#gevolg

[rausule]

Europese regs en Afrika links geboorte;

om vir die Staat 'n rol van versigtige "skeidsregter" van die markspel te ontwerp. 'n "Derde manier", soos in 1995 deur Blair onderstreep deur die oorname van beheer van die Arbeidersparty, wat gevolg moet word in die lig van die oortuiging dat "sosialisme nog nooit iets was wat nasionalisering of die mag van die staat betref nie [...] Dit was eerder 'n morele doel van die lewe, 'n stel waardes, 'n geloof in die samelewing, in samewerking, om saam te bereik wat ons nie alleen kan bereik nie." Om voort te gaan "saam en nie alleen nie" was die mag van die staat dus onnodig, maar niks sou bereik gewees het in die geval van

'n vyfde Tory-termyn in Engeland. Sou daar 'n nasionale gesondheidsdiens gewees het? ("Nee!") Sou daar 'n vrye staatsonderwysstelsel vir almal wees? ("Nee!") Sou daar 'n welsynstaat gewees het? ("Geen!"). Wel, kom ons maak seker dat dit nie gebeur nie. Herkies hulle en daar sal geen twyfel wees nie. Saam met hulle sal die BTW op brandstof teruggee, [...] jou poskantoor sal verkoop word, meer privatisering van die gesondheidstelsel, reusagtige geprivatiseerde monopolieë wat jou dienste beheer, hul prys besluit deur 'n klomp oud-ministers op die direksies .

Baie van die rampspoedige uitkomste wat Blair gevrees het in die geval van 'n terugkeer van die konserwatiewes aan bewind, het eintlik plaasgevind presies in die dekade van New Labour (Blair self, 'n jaar na sy bedanking, het in die direksie van die J.P. Morgan-bank beland. wat hy talle privatiserings finansieel bygestaan ​​het). Die eklektisisme van die "derde weg" het in werklikheid geen soliede programmatiese agtergrond gehad nie, wat bestaan ​​het uit 'n versoete weergawe van al die argumente van die regs, verryk deur 'n onwrikbare geloof in die vermoë van finansies en die aandelebeurs om die ' ekonomiese aktiwiteit. Kom ons hersien kortliks daardie argumente.

Die belangrikste onder hulle was ongetwyfeld die ou vooroordeel oor die groter doeltreffendheid en gehalte van die dienste wat privaat ondernemings bied. Die liberale het nog altyd die ingryping van die produsentestaat as verdraagsaam beskou slegs wanneer dit danksy dit moontlik was om die gevolge van die afwesigheid van mededinging (werklik of potensieel) te versag, en dit dus beperk tot die gevalle van die produksie van dienste wat slegs kollektief geniet word (openbare goedere soos verdediging) en natuurlike monopolieë. As ons in die Glorious Thirty getuie was van die oorwinning van die idee waarvolgens waar daar mededinging was, of die moontlikheid om dit te skep, daar nie staatsondernemings behoort te wees nie, na die groot verandering in ekonomiese beleid, selfs hierdie beperkte gebied van intervensie is bevraagteken in die lig van die moderne kontrakteorie. Die ekonoom Andrei Shleifer het die kwessie in 1998 in 'n invloedryke opstel teen openbare onderneming geïllustreer, onderstreep dat

die eerste fundamentele intuïsie van die kontrakbenadering het betrekking op sommige gevalle waarin dit onverskillig is of die aktiwiteit direk deur die Staat uitgevoer of uitgekontrakteer word. As die regering presies weet wat hy wil hê die produsent moet doen, dan kan dit die

[erikvelema]

Emotionele keuzes

[madeliefkrans]

collega die herkent dat ik gevoelig ben maar stoïcijns overkom dat is hoe het is, hoe het altijd was!!!!!! mijn ouders werden opgeroepen omdat de juf geen hoogte van me kon krijgen!!!!!!!!!!!!! tegelijkertijd kan ik huilen als ik een koe in de weide zie liggen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[polldermodel]

Na de watersnoodramp van 2097 als gevolg van een dijkdoorbraak en een stijgende zeespiegel is een groot deel van de Randstad onder water komen te liggen, inclusief zowel Amsterdam als Den Haag. Welke stad, van de 11 grootste steden die nog boven water liggen, moet de nieuwe hoofdstad van Nederland worden?

