#Met 37 zetels. | Explore Tumblr Posts and Blogs

homoerotisch · 7 months

Text

De monsterzege van de PVV is slecht nieuws voor Nederland

Dit is het dagelijkse commentaar van NRC. Het bevat meningen, interpretaties en keuzes. Ze worden geschreven door een groep redacteuren, geselecteerd door de hoofdredacteur. In de commentaren laat NRC zien waar het voor staat. Commentaren bieden de lezer een handvat, een invalshoek, het is ‘eerste hulp’ bij het nieuws van de dag.

Zelden heeft een verkiezingsuitslag Nederland meer verdeeld dan de monsterzege van de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders woensdag. Uitzinnig gejuich over de eigen winst bij PVV (37 zetels), die met vooruitziende blik voor het eerst in jaren een eigen uitslagenavond had georganiseerd. Maar ook bij nieuwkomers Nieuw Sociaal Contract van Pieter Omtzigt (twintig zetels) en de BoerBurgerBeweging van Caroline van de Plas (zeven zetels). De keerzijde waren de ontzetting, het verdriet en het ongeloof bij onder meer GroenLinks-PvdA (25 zetels), D66 (negen zetels) en ChristenUnie (drie zetels).

Die ontzetting betreft niet zozeer de ‘Geert Milders’, het welhaast sympathieke katten knuffelende broertje van Wilders dat met een ogenschijnlijke redelijkheid de afgelopen weken handig gebruik maakte van de hem geboden ruimte in de campagne. Nee, de schrik betreft vooral de échte PVV, die al bijna twintig jaar lang consequent een politiek voorstaat van anti-Europa, het rigoureus schrappen van klimaatmaatregelen, bezuinigingen op cultuur en bovenal: van het uitsluiten van bevolkingsgroepen op basis van geloof en afkomst. Dat is en blijft ronduit ongrondwettelijk en verwerpelijk.

De opkomst van de PVV, en ook van NSC, mag geen verrassing heten. De winst van de twee is een rechtstreeks gevolg van jarenlange uitholling van de ideologische politiek. Burgers vertrouwen de overheid niet meer en dat is mede te danken aan dertien jaar politiek pragmatisme zonder oog voor de samenleving van Mark Rutte. Veelzeggend was wat dat betreft zijn weigering woensdag om commentaar te leveren op de verkiezingsuitslag.

Maar het is niet alleen Rutte die de kiezer boos en teleurgesteld verder weg heeft gejaagd uit het politieke midden. Ook coalitiegenoten CDA, D66 en ChristenUnie speelden het spel van politiek opportunisme jarenlang mee. Ferme beloftes over een nieuwe bestuurscultuur, waarmee D66 de vorige verkiezingen inging en won, verdwenen bijvoorbeeld al snel in de prullenbak. Zo bezien is het verklaarbaar dat de oude coalitie gezamenlijk bijna veertig zetels inleverde. Een ongekende afstraffing.

Wat Wilders ook in de kaart heeft gespeeld is de onwil of de angst om de zegeningen en de noodzaak van internationale samenwerking te benoemen. Kiezers, zo is blijkbaar de analyse, willen geen sterker Europa, hebben niets met internationale samenwerking en sluiten liever de ogen voor geweld dat burgers wordt aangedaan in oorlogsgebieden. Door om electorale redenen af te zien van een hard inhoudelijk debat hierover, en deels zelfs mee te gaan in de analyse dat de problemen in de zorg, op de woningmarkt en in de bestaanszekerheid mede veroorzaakt zijn door migratie, speelde progressief Nederland de conservatieve partijen met hun valse nostalgische nationalisme onbedoeld in de kaart.

Het verst hierin ging de VVD, die na het vertrek van Rutte hoopte met een nieuw gezicht en een onversneden rechts geluid door te kunnen als grootste machtspartij. Al in de staart van de campagne kon worden vastgesteld dat het geflirt van lijsttrekker Dilan Yesilgöz met de PVV en het spelen met vuur door het centraal zetten van het thema migratie in de campagne, in het gezicht van voorheen de liberalen was ontploft. Kiezers zijn niet gek, en diegenen die daadwerkelijk tegen migratie en tegen Europa zijn, wendden zich massaal tot de partij die dat onderwerp al bijna twintig jaar succesvol weet uit te buiten: de PVV. De VVD maakte Wilders, die onder Rutte jarenlang gedwongen aan de zijlijn stond, weer politiek relevant door hem de ruimte te bieden mee te gaan regeren en de campagne-agenda cadeau te doen.

Nu de stemmen geteld zijn begint de traditionele fase van de coalitievorming. Om meerdere redenen zal die ingewikkeld worden. Los van de vier ‘grote’ partijen (in volgorde PVV, GroenLinks-PvdA, VVD en NSC), is er nauwelijks een partij met enig gewicht te vinden in de Kamer. De versplintering is niet afgenomen, nog altijd zijn er vijftien partijen die volgende week hun opwachting maken in de blauwe Kamerbankjes.

Wilders is nu eerst aan zet, hij zal moeten proberen partijen te overtuigen met hem samen te werken. Een half uur na het sluiten van de stembussen zei Wilders al dat hij premier voor alle Nederlanders wil zijn en geen besluiten te zullen nemen die tegen de grondwet ingaan. Dat is een gotspe: de rechtsstaat is geen knopje dat je situatieafhankelijk aan of uit kunt zetten.

Wilders zei ook dat het nodig was om over schaduwen heen te springen, en dat gold wat hem betreft voor zowel de PVV als voor andere partijen. NSC en BBB toonden zich woensdag beide bereid in elk geval te gaan praten met Wilders. Het land moet bestuurd worden, zegt Omtzigt. Dat klinkt uiterst verantwoordelijk, maar toch niet tegen elke prijs. Juist van NSC mag verwacht worden dat de bescherming van de rechtsstaat een ononderhandelbaar punt zal zijn. Of de VVD bereid is onder Wilders te dienen blijft voorlopig ongewis. Yesilgöz durfde na de voor haar dramatische uitslag die beslissing niet op eigen houtje te nemen, zij wil eerst de fractie horen. Ter linkerzijde van de VVD is er nul bereidheid om met de PVV in zee te gaan. Als de traditie overeind blijft dat de grootste partij ook daadwerkelijk gaat regeren, wacht Nederland dus een radicaal rechtse coalitie.

