#basag

[gagolangako]

Dapat sinasabi agad pag ayaw na. Hindi inuulol niyo pa 'yong tao bago niyo iwan.

[akosisab]

If you receive this, you make somebody happy! If you want - go on anon and send this to whoever makes you happy or somebody you think needs cheering up. If you get one back, even better!

:D

TYSM ANON🥲🥲

Needed that rn🙏

[daramdarararam]

Hindi ako makatulogg!! so nanuod nalang ako ng BINI MVs and other performance videos. Angganda talaga ng boses ng Pinoy, lol ung kpop hindi naman magaganda boses (in my opinion) tong Bini, ganda ng vocals nilaa nagli-live paaa. Anggaling!! dasurv na dasurv ung success nila ngayon. datii akala mo parang wala lang sila kapag naggguest sa showtime kasi nagsisimula palang sila, tas paextra extra lang ung iba sa mga series ng ABS. Ngayon ganyan naaa!

Problema ko lang talaga sa LAHAT ng PPOP songs, ung quality ng sound ng mga kanta dito, ibang iba sa quality ng sa ibang bansa. Like, hindi sya ganon ka detailed eh, like sa bass, kundi kulang, bitin, or sobra na ewan na basag na. And dont say na panget gamit kong earphones kasi, maganda tunog ng ibang kanta, may something sa music eme natin na need i-upgrade talagaaa para pede na talaga i-sabak sa world stage. Wala bang sound/music engineer dito?? pakiexplainn HAHAHA may something talagang offf sa kung pano naffinalize mga kanta natin hahahaha

[funsize-mermaid]

After ko mag dive sa pool last week, ang kati ng tenga ko, so lagi ako nag cocotton buds. Last night, I knew something’s wrong nung nag linis ako ng tenga. Alam kong may nasundot ako or something. Pero wala naman ako agad na ramdaman so inignore ko lang, then natulog na ko.

Woke up at 3am with throbbing pain sa loob ng tenga ko, as in. Naghanap ako sa medicine box namin kung may pain reliever ba kami, pero wala. Tinatry ko matulog pero talagang bothering yung pain.

Dami ko iniisip, what if nabutas yung eardrums ko? Di na ko makaka dive, EVER. Common illness kase ng divers yung basag na eardrums. Mostly yun yung reason bakit nag sstop mag dive ang isang diver, PAG BASAG NA YUNG EARDRUMS. 🥺

So I decided magpaalam na sa manager ko na mag hahalf day ako kase need ko ipacheck yung tenga ko.

After the consultation, nakahinga na ko nang maluwag coz okay naman ang eardrums ko, may pimples lang pala sa loob ng tenga ko na medyo nainfect. Sooo ayun mag ear drops ako for 1 week. Buti nalang talaga 😭 di ko talaga alam gagawin ko kung patigilin na ko nag dive 🫠

[lilithaban]

edge

pairings: wonwoo x female reader

— filo setting

🖋️: smut, angst!

warnings: 🔞, profanities, mature content, suicidal, protected sex

— dni minors!

posted: february 01, 2023

happy reading!

————————————————————————————

“Bakit ka ba nagkakaganito ha, yn?”

“Hindi naman kita girlfriend para umasta ka ng ganito! pinahiya mo lang ako sa mga ka classmates ko!”

Para akong binuhasan ng malamig na tubig sa mga sinabing kataga sakin ni Wonu. T-tangina.

Alam ko namang wala akong karapatan pero ang sakit sakit pa rin lalo na kung buong campus ang may alam sa nararamdaman ko sayo.

“Sorry… wons” bulong ko habang nagpipigil ng iyak.

Napakagat na lang ako ng labi dahil parang anytime lalabas na ang mga dapat kumawala. Para akong winawasak sa mga naririnig ko mula sa kanyang bibig.

“Tangina, ayan ka na naman. Sorry sorry sorry! punyetang sorry yan! nanadya ka ba talaga? Hinahayaan lang kita sa mga ginagawa mo pero ngayon sumusobra ka na. Kaibigan kita pero kung umasta ka akala mo girlfriend kita. Wag na wag ka ng lalapit sakin please lang. Lumayo ka na muna sakin.” bawat salitang lumalabas sa bibig niya tila isang patalim na sumasaksak sakin.

Tangina ang sakit sakit naman pala magmahal...

—

“Ang bobo naman kasi yn bakit ka pa sa bestfriend mo nagkagusto.” natatawa kong sinabi sa sarili ko

“Maganda ka naman at maraming manliligaw pero pinili mo pa rin mag mahal ng isang Jeon Wonwoo.”

Kahit na alam mong hindi niya kayang suklian yung nararamdaman mo. Natatawa ka na lang sa mga naiisip mo at bigla na lang nagbagsakan ang mga luha mong kanina pa gustong kumawala.

Tangina yn hindi ka ba nauubusan ng luha? ayun si Wonwoo nasa club kasama mga kaibigan niya samantalang ikaw pinapatay na sarili mo sa alak.

Hindi habang buhay magpapakatanga at luluha ka na lang dahil lang sa isang lalaki yn.

Pero kasi si Jeon Wonwoo siya.

Bestfriend at taga pagtanggol mo mula pa noon.

Naging sandalan mo na rin siya nung nagka tres ka sa isang major mo.

Hindi niya man kayang ibalik yung nararamdaman ko pero pinili niya pa ring alagaan at protektahan ako. Sobrang sakit lang dahil humantong ka kung saan ayaw na ni Wonwoo ang inaakto mo. Binago mo sarili mo para lang kay Wonwoo at hindi sayo.

Nagpaka possessive ka at sinakal mo siya kahit na magkaibigan lang kayo.

“Ginawa ko naman yung l-lahat eh pero bakit hindi mo pa rin ako magawang mahalin?”

Humagulgol ka lalo dahil wala kang narinig na sagot. Nanginginig ka na sa lamig at sakit kasabay din nito ang unti-unting pagkahilo mo dahil sa mga alak na ininom mo.

