#nerd ulo

[linkedin-offficial]

finally made refs for these two! (+ some doodles)

also some news : im tentatively taking commissions! i never fully announced it anywhere but they are open. you can find more details here!

[iamnotaxl]

Sad. Confuse. Disappointed.

I know what I really want in life. But most of the time hindi ko maramdaman iyong worth ko bilang tao. A lot of people whom I know personally is making feel less worthy. Oo nagda-drama na naman ako. Kaya nga ako nag sign up sa blog na ito para maglabas ng mga hinanakit ko sa buhay.

Naisip ko nga na wag nang magsulat ng kahit na ano dito. Pero bakit ko pagdadamutan pa ang sarili kung kahit paano dito ko nalalabas lahat ng mga hindi ko na nasasabi sa ibang tao?

I am not depress. I am sad, confuse, and disappointed.

Ayaw ko sanang maging malungkot pero iyon ang nararamdaman ko. I gain people and lost people from 2017 up to now.

Tang ina, 2022!

Huwag naman sanang matapos ang taon nang hindi ako masaya. I know the root cause of this sadness and I am trying to alleviate it in the best possible ways I know; involving people by sharing them my shits are not part of step by step solution that I come up with.

Sobrang bigat ng pakiramdam ko na naghahalo halo na lahat ng negatibong emosyon at gusto ko na lang talagang mag mura.

I lost my social life and I am not happy on losing it. I'm an introvert by choice. For the past years, a lot of people labelled me as nerd, weird, or dork (as a reader) and I took that as a compliment.

But sometimes it became an insult that leads me to dislike myself for being the person I love to be.

Tang ina nung feeling na kinukwestyon mo iyong sarili mo dahil lang sa sinasabi ng ibang tao. Ang daming gago sa mundong ito.

One more thing which made my soul weep in so much anger is the fact that (most) people look at me like I only exist because of food.

Who doesn't like food anyway?

Hindi ko inakala na mabibilang ako sa mga taong nakakatanggap ng insulto dahil sa pagdagdag ng timbang: oo na tumaba ako. Hindi naman masakit pag sinasabing mataba ka in a manner of joke but it was annoyingly damaging when you hear it with an obvious insult.

Kailangan ko bang pumayat para maging ka respe respeto? Kailangan bang payat ako para masabing deserving ako sa estado ng buhay ko? Putang ina naman. Hindi ako patay gutom. Sadyang nakaka kain lang ako ng tama.

Nagsasawa na akong maka kita ng mga taong ipapamukha lang sa akin kung gaano kababa ang tingin nila sa sarili nila.

Kaya ikaw na lang ang tina target para ganoon mo na rin tignan ang sarili mo.

If you feel that you are worthy and respected, Bakit ka mambabastos ng kapwa?

You're not saying those hurtful words because you want to. You intentionally utter those poisonous and toxic statement to let others know the exact reflection of your character and I call that rude.

Sana naman bago matapos ang taon na ito e may makita akong pagbabago. Kasi kung wala, ako pa rin ang mag a-adjust sa ganyang sistema in general.

Tang ina ang sakit ng left part ng ulo ko.

Hindi na masyadong sad at confuse pero disappointed pa rin.

Kainis.

[dirt-juice]

“spell out your url using song titles, then tag as many people as there are letters in your url.”  i got tagged by both @trashbagofleek  and @mikkofroggo (love ya nerds)

Victim - Mili Outta my mind - Des Rocs Distress - Steel Scars OST Knife fight - Lemon Demon Aulos - Vladimir Cauchemar

A song for nobody - Hello Charlotte OST Number one disciple - Witch’s Heart OST Dragon’s peak - End Roll OST (i was in the game part of the playlist ok)

Macroapocalypse - Ferry Angelfire - Lemon Demon Possession - Joywave Love is Accha Accha - Angerme Exogenesis symphony - Muse (it’s a song in 3 parts does it counts as 3 songs)

@melvisgrey idk who else to tag but you’ve got good music tastes so i’m curious gfhjgj

[juris0624]

Krisha's Playground - CHAPTER TWO (on Wattpad) https://my.w.tt/Tmpjedwx3W "You saw me when I'm invisible and you made me feel I'm worth loving for." Loner. Nerd. Iyon ang nakasanayan na tawag ng ilang schoolmates ni Krisha sa kanya. She's doing really great on her academics. In fact, she always made it on top. Then love suddenly knocks at her door when she met the easy-go lucky and campus famous Jaden Palmero. Professor sa Unibersidad na pinapasukan nila ang Ate nito at kinuha siya nitong tutor nito sa Math. Noong una ay sumasakit ang ulo niya dito dahil ayaw nitong makinig at wala itong ginawa kung hindi ang mangulit. Hindi niya akalain na sa pagdating nito sa buhay niya, ito ang magpaparamdam na may halaga siya. Jaden saw an invisible girl like her. Dahil doon, hindi niya napigilan ang sarili na mahalin ito. But love came to them at the wrong time. Nang mabalitaan ng Daddy niya ang tungkol kay Jaden, agad siyang nilayo nito sa binata. Ipinaglaban siya ni Jaden, ngunit nagising na lang siya isang araw na wala na ito at tuluyan na siyang iniwan.

[ensaymada-ng-gehenna]

Twittererye 3/?

                               ‘Hello admins!’ the message reads.

                 It came from Andres Bonifacio’s admin. There’s no follow up after that, and based on the time sent, it’s been at least three hours since it was sent. She’s wondering what the admin wants and why there was no reply after the initial message. Thinking it wouldn’t hurt to know what’s going on, and besides she needs a distraction to take her mind off work, she types a response.

                                 ‘Hello.’

                               ‘Uy, hello!’ the reply came about a minute after.

                               ‘Ako pala si Marc, admin ni Boni. J Sayang umalis ka na after ng show, hindi tayo nagkita. Si Polo na lang naabutan ko.’

                 She stops and tries to recall... Show? What show? Then he remembers meeting Pole’s admin when she watched Hedwig.  And “Polo”, at least now she knows his name.  She smiles

                               ‘Sa Hedwig? Nanood ka din?’

                               ‘Kasama ako sa production, alipin.’ She laughs

                               ‘ Gusto ko lang mag thank you sa pagpunta sa show.’

                               ‘Ang ganda ng show, ang galing ng cast. May re-run ba?’

                               ‘Hindi ko alam, wala naman napag-usapan. Pero sana meron next season. Kaya din pala ako nag message, kapag may mga plays, pwede ko kayo makunan ng free tickets. Sabihin ko nalang dito pag meron. Naisahan ka nyang ni Polo sa Hedwig, nanghingi lang ng ticket sakin yan, on the day pa!’

‘Oo nga pala, bakit wala pa si Polo? Ganitong oras, gising pa yung mokong na yun a’

                               ‘Pololo! Asan ka na, ano na? Kami na lang bang dalawa ni Miong mag-uusap dito?’ she laughs at reading this.

                               ‘Teka, ano nga pala pangalan mo?’

                               ‘Mea’

                               ‘Mukhang close kayo ni Polo, magkakilala na ba kayo before the fandom?’

 Her heart starts pounding for no reason at all. She hears the familiar ping of an incoming email and grudgingly takes her eyes and attention off her phone. It turns out to be an email query that needs to be researched from past files. She spends good fifteen minutes before she goes back to her phone.

                 ‘Sana gising pa siya’ she thinks.