Per saldo is de winst van de PVV slecht nieuws voor Nederland. Een partij die willens en wetens tweederangs burgers creëert op basis van afkomst of religie, die Nederland weg wil halen uit de Europese Unie, die de hulp aan Oekraïne direct wil stopzetten, die de pijlers van de democratie aanvalt („nep-parlement”, „D66-rechters”), die de persvrijheid niet serieus neemt („Journalisten zijn - uitzonderingen daargelaten - gewoon tuig van de richel”). Een partij ook die intern geen democratie of inspraak duldt, die openlijk aanschurkt tegen Vladimir Poetin, die nauwelijks economische plannen noch ervaren mensen heeft om Nederland door de onzekere toekomst te loodsen. Om nog maar te zwijgen over de rol die Nederland internationaal kan spelen. Of beter: niet meer kan spelen. Sommige schaduwen zijn te groot om overheen te springen.

Al deze bezwaren tegen de PVV doen niets af aan de legitieme keuze van ruim twee miljoen kiezers, die met hun stem aangeven genoeg te hebben van de manier waarop er de afgelopen dertien jaar politiek is bedreven. Hun signaal is helder, begrijpelijk ook en daar moet naar geluisterd worden. Niet alleen door Wilders, maar door alle partijen. Het stemt wel treurig en zorgelijk dat Nederland het zo ver heeft laten komen.

#politics

4 notes · View notes

saulsplace · 6 months

Text

Nederland staat op de rand van de afgrond

De definitieve analyse van de verkiezingsuitslag

Nederland trilt op de grondvesten door de stormachtige verkiezingswinst van de PVV: maar liefst 37 van de 150 Kamerzetels gaan naar deze nationalistische partij. Het extreemlinkse GroenLinks-PvdA volgt op afstand, met 25 zetels. Dan komen VVD (24), NSC (20), D66 (9) en BBB (7). JA21 van Joost Eerdmans overleeft met 1 hele zetel, maar onduidelijk is hoe hij de VVD nu ooit nog naar rechts wil duwen – zijn bestaansrecht houdt min of meer op.

De vraag is of dit ‘naar rechts duwen’ nog zin heeft: Nederland is verder naar rechts verschoven dan de VVD, en nu houdt die partij de boot af om met PVV een regering te vormen. Ondertussen wil de achterban van de VVD – evenals die van NSC en BBB – dat die rechtse regering er komt. Zo blijkt uit opinieonderzoek. Pieter Omtzigt (NSC) en Caroline van der Plas (BBB) hebben de VVD hier publiekelijk op aangesproken: “De VVD liet het kabinet vallen op het thema immigratie. Nu dient zich een partij aan die hierover graag wil praten, en nu laat de VVD die kans bewust uit handen vallen.”

Transnationale connecties en invloed

Wat erachter zit is dat Rutte een topbaantje zoekt bij de NAVO. Als de VVD in een kabinet zou stappen met Geert Wilders, dan zou dat zijn positie als topman van de NAVO – waarvoor hij favoriet is – serieus op het spel zou kunnen zetten, zei NOS-correspondent Kysia Hekster in de podcast ‘Europa Draait Door’. Ook de journalist Joost Niemöller constateert dat de VVD nóóit met Wilders mag samenwerken wegens Rutte’s toekomst binnen de NAVO.

Woordkunstenaar Jan Bennink heeft hem nu al gecalled: volgens hem dienen deze hink-stap-sprongen van de VVD, om uiteindelijk de extreemlinkse communist Frans Timmermans tot premier te maken: “Het gouden bidet waarop Frans kan schijten en vreten tegelijk, als een Limburgse Sfinx, is allang geïnstalleerd in het torentje en de gans wordt al gebraden.”

Dus, wat blijft er dan netto over van onze democratie? Niet veel. De transnationale instellingen – EU, VN, WHO, enzovoorts – pompen hun content rechtstreeks naar de uitvoering op het beleidsniveau van gemeentes en provinciën. Daar staat het omarmen van de Sustainable Development Goals garant voor tonnen subsidie. Op die wijze slaat deze implementatie het hele circus in Den Haag over, onze nationale politiek.

Toch is er wat veranderd in Nederland: het blijkt plots ‘bon ton’ om met de PVV te sympathiseren. Helaas ruimen hiervoor competente FvD-vertegenwoordigers het veld. Pepijn van Houwelingen beet zich vast in de dossiers van het World Economic Forum (WEF): hij kreeg belangrijke informatie boven tafel. Gezien de transnationale instellingen hun beleid rechtstreeks doorsluizen naar lokale en regionale uitvoeringsorganen, is er helaas geen tijd om te wachten op het lange spel van push-pull tussen PVV en de kartelpartijen: onze samenleving verandert te drastisch om geduldig te wachten totdat Wilders en co de boel laten klappen en FvD weer electoraal kan opkrabbelen.

PVV is niet eens een partij en kan de gelden die ze krijgen voor het bezit van zetels, daarom niet doorgeleiden naar zinnige instituties zoals het Renaissance Instituut, om door links gecancelde wetenschappers en cultuurscheppers aan de slag te houden. Omdat PVV anders dan FvD géén beweging is, is er geen vruchtbare laag van ‘bovenbouw’ – analisten, schrijvers, kunstenaars – die baat hebben bij deze uitslag. En dat is precies de laag die nodig is om een lange termijn koerswijziging van een cultuur en maatschappij in te zetten. Politics is immers downstream from culture…

Verder is Wilders’ monsterzege GEEN teken dat Nederland nu plots een ‘racistisch land’ zou zijn geworden. Het gaat niet alleen meer over de deportatie van immigranten waarvan de integratie gefaald is. Veel mensen met een immigratie achtergrond hebben PVV gestemd. De uitslag wijst vooral op de kloof tussen de kosmopolitische elites, die mooie sier maken met onbetaalbare hemelfietserij, en de keihard werkende doorsnee burger die gewoon niet meer rondkomt.

Het is tekenend voor de totale polarisatie dat links zichzelf niet kritisch onderzoekt – waarom anders Frans Timmermans naar voren schuiven, die als Eurocommissaris verantwoordelijk is voor het klimaatbeleid dat zoveel sectoren in het verderf stort? Hij praat over de lagere inkomens en teert tegelijk op tonnen wachtgeld van de EU! Links, echter, projecteert al hun opgekropte frustraties op PVV en FvD. Links demonstreert de ene dag tegen Israël en vóór Hamas – de volgende dag demonstreren ze tegen de verkiezingsuitslag in Nederland.

