#Nestorianize

[pboh2ctfjlix]

Jessie Volt and Aida Sweet anal FFM Redhead emo girl gives footjob blowjob combo with oral creampie Naughty Tgirl Jessica Fox fucks Sophias trimmed pussy Sissy crossdresser Machine Gagging tapa na bunda School girl dancing naked Thick Ebony Booty Compilation Amazing teen blowjob provided in the locker room by horny babe Baby Nicols Collage girl sexy brunette girl fucked cum feet

[victusinveritas]

[mapsontheweb]

Centres of Nestorian Christianity at its height in the middle ages.

[alysvolatile]

If anything, I think my exhaustive research into early Christian heresies vis a vis the Byzantine/Roman Empire makes me *more* fun at parties, not less.

[myrddin-wylt]

@sunnylolli​ This made me think actually, (My bad if this is out of pocket) because while I totally would include heavy religious themes for historical periods such as the period in Europe through the medieval ages, I think it all comes down to, at least to me, not having enough knowledge about religion and being worried of stepping folks on their toes for misquoting or misrepresenting a certain aspect of religion or the religious experience, that I don't know about. My and my family weren't ever religious in any way ourselves, and I like to write and draw emotions, so it feels like I won't really ever be able to encompass that feeling of importance, that religion holds and has held, over people who has/had strong faith. :,) Again, my bad for explaining without a prompt here, but definitely agree there could be so much more religion included in works within the historical Hetalia parts

yeah that totally makes sense. in that tangent I decided to delete, I was going to mention how like... do I even want the hetalia fandom to try to portray religion? probably not. the problem with writing religion in period pieces is that it’s so so so so so so fucking complicated even to people who are well-read in history and grew up with religion. this is especially true for the Christian religions, because holy shit does Europe have to make theology complicated. 

like I’ll be writing something set in the Middle Ages and, ah fuck, now I have to look up pre-Council of Trent liturgical practices because Arthur isn’t going to be attending a Tridentine Mass in 1170 AD..... the liturgy is in Latin, right? surely the homily isn’t also in Latin? is confession still done in public? doesn’t the king have his own priest and chapel so that his political enemies don’t get to hear his confessions? how much power do bishops have to unilaterally excommunicate kings? if Henry VII is excommunicated and Thomas Becket puts an interdict on England, isn’t the kingdom up for grabs? are priests allowed to fight or not? how strict was the Church about monks participating in battle? swords aren’t okay but blunt weapons are? then what the fuck is up with the knightly orders? is Gilbert a laymen or is he ordained? is he a monk? can he officiate the Eucharist? can he hear Francis’s confessions? when did the Catholic Church actually start cracking down on regional saints? if I want to write Arthur and Francis making a pilgrimage to Jerusalem in the Middle Ages, I gotta figure out like.... is the 12th century Christian population of Jerusalem majority Orthodox, Apostolic, Miaphysite, or Coptic? because it sure as fuck wasn’t Catholic. would Arthur have baptized Alfred as a baby? are these full-immersion baptisms or aspersion? doesn’t the plague have something to do with how baptisms are done? wait, which crimes were tried by kings and which were tried by ecclesiastical courts? if I want to write Arthur’s birth/appearance/what-have-you in 536 AD, aren’t the English like.... not even using the same liturgical calendar as the rest of Europe? when the fuck is Easter? how many ecumenical councils did they have to have to determine Easter? if Ireland is practicing Insular Christianity, is Erin in good standing with the Catholic Church? would Francis and Arthur be able to celebrate Easter or take communion together? what would an Easter vigil in 12th century Jerusalem even look like? was Christmas even popular among Roman Catholics at that point? wait a minute............would Francis be circumcised? 

and this is mostly just the rites and historical accuracy rather than the mentality. and even then, only of Catholic Christianity! this isn’t even getting into Orthodoxy, even though at least a quarter of the cast of hetalia would be Orthodox. also I don’t understand how the fuck the Mongol Empire became Nestorian Christians and at this point I’m too scared to ask.

[ephemeral-winter]

truly upset that i got antinomianism like some kind of puritan

[poorschilpad]

Flashback to five minutes ago when i thought Nestorianism was a literary criticism style. After a quick google I’ve concluded that I was actually being told about new-historicism.

[spann-stann]

One of those Tumblr Fandom maps, but it's the three way Cath-Ortho-Prot eternal war.

[stuartbramhall]

Mongol Invasion of the Islamic World

Mongol Invasion of the Islamic World

Episode 28: Mongol Invasion of the Islamic Barbarian Empires of the Steppes (2014) Dr Kenneth Harl Film Review Unlike Genghis Khan, who made no effort to rehabilitate the steppes cities he leveled, his son Ogedei redeveloped the cities he conquered in the eastern Abbasid Caliphate by appointing trusted administrators to run them. Yet Muslims remained in firm control in the region surrounding…

[sofiaflorina2021]

If people say I'm liberal it's almost the same as calling a follower of the Assyrian Church of the East as a Nestorian.

[shamsaddinmegalommatis]

Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες, Ιδεολογίες, Αποδοχή μιας άλλης Θρησκείας, Προσηλυτισμός και Πολυπολιτισμικότητα

Περιεχόμενα

Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες

Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων

Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών

Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα

Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες

Επίλογος

Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες

Οι δρόμοι του Ανθρώπου προς τον Θεό είναι άπειροι. Το ίδιο άτομο μπορεί να διέλθει πολλούς διαφορετικούς δρόμους στην πορεία του προς τον Θεό. Οι γνωστές ιστορικές θρησκείες αποτελούν -στην αρχή τους- προσπάθειες ένταξης της κοινωνίας σε δρόμους που οδηγούν στον Θεό. Αλλά πολύ συχνά οι πίστεις αλλοιώθηκαν, τα κηρύγματα παραχαράχθηκαν, και το αρχικό νόημα των θρησκειών εξαφανίστηκε. Αυτό μάλιστα φαίνεται στον πολιτισμό των εθνών ο οποίος αποτελεί την κοίτη από όπου προέρχονται οι θρησκείες, ενώ παράλληλα διαμορφώνεται και από αυτές, καθώς και από την εξέλιξη ή φθορά τους.

Και ενώ η πορεία προς τον Θεό αποτελεί αυτό το οποίο καλούμε πνευματικότητα (spirituality), η απόπειρα ερμηνείας της θρησκείας δημιουργεί μία όλως διαφορετική οντότητα, την θεολογία. Συχνά-πυκνά, η θεολογία αλλοιώνει την θρησκεία, την οποία υποτίθεται ότι ερμηνεύει, και ακόμη συχνώτερα στρέφεται εναντίον όλων όσοι αφοσιώνονται στην πνευματικότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή η πνευματικότητα δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο παρά μόνον στον βαθμό της ύπαρξης ενός οργανωμένου κύκλου πιστών αφοσιωμένων στην μύηση και στην εξάσκηση πάνω στους δρόμους της ανθρώπινης πορείας προς τον Θεό. Και ενώ η θρησκεία επιχειρεί να καταστήσει την πνευματικότητα σεβαστή, ελκυστική, αποδεκτή, προσιτή και εφικτή για όλους, η θεολογία κατά κανόνα σκοτώνει την πενυματικότητα.

