#relikti

[wladca-smokow]

[jazumst]

Jazu Szafiarek

A macie jeszcze jedną. Posłuchajcie:

Na nerwy pomaga mi sprzątanie. I zakupy :P Ale sprzątanie było bardziej potrzebne.

Układam ciuchy. Echhhhh... Przywaliło się na bębnie i sporo ciuchów do wora. Ale najśmieszniej było przy spodniach.

Dbam o swoje rzeczy, więc większość jest jak nowa. Spodnie ma posegregowane na czarne, niebieskie jeansy, dresowe i cienkie letnie. Tak przeglądam te jeansy. Patrzę a tu takie co ich jakoś dawno nie nosiłem. Z numerkiem z autokaru i dzwoneczkiem. Suweniry po wycieczce na koniec technikum. W 2008 XD XD XD Jedna noga mi weszła XD Ale szczypior musiałem być. I człowiek takie relikty trzyma w szafie. Nówery XD Wziąłem to wszystko wywaliłem w chuj. Modlę się tylko żeby rozmiaru 52 nie wejść w 53 albo wyżej. A jest tak na styk :/

W szafie porządek, miejsce się zrobiło. Fajnie jest, fajnie.

[osos206020]

Zwiedzanie Egiptu

Prywatnie Do Luksoru Samolotem

Odkryj liczne relikty i zabytki starożytnego świata w Luksorze podczas całodniowej wycieczki z Kairu. Z biletem powrotnym na samolot, transportem, opłatami za wstęp oraz przewodnikiem-ekspertem.

[lanevra]

Zákon o Omeze v nouzi

Vznik a vývoj

Během Druhé světové války odešla velká část mužů, hlavně pak Alfů, na frontu do Evropy a tím se v průmyslu uvolnilo velké množství pracovních míst, které bylo nutné zaplnit. K práci se tedy dostali nejen ženy, které do té doby nepracovali, ale samozřejmě také Omegy. I když nutnost začít pracovat a rozhodovat se sama za sebe, nebyla u většiny Omeg dobrovolná, ale byli k ní přivedeny okolnostmi, většina z nich zjistila, že jsou schopné fungovat i bez Alfů. Díky tomu výrazně posílilo hnutí za zrovnoprávnění Omeg, což po skončení války přineslo to, co politici té době nazývali “problémem”.

Omegy, stejně jako ženy obecně, se odmítly vzdát svých pracovních míst a vrátit se ke svým domácím povinnostem. A mnoho z nich přišlo ve válce o své Alfy, takže se ani nemohly vrátit do domácnosti, protože by neuživily sebe a svá štěňata. Politici to tehdy prezentovali tak, že Omegy (a ženy) berou práci hrdinným mužům, kteří se vrátili z války a rozhodli se toto bezpráví páchané na veteránech, ukončit. A zároveň Omegám poskytnout to, co skutečně potřebují; ochranu a péči Alf. A tak vznikl Zákon o Omeze v nouzi (a jeho obdoby v různých státech), který dal jakémukoliv Alfovi možnost si vzít do péče Omegu, která vlastního Alfu neměla.

V prvních letech po válce měl tento zákon obrovský dopad na Omegy. Desetitisíce jich přišly o své práva a stali se “majetkem” Alfů. Často měl jeden Alfa nejen Omega družku, ale také jednu nebo dokonce dvě Omegy v péči. Někteří Alfové to dělali proto, že i oni si mysleli, že jim Omegy vzali práci a jejich práva. Našlo se ale mnoho těch, kteří to dělali s dobrým úmyslem. Mysleli si, že tím pomáhají Omegám zbavit se zátěže a dostat to, co potřebují, aby byli šťastné.

Během let tento zákon pomalu ztrácel na popularitě a byl méně a méně využíván, ale stále platil a mnoha státech byl velmi přísný. Největší zlom nastal mezi 70 a 80 rokem, kdy byl hlas různých hnutí za práva Omeg konečně vyslyšen veřejností a veřejný tlak pak umožnil buď přímo zrušení různých druhů zákonů o “Omeze v nouzi” nebo jejich výrazné zmírnění či naopak zpřísnění podmínek pro Alfy, kteří by si chtěli vzít nějakou Omegu do péči.

V moderní době je Zákon o Omeze v nouzi (a jemu podobné) považovány veřejností za jakési nevyužívané relikty minulosti a většina lidé o jeho existenci neví nebo má jen vágní povědomí, že něco takového existuje. Přesto se v USA nachází okolo 16 tisíc Omeg, které jsou v péči Alfa opatrovníků na základě Zákona o Omeze v nouzi a zákonům tomu podobným.

Dodatek: Politici samozřejmě silně vystupovali i proti pracujícím ženám obecně, ale protože v populaci je pouhých 15% Omeg, bylo mnohem snazší omezit práva Omegám než je omezit ženám obecně.

[zbiorkomd]

Przez ponad 30 lat Klub Sympatyków Kolei we Wrocławiu stworzył jedną z największych kolekcji zabytkowych wagonów towarowych w Europie. Ponadto w zbiorach stowarzyszenia znajdują się również historyczne lokomotywy i wagony pasażerskie.

