#Harald Sund | Explore Tumblr Posts and Blogs

kynvillingur · 3 years

Text

Egils Saga (chapters 31 to 40)

31. kafli

Skalla-Grímur og þau Bera áttu börn mjög mörg, og var það fyrst, að öll önduðust; þá gátu þau son, og var vatni ausinn og hét Þórólfur. En er hann fæddist upp, þá var hann snemma mikill vexti og hinn vænsti sýnum; var það allra manna mál, að hann myndi vera hinn líkasti Þórólfi Kveld-Úlfssyni, er hann var eftir heitinn. Þórólfur var langt um fram jafnaldra sína að afli; en er hann óx upp, gerðist hann íþróttamaður um flesta þá hluti, er þá var mönnum títt að fremja, þeim er vel voru að sér gerðir. Þórólfur var gleðimaður mikill; snemma var hann svo fullkominn að afli, að hann þótti vel liðfær með öðrum mönnum; varð hann brátt vinsæll af alþýðu; unni honum og vel faðir og móðir.

Þau Skalla-Grímur áttu dætur tvær; hét önnur Sæunn, en önnur Þórunn; voru þær og efnilegar í uppvexti.

Enn áttu þau Skalla-Grímur son; var sá vatni ausinn og nafn gefið og kallaður Egill. En er hann óx upp, þá mátti brátt sjá á honum, að hann myndi verða mjög ljótur og líkur föður sínum, svartur á hár. En þá er hann var þrevetur, þá var hann mikill og sterkur, svo sem þeir sveinar aðrir, er voru sex vetra eða sjö; hann var brátt málugur og orðvís; heldur var hann illur viðureignar, er hann var í leikum með öðrum ungmennum.

Það vor fór Yngvar til Borgar, og var það að erindum, að hann bauð Skalla-Grími til boðs út þangað til sín og nefndi til þeirrar ferðar Beru, dóttur sína, og Þórólf, son hennar, og þá menn aðra, er þau Skalla-Grímur vildu að færu; Skalla- Grímur hét för sinni. Fór Yngvar þá heim og bjó til veislunnar og lét þá öl heita.

En er að þeirri stefnu kemur, er Skalla-Grímur skyldi til boðsins fara og þau Bera, þá bjóst Þórólfur til ferðar með þeim og húskarlar, svo að þau voru fimmtán saman.

Egill ræddi um við föður sinn, að hann vildi fara; "á eg þar slíkt kynni sem Þórólfur," segir hann.

"Ekki skaltu fara," segir Skalla-Grímur, "því að þú kannt ekki fyrir þér að vera í fjölmenni, þar er drykkjur eru miklar, er þú þykir ekki góður viðskiptis, að þú sért ódrukkinn."

Steig þá Skalla-Grímur á hest sinn og reið í brott, en Egill undi illa við sinn hlut. Hann gekk úr garði og hitti eykhest einn, er Skalla-Grímur átti, fór á bak og reið eftir þeim Skalla-Grími; honum varð ógreiðfært um mýrarnar, því að hann kunni enga leið, en hann sá þó mjög oft reið þeirra Skalla-Gríms, þá er eigi bar fyrir holt eða skóga. Er það að segja frá hans ferð, að síð um kveldið kom hann á Álftanes, þá er menn sátu þar að drykkju; gekk hann inn í stofu. En er Yngvar sá Egil, þá tók hann við honum feginsamlega og spurði, hví hann hefði svo síð komið. Egill sagði, hvað þeir Skalla-Grímur höfðu við mælst. Yngvar setti Egil hjá sér. Sátu þeir gagnvert þeim Skalla-Grími og Þórólfi.

Það var þar haft ölteiti, að menn kváðu vísur; þá kvað Egill vísu:

Kominn emk til arnaYngvars, þess's beð lyngva,hann vask fúss at finna,fránþvengjar gefr drengjum;mun eigi þú, þægir,þrévetran mér betra,ljósundinna landalinns, óðar smið finna.

Yngvar hélt upp vísu þeirri og þakkaði vel Agli vísuna; en um daginn eftir þá færði Yngvar Agli að skáldskapar launum kúfunga þrjá og andaregg. En um daginn eftir við drykkju kvað Egill vísu aðra um bragarlaun:

Síþögla gaf söglumsárgagls þría Aglihirðimeiðr við hróðrihagr brimrótar gagra,ok bekkþiðurs blakkaborðvallar gaf fjorðakennimeiðr, sás kunni,körbeð, Egil gleðja.

Vel lagði Egill í þökk skáldskap sinn við marga menn.

Ekki varð þá fleira til tíðinda í ferð þeirra. Fór Egill heim með Skalla-Grími.

32. kafli

Björn hét hersir ríkur í Sogni, er bjó á Aurlandi; hans son var Brynjólfur, er arf allan tók eftir föður sinn. Synir Brynjólfs voru þeir Björn og Þórður; þeir voru menn á ungum aldri, er þetta var tíðinda. Björn var farmaður mikill, var stundum í víking, en stundum í kaupferðum; Björn var hinn gervilegasti maður.

Það barst að á einu hverju sumri, að Björn var staddur í Fjörðum að veislu nokkurri fjölmennri; þar sá hann mey fagra, þá er honum fannst mikið um. Hann spurði eftir, hverrar ættar hún var; honum var það sagt, að hún var systir Þóris hersis Hróaldssonar og hét Þóra hlaðhönd. Björn hóf upp bónorð sitt og bað Þóru, en Þórir synjaði honum ráðsins, og skildust þeir að svo gerðu.

En það sama haust fékk Björn sér liðs og fór með skútu alskipaða norður í Fjörðu og kom til Þóris og svo, að hann var eigi heima. Björn nam Þóru á brott og hafði heim með sér á Aurland; voru þau þar um veturinn, og vildi Björn gera brúðlaup til hennar. Brynjólfi, föður hans, líkaði það illa, er Björn hafði gert, þótti svívirðing í því, þar sem áður hafði löng vinátta verið með Þóri og Brynjólfi.

"Því síður skaltu, Björn," segir Brynjólfur, "brúðlaup til Þóru gera hér með mér að óleyfi Þóris, bróður hennar, að hún skal hér svo vel sett, sem hún væri mín dóttir, en systir þín."

En svo varð að vera allt, sem Brynjólfur kvað á, þar í hans hýbýlum, hvort er Birni líkaði vel eða illa.

Brynjólfur sendi menn til Þóris að bjóða honum sætt og yfirbætur fyrir för þá, er Björn hafði farið. Þórir bað Brynjólf senda heim Þóru, sagði, að ekki myndi af sætt verða ella. En Björn vildi fyrir engan mun láta hana í brott fara, þó að Brynjólfur beiddi þess; leið svo af veturinn.

En er vora tók, þá ræddu þeir Brynjólfur og Björn einn dag um ráðagerðir sínar; spurði Brynjólfur, hvað hann ætlaðist fyrir.

Björn sagði það líkast, að hann myndi fara af landi á brott; "er mér það næst skapi," sagði hann, "að þú fáir mér langskip og þar lið með og fari eg í víking."

"Engi von er þess," sagði Brynjólfur, "að eg fái þér í hendur herskip og lið mikið, því að eg veit eigi, nema þá komir þú þar niður, er mér er öll óaufúsa á, og stendur þó nú áður ærin óró af þér. Kaupskip mun eg fá þér í hendur og þar með kaupeyri; farðu síðan suður til Dyflinnar; sú er nú ferð frægst. Mun eg fá þér föruneyti gott."

Björn segir svo, að hann myndi það verða upp að taka, sem Brynjólfur vildi; lét hann þá búa kaupskip gott og fékk menn til; bjóst Björn þá til þeirrar ferðar og varð ekki snemmbúinn.

En er Björn var albúinn og byr rann á, þá steig hann á bát með tólf menn og reri inn á Aurland, og gengu upp til bæjar og til dyngju þeirrar, er móðir hans átti; sat hún þar inni og konur mjög margar; þar var Þóra. Björn sagði, að Þóra skyldi með honum fara; leiddu þeir hana í brott, en móðir hans bað konurnar vera eigi svo djarfar, að þær gerðu vart við inn í skálann, sagði að Brynjólfur myndi illa í höndum hafa, ef hann vissi, og sagði, að þá væri búið við geig miklum með þeim feðgum. En klæðnaður Þóru og gripir voru þar allir lagðir til handargagns, og höfðu þeir Björn það allt með sér. Fóru þeir síðan um nóttina út til skips síns, drógu þegar segl sitt og sigldu út eftir Sognsæ og síðan í haf.

