#publicatie

[jorrainbow]

''In je praktijk spring je continu in het diepe, handelingen, indrukken en ervaringen leiden naar de volgende stappen en een nieuwe sprong in het diepe volgt. Je opstellingen tijdens presentaties zijn dan ook momentopnames van dit continue proces en kunnen zelfs ter plekke steeds nieuwe vormen aannemen. Je hebt het erover dat de buitenruimte de binnenruimte vormt. Met je werkproces maak je ruimte voor contemplatie en aandachtig aanwezig zijn zonder indrukken, ervaringen en dingen te moeten duiden, meten of beoordelen. Je hebt het in je statement over de mogelijkheidsgerichtheid van aandacht en met je materialen zoals stenen en draden denk je een niet-ronde cirkel te beschrijven.'' - introductie door Nele Brökelmann in de podcast 'Proces is een Octopus'. Nele sprak met An Onghena en mij over het artistieke proces, de sprong in het diepe. De podcast komt begin 2023 online.

[jurjenkvanderhoek]

OP BEDEVAART MET JAN MANKES NAAR HET VAN GOGHHUIS IN HOOGEVEEN

Een jarenlang onderzoek resulteert in een standaardwerk en een meer dan interessante tentoonstelling. Hoofdconservator Annemiek Rens dook in memorabilia, brieven en boeken om een onderbelichte periode in het leven van Vincent van Gogh nauwkeurig te kunnen beschrijven. Het Drents Museum daarop laat zien hoe een onderzoek beeld krijgt en levend kan worden. Tot en met 7 januari 2024 is in Assen de tentoonstelling 'Op reis met Vincent - Van Gogh in Drenthe' te zien. De publicatie met dezelfde titel is als catalogus en naslagwerk uiteraard langer door te bladeren, te bekijken en kan gelezen worden. Dat is het fijne van een onderzoek, een beschrijving of een catalogus: het houdt de herinnering vast wanneer het museum aan de volgende tentoonstelling toe is. Voor wie de tentoonstelling gemist heeft, het boek blijft. "Gelukkig hebben we de foto's nog"...

De periode dat Vincent van Gogh in Drenthe is en werkt krijgt weinig aandacht in de reguliere kunstboeken. Het is een vrijwel onbekend hoofdstuk in de kunstgeschiedenis. Het wordt weggezet als minder belangrijk in vergelijking met zijn Franse tijd en de Nederlandse periode in Den Haag en Nuenen. Toch weegt het verblijf in Hoogeveen en Nieuw Amsterdam-Veenoord zwaar in zijn ontwikkeling als kunstschilder. In Drenthe beseft hij wat hij wil met zijn leven. Daar in de Drentse grond ligt zijn oorsprong als schilder, daar is het zaad van zijn kunstenaarschap ontkiemt. De mannen en vrouwen op het land, zwaar aan de arbeid, wekken zijn interesse en vormen zijn inspiratie. Hij gebruikt ze op afstand als model, want figureren wil de plaatselijke bevolking niet voor die rare man. In deze provincie ligt de basis van de schilderstijl die Vincent niet bij leven, maar later wereldberoemd heeft gemaakt.

Vincent van Gogh is meer dan enthousiast over wat hij ziet wanneer hij in Hoogeveen uit de trein stapt. Door collega kunstenaars was hij op de schoonheid van deze provincie al attent gemaakt. Maar in dat moment zag hij het met eigen ogen. Hier was hij terug naar de natuur en zag hij de pure mens. Eigenlijk zal hij zich wel willen vestigen in Drenthe, omdat dit het mooiste is wat hem is overkomen schrijft hij in geuren en schetst hij in kleuren aan zijn broer. De omgeving tilt op van de inspirerende momenten en gelegenheden. Maar het klimaat zit Vincent tegen. Op 11 september 1883 komt hij aan, de nazomer is mooi maar de herfst is kil. Wanneer de winter invalt is het koud en loopt Vincent op 4 december in een zware storm vanuit Veenoord naar Hoogeveen om de volgende dag naar zijn ouders in Nuenen te reizen. Maar niet enkel de kou noopt hem zijn Drentse avontuur af te breken. Ook is hij eenzaam, voelt zich onbegrepen door de lokale bevolking en heeft geldzorgen.