Αυτό συμβαίνει επειδή η θεολογία, ως απόλυτα κοινωνικό φαινόμενο εξαιτίας της λειτουργικότητάς της να εξηγήσει την θρησκεία, συνιστά κατά κανόνα έκφραση ανθρώπινου συλλογισμού, άχρηστου στοχασμού, αχρείαστης σκέψης, υλι(στι)κής πρόσληψης, λαθεμένης κατανόησης (��ης θρησκείας), άγονης επιχειρηματολογίας, και ντε φάκτο προκαταδικασμένης ορθολογιστικής προσέγγισης. Όλα αυτά στρέφονται κατά της πνευματικότητας.

Ο Θεός δεν προσεγγίζεται ορθολογικά, επειδή ο ορθολογισμός, ή απλά η ανθρώπινη λογική, είναι τμήμα της Πτώσης του Ανθρώπου, και συνεπώς ο αρχικός άνθρωπος ήταν ασυγκρίτως υπεράνω των αχρήστων στο Ψυχικό Σύμπαν εννοιών, λειτουργιών και συνθηκών της 'γλώσσας', της 'γραφής', της 'σκέψης', της 'λογικής', καθώς και της κοινωνίας'. Η δε ψυχική κοινότητα είναι ολότελα διαφορετική της γνωστής υλικής.

Ναι, βεβαίως και υπήρξαν ιερά βιβλία σε πολλές θρησκείες, αλλά σύμφωνα με όλες τις θρησκείες δεν υπήρξε κανένα ιερό βιβλίο πριν από την Πτώση του Ανθρώπου. Τα ιερά βιβλία, όπως και τα κηρύγματα των Προφητών, είναι κλήσεις για επαναφορά στον αρχικό Κώδικα της Δημιουργίας, ο οποίος ήταν έμφυτος στον Αδάμ: αυτόν ακριβώς αποκαλούμε 'Ηθική'. Για κάθε άνθρωπο, δεν υπάρχει Ζωή χωρίς Ηθική. Αν πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να υπάρχουν χωρίς Ηθική, αυτή και μόνον η εικασία τους καθιστά ζωντανούς-νεκρούς – ζόμπι. 

Αργά αλλά σταθερά, οι θεολογίες -ως παρασιτικά φυτά- κουκούλωσαν τις θρησκείες και έπνιξαν την πνευματικότητα. Ένα τέτοιο παράδειγμα στον χώρο του Ισλάμ είναι η απαγόρευση του τάγματος των Μπεκτασήδων στην δεκαετία του 1820 κατόπιν της επιμονής των περί τον σουλτάνο θεολόγων. Καθώς αυτό το βαθειά αντι-ισλαμικό μέτρο υλοποιήθηκε παράλληλα με την ακόμη πιο καταστροφική απόφαση σχετικά με την κατάργηση του στρατιωτικού σώματος των Γενιτσάρων, η καταρρέουσα από τους κρετίνους ιμάμηδες και τους ηλίθιους σεϊχουλισλάμηδες Οθωμανική Αυτοκρατορία οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια προς εξαφάνισιν. Και όντως αυτό έτσι συνέβηκε.

Ακόμη χειρότερα, η άνοδος στην εξουσία εγκληματικών σατανιστικών οργανώσεων στην Δυτική Ευρώπη του 15ου αιώνα, ο εκ μέρους τους έλεγχος της εκεί εξουσίας, και στην συνέχεια, η αποικιοκρατική κατάκτηση του κόσμου απετέλεσαν ένα συθέμελο κτύπημα εναντίον όλων των πολιτισμών, των αυτοκρατοριών, των θρησκειών και των κατά τόπους μυστικών οργανώσεων που συγκέντρωναν ακόμη σημαντικό αριθμό μυστών και ψυχικών ασκητών. Η δυτική αποικιοκρατία επέβαλε σχεδόν παντού την σατανική πνευματικότητα, τον θρησκευτικό προσηλυτισμό και τις συνεπακόλουθες διαιρέσεις, καθώς και τοπικές εξουσίες που, όντας δουλικές προς τους Δυτικούς, εργάζονταν για την καταστροφή των χωρών και των ομοεθνών τους.

Καθώς στην Δυτική Ευρώπη, άθλιες και άχρηστες θεωρίες, διεστραμμένες σκέψεις, ανοησίες ταμπελισμένες ως "φιλοσοφίες", και παρανοϊκά θεωρητικά συστήματα ετοιμάζονταν και διαδίδονταν με παγκοσμίως καταστρεπτικό σκοπό, οι ακαδημαϊκές ελίτ των αποικιοκρατών με σκοπό την επιβολή τους έδωσαν μεγάλη σημασία στο να μετατρέψουν συστηματικά τα κατά τόπους χείριστα θεολογικά συστήματα σε απλά ιδεολογήματα ώστε να τραβήξουν όλους τους εκεί πιστούς ακόμη πιο μακριά από την πνευματικότητα, την ηθική, την θρησκεία, την λαϊκή θρησκεία, την παράδοση, και την όλη παιδεία τους. Έτσι, βαθμιαία σβύστηκε η μη σατανική πνευματικότητα και ξέφτισαν όλες οι θρησκείες – με μικρή ίσως εξαίρεση εκείνες των πλέον μικρών και απόμακρων εθνών των οποίων το δύσβατο της γης χρησίμευσε ως ασπίδα κατά της αποικιοκρατίας, των άθλιων δυτικών ιδεολογημάτων, και του απάνθρωπου, διεστραμμένου μοντερνισμού.

Οπότε, σήμερα (ήδη από τα τέλη του 18ου, τις αρχές του 19ου αιώνα, και τις απαρχές της αγγλο-γαλλικής αποικιοκρατίας), όποιος αποδέχεται ή προσχωρεί σε μία άλλη θρησκεία, ουσιαστικά πιστεύει ένα ιδεολόγημα του οποίου το σημείο αναφοράς είναι η θρησκεία, την οποία ο νεοφώτιστος νομίζει ότι ευαγγελίζεται. Το αφήγημα της θρησκείας μπορεί να παραμένει το ίδιο, η θεολογική προσέγγιση μπορεί να είναι η ίδια, αλλά το όλο σύνολο έχει ιδεολογικοποιηθεί, κάτι που αυτόματα σημαίνει 'δυτικοποιηθεί'. Έτσι, το πραγματικό νόημα και η αληθινή αίσθηση της υποκείμενης θρησκείας έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί. Μόνον όποιος ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της ανασύστασης της θρησκείας στην οποία έχει προσχωρήσει μπορεί να αντιληφθεί πόσο διαφορετικός ήταν ένας Ιουδαίος των χρόνων του Μαϊμονίδη (1138-1204), ένας χριστιανός της εποχής του Μιχαήλ Ψελλού (1018-1078), και ένας μουσουλμάνος του καιρού του Νεζαμί Γκαντζεβί (1141-1209) από τους συγχρόνους ομολόγους τους.

Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων

Βεβαίως, καμμία κοινωνική κατάσταση δεν προκαθορίζει αναγκαστικά την πορεία ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Υπάρχουν πολλοί που επηρεάζονται από κοινωνικές περιστάσεις, οπότε ψυχικώς είναι νεκροί, και υπάρχουν πολλοί που ακούνε το κάλεσμα για την μόνη υπαρκτή πραγματικότητα: το ψυχικό σύμπαν. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος αλλάζει θρήσκευμα ποικίλει. Είναι προτιμώτερο να δεχθούμε ότι ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μία ξεχωριστή και μεμονωμένη περίσταση, παρά να αποπειραθούμε να κατηγοριοποιήσουμε σαν να ήμασταν θεράποντες της ολότελα ανύπαρκτης ψευδο-επιστήμης της 'κοινωνιολογίας'.

Έτσι, για να δώσω απλώς μερικά παραδείγματα, μπορεί κάποιος να ακούσει ένα εσωτερικό (ψυχικό) κάλεσμα και να βρει τις αρχές και τα διδάγματα μιας θρησκείας εγγύτερα στην προσωπικότητά του, απορρίπτοντας έτσι την πίστη την οποία πιο πριν επρέσβευε, και μπορεί κάποιος άλλος να απορρίψει την θρησκεία του για ιστορικούς λόγους, αντιλαμβανόμενος ότι αποτελεί αλλοίωση ενός αρχικώς σωστού κηρύγματος, και αργότερα να αποδεχθεί μίαν άλλη, επειδή την ερμηνεύει ως την ορθή συνέχεια ενός διαχρονικού κηρύγματος αφοσίωσης στον Θεό.    

Επίσης ποικίλει ιδιαίτερα και η δράση δύο νεοφώτιστων σε μία θρησκεία άλλη από εκείνη των προγόνων τους. Κάποιος μπορεί να θελήσει να δει την νέα θρησκεία του στις πραγματικές διαστάσεις της, δηλαδή ως ένα ιστορικό φαινόμενο, το οποίο συμπεριλαμβάνει όχι μόνον την σχετική πνευματικότητα, μυστικισμό, λατρεία, ηθική, αρχές και αξίες, αλλά και την λαϊκή θρησκεία, τα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, την αρχιτεκτονική, όπως επίσης και το σχετικό φιλοσοφικό σύστημα συμπεριφοράς, και έτσι να καταλάβει την ιστορική πραγματικότητα της εν λόγω θρησκείας ασυγκρίτως καλλίτερα ακόμη και από τους προύχοντες και τους αξιωματούχους της θρησκείας αυτής. Κάποιος άλλος μπορεί να αρκεστεί στην απλή ανάγνωση, μελέτη και αποδοχή των ιερών κειμένων της νέας θρησκείας του, να αποδεχθεί μία από τις αρκετές υπαρκτές θεολογικές ερμηνείες τους, και να θεωρήσει υποχρέωσή του να καταστήσει την νέα θρησκεία του γνωστή σε πολλούς άλλους που δεν την γνωρίζουν.

Μία θρησκεία δεν είναι θρησκεία, αν δεν διεκδικήσει την αποκλειστικότητα στην σωτηρία για όλους τους ανθρώπους, αλλά ποτέ ένα αρχικό κήρυγμα ή σύστημα ψυχικών-ηθικών αξιών, από το οποίο έχει προκύψει μία θρησκεία, δεν διεκδίκησε κάτι τέτοιο ειμή μόνον στις αρχικές κοινωνίες μέχρι τον Κατακλυσμό. Αλλά εκεί επρόκειτο για μία γενικευμένη αντιπαράθεση ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Ούτε ο Μωϋσής, ούτε ο Ιωνάς, ούτε ο Ιησούς, ούτε ο Μωάμεθ μπορούσαν άλλωστε να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα, δεδομένου ότι όλοι τους εμφαντικά ανάγονταν και συχνά αναφέρονταν σε πρότερα κηρύγματα και μορφές μονοθεϊστικής πίστης. Ασφαλώς και απεσαφήνισαν ότι υπάρχει μία διαρκής αποκλειστικότητα, αλλά αυτή αφορά τον ορθό δρόμο προς τον Θεό. Ο δρόμος αυτός όμως παρέχει απέραντη ποικιλία πορειών...

Τίποτα δεν αποδεικνύει την αλήθεια του πρότερου ισχυρισμού μου περί μετατροπής όλων των θρησκειών σε ιδεολόγίες μέσα στα πλαίσια των συγχρόνων κοινωνιών (οι οποίες είναι σχεδόν όλες παράγωγα αποικιοκρατίας) καλλίτερα από το γεγονός ότι σήμερα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι αποδέχονται μία άλλη 'θρησκεία' (διάβαζε: 'ιδεο��ογία'), επιδιώκουν συχνά να προσηλυτίσουν και άλλους στην θρησκεία αυτή. Αυτό είναι συμπεριφορά οπαδού ιδεολογίας και μάλιστα πολιτικής αλλά όχι πιστού θρησκείας.

Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών

Ως λέξη ο 'προσηλυτισμός' δεν έχει παντού και πάντοτε το ίδιο νόημα. Προσήλυτος δεν είναι ο 'προσηλυτισμένος' αλλά ο νεοφώτιστος, δηλαδή ο προσ-ερχόμενος (από το 'έρχομαι' στον παρακείμενο: 'ελήλυθα') σε μία θρησκεία. Κατά κανόνα, στα δυτικά κράτη, ο προσηλυτισμός, δηλαδή η εκ μέρους ενός πιστού προσέλκυση ενός άλλου ατόμου σε μία θρησκεία διαφορετική της δικής του, απαγορεύεται. Με δεδομένο ότι οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και κράτη είναι άθλιοι εσμοί ψεύδους, υποκρισίας και διαστροφής, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι αποικιοκράτες όπως οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί απαγορεύουν στους άλλους να κάνουν ό,τι συνεχώς και αδιαλείπτως οι ίδιοι επιχειρούν. Η ιστορία των δήθεν ιεραποστολών είναι ένα έγκλημα εναντίον πολλών αφρικανικών, κυρίως αν και όχι αποκλειστικώς, εθνών.

Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελείται με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Αφρική και αλλού: ο δήθεν εκχριστιανισμός πολλών αφρικανικών εθνών δεν ήταν ποτέ αληθινός. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ένα άθλιο εκδυτικισμό και με δεδομένο ότι οι ξεπεσμένες, σάπιες σημερινές δυτικές κοινωνίες είναι ολοσχερώς αντίχριστες και απόλυτα αντι-χριστιανικές, ο ψευτο-εκχριστανισμός των Αφρικανών είναι μία μεθοδευμένη πνευματική γενοκτονία. Πολύ πιο κοντά στον Θεό (όπως και αν Τον εννοούσε και Τον επίστευε) θα ήταν μία αφρικανή κοπέλλα στο χωριό ή στον καταυλισμό της, όπου θα παντρευόταν και θα γινόταν μία αξιοσέβαστη μητέρα, παρά 'εκχριστιανισμένη', εκδυτικισμένη, και συνεπώς εκπορνευμένη να ζει μέσα στο αίσχος των προγαμιαίων και εξωγαμιαίων σχέσεων, καθώς και όλων των οικτρώς απανθρώπων ανωμαλιών, δυσλειτουργιών και μολυσματικών ασθενειών της Δύσης.

Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελέστηκε με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Ασία εις βάρος πολλών ανατολικών χριστιανών και κυρίως των Αραμαίων Μονοφυσιτών (ή Μιαφυσιτών, ή Ιακωβιτών), των Αραμαίων Νεστοριανών, των Αρμενίων, των Γεωργιανών, και των Αραμαίων του Μαλαμπάρ (στην Δυτική Ινδία), όπως επίσης και στην Αφρική εναντίον των Κοπτών της Αιγύπτου.

Η αντίχριστη αγγλοσαξωνική χολέρα μισούσε θανάσιμα τον Νεστοριανισμό, επειδή ήταν η πιο αυθεντική μορφή Χριστιανωσύνης η οποία είχε επιβιώσει. Όχι μόνον έστειλαν σατανο-ιεραποστόλους στους τόπους όπου κατοικούσαν πολλές κοινότητες Νεστοριανών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο Ιράν (ως αντίβαρο των εκεί ήδη αφιγμένων Καθολικών σατανο-ιεραποστόλων) αλλά ακόμη ξεσήκωσαν και τους πρώιμους Ουαχαμπιστές ψεευτο-μουσουλμάνους της αραβικής ερήμου, κατά τα χρόνια της εξέγερσής τους εναντίον των Οθωμανών (στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα), προσκαλώντας τους (από τις εγκαταστάσεις-αποικίες τους στην Ινδία) να επιτεθούν ενάντια στους ιστορικούς Νεστοριανούς της Σοκότρα στον Ινδικό Ωκεανό και να τους εξισλαμίσουν. Αυτό ήταν ένα εξίσου αντιχριστιανικό και αντι-ισλαμικό έργο των βρωμερών σατανόψυχων Ουαχαμπιστών.

Η διάδοση μίας θρησκείας δεν μπορεί να γίνεται με στρατιωτικά μέτρα και με σκοτωμούς, όπως κατ' έξοχήν έγινε η επιβολή του ρωμαϊκού χριστιανισμού τον 4ο και 5ο αιώνα, ή ακόμη χειρότερα η βίαιη επικράτηση του σατανικού καθολικισμού στο Μεξικό, στο Περού και σε όλους τους χώρους που κατακτήθηκαν από τους άθλιους, αντίχριστους κονκισταδόρες. Όσοι δυτικοί προπαγανδιστές μιλούν καταδικαστικά εναντίον του Ισλάμ, ως θρησκείας διαδεδομένης με πολεμικές κατακτήσεις,

- πρώτον, αγνοούν εξεπίτηδες ότι πολλά έθνη και χώρες δέχθηκαν το Ισλάμ χωρίς πόλεμο (Υεμένη, Αβησσυνία, Σομαλία, Ανατολική Αφρική, Τουρανοί του Βόλγα, της Ανατολικής Ευρώπης, της Κεντρικής Ασίας, και της Σιβηρίας, κα),

- δεύτερον, συγκαλύπτουν το καθοριστικό γεγονός ότι οι πραγματικοί μουσουλμάνοι οι οποίοι περί τον Αλί αποτελούσαν την μόνη παρακαταθήκη του κηρύγματος του Μωάμεθ, δεν συμμετείχαν σε κανένα κατακτητικό πόλεμο, ούτε και νομιμοποίησαν κανένα (στα χρόνια που ο Αλί ιμπν Αμπί Τάλεμπ ήταν χαλίφης έπαυσε κάθε πόλεμος εναντίον 'αλλοθρήσκων'),

- τρίτον, αποσιωπούν τις εκατόμβες των θυμάτων των Ρωμαίων στρατιωτών εναντίον όλων των αρνητών της Χριστιανωσύνης και όλων των δήθεν 'αιρετικών',

- τέταρτον, λησμονούν τα εκατομμύρια των θυμάτων της αποικιοκρατίας,

- πέμπτον, ξεχνούν την υποδειγματική ειρηνική διάδοση του Νεστοριανισμού σε πολλούς και διαφορετικούς λαούς και χώρες στην Ασία (αντίθετα από την οικτρή, εγκληματική διάδοση του ρωμαϊκού χριστιανισμού και μεταγενέστερα των αιρέσεων του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού),

- έκτον, αποκρύπτουν την εντυπωσιακή ειρηνική διάδοση του Μονοφυσιτισμού και της Ορθοδοξίας στην Νοβατία, Μακουρία και Αλόη, δηλαδή στον τεράστιο χώρο του της Νότιας Αιγύπτου και του Σουδάν, και

- έβδομον, δεν παραδειγματίζονται από την πολιτισμένη και ειρηνική διάδοση της Ορθοδοξίας ανάμεσα στους Ρως του Κιέβου και αργότερα στους Ρώσσους της Μόσχας.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν πολύ απλά ότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε το Ισλάμ, ούτε η Χριστιανωσύνη, αλλά από την μία πλευρά, οι ψευτο-μοσυουλμάνοι οι οποίοι θέλουν τάχα 'να επιβάλουν' το (δικό τους λαθεμένο, και συνεπώς όχι το πραγματικό-ιστορικό) Ισλάμ, και από την άλλη πλευρά, οι ψευτο-χριστιανοί της Ρώμης και της Δύσης. Το θέμα είναι ασφαλώς τεράστιο, αλλά θα επιλέξω μία πολύ σημαντική διάσταση για να ολοκληρώσω αυτό το σύντομο εισαγωγικό σχόλιο.

Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα

Ακριβώς επειδή μία θρησκεία δεν είναι απλά και μόνον μία ιδεολογία, όπως όλες οι θρησκείες έχουν καταντήσει σήμερα (εξαιτίας της υπονόμευσής τους εκ μέρους των δυτικών αποικιοκρατών), δεν έχει κανένα νόημα ο οποιοσδήποτε προσηλυτισμός. Έγινα μουσουλμάνος το 1992, έχω ζήσει ως μουσουλμάνος για 32 χρόνια, είμαι 67 ετών, έζησα 28 χρόνια ως χριστιανός ορθόδοξος, και για άλλα 7 χρόνια ήμουν ένας άθρησκος πολίτης (επίσημα και με εμφανή δήλωση της θέσης μου αυτής στην αστυνομική μου ταυτότητα/πλην όμως όχι άθεος), αλλά ποτέ μου δεν σκέφθηκα να προσελκύσω κάποιο άλλο άτομο στο Ισλάμ. Ο λόγος είναι πολύ απλός.

Ως ιστορικός θρησκειών, γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν αποσπάται μία θρησκεία από το πολιτιστικό πλαίσιό της μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Δεν υπάρχει θρησκεία χωρίς παιδεία (κουλτούρα) και πολιτισμό, και ο κάθε πολιτισμός διαμορφώνεται γύρω από τις πνευματικές και θρησκευτικές αναζητήσεις και πεποιθήσεις ενός έθνους. Αυτή η κατάσταση δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής. Αυτό έχει τεράστια σημασία. Συνεπώς, παράλληλα με την βαθμιαία εξέλιξη των ερμηνειών της θρησκείας, των πνευματικών αναλογισμών, των ψυχικών ασκήσεων, των θεωρητικών συλλογισμών, των ποικίλων λογοτεχνικών εμπνεύσεων, των καλλιτεχνικών επινοήσεων και υλοποιήσεων, ένα έθνος με την πάροδο των αιώνων διαμορφώνει αυτό το οποίο αποκαλείται σήμερα 'πολιτισμική κληρονομιά'. Στο επίκεντρό της ευρίσκονται η πνευματικότητα και η λαϊκή θρησκεία του εν λόγω έθνους. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί να βιωθεί σωστά σε ένα περιβάλλον μακριά από τον τόπο του εν λόγω έθνους και της θρησκείας του.