Habang humagagulgol ka napasulyap ka sa boteng binasag mo kanina. Dinampot mo ito at sinugatan ang sarili mo.

“Putangina wala pa rito yung sakit na nararamdaman ko sa mga sinabi mo”

Kung may nakakakita man sayo ngayon baka isipin pa nilang baliw ako.

Tinapat mo ito sa harap ng dibdib mo. Natatawa ka at lumuluha habang hawak-hawak ang basag na bote.

“Wala na rin namang kwenta yung buhay ko bakit hindi ko na lang tapusin to ngayon?”

Sobrang sakit na para akong pinapatay sa mga pinagdadaanan ko ngayon.

“Mabuti na rin siguro itong mawala ako”

Tumingala ka sa langit at ngumiti habang mga luha'y tuloy-tuloy pa rin ang pag-agos.

“Sorry... Wonwoo”

Akmang isasaksak mo na ang basag na bote ng may biglang umagaw nito sa kamay mo.

“Putangina yn, anong ginagawa mo!”

Nanigas ka sa kinauupuan mo nang marinig ang boses na yun.

“Wonwoo....”

Hinila ka nito palapit sakanya at niyakap ka ng mahigpit. Ramdam mo ang mabilis na tibok ng puso nito. “A-akala ko kung ano na nangyari sayo.”

“Isang linggo kang nawala. Hinahanap kita pati na rin ang mga magulang mo”

“Nag-alala ako sayo”

Nanlaki ang mga mata mo sa mga narinig mo mula sa bibig niya. Hindi ka makapaniwala na maririnig mo ulit yan sa kanya dahil grade 6 ka nung huling marinig mo yan.

Hinarap ako nito at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Titig na titig sayo ang lalaking kaharap mo at mga mata nito'y punong-puno ng pag-aalala.

“Saan ka ba galing ha? pinakaba mo ako.”

“Bakit mo binalak patayin sarili mo?”

“Bakit yn? bakit naabutan kitang handa na kitilin ang sarili mong buhay. paano kapag hindi kita naabutan ha?” malungkot ang himig nito at bakas ang pag-aalala na siya namang pag-iwas ko ng tingin.

“W-wala...”

“P-pagod na akong m-mabuhay”

“Paano naman ako yn? hindi ko alam gagawin ko kung mawala ka”

Ramdam ko ang panginginig at pagbilis ng tikbok ng puso ko dahil sa mga katagang binitawan nito.

“Please yn wag mo na gagawin yon. Mahal kita, ayokong mawala nag-iisa kong bestfriend”

Kung kani-kanina’y nakaramdam ako ng kaunting saya pero agad din naman binawi ito.

Tangina kahit pala mawala ako kaibigan pa rin ang tingin mo sakin

Nanghihina akong sumubsob sa tuhod ko at muling humagulgol. Ramdam ko naman ang mabilis na aksyon ni Wonwoo.

“Y-yn?”

Kinagat ko ang labi ko baka sakaling tumigil ang pagdurugo ng puso ko pero hindi eh.

Si wonwoo to..

mahal ko siya eh...

“U-umiiyak ka ba?”

Nagulat ako ng hinila ako nito at muling hinagkan ng mahigpit

Pinunasan nito ang mga luhang umaagos mula sa mata ko at tinitigan ako nito ng diretso.

“Please wag mo na ulit akong tatakutin...”

Hindi ka na nakasagot dito dahil nanlalambot ka sa mga titig nito. Natawa ka sa isip mo dahil kahit anong nasakit ang gawin sayo ni Wonwoo at the end of the day siya pa rin ang kahinaan mo.

Dahil sa dulot ng alak sayo parang may demonyo ang sumapi sayo ng inilapat mo ang labi mo sa labi ng lalaking kaharap mo.

Para akong sinaksak nang paulit-ulit dahil hindi ito nagre-response sa mga halik ko. Kumirot ang puso ko at nagbabadya na naman ang mga luha ko kaya akma na sana akong tatayo at tatakbo paalis ng bigla akong hiniit at hinalikan nito.

-

Hindi ko alam kung paano kami nakapunta sa sasakyan niya pero heto kaming dalawa pinagpi-pyestahan ang katawan ng isa’t isa.

Kanina lamang ay sobrang sakit ng puso ko at para na akong mamatay dito ngayon naman nangingibawbaw na ang sarap. Kasalukuyan nitong hinahalikan ang baba ko kaya hindi ko mapigilan ang pag-ungol at ang pagdiin ng kamay ko sa buhok niya upang mas lalo pang lumalim ang marating ng dila nito.

“O-oh my god”

“Lalabasan na ata ako Wonu” kahit na hirap na hirap ako nagawa ko pa ring sabihin sakanya yon

Hindi siya nagsalita at bagkus para na akong mababaliw dahil mas lumalim pa at pinasok pa nito ang dalawang daliri sa ari ko. Hindi rin nagtagal ay nakaramdam na akong likidong lumalabas mula sa ari ko.

Kitang-kita ko ang pamumungay ng mga mata ni Wonwoo.

“You taste so good, fuck”

Masisira ko na ata ang backrest ng upuan na to dahil sa malagkit na pagtitig nito sakin. Hindi na nito sinayag ang oras at inutusan ako na pumwesto sa backseat. Maya-maya lang din ay nakapatong na siya sakin.

Napasigaw ako ng makaramdam ako na parang pinupunit ang ari ko. Fuck first time ko lang to at ang laki pala ng ari niya!

“Shit, virgin ka? fuck”

“Tell me if itutuloy ko pa ba o hindi. Ayokong gawin to sayo lalo na’t lasing ka”

Ramdam ko ang pag-aalala sa boses nito “Hindi ako lasing Wonu. You have my permission”

“You can fuck me in every possible way”

Pagtapos ko sabihin iyon ay binaon na ni Wonu ang ari niya sa loob ko kaya’t napasigaw ako at medyo naluha dahil sobrang sakit.