Þeim byrjaði illa og höfðu réttu stóra og velkti lengi í hafi, því að þeir voru öruggir í því að firrast Noreg sem mest. Það var einn dag, að þeir sigldu austan að Hjaltlandi hvasst veður og lestu skipið í landtöku við Mósey, báru þar af farminn og fóru í borg þá, er þar var, og báru þangað allan varning sinn og settu upp skipið og bættu, er brotið var.

33. kafli

Litlu fyrir vetur kom skip til Hjaltlands sunnan úr Orkneyjum; sögðu þeir þau tíðindi, að langskip hafði komið um haustið til eyjanna; voru það sendimenn Haralds konungs með þeim erindum til Sigurðar jarls, að konungur vildi drepa láta Björn Brynjólfsson, hvar sem hann yrði áhendur, og slíkar orðsendingar gerði hann til Suðureyja, allt til Dyflinnar. Björn spurði þessi tíðindi og það með, að hann var útlægur ger í Noregi. En þegar er hann hafði komið til Hjaltlands, gerði hann brúðlaup til Þóru; sátu þau um veturinn í Móseyjarborg.

En þegar um vorið, er sjó tók að lægja, setti Björn fram skip sitt og bjó sem ákaflegast; en er hann var búinn og byr gaf, sigldi hann í haf; fengu þeir veður stór og voru litla stund úti, komu sunnan að Íslandi. Gekk þá veður á land, og bar þá vestur fyrir landið og þá í haf út, en er þeim gaf byr aftur, þá sigldu þeir að landinu. Engi var sá maður þar innan borðs, er verið hefði fyrr á Íslandi.

Þeir sigldu inn á fjörð einn furðulega mikinn, og bar þá að hinni vestri ströndinni; sáu þar til lands inn ekki nema boða eina og hafuleysur; beittu þá sem þverast austur fyrir landið, allt til þess er fjörður varð fyrir þeim, og sigldu þeir inn eftir firðinum, til þess er lokið var skerjum öllum og brimi. Þá lögðu þeir að nesi einu; lá þar ey fyrir utan, en sund djúpt í milli; festu þar skipið. Vík gekk upp fyrir vestan nesið, en upp af víkinni stóð borg mikil.

Björn gekk á bát einn og menn með honum; Björn sagði förunautum sínum, að þeir skyldu varast að segja það ekki frá ferðum sínum, er þeim stæði vandræði af því. Þeir Björn reru til bæjarins og hittu þar menn að máli; spurðu þeir þess fyrst, hvar þeir voru að landi komnir. Menn sögðu, að það hét að Borgarfirði, en bær sá, er þar var, hét að Borg, en Skalla-Grímur bóndinn. Björn kannaðist brátt við hann og gekk til móts við Skalla-Grím, og töluðust þeir við; spurði Skalla-Grímur, hvað mönnum þeir væru. Björn nefndi sig og föður sinn, en Skalla-Grími var allur kunnleiki á Brynjólfi og bauð Birni allan forbeina sinn, þann er hann þurfti; Björn tók því þakksamlega. Þá spurði Skalla-Grímur, hvað fleira væri þeirra manna á skipi, er virðingamenn væru. Björn sagði, að þar var Þóra Hróaldsdóttir, systir Þóris hersis. Skalla-Grímur varð við það allglaður og sagði svo, að það var skylt og heimilt um systur Þóris, fóstbróður síns, að hann gerði slíkan forbeina, sem þurfti eða hann hefði föng til, og bauð þeim Birni báðum til sín með alla skipverja sína. Björn þekktist það. Var þá fluttur farmur af skipinu upp í tún að Borg; settu þeir þar búðir sínar, en skipið var leitt upp í læk þann, er þar verður; en þar er kallað Bjarnartöður, sem þeir Björn höfðu búðir.

Björn og þeir skipverjar allir fóru til vistar með Skalla-Grími; hann hafði aldri færri menn með sér en sex tigu vígra manna.

34. kafli

Það var um haustið, þá er skip höfðu komið til Íslands af Noregi, að sá kvittur kom yfir, að Björn myndi hafa hlaupist á brott með Þóru og ekki að ráði frænda hennar, og konungur hafði gert hann útlaga fyrir það úr Noregi.

En er Skalla-Grímur varð þess var, þá kallaði hann Björn til sín og spurði, hvernig farið væri um kvonfang hans, hvort það hefði gert verið að ráði frænda. "Var mér eigi þess von," sagði hann, "um son Brynjólfs, að eg myndi eigi vita hið sanna af þér."

Björn sagði: "Satt eitt hefi eg þér sagt, Grímur, en eigi máttu ámæla mér fyrir það, þótt eg segði þér eigi lengra en þú spurðir. En þó skal nú við ganga því, er satt er, að þú hefir sannspurt, að ekki var þetta ráð gert við samþykki Þóris, bróður hennar."

Þá mælti Skalla-Grímur, reiður mjög: "Hví varstu svo djarfur, að þú fórst á minn fund, eða vissir þú eigi, hver vinátta var með okkur Þóri?"

Björn segir: "Vissi eg," segir hann, "að með ykkur var fóstbræðralag og vinátta kær; en fyrir því sótti eg þig heim, að mig hafði hér að landi borið og eg vissi, að mér myndi ekki týja að forðast þig. Mun nú vera á þínu valdi, hver minn hlutur skal verða, en góðs vænti eg af, því að eg er heimamaður þinn."

Síðan gekk fram Þórólfur, sonur Skalla-Gríms, og lagði til mörg orð og bað föður sinn, að hann gæfi Birni eigi þetta að sök, er þó hafði hann tekið við Birni; margir aðrir lögðu þar orð til.

Kom þá svo, að Grímur sefaðist, sagði, að Þórólfur myndi þá ráða "og tak þú við Birni, og ef þú vilt, ver til hans svo vel sem þú vilt."

35. kafli

Þóra ól barn um sumarið, og var það mær; var hún vatni ausin og nafn gefið og hét Ásgerður. Bera fékk til konu að gæta meyjarinnar.

Björn var um veturinn með Skalla-Grími og allir skipverjar hans; Þórólfur gerði sér títt við Björn og var honum fylgjusamur.

En er vor kom, þá var það einn hvern dag, að Þórólfur gekk til máls við föður sinn og spurði hann þess, hvert ráð hann vildi leggja til við Björn, veturgest sinn, eða hverja ásjá hann vildi honum veita. Grímur spurði Þórólf, hvað hann ætlaðist fyrir.

"Það ætla eg," segir Þórólfur, "að Björn vildi helst fara til Noregs, ef hann mætti þar í friði vera; þætti mér það ráð fyrir liggja, faðir, að þú sendir menn til Noregs að bjóða sættir fyrir Björn, og mun Þórir mikils virða orð þín."

Svo kom Þórólfur fyrirtölum sínum, að Skalla-Grímur skipaðist við og fékk menn til utanferðar um sumarið; fóru þeir menn með orðsendingar og jartegnir til Þóris Hróaldssonar og leituðu um sættir með þeim Birni. En þegar er Brynjólfur vissi þessa orðsending, þá lagði hann allan hug á að bjóða sættir fyrir Björn. Kom þá svo því máli, að Þórir tók sættir fyrir Björn, því að hann sá það, að þá var svo komið, að Björn þurfti þá ekki að óttast um sig. Tók Brynjólfur þá sættum fyrir Björn, en sendimenn Gríms voru um veturinn með Þóri, en Björn var þann vetur með Skalla-Grími.

En eftir um sumarið fóru sendimenn Skalla-Gríms aftur; en er þeir komu aftur um haustið, þá sögðu þeir þau tíðindi, að Björn var í sætt tekinn í Noregi. Björn var hinn þriðja vetur með Skalla-Grími, en eftir um vorið bjóst hann til brottferðar og sú sveit manna, er honum hafði þangað fylgt.