Ook bijeenkomsten waar wordt besproken of ze geweld mogen gebruiken in naam van het klimaat, wonen linkse politici vrolijk bij, en hun oorspronkelijke achterban – arbeiders die achterblijven binnen verpauperde steden – behandelen ze nu als een last uit het verleden. Zij tonen hun verachting voor democratie openlijk, nu de verkiezingsuitslag hen niet bevalt. Zij spreken over ‘rechtstatelijkheid’ en bedoelen daarmee dat hun mening de énige juiste is.

We belanden dus in de situatie – mede gevoed door de spichtigheid van Omtzigt – waarin een grote minderheid wordt gekoeioneerd door een kleine meerderheid, niet incidenteel maar structureel. Rechtse stemmers worden genegeerd, in één adem door ook nog stelselmatig weggezet als ‘racist’, ‘ongrondwettelijk’ en ‘complotdenker’, terwijl men ondertussen wél belasting moet betalen voor alle linkse hobby’s. Hoe lang kan een land in deze situatie vredig blijven, denkt u?

Dus, nog even recapitulerend: VVD liet het kabinet klappen op immigratie, nu dient Wilders zich aan, die bij uitstek over dit thema wil onderhandelen, en trekt VVD zich terug. Vanwege Rutte's baankansen in de NAVO. De globalisten bepalen wie Nederland mag regeren. Nieuwe verkiezingen zullen geen enkele schot in de zaak brengen: gewone burgers denken niet plots anders over splijtende kwesties als immigratie, klimaat, stikstof en LGBTQ, wanneer PVV buiten de regering wordt gehouden. Op termijn zijn zelfs burgerlijke onlusten niet ondenkbaar, als laatste optie om deze afgrondelijke impasse te doorbreken. Het enige lichtpunt is dat nu ook allochtonen rechts stemmen, en dat de ‘links globalisme versus nationale soevereiniteit’ polariteit, etnische verschillen overbrugt.

Het is best wel opluchtend dat we eindelijk weer eens over het onderwerp ‘burgeroorlog’ kunnen praten, sinds Wierd Duk en anderen in 2016-17 deze gedachte postuleerden. In Frankrijk is het al bijna zover, althans volgens Marion Maréchal die Duk onlangs citeerde. Zij benoemde dat er in Crépol onlangs een anti-blanke pogrom plaatsvond. Import the Third World, become the Third World.

Escalerende spanningen

Die escalerende spanningen waren al zichtbaar tijdens de campagne. Tevens is nu bewezen dat geweld gebruiken tegen volksvertegenwoordigers loont, zoals FvD-leider Thierry Baudet overkwam in Gent en Groningen. Dit geweld leidt niet tot sympathie stemmen, terwijl potentieel geïnteresseerden zich wel geremd voelen om zich openlijk te engageren. Links geweld werkt in een vileine tandem met linkse bestuurders, die dan tegen rechtse sprekers zeggen dat zij hun ‘veiligheid’ niet meer kunnen garanderen. Als rechts vervolgens een eigen beveiliging organiseert, begint links weer over ‘privélegers’ en ‘onrechtstatelijke knokploegen’.

Vanuit deze situatie stevent dit land af op stevige clashes. Want hoe lang zullen de miljoenen PVV-stemmers het slikken dat zij buiten de macht worden gehouden? En zelfs indien Wilders toetreedt tot het kabinet of zelfs premier wordt – wat nu als blijkt dat de EU-bureaucratie en de internationale verdragen, al te diep zijn ingedaald in het bestuurlijke DNA van de Nederlandse instellingen?

Laten we die spanningen, die we al duidelijk voelden tijdens de campagne, eens uitdiepen. Neem de confrontatie tussen ‘Bram’, de non-binair, en Baudet. Bram bracht een verhaal dat erop neerkomt dat hij erkenning en validatie wil voor zijn non-binaire identiteit, met naast hem een presentatrice die dit allemaal extra valideerde. Deze ‘zielige’ en ‘kwetsbare jongen’, zoals zij hem omschreef, bleek echter een anti-FvD activist te zijn.

Bram wil dat de politiek het hokje erkent dat hij als ‘non-binair’ voor zichzelf heeft gecreëerd. Op basis daarvan wil hij maatschappelijke status. Hij eist hij dat de politiek meegaat in dit slachtofferdiscours. Wie dit niet doet, is ‘fout’.

Tegenover Bram staat Baudet. Die voelt zich uitgedaagd en weigert om in die val te trappen. Hij trekt een streep in het zand en wijst dat hele hokje van ‘non-binair’ af.

Wat mij opviel, was dat er hier wel mogelijkheden lagen om ‘van mens tot mens’ te verbinden. Bram zei dat iemand op sociale media aangaf hem op het hoofd te willen slaan. Thierry Baudet is daadwerkelijk op het hoofd geslagen. Ondanks dat er dus een mogelijkheid was tot het verplaatsen in elkaars angsten en ervaringen, was het duidelijk dat beide kampen geen stap naar elkaar kunnen zetten. Die mogelijkheid ontbrak op grond van wat ze vertegenwoordigen: elkaar wederzijds uitsluitende maatschappijvisies.

En naast dit conflict tussen de regenboogideologie en het nationaalconservatisme, staan de moslims, de snelst groeiende demografische groep in West-Europa. In dit dossier zullen zij het waarschijnlijk met Baudet eens zijn, en brengen nóg minder sympathie op voor het nonbinairsme. Binnen de Umma stuit dat op een resolute, ‘no quarter given’ afwijzing. Hoe hard de presentatrice ook poogt om met haar ‘emphatische’ opstelling het LGBTQ-identitarisme op de massa over te brengen.

Nieuwe kansen?

Nu dit is hoe de kaarten liggen, zou je zeggen: tijd om de samenwerking te zoeken en het door links zó misplaatste en misbruikte etiketje ‘extreemrechts’ definitief van tafel te vegen. Nu ‘woke’ tegen de verkiezingsuitslag demonstreert, is de tijd rijp om af te rekenen met de linkse ideologie van drammerige verongelijktheid die onze maatschappij heeft gepolariseerd. Het is tijd voor gezond verstand, samenwerking en herstel!

Het probleem is echter dat ‘woke’ is versmolten met de Deep State en met de instellingen. Partijen als VVD presenteren zich als ondernemers, maar zijn in werkelijkheid aangestelde liberalen die afhankelijk zijn van deze baantjes, en dus van globalistische technocraten.

Ten beste wordt de Agenda2030 door Wilders ietwat afgeremd. Italië en Zweden kennen zulke constructies: pro-Eu, pro-NAVO. Een voortzetting van de globalisering en de transitie, achter een vernislaag van nationale symboliek en nationalistische retoriek. Dit rijmt totaal met de analyse van Oswald Spengler: hij benoemde dat in de eindfase van het Romeinse imperium, het onderscheid tussen de optimaten (elite) en populares (populisten) elke politieke relevantie verloor.