De helft van Utrecht die nog boven water ligt

Eindhoven

Tilburg

Nijmegen

Apeldoorn

Arnhem

Amersfoort

Enschede

Den Bosch

Zwolle

Maastricht

Gooi de rest van het land bij België

[deberghuthorizon]

Geïnspireerd door de voorstelling Foon & complimentendag speelden we een verbindend complimentenspel.

Het gevolg: een spinnenweb in de klas, maar vooral heel veel blije gezichten!

Blijf vooral kijken tot het einde - er zit misschien nog wel een complimentje verstopt…

[the-greatwar]

Gedurende de Eerste Wereldoorlog werd het paviljoen omgetoverd tot een militair hospitaal voor Indische soldaten. Het paviljoen was één van de vele gebouwen die voor dit doel werden omgebouwd. De eerste patiënten arriveerden in december 1914 en er zouden in totaal 2.300 patiënten in het hospitaal verblijven en verpleegd worden.

De Britten waren gedurende de oorlog enorm afhankelijk van troepen uit het Britse Rijk. Meer dan één miljoen soldaten dienden in de Groote Oorlog, allereerst in Frankrijk en België, vanaf 1915 vooral in het Midden-Oosten. Als gevolg daarvan deed het paviljoen van januari 1916 geen dienst meer als hospitaal.

During the First World War, the pavilion was transformed into a military hospital for Indian soldiers. The pavilion was one of many buildings converted for this purpose. The first patients arrived in December 1914 and a total of 2,300 patients would stay and be nursed in the hospital.

The British were extremely dependent on troops from the British Empire during the war. More than one million soldiers served in the Great War, first in France and Belgium, from 1915 mainly in the Middle East. As a result, the January 1916 pavilion no longer served as a hospital.

[jurjenkvanderhoek]

HET TOEVAL GEEFT DE DOORSLAG IN KUNSTLOKAAL No.8

Eigenlijk berust de kunst op toeval. Maar toeval bestaat niet. Toeval is een gestuurde samenloop van omstandigheden. Een gevolg van een oorzaak die we niet zien. Een gebeurtenis die we als mens schijnbaar niet in de hand hebben. Toeval is een illusie. Dat is natuurkundig gezien. Natuurkunstig evenwel is het kunstwerk een illusie. Het is een beeld van wat we zien of voelen. Een replica van de werkelijkheid. Bij toeval gelijkend aan het kijken en het tasten, het begrijpen. Toevallig spreekt het aan, heeft het een verhaal. Zoals de realiteit kan worden overgebracht in woorden, echter beter aanspreekt in beelden. Maar ojee, onvoorzien dwaal ik af van het toeval. Dat had ik eerstens niet voorzien, toevallig.

Niet bij toeval is het tweetal, nu te zien bij Kunstlokaal No.8, samengebracht in een duo-tentoonstelling. Maar het lot verbindt hen wel. Want zowel bij Marco Arwert als bij René Korten bestaan hun kunststukken uit toevalligheden. Zit bij de één het avontuur in blinddruk op papier, de ander laat het gebeuren met verf op doek. Maar beide kunstenaars sturen de samenloop van omstandigheden, zetten het toeval naar hun hand omdat zij de oorzaak weten en daarom het gevolg kunnen overzien. Die bijzonderheid brengt hen samen in deze omgeving en laat hen gelijktijdig het werk presenteren. Dat maakt ook dat zij in de ogen van galeriehouder Marcel Prins een twee-eenheid kunnen zijn om de 71e tentoonstelling op rij alhier te kunnen bemensen.

Het toeval wil dat het blinddrukken zoals Marco Arwert dat hanteert gemaakt lijkt te zijn voor slechtziende mensen. Door de traditionele techniek, en één van de oudste manieren van drukken, ontstaat reliëf in het papier. Op de plekken waar gedrukt is kun je met de ogen dicht de figuratie voelen. Niet daar zit bij Arwert de ongedwongen belevenis, deze komt voor bij het drukken van de nul of de punt van de schrijfmachine. Bij een analoge typemachine, dus niet elektrisch aangedreven, kan de gebruiker bepalen welke mate van druk wordt uitgeoefend op de toetsen. Is er (te) hard aangeslagen dan kan het karakter aan de typearm door het papier slaan. In geval van de nul en de punt ontstaat er dan een gaatje in het papier. Het toeval geeft de doorslag. Een welgemikt schot kan die gebeurtenis op dat moment in die tel sturen, touché.