En er Björn var búinn ferðar sinnar, þá sagði Bera, að hún vill, að Ásgerður, fóstra hennar, sé eftir, en þau Björn þekktust það, og var mærin eftir og fæddist þar upp með þeim Skalla-Grími.

Þórólfur, sonur Skalla-Gríms, réðst til ferðar með Birni, og fékk Skalla-Grímur honum fararefni; fór hann utan um sumarið með Birni. Greiddist þeim vel og komu af hafi utan að Sognsæ; sigldi Björn þá inn í Sogn og fór síðan heim til föður síns; fór Þórólfur heim með honum; tók Brynjólfur þá við þeim feginsamlega.

Síðan voru ger orð Þóri Hróaldssyni; lögðu þeir Brynjólfur stefnu sín í milli; kom þar og Björn til þeirrar stefnu; tryggðu þeir Þórir þá sættir með sér. Síðan greiddi Þórir af hendi fé það, er Þóra átti í hans garði, og síðan tóku þeir upp, Þórir og Björn, vináttu með tengdum. Var Björn þá heima á Aurlandi með Brynjólfi; Þórólfur var og þar í allgóðu yfirlæti af þeim feðgum.

36. kafli

Haraldur konungur hafði löngum aðsetu sína á Hörðalandi eða Rogalandi að stórbúum þeim, er hann átti að Útsteini eða Ögvaldsnesi eða á Fitjum, á Álreksstöðum eða á Lygru, á Sæheimi; en þann vetur, er nú var frá sagt, var konungur norður í landi. En er þeir Björn og Þórólfur höfðu verið einn vetur í Noregi og vor kom, þá bjuggu þeir skip og öfluðu manna til, fóru um sumarið í víking í austurveg, en fóru heim að hausti og höfðu aflað fjár mikils. En er þeir komu heim, þá spurðu þeir, að Haraldur konungur var þá á Rogalandi og myndi þar sitja um veturinn. Þá tók Haraldur konungur að eldast mjög, en synir hans voru þá mjög á legg komnir margir.

Eiríkur, son Haralds konungs, er kallaður var blóðöx, var þá á ungum aldri; hann var á fóstri með Þóri hersi Hróaldssyni; konungur unni Eiríki mest sona sinna; Þórir var þá í hinum mestu kærleikum við konung.

Björn og þeir Þórólfur fóru fyrst á Aurland, er þeir komu heim, en síðan byrjuðu þeir ferð sína norður í Fjörðu að sækja heim Þóri hersi. Þeir höfðu karfa þann, er reru á borð tólf menn eða þrettán, og höfðu nær þrjá tigu manna; skip það höfðu þeir fengið um sumarið í víking; það var steint mjög fyrir ofan sjó og var hið fegursta. En er þeir komu til Þóris, fengu þeir þar góðar viðtökur og dvöldust þar nokkura hríð, en skipið flaut tjaldað fyrir bænum.

Það var einn dag, er þeir Þórólfur og Björn gengu ofan til skipsins; þeir sáu, að Eiríkur konungsson var þar, gekk stundum á skipið út, en stundum á land upp, stóð þá og horfði á skipið.

Þá mælti Björn til Þórólfs: "Mjög undrast konungsson skipið, og bjóð þú honum að þiggja að þér, því að eg veit, að okkur verður það að liðsemd mikilli við konung, ef Eiríkur er flutningsmaður okkar. Hefi eg heyrt það sagt, að konungur hafði þungan hug á þér af sökum föður þíns."

Þórólfur sagði, að það myndi vera gott ráð. Gengu þeir síðan ofan til skipsins, og mælti Þórólfur: "Vandlega hyggur þú að skipinu, konungsson; hversu líst þér á?"

"Vel," segir hann; "hið fegursta er skipið," segir hann.

"Þá vil eg gefa þér," sagði Þórólfur, "skipið, ef þú vilt þiggja."

"Þiggja vil eg," segir Eiríkur, "en þér munu lítil þykja launin, þótt eg heiti þér vináttu minni, en það stendur þó til vonar, ef eg held lífi."

Þórólfur segir, að þau laun þótti honum miklu meira verð en skipið. Skildust þá síðan, en þaðan af var konungsson allkátur við þá Þórólf.

Þeir Björn og Þórólfur koma á ræðu við Þóri, hvað hann ætlar, hvort það sé með sannindum, að konungur hafi þungan hug á Þórólfi. Þórir dylur þess ekki, að hann hefði það heyrt.

"Þá vildi eg það," sagði Björn, "að þú færir á fund konungs og flyttir mál Þórólfs fyrir hon um, því að eitt skal ganga yfir okkur Þórólf báða; gerði hann svo við mig, þá er eg var á Íslandi."

Svo kom, að Þórir hét ferðinni til konungs og bað þá freista, ef Eiríkur konungsson vildi fara með honum; en er þeir Þórólfur og Björn komu á þessar ræður fyrir Eirík, þá hét hann sinni umsýslu við föður sinn.

Síðan fóru þeir Þórólfur og Björn leið sína í Sogn, en Þórir og Eiríkur konungsson skipuðu karfa þann hinn nýgefna og fóru suður á fund konungs og hittu hann á Hörðalandi; tók hann feginsamlega við þeim. Dvöldust þeir þar um hríð og leituðu þess dagráðs að hitta konung, að hann var í góðu skapi; báru þá upp þetta mál fyrir konung, sögðu, að sá maður var þar kominn, er Þórólfur hét, son Skalla-Gríms; vildum vér þess biðja, konungur, að þú minntist þess, er frændur hans hafa vel til þín gert, en létir hann eigi gjalda þess, er faðir hans gerði, þótt hann hefndi bróður síns."

Talaði Þórir um það mjúklega, en konungur svaraði heldur stutt, sagði, að þeim hafði ótili mikill staðið af Kveld- Úlfi og sonum hans, og lét þess von, að sjá Þórólfur myndi enn vera skaplíkur frændum sínum; "eru þeir allir," sagði hann, "ofsamenn miklir, svo að þeir hafa ekki hóf við og hirða eigi, við hverja þeir eiga að skipta."

Síðan tók Eiríkur til máls, sagði, að Þórólfur hefði vingast við hann og gefið honum ágætan grip, skip það, er þeir höfðu þar. "Hefi eg heitið honum vináttu minni fullkominni; munu fáir til verða að vingast við mig, ef þessum skal ekki tjóa. Muntu eigi það vera láta, faðir, um þann mann, er til þess hefir fyrstur orðið að gefa mér dýrgripi."

Svo kom, að konungur hét þeim því, áður létti, að Þórólfur skyldi í friði vera fyrir honum; "en ekki vil eg," kvað hann, "að hann komi á minn fund; en gera máttu, Eiríkur, hann svo kæran þér sem þú vilt eða fleiri þá frændur, en vera mun annaðhvort, að þeir munu þér verða mjúkari en mér hafa þeir orðið, eða þú munt þessar bænar iðrast og svo þess, ef þú lætur þá lengi með þér vera."

Síðan fór Eiríkur blóðöx og þeir Þórir heim í Fjörðu; sendu síðan orð og létu segja Þórólfi, hvert þeirra erindi var orðið til konungs.

Þeir Þórólfur og Björn voru þann vetur með Brynjólfi; en mörg sumur lágu þeir í víking, en um vetrum voru þeir með Brynjólfi, en stundum með Þóri.

37. kafli

Eiríkur blóðöx tók þá við ríki; hann hafði yfirsókn á Hörðalandi og um Fjörðu; tók hann þá og hafði með sér hirðmenn.

Og eitt hvert vor bjó Eiríkur blóðöx för sína til Bjarmalands og vandaði mjög lið til þeirrar ferðar. Þórólfur réðst til ferðar með Eiríki og var í stafni á skipi hans og bar merki hans; Þórólfur var þá hverjum manni meiri og sterkari og líkur um það föður sínum.

Í ferð þeirri var margt til tíðinda; Eiríkur átti orustu mikla á Bjarmalandi við Vínu; fékk Eiríkur þar sigur, svo sem segir í kvæðum hans, og í þeirri ferð fékk hann Gunnhildar, dóttur Össurar tóta, og hafði hana heim með sér; Gunnhildur var allra kvenna vænst og vitrust og fjölkunnug mjög. Kærleikar miklir voru með þeim Þórólfi og Gunnhildi; Þórólfur var þá jafnan á vetrum með Eiríki, en á sumrum í víkingu.