De ‘dunheid’ van de PVV – dus het gebrek aan maatschappelijke slagkracht en organisatie buiten de stevige woorden die Wilders uitspreekt in het parlement – maakt deze analyse des te aannemelijker.

Ons trieste lot

De stem van miljoenen op de PVV is een op rancune gebaseerde hoosbui. Als de PVV überhaupt gaat regeren (en nog steeds kan het gewoon worden: PVDA/GL, NSC, VVD66 met dankbare steun van BBB in de Eerste Kamer die alleen al het idee van regeren ontzettend indrukwekkend vinden) dan gaan de luiken van het huis domweg dicht. Vier jaar PVV tegenwerken door de diepgewortelde internationalisten in de instituties, universiteiten en media.

PVV wordt dan weer afgerekend op het niet kunnen inlossen van verkiezingsbeloften en dan springt de rancune weer over naar een ander groepje. Wellicht afsplitsers van Omtzigt omdat die tegen die tijd weer al zijn enigszins systeemkritische opvattingen overboord heeft gekieperd. Dat zien we nu al. Omtzigt werd populair omdat hij uitvaarde tegen het overdragen van Nederlandse pensioenpotten aan de EU, en nu verkettert hij Wilders omdat die ooit zinspeelde op een Nexit.

Als PVV daadwerkelijk gaat regeren, dan is dat voor woko haram oftewel ‘the Cabal’, het kartel, de Deep State, de globalistische elite met hun regenboogideologie, niets meer dan een interbellum van vier jaar. Wilders kanaliseert woede omdat veel in Nederland verkeerd gaat, maar om daadwerkelijk een nieuwe koers in te kunnen zetten, is verbeeldingskracht nodig. Visies en stichtingsmythes. De geesten van de massa zijn immers vol met echo’s van echo’s en spiegelbeelden van spiegelbeelden – een nieuwe marsroute is onmogelijk zonder breed gedragen platforms en een culturele onderstroom.

Om de globalistische olietanker te keren, is het nodig om eigen instituties van de grond af aan op te bouwen – dat is een werk van de lange adem. Van alle rechtse politieke partijen lijkt alléén FvD dit te begrijpen. Dus 37 zetels voor de PVV verandert niets.

Het feit dat het FvD nu naar beneden getuimeld is, is een gevolg van een leger bot accounts en overheidstrollen die de afgelopen jaren zijn losgelaten binnen de vrijheidsbeweging. Zij hebben ervoor gezorgd dat de meeste wakkere mensen ditmaal niet gestemd hebben. De infiltratie operatie van de overheid is geslaagd.

We moeten gewoon zoveel goed werk doen, dat die infiltranten buiten de boot vallen, als zij niet bijdragen met actief werk, maar blijven hangen in de rol van passief commentaar geven. Ook moeten we lieden die zeggen dat ze niet gaan stemmen ‘omdat het toch allemaal geen zin heeft’, niet meer toelaten in ons midden. Daar moeten we vanaf nu strenger en selectiever in zijn.

De rol van de geheime diensten

Het is pijnlijk voor een ‘wakker’ mens om toe te geven dat we weer de dupe zijn van geraffineerde hersenspoeling. Dat moeten we onder ogen zien. De geheime diensten zijn daadwerkelijk bang voor het FVD. Niet zozeer de partij, alswel de beweging erachter, is hen echt een doorn in het oog.

Wie nu sceptisch is, moet zich maar gaan verdiepen in ‘Project Mongool’. De geheime diensten richtten zélf communistische partijen op. Dat brengt ons op de vraag naar hun eindspel – een vraag die zowel noodzakelijk als onvermijdelijk is, in het licht van wat wij überhaupt nog van politieke organisatievormen kunnen verwachten.

Enerzijds is het namelijk hun kerntaak om radicalisme en terrorisme in de kiem te smoren. Anderzijds – neem Nederland anno nu. [1] de afbraak van de middenklasse, als het gevolg van (a) de flexibilisering van de arbeidsmarkt + globalisering + inflatie (b) verschraling aftrekposten zelfstandigen (c) het wegpesten van veel sectoren door stikstof- en klimaatbeleid. [2] Door open grenzenbeleid gooi je een hoop radicale moslims in de mix (zie recentelijk Ierland & Conor McGregor, en dichter bij huis: de pro-Hamas demonstraties in Europese grote steden). [3] Klimaatpaniek wordt erin gehamerd wat een hoop mensen tot radicale acties drijft. Inclusief bijeenkomsten waar GroenLinks-politici openlijk bespreken hoeveel geweld is gerechtvaardigd in naam van het klimaat.

Het KAN niet anders dan dat men binnen de geheimste dienst nu zegt: die analyse van Sid, die is voor ons toch waardevol – eigenlijk kunnen we er niet omheen dat het huidige beleid rechtstreeks de kerndoelstelling van ons werk trotseert.

Ooit kreeg ik bronnen onder ogen waaruit blijkt dat de SP in de opstartfase werd gesteund door de geheime diensten. Dit was juist omdat de SP specifiek opkwam voor de fysieke arbeiders, met de handen werkende mensen, en uitdrukkelijk niet al die hoogopgeleide nieuwlinkse intellectuelen erbij wilde. Ik las dat de geheime diensten dit aanmoedigden, juist omdat het een in hun ogen ongewenste bundeling van systeemkritische krachten zou voorkomen.

We concluderen dat het in het belang is van de geheime diensten om polarisatie aan te wakkeren. Zodat de elites hen nodig hebben om tégen radicale elementen te worden beschermd. Dit verklaart direct het breed uitmeten van de zogenaamde ‘fakkeldrager’, wat een totale storm in een glas water was.

Ieder volk krijgt tot slot de regering die het verdient – het Nederlandse volk wens ik veel sterkte.

Sid Lukkassen crowdfundt voor het maken van een documentaire met Peter van Asselt. Over de gekozen burgemeester. Met uw steun kan dit epische project slagen! Hun gebundelde expertise zal leiden tot een briljant eindproduct.

1 note · View note

fashionbusinessfun · 7 months

Link

De Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders is de grootste partij geworden bij de Tweede Kamerverkiezingen. De partij heeft een plotselinge monsterzege van 37 zetels behaald. Maar welke coalitie er uiteindelijk gesmeed gaat worden, de huren zullen op één of andere...