Są także unikaty w skali całego kraju, jak wagon bagażowy z przedziałem dla psa z 1912 roku czy wagon pocztowy budowy polskiej z 1929 roku - z krótkiej serii kilkudziesięciu egzemplarzy i ten także jest ostatnim zachowanym w Polsce.

Niestety, utrzymanie tak wartościowej kolekcji zabytkowego taboru kolejowego i udostępnienie jej szerokiej publiczności wymaga utworzenia muzeum. Obecnie wszystkie eksponaty stacjonują pod gołym niebem, co utrudnia prace renowacyjne, a znajdują się na wynajmowanych torach, na terenie kolejowym.

Klub od lat podejmuje starania o utworzenie Dolnośląskiego Społecznego Muzeum Kolejnictwa. Lokalizacja, o którą zabiega stowarzyszenie to grupa torów "X", dawne miejsce obrządzania parowozów. Dzięki inicjatywie Klubu przestrzeń ta została wpisana pod koniec minionego roku do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków - tym samym zgodnie z procedurą wpis powinien trafić również do Ewidencji Gminnej.

Z punktu widzenia historii kolejnictwa we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku jest to ważne miejsce. Obok znajduje się lokomotywownia Wrocław Główny, również w zabytkowym budynku. Nieopodal znajdują się relikty, historyczne budynki dawnej Kolei Górnośląskiej, która zbudowała pierwsze połączenie kolejowe na obecnych ziemiach polskich. Mowa o linii Wrocław - Oława, 1842 rok.

Wszystko to przy ul. Paczkowskiej we Wrocławiu, w sąsiedztwie terenu, gdzie planowany jest Park Henrykowski. Jest to również blisko dworca głównego i czynnych torów kolejowych, co dla żywego muzeum kolejnictwa jest bardzo ważne - organizacja pociągów historycznych, możliwość transportu eksponatów.

W poprzednim roku stowarzyszenie złożyło petycję do KPRM, a w dniu 29 stycznia 2024 roku w Urzędzie Marszałka Województwa Dolnośląskiego - bezpośrednio zaadresowaną do Marszałka. W pierwszym wypadku odpowiedź nadeszła z Agencji Rozwoju Przemysłu i była ona negatywna.

Materiał powstał we współpracy z Klubem Sympatyków Kolei we Wrocławiu.

[toropiski]

408. poetic pearl - paita vm -73, ei enää päivittäisessä käytössä vaan pikemminkin historiallinen relikti. Ostettu aikoinaan Intian basaarista ja kestänyt kauniisti kulutusta... 💚

408. poetic pearl - shirt from -73, not in daily use anymore but rather like a historical relict. It was from India Basar and took time nicely... 💚

...............................................................

#408poeticpearl #cottonshirt #khaki #oldshirt #militarylook

View this post on Instagram

A post shared by Terhi Toropainen (@toropisk)

[wiolleta]

Kwiat Życia: Symbol Początku i Świętej Geometrii

Kwiat życia to wyjątkowy symbol, który kojarzy prawie każdy lecz mało kto wie co oznacza. Jego perfekcję i symetryczność badano pod wieloma względami co zawsze udowadniało jego wyjątkowość. Zobacz dlaczego jest tak wyjątkowy i jak możesz go wykorzystać w swoim życiu.

Kwiat Życia – co to ?

Kwiat życia to w pełni symetryczny symbol składający się z 19 nakładających się na siebie okręgów. Symbol jest dobrze znany ludzkości od setek lat, jako forma doskonałej proporcji i harmonii. Nazwa “kwiat życia” nawiązuje do teorii dopatrującej się się w tym symbolu początku wszystkiego co istnieje na świecie. Mówi się o nim też jako o wzorcu stworzenia wszechświata, który wyjaśnia kwestie pochodzenia całej materii.

Pochodzenie kwiatu życia

Symbol kwiatu życia odnajdziemy praktycznie na całym świecie. Najczęściej na ścianach zabytkowej architektury, skałach i pomnikach. Przez setki lat, wiele cywilizacji doszukiwało się w tym symbolu wyjątkowego znaczenia i kładło nacisk na pogłębianie wiedzy w jego zakresie. Co ciekawe symbol jest szeroko wykorzystywany do dzisiaj ze względu na jego dużą popularność w wielu kręgach.

Chociaż dokładne oszacowanie początków symbolu nie jest możliwe to wiemy, że kwiat życia znano już w czasach starożytnych, o czym świadczą zachowane do dzisiaj relikty z tym symbolem pochodzące z ok. 650 r. p.n.e. Według danych które aktualnie posiadamy, najwcześniej fascynowali się nim Starożytnych Egipcjanie. Świadczy o tym jego przedstawienie w świątyni Ozyrysa w Abydos na ścianie poświęconej oku Ra. Szacuje się, że ich wiek to co najmniej 2000 lat p.n.e.

Wzór kwiatu życia możemy połączyć ze wszystkimi największymi religiami świata.

W Judaizmie odgrywa największą rolę i jest wzorcem z którego wyprowadzić można kabałowe drzewo życia. W tradycji Kabały symbol drzewa życia nawiązuje do idei wspólnego pochodzenia ludzi. Sam kwiat życia jest spotykany w starożytnych synagogach w Mesadzie i Galilei.