Βεβαίως ένας χριστιανός ορθόδοξος εγκλιματίζεται εύκολα ανάμεσα σε Ρωσσία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ρουμανία, Αρμενία, Σερβία, Γεωργία, κλπ (παρά τις υπαρκτές διαφορές), όπως και ένας μουσουλμάνος προσαρμόζεται εύκολα ανάμεσα στους Τατάρους, τους Ιρανούς, τους Σομαλούς, και τους Βέρβερους. Αλλά τι νόημα έχει να γίνει κάποιος Ιρλανδός μουσουλμάνος, όταν ήδη η Χριστιανωσύνη τίθεται εκποδών εκεί και σε άλλες δυτικές χώρες;

Και τι νόημα έχει ένας Κετσούα (Quechua) στο Ουανκάγιο (Huancayo) του Περού να γίνει μοσυουλμάνος, αν πρόκειται να συνεχίσει να ζει στον τόπο του για το υπόλοιπο της ζωής του; Η θρησκεία δεν είναι πέντε προσευχές, επτά τσιτάτα, δέκα καίρια σημεία, και ένα κείμενο 6236 στίχων. Αυτή η προσέγγιση οφείλεται στην μετατροπή της θρησκείας σε ιδεολογία. Και τι θα κάνει ο Περουβιανός νεοφώτιστος όταν τελειώσει την ανάγνωση του κεφαλαίου Αλ Μάεντα (المائدة / Η Τράπεζα) και πέσει σε ένα πρόγραμμα περουβιανού τηλεοπτικού καναλιού με μία πορνό ταινία; Το ίδιο ισχύει και για όλους τους μουσουλμάνους οι οποίοι κατοικούν σε δυτικές χώρες. Αν είναι κοσμικοί (secular) όπως οι Τούρκοι κεμαλιστές, δεν θα έχουν κάποιο πρόβλημα. Αλλοιώς, ευρίσκονται αυτόματα σε ένα συγκρουσιακό πλαίσιο όπου δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης.

Η σήμερον πολλαπλώς προπαγανδιζόμενη πολυπολιτισμικότητα δεν έχει τίποτα το πρότερον άγνωστον, το νέον ή το καινοφανές, ειμή μόνον για την διαστρεβλωτική προσέγγιση και την παρανοϊκή διαστρέβλωσή της εκ μέρους όσων την επικαλούνται. Πολυπολιτισμικότητα υπήρχε πάντοτε και μάλιστα υπήρχε και εντός της περιφέρειας των ιδιαίτερα διαδεδομένων (σε έκταση) θρησκειών. Ο ιουδαίος Βενιαμίν εκ Τουδέλης (1130-1173), ο χριστιανός Μάρκο Πόλο (1254-1324) και ο μουσουλμάνος Ιμπν Μπατούτα (1304-1369), είχαν την ευκαιρία, ταξιδεύοντας στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη, να γνωρίσουν από κοντά πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς και μάλιστα να εντοπίσουν τις διαφορές ιουδαίων, χριστιανών και μουσουλμάνων που ζούσαν σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια. Στις ημέρες μας αυτό είναι ακόμη πιο εύκολο λόγω των πολλών τεχνολογικών 'κατακτήσεων' και της ευκολίας των μετακινήσεων από την μία ήπειρο σε μία άλλη (ή ακόμη χάρη στο Ιντερνέτ).

Στον σημερινό πολυπολιτισμικό κόσμο, βρίσκει κάποιος μοσυουλμάνους στο Μάλι, χριστιανούς στην Ινδία, βουδιστές στο Θιβέτ της Κίνας, άλλους βουδιστές στο Λάος, άλλους χριστιανούς στην Γεωργία, και άλλους μουσουλμάνους στο Ιράν. Αυτός είναι ο σωστός πολυπολιτισμικός κόσμος ακολουθούμενος από τις μορφωτικές ανταλλαγές και συνεργασίες, εμπορικές εκθέσεις, εκπαιδευτικές γνωριμίες, κοκ. Κάθε άλλη μορφή πολυπολιτισμικότητας είναι εσφαλμένη, αν όχι εντελώς ανώμαλη, διεστραμμένη και εξεπίτηδες επιδιωκόμενη με σκοπό την γενική καταστροφή. Τι νόημα μπορεί να έχει να βρει κάποιος ένα Αλγερινό στην Γαλλία, ένα Τούρκο στην Γερμανία, ένα Τατζίκο στην Ρωσσία, και ένα Σομαλό στην Αγγλία; Κανένας τους δεν θα είναι αυθεντικός, και αν κάποιος έχει διατηρηθεί έτσι, σίγουρα θα νοσταλγεί τον τόπο του και δεν θα είναι ευτυχής στην χώρα όπου κατέληξε είτε παρσυρμένος, είτε εξαναγκασμένος, είτε από δική του θέληση.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, έχει νόημα κάποιος να αλλαξοπιστήσει μόνον αν θελήσει να ζήσει σε μία άλλη χώρα, ή σε πολλές άλλες χώρες, όπου η κυρίαρχη πίστη να είναι η νέα του θρησκεία. Φυσικά αυτό δεν αφορά κράτη με πολλές, διαφορετικές θρησκείες όπως η Ρωσσία, το Ιράν, το Σουδάν, η Αβησσυνία (ψευδώς ονομασμένη Αιθιοπία), η Κένυα, κοκ. Ως ιστορικός θρησκειών και ως πρώην χριστιανός, πρώην άθρησκος, και νυν μουσουλμάνος, αν θα ευρισκόμουν απέναντι σε μία υποθετική περίπτωση συνάντησης με ένα φίλο Μάγια από το Μεξικό, την Γουατεμάλα ή την Ονδούρα, ή με ένα Αϋμάρα από το Περού και την Βολιβία που θα ήθελε να γίνει μουσουλμάνος χωρίς να μετακομίσει σε μία μουσουλμανική χώρα, θα έδινα σαφώς προτεραιότητα στην εκ μέρους μου ανεύρεση και τον εντοπισμό των καθαρά πιο μονοθεϊστικών τάσεων, πίστεων, στοιχείων και παραδόσεων στην πολιτισμική-πνευματική-θρησκευτική του κληρονομιά, καθώς και στην παρουσίαση, ανάλυση, υπογράμμιση, επίκληση, υπόδειξη και ανάδειξή τους στην πίστη και στην κοσμοαντίληψη του υποθετικού συνομιλητή μου.

Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες

Πολλοί μουσουλμάνοι θα με ώκτειραν γι' αυτό, αλλά η συμπεριφορά τους αυτή θα ήταν δικό τους λάθος και επιπλέον επικύρωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι σήμερα το Ισλάμ, όπως και όλες οι άλλες 'θρησκείες', δεν είναι πλέον μία θρησκεία (ειμή μόνον σε σπάνιες περιπτώσεις χωρικών και απομακρυσμένων κοινοτήτων), αλλά μία ιδεολογία και μάλιστα μία πολιτική ιδεολογία του συρμού (όπως όλες). Είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί με ισλαμικά κριτήρια (και χωρίς την άχρηστη και ανόητη τσιτατολογία που αναίτια παρουσιάζουν όσοι σεΐχηδες και ιμάμηδες λένε ασυναρτησίες) για ποιον λόγο ένας πιστός μιας μονοθεϊστικής θρησκείας, όπως για παράδειγμα η Ουακεφάνα των Ορόμο (45-50 εκ. Κουσιτών της Κατεχόμενης Ορομία, διαιρεμένων ανάμεσα σε Αβησσυνία και Κένυα), δεν χρειάζεται να αποδεχθεί επίσημα το Ισλάμ.

Κατά το Ισλάμ, η έμφυτη θρησκευτική πίστη του Αδάμ ήταν το Ισλάμ, δηλαδή η υποταγή του ανθρώπου στον Θεό. Προφήτες και ιερά βιβλία απεστέλλοντο από τον Θεό σε διάφορους λαούς και έθνη όταν η πίστη τους είχε παρεκκλίνει της αρχικής και αυθεντικής. Συνεπώς, το Ισλάμ, όπως το εκήρυξε ο προφήτης Μωάμεθ, δεν είναι παρά η τελευταία διδασκαλία της ίδιας ακριβώς πίστης-υποταγής στον Θεό και το Κοράνιο είναι το τελευταίο μιας σειράς ιερών βιβλίων αποκαλυφθέντων με Θεία Έμπνευση και Παρέμβαση στον άνθρωπο μέσω απεσταλμένων-προφητών. Έτσι, η ισλαμική θρησκεία αυτόματα εγκαινιάζει την ισλαμική επιστήμη της Ιστορίας, την οποία ανέπτυξαν κορυφαίοι σοφοί και επιστήμονες, συγγραφείς και θεωρητικοί όπως ο Ταμπαρί, ο Αλ Μπαϊρούνι, κοκ.

Όμως, αντίθετα με την ισλαμική επστημονική παράδοση, οι σύγχρονοι ψευτο-μοσυουλμάνοι αποδέχονται στις κίβδηλες θρησκευτικές σχολές τους την δυτική επιστήμη της ιστορίας, αντί να αναπτύξουν και να συνεχίσουν την παραδοσιακή ισλαμική επιστήμη της ιστορίας, η οποία είναι ολότελα διαφορετική. Συνεπώς, για την περίπτωση της απόλυτα μονοθεϊστικής θρησκείας Ουακεφάνα, η οποία κακώς δεν απασχολεί τις ψευτο-θρησκευτικές ισλαμικές σχολές και τα άθλια πανεπιστήμια όλων των μουσουλμανικών χωρών (τα οποία είναι κάκιστα αντίγραφα των δυτικών πανεπιστημίων του υλισμού, του δαρβισνισμού-εξελικτισμού, της αθεΐας και του αγνωστικισμού), σωστοί και καλοπροαίρετοι μουσουλμάνοι ιστορικοί θα πρέπει να αλλάξουν προσέγγιση και στάση, και να την μελετήσουν (και κακώς δεν το έχουν κάνει μέχρι σήμερα) ως μία μορφή Ισλάμ κηρυγμένου στους Κουσίτες προγόνους των σημερινών Ορόμο πριν από το κήρυγμα του προφήτη Μωάμεθ στην Αραβία.

Εναλλακτικά, ένας σύγχρονος μουσουλμάνος ιστορικός, ο οποίος εργάζεται με την μέθοδο των ιστορικών ισλαμικών επιστημών και της ισλαμικής επιστήμης της Ιστορίας, θα μπορεί να εκλάβει την Ουακεφάνα ως ζωντανή συνέχιση του αρχαίου αιγυπτιακού και κουσιτικού (δηλαδή σουδανικού) μονοθεϊσμού, ο οποίος έχει εντοπιστεί σε αρκετές από τις πολλές και διάφορες θρησκείες που αναπτύχθηκαν στην Αρχαία Αίγυπτο και το Κους ('Αιθιοπία' σε αρχαία ελληνικά και λατινικά – μία χώρα ολότελα άσχετη από την σύγχρονη Αβησσυνία/Ψευτο-Αιθιοπία) ήδη από την 3η προχριστιανική χιλιετία. Οπότε, δεν έχει κανένα νόημα να θέλει σήμερα ένας Ορόμο (ή άλλος) μουσουλμάνος να προσηλυτίσει ένα Ουακεφάτα (: οπαδό της Ουακεφάνα) Ορόμο στο Ισλάμ.

Ένας επιπλέον λόγος, για τον οποίο η διάθεση προσηλυτισμού μη μουσουλμάνων είναι ισλαμικώς ανόητη αν όχι κάκιστη, είναι ο εξής: αποτελεί βασική ισλαμική θέση ότι ο οποιοσδήποτε πιστός μιας άλλης θρησκείας σε μία άλλη χώρα μπορεί να έχει ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος, χωρίς να το ξέρει – είτε έχει απλά ακουστά περί Ισλάμ, είτε αγονεί την ύπαρξη του ισλαμικού κόσμου ολότελα. Αυτό είναι πολύ φυσικό, επειδή κατά το Ισλάμ, η πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο ήδη από την Δημιουργία και η υποταγή στον Θεό αποτελεί φυσική στάση ζωής. Οπότε, όποια και να είναι η θρησκεία ενός ατόμου, κατά το Ισλάμ, αυτό μπορεί να ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος χωρίς να το ξέρει και να κερδίσει την αιώνια ζωή, χωρίς να έχει μάθει ούτε μισό στίχο του Κορανίου.  

Εξάλλου, δεν υπάρχει ποτέ 'νίκη' μιας θρησκείας, διότι αυτό αποτελεί μία απολύτως επιφανειακή και εξωτερική προσέγγιση των ιστορικών περιστάσεων. Ακόμη και αν έτσι χαρκτηριστεί η κοσμική επιβολή μιας θρησκείας σε ένα κάποιο κράτος (όπως του ρωμαϊκού χριστιανισμού στην Ρώμη και του ομεϋαδικού μουσουλμανισμού στην Δαμασκό), αυτό δεν λέει τίποτα. Αν μία θρησκεία έστω υποθετικά 'επιβληθεί' σε ένα κράτος αλλά οι πιστοί επιτελούν άθλια έργα, νοιάζονται για το υλικό συμφέρον τους, σκοτώνουν όσους ερμηνεύουν διαφορετικά τα ιερά κείμενα, και επίσης προξενούν εμφυλίους πολέμους, αυτό δεν είναι 'νίκη' αλλά 'ήττα' και 'ξεπεσμός' της θρησκείας.

Άλλωστε, τι νόημα έχει να 'νικήσει' και να 'επιβληθεί' σε ένα κράτος μία θρησκεία την οποία οικτρώς παρερμηνεύουν και αλλοιωμένα εφαρμόζουν οι πιστοί της; Αυτό είναι είτε υποκρισία είτε τραγέλαφος! Είναι προτιμώτερη μία βουδιστική χώρα με ηθικούς βουδιστές παρά μία εξισλαμισμένη, πρώην βουδιστική, χώρα με ανήθικους μουσουλμάνους.