0 notes

adriaanmeij · 3 years

Text

Minder weten

“Aan de vooravond van de verkiezingen denk ik meer dan gemiddeld na over hoe de wereld ervoor staat en vooral waar die naartoe gaat. En hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik het weet”, schrijft Anne Karina Westerik. Zij denkt dat technologie banen verdrijft en wil een nieuw debat over het basisinkomen.

Door Anne Karina Westerik

Toen we met z’n allen vorig jaar in de Coronacrisis belandden dachten velen dat we op het kantelpunt waren gekomen van decennialang kapitalistisch neoliberalisme naar een meer progressief wereldbeeld waarbij er actiever door overheden moet worden ingegrepen om de mondiale thema’s zoals klimaatverandering en herverdeling van kapitaal op te lossen.

Kortzichtig

Wanneer ik naar de debatten op TV kijk dan zie ik partijen weer verzanden in kortzichtig gedachtengoed. 50Plus maakt zich hard voor de pensioenen, D66 zet in op onderwijs, VVD wil ondanks een ruk naar links het bedrijfsleven beschermen, PVV hamert zoals gebruikelijk op de onwenselijkheid van immigratie en zo trekt de karavaan van platitudes weer voorbij zoals het al jaren doet.

Ondanks het versplinteren van het politieke landschap in 37 partijen die allemaal een gooi doen naar een zetel of zelfs meeregeren, hoor je weinig vernieuwing naar en visie over de sterk veranderende wereld om ons heen. Ja, inmiddels begint het topic van klimaatverandering en het terugdringen van CO2 uitstoot met druppelinfuussnelheid door de aderen van vrijwel alle partijen te stromen (een paar diehard klimaatontkenners daargelaten) maar veel evenzo belangrijke onderwerpen staan nog steeds niet op de agenda. Nog nooit in de geschiedenis werd de mensheid zo geconfronteerd met de belachelijke snelheid waarmee verandering plaatsvindt.

Over dertig jaar? Geen idee

Uitdagingen van (bio) technologische ontwikkelingen, AI, algoritmes, data, fake nieuws, surveillance. Ik trek even een blik open. Voor het eerst in de geschiedenis hebben we geen idee hoe de wereld er over dertig jaar uitziet. Neem bijvoorbeeld de banenmarkt. Bestaan er over dertig jaar nog chauffeurs? De zelfbesturende auto bestaat al. En hoe zit het met kassières? Zelf scannen gaat prima. Pakketjes bezorgen? Dat kunnen drones binnenkort ook. Handen aan het bed dan? Robots kunnen prima monitoren en zelfs handelingen verrichten.

Maar ook complexere taken waar de fysieke mens jarenlange studie voor nodig heeft, kunnen in de nabije toekomst door zelflerende computers overgenomen worden. Zo is bijvoorbeeld aangetoond dat door middel van algoritme de kans op suïcide beter kon worden voorspelt dan psychologen dat konden. Artificial intellicence is het systeem dat ‘leert’ op basis van patronen in de data waarmee het wordt gevoed.

Tech en banen

Klop alle bestaande ziekten, symptomen, de voorgeschreven behandeling en de mate van succes erin. Het zelflerend systeem pikt de optimale uitkomst eruit en in theorie worden steeds minder medische missers gemaakt. Ik kan nog wel even doorgaan, maar het punt is duidelijk: hoe kun je als politieke partij nog dromen over een arbeidsmarkt voor iedereen als duidelijk is dat de meeste banen binnen deze generatie vervangen zullen worden door op termijn goedkopere, meer accurate technologische oplossingen? Dat is gewoon naïef. Datzelfde geldt voor opleidingen. D66 zet in op kans gelijkheid in het onderwijs, maar wat zijn de kansen in het onderwijs die daadwerkelijk leiden naar een baan in bijvoorbeeld 2045?

Basisinkomen

Met het cynische toekomstbeeld van een massa overbodige arbeiders redeneer ik even verder. Steeds vaker hoor je de roep om een basisinkomen voor ieder individu. Lange tijd werd dit idee verbannen naar het rijk der fabelen of weggezet als het idee van de communisten. Een ideologie die geassocieerd werd met dictaturen zoals de Sovjet-Unie en China. Landen die het met democratie niet nauw nemen.

Na WO 2 was het idee van de neo-liberalen: hou de staat zo klein mogelijk dan voorkom je tirannie. Gevolg was het afbreken van de verzorgingsstaat en kapitalistische marktwerking in zo’n beetje alle sectoren. De kloof tussen rijk en arm werd groter met sociale onrust tot gevolg.

Inmiddels raken we meer en meer gewend aan het idee dat een basisinkomen oplossing kan zijn voor veel problemen. Maar hier ontstaat meteen moreel dilemma. Want wat gebeurt er als je dit inkomen niet mondiaal, maar nationaal instelt? Ontstaat er dan niet juist weer meer ongelijkheid? En wat wordt verstaan onder bestaansminimum? Is dat niet per regio verschillend? Al dat soort vraagstukken hebben recht op een goede beschouwing als we het leven van ieder individu op deze aarde aan elkaar gelijkstellen en willen beschermen. De politiek van vandaag richt zich naar binnen. Naar het eigen land. En blijft daarmee bekrompen en bovendien niet de problematiek adresseren waarvoor we mondiaal gesteld zijn.

Akelig scenario

We lossen mondiale problemen niet op met nationale agenda’s. We proberen dat nu een beetje marginaal op te lossen door verdragen en internationale afspraken, maar we hebben gezien hoe dat kan uitpakken. De V.S. stapte tijdens Trump voor 4 jaar uit het klimaatakkoord van Parijs, de U.K. is uit de Europese Unie gestapt en China houdt zich überhaupt niet aan geopolitieke afspraken. Sterker nog, die is hard op weg zelf (technologische) grootmacht te worden en daarmee de standaard te bepalen.

Dat doen ze overigens met een duidelijk openlijke visie in een Multi-jarenplan. Het enige land ter wereld, of je het nou goed of slecht vindt, dat ver in de toekomst kijkt. Je zou kunnen zeggen dat China de juiste balans heeft gevonden in de voordelen van zowel een communistische grondslag als de vrijemarkteconomie. Maar we moeten ons afvragen of die twee smaken niet ouderwets zijn, zelfs in de mix. Het probleem lost zich wellicht vanzelf op. In een dystopisch scenario waarbij IA en algoritmes de mensheid overbodig maakt en usurpeert zijn we van alle kopzorgen af.

Happy votes!

