kontaktów biznesowych, wizyty studyjne oraz wykłady praktyków biznesu. Politechnika Śląska w Gliwicach zaś zachęca jedynym w Polsce kierunkiem studiów jakim jest Inżynieria ogólna. Powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie współczesnego przemysłu na absolwentów posiadających ogólną wiedzę inżynierską w różnych dyscyplinach. Na uwagę zasługuje również Szkoła Filmowa im. Krzysztofa Kieślowskiego, Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. O jej popularności świadczy chociażby fakt, że o jedno miejsce ubiega się tu nawet 13 osób, a przyszłych filmowców kształci m.in. Krzysztof Zanussi, Filip Bajon czy Maciej Pieprzyca.

Ostatni rok akademicki był nie lada wyzwaniem tak dla studentów jak i wykładowców. Pandemia wymusiła przejście na tryb zdalnego nauczania i całkowite przeorganizowanie sposobu nauki jaki znaliśmy do tej pory. W nowej rzeczywistości kształcenia online wyzwania takie jak stworzenie dobrej platformy do pracy zdalnej czy utrzymanie wysokiej jakości nauczania mimo braku kontaktu bezpośredniego na linii wykładowca student niejednokrotnie potraktowane zostały nie w kategorii problemu, a rozwoju nowych technik nauczania. Zmianom uległ również rynek pracy, pojawiło się zapotrzebowanie na nowe specjalizacje. Wiele uczelni w odpowiedzi na zaistniałą sytuację wprowadziło nowe kierunki studiów, które ułatwią absolwentom odnalezienie się na współczesnym rynku pracy.

Mimo, że wracamy do kształcenia w murach uczelni, to z pewnością wykorzystamy najlepsze doświadczenia czasu zdalnej nauki. To dobry moment by dokonać analizy i zdefiniować na nowo jaki ma być ten nowy uniwersytet po pandemii. Czas globalnej epidemii zmienił bardzo wiele w naszym życiu, zmienił się rynek pracy, zmieniły się formy kształcenia. Uniwersytet zawsze łączył w sobie dwie siły tradycji i nowoczesności. Wpisanie ich w program studiów pozwala z jednej strony na przekazanie studentowi pewnej wiedzy, swego rodzaju fundamentu konkretnej profesji, dającej poczucie bycia zawodowcem, pewności, że wykonuje swój zawód w sposób absolutnie właściwy. Z drugiej strony, dopełnieniem wykształcenia staje się wiedza i umiejętności związane z innymi dyscyplinami, których zapotrzebowanie rośnie wraz ze zmieniającym się światem – zauważa Rektor Uniwersytetu Śląskiego, prof. dr hab. Ryszard Koziołek.

[polawidzeniaksiazki-kontekst]

Wystawa fotografii „W podróży do…”

Biblioteka Śląska (hol główny)

Plac Rady Europy 1, Katowice

1.06 - 1.07.2020 r.

Wystawa zdjęć udostępniona w ramach projektu „Pola widzenia książki – kontekst” jest fotograficznym komentarzem czterech uznanych fotografów: Iwony Wander, Dawida Chalimoniuka, Arkadiusza Ławrywiańca  i Barbary Kubskiej. Zaproszeni artyści przygotowali wybór zdjęć dokumentujących wnętrza i pracę biblioteki podczas projektu „Pola widzenia książki – w podróży”.

Fotograficy pokazują często niewidzialną pracę wielu rąk – bibliotekarzy pochylonych nad swoimi zadaniami w wieloetapowym i skomplikowanym procesie, jakim jest zajęcie się książką od jej przyjęcia do udostępnienia. Pracę, która wymaga cierpliwości, oddania i profesjonalizmu. Fotograficy z czterech różnych perspektyw opowiedzieli historię tego, co ukryte w podróży książki w Bibliotece Śląskiej.

 Projekt realizowany przez Dom Oświatowy Biblioteki Śląskiej, dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

 1-12.06.2020 r. - Część I wystawy „W podróży do…” – prezentacja fotografii Dawida Chalimoniuka i Arkadiusza Ławrywiańca

15.06 - 1.07.2020 r. - Część I wystawy „W podróży do…” – prezentacja fotografii Barbary Kubskiej i Iwony Wander

 Sylwetki twórców:

Dawid Chalimoniuk – urodzony w 1976 r. w Sosnowcu, uznany fotograf, publikujący swoje prace m.in. w: „Polityce”, „Gazecie Wyborczej”, „Newsweeku”, „Przekroju” i „Angorze”. Laureat wielu prestiżowych nagród (m.in. nagrody specjalnej im. Jana Suchana w konkursie Śląska Fotografia Prasowa 2013), III miejsca w konkursie Śląska Fotografia Prasowa 2011 oraz II miejsca i Nagrody Specjalnej w konkursie Śląska Fotografia Prasowa 2016  ; jest również finalistą Grand Press Photo 2007.

Arkadiusz Ławrywianiec – urodzony w 1967 r. w Opolu. Jest absolwentem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Fotografią zajmuje od 1986 r., kiedy to wykonał własnoręcznie pierwszą odbitkę. W latach 1994–2015 pracował w „Dzienniku Zachodnim” jako fotoreporter. Od 2016 r. współpracuje z Polską Agencją Fotografów Forum. Studiuje w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie (Czechy). Od 2009 r. uczy w Policealnej Szkole Fotograficznej Fotoedukacja w Katowicach. Od 2010 r. jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, a od 2017 r. pełni funkcję prezesa zarządu ZPAF Okręg Śląski, a zarazem jest członkiem zarządu głównego ZPAF. Jest autorem i współautorem wystaw w Polsce i za granicą (we Francji, Czechach, Macedonii i Niemczech). W latach 2011 i 2013 był stypendystą Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. W 2011 r. otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Katowice w dziedzinie kultury. Jest współautorem konkursu Śląska Fotografia Prasowa, organizowanego przez Bibliotekę Śląską, którego był jurorem w latach: 2006, 2017 i 2018. Zajmuje się głównie reportażem i dokumentem fotograficznym. Jest autorem albumu fotograficznego Tajemnice pracowni.

Barbara Kubska – fotografka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Obroniła dyplom w Pracowni Grafiki Książki oraz Pracowni Fotografii (2011 r.). Obecnie zatrudniona na stanowisku asystentki w macierzystej uczelni. Działaczka Fundacji Kultura Obrazu. Współpracuje z instytucjami kultury przy tworzeniu wydawnictw towarzyszących wystawom (m.in. BWA w Katowicach, Muzeum Sztuki w Łodzi). W swoich projektach artystycznych posługuje się fotografią, instalacją oraz obiektami. Jej zainteresowania pozostają w kręgu rodzinnych historii – wspomnień i wyobrażeń, których łącznikiem jest często miejsce. Absolwentka programu „Migawki”, prowadzonego przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” w Warszawie.

Iwona Wander – fotografka, animatorka kultury, uczestniczka wielu projektów artystycznych i społecznych. Współzałożycielka Grupy Fotograficznej ZASPA. Członkini Śląskiego Towarzystwa Fotograficznego. Współpracuje z Biblioteką Śląską, BWA w Katowicach oraz ZPAF Okręg Śląski.

  Kuratorki wystawy: Anastazja Hadyna, Ewa Kokot, Ewa Muc.

https://www.facebook.com/events/251215759465291/

[danieldmitriew]

śląska fotografia prasowa 2016