Co ciekawe główne symbole innych religii również możemy wpisać w symbol kwiatu życia.

Chrześcijaństwo – Krzyż

Judaizm – Drzewo życia (Kabała)

Celtowie – Spirale

Hinduizm – Sri Yantra

Filozofia Chińska – Yin Yang

Kwiat życia i święta geometria

Święta geometria to specyficzna nauka, której korzenie sięgają już Starożytności. Człowiek od dawna zauważał powtarzające się w przyrodzie wzorce, które stanowią podstawę budowy naszego ciała, roślin czy całych układów słonecznych. Święta geometria ma odpowiadać na pytania w jaki sposób stworzony jest wszechświat i jaka jest w nim rola człowieka.

Kompozycja

Rozkładając kwiat życia na czynniki pierwsze zauważymy, że składa się z kilku postaci, z których każda symbolizuje reprezentację świata. Wśród tych postaci jest nasienie życia, zawierające siedem kręgów przecinających się w jednym punkcie. Są religie gdzie kojarzone jest to z 7 dniami w których stworzono świat.

Kolejne to jajo życia, które jest tworzone przez środkową część symbolu i które nawiązuje do zarodka komórkowego w pierwszych godzinach jego tworzenia, symbolizując tym samym wszystkie komórki.

Wyróżniamy też owoc życia, tworzony przez 13 okręgów w kształcie gwiazdy. Symbolizuje on atomy i struktury molekularne, które znajdują się w każdej znanej nam formie życia.

Dalej jest jest drzewo życia, które nawiązuje do drzewa genealogicznego. To reprezentacja miłości i jedności wszystkich ludzi. To symbol stanowiący jedną z podstaw Judaizmu.

Można więc dostrzec, że kolejne symbole dosięgają wszystkich obszarów świata w którym żyjemy.

W kontekście świętej geometrii najciekawszy elementem jest jednak Sześcian Metatrona. Otrzymamy go jeśli połączymy środki wszystkich okręgów wchodzących w skład Owocu życia. Jeżeli dobrze się przyjrzymy, to zauważymy na jego planie wszystkie bryły platońskie poza dwunastościanem (czworościan, sześcian, ośmiościan i dwudziestościan).

Owe zależności mogą wydawać się nieistotne jednak otrzymane wzory odnoszą się do wielu dziedzin nauki i wręcz idealnie je odwzorowują. Fenomen kwiatu życia polega na tym, że to praktycznie nie możliwe aby jakiś przypadkowy wzór tłumaczył tak wiele.

Korzyści płynące z kwiatu życia

W kontekście naszego istnienia duchowego, kwiat życia może przynieść bardzo pozytywne skutki. Jego istnienie w miejscu w którym przebywamy może sprawić, że zniknie z niego cała negatywna energia i stworzy się kojąca atmosfera. Może więc być amuletem oczyszczającym pomieszczenia ze złej energii.

Kwiat życia oddziałuje na człowieka i sprawia, że opuszają go zmartwienia, stres i czuje się niesamowicie spokojny. Takie okoliczności bardzo sprzyjają medytacji i osobistej refleksji.

Według wielu entuzjastów kwiat życia wytwarza szczególne fale o wyjątkowej mocy, które mogą się rozprzestrzeniać i wpływać na naszą rzeczywistość. Fale mają sprawiać, że środowisko w którym się znajdują staje się zharmonizowane z naturą i zrównoważone. Można powiedzieć wiec, że wprowadza harmonie i ład tam gdzie tego potrzeba.

Przyjęło się również, że kwiat życia mocno oddziałuje na żywność i wpływa na jej konserwacje za sprawą swoich fal. Zalecane jest umieszczanie symbolu w miejscach przechowywania żywności, aby zachować jej świeżość. Mówi się również, że kwiat życia pochłania złą energię z jedzenia. Dotyczy to głównie mięsa, które może być nią przepełnione z uwagi na cierpienie zwierząt. Z tego powodu stosuje się specjalne podkładki z tym symbolem, którą kładziemy pod talerze i w ten sposób zapewniamy sobie ochronę.

Zastosowań kwiatu życia jest jednak dużo więcej. Wielu ludzi stosuje go jako talizman ochronny z którym nigdy się nie rozstaje. Pojawia się też wiele głosów twierdzących, że symbol pomógł im wyleczyć przewlekłe choroby i ma właściwości uzdrawiające. Symbol używany jest również jako neutralizator promieniowania elektromagnetycznego, czyli tzw. odpromiennik.

zródło i zdjecie internety

myslczlowieku.pl

[odkrycia-nauce-i-foldery-online]

Etyczna inicjatywa

2019-ESM.episode9. available may. ETYCZNA INICJATYWA VENSZEKI VDX MEDIA<worth scientific article< Etyczna inicjatywa na rzecz zachowania dzikiej przyrody Azji Srodkowej>published from< tomek quatl-pietrzak

