#Güneşi Uyandıralım

[asunderly]

"Unut Zezé, bir faydası yok. Yavaş yavaş unutacak, unutacaksın,ileride hatırladığında her şey o kadar uzak gelecek ki acı duymayacaksın."

[egesizizmir]

Ben gerçekten bu dünyadan çok nefret ettim.

Sadece iki yaşında bir bebek, üvey babası tarafından, dilim varmıyor söylemeye ama, t@ciz, ist!smar, şiddet görüyor ve beyin kanaması ile iç kanama nedeniyle ölüyor.

Narin, birkaç gün sonra okulu vardı ama okula değil toprağın altına girdi. Neden? Birilerinin günahları yüzünden.

En küçüğü 2, en büyüğü 14 yaşında 4 kız babası tarafından vurularak öldürüldü. Bebeğin ağzında kanlı emzik vardı ve kanlar içinde yerde yatıyordu, beşikte yatması gerekirken.

Bu ne demek biliyor musunuz? Kıyamet bizim insanlığımızda kopuyor demek. Kıyamet, o taşlaşmış kalplerin ve yok olan beyinlerin katlettiği hayatlar için kopuyor.

Kopsun, kopsun da bir çocuğun daha ölümünü görmek yerine dünyaya geliş biletimizi geri iade edelim.

[marsleydi]

AY VE GÜNEŞ

Bilirsin Ay ve Güneş asla yan yana gelemez

Biri kaçar, biri kovalar

Biri sever, biri terk eder.

Biri gider, biri gelir

Biri yazar, biri siler..

Sen kaçtın, ben kovaladım

Sen sevdin, ben terkettim

Sen gittin, ben geldim

Ben yazdım, kimse silemedi

[kbra-09]

Güneşi Uyandıralım

“Jose Mauro De Vasconcelos”

📌Acı çok zalim bir şeydi! Neden bütün ağırlığıyla bir seferde gelip aynı hızla geçmiyordu?

📌Mutluluk olduğu yerdedir, olmasını istediğimiz yerde değil.

📌"İnsan affedince her şeyi unutur. Ama sadece unutursa çoğu zaman sonradan o şeyler tekrar su yüzüne çıkar."

📌“Küçüğüm, hayat budur işte. Hep giden birileri olur. Ne yürek unutur ne özlem ölür. Ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır.”

[gurgendalii]

alaca bir at koşar içimde

zamansız, mekansız nefese doğru 🍀

[ahmetcumhur-blog]

[heartofsaturnn]

Kumlara bıraktın kendini. Ayaklarına dalgalar vuruyor. Ellerin, kolların, saçların kumların üzerinde. Ama kafan nerede, kim bilir. Sürekli bir şeyler düşünüyorsun, gözlerini kapatıyorsun dalgaların sesleri gelmeye başlıyor. Tam ruhun huzura kavuşmuşken rüzgarın sesi duyulmaya başlıyor. Ama sen gözlerini açmak istemiyorsun. Daha sonra bir kaç kedi sesi geliyor, onları dinliyorsun. Onlarda kulağına gelen seslerin arasına katılıyor.. gözlerinden akan damlalar yanaklarından kayıp gidiyor ve sanırım ilk defa kafandaki o susmayan seslerin sakinlediğini hissediyorsun. Tek duyduğun doğanın sesi.. bu da uzun sürmüyor. Her güzel şeyin aniden son bulduğu gibi... Yağmur yağmaya başlıyor. Bulutların göz yaşları senin göz yaşlarınla birleşip yanaklarından kayıp gidiyor. Biraz daha durmak istiyorsun biraz daha sesleri dinlemek ve biraz daha ıslanmak. Fakat bulutlar daha çok ağlamaya başlıyor.. onlar ağladıkça sen de ağlamaya devam ediyorsun. Şu an da, her şeyin bittiği son bulduğu gibi, bu anın da bitmek son bulmak üzere olduğunun farkına varıyorsun.. artık eve dönmelisin. Evet saat çok geç oldu. Belki sen farkına bile varamadın ama yelkovan ve akrep her şeyin farkında. Ay gökyüzüne veda etmek üzere ve sen hala o kumların üzerindesin. Biraz daha durup gün doğumunu izlemek isterken ay gökyüzüne veda ediyor, güneş ise selam veriyor.. ve yine bir güzel şey daha son bulurken seninde gitme vaktin geliyor. Kafanın içindeki sesler gündoğarken olduğu gibi gün yüzüne çıkıyor. Ama bu sefer gün yüzüne çıkan şeyler güneş gibi sıcak ve aydınlık değil. Kapkaranlık. Kafanın içi tamamıyla karanlık ve soğuk.. ne binlerce yıldız var ne de biricik ay.. ve sen sadece kalan tek bir yıldıza tutunmaya çalışıyorsun.. ve tam o an da kafanda bir soru beliriyor. Ya o yıldız da giderse? Bunu düşünmek dahi seni alt üst etmeye yetiyor. Nefesin hem kesilmeye hem de sürekliliğini devam ettirmeye çalışıyor. Kalbin çok hızlı çarpıyor. Ellerin ve bacaklarının da titremeye başladığını hissediyorsun. Ama nafile o düşünce zihninin içinden yok olmuyor. Aksine sürekli kendini tekrarlıyor, varlığını hatırlatıyor. Ya bir gün kalan o tek yıldız da giderse? O zaman ne yaparsın?...