               ‘ Oo. Magkababata kami nyan, sabay na din kami lumaki. Siga yan sa school kasi natalo niya yung dating siga ng school. Patpat kasi yan nung bata pa kami, maski hanggang ngayon naman di ba? Hahahaha, ayun, napagtripan siyang I bully nung grade four kami. Ayun, nakipag basag ulo, nanalo, na guidance, naging bida ng section at grade level.  Wala namang problema sa grades ni Polo, scholar yan, kahit anong gawin namin ng barkada sa kanya, hindi nawawalan ng tamang sagot sa klase. Dati, nilasing namin yan, yung subsob na sa lamesa, akala namin di papasok kinabukasan. Gulat na lang namin, pumasok, nag quiz, lima lang mali. Samantalang kami, mga nagtatawag pa ng uwak.’ This was followed by a smiley.

               ‘ewan ko ba kung anong utak meron yan’ Marc continues

               ‘hindi pa yan nakatikim ng line of 7, ni wala ngang grade yan na bumaba ng 86. Naalala ko, nung elementary kami, umuwi yan, iyak ng iyak. Nakita sya ni mama na nakasiksik dun sa may cupboard na ginagamit namin pag nagtataguan. Ayun, humahagulgol, tinanong ni mama kung may umaway sa kanya, wala naman daw, tapos nakita ni mama yung papel na hawak nya. Periodical test sa Math, 86 yung grade. Akala ni mama matutuwa si Polo kapag binati tungkol sa test, ako kasi tapak lang ng 80. Ayun, lalong umiyak si Polo, natakot siya umuwi at ipakita yung score niya, natatakot siya kasi baka bumagsak na daw sya, di sya maka graduate. E yung grade nya ang highest sa batch nun.’

               ‘Seryoso?’ she types back.

               ‘Oo, ganun ka grade conscious yung taong yun. Hindi sya geek,hindi sya nerd, noon talaga, takot sya mawala yung scholarship nya. Pero wag ka, walang makatalo sa kanya sa street fighter, mortal kombat, pati crash bandidcot. Kaya lakas ng loob maghamon nyan sa arcade kapag Byernes. Maski noong college, hari ng MMORPG yan, sya may pinakamataas na level at pinkamayaman. Nagbot lang ako kaya ko nahabol. Pero laude pa rin. Minsan, bago mag exam hahanapin namin yan, andun pala sa computer shop nagpapa level up, pero pagtapos ng exam, sampu lang mali. Alchol tolerant din yan. Ilang red horse yung naubos namin bago namin yan napatumba. Syado lang talagang focused sa pag-aaral. Kahit anong gawin namin dati para I distract sya, wa epek. Puro aral nasa utak, aral, trabaho, pamilya. Kaya nga walang girlfriend yan e.’

                 There it goes again, the faint, yet rapid beating of her heart. Why? And why did it she feel like her own heart jumped inside her when she read the last line

               ‘Feeling  ko nga, passionate sya sa studies. Nagla-law daw sya ngayon?’

               ‘Pangarap nya yan simula bata pa kami. Judge kasi si lolo, kaya madami syang libro sa bahay. E etong si Polo mahilig magbasa, nakahiligan nya yung mga libro ni lolo tapos minsan sinama kami ni lolo sa hearing, ayun na. Hahahaha.’

               ‘Nakakatuwa naman pala sya.’

               ‘Nakakatawa din. May crush yan dati na kabarkada namin, si Marceline. Simula high school, ay hindi, elementary, nung lumipat si Celine samin, crush na nya yun, hindi lang nya masabi. Tapos, naging editors sila ng school paper, halos araw-araw wala yang ibang makwento sakin kundi si Celine. Paulit-ulit, rinding-rindi na yung tenga ko sa kwento nya, sige pa rin. Hanggang college, hatid-sundo nya yun minsan sa uste. Kahit pa maipit-ipit sya sa pnr pabalik ng dorm, sige pa rin.’

               ‘Kala ko walang girlfriend si Polo? Bakit mukhang close naman silang dalawa?’ she types, trying to ignore the persistent tightening of her chest.

               ‘Torpe yun. Ni hindi umamin. Parang MU na parang hindi sila. Sya pa naging escort ni Celine nung debut nya. Kala nga ng barkada aamin na, kaso wala, hanggang sa nakatanggap ng scholarship is Celine sa U.S.  di pa rin umaamin si Polo.’

               ‘sayang naman silang dalawa.’

               ‘yaan mo, ang torpe ni ungas e. Alam mo bang halos allergic sa tao yun? Sa klase, hindi ka nya kakausapin kung hindi kailangan o kung hindi tungkol sa school project. Gulat nga ng mga classmate naming magkaibigan kami. Yung ibang kabarkada kasi namin e mga upperclassmen, kaya bihira lang din kami magkasama-sama. Kaya nga nagulat ako nagkita pala kayo. Natututo na lumabas sa lungga nya yung alaga ko.’

               ‘Nagkataon lang naman na parehas kaming nandun.’

               ‘Maski na. Bihira makipag-usap yan  sa ibang tao. Lalo pa sa babae, torpe nga kasi. Kaya ipaalala mo sa akin, may libre ka sa sakin na ice cream pag nagkita tayo, nakausap mo kasi yung torpedo nay un. May picture pa kayo.’ Her mind flies back to the events of that night, she can’t help but smile.

               ‘Wala naman kaming picture na kaming dalawa. Yun lang pinost naming sa twitter yung picture.’

               ‘ANO?! WALA KAYONG PICURE SA BOOTH!?!?!’

               ‘sorry, caps. Sayang naman, ang ganda ng booth namin, sana nagpa picture kayo. Remembrance.’

               ‘Hindi na namin naisip, tsaka papasok pa kasi ako sa trabaho. Sayang nga ano?’

               ‘Ay oo nga pala, may trbaaho ka. Hala, e di nasa trabaho ka ngayon?! Baka naiistorbo kita.’

               ‘Hindi. Tapos na ako sa reports ko. Inaantay ko na lang yung meeting mamaya. Ok lang, bored din naman ako dito. Ikaw, bakakelanganmo na matulog.’

               ‘Ay oo nga pala, medaling araw na. Hahahahaha. Sige, next time na lang ulit. Sana next time kasama na si Polo. Basta, kapag may event, sabihan ko na lang kayo. One time, labas tayong tatlo.’

               ‘Sige, sige, thanks.’

                 That ended their conversation. She smiles as she recalls

 ~o~

               Marc wakes up with the incessant ringing of his phone. Given that his ringtone

                                 “MARCUS AURELIUS HIDALGO ANO YUNG PINAGSASABI MO SA GROUPCHAT?!” Polo yelled from the other line.

                               “Apollo Geronimo, kinwento ko lang kay Mea yung tungkol sayo.” He yawns.

                               “E bakit ako? Tsaka kailangan lahat yun sabihin mo, pati yung kay Celine?”

                               “E anong magagawa ko, ikaw lang naman common friend namin, e di ikaw na lang pag-usapan namin.”

                               “anong ‘pag-usapan’? Nilaglag mo kaya ako.”

                               “Gago, kung nilaglag kita, e di sana kinwento ko pati yung naihi ka sa kama  nung bata pa tayo kaasi natakot ka dun sa isang episode ng gabi ng lagim kaya di ka pumuntang banyo.”

                               “Gago nito.”

                               “Thank you.” Marc paused, something just hit his fresh-from-bed brain.