Intuicyjnie zalezy nam na dobru czlowieka, na poziomie zycia i rozwoju gospodarczym. Miejmy nadzieje, iż dokument wesprze naturę etycznej inicjatywy na rzecz zachowania ekosystemów i dzikich gatunków Azji środkowej. Sa wartościowe oryginalne artykuły przyrodnicze, działania typu applied fair work przy wsparciu innowacyjnych technologii i badan naukowych. Ale nie ma sumiennej pracy, bez uczciwego wsparcia. Sa szczerze jakieś osiągnięcia w ramach inicjatywy zachowania dzikiej przyrody i zasobów naturalnych Azji Środkowej, ale niewiele pomogło to naszej cywilizacji. Azja środkowa jest ta częścią świata, która jest zamieszkiwana przez dzika faunę, w tym relikty plejstocenu, które występują w refugiach. Z pewnością istnieją w Azji Środkowej gatunki, nieodkryte jeszcze dla nauki i nie uznane w klasyfikacji IUCN czy w papierach The League ECL. Zgadzamy się z tym, ze flora i fauna jest w dalszym ciągu biednie zbadana, liczy się wszystko co pomoże nam w odmianie życia i naszej planecie. Sprawy te wspierają integralność i odrodzenie się społeczne w naszych czasach. Sa braki, ale co dalej, gdy jesteśmy w tarapatach. Ekosystemy zatracają się, zasoby naturalne sie kurczą, nieodkryte gatunki zanikają bezpowrotnie. Naukowo rzecz biorąc górski ksy-gyik jest żywym stworzeniem, które nie jest odkryte, wg. lokalnych jest dzikim gatunkiem niedźwiedzia, bądź małpy. Jasne jest to, iż w Azji środkowej zdarzają się endemiczne gatunki zajęczaków lub kunowatych, lecz nie ma rekordów w postaci fotografii lub próbek biologicznych, potwierdzających istnienie tego typu dzikich gatunków. Reliktowy gatunek salamandry, bądź populacje kaszgarskich pstrągów nigdy nie stały się obiektem prac zoologów. Aczkolwiek badania trwają i miejmy nadzieje, ze świat zwierzęcy nie został do tej pory gruntownie zbadany, także w tej części świata. Flora roślin naczyniowych jest bogata. Obfite są lasy orzechowe i pistacjowe. Dzikie gatunki orzechów nadają się do dalszego zainteresowania w przemyśle farmaceutycznym. Endemiczne rośliny zdarzają się w ekosystemach górskich i moczarowych. Zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi ma tutaj diametralne znaczenie, zarówno dla ekosystemów, zrównoważonego życia oraz całej tutaj cywilizacji, jak i ludzkości. Kwestia dotyczy dobrych nawyków ws. gospodarki leśnej, agroturystyki, technologii industrialnej i innowacji dla życia oraz konstrukcji podstaw w architekturze lub w eko-gadżetach dzisiejszych czasów, dostępnych dla tego regionu. Interesują nas podstawy projektu sustainable management of natural resources and living beings across wild Central Orient. Applied ecology of living beings jest pracami The League ECL. Outdoorowe firmy odzieżowe <ang. outdoor tech brands> oraz eko-gadżety od firm innowacyjnych <ang. eco-friendly gadgets from tech brands> znacząco wspierają sustainable living, życie praktyczne i funkcjonalne. EREMITE SKAUT MAGAZINE. epizod dziewiaty. 05_2019.Tekst udostępniany na licencji Creative Commons.

link: https://forum.biolog.pl/etyczna-inicjatywa-t78444.html

[nordnews]

W wielu częściach świata znaleziono artefakty podczas topnienia lodowców. Istnieją przykłady muzeów budowanych dla takich reliktów. Według glacjologa może się to zdarzyć na Islandi...

[odkryjdolnyslask]

Ponad 500 dzieł sztuki – od malarstwa, rzeźby i grafiki, poprzez złotnictwo, meble, porcelanę, ubiory i akcesoria mody aż po fotografie i instalacje wideo – zaprezentowanych zostanie na pierwszej w historii muzealnictwa wystawie poświęconej sztuce rokokowej i neorokokowej na Śląsku. Ekspozycję uzupełnią prace współczesnych artystów, dla których rokoko jest źródłem inspiracji. Będzie to wielka afirmacja stylu, który w dalszym ciągu fascynuje i zaskakuje.

Celem wystawy jest pokazanie do tej pory niedostrzeganego, niedocenianego i pomijanego zjawiska w sztuce regionu, demonstracja zmian stylistycznych, które miały miejsce na Śląsku od lat 30. po schyłek XVIII w., oraz przypomnienie ponownej fascynacji w XIX w. i początków następnego stulecia, a wreszcie szukanie odpowiedzi na pytanie, czy ta stylistyka interesuje i fascynuje współczesnych?

W sztuce rokoka dawano upust fantazji i imaginacji, idącym w parze z finezją, lekkością i delikatną kruchością. Tematy antyheroiczne, idylli, sztucznych fête galante (wytworna zabawa), wątki pastoralne i orientalne, przedstawienia karnawałowej teatralności, reprezentacyjności konkurującej z intymnością życia prywatnego – zapełniły wyobraźnie artystów.