[tavukpilavyiyelim]

ben denizin dibindeyim, sen de git güneşlen

[limonlukek]

☀️

[asunderly]

"Çünkü insanları hatırlamak için önce unutmak gerek.Ben bunu asla yapmam."

[sessizligipaylasmak]

Sabahın erken saatlerinde, birlikte yürüdüğümüz o yol, kalbimde derin bir iz bıraktı. Seninle olmanın getirdiği huzur ve mutluluk, o sabahın serinliğiyle birleşti. Her adımda, sana biraz daha yaklaştım.

[yildizlarda-bulusuruz]

"Peki şüş, söyle bakalım, neler oluyor?"

"İnsanları çok sevmeyi sevmiyorum. Sevince de ölmelerinden korkuyorum."

"Sevdiklerinden çok ölen oldu mu? "

"Çok yok. Tek bir kişi var, bana hayatın sevgisiz hiçbir anlamı olmadığını öğreten oydu. "

[aycicegimisali]

“Sabahları uyanıp parıldayan güneşi gördüğümde, "Al işte, yine cenneti andıran bir gün ve yine insanlar bunu mahvedecekler" diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.”

| Genç Werther'in Acıları, Goethe

[arisatrbl]

"Şəkər Portağalı" kitabının davam kitabı olan " Güneşi uyandıralım" kitabını mütləq oxumalısız. Zeze'də usaglığımı gördüm deyə bilərəm, çünki məncə hər uşağın qəlbində bir "Adam" vardır, və ya özünə yaxın bildiyi , ailəsində hər hansısa bir fərdin yerinə qoyduğu "Maurice"... Böyüdukcə hər şeyin artıq uşaglığımızdakı kimi olmadığını, oxuduğumuz kitablardan tutmuş baxdığımız filmlərə qədər dəyişəcəyimizi və bunların usaglığımızda qaldığını hiss edib yaşadığımız o hüzün hissini kitabı oxuyarkən yaşadım. Bir sözlə kitabı oxuyarkən bir çox yerdə özümü gördüm, hüzünləndim, güldüm, ağladım.. Lakin böyüsək də, artıq çiynimizdə daha ağır yüklər olsa da, içimizdəki günəşi söndürməməliyik, bunu daha yaxşı başa düşdüm.🌤

[petrikori]

İyi geceler dünya. Güneşi bana göster ki, uyuyabileyim

[yildizlaratutsaak]

"Maurice, monptit ne demek?"

"Fransızca mon petit'nin kısaltılmışı. Küçüğüm, demek."