Imbis na magsalita ay binigyan lamang ako ni Wonu ng mababaw na halik hanggang sa maging malagkit ito at nagsimula na rin itong bumayo.

Para akong mababaliw

Para akong nasa langit

Sa hindi malamang dahilan bigla ko na lamang nasabi ang mga katagang ito habang bumabayo ito sa ibabaw ko at napapaungol.

“A-aahhh ang sikip mo kingina”

“I love you, Wonwoo”

Pero wala kang narinig dito at patuloy pa rin ito sa pagbayo sayo. Kaya para kang maiiyak ulit dahil kahit anong gawin mo hindi ka talaga pinapakinggan ng mundo.

Hinayaan mo na lang na may tumakas na mga luha sa mata mo at nagpanggap na lamang na naiiyak sa sarap kahit na totoo’y nasasaktan ka na hinayaan mo na lang itong gamitin ka. Napakagat ka na lang sa labi at pumikit.

Libo-libong mga boses na ang bumubulong sayo na tama na. Hindi talaga kayo tinadhanan para sa isa’t isa.

Tama na kasi mas lalo ka lang nahuhulog sa mga patibong nito at baka hindi ka na makabangon pa sa sakit.

Hindi mo na namalayan na nilabasan na pala siya at sumalampak sa tabi mo, naghahabol ng hininga.

“Shit that was so fucking hot”

"I'm hoping we don't get awkward after this, yn, since you're my friend."

Napatawa ka na lang at inayos ang sarili. “Of course not,”

“Sige na Wonu, uuwi na ako”

Hindi ko na siya hinintay pa at tumakbo na ako palabas sa sasakyan niya.

Sa gabing ito hindi ko alam kung may mas sasakit pa sa nararamdaman ko eh

Nagpakatanga ako sa kanya at hinayaan na may mangyari samin.

Hindi ko alam kung makakabangon pa ako sa sakit na to.

Binigay ko na lahat kahit pa katawan ko’y binigay ko na rin sa kanya

Nag confessed na ako pero tila naging bingi ito sa oras na yon

Lahat ginawa ko para sa kanya pero sa huli ako pa rin itong uuwing sugatan. Hindi ko na maipalawinag nararamdaman ko dahil sakit at kirot ang nangingibabaw sa puso ko.

Mahal na mahal kita Wonwoo.

At hindi ko na yata to kaya…

[whooolaanmo]

kunwari busy sa work - D

📲📞

D : check mo messenger may sinend ako flex mo naman 🤣🤣🤣 eme joke lang.

🙋🏻‍♀️ : 🤣🤣🤣 yung naka customized ng viewers igs ba 🤣🤣🤣.

D : joke lang nga lowkey tayo eyy ka muna 🤙🏻, kumain ka na uuwi ako maaga sasaglit ako dyan sa inyo dadaan ako.

🙋🏻‍♀️ : baka malate ka lalo ng uwi trapik na talaga dito sa amin.

D : namimiss ko yakap at amoy mo.

🙋🏻‍♀️ : yung yakap oo pero yung amoy bibilhan kita ng ck na white at clinique na pabango.

D : 🤣🤣🤣 basag trip talaga, basta tatawag ulit ako sayo.

Aug. 16, 2024 12:22 pm

[hoihoiikrista]

Masaya naman ako kasama, puro tawa nga lang ginagawa ko during dating. Pero di ko talaga alam kung bakit basag trip mga napupunta sakin. Yung ang saya nyo na sana kaso siraulo sila. Ganung level! Hahaha!

[upismediacenter]

LITERARY: Nasaan si Lola Orla?

Mga sampung minuto nang naghihintay sa mga yabag ng kanyang lola ang musmos na nakatago sa sala. Nakasiksik sa ilalim ng mantel ng center table si Jahred, at nakasubsob ang namamawis niyang pisngi sa sahig upang maisilip ang pasilyo sa kusina. Nawawalan na ng pakiramdam ang mga binti at braso niya, at ang tangi niyang naririnig ay ang sariling paghingal, ang maingay na uga ng pinto sa harap ng bahay, at ang pag-tak, tak, tak ng orasan.

Dahan-dahan niyang iniangat ang luntiang mantel ng lamesang taguan. Siguro ay alam na ni Lola Orla na nandito siya, kaya hinihintay na lang nito na lumabas siya. Hindi naman niya siguro makakalimutan ang sinabi ni Jahred sa tawagan nila kahapon, na sumobra man ang init o bagyo, walang makakapigil sa kanya na makita ulit ang impo. Siguro’y alam na ni Lola ang mismong hiding place niya, at bilang pagbawi sa planong pambubulaga niya, binuksan na ang pintuan para makapasok siya agad sa bahay, at tinaguan din siya nito sa likod ng lamesa! Sabik na lumingon ang bata sa kanyang likuran, ngunit wala naman siyang nakitang mga paa. Sumimangot na lang siya at tumayo. Nasaan nga ba si Lola Orla?

Tuwing bumibisita ang pamilya ni Jahred sa bahay ni Lola, palagi nila itong nakakasalubong sa pinto. Pagkapasok nila sa sala, agad nilang naaamoy ang iba’t ibang pagkain sa kusina, tulad ng bagong hurnong banana bread, piniritong longganisa, o kaya naman isang malaking kaldero ng umuusok na arroz caldo. Sa unang segundong makita niya ang kanyang apo, agad na lumalapit si Lola Orla kay Jahred upang tanungin ang kalagayan niya, pati rin ang kalagayan ng kanyang mga kaibigan sa paaralan, at kung gusto na niyang kainin ang mga paboritong pagkain nila nang magkasama. Mula sa pintuan hanggang sa hapagkainan o sa bakuran, hindi na sila mapaghihiwalay hanggang sa oras ng pag-uwi, at paminsan-minsan pa nga’y binibitbit siya nito patungo sa palaruan o simbahan. Hindi siya pinapakawalan ng kanyang impo noon, kaya gano'n na lamang ang pagtataka niya na ngayong ilang linggo silang hindi nagkita ay wala man lang ito para salubungin siya.