Και πως μπορεί να 'νικήσει' ποτέ μία θρησκεία, εφόσον η μόνη πραγματική πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο, δηλαδή μία κατάσταση την οποία όρισε ο Θεός. Βεβαίως και υπάρχει 'νίκη' του Καλού ή του Κακού, κάθε φορά που ένας άνθρωπος κάνει κάτι το καλό ή κάθε φορά που ένα άτομο επιτελεί κάτι το κακό, αλλά αυτό το συμβάν δεν έχει καμμία σχέση με την όποια θρησκεία πρεσβεύει το συγκεκριμένο άτομο, και ακόμη περισσότερο, αυτό δεν ��χει σχέση με το νόημα που έχει η λέξη 'θρησκεία' και το όνομα 'Ισλάμ' κατά το Ισλάμ.

Συνεπώς, αν το τάδε ή το δείνα άτομο αποδέχθηκε το Ισλάμ, ή την Χριστιανωσύνη, ή μία άλλη θρησκεία, αυτό δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι το συγκεκριμένο συμβάν ή η αλλαγή αυτή ήταν κάτι το σημαντικό και απαραίτητο για το εν λόγω άτομο. Άλλωστε, η θρησκεία είναι μία ολότελα προσωπική υπόθεση και δεν υπάρχει καταναγκασμός στην θρησκεία {لا إكراه في الدين/λα ικράχα φι' ντ-ντιν: Κοράνιο, κεφάλαιο (σούρα) δεύτερο, Αλ Μπάκαρα/Η Αγελάδα; στ. 256}. Ωστόσο, πολλοί μουσουλμάνοι και πολλοί νεοφώτστοι θεωρούν υποχρέωσή τους να παρουσιάζουν μακροσκελείς καταλόγους 'επιφανών' ανθρώπων που αλλαξοπίστησαν και δέχθηκαν την πίστη την οποία αποδέχθηκαν και οι ίδιοι. Αυτό είναι μία επιπλέον επιβεβαίωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι οι θρησκείες έχουν σήμερα καταντήσει ιδεολογίες. Και ναι! Βέβαια! Αντίθετα από τις θρησκείες, οι ιδεολογίες μπορούν και 'νικούν', επειδή οι οπαδοί της μιας καταφέρνουν να συγκεντρώσουν 57% στις εκλογές, ενώ οι τυχόν αντίπαλοι περιορίζονται στο 43%, ή και ακόμη παρακάτω. Αλλά αυτό δεν μπορεί να έχει σχέση με μία θρησκεία και με τις επιταγές του ψυχικού σύμπαντος.

Προσωπικά, βρίσκω αυτή την τάση ως μάλλον αστεία. Τι σημασία μπορεί να έχει το γεγονός ότι ο Γάλλος φιλόσοος Ροζέ Γκαρωντύ (1913-2012) αποδέχθηκε το Ισλάμ, όταν τόσο κορυφαίοι επιστήμονες, επικοί ποιητές, ή υπερβατικοί μύστες και συγγραφείς, όπως ο Αλ Μπαϊρούνι (973-1050), ο Φερντοουσί (940-1020), ή ο Μοχυιελντίν Ιμπν Άραμπι (1165-1240), ήταν μουσουλμάνοι; Είναι κωμικό να συγκρίνει κάποιος τέτοια μεγέθη. Η τάση  αυτών των μουσουλμάνων να δίνουν σημασία στο ποιος δυτικός αποδέχθηκε το Ισλάμ είναι προϊόν έντονου εκδυτικισμού, ξενοδουλείας, δυτικολαγνείας, και ασυνείδητης αποδοχής του ψέμματος του τάχα 'δυτικού πολιτισμού' εκ μέρους επιφανειακά μόνον πιστών μουσουλμάνων των οποίων η θρησκεία είναι απλά ένα ιδεολόγημα, αντίθετο στον κομμμουνισμό, τον σοσιαλισμό, και τον νεοφιλελευθερισμό.

Επίλογος

Έγραψα αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις χάρη σε ένα πρόσφατο διάλογο που είχα πρόσφατα με ένα Έλληνα φίλο μουσουλμάνο, ο οποίος προ ετών αποδέχθηκε το Ισλάμ. Χάρη στην δυτική, αποικιοκρατική ψευτο-ιστορία, την οποία διδάσκονται όλοι οι μουσουλμάνοι, και εξαιτίας της ξενόδουλης-δυτικόδουλης φύσης των ισλαμιστών και των θρησκευτικών σχολών (μεντρεσά) τους, οι σημερινοί ιδιαίτερα αμόρφωτοι μουσουλμάνοι νομίζουν ότι το αρχικό Ισλάμ διέφερε από την τότε Χριστιανωσύνη, τόσο όσο σήμερα το ισλαμιστικό ιδεολόγημα διαφοροποιείται από το ευαγγελιστικό χριστιανο-σιωνιστικό αφήγημα. Αυτό είναι ολότελα λάθος, Πλέον, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Ισλάμ είχε τότε θεωρηθεί ως μία επιπλέον χριστιανική αίρεση αρχικά, ένα είδος ριζοσπαστικού νεστοριανισμού.

Στην συζήτησή μας, ετόνισα ότι, αν υπήρχε σήμερα Νεστοριανική Εκκλησία, μπορεί να μην είχα γίνει μουσουλμάνος αλλά νεστοριανός. Αυτό βεβαίως δήλωνε ότι και οι σημερινοί Νεστοριανοί Χριστιανοί είναι κίβδηλοι και συνεπώς ανύπαρκτοι (καθώς έχουν διαβρωθεί από Προστεστάντες και Καθολικούς), και η εγγύτητα του αρχικού, αυθεντικού Ισλάμ (όχι της σημερινής ισλαμιστικής ιδεολογίας) με τον τότε αληθινό Νεστοριανισμό ήταν εντυπωσιακή.

Γνωρίζοντας ελάχιστα το ο,τιδήποτε σχετικό με τον Νεστοριανισμό ως δόγμα, την Ιστορία του Νεστοριανισμού, και την Ιστορία των Πρώιμων και Μέσων Ισλαμικών χρόνων, ο νεοφώτιστος μουσουλμάνος φίλος μου με αφέλεια και απερισκεψία μου απάντησε ότι υπάρχουν και σήμερα Νεστοριανοί, όπως και ότι υπάχουν ακόμη και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό είναι βέβαια ολότελα κωμικό διότι πρόκειται για μία σύγχρονη οργάνωση ολότελα μακράν του αυθεντικού κόσμου του 7ου-13ου αιώνα, από τον οποίο ο συνομιλητής μου ούτε καν υποψιάζεται πόσο απέχει, νομίζοντας ότι υπάρχουν τάχα σήμερα μουσουλμάνοι ή χριστιανοί.