– Śląsk jako obszar sztuki rokokowej jest szczególnie wdzięcznym obiektem badawczym – wyjaśnia dr hab. Piotr Oszczanowski, dyrektor MNWr i koordynator wystawy. – To właśnie tutaj doszło w latach 1740–1741 do historycznej zmiany politycznej – zakończyło się dotychczasowe władztwo Habsburgów i rozpoczął się czas panowania Hohenzollernów. Kolejni ich reprezentanci – Fryderyk II Wielki (1740–1786) oraz Fryderyk Wilhelm II (1786–1797) – stworzyli na tym militarnie zdobytym terytorium nie tylko nową administrację, doprowadzili do wymiany śląskich elit, ale stali się także rzecznikami nowego stylu.

Ozdobą wystawy będą dzieła malarzy i rzeźbiarzy śląskiego rokoka: F. A. Schefflera, Canutusa, J. G. Ernsta, F. A. Sebastiniego, A. Dorazila, J. A. Lachela i J. G. Lehnerta. Wiele z tych prac na co dzień zdobi wnętrza śląskich kościołów, zaprezentowanie ich obok siebie w przestrzeni muzealnej będzie okazją do porównań, analiz i odkrycia tej wspaniałej, a ciągle mało znanej twórczości.

Nie zabraknie dzieł wybitnych artystów europejskiego rokoka, m.in. Pesne’a, Platzera i Coccorante’a, pochodzących z dawnych śląskich kolekcji. A dla podkreślenia europejskiego kontekstu rokoka na Śląsku dopełniają tę prezentację obrazy Tiepola, Watteau, Maulbertscha i Tischbeina.

Wśród pokazywanych zabytków znajdą się też bezcenne relikty z dawnego wyposażenia wrocławskiego Pałacu Królewskiego: meble, obrazy i przykłady słynnego fryderycjańskiego serwisu porcelanowego zwanego Breslauer Stadtschloss. Największą jednak atrakcją będą rokokowe zwierciadło z XVIII w. i żyrandol, który do końca wojny zdobił jedną z komnat pałacu, a które odzyskały swój blask dzięki gruntownej konserwacji przeprowadzonej przez MNWr specjalnie na potrzeby tej wystawy.

Z Muzeum Narodowego w Warszawie wypożyczone zostały m.in. XVIII-wieczne stroje pochodzące ze Śląska, wśród nich niezwykle cenny haftowany komplet kobiecy z zamku w Oleśnicy – jeden z dwóch na świecie tej klasy zabytków.

Wyborne przykłady rokokowego rzemiosła artystycznego w postaci złotnictwa, metaloplastyki, medalierstwa, meblarstwa, szkła i ceramiki pokazują, jak powszechne było zauroczenie na Śląsku nową stylistyką.

Wystawa odkryje też oryginalne wnętrze neorokokowej kaplicy z pałacu w Konarach k. Strzelina, która na czas wystawy w całości została zdemontowana ze stałego miejsca i przeniesiona do sali muzealnej.

Dwie instalacje przygotowane specjalnie na tę ekspozycję przez współczesnych artystów Roberta Sochackiego i Olafa Brzeskiego rozpoczynają i kończą rokokową opowieść. Dzieła innych współczesnych twórców reinterpretują sztukę rokokową i wchodzą z nią w dialog.

– Są to prace takie jak „Pompadurka” Tadeusza Brzozowskiego grająca z nazwą przedmiotu, oraz takie, w których artyści sięgając do historycznych pierwowzorów malarskich, jak Anna Orbaczewska i Volker Hermes, architektonicznych jak Łukasz Stokłosa i Łukasz Korolkiewicz, czy kostiumowych jak Maria Pinińska-Bereś komentują wpływ historycznych fenomenów na złożoność współczesności – wyjaśnia Iwona Dorota Bigos, kierowniczka Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. – Z rzeźb Aliny Szapocznikow i Yvonne Roeb wyłania się buduarowa intymność i cielesność, Grupa AES+F świadomie wykorzystuje motyw porcelanowego bibelotu, żeby w krytycznie bolesny sposób zwrócić uwagę na aktualne problemy dyskryminacji i niesprawiedliwości społecznej. Rokoko ukazuje swoją aktualną, dużo bardziej złożoną i mocno zaangażowaną stronę.

Pokazywane dzieła wypożyczono z ponad 30 muzeów (m.in. z Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie, Zamku Królewskiego na Wawelu, Muzeum Pałacu Króla Jana II w Wilanowie, Muzeum Zamkowego w Pszczynie), instytucji kościelnych (m.in. kościołów w Głogówku i Krzeszowie) i kolekcji prywatnych.

Wystawa będzie dostępna dla różnych grup odbiorców. Przy wybranych obiektach umieszczone zostaną informacje w PJM oraz kody QR do ściągania nagrań audiodeskrypcji. Do 11 dzieł stworzone zostaną pomoce dotykowe dla osób z niepełnosprawnością wzroku.

Ekspozycji będzie towarzyszył katalog. Koordynatorem wystawy jest Piotr Oszczanowski. Wystawa czasowa Szaleństwo rokoka! Fascynacja rokokiem na Śląsku (XVIII–XXI w.) będzie dostępna w Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł od 14 lipca 2023 roku do 14 stycznia 2024 roku.

[pepikhipik]

DEN OTEVŘENÝCH PODSTÁVKOVÝCH DOMŮ

28. KVĚTNA

Pojďme nahlédnout do starých podstávkových domů s genius loci. A kam?