In een onderzoek als deze stuit de onderzoeker op feitjes en wetenswaardigheden die anders verstoft in het archief blijven. Een schatkamer aan boeiende vindingen waarin je zoals de archeoloog op zoek in de piramide van Cheops de ene na de andere euforie beleeft. Zo’n aardige ontdekking is  bijvoorbeeld wanneer je leest dat Jan Mankes op huwelijksreis met zijn Annie Zernike in de voetsporen treedt van Vincent van Gogh door Drenthe. Als een soort van pelgrimstocht of bedevaart, want Jan was onder de indruk van het werk en levensverhaal van Vincent. Ook Mankes was op zoek naar een bepaalde bezieling in zijn werk en ook hij vond deze in de natuur en het leven op het land. In het oeuvre van Mankes is de invloed van Van Gogh terug te vinden. Rens noemt het opmerkelijk dat Mankes ervoor koos 30 jaar later de Drentse sporen van Van Gogh te volgen, omdat in de literatuur over de schilder de periode in deze provincie nauwelijks aan bod komt. Er was weinig over bekend, maar aan de hand van de in zijn tijd openbaar gemaakte brieven aan Theo was Mankes in staat een tocht uit te zetten.

Deze tocht doet hoofdconservator Annemiek Rens voor haar onderzoek en in haar boek nog eens dunnetjes over. Zij miste, tussen de talloze uitgaven die inmiddels over leven en werken van Vincent van Gogh zijn verschenen, een boek waarin vanuit een kunsthistorische en eigentijdse invalshoek naar de Drentse periode wordt gekeken. "Maar ook een studie waarin de betekenis van dit werk binnen het gehele oeuvre aan bod kwam. Een publicatie die als naslagwerk zou kunnen dienen binnen het internationale Van Gogh-discours, en tegelijkertijd interessant en leesbaar was voor een breder publiek."

Rens heeft gezorgd dat er nu zo'n standaardwerk voor mij opengeslagen op tafel ligt. Haar diepgaande en dus gedetailleerde onderzoek belicht de maanden waarin de schilder zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. Drie maanden in afzondering van de kunstwereld hebben hem ruimte gegeven om na te denken over het kunstenaarschap. "Het landschap bood hem rust en inspiratie om te experimenteren met thema's en techniek. De periode legde een belangrijke basis in de zoektocht naar zijn lotsbestemming."

In Drenthe ging Van Gogh terug naar de natuur en naar het pure individu, want in de stad was de mens volgens hem te veel gericht op uiterlijk in plaats van op hun innerlijk. Hoewel hij in de stad gefascineerd was door de arbeiders in de fabrieken, hij tekende en schilderde hen op allerlei manieren, wilde hij terug naar de basis. De arbeiders op het land werden zijn modellen. Aan zijn broer Theo schreef hij voor zijn vertrek: 'Ik wou wel eens met de natuur alleen zijn - zonder stad.'

Het boek waarmee ik thuis op de bank in de voetsporen van Vincent kan treden schetst eerst de situatie van de provincie in de tijd dat Van Gogh daar rondzwierf. Het had twee gezichten. Het oude boerenbestaan, de woeste gronden en de pittoreske dorpjes tegenover een provincie die volop in ontwikkeling was. Een provincie die bij veel stadsmensen gevoelens van nostalgie opriep naar een wereld die in hoog tempo verdween. Maar ook een provincie waar kapitaalkrachtige verveners de wereld letterlijk op zijn kop zetten, waar grote infrastructurele werken tot stand werden gebracht en waar het boerenbedrijf zich steeds meer op de internationale markt richtte. "In die veranderende wereld zocht Van Gogh zijn eigen weg."

Daarna graaft Annemiek Rens zich diep in het Drentse avontuur van Vincent en ga ik met haar als gids op reis door het Drenthe van Van Gogh. Naast de informatie teksten is er naarstig gezocht naar afbeeldingen van werken die de schilder in de provincie heeft gemaakt. Het meeste daarvan is achterhaald, maar er blijven gaten vallen. Vincent schreef aan broer Theo wel over werk dat hij wilde maken, maar dat niet is terug te vinden. Het boek geeft een overzicht van wat er bekend is en welke omzwervingen deze werken hebben gemaakt om uiteindelijk daar te komen waar ze nu zijn. Het Drents Museum heeft vele daarvan in bruikleen genomen om te kunnen tonen in de tentoonstelling. Net als de publicatie geeft het museum een bijzonder historisch beeld van Drenthe rond 1883. Een interessante ondergrond om vervolgens het pad dat Van Gogh er is gegaan te volgen. Het boek zal als reisgids kunnen dienen voor de eens door Jan Mankes afgelegde bedevaart. Een pelgrimage naar Logement Albertus Hartsuiker, nu in Hoogeveen bekend als het Van Goghhuis. In dat pand heeft Vincent tijdens zijn verblijf in Drenthe een slaapplek op zolder gehad, voor een gulden per nacht. Een plaquette in de voorgevel maakt dit duidelijk.