#Verkiezingen 2021 Basisinkomen Banen

0 notes

stefselfslagh · 6 years

Text

Het Testament, deel 1. “We moeten allemaal wat vaker de clown uithangen.”

In Het Testament��vroeg ik palliatieve patiënten naar hun geestelijke testament: welke gedachten wilden ze de mensheid nalaten? Aflevering 1 van 2: Pierre Janssens.

Op vrijdag 21 september overleed Pierre Janssens (78): echtgenoot van Christa, vader van Philippe. Pierre was een optimist: zelfs in modderige stadsbouwwerven zag hij potentiële schoonheid. Drie weken voor zijn dood noteerden we zijn boodschap voor de toekomstige generaties: "Alles is mooi. Zelfs wat lelijk is."

Pierre Janssens had kanker. Al vier jaar. Eerst bevonden de kankercellen van Pierre zich ter hoogte van zijn buikvlies. Maar toen het daar wat te krap werd, weken ze ook uit naar andere delen van zijn lichaam. Gedurende acht maanden probeerden de dokters van de Stuyvenbergkliniek Pierres kankercellen met geneeskundig artilleriegeschut te verjagen. Tot hun medische munitie op was en hen niets anders restte dan Pierre te vertellen dat hij ging sterven. Ze zeiden het niet letterlijk. Ze zeiden: 'Er is een plaats vrijgekomen op de palliatieve afdeling van het Sint-Erasmusziekenhuis'. Sommige woorden stel je liever nog even uit.

Toen ik de kamer van Pierre binnenkwam, zat hij kaarsrecht in zijn zetel. Hij droeg een zwarte bolhoed: één van de twee exemplaren die hij van een ex-collega had gekregen. 'Dan kunt ge hier af en toe Janssen en Janssens spelen', had de ex-collega gezegd, refererend aan de jolige tweelingdetectives uit Kuifje. Pierre was blij met het cadeau. "Ik vind dat ik er goed uitzie met mijn bolhoed. En aangezien ik er twee heb, kan ik er ook andere hoofden een plezier mee doen. Een paar dagen geleden zat ik hier met vier mensen, waarvan er drie Janssens heten. We hadden nog een bolhoed te weinig." (lacht)

Sinds Magritte is de bolhoed een symbool van surrealisme en zelfrelativering. Het zijn twee begrippen die ook wonderwel bij Pierre pasten: hij sidderde niet voor de dood, hij hield haar spottend op een afstand. "Het is niet omdat ik aan het sterven ben dat iedereen al moet beginnen te rouwen", zei hij. "Ik heb niet graag dat de mensen zeggen: 'Ocharme toch'. Ik wéét wat mij wat te wachten staat. Maar ik hoef er niet voortdurend aan herinnerd te worden. Ik zou graag nog een tijdje het zotteke uithangen."

Toch was Pierre bij het inchecken op de palliatieve afdeling een wrak, zei hij. "Ik zag er zo wit uit als een blad papier. Alsof mijn bloed al uit mijn lichaam was weggetrokken. Had je mij toen gezien, je zou gezegd hebben: 'Die mens houdt het geen week meer vol.' Maar de verzorgers hebben mij er weer bovenop geholpen. Ik ben hier geen patiënt, maar een gast. In een vijfsterrenhotel. Vandaag kreeg ik tomatensoep met ballekes. Ik zweer je: er zat liefde in die soep. "

"Een maand geleden dacht ik nog: 'Ik ben er klaar mee, het licht mag uit.' Maar nu moet het licht vooral blijven branden. In ieder geval nog tot de 29ste november. Dan zijn mijn vrouw en ik zestig jaar samen. Als ik die dag haal, hang ik de vlag uit."

Patatten met ambras

Pierre groeide op in het Antwerpse Schipperskwartier, toen dat nog een volkswijk was waarin scheepslieden, hangjongeren en straatprostituées over de trottoirs heersten. Zijn vader was schoenmaker, zijn moeder huisvrouw. Op zijn vijftiende verruilde hij zijn statuut van scholier voor dat van helper-electricien. 'Een man van eenvoudige komaf', mag ik hem met zijn goedvinden noemen. 'Maar alles behalve een simpele geest', voeg ik daar met enige nadruk aan toe.

Nadat we elkaar een kwartier verbaal besnuffeld hadden, zei ik Pierre dat de notaris in mezelf klaar was om zijn geestelijke testament op te stellen: zijn levensbeschouwelijke erfenis, zijn adviezen voor de mensheid, zijn hoogstpersoonlijke antwoord op de vraag: wat moeten de toekomstige generaties weten om een goed leven te leiden? Hij kwam niet aanzetten met dure oneliners, maar met eenvoudige, bruikbare levenstips. Soms heb je meer aan een praktische handleiding dan aan een diepzinnig traktaat.

"Levensadvies nummer één: zorg ervoor dat je je altijd blijft wassen", zei Pierre. "En dat je elke dag propere kleren aantrekt. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar toch leg ik er de nadruk op. Ik ben in mijn leven dikwijls moe opgestaan, maar zodra ik mij gewassen en geschoren had, voelde ik mij telkens als herboren. Zelfs nu heb ik dat nog. Ik lig in een palliatief centrum, ik zou mij gemakkelijk kunnen laten gaan. Maar ik doe het niet. Ik heb geen zin om er als een sukkelaar bij te lopen. Jezelf verzorgen, is een noodzakelijke vorm van eigenliefde: andere mensen zullen je maar graag zien als jij jezelf graag ziet."

"Advies nummer twee: leer jezelf te uiten. Als het niet goed met je gaat, zeg dan: 'Het gaat niet goed met mij.' Als je een probleem hebt met iemand, zeg dan: 'Ik heb een probleem met jou.' Je moeilijkheden benoemen, helpt om ze te overwinnen. Je mag nooit ergens mee blijven zitten. Of toch niet langer dan nodig."

Hij maakte een zijsprongetje naar zijn huwelijk met Christa, een Duitse schone die hij al 54 jaar zijn wettige one and only mocht noemen. "Het heeft in ons huwelijk - zoals in alle huwelijken - nu en dan gestormd. Maar Christa en ik zijn altijd met een kuske gaan slapen. Ruzies werden de dag zelf nog bijgelegd. En we stonden er de dag nadien niet meer mee op. Belangrijk, geloof mij."