Það varð þá næst til tíðinda, að Þóra, kona Bjarnar, tók sótt og andaðist, en nokkuru síðar fékk Björn sér annarrar konu, hún hét Ólöf, dóttir Erlings hins auðga úr Ostur; þau áttu dóttur, er Gunnhildur hét.

Maður hét Þorgeir þyrnifótur; hann bjó á Hörðalandi í Fenhring; þar heitir á Aski; hann átti þrjá sonu; hét einn Haddur, annar Berg- Önundur, þriðji hét Atli hinn skammi. Berg-Önundur var hverjum manni meiri og sterkari og var maður ágjarn og ódæll; Atli hinn skammi var maður ekki hár og riðvaxinn og var rammur að afli. Þorgeir var maður stórauðugur að fé; hann var blótmaður mikill og fjölkunnugur. Haddur lá í víking og var sjaldan heima.

38. kafli

Þórólfur Skalla-Grímsson bjóst eitt sumar til kaupferðar; ætlaði þá, sem hann gerði, að fara til Íslands og hitta föður sinn. Hann hafði þá lengi á brottu verið; hann hafði þá ógrynni fjár og dýrgripi marga.

En er hann var búinn til ferðar, þá fór hann á fund Eiríks konungs; en er þeir skildust, seldi konungur í hendur Þórólfi öxi, er hann kveðst gefa vilja Skalla-Grími; öxin var snaghyrnd og mikil og gullbúin, upp skellt skaftið með silfri, og var það hinn virðilegasti gripur.

Þórólfur fór ferðar sinnar, þegar hann var búinn, og greiddist honum vel og kom skipi sínu í Borgarfjörð og fór þegar bráðlega heim til föður síns; varð þar fagnafundur mikill, er þeir hittust. Síðan fór Skalla-Grímur til skips móti Þórólfi, lét setja upp skipið, en Þórólfur fór heim til Borgar með tólfta mann.

En er hann kom heim, bar hann Skalla-Grími kveðju Eiríks konungs og færði honum öxi þá, er konungur hafði sent honum. Skalla-Grímur tók við öxinni, hélt upp og sá á um hríð og ræddi ekki um; festi upp hjá rúmi sínu.

Það var um haustið einn hvern dag að Borg, að Skalla-Grímur lét reka heim yxn mjög marga, er hann ætlaði til höggs; hann lét leiða tvo yxn saman undir húsvegg og leiða á víxl; hann tók hellustein vel mikinn og skaut niður undir hálsana. Síðan gekk hann til með öxina konungsnaut og hjó yxnina báða senn, svo að höfuðið tók af hvorumtveggja, en öxin hljóp niður í steininn, svo að munnurinn brast úr allur og rifnaði upp í gegnum herðuna. Skalla-Grímur sá í eggina og ræddi ekki um; gekk síðan inn í eldahús og steig síðan á stokk upp og skaut öxinni upp á hurðása, lá hún þar um veturinn.

En um vorið lýsti Þórólfur yfir því, að hann ætlaði utan að fara um sumarið. Skalla-Grímur latti hann, sagði, að þá var gott heilum vagni heim að aka; "hefur þú," sagði hann, "farið fremdarför mikla, en það er mælt, er ýmsar verður, ef margar fer; tak þú nú hér við fjárhlut svo miklum, að þú þykist verða mega gildur maður af."

Þórólfur sagði, að hann vill enn fara einhverja ferð, "og á eg nauðsynleg erindi til fararinnar; en þá er eg kem út öðru sinni, mun eg hér staðfestast; en Ásgerður, fóstra þín, skal fara utan með mér á fund föður síns; bauð hann mér um það, þá er eg fór austan."

Skalla-Grímur kvað hann ráða mundu "en svo segir mér hugur um, ef við skiljumst nú, sem við munum eigi finnast síðan."

Síðan fór Þórólfur til skips síns og bjó það; en er hann var albúinn, fluttu þeir út skipið til Digraness, og lá þar til byrjar; fór þá Ásgerður til skips með honum.

En áður Þórólfur fór frá Borg, þá gekk Skalla-Grímur til og tók öxina ofan af hurðásum, konungsgjöfina, og gekk út með; var þá skaftið svart af reyk, en öxin ryðgengin. Skalla-Grímur sá í egg öxinni; síðan seldi hann Þórólfi öxina. Skalla-Grímur kvað vísu:

Liggja ýgs í eggju,ák sveigar kör deiga,fox es illt í öxi,undvargs flösur margar;arghyrnu lát árnaaptr með roknu skapti;þörfgi væri þeirar,þat vas inga gjöf, hingat.

39. kafli

Það varð til tíðinda, meðan Þórólfur hafði verið utanlendis, en Skalla-Grímur bjó að Borg, að eitt sumar kom kaupskip af Noregi í Borgarfjörð; var þá víða höfð uppsát kaupskipum í ár eða í lækjarósa eða í sík. Maður hét Ketill, er kallaður var Ketill blundur, er átti skip það; hann var norrænn maður, kynstór og auðugur. Geir hét son hans, er þá var fulltíði og var á skipi með honum. Ketill ætlaði að fá sér bústað á Íslandi; hann kom síð sumars. Skalla-Grímur vissi öll deili á honum; bauð Skalla-Grímur honum til vistar með sér með allt föruneyti sitt. Ketill þekktist það, og var hann um veturinn með Skalla-Grími.

Þann vetur bað Geir, sonur Ketils, Þórunnar, dóttur Skalla-Gríms, og var það að ráði gert; fékk Geir Þórunnar. En eftir um vorið vísaði Skalla-Grímur Katli til lands upp frá landi Óleifs með Hvítá, frá Flókadalsárósi og til Reykjadalsáróss og tungu þá alla, er þar var á milli upp til Rauðsgils, og Flókadal allan fyrir ofan brekkur.

Ketill bjó í Þrándarholti, en Geir í Geirshlíð; hann átti annað bú í Reykjadal, að Reykjum hinum efri; hann var kallaður Geir hinn auðgi. Hans synir voru þeir Blund-Ketill og Þorgeir blundur; þriðji var Þóroddur Hrísablundur, er fyrstur bjó í Hrísum.

40. kafli

Skalla-Grímur henti mikið gaman að aflraunum og leikum; um það þótti honum gott að ræða. Knattleikar voru þá tíðir. Var þar í sveit gott til sterkra manna í þann tíma, en þó hafði engi afl við Skalla-Grím; hann gerðist þá heldur hniginn að aldri.

Þórður hét sonur Grana að Granastöðum, og var hann hinn mannvænlegasti maður og var á ungum aldri; hann var elskur að Agli Skalla-Grímssyni. Egill var mjög að glímum; var hann kappsamur mjög og reiðinn, en allir kunnu það að kenna sonum sínum, að þeir vægðu fyrir Agli.

Knattleikur var lagður á Hvítárvöllum allfjölmennur á öndverðan vetur; sóttu menn þar til víða um hérað. Heimamenn Skalla-Gríms fóru þangað til leiks margir; Þórður Granason var helst fyrir þeim. Egill bað Þórð að fara með honum til leiks; þá var hann á sjöunda vetur; Þórður lét það eftir honum og reiddi hann að baki sér.

En er þeir komu á leikmótið, þá var mönnum skipt þar til leiks, þar var og komið margt smásveina, og gerðu þeir sér annan leik; var þar og skipt til.

Egill hlaut að leika við svein þann, er Grímur hét, sonur Heggs af Heggsstöðum; Grímur var ellefu vetra eða tíu og sterkur að jöfnum aldri. En er þeir lékust við, þá var Egill ósterkari; Grímur gerði og þann mun allan, er hann mátti. Þá reiddist Egill og hóf upp knatttréð og laust Grím, en Grímur tók hann höndum og keyrði hann niður fall mikið og lék hann heldur illa og kveðst mundu meiða hann, ef hann kynni sig eigi. En er Egill komst á fætur, þá gekk hann úr leiknum, en sveinarnir æptu að honum.