Tumingin siya muli sa orasan at pinunasan ang noo. Pumatak ang mga kamay sa alas dos y media. Noong tumakas siya sa bahay habang nagsi-siesta ang kanyang nanay, alas dos pa lang ang nasa orasan. Gising na kaya siya ngayon? Nakalimutan niyang mag-iwan ng note para sabihin nasa kabilang dulo siya ng baranggay nila ngayon. Naisip niya na baka nagsisiesta rin si Lola kaya wala pa siya sa sala. Dapat siguro ay gisingin niya si Lola para masorpresa siya nang husto! Pinunasan muli ni Jahred ang mukha niyang namamawis bago tumakbo papunta sa kuwarto ng kanyang lola, ngunit sa kanyang pagtakbo ay nadulas siya sa basang lapag na may basag na pitsel. Napadapa ang musmos sa sahig at nagalusan ng mga pinong-pinong bubog ng pitsel.

“Aray!” Hinawakan ni Jahred ang binti sa sakit ng natamong sugat. Dati pa siyang sinasabihan ng kanyang mga magulang na tigilan ang pagtakbo sa loob ng bahay, dahil siguradong may masisira siyang kagamitan. Tinitigan niya ang dumudugo niyang sugat bago tinignan kung narinig ng kanyang lola ang komosyon. Walang dumating na yabag. Ganoon ba kalalim ang tulog niya ngayon, na hindi siya nagising sa parehong pagbasag na gamit at sigaw ng apo? Kumunot ang noo ni Jahred at pinagpag na lang ang kanyang mga kamay, binti at paa. Kailangan na rin niyang bumalik sa pinto para kumuha ng tsinelas, para hindi rin magalusan ang paa niya. Pumunta siya sa harap ng bahay, kung saan nakakalat ang iba’t ibang laki ng tsinelas.

Teka, napatumba niya ba ang mga ito kanina noong pumasok siya sa sala? Nakakalat lang sila roon habang nakabukas ang pinto sa bahay. Hindi niya napansin ang mga ito kanina dahil mas nagulat siyang bukas na ang pinto. Wala rin namang ibang tao sa loob ng sala ngayon, hindi ba? Lumingon si Jahred sa likod niya, ngunit tulad ng kanina, wala naman siyang nakitang kasama. Siguro’y inaayos na lang ng lola ang koleksyon niya ng sapatos, at tinitignan lang nito kung alin ang ipapamigay at itatabing tsinelas para sa bisita. Siguro rin ay binuksan na niya ang pintuan para makapasok ang hangin mula sa labas. Naalala niya ang usapan ng kanyang tatay at ni Lola nitong linggo, kung saan ikinuwento ni Lola Orla na nasira na ang kanyang bentilador. Matapos ang kanyang pag-iisip, mabilisan niyang kinuha ang tsinelas na sakto sa paa kanya at itinabi ang ibang mga pares na nakaharang sa pintuan. Sinarado din niya ang pinto para walang ibang makapasok habang nandito siya.

Halos patakbo siyang pumunta sa kuwarto ng kanyang lola kahit na sumasakit ang paa niya sa bawat hakbang, ngunit ang tanging bumati sa humihingal na musmos ay isang madilim na silid. Kinapa-kapa ni Jahred ang pader pero hindi niya mahanap ang switch ng ilaw, kaya pinili na lang niyang hawiin ang mainit na kurtina. Sa ilalim ng sinag ng araw, nakita niya na wala rin si Lola Orla sa kama. Pero kung ganoon, hindi rin puwedeng nasa kusina siya, dahil siguradong maririnig ni Lola Orla ang pagbasag ng pitsel sa sala. Nasa banyo ba siya ngayon?

Naglakad naman siya ngayon tungo sa kusina, at binuksan ang gripo sa lababo upang mahugasan ang kanyang galos. Habang pinupunasan niya ang kanyang binti ay sinubaybayan ang kanyang paligid. Wala ring tao dito, at hindi nakasara ang pintuan ng banyo. Sa kanyang pagtingin-tingin, napansin niya ang bintanang katapat ng bakuran ni Lola Orla. Sa tabi ng mga pader nito, nakita niyang kumukurba ang hangin sa ibabaw ng mga sasakyan, at napakunot ulit ng noo si Jahred. Ito ba talaga ang nangyayari sa labas noong kinansela ang pasok nila nang ilang linggo? Tumingin naman siya ngayon sa pintuan ng bakod ni Lola. Ika-ikang naglakad ang bata habang binubuksan ang pintuan sa likod-bahay.

Napapikit si Jahred sa silaw ng araw noong lumabas siya sa bakuran. Mainit ang buga ng hanging umiihip mula sa kalye, at ang ibang gamit ni Lola Orla ay nakababad sa nakakapritong init, tulad ng mga upuan at paso ng damong gamot, pati rin ang ilang binibilad niyang damit pambahay at bedsheet. Lumingon-lingon si Jahred upang mahanap ang kanyang lola, ngunit tuwing may naaaninag siya sa likod ng mga tela, nabibigo lang siya dahil wala namang tao sa likod nito. Nakakasagabal din sa kanyang hakbang ang nakuhang sugat kanina. Nang makaramdam na siya ng hilo sa paglalakad, malungkot siyang bumalik sa loob ng bahay.