Op reis met Vincent – Van Gogh in Drenthe. Tekst en eindredactie Annemiek Rens. Met een bijdrage van Mark Goslinga en Jan van Zijverden. Catalogus bij tentoonstelling in Drents Museum van 11 september 2023 tot en met 7 januari 2024.. Uitgave Waanders Uitgevers, 2023.

[thomasvanderkuijldesign]

'Plano' is een cruciaal aspect in de productie van folders, boeken en magazines, en meer informatie over het onderwerp is te vinden op grafisch-ontwerp.org.

[joriekerottier]

2022-2023

van juli tot juli - ben er mee gestart tijdens jaar 1 op de kunstacademie. een visueel overzicht van het jaar, zonder tekst

dankbaar en blij met het afgelopen jaar en de support en mogelijkheden die ik kreeg bij ruimteCAESUUR, Luxfer Open Space in Tsjechië, galerie ikgeefjemijnraam, ProCreate Project Archive, R.S.O.L. Deventer en andere plekken en mensen.

[bramieven]

Rondom Sonja Prins

De Gorter Organisatie maakte een mooi boekje over de ondergewaardeerde Nederlandse dichter Sonja Prins (1912-2009). Het bevat prachtige bijdragen van onder meer marwin vos, Iduna Paalman, Asha Karami, Pelumi Adejumo, Anneke Brassinga, Hannah van Binsbergen... Zelf mocht ik ook een bijdrage leveren.

[skeysesil]

@vladvodashitposts

aruncam un ochi sa vad daca merita sa cumpar o carte strict legata de tata Vlad, si asta e una dintre pagini, desigur "executie" si "asasinare" in cazul asta sunt doua situatii complet diferite, dar...prietene, cercelul...

l-am avut pe Petru Cercel la domnie prin anii 1580, cunoscut pentru accesoriu, dar in acelasi timp, daca e sa revenim la de-alde 1400, cerceii erau purtati si de catre sultani ca simbol al curajului, DE ASEMENEA, copiii nobililor, indiferent de gen, purtau cercei in perioada medievala

now, I'm not saying there's a possibility that homeboy Vlad had his ears pierced but...o posibilitate poate exista, cat despre tasu'...hohoho imagine that

[marktcorruptie]

Gênante nabestaande - Obe Alkema

In het najaar van 2017 maakte Obe Alkema kennis met de Amerikaanse dichter Kevin Killian, eerst bij de New Narratieve-conferentie aan UC Berkeley, daarna bij het Poets & Critics-symposium in Parijs. Anderhalf jaar later was Alkema weer in Parijs, ditmaal in het kader van een schrijfresidentie. Die werd meer dan hij verwachtte en aanvankelijk doorhad beïnvloed door Killians overlijden de maand ervoor. Behalve onvermijdelijk werd rouwen een obsessie, zoals hij laat zien in ‘Mijn Kevin, ons Parijs’, een memoir over Killian, maar vooral over zíjn Kevin en hún Parijs.

In Gênante nabestaande wordt de Parijse memoir aangevuld met een aantal andere gedenkschriften over Killian en New Narrative. Alkema breidt zijn onderzoek uit en probeert gevoelens van schaamte, verlangen en verdriet te erkennen en een plaats te geven. Het is de rouwarbeid van een gênante nabestaande: ‘Een jaar na de dood van Kevin Killian ontbreekt er zeker iets. Ik voel me genaaid. Is er een methode voor de waanzin? Relax now.’