Egill fór til fundar við Þórð Granason og sagði honum, hvað í hafði gerst.

Þórður mælti: "Eg skal fara með þér, og skulum við hefna honum." Hann seldi honum í hendur skeggöxi eina, er Þórður hafði haft í hendi; þau vopn voru þá tíð; ganga þeir þar til, er sveinaleikurinn var. Grímur hafði þá hent knöttinn og rak undan, en aðrir sveinarnir sóttu eftir. Þá hljóp Egill að Grími og rak öxina í höfuð honum, svo að þegar stóð í heila. Þeir Egill og Þórður gengu í brott síðan og til manna sinna; hljópu þeir Mýramenn þá til vopna og svo hvorirtveggju. Óleifur hjalti hljóp til þeirra Borgarmanna með þá menn, er honum fylgdu; voru þeir þá miklu fjölmennri og skildust að svo gerðu.

Þaðan af hófust deildir með þeim Óleifi og Hegg; þeir börðust á Laxfit við Grímsá. Þar féllu sjö menn, en Heggur varð sár til ólífis, og Kvígur féll, bróðir hans.

En er Egill kom heim, lét Skalla-Grímur sér fátt um finnast, en Bera kvað Egil vera víkingsefni og kvað það mundu fyrir liggja, þegar hann hefði aldur til, að honum væru fengin herskip. Egill kvað vísu:

Þat mælti mín móðir,at mér skyldi kaupafley ok fagrar árarfara á brott með víkingum,standa upp í stafni,stýra dýrum knerri,halda svá til hafnar,höggva mann ok annan.

Þá er Egill var tólf vetra gamall, var hann svo mikill vexti, að fáir voru menn svo stórir og að afli búnir, að Egill ynni þá eigi flesta menn í leikum; þann vetur, er honum var hinn tólfti, var hann mjög að leikum. Þórður Granason var þá á tvítugs aldri; hann var sterkur að afli; það var oft, er á leið veturinn, að þeim Agli og Þórði tveimur var skipt í móti Skalla-Grími.

Það var eitt sinn um veturinn, er á leið, að knattleikur var að Borg suður í Sandvík; þá voru þeir Þórður í móti Skalla-Grími í leiknum, og mæddist hann fyrir þeim, og gekk þeim léttara. En um kveldið eftir sólarfall, þá tók þeim Agli verr að ganga; gerðist Grímur þá svo sterkur, að hann greip Þórð upp og keyrði niður svo hart, að hann lamdist allur, og fékk hann þegar bana; síðan greip hann til Egils.

Þorgerður brák hét ambátt Skalla-Gríms; hún hafði fóstrað Egil í barnæsku; hún var mikil fyrir sér, sterk sem karlar og fjölkunnug mjög.

Brák mælti: "Hamast þú nú, Skalla-Grímur, að syni þínum."

Skalla-Grímur lét þá lausan Egil, en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan, en Skalla-Grímur eftir; fóru þau svo í utanvert Digranes; þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni, og kom hvortki upp síðan. Þar er nú kallað Brákarsund.

En eftir um kveldið, er þeir komu heim til Borgar, var Egill allreiður. En er Skalla-Grímur hafði setst undir borð og alþýða manna, þá var Egill eigi kominn í sæti sitt; þá gekk hann inn í eldahús og að þeim manni, er þar hafði þá verkstjórn og fjárforráð með Skalla-Grími og honum var kærstur; Egill hjó hann banahögg og gekk síðan til sætis síns. En Skalla-Grímur ræddi þá ekki um, og var það mál þaðan af kyrrt, en þeir feðgar ræddust þá ekki við, hvorki gott né illt, og fór svo fram þann vetur.

En hið næsta sumar eftir kom Þórólfur út, sem fyrr var sagt; en er hann hafði verið einn vetur á Íslandi, þá bjó hann eftir um vorið skip sitt í Brákarsundi.

En er hann var albúinn, þá var það einn dag, að Egill gekk til fundar við föður sinn og bað hann fá sér fararefni; "vil eg," sagði hann, "fara utan með Þórólfi."

Grímur spurði, ef hann hefði nokkuð það mál rætt fyrir Þórólfi; Egill segir, að það var ekki; Grímur bað hann það fyrst gera.

En er Egill vakti það mál við Þórólf, þá kvað hann þess enga von, "að eg muni þig flytja með mér á brott; ef faðir þinn þykist eigi mega um þig tæla hér í hýbýlum sínum, þá ber eg eigi traust til þess að hafa þig utanlendis með mér, því að þér mun það ekki hlýða að hafa þar slíkt skaplyndi sem hér."

"Vera má," sagði Egill, "að þá fari hvorgi okkar."

Um nóttina eftir gerði á æðiveður, útsynning; en um nóttina, er myrkt var og flóð var sjóvar, þá kom Egill þar og gekk fyrir utan tjöldin; hjó hann í sundur festar þær,er á útborða voru. Gekk hann þegar sem skjótast upp um bryggjuna, skaut út þegar bryggjunni og hjó þær festar, er á land upp voru. Rak þá út skipið á fjörðinn. En er þeir Þórólfur urðu varir við, er skipið rak, hljópu þeir í bátinn, en veðrið var miklu hvassara en þeir fengju nokkuð að gert. Rak skipið yfir til Andakíls og þar á eyrar upp, en Egill fór heim til Borgar.

En er menn urðu varir við bragð það, er Egill hafði gert, þá löstuðu það flestir; hann sagði, að hann skyldi skammt til láta að gera Þórólfi meira skaða og spellvirki, ef hann vildi eigi flytja hann í brott. En þá áttu menn hlut að í milli þeirra, og kom svo að lyktum, að Þórólfur tók við Agli, og fór hann utan með honum um sumarið.

Þegar Þórólfur kom til skips, þá er hann hafði tekið við öxi þeirri, er Skalla-Grímur hafði fengið í hendur honum, þá kastaði hann öxinni fyrir borð á djúpi, svo að hún kom ekki upp síðan.

Þórólfur fór ferðar sinnar um sumarið og greiddist vel um hafið, og komu utan að Hörðalandi; stefnir Þórólfur þegar norður til Sogns. En þar höfðu þau tíðindi orðið um veturinn, að Brynjólfur hafði andast af sótt, en synir hans höfðu skipt arfi. Hafði Þórður Aurland, bæ þann, er faðir þeirra hafði búið á; hafði hann gerst konungi handgenginn og gerst lendur maður.

Dóttir Þórðar hét Rannveig, móðir þeirra Þórðar og Helga; Þórður var faðir Rannveigar, móður Ingiríðar, er átti Ólafur konungur; Helgi var faðir Brynjólfs, föður þeirra Serks úr Sogni og Sveins.

0 notes

archiveofaffinities · 5 months

Text

Ginza, Tokyo, Japan, 1970s, Photograph: Harald Sund

#architecture #urbanism #signs #Ginza #tokyo #Japan #photography #Harald sund #1970s #1970s Japan

1K notes · View notes

wiedzmina-blog · 7 years

Text

Norwegian / old norse names and places

Every now and then I come across a book, movie, TV-series, fanfic, game or whatever, that mention a fictional "Norwegian" or "norse" place or person, and it just sounds so wrong it makes me either cringe or ROFL. Really. I still haven't recovered from the 1995 X-files episode, "Død Kalm", which took us to the port of "Tildeskan" where we met "Henry Trondheim", "Halverson" and "Olafsson". Hopefully this list will keep others from being that “creative” with names. :)

Common names for places, towns and villages in Norway

These names are very generic and suitable for a place, village or town anywhere (and pretty much any time) in Norway. Mix and match prefixes with suffixes for diversity. Bonus: All of these can also be used as surnames. Name (meaning) - usage