Walang ibang tao sa bahay kung hindi siya, pero maraming mga tsinelas sa harap ng bahay, at nakabukas ang pinto noong dumating siya. Wala siyang napansin na maaaring ninakaw, pero may basag na pitsel sa sala. Napahamak ba si Lola? Ano bang gagawin niya ngayon? Napaupo at nagsimulang humikbi ang musmos habang niyayakap ang mga tuhod. Dapat siguro ay bumalik na siya sa bahay para humingi ng tulong. Tumahan siya at tumayo na muli para bumalik sa kanyang nanay. Paalis na siya nang may kumalembang na gate mula sa kabilang bakod. Napatalon siya sa tunog at nakita niya ang kapitbahay ni Lola na si Manong Rayo na sumisilip sa ibabaw ng pader.

“Huy! Ikaw ang apo ni Orla, hindi ba?” ang tanong ng matanda.

Mabilis na pinunasan ni Jahred ang mukha at tumakbo papunta sa bakuran, sabik sa bagong kausap. “Opo, ako po ‘yon!”

“Ha? Eh ‘di ba bawal kayong lumabas kasi may heatwave ngayon?”

“Ah, opo…” Napakamot na lang si Jahred ng ulo sa kanyang pagkahiya. Mga ilang linggo na siyang hindi nakakabalik sa klase dahil sa minandatong online classes, at ang pinlanong salusalo nila para sa kaarawan ni Lola Orla ay hindi na natuloy, dahil baka raw mapahamak ang bata kung sila ay lumabas nang kahit saglit.

“Gusto ko lang naman pong makita ulit si Lola, pero nawawala po siya.”

“Ah, nahimatay kasi siya kanina.” Lumingon si Manong Rayo sa likuran ni Jahred, habang nakatitig naman sa kanya ang bata na takot na takot. Sa isip ni Jahred, Napahamak pala talaga si Lola!

“Po?!”

“Oo, nitong alas onse lang. Narinig kong may nabasag sa bahay niya, at dinala si Orla ng mga kumare niya sa Health Center matapos. Na-heatstroke yata! Hindi ba naman binubuksan ang bintana. Ayan tuloy!” Napakibit-balikat na lang ang manong, at pinakitid ang mata sa direksyon ng musmos. “Bilhan niyo na kasi siya ng bagong bentilador.”

Tila maiiyak na ulit si Jahred sa kanyang narinig. Si Lola, nasa Health Center? Nasaan iyon at ano ang direksyon?! Pinunas niya muli ang kanyang noo. “Manong Rayo, saan ko–”

“BULAGA!”

May biglang humawak sa mga balikat ni Jahred, at napatalon muli ang musmos. Lumingon si Jahred sa nakahawak sa kanya, at nakita niya ang kanyang ama na mukhang galit na galit habang inaayos ang pamamayong kay Jahred at an nakadikit sa kaniya. Lumingon naman si Jahred sa mukha ng nakahawak sa kaniya, at nakita niya ang mukha ni–

“Lola Orla!” Halos sinunggaban ni Jahred ang impo habang umiiyak. Mabilis na binitawan ng kanyang ama ang hawak na payong at ice cream sa tabi para masigurong hindi sila matumba. Ngumiti ang lola at ibinalik ang mahigpit na yakap ng apo.

“Jahred, apo, na-miss kita! Bakit ka umalis sa bahay niyo nang walang paalam? Tumawag sa akin ang Nanay mo habang nasa Center kami! Gutom ka na ba? Pumasok na tayo sa loob bago ka rin magkasakit dahil sa init–”

Hindi pa man tapos sa pagsasalita ang impo ay mas humigpit ang kapit ni Jahred sa baywang ng kanyang lola habang hinahaplos nito ang ulo niya. Inakay siya ng kanyang lola pabalik sa loob ng bahay. Matindi pa rin ang hagupit ng init ng araw, ngunit ang tanging init na nararamdaman ni Jahred ay nagmula sa pagyakap nila ni Lola Orla.

[evallykyot]

HINAGPIS NG ISANG TAONG NASAKTAN!

Hikbi, takot at taranta ang aking nadama------ ano kaya itong, aking ginawa!!! Andaming mata ang naka-amba, sa isang katulad kong nagkasala.

Dali dali akong umakyat sa aking kwarto. Pagkasara ng pinto’y unti- unting sumalampak ang aking basang basang katawan sa aking higaan. Gusto kong sumgiaw, subalit ayaw lumabas ng aking tinig na gustong-gusto isabog ang aking dibdib.

Unti- unti akong nawawalan nang lakas. Nanlalamot ang aking buong katawan, tama ba, ang aking desisyon?

“Hayop ka!”, ika ng kanyang sarili, pinilit niyang sinisigaw ng basag niyang boses. Paulit- ulit.

Sikat na ang araw nang magising ang kanyang ina, dahil sa pagkakagulo sa kanilang tahanan.

“May---- patay na bata sa ating kubeta”, naririnig niya ang sigawan ng kanyang mga anak.

“Ano ang nangyayari? Bakit kayo nagkakagulo?”, nagugulohang tanong ng kanyang ina.

“May tinapon na bata sa ating kubeta, inay”, ika ng kanyang lalaking anak.

Nagkumpulan na ang kanyang pamilya sa kanilang kubeta. Lahat ng kanyang mga pinsan at mga tito at tita ay nakikiusyoso at nagbubulungan na parang mga bubuyog sa lansangan. May mga nagtatawag na ng kapitbahay, at kabarangay. Sabi ni Carlo, siya daw ang nakakita ng nakakaawang bata. Ngunit sa kakapalan na ng tao sa kanilang tahanan at ito ay napako ang kanyang paningin sa isang papel na nasa tabi ni carlo.

Tinakbo agad ni carlo ang isang papel. Ngunit bago pa siya makarating ay hinawi agad siya ng isang Magandang babae, ang bisig ni carlo.

“Rosy, respetuhin naman natin ang bata, baka makonsensya pa ang ina nito at umamin pa sainyo”, salubong ni Remi sa kanya, isa sa kanyang kapatid.

“Ano ba kasing nangyari”, tanong na nagugulohan at nagtataka parin si aling Rosy.