                               “Ewan ko sa’yo. Wag mo ulitin yun kundi ikaw ilalaglag ko. Bye.”

                 Before he could say anything, Polo ended the call. He blinks several times, his brain processing the question he’s about to ask his friend before the call was terminated. When at last he’s formed a coherent thought, he punches in his friend’s number and waits for an answer.

                               “Pololo, may tanong ako.” He greets as Polo answered.

                               “Ano yun.”

                               “Alam mo ba na pupunta si Mea sa show?” Silence.

                               “H-ha?”

                               “Hindi ka nanonood ng show ng weekdays kung may pasok ka. Pagkakatanda ko tinanong kita kung kelan ka manonood, ibang date yung sinabi mo. Tapos bigla kang tumawag sakin para sa ticket kasi sabi mo nung araw na yun  ka na lang manonood.”

                               “Hindi ba ako pwedeng magbago ng isip?” Polo counters.

                               “Pwede naman. Pero yung magbago ka ng isip kasabay ng panonood ni Mea, masyadong coincidence nay un ‘tol.”

                               “Tsaka pano mo nahanap si Mea sa dami ng tao sa lobby? At ikaw, makikipag-usap sa kung sinu-sino lang? Magkatabi pa kayo sa upuan! Tapos inantay mo pa makaalis? Hoy Pololo, iba na naamoy ko.”

                               “Utak mo, linisin mo. Natural aantayin ko sya makaalis, iba na panahon ngayon. Gabi na, tapos mag-isa lang sya. Mas maganda na nakita ng driver na may kasama sya.” He replies, his voice showing traces of irritation.

                               “Polo, hindi naman sa nangingialam ako, pero baka naman kasi masyado na napupunta sa isip mo yung RP nyo sa twitter. Tol, twitter lang yun, RP lang yun. Ano bang malay natin kung may boyfriend sya? Okay lang kung friends, sige, pero tol, hinay-hinay muna. Wag ka masyadong magpapaniwala, baka masaktan ka na naman.” Again, silence.

                               “Nasobrahan ka lang ng tulog, boy. Ikain mo nay an. Ang dami mong naiisip.” With this Polo ends the call.

               He pockets his phone and stares outside.

~o~

 Na mi-miss ko na silang dalawa. Kung sino man may kakilala kay twitter Pole, paki chismis sakin. hihihihihi

[batangtamad]

Kanina sa jeep may cute na gay na sumakay and nagka eye to eye kami. Halata sa kanya na inaantok sya. Maya maya natutumba na yung ulo nya at unti unti sya napapasandal kay kuyang cute na nerd. At first akala ko nagkukunwarian lang sya para makasandal sa braso nung kuyang cute na nerd. Nagulat ako ng biglang tumulo laway nya, meaning talagang tulog na sya. Take note hindi sila close dalawa or magkakilala. Na realize ng cute na gay na tumutulo na laway nya, kaya napaangat agad siya ng ulo at takip ng labi. Napapikit agad ako, kunwari tulog para hindi nya marealize na nakita ko na tumulo laway nya. Share!~

[rynitidine]

REPLY_BOX_POLICY

Title: How Did I Disappeared

Genre: Teenfiction/Mystery

Author: @DevMon11

Link: https://my.w.tt/eBAGrsUud4

How Did I Disappeared? - CHAPTER 1

Kababata I: Headstarts

Official Soundtrack: Taylor Swift - Mean

Another day, another riddles to come. Parang buhay, walang saysay. Siguro naka ibang dimensyon na ata ako sa kakaisip sa future ME! kung ano na ba ang mangyayari pag nakapagtapos na ako sa college. Naku, Tyler! Gumising ka nga! Sa kakaisip mo ay madadagdagan pa yung laki ng ulo mo!

Well, FYI! Ako yung pinaka mas matalino sa 4 naming magkakapatid. Ambobo nila kasi pati 1+1 hindi nila alam HAHAHAHA.

Pangalan ng mga kapatid ko ay sina: Elpidio Jose Spencer, ang panganay namin na walang alam kundi ang mag Mobile Legend lang sa bahay at maging sa paaralan; Veronica Spencer, ang mahilig magbasa ng wattpad ngunit bobo naman pagdating sa school subject; At syempre, si Vanessa Colenn Spencer , ang bunso kong kapatid na paborito ni Nanay at Tatay. 3 years old palang siya ngayon at 4 yung age gap namin.

Nga pala, I was born from a middle class family. You know, yung katamtaman lang yung wealth namin. Konting kilos nalang ni Dad sa promotion sa susunod na taon ay maging milyonaro na kami. Yawa kayo!

Ako nga pala si Tyler Castor Lee Spencer ang pinaka mas matalino sa pamilyang Spencer. Usually, they call me Nerd, siraulo, scientist, Einstein, alien, spoiled brat at kung ano pa ang sinasabi ng mga bobo sa klase. Sa bagay, pagdating kasi sa mga test ay palagi nila kinukopya yung mga answers ko. Yung iba nga ang hahaba ng mga leeg sa kakatingin sa test paper ko kahit ang layo naman. Akalain mo naman ang galing mang tyempo.

7 years old pa lang ako ngayon pero alam ko na lahat ang mga bagay bagay na bihira lang alam ng mga normal na bata. Kadalasan, mas lamang pa ako kesa sa aking ate at kuya na ngayon ay senior high at junior high school. Sobrang gifted ako sa pamilya kaya ako lang naman ang pinupuntahan nila pagdating sa pagsagot ng assignment nila. Minsan nakakainis kasi sila pa nga yung nanghihingi, sila pa yung galit. Uy? Ano yan? Demanda lang? Ang bobo ninyo kasi eh!

Ngunit kahit gifted ako sa pagiging matalino, hindi naman ako marunong sa gawaing bahay kundi taga hugas ng plato. Kasi si mommy madalas nya kinukuha ang atensyon ko sa pag-aaral ng mabuti para dih matulad sa mga ibang bata na ignorante.

My mom works as a teacher while my father works as the secretary of the business company. Siya yung nag aasikaso sa lahat ng mga business plan sa company. Kay mommy ako nag mana kasi sa lahat ng mga lessons sa eskwela ay alam ko. Ngunit sa kasamaang palad ay kulang ako sa pakikipag socialize unlike my elder brother and sister.

I strive hard to achieve my dream. Syempre lahat ng mga tao ay may pangarap sa buhay. As I strive, kinukumbensi ako ng mga teacher ko tungkol sa aking future. Syempre, yung mga peg, may pagka favoritisms pero, I don't fucking care naman kasi nature naman yan ng mga tao dito sa world. Minsan naguguluhan talaga ako sa lahat ng bagay na nakikita ko. Puro messy lahat. And I'm very disappointed at it. Sometimes, being a genius is just a big misconception to my own personality. I can't even express my own feelings kasi nga heartless. I don't have a fucking mercy to those people behind. Pero, I'm a nic guy naman kapag tinatrato ako ng ibang tao ng mabuti.

Minsan tinatanong ko sa sarili ko kung bakit ba ako nabubuhay sa mundo, o di kaya'y what's my mission and vision in this fake world? Maganda nga yung mundo, pero iba eh. The moment I knew was wonderful. But, can't be compared by the gates of heaven. Kaya madalas chill lang ako kahit naiinis minsan.