📍Křižany - Stará škola

Adresa: Křižany 136

Dům otevřen: 28.května 10:00 - 18:00

Stará škola pod svahy Ještědsko- kozákovského hřbetu patří k nejvýznamnějším objektům této vesnice. Od roku 1996 je památkově chráněn.

Důmprochází postupnou citlivou rekonstrukcí rekonstrukcí, ale z větší části bude pro veřejnost zpřístupněn. Původní světnice v havarijním stavu a stará třída s dobovým nábytkem ještě před rekonstrukcí. Přístěnek, vstupní síň a horní síň již po rekonstrukci a v neposlední řadě zkultivované okolí domu i školní zahrada.

📍Kamenický Šenov - Ryšánkovic hospoda

Adresa: Odboje 391 & 84

Dům otevřen: 28.května 9:00 - 14:00

Ryšánkovic hospoda - dům č. p. 84 je na základě dendrochronologické analýzy nejstarší známou stavbou v Kamenickém Šenově. Nejstarší relikty sahají do raného baroka těsně po ukončení třicetileté války. Vzhledem k výstavbě okolo roku 1650 jde o jedenz nejstarších, ne-li nejstarší v současnosti známý roubený podstávkový dům v širším regionu. Jeden z majitelů, praděda stávajících majitelů, Josef Krebich provozoval i obchod v saské Pillnitz založený na prodeji skla a odtud i bývalý název hostince, "Zum Schloss Pillnitz".

📍Kamenický Šenov - Sklářské muzeum

Adresa: Osvobození 69

Dům otevřen: 10:00 - 17:00

Prohlídka muzea s průvodcem zdarma. Budova byla postavena v roce 1769, původně se jednalo o dům obchodníka se sklem Franze Vogela. Od roku 1968 se zde provozuje sklářské muzeum. Dům patří k typickým honosným měšťanským domům, postavených koncem 18. a začátkem 19. století.

Podobných domů bylo v Kamenickém Šnoevě postaveno sto. Domy patřily hlavně majitelům sklářských firem a bohatým obchodním se sklem.

📍Hrádek nad Nisou - Koník

Adresa: Žitavské 215

Dům otevřen: 13:00 - 17:00

Podstávkový dům Koník bylo postaven v roce 1812. Přízemí je z poloviny roubené a z poloviny hrázděné. Patro je hrázděné. V letech 2012–2017 byl dům kompletně rekonstruován. Byly odstraněny všechny novodobé prvky a podle nalezených detailů byly obnoveny konstrukce z 19. století.

Foto: Matyáš Gál, Petr Germanič

***

PODSTÁVKOVÉ DOMY budou otevřeny v neděli jak u nás, tak v sousedním Sasku👇

Zapojení majitelé otevřou v tento den své podstávky, provedou Vás a povypráví Vám o historii svých domů. Někteří majitelé si pro Vás připravili bohatý doprovodný program.

Otevřené podstávkové domy naleznete například v Bertsdorf-Hörnitz, v Cunewalde, v Dittelsdorfu, v Ebersbachu-Neugersdorf, V Eckartsbergu, v Mittelherwigsdorfu, v Niedercunnersdorfu, v Obercunnersdorfu, v Seifhennersdorfu, ve Waltersdorfu, ...

Letos jsou nově zapojeny i podstávkové domy z české a polské strany Trojzemí. V Čechách můžete navštívit postávkové domy v Merbolticích, v Kamenickém Šenově, ve Šluknově, v Křížanech či tzv. Koníka v Hrádku nad Nisou.

Celý program (pouze v němčině) si můžete stáhnout zde⬇️

[organisationskoval]

162) Befreiungsausschuss Südtirol (South Tyrolean Liberation Committee, Komitet Wyzwolenia Południowego Tyrolu; BAS) - podziemna organizacja secesjonistyczna i terrorystyczna założoną przez Seppa Kerschbaumera i kilku bojowników, w tym Georga Klotza, w połowie lat pięćdziesiątych, której celem było uzyskanie prawa do samostanowienia dla Południowego Tyrolu i związanej z nim secesji z Włoch poprzez ataki bombowe. Historię organizacji można podzielić na dwa etapy. W pierwszej fazie, od 1956 do 1961 roku, aktywiści skupiali się na obiektach symbolicznych, takich jak relikty reżimu faszystowskiego, starając się unikać fizycznych obrażeń istot ludzkich. 12 czerwca 1961 r. BAS zorganizował zamach bombowy na 37 słupów energetycznych zasilających strefę przemysłową Bolzano, znaną później jako Noc Ognia (Feuernacht). Po późniejszym uwięzieniu prawie wszystkich czołowych członków rozpoczęła się druga, bardziej brutalna faza. Ta druga faza charakteryzowała się rosnącą infiltracją austriackich i niemieckich neonazistów oraz intensyfikacją działań tajnych służb, których kulminacją było kilka zabójstw i zasadzek na włoskie siły bezpieczeństwa, z których najbardziej znany był atak z 1967 r. na patrol bezpieczeństwa w Cima Vallona. Wraz z postępem negocjacji dotyczących autonomii Południowego Tyrolu pod koniec lat 60. XX wieku BAS stał się mniej aktywny.