Prijs: €8 + shipping

Oplage: 75

[carolinemillerbooks]

New Post has been published on Books by Caroline Miller

New Post has been published on https://www.booksbycarolinemiller.com/musings/the-cover-reveal/

THE COVER REVEAL

Advance reader praise for Gettling Lost to Find Home. from Anne Hillerman, Author of the Chee/Leaphorn/Manuelito mysteries including The Way of the Bear, 2023 Caroline Miller has gifted us with a compelling story full of hope, adventure, and friendship. She offers an intimate look at a young woman who transforms a heartbreaking disappointment into a life of deep purpose. The book resonates with original descriptions of the landscape and people she encounters in England and Africa, and is gently laced with self-deprecating humor. Readers will root for the narrator to have a wonderful life—- and she does.      

[khaled-red-blog]

Niezen en suf? Seizoensallergieën en je hersenen

De pollenboost bij warm weer kan hersenmist veroorzaken, evenals tranende ogen en een verstopte of druipende neus. Ah, dit is het seizoen voor allergieën voor warm weer veroorzaakt door bomen, gras en ambrosia-stuifmeel. U kent de tekenen: niezen, tranende ogen, benauwdheid, krassende keel, piepende ademhaling en hoesten. Maar hoe zit het met de zogenaamde hersenmist? Dat geldt misschien ook…

[jurjenkvanderhoek]

TEGENKULTUUR LEGT SUBCULTUUR BLOOT

De onlangs overleden kunstenaar en radiomaker Willem de Ridder schreef nog een wervend voorwoord voor het verzamelboek “tegenkultuur”. De oprichter van de Amsterdamse clubs Paradiso en Melkweg, en redacteur van meerdere tijdschriften zoals Hitweek, was voor de samenstellers Jan Pen en Peter Sijnke het juiste karakter om hun uitgave te dragen. “Het is verbazingwekkend om terug te kijken naar die zestiger jaren waarin zoveel gebeurde in mijn leven”, begint De Ridder zijn verhaal. En laat tot slot weten het heel leuk te vinden “om te zien dat de kranten die ik maakte en waaraan ik meewerkte voor velen een inspiratiebron bleken te zijn.” In het boek “tegenkultuur” vind ik Nederlandse underground-tijdschriften uit de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw, die de ‘vrije geest’ die Willem de Ridder voorstond uitdroegen. Het boek opent voor publiek de omvangrijke verzameling posters, tijdschriften en pamfletten van bewegingen als Provo, Kabouter, underground en punk die Jan Pen vanaf de jaren 90 heeft opgebouwd. Historicus Peter Sijnke zet Nederland voor de duur van één hoofdstuk terug in de jaren 60. Een voor jongeren rumoerige periode die door ouderen met lede ogen werd aangezien.

Om de jaren 1964 tot 1976, waarin de Nederlandse underground-publicaties door auteurs Pen en Sijnke worden belicht, juist te kunnen duiden is het boek een gegronde handleiding. De lezer gaat terug in de tijd en ziet aan dat het rumoer in eerste instantie een vriendelijk karakter heeft. In onze ogen nu vragen we ons af waar de vaders en moeders zich toen zo druk om hebben gemaakt. Maar ja, er gebeurde natuurlijk wel het een en ander. De maatschappij leek op de kop te staan, alles moest anders, niets zou bij het oude blijven. Om de fles te ontkurken en er de geest uit te laten ontsnappen hadden de jongeren meer nodig dan enkel de verbindende muziek. Die duivelse popmuziek die wel geen blijvertje zou zijn zoals de klassieke muziek dat wel was, zo werd gedacht. Maar de tijd leerde anders. De muziek van toen is de klassieke vorm van de moderne muziek nu. Niet alleen de jongeren waren debet aan de veranderingen, de hele maatschappij wijzigde van de conservatieve koers en ging het pad op van overdadige consumptie, het rupsje nooit genoeg gevoel.

Er was een grote groep jongeren, want de babyboom had gezorgd voor meer dan voldoende aanwas van onderop. Die babyboomers en de in de oorlog geboren kinderen vormden samen in de jaren 60 de protestgeneratie. De televisie opende de wereld in de huiskamers, zoals later het internet de wereld tot in alle uithoeken ontsloot. De jongeren leerden andere culturen kennen en zagen de maatschappij voor hun ogen veranderen. Niets was meer onbereikbaar, alles kon en moest kunnen. Het verzet tegen de gevestigde orde werd groter naarmate de ogen opengingen, vrije tijd ruimschoots voor handen kwam en door brommende mobiliteit de actieradius groter werd. De jeugd had tijd om zich te vermaken, zich te formeren en opstand te organiseren. In zelf uit te geven kranten en bladen kon men zich gezamenlijk uiten, het was een bron van creativiteit en zorgde voor zaad waaruit chaotische standpunten ontkiemden.