"Ook cruciaal in het leven: het gezelschap van anderen opzoeken. Vooral op het werk. Verstop je niet achter je bureau, maar praat met je collega's. Je ziet hen vaker dan je vrouw, je kan er dus maar beter goed mee opschieten. En als je niet weet waarover je met hen moet babbelen, vraag dan naar hun kinderen. Dat werkt altijd. Ik bleef na het werk regelmatig plakken. Om nog wat na te praten en een borreltje te drinken. Maar ik ben nooit zat naar huis gegaan. Anders werden er thuis patatten met ambras geserveerd."(lacht)

"Ik ben 37 jaar klerk geweest bij de stad Antwerpen. Ik heb mijn werk altijd plichtsbewust gedaan, maar ook veel plezier gemaakt. Ooit vroeg een collega mij: 'Pierre, kan ik op u rekenen?' Ik antwoordde: 'Natuurlijk.' Waarop hij op mijn kale kop met een stift een rekensommetje begon te maken. 'Zit stil', zei hij. (lacht) Ik kon daar om lachen, ja. Het is belangrijk om nu en dan de clown uit te hangen. We zouden dat met z'n allen zelfs wat vaker moeten doen. Het leven is te kort om een zuurpruim te zijn."

Electrische Boeings

Twee woorden mochten in de morele erfenis van Pierre niet ontbreken: denk positief. Alles is mooi, zei hij. Zelfs wat lelijk is. "Als het regent, kan je op twee manieren reageren. Ofwel zeg je: 'Het regent. We kunnen weer niet in de tuin zitten.' Ofwel zeg je: 'Het regent. Dat is goed voor de plantjes.' Ik kies voor het laatste. Ik kan het toch niet doen stoppen met regenen. Waarom zou ik er dan over zagen? Antwerpen is momenteel één grote werf: overal zijn er wegomleidingen, er zijn nauwelijks straten die niét opgebroken zijn. En toch denk ik niet: 'Wat een ellende.' Ik denk: 'De stad gaat prachtig zijn als dat hier allemaal klaar is.' Alles komt altijd goed, daar ben ik van overtuigd. Ik denk dat we zelfs de opwarming van de aarde nog op tijd gaan tegenhouden. Er zal wel eens iemand electrische Boeings uitvinden, zeker?" (lacht)

Is een optimistische inborst een cadeau van de schepper of kan je goedgemutstheid kweken, vroeg ik. "Je kan er aan werken. Door niet altijd te denken dat vroeger alles beter was, bijvoorbeeld. Er wordt vaak geklaagd over de hangjongeren in de stad. Maar denk je dat die er vroeger niet waren? Natuurlijk wel. De wereld is echt niet naar de haaien aan het gaan. Integendeel zelfs."

"Over Donald Trump maak ik me wél zorgen. Ik denk dat hij op oorlog uit is. Dat hij met zijn kapitaal in allerlei wapenbedrijven zit en zijn presidentschap gaat misbruiken om de waarde van die bedrijven op te krikken. Maar goed. Ook Trump zullen we wel te boven komen. Ik zei het al: ik ben een optimist. Tot in de ..." (glimlacht)

Er nestelde zich een brok in zijn keel, ik pakte zijn hand vast tot hij zijn droefheid had weggeslikt. "Er moet nog iets anders in mijn testament: dat iedereen die er de middelen voor heeft zoveel mogelijk moet reizen." Hij hield een wanderlust-pleidooi dat me deed denken aan een citaat van de Amerikaanse schrijver T.S. Eliot: 'We shall not cease from exploration, and the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time.' Alleen formuleerde Pierre het als volgt: "Reizen is zoals veranderen van behangpapier: het doet je anders kijken naar wat je thuis hebt. Ik ben met Christa onder meer naar Rusland, China, Cambodja, Myanmar, Ethiopië en Peru geweest. Die reizen hebben mij geleerd dat het hier verdomd goed leven is. In Ethiopië moeten de mensen een hele dag wandelen om een emmer met water te kunnen vullen. Wij hoeven maar aan een kraantje te draaien en klaar. Veel mensen beseffen dat niet. Daarom zeg ik: zorg regelmatig voor un changement de décor. Ga eens kijken hoe andere mensen leven. Het zal je leven in België in een duidelijker perspectief plaatsen."

Ik informeerde of er in zijn testament nog plaats was voor goedbedoeld advies ter attentie van debuterende papa's. Per slot van rekening had hij zelf al 56 jaar ervaring met het vaderschap. "Sta open voor je kinderen", zei hij. "Praat ermee. Maar verwen ze niet. Als ze je iets vragen, weiger dan regelmatig. Daar doe je hen op termijn een groter plezier mee dan met altijd maar toe te geven. Kinderen moeten leren dat niks vanzelf gaat. Philippe, mijn zoon van 56, heeft rechten gestudeerd. Om zijn studies te kunnen betalen, heb ik jarenlang bijgeklust in de bibliotheek. Ik wilde hem tonen dat je moet werken om ergens te geraken. Die boodschap heeft hij opgepikt: hij heeft vandaag zijn eigen advocatenpraktijk in de Duboisstraat. En hij is geweldig goed bezig. Ik mag toch efkens reclame maken, hè?"

Tijd vliegt

Er viel een stilte. Ik zag aan het gezicht van Pierre dat zijn gedachten alle kanten opgingen. Toen hij opnieuw begon te praten, klonk zijn stem heser dan voorheen. "Ik hoop dat mijn vrouw de moed erin houdt als ik er niet meer ben. Dat ze zichzelf niet opsluit. Volgende week is er in onze straat een feest. Maar ze wil er niet naartoe. 'Ik moet hier bij jou zijn', zegt ze. Maar ze moet helemáál niet bij mij zijn, ze moet naar dat straatfeest gaan. Ik wil dat ze onder de mensen blijft komen."

En toen wonnen de tranen van Pierre het alsnog van zijn glimlach. "Ik vind het verschrikkelijk dat mijn vrouw straks alleen achterblijft. Als ik verdriet heb, is het omwille van haar. We proberen wel te praten over haar toekomstige leven als weduwe, maar dat houden we nooit lang vol: binnen de kortste keren zijn we allebei aan het wenen."

We schoven de bandopnemer aan de kant en bladerden samen in het foto-album waarmee hij en Christa hun reis naar Ethiopië al honderd keer hadden overgedaan. Het ophalen van herinneringen uit verre continenten deed hem deugd. "De aarde is zo'n mooie blauwe bol", zei hij. "We moeten er zuinig op zijn. Zet dat ook maar in mijn testament: dat mijn opvolgers onze planeet moeten soigneren."

Hij nam een slok water en zette zijn bolhoed recht. "Vroeger blikte ik nooit terug op mijn leven. Geen tijd voor. Maar tegenwoordig doe ik bijna niks anders. (lachje) Gelukkig is de balans positief. Ik heb veel kunnen reizen, ben altijd graag gaan werken en heb bij mijn weten nooit iemand pijn gedaan."