[borisjelinek]

Barchoviny

Tento rozlehlý zalesněný hřbet, který se nachází mezi Havlovicemi, Libňatovem, Posadovem, Křižanovem, Mečovem, slatinskými Končinami a řekou Úpou, bývá označován jako předěl mezi hornatějším Podkrkonoším a rovinatější krajinou Českoskalicka, přičemž mezi jeho nejvyšší body náleží: „Na Příčnici“ (484,4 m n. m.), „Na Signálu“ (483,4 m n. m.) a „Spálený kopec“ (408,0 m n. m.; svůj název obdržel od toho, že zde mnohokrát v historii hořelo). Většina z něj se však nachází pouze na katastru dvou obcí - Libňatova a Slatiny nad Úpou. V díle „Zeměpisný lexikon ČSR. Hory a nížiny“ z roku 1987 od Jaromíra Demka se píše o této lokalitě následující:

„Barchoviny 484 m, význ. bod Kocléřovského hřbetu, 1,5 km jjz. od obce Havlovice; úzký nesouměrný denudační hřbet s dílčími elevacemi při hraně destruované kuesty, tvořené spodnoturonskými slínovci a cenomanskými a triasovými pískovci, ukloněné směrem k JJV, k SSZ spadá příkřejšími svahy (12-20°) na čele vrstev, na mírnějším jjv. svahu (1-3°) místy relikty svrchnomiocenních jílovitých štěrkopísků (u Křižanova); zalesněný smrkovými porosty; místy opuštěné lomy.

Ba, Ra“ (uvedená zkratka znamená Břetislava Balatku a Jaroslava Raušera).

Jeho název má vycházet ze staročeského slova „barch“, což bylo označení pro kopec či horu. Další teorie tvrdí, že jeho pojmenování pochází z německého slova „der Bach“ - potok, protože zde pramení a protéká řada potoků a potůčků, z nichž nejznámější je ten za libňatovskými Zady, který měl dostatek vody i při tom největším suchu. Toto pojmenování je známé jak z tereziánského, tak josefinského katastru a v tom stabilním se objevuje pod názvem „Barchowin“. Zmínka o nich se též nachází v Jiráskově románové kronice „U nás“, resp. její třetí knize - „Osetku“.

Původně však byl tento masiv označován jako „Panský les“. Stejně tak se jmenuje zdejší cesta, kterou zřídil v roce 1869 majitel náchodského panství a původně nazval „Bathildinou silnicí“. Další významnou cestou je „Příčnice“, která vznikla mnohem dříve a vede z Křížanova skrz celý les až ke Končinám a Boušínu. Známá je též „Mlejnská cesta“, která vedla od mandle v Havlovicích nad bývalým mlýnem v Poklekově ke slatinským Končinám a pro svůj kamenitý povrch obdržela též lidové pojmenování „Kamenačka“. Dříve se po ní vozilo obilí do mlýna.

Tato lokalita je přechodem od svrchní křídy přes spodní trias až po svrchní perm. Pro Barchoviny je tak charakteristický výskyt tisíců po lese volně roztroušených různě velkých balvanů z tvrdého bílého pískovce s různými minerálními příměsemi. Na některých místech byl v minulosti kámen i těžen. Pozůstatkem je několik malých opuštěných lomů, zejména v blízkosti Mečova. Zde se lámal kámen např. na stavbu okresní silnice Libňatov-Maršov u Úpice-Kyje, jež byla vybudována v letech 1933-1935, a na rekonstrukci silnice Úpice-Suchovršice v letech 1937-1938. V lokalitě „U Boučku“, což je část lesa jižně od „Šulcova dolu“ (lesní údolí mezi „Ovčínem“ a „Spáleným kopcem“), se naopak lámal pískovec na dřívější regulaci řeky Úpy. Dříve zalesněná pole a louky západně od „Ovčína“, tzv. „Náměrky“, jsou zase známé z historie, protože roku 1555 náchodská vrchnost rozprodala 6 pustin v Poklekově – náměrek nad Poklekovem a pustiny podle Popluží panského za 81 kop míšeňských grošů. Západní svah „Spáleného kopce“ se nazývá „Liščí díry“. Nachází se tu totiž řada propadlin a otvorů, jež byly využívány zejména liškami jako nory. U Libňatova přechází Barchoviny zase v lesní zákoutí zvané „Přívrata“, kudy vedla dříve cesta od čp. 23 z horního Libňatova do Křížanova a dále na Hořičky. Nedaleko ní koncem 19. století těžil krátce uhlí podnikatel Kozel. Skončil kvůli nedostatku strojového vybavení i finančních prostředků.

V roce 1785 měl Panský les na libňatovském katastru plochu 404,826 měřic, tj. 253 jiter 26 čtverečných sáhů. V létě 1869 mířili Barchovinami úpičtí Sokolové na Hořičky. Byl to jeden z jejich prvních výletů a jak dopadl, o tom se zmiňuje kronikář Vilém Schreiber: „První z výletů Sokola byl na Hořičky, někdy v létě r. 1869. Při návratu do Úpice zapálili rozjaření výletníci v Barchovinách veliký oheň, pro kterýž pak bylo dlouhé vyšetřování se šťastným koncem, neboť slavní úřadové ničeho nevyšetřili.“ V říjnu 1889 byla nad panskou lesní cestou vedoucí k „Šídlovině“ nedaleko silnice ke Křížanovu nalezena mrtvola zavražděné výměnkářky Řezníčkové. V letech 1920-1921 byl les postižen mniškovou pohromou, kterou likvidovali dřevaři a lesní dělníci až z východního Slovenska. V roce 1930 koupilo město Úpice na základě pozemkové reformy část panského lesa zvaného „Barchoviny“ ve výměře 60 ha za 130 000 Kč včetně kupních výloh. Půjčka k tomu určená byla sjednána u Zemské banky. Roku 1933 město pronajalo výlom kamene a vybírání písku v Barchovinách firmě B. Čefelín a spol. V témže roce povolilo Josefu Hofmanovi lámání kamene v Barchovinách za pařezné 3,50 Kč z 1 m3. Zalesnění holin bylo provedeno podle návrhu havlovického lesniho Siebra tak, aby les nabyl rázu lesa smíšeného (borovice, smrky, modříny). O 6 let později Úpice zakoupila ještě část zdejší cesty od náchodského velkostatku ve výměře 64 arů.

Koncem 30. let 20. století v době ohrožení republiky hitlerovským Německem byla plánována v Barchovinách výstavba opevnění pro těžké dělostřelectvo, k jejíž realizaci nakonec nedošlo. Za okupace využívali úkrytu lesa různí uprchlíci, v noci z 25. na 26. února 1945 v něm přistál sovětsko-polský výsadek kapitána Vladimira Petroviče Sokolovského (padáky ukryl v lokalitě „U Buku“) a krátce po osvobození se v lese ukrývali zase různí němečtí pohlaváři. Koncem června 1945 byly v lese třeba zatčeni 3 neozbrojení příslušníci SS. Na svazích Barchovin též docházelo k ničení beden nepotřebné munice a třaskavin. Dodnes jsou některé ze vzniklých děr viditelné na první pohled. 3. května 1973 došlo na okresní silnici uprostřed lesa k požáru nákladního vozidla. Zhoubou pro Barchoviny byly vždy vichřice, zejména šlo o orkány Kyrill v lednu 2007 a Emmu na přelomu února a března následujícího roku, vichřici z 1. dubna 2015, ale největší ranou se stalo velmi silné derecho, které je zasáhlo 11. srpna 2017. Na závěr je ještě nutné dodat to, že se tento les objevil i v literatuře, a to nejen v té odborné, nýbrž také v beletrii, např. v knize Aloise Jiráska "U nás. Nová kronika. Kniha třetí. Osetek".

Libňatovská část Barchovin

Libňatovská část Barchovin

Opukové balvany v mečovské části Barchovin

Libňatovská část Barchovin

Následky derecha v libňatovské části Barchovin

Následky derecha v libňatovské části Barchovin

[5pmp5]

Kieruję te słowa do wszystkich osób, które ich nigdy nie usłyszały, mimo, iż zdecydowanie na to zasłużyły.

Zobacz, ile już walczysz. Popatrz, jak długa jest droga, którą przeszedłeś, całkowicie sam(a). Jestem dumny z tego, że nadal walczysz. Jestem dumny z tego, że nie stałeś/aś się swoim (na przykład) przemocowym ojcem, czy matką alkoholiczką mimo, iż wielokrotnie miałeś/aś ku temu okazję (tylko Ty wiesz, jak dużo razy). Niesamowite jest to, że nadal przesz naprzód.

Jestem dumny z tego, jak wspaniałym, empatycznym i dzielnym człowiekiem jesteś.

Jesteś, nadal jesteś.

Byłeś/aś też, kiedy wszyscy już zwątpili. Byłeś/aś, gdy zawiedli Cię Ci, którzy zawodzić Cię nigdy nie powinni. Starasz się być dobrą osobą mimo całego gówna, które wpierdolili Ci do głowy rodzice.

JESTEŚ DOBRĄ OSOBĄ.

Nie definiują Cię Twoje wątpliwości, bo one tak naprawdę nie są Twoje. To relikty z przeszłości ludzi, których kiedyś kochałeś/aś bardziej niż samego siebie.

Wiem, że chcesz spokoju.

Wiem, że pragniesz aby to wszystko się skończyło.

Wiem, że nic już nie rozumiesz.

Wiem, że wiecznie walczysz sam(a)ze sobą.

Wiem, że toczysz nieswoją walkę.

Mimo to, wszystko co z niej wynosisz jest Twoje i Ty skrupulatnie z tego korzystasz, nawet nieświadomie.

Zobacz, ilu ludziom pomogłeś/aś, ile osób może na Tobie polegać (nawet jeżeli tego nie wiedzą). ZOBACZ, ILE RAZY POMOGŁEŚ/AŚ SAM SOBIE.

Pierdol ich wszystkich.

Pierdol tych, którzy w Ciebie zwątpili.

Pierdol tych, którzy mówili, iż się poddałeś.

Pierdol tych, którzy myślą, że znają Twoją wartość, a tak naprawdę nie mają o niej bladego pojęcia.

Jesteś kurwa wielki/a.

Jesteś godny/a podziwu.

Jesteś dla mnie autorytetem.