On the way to school, minsan binubully ako sa eskwelahan kasi parati lang ako nakasuot ng salamin na walang grid. Syempre naman may UV Protection yun! Proteksyon laban sa mga malalakas na radiation katulad ng brightness ng cellphone atsaka sun rays. Wala ba kayong alam? Mga putang ina 'to!

As I entered the hallway, may nakasulubong ako na mga bullies. They were too tough to rob on me kasi ang tatangkad nila. Siguro mga 9 years old na ngayon "akin na nga yang baon mo! Labas muna dali! Babatukan kita ng suntok kung hindi mo yan ibibigay". Sabi sa akin ng mga walang hiya. Eh wala naman akong kalaban laban kasi tinuturuan ako ni mommy na wag kang manakit sa kapwa mong tao dahil hindi natin namamalayan yung karma kung kelan sya darating. "Oh ito na, pakawalan ninyo na ako" Sigaw ko sa kanila. "Kulang pa 'to uh? Saan yung iba?" Reklamo ng isang chimpanzee. "Wala na nga akong pera eh!" Sigaw ko kanila "Aba't sasagot sagot kapa riyan uh? Humanda ka sa'kin" They collared me up tapos inilagay nila ako sa isang pako ng aking shirt at pinaglagay nila ako ng mga pintura atsaka binabato nila ako ng kung ano ano pang bagay na nakikita nila. They were so harshed! Umiyak ako nang biglang may nakarinig sa aking boses na umiiyak. Siya yung Adviser namin sa Grade 2, si Ms. Martinez.

Nang pumunta si Ms. Martinez sa lugar na kung saan naririnig nya ang pinagmulan ng sigaw, she shouted at those bullies, "Hoy! Itigil ninyo yan!" Dagdag pa nya'y, "Ibaba mo sya sabi eh! Bibilang ako ng 10. Isa, Dalawa, Tatlo" at nang matapos magbilang ng tatlo si Ms. Martinez ay ibinababa nila ako. "Ibalik ninyo sa kanya ang mga bagay na kinuha ninyo sa kanya" Kusang sigaw ni Ms. Martinez habang nagagalit sa mga bata. Nang umalis na ang mga bully at ibinigay ang lahat ng kinuha nila sa akin ay patuloy parin ang pag-iyak ko kahit nakababa na ako. Niyakap ako ni Ms. Martinez, "Tahan na, tahan na, huwag ka ng umiyak" sabi nya sa niyakap nya ako ng mahigpit. Patuloy parin ako umiiyak ng kinabukasan may bumuka sa aking bibig "why can't I be like them, Ms. Why am I so inferior" sabi ko kay Ms. Martinez while blubbering. "Anak, minsan, hindi mo kailangan na maging katulad nila. You are who you are. Kung ano ka ngayon ay iyon ay iyong pasalamatan sa Diyos hijo. Hindi mo kailangan ng mga nakakalason na opinion nila na minsan ay nakakapagbigay ng masamang impluwensya sa'yo. Believe in yourself ika nga nila. Don't let them get involve into your own world. Naiintindihan mo ba anak?". I was moved by her advices. Pero that doesn't get anything into account and letting me be convinced kasi parang nagdadalawang-isip ako. "Why does a man like me has several weaknesses? Why can't I be someone like them? Someone that is very strong enough to handle such pain like those robots in disguise?" I uttered with Ms. Martinez in a dillemma. "Hijo, A real man sometimes measures on how is he real to his self alone. You can handle those pain. But, if you always hide those things out, it makes you weaker. Ang totoong lalaki ay hindi tinatago ang kalakasan at kahinaan nya sa buhay. They must overcome those. And by that "They" that could consider that you can too. One day you'll get stronger, anak. The more na makaka-encounter ka ng mga problems, the more that you get stronger." She answered habang hinahaplos ang aking likuran para makahinto sa pag-iiyak. And then she added, "Mabuti pa pumasok muna tayo sa classroom natin to meet your new classmates? Don't worry mga mababait naman silang lahat." Sinunod ko naman ang sinabi niya dahil wala naman akong choice kasi she's my advisory class.

Natatakot akong pumunta ng classroom kaya si Ms. Martinez na mismo yung nauna para ma introduce niya ako sa mga estudyante nya. "Ok class, meron kayong new classmate na masasalubong. He was a transfer from other private schools." Tumingin siya sa akin at sinabing "Halika na, ipapakilamla kita sa unahan". Pumunta na ako sa classroom and I just bowed down kasi my mind was filled with nervousness. Dami ko ngang alam pero parang natatakot ako. I don't have this confidence to myself that's why aasa lang naman ako ng mga motivations sa iba. Yun lang ang kulang sa akin, yung confidence. Minsan kasi kung may-lakas loob at may kumpiyansa ka sa klase, usually marami nanamang insecures na mag bubulong at pag-uusapan ka. Sasabihin nilang "Pabibo" nang hindi naman.

Nang nakapunta na ako sa harapan kasama si Ms. Martinez, ay muling ipinakilala nya ako "Class, this is Tyler Castor Spencer. Tawagin ninyo nalang siyang Tyler." Nagulat ako nang bumati sila sa akin at nakasmile. Yung para bang welcome na welcome ka sa klase. Ngumiti naman ako sa tuwa. And that was the first time I knew that I could smile for once. "Ok Tyler, pwede ka nang umupo. Pili kalang ng mga upuan jan na gusto mong upuan." I went to the corner na kung saan ako lang yung naka-upo. I have no friends that time. Kasi hindi naman ako mahilig makipag socialize 'coz of hindi ako sanay.

Pero nung umupo na ako ay may biglang sumulpot sa aking upuan at nakipag-usap. "Hi, My name is Armelle" sabi ng magandang batang babae. Ngunit, kahit ayokong makipag-usap sa kanya ay pilit ko paring pansinin yung bruha HAHAHA "Umm.. Hi?" Pilit kong pansin sa kanya nang naka-fake smile ako. Ayoko kasing mamansin sa mga taong hindi ko kilala like they we're so creepy to me. Nakakatakot lang talaga yung pagmumukha nila dito para bang silang mata. Gusto kong tumaray kaso, I'm a man. And a man doesn't do that kind of attitude kasi nga mapagkamalan ka pang petrang kabayo.

Nagulat nalang ako ng may ibinigay siya sa'kin. Isang ring na silver na hindi ko alam kung ilan ang halaga nito. "Ito, sa'yo na. A gift for being here. Sabi daw nila, a ring could tighten someone's identity" Dagdag pa niya, "It will also be a remembrance to a special someone like you." Then she looked at me into the eyes like I never felt before in years of existance. To be honest, ngayon palang ako'y naka-experience ng may nakapag-bigay sa'kin. Pfft! The hell! Am I special to her? "Salamat sa ring nito uh? I really appreciated it" I uttered with a smile na parang napipilitan.

Hindi naman ako tumanggi. Sinuot ko naman ang singsing na kanyang ibinigay. And besides, babae yun kaya hindi ko dapat sinasaktan. Girls should be treaten nicely as they say. Kahit nakakairita siya, it feels like I'm getting used into her.

Sa recess time ako lang palagi yung sinusundan niya na para bang aso na sinusundan yung amo niya. She went talking to me at wala siyang paki kung magmukha pa siyang tanga na nakikipag-usap sa akin nang hindi ko siya pinapansin. Hindi kasi ako mahilig makipagkuwentuhan sa mga taong first time ko lang nakita. I'm the kind of "feeling close". Mga sipsip lang ata ang gumagawa nun. Maybe parang sinisipsip niya ako. I feel like she is just making my day explodes. Parati lang niya akong sinusundan hanggang sa pag ring ng bell.