De bladspiegels, met punten in een raamwerk of rijen nullen in kolommen, lijken zo uit een boekwerk gescheurd. De taal als beeld. Een onleesbaar letterschrift om te zien, maar leesbaar door te voelen. Als kunstwerk is dat ongepast, niet doen, dan zal het papier beduimeld raken. Dus zal ik met de ogen de ritmisch geordende reliëfs betasten. En zien dat de stemming wel een landkaart vormt, een stramien waarbij de doorslag de figuratie maakt. En houdt Arwert de schrijfmachine dan voor gezien en links liggen, drukt hij een lijnenspel als beeldverhoging. Een landschap in stijl. En perst hij dan een cirkel op papier, lijkt het alsof een druppel in water valt. Toeval?

Het zal voor René Korten een verrassing zijn dat uit zijn verfstreken bij toeval een begrijpbare vorm ontstaat. Ofwel een beeld dat houvast biedt aan de ogenblik er iets, een tastbaar begrip, van te maken, in te zien. Niet met een plan, maar intuïtief smeert en strijkt Korten eerder opgebrachte plakken verf uit met een spatel. Door te variëren in druk, duur en positie van het strijkmes ontstaan vlakken die ruimte laten voor bestaande onderschildering. Hij werkt nat in nat en schuift kleuren over elkaar in een transparant spel. De getrokken vlakken krijgen het karakter van een landschap. Naast het trekken van de verf, laat Korten de met water aangelengde materie zich ook wel driftig een eigen weg zoeken op de drager. Maar telkens blijft het effect van smeren aanwezig. De compositie lijkt telkens onderweg. In de stilstand van het gekaderde linnen of het vel papier is voortdurend beweging op te merken, een spanning aangebracht.

De composities laten zich niet eenvoudig omschrijven. Deze schilderijen spreken in hun veelkleurigheid en vormentaal voor zich. Behoeven geen uitleg. Het zijn zelfstandige afbeeldingen, autonome vormen, die buiten de werkelijkheid staan en daardoor zo wonderlijk echt lijken. Voor René Korten is het toeval een vreemdeling en een compagnon. In zijn werk balanceert hij op het snijvlak van de realiteit en een abstracte weerslag daarvan. Het is deze smalle rand waar vanaf de kunstenaar makkelijk kan vallen. Geestdriftig houdt hij zich staande, maar niet onbesuisd of ondoordacht. René Korten beeldt niet af, maar hij beeldt uit.

De kunstenaar kan een realistisch effect in het abstracte beeld manipuleren door over en langs de vlekken zorgvuldig geplaatste lijnen en vlakken aan te brengen, zelfs plantaardige figuraties. Want in onze simpele opvatting verlangen wij ons een voorstelling te kunnen vormen. Proberen wij een vinger te krijgen achter het ondoorgrondelijke, trachten het geheimenis begrijpelijk te maken. Voor onszelf. Het bedrieglijke, de leugen tot waarheid te laten worden. Uit de verf laat Korten een valse realiteit ontstaan. Het is er niet, want het is natuurlijk alleen maar modder op een doek. Maar het lijkt toch te bestaan, als afbeelding van een onderbewustzijn dat verbanden legt met onbestaanbare elementen en realistische details. Toevallig wel.

Punctueel – Vloeiend. Werken van Marco Arwert en René Korten bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Te zien van 7 tot en met 30 juni 2024.

[bucklemonster2]

MY CONSPIRACY THEORY ABOUT KORTRIJK (a joke?)