Ik vroeg Pierre of we zijn geestelijk testament als voltooid konden beschouwen. Hij knikte. "Hoe lang hebben wij nu gebabbeld? Twee uur? Dat is voorbijgevlogen."

Dat die laatste zin wellicht op zijn hele leven van toepassing is, zei ik maar niét. Christa was onderweg. Er was op dat moment alleen maar toekomst.

Met dank aan Guy Davidson en Dominique Daemen, respectievelijk diensthoofd en verpleegkundige op de palliatieve afdeling van het Sint-Erasmusziekenhuis in Antwerpen.

0 notes

vote035 · 7 years

Text

'Experimenteer met legale wiet in Hilversum'

Hilversum - Nu het nieuwe kabinet wil experimenteren met gereguleerde wietteelt moet Hilversum een van de proeftuinen worden. Dat vindt D66 Hilversum, met 8 van de 37 zetels de grootste partij in de gemeenteraad. "We beperken zo de criminaliteit en de gezondheidsschade van illegale wiet", aldus D66-raadslid Hein Jaarmsa. http://www.hilversumsnieuws.nl/nieuws/politiek/84097/-experimenteer-met-legale-wiet-in-hilversum-?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

0 notes

immobulgarije-blog · 7 years

Text

Studio (37 m2) in Sozopol

Nieuw vastgoed object toegevoegd op http://www.immobulgarije.nl/vastgoed/studio-37-m2-in-sozopol/

Studio (37 m2) in Sozopol

Te koop: leuke studio nabij de Zwarte Zee in Sozopol.

Deze studio bevindt zich in het complex Sveti Stefan te Sozopol (Budzhaka). Een stad ten zuiden van Bourgas die bekend staat om de authenticiteit en gezelligheid. Er zijn verschillende stranden in de buurt en het centrum van Sozopol is makkelijk te bereiken. Het complex ligt vlakbij de Zwarte Zee en beschikt over een vrij groot zwembad.

De studio wordt volledig bemeubeld verkocht en beschikt over een vloeroppervlakte van 37 m2. Er is een keukentje, eethoek en zetels in de woonkamer. Tevens is er ook nog een badkamer met douche en toilet. Naast het complex is er parking voorzien.

0 notes

nodramatoday · 7 years

Text

De laatste week blok! Terwijl jullie dit lezen ben ik of onderweg naar mijn laatste examen, ben ik mijn laatste examen aan het maken of heb ik officieel mijn laatste examen gemaakt. Ik ga niet liegen dus geef ik eerlijk toe dat er deze week veel hondenfoto’s erin zitten. Sorry, maar daar zit ik gewoon de hele dag mee ‘opgescheept’ 😉

Wandelen met een puppy is niet altijd even gemakkelijk. Vooral als die puppy de hele tijd wilt wandelen, ook al mag hij niet langer als 10 minuten op zijn kleine pootjes lopen. Vorige week had ik ook eens om te proberen nepnagels gekocht in de Primark omdat ik (jammer genoeg) een nagelbijter ben. In totaal heb ik misschien minder dan 10 minuten vol gehouden. Amai, zo vervelend en ik had ze een héél stuk korter geknipt als op de foto!

Eindelijk kon ik de dinsdag mijn nieuwe rode blouse aandoen en ik ben er helemaal verliefd op! In de namiddag genoot ik nog van een zelfgemaakte cappuccino en een mini roze donut.

Dus als ik aan mijn presentatie moet werken, liggen de honden in de zetel te slapen. Eerlijk vind ik het toch niet! Mijn mama had gisteren ook deze nieuwe oreo’s meegenomen om uit te proberen en eigenlijk zijn ze ook wel lekker! Mijn huid was niet al te goed deze week dus had ik enorm nood aan een gezichtsmasker.

Donderdag was ik zo goed als de hele dag alleen thuis. ‘s Middags testte ik voor de eerste keer een recept uit van Tasty, namelijk deze pasta (maar dan zonder spinazie). Ik nam nog eens foto’s mijn spiegelreflex van Lowie en het verbaasde me eigenlijk hoe groot hij al was geworden. Omdat het ook zo warm was, hadden we ijsjes gemaakt voor de honden en daar hebben ze in de namiddag van genoten!

Vrijdag heb ik de hele dag gewerkt in de Alvo en probeerde ik eens onze sushi uit. Hij was eigenlijk wel lekker voor sushi te zijn uit een supermarkt. Op weg naar huis kwam ik deze leuke bloemen thuis en toen ik eenmaal thuis kwam, heb ik even buiten gezeten samen met de honden.

Ook zaterdagvoormiddag stond ik in de Alvo. Mijn review van dit masker van The Body Shop kwam ook online. Ik vind het altijd grappig hoe Jutah in de camionette zit en Lowie zat er ook voor de eerste keer in. Het duurde even voordat ik mij terug aankleedde (want douchen na charcuterie snijden in cruciaal). Ik nam nog eens uitgebreid de tijd om mijn make-up te doen en ik was uiteindelijk heel blij met het resultaat! Het mocht een beetje extra zijn omdat we ‘s avonds gingen uiteten in de Jambalaya. Sorry voor mijn vegetarische/veganistische lezers buiten, maar de scampi’s met cheddar en spek zijn heaven. Omdat we in Diepenbeek waren, besloten we nog om even op bezoek te gaan bij mijn oudste broer.

In de ochtend gingen mijn ouders naar de dierenarts omdat Jutah gisteren mankte. Ze bleek een teek te hebben op haar poot en het bleek ook wat ontstoken te zijn. Wat wel een beetje grappig is, is het feit dat als er zalf op haar poot is gesmeerd ze ook een sok moet aandoen. We bezochten mijn grootouders in de namiddag, maar daar heb ik geen foto’s van. Omdat het zo’n warm weer was, hebben we ‘s avonds nog een kleine barbecue gehouden. Ik deed ook wel mijn best om niet te smelten!

Tine ❤

MY WEEK IN PICTURES #37 De laatste week blok! Terwijl jullie dit lezen ben ik of onderweg naar mijn laatste examen, ben ik mijn laatste examen aan het maken of heb ik officieel mijn laatste examen gemaakt.

#australian labradoodle #belgianblogger #belgische blogger #cappuccino #dinner #dog #food #labradoodle #lifestyle #lifestyleblogger #mini donut #my week in pictures #nails #redhead #sushi #work

0 notes