Το πιο αστείο ήταν μάλιστα ότι με παρέπεμψε στο μπλογκ ενός άλλου Έλληνα μουσουλμάνου και στην εκεί ανάρτηση σχετικά με την προσχώρηση (πριν από ένα αιώνα) ενός Αραμαίου Νεστοριανού της Ουρουμίγιε (ΒΔ Ιράν), του Νταβίντ Κελντάνι, στο Ισλάμ. Καθώς έχω ζήσει στην Ουρουμίγιε και γνωρίζω Νεστοριανούς της Ουρουμίγιε του απάντησα και θα δημοσιεύσω αμέσως μετά, ξεχωριστά, την απάντησή μου (καθώς και το δημοσίευμα στο οποίο με παρέπεμψε), αλλά η πιο κωμική διάσταση του θέματος είναι η εξής:

Αντίθετα με τους ασήμαντους και ανίδεους μουσουλμάνους του 21ου αιώνα, οι οποίοι μέσα στην οικτρή κατρακύλα του Ισλάμ θεωρούν αναγκαίο να 'καυχηθούν' επειδή ο Νεστοριανός Αραμαίος Νταβίντ Κελντάνι έγινε μουσουλμάνος στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ουρουμίγιε, ο κορυφαίος αστρονόμος Νασρεντίν αλ Τούσι (1201-1274) δεν είχε καμμία ανάγκη ούτε να προσηλυτίσει στο Ισλάμ, ούτε να καυχηθεί ότι επέτυχε κάτι τέτοιο σχετικά με τον Αραμαίο Μονοφυσίτη Χριστιανό επιστήμονα σ��νεργάτη του στο αστεροσκοπείο της Μαραγέ, τον περίφημο Γρηγόριο Μπαρ Εβραίο (1226-1286), ο οποίος ήταν 'Μαφριάν Καθολικός' (Μονοφυσίτης ‘Αρχιεπίσκοπος’ του Ιράν). Σχετικά:

ttps://www.academia.edu/52098180/Ζιτζ_ε_Σουλτάνι_Αστρικοί_Πίνακες_Ουλούγ_Μπεκ_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_κι_η_διαφορά_Σιιτών_Σουνιτών_όπως_ψευδώς_παρουσιάζεται_από_τους_Δυτικούς_Οριενταλιστές

και

ttps://www.academia.edu/52276385/Μαραγέ_το_Αστεροσκοπείο_του_Χουλάγκου_Χαν_στο_Αζερμπαϊτζάν_ο_Αστρονόμος_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_η_Πτώση_της_Βαγδάτης_και_το_Τέλος_των_Ασασίνων

και

ttps://www.academia.edu/51962673/Δημήτριος_Αλεξανδρίδης_Ένας_Σημαντικός_Ρωμιός_Μελετητής_του_Έργου_του_Ουλούγ_Μπεκ_Αστρονόμου_Σουλτάνου_του_Τουρκεστάν_Άγνωστος_στην_Ελλάδα_

και

ttps://www.academia.edu/51009792/Ουλούγ_Μπεκ_ο_Αστρονόμος_Σουλτάνος_του_Τουρκεστάν_ο_πιο_Πολυμαθής_Αυτοκράτορας_των_Τελευταίων_2500_Ετών_Εγγονός_του_Ταμερλάνου

Αυτή είναι όλη η ουσία σχετικά με το αληθινό Ισλάμ, το οποίο είναι άγνωστο στην παμψηφία σχεδόν των σημερινών μουσουλμάνων:

Α- είτε παράγεις επιστημονικό, ακαδημαϊκό, μορφωτικό, διανοητικό και πνευματικό έργο αναπτύσσοντας τις αυθεντικές ισλαμικές επιστήμες, οπότε και το Κοράνιο είναι ένα απειροελάχιστο τμήμα των γνώσεών σου, επειδή δεν σου χρειάζεται (δεδομενου ότι οι αρχές του διέπουν ήδη τις επιστήμες τις οποίες διαμορφώνεις χωρίς να δίνεις σημασία στις ψευτο-επιστήμες των άξεστων Δυτικών σατανιστών)

Β- είτε δεν παράγεις έργο, οπότε διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις άσκοπα και άχρηστα το Κοράνιο που δεν καταλαβαίνεις, το κάνεις επίκεντρο του κόσμου επειδή δεν θέλεις να μορφωθείς αλλά τεμπελιάζεις, και αποδέχεσαι σαν τυφλός και ηλίθιος άπιστος τις δυτικές ψευτο-επιστήμες, πετώντας έτσι τον εαυτό οσυ οριστικά εκτός Ισλάμ και βαθειά μέσα στην Κόλαση.

Η πρώτη περίπτωση συνέβαινε στην χρυσή περίοδο του ισλαμικού πολιτισμού και η δεύτερη περίπτωση συμβαίνει σήμερα.

Και τι επιβεβαιώνει το αληθές των λόγων μου καλλίτερα από το γεγονός ότι και οι δυτικοί χείριστοι εχθροί και άθλιοι δυσφημιστές του Ισλάμ και οι ηλίθιοι ψευτο-μουσουλμάνοι ισλαμιστές συμφωνούν ότι τάχα αρκούν το Κοράνιο και οι Χαντίθ για να 'μάθει' κάποιος το Ισλάμ;

Στην πραγματικότητα, χρειάζονται πάνω από χίλια (1000) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής για να αρχίσει κάποιος να μαθαίνει το πραγματικό, ιστορικό Ισλάμ (και όχι το σημερινό άθλιο ψευτο-ιδεολόγημα των φανατισμένων πααληρημάτων υπέρ του χετζάμπ και εναντίον του αλκοόλ).

Και, είτε γεννημένος μουσουλμάνος είτε νεοφώτιστος, πριν κάποιος μελετήσει εκατό (100) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής, δεν πρέπει να διαβάσει το Κοράνιο διότι αναπόφευκτα θα το καταλάβει ιδιαίτερα εσφαλμένα.

Χωρίς έργα όπως η Ιστορία ή το Ταφσίρ του Ταμπαρί, δεν υπάρχει Κοράνιο για όλους τους μοσυουλμάνους σήμερα. Απλά, όσοι το διαβάζουν έτσι, δεν το καταλαβαίνουν. Και είναι φυσικό.

Ακριβώς όπως και για τον Χέοπα, χωρίς τα κατώτερα και μέσα στρώματα πέτρινων ογκολίθων, δεν θα είχε ποτέ τοποθετηθεί ο λίθος της κορυφής.  

[saint-augustines-pears]

Mary isn’t the Mother of God? Interesting. So Christ isn’t God, then?

[themanfrommensa]

Online Lecture: The Öngüt Connection: Christianity among the Turks of Medieval Eurasia

Register: https://eastofbyzantium.org/upcoming-events/ East of Byzantium is pleased to announce the final lecture in its 2022–2023 lecture series. Tuesday, April 25, 2023 | 12:00 PM EDT | ZoomThe Öngüt Connection: Christianity among the Turks of Medieval EurasiaJoel Walker | University of Washington, Seattle Early and influential allies of Chinggis Khan, the Öngüt Turks of Inner Mongolia…

[dejahisashmom]

Yazidism - World History Encyclopedia

https://www.worldhistory.org/Yazidism/

[pi0o1s1sa]

Hot lesbian friends make each other cum all over each other GIRLSWAY - ULTIMATE Lesbian SQUIRTING Comp! latina leche en las tetas Ruivinha tatoada chupando tudo Hung straight midgets gay for pay and young boy doctor Teamwork makes Milkytit MILF and babe drilled by machine Rubbing Pussy then Fingering Puzzy and Ass femboy shit Hot Lesbian Strapon Anal Sex - ZeroTolerance Erotic hottie ass rides big dick