The people in Kortrijk are crazy: loud music everywhere, driven cars, distracting screens, drunks, violence, schizophrenics shouting and talking to themselves. There's a reason for this. Many bombs fell here during WWII. The Germans had taken over the station and the British then bombed the station. Many bombs fell next to it and ended up in the ground. In other words, the soil is contaminated with all kinds of metals and chemicals, mercury and lead. Lately there has been a lot of works in Kortrijk, new station project, a large tunnel, buildings that are being demolished and rebuilt. In short, the earth is being turned over. All the toxic substances that remained in place underground are now being pushed in all directions. The toxic fumes come from the construction places, and the mercury and lead come out in the water that all Kortrijk residents drink. The result? Everyone becomes crazy, retarded, violent and noisy. Then you have the 3 years of isolation because of the virus era, and then it's no wonder everyone is crazy. voila. my conspiracy theory. ;)

MIJN COMPLOT THEORIE OVER KORTRIJK (grap?)

de mensen in Kortrijk zijn gek: overal luide muziek, opgedreven wagens, afleidende schermen, dronkaards, geweld, schizofrenen die roepen en tegen zichzelf praten. Er is hier een reden voor. Tijdens WWII zijn hier heel veel bommen gevallen. De Duitsers hadden het station overgenomen en de Britten bombardeerden dan het station. Heel veel bommen vielen er naast, en kwamen in de grond terecht. Met andere woorden, de grond werd vervuilt met allerlei metaal en chemische stoffen, kwik en lood. De laatste tijd zijn er heel veel werken in Kortrijk, nieuw stations project, grote tunnel, gebouwen die worden afgebroken en herbouwt. Kortom de aarde word omgewoeld. Alle giftige stoffen die op hun plaats bleven ondergronds worden nu alle kanten opgeduwd. De giftige dampen komen uit de werkplaatsen, en het kwik en lood komt

in het water te recht, dat alle Kortrijkzanen drinken. Het gevolg? Iedereen word gek, geweldadig en luidruchtig. Dan heb je nog eens de 3 jaar isolatie van het virus tijdperk, en dan is het geen wonder dat iedereen gek is.

voila. mijn complot theorie. ;)

24/05/2024

[homoerotisch]

De monsterzege van de PVV is slecht nieuws voor Nederland

Dit is het dagelijkse commentaar van NRC. Het bevat meningen, interpretaties en keuzes. Ze worden geschreven door een groep redacteuren, geselecteerd door de hoofdredacteur. In de commentaren laat NRC zien waar het voor staat. Commentaren bieden de lezer een handvat, een invalshoek, het is ‘eerste hulp’ bij het nieuws van de dag.

Zelden heeft een verkiezingsuitslag Nederland meer verdeeld dan de monsterzege van de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders woensdag. Uitzinnig gejuich over de eigen winst bij PVV (37 zetels), die met vooruitziende blik voor het eerst in jaren een eigen uitslagenavond had georganiseerd. Maar ook bij nieuwkomers Nieuw Sociaal Contract van Pieter Omtzigt (twintig zetels) en de BoerBurgerBeweging van Caroline van de Plas (zeven zetels). De keerzijde waren de ontzetting, het verdriet en het ongeloof bij onder meer GroenLinks-PvdA (25 zetels), D66 (negen zetels) en ChristenUnie (drie zetels).

Die ontzetting betreft niet zozeer de ‘Geert Milders’, het welhaast sympathieke katten knuffelende broertje van Wilders dat met een ogenschijnlijke redelijkheid de afgelopen weken handig gebruik maakte van de hem geboden ruimte in de campagne. Nee, de schrik betreft vooral de échte PVV, die al bijna twintig jaar lang consequent een politiek voorstaat van anti-Europa, het rigoureus schrappen van klimaatmaatregelen, bezuinigingen op cultuur en bovenal: van het uitsluiten van bevolkingsgroepen op basis van geloof en afkomst. Dat is en blijft ronduit ongrondwettelijk en verwerpelijk.

De opkomst van de PVV, en ook van NSC, mag geen verrassing heten. De winst van de twee is een rechtstreeks gevolg van jarenlange uitholling van de ideologische politiek. Burgers vertrouwen de overheid niet meer en dat is mede te danken aan dertien jaar politiek pragmatisme zonder oog voor de samenleving van Mark Rutte. Veelzeggend was wat dat betreft zijn weigering woensdag om commentaar te leveren op de verkiezingsuitslag.