School went great naman kasi ang mga classmates ko ay ang babait nila sa akin. They really treat me like I'm welcomed to meet me. Those smiles were so sparkling that even my eyes can't stand those sparkling teeth that they have while smiling. But I could never really respond it kasi nga I'm too shy to engage on someone. It's just being uncomfy sa akin ever since na may nakasalubong akong bully kanina na mukhang damulag at dukha.

Hanggang sa pag-uwi ko, hindi ko parin matanggap na someone will treat me that nicely. I can't really give her a damn of my attitude kasi nga babae yun eh... shoot! I came home at 11:30 AM

And I saw my father standing in front of the door waiting for me to arrive. Wala pa kasi kaming motor single kaya ganun walang maghahatid-sundo sa akin. Palagi nalang akong sumasakay sa mga jeep or motor sidecar man lang papuntang school namin. Nagmano ako kay papa and my papa hugged and kissed me in the forehead. "Kumusta yung first day sa school anak" pangangamustang tanong nya sa akin habang pa ngumingiti ito. "School was fine papa, so many things that happened." I nodded. "Ano nanaman ang nangyari kanina sa school?" Nagulat ako when papa shouted with his questions. "Wala lang papa, don't worry about me, I'm fine as always" I replied with fake smiles para matago ang sakit kong nararamdaman. Then I went to my room and talked to myself like a fool in sidewalk. Ano ba! Too much stupidities in this fake world! May mga taong mga hadlang na gustong kumuha ng kung ano ang meron sa'yo tapos meron nanamang taong nagmumukhang tanga para mapagsilbihan ka at tinuturing kang espesyal na parang rebisco crackers ni Michael V. May pasobra pa dahil special daw. Ano? Ha? Hakdog!

After that, I went on writing my own private journal. That journal was just a cheap notebook kasi nga nag iipon ako para sa future ME!. Well, I'm just 7 years old pero matatalas na ang aking isipan at marunong na akong mag handle ng lahat ng mga responsibilidad ko bilang isang tao. Nagmumukha lang akong beast monster sa mga taong impakta na ayokong makasulubong kasi nga they were so freaking creepy!.

" First day ko sa school ngayon yet I feel like, I'm not that excited that much. I don't wanna see people with their own satanic horn in their head.

Gusto kung mainis at makipag-suntukan sa mga nangbully sa akin kanina kaso, I'm so weak for that. And hindi talaga ako tinuruan ng aking mga magulang na maging masama sa kapwa.

I cried as they were torturing me to death. They throw every pieces of garbage that they saw in the floor. Until such time, may dumating na guro and that's my adviser. She saved me from those freaking bullies.

We went on our room. I was to scared to meet every pieces of my classmates here in this room.

Nang umupo ako, biglang may sumulpot sa aking upuan. A girl that I don't really want to go with. Hindi ko hilig maging social. Suddenly, may binigay sa akin ng babaeng yon at may pa sabi sabi pang mga nonsense. Pero ayokong masaktan siya kasi nga, I don't wanna hurt someone. Pero kung nahuhurt sila sa pagiging rude ko, then that's not my problem. That's my attitude.

Ang Corny! I'm a guy but, I write a fucking shit journal.

That's it for now.

-Tyler

P.S. susulatan pa kita"

Pagkatapos kong nagsulat ay bigla akong nag review at nagsaliksik regarding to my school activities. Minsan nakakapagod din no magbasa and magsulat? It's like killing my own self. Hayssst! Bakit nga ba nagkaroon pa ng K-12 curriculum? Ayan tuloy, parang standard yung pagtuturo sa amin. But luckily, I'm from public schools so I don't have to worry about it. Kaso kulang lang talaga ang binibigay nilang attention sa mga mag aaral asf! Pero, bakit ko naman yun pinoproblema? I'm not even involve? Hahahaha Gagu ka Tyler! When everything got lazy and I went like tired after those activities na ginawa ko, I rushly went to bed to go to sleep----------------

"Good night world! Someday maging akin ka rin! One day, I'll dominate the world!" Ambisyoso kong sabi at unti unti na akong nakatulog.

>>> Playing Mean By Taylor Swift <<<

For more updates, please follow HIM! on wattpad: @DevMon11

[more-than-a-stroke]

. "Ay boring diyan" "Puro aral lang mga yan" "Nerds mga yan" Yan ang laging first impression ng nakararami sa Academics Committee. Yung tao na nagtatanggal ng salamin doon sa larawan ay nagsisimbolo sa pag sira sa mga stereotypes towards acads. Di kami nerd, di kami puro lang aral, di monotone ang buong pagkatao namin. Ang sinisimbolo naman ng universe ay ang Iecep. Tulad sa universe na binubuo ng iba't ibang mga planeta, stars, living things, meteors at galaxies, ang iecep din ay binubuo ng iba't ibang committees. Kaya universe yung naka pinta sa ulo nung tao dahil pinapakita nito na hindi lang utak o ot lang ang nako-contribute ng acads sa iecep. Tulad ng universe(iecep), makulay at diverse din ang pagkatao namin. Marami rin kaming kayang gawin bukod sa pagaaral. At kahapon napatunayan namin ang mga ito. At syempre, sa mga susunod pang events. Di nasayang lahat ng efforts natin, congrats Acads! Keep on being bright and mighty, acads! #brightandmighty #acads #iecep #org #mapua #mu #mit #intramuros #ph #drawing #draw #art #artph #universe #watercolor #gouache #photo #チーアンwatercolor #watercolorph

[mrphantomtuxedo]

You found love

Pag gising ni ryan sa umaga cellphone niya agad ang unang chinecheck niya.. Makikita niya nwala namang nag text sa kanya maliban kay 8888 na malapit na palang mag expire ang unli niya..

"Oo nga pala ang tagal na din pala isang linggo na din pala ang lumipas"  Isang linggo na ang lumipas ng mag break sila ng girlfriend niyang si kristine..  Bumaba siya ng hagdan at doon ay nakita niya na wala na palang tao sa bahay nila pero may nakahanda ng pagkain sa la mesa na niluto ng mama niya sa kanya..  "Ryan pinag luto na kita ng pagkain ingat ka.." Nakalagay sa note na iniwan ng mama niya.. Habang nakain siya hindi niya mapigilang mag isip sa nakaraan nila ni kristine lalo na kapag magkasama sila nito sa bahay.. Sabay na kumakain kung minsan..�� Habang kumakain si ryan napansin niya nalang na tumutulo na pala ang luha niya..  "Kristine ang daya mo naman bigla mo kong iniwan.."  Mabilis na lumipas ang oras.. Nag ayos na siya papuntang eskwelahan ng makasalubong niya si anna isa sa mga kaklase niya..  "Hi ryan!! Good morning!!" Sabi ni anna  "Oh good morning din.." Matamlay na sagot niya  "O bakit ganyan ang itsura mo di ka manlang nag ahit ang kapal na ng balbas mo oh pati buhok mo dika pa nag pagupit.." Sabi ni anna  "Okay lang yan atleast wala naman akong dahilan para mag ayos pa eh" sabi ni ryan  "Nako naman.. Alam mo kelangan yun malay mo meron diyan sa tabi tabi nag hihintay lang.. Na.. Ma.. Pansin.. Mo.." Sabi ni anna habang nilalaro ang hintuturo niya  Napatingin nalang si ryan kay anna.. Tapos ay agad na binalik ang tingin niya sa pag lalakad..  "Nga pala maiba ako aattend ka ba ng acquaintance party natin?" Tanung ni anna  "Ha? Ewan ko kung maisipan ko pupunta ako bakit anu bang theme?" Tanung ni ryan  "Mask party daw eh" sabi ni anna  "Mask party? Anu yun prom lang?" Sabi ni ryan  "Di ko alam.basta attend nalang ako.." Sabi ni anna  "Sayang lang sa oras tulog nalang ako nun" sabi ni ryan..  "Ganun ba.." Sabi ni anna pero deep inside gusto niya pumunta si ryan sa acquaintance party nila sa darating na biyernes..  ACQUAINTANCE PARTY  Ala sais na at nakatayo si anna sa gilid ng gym hinhintay ang kaibigan niyang si giselle..  "Ang tagal naman nun.. Anung oras na.." Maya't maya ang tingin niya sa orasan hanggang sa nakita na niya si giselle na parating..  "Giselle! Tar---" natigilan siya dahil may ibang kasama si giselle  "Uy anna kanina ka pa ba? Sorry kase sinamahan ko pa sila monique at kristine bumili ng mask eh.." Sabi ni giselle  "Ah okay lang kararating ko lang din naman eh.." Pilit nalang siyang ngumiti si anna  Bago pumasok ay luminga linga siya sa paligid baka sakali siyang pupunta si ryan ngayong gabi..  "Uy may hinihintay ka pa ba?" Tanung ni giselle  "Ah wala naman.. Tara na" sagot ni anna  Umupo sila sa loob ending na o.p si anna dagil hindi naman siya ganu kinakausap ni giselle dahil kasama niya si monique at kristine.. Si kristine na ex ni ryan na kung san pinag palit siya sa isang basketball player ng school nila si miguel..  "Ah wait cr lang ako ah" paalam ni anna  "O sure sige" sabi ni giselle saka bumalik sa pinag uusapan ng mga kasama niya..  Nag lalakad siya papuntang cr since medyo madilim at lahat ay naka mask na din naman.. May nabangga siyang matangkad na lalaki na naka brush up ang buhok..  "Aray.." Bumangga si anna sa dibdib ng lalaki at napaupo ito sa lapag..  "Ay sorry miss okay ka lang ba?" Sabay abot ng kamay nito kay anna  "Ah oo pasensiya na hindi ko makita masiyado ang daan madilim kase" sabi ni anna sa lalaki  "Ah okay lang madilim na kase eh gusto mo samahan na kita?" Sabi ng lalaki kay anna  "Ah wag na sa cr lang naman ako pupunta.." Sabi niya at binitawan na niya ang kamay nung lalaki..  Sa cr habang nag sasalamin siya naisip niya yung lalaking nabunggo niya kanina..  "Hmm pamilyar sakin yung lalaki.. Imposible namang si ryan yun dahil malago yung buhok nun at makapal ang balbas malabong mag ayos ng sarili yung mokong na yun.." Sabi ni anna sa sarili saka lumabas siya ng cr..  Pag labas niya nakita niya na nakain na pala ang lahat kaya pumila na siya..  After niya makakuha ng pagkain nakita niya na puno na pala ang table nila..  "Ay san ako uupo? Dito kase ako nakaupo eh.." Sabi ni anna  "Ay sorry dito ko na pinaupo si miguel eh.. Dun kana lang sa may bench umupo friend okay lang?" Sabi ni kristine  Tumingin si anna kay giselle pero inilag nito ang tingin niya.. Agad na nakaramdam siya ng sama ng loob sa kaibigan.. Hindi niya expected na gaganunin siya nito..  "Ah okay lang im gonna sit here nalang :)" pilit siyang ngumiti saka umalis pero pag talikod niya ay dun siya dumiretso sa likod ng gymnasium saka kumain habang umiiyak.. Dahil sa nangyari..  "O bakit ka umiiyak diyan mag isa?"  Nilingon ni anna yung nag salita nakita niya yung lalaki kanina na nakabunggo niya nung papunta siya ng cr..  "Ah wala.. Wala bakit? Andito ka? Dun kana lang sa loob.." Sabi ni anna dun sa lalaki  "Ah ganun ba diko kase makita yung hinahanap ko eh.. Pede ko ba siya i describe sayo baka sakaling kilala mo?" Sabi nung lalaki kay anna  "Ah o sige describe mo.."  Kinuwento nung lalaki kung anu yung itsura ng babae tapos may iniwan siyang mga huling salita..  "Tapos sabi pa niya sakin.. Kung pupunta daw ba ako ng party na to kaso di ko naman siya makita.." Sabi niya yon habang nakahawak siya sa baba niya..  "Ah miss? Okay ka lang natulala kana diyan miss?"  Lumapit kay anna ang lalaki.. Nung malapit na yung lalaki kay anna saka ginalaw ni anna ang kamay niya pataas saka tinanggal ng dahan dahan ang maskara ng suot na lalaki sa harapan niya..  "Ikaw nga.." Sabi ni anna  "Huh? Anung ako nga? Miss okay ka lang ba?" Sabi ng lalaki sa harapan niya  "Ryan ako to si anna.."  Tinanggal ni anna ang suot niyang maskara.. Saka nakita ni ryan ang mukha niya  "Totoo ba na hinahanap moko?"  "Ahmm.. ah eh.." Napakamot ng ulo si ryan at di alam ang sasabihin kay anna..  "Diko alam nag ayos kana pala mas gwapo kana kesa sa dati mong itsura :)" sabi ni anna kay ryan  "Ah talaga :) salamat.."  "Pero thanks tinupad mo yung wish ko na pumunta ka ngayong gabi akala ko kase dika na pupunta eh" sabi ni anna  "Nagkataon lang na ang boring sa bahay.." Sabi ni ryan  "Talaga eh bakit nag pagupit kapa ng buhok tsaka ayan o wala kanang balbas nag ahit kana.." Sabi ni anna habang hawak yung mukha ni ryan..  "Ah wala lang bat ba gusto ko mag ayos eh.." Sabi ni ryan kay anna..  "Kunyari kapa eh tara na sa loob :D" sabi ni anna  Lumipas ang oras na magkasama sina ryan at anna.. Ng makita sila ni giselle  "Uy girl sino yang kasama mo?" Tanung ni giselle  "Oo nga ang hot ng kasama mo ah" sabi ni monique  "Pakilala mo naman samin anna" sabi ni kristine  "Ah si ryan yang kasama ko.."  Nagulat silang tatlo.. Sa sinabi ni anna..  Tumayo si ryan at hinarap ang tatlong babae..  "Oo ako si ryan.. kamusta kayo :)"  "But how naka move on kana agad.." Sabi ni kristine  "Sabihin nalang nating oo kase may bago ng nag papatibok ng puso ko.." Sabi ni ryan  Hinigit niya ang kamay ni anna papunta sa tabi niya  "And siya.. Ang bagong nag papatibok ng puso ko.. Si anna :) now excuse us may gagawin pa kami ni anna.."  Natulala si anna sa narinig niya.. At yung tatlong babae naman ay naiwang gulat na gulat..  "No way.. From being nerd to hot guy.." Sabi ni kristine sa sarili niya..  Meanwhile sa loob ng gym sa may bleachers..  "Ahmm ryan yung sinabi mo kanina?" Tanung ni anna  "Yun ba totoo yun.. Naalala mo ba yung sinabi mo sakin na malay mo may taong nag mamahal sayo nag hihintay lang na mapansin mo? Narealize ko yun na baka nga oo panahon na para buksan ko ang puso ko sa iba para mag mahal ulet.." Sabi ni ryan kay anna  "Ah panu mo nasabing ako yun?" Sabi ni anna habang nag blush ito ng bahagya..  "Dahil dito.." Tinapat ni ryan ang kamay niya sa dibdib niya..  Walang masabi si anna sa sinabi sa kanya ni anna..  "Sinungaling alam ko namang niloloko mo lang ako joker ka kaya.." Sabi ni anna  "Hindi ako nag bibiro totoo ang sinasabi ko tumingin ka sakin ng diretso.. Para malaman mong totoo ang sinasabi ko.." Sabi ni ryan kay anna..  "Oo na naniniwala na ako.." Sabi ni anna  "Talaga? Pede ba ako manligaw sayo?" Tanung ni ryan..  "Well.. Let's see.."  Natapos ang gabi na nag palitan sila ngiti sa isat-isa.. Na yung gabing yun para sa kanila ay hindi lang isang ordinaryomg party kundi isang magandang experience sa kanilang dalawa.. 