Door het samenvoegen van ideeën en deze vervolgens te publiceren werd het protest en vervolgens de revolutie ondersteund. Dat klinkt nu erger dan dat het toen bleek te zijn. Er was veel grond voor verzet, genoeg basis om het anders te doen. Anders dan dat het normaal gesproken was. Er kwam oproer, er was onvrede. Allemaal op een gemoedelijke manier zo scheen, maar onder die bloemenkinderen broeide het. Met het boek ‘tegenkultuur’ kunnen we nu nostalgisch terugkijken op die tijd. In de herinnering komt een melancholie naar die periode naar boven. De jaren dat we dachten dat alles anders zou gaan daarna, dat de jaren 60 de drempel zou zijn naar een nieuwe wereld, een betere aarde.

In ’tegenkultuur’ worden de strijders van het eerste uur ondervraagd. Peter J. Muller, Willem de Ridder en Marjolein Kuijsten kijken terug en halen in een vraaggesprek herinneringen op. Hoe het zover is gekomen, wat hun bijdrage aan het geheel was en vooral hoe zij met het opzetten en in de markt brengen van geprinte periodieken gezorgd hebben voor een zet in de hun ogen goede richting. De andere richting dan dat de gevestigde orde voor ogen had. Eerst werden er muziekbladen opgezet, omdat muziek toch een verbindende factor bleek, het cement om de muur tussen jong en oud te metselen. De legendarische kranten Hitweek en Aloha worden in het boek breed uitgemeten. Maar onder de top van die ijsberg waren legio meer publicaties die een kort dan wel lang leven waren beschoren.

Voor iedere richting en elke stroming binnen de jeugdcultuur was wel een krantje. Er waren erbij met een grote oplage, andere hadden een kleiner verspreidingsgebied. De één met slechts 1 nummer waarna de uitgave een stille dood stierf, andere met meerdere nummers die uitkwamen. De creativiteit aan teksten en vooral afbeeldingen borrelde en bloeide in de diverse bladen. Opvallend is dat vele ervan nauwelijks een redactie hadden, maar vooral waren opgezet om de mening van de jongeren te ventileren. Een ieder kon een bijdrage leveren, die ongecensureerd en zonder eindredactie werden gepubliceerd. De publicaties vormen nu een historische bron om die periode in de geschiedenis op waarde te kunnen schatten.

De Nederlandse underground-publicaties die in het boek worden beschreven konden door de grote collectie van Jan Pen overvloedig van beeldmateriaal worden voorzien. Het geeft een interessant beeld van de grote mate aan creatieve geesten die achter de bladen hebben gezeten. En niet enkel was er protest dat een gedrukte stem kreeg, ook werden er andere thema’s en onderwerpen aangeroerd. Was de underground in de late jaren 60 een compacte scene, in het begin van de jaren 70 viel de groep uit elkaar in thematische groepen die elk weer een eigen orgaan in het leven riepen. Het geheel bleek een lappendeken van groeperingen met verschillende opvattingen, motivaties en doelen. In het boek maakt de verzamelaar een selectie uit de grote veelheid van thema’s en publicaties. Zo gaat hij in op de voor jongeren uiterst belangrijke zaken als seks, drugs, strips en spiritualiteit. Maar ook stipt Pen de vrouwenbeweging, homoseksualiteit en het onderwijs aan.

De uitgave ‘tegenkultuur’ geeft een verdiepend beeld van een zoektocht naar een ruchtmakend decennium in de Nederlandse samenleving, die dan misschien niet zozeer een omwenteling teweeg heeft gebracht maar ook nu nog veel tongen losmaakt. Het boek mag een standaardwerk heten en zou niet mogen ontbreken in de boekenkast van iedere babyboomer die nu pensionado is. Want het is zeker een boek voor de jeugd van toen, die er nu tal van nostalgische herinneringen in kan ophalen. Wanneer ik op zolder kijk vind ik nog uitgaven van toen en kijk ik met plaatsvervangende schaamte naar de plaatjes van Tante Leny Presenteert en Modern Papier. Maar toen destijds vrat ik de Spruiten, het maandelijks mannekensblad. Er is veel herkenning, maar er zijn ook nieuwe ontdekkingen. ‘tegenkultuur’ legt de subcultuur van de jaren 60 en 70 bloot. Ik lust er wel pap van.

tegenkultuur. Nederlandse underground-publicaties 1964-1976. Jan Pen en Peter Sijnke. Uitgeverij Koninklijke van Gorcum, 2022.