Nes (headland, cape, ness) - Standalone Bø (fenced-in field on a farm) - Standalone Fjell (mountain) - Standalone or prefix/suffix: Fjell- / -fjell Haug (small hill / large mound) - Standalone or prefix/suffix: Haug- / -haug Vik, Viken, Vika (inlet, the inlet, the inlet) - Standalone or prefix/suffix: Vik- / -viken / -vika Ås, Åsen (hill, the hill (larger than "Bakken")) - Standalone or prefix/suffix: Dal, Dalen (valley, the valley) - Standalone or prefix/suffix: Berg (small mountain) - Standalone or prefix/suffix: Berg(s)- / -berg Sand (sand) - Standalone or prefix/suffix: Sand- / -sand Strand (beach) - Standalone or prefix/suffix: Strand- / -strand Li (hill) - Standalone or prefix/suffix: Li- / -li Gran (spruce) - Standalone or prefix: Gran- Bratt (steep) - prefix only: Bratt- Myr (bog, mire) - prefix only: Myr- Neset, Nesset (the headland, the cape, the ness) - Standalone or suffix: -neset / -nesset Odden (foreland, headland) - Standalone or suffix: -odden Våg (cove, bay) - Standalone or suffix: -våg Lund (grove) - Standalone or suffix: -lund Sund (sound, strait) - Standalone or suffix: -sund Skog (forest) prefix/suffix: Skog- / -skog Øy (island) prefix/suffix: Øy- / -øy øya (the island) - suffix only: -øya bakken (the hill) - suffix only: -bakken gard / gård / gården (farm / farm / the farm) - suffix only: -gard / -gård / -gården elv, -elva (river, the river) suffix only: -elv / -elva stad (old word for town/place) suffix only: -stad vannet (the lake) - suffix only: -vannet

Common words that can be used as prefix to any of the suffixes above Svart- (black) Lille- (little/small) Sol- (sun) Brei-/Bred- (wide) Stor- (big) Lang- (long)

Common Norwegian surnames (contemporary)

Heredatory surnames didn't become mandatory in Norway until 1923. Many took the name from the farm or place they lived, or just changed their primary patronyms into hereditary patronyms. Example: Helgessønn/Helgesdatter (son of Helge / daughter of Helge) became Helgesen.

Alm Andersen Anderssen Antonsen Aspelund Bakke Bakken Bang Berg Bjerkan Bråthen Christensen Corneliussen Dahl Dahlberg Danielsen Dyrnes Dørum Eide Ellingsen Erdal Eriksen Falch Fredriksen Foss Fure Fylling Gabrielsen Gran Grønning Halvorsen Hansen Hanssen Hay Hoff Holm Holt Husby Isaksen Iversen Jacobsen Jensen Jenssen Johansen Karlsen Klausen Konradsen Kristensen Kristiansen Larsen Larssen Lie Lien Lund Løvold Magnussen Meyer Mikalsen Mo Moen Myhre Myklebust Mørk Ness Nilsen Olavsen Olsen Paulsen Pettersen Prestegård Rasmussen Riise Rogstad Ruud Simonsen Solbakken Solli Stokke Strøm Sund Svendsen Thorvaldsen Torp Thune Tønnesen Ueland Ulven Urdal Vik Vinje Wahl Wik Wilhelmsen Zakariassen Ødegård Årseth Årvik Ås, Aas Åsen, Aasen

Common Norwegian names -- 1980 - present

Men

Anders André Andreas Are Arne Atle Bjørn Cato Chris Christian, Kristian Christoffer, Kristoffer Daniel David Dennis Elias Emil Espen Erik, Eric Eirik Fredrik Filip Geir Harald Helge Hans Henning Håkon, Haakon Håvard Isak Jan Joachim Johan Johannes John, Jon Johnny Jonas Jonathan Kim Kristian, Christian Kristoffer, Christoffer Lars Lucas, Lukas Mads, Mats Magnus Martin Michael, Mikael Morten Niklas Nils Odin Ole Ove Paul Per Peter, Petter Preben Pål Richard, Rikard Roger Sebastian Simen Simon Sindre Sondre Stian Terje Thomas Thor, Tor Thore, Tore Vegard Werner William Øystein Åge Åsmund

Women

Andrea Ane, Anne Anette, Annette Annika, Anniken Astrid Bente Camilla Carina Cathrine Celine Charlotte Christin, Kristin Christina, Kristina Christine, Kristine Elin, Eline Elise Elisabeth Emilie Eva Frida Grete, Grethe Hanne Hege Heidi Helene Hilde Ida Ine Ingrid Ingvill, Ingvild Isabel, Isabell, Isabelle Iselin Jannicke Janine Jeanette Jennie, Jenny Julia, Julie Karoline (Kine) Katrin, Katrine Kristin, Christin Lea, Leah Lena, Lene Linda Line Linn Linnea Lise, Lisa Liv, Live Mai, May Maja Malin Margrete, Margrethe Mari, Maria, Marie Mariann, Marianne Marte, Marthe Mette Monica Nina Nora Oda Pia Ragnhild Randi Rikke Sara, Sarah Silje Siv Stina, Stine Susann, Susanne Tanja Tina, Tine Tiril Tone Trine Vilde Vera Veronica Wenche Åse Åshild

Common Norwegian names - 1800 - 1980

Men Aksel Albert Anders Andreas Anker Ansgar Arne Arnt Arve Asle Atle Birger Bård Charles Edmund Edvard Egon Erling Even Fred Fredrik Frode Geir Georg Gunnar Gunvald Gustav Harald Helge Hilmar Håkon, Haakon Ivar Ingvar Jens Jesper Jørgen Joakim Karl Karsten, Karstein Kjell Klaus Kolbein Kolbjørn Kristian Kåre Lars Lavrans Leif Lossius Ludvig Magne Magnus Nikolai Nils Odd Oddvar Odin Ola Olai Olaf Olav Ole Omar Oscar, Oskar Peder Per Petter Philip, Phillip Pål Ragnar Rikard Roald Roar (also Hroar) Rolf Rune Sigurd Sigvard, Sigvart Simon Svein Sverre Tarjei Terje Toralf, Thoralf Torbjørn, Thorbjørn Torleif, Thorleif Torstein, Thorstein Torvald, Thorvald Trond Ulf Ulrik Valdemar Wilhelm Willy Åge

Women

Albertine Alice, Alise Alma Anita Anna Annbjørg Asbjørg Astrid Aud Bente Berit Birgit Birgitte Bjørg Bjørgun Bodil Borghild Dagny Dagrun Edel Ella Ellen Elsa Fredrikke Frida Gerd Gjertrud Gunhild Gyda Hanna, Hannah Helga Henny Herdis Hilda Hilde Hjørdis Ingeborg Inger Irene Johanna, Johanne Jorun, Jorunn Josefine Judith Kari Karin Kirsten Kitty Kjersti Laila Lilli, Lilly Lisa, Lise Liv Lovise Mathilde Margaret Marit Martha Molly Nanna Oddrun Oddveig Olga Ragna Ragnhild Rigmor Sara Signe Sissel Solbjørg Solveig Solvår Svanhild Sylvi Sølvi Tora Torhild, Toril, Torill Torun, Torunn Tove Valborg Ylva Åse Åshild

Names usage Double names, like Ragnhild Johanne or Ole Martin are common in Norway. Just keep them as two names and don't use "-", and you'll be safe, even if it ends up a tongue twister. Using only one of two given names is also common practice.

In Norway everyone is on a first name basis. Students call teachers and other kids' parents by their first name, workers call their boss by their first name, we call our Prime Minister by her first name (journalists will use her title when speaking to her though). Some senior citizens still use surnames and titles when speaking of or to people their own age.

There are some exceptions. For example, a doctor may be referred to as Dr. Lastname when we speak of them, but first name is used when speaking to them. A priest is "the priest" when speaking of him/her and their first name is used when spaking to them. In the millitary only surnames (and ranks) are used. If you meet Harald, the King of Norway, in an official setting you will refer to him as "Kongen" (the king). If you run into him at the gas station, or while hiking, he is "Harald".

If you don't know someone's name it is okay to use their title, or just say "you".

Names for pets (contemporary)

Dogs Laika (f) Bamse (m) (bear) Tinka (f) Loke/Loki (m) + characters from TV/film/books...

Cats Melis (m/f) (powdered sugar) Mango (m/f) (mango) Pus (f) (kitty) Mons (m) (tomcat) Nala (f) Pusur (m) (Garfield) Felix (m) Simba (m) + characters from TV/film/books...