“Kanina kasi, maliligo na sana ako, kaso Nakita ko nalang sa gilid ng inidoro ang isang batang patay na” akala ko ay, hindi ito bata. Ngunit noong tinangka ko nang hawakan at kunin ay, Nakita ko na bata pala talaga ito. Hindi ko alam kong pinalaglag o sadyang nalaglag.

Anim silang magkakapatid dalawang lalaki at apat na babae. Carlo, Geny, Carmin, Eva, Ivy, Gideon. Panganay si Carlo, pangalawa naman si Eva, pangtalo naman si Carmin, pangapat si Ivy, panglima si Gideon at bunso naman si Geny. Anak sila ni Aling Rosy at Mang Boni, nakatira sila sa isang bayan sa malayong probinsya. Masaya at tahimik ang kanilang bahay, ngunit isang araw ay ganito na ang nangyari sa kanila.

Hindi mawari ni Ating Rosy kung ano ang kanyang mararamdaman, sobra siyang pinagpapawisan. Dumadagondong ang kanyang kaba na tila’y di’ na uubra ang salitang kalma.

“Diyos ko, huwag naman po sanang isa sa mga anak ko!”, ang kanyang binubulong sa kanyang sarili habang naglalakad papuntang sala.

“Sana’y mali ang kutob ko, Diyos ko!”

Naalala niya ang sinabi ng kanyang anak, noong isang araw. Narinig niya ang pagtatalo ng nobyo at kanyang anak sa sala. Na tila’y may malalang problema na kailangan kung malaman agad. Ngunit naisalawang bahala ko ito, inisip ko kasing Malaki na sila. Kaya na nila ang kanilang sarili, kaya hindi nako gumawa ng aksyon.

Agad niyang, pinasok ang kwarto ng kanyang anak.

“Geny!”, pagalit nitong pasigaw. Sabay tapik sa mainit na katawan ng kanyang anak.

“Anong nangyayari? Bakit ganyan ka kainit?

Hindi, umiimik si Geny. Ngunit rinig mo ang pintig ng kanyang pusong mabilis ang pagtibok. At unti- unti’y pinakakawalan ang isang hikbi. Mahina, malakas. Lumalakas ng lumalakas.

“Nay!”, basag ang kanyang tinig nito.

Sa Nakita at narinig ni Aling Rosy sa kanyang anak ay, gusto na niyang gumuho. Mukang tama ang kanyang hinala sa kanyang anak, nawawalan na ng lakas ang mga tuhod ni Aling Rosy. Marahil nga’y sumuko ang kanyang anak sa pagpasan ng isang problemang mabigat niyang dinadala.

“Nay, patawarin muko. hindi ko alam ang gagawin ko! Mabigat na kasi Nay!!!!!!!

“Nay!”, pasigaw na sabi ni Geny sa kanyang ina.

Hindi umiimik si Aling Rosy, hindi alam ang kanyang sasabihin sa kanyang anak.

“Ginawa mo iyon?”, ika ng kanyang ina.

Hindi alam ni Geny ang sasabihin, kaya umiyak nalang siya.

Magbaliktanaw---- noong narinig ni Aling Rosy ang magnobyo na, nagsusumbatan sa kanilang sala. Nagtanong siya sa dalawa.

“Anong pinagaawayan niyong dalawa?”, ika ni Aling Rosy.

Hindi makaamin si Geny at ang kanyang nobyo, badyang natatakot umano ang dalawa na malaman ng magulang ni Geny na, buntis si Geny at tatlong buwan na ito.

“Ano nga?”, saad ulit ng kanyang ina.

“Inay, huwag po kayong magagalit. Sapagkat kami po ay nagkamali.

“Ano?”, ika ng kanyang ina.

“Tita-----nabuntis ko po si Geny”, ika ng kanyang nobyo.

Napailing nalang ang ina ni Geny, hindi alam ang sasabihin. Ilang minute nalamang ay nakaimik si Aling Rosy at saad niya.

“Hindi pwede, ipalaglag niyo ang bata. Masyado pa kayong bata para magkapamilya. Kaya kung maari, hindi dapat mabuhay ang bata. Tandan mo Geny, isang kain, isang tuka lang tayo. Kaya hindi ka pwede mabuntis!”, saad ng kanyang ina na nanginginig sa sobrang galit sa kanyang bunsong anak.

Iyak ng iyak ang dalawang magkasintahan, dahil gusto nang dalawa na buhayin ang kanilang sanggol.

Knock, knock, knock……

“Nay! papasok nako” Saan na yung baon ko?’, saad ng pangalawa niyang anak.

Nagising si Aling Rosy na tila’y basang basa sa pawis. Napanaginipan niya ang kanyang bunsong anak na si Geny.

“Anak, kelan muko papatahimikin?”, ika ni Aling Rosy.

“Sanay, patawarin muko sa aking nagawa, nagawa ko lang iyon dahil sa galit”, saad ulit niya.

Habang papasok si Geny sa kanyang kwarto, ay agad ding pumasok si Aling Rosy at habang nakahiga ang kanyang anak sa kanyang higaan, agad nitong kinuha ang kutsilyo at sinaksak umano ang kanyang anak.

Lungkot at hikbi ang bumalot sa gabing iyon, nadala si aling Rosy sa kanyang galit kaya niya nagawa iyon.

“Bakit ang anak ko pa, ang naging kabit ng aking asawa”, saad niyang pasigaw

Paulit- ulit niyang sinasabi na….

“Bakit ang anak kopa?”

“Hayop ka! Boni”,” bakit ang anak pa natin”, saad niya.

Noong nagsisigawan sila sa sala ng kanyang nobyo, narinig ni Aling Rosy na ang kanyang anak at ang kanyang ama ay may relasyon at hindi ang nobyo niya ang nakabuntis sa kanya. Ngunit gustong akinin ng kanyang nobyo ang dinadala niyang sanggol para hindi siya mapalayas sa kanilang bahay. Sa sobrang pagmamahal ng nobyo ni Geny sa kaniya ay handa siyang magtrabaho kahit hindi niya ito anak. Pinatay si Geny ng kanyang ina, dala ng matinding galit, sinabi niya sa kaniyang anak na ipalaglag ang bata. Kaya sinunod ni Geny ang sinabi ng kaniyang ina, para hindi siya mapalayas sa tahanan nila. Ngunit sa kasamaang palad ay pati siya ay pinatay.

[gagolangako]

Susugal ulit ako pero sa lamay mo nalang.

[levsnokov]

back again.

i simply hate it when my mom comes home pissed and even if she's supposed to be mad at one person, nadadamay kaming lahat.

my brother just so happens to forget to do 4 of his projects and imbis na magalit ako, nagmagandang loob nalang ako and nag print ng mga pics na kelangan niya. nagpunta sa chs para doon magpa-print kasi wala na colored ink printer namin kaso sarado print shops there. and wala rin akong dalang phone at the time so dumeretso ako kina josel. nakakahiya kasi wala man lang akong pasabi sa kaniya but he was kind enough at hindi ako pinagbayad. im very thanful sa kaniya non kasi idk, it made me emotional nung andoon ako.. kasi biruin mo yun, someone's kind enough to do u one thing at the exoense of nothing.

i kept thanking him before i left to drive home. madilim na rin non at the time and i was rushing home para may masimulan na si ian bago siya maabutan ni mama na walamg ginagawa.

i got home and gave the papers and he got to work agad. mama arrived 5 minutes after i did nung una, okay naman siya, parang hindi naman ganun ka-galit. kaso nung nakita na niya si ian, doon na siya sumabog. sinisigawan niya si ian, normal na samin yun. pero smth abt today felt different and nasaktan din ako.

one thing led to another and si mama and papa na nagsasagutan. padabog kasing sinara ni mama yung pinto sa cr tapos hinagis yung timba palabas, naiinip si papa. alam niyang galit si mama pero pwede bang maging mahinahon tayo. sinasabihan kami ni mama na magaling lang kami manira pero ano bang ginagawa niya?

edi pinulot ni papa yung mga timba na hinagis ni mama tapos pabulong na sinabing "kainis naman" tapos bumuntong hininga siya. narinig ni mama.

while eating dinner, nagsasagutan na silang dalawa and it rlly drained me kasi pinapatulan nila isa't-isa. and i worried over ian kasi he has this blank look on his face and it's becoming evident sakin na nagiging normal nalang yung away magulang sa kaniya. napatingin si mama kay ian tapos binalibag sa muka niya yung takip ng baunan niya tapos binaling na naman niya galit niya kay ian and i felt my stomach drop kasi nakita ko reaction ni ian. and i felt so bad, so guilty and so helpless.

nakakahiya, buong apartment complex naririnig yung ingay sa bahay namin. tapos sakin na naman napunta yung galit niya kasi "dinadaganan" daw ng bag ko yung bagong camera and i looked over kung ano sinasabi niya and my bag isnt even directly above the camera bag and just out of fucking nowjere she threw my bag sa sahig, padabog, pagalit. lahat ng gamit ko binato niya, may basag na salamin ko.

doon na ako napuno kasi nung sinubukan kong i-explain na hindi naman, sinisigawan lang niya ako. she wont lsiten and it hurt me a lot kasi i cant even defend myself, laging siya yung tama, kami mali. bawal an raw namin gamitin yung camera, wala daw kaming pake, wala kaming malasakit, wala kaming pagiingat, di kami nagpapahalaga.

so i had to quickly text my cm, si tin, kung owede ba camera niya tom. i was practically begging and i felt so humiliated by it.

that film mattered to me tapos gagaguhin lang ako ng ganon.

iko-compare pa ako kay mark kasi nakita siya ni mama na "tablet" lang ang gamit to film..

my chest hurts so bad and i cant breathe.

[purezastreet]

love is the ache on my feet after strolling through the streets of manila.

kailan man ang depinisyon ko ng pag-ibig ay hindi naging magarbo. alam ko 'to dahil natagpuan ko ito sa sulok ng recto—sa latagan ng mga anik-anik at kung ano? mahaba na ang nilakad natin, may paltos na nga yata sa paa ko. napaka-corny, aaminin ko, pero may kung anong tumalon sa loob ng rib cage ko nung nakita ko ang mga ngiti mo sa cassette player na naiskor mo.

i like to think that you reserved half of your heart for all things vintage, and the rest of it for me and the other things you fancy. may naitatabi kang pagmamahal sa mga bagay na luma, gamit na, at pinatanda na ng panahon. may gasgas man o bangas sa gilid ay hindi mo iniinda. kahit mga punit na resibo at tisyu sa resto ay tinatabi mo pa rin sa iyong bulsa.

alam kong mahal mo ko, dahil kahit para akong si blakdyak sa casette player mo (na paulit-ulit tumutugtog) ay hindi ka nananawang samahan ako sa paglalakad sa mga kalsadang ito. kahit parang walang katapusan. kahit bawat pagdating natin sa dulo ay pawang bumabalik na naman tayo sa simula.

sa hinaba ng nilakad ay nakarating tayo sa mendiola. ang pawis ko ay para nang butil ng mga basag na salamin. patuloy na umaagos, gumuguhit sa balat ko. my palms are sweaty, and your grip is slipping. alam ko ito kaya 'wag kang magalala—hinding hindi sasama ang loob ko kung hindi mo mahawakan nang mahigpit ang mga kamay ko.

mukhang bukas ay babalik na naman tayo sa recto. umuwi muna tayo, maliligo pa ako (nang mayakap kita sa pagtulog ko).

humiga ka lang at mamasahihin ko ang mga paa mo (kahit masakit din ang mga paa ko).

mahal kita, isang taon at apat na buwan na. salamat sa pagsama sa bawat dulo at muling pagsisimula.

— alas tres y media, sa pureza.

[shinebriggght]

malakas pakiramdam ko na yung screen protector ng phone ko eh basag na. yung front cam, malabo na.

anyway, dito ako ngayon sa common area ng apartment. since wala din naman akong magawa sa kwarto, dito na lang ako tatambay. kakainis lang kasi wala man lang saksakan na malapit kung saan ako nakapwesto. basahin ko na rin kahit kaunti lang yung driver’s handbook para in a few months ay makapag driver’s writing test na ako. tama nga naman tatay ko. unahin ko muna sasakyan, bago rent. kasi kapag may sasakyan, mabilis na lang lahat kumilos. since 6 months ang kontrata dito sa apartment, tyagain ko na lang then if medyo kaya ko na magbayad ng malaki laki, lilipat na ako. maganda naman itong apartment kaya lang. malaki yung kwarto with attached bathroom tapos may sariling fridge pero ewan ko. feeling ko hindi ako para dito.

i texted saad pala if saan siya naggy-gym. akala niya ata mag enroll na rin ako gaya niya sa jui jitsu. hahaha gusto ko talaga maggym lang. maggain lang ng muscle. mainly maligo HAHAHAH! hindi pa naman siya nagrereply tho baka nashock siya sa sinabi ko haha! komportable na ko sa lalakeng to. para akong nakahanap ng guy bestie agad dito. he’s morrocan tho at siya yung cohort na sinabi ko last post ko na hiningan ko ng tulong about vaccine and stuff. same position din kami sa hospital which means, hindi na ako ganon mahihirapan if ever. heheks.

may bisita pala currently. andito sila sa common area may dalang cake and ice cream. luh lamig lamig eh hahahahah! bday kasi nung isang roomie namin. siya dahilan bakit nakakain ako kagabi at kaninang umaga. heheks~

yun lang bukas ulit 😅

[definitely-not-so-pogi]

Baguio June 17, 2023

May nakilala akong girl nung nag try ako mag-solo sa club. At first, magkatabi lang yung cocktail table namin tapos after a few minutes lumapit sya sakin kasi solo kami both.

Deym, she's so beautiful gagu pero di ako nagpahalata na natuwa ako kasi sabi nya "are you alone? mind if I join you for the rest of the night?" ako naman g lang pero deep inside, "tangina join me for the rest of my life nalang kaya?"

Anyway, ayun nag-kwentuhan kami about our personal lives and surprisingly, kahit sobrang ingay sa club, I was able to hear everything she said? Am I just too focused on her? eme!

Then nung medyo basag na us, niyaya ko sya lumabas sa club and we talked lang buong gabi hehehe hanggang sa sinundo na sya ng friends nya.

Nga pala! she held my hands nung lumabas kami club then ayun, lakad lakad lang habang nagkkwentuhan. Tapos dumating na friends nya. Before we partways, I asked for her socials and with no hesitation, she gave it to me.

Her name is "Ellie" and dude, she literally looklike Kathryn Bernardo!!!!!

Bro I dropped the bomb yesterday and ask her on a date.

Pls, pls, pls, lord kahit eto lang pa-birthday mo sakin.

She's an Ilokana and dudeeeee!!!!! feeling ko mag aaral na ako mag ilocano. HAHAHAHAHAHHAHAHABABABABA

[hashirun]

Fiesta dito sa baranggay namin tapos first time ko manood ng Ms. Gay Baranggay bilang mga kaibigan ko ang organizers. I was very much in awe sa contestants kasi kita mo yung passion at effort nila sa pagsabak sa stage. Na-appreciate ko ang pageant as a celebration of beauty and creativity kaya very enthusiastic ako sa pag-cheer sa lahat ng contestants. Sabi nga ng grade school teacher ko na katabi ko manood, feel na feel ko daw pumalakpak. So sumagot ako na lahat sila deserve palakpakan. Maya-maya nakikipalakpak na rin si Mam.

Sobrang basag trip lang yung mga nanonood na nangangantyaw sa mga contestants may mga kabataan sa likod ko na sumisigaw ng "Panget" tangina napikon talaga ako kaya nilingon ko tapos sabi ko "Guwapo kayo? Ang guguwapo nyo eh. Respeto naman." Buti tumahimik na sila pagkatapos nun kasi sa totoo lang wala akong energy manaway buong gabi pero I wouldn't want to have to put up with their jeering either so baka umalis na lang ako kung di sila tumigil. Naisip ko rin na calling them out with an ad hominem wasn't the best way to respond to them either kaya lang pag ganun ang setting di rin effective na i-educate pa sila, I just wanted to quickly let them know and feel na di okay yung ginagawa nila.

Hindi ako biased porke mga kaibigan ko yung organizers nung event, pero I thought it was really classy. Yung audience lang ang hindi. Mahaba-haba pa din talaga ang lalakbayin natin bago dumating sa punto na maging pantay ang pagtingin ng lipunan sa mga myembro ng LGBTQ community.

[withersia]

"Nakita ko ang sarili ko sa kanyang mga mata. Walang kaluluwang sa salamin mula sa kayumanggi na naging ginto sa sikat ng araw. Pareho kami ng pangalan, nagmula sa isang dugo, at mayroong palasyo na gawa sa mga basag na salamin.... pero hindi ko naman nais na maging katulad niya ako....Para sa iyo, Andres, ako ay lubos na nagsisisi.." TRANSLATION: "I saw myself in his eyes. Soulless mirror from a a shade of light brown that the sunlight had turned gold. He and I had the same name, shared one blood and had a castle upon cracked glasses.... but I never intended for him to be like me.. For you, Andres, I am deeply sorry.."

------------------------------

So Andres actually has an uncle who worked in a military like he did. The quote above comes from him ^^

Also I finally drew something epicccc!!!