[hannahhanapinmo-blog]

HAWDERDEM!!!

IV.

EMERALD’S POV

*yawn* *unat* *unat*

Gooood moooooorrrrning sa inyoooooooooo!! \(^___^)/ Hayyy, ang sarap ng tulog ko. Hindi na kasi kama gawa sa kawayan ang hinihigaan ko, ngayon water bed na!

Pumunta na ako sa kusina para kumain ng agahan. Andun na din sina mama at papa. I wonder san na tulog si mama, sa kwarto ni papa o sa ibang kwarto din? Naku naku baka masundan ako nito! Di pa ako prepared maging ate.

“hoy emerald! Lutang ka na naman anak.” Natauhan ako sa tawag sa akin ni mama. “upo ka na at kumain na tayo.” Si papa yun. “ok po.” Yun nalang ang sinabi ko at umupo nalang.

Ganito ang set-up namin: Papa Ako|’’’’’ m’’’’’’’’| mama       |     e      |       |     s      |       |     a      |       ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ Si mama, kumakain.  Si papa, umiinum ng kape habang nagbabasa ng  diyaryo.  Nakuha agad ang attention ko sa headline ng newspaper hindi dahil sikat na artista ang na headline kundi ang picture ko! <@___@>

“waaaaahhhh, papa pahiram ng news paper!” hinablot ko agad kay papa iyon at binasa ang headline.

‘PRINCE JINYOUNG  FINALLY INTRODUCE HIS FUTURE WIFE’

F-FUTURE WIFE?!  Teka! Bakit ? paano nanyari to? Una, inakala nila na ako ang GF ng prinsipe ngayon naman ay future wife na naman. At saang  lupalop nila kinuha ang picture na ito. Bakit ang panget ko dito? Well alam ko na panget ko talaga pero may cute na angulo naman ako minsan pag nagpipicture ako. Sana dun nalang sila kumuha ng picture ko sa fb . naman.

*** JINYOUNG’S POV

*blaaaag*

Pinuwersa kong binuksan ang pintuan sa kwarto ng mahal na inang reyna a.k.a lola ko. kararating ko lang dito sa korea, kailangan ko kausapin ang mahal na reyna.

“ohhh apo, ang energetic natin ngayon ahh. Halos sirain muna ang pinto ng kwarto ko.” inang reyna. “lola naman, what’s this?.” Ipinakita ko sa kanya ang newspaper na hawak ko. “ahhh, news paper apo.” Napasampal nalang ako sa noo ko dahil sa sagot ni lola. Nakalimutan ko di matinong  kausap ang mahal na reyna. “lola naman, ano itong nasa headline? Hindi ko future  wife ang babaing ito. Kita nyo naman sa mukhang ito na ang panget. Baka mahaluan ng panget ang lahi natin lola. Pumili ka lang ng iba wag lang ang babaing ito!” magsumasamo ko kay lola. “apo, walang panget sa mundo, at kailan ka pa nagingmapanglait sa kapwa mo? Wala sa royal family ang ganyang ugali. Yung lola ng lolo mo nagpakasal sa asawa niya na pilay, yung lolo mo noong 1950’s nagpakasal din siya sa asawa niyang pipi.” Anong konek? Pilay at pipi lang naman yun yung issue ko ay mukha ang deperensya. “apo, hindi ko babawiin ang ibinigay na statement ng palasyo. Simula ngayon, ituring mong kabiyak ang babaing iyan. Sa susunod na linggo ay pupunta ako sa pilipinas upang nakipag-usap sa pamilya ng mapapangasawa mo.”  Magsasalita sana ako ng may sinabi  pa siya na…

“…and that’s the order of the inang reyna and you cannot break it.”  So umuwi ako sa pilipinas na luhaan

*** EMERALD’S POV

Wala akong gana. Gusto ko ng magpakamatay! Anong kasalanan ko at ginaganito ako ng tadhana? Huhuhu. Alam nyo ba na pinagalitan ako ng mga magulang ko kasi maglihim daw ako sa kanila dahil may relasyon kami ng prinsepe. Aba, kahapon ko palang nakilala ang lalaking iyon. May dalang kamalasan ata ang pagmumukha ko.

Naglalakad ako sa  hallway papuntang classroom. Nasabi ko bang napaka classy sa  paaralan na ito? Naka red carpet ang mga hallway dito kaya feel na feel mo maging isang Hollywood actress kada lakad mo dito. Kaya nga ang ibang  studyante dito ang OA kung maglakad minsan yung parang si pilita kung maglakad at  muhang nakatingin nalang sa itaas sa sobrang chin-up nila.

Malapit na akong makarating sa classroom ng nagsimula ang mga bulong-bulongan ng mga estudyante.

‘nabasa nyo ba yung sa newspaper? Ikakasal daw si prensepe jinyoung sa panget na iyan.’

‘ I think ginayuma niya ang prinsepe.’

‘tama yan, imposible nman na magustuhan talaga siya ng prinsepe .’

TT___TT Kung pag-uusapan nila ako ng masama sana  naman hindi ko naririrnig. Masakit kaya sa side ko na marinig ang paninira nila sa akin.

lunch break na namin ganun parin ang tingin ng mga tao sa akin. kaya bumili nalang ako ng lunch ko sa canteen tap0s dun nalang ako sa gubat kakain. Atleast dun walang ta0ng makakakita sa akin.

*** JINYOUNG'S POV

pagkadating ko sa pilipinas ay dumaritso na agad ako sa sch0ol. sigurado kasi ako na madaming taga media dun sa mansi0n. hay naku, i cant believe na nanunu0d pala ng t.v ang inang reyna. kasi kung di siya nanunu0d hindi sana niya malalaman tungk0l sa kalukuhan na ginawa ko kahap0n. sana pinakilala ko muna si samantha personally kay inang reyna para maiwasan ang ganit0ng pangyayari. lal0ng hindi ako babalikan ni samantha dahil sa issue na ito.

pagdating ko sa crims0n university ay napansin ko may nagkukumpulan na mga student sa isang r0om. dahil nacuri0us ako nilapitan ko ito.

"bilis! itago nyo ang mga gamit ng nerd na iy0n."