Horses Pajazz (m) Mulan (f) Balder (m) - cold blood Kompis (m) (pal) Freya (f) - cold blood + characters from TV/film/books...

Rabbits Trampe (m) (Thumper) Trulte (f) + characters from TV/film/books...

Cows (yes, I am serious) Dagros Rosa Mira Luna Sara + characters from TV/film - Disney is popular, as are the Kardashians :)

Road and street names

Storgata (usually the main street) Kongens gate (the king's street) Dronningens gate (the queen's street) Jernbanegata (railroad street) Jernbaneveien (railroad road) Sjøgata (ocean street) Sjøveien, Sjøvegen (ocean road) Skolegata (school street) Torvgata (plaza street) Industrigata (industrial street) Industriveien (industrial road)

Prefixes Blåbær- (blueberry) Bringebær- (raspberry) Bjørke- (birch) Aspe- (asp) Kastanje- (chestnut) Solsikke- (sun flower) Blåklokke- (blue bell) Nype- (rosehip) Kirke- (church) Park- (park)

Suffixes -veien, -vegen (the road) -stien (the path)

Other Torvet (the plaza) - standalone or suffix: -torvet Havna (the port) - standalone or suffix: -havna Kaia (the port) - standalone or suffix: -kaia

Safe solution: use a first name or surname as prefix.

Old norse

Men’s names Agnarr (Agnar) Alfr (Alf) Ámundi (Amund) Ánarr Árngrimr (Arngrim) Askr (Ask) Auðun (Audun) Baldr (Balder) Beinir Bjørn Burr Borkr Dagfinnr (Dagfinn) Davið (David) Drengr Durinn Einarr (Einar) Eirikr (Eirik) Eivindr (Eivind) Erlingr (Erling) Fafnir Flóki Freyr (Frey) Fuldarr Galinn Gautarr (Gaute) Gegnir Geirr (Geir) Glóinn Grímarr (Grimar) Hafli Hakon Hallsteinn (Hallstein) Haraldr (Harald) Haukr (Hauk) Heðinn (Hedin, Hedinn) Helgi (Helge) Hrafn, Hrafni (Ravn) Hrafnkell (Ravnkjell) Iarl (Jarl) Ingolfr (Ingolf) Iuar (Ivar) Jafnhárr Jón Jóngeirr Kál Kiaran Klaus Knútr (Knut) Kolgrimr (Kolgrim) Kolr (Kol) Leifr (Leif) Loki Lyngvi Magnus Mikjáll (Mikal, Mikkel) Mór Morði Nesbjørn Nokkvi Oddr (Odd) Oddbjørn Oðin (Odin) Olafr (Olaf) Ormr (Orm) Otr Ouden Pálni Pedr Ragnarr (Ragnar) Ragnvaldr (Ragnvald) Randr (Rand) Róaldr (Roald) Rólfr (Rolf) Salvi Sigarr (Sigar) Sigbjørn Sigurðr (Sigurd) Skarpe Snorri (Snorre) Steinn (Stein) Sveinn (Svein) Teitr Þor (Thor/Tor) Þórbjørn (Thorbjørn/Torbjørn) Þorsteinn (Thorstein/Torstein) Tryggr (Trygg) Týr Ulfár Ulfheðinn (Ulvhedin) Ulfr (Ulf) Vakr Vani Veigr Viðarr (Vidar) Yngvarr (Yngvar) Æsi

Women's names

Anna Arnfriðr (Arnfrid) Ása Bera Bergdís (Bergdis) Biørg (Bjørg) Cecilia Cecilie Christina Dagný (Dagny) Dagrún (Dagrun) Dís Dísa Edda Elin Ellisif (Ellisiv) Freyja (Freya) Friða (Frida) Frigg Gerðr (Gerd) Gertrud Grima Gyða (Gyda) Hadda Hallbéra Hallkatla Herdís (Herdis) Hildigunnr (Hildegunn) Huld Hvít Ida Iðunn (Idun, Idunn) Ingríðr (Ingrid) Johanna Jórunn (Jorun, Jorunn) Juliana Katla Katrine Kristín (Kristin) Leikný (Leikny) Lif (Liv) Magnhildr (Magnhild) Mjøll Myrgiol Nál Nanna Nótt Oda Oddný (Oddny) Ólaug (Olaug) Rafnhildr (Ragnhild) Rán Rannveíg Ríkví (Rikvi, Rikke) Rúna (Runa) Roskva Sága (Saga) Sif (Siv) Sigriðr (Sigrid) Skaði (Skadi) Skuld Svana Sýn Solveig Tekla Tóra (Tora) Trana Ulfhildr (Ulfhild) Una Urðr (Urd) Valborg Vigdís (Viigdis) Vírún Yngvildr (Ingvill, Ingvild) Yrsa

Bynames Bynames, or nicknames, could be neutral, praising or condescending. Usually bynames described a person's

body, bodyparts, bodily features

age

kinship and descent

territorial origin

knowledge, belief, spirituality

clothing, armour

occupation, social position

nature

Examples: Eirik Blodøks (Eirik Blood-Axe), Gammel-Anna (old Anna), Halte-Ása (limping Ása). I suggest that you stick with English for bynames, or use (relatively) modern language if you are writing in Norwegian.

Surnames

Surnames weren't really a thing until 1923 when they became mandatory. Before 1923 patronyms (son/daughter of) were used, and the name of the farm you lived on was often added as an address.

For instance: Helgi Eiriksøn (Helgi, son of Eirik), who lived at the farm called Vollr (grass field), would be called Helgi Eiriksøn Vollr. If he moved to the farm called Haugr his name would change to Helgi Eiriksøn Haugr.

Patronyms

Men: Use father's first name and add -sen /-son /-sønn Women: Use father's first name and add -dotter / -dottir / -datter

Farm names

Farm names were usually relevant and derived from either the location, a nearby landmark, nature or from occupation. I suggest you stick with the modern forms for farm names.

Old Norse (meaning) - modern Bekkr (stream) - Bekk, Bekken Dalr (valley) - Dal, Dahl Horn (horn) - Horn Vollr (field) - Vold, Volden Lundr (grove) - Lund

The list of common names for places/villages/towns is still valid, although the spelling is modern. Just keep it simple and make "clever" combos based on meaning.

#norwegian names #norse names #writing tips

542 notes · View notes

foxpapa · 7 years

Photo

Pino di Jeffrey, Yosemite National Park, USA Fotografia di Harald Sund, Getty Images Questo iconico albero sulla cima del Sentinel Dome, nello Yosemite Park, reso famoso da uno scatto di Ansel Adams, è crollato, alla fine, nel 2003. Il pino, che in perfetta solitudine dominava il panorama, è stato secondo alcuni il più fotografato al mondo e star delle lastre di vetro sin dal 1860.

9 notes · View notes

easytravelpw-blog · 6 years

Photo

Full text write on https://easy-travel.pw/top-15-monuments-and-historic-sites-in-paris/france/

Top 15 Monuments and Historic Sites in Paris

01 of 16

Monuments Marking Paris’ Rich History

kiszon pascal / Getty Images

Paris is a city with a rich history that stretches back to the third century B.C. It is no surprise, then, that important Paris monuments are so numerous, breathtaking, and varied in terms of period and architectural style. From Roman-era ruins to post-World War II memorials, these famous sites and monuments in the City of Light are essential keys to understanding the city's elaborate and complicated past.

Before you go, also check out which are the 10 most visited tourist attractions and top 10 museums in Paris. Make a plan to visit those sites that appeal to you most.

Continue to 2 of 16 below.

02 of 16

Notre-Dame Cathedral

Ag photographe/Moment/Getty Images

Dating to the 12th century, Notre Dame dramatically towers alongside the banks of the Seine River, beckoning all to come to visit. It's simply breathtaking, with its intricate Gothic architectural details that took workers over a century to complete. Other stunning details are its flying buttresses; its famed bell tower from which one can still imagine Hugo's Quasimodo carrying out his duties; the scary and humorous gargoyles; and the stained-glass rose window inside. If you have extra time, make sure to visit the archaeological crypt at Notre Dame to learn more about the history of its construction and other fascinating elements.

Continue to 3 of 16 below.