[my18thcenturysource]

DRACULA DAILY IS BACK!

For anyone who missed it last year, it starts today! May 3rd is the first entry!

Go subscribe!

[demonsandpieohmy]

Reddit refugees: if you love queer headcanons, memes about lizard fashion, train fiends, cowboys, and immortal parrots, let me introduce you to one of tumblr’s greatest shared experiences: Dracula Daily

Last year we all signed up for an email newsletter containing the Dracula novel broken up chronologically, so you can follow real time over the course of the story. This year we’re doing it again, a lot of us with the new Re: Dracula podcast that is the same concept but in a narrated audiobook format.

It started in May and runs through Nov 7, so it’s definitely not too late to jump on board! You can check out the “dracula daily” tag to see what kind of nonsense is in store for you

[citylitlena]

I've been reminded that Dracula Daily is about to start up again! I missed it the first time round but oh boy I'm excited to hear about this kid Jonathan and his holiday to Transylvania, sounds like it'll be lost of fun and he'll have a good time!

It's an email list that sends events 'as they happen' in the story and you can sign up here, it starts May 3rd!

[othmeralia]

Now that's a big book.

And a big book requires a big title, right? Get ready for this one:

Nuovo, et universale theatro farmaceutico : fondato sopra le preparationi farmaceutiche scritte da' medici antichi, greci, et arabi ; principalmente da Galeno, e Mesue. Appoggiato sopra le preparationi, dette spagi riche, già da gli antichi, in parte, abbozzate, mà da più moderni medici illustrate, e megliò coltivate ; scritte dal Beguino, Crollio, Hartmanno, Libavio, Minsicht, Paracelso, Quercentano, Sennerto, e Altri : rappresenttante e le une, e l'altre preparationi, per fondamenti unitamente necessarij alla veta, e artificiosa methodo farmaceutica : adornato, e ampliato oltre le fabriche, e compositioni medicinali, in qualsisia forma fabricabili, contenute ne gli antidotarij Veneti de Giorgio Melichio, aumentato da Alberto Stecchini, già farmacopei nella officina dello struzzo, e ne gli altri sin al presente, con le stampe, publicati antidotarij de più accreditati autori, e delle più rinomate città d'Europa, Anversa, Augusta, Bergamo, Bologna, Colonia Agrippina, Fiorenza, Londra, Messina, Roma, e altre ; con quelle fabriche, e compositioni ancora, le quali fossero state descritte da gli più lodati scrittori dell' arte medica, over inventate da' più dotti lettori, e professori della medesima : abondantissimo non solo de gli insegnamenti, dati da inominati antecessori, di nuovo revisti, ma ancora de tutti gl'altri avvertimenti, appartenenti alla intiera, legitima, e perfetta dispositione, alteratione, fabrica, unione, e compositione di tutte le materie medicinali semplici, e composte, cavabili da animali, vegetabili, e minerali ; necessario a ciascheduno farmacopeio: utile ad ogni medico, e amatore della medicina : curioso per gli investigatori delle più desiderate, e artificiose preparationi spagiriche / eretto, et esposto alla luce da Antonio de Sgobbis de Montagna ...

[citrus-cactus]

Happy Dracula Daily Eve to all who celebrate! It’s not too late to sign up for the book club and join in on the fun for 2023:

[devet-tisic-plantazniku]

Vím že to momentálně trenduje, takže jste si asi všimli...

Ale kdyby ne, tak Dracula Daily mi přijde jako děsně cool koncept. Jde o to, že od 3.5. do 7.11. vám můžou chodit maily s rozkouskovaným příběhem Draculy, podle toho, jaký mají v knížce ty jednotlivý záznamy datum. Mě pár let zpátky Dracula jako knížka moc nechytl, takže doufám, že tohle mě bude bavit, a z první části té audio verze můžu jedině doporučit.

Anyways sorry za reklamu, ale kdyby se o tom chtěl bavit i Čumblr, tak tady: