#refliction
Explore tagged Tumblr posts
doctornota · 8 months ago
Text
@refliction liked for a starter
LEONARD'S NOT REALLY SURE JIM HAS A ROOMMATE. His accommodations are obviously made with more than one person in mind, but every time McCoy comes over - and he is over often, almost as much as Jim is over at his place - it's empty, which might be exactly why Jim drops by so much ( the same cannot be said for Leonard; he's got a roommate, he merely opts not to engage nine times out of ten ).
So suffice to say he's a little caught off-guard when he lets himself into Jim's place one afternoon and finds somebody else hanging around in there. He stares for just a moment, wondering if perhaps he's witnessing a robbery, but the other man seems too at-ease for that and anyway it's not like he ever had definitive proof that this building was empty to begin with.
Tumblr media
"Uh. Hey. Sorry. Lookin' for Jim - tall, blonde, kind of got an annoying face. You do live here, right?"
0 notes
weavebcund · 9 months ago
Text
@refliction
GALE HAD NOTICED THE OTHER CARRIAGE TAILING HIS OWN and had thought nothing of it. The whole affair was strange and suspicious, the driver of the bizarre transport he'd been welcomed into ( though it hadn't felt as though there was much of a choice, really ) not entirely forthcoming when it came to all his prying. Being followed was the least of his worries, justified as it felt to be a tad bit paranoid, and anyhow for all he knew this was simply how business was carried out around here. Whatever business it happened to be.
He should have known better.
He scarcely gets a look at the spacious interior that lies behind the swung-open door before he spots the pale figure lounging on the couch, his presence entirely unsurprising. They had spotted one another on the platform they arrived at, though they'd not exactly had any time to converse. Gale should have figured his shadow was particularly sharp-toothed.
Tumblr media
"Astarion." Seeing him the first time around had been pleasantly surprising ( Gale didn't relish being abducted anywhere, not a second time around, but better with company than on his lonesome ), but now he just feels weary, even if his tone remains light. Here they are again, then. A hand waves vaguely around the living room. "Don't tell me they've gone and stuck the both of us in here."
1 note · View note
isolaradiale · 9 months ago
Note
its me again leggo … i'm looking to app astarion from baldurs gate 3 ! i've since made fixes to anything previously mentioned. his application can be found at /application on his blog, or the purple bar at the top of the theme!
Welcome to scenic Isola Radiale, Astarion!
You will be housed in CONDO 408.
You will retain the ability to use uncanny dodge up to five times daily and will receive a wooden dagger.
– mod pleiades.
0 notes
voyagehcme · 8 months ago
Text
@refliction liked for a starter.
It took him a while to find the apartment he was stuck in ─ a numbered door next to a whole bunch of identical numbered doors. He fiddles with the lock before walking in , looking left and right. The place reminds him of the dorms in the Academy. At least this is bigger than the dorms. And it has separate rooms.
Tumblr media
As he moves into the place , his eyes wander to the couch where someone’s seated. ❛ We’re brought here out of the blue and we don’t even get our own place , huh ? ❜ He’s not that bitter about it , really. Now that he knows Bones is here , he probably won’t be hanging around the place much anyways. ❛ Name’s Jim. ❜ He bites his tongue to stop himself from adding the Captain part back to his introduction. Hes not much of a captain if he doesn’t have a ship. ❛ And you are ? ❜
3 notes · View notes
elfbear · 8 months ago
Text
@refliction liked for a starter.
This place is nightmarish at best. While he’s found forests , each of them imbued with their own very strange power , they’re few and very far between. The solace they grant him is less than what he would hope , but it’s much to ask of a place such as this. One that strips away the power of those who come here ─ well , of him at the very least. He suppose he cannot say if it’s the same for anyone else. Not yet , anyways.
As he once again leaves the sounds of the city behind him , finding his place amongst nature once more , there’s something odd. A feeling , perhaps. Halsin cannot say his intuition has always been the best , but as he hears rustling leaves , there’s a part of him that knows an animal won’t be the source of the noise.
When he turns the sound had already ended. Instead , he sees an all - too familiar elf heading back towards the city. He’s not sure whether to be relieved that he sees another familiar face or concerned that so many are being brought here.
Tumblr media
❛ Leaving so soon ? ❜ He asks with a laugh. ❛ You didn’t even say hello. ❜
0 notes
rinnie-marylin · 1 year ago
Text
Tumblr media Tumblr media
Prreettty old drawing (based off the awkward arm-crossing position) but say hi to rebecca rocksford! Based off of a fanfic on ff.net
I have alot to say about this so buckle up.
The description the author gave included chains, dark leather and BLACK & red hair.
So i tried to represent it in this drawing based on what i think is fitting. It looks stupid af but my excuse is that this was supposed to reflict what becky thinks an evil kid looks like (because mr.big only chose those who LOOKED evil) so i guess that's why it looks so edgy and cringy.
The only thing i changed from the description is the hair. I was gonna make it black but brown just....it just looked better so i stuck with it.
And i'm glad because this turned out better than i expected on my opinion. Like this low-key slaps, i would genuinely cosplay this sometime! It became my favourite design for becky out of all my others.
31 notes · View notes
zsorosebudphoto · 9 months ago
Text
Tumblr media
A lúa hoxe reflicte a traxedia 💔
15 notes · View notes
kinocube · 2 years ago
Text
In Vespa
youtube
Saio dunha das últimas sesións de cinema ás que tiven o pracer de ir. En Numax, Compostela. Teño un sorriso inperturbábel, o corazón a baterme fóra do peito. Que bo filme, que bo corpo me deixou! Tratábase do último filme de Nanni Moretti, Il sol dell'avvenire, deste mesmo ano. Subín á miña Vespa, que deixara aparcada preto da sala, e volvín para a casa coa música festiva que acompañaba aos créditos na miña cabeza. Movendo a cabeza dun lado a outro, bailarina, alegre. Feliz.
Fun rumiando na grande -e grata- influenza que tivo na miña persoa Nanni Moretti e o visionado do seu filme máis sonado, Caro diario (1993), en primeiro ou segundo de carreira de audiovisuais. Decateime de que non era casualidade o que, despois de moitos anos de usar bus, coche e tren como transporte prioritario, me decidira a coller unha moto. Unha Vespa, por suposto... non, en realidade non é unha Vespa, senón unha imitación en versión eléctrica. Pero ten as vibes dunha Vespa, indubidablemente, pois iso foi o que me engaiolou dela: eu quixen ser como Nanni Moretti e percorrer a Roma popular sobre dúas rodas, preguntando as miñas ocorrencias aos transeuntes, transformando a realidade ao meu paso e coa banda sonora latendo no corazón.
Tumblr media
A Vespa é todo un símbolo, unha icona, a representación dun estilo de vida e dun caracter nacional. Ou trátase dun estereotipo máis de Italia, como a pasta ou o característico xesto de pechar os dedos e axitar a man? Aínda que o consideraramos un cliché, a xente en Italia acéptao e presume del orgullosa; está presente ao longo de toda a historia do seu cinema, dende a posguerra até a actualidade. Mais eu daríalle a consideración de símbolo, en tanto que está ligado á historia do pobo Italiano e á súa clase obreira, específicamente, aínda que nalgún contexto a Vespa poda tratarse dun obxecto de glamour.
Situámonos no contexto do final do conflito armado que trazou o destino de Europa: a Segunda Guerra Mundial. Italia, como reflicte o seu movemento neorrealista en boca de directores como Rossellini ou De Sica, é un país feito anacos despois dunha cruel ditadura fascista e a invasión dunha potencia estranxeira. Europa, en xeral, sofre as consecuencias dunha guerra devastadora para todos os aspectos dunha sociedade, incluído o económico. Xorde entón a necesidade de dotar á poboación de medios de locomoción asequibles que axuden a activar a economía, e propostas como o Escaravello de Volkswagen, alemán... ou a Vespa de Piaggio, italiana.
A Vespa, deseñada por un enxeñeiro aeronáutico -aquí o por que do seu particular aspecto- converteuse no vehículo da clase obreira, do pobo currante. Tivo que chegar o William Wyler dende os EUA para romantizar este vehículo e darlle unha aura de glamour, ampliando o seu significado, grazas ao seu filme Roman holiday (1953). No filme, unha magnífica Audrey Hepburn fai de princesa de incógnito que quere probar por un día as vantaxes de ser unha plebea; o xornalista Gregory Peck lévaa en Vespa polas rúas de Roma, desfrutando dun pracer que daquela era tipicamente obreiro.
Tumblr media
Roma! A cidade das Vespas -aínda que, na experiencia da que escribe, hai Vespas por todas as cidades italianas-, do Tévere, do Coliseo, do gelato, do sol dourado, dos barrios, do lecer despreocupado e do rebumbio cotiá. Todo isto está presente en Roman holiday, pero tamén en Caro diario. Quizabes co risco de caer na autoexotización, no mirar, como pobo, o propio con ollos alleos. Toda resignificación ten os seus riscos!
A Vespa tamén ten a capacidade de transformarse, de traspasar fronteiras e adaptarse a novos ecosistemas; no UK dos anos 60 e 70 foi a moto dos mods como os de Quadrophenia (Frank Roddam, 1979). Simbolizou a rebeldía, a liberdade, a xuventude, o angst dunha g-g-generation. Tamén chegou aos EUA, como elemento exótico e glamuroso, directamente influído polo filme de Wyler e Hepburn. Houbo quen lle engadiu un sidecar, houbo quen a convertiu nun motocarro...
Hóuboas de todas as cores e de todas as épocas; pero cóntovos un segredo: escollede unha ben chamativa para que teña un extra de significado narrativo no voso filme. Como elemento de atrezzo, caracteriza a unha personaxe, á persoa condutora, con toda a carga semántica e estética que viñemos describindo -xuventude, clase obreira, liberdade, lecer, despreocupación-. Serve para moitas cousas, entre elas tamén facer destacar á personaxe sobre as demais cunha elección particular de transporte. Nanni Moretti é Nanni Moretti en Vespa; Jimmy é Jimmy en Vespa; Teodoro e seu pai son Teodoro e seu pai na Vespa con sidecar.
Como calquera vehículo nun filme, a Vespa traslada ás personaxes dunha localización a outra; mais non se limita a esa función práctica. Como calquera outro arquetipo, constrúese ao longo da historia, levando de equipaxe unha manchea de significados.
Iso si, sede como o amigo Nanni -e non como Audrey- e levádeme casco!
Até o vindeiro episodio!
4 notes · View notes
ao3feed-ladynoir · 1 year ago
Text
0 notes
aslims · 5 years ago
Photo
Tumblr media
р. Быковка. Малая река в России, протекает в Московской области по территории городского округа Жуковский и Раменского района. Левый приток реки Москвы. #nature #sky #refliction #landscape #panorama #river #water #history #summer #castle #scenic #outdoors #arhitecture #tree #famousplaces #centralpark #жуковский #быковка #быково #раменскийрайон #жуковскийрайон #московскаяобласть (at Московская область, г.Жуковский) https://www.instagram.com/p/CE19qI5B35I/?igshid=n3m90znbi7h2
1 note · View note
palavras-citadas · 6 years ago
Text
"Você é o que vibra você."
Tumblr media
97 notes · View notes
Photo
Tumblr media
Anime/Game: None Character: Original Pixiv’s artist: 1975032 ——–
14 notes · View notes
reconfortear · 6 years ago
Text
Lembrando que: Se a pessoa não valorizou e aproveitou a primeira chance, por que iria fazer isso na segunda?
#Reflita
Reconfortear
4 notes · View notes
eebie · 2 years ago
Text
Tumblr media
Acutally ive really been doing some self refliction on my self After my tasty morsel got stolen andreally i was going yo turn evil qnd maybe kill the whole world Decapitate a village put thir heads on spikes and drink their fluids but i stopped because i think thats the whole worlds response to-things And i always see heads on spikes on my commute and shit and its really icky it puts me off and my enemy always dare me to kiss one and i never will And i dont want to cut off heads anymore either so please give my morsel back Unless its in uour belly already hn i dont want that shit ill just starve and die then the prophecy will be complete and the blood will make the seas run red
Tumblr media
all MINE not a drop for ANYONE ELSE!!
95 notes · View notes
kinocube · 2 years ago
Text
Especial 50 Episodios ~ Primeiro aniversario da canle de Youtube
youtube
Se me chegan a dicir que iamos durar 50 episodios, 8 artigos adicados a grandes cineastas e 3 vídeos da nosa canle audiovisual, non o crería. Pero, como dicía o outro, "ver para crer" e de ver, mirar, observar, contemplar, incluso de espiar, é precisamente do que ía todo isto. Por iso o noso logotipo é un olliño estilizado, minimalista e curioso que trata de pór en relevo o concepto de ollada.
Pois cada cineasta observa o mundo dende a súa propia perspectiva, única e intransferible. Perdón! Quería dicir única, pero non intransferible pois, precisamente, que é o cinema senón o anteollo a través do cal podemos poñernos na pel do outro, nos ollos do outro, sexa das personaxes protagonistas ou das persoas autoras da historia que se nos mostra na pantalla prateada? E que é a pantalla, máis que a porta onde se reflicte o feixe luminoso dende a cabina de proxección, que é un instante de luz capturado por un cinematógrafo -ou unha cámara de cinema, de vídeo ou formatos dixitais- e que nos relata unha historia, nos emociona e nos asombra.
Algunhas persoas din que o cinema é esculpir a luz. Eu diría máis, o cinema é esculpir a luz, significala e transmitila. 
Dotar un instante luminoso de significado é a mestría das persoas que se adican a facer cinema; revelar, ocultar, xogar cos nosos sentidos -falamos moito de ollos, máis non debemos esquecer o papel fundamental que ten o son no cinema- e incluso manipular, no bo sentido, as nosas expectativas. Neste senso, engadiría que non é tan importante ter unha boa historia -enténdase "unha historia orixinal e valiosa"- senón saber contala moi ben.
[...] o fume, as estradas, as multitudes, os rañaceos, as sombras, as luces da cidade que nos seducen, nos cegan e nos confunden. Como o mesmo cinema, un trampantollo, un engano para o goce dos nosos sentidos.
Os arquetipos, ou motivos narrativos, sonoros e visuais que se reiteran unha e outra vez a través da historia do cinema son tamén recursos, ferramentas, trucos e trampantollos adicados a esculpir, significar e transmitir instantes de luz: banquetes, risos, néboa, froitas, flores, multitudes, altos cumios e profundas covas, xestos, palabras, silenzos e movementos. Despois de todo, son as moving pictures, as imaxes en movemento, as que engaiolaron ao público por primeira vez un 28 de decembro de 1895 no Salon indien du Grand Café de París.
De todas estas posibilidades, gustaríame quedarme coa idea de que o cinema transforma o cotiá -a escaleira, o espazo liminar, o día a día-, transcéndeo na busca de significado, de tensión dramática e de profundidade narrativa para ofrecernos novas perspectivas. Pode ser unha simple escaleira; pero, no cinema, nunca será soamente unha escaleira.
Quedan moitas máis pictures, moitos máis motivos e arquetipos para debullar. Se con estes pequenos artigos e vídeos conseguín prender (ou manter prendida) en vós a chama da curiosidade polas películas, acompañádeme neste camiño.
Até o vindeiro episodio!
1 note · View note
travelless · 6 years ago
Photo
Tumblr media
Under the tree.
4 notes · View notes