03 of 16

Eiffel Tower

Aurelien Meunier/Getty Images News

When one of the world's most famous landmarks was presented as part of the 1889 World Exposition in Paris, many decried it as an eyesore on the city's horizon and demanded its removal. Who would have thought then, that the Eiffel Tower would become such an enduring and beloved icon of the City of Light? Before you go, learn the about the Eiffel Tower's interesting facts.

If you can, avoid visiting at peak hours and on weekends, so you can make the most of your visit and really enjoy the views from the top. The best times are just after it first opens and in the evenings.

Continue to 4 of 16 below.

04 of 16

The Louvre Palace and Museum

Harald Sund/The Image Bank/Getty Images

When most think of the Louvre, it's thought of as a museum, but it was a fortress and palace long before it became a world center for art. The palace is a testament to its rich history spanning from the medieval period to the present. Visiting the Louvre's Medieval foundation is fascinating. The adjacent Tuileries Gardens are perfect for a stroll before or after your visit to the museum. There is so much to see at the Louvre, don't try to pack it into just one day.

Continue to 5 of 16 below.

05 of 16

Arc de Triomphe

Pascal Ducept/Hemis.fr/Getty

Looming 164 feet above the bustling traffic circle at the head of the Avenue des Champs-Elysees, the Arc de Triomphe seems to exemplify pomp and circumstance. You just do not get structures like these anymore. The arch is an icon of imperial France under Napoleon I and is a testament to a time when European leaders felt no shame in erecting massive structures in the service of their equally massive egos. Many do not bother to take the tour to the top, but the views over the elegant avenue stretching all the way to the Place de la Concorde, through the Tuileries, and on to the Louvre is more than worthwhile.

Continue to 6 of 16 below.

06 of 16

The Sorbonne and the Latin Quarter

Joachim Hiltmann/Getty Images

You can almost picture it: a student roaming the halls of the Sorbonne with dusty old books clutched underarm, or, that same student sipping cafe perched in its old square situated in the St-Michel neighborhood in the Latin Quarter. One of Europe's oldest and most esteemed universities, the Sorbonne was founded in 1257, but studies here were initially exclusively theological. This is because, during the Medieval period, scholarship was almost exclusively the domain of monks, scribes, and other figures attached to the Catholic Church. Of course, in later centuries, the Sorbonne would go on to help produce some of Europe's most famous minds, before becoming a site of revolt during the 1968 student movements. After you have had your fill of the school, take a step into the Old Latin Quarter: the Rue Mouffetard district.

Continue to 7 of 16 below.

07 of 16

The Pantheon

CALLE MONTES / Getty Images

The Pantheon is a neoclassical-style mausoleum where many of France's great minds like Voltaire, Rousseau, and Victor Hugo are buried. It was built between 1758 and 1790. From the Pantheon, a distant Eiffel Tower can be seen. Stop by the Pantheon during a stroll in the Latin Quarter.

Continue to 8 of 16 below.

08 of 16

Pere Lachaise Cemetery

Graham Monro/Gm photographics/Getty Images

There are many beautiful cemeteries within Paris, Pere Lachaise is one of most popular and loveliest. In addition to hosting the graves of famous souls from Oscar Wilde, playwright Moliere, and Jim Morrison of the Doors, the cemetery is simply a gorgeous place to stroll and meditate. There are also important war memorials on the site that pay tribute to the many who perished in conflicts and wars.

Continue to 9 of 16 below.

09 of 16

La Sainte Chapelle

tmal / Pixabay

Not far from Notre Dame on the Ile de la Cite looms another pinnacle of gothic architecture. Sainte Chapelle was erected in the mid-13th century by King Louis IX. The cathedral features some of the period's best-conceived stained glass, housing a total of 15 glass panels and a prominent large window, whose colors remain surprisingly vibrant. Wall paintings and elaborate carvings place more emphasis on the stunning Medieval beauty of Sainte Chapelle.

To extend your visit, you can tour the adjoining Conciergerie, part of the former Medieval royal palace. It was used as a prison during the Revolutionary “Terror.” Queen Marie Antoinette spent her last days there before being executed.

Continue to 10 of 16 below.

10 of 16

Opera Garnier

Gabrielle & Michel Therin-Weise / robertharding / Getty Images

Seating 2,200 people, the imposing Opera Garnier in Paris—also known as the Palais Garnier or simply the Paris Opera—is an architectural treasure and essential spot for the city's ballet and classical music scene.

Designed by Charles Garnier and inaugurated in 1875 as the Academie Nationale de Musique Theatre de l'Opera (National Academy of Music Opera Theater), the neo-baroque style building is the home of the Paris ballet. The city's official opera company relocated to the starkly contemporary Opera Bastille in 1989.

Continue to 11 of 16 below.

11 of 16

Hotel de Cluny and Roman Baths

12019 / Pixabay

The Hotel de Cluny is a Medieval residence that now houses the National Medieval Museum. The famous tapestry, “The Lady and the Unicorn,” is displayed there. Situated in the historic Latin Quarter, not far from the Sorbonne, the Hotel de Cluny boasts a Medieval-style aromatic garden that provides a pleasant spot for a stroll or for reading on a bench in the spring or summer.

The ruins of Roman Empire thermal baths can also be seen on-site. One of the museum's rooms, the tepidarium, was originally the “warm room” from the baths.

Continue to 12 of 16 below.

12 of 16

Palais Royal Gardens

Nico De Pasquale Photography / Getty Images

Situated between the Louvre and the Opera Garnier is a Renaissance-style palace that was once the residence of the Cardinal Richelieu. Today, occupied by luxury boutiques and restaurants, as well as several government offices, the Palais Royal was for centuries the center of royal amusement. French playwright Moliere occupied a theater that once stood here with his troupe. It has since burned down, twice.

The stately palais and accompanying gardens are a very pleasant place for a stroll, cafe, or whirl around high-end shops, while Daniel Buren's quirky modern sculpture adds an interesting contrast to the old-world charm.

Continue to 13 of 16 below.

13 of 16

Hotel de Ville (City Hall)

Santiago Urquijo / Getty Images

Yet another “hotel” that is most certainly not a hotel in the English sense, Paris' Renaissance-style City Hall sits proudly in the center of Paris. It was built in 1873 on the vast plaza that was once called “Place de la Greve,” a site notorious for gory public executions during the Medieval period.

Today, Hôtel de Ville hosts events throughout the year like free exhibits, concerts during the summer, and ice-skating during the winter months. It can be a glorious sight in its lit evening guise.

Continue to 14 of 16 below.

14 of 16

Les Invalides

Juan Carlos Cordovez-Mantilla / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0

This vast complex was built as a hospital and convalescent home for injured soldiers under the reign of Louis XIV. Part of Les Invalides maintains this role today, but it is most famous for housing the tomb of Napoleon Bonaparte. The on-site Musée de l'Armée (Army Museum) boasts a vast collection of military artifacts and an elaborate armory.

Continue to 15 of 16 below.

15 of 16

Saint Denis Basilica

Christophe Lehenaff / Getty Images

Just north of Paris in a working-class suburb is one of France's oldest sites of Christian worship and its most famous abbey—a burial place for 43 kings and 32 queens. The Saint Denis Basilica, whose current edifice was built sometime between the 11th and 12th centuries, served as a royal burial site from as early as the fifth century. With its sculpted tombs and flamboyant Gothic details, this often-overlooked gem is worth a trip outside the city limits.

Continue to 16 of 16 below.

16 of 16

Deportation Memorial

Jon Boyes / Getty Images

This sober memorial pays tribute to the 200,000 people (mostly Jews) who were deported to Nazi death camps from France during World War II. Erected in 1962 on the banks of the Seine (across from Notre Dame) and on the site of a former morgue, the Deportation Memorial was designed by architect G.H. Pingusson to evoke a sense of claustrophobia and despair.

One part of the memorial features an “eternal flame of hope” and an inscription reading the following: “Dedicated to the living memory of the 200,000 French deportees sleeping in the night and the fog, exterminated in the Nazi concentration camps.”

Nearby, you can visit the Paris Museum of Jewish Arts and History.

#travel #airlinetickets #airtickets #cheapairfare #planetickets #travelinsurance #travelquotes #travelblogger #traveller #travelling #travelocity #travelodge #vacation

0 notes