"lalagyan namin ng rugby ang upuan nya."

"g0od idea! humanda sa atin ang emerald jane ramirez na iyan."

umalis na ako matap0s ko masaksihan ang pagready nila sa pag bully ng emerald ba yun. wala ak0ng paki sa ibubully nila, di ko nga kilala yun eh. at may kasabihan tayo na mind y0ur own business diba.

paakyat na ako sa 2nd fl0or kasi nandu0n ang classr0om ng lahat ng mga student ay nagmamadaling bumaba. an0ng pr0blema nila, kanina pa ako di pinapansin nila! hello ang gwap0ng jiny0ung andito! tsk.

sinundan ko ng tingin ang mga studyante, lahat sila nsa tabi ng hallway at nakatingin sa isang babae.

teka, siya yung babae kahap0n, bakit paika ika siyang lumakad an0ng trip ng babaeng ito?

"g0!" sigaw ng isang babae.

di nagtagal ay pinagbabato siya ng mga studyante ng itl0g, kamatis,  tinabunan din sya ng harina. WTH! d0nt tell me siya yung emerald??

*** EMERALD'S POV

huhuhu, papunta na ako sa r0om ngay0n na paika ika kung maglakad. pun0 kasi ng kagat ng mga langgam ang paa ko. pati ata mga langgam galit sa akin dahil ako daw ang mapapangasawa/ gf ng prinsipe. grabe, pati mga langgam nagkakagusto sa lalaking iy0n?

malapit na ak0 sa building namin ng mapansin ko na madaming tao na nakatayo sa dadaanan ko. naku! pinagtsitsismisan na naman nila ako. ok emerald! wag m0 nalang  pansinin ang mga iyan.

"g0!" anu yun? may nagmamarath0n ba dito? an0ng g0? ready get set i g0? yun ba meaning nun.

titingin sana ako sa lik0d ko para hanapin yung nagmamarath0n ng may naramdaman ako na may bumato sa akin sa ulo. hinawakan ko ito, kulay pula ito, w0w buti hindi dumi ng ib0n. inam0y ko ito para malaman an0 it0ng UFO na nasa ulo ko. at yun nalaman ko kamatis pala iy0n.

*b0ink*

ngay0n naman itl0g.

*b0ink* *b0ink* *b0ink*

hinarangan ko ang mukha ko  kasi puntirya talaga nilang patamaan. di talaga sila nagsawa binuhusan pa nila ako ng harina. di ko mapigilan ang umiyak. bakit ganito sila sa akin, wala naman ak0ng ginwa sa kanila!

patul0y parin ang pagbato nila sa akin ng itl0g, kamatis, minsan nga may naligaw pang bato, ub0s na siguro ang mga bala nila kay bato nalang ang binabato sa akin.

di ko mapigalan na lal0ng umiyak. kayo kaya batuhin ng bato di kayo iiyak? di ko makatakbo kasi masakit ang paa ko dahil sa kagat ng langgam, medyo nahihilo na ako, masakit na ang ulo ko. i feel fluid fl0wing fr0m my head.  huhuhu

naramdaman ko nalang ang isang yakap mula sa isang tao.

*gasp*

parang nagulat ang mga tao. sin0 ba it0ng tumul0ng sa akin?

tiningnan ko yung  tagapagligtas ko..

"p-prince…  jiny0ung" yun lang ang nasabi ko, then everything went black. *** 3rd pers0n's POV

nagulat ang mga students ng crims0n  university dahil sa pagligtas  ni prince jiny0ung kay emerald.

"p-prince jiny0ung."  yun lang ang nasabi ng dalaga bago ito nawalan ng malay.

pagalit tiningnan ng prinsepe ang mga bumato sa dalaga.

"WHAT THE HELL ARE YOU DOING?!!" pati ang prinsepe ay nagulat sa inasta nito. kilala kasi ito sa pagiging kalmado sa mga bagay bagay. never pa ito sumigaw at naging biy0lente sa publiko.

"HOW DARE YOU TO HURT THE FUTURE CROWN PRINCESS OF KOREA! IF THERE IS ANYTHING BAD WILL HAPPEN TO THIS GIRL, I WILL MAKE ALL OF YOUR LIFE A LIVING HELL!" pagkatap0s nun ay binuhat na nya ang dalaga papunta sa private r0om na tanging siya at mga kaibigan lang nya ang nakakapas0k.

gulat na gulat ang apat na kaibigan nito hindi dahil mukhang ewan si jiny0ung dahil nabato din ito ng kamatis at itl0g dahil sa pagprotekta nito sa dalaga kundi dahil sa bitbit nit0ng si emerald na duguan. agad namang tumawag ang kaibigan ni jiny0ung na si cnu ng abulansya dahil alam nila na sery0so ang nanyari kay emerald. walang nagtangkang magtan0ng o kumausap kay jiny0ung dahil nararamdaman nila na nababalutan parin ito ng itim na aura dahil sa nanyari.

pagkadating sa 0spital ay dinala agad si emerald sa  emergency r0om. inutusan ni jiny0ung ang isa sa alalay nito na tawagan ang mga magulang ni emerald sa nanyari. di nagtagal ay dumating ang mama ni emerald kasama ang papa nito.

[linkedin-offficial]

— [ come on in , weary traveler . . . ] 🌀 ⋆

my names link ! ( or wild, i use both ! ) i do art primarily as a hobby but i also do commissions too. i like a ton of things and youll be seeing a huge variety of media here.

💠 want more of me? follow my main, @linkedin-corp , or check out my carrd ! ( has more abt me + my other socials ! )

🌊 IMPORTANT INFO

right now im posting alot of : Sky: Children Of The Light , Phighting , and assorted other OC and AU things.

i use this blog mainly as an archive for my art.

i dont mind answering asks, despite the archival status. i only answer asks on this blog that can be answered with art, however ! if i havent answered your ask and you sent it anonymously, its most likely been answered on my main, @linkedin-corp

all of my OLD art (3.30.24 and past) is signed using '@/hyrultia', not with my blog user

i allow usage of my fanart ( with credit ! ) for any personal use! [🗨️]

i also allow fanart of any design i make, fandom or not! though ur required to share so i can fawn over it :] [🗨️]

🧊 TAGS GUIDE

#postman's letters -> my ask answering tag

#link's dialogue -> for textposts with no art

#srb -> my self reblog tag

#gay bird (ilaw) -> posts about or containing my sky:cotl oc, ilaw

#medic bata -> posts about or containing my sky:cotl oc, bata

#walking garden (horus) -> posts about or containing my sky:cotl oc, horus

#starchild (estre) -> posts about or containing my sky:cotl oc, estre

#nerd ulo -> posts about or containing my sky:cotl oc, ulo

#mama sariwa -> posts about or containing my sky:cotl oc, sariwa

#the saffron steer -> posts containing my rainworld slugcat oc, the yellow lizard tamer

🐟 RETIRED TAGS

(aka tags no longer in use at this time)

#chimera vivian -> posts with vivian from pm:ttyd as a chimera (dunmeshi inspired au)

#tadc sky:cotl au -> posts for my tadc sky:cotl au

#tadc hero -> for posts with my tadc carnival au oc, hero, in them

#tadc colony of cats au -> posts for the 'everyone is a cat' au

#regicide crusade -> posts with members of the carnival au crusade

last edited 2.9.25

[linkedin-offficial]

more sky stuff (ilaw centric)