Maar het is niet alleen Rutte die de kiezer boos en teleurgesteld verder weg heeft gejaagd uit het politieke midden. Ook coalitiegenoten CDA, D66 en ChristenUnie speelden het spel van politiek opportunisme jarenlang mee. Ferme beloftes over een nieuwe bestuurscultuur, waarmee D66 de vorige verkiezingen inging en won, verdwenen bijvoorbeeld al snel in de prullenbak. Zo bezien is het verklaarbaar dat de oude coalitie gezamenlijk bijna veertig zetels inleverde. Een ongekende afstraffing.

Wat Wilders ook in de kaart heeft gespeeld is de onwil of de angst om de zegeningen en de noodzaak van internationale samenwerking te benoemen. Kiezers, zo is blijkbaar de analyse, willen geen sterker Europa, hebben niets met internationale samenwerking en sluiten liever de ogen voor geweld dat burgers wordt aangedaan in oorlogsgebieden. Door om electorale redenen af te zien van een hard inhoudelijk debat hierover, en deels zelfs mee te gaan in de analyse dat de problemen in de zorg, op de woningmarkt en in de bestaanszekerheid mede veroorzaakt zijn door migratie, speelde progressief Nederland de conservatieve partijen met hun valse nostalgische nationalisme onbedoeld in de kaart.

Het verst hierin ging de VVD, die na het vertrek van Rutte hoopte met een nieuw gezicht en een onversneden rechts geluid door te kunnen als grootste machtspartij. Al in de staart van de campagne kon worden vastgesteld dat het geflirt van lijsttrekker Dilan Yesilgöz met de PVV en het spelen met vuur door het centraal zetten van het thema migratie in de campagne, in het gezicht van voorheen de liberalen was ontploft. Kiezers zijn niet gek, en diegenen die daadwerkelijk tegen migratie en tegen Europa zijn, wendden zich massaal tot de partij die dat onderwerp al bijna twintig jaar succesvol weet uit te buiten: de PVV. De VVD maakte Wilders, die onder Rutte jarenlang gedwongen aan de zijlijn stond, weer politiek relevant door hem de ruimte te bieden mee te gaan regeren en de campagne-agenda cadeau te doen.

Nu de stemmen geteld zijn begint de traditionele fase van de coalitievorming. Om meerdere redenen zal die ingewikkeld worden. Los van de vier ‘grote’ partijen (in volgorde PVV, GroenLinks-PvdA, VVD en NSC), is er nauwelijks een partij met enig gewicht te vinden in de Kamer. De versplintering is niet afgenomen, nog altijd zijn er vijftien partijen die volgende week hun opwachting maken in de blauwe Kamerbankjes.

Wilders is nu eerst aan zet, hij zal moeten proberen partijen te overtuigen met hem samen te werken. Een half uur na het sluiten van de stembussen zei Wilders al dat hij premier voor alle Nederlanders wil zijn en geen besluiten te zullen nemen die tegen de grondwet ingaan. Dat is een gotspe: de rechtsstaat is geen knopje dat je situatieafhankelijk aan of uit kunt zetten.

Wilders zei ook dat het nodig was om over schaduwen heen te springen, en dat gold wat hem betreft voor zowel de PVV als voor andere partijen. NSC en BBB toonden zich woensdag beide bereid in elk geval te gaan praten met Wilders. Het land moet bestuurd worden, zegt Omtzigt. Dat klinkt uiterst verantwoordelijk, maar toch niet tegen elke prijs. Juist van NSC mag verwacht worden dat de bescherming van de rechtsstaat een ononderhandelbaar punt zal zijn. Of de VVD bereid is onder Wilders te dienen blijft voorlopig ongewis. Yesilgöz durfde na de voor haar dramatische uitslag die beslissing niet op eigen houtje te nemen, zij wil eerst de fractie horen. Ter linkerzijde van de VVD is er nul bereidheid om met de PVV in zee te gaan. Als de traditie overeind blijft dat de grootste partij ook daadwerkelijk gaat regeren, wacht Nederland dus een radicaal rechtse coalitie.

Per saldo is de winst van de PVV slecht nieuws voor Nederland. Een partij die willens en wetens tweederangs burgers creëert op basis van afkomst of religie, die Nederland weg wil halen uit de Europese Unie, die de hulp aan Oekraïne direct wil stopzetten, die de pijlers van de democratie aanvalt („nep-parlement”, „D66-rechters”), die de persvrijheid niet serieus neemt („Journalisten zijn - uitzonderingen daargelaten - gewoon tuig van de richel”). Een partij ook die intern geen democratie of inspraak duldt, die openlijk aanschurkt tegen Vladimir Poetin, die nauwelijks economische plannen noch ervaren mensen heeft om Nederland door de onzekere toekomst te loodsen. Om nog maar te zwijgen over de rol die Nederland internationaal kan spelen. Of beter: niet meer kan spelen. Sommige schaduwen zijn te groot om overheen te springen.

Al deze bezwaren tegen de PVV doen niets af aan de legitieme keuze van ruim twee miljoen kiezers, die met hun stem aangeven genoeg te hebben van de manier waarop er de afgelopen dertien jaar politiek is bedreven. Hun signaal is helder, begrijpelijk ook en daar moet naar geluisterd worden. Niet alleen door Wilders, maar door alle partijen. Het stemt wel treurig en zorgelijk dat Nederland het zo ver heeft laten komen.

[chiltern100]

Niels Vink, legless tennis star

In onze nieuwe rubriek The Story Of… vertellen we het verhaal achter de Nederlandse toptennissers. Leer de toptennissers kennen; waar komen ze vandaan en hoe beleven zij hun carrière. Nu is het woord aan het 21-jarige rolstoeltalent Niels Vink. Als gevolg van een bacteriële infectie (meningokokken sepsis) toen Niels één jaar oud was, verloor hij zijn beide benen en is Niels in een rolstoel terechtgekomen. Hij werd verliefd op rolstoeltennis en behoorde binnen no-time bij de wereldtop.

In The Story Of… vertellen toprolstoeltennisster Esther Vergeer en Niels' zijn coach Dennis Sporrel over het optimisme en de uitstraling die Niels met zich meebrengt op én naast de tennisbaan. Een ware inspiratiebron!

[madeliefkrans]

claudia de breij die zaterdagavond in den haag zei dat ze vroeger een walkman had met op de ene kant de muziek waar ze van hield en op de andere kant de muziek die haar klasgenoten mochten horen en waar ze snel naar omschakelde als ze wilden horen waar ze naar luisterde

en ik dacht: ik heb nog steeds 2 afspeellijsten en ik ben bijna 28

[medewerkers]

> junghaesin vroeg: > is het mogelijk om de oude editor te behouden? Voor contentmakers is de nieuwe editor een ramp voor de kwaliteit van onze gifs/edits/art en het is echt frustrerend dat we worden gedwongen om een nieuwe editor te gebruiken die de kwaliteit van onze creaties om zeep helpt terwijl we juist zo veel tijd steken in het perfectioneren ervan.

Hoi, bedankt voor je bericht. En we willen iedereen die soortgelijke feedback met ons heeft gedeeld daar ook voor bedanken.

Kort gezegd is dit in feite een probleem met je blogsjabloon. Je sjabloon geeft afbeeldingen in berichten die met de nieuwe editor zijn aangemaakt niet weer zoals je verwacht.

Het maakt niet uit of GIFs via de oude of de nieuwe editor worden geüpload: ze worden op dezelfde manier verwerkt. Er is geen verschil in kleurendiepte of in resolutie. Je kunt dit zelf controleren door via je Tumblr dashboard naar je berichten te kijken (bijv. in plaats van jeblognaam.tumblr.com/post/id, ga je naar tumblr.com/jeblognaam/id). 

De reden dat je een kwaliteitsverschil ziet is dat berichten die in de nieuwe editor zijn aangemaakt door oudere blogsjablonen als tekstberichten worden behandeld. Sjablonen voegen vaak een marge rond de content van tekstberichten toe, en dus ook rond afbeeldingen die er deel van uitmaken. Als je sjabloon berichten weergeeft als 540 pixels breed, met een extra marge, dan is de beschikbare ruimte voor je afbeeldingen dus minder dan 540px. Dit heeft tot gevolg dat de browser je afbeeldingen omlaag schaalt om ze passend te maken en dat heeft dus weer een negatief effect op de kwaliteit.

Afbeelding geplaatst met de nieuwe editor, weergegeven in een oud sjabloon. De browser heeft de afbeelding omlaag geschaald omdat het een 'tekstbericht' is, en dit sjabloon gebruikt een extra marge voor tekstberichten waardoor de beschikbare ruimte afneemt.

Afbeelding geplaatst via met de nieuwe editor, weergegeven in een nieuw sjabloon (Vision). Dit sjabloon gebruikt alleen een marge rond tekst en dus kan de afbeelding de volledige breedte van het bericht gebruiken.

De oplossing: gebruik een nieuwer, bijgewerkt sjabloon zoals Vision of Stereo. Sjabloonontwikkelaar @eggdesign heeft ook een themasjabloon ontworpen dat werkt voor nieuwe berichten (Engels) waar je op kunt voortborduren! Deze moderne sjablonen gebruiken marges alleen voor tekstblokken in plaats van voor het gehele bericht. Op die manier blijven afbeeldingsblokken margevrij en worden ze dus over de gehele breedte van 540px weergegeven, net als op je dashboard. Voor zover wij het weten, lost dit alle problemen rond de kwaliteit van GIFs op blogs op.

Ja, we weten dat je sjabloon aanpassen veel werk is. We hopen deze overgang in de nabije toekomst verder voor je te stroomlijnen, bijvoorbeeld door je te helpen sjablonen in de Theme Garden te vinden die goed met nieuwe berichten werken. Maar werken met nieuwe berichten is de toekomst; nieuwe berichten gebruiken een indeling waarmee in de toekomst veel meer mogelijk zal zijn.

Waarom kan je in de nieuwe editor geen berichttypes aan berichten toevoegen? Waarom worden nieuwe berichten niet als fotobericht behandeld in plaats van als tekstbericht?

De nieuwe editor gebruikt een nieuwe berichtindeling, Neue Post Format (NPF) genaamd. NPF maakt berichten veel flexibeler wat betreft de content die ze kunnen bevatten; weet je nog dat je vroeger niet eens afbeeldingen naar reblogs kon uploaden? Of hoe oude chat- en citaatberichten op magische wijze van auteur konden veranderen (EN)? Dankzij NPF zijn deze problemen verleden tijd. NPF hief allerlei beperkingen op, waaronder berichttypen die ervoor zorgden dat berichten slechts één type content konden bevatten.

Maar bestaande blogsjablonen moeten deze berichten wel nog steeds kunnen weergeven. Omdat je in NPF-berichten waar dan ook mediabestanden kunt opnemen (terwijl de meeste oude berichttypen een rigide structuur voor mediabestanden hebben), was het het veiligste om NPF-berichten in te delen als minst beperkt berichttype en dat zijn tekstberichten. Dat was de beste manier om deze berichten achterwaarts compatibel met bestaande blogsjablonen te maken.

In plaats van berichttypes hebben we een {NPF}-sjabloonvariabele per bericht toegevoegd dat door aangepaste sjablonen kan worden gebruikt. Sjabloonontwikkelaars moeten hun sjablonen bijwerken om deze nieuwe gegevens te kunnen gebruiken en volledige controle over de HTML-output van hun berichten te behouden.

Lees hier (Engels) en hier (Engels) meer over deze beslissingen en over het Neue Post Format.

Tags: feature legacy editor your suggestions

[polldermodel]

Ik ben benieuwd naar de verdeling van mensen die zijn geslagen door hun ouders vroeger. Daarom nu meer nuance dan ja/nee: ben jij als kind geslagen door je ouders?

Nee, nooit

Ja, een paar keer in mijn hele jeugd (denk max 5x) en hier is over gepraat daarna

Ja, een paar keer (max 5) maar er is nooit over gepraat

Ja, af en toe (meer dan 5x maar niet met regelmaat)

Ja, regelmatig als straf (bijvoorbeeld billenkoek.) Hiermee doel ik op dat je als kind weet dat billenkoek een gevolg kan zijn van kattenkwaad. Absoluut niet om het goed te praten (niemand zou kinderen moeten slaan ooit) maar ik doel met dit antwoord niet op onvoorspelbare woede. Sommige ouders denken helaas dat fysiek straffen werkt en doen het daarom.

Ja, vaak, maar wel alleen als straf

Ja, vaak, op onvoorspelbare momenten, het kon uit het niets komen soms

Anders nog?

[hippography]

Portret van een aanzienlijke man te paard met gevolg, waarvan één een sirihtas draagt, in een dorp op Bali 

Fotograaf: Onbekend / Unknown 

Cultuur: Balinees

Herkomst: Zuidoost-Azië: Insulair / Indonesië / Bali

1910-1920

Inventarisnummer: TM-60048983

Publicaties: Available in Wikimedia Commons.

Tropenmuseum

[python314]

Oorlog, het grootste kwaad op aarde. Zieke geesten die hun macht misbruiken. Het gevolg, doden en veel ellende. Ja; oorlog is beslist het grootste kwaad.Het is alles wat de liefde verbiedt!

[fransopdefiets]

Het masterplan

De resterende dagen van de vakantie van 2023 heb ik natuurlijk niet in ledigheid doorgebracht. Ik was immers weer lekker ingefietst en begon meteen plannen te maken voor volgend jaar. Is dat niet een beetje vroeg, zult u denken. Nou ik vind van niet. Volgend jaar ga ik met pensioen en dat betekent dat ik ongeveer half mei op kan stappen en in theorie nooit meer hoef af te stappen. Dat laatste is om een aantal redenen niet mijn plan, maar ik vind wel dat ik dit keer een extra groot plan moet uitvoeren. Het ultieme pensioenplan, zal ik maar zeggen. Tenslotte ben ik nu nog fit genoeg voor een bijzondere onderneming (of twee of drie). 

Maar waar gaat een mens dan heen? Aan de zijderoute naar Peking of een rondje Afrika ben ik mentaal nog niet toe, maar een trip van een paar maanden lijkt me wel wat.  Omdat ik vlak voor de zomer vertrek, vallen Midden en Zuid-Europa af. Daar mag je temperaturen boven de veertig graden verwachten met ernstige oververhittingsverschijnselen of uitdroging tot gevolg, als je niet al voor die tijd door een bos- of bermbrand verteerd wordt. Trouwens, het omgekeerde komt daar ook voor, in juli kun je in Italië knock-out geslagen worden of al je botten breken door hagelstenen zo groot als tennisballen. Of verzuipen in de modderstroom van een overgelopen rivier na heftige regenval.  Schotland en Ierland zijn dan meer geschikt qua klimaat, maar weer wat klein voor mijn ambities.  En zo, starend naar de kaart van Europa, viel opeens het kwartje. Natuurlijk, je moet groot denken, Hoving! Scandinavië! Dat is groot, mooi en koel!  En ik had deze woorden nog niet opgeschreven of de storm Hans trok over Noorwegen en Zweden en liet een spoor van vernielingen in de vorm van overstromingen en aardverschuivingen achter zich. 

Zo ontstond, al dan niet tegen beter weten in,  het volgende plan, pak de Bosatlas er even bij. Ik fiets van Zaandijk naar Hirtshals in het noorden van Denemarken. Daar neem ik de boot naar Kristiansand in Noorwegen. Dan volg ik de Eurovelo 1 langs de westkust naar de Noordkaap. Daar aangekomen maak ik een selfie met het monument en fiets dan via het begin van de Eurovelo 7 (Noordkaap-Malta) door de kop van Finland en dan langs de Sverigeleden 1 naar Haparanda aan de Botnische golf. Vervolgens zak ik af langs de Zweedse Oostkust en ga dan zo’n beetje diagonaal via Linköping naar Gothenburg of Malmö. En dan ben ik al weer bijna thuis!  Alles bij elkaar zo’n 8 a 9.000 kilometer en goed voor pakweg 4 maanden fietsen. Nou hoor ik sommigen van jullie al denken, wat een praatjesmaker, dat redt ie nooit. Nou ja, daar ga ik dan achterkomen, maar dat is nog geen reden om er niet aan te beginnen. 

Ik heb er nu al zin in en moet nog tien maanden wachten voor ik kan vertrekken. Die kan ik fijn besteden aan het vervolmaken van mijn uitrusting, de aanschaf van muskietennetjes, een grote beurt voor de fiets, het infietsen van een nieuw zadel en het werken aan mijn conditie. In de komende afleveringen ga ik wat dieper in op de verschillende onderdelen van de route.